Meer decentralisatie
van den daf
tKeiu&fiaal
voorraadvorming
De avonturen van een verkeersagentje
door fritz metzner
AaBe
DEKENS
WOLLEN I
i
De vorst
Wat September
kan leeren
ALLE ABONNÉ’S F 750- F 750- F 250-
V w
ons
\\h F
verwacht U!
AMSTERDAM
HONIG’s KEUKENSTROOPr;*^^ -'/
E.N.I.T. - LEIDSCHESTRAAT 9 -
v°o^
VRIJDAG 18 NOVEMBER 1938
KMMLFL,
Vermogen in een schoen
I
s
reist incognito
i Het verhaal
van Frosine
COMPLETE
21 DEELIGE
KEUKEN
UITRUSTING
Inlichtingen bij
EN ALLE REISBUREAUX
CAPRI, AMALFI, SORRENTO, POSILLIPO,
ta VENETIë en in talrijke andere steden, rijk
aan kunstschatten en historische herinnerin
gen.
OVERAL ZULT U HARTELIJK EN GASTVRIJ
WORDEN ONTVANGEN.
AANGIFTE MO ET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
(üAiotvolle dagen zult U doorbrengen in de
onvergefelijke blaataen vap hei zonnige
eiland SICILIë:
^PALERMO, TAORMINA, SIRACUSE, CATANIA,
in NAPELS of de andere plaatsen van zijn
befaamde GOLF:
O
i- f
1 -. f.
verscheidene
e>
I
w 't'
donkere
het
komt
was
t Wordt vervolgd.)
A
EMAILLE
Toen de voetstukken waren geplaatst, gingen de twee avon
turiers er op staan. Keesie in de houding van een agent, die het
verkeer tegen houdt, terwijl het matroosje deed alsof hü op den
uitkijk stond en naar land speurt. Maar ze waren niet tevreden,
want ae staken te veel bü de andere beelden af.
De boachgod wist er weldra raad op. Uit de schuur van den
tuinman haalde hü. stieknm, een pot met kalk en waterkwasten.
Het «as in den nacht en het maantje keek zoo ooljjk alsof het
zeggen wlkfe: ..Dat lapt hij hem.”
Dr. H. Coljjn drukte zich
en
U zult toch niet mijn
terwille van uw knecht
kan doorgaan? Wie kan thans waarborgen, dat
ze nooit en te nimmer tijdens het vervoer sul
len worden vernietigd?
Er zijn dunkt me alle redenen aanwezig om te
bevorderen, dat de gemeentebesturen maatrege
len nemen ten einde te voorkomen, dat de
bevolking in oorlogstijd gebrek aan voedsel
heeft.
Han gekre-
Men vindt
r een inder-
Belangrijke faciliteiten:
CHEQUES CREDIETBRIEVEN in TOERISTEN
LIRES - HOTEL- BENZINEBONS
REDUCTIES OP DE SPOORWEGEN (5070*/.)
bare
het
vond,
maal
conclu-
lentabele
een ver-
economlsch»
de rust weer volkomen wedergekeerd
is welhaast het gevaar vergeten, waarin
verkeerd heeft. Een dergelijke rustperiode
niets dan verbeelding van je, kind-
x toen ik hem op een avond mee-
En zoo verliet het gezelschap
brandspui thuis je
Mlchel straalde van vreugde, nu hij als toe-
schoonzoon naast den heer Richter
moet worden op welke wijze het 'particulier
huishouden en het bedrljfshuishouden. gericht (resultaten leiden, terwijl in tijden
op het algemeen belang, voorbereidingen kun
nen treffen ter bescherming in tijden van ge
vaar.
Naast deze zeer stringente decentralisatie,
nJ. bü den consument, wordt een andere min
der vergaande decentralisatie voorgesteld door
O. P. van der Sluys in het Weekblad voor Ge
meentebelangen.
