BIJ DE LAATStE RONDE
uan
De avonturen vaneen verkeersagentje
'I
H
friü’l
dan dag j
Cavour
en
De man van Iracema
Parlementaire
werklijst
Napels
I
ALLE ABONNÉ’S F 750- F 750- F250-
1
mannetje
Y
O
iï
DOOR OTFRID VON HANSTEIN
ZATERDAG 24 DECEMBER 1938
l
C vt/itoUxur,
«Mt wwota»
AAMGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Het Kerst-
I
o*
Et
me ene stemmen werd aangenomen.
A
en
14
21
12
In de afdeelingen te
13
17
I
ook heb Ik
en een voortvarend regent.
hebt u ook geld ontvan-
Black,
TIENDE HOOFDSTUK
te
de
zaal
f 'S&uSV'li;-s
'7
149
12
J had steeds
noodxakelUke
h<
E
as
in openbare vergadering, hetzij in de afdee
lingen behandeld. Wanneer voorzitter Van
SctAik deze week met een laatsten hamer
slag het kalenderjaar voor de Kamer slui
ten mag, dan smaakt het Hooge College de
voldoening, dat 41 het opgedragen werk op
tijd is verricht.
De inlijving* der belde SicUiën en van Um-
brië Is het donkerste punt In de politiek van
bedenkelijker.
1
I
I
Bt
kr
OF
vo
til
ha
de
IX
i
c
1
i
a
1
I
I
I
wc
1S1
re
de
he
lot
sps
dri
he
- nii
de
eei
dii
in
ne
bls
del
bei
rer
ti
it
n
M
P’
ai
si
si
a
nl
el
se
m
de heilige hallen
<1 1
der
ver
der
hui
1
der
fra
tas
I
eei
eig
is
1
slu
vin
nai
ges
ger
de
die
V
der
gas
in
I
poli
ver
dit
bei
Hei
Per
I
C
der
exp
Do.
Sts
aai
of
gen
op«
1
hes
aai
kos
drs
op
en
rüi
wel
on(
pre
I
de
der
zee
zes
de
ter
tl
I
de
I
an
ger
Me
I
ter
vol
me
I
ver
eer
ber
Lai
ste
dra
I
optimist is aan beter harvormar
den de pessimist
heer Van Buuren zeer zeker;
hem hooren prijzen als een harden werker
Als spreker
beeft hij de fout dat is het althans in
van teveel op
Er was geen tüd te verliezen. De sultan nam zijn bos sleutels
en liep zoo bard, ondanks zijn dikte en hikken, dat de groot
vizier hem niet kon bjjhouden. De sultan was woest. Hjj dreigde
iedereen bet hoofd te laten afslaan, door zijn beul, als de
prinses weg was. „Of ik rijg iedereen aan mijn dolk.” schreeuwde
hjj, al hikkend en hard loopende.
Ik moet toegeven.' 'dat dit respectabele
omzet-cUfers zijn. En na 1 December is de
stroom van Regeeringsbescheiden van aller
lei aard, welke in eenlgerlai opzicht tot de
werkzaamheden der Kamers behooren, ge
stadig dQprgeyloeid.
Maar zoo snel en zoo overdadig kunnen
de ambtelijke bureaux de grondstof voor de
parlementaire machinerie niet producee-
ren, of de Tweede Kamer heeft vóór het
Kerstreces alle Regeeringsbescheiden, hetzij
w w-oor zoover als ik uit eigen wa^rne-
ming, uit de verslagen.in de kranten,
uit de Handelingen der Kamer en
uit gesp^kken met Kamerleden heb kunnen
nagaan, hebben de Ministers het geen van
allen bij de verdediging van hun begroetin
gen in de Kamer moeilijk gehad. De eén
slaat er zich wat gemakkeljjker doorheen
dan de ander. Uit wat ik gezien of in mijn
kring beluisterd heb, ineen ik dé. wijze van
het optreden der verschillende Ministers on-
de allereerste plaats heeft u dit te danken aan
de moedige verklaring van de getuige Eliza
Merrem, die door haar oprechtheid en ook, de
president zocht glimlachend naar een woord
aan de Kamers een proclamal
waarbij Victor Emmanuel tot kot
De sultan zat juist aan den maaltijd, toen de grootvizier
kwam binnenstuiven. „Wat is er gebeurd,” riep de sultan, die
begon te hikken van schrik. „Verheven tand van Mohammed,"
riep de grootvizier, ,4e prinses is gevlucht of staat op bet punt
te ontvluchten." „Dit.... zeg.... je.... me nou,” hikte de
tuiten. .Jk wist het ook niet eerder." riep de grootvizier.
