HET JACHTENDE LEVEN
IN NEW YORK'
DE ONVERBETERLIJKE DANTY
PEAKE PASJA EN ZIJN DUIZEND
STRIJDERS
TRAGEDIE DER
BEROEMDHEID
1
Bier
RUST KENT MEN NIET;
WEKKEN HET PAROOL
DE BEWAKING DER
„PIPELINE99
NAUWKEURIG OPGEVOLGD
HET KORTE VERHAAL
WIST U....
Een veelzijdige politie-
troep
Het woningvraagstuk
een dilemma
Nieuwe perkamentsoort uit
vischhuid
I
In welke maanden groeit
uw baard het hardst
4
De
hoof elated.
ult
King Tiger wordt figurant
geheele
Brandstichting is moeilijk
van
I
I
die
ver-
5
Opzienbarende uitvinding van een
Fransch boekbinder
Deensche artsen hebben zich de moeite ge
troost de berekening van een specialist in ge
zondheidsleer, den in Florida woonachtigen dr.
James Houston, te controleeren. Deze geleerde
heeft n.l. beweerd, dat men In verschillende jaar
getijden ook verschillende scheermessen dient
te gebruiken, omdat de baard nu eens harder
groeit, dan weer langzamer. De artsen gingen
over tot een zeer nauwkeurig onderzoek, waarbij
Interessant
manschappen
deze zeer be-
Veertlen dagen daarna stond Danty weer te
recht voor de jury. In z'n requisitoir noemde de
officier het „onverbeterlük”. Danty kreeg acht
jaar, wegens z'n aanslag op Drysdale.
Dick Bells alias Danty keerde naar z.*n oud
verblijf terug. De portier, die hem twintig jaar
geleden binnen had zien komen, als een man
in de volle kracht van z’n leven, schudde mee
warig het hoofd.
„Dat had ik nooit van je gedacht Danty,** sei
hij. ..Die enkele jaren dat je misschien nog te le
ven hebt Je bent onverbeterlük.”
Danty antwoordde niet veel, maar toen hjj
weer in z'n oude cel gekomen was, keek hij met
voldoening rond en mompelde tevreden:
..Dat is me toch maar goed gelukt, en dan
nog wei met aoo'n slechte pijp van twee dollar."
Strijd tegen Bedoeinen
en smokkelaars
Een levende autografenalbum kan men de
bekoorlijke dochter noemen van een deftlgen
Engelschman, die vele jaren geleden naar Pa
rijs kwam. Emile Zola bezocht en hem verzocht,
zijn dochter te kussen. De Brit noteerde dag
en uur van de gedenkwaardige gebeurtenis en
vertelde den overbluften schrijver, dat hij zijn
dochter bereids door Tolstoi. Carduccl, Mavim
Gorki. Carmen Sylva en Mantegazsa had laten
kussen.
,Jk voel me nu op
myn gemak.
De Wachau, waardoor de Donau stroomt, is om zijn landelijke schoonheid wereldbe roemd. De ruïne Dümstein beheerscht het
deel van het landschap hier af geheeld
Mevrouw: „Wat heb je toch met dien pudding
uitgevoerd? Hij is heelemaal niet gaar!"
Dienstmeisje: „Ik begrijp *t niet; u hebt ge
zegd, dat ik volgens *t recept van alles de
helft moest nemen, en dat heb ik gedaan: dus
in plaats van een pond bloem een half pond; in
plaats van vier eieren twee; in plaats van een
half pond suiker een kwart pond, en toen heb
ik het in plaats van veertig minuten twintig op
het fornuis gezet!"
9
derde maal rust en veiligheid in een bar. Daar
dronk hij twee glazen whiskey en dacht na over
alles wat hij dien dag sinds den vroegen mor
gen had ondervonden: het onophoudelijk ru
moer, de onveiligheid, de slechte kwaliteit der
dranken, de schreeuwend dure prijzen.
Hij vroeg den man, die achter *t buffet stond,
hoe hoog de arbeidsloonen tegenwoordig wel
waren en kreeg ten antwoord, dat de helft van
de wereld tegenwoordig werkloos was. Danty
wist niet wat hij hoorde; de eenlge kans, waar
op hij ite alles nog gerekend had, was voor hem
verkeken. Hij telde z’n dollars en kwam tot de
bevinding, hoe weinig hij daar op de keper
beschouwd eigenlijk voor kon koopen. Daarna
bestelde hij weer een glas whisky.
