z
z
s>
De avonturen van een verkeersagentje
Z '’ÜS'»I6K-
wuidcn daq
F. V/AFreinigt
potten en
pannen
6
7
Z
T
X
BR’
X
ALLE ABONNÉ’S F 750.- F 750.- F 250.-
Z
Z
/o
6
3
Z
/o
3
6
S'
3
9
/o
/o
9
I
Jp^ÜiondermoeiteL
3
Het Gildewezen
3
<9
Beate weet
H I
ZATERDAG 17 SEPTEMBER 1938
Spelregels en etiquette
V
Het schuttersgilde
PRIJSRAADSEL
Cijfer-puzzle
Oplossing wisselspel
Oplossing vorig raadsel
/O
Historische beteekenis
/j
De prijswinnaars
Wilde autobussen
wat ze wil
I
I Waarom ze
knipoogde
I*
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Cyfer-raadsel
■Un!"
JoSZ^.-U BUn bU ons een bende
Balgesprek
1
- z -
,St.
Krayenhofflaan, N(j-
P.H.A.Tuin.
i
-
woorden
geven
En de eindletters: HEBREW AARDEN.
HOOFDSTUK IX
maar! Wanneer kunt u hier
12
Gschaftler
Pt
heb niets on te
te een bezem, een
Georgius" te Oemert met zijn eigen versierselen en
onderscheidingen
Hoogkarspel. H. Peters,
megen.
Na loting werden de prijaen als volgt toege
kend: H. Teeuwi
sterdam-O.; Mej.
Utrecht. Mej. M
Vermogend
Opstandig
Eigendom
Zeehaven
Kermistent
Wangedrag
Voorzeker
Ver brasser
Misbaksel
Opgeruimd
Tramhalte
Vasteland
Een
het
zijn
zijn
Harmonisch
Instantie
Legende
Voorhamer
Admissie
Rüksgebouw
Eczema
Nebraska
Broodbakker
Eensgezind
Eershalve
Kastelein
Insulindeweg 194II, Am-
W. M. Athmer, Zullenstraat
d. Plas. Jansweg 37. Haar
lem. J. Roest Crolllns, Spoorlaan 138, Tilburg.
Mej. Truda van Leeuwen, Dorpstraat A 83,
Op den bodem aangekomen, vonden zij een pan. heelemaal
verroest en met gaten in den bodem,
briefje in te doen om den hengelaar te
schreef het briefje, terwijl de matroos
Misschien zouden visschen In de buurt wel graag den worm
hebben gehad, maar ze durfden niet.
onbeleefde pionier het had genoemd, te ver
laten.
De beginletters der nieuwe
dus HILVAREN BEEK.
door Otfrid
1 von Hanstein
Het nieuwe snufje is zeer goed bevallen; de
kennismaking was van dien aard, dat het ,A«n-
je nog eens terug?’’ aan den welkomen gast
mocht worden vernomen. Zeer zeker heeft niet
alleen het niet al te lastige probleem, maar ook
het beëindigen der vacantles ons het normale
flinke kwantum oplossers terug bezorgd. Het
feestnummer” aal ook wel aardig wat pennen
in beweging brengen.
Ze besloteh er een
waarschuwen. Keesie
de pan vasthield.
Welke bezwaren er ook tegen het zg.n. wilde
autobusverkeer gerezen zijn, „In elk geval,"
zoo schrijft de publicatie van A.N.V.F., „kan
hier moeilijk worden volgehouden, dat een ver-
keersbehoefte niet aanwezig zou zijn”:
Autovervoer Personen heeft dus tenminste
het voordeel gehad, dat de behoefte aan
vervoer per autobus tusschen de groote
steden van ons land duidelijk aan den dag
Is getreden, terwijl bovendien gebleken te,
dat de spoorwegen niet voldoende in de ver
voersmogelijkheid voorzien, omdat de auto
bus tegen veel lager tarief kan vervoe
ren.
Op den duur zal bet dan ook zeker niet
in het algemeen belang zijn om bet auto-
busvervoer ter wille van duurdere rallver-
voer stelselmatig tegen te gaan."
