De avonturen van een verkeersagent je
BB’
Lettergrepenpro
bleem
r
I
SïctmAaal van den dag
H
RADOX
I
I
I
I
F
De man van Iracema
me. moe. o.a. on. ooi. to JeA tü. Mion..
•staf. te. tez.uit.Vei ifez ifez.ufa.nzet.
clc. eLdk.êecoz dede eerv.
Aooa. Jca. man.
Vorige puzzle kostte schijnbaar
nogal moeite
I
I
Uit Oost en
VETWORMPJES?
giiHiiiiuiiiii Nieuwe Letters
ZATERDAG 26 NOVEMBER 1938
West
Kromo zegt:
Overbevolking op Java
Het liefdeslied
ONS PRIJSRAADSEL
i.
3
Ja
Oplossing van het vorige
raadsel
Het nieuwe raadsel
DOOR OTFRID VON HANSTEIN
Vrijheid, blyheid en de Weetertche
arbeidsdiscipline
Strafvervolging wegens anti-
semietische publicatie
gt*
f
8?-
„tabeh**
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
HET TEGENSPEL
De prijswinnaars
D
loopt vervolgens als onderstaand:
veel
zoo
Stel dat
Zuid nu de volgende kaart heeft:
i
Sch.: xxx
En lezen dus in de hokjes-figuur:
(Nadruk verboden)
Na loting
Amsterdam;
KI.: x
De achtervolging begon opnieuw. Alsof hij zevenmals laar-
•i
„Uitstekend, maar mag ik u met een verzoek
,MUn vriend Robert Severing is bU u aan
(Wordt vervolgd)
beeft mij toegestaan mijn
men
I
I
zen aan had, zoo liep de Jongen, gevolgd door den boschgod.
die zijn staartje opnieuw liet wiebelen, door Keesie en door
den konlng. Het werd een echte Jacht.
lastig vallen?"
„Graag!"
Sch.: A. B. x x x
H A. 10 X x x
2 KL
3 KL
3 Sch.
nlng mee moeten worden gehouden dat Kro
mo een levensfilosoof is penningen en con
troleklokken passen in zjjn filosofie vaak niet...
daarbij beweerde, dat zü alleen naar
reisde, om zich van k<
kleeren te voorzien. O
verzoek.
I
Sch.: x x
H.: H. B. x
KI.: A. B. x X X
KL: xxx
Sch.: H. x
H.: x x
R.: B. x x x
KL: V. x x x x
Sch.: 10 x x
H.: H. B. 0 x
R.: H. x x x x
KI. x
Z.
Al.
Pas
Pas
Pas
heb Je nog ooit Je nichtje Iracema, dat knappe
ding, dat ons in het ziekenhuis verpleegde, weer
gezien?
„Voor een paar dagen in New-York. Ze was
juist kampioene geworden."
„Mag Je haar nog wel?"
„Maar Dick!”
„Heb je haar gesproken?"
.Maar een oogenbllkje*
.Heeft ze Je niets gezegd?"
„Wat zou ze mij gezegd hebben?"
„Ook niet dat ze hedenmorgen met de Sus-
- to
met
kap'
nem
bij i
bre
C S
I
h
r
z
r
e
8
9
v
I
I
d
di
b
hi
B
Ja,
men-
een-
GI
J. M
Forh
O1
8.. .1
d.. r
CN
boord. Ik geloof als asstotent-steward.
plaats hij inneemt, weet ik niet precies,
Pas
Pas
Pas
Paa
Sch.: AV.B.XX
H.: AV. 10 X
R.A. 10
KL: x x
Sch.: H. V. 9 3
H.: 7 3 2
R.: 10 x x
KI.: x x x
R.: V x
KI.: A.H.B. lOx
Natuurlijk kunt u in dergelUke gevallen lee-
HJk mis tasten, maar daar staat dan ook te
genover, dat u tenminste de kans hebt om de
eenlge manier te vinden, welke de tegenpartij
down werkt. De kans, dat de tegenpartij daar
door Juist een overslag verkrijgt, kunt u daar
gaarne voor cadeau geven, aangezien één maal
succes (dus de tegenpartij down) ruimschoots
opweegt tegen verschillende malen mistasten.
