De avonturen van een verkeersagent,je
AaBe
WOLLEN I
De „Reiger in net spoor van
Van Riebeek
van den daq
VI
je man van Iracema
door otfrid von hanstein
c.
o
■e
ZUID-AFRIKA VLUCHT
BEGONNEN
Voedt Uw huid ’s nachts met Purol
want zy wordt er zoo zacht en mooi, sulver en gezond door. Doe dit 1 of 3 x per week.
Ook vetwormpjes, vlekjes, pukkels en uitslag verdwijnen er door. Tube 46, Doos 60-30 ct.
V voo
Declamatie van „A Christmas
Carol”
eelt den tijd
VOOR
IEDERS
tairf BEURS
r«n
dio-
enst
1
Landshuis te Hulst
De hoop gevestigd op
regelmatiger! dienst
Dr. J. B. van Amerongen geeft zijn
honderdsten avond
Het vreemde
bezoek
Z. K Pdnt Bernhard heden
morgen bü *tart °P Schiphol
aanwezig
u
DINSDAG 6 DECEMBER 1938
(Ongecorrigeerd.
waarvoor
Zuid-Afrika, in-
w
er 2*
(Nadruk verboden)
2
Het
Flgueira zat te Lissabon op lijn privé
entag
ieaen
u tien dagen later. dennelfden dag.
rscema en Robert in Londen aankwa-
voor
de
Bta dadelijk gingen zy langs den hun bekenden weg door
een hollen boom naar het paleis van den konlng der kabouters.
De weg behoefde hen niet te worden gewezen. Achter hen ging
<fe kabouter, die omzichtig den Ingang naar het paleis weersloot.
Weer moesten atf langs een smalle trap naar beneden, maar
dit was voor belden geen beswaar.
0
8
1
OU
heden
162
1.70
185
1.95
1.73
de
L.
bureau
ikzinnig
0
1«
1*
6*
3»
>0W
OH
«At
ISO
1.4216
120
1-83#
>70
>.32»
,J4ag ik u nog dezen brief geven ik geloof,
dat die een einde aan uw twijfel zal maken."
De consul las:
In de Steenstraat te Hulst, te midden van de
oude patriciërshuizen, bevindt zich het eer
biedwaardige in 1666 gebouwde Landshuis. Het
huis behoort tot de fraaiste monumenten niet
alleen van het stadje Hulst, maar van het ge-
heele Zeeuwsch-Vlaamsche gewast. Het gebouw
bezit een saai, die sedert geruimen tijd niet de
aandacht had .welke zij verdient. Onlangs ech
ter heeft de Rijksgebouwendienst zich over haar
>7
II
9
11
!1
>7»
19
M
>9
15
3»
steren
rschte
lining.
Steel
I H
lechts
rband
lerika
de Me
i vrij-
1 pCt?
Rub-
stelde
ver
frans
4.8744
t van
Ook
Ter ontvangst van
nn de zijde der K.
Ata o toon aam teveel haam
hebt aaa ww beurt of ta wod»
aan bij aan kruispunt. don te
2 een prettige zekerheid, dot
ar een kndara wogen voor a
Moor acoot. dia weed» den tg*
beeft aa altijd roetig z|a
baart ofwecht
19
1
!2%
18
16
>8
men.
Alf
wer-
le be-
a van
enbe-
dend-
nleu-
ach-
i den
i me-
kheid
in de
t den
ichien
>evre-
fstuk-
t van
bben-
itslie-
.n het
;n wil
taver-
kapi-
,n het
8 20—
’.T.T.-
Dan-
-Nord
Regi-
russel
tallen
ondon
32.20;
4.00.
g 920
Droit-
Lon-
620—
Ber-
i van
I van
jrr
In een heldere wintérsche morgen verhief het
toestel zich in de lucht, nog eenmaal beschreef
het een bocht over bet platform, waar men
Op 17 December zal het de honderdste keer
zijn, dat Dr. 3. B. van Amerongen Dicken's
„A Christmas Carol", met de voordracht waar
van hij in de afgeloopen Jaren in vele plaatsen
zooveel succes mocht oogstten, in eigen ver
taling ten gehoore zal brengen.