„Vrjje woning, eten, drinken, dertig pesos.
„Vijftig alstublieft!”
,Ms u. een man was."
.Heen, als de kinderen wat leeren en dat sul
len ze zeker
„Vooruit dan
weg?”
„Als ik al mijn klanten heb geholpen."
„Er is er geen een!”
„Dan maar dadelijk, want ik denk wel, dat
er geen een zal komen.”
,Jk kom u over een uur halen.”
„Wacht u een oogenblik, een voorzichtig
mensch doet alles schriftelijk. Voor hoe lang?”
„Geen contract! Als het niet gaat, kunt u er
lederen dag uitgesmeten worden!”
„Ook goed!”
Beate ging zitten en schreef de voorwaarden
in duplo op.
„Caramba, dat ding schrijft werkelijk! Dan
krijgt in Santa Juanita misschien eerder werk
dan hier!”
Een uur later kwam de heer Gschaftler weer
terug. Hij had twee losse paarden bij zich, terwijl
hjj zelf op het derde zat.
„Op dat eene paard komt uw koffer!”
Juffrouw Grillmann trok een lang gezicht,
dat het alweer zoo spoedig afgeloopen was met
het bureau, maar het hielp niets.
Beate was in baar schik. Haar zucht naar
avontuur begon wakker te worden. Zij vond
bet leuk, dat de menschen bleven staan en
keken, toen ze eerst nog wat angstig op het
wilde paard aan de zijde van den landbouwer
reed, om bet ^nertoest" Corrientes, aooals de
derling uit. droeg een stevige schort, had bloote
armen en was bezig het schooltje te boenen
met water, dat ze uit den vijver had gehaald.
„Sapperloot, ik had niet gedacht, dat er dAt
Inzat!"
Zij ging het huis in en kwam na eenigen tijd
weer terug, liep naar het huisje en bleef daar
staan. Het was schemering geworden; in bet
schoollokaal en in het kleine kamertje brandde
eèn kaars. De wanden waren afgeboend, de
grond geschuurd, de banken schoon en aan de
wanden hingen zelfs de kaarten, die Beate in
Buenos Aires had gekocht, en die het geheel een
schoolachtig voorkomen gaven. Beate had een
hoogrood gezicht en was vroolljk aan bet
zingen.
„Ik kom u een muskietengaas brengen en een
l<mp. Over een uur gaan we eten."
Beate sag baar vragend aan en antwoordde
niet.
„Ik heb het niet zoo gemeend, maar ik moot
voor mijzelf opkomen en ik vind, dat men voor
zichtig moet zijn, eer men oordeelt over men
schen, die men niet kent.”
i „lal ik u helpen?"
„Ik dank u. Ik kan heel goed op mijn eigen
beenea staan."
„Maar u eet bü om."
.Dat moet wel, want I
koken. Goed, dat er tenmii
blik en een emmer waren."
.Het ziet er werkelijk als een school uit."
„Wanneer het aan mij ligt, wordt bet ook nog
een school."
vuur. Tusschen den chaos van deze wortels en
stammen groende alweer de pasgezaaide mals.
Over de grillig verspreide rotsblokken rulschte
een kleine beek. „De Rio Riachuea"!”
Wat klonk dat poëtisch in het Spaansch en
eigenlijk beteekénde bet toch niets anders, dan
de jotssteenrivier."
Spoedig doken eenige verspreide gebouwen op.
Eenvoudige houten huizen, door veranda’s om
geven, ruwgebouwd, maar vriendelijk om te zien
Een paar sinaasappel- en citroenboomen, over
laden met goudgele en oranje vruchten, daar
naast de teerroee bloei van perziken en aman-
Fdelboomen.
Verder een paar van stroo, takken en boom
stammen opgetrokken rancho's, waarvoor open
vuren brandden. Vrouwen van peons waakten
over den ketel, waarin het water kookte voor
de maté, die hier altijd gedronken wordt en over
den visch. die aan het spit werd gebakken.