Behalve dan de uitkomst blijft de tegenpartij
nog menig ander middel over om met elkaar
in communicatie'te treden, n.l. o.a. het bijspe
len van aanmoediging»- en afwUzingskaarten.
waaronder dus ook valt het toepassen van de
ECHO!
„Beter dan Ik. Je moet zelf voor ons belden
betalen."
„Ik heb nog maar één dollar!”
„Waarom zou een man, die honderdduizend
pond heeft, ook dollars hebben I”
,4e bent gek!”
„Nog niet heelemaal! Laat ons eerst maar eens
in een restauratiewagen lekker gaan eten. Ik
ben er bang voor, dat Je, nadat Je in Londen
alles gehoord zult hebben heelemaal niet meer
met mU zult willen eten!"
Robert voelde zich wat onbehaaglijk. Thom
son leek heelemaal niet dronken. Hij kende hem,
als een nuch teren zake lijken kerel en toch.
Ze stapten uit aan 't Holbomstatlon.
„Auto! Strand, Imperia! Hotel."
Ze gingen het kleine behaaglijke hotel tegen
over het Galty-theater binnen. Thomson nam
voor Robert de duurste kamer en ging toen met
hem in de hal aan een tafeltje zitten.
„Zul Je nu eindelijk eens...."
„Wanneer Je belooft heel kalm te blijven. Zeg,
nHItlIllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIHUKII
staan. Ook Keesie had den sprong gewaagd, maar was onge
lukkig op den onderkant van zijn rug terecht gekomen. De
konlng moest onwillekeurig er om lachen.
Zooais u ziet, is dan Inderdaad de Klaver -
uitkomst het best, terwijl iedérMandere uit
komst Oost in staat stelt het contract te ma
ken. En nu moet u niet denken, dat ik hier
*n zeer gunstig geval heb genomen voor N.—Z.,
want de kans op een renonce Klaver bij Noord
is ook lang niet gering.
A Y Y Y"® a w TA >4pi w dtt blad sta tnserotae de trenetartassvoorwBarden taffta Mi lermelanfie eriieele onffescltfkttMid tot wectan door W* tut ww» m—wrai —at ova/v
Al.ïeE A BONNE S ZvevaBenTreXXor een cZrXZTZXZZ F 750.- beenen of beide ooaen F 750.- sLZLZTjtooo F 250.-
anserauen rerseaera voor aan oer yoigenae uttKeenngen e MVt ventte van beide armen, beiae o—na» at omoe oogen o <^v#e dooaeUJtan anoop twa
Tenzij we vermoeden, dat de partner niet an
ders kan (dus bijv, omdat hjj niet anders heeft),
nemen we aan, dat elke kaart, door den part
ner gespeeld boven de 6 een aanmoedlgings-
kaart is,* dus ultnoodlgt die kleur te spelen
terwijl daarentegen elke kaart beneden de 7 als
een afwijzlngskaart wordt beschouwd, dus lede
ren steun in die kleur afwijst.
Aardig wordt dit gedemonstreerd in het vol
gende spel:
De 35 vakken moeten zoodanig met de ge
geven lettergrepen worden gevuld, dat er van
boven naar beneden 10 vlerlettergreplge woor
den worden gevormd. En wel zóó, dat telkens
2 woorden een gemeenschappelijke eindletter
greep krijgen, welke in een van de met IV
genummerde vakken komt te staan. Uit 1 dus
zoowel als uit 2 een woord met gemeenschap
pelijke eindlettergreep in I, uit 3 en 4 een
woord met dezelfde slotlettergreep In II -
enz. De 5 gemeenschappelijke slotlettergrepen
vormen met elkaar een woord I II III IV V
dat onwrikbaar, vasthoudend beteekent.
En de 10 te vormen woorden bovengenoemd
voldoen aan de Volgende omschrijvingen:
1 een muziekinstrument, 2 een hagedis met
zeer varleerende huidkleur, 3 hoe men vallen
kan, als men uitglijdt, 4 auteur van bepaalde
lectuur, 5 als tram of bus het maxlmum-aan-
tal passagiers overschrijden. 6 duidelijk ver
klaard, 7 mismaakte figuur, 8 buitengewone
verheffing van den bodem, 9 waarschijnlijk,
10 origineel.
