Zeg het met pakketten!
DE PAUZE IS VERBODEN
Een vrdiwelijke Shérlock Holmes
Voor
R
Afpersers verdienen
millioenen
Detectivebureau
dames
De Golfstroom als
weerprofeet
E
BETERE MASKEERING
HET KORTE VERHAAL
-A_----
w
B
Amerikaansche radio-
waanzin
V
V
Gezant als circuskunstenaar
UÏTZENDINGSZOTHEID
J -
L
Ie
De waarschuwende ratten
Vrouwen hebben talent
voor criminaliteit
u
met
trer
der.
harl
offe
pan
H. I
dooi
wen
Ph.
eers
arte
Mil:
von
dim
H.
een
vrai
ste
wik
Ze hanteeren even fandig de
revolver als de lippenstift
Margaret-Röse ontvangt honorarium
4
Een glazen telefooncel
Directeur-salaris van 30.000 dollai
per maand
4
De houtsnijder en passiespeler Bartl. Speer in zijn werkplaats te Oberammergau
4
t
o
hèm
vroeg het
evenredigheid h>
t'
4^,7^
him was het niet. Hoprde
thuis? Maar als hü het t>U
'bracht, zou die het ongetwü-
pera^uur met 5 graden boven nul
hoog. Dat beteekende, dat wij in
zachten winter te wachten haddei
Al
Dl
H<
S<
Dl
bekt
aerg
Oi
Mui
geze
het
Ue i
N
El
ban
der.
fata
H
groc
Dea
groc
der
M
rii
18
«I
V
81
Ii
VaC
blik
mai
Zij!
des
digi
der
de
stee
dag
den
*g|
Dit
nac
in
Inen.
-4»
't Is in de kinderwereld al niet anders
dan bü de volwassenen: berouw komt
na de sonde
onderneming
en
een
Zoo langzamerhand kan ook Europa mee
spreken over den omvang en de techniek van
de1 Amerikaansche radio, die zonder twijfel aan
staat van de radio in heel de wereld
niet verwonderlijk, want de Holly-
die van hier uit het Oude Wereld
deel opzoeken, vertellen er genoeg van. Overi
gens, de Amerikanen stellen er zich niet eens
tevreden mee „aan de spits te staan”, zij be
weren ook nog, dat hun radio-programma het
Jules Charles Francois ^londell, Frankrijks
gewezen gezant te Rome, was jarenlang als di
plomatiek vertegenwoordiger van zijn land 'in
Argentinië werkzaam. In den afgeloopen win
ter verbaasde hl) zijn Parjjsche vrienden op het
groote traditioneele weldadigheidsfeest „der
witte bedjes” waarvan de opbrengst voor de
kinderziekenhuizen bestemd is, door zijn suc
cesvol optreden in een circusscène.
Blonden betrad to het witte leeren costuum
van een gaucho (bereden veehoeder in Zuid-
Amerika) het podium erwwachtte toen, tot twee
staljongens een Shetland-pony binnenbrachten.
Hij nam een lang koord van zijn gordel en
zwaaide t einde hiervan met een z*aren ijzeren
-kogel om zijn noofd. Plotseling liet hü den
kogel door de lucht vliegen, het koord wond zich
om de twee achterbeenen van den pony, die op
oen grond viel. Blondel] had volgens de regels
der kunst den worp van de Argentjjnsche „Bola"
gedemonstreerd.
Tot welke zonderlinge invallen en mallo
tige uitzendingen de Amerikaansche radio
komt, om het gewone programma aan te
vullen, moge blijken uit onderstaanden
brief uit Amerika van een trouw luisterend
correspondent
Prinses Margaret-Rose de jongste dochter
van het Engelsche koningspaar, heeft onlangs
een auteurshonorarlum van twee shllhr^s kun
nen
James
een ni?i
geld’
werd voor kroonprinses Elisabeth, het oudsl
zusje van Margaret-Rose, aanleiding, om
niettegenstaande hij zich alle heerlijkheden kon
veroorloven.
Eenigen tijd later werd er op een middag een
pakket bjj hem bezorgd, dat zijn naam droeg
en tamelijk heterogeen van dnhoud was: een
gerookte haring, drie oudbakken broodjes, een
blikje zalm van een goedkoop merk, drie to
maten en een pakje vermicelli. Ongetwijfeld het
resultaat van diverse bestellingen, die door een
of anderen leverancier bij elkaar waren gedaan.
Dick bekeek een en ander beduusd. Van wie
was dat allemaal? Er stond Robinson op het
pakket, maar voor
het bij de „engV’
de portlersvrouv^bi
feld naar de zolderverdieping brengen en er
natuurlijk bij zeggen, dat het eerst bij hèm ge
weest was en dAt zou de „engel” nog veel kwa
der op hem maken.