Ap levensmiddelenbeurs, welke te
werd gehouden, kon men een
■M stt Bretagne met dit reussnbmod
Het enorme gebouwencomplex pan ’t Rockefeller-concern,
een jstad op zich zelf’ in het hartje van New York
Linnen, halflinnen, leder, halfleder.
Hieruit bestond tot nu toe het materiaal,
dat de boekbinders gebruikten. In de toe
komst zullen wjj onze romans en studie
boeken ingepakt krijgen in vlschhulden van
karpers, kabeljauw, zalm enz.
Toen Arabische terroristen de groote
olleleiding, welke van Irak naar de Middel
landsche Zee loopt, beschadigden, besloot
de regeering van Irak, onmiddellijk alle
verloven van het „Arabische Legioen"
in te trekken en deze geheele politie
macht te mbbiliseeren.
brengen, wijl daartoe hooge
noodzakelijk zijn. Waarschijnlijk
gebruik gemaakt van ontplofbare stoffen.
Het best bewaakt is het deel van de olle
leiding, dat in Irak ligt, want de regeering
heeft er natuurlijk groot belang bij, dat de olie
het land uit en derhalve de belasting het land
binnen stroomt.
Over bet leven te Amerika, te bet tej-
aonder te New York, schrijft een onzer cor-
astexmdenten in onderstaand artikel eenl
ge interessante büaonderheden.
nieuweling wordt in Amerika eenigszins
id greenhorn" genoemd. In het Hol-
h beteekent dat woord zooveel als
itje", „onschuldig lammetje." Een on-
shhuldrg lammetje moet betalen. In welken vorm
dan ook. De onschuld is er nu eenmaal voor,
<gn gefopt te worden. Iedere nieuweling in
New York wordt gefopt. Tijdens den overtocht
naar Amerika doen op den Oceaanstomer al
tal van geruchten de ronde, hoe men in de
grootste stad ter wereld het slachtoffer van
ztte eigen onwetendheid wordt Men luistert
naar deze verhalen, klopt zich zelf eens trotsch
op de borst en denkt: „Kom, kom, mij zullen
ze niets doen! Ik ben immers handig genoeg!”
Naarmate Danty dichter bij de eigenlijke stad
kwam, werd alles erger, t Verkeer nam nog
meer toe, de menschen werden nóg haastiger,
het rumoer nóg oorverdoovender en langduri
ger. Hier gilde een radio, daar remde een auto
met een akelig geknars, ginds gierde weer een
andere radio. De menschen liepen hem haast
omver of drongen hem van *t trottoir. Danty
wist op *t laatst geen raad meer met zich zelf.
Iedereen, dien hjj tegen kwam, liep hij voor de
voeten. Hij kon t zoo niet langer uithouden
en vluchtte in een bar.
Hij bestelde een glas whiskey, maar de eerste
teug spuwde hjj weer uit. Wat was dat een
bocht bij vroegere jaren vergeleken! Hij ver
schoot van kleur, toen hjj vijf en twintig cent
voor dat ellendige brouwsel moest betelen. HU
liep maar weer de straat op. Nu kwam hü
in een omgeving met geweldig hoogè huizen en
het beklemmend gevoel bekroop hem, dat die
elk oogenblik konden instorten. Weer zocht hü
maar z’n toevlucht in een bar, waar hü een
glas bier bestelde, dat hü smakeloos vond, zon
der pit en kracht Haastig ging hü heen, ai
ogk hier vervolgden hem die angstaanjagende
wanklanken van allerlei geluiden. HU maakte,
dat hü zoo goed mogelijk wegkwam, en zocht
naar een plekje waar hü eenigszins tot zichzelf
kon komen.
