NIKITA
De avonturen van een verkeersagent.e
<Kctv&Aaal uanden daq
De vorst
I
I
smaakt duurder!
DINSDAG 22 NOVEMBER 1938
M| wrttaa wb «m M4
t-
-
De kinderbijslag-
regeling
reist incognito
POOR FRITZ METZNER
Goed nieuws voor den verwenden rooker
Thans kunt U gerust hóógere eischen aan
Uw cigaretten stellen: onveranderlijke kwa
liteit en 100°/« rookgenot. Want thans is er
de altijd versche Skippy, de echte Ameri-
kaansche cigaret!
Inderdaad, Skippy is een topprestatie:
een vakkundig samengesteld mengsel van
rijpe, versche tabak en bovendien zoodanig
behandeld en in extra sterk staniol verpakt,
dat haar pittige geur en zachte smaak on
veranderd behouden blijft. Skippy is dus
versch en blijft verschSteek maar eens
een „Skippy'
Jawel, dat is versche
tocho zoo zacht*'.
maar
opDan zult U zeggen
tabakpittig en
20 voor IS cent.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIÖ UUR NA HET ONGEVAL
i De liefdesproef I
u -
tl
(Nadruk verboden)
k
t
l
I
De boschgod had pree in bet geval en schaterde het uit.
w elk om.
hartelük
.1
Je eigen Maria."
4
tj»
Dat lachen in den nacht «naakte den vrees» chügen Jongen
nog meer van streek en vloog weg, zoo hard als zijn beenen
Hett toeval wilde, dat hü door de laan ging, waar Keesle al»
standbeeld stond. Toen hij den Jongen links van den weg Mg
loopen, was Keesle vergeten, dat hü een standbeeld was en hij
riep: „Rechts houden. jongen." oToen werd de boerenknaap
nog banger.
i
i
l
l
I
l
i
i
Vlug gaf Maria den brief, geadresseerd aan
„Den heer Sigmar Wormsteen”, aan haar kame
nier en haastte zich daarna naar de bibliotheek,
waar vorst von Wernsteln zich nu bevond.
„Uwe hoogheid is den laatsten tijd opvallend
veel gezonder geworden."
,4a, heel gezond; naar geest en lichaam nog
wel, en dat heb ik aan u te danken."
I
i
i
hem konden dragen. Klik-klak gingen sjjn klompen op den
grond.
Precies drie maariden later ontmoetten Ber
nard en Nora elkander andermaal.
„Mijn eerewoord, dat ik gedaan heb, wat je
vroeg. Wanneer is dus onze huwelijksdag, lieve
ling?” riep hü stralend uit.
„Zoo, dus Je hebt bet offer werkelijk ge
bracht f Wat lief van jel" zei Nora verheugd.
ZIJ sloeg haar armen om zijn hals en gaf hem
een verlovingskus.
Bernard haalde een lederen etui uit zijn zak
en gaf het aan zijn uitverkorene. Een kostbare
briljant schitterde op *t korenblauwe fluweel
van het etui. „Ik heb dezen verlovingsring bü
Marigne in de Rue de la Paix voor je gekocht."
„Was je dan in Parijs?” vroeg Nora verbaasd.
„Ja! Ik ben er dolgraag! En dan.... maar
Je besluit om met mü te trouwen staat toch
vast, nietwaar, Nora?”
„Natuurlijk! Wat ik beloof, kom ik na!" zei
Nora gelukkig glimlachend.
„Dan kan ik Je het nu wel zeggen." Bernard
keek eenigszins verlegen. „Als de torenklok van
de St. Patrickskathedraal seven slaat, is het in
Parijs precies twaalf uur ’«middags.”
Heet uw
■bw....»"
„O, ja! Vorst Harro wil mij niet meer laten
gaan, Sigmar.”
„Zooveel te beter! Dat is schitterend, lieve
ling!"
„Daar staat zijn wagen, waarvan ik altijd ge
bruik mag maken.
En, Sigmar, nu moet ik Je nog een paar
instructies geven, want wij zijn er over een paar
minuten. Luister nu goed. Houd al die lieve
naampjes nu een oogenblik voor Je en wees eens
verstandig. Dwaze jongen toch. De vorst
wacht ons op het terras.”
,H'm. Op het groote of het kleine?"