Het centrale gezag zorgde tot dusver voor
den militairen en economischen weerstand der
bevolking. De gemeentebesturen werden alleen
ingeschakeld in de luchtbescherming, als zijnde
een afweer tegen oorlogsgruwelen, welke niet
l>epaaldeljjk tot Defensie behoort. Ik vraag
me af, of de gemeentebesturen niet Ingescha
keld behooren te worden of zich zelf behooren
in te schakelen in den economischen weerstand.
De zaak is toch deze, dat zij wel het dichtst bij
de bevolking staan, wanneer bjj oorlog de voed
selvoorziening in gevaar is. Zij zien den nood,
voelen dien aan en vangen vóór alle anderen
de daaruit voortvloeiende moeilijkheden op.
Een voorraadvorming met inschakeling van
Verkoopingen zijn altijd omgeven door een
zeker waas van geheimzinnigheid, vooral voor
de particuliere koopers, die hopen op die wijze
iets bijzonder waardevols te koopen voor wei
nig geld.
Er zullen echter maar weinige menschen zijn,
die zoo’n geluk hadden als een zekere Miss
Mabel Bowes uit Toronto in Canada. Uit pure
nieuwsgierigheid woonde Miss Bowes een ver-
kooping bij van een spoorwegmaatschappij,
waarbij *u« 1“ de treinen gevonden voorwerpen
verkocht werden. Volgens een voor ons onge
woon gebruik werden alle pakjes ongeopend
verkocht.
Ook Miss Bowes kreeg lust om iets te koopen.
Ze bood mee en kocht twee pakjes. Thuis maakte
zjj ze nieuwsgierig open. In het grootste pak
zat een paar schoenen. Toen ze deze onder
zocht vond ze in de schoenen.... bankbiljetten
ter waarde van 5000 dollar. Het andere pakje
bevatte een portefeuille met 2000 dollar. Miss
Bowes echter had voor deze belde pakjes slechts
2 dollars betaald.
heeft? Veel kan ik u niet zeggen, maar wel. dat
u ook Sigmar pleizier zou doen door die dame
aan te nemen. Doch denk er om, de majoraats-
heer mag in geen geval iets merken. Wan
neer de dame in dienst kan treden? O. den
eersten al! Goed? Zjj aal zich den eersten op uw
bureau komen aanmelden. Hartelijk dank,
waarde Margon. Wat? O, ja, overmorgen
zien wjj elkaar al. De groeten aan uw vrouw en
de kinderen, en nogmaals mijn dank!”
Heel voldaan belde graaf Hughen af.
..Kinderen, alles is glad in orde. Neemt af
scheid, dan rijden wjj weg. Ober, mijn reke
ning!" A
Neg lang stond Sigmar von Wernstein aan
het kruispunt van den weg en wuifde den
steeds verder verdwijnenden wagen na. Toen
ging hij te voet terug naar Altroda.
Het dorp lag reeds In avondschemer, waaruit
de lamp van Disselhoffs benzinepomp als een
witte bloem te voorschijn kwam.
Sigmar trok krachtig aan de bel van de poort
en was niet weinig verbaasd, dat, tnplaats van
den leerling, baas Dlsselbof zelf opendeed.
,Jk had zoowkar al angst, dat je niet terug
zoudt komen, Sigmar. Doch nu ben ik blij, ke
rel. Weet je, ik ga niet ipeer naar ..Het Witte
Hert”, nu vanavond niet en nooit meer! Jü ziet
dat niet graag, hè?"
.Maar vader Disselhoff. gaat u toch gerust!
Ik blijf wel bij moeder de vrouw."
ophitste? Toen ik op het landgoed kwam, be
stond er tusschen u beiden toch laten wjj
maar zeggen zoolets als vertrouwelijkheid. U
meende echter, dat u Mlchel maar gewoonweg
opclj kon schuiven, toen ik u beter beviel,
nietwaar? Dat hebt u er nu van, arme Frida
de gemeentebesturen kan tot financieel betere
van nood,
door b.v. een beperkte vervoergelegenheid. een
gedecentraliseerde voorraadvorming van groote
beteekenis kan zijn.
De gemeentebesturen hebben zich tot dusver
voor dit vraagstuk niet bijzonder geïnteresseerd.
