FOTOREPORTAGE
I
PAKJESAVOND
f
t
88
1
DE „NIEUW AMSTERDAM” IN HET DOK.
Mb'
i
A
‘I
i ■a
I
1
^2
tv
Een St. Nicolaascadeautje
uit leer
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
K
Plaats dan een „Omroeper
voor 90.000 gezinnen
ft 1
■V
'A
DONDERDAG 24 NOVEMBER 193S
mm
IM
r
i
I
I
*K
4
Rat als zelf-starter
-
I'
lil
J
"M
I
s
miiiimmiiniiiiiiiiiiiiiimniiniiiii
Klaasje schrijft aan Sinterklaasje
-
i\
'V
WïKSSWmW:
f
z .-«ME**
<S:?
■VT
V
V
■w*
I
s
on-
dit
F
j
v>
Hij
3
wt moeder,
v
0
4
-4
weet je wonen
kleine Klootje,
‘n braaf baasje,
nooit geen straff
ka
gei
en een bouwdoos,
een geweertje,
of een beertje,
en wat koek.
Hoor eens even.
‘k Wil een treintje
niet zoo’n kleintje
en een boek,
Sinterklaasje
op je paardje
met'je baardje
en je staf,
on
de
vl
d<
Jc
he
1
lai
vo
va
ke
ge
he
do
rei
ge
m
te
be
ga
kc
te
ee
bc
ne
bc
sp
ka
vai
Mn
1
ba
tol
vei
to<
he
lai
me
wo
1
no
gei
aai
del
de
du
stt
we
-- - - - -X
1
lui
pei
tor
de
He
vei
vai
M
Vl
h
r
ee
dt
ki
la
di
k<
VI
te
in
te
g«
va
te
n<
vs
re
va
te
of
de
Ken meccano,
teekenplaatjes,
chocolaadjes,
dat ie al!
‘i -
N<
ge
lio
de
vli
Dl
tic
en
no
NJ
hl.
gei
SOI
zo:
nil
tei
vo
Wl
Sa
Wl
an
'i
’’’"Tv*- W? ii
De laatste rats ven Koningin Maud van Noorwegen. Op een door paarden getrokken affuit werd het
stoffelijk overschot der vorstin door de straten ven Londen naar het Victoria Station gebracht
vocht voor het Paleis Koordeinde door Z. M. Koning Leopold na Zijn
aankomst met H. M. de Koningin te Den Haag
IIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIUHnnillllimijhlIllllllimillHUUlllMRMIIU
„Asjeblieftl” riep oom. „Als dat zoo door-
gast, is het ganzebord veel te klein voor
Als ’t zoo tegen Sint Nicolaas loopt, dan
zitten een heeleboel jongens en meisjes
met de handen in het haar, omdat ze niet
weten wat voor cadeautjes ze aan vader en
moeder, broertjes en zusjes moeten geven.
Liefst willen ze zelf iets maken, omdat dat
Het paard van Sint Nicolaas, als h« b«t
hooi uit de neergezette kinderschoentjes
opeet: Hè, alweer een paar steunzool!)*
waachen hal pooi.
Sinterklaasje,
breng je paardje,
met zijn staartje
maar naar stal.
PIST BROOS
IS
,Jk zal wel eens kijken of zwarte Piet
dat allemaal nog voor jullie heeft,” zei
Sinterklaas, „en nu ga ik maar eens naar
andere kinderen; hier is nog wat om te
snoepen.”
Ze kregen alle drie een handvol taaitaai
en speculaas, suikerbeestjes en pepernoten.
Ze propten vlug hun mond vol terwijl Sin
terklaas wegging. Vader deed hem uitge
leide.
„Jullie zijn d'r best afgekomen,” zei oom
Joop, „gelukkig maar dat moeder niet alles
van jullie verteld heeft.”
Ze keken alle drie dankbaar naar moeder,
die bezig was chocolade te zetten. Toen ze
die opgedronken hadden moesten ze naar
bed.
En den volgenden morgen?
Toen stond er voor Rob een groote trein,
een leesboek en andere dingen klaar en
voor Bob een verfdoos en een meccano en
voor Rikle was er een pop.
Als Indianen dansten ze om de tafel.
„Leve Sinterklaas,” riepen zij.
PIET BROOS
kaarten doen,
dan hinken.
„Zijn de kinderen braaf geweest
jaar?”
„O ja, hoor,” antwoordde moeder.