„Wat weet JU nuxvan het groote of het kleine
af, zeg?"
„Och, ik dacht meer zoo. Elk slot heeft een
groot en een klein terras. Dat heb ik dikwUls
genoeg gehoord."
„O.... Nu, de vorst zit op het kleine terras.
Je moet een buiging voor hem maken, zooals je
dat ook altüd voor gravin Hughen doet. En dan
altijd met hoogheid aanspreken, denk daaraan.
Zoo, nu zün wij er al. Hier heen....*
Als door een hevlgen donderslag geschokken,
week de kamerdienaar bü de deur achteruit.
Toen keek hjj angstig naar den slotheer, van
den slotheer naar Sigmar, en dan naar Maria.
Wat sou er gaan gebeuren?
Vlug legde Sigmar een vinger op zjjn lippen
en nu scheen de kamerdienaar iets te begrijpen.
„Nou, heb jij opeens je spraak verloren,
Friedrich?” vroeg Maria. „Is mijn verloofde
soms een wonder, dat je lujn zoo aanstaart?*
BU het hooren van Maria’s schertsende stem
richtte de majoraatsheer het hoofd op. Doch
nederigst* arbeid wordt van
I eeuwige waarde, mits hij met zuivere
Intentie wordt verricht
om de belangen van het Russische volk niet
te schaden, dat hü van het Russische volk
geen cent wilde hebben en daarom eerbiedig
verzocht, om geld van het Turksche volk te
.krügen. Deze argumenten vond Nikita daarom
uit, omdat de tsaar, ofschoon hjj den eeuwlg-
bedelenden konlng altijd iets gaf, altUd er bU
opmerkte, dat hU hem wellicht niets zou wei
geren. als het om zün eigen geld ging, maar
het ging tenslotte om geld van het Russische
volk, welk volk Nikita toch zoo beminde en
genegen was.
De tsaar verklaarde daarom Nikita, dat hij
het haast niet over zUn hart kon verkrUgen,
om geld van het Russische volk te nemen en
het aan Montenegro te geven.
Toen de tsaar dit verteld had, bracht ik hem
aan het verstand, dat dit geld even zoo goed
Russisch geld was als de Russische belastingen.
Het was door Russisch bloed gekocht en een
bestanddeel van het Russische budget als bul- -
tengewone" bron van inkomsten. Rusland had
in den Turkschen oorlog de Balkanlanden, ook
Montenegro voor een groot gedeelte van het
Turksche juk~bevrüd. Het geld was trouwens
maar een klein gedeelte van de werkelijke
Russische uitgaven. Ook kon de tsaar niet‘over
dit geld vrU beschikken, maar moest, omdat
bet een deel was van het budget, den Rijks
raad om advies vragen.
Mün tegenwerpingen maakten Indruk op den
tsaar en deze Het aan Nlklta mededeelen.' dat
hU weliswaar hem had beloofd. zün verzoek in
te willigen (dat beteekende dus met andere
woorden, dat Nikita nog even 3.600.000 roebel
méér van de Russische begroeting zou krügen!),
maar dat hü dit alleen had gedaan, omdat
Nikita hem er van had overtuigd, dat het niet
om Russisch, maar Turksch geld ging. Het
bleek nu echter, dat het geld was. dat door
bloed en zweet van het Russische volk was
gekocht en dat de tsaar dus niet in staat was,
om aan het verzoek van Nlklta gevolg te geven.
Inplaats daarvan kreeg Nlklta een andere aal
moes in den vorm van verhooging der subsi
dies, die hü reeds ontving, zooals het heette,
voor de uitgaven voor leger en volksontwikke
ling in Montenegro, maar die hü meestal ge
bruikte ter voorziening in de behoeften van
zich zelf en zijn kroost."
.Hoogheid, willen wij gaan werken?"
,4a, kind, dat doen wij. Werken maakt zoo
heerlijk moe en dan krijgt men vanzelf een
goeden eetlust."
Plotseling kwam de kamerdienaar aanloopen.
.Hoogheid, wil mij verontschuldigen, maar
vorstin van Cherbourg laat zich niet afwijzen.
Hare hoogheid heeft een gewichtige mededee-
Hng voor u."
Vorst Harro keek naar Maria.
„Laat de vorstin hier komen, Friedrich.”