„Dit is Santa Juanita. Dat wil zeggen, dit is
mijn eigendom. Buurman Laskowitz, onze naaste
buurman, woont hier tien kilometer vandaan."
De boerin, een zwaargebouwde vrouw met wit
haar, die er veel ouder uitzag dan zij was, trad
hen tegemoet.
„Hé, wie breng je daar mee?"
„De nieuwe onderwijzeres.”
Hartelljk was de ontvangst niet, maar Beate
stak haar hand uit.
Op den achtergrond verschenen de drie zoom.
Misschien twintig, achttien en veertien jaar
oud, barrevoets, In drilbroeken, met hemden, die
van voren open hingen. Zij staarden de blonde
atextecha j<wi gadame aan, alsof zij een wereld-
symbolische gedachte, weixe op zijn beurt
jongere Brabant weet te belichamen In
devies: „Brabant, were dl!" Spr. besloot
historisch overzicht met uitdrukking te
geven aan de hoop, dat dit festijn den gilde
broeders tot voldoening zou strekken en de
toeschouwers zou doen opklimmen tot bewon
dering voor de kunst der gilden en tot liefde
voor het oude gildewezen.
Hierna ontplooide zich het gildefestjjn in al
zijn traditioneele weelde, waarvoor het publiek
groote belangstelling aan den dag legde. Als
belooning voor de medegebrachte gildenpred-
oaa en de verrichte prestaties werden niet
minder dan 35 schilden eiM eeremedallles uit
gereikt.
Curiositeltshalve deelen wij nog mede, dat op
Maandagmiddag IJ. ongeveer twintig echtparen
uit Helmond en omgeving, die den laatsten tijd
bun gouden bruiloft vierden, gezamenlijk een
bezoek aan de tentoonstelling Kllm-Op hebben
gebracht
In de middelste vertlkale rij treft men bet
sleutelwoord 1X311 aan, uit welks
letters de 9 woorden in de horizontale rijen zijn
gevormd. De eerste letter van dlt? sleutelwoord
is de laatste letter van ons alfabet. De woorden
in de le, de 4e, de 5e. de 7e en de 9e horizon
tale rij zijn zelfstandige naamwoorden. Hier
mee hebben we voldoende hulp verstrekt, om
het probleem op te lossen, d.w.z.: ons de 10
woorden 9 stuks horizontaal èn het sleutel
woord vertikaal te bezorgen door de juiste
vervanging der cijfers door de betrokken let
ters. Het sleutelwoord is een bijvoeglijk naam
woord.
Oplossingen worden tot Vrijdagmiddag 12 uur
Ingewacht bij den heer O. M. A. Jansen, Ruys-
daelstraat 60, Utrecht
ZTte Helmond hebben, binnen het kader der
feesten ter gelegenheid van de tentoon
stelling Kllm-Op, Oost-Brabantsche gllde-
feesten plaats gehad, waaraan verscheidene gil
den in hun bonte uniformen hebben deelge
nomen.
Bjj de verweikaming der talrijke gildebroeders
beeft de heer Dr. H. H. Knippenberg, als voor-
tttter van bet Comité voor Kunst en Folklore,
een uiteenzetting gegeven van de historische
beteekenis van het glldeleven.
Spr. wees op de aan den dag tredende waar-
deering voor het schouwspel der gildedemon-
ttraties. Aan het gildewezen zijn schoons .her
inneringen ta.v. het B ra ban toch e verleden ver
bonden. De stichtingsbrieven, de vaandels en
paramenten, de standaarden, koningsschil-
den en zilverschatten herbergen de tradities
eeuwen. Spr. verwees naar het woord van
den Brabantschen historicus Jhr. van Basse
T»n Ysselt, die de gilden en schutterijen even
oud noemde als de gemeenten en de parochies.
De geschiedenis nagaande, ontmoet men in de
uitrusting der gildebroeders en In de titulatuur
der bestuursleden de bewijzen van het groote
gewicht, dat In de oude steden en dorpen aan
de gilden werd toegekend. Deze beteekenis be
trof zoowel de ondersteuning van het gezag als
de handhaving van rust en veiligheid.