Hij besloot derhalve het pakket te doen ver
dwijnen. Doch het pakket was slechts het
eerste van een heele reeks en r
ketten bevatten voorwerpen van dusdi
trouwelijken aard (o.a. een haarnetje
Tegenwoordig zijn er achttien vrouwelüke de
tectives bü Miss West in dienst de Jongste is
18, de oudste 35 Jaar. Ze hebben allemaal de
universlteit bezocht, spreken minstens vier ta
len en hanteeren de revolver even handig als
de lippenstift. Ook dit laatste is zeer belangrijk,
want een voornaam optreden voert dikwijls
vlugger tot het gewenschte doel dan maatrege
len van geweld, die de vrouwelljke detectives
liever aan de daarvoor meer geschikte manne
lijke collega's overlaten.
„Ik heb de ervaring opgedaan, dat vrouwen,
als zij de noodige geestelijke beweeglijkheid, veel
geduld en vooral zin voor humor bezitten, voor
de oplossing van bepaalde crimlneele zaken beter
geschikt zijn dan mahnen,” verklaart Miss West.
„Alleen al wat maskeering betreft, heeft een
vrouwelljke detective veel meer mogelijkheden
dan haar mannelijke collega. Vandaag kan een
van mijn helpsters als arbeidersvrouw optreden
en in een of andere kroeg in Whitechapel gaan
zitten, morgen kan zo als goed-gekleede gast
een voorname bar in het Westend'verschijm
Ze zal nergens achterdocht wekken, of ze nu
een schamele blouse of een elegante avond
japon draagt en ze zal. altijd gemakkelijk con-
Xact krijgen met de kringen, waar ze wil bin
nendringen.” Het voornaamste werk van de
vfouwelüke detectives is de ontmaskering van
oplichters, huwelijkss wende laars en bedriegers
en vooral ook het opsporen van mannen, die
van meisjeshandel verdacht worden. Zij kennen
niet alleen de twijfelachtige kringen van Lon
den en Parijs, maar trekken ook dikwijls naar
Zuid-Afrlka en Zuid-Amerika. ZÜ spreken "bet
beruchte Cockney-dialect, zóoaJs men dat in de
voorstad van Lonjjen hoort, evengoed als het
dialect van Noord-Eneelanrt
De zonderlinge klant een
ongelukkige verliefde
Vrouwelljke detectives klappen niet graag ui.
de school. Maar een paar gevallen uit de prac-
tijk van Maud West kunnen we hier toch ver
melden. De dochter van een deftige Londenfche
burgerfamilie wordt verliefd op een Chiléen.
Ondanks alle moeite der ouders, om een huwe-
Jljk te voorkomen, gaat zij met hem naar Zuid-
Amerika. Miss West geeft een harer detectives
opdracht, het paar te volgen. Deze sluipt tij
dens den overtocht in de hut van den man en
onderzoekt zijn papieren. Het blijkt, dat hij za-
keltyke relaties heeft met een vanulle huizen in
Valparaiso, waar ondanks al de maatregelen da
politie nog altijd in blanke meisjes gehandeld
wordt. Meestal vinden de onervaren jonge din
gen geen uitweg meer, wanneer de deuren van
zoo'n huis zich eenmaal achter haar hebben
gesloten. Nu echter mislukt de opeet een
kort onderhoud van de detective met den kapi
tein ia voldoende en de bedriega wordt in Val
paraiso door de politie in ontvangst genomen,
terwijl de detective het jonge meisje weer naar
de gelukkige ouders terugbrengt.
Een van de jneest merkwaardige klanten is
•en rijk fabrikant, Jimmy Brantley genaamd.
Mooi, alleen op ae wereld en ze heette net
als hij I Dick's hart begon sneller te kloppen bij
die aaneenschakeling van omstandigheden. En
hij voelde gebiedender dan ooit de noodzakelijk
heid om kennis met haar te maken. H'm, ze
hadden denzelfden achternaam. Kon hij zich
niet beroepen op een verre verwantschap of
zoo? Het was te probeeren. En zoo ging hij op
een middag alle trappen op en belde bij haar
aan. De „engel” in eigen persoon deed open en
toen hij het meisje zoo onvawacht en zoo mooi
voor zich zag. verloor Dick al zijn tegenwoor
digheid van geest.
Bent u.bent u juffrouw Robinson? sta
melde hij.
Het meisje boog.
H’m ik beet óók Robinson, zei Dlck
en ik dacht ik vroeg me af kort en goed,
ik had zoo n idee, dat we misschien verre fa
milie zjjn....
De woorden bestierven hem op de lippen. De
„engel” scheen lichtelijk geamuseerd, maar haar
oogen keken toornig. Ze keek hem enkele oogen-
blikken koel aan.
Ik weet zelf opperbest wie m’n verre en
naaste familie zijn, antwoordde zü. Goeden
middag!
