FOTO REPORTAG E
DIERENTUIN ALS OPENLUCHT-TEEKENSTUDIO.
7 O' y y
8
1
N
üngen
gedeelt
jut*. 1
lingsf
gemoed
ntar b
middeb
plistiscl
en com
nn he
tederee
nations
bolsjew
betoon
thans 1
semiet,
gunste
midden
en lede
tan bei
voor ai
soo bel
bant oi
tonder
met de
van Ci
aan zier
betrach
kant b
sntwoo
dieselfd
wil de
Surinai
stichtin
Tehuis,
zich na
tigd,
Coüjn
klimaat
name v
ver uit
harden
verklari
van he
zooveel
wil zen
t\
I
EEI
Een
D’,
telden
onchris
alle nu
kleur, f
onsterfi
ting to
waster
door et
,De Ba
duid a<
zijn, w
papiere
vaar lij)
.Zendb
heid de
IwTrz
der Kal
burg."
beginne
keert U
zijn var
volk, wi
en eerb
een aar
Pauselij
eeuwen
tot de v
Christ w
rende v
heeft b
doen en
plicht o
heid en
delooze
ten s
wij vast
een Kal
staan, z
law Tra
cok gee
unlversl
begin vi
bigg eei
indien
anti-sen
pamflet
is gewei
oud mo
kroot vi
mogens
nislawl
staat, e<
schisma
sche ort
Latijnse
zgn. zer
keurd ei
gezag. V
vertallni
door ge
waarbor
wantrou
worden
hebben
Christus
de misd
van onv
mogen 1
kaande
en deze
bestrede
bekeerd
grond v
kanon v
nageld 1
Zoekt gij .betrouwbaar
Personeel?
I
ongelig dat nog goed afliep
pri
Plaats dan een Omroeper”
gezinnen
JJIME POPPEN!
voor 90.
Ik
/<i
WwW
uONDERDAG 8 DECEMBER 1938
- 1
-
m
J
Y V
"6
-
F
M
I
UiT
r
j
<*4
f
R-
Af i
-e - a?
ri
*-«*
Wondercijfers
:4é» -
ij 1
M
Do nieuwe NeJerlsndscbe gezant te Washington, jhr. dr. A. Loudon,
hoeft zleh Woensdagavond op de .Nieuw Amsterdam' ingescheept
naar de Veroenigde btaten. Bij het verlaten van zijn hotel te Den
Haag vóórziet jhr. Loudon zich van reislectuur. Naast hom zijn echt-
genooto
niniimi
I
At
A -
1
met
1
he<
even
life-
met
hebben.
Veel
trouwe
R. Fr.
klaarde
het
gezicht
▼an
A
ztww
moest worden, deed- Dien hebben we toen
’s nachts nog bezig gezien. Ik heb door het
raampje gekeken en toen zag ik daar een
heel grooten vrachtauto staan. Als we dien
nu eens gingen vragen.”
s 1
y.~.
zijn
het
Twee Pa
eHcaar kt
Zoo zullen die poppen wei
Heel spoedig weer genezen
En zullen ze, geloof me maar,
Niét meer zoo gulzig wezen!
i
1
Te veel voor 'n kleine poppenmaag,
Die kon dat niet verdragen
En na een poos begonnen ze
Dan ook geducht te klagen!
Dr. W
«tgens
Culten d
toiversit
0
-kW-'
1
if
f 1
En toen metéén tn bed gestopt.
Dat is het beste, weet ie.
Nu krijgen ze een bitt’ren drank.
Zoo nu en dan een beetje.
Wanneer je rekensommetjes maakt, dan
zul je er-wel niet aan-denken, dat je van
verschillende‘cijfers zulke leuke en aardige
teekeningen kunt maken. En toch is dat
Van „pijn Ut maagje, o zoo erg!”
1 En Tootje is geschrokken,
Ze heeft de heele poppenschaar
De kleertjes uitgetrokken
i
9» 7# .it. -
/•-
„En?” vroeg Pedro met stralende oogen
„Hoe is het gegaan, Heilige Sint?"
De Sint kon niet anders toegeven dan
prachtig.
„En nu hebben we zelfs nog een uurtje
over. Als we nu eens probeerden, of we nog
een vee-arts konden krijgen voor den schim
mel. Ik geloof, dat als zooh knappe vee
arts erbij komt ons schimmeltje weer spoe
dig de oude zal zjjn. De poot is niet gebro
ken. Dat is gelukkig. En ik heb hier in de
buurt een bordje gezien, waarop vee-arts
stond. Dat was bij dat jongetje en meisje,
waar we die verfdoos en dat kleine speel-
pianootje moesten brengen.”