„Excuseer, hoogheid, wanneer ik stoor....”
.Heelemaal niet, vorstin.’
„Ik dacht, dat het den majoraatsheer niet on
verschillig zou zijn, te weten, waar zich de laat
ste drager van zjjn naam thans ophoudt, en on
der welke omstandigheden."
Onwillekeurig kreeg vorst Harro toch een
schok. Maar dan keek hij weer naar Maria
Lang bleef zijn blik op haar rusten, voordat hij
de vorstin antwoordde:
,Het interesseert mij werkelijk niet, hoogheid.
Was dat de reden van uw komst?"
De vorstin ultte haar boosheid en veront
waardiging. in korte afgebeten woorden. ,Jk
kon die bjjna onbegrijpelijke verandering van
uwe hoogheid niet vermoeden*
Zij Jiad Maria herkend en verliet nu vlug de
zaal.
..Netjes afgescheept, Is *t niet. Juffrouw Dts-
selhoff? Ik heb geen interesse voor die Intri
gues. Eerst was Ik h&ar als zieke lastig en nu
komt zjj daar weer met stokerijen aanzetten.
ZjU moet mij na ook maar met rust laten.*
dtdd op mijn slot en Ik zal je er van alles laten
zien. Op zóó n slot ben Ji) nog nooit geweest,
jongen. O wee, als Je mij probeert wijs te
maken, dat je vroeger al eens een even mooi
slot hebt gezien, want dat bestaat niet. Slot
Wernsteln, dat ik je In mijn laatsten brief nauw
keurig heb beschreven, is eenlg in zijn soort.
Dien laatsten brief heb Je eigenlijk belachelijk
beantwoord, Sigmar.
Maar nu kom je Zondag....”
Er viel Maria nog van allee in om te schrij
ven, tot ze dan eindelijk eindigde: ,Jk blijf als
altijd
geven, dat Je ei
ken morgen, di
rect a's de klok
van de St. Pa
trickskathedraal
zeven heeft ge
slagen, bent op
gestaan, dan
e moet m’n vrouw worden, Nora! Zonder
jou kan ik niet leven!” riep Bernard
Brent hartstochtelijk uit.
Nora Drayton, een der knapste en meest ge
tierde meisjes van de Fifth Avenue, keek be
sluiteloos naar haar vereerder.
„Je bent een vreeselijk lieve Jongen en ik
mag Je dolgraag, Bernard, als Je maar niet zoo
ontzettend lui was. Ik geloof, dat je de luiste
Jongeman van heel New York bent!”
„Eén der tuisten,gaf Bernard bescheiden
toe.
„Ik kan mü een huwelijk met jou heel goed
voorstellen, maar toch ben ik er niet zoo heel
zeker van, of Je mij werkelijk lief hebt.”
^.Nora, hoe kan je nu a£n mijn liefde twij
felen?”
...Nog sterker, beste Jongen!” ging Nora on
verstoorbaar verder. „De gedachte komt wel
eens bij me op. dat je alleen maar bij mij blijft
aandringen, omdat bet zoo gemakkelijk voor Je
is. We zijn buren en kenden elkaar reeds als
baby's. Neen, Bernard, Je moet mü bewijzen,
dat je mij liefhebt, door iets grootsch te doen
door een offer te brengen.... het offer van Je
luiheid.”
„Hoe moet ik dat in ’s hemelsnaam aanleg
gen?” vroeg Bernard en keek haar daarbij on
gelukkig aan.
„Wacht eens even." Zü dacht na. ,4e bent
sterk; wat zou je ervan denken om eens in een
bokswedstrijd uit te komen en je tegenstander
voor mij eens knock-out te slaan?”
„Dat kan Je toch geen ernst zijn, Nora? Ik zal
geen mensch, die mij niets gedaan heeft, zonder
senlge reden zijn neus gaan verpletteren!”
„Welnu, weet je wat.... tracht een tennis
wedstrijd te winnen!”
„Ik vind tennissen zoo ontzettend doelloos,
Nora. Men gooit iemand een bal toe, waarmee
de ander blijkbaar ook geen raad weet, anders
sou hij hem niet weer direct teruggooien."
„Nora moest nu toch, of zij wilde of niet,
lachen. t
„Schrijf dan een boek, een roman!”
Bernard schudde afkeurend met zjjn hoofd.