Inzendingen tot Vrijdagmiddag 12 uur bij
den heer G. M. A. Jansen, Ruysdaelstraat 00,
Utrecht
Zuid moet 6 Klaveren spelen en West moet
uitkomen.
West begint met Harten-Aas uit te spelen en
Oost speelt de 2 bij, afwijzlngskaart Vervolgens
probeert West Schoppen-Aas en Oost speelt nu
Schoppen 9 bij, -aanmoedigingskaart West
speelt dus nu Schoppen door en de downslag
wordt gemaakt, terwijl Harten doortrekken
winst voor Zuid zou opleveren.
Behalve deze wijze van afwijzen of aanmoe
digen, kunnen we den partner nog aanmoedi
gen met een echo, dat wil zeggen: het spelen
van een hooge kaart in een kleur, alvorens men
een lage kaart speelt.
Het Is nJ. normaal, dat men bij het écartee-
ren van kaarten eerst een lage en dan een
hooge kaart wegspeelt. Doet men dit dus an
dersom, dan moet hier een speciale reden voor
zijn en zal dit als aanmoediging moeten worden
opgevat Volgende week hier echter meer over.
P. H. A. TUIN
5
O.
1 Sch.
3 A.
3 Harten
4 Sch.
In de vorige artikelen is het uitkomen van
verschillende kanten belicht en de diverse
methodes, welke zijn behandeld, bestrijken een
groot aantal mogelijkheden. Toch blijven er nog
veel gevallen over, waar de tot nu toe gegeven
regels geen uitkomst brengen om de eenvoudige
reden, dat Ze niet vallen onder de genoemde
categorieën Zeer moeilijk is het dan dikwijls
om de goede uitkomst te vinden en In die ge
vallen moet men dan ook trachten het speel
plan van den spelleider al van te voren te door
gronden en dan meteen te verstoren. In het
volgende geval is dit al heel duidelijk:
Noord heeft gegeven en past; het bieden ver-
et was een romantische gramofoonplaat,
die den naam „Aloha-Oe” droeg. Want
niet alleen speelde ze in teere tonen een
Hawalïsch liefdeslied, dat eindigde met de teere
woorden „vaarwel, tot weerziens,” zij vormde
ook een vaste, zij het dan ook draadlooss ver
binding tusschen twee jonge echtelieden, die
elkaar altijd na maandenlange scheiding slechts
korten tijd zagen en dan weer door wereldzeeën
gescheiden werden.
De jonge mevrouw Suzy Mangold was op de
groote hoeve van haar vader, die bij zijn pen-
slonneering het oude familiegoed teruggekocht
had en nu landbouwer was geworden. Den hee-
len dag had de Jonge vrouw in den tuin, op
het erf en in de stallen volop werk, maar
*s avonds om zeven uur legde ze alléh arbeid
neer en ging naar haar kamer, waar de kleine
gramofoon haar het liefdeslied van Hawaii
speelde. Dan dacht Suzy aan haar John, die nu
ook zat te luisteren naar eenzelfde plaat en
zond hem alle lieve verlangens en gedachten,
die haar hart vervulden.
Deze tweespraak door de verten ging langen
tijd goed. Maar op een kwaden dag werd het
schip, waarop John Mangold als eerste stuur
man voer, geteisterd door een hevigen storm,
die zoo verrassend snel opkwam, dat niemand
meer tijd had, losse voorwerpen vast te sjorren
of andere voorzorgsmaatregelen te nemen. Wat
niet spijkervast was, werd vernield. Toen na en
kele heel moeilijke uren John Mangold eindelijk
In zijn hut kwam, stond zijn zwarte bediende
Joema angstig starend bij een hoop scherven
en sprak onderdanig: .Banna, alle platen kapot!"
maakt F .JDat zie ik! Ruim op dien rommelI” Afgeniat
liet John Mangold zich op z*n bed neervallen en
wist spoedig van storm en gebroken platen niets
meer af.
Maar toen de „Angel" eenlge dagen later
Kaapstad aandeed, lag daar voor den stuurman
een brief van Suze. Meteen kwamen John Man
gold de gebroken platen weer In herinnering en
realiseerde hij zich, dat vrouwen over liefde en
wat naar hun meening daar zoo al mee in ver
band staat, in dit geval dus de gramofoonplaat
Aloha-Oe, soms eigen, afwijkende ideeën heb
ben. Maar allah, hij moest toch eerst dezen
brief lezen, voor hij zelf zijn ervaringen behoef
de neer te pennen en Suzy de platen-misère
moest openbaren.
