FOTO RÉPORTAG E
I
I
m
r
H
in 1
seerdc
en dl'
met 1
betere
vaardi
de rit
encycl
schen.
anderl
send,
voord
bereid
daad i
een m
deze b
en we
leven
een di
de sch
gingen
ontspr
Oxforc
bewapi
de gee
wereld
zonder
geven
groot
De bi
denkwi
dat m.
toezien
stand i
bil si
moet i
mlng t
schapp
moet v
lledenv
den c
kracht*
van ge
gaat h
van c
groote
Anno”,
als Z. 1
brief d
genoote
vaardig
alle mi
sün, mi
natuur!
allen
hecht
lijke en
pagne
heeft h
meden
maakt.
JL
Rfes
W
11
O
Ml
SINT NICOLAAS IN T ZICHT
1
Sint1 Nicolaas
bezoekt
het ziekenhuis
f
-a I
Zoekt gij betrouwbaar
Personeel?
Ihi
Bai
DE BRIEF
r jj
Plaats dan een „Omroeper”
voor 90.000 gezinnen
tiL
d
4
iafciii
DONDERDAG 1 DECEMBER 1938
wn
r
k 1
L
1
ml
a
>X
DE V.P.D.
M
Uit
Meisjt
PZ/
Vo
Macl-
oesV
I nnrm
Ui
JFaar
&n
d«.
F
ibi
1 wH
-
rnminnnfmnnniTnnnnnmmnmmiTnm^
i 4
■-..I»
r-w5
y ■5'
e
IIRIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIlli
fit
i
y.
ytte* tmi i hm
Uli
p
den 125sten verjaardag der landing
(en
C'Jf
aan
IL
Voor Toos was het een heeie puasle, wat
M
■-
J ill
groote oogen heeft Freddie haar
i en dan beseft hij plotseling,
vergat’’
richting
ZCCttr
„Al HJk ik op een nachtegaal
Mijn veeren zijn toch erg kaal.
En singen kan ik zelf ook niet
Toch ben ik een aardige Piet.”
Dat 1
nisatle-
dat doo
alle
hen
klaas te sullen worden, dat was de hoofd
zaak.
Woensi
jarige D
hidendei
terecht
fcbd.
:wgs aan den
W^fnt de club
Itgebrêid,
IGere
dag ulta
dlalaw B
den b(j
leven ge
De pc
nowsky
valachen
nisstraf
B« de
vist te
binnengi
pas ten
gebreid
ken, dat
der de
op een i
De a
a vraagd,
gebleken
Wetboek
Confoi
het von
•n Banu
Op den Harflemmerweg te Amster
dam slipte Woensdagavond een auto
bus en kwam in de vaart terecht, waarbij
de inzittenden echter ongedeerd bleven.
Door de brandweer werd het vehikel
weer op het droge gebracht
Ter herdenking van den 125sten verjaardag der landing van den Prins .ven Oranje te Scheveningen werd
Woensdag aan den voet vag het te Scheveningen opgerichte gedenkteeken een krans "gelegd
- r<>
beetje te kwaad gekregen en als de hoofd
zuster op de zaal komt, vindt ze er niet de
vrooljjkheid, die er anders heerscht.
„Wat is dat nu?” vraagt ze aan de zaal-
zuster. „Zijn ze ondeugend geweest, zoodat
ze aUemaal een standje gehad hebben? Het
lijkt wel, of iedereen zijn laatste oortje ver
snoept heeft.”
De zuster schudt het hoofd. „Nee, dat is
het geval niet; maar ik geloof, dat
kinderen bang zijn, dat Sinterklaas
vergeten zal, nu ze hier op de zaal liggen,
in plaats van thuis te zijn.’’
Een beetje verwonderd trekt de hoofd
zuster haar wenkbraüwen op. „Dat vind ik
heel leelljk van de kinderen; want ze
moesten nu toch allemaal wel weten, dat
de Sint geen enkel kind, dat een goed ge
weten heeft, vergeet!”