et einde nadert. Als schichtige spook
gestalten verschijnen sporadisch oude
getrouwen onder de Kamerleden in
van onze onpolitieke
sociëteit. Zij hebben geen oog meer voor de
bijzondere sfeer van onze onvolprezen hof
stad met haar mastbosch in de Lange Voor
bout, haar hofvijver voi vertier van
hongerige meeuwen, haar stil wegdroom end
Binnenhof met z’n tamme duiven. Zij
komen en zij gaan, het hoofd nog zwaar van
gesneden. Hij is misschien wat agressievee
en nog meer zelfverzekerd dan zijn collega
van Economische Zaken, doch hij brengt
ook een aanstekelijke geestdrift mee, die
haar uitwerking niet mist.
Tenslotte de minister van Koloniën, mi
nister Welter. Ook hij behoort tót de krach
tige figuren In dit Kabinet; hij toont zich
een man met een hartstochtelijke liefde
voor ons Insulinde met zijn mllltoenen in
woners en een kenner als weinigen van het
ambtelljk bestuursapparaat.
Ik geef deze kenschetsing van de voor
naamste figuren in de parlementaire ge
dachtenwisseling voor wat zij waard Is, min
et meer uit de tweede hand. Mijn totaal
indruk van het begrootlngsdebat zelf was,
dat de politieke moeilijkheden tenzij de
economische conjunctuur omslaat nog
niet zijn overwonnen.
Eerlst de derde ronde in de olympiade
van de vier bestuursjaren pleegt voor een
Kabinet de oogsttijd te zijn. Maar voordat
de KAmer daar aan toe Is, lokt nu de zoete
rust van een welverdiend reces.
niet gevonden'is, aal Juffrouw Iracema Seve
ring In de dubbele kwaliteit van erfgenaam
haan vaders en vertegenwoordiger van haar oom
de firma in rechten vertegenwoordigen.
Wij willen haar in overweging geven zich
door haar advocaat de noodlge volmachten
hiertoe te doen verschaffen."
Hierop verliet de president de groene tafel
en kwam op Iracema toe.
'„Mevrouw, ik verheug my er ten zeente over,
Wij hebben ter gelegenheid van de bijzet
ting van den vroegeren koning van Napels of
der beide SicUiën in de kerk van den H. Geest
te Rome eenlge historische herinneringen op
gehaald. Deze ex-monarch was Frans II van
Bourbon, zoon van Ferdinand II, "die door zijn
reactionnaire maatregelen, toen een nieuwe
tüd opdoemde, zijn eigen rijk in de waagschaal
had gesteld. Eén jaar was deze ongelukkige
vorstenzoon maar koning. Hij had een leger
geërfd, dat niet te vertrouwen was. welks of
ficieren niet voor hun taak berekend waren.