In een hoekje van de brug, vanwaar hij een
wakend oog moest houden op het laden en los
sen, waarvoor slechts enkele uren beschikbaar
waren, nestelde John Mangold zich met den
brief. Eensklaps trok er een grijns over zijn ge
bruind gelaat
„....en stel je voor, liefste, dien avond, toen
ik zoo liefdevol aan jou dacht, als misschien
nooit tevoren want het was Immers de dag,
waarop ik Jou voor het eerst gezien heb!
dien avond is de plaat gesprongen! Je kunt Je
misschien wel Indenken, hoe ongelukkig Ik was.
Maar het ergste is, dat ik de plaat nergens
meer kan krijgen. Ik ben direct naar de stad
gereden en heb alle winkels afgeloopen: overal
zeggen ze, dat de plaat in Europa niet meer ge
maakt wordt. JEn nu vertrouw ik heelemaal op
jou: JU moet de plaat ergens in Afrika of zoo
koopen of misschien ergens in Europa. Ik zou
anders doodongelukkig zijn.”
John Mangold keek op z’n horloge: er was
geen denken aan, dat hij nog den wal op kon
gaan! Nu Ja dan maar zonder Aloha-Oe.
Suzy zou dat wel begrijpen. Hij stak den brief
in den zak en liep de trap af. Den eersten
mensch, dien hij ontmoette, was een dikke far
mer, die na vele moeilijke jaren zijn vaderland
weer eens wilde bezoeken.
„Mijnheer Bulder»,riep John Mangold. „Gaat
u nog aan land? Ja? Wilt u me dan een ge
noegen doen en een of twee platen .Aloha-Oe"
meebrengen?"
„Wat voor dingen, stuurman?”
Hemel nog toe, veel tijd om te verklaren had
hij werkelijk niet.
N.
O.
z.
Meng slechts geregeld wat Radoz door Uw wasch-
water en binnen korten tijd zijn ze verdwenen.
Bij apothekers en erkende drogisten a f 0.90
per pak en f0.15 per klein pakje.
N.
O.
Z.
3
„Dat klopt helaas, geen van beide.”
„Klopt wel! Willen we er om wedden?
,4e wil mij voor den mal houden!”
„Heelemaal niet! Op mijn ee re woord. Weet Je
heusch nog niets?”
„Ik begrijp Je niet, eens!"
„Weet Je nlete van Madeira?"
„Ik zou niet weten wat ik van Madeira weten
moest!”
„Goedenmiddag commandant.”
Kapitein Winter van de „Lützow” ging Juist
voorbij om weer aan boord te gaan, en groette
den Engelschman, die Robert staande had ge
hóuden en dien hij blijkbaar kende.
,Hoe maakt u het?”
passage aan boord te verdienen, ik werk in de
pantry.”
De kapitein, die zich met dergelijke dingen
natuurlijk niet bezig hield, maar aan zijn
eersten officier al de personeelsaangelegenheden
overllet, keek Robert scherp aan, herkende den
man van opvoeding en lachte.
,4a warme aardappelmeier zal wel weer een
van die titels zijn, zooals onze brave pantry-
steward Martens ze zoo geestig uit vindt. Maar
wat is nu eigenlijk uw verzoek?”
„U bent een zeer bekwaam gezagvoerder kapi
tein Winter. Denkt u, dat u de .Htltzow” naar
Bremen zou kunnen brengen, ook dan wanneet
mijn vriend Severing hier afmonsterde?”
Robert viel hem In de rede:
„Maar.
.Hou Je mond, straks hoor Je alles. Dus
kapitein, u moet weten met mijn vriend Seve
ring zijn zeer wonderlijke dingen gebeurd waar
van hij blijkbaar zelf nog niets weet. Zoudt u
hem van zijn oogenschijnlijk zeer gewichtige
bezigheden kunnen ontheffen en hem hier
achterlaten, dan zou zulks voor zijn toekomst
voor buitengewone beteekenls zijn.”