Wellicht een gevolg hiervan, dat de Regeerlng
hiervoor zorg droeg, misschien ook, omdat de
noodzakelijkheid daarvan tot voor kort niet in
die mate werd aangevoeld als thans het geval
is. Ik geloof, dat het nu meer dan tijd Is, dat
de gemeentebesturen zich hierover eens ernstig
gaan beraden. Deze aangelegenheid mag. naar
ik meen, de Vereeniging van Nederlandsche Ge
meenten niet ontgaan. Zou het bestuur der
vereeniging er niet toe kunnen besluiten op
korten termijn een veelzijdig samengestelde
commissie te benoemen, om dit vraagstuk met
den meesten spoed in studie te nemen? De
Regeerlng moge zich tegenover alle ingezetenen
van haar plicht bewust zijn, de gemeentebestu
ren hebben te denken aan de belangen van de
plaatselijke burgerij. Door de veranderde wijze
van oorlogvoering, ik sou zeggen door de meer
intensieve vernietiging, zullen de toestanden
in komende oorlogen niet meer te vergelijken
zijn met die, welke achter ons liggen. Wie kan
in oorlogstijd waarborgen, dat het vervoer van
'levensmiddelen. Indien al aanwezig, ongestoord
er eigenlijk nooit een hartelüke relatie tusschen
ons ’had l
tram naar de Gaaskampers gereden, bü de
Hanepoels konden we moeilijk anders dan met
een taxi voorkomen.
Langzamerhand maakte Han's keurige, onbe
rispelijke verschijning op oom Altons soon in-
druk, dat s*n liefhebberij van costuums weg
geven letterlijk «en manie bij bom werd. De5
eene bestelling bij z'n kleermaker volgde op de
andere en Hans werd overstelpt met nauwelijks
gedragen colbert-, jacquet- en sport-costuums
en smokings. Ik overdrijf niet, Joyee. als Ik je
zeg. dat hij gekleed ging als een vorst Dit had
echter tengevolge, dat de harmonie tusschen
ons verstoord werd. Ik was slechts in t bezit
van één avondtoilet en een donkerbruine mld-
dagjurk, maar dat was dan ook alles.
Hoe zelfbewuster Han's optreden in
pracht-costuums werd, boe kleiner, oelachelüker
en onbeholpener ik me naast hem voelde. Het
scheen, dat Han's fijngevoeligheid hem in den
steek gelaten had. Als ik me tegenover hem
over ons zoo geheel verschillend uiterlljk be
klaagde, lachte hU rile uit, sprak over gekrenkte
Ijdelheid en verbeelding en set. dat hü met een
gratis costuum van een eerste-klas kleermaker
toch voordeellger uit was, dan met het goed
koopste pak uit een confectle-winkel. Jammer
genoeg kon ik daar weinig tegen in brengen. Hij
zag echter niet in, dat hij hoe langer hoe meer
afhankelijk was van z*n kleeren, dat z’n kleeren
hem de baas werden.
De vriendschap met de familie Hanepoel werd
steeds inniger. Mevrouw Hanepoel vertelde aan
iedereen, die 1 hooren wilde, dat Han een man
was, die overal gezien mocht worden en Han
was door dit compliment zeer gevleid. Ik voor
mü vond niets aan Barbara Hanepoel, evenmin
als aan d'r man, die ook al even veel op uiter
lijkheden gesteld was als z'n vrouw. Han werd
een graag geziene gast bjj de Hanepoels. Er
werd met hem getelefoneerd, afspraken ge
maakt: we werden ultgenoodlgd op de thee,
voor dans- en bridge-partijen. Maar met dit al
zag ik duidelijk
genoeg dat Bar-
Hanepoel
belachelijk
als ik drie
achtereen
in diezelfde ja
pon verscheen en
ze mü er om minachtte.
„Och, t Is niets dan verbeelding van je, kind
lief." zei Han, toen ik hem op een avond mee
deelde, dat ik het vaste besluit genomen had,
voortaan thuis te blijven.