Danty kwam nu door een winkelstraat en
bekeek de etalages. De prijzen joegen hem
schrik aan. Een costuum kostte 40 k 46 dollars,
een paar gewone schoenen 10 k 12 dollars, een
tabakspijp 3 dollars en dan was het nog niet
eens een mooie PÜP Hü wikte en woog een
oogenblik en kocht er toen een. Ben PÜP tabak
zou hem smaken. Maar ook dat viel geweldig
tegen. De tabak brandde hem op de tong en
was duur.' Verdrietig en met een misselüken
smaak in z'n mond, liep onze Danty verder,
onzeker van zichzelf en van alles wat hem om
ringde. Hü was vreemd aan deze wereld, die
zich eensklaps voor hem had opgedaan. Ja, hü
was er bang voor, hü, die vroeger nooit bang
voor iets geweest was. Met een energieke po
ging om zich te beheerschen, zocht hij voor <te
Op dien zelfden avond werd een zekere mün-
heer Drysdale in een der bul ten wü ken der stad
door een straatroover overvallen, die van ach
ter een boom te voorschün sprong met een: „Je
geld of je leven!” In z’n uitgestrekte rechter
hand hield hü een revolver. Maar het viel den
bandiet niet mee. Die münheer Drysdale was
sterk als een paard en moedig als een leeuw. HU
wierp zich op z’n aanvaller en sloeg hem met
een geweldigen vuistslag op den grond, waar
na hü hem bü de keel greep en om hulp riep,
t Duurde geen vüf minuten of de schurk was
door een paar agenten gekneveld en ingerekend.
-Het bleek een goede bekende van de politie te
zün, een zekere Dick Bells alias Danty. Dien
zelfden morgen was hij pas ontslagen na twin
tig jaar gevangenisstrafhü was een doorgefour
neerde dief en Inbreker, die voor geen moord
terugdeinsde.
t Was op een mooien morgen in Juni, dat
Danty uit de Sing-Slng, een der Amerikaan-
sche gevangenissen, ontslagen werd. Buiten
gekomen keek hü eens naar de lucht, die nog
even blauw was als twintig jaar geleden en
naar de boomen, die even weelderig in hun
bladertooi zaten als toen. De Sing-Slng was ge
legen aan een binnenweg en nogal ver buiten
de stad en veranderingen van beteekenis zag
hü niet. Die twintig jaren opsluiting konden
evengoed twee zijn geweest, en alles was geble
ven zooals 1 was, merkte Danty wüsgeerig op.
Hü begon met de dollars in z’n broekzak te
rammelen en kneep daarbü nog wat knlsterend
bankpapier tusschen z’n vingers. Alles had hü
daarbinnen eerlük verdiend en hü kon er mee
doen wat hü wilde. Hü richtte, welgemoed, on
danks z’n 65 jaren, z'n schreden naar de stad.
Alles marcheerde goed, totdat Danty een
flink eind op den hoofdweg kwam. Daar had
hl! nog geen dertig stappen gezet, toen hü ang
stig bleef staan. Het verkeer bracht hem in de
war, z’n oogen tintten door het zenuwprikke-
lend lawaai der claxons; de snelle opvolging
van de auto's maakte hem ziek en de benzine
lucht misselük. De openbare weg scheen hem
na 20 jaar een gekkenhuis geworden.
Büna een kwartier lang bleef Danty roerloos
staan. Eerst moest hü een beetje aan die druk
te en aan dat rumoer wennen. Hü was nog niet
lang opnieuw beginnen te loopen, toen hü, he
vig verschrikt, terug sprong. Het scheelde niet
veel at hü had onder een zwaren vrachtauto
gelegen. Hü boorde de chauffeurs tieren en
vloeken en wist niet hoe hü *t had. Op eenlgen
afstand zag hü een troepje menschen aan den
kant van den weg staan, die zoowat eender ge
kleed waren als hü- Hü had het een raar
„pakkie” gevonden, maar de directeur der ge
vangenis had hem gezegd, dat dit nu zoo de
mode was. De directeur zou wel gelük hebben,
maar hü vond niet, dat dit pakkie hem pleizierlg
zat. Vlak bü die menschen stond een agent, die
t verkeer regelde. Moed vattend, ging hü bü
die menschen staan, schuchter en Mnkach, te
■ata heels doen.