Dick droop ei, zich ten^blle bewust wat voor
figuur hij geslagen had en hij voelde zich diep
ongelukkig. Zijn eetlust begon er onder te lijden.
de volgende pak-
lanig ver.
LL:r:„"e en een
paar el band), dat Dick wel tot de conclusie
moest komen, dat de pakketten voor Juffrouw
Robinson berekend waren. Ook deze voorwerpen
liet Dick verdwijnen alleen een potje gember
kon hij niet zoo gauw wegkrijgen en stopte het
daarom onder een plant in een bloempot en
begaf zich alsnu naarrde portiersvrouw.
Genadige hemel I riep deze laatste uit, toen
Dick haar alles had uitgelegd. Zoo, hebt u
dat dus allemaal weggedaan en dat arme
kind daarboven zat er op te wachten! Ze is wel
drie keer bü me geweest, om me te vragen of
a niet een pakket voor haar gekomen was. Ze
had het natuurlük betaald.
O, wat moet ik doen? zei Dick op jamme
renden toon.
Nu, zei de portiersvrouw als ik u was,
ging ik die haring en de rest koopen en bracht
ik ze bü haar boven, met een behoorlijk excuus.
Ze heeft het toch al hard te verantwoorden,
tegen u gezegd en gezwegen...
Dick stond als versteend. Geen oogenblik was
het bü hem opgekomen, dat de „engel” wegens
zorglüke omstandigheden op de zolderverdie
ping woonde.
Luistert u eens, aai hü tegen de porttera-
ujt Savanna in dén staat Georgia (VB.). Tien
Jaar geleden werd hü verliefd op de Engelsche
danseres Constance Ryland, maar het jonge
meisje sloeg zün aanzoek af, omdat ze haar
carrière niet wilde opgeven. Doch Jimmy
Brantley liet zich niet ontmoedigen. „Ik zal
wachten,” zei hü, „tot ze ja zegt. Ik heboden
tijd.” En sindsdien krügt Constance Ryland van
haar vereerder lederen morgen een Maréchal-
Nielroos, onverschillig of ze in Londen of in
Honoloeloe, in Cuba of in Hollywood zit. Een
vrouwelük detective van Miss West speelt de be
middelende rol in deze eenzüdlge liefde, zü mbet
den millionnair steeds over de verblüfplaats van
de danseres op de hoogte houden. Ongetwüfeld
zendt zü lederen avond een schietgebed ten he
mel, want als Jimmy Brantley zün doel bereikt,
krügt zü een premie van 10.000 dollar.
Maar als we even wachten, stelde Dick
haastig voor, komt hü misschien terug.
En hü-schoof twee stoelen bü- Een oogen
blik aarzelde het «meisje. Toen ging ze zitten.
Pas na-een half uur herinnerde zü zich het
doel van haar komst. Maar ditmaal haastte
Dick zich, om vatf onderwerp te veranderen.
Nóg een half uur later hadden ze een massa J
gemeenschappelijke kennissen ontdekt,-alsmede
met een jeetje goeden wil, een héél verren fa-
milieband. Van dat oogenblik af kregen ze al
lebei den indruk, dat ze elkaar al jaren kenden.
Zü waren Juist bezig, dien aangenamen Indruk
te verwerken, toen de „engel” (die zich kenbaar I
had gemaakt onder den meer aardschen naam
van Hilda), al spelend met de bladeren van een
zekere plant in een bloempot, een eigenaardig
voorwerp bemerkte, dat tusschen de takken ver-,
scholen lag. Werktuigelük nam ize het In haar
hand, en zag, wat hét was: een potje gember!
Hé! riep ze uit, het goed bekijkend. Hoe
komt dAt hier? Dat is ’t merk, dat ik altijd I
koop! Het moet van mü wezen.
Het hart klopte den armen Dlck in de keel.
Maar, probeerde hü wanhopig, u zult
toch niet beweren, dat u het absolute monopo
lie van dat merk hebt! Hoe kunt u weten, das
dat potje van is?
I
Ik.ik bewaar mün gember altüd In dien
bloempot om.om ze versch te houden..., I
Dat is een leugen! hebt me gefopt, me-
neer Robinson. U hebt mün pakketten geno-
mëh en mü die van gestuurd. Nu begrüP
het!
Op slot van rekening is ruilen geen dief-
stal, prevelde Dick, begrüpend. dat het nu gss®
zin meer had, om er nog om te liegen.
Zeldzame bloemen! Kilo's chocolade! barst
te Hilda uit. Wat bezielde u toch?
Uw pakjes waden bü vergissing bü
bezorgd, trachtte Dlck zich te rechtvaardigen;
en toen ik dat merkte, probeerde ik goed te
maken, wat ik verkeerd >-ad gedaan. Dat is
alles. Ik wilde u heelmaal niet beleedlgen. Maar
als ik— als ik nu eens doorging..-.