Ja, nu herinnerde Sint Nicolaas het zich
ook. Vlug werd het groote boek geraad
pleegd en ja, daar stond het: Willemstraat
no. 34. Pedro zette vlug aan, en daar ging
de auto weer. Spoedig was het. adres bereikt
en Pedro belde aan. i" --
Ook hier verscheen spoedig een gezicht
voor hfet venster, maar toen de vee-arts een-
auto voor de deur zag staan met Sint Ni
colaas met zijn mijter op en zijn staf in
zijn hand ernaast, werd heel spoedig de
deur opengemaakt en de vee-arts ontving
den goeden Sint met veel buigingen.
Het ongeluk werd verteld en direct stapte
'f r
Li'*
---
Sint Nicolaas keek Pedro vragend aan.
„Een vrachtauto, Pedro? Maar wie moet
dia dan besturen? Ik kan heel goed met
m’n trouwen schimmel overweg, maar van
zoo’n modern ding weet ik niets af.”
„Maar ik wel. Heilige Sint,’* riep Pedro
met stralende oogen uit. „Voordat ik bij u
in dienst kwam, ben ik een poos bij een
Moor geweest en die had een auto en daar
heb ik het mee geleerd. Dat zal best gaan.”
De Sint dacht nog even na. Toén klopte
hij Pedro op de schouders.
J>at is een goed idee van je, Pedro. Daar
zullen de kinderen je dankbaar voor zijn.
Is het hier dicht in de buurt?”
,Ja, niet ver. Ik zal wel vast vooruit
gaan.”
En Pedro, blij, dat zijn plannetje bij zijn
boogen meester zoo goed in den smaak was
gevallen, rende weg. Hij kende dat gedeelte
van de stad nog heel goed van hét vorige
jaar en binnen een paar minuten had- hij
de garage bereikt. Maarer brandde
geen licht.... Wat nu te doen?.... Pedro
besloot maar de stoute schoenen aan te
trekken en liep naar de deur, die naast de
garagedeur was en drukte op het electri-
sche knopje.
Het duurde niet lang of een slaperig ge-
zicht verscheen boven uit een der ramen.
In zoo weinig mogelijk woorden vertelde
Pedro aan den man de situatie.
ja, en nu ligt het paard daar, en
we kunnen niet verder. En alle fclnderen
moeten toch een beurt hebben. Zouden we
uw auto mogen hebben voor dezen nacht?”
Toen de man hoorde wat er aan de hand
was, en dat de Sint zelf zijn auto noodig
had, was hij direct bereid. Snel schoot hij
zijn kleeren aan en kwam naar beneden.
De garagedeuren werden opengegooid, Pe
dro ging achter het stuur zitten en pro
beerde den wagen. Ja hoor, dat ging goed.
Nu achteruit rijden. Even kreeg hij een
waarschuwing van den garagehouder, dat
hij bijna een muurtje om reed, maar het
ging toch goed.
„En doet u vooral de groeten aan Bint
Nicolaas,’’ riep de garagehouder Pedro nog
Ongeveer 200 uitgewekenen zul
len binnenkort in het conferentie
oord van den Zendingsstudie-Raad
te Lunteren worden onderge
bracht Een der gebouwen, waar
de vluchtelingen een gastvrij
onderdak zullen vinden
De eerste auto-strada kt Limburg wordt aangelegd tusschen Heerlen
M Geleen. De 30 meter breede aarden baan wordt onder tootleM
van de Ned. Heide Maatschappij door werkloozen aangelegd
Ze vinden 1 wel niet lekker, neen.
Maar Toosje is verstandig,
Ze stoort zich niet aan „naar” en „neef^
En geeft ze ‘t drankje handig.
Hoe o/ dat toch gekomen is.
Zou je het willen weten?
Welnu, ze hebben allegidal
Véél chocola gegeten.
Plotseling
Pedro op.
,Jk weet wat Heilige Sint” riep hij uit.
De Sint keek even uit zijn gepeins op.
„En wat is dat dan Pedro,” vroeg hij met
zijn vriendelijke, diepe stem.