Tegen een vermetele ..raid” van Garibaldi kon
hij niet op. Alles zonk als een kaartenhuis in
elkaar. Welke was de rol daarbij, die Cavour,
de geniale Italiaansche staatsman van het
„Rlsorglmento", de Bismarck van Italië, daar
bij speelde? Geen gelukkige. Er waren twee
De oude Dobler liep met knikkende knieën;
dat 'verre loopen was hu niet meer gewoon. De
rimpelige handen omklemde vaster den wan-,
delstok en zelfs het kleine bundeltje op sün rug
begon hem loodzwaar te wegen. Geld om naar
zjjn kinderen te reizen, had hij niet, en de kin
deren konden hem ook niets afstaan van hun
armoe. HU had zich nu eenmaal voorgenomen
bü zün dochter Gretha de Kerstdagen door te
brengen. Toen mén in het dorp vernam dat hü
te voet op weg ging naar zijn kinderen, ried men
hem dit ten sterkste af. Maar de oude Dobler
had nu eenmaal zün zinnen daarop gezet en
was vertrokken, trots winter en sneeuw. Van een
oud moedertje, waar hU kort tevoren even ge
rust had, had hü twee gebakken appels mee
gekregen. Straks, als hU nog een uurtje geloo-
pen had, zou hU ze opeten; dstrwas tevens een
kleine rustpauze, vóór hU het laatste gedeelte
van den langen weg naar Gretha aflegde. Wat
zou ze verbaasd ópkijken, als ze haar vader plot
seling voor zich zag. Twinkeling kwam er in
de oogen van den ouden Dobler. StAp voor stap,
voorzichtig aan, ging hü verder*op den weg,
waarover de sneeuwvlokken voor hem uitjoegen.
ZUn beenen begonnen te wegen als lood; *t was
of alles hem voor de oogen begon te dansen-
hij snakte naar adem en tenslotte was het hem
onmogelUk verder te gaan. Tegen een boom ge
leund, stond hij daar eenzaam op den landweg,
terwijl de sneeuw hem in h$t gezicht zwiepte.
Nog eens schudde hU de dikke vlokken Van zün
gezicht, dan zakte hü geluidloos ineen.
„tls haast Kerstmis,” mompelde de tanden-
looze mond ..Ik hoor al zingen: Stille nacht,
heilige nacht
Diep in hun warme jasjes wëggedoken, de
dassen om ooren en mond en de handen diep
In de zakken, keerden de kinderen ZUlstra naar
huis terug. Allen waren bezig met hun eigen
gedachten, welke toch weer dezelfde waren. De
oude naaister Jansje, die ze ’n Kerstpakket turf
den gebracht, had zulke wonderlijke, prachtige
Kerstverhalen verteld, dat ze haar In zwijgende
verbazing hadden aangehoord. Telkens weer
andere vertelsels wist Jansje over een stal in
Bethlehem en een Kindje, dat daar geboren was;
machtige engelenkoren hadden toen van heel
hoog uit de lucht prachtige liederen gezongen,
die in het geheele land waren gehoord. Herders
waren toen naar het Kindje gegaan, hun schaap
jes hadden ze meegenomen en toen hadden ze
gebeden. Dick had dit verhaal het mooiste van
alle gevonden. Kerstmannetjes, die bU arme
menschen allerhande, dingen kwamen brengen,
hadden hem maar matig kunnen boeien, hoe
wel Elsje ervan had genoten. Maar die engelen
koren hoog in de lucht, en die eenzame herders
met hun enorme» kuddelt? die naar dat pasge
boren Kindje gingen zien, dat was iets bUzon-
ders. Zoolets had hij nog nooit geboord.
k</
en alleen maar zwart voor zich uitgestaard. Bij
de toehoorden had hjj elke sympathie ver
speelt!.
Iracema ging naar Eliza toe.
,Jk ben u zoo dankbaar."
Za was niet in staat om meer te zeggen. Een
oogenbllk lag haar hoofdje in een nieuwen aan
val van zwakte op Eliza's schouder.
„U behoeft mij niet dankbaar te zijn. Ik heb,
helaas veel te laat ingezien, wat ik reeds
dadelijk had moeten doen."
Het was voor allen wel een heel ongewoon
schouwspel, toen Iracema door de hoofdge
tuige naar haar auto geleld werd, waarmee
zü naar het hotel terugreed.