Zü zich zelf als „proefkonün” beschikbaar stel
den. Zü schoren zich lederen dag precies om
zeven uur en verzamelden alle baardhaartjes,
welke dan netjes aan een microscopisch onder
zoek werden onderworpen. Daarbü kwam men
tot de conclusie, dat inderdaad in de maanden
October. November, December en Januari in
doorsnede een baardhaartje in 34 uren slechts
0.306 mllimeter groeide, terwül in den tijd van
Februari tot September een over densfcifden tüd
groeiend baardhaartje ongeveer een halve mlli
meter groeide. De Amerikaansche geleerde heeft
„officieel” gelük gekregen....
JMt
den
filmproducent in het gezicht. die hem als fi
gurant wil engageeren, maar tevens van hem
eischt dat hü zün gezelschapsplichten nakomt,
om wille van de reclame. „Geen mensch ter
wereld brengt me nog in een salon!” Goed
zegt de ander, dan maar zóó. En het gaat ook
zoo: 0e man van Aram, die een film wereld
beroemd maakte, staat tusschen de coulissen en
In het licht der schünwerpers. maar niet als.
de groote acteur, kooals toen: kleine rolletjes
heeft men hem gegeven, en daarin mag hü een.
leven bewonderen, dat alleen maar op het witte
doek bestaat; daar mag hü .gevechten” mee
maken. die hem. den eenvoudlgen man, den
échten strüder. belachelijk lüken. En wéér wokdt
King Tiger weerspannig: „Dat houd ik niet
meer uit!" Hü gaat er vandoor.
In Chelsea, de wük van de Londensche kun
stenaars, huurt hü een kleine woning. .Jk word
model voor een schilder,” zoo besluit hü, jen
dan zal ik naar mijn vaderland terugkeeren.”
Een gelukkige gedachte: de schilders van Chel
sea engageeren elkaar den .Man van Aran"
voor den neus weg. Maandenlang heeft King
Tiger behoorlüke verdiensten, maandenlang
spaart hü geld voor zün terugkeer naar Aran
en als hü het dan bü elkaar heeft, wordt hü
besluiteloos: zal ik weer naar Aranteruggaan?
Zal ik maar niet liever hier blüven? Zullen zé
mü niet uitlachen, de mannen van Aran, sul
len ze me niet als filmheld bespottelük ma
ken?
Ja, zullen ze mü nog wel begrijpen en als
een van de hunnen erkennen?
Telkens weer wordt de sobere, eenvoudige
mensch King Tiger door deze twjjfels overval
len; hü voelt dat hü in de nieuwe atmosfeer
veranderd is.
Op zekeren dag komt hü niet meer, om als
model te fungeeren. De kunstenaar is wanho
pig: zün portret is slechts half voltooid. Hü
zal het nooit voltooien, want King Tiger is ver
dwenen! Waarheen? Een raadsel voor de redac
ties. filmmaatschappijen, salons en schilders
ateliers.
1
Filmster wordt steenklopper
4
Eenlgen tüd geleden circuleerde in Lon
den het bericht, dat de sens wereldberoem
de filmspeler Tiger King, die de hoofdrol
speelde in de bekende film .Man of Aran”.
I. het ontroerende heldenepos van 1600 vis-
schers van de lersche Noordwestkust, ver
klaard heeft, dat hü nooit meer naar Aran
zal terugkeeren en zich aan het beroep van
wegwerker gaat wijden.
In de hel verlichte eetzaal van een deftig
landhuis in de buurt van Londen zit een vroo-
lük gezelschap rond de tafel. There mutest
rulscht gedempt door de met bloemen versierde
zaal, helder klinken de glaaen en de lach van
vrouwen.
King Tiger!,... Ja, voor hem zün de vrien
den en bekenden uit de Engelsche society Mj-
eenge komen. bankiers, groothandelaars, ladies,
leden van een van de vele Londensche clubs.
Morgenavond aal hü weer aan een andere, mis
schien nog rijkere tafel aanzitten, overmorgen
zullen de dochters van een millionnairsfamills
in de stralend verlichte zaal van een luxe-hotel
met hem dansenwekenlang moet hü al die
uitnoodlgingen gelaten aanvaarden, t aal nog
weken duren voor men hem weer tot rust, tot
bezinning laat komen.
