<Ketüetóaal
De avonturen van
een
L
r
HOOFD
VERSTOPT?
Italië’s wenschen inzake het
.Suez-kanaal
werkeersagen tje
aan den dag
De man van Iracema
ALLEABONNÉ’S F 750.-F 750.- F 250.-
OOK EEN NEDERLANDSCH
BELANG
Kunstgebeuitenissen te
Brugge
HOHIG’s KEUKENSTROOP^
VRIJDAG 23 DECEMBER 1938
De souüereiniteit üan Egypte
Een Memlinc-tentoonstelling
DOOR OTFRID VON HANSTEIN
.331
twwJ
2
m
li
nt
AANGIFTE MO ET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Zijn laatste
boek
e
o
9
■i'
Prijs per flaeog f S.M
te
Ie
1
'hoe tal
M) wtte «OB MB MM
vlammende
met
oo
I
I
J.
0.
9.
1-
m
fzen-
naar
.ndag
I.
r
E«n poor van deze
druppelt—an U
adamtwvser vrijuit.
Bki de groot-vizier liet den officier van de wacht stokstijf
staan en liep op rijn beurt naar den sultan, om hem het groote
nieuwe te vertellen. Ik wiet niet, dacht de officier, dat die vent
aoo hard kon loopen. Ik ben nieuwsgierig, wat mijn gebieder,
de sultan, zal zeggen.
nulligs schrijven! Wat heeft de wereld aan een
dergelljk betoog, waarin geen overtuiging steekt?
Niemand kan onder den Indruk van deze, boven
water drijvende, onberedeneerde weerlegging ko
lt boek ver beneden sur
„maar Ik vind, dat
de
ik
te
..Die donkere dagen,* klaagde Ronald Effers.
..Ik kan mijn geschrift bijna niet meer zien."
Nog dieper boog hb het hoofd over het blanke
papier, om zijn manuscript af te maken. ..Ik zal
het licht maar opsteken." prevelde hb kort daar
na met een zucht.
Even later trad zijn dochter Alma de kamer
In en keek verbaasd.
- ..Nu de lamp al aan, vader? En het is nog
aoo licht."
„TI* hier donker. Ik ken haast niets meer
zien, kind.”
„U moet naar een oogarts, vadertje. Dat is
T de
prikkeling
noer die Ikht voert,
mag alléén ’n rechtt-
littead lampje broa
den. dat naar verss
rsed en naar sekte-
na wH licht geeft!
De stad Brugge, die dit jaar nog door d<
prachtige openluchtvertooningen van het H
Bloedspel haar naam eer aandeed, heeft vooi
1939 een programma samengesteld, dat door zjjr
opzet weerklank zal vinden in de geheele kunst
wereld. i
verleenen, wordt op de Groote Markt, op Zon
dag 33 Juli 1939, gevierd.
4e. H. Bloed-spel. In acht nemende het
succes dat dit openluchtspel in het eerste jaar
zijner opvoering, ook vanwege onze landgenoo-
ten, te beurt viel en om te voldoen aan de vra
gen van talrijke vreemde reisagentschappen,
heeft het Gemeentebestuur ertoe besloten op
5. 0, 10. 13 en 13 Augustus, telkens te 31 uur,
heropvoeringen van het H. Bloed-spel te geven.
Na 13 Augustus zullen stellig geen vertoonln-
gen meer In overweging worden genomen.
Niet weinig verschrikt was de groot-vizier. toen hy van den
officier hoorde, dat waarschijnlijk de prinses was gevlucht,
want dat de tralies van haar gevangenis waren doorgevijld.
„Wat aeg je me nu." vroeg stomverbaasd de hooge meneer, ,Js
ae weg? Wat zal de sultan, onze heer, wel zeggen?"
vader, Khedive Ismail, was Signor Feder-
soni, voorzitter van den Italiaanschen se
naat, met een voornaam geselschap naar
Alexandria gekomen, waar hij onder ap
plaus van de aloude vriendschap van Italië
en Egypte gewaagde. Zoowel de Khedive
als wijlen koning Foead had immers zijn
militaire opleiding in Italië ontvangen.
Voor een vreedzame oplossing van het
vraagstuk der Egyptische soevereiniteit en
der toekomstige contröle over het Suez-
kanaal behoeven de aanspraken van Italië
op een dlrecteuren-setel nog geen hinder
paal te zijn. De „Times” hield nog dezer
dagen een, zij het voorzichtig gesteld, plei
dooi voor de rechtmatigheid van die aan
spraken. En de „Times” heeft het. tegen
aller verwachting in soms, wel méér aan
het rechte eind gehad...'.
opeens middelpunt der geheele zaak en kroon
getuige geworden.