„U weet wel, Heilige Sint, het vorig jaar.
toen wij ook hier in de buurt waren, toen
hebben wij nog iemand heel laat in den
nacht zien werken. Dat was die man in die
garage, die overdag voor zijn vrouw moest
zorgen, die ziek lag, en ’s nachts als zijn
vrouw sliep, het noodige werk, dat verricht
Do leerlingen aan de Haagsche Academie voor Beeldende Kunsten
krijgen m den Dierentuin onderricht in het toekenen naar levende
modellen
iiiiiiiiiiiikIIIIII llilllh HiinniniiiiniuiiiiiiiniiiitifniniiilliiiKOKuiiiitiiHiiiHiiiHHiiiiiiiiiilllllllllllllllliliimiiiiiiiilliuiii
achterna. als jullie klaar bent, dan
breng je 'm maar terug. Al is het morgen
middag om twaalf uur.”
„Nee, zbo laat zal het niet worden,” riep
Pedro lachend terug.
In tijd van een oogenblik was hij bij den
weg, waar de Sint met dén anderen knecht
nog bij het paard^ stonden. Gelukkig, ze
hadden den schimmel wel overeind gekregen,
maar van loopen was geen sprake! Het
beest kon nauwelijks staan.
Met dat al was een kostbaar kwartier
verloopen.
Vlug werden nog de zakken op den auto
overgeladen, terwijl de twee knechten, ge
holpen dóór Sint Nicolaas zelf, zoo goed als
dat nog ging, het paard over een plank,
die achter aan den auto kon worden be
vestigd, in den wagen hielpen, waar het
niet, behoefde te blijven staan, maar kon
gaan liggen.
Toen ging Pedro weer achter het stuur
zitten, en Sint Nicolaas met het groote
boek naast hem, terwijl de andere knecht
achter op den auto plaats nam. En daar
ging het ervan door....
^a, dgar hebt u wel gelijk aan. Heilig»
Sint,” antwoordde Pedro, „en de kinderen
zouden het ook niet aardig vinden, als de
goede oude Bint steeds met een auto
We zullen ajleen maar hopen, dat het vol
gend jaar er weer geen opgebroken stras
is, waar onze goede oude schimmel in kan
struikelen.”
En dat is gelukkig ook niet meer eebeu**’
De twee knechten keken goed uit en slno»
dien gedenkwaardigen Blnterklaas-naffl»
heeft de goéde Sint nooit meer
vriendelijke diensten van den garagenon*
der gebruik hoeven te maken.
Het was de nacht van 5 op December.
Het vroor knap en een koude Noordenwind
bUes fel om de hoeken van de straten. Er
was natuurlijk niemand bulten, zoo midden
In den nacht. Maar wie wel buiten was.
nou, dat kunnen jullie zekér wel raden. Wie
is er altijd buiten in den nacht van 5 op 6
December? Wie zorgt er dan voör de kin
deren, die braaf hebben geleerd en niet
ongehoorzaam zijn geweest? Die goede
oude Bint Nicolaas met zijn twee knechten
Pedro en Sjakkejou.
Bint Nicolaas had een extra mantel om-
geslagen en een dikke das daaronder om
geknoopt en de zwarte knechten, die alle
twee uit het warme Zuiden kwamen, liepen
te klappertanden en hadden ook beiden
een flinke das omgedaan. Maar toch hielpen
se den Sint goed, en omdat er nog zooveel
te doen was, hadden ze het erg druk, zoo
dot ze gelukkig niet al te veel van dien
bpooen Noordenwind voelden.
Toosfe heeft het druk vandaag,
Ze vindt het heusch geen pretje.
Want alle poppen zijn aeo ziek
En liggen tn hun bedje.
lukkig zoo te zijn, als Pedro vermoed had
Alleen een verstuikte poot.
De vee-arts masseerde den schimmel wat,
deed-een strakken zwachtel om den poot en
zei toen: v
„Nu zal hij het wel weer doen, Bint Ni
colaas. Laat u hem het eerste half uur
maar niet te hard loopen, darr-is hij zoo
weer de oude.’” -
Na den heer hartelijk bedankt ter hebben,
stegen allen weer in den auto. De schimmel
kon er nog even .opblijven en toen ging het
weer naar de garage.
Jullie begrijpt, wat die garagehouder op
keek, toen Sint Nicolaas weer zoo spoedig
verscheen. Hij dacht eerst, dat Pedro een
ongeluk had gehad, dat hij zoo vroeg was.
Maar nee hoor, alles was gedaan voor dien
nacht.