Was alles maar voorbü! zoo zucht Tiger
King. was te maar weer op het eiland, waar
se me vandaan gehaald hebben! Mijn eiland!
Wie heeft er tevoren ooit van mü gehoord?
Wie in Engeland, of wie ter wereld bekommer
de zich om die 1600 menschen op de drie kleine,
door den storm gebeukte eilanden; die 1600
menschen. die lederen dag weer opnieuw een
stellen, maar bitteren strüd om het bestaan,
om de meest noodzakelüke levensbehoeften
voeren? Als O'Flaherty. de regisseur, niet ge
komen was en met zün camera en Jupiterlamp
en toonfilmapparaten het heldenepos van Aran
niet gedicht haddan zou nooit iemand iets
van die haaienvangers. die bedwingers van
wind en golven hebben gezien of gehoord. En
nooit zou de wereld ook maar de minste noti
tie hebben genomen van King Tiger, den .held"
van de film .Man of Aran!”
Zün eiland! "Van zün eiland, van het wor
stelen met de zee. met de roofvisschen, van t
leven en sterven der menschen daar, moet h'ü
vertellen.... lederen dag opnieuw, telkens weer
hetzelfdeVertel eens iets van Aran! Ver
tel eens!" Tot in zün droomen achtervolgt hem
deze ongeduldige vraag van sensatiezoekende
salonleeuwen en dweperige vrouwen....
tea dan wandelt men voor de eerste maal
osjer Broadway, een stofje in dit moderne Ba
bel, en is nog geheel beduusd door de vele
nieuwe indrukken, die onafgebroken op je los
stormen. Nog denzelfden avond wil men iets
teen, want morgen begint het werk. Je strükt
sens met je hand over je wang en bemerkt, dat
je niet goed geschoren bent. Dat gaat zoo niet
langer, want vanavond wil je uit. Je stapt den
eersten den besten natuurlük 'n duren bar-
bterswtekel binnen en tusschen de klanken vaB
de radio, de gesprekken en de meisjes, die je
te een ommezien ingezeept hebben, voel je Je
tegenljjk niet erg op je gemak.
Niet alleen zoo, maar ook zóó! Dat wil zeg
gen, men wil geschoren worden, maar -zoo n
knap meisje vindt, dat Je ook een manicure
noodig hebt, een gezichtsmassage, dat je wenk
brauwen en Je snor bügewerkt moeten worden
en dat tenslotte je haar ook wel wat korter
zijn mag. En dan je schoenen! O, hemel, je
schoenen! Die moeten toch ook gepoetst wor
den. Een uurtje later sta je blinkend en ge
heel verzorgd weer op Broadway, te midden
van het straatgewoel: zes dollar liteiter!
Dien avond bezoek Je geen nachtgelegenheid
meer. Je hebt immers al wat leergeld betaald
en langzaam komt er een klein woordje in je
henenen: .greenhorn”. Je hebt je als 'n groen
tje gedragen, eerlük!
De volgende morgen brengt nieuwe verras
tengen. Je hebt den vorigen avond je schoenen
voor de deur van de hotelkamer gezet, wat tot
gevolg heeft, dat de schoenenpoetser beleefd
aan je vraagt, ofer in je kamer dan geen
plaats voor deze schoenen was. Je gaat dien
dag natuurlük weer wandelen en een lieve
lingsbezigheid van alle vreemdelingen is het
aantal verdiepingen van een wolkenkrabber te
tellen. Daarna gaat men een kleine cafetaria
binnen, bestelt een koffie en blüft een oogen-
blikje zitten. Vüf minuten, tien minuten. Voort
durend verandert het schouwspel. Steeds nieu
ws menschen. Nauwelüks heeft men een ge-
Mht gezien, of het is alweer verdwenen. Het
is een eeuwig komen en gaan. Dan voel je
plotseling, dat er een paar oogen stüf op je
gericht zün, de baas van het café kükt naar
je. En dan kom je plotseling tot de ontdekking,
dat je de eenlge bent, die tüd heeft. Een man.
die in Amerika tüd heeft, is eigenlük een
beetje belachelük en wordt minachtend aangv
keken. Je rent dan maar weer naar bulten,
verwenscht die kalme Europeanen en neemt je
voor, een Amerikaan te worden, net als alle an
deren. -
Maar dat is nog lang niet gemakkelijk. Ame
rika, het land van de onbegrensde mogelükhe-
den. t land van het geld en den arbeid, heeft
tegenwoordig mlllioenen werkloozen.