Gedachtig aan wat Werumeus Buning o»,
van Dr. van Amerongen’s optreden te Amster
dam In 1937 schreef, nJ.:
een der beide passen, want de pas op naam van
Jenkina had zijn bezoeker hem nu ook over
handigd.
„Neem mij niet kwalijk. Maar ook op de foto
in den tweeden pas lijk je al heel weinig. Al is
het ongetwijfeld wat meer dan op die in den
eersten.”
..Maar oom, dat ben ik ook niet al heeft
tot op heden dat nog niemand bemerkt en op
de andere was Ik nog maar een kind, nog niet
door de Brazillaansche zon gebrand en in mijn
jongelingsjaren was mijn haar veel lichter.
Senjor Flguelr» weet dat allemaal. Overigens
neem Ik u uw twijfel volstrekt niet kwalijk.
Wanneer u dat sou willen, rijd ik direct naar
Funchal om de politie te verzoeken mijn vinger
afdruk te controleeren."
Severing dacht geruimen tijd na.
„Ik geloof het dam maar. Ik moet je wel ge-
looven. Ik heb ook nog den brief van Flgueira.
Maar alles is zoo ongewoon en zoo verrassend.
Je moet mij wat tijd laten."
spreken had den zieke zichtbaar
mij niet."
Vun onberekenbaar. Ik geloof zelfs,
dat haar moeder eens over je gesproken heeft.
Zeker heeft ze dikwijls aan de Dultache familie
gedacht Ik zal Iracema schrijven, dat ik mijn
neef Robert tot .mijn compagnon wil maken en
dat het mij eenpleizler zou doen als zij en hij
Ja, daar waren ze weder op de piek in het bosch, waar zij
vroeger ook waren geweest En het duurde niet lang of de
kabouters, die het geronk van de machine hadden gehoord,
kwamen van alle kanten aanloopen. Uit holle boomen. achter
rotsen verschenen de kabouters, bil], dat zy hun vrienden
weer zagen.
„Een ziertje Kerstfeest meer kan de
wereld wel verdragen en wy zouden dezen
getrouwen verteller van de Christmas
Carol, als hij ze in een komend Jaar de
honderdste maal vertelt, eigeniyk wel eens
terdege in den hulst mogen zetten. Hy
doet een goed werk op goede wyze: hy
houdt de goede geesten van Kerstmis en
Dickens wakker...."
Duitacher aangevoeld en was in het geheel niet
sentimenteel. Hy kon volkomen begrypen. dat
een jonge man terwille van zyn toekomst van
naam en nationaliteit veranderde.
De man, die nu zyn neef zyn moest, was een
flink koopman. Misschien soms wat al te vry In
zyn opvattingen aangaande zskenmoraal. Maar
in elk geval iemand, die zich niet de kaas van
zyn brood liet eten.
Weer zaten de belde heeren ditmaal in
een gemoedelyk hoekje van het pension by
elkaar.
Severing stak zijn vermeenden neef de hand
toe.
„Ik geloof je. Ik heb geen reden om aan je te
twyfelen. Ik zeg zelfs, dat ik gelukkig ben. MUn
leven lang heb ik my niet erg om myn vader
land bekommerd myn vrouw wel. Die is
tydens den oorlog eigeniyk van heimwee ge
storven. Nu in myn ziekte ben ik ook tot
andere gedachten gekomen. Daarom laat ik
graag myn Iracema aan een landgenoot na. Ik
zal Iracema schryven, dat ze by my moet
komen."
„Ze mag i
„Vrouwen
merken, dat ik aan de Dultache familie denk en
het is heel goed mogeiyk, dat zy neef Robert
met heel andere oogen aal aanzien dan den
Engelschman Jenkins.
„Beste oom. Ik voeg my natuurlijk heele-
maal naar uw plannen. U weet, hoe ik van
Iracema houd, en dat myn eenigste streven zal
zyn, de firma verder uit te bouwen laat my
hopen, nog heel lang onder uw toezicht! en
tot nog grooteren bloei te brengen. Daarvan
kunt U zich overtuigd houden."