„Neen, Han," zei ik, ,,'t Is zoo en niet anders.
Die costuums van oom Alfons hebben ons tot
een ongelük paar gemaakt. En 't spijt me. dat
ik 1 je zeggen moet, maar ook innerlijk ben je
veranderd. Vroeger zou je je verveeld hebben in
't gezelschap van die Hanepoels. Wat is die
Barbara Hanepoel eigenlijk? Een ei zonder
dooier, een noot zonder pit. Ik begrijp niet, Han.
dat je de dwaze vleierijen van die vrouw voor
echte munt accepteert. Trek eens een oud
costuum aan en ga daar eens mee naar die
familie; dan ben ik werkelijk benieuwd naar
den uitslag. Hoe kan je toch zoo kortzichtig, hoe
kan je toch zoo bespottelijk Ijdel zijn, Han?”
Zoo sprak ik, lieve Joyce en 't scheen of mün
met nadruk gesproken woorden Indruk op hem
gemaakt hadden. Misschien, dacht ik, zal hjj nu
eens verstandig worden. Vergeet ook niet, dat
Han met z'n elegante costuums veel meer bij
komende kosten had; nieuwe schoenen, een keu
rige hoed, dure, moderne handschoenen en
zoo meer zoo kocht hjj bijv, een nieuw mi
heel duur raket, omdat mevrouw Hanepoel hem
ultgenoodlgd had onf te tennissen.
Nu denk je misschien al te ktuuien
deeren Joyce, tot het slot van dezWami
geschiedenis. Maar dan heb je bet gelukkig mis.
Reeds had ik onze verloving verbroken, toen
opeens.... oom Alfons ten tooneele verscheen,
maar heel anders dan we gedacht hadden. Han
had het laatste costuum, dat hü hem gestuurd
had. geretourneerd, met een brief er bij. waarin
hl) hem de eigenlijke oorzaak van t verbreken
onzen verloving meedeelde.
Oom Alfons had gezien, hoe ongelukkig Han
was, omdat hjj mij verloren had en had be
sloten mij eens op te zoeken. Het einde vsn ons
onderhoud was, dat, als ik me weer met Han
verzoende, hü Han als deelgenoot in z'n zaak
zou opnemen, waardoor ons niets in den weg
stond, om dadelük te trouwen.
We verzoenden ons nu direct met elkaar en
op den dag dat dit geschiedde, kwam een groots
spanen doos van oom Alfons, echter niet vol
heerencostuums, maar gevuld met drie prach
tige avondjaponnen voor „de lieve, aanstaande
vrouw van Han.”
k «al je nu eens de ware reden vertellen.
Joyce, waarom het op een gegeven oogen
bllk tusschen Han en mü spaak liep," begon
Frosine. .Je bent mil boezemvriendin en ik zou
niet weten aan wie ik dat eerder zou vertellen
dan aan Jou. De eigenlijke oorzaak onzer ver
wijdering waren Han s gekregen costuums. Je
kükt me ongeloovig aan, maar helaas, het is
zoo en voor mü was t om te huilen.
Enfin, Je kent oom Alfons, niet? Hü is de
best gekleede man in de heele stad, de beste
klant van de beste en duurste Meermakers-
firma. Oom Alfons nu, droeg elk costuum slechts
een paar maal en gaf het dan. zoo goed ais
nieuw, aan Han. wlen het als aan 1 lüf gegoten
zat. Dat was zoo een gril van oom. Dikwijls
dacht ik, dat het veel beter sou wezen, Han op
een andere manier te helpen, sinds hü z'n
goede betrekking verloren had. Maar daar had
oom Alfons geen ooren naar In zake contant
geld, redeneerde hü. moeten jongelui zich self
behelpen.