U zegt?
Als ik nu eens doorging met u uit de I
verte te bewonderen en u mün bestellingen te j
sturen in ruil voor die van u?
Maar dat moet u niet doen! Ik kan hel
niet aannemen. Er is geen evenredigheid m
dien ruil! protesteerde Hilda.
Waarom mAAkt u die evenredigheid dan
niet, juffrouw Hilda? zei Dlck zachtjes Twee
Robinsons op twee verschillende verdiepingen
van hetselfde huls— dat is veel te ingewikkeld.
Neemt u m inplaats van mün pakketten en J
geeft u mü in ruil daarvóór uaelf.... Wilt
wil Je dat, liefste?
De „engel” keek naar den grond, bloosde
en beet op haar lip. Toen keek ze naar Dick en
een glimlach plooide etndelük haar lippen.
Ik veronderstel, zei ae, dat dat de eenige
manla is, om van die pakketten verlost te
worden!
Onbewust van hét naderende véftrek van hun vader, vermaken de kinderen aan
boord van een troepen-transportschip zich met hun onschuldig spel. Om op
alle „mogeUfkheden” vpHi-béreid te zffn, hebben ze zwemvesten omgedaan
vrouw u kunt me helpen, maar op een andere
manier. Als de bestellingen van juffrouw Robin
son bü vergissing bü mü zün bezorgd, zouden
dan niet'óp preries dezelfde manier bestellingen
van mü bü haar* terecht kunnen komên?
De portiersvrouw keek een beetje twüfelend,
maar een zilverstukje in Dick’s hand nam al
haar twüfel weg.
Dat zou natuurlük óók kunnen, zei ze, het
geldstuk in haar zak stekend.
Koopt u dan in .een eerste-klas-zaak het
fünste dat er is: pastei, kaviaar, truffels, fruit,
enz. Hebt u hier genoeg aan, om mee te be
ginnen?
En hü reikte haar een briefje van vüf-en-
t win tig.
Zoo begonnen de „vergissingen”. Het eerste
pakket werd door juffrouw Robinson ontvan
gen met eenzelfde verbazing als haar naam
genoot getoond had bü het ontvangen van de
gerookte haring. Alleen dacht zü er geen oogen
blik aan om het te doen verdwünen. Daar vond
ze het te kostbaar voor. Maar na een paar da
gen werd ze er toch een beetje benauwd onder
en deelde ze de portiersvrouw haar bezorgd
heid mede ten aanzien van die voortdurende
pakketten.
Als ik u was, hield ik 't allemaal, juffrouw,
zei de portiersvrouw. Uw naam staat er
toch op? Eet het gerust op!
De kwestie van den „naam” deed het meisje
eensklaps denken aan haar naamgenoot van
de^elétage en ze opperde de mogelükheid, dat
de pakketten misschien voor hèm bestemd
waren.
Waar denkt u aan! riep de pwtiersviCuw
lachend uit. Die meneer is hier in den kost.
En bovendien zou hü dan allang bü me geweest
zün. Maar, voegde ze er onschuldig bü, u zou
het hem in ieder geval, voor de zekerheid, kun
nen vragen. Dat is. wel beter.
Den volgenden middag ging juffrouw Robin
son daartoe over. Dick, die Juist klgar was met
de lunch, deed haar zelf open.
U.... u wenscht? stamelde hü, geheel in
de war.
Het meisje kwam een paar stappen naderbü.
O, zei ze, ik wou allee:- maar weten, of
het mogelük is, dat ze bü vergissing dingen bü
mü gebracht hebben, die voor u bestemd zün.
Sinds een paar dagen krüg ik pakketten, die ik
niet besteld heb zalm, gebraden gans, ënz.
Is 't werkelük? zei Dick met goed gehui
chelde verbazing. Dat is zéker vreemd, heel
vreemd. Maar, ik bestel die dingen nooit, ziet
u? Ik sou u niet kunnen zeggen.... Maar als
ik u waa._...
In zün verlangen, om het goed te doen, sta
pelde hü de eene leugen op de andere. Maar de,
„engel” scheen volkomen genoegen te nemen
met zün verklaringen.
U kunt me dus niet helpen, om de zaak
op te helderen? zei ae.
Ik vrees van niet maar nu ik eraan
denk.... als ik u verzoeken mag, neemt u dan
een oogenbllkje plaats.