„Alles, maar dat niet. Bijna al mijn vrienden
of bekenden schrijven boeken, die niemand ooit
leest!’’
,4e bent werkelijk een hopeloos geval, Ber-’
verloofde Sigmar....? Hoe nog
-O. hoogheid, wij zouden bijna familie kun»
ben worden. Stelt u voor. Het scheelt maar een
Paar letters, en verder is de naam precies een-
°®r. Sigmar heet: Wamsteen. Hü is vroeger een
8°ede bediende geweest van graaf Hughen, die
werkelük heel hoog schat."
wanneer komt dat wondermensch hier?"
uk zal hem vandaag nog schrijven. Ik wist
*®®era niet, dat ik hier bezoek mocht ontvan
gen. hoogheid. Nu aanstaanden Zondag, is
«lat goed?”
-4a, heel goed!”
De vorst was sta geworden.
Maria ging naar haar kamer en schreef direct
aan Sigmar.
......Ja, lieve groote Jongen, mijn vorstelijke
Patroon heeft mü vandaag tot twee keer toe
Jeiucht, Je voor een bezoek uit te noodlgen.
o. jongen, ik kan schitterend met hem overweg.
komt dus aanstaanden Zondag, hè? Om
10 vertrek de trein uit Harzburg.
liefste, reisgeld stuur ik Je niet, dat
rost maar onnoodlg porto. Leen van vader 18
begeleiden met hoogst patriottische expectora-
ties.,Hü schreef altijd, dat hü en zün vorsten
dom groote en eenige vrienden van Rusland
waren en wees altijd op de vüanden van de
Slaven, vooral op Oostenrük-Hongarije en in
het algemeen op al wat Duitsch is. Hü sprak
er altüd over, dat vroeg of laat Rusland als
belichaming van het Slavendom en Dultschland
tegen elkander moesten botsen en dat hü daar-
bü een groote rol zou spelen als helper van
Rusland. Er was wellicht een korreltje waar-,
heid in zün beweringen, in ieder geval echter
hadden zün temperamentvolle vermaningen een
zeer reëelen ondergrond, den wensch nainelük,
om aan geld te komen. Ik zou er niet mün
hoofd, zelfs geen enkele haar voor over hebben,
dat hü zulke berichten ook niet aan andere
beerschers, vooral aan Frans Joeef heeft ge
schreven, als hü dat op een moment nuttig
achtte.
In zün brieven legde hü. zooals van zelf
spreekt, altüd den nadruk op en verheerlükte
hü de Orieksch-orthodoxe Kerk, wat voor hem
echte» geen beletsel was, om zün dochter direct
te bewegen. Katholiek te worden, toen de
toenmalige Kroonprins van Italië, de tegen
woordige konlng Victor Emmanuel, haar het
hof maakte. Wat de sommen aangaat, die wü
Nikita zonden voor zün leger en voor doel
einden van volksontwikkeling, een groot deel
daarvan werd niet voor de aangegeven doel
einden besteed, maar diende eenvoudig tot
Jx dekking der uitgaven van Nlklta en zün talrijk
gezin. Daarom bood ik. als minister van finan
ciën, hem altijd tegenstand. Hoewel ik het niet
zoover brengen kon, dat de Keizer eenvoudig
zün bedelpartijen van de hand wees, werden
toch de sommen, die hü vroeg, altüd aanmer
kelijk verminderd, niettegenstaande dat zün
verzoeken meestal begeleid werden door mon
delinge ondersteuningen van een züner doch
ters, de grootvorstin Anastasia, gemalin van
den grootvorst Nikolai Nikolajewitsch. Ik maak
te haar daardoor wel niet tot mün vüandln,
maar zeker tot een persoon, die mü niet erg
genegen was. De afkeer van Nikita tegen mü
nam toe tengevolge van het volgende voorval,
dat karakteristiek Is voor deze majesteit. Op
een goeden dag was hü weer bü den tsaar. Zün
dochter lichtte mü In. dat hü een subsidie wilde
hebben, maar dat die ondersteuning van dien
aard zou rijn, dat zü den Russischen staats-
schat niet zou aantasten. Ik vroeg den tsaar i
hoe dit In elkaar zat. Züne majesteit verklaarde
mü. dat Turküe Jaarlüks een zekere som aan
Rusland betaalde. Ongeveer -3.600.000 roebel per
Jaar. Dit was een schatting voor de Russische
uitgaven In den laatsten Turkschen oorlog. De
tsaar zeide hu. dat Nlklta de volgende com
binatie voorstelde; Nlklta wil weliswaar geld
hebben, maar niet uit den Rüsslschen, maar
Turkschen staatsschat Hü wilde, dat Turküe
hem het geld zoy betalen, dat elgenlük aan
Rusland moest worden betaald.