.Komt u even mee, ik zal met den eersten
officier spreken en met den pantry-steward
Maar rooi ets kan alleen
.Kapitein, mag ik u even wat zeggen, dat mijn
vriend, die nog nlete vermoedt paa tater te
hooren zal krijgen?”
.Maar u moet voort maken over een kwar
tier vertrekken wjj weer."
Robert begreep niet veel van het geval maar
volgde belde heeren aan boord. Leden van de
dan is het verkeerd om domweg in de niet ge
boden kleur te trekken (Ruiten), maar is de
Juiste trek ongetwijfeld „een kleine Klave
ren.” Zuid moet nl. naar aanleiding van het
biedproces trachten zich de kaarten van Oost
en West zoo natuurgetrouw voor te stellen, het
geen wel ongeveer het volgende resultaat op
aal leveren:
West heeft een sterke Klaverkaart en secun
daire Schoppen-steun, Oost heeft daarentegen
iets in Ruiten, maar is kort in Klaveren, hoe
wel hij vermoedelijk geen renonce ot slngletón
in die kleur zal hebben, aangezien anders 8. A.
ongewenscht zou zijn geweest. Vermoedelljk is
dus de situatie als volgt:
voorhoofd
zoo zijn de
schen nu
maal.
„Waarom
somber? En dat
met zoo*n weer?
Lachen maarl”
adviseerde een Engelsche, die plotseling mast
hem opdook. „U bent nu spoedig van ons aft*
John lachte eens en vertelde haar, dat de
vriendelijkheid der menschen direct tekort
schoot, als Je ze maar een kleinen dienst vroeg
„En dat te?”
Onderzoekend keek hij haar aan en toen
vroeg hij haar, of zij voor hem de plaat .Aloha-
Oe wilde meebrengen....
.natuurlijk! Als ik nog tijd heb! Maar ik moet
eerst naar den kapper om mijn haar wat. te
laten verzorgen.”
„Is onze scheepsflgaro'nlet goed genoeg?kon
John niet nalaten schamper op te merken; dan
draaide hij zich om en ging naar de brug terug.
De Engelsche liep woedend van boord.
Nog voor de .Angel” het anker sou lichten,
vond John Mangold een half uurtje tijd om aan
wal te gaan. In een taxi liet hU zich naar en
kele hem bekende winkels brengen, maar eerst
toen bij zich al met de gedachte vertrouwd had
gemaakt, dat zijn overhaaste speurtocht ver-
geefschwas geweest, kon hij twee exemplaren
van de gezochte plaat bemachtigen.
Met den kostbaren last onder den arm snelde
hi) den valreep op en stevende recht op z’n hut
af, waarvoor Joema onderdanig neergehurkt op
hem wachtte. Er was iets in den Jongen, dat
John’s aandacht trok.
„Wat Is er, Joema?”
.Heeft toean platen gekocht?"
,4a.... En wat zou dat?’’
Aloha-Oe?"
„Natuurlijk. Als JU beter had opgelet, zou het
niet noodig zijn geweest!”
Joema boog het hoofd en maakte dan de deur
open.
Verbaasd bleef John Mangold In de opening
staan, keek dan naar den boy, die onbeweeg-
irjx voor zich uitstaarde, dan schaterde hU het
uit
„Nee ipaar.... Als Je me nou.... Ik geef eerst
hartgrondig af op de geringe dienst willigheid
der menschen, rijd dan zelf als een bezetene
door de stad om zoon vermaledijde plaat mach
tig te worden.... En nu.... nu heb ik er wel
zeven!!”
Dat John Mangold na enkele maanden op alle
zeeën rondgezworven te hebben, nog zonder
„Aloha-Oe”-platen thuis kwam, was andermaal
aan den storm te wijten, die ditmaal, behalve
de liefdes-platen, ook de „Angel” vernielde.
I
SU
De officier van justitie te Batavia heeft,
meldt Aneta, tegen Th. A. R. A. f 200 boete
geëischt wegens publicatie van een artikel,
waarin uiting wordt gegeven aan gevoelens van
vUandschap en haat en minachting Jegens de
Joodsche bevolkingsgroep in Ned.-Indlë. Dit
artikel Is gepubliceerd In het maandblad We
deropbouw en was getiteld Schandaal In Oas.