(Nadruk verboden) a
dus bang, dat de partner niet in die kleur na
komt en geeft hem daarvoor een extra seintje!
Valsch spel en dat weet men, want men zal er
zich nooit op beroepen, dat de partner die kleur
na had moeten trekken, omdat men die kleur
met zoo'n nadruk had gespeeld! Daar past men
wel voor. Hoe dikwijls en hoe graag men ook
den partner zijn fouten veryljt, nooit komt men
SMt dkt argument aandragen, omdat men
drommels goed weet, dat het ongeoorloofd is’!!
Hoe teint het, zult u zeggen, dat zulke dingen
bjj bridge a:iemaal mogelijk zijn? Zijn er dan te
weinig regels ol zjjn er andere oorzaken? Er
zijn Inderdaad te weinig regels, maar de groot
ste draw-back is, dat er aan ieder tafeltje geen
scheidsrechter is om het bied- en spelverloop
nauwlettend te volgen. Door dit gebrek worden
tegenspelers gedwongen om zelf de regels te
handhaven met het onaangename gevolg, dat er
natuurlijk altijd verweten wordt, dat men er
zijn eigen voordeel in ziet! Daarom laten vele
spelers maar liever wat over hun kant gaan.'
Laten zij echter bedenken, dat dit ten koste is
van ons mooie bridge-spel, want het euvel neemt
schrikbarend toe.
Het begint met intonaties, die voortkomen uit
gebrek aan zelfbeheersching en het eindigt bij
een zorgvuldig uitgekiend stelsel van geheime
afspraken, signalen etc.
Deze laatste soort spelers moeten onherroepe
lijk zonder aanzien des persoons uit ieder brid-
ge-mllleu geweerd worden. Het constateeren van
die r>ethode is dikwijls zeer moeilijk, maar na
herhaling van bepaalde typische voorvallen heeft
men toch wel een aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid. Dat is het moment om in te
grijpen.
Om echter dergeljjke onaangename toestan
den te vermijden moet er al veel eerder krach
tig opgetreden worden. Er is een reglement en
dat is er niet om verwaarloosd te worden.
Neemt dus allen kennis er van, zoodat u altijd
weet wat uw rechten zijn, maar vooral en ik
kan het niet genoeg op uw hart drukken:
Elscht altjjd de reglementaire straf! Ook als
u denkt of weet, dat het een vergissing van de
tegenpartij is. Men moet één Ujn trekken, an
ders komt er nooit verbetering in. Een vergissing
is slordigheid of onoplettendheid, zoodat het on-
redeljjk ia, dat degene, die de fout maakt er
voordeel uit trekt, want dit is bjj bijna iedere
fout het geval.
De volgende week zal ik de voornaamste re
gels publiceeren en ik hoop dan dat u allen een
steentje er toe zult bijdragen, dat bovengenoemde
ongéWenschte toestanden zoo spoedig mogelijk
uit ons bridge-mllieu zullen verdwijnen.
Maar de hengelaar, als een echte hengelaar, gaf den moed
niet op. HU ontdeed den haak van den schoen en wierp zijn
hengel Wei uit. Tegelijkertijd verdwenen Keesie en het
matroosje weer onder water, om een nieuwen streek uit te
halen.
In verre tijden waren het de optochten der
gilden, die fleur en kleur gaven aan de open
bare feestelijkheden. Heel het volk nam met
de gildeh aan de feesten deel. Op een dag als
desen, bjj het wapperen der vaandels, het rof
felen op de gildetrommen en het houden der
wedstrijden, herleeft de oude folklore in
haar vollen jubel. Laat dat alles ons in ver
rukking brengen, aldus spr. ongeveer, omdat,
volgens het getuigenis der deskundigen, hierin
eer. der echtste uitingen van volkskunst mag
•orden gezien. Spr. wees vervolgens op de
symbolische beteekenis van het vendelzwaaien.