Ook voor Amerika geldt het niet meer, dat t
geld op straat ligt en men het slechts behoeft
op te rapen. Het ligt tegenwoordig achter zwa-
»e deuren, die men slechts door hard werken
open kan duwen. Zeker, er bestaan ook tegen
woordig nog kleine restaurants, die een bordje
op het raam hebben zitten, met .Jtellner ge
vraagd” er op. maar wanneer men binnen
komt. dan blükt het, dat vergeten is het bordje
teeg te nemen. Men zoekt geen kellner meer,
er waren eenlge honderden, die zich aan
boden.
Het goedkoopst is eigenlük het- eten in New
York. De Amerikaan heeft geen tüd, hü woont
meestal zeer ver van zün werk af en is daar-
001 gedwongen zün lunch in een of ander res
taurant te gebruiken. Alle bedrüven hebben
slechts één uur vrü tusschen den middag, dus
het eten moet vlug gaan. Dat is makkelüker
gezegd dan gedaan, want honderdduizenden
'menschen bestormen tegelük de buffetten en
dlkwüls moet Je in de rij staan, om aan de
beurt te komen. Zoowel warm als koud eten is
er te krijgen en overal ligt vork en mes bü- Het
eten gebeurt staande en het is maar een geluk,
dat het in Amerika geen gewoonte is, je hoed
nemen, wanneer je een kennis tegenkomt.
dat zou onder het eten veel te lastig zün.
"t Meest worden er sandwiches gegeten, die
tegen een vijf-centsstuk te krügen zün. De
Amerikanen eten ze het liefst met kippen-
vieesch belegd, trouwens een Amerikaan kan
het leven zonder kip niet Indenken. De
te*me spüaen zün vaak met een laagje deeg
bedekt, om bet afkoelen te voorkomen. Ook
Podding en aardappeltaart zün schering en
“tag. Vooral het laatste is het Amerikaansche
oasionale voedsel. Stukken voor 10 Amerlkaan-
Het enorme stalen buizensysteem ligt niet,
zooals men dikwüls meent, vrü, maar onder het
aardoppervlak— zU het ook niet zeer diep. Der
halve was het voor de Arabische brandstichters
ook vrü eenvoudig bü de leiding te komen.
Heel wat lastiger echter moet het echter voor
hen geweest zün, de ruwe olie tot branden te
temperaturen
hebben zü
Totdat een Engelsch journalist hem vindt
in Hove aan de Zuidkust van Engeland, niet
ver van het modebad Brighton. Hü verrast
den filmheld, terwül deze fluitend en zingend
steenen klopt. Steenen op een weg. die aange
legd wordt ..Hier voel ik me werkelük op mün
gemak”, antwoordt hü den reporter. .Maar eens
zal ik toch nog naar Aran terugkeeren; Ja, ik
zal gaan”, zoo voegt hü er aan toe en zün blik
zweeft weemoedig over de elndelooze zee, en
zoekt in de verte het vaderland, dat hü verlo
ren heeft.... Dat was in Februari van het vo
rig jaar....
Nu heeft een Amerikaan hem een bezoek ge
bracht. En aan hem heeft de man van Aran
verteld, dat het eiland, zün eiland, hem nooit
zal terugzien. ,Jk ben van hen vervreemd”, aoo
zelde hü. ,Jk zou me niet meer kunnen aanpas
sen. Dit wegwerk schenkt me voldoening; wat
wil ik nog meer?”
overste
ge
durende den wereldoorlog streed en die het
land waarschünlük nog beter kent dan de emir,
ter bescherming van de belastingambtenaren
gebruikt. Een „tollenaar” kan zich in Trans-
jordanië onmogelük zonder militaire begelei
ding op straat wagen
Tenslotte worden de mannen van Peake
ook in den strüd tegen de smokkelaars van
verdoovende middelen gebruikt.