Nu zal je wel denken. Joyce, dat die gegeven
coftuams een waardevol geschenk waren, in elk
geval beter dan niets. En dat is ook zoo. Ze
gaven niet alleen veel besparing, maar ze wa
ren ook, als Han ze droeg, prachtig om te zien
en Han was dit ook. Pakken van prima stof, bü
den duursten kleermaker gemaakt. Het eerste
costuum van oom Alfons droeg Han aHeen op
Zondag of bü speciale gelegenheden. Hü trok
bet ook aan. als ik m n beste japon droeg. Op
zulke dagen voelden we ons niet slechts een
zeer goed gekleed, maar ook een paar dat op
viel. We merkten dit aan de voorbügangen, aan
qe extra-beleefdheden van de kellners, als we
eigens gingen dineeren en aan tal van andere
dingen meer.
Echter, het eerste costuum,
gen had, kwam hem duur te si
overal goed gekleede vrouwen, i
daad goed gekleede man is veel zeldzamer. Ons
uitgaan op Zondag richtte zich heelemaal na*r
Han's costuum. Ons programma werd er door'
bepaald, omdat het een büzondere omgeving
vergde. Wanneer we ons anders vergenoegd zou
den hebben met restaurant „Buskers”, moesten
we dan wegens Hans elegant pak in restaurant
..Royal” gaan. Terwül we eerst op de meeste
Zondagen met de familie Gaaskamp hadden af
gesproken, waarmee we uitstekend konden óp
schieten, voelden we ons thans meer aangetrok
ken tot de deftige familie Hanepoel, ofschoon
gestaan. Waren we vroeger met de
trekken, ook van kleine hoeveelheden, tegen
geringe kosten mogelük is geworden; en ver
der de perfecte outillage en vaak de overcapa
citeit bü de voortbrenging, waardoor belangrüke
hoeveelheden i la minute den besteller kunnen
worden geleverd.
De consument koopt op het allerlaatste
oogenbllk bü den winkelier, deze houdt zün
voorraad zoo gering mogelük en bestelt even
eens op het laatste oogenbllk bü den grossier
en zoo ga*t het verder naar de industrie, naar
den producent van halffabrikaten, enz. enz.
De verschuiving heeft natuurlük Invloed op
de voedselvoorziening in oorlogstijd. Zoo zou
er. volgens den heer Fabius, directeur der N.V.
zeer
aan
„En u, juffrouw Richter, weest u, als het u
tylleft eerlük. Is het niet waar, dat u uw woede
Opmü wilde koelen en daarom Mlchel tegen mü
^Conder God geen gezag.
Na de spanningen eind September is thans
en men
men
is
uitermate nuttig om zich te bezinnen op de
fouten, die in de voorbüe angstige dagen in
derhaast gemaakt werden en in een derge-
lüke periode kan men tevens maatregelen be
ramen om deze fouten in de toekomst te on
dervangen. De rustige beschouwingen in de
tijdschriften zün daarom in dezen tüd van
belang.
In het zoojuist verschenen nummer van het
maandschrift Economie wüdt nu Prof. Dr. J. E.
de Quay onder den titel: „Hamstert veel....
maar nu!" een beschouwing aan de wensche-
Ijjkheld van voorraadvorming bü den consu
ment. e
Er is een zaak, waarover harde noten zün
gekraakt, nl over het hamsteren,
schunsel waaraan
aspecten zitten.
Züne Excellentie
in zün September-radiorede duidelük uit
klaagde de hamsteraars aan, hen wijzend op
het onsociale en het oneconomische van hun
daden en tevens duidelük doelend op het im-
moreele hiervan. In de daarop volgende publi
caties, zoowel van overheids- als van particu
liere züde. werd er in alle toonaarden op ge
wezen, dat dit hamsteren zeer afkeurenswaar-
dig was: het getuigde niet van vertrouwen in
de overheid, het werkte demoraliseerend. het
bracht geheel ten onrechte een paniekstemming
onder de bevolking, het deed de prüzen, vooral
van de meest gevraagde artikelen (waaronder
merkwaardigerwüze thee en koffie een belang
rijke plaats Innamen) stügen, het stelde de
bezitters in staat, om zich van een behoorlüken
voorraad zeker te stellen ten koste van de min
vermogenden.