Het was overgenomen ilt het weekblad Zwart
Front
We vullen naar de gegeven omschrijvingen
ons 12-tal rijen als volgt in'
e g e 1 ij k
evenaar
dealing
verhoor
b o n s o 1 r
verkoop
a H k a m e r
invasie
storing
sliknat
beroemd
genegen
bemanning zagen tot hun verbazing hoe vrien
delijk de kapitein den werkenden passagier
toeknikte. De eerste officier werd geroepen,
wisselde een paar woorden met den gezagvoer
der en zei kort:
„Wat mij aangaat, goed, maar dan moet je
haast maken met Je bullen te pakken. Binnen
tien minuten moet je van boord zijn. Martens,
de man monstert af!”
•Heeft hij wat uitgehaald?"
„Neen hfj schijnt uit de loterij te hebben
getrokken. De hoofdprijs!"
De eerste officier begaf zich met den kapitein
naar de brug de sirene gaf het tweede
signaal. Robert, dien het duizelde rende naar
beneden. Toen de sirene voor de derde maal
loeide, kwam hjj buiten adem aan den valreep,
die Juist omhoog zou gaan. Thomson stond al
op den tender het stoombootje dat de verbin
ding van het op stroom liggende schip met den
wal onderhield.
„Vlug, vlug!”
„Vaarwel Martens!”
„Gefeliciteerd reuzenbofferd!”
De tender hield af, de schroeven van de
Lützow” begonnen te malen. Het was Robert
alsof hij droomde.
,Leg me nu alles eens eindelijk uit!"
.Nog niet direct. Je kan toch wel even wach
ten tot we In Londen zijn.”
Het werd hem bijna onprettig te moede toen
hij In t lachend gezicht van z’n vriend keek,
die zich met hem naar t station spoedde,
„Twee Londen eerste!"
4Beg, ik kan toch geen eerste klsa reisen!” guehannah", die Jullie ingehaald heeft.
Welke
■«>-
lets van warmen aardappelenmeier als ik het
goed begrepen heb."
Winter lachte hartelijk en Robert kreeg een
kleur.
«KApiteiii»
Naar aanleiding van een Interview van de
„Dell Crt.” met den heer Kuneman over de Ja-
vanen-kolonlsatles in de buitengewesten, in
verband met de overbevolking op Java, schrijft
het „Alg. Ind. Dagblad” dat de tijdens dit pers
gesprek geproduceerde cijfars bijzonder in
drukwekkend zijn. Het blad meent, dat de groo
te beteekenls van dit kolonisatiewerk nog
te weinig bekend Is of wordt onderschat.
Men spreekt en schrijft over, de overbevol
king van Japan en andere landen, maar de
overbevolking van Java, daar rept niemand
over, noch over de machtige wijze, waarop dit
vraagstuk thans wordt opgelost door de her-
bevolklng der ledige gebieden In de buitenge
westen.
Het A1J3. Is van oordeel, dat het in het be
lang van ons aanzien in de wereld zal zijn, in
dien aan dergelijken arbeid meer bekendheid
in het buitenland wordt gegeven. Men
In het buitenland veel propaganda voor wer
ken als de drooglegging der Zuiderzee, maar de
„verovering van vruchtbaar akkerland op het
oerbosch staat niet ten achter bij een dergelij-
ke drooglegging”.
Het A. I. D. merkt tenslotte op: .Aandacht,
Internationale aandacht, voor dezen arbeid ge
vraagd, moet op den duur lelden tot waardee-
rlng voor hetgeen hier is ingezet met de zorg
vuldigheid en den ernst, die zooveel belangrij
ken arbeid kenmerkt, welken ons volk op zich
neemt.
Maar niet alleen de ulterlljke waardeering
moeten wjj zoeken, doch het daaruit voort
vloeiende besef, dat het een wereldbelang is,
dat deze arbeid wordt voortgezet”.
De Inlander wordt geprezen als een goede
werkkracht, ook in de industrie. Maar hij kan
nimmer met den Europeaan werknemer verge
leken worden, omdat hij een eigen en ook wel
eenlgszlns eigenaardige opvatting van plicht
heeft.