..Ik moet het eerst even over mijzelf hebben.
Ik ben nu stewardes een fatsoenlijk beroep. Ik
sla mij door het leven. Ik heb nooit iets met het
gerecht te doen gehad, maar wel altijd nog al
wat met mjjn temperament.
„Wat heeft dat nu allemaal met de saak te
maken?"
„Meneer de president, heel veel. Ik was toen
ter tijd verpleegster en heel knap. Echt knap, u
kunt mij gerust gelooven.”
De zaal schudde van het lachen, de president
greep weer naar zijn bel. EUlza keek kwaad om
zleh heen.
„Ik was toen nog heel knap. En ook nu nog
enfin, daar zullen we het maar niet over
hebben. Toen leerde Ik Robert Severing kennen.
Ik was zoo een beetje op hem verliefd geraakt en
smokkelde brieven -uit zjjn vaderland voor hem
binnen. Van zijn vader uit Bonn. Hjj wou naar
zijn land terug. Hl) was een droomer, een suf
ferd. die niets van mij wou weten.
Toen kreeg Ik in de gaten, dat hjj met een
andere verpleegster dweepte, met juffrouw Seve
ring, die daar zit. Belden heb Ik toen zoo gehaat,
dat ik ze wel had kunnen vermoorden."
Weer beweging in de zaal, weer luid bellen.
„Severing Is toen, met den pas van Benjamin
Huxley, er In geslaagd naar Doltochtend te
vluchten. Bijna had Ik hem op het laatste oogen-
bllk nog verraden.
Pas voor kort zag ik Iracema Severing in
Amerika terug. MIJ was het niet voordenwind
gegaan, en ik was bib, dat zb mij la dienst nam.
Zij herkende mjj blijkbaar niet. we deden
nooit samen dienst en had er geen vermoeden
van. dat Ik haar kende.
WU waren in Londen in een hotel toen Ro
bert Severing ineens weer opdook. Ik trof hem
in de lift en knap dat hij geworden was. Mijn
oude liefde vlamde weer op en ik vergat dat ik
geen jong meisje meer was. Daarna zag ik het
huwelijk sluiten en werd beelemaal wild van ja-
louzie. Toen heb ik juffrouw Severing in bet
gezicht geslingerd, dat haar man de misdadiger
Benjamin Huxley was. In mjjn haat ben Ik niet
meer meester van mijzelf, en daarom heb ik
hem op het Fransche schip in het verderf willen
storten."
In koortsachtige spanning hing heel de zaal
aan haar lippen.
Wel was de houding en de manier van spreken
van Eliza brutaal, maar haar verklaringen wa
ren dermate ongunstig voor haarzelve. dat ieder
een voelde dat zjj de waarheid sprak.
..Indien dat alles zoo is hoe komt u er dan
zoo plotseling toe uw houding radicaal te wij
zigen?”
,Jk ben erg gepossionneerd, en impulsief, maar
ik ben niet slecht. Tien dagen geleden was ik op
Funchal. Daar ontmoette ik Iracema Severing.
Weer gebeurde iets geheel onverwachts. Plot
seling verloor Eliza Merrem haar zelfbeheer-
schlng, barstte in tranen uit, en verklaarde tel
kens door snikken onderbroken:
.Keen, meneer de president, dat wil ik niet
op mijn geweten hebben. Het verdriet, dat op
dat gezicht ligt, en nog minder dat Robert Se
vering onschuldig veroordeeld blijft- Ik heb de
Voor de Engeiache staatslieden doemde
toen, met de spanning In de Middelland-
sche Zee, onUtaan door de sanctle-polltlek
der Valkenbondstaten tegen Italië, gevolgd
door de malaise wegens „aeerooverlj” en de
geweldadlge rivaliteit der op Spanje varen
de tank- en wapenen-cargo’s onder con-
vool, het éérste vraagstuk op der Suez-
kanaal problematiek: de Egyptische soeve
reiniteit. Voor Nederland en Indlë Is dit
vraagstuk van even groot belang, gezien de
problemen der toekomstige contröle.