De keizer was ook van meening. dat dit
Turksch geld was. Nlklta had er rich geweldig
op beroemd, dat hü er zorgvuldig op uit was,
6
mark, doch beslist niet meer, en breng daar
voor een bewüsje van vader mee.
En let nu goed op wat Ik verder schrijf:
Je moet Zaterdagavond, samen met Hans,
nauwkeurig den meteropnemen van de ben
zinetank, en dat dan noteeren. Denk daar
vooral om, Je kunt dan Maandag, als Je weer
terug bent, precies nagaan hoeveel er is ver
kocht. Op vader kun Je Je niet verlaten, die
Is in die dingen te slordig.
Vrouw Schneider, die nu het huishouden voor
jullie doet, hoeft voor den Dondag geen vleesch
te braden. Moeder eet toch het liefste maar pap
en vader kan dan voor een keer wel pap
meeëten. Dat Is ook het voordeellgste.
Dus Je komt, hoor. Ik verwacht Jé, taet
In de afgeloopen week hebben de couranten,
en ook wü. allerlei personen herdacht, die in
den groeten oorlog en tüdens de periode van
den wapenstilstand en de vredes-„onderhande-
lingen” een historische rol hebben gespeeld.
Dit waren uiteraard meestal persoonlükheden
van het eerste plan. Maar er zün ook op het
tweede plan mannen geweest, wier naam tü
dens den oorlog in aller mond was. Een dier
mannen was Konlng Nlklta van Montenegro.
Hij was buitengewoon populair. Ook reeds voor
den oorlog. Hü was van Turksch vazal opge
klommen tot onafhankelük vorst en later zelfs
tot Konlng van het landje der Zwarte Bergen.
Hü was oer-oud en een aartsvaderlük type. Hü
was autocraat. De eenige rechter in zün land.
Recht sprak hü onder een eeuwenouden boom
vóór zün paleis, dat niet veel meer dan een
groote boerenhoeve was. Hü was in heel Euro
pa bekend als „Konlng der schapendieven en
leverde onvrijwillig de stof voor de spotzieke
Weensche Oïierettes. Men waardeerde hem als
geslepen bedrieger, maar tevens als eerHJken
held. Hü had dochters, die uitblonken door
schoonheid. Twee A drie waren gehuwd met
Russische grootvorstep en een zelfs met den
toen nog Kroonprins zünden, tegenwoordigen'
Konlng van Italië. Toen de wereldoorlog uit
brak, schaarde hü zich direct aan de züde van
Servië en verklaarde met veel fanfares den
oorlog aan Oostenrük en Dultschland, hetwelk
in die landen een onbedaarlük plelzler ver
oorzaakte. De troepen van Oostenrijk, die tegen
hem optrokken, konden overigens hun plelzler
wel op. Ze zjjt in de Zwarte Bergen bü hon
derden gesneu|^ff**Tüdens den tweeden veld
tocht der Centralen tegen Seryië verloor Ook
Nikita, evenals de oude Peter van Servië, land
en volk. Hü trok naar de Rlvlèra. Zün bond
genoot Servië heeft hem, toen de Centralen
ineenstortten, weinig dankbaarheid betoond.
Door allerlei Intriges werd Nlklta buiten zün
bevrüd land gehouden. Het werd bü Servië of
beter bü het toen gestichte Koninkrijk der
Serven, Kroaten en Slovenen ingelüfd. Nlklta
stierf in ballingschap. Vergissen we ons niet,
dan pretendeert zün zoon. Kroonprins Danilo,
nog altüd den troon van Montenegro.