Toen vroeg de oude beer:
„Heb je geen foto van je moeder?"
„Ja zekerl"
Hy overhandigde hem haar fotografie. Seve
ring zag, dat ze in Rome gemaakt was.
„Je lykt op haar, als twee druppels water
Ik heb myn Italiaansche schoonzuster nooit
gezien."
Juffrouw Turner, de eigenares van het pen
sion, kwam binnen.
„Hoe maakt U het, meneer Severing?"
„Goed, heel goed. Mag Ik U mfjn neef, en toe
komstige" compagnon, den heer Robert Severing
voorstellen? Hy zal my een paar dagen gezel
schap houden."
Ook de heer Plesman wenscht ten slotte al
len een goeden reis en Jhr. Beelaerts In het
Tegen acht uur begaven alle aanwezigen
zich naar het platvorm voor het stations
gebouw, waar dr. v. Broeknuizen een kort
sfeebeidswoord sprak. Hy noemde dezen
<lsg. waarop de eerste HollandZuid-
Mrtka vlucht begint, een historische dag
en wees op de sterke banden, die steeds
Nederland en Zuld-Afrika hebben verbon
den, niet alleen in blijde, doch ook in moei-
Wke dagen. Met name herinnerde hy aan
bet lenden door H. M. de Koningin van de
-Gelderland" om den gryzen president
Peul Kruger af te halen en hy sprak er
•Jln dankbaarheid en voldoening over uit,
<“t jhr. Beelaerts van Blokland de Neder-
MM»ehe_ Regeering dp den grooten Zuld-
Aftikaanschen herdenkingsdag van 16 De-
ewnber as. zal vertegenwoordigen.
ting te verdwynen.
Een nieuwe groote luchtweg world gebaand
Na het Ryk in Oost en het Ryk in Weat wordt
thans ook het ozo nauw verwant Zuld-Afrika
door een Nederlandsche vogel van huls tot huls
bevlogen. Het Is de eerste, moge het ook, al
thans binnen afzlenbaren tyd, niet de laatste
zyn.
Mr. Reydlng.-de officier van justitie, klapte
met een zucht het dossier dicht en leunde, zicht
baar vermoeid, achterover in zyn stoel. HU keek
op de klok. Half twee al. Dat was nachtwerk
geworden, dit keer, maar hy had de acten van
daag nog moeten doorzién en kon het werk niet
uitstellen tot morgen. Enfin, het was gelukkig
klaar, HU zou zich ter ruste begeven Morgen
wachtte weer een drukke dag.
Het was heel stil ta huis. De andere «bewoners
waren allang naar bed en van bulten drongen
slechts enkele geluiden door van de op eenige
kilometers afstand liggende stad.
Mr. Reydlng was juist van plan op te staan,
toenften geluid, dat uit de richting van de ven
sters kwam, zyn aandacht trok. Een oogenblik
tater weken de portlères vaneen en een slanke,
gemaskerde man van middelbare grootte, die
een kleine revolver op mr. Reydlng gericht hield,
kwam te voorschUn. Deze schrok, maar hy wist
zich te bedwingen en zyn tegenwoordigheid van
geest te behouden. HU sag^mmiddeliyk in, dat
hy in de gegeven omstandigheden weinig zou
kunnen doen en dus wachtte hy af.
„Wel, mynheer Reydlng,” zei de man, die nog
steeds bU de gordynen stond, .'t zal U ongetwy-
feld verrassen, op dezen ongewoon tUd nog be
zoek te ontvangen, en dan nog wel door het
Vader waren aanwgsig de gezant van Zuld-
Afrika, dr. H. D. van Broekhuyzen, de Minis
ter-President, dr. H. Coiyn, en de Ministers
nn Fuitenlandsche Zaken, mr. J. A. N. Fatyn,
de oud-minister van Bultenlandsche Zaken
jhr. mr. A. C. de Graaf, de wethouder var. de
Haixlelslnrichtingen mr. G. O. J. D. Kropman,
de directeur der Gem. Handelslnrlchtingen, ir.