De Egyptische soevereiniteit strekt zich
óók uit, althans in theorie, over de kanaal-
aórie, d.i. de smalle strook Egyptisch grond
gebied, waardoorheen het kanaal werd ge
graven en waarover de maatschappij zekere
politie- en defensie-rechten uitoefent. Vol
gens het Internationaal Statuut van Con-
stantlnopel moet het Suez-kanaal niet al
leen bij vrede, maar ook in oorlogstijd „al
tijd vrij en open (Wijven) voor elk koop
vaardijschip of eiken oorlogsbodem, zonder
onderscheid van vlag”. Nu heeft Groot-
Brittannië al in 1888, vóór de onderteëke-
ning van de Conventie, dadelijk sekere
reserves bij deze redactie gemaakt, „met
het oog op de huidige en lijdelijke omstan
digheden, waarin Egypte zich bevindt”.
Men herlnnere zich, dat destijds de Brit
sche militaire occupatie van Egypte pas
dateerde van den zgn. opstand* van Arabl
Pasja (1883), terwijl er Britsche oorlogs
schepen voor de reede van Alexandria
kruisten, om ook daar ‘n oogje in ‘t zeil
te houden. Maar dat is nu al meer dan een
halve eeuw geleden.
Thans, met onze na-oonogsche ervaring,
weten wij, dat deze „eeuwige neutraliteit”
van het Suez-kanaal in oorlogstijd weinig
behoeft te beteekenen voor een belllgerente
mogendheid, die de open zee kan beheer-
sehen aan weerszijden van de uitmondin
gen van het Kanaal. Wat dit feitelijk be-
teekent, hebben we nog pas drie jaar ge
leden kunnen merken. Toen Italië de vijan
delijkheden tegen AbeSkinië opende en zich
niet liet intlmldeeren door de opgekende
Britsche vloot-concen tra ties in de Middel-
landsche Zee, noch door zekere politieke
stemmen, die het Kanaal wilden gesloten
zien, juist op grond van de bij ondertee-
kenlng van het Internationaal statutu door
Engeland gemaakte reserves toen werd
eigenlijk de aloude status quo der Britsche
overmacht in de Oude Wereldzee verbro
ken. Want Mussolini liet, niet zonder durf
en zelfbewustheid te toonen, zijn troepen
en transportschepen onder ItaUaansche
vlag resoluut door het Suez-kanaal stoo-
men, terwijl Engelands Home- en Middel-
landsche Zeevloot ’n belangrijk gedeelte
van de Britsche vloot moest In het Verre
Oosten gehouden worden! den vrijen
doorvoer van het Kanaal niet heeft willen
(kunnen?) verhinderen....