Deze vele voorbeelden mogen genoeg zün om
den niet-Amerikaan een indruk te geven van
de Amerikaansche opvattingen op het stuk van
de radio. Maar wat nu, wanneer het Ameri
kaansche publiek eens genoeg krügt van inter-
views-uit-het-leven en koelen-reportages? Maar
dat is een probleem, dat de radlo-maatschap-
püen in de Nleug^k Wereld zelf maar moeten
oplossen. Doch eén principe blüft voorloopig
hoe dan ook gehandhaafd: geen pauzen,
rondscharrelen, op een verdachte manla en 1 Waarom was het daar dan weggestopt?
met pakketten bü zich, zou ik u kunnen waar
schuwen
O juist, ik begrüP u, zei de „engel”, op
staand. 't Is erg vriendelük van u<
O, het is niets. Tot ziens, juffrouw. 1
En gedurende een heerlük oogenblik hield hü
haar handje in de züne.
Wel een uur lang bleef Dlck zitten peinzen,
hoe hü op een aannemelüke manier dien denk-
beeldigen „bewonderaar” in zün voordeel kon
uitbuiten. Om te beginnen zond hü eerst nog
.een flinke hoeveelheid chocolade en bloemen
naar boven. Toen kon hü het, vier-en-twintig
uur later, niet meer uithouden en ging hü zelf
naar boven, zonder i>recles te weten, wat hü zeg
gen zou. Zoodra hü voor haar stond, begon hü
Iets te stamelen over een Individu, dat van de
straat naar zün vensters stond te küken.
Heeft hü pakketten bü zich?
meisje.
Neen, maar hü ziet er naar uit, dat hü
ze gebracht heeft. Wilt u, dat ik naar beneden
ga, om hem te vragen, wat hü wil?
Misschien zou het beter zün, dat ik hem
eerst zAg, meende de „Engel”.
Komt u dan gauw bü mü küken, vóór hü
weggaat, zei Dick, zich aan deze geweldige ge
legenheid vastklampend.
Ze gingen naar beneden en speurden van
uit zün venster de straat op. Maar natuurlük
zagen ze niemand, die ,^r uitzag, alsof hü pak
ketten gebracht had”.
Vreemd, zei Dick. Hü is het zeker moe
geworden!
Het meisje keek naar de rük toeberelde thee
tafel.
Warschau kan er zich op beroemen,
de eerste en _eenige stad £e zün (tot nu toe dan
altüd), die een telefooncel bezit welke vrijwel
.uitsluitend uit glas bestaat. De vier „muren*
zün heelemaal van glas, terwül de smalle ijzeren
bandjes, die de vier glazen muren bü elkaar
houden, van onda tot boven zün verglaasd.
De cel is volkomen geluiddicht. Deze trie we
telefooncel werd elgenlük meer ais proef nea-
gezet In het drukste gedeelte vai^de stad. Wan.
neer zü even practise!» als mooi blükt te zijn,
zal men binnenkort overgaan tot het vervdar-
digén van een groot aantal dezer telefoon-
huisjes.
t
Volgend jaar een warme droge zomer?
Een van de beste weer-deskundlgen der we
reld prof. Sandström uit Zweden, heeft gelük
gehad. Hü had n.l. in het laatst van Augustus
van verleden jaar een zachten winter 1937/'38
»oorspeld, en die voorspelling is'glansrijk uit
gekomen. De professor baseerde zün voorspel
ling op waarnemingenin verbapd met den
Golfstroom. De Golfstroom bepaalt inderdaad
In hooge materhet weèr van Centraal Europa
en daarom wacht men in geheel Europa steeds
vol spanning op de resultaten van dw Go’4-
stroom-expedities, welke de beroemde Zweed-
sche meteoroloog iedtV Jaar onderneemt, om
het weer voor het volgend jaar te bepalen.
De 60-jarige geleerde, leider van het meteo-
rologisch-hydrografisch instituut te Stock
holm, is wel de beste kenner van den wel-
dadigen Golfstrom, waaraan wü onze gema
tigde temperatwrtoéstanden te danken hebben.
Sedert tien jaar onderneemt de beroemde
weerprofeet rijn regelmatige onderzoekings
tochten naar de Noordehjke Ijszee en langs de
kust van Groenland, om de temperatuur van
den Golfstroom op te nemen. Wanneer de
Golfstroom warm is. dan kan men daaruit een
zachten winter voor geheel West-Europa af
leiden. Reeds in 1936 was het water van den
Golfstroom buitengewoon warm, waarop dan
QQ^tJe zachte winter van 1836-1937 volgde. In
1937 was het water van den Golfstroom nog
warmer en dientengevolge ook de winter
1937-1938 nog weer zachter dan die van het
Jaar te voren.
„Op onzen tocht in 1937," zoo ver^lde prof.
Sandström, „langs de Noorsche kust, hebben
wü temperaturen van 12% graad waargenomen.
Ook in den Atlantischen Oceaan was de tem-
---X -X- --rnOg
Euroi>a een
1. Men ziet
daaruit hoe dwaas het is, steeds wea over een
nieuwen ,,ljstüd” te' spreken; integendeel, de
aardewordt steeds warmer.”