,JEn vechten ze nooit eens met elkaar?”
„Nee, Sinterklaas, nooit!” zei moeder.
„Goeie moeder,” dacht Robbie.
„En zijn ze altijd gehoorzaam?”
„O, daar heb ik niet over te klagen, Sin
terklaas," antwoordde moeder.
Bobbie werd een beetje rood.
„En leeren ze goed?"
„Het gaat wel,” zei moeder, „alleen Rob
zou wat beter zijn best kunnen doen.”
„Zoo.” zei Sinterklaas, ”kom jij eens bij
me Rob.”
Schoorvoetend kwam Robbie naderbij.
„Kun jij niet goed leeren?" vroeg Sinter-
klaas.
„Jawel, mijnheer Sinterklaas,” antwoord
de Rob.
„Wil Jij dan niet leeren?”
„Jawel, mijnheer Sinterklaas, maar ik
heb er geen tijd voor!” antwoordde Robbie
„Hoe komt dat dan?”
,Jk moet te veel straf schrijven!”
„Dan ben jij zeker wel heel erg stout
op school.”
„Nee, o jee nee.” zei Robbie, „maar de
onderwijzer heeft de pik op me.”
Rob wou gaan hullen, maar Sinterklaas
zei al lachend:
„SU maar, stil maar, ik zal wel eens met
den onderwijzer gaan praten.”
„Doe dat maar niet Sinterklaas," zei Rob.
„X is zoó’n kwaje.”
Sinterklaas ging naar de keuken en Rob
en Bob met Rikie gingen in een hoekje
zitten.
„Zouden we niets krijgen?" vroeg Rob.
„Ik wou nog wel een trein en een leesboek
hebben.”
„En ik een meccano en een verfdoos,”
zei Bobbie.
„En ik een pop, die mama kan zeggen,"
fluisterde Rikie.
Daar kwam Sinterklaas weer terug.
„Wat wouen jullie nu wel van Sinter
klaas hebben?"
Bob en Rob en Rikie keken verlegen naar
den grond.
„Rob wou een trein en een leesboek heb
ben en Bobble een meccano en een verf
doos, zei Rikie, „ze durven het zelf niet te
zeggen."
Uil bent een braaf meisje hoor," zei Sin
terklaas,” en wat wou jij zelf hebben?”
Rikie zei niets.
„Ze wil graag een pop hebben, heilige
Sinterklaas,” zei Bob, „eentje met echt
baar, die mama kan zeggen als je op d’r
buik drukt.”
Ieder kwam aan de beurt.
De dobbelsteenen rolden links en rechts
en om beurten zaten ze in den put, mochten
ae twee of drie stappen voor- of achteruit
doen, moesten hun beurt laten overslaan of
weer van voren af aan beginnen. Er zat
spanning in, want wie bet verloor moest een
pand geven. Oom Joop, die zoo mooi begon-
len was, raakte in den put en daar bleef hij
wel een kwartier in zitten. Hij was de eerste
die een pond moest geven.
„De eersten zullen de laatsten zijn," zei
tante Annie.
- Maar leder verloor wel eens een keertje
en eindelijk waren er panden genoeg. Alleen
moeder had geen enkel pand hoeven geven.
„Dan ben ik de pandhoudster,” zei zij,
jgeat alles maar hier.”
Ze legde alles in haar schoot en begon:
„Pand, pand, van wie is dit pand?”
wVan mij meneer!" aai Robbie.
„Ik ben geen heer!”
„Wat bent u dan?"
Jtan edelman!"
„Een edelvrouwi” zei vader.
JNee, dan rijmt het niet»”
jswo edelman!”
JEn nu gaan we ganaeborden!" zei oom
Joop.
Ze zaten allen bij elkaar om de groote
tafel in de huiskamer; vader, moeder, oom
Joop, tante Annie, Bob, Rob en Rikie.
Het was lekker warm binnen en de kolen
In den haard gloeiden. Dat was ook wel
noodlg, want bulten was het vinnig koud.
Rob, Rob en Rikie hadden ai lang in bed
moeten liggen, maar vanavond mochten ze
tot tien uur opblijven. *t Was immers pak
jesavond.
„Reuze," riep Bobbie, die net met Robbie
een spelletje voetbal speelde, „moe. pakt
u het ganzebord even, astublleft."
Uk doe ook mee,” zei vader, „nog meer
liefhebben?"
Allemaal deden ze mee.