Dat hielp; een paar kinderen keken, al
meteen wat vroolljker en ook Freddie tilde
zijn hoofd uit het kussen, waar hij het diep
Ingestopt had.
„Als ik er nog niet uitmag, komt de Sint
„Wat er zit in dezen gal
Is toch heusch niet mak
’t Is jammer, dat je hem stuk moet maken.
Om tot je gevraagde geschenk te geraken."
dan in het ziekenhuis?” vroeg hij met een
benepen stemmetje. Maar de hoofdzuster
was nog een beetje boos en antwoordde:
,De Sint is tot nog toe ieder jaar geko
men; maar of dat nu het geval zal zijn,
nu hij weet, dat hier zulke onaardige kin
deren liggen, weet ik natuurlijk niet.”
En dan loopt ze weg en trekt de deur
hard achter zich dicht.
Met l
nagekeken
De toestand in Palestina. Een Engelsch
militair vliegtuig, dat door Arabieren
bij Haifa was neergehaald, en vernield,
wordt naar Egypte getransporteerd ter
reparatie
V
D» cc
««■rtean
heeft m
geme
te*t he‘
Jtehte V(
■’W ten
nnnimniiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniimniiiiis
De heer E. Straatemeier, oud-directeur
der K.P.M. in Ned. Indië, is benoemd
tot algemeen voorzitter van de Scheep-
vaartvereeniging Zuid, als opvolger van
Ir. A. Plate die benoemd is tot burge
meester van Gouda
Bet sis
werd do<
Nieuwe
“He Het
Nieuwe 1
ut den
tevulg.
étui was haar wensch. Maar waarin dat ts
pakken?
Eindelijk had ttf iets leuks bedacht: sen
grooten galappel (Fig. 3) op een blad. Voor
het maken van den galappel had zij de hulp
van Kees ingeroepen. Die kon nogal handig
met Ijzerdraad omgaan en moest de nerven
van het blad maken. Voor den galappel self
werd een groote, elastieke bal gekocht,
waar een gat in was gemaakt. Het grap
pige was, dat Mientje voor haar nachtegaal
ook al de hulp van Kees had gevraagd. Zf
wisten allebei wel, dat Kees goed 'gehelmen
bewaren kon. Voor de anderen beslgpt Toos
leeswijzers te maken met verschillends
voorstellingen: voor Henk een paar pad
denstoelen, vom: Kees een eekhoorn, voqr
Bij die gelegenheid had zfe even een glimp
opgevangen van triplex, beukenootjes.
eikels en dennenappels. Maar wat het alle
maal te beteekenen had, dat kon zelfs
Evelien niet ontdekken. Zij meende, dat de
jongens portretlijstjes aan het maken wa
ren, die zij met boschproducten wilden
versieren. Maar het ware kon zij niet te
weten komen. -
Rob vroeg eenmaal een rijmwoord op
woudkonlngin en kreeg van Mientje tot ant
woord: zeemeermin, waarop hij vreeseltfk
begon te lachen. Maar of hij het gebruiken
kon, wilde hij niet zeggen.
Enfin, het beloofde een gezellige Snter-
voor Jetje een viooltje.
Wat de nieuwe leden zouden doen. Weef
een geheim. En ook de dingen, die Rob en
Kees maakten, werden niet verklapt. Rob
had voor Toos een gedichtje bij den gal-
appel gemaakt, dat luidde:
-léi 1 li 1
Och, lieve beste Sinterklaas,
qa ons toch niet voorbij.
Sn breng iets mee voor allemaal:
voor pep en mam en mij.
Ik ben niet altijd braaf oeweed,
dat, weet ik zelf heel goed.
Maar mammie heeft me toen verteia,
dat ‘t V verdriet dan doet.
Och Sint, vergeet ons toch nat'
en is het niet voor mij.
Peul Huf vertrok Woensdag met de
.Djalak' neer Londen, om aan eee
televiste-uftzendlng van de B.B.C. mede
te werken
mag lezen, als ik weg ben.”
Ofschoon Freddie het anders jammer
gevonden zou hebben, wanneer de Sint
vlug weg ging, brandde hij nu van onge
duld. EIhdelijk,'na het laatste lied, vertrok
de Heilige man met zijn zwarte knechtje.