Europa’s weerprofeet voorspelt ook, hoe het
zomerweer van dit jaar zal zün. Klimaat en
cPolfstroom staan in n^ïiw verband met elkaar,
en daar het zomerweer in den regel slecht is
wanneer de tempaatuur van het zeewater aan
de kusten laag is, zal het volgens de waarne
mingen van den onderzoeke.' dit jaar een war
me, droge zomer worden.
incasseeren, omdat zü den dramaticus Sir
lés Barie door een kinderlüke opmerking tot
nietra stuk htfd geïnspireerd. Het „auteurs-
l" werd voor haar spaarpot bestemd. "ste
te
tnformeaen of twee shillings het honorarium
voor één enkele opvoering of het totaal bedrag
voor allé toekomstige opvoeringen vormden.
Barie, die déze geschiedenis verder vertelde,
De politie van New York heeft enkele dagen
geleden de hand gelegd op een zonderlinge
gangster-bende. In een kantoorgebouw midden
in de City van New York bevindt zich sedert
enkele jaren het bureau van de firma ,,Auto-
Bevelliglngsdienst”. De c—-
merkwaardig geringe onkosten
vele inkomsten. Verda was a
helmzinnlge karaotheek met blauwe en roods
Washington organiseerde een wedstrijd tue-
schen papegaaien betreffende hun „dictie" en
hun „persoonlükheld."
Philadelphia schilderde hoe een reuzenslang
zich gedraagt tüdens het vervellen. .Buffalo
Springs” kondigde een tooneelstuk aan, dat
gespeeld zou worden door büen. De uitzending
kon helaas geen doorgang vinden aangezien de
medewerkers op een ongelegen oogenblik door
het studioraam de vlucht namen. Boston gaf *n
vlooien-voorstelling. Men .had de beestjes uit
Europa laten komen en de .speaker", die iedere
vloo bü haar naam voorstelde en haar büzon-
derheden beschreef, verklaarde in diepen ernst,
dat de Europeesche vlooien hoopten een aan
genaam vablüf in „The States” te vlijen....
In Sint Louis sleepte men een jakhals voor
de microfoon, die volgens het programma zün.
klankvolume moest laten hooren. Men wilde
vaststellen wie harder kon schreeuwen, de re
porter of het dier. De jakhals wón den strüd
met stukken. Nog zotter was een uitzending in
Clncinnattl van een wedloop tusschen koeien;
de reporter liep mee en beschreef afle omstan
digheden van deze mallotige vertoonlng.
Vermelden wü tenslotte nog. dat Los Ange
los een hengelaars-reportage uitzond, waarbü
de radio-reporter zich met een der gevangen
forellen onderhield en dat San Francisco een
reportage van verkouden menschen gaf. waarbü
de luisteraars niets anders dan niezende men
schen hoorden
a 1 sinds dertig jaren is Miss Maud West
ZX de „vrouwelUke^ Sherlock Holmes” van
Engeland. Haar detective-bureau in Lon
den, dat geils gekroonde hoofden onder zün
klanten telt, is wel het eenige, dat Uitsluitend
met vrouwen werkt. Achttien vrouwelüke detec
tives oefenen hier haar beroep uit, die allen
hun bekwaamheid in honderden gevallen be
wezen hebben.
Als je Miss Maud West zoo aan haar bureau
In de Fleetstreet ziet zitten, zou je denken, dat
de ietwat ouderwetsch gekleede grijze vrouw de
voorzitster is van een hulsvrouwenclub of presi
dente van wet> vereenlglng voor dierenbescher
ming. Maar men kent haar naam in dc meest
beruchte schuilhoeken - def Londensche onder
wereld en ook in de luxe bars van de Wes^end-
botels, en men noemt haar niet .voor niets de
„vrouwelüke Sherlock Holmes” van Engeland.
Dertig jaren staat zü nu aan het hoofd van
haar detectivebureau, dat uitsluitend met vrou
wen werkt.
Wü zün geneigd, een vrouwelljke detective
voor een romanfiguur te houden, die in de wer-
kelükheid geen bestaansrecht heeft. Maar de
vele successen van Miss Maud West weerleggen
de bewering, dat vrouwen geen bekwame detec
tives kunnen zün. Toen zü zeventien Jaar oud
was, werkte Maud West Mpr een oom, die zich
als advocaat in Londen jBad gevestigd. Zü legde
daarbü zooveel handigheid aan* den dag, dat
haar familieleden rich bereid verklaarden, een
detectivebureau V005. haar in te richten. In 1907
was dit een wereldsensatle en alleen al uit
nieuwsgierigheid gaven velen hun opdrachten
aan „Miss Sherlock Holmes”. Het aantal klan
ten nam zoo snel toe, dat Maud West spoedig
naar hulpkrachten moest omzien en zü besloot
uitsluitend vrouwelüke detectives in dienst te
nemen, een beginsel, waaraan de nu 47-flfrlge
vrouw steeds heeft vastgehouden.