De Italiaansche „politiek van het vol
dongen feit” in Abessynlë bracht plotse
ling het vraagstuk van de Engelsche belan
gen in Egypte en Soedan weer op den voor
grond, en daarmede dat der Egyptische
soevereiniteit. Door Engeland werd Egypte
op 28 Febr. 1921 erkend als een „onafhan
kelijke soevereine staat”. Dit geschiedde,
weliswaar, nadat bloedige beroeringen te
Cairo en elders, een dreigend anti-Britsch
karakter hadden aangenomen. De natio
nalistische propaganda voor hereeniging
van Egypte met den Soedan was op haar
hoogtepunt. En de premier Zaghloel Pasja
moest bij zijn terugkomst berichten over
een diep teleurstellende reis naar Londen
en vruchtelooze conferenties met den La
bour-premier Ramsay MacDonald, terwijl
op 19 Nov. 1924 Sir Lee Stack, de sirdar en
gouverneug-generaal van Soedan, in voile
daglicht in de straten van Cairo werd dood
geschoten. De constftutioneele troebelen,
die daarna, onder wijlen Koning Foead
regelmatig terugkeerden, hadden alle den-
zelfden ondergrond: ontevredenheid over
le. De H. Bloedprocessie. Deze beroe
processie, die een godsdienstig en een hj
risch gedeelte bevat, en telkenjare Uendi^
den toeschouwers van heinde en vei
Brugge doet stroomen. gaat uit op
8 Mei 1939, tc 10 30 uur. Maatregel!
worden getroffen om de toeschouwers,
rijk ze ook mogen zijn, een behoorlfl
te verschaffen. Onder meer worden
10.000 genummerde en voorbehouden
velende versi
neuscatarrh t
droppels Vs-,
de tints'
dieper
verdwiji
zwe llins
in den
neusholteyn
frisch en gw
V—dj
Maar dat is
nu geheel v
afweren, wa
het eerste t__
merkwaardige
e antl-Fransche perscampagne In
T J Italië, met name die met betrekking
I JL-/ tot Tunis, heeft voor Italië zelf het
fl nadeel, dat zij de Italiaansche wenschen
I ten opzichte van een verandering in het
1 Internationaal statuut van het Suez-kanaal
1 overstemt. Deze wenschen, naar de „Tl-
mes” opmerkte^op zichzelf niet van rede-
I Ujkheid ontbloot, verdwijnen aldus in een
I reeks aanmatigingen, die a priori een groo-
I te natie als Frankrijk ongunstig moeten
I stemmen. Niettemin hebben de Itallaan-
I «hè eischen het probleem van den veel-
omstreden waterweg weer actueel gemaakt
I en er zijn redenen, om ook de Nedprland-
I sche belangstelling voor dit vraagstuk te
I wettigen. De verdediging van Ne&erlandsch
I Indlë; de veiligheid van ons zoo belang
rijk handelsverkeer via dat kanaal; de
I. enorme beteekenls, welke elke verlaging
I van de kanaaltarieven voor de Nederland-
I Khe scheepvaart heeft; verder het feit,
I dst Nederland mede-onderteekenaar is van
de Suez-kanaal-conventie van Constanti-
I nopel <29 Oct. 1888) en een commissaris
I beeft in den Raad van Beheer der Suez-
ksnaal Maatschappij: dit alles geeft ons
goede gronden om onze aandacht aan dit
plotseling weer actueel geworden onder
werp te wijden. De Rljkseenheid, gelijk die
in 1922 werd vastgesteld en in 1925 In bij-
.sonderheden geregeld, en die de Neder-
Isndsche gebiedsdeelen In Oost en West
nader tot elkaar moest brengen ia nauw
met kwesties aangaande den voomaam-
iten verbindingsweg met Indlë en den Stil
len Oceaan verbonden.
Onder de verschillende vraagstukken om
trent het Suez-kanaal, welke ook Neder
land interesseeren, rekenen wij die betref
fende het Internationaal Statuut de voor
naamste. Onder deze zijn er zoowel
politieke als economische. Naar het econo
mische willen wij slechts terloops verwij
zen; want hoewel de ééne Nederlandsche
directeur, die in den Raad van Beheer
zetelt naast 10 Engelsche en 21 Fransche
directeuren, er niets meer dan officler-de-
liaison voor de Nederlandsche desiderata
kan beteekenen, worden onze belangen er
zoodoende toch niet doodgezwegen.
Dat de Suez-kanaal maatschappij, die in
•en uitzondatiUkte ^pop^pUqrpositle ver
keert, welke e?r«t in November 1968 af
loopt, niettemin onder den druk der En
gelsche perscampagne en van de publieke
opinie in heel Europa in de laatste acht
jaren niet minder dan vijf tariefsverlagin
gen heeft toegestaan (resp. in 1930 en *31,
voornamelijk onder Engelsche pressie, en
in 1935, *36 en '38 hoofdzakelijk onder den
invloed van oorlogsbedreiging In de Mid-
dellandsche Zee) bewijst duidelijk, dat een
halve eeuw monopolistische bedrljfspolttiek,
zooals de „Compagnie Unlverselle du Canal
Maritime de Suez” ze -kon voeren, in ónzen
tijd niet te handhaven valt. Evenmin als
de enorme dlvidend-politlek dezer parti
culiere maatschappij, die een voor de in
ternationale scheepvaart toch meest nood-
zakeUjken verkeersweg op aoo lucratieve
wijze exploiteert.
Van de steeds slechter wordende be
drijfsresultaten dezer maatschappij (In 1933
kondigden verschillende groote reederljen
in de voor de internationale scheepvaart
„magere jaren" aan, dat zij haar schepen
weer om de Kaap zouden zenden) waren
de zuiver economische zeker niet alléén de
oorzaken, noch het nlet-bunkeren en dus
sneller varen van de In het kanaal steeds
talrijker wordende tankbooten van en naar
de Perzische Golf. Alles wijst er op, dat het
veeleer de groeiende Invloed was der ge
noemde politieke bedreiging.
dent maar sta ml) toe, één vraag to stellen.
Wanneer heeft die meneer zijn vingerafdruk la-
len legallseeren?”
.Jteeds In 1915."
Advocaat Vleirc antwoordde voor zijn cliënt.
Eliza Merrem scheen weer te vergeten, waar
zy stond en trad op de groene tafel toe.