De garagehouder kreeg van Bint Nicolaas,
omdat hij zijn auto dien nacht had mogen
leenen, een taai-taal pop van wel ander-
halven meter hoog en een kist met vljhon-
derd: sigaren. Jullie begrijpt, wat de goede
'man daarmede in zijn schik was.
En blij, dat alles zoo goed was afgeloopen.
gingen de Sint met de twee knechten,
daarna weer weg. Sint Nicolaas op den
schimmel, die weer heel goed liep en de
twee knechten ernaast.
„En toch, al heb je dan heel goed je best
gedaan, Pedro, houd ik er meer van m’n
oude schimmeltje onder me te hebben, dan
vooraan in dien aifto te zitten, die telkens
overal tegenaan kan loopen."
Koningin Elizabeth van Enge
mevr. Chamberlain bij de ba
dor hbndwerktentoonstelllng in Dow
ningstreet 10 te Londen
Sint Nicolaas al vast met den schimmel den
hoek omgestapt en daar het een nieuwe
I wijk van de stad was, moest de schimmel
I een eindje doorloopen om bij de volgende
huizen te komen. De Sint zette den schim
mel dus wat aan, om het beest ook wat
warm te laten worden en die zette
in een draf. En toen gebeurde het
ongeluk.... De straat daar was nog niet
verlicht en.... de schimmel kwam
zijn voorpoot in een gat, struikelde en viel
voorover. Het was een geluk, dat de oude
Sint, die elk jaar op denzelfden schimmel
zit, zeer vlug was geworden in op- en af
stappen, anders was hij zeker met het
paard op den grond gevallen. En daar
stond Sint Nicolaas nu.De twee knech
ten, die den val gehoord hadden, kwamen
snel naderbij loopen, en trachtten den
schimmel weer overeind te helpen, maai
dat ging niet. Het paard scheen den poot
verstuikt te hebben.... Wat nu te
doen??....
Half twee in den nacht en nu dit onge
luk. En alle kinderen moesten dien nacht
nog bediend worden.... Sint Nicolaas
wreef met zijn hand over zijn gerimpeld
voorhoofd en liep met’ gefronste wenkbrau
wen heen en weer.... Ook de twee knech
ten stonden bedremmeld voor zich uit te
kijken.... Ais de schimmel niet was te
gebruiken, was er ook geen kans op, om
allen kinderen hun cadeautjes te brengen.'
De schimmel droeg de groote zakken er.
die konden de knechten ónmogelijk sjou
wen.
.Het was half twee in den nacht.
had Sint Nicolaas met zijn knechten reeas
rondgebracht. En onvermoeibaar had de
schimmel den goeden Sint overal
heengereden. Kijk, daar was Pedro al weer
terug. Even moest Sint Nicolaas in
boek kijken. Ja, daar waren ze aan
huis van de familie Petersen. Even zien.
Juist, Nico Petersen had een spoortrein
gevraagd en een letter N. van chocolade en
Sint Nicolaas deed er zelf nog maar een
wonder-tol bij, omdat Nico zijn moeder
altijd zoo keurig hielp mét boodschappen
doen. En voor Liesje een popje en een kof-
fiemoientje en een letter L. van chocola, f*,
Ziezoo, dat was ook alweer goed. Dat kot,
Pedro wegbrengen en daar waren ze weer
bij de familie Willemsen. Weer even kijken
in het boek.Zn zoo ging het maar door.
Als het niet zoo koud was geweest, dan zou
■eker het zweet van Sint Nicolaas zijn eer
biedwaardig hoofd zijn afgeloopen.
Op het oogenblik, toen beide knechten
▼mg waren om cadeautjes te brengen, was
- --
autobussen kwamen in bet Bom de Vinoewees mot
waarbij verschillende dachtoHers te botrooron z|a.
De situatie na hot ongokdc
De Sint kreeg er zelf ook pret in. Zoo
vlug als dat ging. In den regel was hij dien
nacht ’s morgens om ongeveer zes uur pas de vee-arts °P den auto toe. Het bleek ge-
klaar met zijn zware taak en nu was het
half vijf, en alle cadeautjes waren al rond
gebracht.
zoo. Kijk maar naar de voorbeelden.
Van het cijfer 2 maken we een eendje, dat
heerlijk op het water dobbert.
Het djfer 7 wordt een kip; van de 8
maken we een poes en van het cijfer 1 too-
veren we Bint Nicol**»