BIJ de krant In Indië kan men dat ervaren:
In de zetterij werken naast* Imandsche, Chl-
neesche typografen. Als zij werken zijn het uit
stekende werklieden maar zij werken dik
wijls niet. BIJ heftlgen regen In den regentijd
verschijnt de Chinees wel, maar de inlander
komt eenvoudig niet; evenmin als er feest is
in de kampong. HU vindt het best als zUn
loon .gepottongd" (gekort) wordt, maar daar
mee is het bedrijf weinig gebaat.
Het Soer. Hbld. schreef over de textiel in
Oost—Java en wees op „de aloude ervaring”,
dat de plattelands-Kromo werkt voor zUn da-
gelUksch brood:
Als zUn verdiensten zoo ruim zijn, dat hU op
een goeden dag bemerkt, dat hU meer dan
zUn dagelUksch brood heeft verdiend, dan
neemt hU een paar dagen vacantie. De weverij
Is een arbeids-lntenslef bedrijf en daar heeft
men somwijlen gevoelig te lUden van deze
mentaliteit. Wij kunnen ons best de wanhoop
verklaren van een fabrikant, die bU een trou
werij in de kampong bemerkt, dat plotseling
zUn halve fabriek ontvolkt is. Penningen,
controleklokken, boetesystemen helpen tegen
deze eenvoudige opvatting van het leven wei
nig en als men teveel gaat rationallseeren, het
geen onvermiJdiLjk pottongan beteekent, dan
zegt de wever „tabeh” en wordt huisjongen of
waronghouder.
Inderdaad, dan zegt Kromo tabeh.... voegt
de Locomotief er aan toe. Vrijheid, blijheid, en
gelukkig wie zich geen zorgen maakt voor den
dag van morgen. Daar zal wel een generatie
overheen gaan, voordat de Westersche arbeids
discipline heeft doorgewerkt, al doen fabrieken
elders goede ervaringen op. Niettemin: er zal
ook bU de opvoering van de volkswelvaart reke-.
Naar het aantal inzendingen te oordeelen,
was de opgave niet zoo eenvoudig als ze op
het eerste gezicht leek. Doch we tuurden
misschien wat te veel op het aantal van onze
vorige Hjst: zoo n enorme, die zonder bezwaar
met een paar honderd kon worden vermin
derd, om toch nog een respectabel getal voor
deze week te leveren. De voetangeltjes in onze
opgave waren blUkbaar de .zijkamer" en de
Unvasie”.
We ontvangen nog al eens vragen van nieu
we abonné’s: hlerbU dus de opmerking, dat
we die gaarne zullen beantwoorden. Indien
men postzegel voor antwoord insluit
tegenwoordlger van mUn chef heen geweest ben.
Je oom Severing heeft zUn testament gemaakt.
Je oom Is ernstig ziek en wenscht niet minder
dan je In zUn zaak als firmant op te nemen en
dat je zUn dochter Iracema trouwt. HU zei me
zelfs, dat hU Je getelegrafeerd had om direct
naar Madeira te komen.”
„OnmogelUk! HU kent me nauwelüks en weet
zeker mUn adres nigt”
..Dat klinkt niet erg waarschünlük ik neo
alles, wat ik zei uit zUn eigen mond vemo-
men.”
„Hoe is dat mogelUk?”
„Dat weet ik ook niet. Wel, dat hU «1®"
durende zijn ziekte zUn Duitsche afkomst en
familie heeft herinnerd.”
„Daar heeft hU zich nooit om bekommerd.
„WaarachUnlUk heeft hU naar je toten intor-
meeren. Detectives zUn er overal wasr-
schUnlUk heeft hU een telegram aan Jou naar
een Duitsch adres gezonden."
Robert beefde van opwinding.
,Js dat allemaal waar?"
„Zou Je nu denken dat ik met zulke ernstige
taken grapjes zou maken? Je als assistent-ste-
ward van boord halen, wanneer het niet waar
was? Je kan mjj gerust gelooven!”
.Het eerste wat ik te doen heb, is naar w;
Westminster Hotel gaan en Iracema een besoe»
brengen.”