L Boogerd fn de heer W. U, M. Dellaert, ha-
venmeeater van Schiphol.
ta het werk van Dr. Van Amerongen gemeend
deze gebeurtenis niet ongemerkt voorby te
moeten laten gaan, een gebeurtenis, die boven
dien vrywel samenvalt met het feit, dat deze
13H jaar geleden een aanvang maakte met zyn
zoo alom gewaardeerde voordrachten en lezin
gen. waarbU naast ander werk juit onze eigen
en buitentandsche letterkunde vooral aan de
figuur en het werk van Dickens meer algemeene
bekendheid werd gegeven. In dit verband zy
herinnerd aan zyn optreden met de Carol,
zoowel voor A VRO - als K.R.O.-microfoon, en
aan de radio-voordracht: „100 Jaar Pickwick".
zy hebben dientengevolge het plan opgevat,
hun waardeering voor het werk van dezen voor
drachtkunstenaar op de een of andere wyze
tot uiting te brengen. Dit zal dan geschieden
by zyn optreden op 17 December In het Mu-
sieklyceum te Amsterdam, een optreden waar
van de netto-opbrengst op zyn nadrukkeiyk
verlangen gedeelteiyk ten bate zal komen van
het door het „Nederlandsch Genootschap tot
ZedelUke verbetering der Gevangenen" en ver
dere Jeugd-Reclasseerlng op te richten straf-
rechteiyk werkkamp en gedeelteiyk van het
Joodsche Vluchtelingen Comité. Het Aerden-
houtsche Vrouwenkoor onder leiding van Felix
de Nobel zal belangeloos zyn medewerking ver-
leenen.
®«n medewerking waarvoor de
M. zeer dankbaar is In staat is deze
-- --J maken.
nederigst» arbeid wordt van
I eeuwige waarde, mits hij met zuivere
Intentie wordt verricht
U moet de kaarten een voor een neerfaggen en
zoodra het de kaart ta. die ik in myn gedachten
heb, schiet Ik. De methode is wreed, dat geef
Ik toe. maar niet wreeder dan de veroordeeUng
van een onschuldige."
Mr. Reydlng kon nu zyn zenuwachtigheid niet
langer bedwingen, yet Idee was afschuwelijk. Hy
moest het met een zoet UJntje probeeren.
..Laten wy eens praten,” zei hy. nerveus
lachend. Jk ben bereid je een bebocrUjk bedrag
te geven, als je nu wilt verdwijnen, ik wil...
„U hebt niets te willen,” klonk het bard. Jk
wil niet uw geld, ik wil uw leven en u hoeft niet
te probeeren my van myn plan af te brengen,
want dat aal u niet lukken. Ik heb weinig tyd.
Wilt u maar beginnen?"
HU legde het spel kaarten voor mr. Reydlng
neer en nam de revolver ta syn hand.
Een vreeseiyke
onrust maakte
zich van mr. Rey
dlng meester. HU
zag in, dat de
man tot alles in
staat was. zyn
hersens werkten
bliksemsnel en hy
.MUn beste vriend.
Joe Jenkins Is Inderdaad je neef Robert Seve
ring. Ik zelf gaf hem Indertyd den raad zyn
naam te veranderen. In de hoop spoedig je
volkomen genezing te vernemen:
Je toegenegen Alfonso Flgueira.
sou u slecht bekomen.”
„MUnheer," begon mr. Reydlng
„Een oogenblik," onderbrak de man hem.
„voordat u iets zeggen gaat, voel ik my beleefd
heidshalve verplicht u het doel van mUn komst
kenbaar te m&ken."
Mr. Reydlng bromde iets^en zweeg toen maar,
wat hy raadzamer achtte.
JQjk eens. geachte heer Reydlng." vervolgde
de man. „Ik zal het kort maken om u niet on-
noodig lang In nieuwsgierigheid te laten zitten.
MUn aanwezigheid beteekent voor U het einde
van uw leven.”
De man wachtte even om het effect van syn
woorden te kunnen waarnemen. Een lichte schok
ging door mr. Reydlng. Hy werd Iets bleeker,
maar wist zich weer te beheerschen.