-p-y lek Robinson, die een van de mooiste ap-
1 parlementen van de bel-étage bewoonde,
had nog nooit een verrukkelüker schepsel
gezien dan de nieuwe bewbonster van de zolda-
verdieping. Hü vond het heel natuurlük, dat ze
de étage bewoonde, die het dichtst bü den he
mel was Mó engelachtig vond hü haar! Dick
had haar voor het eerst in de lift ontmoet en
de twee étages, die ze samen omhoog waren
gegaan, waren voor hem zooveel als een ge
deeltelijke opgang naar hemelsferen geweest.
Hü begon met de portiersvrouw op diploma
tieke manier uit te hooren en vernam aldus het"
eerste buitengewone feit: de „engel” heette van
haar achternaam Robinson, net als hü- Voorts
kwam hü te weten dat ze er nog mam* kort
woonde en dat ze blükbaar geen vrienden of
kennissen had, aangezien er nooit iemand kwam
om naar haar te vragen.
De „engel” aarzelde even en kwam dan bin
nen. Zü nam zelfs een glas limonade aan. Ze
was nu niet meer zoo op een afstknd en glim
lachte. Die glimlach maakte Dick naamloos
gelukkig.
Ik geloof, dat ik dit raadsel kan verkla
ren, zeide hü- Ik hoop, dat ik u niet be-
leedlg, als ik u als mün meening te kennen
geef, dat er.... een galant steekt achter deze
kwestie.... o
En hü keek haar aan, terwül hü zün adem
inhield.
Waarom denkt u dat?
Het is duldelük! Ik zie geen andere va-
klaring. Bent u boos op me?
Dé „engel” bloosde en schudde het hoofd.
Bet is trouwens héél natuurlük, dat u be
wonderaars hebt, waagde hü erbü te zeggen.
Ik weet 't niet maar ik denk niet, dat
ze me etenswaren zouden durven sturen, t Is
eèiSivreemde manier, om van zün bewondering
te laten blüken vindt u ook niet?
Och, dat weet ik niet, zei Dlck. In ieder
geval lükt het me de moeite waard, de zaak
te onderzoeken. Als ik u daarbü helpen kan....
Hoe bedoelt u? o
Wel, ziet u eens. Mün kamer ziet uit op de
straat en als ik nu iemand in de èmurt zie
had
zeer
ge-
V--- I II wJ
kaarten. In deze kartotheek kwam elke autobe
zitter van New York voor, alsmede zün positie
en Inkomen. Op de blauwe kaarten stonden
zü, die een onschuldig beroep uitoefenden en
op de roode de politici, G-men en Journalisten,
die door deze zonderlinge firma met rust wed
den gelaten.
De menschen met een blauwe kaart ontvln-
gen dan büv. op zekeren dag bezoek van een
„agent” van deze onderneming, die hun „ver
zocht", een „verzekeringssom" te storten (de
polls welke werd geëlscht was dan vastgesteld
naar het inkomen van het slachtoffer), daar
er anders een mankement zou komen aan den s
wagen. Werd de betaling geweigerd, dan vond
de autobezitter den volgenden dag al de ban
den van zün auto doprgesneden of men had de
benzinetank leeg laten loopen. lederen dag wu
er dan weer een andere schade aan zün wagen,
hetgeen net zoo lang duurde, totdat hü den
strüd opgaf en eindelük de verelschte „va-
zekeringssom” betaalde.
Daar deze^bende zoo machtig was, behoefde
ze ook nooit mankementen te vergoeden, v*lke e
na deze- betaling plaats vonden. Wanneer uts
verzek&den te^astig werden, wad er eenvou
dig weer gedreigd met opzettelüke bescha
digingen.
Uit de onderzoekingen. Welke de politie dééd,
bleek, dat de netto-verdienste van de firma
ruim 'een millioen dollar pa jaar bedroeg, ter
wül de „directeur" (men zou beter kupnen zeg
gen t de bendeleider) ongeveer 30.000 dollar pèf
maand verdiende.
hoofde van het feit, dat zü geluid reprodu-»
ceert. Om niet te zeggen lawaai. De doorsnee-
Amerikaan is nergens meer verzot op dan op
geluid en beweging. Zü geven hem het gevoel
van intensief leven. Rust is stilstand en stil
stand beteekent dood. (Zün de Amerikanen niet
de oorzaak van de verandering van „stommel’
in .geluidsfilm?" Niet het oog alleen, maar ook
het oor moest wat hebben....).