„Te veel hooi op zUn vork nemen."
werden de prijzen als volgt toe
gekend: H. Aartsen. Heggerankweg 18 bov.,
Amsterdam; E. J. Ludding,
Utrecht; J. ter Metz, 8chultstraat_ 15,
poort; G. v. Lj ---
Ook nieuwe letters, frisch en versch,
Ze liggen al te vrijleen,
Zoo’n tijne letter van banket
Zal wel den meesten lijken.
Ze zijn er ook van chocola,
't Zij kleine oj ’f zij groote,
H Zr wordt wat, tegen Sinterklaas,
Van letterkunst genoten!
Je boft niet als je Isaac heet
Dat zal nten nu wel weten!
Dan zou 'k nog liever Manuel
Of Bart of Willem heeten.
Zoo’n letter, die drie pooten heeft,
Dat is toch pas een fijne!
De kapitale letters ook,
S Die mogen niet verdwijnen.
Klaag nu niet meer dat door ons volk
Te weinig wordt gelezen,
Want wie zou er in dezen tijd
Niet letter-Uevend wezen?
HERMAN KRAMIR
Southampton zou binnenkomen en direct naar
het Westminsterhotel te Londen door zou
gaan?"
„Geen woordI”
„Ook niet, dat ze voor Jou gekomen is?”
,4e spreekt werkelUk in raadsels voor mU!”
,4a, natuurlijk om met Je te trouwen!”
Robert sprong op.
,Jk verzoek je met dien onzin op te houden!”
„Heb ik Je niet gezegd, dat Je kalm moest
blijven?. Is het nu beslist noodig, dat de menschen
naar ons gaan kUken?
„Maar...."
„Laat me nu toch uitpraten. Ik heb Je toch
al gezegd, dat ik vertegenwoordiger van notaris
Benjamin Parker ben."
„Wat heeft dat er nu mee te maken?”
„Dat zal Je direct hooren. Ik zal je eens laten
zien, wat voor soort vriend je aan mU hebt.
Je weet, hoop Ik, dat eèn notaris niet aan
een derden over ambtelUke kwesties spreken
mag."
.Maar
„Ik zal voor dezen keer die belofte vah ctll-
zwUgen maar eens niet houden, omdat wU ge
looven dat de belangen van onzen cliënt daar
mee gediend sullen zUn’ en dit vermoedelUk de
laatste dagen van een zieke zal verlichten.
„Wie to die cliënt?”
„De gewezen consul-generaal Emmerich Seve
ring, die immers een oom van Je is."
„MUn oom Severing?”
„Juist en let nu op! Ik ben namelUk pas
voor een paar dagen met de „Southampton”
uit Madeira terug gekomen waar ik als ver-
Mcreelselaan 33,
Sant
poort; G. v. Dalen, Arnoudstraat 8, Arnhem:
G. Smeets, Veldkuilstraat 59, Kerkrade; N.
Leuvenkamp, O. 50, Groenlo.
IIIIIIIIIIIINS
De nieuwe letters zijn er weer,
Hebt u het ook gelezetf?
Dat nu die Libra-letter er
Juist in dees’ tijd moest wezen!
Maar schoon dat nieuwe lettertype
Uitvoerig is beschreven.
Ik zou de voorkeur nu toch heusch
Aan andere letters geven,
„Och laat maar, mUnheer Bulders.’
Die kerel was veel te bot om zoo’n boodschan
te doen. Doch daar kwam de Ietwat nerveum
kleine doktersvrouw uit Beira, die overal, waar
maar een hut aan wal stond, Inkoopen deed en
- Europa
i tot teen van nieuwe
haar deed John njn
„Ajs u toch in zooveel winkels komt, zou u
misschien kunnen vragen óf ze de plaat ^Aloha-
Oe” hebben....”
.Als het me eenlgszlns mogelUk to, stuurmaal
Maar u weet wel, dat ik nog allerlei warme din
gen moet koopen, voor we in die ontzettend»
„Golf van Btocaye of op de nog akeUger Noord
zee komen.... brr!!” Ze huiverde. .Niets dan
misten....”
John Mangold viel haar ongeduldig in d»
rede. HU zou er weinig mee opschieten; deze
vrouw dacht alleen aan zich zelf, aan’ haar
eigen zorgen. Een duistere trek viel over zitn
»umininimiiniinuiM».M.U)l,lw
de
zich zelf, aan haar