,JMt Is geen prettig gehoor, dat begryp ik.
maar er bestaat voor ml) ook geen reden om u
aangenaam te zyn. Integendeel, waarde heer,
de gevoelens die Ik ten opzichte van u koester
zyn allerminst van vriendeiyken aard, dat zult
u langzamerhand wel hebben begrepen.” Een
sarcastisch lachje begeleidde de laatste woorden
,Jk ben," sei de man, „degene, die door uw
toedoen indertyd tot acht jaren gevangenisstraf
werd veroordeeld wegens een juweelendlefrtal.
dien ik sou hebben gepleegd. Alhoewel ik myn
onschuld volhield, heeft u den eisch toch door
gezet en ik heb die acht jaren moeten op
knappen."
Achter het masker waren een paar fel schit
terende oogen op den officier van justitie ge
richt. Deze werd nu onrustiger, maar hy sag
kans het te verbergen. Het geval herinnerde hy
zich. Het ging toen om den diefstal van een
party zeer waardevolle diamanten. HU had, over
tuigd van de schuld van den veroordeelde, een
groot bewijsmateriaal tegen hem verzameld en
hoewel deze tot het einde toe hartstochteiyk
was biyven ontkennen, had hU de veroordeeUng
weten door te dryven.
„Direct na de uitspraak van het vonnis," ging
de man verder, „nam ik het besluit my te wre
ken. Die gedachte was mU al de jaren tot troost
en 't was alsof dat den afschuweiyken gevan-
genlstyd minder érg dééd schynen. Ik berf tfrle
dagen geleden ontslagen en het uur van mUn
wraakneming is gekomen. U zult mijn veroor-
deellng met uw leven moeten boeten, mynheer
Reydlng.”
De officier had al dien tyd onbeweeglUk in
zyn stoel gezeten. Hy richtte zich iets op en sel,
terwyi hy den man strak aankeek, schUnbaar
volmaakt kalm:
„Maar man. wat verbeeld Je je! Ik heb Inder-
tyd myn plicht gedaan. Je schuld stond voor
mV vast en daarom ben je veroordeeld. Het is
makkeluk genoeg om nu te beweren onschuldig
veroordeeld te zyn en dat idee van die wraak
neming is absurd, dat zul je moeten toegeven."
„Het ergert my eigeniyk, dat u my met Je”
aanspreekt," hernam de bezoeker, „maar ik sta
u dit toe. als laatste gunst van een ter dood
veroordeelde."
HU haalde iets uit zyn zak.
„Ik heb hier, zooals u ziet, een spel kaarten.
zei hy, „en heb voor u het volgende uitgedacht.
Ik heb een bepaalde kaart In mUn gedachten.
raam. Mag Ik u verzoeken met uw stoel iets
achteruit te gaan? Dat geeft een rustiger idee.”
De stem was spottend en koud, maar niet on
beschaafd. Mr. Reydlng deed wat de mar. hem
beval. Deze kwam nu langzaam naderbU en ging
tegenover hem aan de andere zyde van het
bureau zitten.
JXoo" zei hy, ,4k zal <ie*revolver hier voor
mU neerliggen, maar ik geef u ta overweging
geen onbezonnen beweging te maken, want dat
Tegen het exploiteeren van een geregel
de luchtverbindtag schynen nog bezwaren
te bestaan, doch spr. hoopte, dat deze op
den duur met medewerking der Zuld-
Afrlkaansche Regeering en de Brltsche
Luchtvaart zullen worden overwonnen.
De afstande. AmsterdamBatavia is de
helft grooter dan die van Nederland naar
Zuid-Afrika en daar de geregelde verbln-
dfhg met Phtavla er reeds lang is, mag
worden verwacht, dat die met Zuid-Afrika
nu °°k spoedig tot stand zal komen.
hooge gasten waren
M. aanwezig de di
recteur, de heer A. Plesman en de onderdirec
teuren, de heeren P. Gulllonard en H. Martin,
kolonel van Hoogenhuyzen en de stationschef
na Schiphol, de heer Thomson.