Toch nog vrü ^elen hebben in die spannen
de dagen zich van extra inkoopen weten te
weerhouden of althans zich bü hun inkoopen
gematigd tot het inslaan van een voor
raadje voor enkele weken. Psychologisch ge
zien was dit hamsteren, vooral van kleine hoe
veelheden, een zeer normaal verschünsel, omdat
in de tegenwoordige huishoudens büna in het
geheel geen voorraad meer wordt gehouden
en wanneer er dus maar een kleine druk komt
te staan op de voorraden in de winkelbedrüven,
de huishoudens practisch niet in staat zün om
zich van de gewone, dagellfksche hoeveelheden
te voorzien. De suggestie door de Overheid op
het critiek moment gegeven, om toch vooral
rustig te blüven kan gewaardeerd warden, kan
zelfs noodzakelük zün; misschien is zelfs de
scherpe toon in de critiek hier en daar geweest
om grootere lawtM van inkoopen, welke in
derdaad ernstige gevolgen zouden kunnen heb
ben. te voorkomen. Maar dit alles neemt niet
weg. dat bü de nabeschouwing, welke een be-
studeering van de reëele feiten eischt, aller
eerst ouder het oog moet worden gezien, de
primaire vraag of Nederland inderdaad over
voldoende voorraden beschikte. Was dit niet
het geval, dan zou men voor de toekomst maat
regelen dienen te overwegen.
In de voorraadvorming heeft de laatste jaren
een belangrüke verandering plaats gehad. Het
behoorde eertüds tot de typische taak van den
handel om de verschillen tusschen productie
en consumptié, vooral die van plaatselüken en
tüdeljjken aard, te overbruggen.
Inmiddels hebben zich belangrüke wüzigingen
in deze voorraadvorming voorgedaan en tot
de belangrükste oorzaak hiervan kan men aan
roeren de enorme verbetering in het verkeers
wezen, waardoor het snel en regelmatig aan-
Rlchter. Nu eisch ik schadevergoeding omdat ik
onschuldig in voorrarrest werd gehouden. En
het gevolg daarvan....? De officier van justitie
krügt de heele zaak in handen en die laat de
ware schuldigen niet loopen.”
Frida greep haar vader bü den arm.
„Wacht even, münheer Richter, nu
mijn voorwaarde. U zult een verstandige
vader en verstandige landeigenaar zün, door
oogenblikkelük uw dochter toestemming te
geven tot haar verloving met Mlchel of
Mlchel en uw dochter kunnen hier in mün
plaats in de cel gaan zitten. Wat wenscht
u?”
De heer Richter stond daar nu totaal ver
slagen. doch Michel mompelde: JZoo is het
goed. Wü waren het toch allang met elkaar
eens, voordat Warmsteen kwam."
Allen keken verwonderd, dat Sigmar een en
ander zoo juist had doorzien, doch Sigmar liet
nu nog een tweede voorwaarde hooren.
JJie is lichter, münheer Richter. U neemt
oogenblikkelük die vüfduisend mark schuld van
Disselhof aan en u verplicht zich, dien man
met rust te laten. BegrüPt u? Ik blijf noS «eni
gen tüd hier. Neemt u werkelük een andere
houding aan, dan blüft mün voorwaarde gelden,
doch wanneer ik merk, dat u weer in natelük-
heden vervalt, dan dien ik cnherroepelük een
aanklacht in. Zoo, wanneer de veldwachter
nu geen bezwaar tegen deze overeenkomst heeft,
dan blüft de cel leeg.”
„Laten wü gaan," zet graaf Hughen kort, om
in tegenwoordigheid van de Richters Sigmar
niet ta vartnuweiük aas* te spreken.
„Zult u een eisch tot strafvervolging indie
nen, münheer Warmsteen?"* vroeg de heer
Richter met trillende stem.
„Dat is moeilük direct te zeggen. Onder één
voorwaarde niet, münheer Richter."
„Noem mü die voorwaarde, münheer Warm
steen! Spaar mü toch voor zoo’n groote schande
over mün huls! Ik smeek het u, bespaar mü
dat!”