Zooals men ziet is het werk van desen po-
lltietroep interessant en veelzijdig romantiek
in de twintigste eeuw!
sche centen zün vrü groot Aan het eind van
den maaltüd wordt altüd koffie gedronken.
Sinds eenlgen tüd bestaan er ook zoogenaam
de exchange-buffets." Het büzondere hiervan
is, dat- men eenvoudig kiest, waar men van
houdt, eet wat men wil en tenslotte, wanneer
men de gelegenhéid verlaat, de geconsumeerde
spüzen betaalt. Een eigenlüke contróle bestaat
er niet, men vertrouwt op de eerlükheld van de
menschen. Het systeem schünt werkelük te vol
doen. anders zouden deze buffetten niet als
paddenstoelen uit den grond schieten. Er zün
natuurlük heel wat menschen, die oneerlük te
werk gaan, maar het nadeel wordt weer goed
gemaakt door de besparing op personeel. De
avondmaaltüden gebruikt men meestal thuis.
Daar het koken zelf veel te lang ophoudt, wordt
er hoofdzakelük een blik gegeten, want alle
denkbare spüzen kan men in Amerika in blik
jes krijgen. In de eerste plaats natuurlük kip.
Wat de Amerikanen eigenlük zonder kip zou
den moeten beginnen, is me niet erg duidelük.
Thans komen we aan het hoofdstuk, dat in
New York het zwaarst weegt. Het woningvraag
stuk. De kosten van een woning worden op een
derde van de gemiddelde verdiensten berekend.
In de stad wonen komt voor een gewonen kan
toorbediende in het geheel niet in aanmerking,
daar reeds het kleinste kamertje, met warm en
koud-stroomend water, centrale verwarming
enz., honderd dollar per maand doet. Daarom
woont men bulten het centrum, een A twee uur
er van verwüderd. Maar ook daar kost een ka
mer met bad (dit laatste is heel gewoon) al
tüd nog wel 36 4 50 dollar per maand. Wel zün
er aan de Hudson of East-Rfver groote stads-
wjjken voor de arbeiders, maan dat zün echte
armoedige buurten. Het spreekt dus van zelf,
dat men zich steeds meer buiten de stad gaat
vestigen. Het nadeel is natuurlük, dat men
zoon grooten afstand afleggen moet, alvorens
men zün werkplaats bereikt heeft. Zooals men
ziet, is het de woning, die het grootste deel van
een arbeiders-Inkomen verslindt.
Toch kan men in het land der onbegrensde
mogelükheden nog heel wat genieten. Evenwel
nemen de werkzaamheden een groot deel, zoo
niet het allergrootste deel van iemands leven
in beslag; voor rust, krantenlezen, of gesprek
ken. is geen tüd. Het zün bedrijven, waarin ge
zongen wordt, en wanneer men dat hoort,
denkt men, dat het werk er makkeluk en pret-
y ta. Maar daarom hoort men geen muziek.
Deze wordt door de directie voorgeschreven, om
de arbeidsprestaties te verhoogen, büvoorbeeld
in bonbonfabrieken of in cartonwerkplaatsen.
Zoo ziet het leven er in het land.der onbe
grensde mogelükheden uit Een Jacht, een
voortdurende strüd, waarin men zich met belde
armen verweren moet, om het hoofd aan de
oppervlakte te kunnen houden.
,Dat houd ik niet meer uit!” schreeuwt da
zoon van Aran. dien ze in een smoking, In een
cutaway geperst hebben en nu van het eene
hotel naar het andere, van de eene villa naar
de andere sleepen, op zekeren dag uit
houd ik niet meer uit!” schreeuwt hü
Gedurende den
vlsch nog het goedkoopste was, en
duizenden vlschhulden als af val werden weg
ge worpen, kwam een geleerde in Frankrük
reeds op de gedachte die hulden te prepareeren
tot een sterke ledersoort, die bü de boekbinde
rij kon worden gebruikt Men beschikte in dien
tüd echter nog niet over de vele middelen,
waarvan de moderne menschheid thans ge
niet. Wel heeft men in de jaren na den oorlog
gepoogd dat idee te verwezenlüken, doch eerst
thans schünt Frankrük er in te zün geslaagd
datgene te vervaardigen, wat men reeds twin
tig jaar terug wilde tot stand brengen. In
Frankrük wil men zelfs nog verder gaan. Men
zegt, dat de vischhuid, om haar vaak mooie
kleurschakeeringen, waarschünlük nog wel
eens een groote toekomst tegemoet zal gaan en
misschien binnen enkele jaren ook zal worden
gebruikt bü de vervaardiging van galanterie
waren en toiletartikelen, evenals thans het
slangenleder en de huid van de hagedis voor
dergelüke doeleinden worden gebruikt.