Op ongedwongen wyze bewoog Prins
Bernhard zich tusschen het publiek In de
wachtkamer en onderhield zich met verschil
lende der daar aanwezigen, o.a. met jhr. Bee-
laeerta van Blokland en dr. van Broekhuizen
byzopder een zegenryke arbeid.
Het oogenblik van vertrek was nu aangebro
ken. Passagiers en bemanning begaven zich aan
boord, waar inmiddels ook de post 23.084
stuks (138 kg.) en het vrachtgoed waren inge
laden. Een laatste groet werd gewisseld. Prins
Bernhard drukte de vertrekkenden de hand
Dan klapt de deur der cabine dicht, de moto
ren trekken aan en de Reiger taxi’de naar het
startpunt.
Het vertrek van het K.L.M.-vliegtuig Reiger’’ van Schiphol voor een specigle vlucht naar Zuid-Afrika ter gelegenheid van
100 st en Dingaansdag.
Het vertrek van het vliegtuig was be
paald om acht uur, dogh reeds lang voor
dten tyd heerschte in de stationswacht
kamer van Schiphol de traditioneele drukte
en bedrUvigheid. waarvan de reizigers, die
deze eerste HollandZuid-Afrika vlucht
zouden meemaken, natuurlyk het middel
punt vormden. Tot hen behoort jhr. mr. F.
Beelaerts van Blokland, vice-president van
den Raad van State, die de Nederlandsche
Regeering op den honderdsten verjaardag.
H DeMflter ax., zal vertegenwoordigen.
De bemanning van de „Reiger”TSéttStat,
zooals torteld7 uit de piloted Scholte en
Vlruly, de mecanicien Dunk, de radlo-tele-
gnfist Putman en de steward Eggenhuizen.
Familieleden, vrienden en bekenden de
den hen uitgeleide.
Het vele
Ingespannen.
„Mag ik u nu wat alleen laten, beste oom,
dat u wat rusten kan?"
Een kwartier tater kwam hy bU- HU keek ver
wezen de kamer rond, kreeg langzaam zyn her
inneringsvermogen terug. HU tastte om zich
heen, keek naar den overkant. Dvgrian was ver
dwenen. de kaarten ook. Afgemat zonk hy ach
terover in zUn stoel.
Op een zijweg, een flink eind van het huis af,
stond de nachtciyke bezoeker. ZUn masker had
hU afgezet en hU keek tevreden naar een gou
den presse-papier en een biykens de dikte goed
gevulde portefeuille die hy in de handen hield.
..Ha, ha grinnikte hU „wat heeft die oude
gek zich laten beduvelen. Maar ik heb hier ver-
moedeiyk meer, dan hU mU had willen .bieden.
Met brutaliteit bereik je veel. Hy moest weten,
dat de revolver niet eens geladen was.”
„Vreemd, vreemd. Ik begryp in het byzonder
niet, waarom je drie Jaar geleden, toen je naar
Lissabon kwam, mU niets gezegd hebt!”.
„Ook dat ls/heel begrypeiyk.'Ik wist toen van
Flgueira, dat’ u reeds voor den oorlog met uw
Dultsche relaties had gebroken. In het byzon
der met myn vader, die kort na myn moeder
stierf. Ik geloof niet, dat u toen een plotseling
opduikenden Duitschen neef met open armen
zou hebben ontvangen. Ook Flgueira raadde mU
aan voorloopig myn incognito te bewaren.
Nadat u my eenmaal als Jenkins had leeren
kennen, leek het al htel ongeschikt zonder
eenige aanleiding met de bekentenis aan te
komen. Ik wil ook gaarne toegeven dat ik in
den loop der Jaren veel meer Braziliaan dan
Engelschman geworden ben en het waarschyn-
iyk mUn heele leven, niettegenstaande myn
Rngelachen naam gebleven zou syn. Maar als uw
eigen neef kon ik niet onder een valschen naam
„Passagiers voor
jtoppen!”
Een nieuw gelubd, hedenmorgen op
Schiphol, een roep nochtans, waar
van allen, die hem méé voor het
beluisterden, vurig hoopten,
dat het spoedig even vertrouwd mag
klinken als de waarschuwing
het vertrek van‘het vliegtuig naar
Oost
Zoo is vanmorgen te ruim acht uur
het K. L- M.-vliegtuig „Reiger” van
Schiphol gestart voor zijn vlucht naar
Zuid-Afrika.