De veelzijdige bewegingen van den vendel-
swaaler. met schouders, rug of armen, zelden
tot onze voorouders, dat, wanneer één of meer
lichaamsdeelen gewond zouden zijn, toch nog
een ander restte voor het overnemen der taak
Senhor Gschaftler nam een langen teug van
«n MendozawiJn, dien de juffrouw hem had
gebracht.
schijnt moed te hebben!”
•JEn als 1 noodig is, ook spierkracht!”
Hjj zag haar peinzend aan.
.Maak, dat u naar Dultschland terugkomt.
we hebben hier mannen noodig!"
•Jk dacht, dat mannen hier wat anders konden
®*n dan kinderen onderwijzen en bewaarschool
houden."
.-Bent u al eens in een nederzetting op het
Watteland geweest?"
-Nog niet!"
'*nt een verwend poppetje!"
dan hier kan het bf) u ónmogelijk
wonder was. Beate stond eenlgszins verlegen op
de ruwgetimmerde veranda en hoorde binnen
de vrouw tegen den man kUven.
De oude vrouw kwam weer naar buiten en
keek het jonge meisje, dat in de deuropening
stond, nog eens doordringend aan; Beate
staarde onbewogen voor zich uit.
„Senhor Gschaftler, waar Is de school en
mijn woning?"
.Mijn vrouw zal u eerst wat te eten bren
gen.”
„Dank u, maar bij zulk een ontvangst lijd ik
liever honger. Waar is de school?"
Naast de boerderij lag een open plek. Groen
tenbedden, een omtraliede ruimte met kippen,
dan weer het bosch. Dicht tegen het bosch ge
leund stond een klein huisje. Een groote, kale
ruimte en daarnaast nog een hokje. Er stonden
geen meubels in, alleen een paar eenvoudige
ruwhouten banken, een vuurplaat voor een open
vuur en in het kleine hokje een paar spijkers
aan den wand, een opklapbed en een wacht-
tafel.
Voor het huls was een eenlgszins verwilderde,
maar toch ongeloofeUjk rijke bloementuiei.
Als een klein, betooverd kasteel van Doorn
roosje lag het weliswaar vuile schooltje onder
de bloemen en boomen verborgen.
Na eenigen tijd kwam vrouw
uit haar huls, om naar de groenten te kij
ken en. eer de zon onderging, eenige vruch
ten te plukken. Zü wierp een vluchtlgen. bijna
angstigen blik naar het schooltje en bleef toen
verbaasd staan. Daar was die stadsjuffrouw
duchtig aan het werk; ze zag er hoogst zoo-
T T u zag haar het eerst in den schouw-
I—I burg, bU gelegenheid van een uiterst ver-
A A velende weldadigheidsvoorstelling. die
met bewonderenswaardige zelfverloochening door
de élite van de stad werd bljgewoond Zij daar
entegen had hém niet gezien. Onverschrokken
weerstond zU overigens de brutale blikken van
tal van bewonderaars, terwijl zij ten overvloede
werd bewaakt door een kaalhoofdigen, streng-
uitzienden heer.
ZU zat in loge no. 5, en Armand in loge no. 4.
HU kon zUn oogen niet afwenden van het beeld-
schoone meisje, wier oogen groote. donkere,
geheimzinnige oogen als sterren fonkelden.
HU sou tien jaar van zUn leven gegeven heb
ben, als hU een glimlach van haar had mogen
opvangen.
Op een gegeven oogenblik evenwel, zonder
dat er eenige reden voor was. keek zU hem strak
aan. Toen knipte ze met haar oogen. De arme
Armand wist niet, hoe hU het had! HU sloot
de oogen, In zalige vergetelheid.
Toen hU weer bijkwam, was het meisje ver
dwenen. als bU tooverslag.
Ik zal haar terugvinden! zei hU bUna hard
op, terwUl hU de zaa’. uitrende. - Zoo zeker als
iets!
Hij zwoer het zichzelf plechtig, dat hU dit
maal althans succes zou hebben. Maar hoe hU
ook zocht, het meisje was verdwenen.