Met trillende vingers maakte Fred het
briefje open en toen las hij:
„Freddie Lengers mag overmorgen naar
huls.”
Dat toen het Sinterklaasfeest voor Fred
die een dubbel heerlijk feest was, dat hij
nooit meer vergeten heeft, begrijpen jullie
natuurlijk wel!
„Al heb ik vijf armen, toch ben ik niet
kwaad
En wil je jets pakken, dan schaf ik wel
raad.”
Dat gedicht was natuurlijk van Mientje.
Zij had ook op zich genomen, iets voor Toos
te bedenken. Een stukje muziek had haar
het meest geschikt toe geleken voor deze
jonge dame. Maar hoe die muziek in te
pakken? Na eenig nadenken was ze ge
slaagd. Er lagen npg een massa oude lappen
op den zolder. Maar, vreemd, toen Toos een
paar lappen zoéht voor haar verrassing,
waren de meeste verdwenen. Wie echter
in de kast van Mientje gekeken had, zou
daar een vreemdsoortig wezen hebben kun
nen aantreffen. Het leek een beetje op een
vogel en wel op een heel slanken. Heusch.
toen hij af was, leek hij op een nachtegaal,
dien hij ook inderdaad moest voorstellen
(Fig. 2). In zijn lijf was op listige wijze de
muziek verborgen. In zijn bek had hy een
briefje, waar een gedichtje op stond. Het
luidde:
wel eenigen onder jullie geweest, die meen
den, dat ik de kinderen in het ziekenhuis
hierbij keek Bint Freddie’s
uit) .maar dat is toch heusch
niet het geval. Ik vergeet geen enkel kind
en zeker niet, wanneer ze ziek zijn!! Piet,
kom ééns hier met den grooten zak, dien
je daar op je rug draagt.”
Benieuwd en verlangend rekten de kin
deren in de bedjes hun halsjes uit. En
toen tooverde Piet allerlei fijne cadeautjes
te voorschijn en iedereen .kreeg iets, waar
‘hij of zij erg naar verlangd had.
„Freddie Lengers.”
Ongerust keek het jongetje op.
„Van jou heb ik een aardigen brief ge
kregen. Dat deed me erg veel plezier, jon
gen. En daarwn heb ik, bulten het ca-
Je
En
dZtTTte de sint dit jlat'met'komen aü’ deautje, nog een briefje voor je, dat
het zljpo schuld is en wanneer geen van
de kinderen iets krijgt, het eveneens zijn
schuld is.
Eigenlijk zou hij daar wel weer een
deuntje om willen huilen; maar dat is toch
te kinderachtig. Dapper bijt hij zijn tanden
op elkaar. Ja, natuurlijk. Sint weet alles,
hoort en ziet alles. Natuurlijk bad hij dit
gehoord én nu zou hij zeker niet komen
Hoe moest hij Sint nu vragen of hij het
Ziekenhuis toch wilde bezoeken?
Een briefje schrijven. Het was of .een
stem het hem influlsterde- Ja, dat was- nog
eens een idee.
„Zuster?”
„Wat is er, Freddie?”
,Jk zou graag een brief schrijven
Sinterklaas!"
„Dat kan, jongen!”
Een potlood en een stuk papier werden
gebracht en weldra zit Freddie ingespan
nen te schrijven! HU vertelt Sint Nico
laas precies, wat er gebeurd is en als hij
klaar is, geeft hU den brief met een heel
opgelucht hartje aan de zuster.
Eindelijk is het 5 December. Den gehee-
ien dag zUn de kinderen onrustig en on
geduldig geweest en de zusters hebben
handen vol werk gehad met alles goed
te doen verloopen. Om vier uur komt de
hoofdzuster binnen en zegt: „Kinderen,
ik zou het wel aardig vinden, als jullie
wat Sinterklaasliedjes gingen zingen. De
Sint is toch jarig en die houdt veel van
vroolUkheid en gezang.”