Er bestond voor dit vertrek bui
tengewoon veel belangstelling; ook
Prins Bemhard, vergezeld van zijn
adjudant, kapitein de Roo van Alde-
wereld. was per auto van Soestdijk
naar Schiphol gekomen, om van het
vertrek van de „Reiger” getuige te
kunnen zijn.
ontfermd. EU deze herstelwerken is een antieke
schoorsteen te voorschyn gekomen, die onder
meer dan één opzicht als waardevol mag wor
den aangemerkt. Deze schoorsteen is thans ge
restaureerd, waardoor het Landshuis een betee-
kenisvolle verryklng beeft ondergaan.
Tot het gerestaureerde behoort mede een uit
de jaren omstreeks 1650 datecrend tegel-geheel,
zooals die ook In andere Zjpuwsch-Vlaamsche
stadjes nog wel ta hulzen-interleurs worden
aangetroffen.
realiseerde den toestand zoo
goed mogeiyk. Wat stond hem te doen?
Ata hU niet begon met de kaarten, sou de man
onherroepeiyk schieten, dat was zeker. Ata hy
wel begon, kon hy intusschen nog altyd pro
beeren op zyn gemoed te werken. Al dfeg^«^-
ten vlogen in razende vaart door zUn hoofd Hy
keek naar het gezicht tegenover hem, hU zag
de koude spottende oogpn achter bet masker
en rilde ervan.
HU nam de eerste kaart van het stapeltje af.
ZUn hand trilde licht. HU had het aan zUn
enorme wilskracht te danken, dat hU onder deze
omstandigheden nog zoo een betrekkelUke
kalmte kon vertoonen.
Maar man. wees nu tpch verstandig, begon
hU .weer, „begrUP toe*’ -
„Ik moet u verzoeken verder te gaan, onder-
brak de vreemde, „en u moet ook niet sprek
O moet alleen maar de kaarten een voor een
Ttim^eeg de angst op in mr ReydltH,.I£f?*L
zaam voelde hU hem over zich komen. HU trilde
heviger en begon zacht te klappc^?d*n„hoot
Groote hemel, als de
dat sou afachuwelUk zUn. En hU
machteloos. HU dacht aan
zün kinderen. De ellendeling tegenover hem zat
met de revolver te spelen.
Oa verder,” klonk het.
Met een beweging van afgrtjaen
Reydlng de tweede kaart om en een derde. HU
hUgde en zUn oogen waren 8”**™
koude zweet stond op zUn voorhoofd, de gedach
ten woelden door elkaar. De spanning steeg.
„Verder.” zet de man scherp.
Maar kerel," barstte mr. Reydlng los. „neo
je dan geen gevoel In je, heb je dan geen hart
om iemand zoo maar als een hond neer te schie
ten. weet je wel wat je doet?
„Ga verder.’ kkmk het meeKloogenly»
MT. Reydlngl angst werd
bonsde in zUn keel. HU zag alle, ta esn wwjs.
Met bovenmenscheUJke inspanning wist hU slch
nog te bedwingen. HU draalde de kaarten om.
Nog veertig, nog dertig, nog
De kamer tolde, de vloer golfde, «een*
dat hU gek werd.
De spanning was ontvettend.
„Heb in Godsnaam medeleden, jnep nfj.
lend van angst. „Wees menscheltjk. Et «neek
je erom."
„Gaat u verder," was het antwoord. „U hebt
nog twintig kaarten.”
Toen begon de man aan den anderen kant van
het bureau met den moed der wanhoop in een
krankzinnig ftmpo. in een abort rtuiptrekktag
de kaarten om te gooien. Nog tien, nog vUf.
no< twee. HU.toeends een schot te hooren Alles
werd rood voor zyn oogen. Dan voelde hy zich
bewusteloos worden
Het was eenige uren tater. De consul had
rustig over alles nagedacht en was nu over
tuigd. De passen de vingerafdruk de brief
van zyn ouden vriend, het moest kloppen.