Eerst werdAr geloot, wie mocht begin
nen. Oom Joop trof het.
„Dat is maar goed ook," zei hij, „want
ik heb bet voorgesteld."
Hij schudde de dobbelsteenen en gooide
ze op tafel. Twee zessen.
machine op volle toeren draalde. Onmld-
dellijk zette hij den stroom af en ontdekte
toen, dat er een rat in de machine was
gesprongen en precies op den startknop
van het handvat was terecht gekomen,
waarop de motor zijn plicht had gedaan,
Een klein oorzaakje met een groot gevolg!
f - M
In verband met den storm werd de
versiering in de omgeving van den Dam
te Amsterdam Woensdagmiddag
mlddoffijfc M hot vertrek-van.Ko
■i Leopold in allerijl afgebroken
id
w i
altijd het aardigst is en bovendien mag het
niet veel kosten. Wat zouden jullie denken
van dit aardige leeren zakdoekencachet''
Je hebt er voor noodig een stukje leer var
16 cM in ’t vierkant en een paar metei
smal leerband. Er zijn tegenwoordig al hee>
wat speciale leerwinkels, waar je beide din
gen in allerlei aardige kleuren kunt krij
gen. Langs de randen van het vierkant sla
je met een bolpijp op gelijke afstanden
(dit geef je eerst even met potlood aan'
gaatjes in hef leer, dan buig je de 4 pun
ten naar het middelpunt om en nu rijg je
volgens de afbeelding 2 aan elkaar gren
zende hoeken met smal leerband in een
afstekende kleur, aan elkaar. De open ran
den van den vierden hoek worden nu ook
mét leerband afgewerkt, waarbij je aan de
punt een lusje laat, dat als sluiting dienst
doet. Op de door, het samennaaien van de
punten ontstane plaats zet je een bij de
kleur van het leer passenden knoop, of je
overtrekt een houten knoop met leer in
de kleur van het leerband. Je zult zien dat
moeder of je groote zusje en zelfs, alsFje
het in een donkere kleur maakt, ook vader
en broer erg blij zijn met dit geschenkje.
Probeer het maar eens en veel succes!
C. W.
ii!iiiiiniiimiiiinill|niiiiiim!in!nniiinmni
----
De .Nieuw Amsterdam" is voor het eerst in het dok van Wilton Feyenoord te Schiedam opgenomen,
om een grooten schoonmaak te ondergaan. Het zeekasteel op het droge
„Was verkiest u dat ik doen zal?"
Ze dachten na. Dierengeluiden moest hij
maken. Knorren als een varken, blaffen als
een hond, snateren als een eend, kraaien
als een haan, brullen als een leeuw en
miauwen als een kat.
Toen hij dat allemaab gedaan had, kreeg
hij zijn zakdoek, die hij als pand gegeven
had. weer terug.
Oom Joop had twee panden verspeeld.
Hij moest driemaal om de tafel kruipen
met Rob en Bob op zijn rug. Dat viel niet
mee, maar het moest wel, anders kreeg hij
zijn pand niet terug. Daarna moest hij een
liedje zingen. Wat klonk dat valsch! Je
lachte je een bult.
Vader was ook al zoo ongelukkig,
moest driemaal op één been door de ka
mer hinken en-daama nog een kunstje met
Dat laatste kon hij beter
HU tooverde konlngen eu
vrouwen voor den dag als een echte goo
chelaar.
Daar werd ineens hard gebeld.
Rob en $ob keken een beetje angstig
naar de deur. Jawel hoor! Het was Sinter
klaas. Vader schoof vlug een stoel bU en
Sinterklaas ging zitten. Sinterklaas streek
eens met zUn hand over zUn langen wit
ten baard en yroeg toen aan moeder:
Toen de nachtwaker in een groote fa
briek in het buitenland zijn nachtelijke
rondte deed en juist uit de machinekamer
kwam, hoorde hU plotseling, dat een der
motoren achter hem in werking gezet
werd.
De man schrok, hoe kon dat nu? Snel
ontstak hU het licht en zag toen, dat de
Prins Olav van Noorwegen
bij aankomst te Londen ia
gezelschap van den Hertog
van Kent in verband met
het overlijden van Koningin
Maud van Noorwegen
Z. M. Koning Leopold temiddwn der aetorMeitan tijdens Zijn bezoek aan de Belgische l
te Den Heag. Geheel links minister Speek; naast den vorst de gezant, Z. Exc. bardh