„Goed. Maar eerst wensch ik te weten, waar
om Michel die schuur in brand stak en mü
onder verdenking wilde brengen."
„Omdat ik u haatte, münheer Warmsteen.
U hebt mü geslagen.” beet Mlchel hem toe.
Sigmar bleef kalm.
nog vanuit Harzburg graaf Margon dringend
opbelt, om alles in orde te maken. En nu
wil ik elndelük naar Maria toe."
De vrienden stonden nog bü den ingang van
de poort, toen Maria met stralend gezicht op
hen toekwam.
.Sigmar! Sigmar!”
„Kindje, kindje, o wat ben je opgewonden!”
„Nee, heelemaal niet! Maar ik heb je weer
terug.
Lang konden Sigmar en Maria zich niet aan
de vreugde van het weerzien overgeven, want
er moest nu vlug naar Harzburg worden gere
den. en ook daar ging alles tamelük gehaast.
Met voor hem ongewone ernst, fluisterde
Sigmar Maria bü het laatste afscheid toe:
„Ik blüf bü je vader en moeder. Maak je daar
over dus niet bezorgd, lieveling. En wanneer
ik je kan komen bezoeken, kom ik natuurlük."
.Mün man telefoneert reeds,” kwam gravin
Hughen met een blü gezicht vertellen.
En werkelük was graaf Hughen reeds met
slot Wernstein aangesloten.
.Hier graaf Hughen. Geef mü. als het u be
lieft. graaf Margon. O. bent q het zelf! Prach
tig! Luister dan, waarde Margon. U vertelde
mü laatst toch, dat de majoraatsheer nooit
over zün gezelschapsdames tevreden was. Nu.
ik heb op het oogenbllk de verplichting op mü
genomen om voor een dame een betrekking te
zoeken. Een buitengewoon meisje. Ja. j*.
luistert u nu even verder. Bent u nog altijd
zoo verknocht aan den jongen vorst, aan Sig
mar? Hü is hier bü mü en laat u hartelük
groeten. Wat dat met dte dame te maken
nu eindelijk heen en breng de
von Cherbourg alles haarfün over,”
voegde Sigmar hem toe. „Ik blüf hier, dat kunt
u er nog bü vertellen. Kom echter voortaan
niet meer te dicht bü de smederü, beste vriend.
Wü hebben hier heel groote hamers. Vüf en
twintig pond zwaar. Rekent u van te voren
maar uit, hoeveel gram op lederen centimeter
van uw kostbaar hoofd zou kunnen neerkomen,
waarde spion.”
„Slgmar, Jü bent en blüft een dolle kerel.”
lachte graaf Hughen. „Dat huwelükt zelfs de
dochter van een landeigenaar uit.”
„Heb Je het zure gezicht van Richard goed
gezien, Hervard? Ik verzeker Je, dat die van
avond weinig eetlust aal hebben. Hü moet nu
maar zien, hoe hü het met Mlchel als schoon
zoon klaarspeelt.”
,Je hebt een dollen streek uitgehaald!”
,JHet dolste komt nog! Vandaag neem je
Mwi* mee naar Berlün en het beste is, dat js
..Hoor eens, Mlchel, dat kan de reden niet
zün. Had je geen haat tegen mü, omdat je voor
mü je betrekking moest afstaan? Ook daarom,
nietwaar? Maar dat was ook nog niet de wer-
kelüke reden. Ik weet, dat je het niet kon velen,
dat ik in de nabijheid van Frida Richter was.
Klopt dat, of niet?”
,Ja.... Ik houd Immers van Frida.”
De beer Richter week ontsteld een stap
achteruit, doch beheerschte zich weer, toen
Sigmar von Wernstein verder sprak.
Blaauwhoedenveem-Vrlesseveem, behalve
enkele artikelen al heel spoedig gebrek
letterlük alles zün gekomen.
In 1914 waren de voorraden aanzienlük groo-
ter dan thans en de bevolking van Nederland
telde eenlge mlllioenen menschen minder om
te voeden, te kleeden en te verwarmen."