„Ik heb zelf «el nooit als beklaagde terecht
gestaan, maar iemand, zooals ik ontmoet toch
heel wat wonderlijke menschen; maakte men
in 1915 werkelijk al to Rio vingerafdrukken op
possen?"
Jenkins antwoordde:
„Dat zal de Dultsche consul aldaar we! beter
geweten hebben dan Jij.”
..Hoe heette toen de Dultsche consul?”
„Getuige, ik kan niet toestaan, dat u zulke
vragen stelt".
..Mijnheer de president, dan verzoek Ik u, dat
zelfde te vragen daarvan hangt vennoedelljk
heel wat af."
De rechter Het ideh na eenlg aarzelen Jenkins’
pas reiken.
..De onderteekening luidde „Oregori”.
Weer lachte Eliza luid.
..En wat segt u daarvan meneer da pre
sident. wanneer ik u besweer, dst ik con
sul Oregori ken. dat Ik volkomen seker
weet, dat die meneer, die overigens op het
oogenbllk Dultsch consul te Madrid is
pas in *1925 naar Rto te gekomen, en dus die
vingerafdruk pas toen gemaakt kan zijn. Waar
uit volgt, dat er van een vervalsching sprake
moet zljnl*
Benjamin Huxley van de mailboot Queen Vic
toria” even voor Madeira op verzoek der
Fransche regeering overgebracht werd op het
Fransche schip .JJbertó". heeft u die als
stewardes aan boord van het Fransche schip
waart hem luid zijn noam Benjamin Huxley
toegeroepen en daarmee tot zijn identificatie
en zijn verbanning bijgedragen.”
..Dat heb ik gedaan, maar dat was valsch, en
ik heb het ook niet bezworen!"
„Het werpt tn elk geval een buitengewoon
merkwaardig licht op uw geloofwaardigheid."
,Jk aou den president willen verzoeken mjj toe
te staan, wet uitvoeriger te willen ajjn."
Voor het eerst stond ook advocaat Monteiro
op.
.Jfamens mijn cliënt verzoek ik de getuige
dié overigens niet door ons, maar door de tegen
partij is gedagvaard te laten spreken.”
„Zegt u maar wat u zeggen wilt, maar maak
het kort."
,Jk ben dertig jaar zeer gepossionneerd. ik
geloof, dat ik wat zigeunerbloed in de aderen
heb."
De president viel haar in de rede.
,JMt is hier niet ter zake dienende.”
..Jawel meneer de president, dat la juist wel
ter zake dienende en ik verzoek u mb niet in de
rede te vallen anders raak ik den draad
kwbt.”
Er was iets zeer bijzonders gebeurd. Dit oude
re meisje, op wier gezicht heel wat geschreven
stond, dat in haar nadeel was. deze getuige,
waar niemand veel acht op bad «eelagen. was
honderd pond die men die vent daar gegeven
heeft alleen aangenomen om hier tenslotte de
waarheid te kunnen getuigen.
De echte Robert Severing is onschuldig ver
oordeeld! En die daar is een gemeene be
drieger!"
Een ontzaglijke beweging en onrust maakte
pch van de geheele zaal meester. Minutenlang
luidde de president de bel, zonder dat het stil
wilde worden. Iracema stond steunend op haar
advocaat op, en slaakte aenuwachtlge kreten.
De uitbarsting van smart van Eliza Merrem
had iets volstrekt overtuigends niet alleen
voor de toeschouwen, maar ook voor de rech
ten.
Toen tenslotte de rust was teruggekeerd,
richtten zich alle blikken op Jenkins. Dese stond
rechtop, doodsbleek, gaf blaken van een bieren
zelfbeheersching hoewel al de spieren van zbn
gezicht trilden.
„Ik moet den president nogmaals verzoeken
aan de schaamtelooze beschuldlgngen van
een klaarblbkelbk omgekochte, geen geloof te
schenken. Ik heb zooals Ik nog eens met nadruk
verklaar, In het jaar 1915 door mbn vingeraf
druk te Rlo bewezen
EUaa Merrem keerde rtch
oogen naar hem toe.
Hb kon niet verder praten.
„Omgekocht? Ja. dat wou jb mb!”
De president onderbrak haar.
Even stond ze zwijgend, scheen na to denken
■in dan plotseling in lachen uit to barsten.
„Ik verbied u te lachen!"