Hoewel het werk van deze politie uiterst in
teressant is. is er toch weinig over ,J*eake
Pasja en zün duizend strijders”, een van de
meest veelzüdlge politletroepen ter wereld,
welke hoofdzakelük tot taak heeft de „zwar
te arterie van de woestUn” te beschermen, be
kend.
De troep is uit alle nationaliteiten van den
Oriënt samengesteld en wordt door 7 Britsche
en 33 inheemsche officieren gecommandeerd.
Leider is de Britsche overste Peake, die op de
regeering van Irak grooten invloed uitoefent en
permanent lid van de regeering van emir
Abdoellah te.
Zün mannen, die in hun donkerblauwe uni
formen een uitstekenden indruk maken, deden
voor de eerste maal in 1931 van zich spreken,
toen zü een einde maakten aan de voortduren
de grensgevechten tuschen de Syrische Drusen
en de noordelüke Bedoeinen. In 1933 werd op
initiatief van .Feake Pasja” een grensverdrag
tusschen konlng Ibn Saoed en den emir van
Transjordanlë gesloten. 1
Toen in het Jaar 1933 de groote olleleiding
van Irak naar de Middellandsche Zee werd
aangelegd, nam een speciale afdeellng van
dezen polltletroep de bewaking van het buizen
systeem op zich. Hoewel deze manschappen
onder overste Peake's contróle bleven staan,
werden zü betaald en gekleed door de petro-
leummaatachappü- Zü staan op regelmatige af
standen langs de olleleiding opgesteld en hou
den op deze wüze ook de verbinding tusschen
de verschillende Britsche ambtenaren, die aan
de plpe-line wonen, tot stand. Het zün deze
ambtenaren, die hun directie voortdurend van
den toestand der leiding op de hoogte hou
den.
De leiding begint ten Zuiden van Mossoel
en loopt naar Adlfa aan den Euphraat, waar
zü zich splitst. Een tak eindigt in het Syrische
Tripolis, de andere .in Haifa. Onmiddellijk na
den aanleg van deze leiding bepaalde de re
geering van Irak, dat er voor iedere ton ruwe
olie, welke door de leiding stroomt, een belas
ting van vier goudshllllngs moet worden be
taald. En dat te geen slechte inkomst voor den
staat, wanneer men bedenkt, dat er Jaarlüks
ongeveer 2 millloen ton olie van Mossoel naar
de Middellandsche Zee vloeien.
Geheel volgens smaak en prijs waarbü het
er echter niet op aan komt, of men al dan niet
van zalm of kabeljauw of karpers houdt, doch
of die bepaalde vlschsoorten wel geschikt zün
voor de binderij van dure en goedkoope, dikke
en dunne boeken.
Een boekbinder in de Fransche
Martini genaamd, te op 't Idee gekomen de
taaie en sterke huiden van bepaalde vtech-
soorten tot perkament te verwerken. Hü ging
van de gedachte, dat de menschheid
vlschhulden vroeger wel gebruikte bü de
vaardiging van sloffen en schoenen!
oorlog, toen het eten van
dagelijks
Niet minder belangrük te het werk van de
„wostün-afdeeling”, een büaonder uitgezóchte
polltie-patroullle, die met zes speciaal gecon
strueerde pantserwagens den veillghelrtertlenst
in de woestün op zich heeft genomen en daar
een onverbiddelüken strüd voert tegen de Be
doeinen, die op roof uit zün.
daarbü te, dat zich onder de
veel Bedoeinen bevinden en dat
trouwbaar blüken te zün!
Bovendien worden de troepen
Peake, die reeds tezamen met Lawrence
durende den wereldoorlog streed en
TB