De daaropvolgende dagen zwierf hU van den
morgen tot den avond door alle straten van de
stad, en bezocht de meest verschillende gelegen
heden, maar vergeefs Den vierden dag zag hU
haar eensklaps op enkele passen van zich af.
ZUn hart bonsde geweldig HU liep haar voor-
bU. en keerde dan plotseling om, teneinde haar
in het gezicht te zien. Het meisje scheen hem
evenwel niet op te merken, en liep door, onge
voelig voor de bewondering, die ze gaande
maakte.
Allemachtig! zei Armand bU zichzelf.
Ditmaal zal ze niet ontsnappen. We zullen eens
kUken, waar ze naar toe gaat.
Ze ging een bloemenwinkel binnen. Vastbe
raden ging Armand eveneens den winkel In. HU
hoorde, dat ze een mand met rozen -bestelde
voor gravin Die-en-dle. De bediende boog als
een knipmes, daar de jongedame niet afdong
op den prijs, en direct betaalde. Armand kocht
een anjelier van een dubbeltje, stak 'm in zUn
knoopsgat, en ontmoette In den spiegel den
blik van die prachtige bruine oogen. HU zag dui-
delUk, dat ze knipte met haar oogen! Maar op
eens werd ze vuurrood en rende bUna den win
kel uit.
Armand snelde eveneens den winkel uit, en
met een gevoel van triomf volgde hU haar op
de hielen.
Ik spreek haar aan o, beslist! zei hU MJ
zich self. Nü heb ik beet!
HU was bulten zichzelf van geestdrift. De
onbekende liep nu meer op haar gemak, net
alsof ze hem gelegenheid wilde geven. HU maak
te gebruik van de opstopping aan het eind van
de straat, om op haar toe te komen.
Sta me toe, juffrouw, dat ik me aan u voor
stel..begon hU het gewone praatje.
Maar een kerel in hemdsmouwen gaf hem
een duw, en het meisje liep door. Toen ging ze
een lunchroom binnen. Armand eveneens. De
jongedame nam plaats aan het eenige tafeltje,
dat vrU was, en bestelde limonade. Armand be
stelde wat sterkers, en bleef staan. terwUl hU
zich dusdanig posteerde, dat hU kon zien en
gezien wórden.
En ze zkg hem. TerwUl ze het glas aan haar
lippen bracht, knipte ze weer met baar oogen,
maar ondertusschen bloosde ze hevig, en deed
zichtbaar zenuwachtig.
Om te beginnen was het rijden slechts een
soort proef geweest, waaraan senhor Gschaftler
Beate onderwierp, want de rit ging slechts tot
aan het station. De nieuwe paarden, die de
landbouwer in Corrientes had gekocht, werden
in den trein geladen en na een treinreis van
drie uur, natuurlUk In de goedkoopste klasse,
kwamen zU in de trotsche stad San Louis dei
Palma. O, dat snertnest Corrientes! Onwillekeu
rig vroeg Beate in zich zelf de stad vergiffenis
voor ieder verwUt. Er had een tropisch onweer
gewoed; de wegen in het kleine nest waren
totaal tot pap geworden, zoodat de hoeven van
de paarden het water en de modder hoog deden
opspatten.
Regent het hier dikwUls?"
„God zU dank wel, anders was de stad allang
opgevreten door de groote kakkerlakken en
kevers, die hier voorkomen!"
Weer kwamen ze door een eenzaam land-
schap; alleen waren hier geen farms te zien.
Ze reden op een smal 'voetpad, dat elgenlUk
slechts een nauwe doorgang was, die met het
kapmes in het dichte oerwoud was uitgehakt.