Dat deden ze en luid klonken de kinder
stemmen door de groote zaal. Opeens gin
gen de deuren open en binnen kwam
„Stat Nicolaas," riepen de kinderen ver
heugd. Ja, Sinterklaas kwam binnen en
achter hem was het lachende gezicht van
Piet te zien.
De zuster, die ook een beetje onder den
indruk scheen, bood Sint gauw een stoel
aan en begroette hem beleefd uit naam
van alle kinderen.
En toen het stil was, sprak Sint Nicolaas
waardig:
„Dag lieve kinderen. Toen ik in Spanje
was en me klaar maakte, om naar Neder
land te gaan, hoorde ik, dat ik jullie niet,
zooals andere jaren thuis zou kunnen be
zoeken, maar in het ziekenhuis. Er sUn
Door de explosie van een soldeerlamp
werd een drietal kamers van het
bekende hotel .De Hut' bij Vught
zweer beschadigd. Wat er van een
der muren overbleef
v
Wie een van deze dagen bU de familie
L Van Voorden aan huls was gekomen, bad
daar vreemde dingen kunnen waarnemen.
Ér waren tijden, dat ieder zich op zijn of
haar kamertje terugtrok en dê deur angst
vallig toehield, zelfs voor vrienden en vrien
dinnen. En aan huis bij Kees en bij Rob en
Evelien was het al net zoo. Dat.
eenen kant een beetje lastig. JV
had zich juist met twee led^n
die pas in de stad waren kómen wonen.
1 Het waren Hein van Bremen, een klein
ventje, klein voor zijn twaalf jaren en zijn
zusje Jetje, die vijftien jaar oud waa- ’t Was
gewoonte, dat de leden elkaar een kleinig
heid gaven met Sint Nicolaas. Het ge-
1 schenkje mocht niet veel kosten en moest
liefst zelf gemaakt zijn- Henk van Voorden Rob een zwaluw, voor Hein een klaproos
maakte gewoohlijk een uitzondering, hij
kreeg van alle leden gezamenlijk wat. Een
van zijn wenschen was dit jaar een paar
fijne pincetten (Fig. 1). Toos wist, waar je
die artikelen krijgen kon. Heel duur waren
I ze niet en voor de aardigheid werd besloten
vijf pincetten te geven en daar een zeester
van te maken. Als hij ze niet alle gebruiken
wilde, kon hij er een aan zijn moeder geven
voor de huisapotheek, als spllntertangetje.
Zóó gezegd, zoo gedaan. Nu moest er een
tweeregelig gedicht bij gemaakt:
luster, denkt u, dat ik met Sinterklaas
al beter ben? Dat ik dan naar huls mag?”
De verpleegster buigt zich over het kleine
jongetje, dat haar met zijn groote donkere
oogen vragend aankijkt. Zij streelt den on-
willlgen jongens bol en zegt opgewekt:
JUs je maar goed je melk opdrinkt en
flink eet, misschien wel.”
.jaisschien, misschien,” pruilt Freddie.
„Weet u het niet zeker? Vanochtend heb
ik twee boterhammen opgegeten
„....en er drie laten staan,” vult zuster
rustig aan. „Je hebt wel je best gedaan;
maar zoolang je niet alles opeet, wat je
krijgt, is de kans, dat je naar huis mag
niet groot, dat wil ik je wel vertellen.”
Teleurgesteld laat Freddie zich weer in
het kussen vallen. Dat zou het ergste zijn
dat hij zich voor kon stellen: thuis de vroo-
lijke Slnterklaasdrukte, terwijl hij in het
ziekenhuis ligt. De tranen springen in zijn
oogen en bet is een heel wanhopige Fred
die, die zijn verdriet in zijn kussen uitsnikt
Ook de andfere kinderen hebben het nu een
tl
Een sympathiek afscheid. Alvorens officieel te vertrekken, nam
de scheidende burgemeester van Hemmen, de heer A. R. den
Hertog, vergezeld van zijn echtgénoote onder het uitdeelen van
lekkernijen afscheid van de schooljeugd
3s