De vóór den oorlog zoo machtige minister
der Tsaren, graaf Witte, heeft in zün mémoires
een amusant en karakteristiek portret getee-
kehd van den ouden geslepen Nikita, die eeuwig
in geldnood verkeerde. De mémoires van Witte
verschenen in 1921 bü de Ullsteln-Verlag te
Berlün. v
Witte schrijft: Toen ik minister van finan
ciën was, kwam ik nooit persoonlük met Nlklta
in aanrakjpg. Hü vermeed een samenkomst
■net mü, omdat ik een heele reeks botsingen
met hem had. Nlklta kwam telkens alleen naar
Rusland, om onder het een of ander voorwend
sel van Z. M. den Tsaar geld los te krijgen.
Toen ik minister van financiën werd, kreeg hü
reeds, subsidies, om zün leger te onderhouden.
Die subsidies figureerden onder „geheime uit
gaven” en werden onder allerlei voorwendsels
voortdurend grooter, want Nlklta pleegde altüd
nieuwe beweegredenen voor verhooglng züner
uitgaven uit te vinden en zün verzoeken te
Zondagsrust lag over het park en slot Wem-
stein, toen Maria het terras opging.
„Nu komt dat wondermensch eten toch, is
t niet Juffrouw Dlsselhoff.”
,4a, hoogheid, hü komt. Maar alleen onder
de uitdrukkelüke voorwaarde, dat hü uwe hoog
heid welkom is, schreef hü
„En waarom zou hü dat niet? Nu Ja. een
beetje kwaad ben ik eigenlijk wel op hem. Maar,
nietwaar, wü zullen met hem over de toekomst
spreken. Hü kan ook bü mü blüven. Een be
trekking is hier altüd nog wel voor hem vrü te
maken.”
Maria bedankte den slotheer en nog maar net
op rijd was zü aan het station.
Reeds van verre wuifde Slgmar haar toe. Zün
gezicht straalde. .Hallo! Mün kleine toover-
heks, hier ben ik dan!”
Z(j kusten elkaar, of zü wel een Jaar geschei
den waren geweest. Slgmar was buitengewoon
vroolük. Hü wist wel, waarom.
„Wü hebben gewonnen, lieveling! Veel ge
wonnen!”
,J3a«r wat don? Betreft het Richter, of heeft
het iets te maken met graaf Hughen? Of gaat
de smederü thuis zoo goed?”
„Mis geraden. Jouw smederü gaat goed! H’m,
ik bedoel, Jü kunt zoo uitstekend met den slot
heer overweg, dat zelf* graaf Hughen mü er over
schreef."
wie kwam daar op hem toe....? Een spook?
Verraad? De vorst zag boe zün neef een cor
recte buiging maakte en hoe Maria, met een
onschuldlgen glimlach en een blik vol dank
baarheid en toegenegenheid, eerbiedig neeg.
„Excuseer, oom! Ik kom als verloofde van
Maria Dlsselhoff, niet als erfgenaam en vorst
van Wernsteln.”
,Jn die hoedanigheid
Maar...."
„Slgmar! Slgmar! Je hebt me belogen!"
Maria kon rich niet meer staande houden; zQ
zakte ineen. Dat had Slgmar niet voorzien.
„Maria, mün meisje dan toch! Marla....I*
Sigmar had haar reeds in zün armen, terwijl
nu ook de kamerdienaar haastig kwam toege-
loopen. Doch gelukkig kwam Maria weer heel
gauw tot zichzelf en toen wierp zü een angstigen
blik op den slotheer.
Deze sprak haar hartelük’ toe. .Houd Je
rustig kindje. Het is zoo. Slgmar is mün neef.
Wist je heelemaal niets daarvan?"
„Nee, oom, dat was een streek van mü- Ik
wilde u op deze manier mün verloofde voor
stellen. Ik meende, dat u, als majoraatsheer der
vorstelüke familie van Wernsteln, het aouve-
reine recht had. de verloofde van den laatsten
drager van onzen imam te leeren kennen.
Daarom dit spelletje. Het is gelukt. En nu kan
Ik met mün verloofde, die Ik. tegen alle tradi
ties onzer familie in, ad trouwen, weer in da
verbanning teruggaan
Heel kalm had Slgmar gesproken. Ook de
slotheer wist ulterlük rijn kalmte te bewaren.