Overal in de geheele wereld gaan de radio-
ondernemingen van het standpunt uit, dat het
juist en verdienstelük is, in de programma's
pauzen in te schakelen. De niet-Amerikaansche
luisteraar apprecieert dat; hü wil bü gelegen
heid even op adem komen, een oogenbllkje rust
hebben en wanneer de luidspreker een oogenblik
zwügt, schept hü nieuwe kracht om van een
volgende uitzending te genieten.
Amerika huldigt het tegenovergestelde prin
cipe. Indien er ook maar een minuut pauze zou
gorden gehouden en het geluid slechts even
zou worden onderbroken, dan zou er een storm
van protest uit het publiek losbreken; men zou
zich bedrogen voelen. De kernspreuk is: uitzen
den zonder pauzen. Door dit denkbeeld en door
deze practük ontstaan dikwüls merkwaardige
gevolgen. Men kan niet zonder onderbreking
theater-voorstellingen, opera’s, voordrachten en
dergelüke dingen uitzenden, die tot het dage-
lüksche programma behooren. Dat zou den
luisteYaars vervelen. Maar luisterend Amerika
wil ^fet alleen zonder pauzen kunnen genieten,
het wil ook op steeds andere wijze aangenaam
bezig gehouden worden. Die wensch is gerecht
vaardigd weliswaar, maar... daar zijn heel wat
denkbeelden en vondstee voor noodlg.
Hieruit is het duldelük, dat de Amerikaansche
radio verplicht is, vee! intensiever dan welk
anda radio-land het dageMjkstJte leven in de
programma’s op te nemen. Voor den Arneri-
kaanschen radio-reporter bestaan letterlük geeh
hindernissen. Hü dringt binnen in leder huis,
overvalt huismoeders, kokinnen, postboden,
houdt ze een microfoon voor hun neus en brult:
„Goqd morning! You’re on the air!” En dan
is er geen Amerikaan, die er aan zou denken
te weigeren terstond te praten en ook de trA
tiemste vragen van den reporter te beantwoor
den. Hü Is èr onbewust van doordrongen, dat
de Amerikaansche luisteraars in zekeren zin
recht hebben op zün woorden en dat hü min
of meer een openbaren en nationalen plicht na
komt.
Büzonder geliefd zün reportages op bureaux
van den burgeriüken stand of het stadhuis.
Maar interviews met menschen van allen
slag en stand, het binnendringen van huizen
enz. is nog lang niet voldoende om de pro
gramma's* te vullen. Tot de nieuwste sterren
van de Amerikaansche radio behoorgn dieren,
waarmee men dikwüls op de meest «absurde ma
nieren «experimenteert. Tal van dieren zün na
tuurlük in staat verschillende geluiden te pro-
duceeren, maar ook dat bekoort blükbaar niet
genoeg meer: het allernieuwste is, om te sprin
gen met letterlük alle soorten dieren, terwül
de reporter er bü vertelt, wat zü doen en hoe
zü zich gedragen. Laat ons een greep doen In
de bonte jgeks hummers” van de laatste nman-
den:
In alle groote steden voert men een geduebten
•trüd tegen de Mtten, welke ook meestal wel
met succes bekroond Is. In het stadje Zort
man In den staat Montana denkt men er ech
ter anders over. Daar mag nooit op ratten ge
jaagd wórden en ook mag men ben geen kwaad
doen. Op bevel van de directie van het mün-
bestuur moeten de münwerkers de ratten als
him vrienden beschouwen, ja, hen zelfs bescha
men. Waarom gaat men in de stad Zortman zoo
voorzichtig met de gevttarlüke ratten om? Dit
beeft een zeer büzondere beteekenis. Door de
zandige bodemgesteldheid jün instortingen in
de Zortman-mijnen geen zeldzaamheid. Na ge-
Xulmen tüd van studie had men bemerkt, dat
er na een Instorting nooit doode ratten ge
vonden werden. Men kwam* tenslotte tot de
gevolgtrekking*, dat de ratten een soort voor
gevoel hebben van een naderende Instorting.
Herhaalde malem kwam men tot de ontdekking,
dat, wanneer a een Instorting voor de deur
stond, de ratten een beter heenkomen zochten.
Wanneer de dieren nu in groote massa's vluch
ten, is dit een waarschuwing voor de, arbeiders,
die zich dan ook meestal tüdlg uit de voeten
kunnen maken. Inderdaad zün ook reeds bon
doden arbeiders op deze wijze aan den dood
ontsnapt, want onmlddellük nadat de ratten
gevlucht waren, volgde de instorting. Men ver
klaart dit voorgevoel van de ratten daarmee, dat
aü iedere steenverschuiving gevoelen en bema-
ken, terwül de mensch tt niet*, van makt.
dat ik te doen had met een
nog Schotsch bloed in de ade»
daad schünt de radio voor de Yankees de ge
niale vinding t£ zün, misschien alleen al uit