„Neemt u mb niet kwalbk, meneer de preal-
van het Suez-kanaal niet uitsluitend in da
handen van een onder Britsche bescher
ming «taanden staat (Egypte) mag worden
gelegd. Hetgeen de nationalistische politici
in Egypte met des te meer klem de effec
tieve onafhankelijkheid en soevereiniteit
voor hun koninkrijk doet opeischen
De vele pogingen, die in het laatste half
jaar werden gedaan om de vriendschap
tusschen Italië en Egypte aan te wakkeren,
waarbb de bezoeken der koninklijke familie
aan Rome' en andere Italiaansche steden
opvielen, werden onlangs bekroond door
een bijzondere Italiaansch-EgypUsche ma
nifestatie. Bb de onthulling door koning
Faroek van het standbeeld voor zbn groot- taliss." zei Alma en teeder streelde ze het grtjae
de Britsche tegenwerking bb de volle uit
oefening van de Egyptische soevereiniteit.
Met name bjj de kwestie der defensie, zoo
wel van Egypte als van Soedan, vooral van
de versterking der Kanaal-zone, waar ka
zernes moeten gebouwd worden, vliegvelden
aangelegd en geschut aangebracht; waar
voor de Egyptische regeering niet verkiest
te betalen, indien de Egyptlscherzpeverei-
nlteit er niet uitdrukkelijk wordt erkend.
En alléén wanneer de kanaal-zone „gemi
litariseerd" wordt op afdoende wijze, kan
de neutraliteit buitengaats gehandhaafd
worden, meenen de militaire en vloot-
experts in de Britsche vakbladen.
Wat zal er dan gebeuren, wanneer een
maal de concessie van het Suez-kanaal af
loopt? De concessie ontleent haar rechts
geldigheid uit de Egyptische souverelniteit
ze kan door géén internationale wet of
eenlg politiek of juridisch machtsorgaan
worden gewijzigd. Over dertig jaar zal het
Suez-kanaal en alles wat In de kanaal-zone
gebouwd werd den Egyptischen staat ten
deel vallen: ziedaar zoowel het Egyptische
als het Britsche standpunt. Maar in Fran
sche tbdschriften werd tegen dat denk
beeld reeds opgekomen lang vóórdat de
anti-Fransche perscampagne voor Italië
een directeurenzetel in den Raad van Be
heer vroeg. Het argument, dat het Suez-
kanaal er is ten behoeve van de internatio
nale scheepvaart en daarom onder In
ternationale contröle dient gesteld te wor
den, zoodra de concessie afloopt, zou, vol
gens het offlcleele Britsche standpunt
„evenzeer van toepassing zijn op het Pa-
nama-kanaal, hoewel een dergelijke aan
spraak voor dat geval niet wordt gemaakt”.
De Italianen zijn echter van meenlng
en dezelfde meenlng was tot voor eenige
jaren geleden nog de meest gangbare in
Frankrijk dat de toekomstige contröle
na hetgeen Ik pu
bliceerde. dit boek
niet uitgeven. Ik
zou mezelf verne
deren. Het werk
van een achrbver
moet «tugen.
steeds maar zbn
andere boeken overtreffen en dit is een.prul.
Alma, kind, begrijp me....’
Toen nam Alma eenige bladen ongeschreven
papier en scheurde ze In stukken.
..Daar dan! U dwingt er mb toe." rel ze «acht
„Bent u nu tevreden, vadertje?"
De schrijver antwoordde ntet. Hb sloeg de
handen voor zbn gezicht en snikte. Waarom
had hb niet nog enkele weken het licht van zbn
oogen mogen behouden, dan zou het boek naar
zbn wensch voltooid zbn geweest.
Alma sloot het handschrift zorgvuldig in een
la. Toen boog as haar armen om «bn hals en
beproefde hem te troosten door haar kinderlbke
liefde. Den dag na<Uen ging zb naar een bevoegd
criticus en verzocht hem „De Strijd in de Toe
komst" te willen beoordeelen
„Vader meent, dat dit tx
andere staat," verteldë se.
hb bet hoogtepunt bereikt heeft. Ik kan hem
hiervan echter niet overtuigen. De gedachte, dat
hb dit niet zoo goed heeft kunnen verzorgen,
laat hem niet los.... Zal ik het gauw weten,
meneer Lakers?" vleide re En tevreden over
zbn belofte, spoedde ae zich naar huis.
De schrijver sprak de. eerste dagen seer wei
nig. Het scheen Alma toe, dat haar vader spbt
had, het handschrift te hebben laten vernieti
gen. Maar ze vermeed elk woord hierover en
trachtte hem, door muziek te maken, af te
leiden.