(Slot volgt)
AI 17 A D/BATIKT «pdltbladztjntngevolgede versekertngsvoerwaarten WJ 7EA uu—1 MlttwW tot wertsn door p bfj ew* «wwal aast
«I sl* r /Vövzl wlO ongevallen verzekerd voorwen der volgende uitkeerlngen T OUe“ verlies van beide armen, belde beenen of beide oo*a> JT doodelüken afloop
,Het Huisgezin” noemt, de uitspraak van den
Hoogen Raad van Arbeid, waarbü deze rich
voorstander verklaart van het beginsel, dat bü
de loonbepallng rekening wordt gehouden met
de lasten van hen, wier gezin den feltelüken
gemiddelden omvang overtreft, een der belang-
rükste die dit College in den loop der jaren
heeft gegeven.
Van beteekenis achten wü ook de om-
•chrüvlng in het advies van den rechts
grond, waarop de door minister Romme
te ontwerpen wet, welke de doorvoering
van het beginsel van den kindertoeslag in
de loonregelingen zal regelen, steunt.
Deze is, volgens de voorstanders, in de
betrokken passage aan het woord, de eisch
van een meer rechtvaardige loonbepallng
in dien sin, dat hierbü rekening wordt ge
houden met het behoefte-element, voort
spruitende uit de aanwezigheid van een
groot gezin.
Het is van belang, dat de materieele
positie dezer gezinnen niet zóó ongunstig
is, dat de opvoeding der kinderen daar
onder merkbaar lüdt.
Nu kan men zich beroepen op allerlei
Kunstige bepalingen voor groote gezinnen
bü belastingheffing, wonlngvoorziening,
kosteloos onderwijs, moederschapszorg, ed.,
waarbü de overheid een dlepgaanden in
vloed kan uitoefenen, maar als men nagaat
wat daarmede in de praktük bereikt kan
worden, dan is het resultaat zeker voor
de lagere inkomensklassen weinig bevre
digend.
En als men ziet, wat er tot nog toe in
ons land mee bereikt is dan is het resul
taat voor alle inkomensgroepen vlakaf
bedroevend!
Men mag er bü voortduring den nadruk
op leggen, dat noch bü de belastingen,' noch
op eenlg ander terrein, voor zoover dat door
de overheid kon geschieden, het groote ge
zin ook maar eenlgermate in beteekenen-
den omvang is ontlast.
Wil men op dit terrein effect bereiken,
dan kan dat enkel door een salaris- en
loonsbepallng, waarbü de kinderbüslagre-
gellng een sociaal gerechtvaardigd correc
tief vormt op de grondnonnen.
Terecht hebben de voorstanden er op
gewezen, dat daardoor de sociale vrede
wozdt gediend.
Terecht ook het bezwaar van de loon-
drukkende tendens ran de klnderbüslag-
i regeling tot zün juiste, dL betrekkelük
zeer geringe proporties teruggebracht.
Dat bedrüfsgewüse geleide doorvoe
ring van het aanvaarde principe Is ver
worpen, verheugt ons; inderdaad is het
daaraan verbonden belang uit een oog
punt van algemeen welzün zoo groot, dat
de toepassing algemeen en bü de wet be
hoort te worden opgelegd.
"Het is te betreuren, dat vobr de kleine
zelfstandigen niet onmiddellük eenzelfde
regeling kan getroffen worden; langs den
weg der onderlinge verzekering, waarbü de
lasten door de geheele sociale groep worden
gedragen, ligt echter voor de toekomst een
weg open, om ook hier meer bevredigende
toestanden te bereiken.
nardl” riep Nora vertwüfeld uit. ,JJoe dan ten
minste iets heel gewoons.... ga werken en pro
beer geld te verdienen!"
.Maar ik heb toch geld genoeg! Hoe kom Je
op zoo’n onsociale gedachte? Daarmee zou ik
toch een armen drommel zün baantje afnemen!”
Op dit oogenblik sloeg de groote7 klok van de
St. Patricks-kathedraal vüf uur.
„Ik weet het, Bernard. Je staat nooit voor
12 uur ’s middags op, nietwaar? Morgen reis ik
naar Miami. Ais Je mü. na mün terugkeer van
daag over drie maanden. Je eerewoord kunt
mseSMSSSMSIMSSSHSMSIISISMSSMStMWSIMSeZSSsr
wordt ik Je vrouw!'
„Ik zal het probeeren, want ik houd van Je,"
zuchtte Bernard gelaten.
Thans krijgt U ook