Twee uur duurde de rit; toen kwamen ze bU
een ontginning. Groote, halfverkoolde stammen
van gevelde boomen lagen dwars door elkaar
en staken hun geweldige doode armen in won-
derlUke houdingen de lucht in die nog door
trokken was van den rook van het gedoofde
„Trouwens, van dien elsch zUn wU geen
bewonderaars; juister komt het ons voor,
dit element aan de beoordeellng en aan
het risico van den ondernemer over te la
ten. En dan lUkt het nauwelUks aan twü-
fel onderhevig of deze wilde autobusdien
sten kunnen tusschen de groote plaatsen
van ons land, ook voorzoover zU volgens
een behoorlUke dienstregeling, dus niet al
leen of hoofdzakelUk op de allerdrukste
uren rijden, bU een lager tarief dan dat
der spoorwegen nog behoorlUk rendeeren.
Gaat het nu aan om al dit meer econo
mische vervoer tegen te gaan en een te
hoog spoorwegtarief te handhaven omdat
het vervoer per KM tusschen Den Haag
en Amsterdam volgens de spoortariefpoll-
tlek even duur behoortte zUn als op de
minst rendabele lUntjes tn de uithoeken
des lands?
De opmerkelUke, doch weinig verhef
fende strijd voor den rechter tusschen het
Gezag en de „wilde” autobusdiensten als
gevolg van de blUkbaar buitengewoon
moeilijke redactie van het Reglement
-Vuiler
-Kunt u paardrUden?”
-Als u niets anders verlangt!"
"JJ*t ik die soms ook zoet houden?”
a "F"*?1*- »ls u er werkelUk lust in hebt, zou
het haast willen probeeren!"
•A zou het maar doen in uw piaator
Heer: „Dot is toch eigenaard*! Hoe be-
koorlUker mUn dame ia, dee te onhandiger
ben Ik!”
Dame: „O, wat bent u een vleier!”
Ook ditmaal rënde de onbekende bfjna de dew
uit, en Armand had nauwelijks tijd cm te beta
len (hü mompelde een verwenschlng. omdat de
keliner zoo ontzettend lang werk bad met geld
teruggeven), en naar buiten te snellen. HU
haar nog nét in een taxi springen.
Verwoed sprong hU in een anderen text
Achter dien wagen aan! beval hU den
chauffeur.
De man antwoordde met een onbeschrUfeUJken
glimlach, waaruit toegevendheid, en ervaring
tevens, sprak. Het werd een snelle rit. Het hart
van Armand scheen te kloppen op de maat van
den motor. Eensklaps hield de wagen stil. ZU
waren op de Place des Héros. De jongedame
was uitgestapt, merkte niet, dat ze gevolgd werd,
en liep de eerste straat links In.
We zün er! zei Armand zegevierend. Nu
waag Ik het!
Het had totaal geen zin iets te wagen. De
jongedame had haar p^k versneld en bleef voor
een groot huls staaq, belde aan, er. wachtte.
Dp dat oogenblik
hoóTde ze een
uneekende stem
■Juffrouww....”,
keerde zich om,
zag Armand,
lachte, knipoogde
weer, duwde te
gen de deur, die nu werd opengedaan, en sloeg
die met een smak dicht voor den neus van
haar verbaasden achtervolger.
Wat beteekent dat toch allemaal? dacht
Armand. terwUl hU zUn tandën op elkaar klem
de. Ze lacht tegen me, en dan gooit ze da
deur voor m'n neus dicht. Stond die kaalkop
misschien in de gang, of voor het raam te
kUken?
In zUn onzekerheid begon hU voor het huis
op en neer te loopen, en alle vensters te be
spieden Voor één van die vensters aou ze zeker
verschijnen
Wat doe JU hier? zei opeens een stem.
Een zonnekuur misschien?
Die stem bracht hem tot de werkelUkheid
terug. HU keerde zich om. en bevond rich van
aangezicht tot aangezicht tegenover zUn vriend
Marcel, die hem lachend aankeek.
Neen.... ja.... dat wil zeggen, neen, ant
woordde hUAtotaal in de war. Ik ben een
luchtje aan t scheppen. En wat doe JU hier in
deze buurt?
Ik? Ik ben hier om beroepsredenen. Ik ga
naar juffrouw Briand, in dat huls daar, voor
de gewone kuur.
Armand keek eerst naar het huis en toen
naar zUn vriend.