Afgezien van de enkele maatregelen, die voor
de voorziening door de Regeerlng zün genomen
ten gevolge waarvan hier en daar iets grootere
voorraden aanwezig waren ik denk b.v. aan
de groote graanvoorraden in eigen land ten
gevolge van de landbouw-crisispolltlek kom
ik eveneens, tgt. d« conclusie, dat de voorraden
geringer vBbéten zün geweest dan in 1914, ter
wül het zeer de vraag Is of wü van buitenaf
veel hadden kunnen aanvoeren, gezien de erva
ringen, die op het gebied van materieel- en
voedselvoorziening de andere landen in 1914—
1918 hebben opgedaan.
De heer Fabius doet echter ook een oplossing
aan de hand door voorraadvorming bü den
consument zoover eenigszlns mogelük in ver
band met het Inkomen, aan te bevelen en hü
wüst erop, dat daarvoor een volksopvoeding
noodig is. door het geven van een juiste voor
lichting, zooals dit b.v. ook ten aanzien van
de luchtbescherming geschiedt. Indien nJ. in
alle huishoudens voor een belangrüke groep
van levensmiddelen en kleeding een ü«eren
voorraad werd aangehouden voor b.v. 6 maan
den. dan zou in dagen van spanning de nei
ging tot hamsteren niet zün ontstaan en dan
zou tevens, wat belangrüker is, een veel groo
tere voortaad in het geheele land aanwezig
zün geweest.
Financieel gezien beteekent dit, dat in tüden
van rust de particulier een klein verlies aan
vaardt in den vorm van de rente van het in
den voorraad geïnvesteerde kapitaal. Indien
dit echter over de verschillende huishoudens
wordt verdeeld zal de druk voor elk afzonderlük
natuurlük zeer gering zün.
In deze zou Prof, de Quay nog een stap ver
der willen gaan en de noodzakelükheid van de
voorraadvorming ook bü den handel en resp.
bü de verwerkende industrie willen bepleiten,
allereerst natuurlük uit het oogpunt van voor
zieningen in tüden van oorlog of oorlogsgevaar,
doch tevens omdat door de verschuiving van
de voorraadvorming naar boven ^de .risico's”
en dus de dekklngskosten van den handel wel
geringer worden, maar deels worden afgewen
teld op andere Instanties en deels zelfs hoogere
uitgaven elders ten gevolge hebben.
De les uit de ervaringen van de laatste Sep-
tember-maand kan dan ook zün, dat overwogen
komstig
liep.
De zaak was voor allen nog goed afgeloo-
pen. De detective kon aan de vorstin von Cher
bourg nu werkelük heel wat sensatie meedee-
len, en den veldwachter speet het niets, dat
hem het schrüven van een lang proces-verbaal
bespaard bleef.
De detective was vooruitgeloopen. Hü
wachtte bü de smederü, waar hü diep voor
Sigmar boog.
„Gaat u
vorstin
,Js dat waar, Frida?” vroeg de landeigenaar
streng.
Toen zün dochter het bevestigde, beefde de
Poote. ruwe man zichtbaar
•X>an is mün dochter als medeplichtige dus
ook schuldig."
Nu pas scheen de heer Richter graaf Hughen
herkennen. Het was in de kleine ruimte ook
•erkelük half-donker.
.Münheer Hughen!
dochter aanklagen
daar?"
■Da* ligt niet aan graaf Hughen.” sprak de
veldwachter streng. .Mier beslist slechts de
belasterde en benadeelde mijnheer Warmsteen.
Wanneer hü strafvervolging eischt, hangt uw
dochter er net zoo goed aan, want Mlchel zal
haar wel niet vrijspreken.”
-Mlchel. was Jü het alleen?"
«Ja. münheer Richter. Heelemaal alleen.”
•J« hebt onder getuigen bekend, dat je door
fTida Richter bent opgestookt. Die bekentenis
"üf van kracht."
Deze woerden van den veldwachter misten
ht» uitwerking niet.