1642 aldus spr. maakte Jan van
per zeilschip de eerste reis naar
“«O-Afrika, thans zal de „Reiger” daarheen
Z®1 •'ton over'bergen en dalen, over wou-
h, woe8t€lnen- Spr. wenschte de „Reiger”,
bemanning en passagiers en voorspoedige
reis.
J. Ga jen laan sprak namens de afd. Ani-
2”?*® rtn het Alg. Ned. Verbond en wensch-
Ta "Relger" eveneens een goede reis.
Beelaerts overhandigde spr. een oor-
T"* v«n de Amsterdamsche A. N. V.-afdee-
'i’or haar zuster-afdeeling te Kaapstad,
ue directeur van de K. L. Mde heer A.
™“ian, was verheugd, dat de K. L. M. dank
w medewerking der Zuld-Afrikaansche Re-
Natuurlyk wilde ik niets liever dan mU
,P°edig mogeiyk naar Duitschland be-
om my ter beschikking van myn
™“rl»nd te stellen. Slnjor Flgueira maakte
“9 echter duidelyk, dat dit onmogeiyk
en dat vyandeiyke schepen my zeker zou-
blu °pvangen HU overreedde my om in Rlo te
en stelde my daar hy zelf naar Lls-
tan n wilde tot zijn procuratiehouder
Bimiu men toen echter nog niet wist, hoe
‘•“‘■16 zich ten opzichte van den oorlog zou
veranderde ik van naam en Flgueira
dezen pas afkomstig van een even
H ln R)o' gestorven Engelschman. Dien heb
‘"eert gebruikt na de mogeiykheld te hebben
JJ^gehouden altyd weer myzelf te worden
u reeds zelde. U weet dat tydens den
tebn1(u°u vele DuitSchers van deze middelen
hebben moeten maken om uit de han-
kun„.an„?en vlJand te blyven of hun zaken te
"y*11 b|y»en doen."
Jenkins kwam binnen, nog met sgn koffertje
in de hand.
Ido zaak is voor elkaar! De pas, uw brief en
voorzi de vingerafdruk hebben hun uitwerking
niet gemist HU is overtuigd. Iracema heeft
reeds vanuit Amerika getelegrafeerd, niet al
leen dat ze komt, maar wonderlyk genoeg
dat ze ook met ons huweiyk aocoord gaat.”
Op Flgueira hadden deze, op triomfeerenden
toon gesproken woorden niet de verwachte uit
werking.
,Det la beelemaal niet wonderlijk."
Jfadat zy toy zoo*n blauwtje beeft laden loo-
pen!"
„Ik heb eeA heel onaardig» verrassing voor
Je. De een of\ anderen duivel, heeft haar te
New York deft echten Robert Severing doen
ontmoeten. Deze brave duivel, die, wat my
aangaat naar syn grootje kan loepen, heeft er
voor gezorgd, dat zy elkaar al vroeger kenden,
en. verliefd op elkaar werden. ZU «Un alle twee
op weg naar Madeira."
„Hoe weet U dat alles?”
„Ik heb iracema natuurlyk door bet debee-
tlven-bureau Pinkerton laten schaduwen.”
Jenkins zweeg even.
,D«t is niet zoo erg. de ouwe is zwaar Mek
en heeft toch door notaris Thomson, dien u
naar hem toegestuurd heeft, per testament,
iny zyn dochter en de firma toegeeegd."
een medewerking
extra vlucht naar Zuid-Afrika te
'rj
J
gewoon geworden internationaal te denken. HU
was sedert tang Engetach staataonderdaan, had
ook den oorlog meer als Engelschman dan ai*
niet te weten, dat JU en dese Robert een en
dezelfde
komen. Het zal haar zeker gelukkig maken te
de Prace Dom Pedro gelegen kantoorgebouw
van de firma Severing Flgueira, IjMahon-
Rio de Janeiro.
gezicht is niets Dultechl”
omdat myn moeder een Itallaan-
kennem selfs op het gevaar af van uw vertrou
wen tr verliezen.
De consul keek telken* weer beurteling* in