Zoo gingen enkele dagen voorbu, die Alma in
angstige spanning doorbracht. Wat zou het ant
woord van den criticus zbn? Had «b het boek
wel goed kunnen beoordeelen? Verwachtte re
niet te veel van dit werk, omdat het door baar
vader geschreven was? Had re niet te veel ver
trouwen in hem?
Elndelbk kwam bericht: Strijd in de Toe
komst" overtreft, volgens mbn meening. al de
vorige werken van uw vader. Ik voorspel hem
groot succes.” schreef Vincent Lakers
Met een juichkreet snelde Alma nster haar
vader on bekende hem, hetgeen ae gedaan had.
„Heeft.... Vincent Laken Je dat gemeld?"
vroeg hb.met trillende lippen.
Ze las hem den brief voor.
Hb streelde het papier, zooals een moeder een
kleedingstuk van haar gestorven kindje. Toen
zochten zbn handen Alma. Hij drukte haar met
teederheid tegen zich aan en rei diep bewogen:
„Ik dank Je voor je goed doorzicht fcn Je ver
trouwen in mbn werk. Je hebt me heel gelukkig
gemaakt, lieve, heel gelukkig 1 Met meer kracht
kan ik nu mijn blindheid dragen. .JDs'Atrbd tn
de Toekomst" zet de kroon op mbn werk. Kind,
ik ben Je zoo innig dankbaar."
„Vadertje." lispelde Alma met verstikte stem
en kuste hullend zbn doode oogen.
De eenrenlrrllllrr beweging en onrust in de
gerechtszaal had plaats gemaakt voor adem-
looee suite. Alle oogen. alle lorgnetten, richtten
Uch op Eliza Merrem. die voor de groene tafel
stond, een hand In de zijde en’haast uitdagend
kijkend.
.Jloe denkt u te bewbzen, dat die andere per
soon, die u op den burgerlbken stand zag.
Robert Severing was?"
Jk kende hem zeer goed!”
„Hoe kende u hem?"
Jk leerde hem kennen tbdens den wereld
oorlog. Hb lac toen in Engeland In het hospi
taal, wilde nadat hb geneeen was naar
Dultschland terug en heeft zich toen, zooals
aoovelen het déden, een valschen pas weten te
verschaffen een pos op naam van een zekeren
Benjamin Huxley.”
Weer ontstond er een geweldige onrust in de
«aal en slechte met moeite wist de president
als een razende met zbn bel luidend stilte te
scheppen.
„Getuige ik maak er opmerkzaam op.
dat uw verklaringen niet overeenkomen met uw
wo^eee tarten» de instructie gedaan. Toen
bsou’ ven den schrijver. „Uw bril deugt niet
meer."
.Jti. ik zal eens moeten gaan," stemde hb In.
.Je zegt je regt dat het nog licht is?"
Er lag angst in sbn stem.
Ja, ds zon achbnt sells."
Zou Ik misschien blind worden, dacht hb met
een huivering. Hoeveel schrijvers krbgen dere
kwaal niet? Niet meer kunnen schrijven....
Zou dit dan mbn laatste boek zbn en zou Ik het
nog wel kunnen eindigen?
Dienselfden dag nog vernam nlj de wreede
diagnose Zbn oogen konden niet meer genezen.
Ntet lang meer, of hb SM volslagen blind sbn
Dit tijdstip was nog eenigszins te rekken, maar
dan moest hb onmiddellbk sbn werk, staken
Doch dit kon hb niet van zich verkrijgen. Met
koortsachtlge haast schree? hb verder, hoewel
Alma hem bad aangereden een secretsrssSe te
nemen, of het haar. Alma, te dlcteeren
„Noen kind.” was sbn antwoord, „dat kan niet.
Ik sou mbn gevoelens niet kunnen uitdrukken,
zooals Ik dat wilde
En hb schreef door, blad na blad, turend op
het witte papier met sbn doffe oogen, waann
het licht verminderde als van een uitbrandende
lamp. Toen kwam er een dag. dst hb de letters
niet meer kon onderscheiden, maar het boek
was af. Echter, om het nog «rat te kunnen scha
ven. ontbrak hem zbn gezicht.
„Zal ik het handschrift voorlezen?” bood Al
ma aan, toen hb hierover zbn spijt uitdrukte
„U kunt me dan aanwijzingen geven, indien het
veranderd moet worden."
Gretig aanvaardde zb het voorstel.