Aha! zei hU slechts, om zich niet te ver
raden.
Marcel werd vertrouweUjk.
Ken je haar niet? Een allerliefst schep
seltje. Ze woont in Nice, maar ze Is met haar
vader naar ParUs gekomen, om zich te laten
behandelen door professor Rodier. De professor
stuurt mU, om haar de Injecties te geven, die
tot nog toe helaas nog niet het resultaat hebben
opgeleverd, dat we ervan verwacht hadden.
Armand was een bezwUmlng nabU-
WerkelUk? Stamelde hU- Is ze ziek?
Welneen, ze is zoo gezond als een visch.
Maar ze heeft die verschrikkelUke zenuwtrek
king op haar oogen, die haar tot wanhoop
brengt. Als ze daar last van krijgt, moet ze
halsoverkop naar huis, omdat ze rich dood
schaam!. Je begrijpt, met al die ezelskoppen,
die er rondloopen
Ja. natuurlUk, zei Armand, en keek met
aandacht naar den gestopten vinger van zUn
eenen handschoen.
Ofsehoon het voorbeeld, waarmee Ik de vorige
I m—I besloot, veel weg had van een verzameling
I van ongerechtigheden op bridge-gebied, heb ik
I slechts een geval uit de practUk rengehaald,
I weliswaar niet één. dat men lederen dag mee-
I vt maar dat toch zeker een of meermalen
I per dag gepresteerd wordt. Zonder nu in bU-
I (onderbeden te treden is het toch noodzake-
I njk te bespreken, wat de oorzaak is van al die
«geriüke fouten.
WeL dat is nogal eenvoudig.
Bridge U een spel van paren. Ieder paar be-
I boort dus een eenheid te vormen, maar om die
I eenheid te kunnen vormen moeten de 2 deelen
I van dat paar, nJ. de partners, middelen hebben
om zich met elkaar te verstaan. Deze middelen
nu zUn reglementair vastgelegd en zUn natuur
lijk niet onbeperkt!! ZU bestaan uit het bieden
en het uitspelen der kaarten, d.wx. het op re
glementaire wUze bieden en uitspelen van kaarten.
(Bieden met verschillende klemtonen of
met nadruk spelen van een kaart zUn daarom
onreglementaire en dus ongeoorloofde metho-
desi Wanneer nu bridgers meenen met de
reglementaire middelen niet genoeg te kunnen
bereiken nemen zü hun toevlucht tot valseh
spelen. Ho, ho, ho, zult u zeggen, zoo erg is
bet toch niet! Ja, zoo erg is het wel. Wanneer
een voetballer stiekem met zUn rug naar den
scheidsrechter toe den bal met zUn hand speelt
speelt hU valsch; wanneer een billard-speler ge
bruik maakt van een moment, dat zün tegen-
i speler afgeleid is, om door te spelen, terwUl hü
den bal gemist heeft, Is dit valsch spet Indien een
bokser een steen in zün bokshandschoen doet,
dan is dit valsch spel en zoo zou ik nog door
kunnen gaan tot in lengte van dagen met het
opsommen van mogelükheden van valsch spel,
die bestaan in het benutten van onregelmatige,
onreglementaire middelen.
Men tracht dergelüke handelingen veelal goed
te praten met de bewering: Ach, je kunt het hem
niet kwalük nemen, hü bedoelt het niet zoo en
bjj weet immers niet beter!
Afgezien van het feit, of een dergelüke ver
ontschuldiging eervol is voor den delinquent, is
het bovendien nog niet waar! Men bedoelt het
I nJ. wél zoo en men weet het wél beter! De mo
tivering van deze beweringen volgt:
Dat men het wél zoo bedoelt, blükt overduide-
Wk uit het simpele feit, dat men niet voor niets
een kaart met grooten nadruk op tafel speelt!
Men wil, dat de partner hierin nakomt. Dat mag
men niet op die manier aangeven, want die me
thode is niet reglementair, evenmin wanneer
men den partner een knipoogje geeft. Men Is
4id
O
o
o