Op een avond begon hb aan „De Strbd in de
Toekomst", geschreven voor het maatschappe
lijk leven, dat, zooals hb hoopte, als een stan
daardwerk in alle werelddeelen Ingang aou vtn-
den.
Stil, de oogen gesloten alsof hb sliep, de han
den rustend op de knieën, luisterde hb met ge
spannen aandacht. Als een woord of een uit
drukking hem niet beviel, tikte hb even met sbn
rechterhand op de schrijftafel en wendde zbn
gestorven oogen naar de plaats «ur Alma zat.
„Even. kind. Lees dien zin nog eens over....
Neen, zoo mag het niet bHjven. Schreef ik het
zóó? Er rit geen pit, geen kern in. T Is te op
pervlakkig 1 dringt niet tot de menschen
door, vrees Ik. Ik moet er een krachtiger term
zunen 1 voor **en vinden. Hoe kon ik zoo Iets onbe-
fhoe tal-
ke plaats
ongeveer
zitplaat
sen op den doortocht geplaatst. Deze plaatsen
zbn uitsluitend voor de vreemdelingen bestemd.
3e. Hans Memlln -tentoonstelling <34 Juni
30 September 1939). Deze internationale ten
toonstelling. waaraan Z. M. de Koning vim
België zbne hooge bescherming heeft willen
verleenen en waarvoor een groot aantal on
schatbare doeken van den Vlsuimschen meester
werden toegezegd, zal de aandacht van de ge
heele kunstwereld op het roemrijke kunatver-
leden van Vlaanderen vestigen.
3e. Natlonasd Vlaamsch Zangfeest. Dit
jsiarlbksch zangfeest, waaraan een groot aan
tal zangvereenlglngen hunne medewerking
men. Ze moet dieper sbn en dan ook dieper kun
nen zinken tot op den bodem van het menseba-
Ibk hart, waar ae blbft geankerd tegen den
strbd. die In de toekomst den mensch wacht.”
Met de fbne vingertoppen tegen het hooge
^ortoootd bleef de schrijver nadenken, over
wegen, tot hb meende hst kernachtige gevonden
te hebben, dat noodig was voor ds uiting van
zbn gevoelens.
Eiken avond werden aldus een reeks blad
zijden nagegaan Maar dikwijls sprong de blinde
op. greep In het wilde over de schrijftafel en
riep: „Geef hier, dat Ik het verscheur! Ik heb
het te vlug afgewerkt! Ik heb het afgeraffeld,
niet genoeg laten rbpen! 1 Deugt niet, geef
hier!"
Maar dan drukte Alma het manuscript tegen
zich aan. beschermend met haar handen en
trachtte haar vader te sussen, hem te overtui
gen. dat ook dit Werk, zooals rijn andere boeken
steeds, met éireugde ontvangen zou worden. Dan
schudde hb het hoofd: „Neen. kind. Dit is niet
af. Ik voel, dat er iets aan ontbreekt. Er zbn
leemten In. die niet meer aan te vullen zbn. Ds
zorg om het geëindigd te krbgen. heeft het In
de war gpstuurd. Mbn scheppingskracht heeft
gefaald. De opzet had grootscher moeten zbn.
Verscheur het, lieve! Verscheur het!”
Op een anderen dag voegde hjj er met tranen
in de stem bb: „Ik smeek het je. Alma! WU js
je ouden vader, dit genoegen niet doen? Ik mag,
rss«**s«ttssevessstsMsesssssassssssoeeesesM>
In de neusgaten doet. U voet
neuskanalen verspreidt,
inderlijke slijm en verrmr
t is verbazend, hoe snel de ver-
ptheid bij hoofdverkoudheid of
verhelpen is wanneer U een paar
>-nol in de neusgaten doet. U soett
geneeskracht, die zich snel door de
yr het
'der slijmvliezen. DeIrriteerende prikkeling
houdt op en het schoonhouden der
rdt erdoor bevorderd. U kunt wea
makkelijk adem halen.
>mt ook vela variroudhadon
kïët alles. Vele verkoudheden kunt U
Wkomen of in het eerste stadium
uteer U slechts Vicks Va-tro-nol bij
'akrechuwende niezen gebruikt. Dit
-i mhtócl is speciaal bereid voor neus
en keel, waar verkdbdfacden ontstaan. In deze
“gevaarzóne” helpt Va-tro-nbbdapatuur verkoud
heden af te weren, vóórdat zb kurthep doorzetten.
VlCKS VA-TRO-NOL