Bij den auto was Eliza plotseling verdwenen.
Toen ze enkele uren later aan boord van haar
schip ging, waarvan de aanloopdatum toevallig
met den dag van het proces was samengevallen
was de faam haar reeds vooruit gesneld, en de
gevolgen, die haar getuigenis gehad had, waren
ook reeds bekend.
Maar zij ontweek elk gesprek en sloot zich
in haar hut op- totdat de boot de haven uit was.
Toen ze weer te voorschijn kwam keek ze meer
tevreden en voldaan dan ze ooit gedaan had.
27
,Jk protesteer er tegen dat....”
,De zitting wordt UjdeUjk geschorst; het hof
trekt zich in de raadkamer terug."
afgedane zaken
aan de orde zijnde onderwerpen
wetsontwerpen, w.o. verslag is uitge
bracht of vastgesteld
wetsontwerpen, wx>. het Regeerlngs-
aiUwoord wordt ingewacht
wetsontwerpen, in de afdeelingen on
derzocht
wetsontwerpen,
onderzoeken
Regeeringsbescheiden, wx>. door de
commissies, in wier handen zij zijn,
gesteld, nog geen verslag is uitge
bracht
Regeeringsbescheiden, w.o. nog moet
worden beslist of zij een bepaald
onderzoek vorderen
Cavour. Zijn houding was te
omdat hij niet had versmaad, zü het dan ook
voorbUgaand, een pact te sluiten met de vijan
den van de maatschappelijke orde, met Gari
baldi en Mazzini. Het feit, dat Victor Emma
nuel zelf, zooals wij thansuit de publicatie
der „Politica segreta Italians” weten, de hulp
van Mazzini en Garibaldi niet van de hand
had gewezen, kan als een zwakke verontschul
diging voor den minister-president geldend
worden gemaakt. Men weet echter ook. dat
Cavour zich niet los kon maken van bet ge
voel. dat zijn spel met Napels niet loyaal en
vrü was geweest. Dit gevoel overheerschte ook
in kringen, die overigens met hart en ziel aan
de Italiaansche beweging verknocht waren.
Een werkelijk exéuus voor Cavour was echter,
dat, hadde hij zich met deze zaak niet be
moeid, de onderneming van Garibaldi en Maz
zini zeer verderfelijk voor de toekomst sou zijn
geworden. Cavour was er van overtuigd, dat
Italië slechts vrij kon worden, wanneer het
volkomen één werd door bevrUdlng van vreem
de onderdrukking. Hij wist, dat Venetië en de
rest der Oostenrükscbe overheerschlng een
ie I punt waren, waarover de geschiedenis zeer
i- spoedig zou overgian tot de orde van den dag.
i- 1 Over bleven de Kerkelijke Staat en Napels,
des konlngs en proclameerde Van de Bourbons was nooit te verwachten,
dat zü In een Italiaanacbep statenbond eerlijk
gen, de actetasschen vol brieven en stukken,
die in den overvoerden arbeidstijd nog niet
beantwoord of behandeld werden. Ik benijd
hen niet, wanneer Ik gadesla, hoe zij haas
tig de Kameroverzichten in de dagbladen
raadplegen. Of benijd Ik hen toch nog een
Weinig?.
Ik herinner mij die eigenaardige stem
ming vóór het Kerstreces nog zoo goed uit
den tijd, dat ik zelf deel uitmaakte van het
college van honderd. Misschien is zü alleen
te vergelijken met de vacantleverwachtlng
op een kostschool, dat blij verlangen naar
.-vrüheld en rust,
weer zichzelf te kunnen zün.
Ik zal dus'niet beweren, dat de Kamer
leden hun vacantie niet dubbel en dwars
verdiend hebben. Maar toch kan ik niet
zeggen, dat 1938 voor het Parlement extra
druk Is geweest.
4 Een Kamerlid, wien Ik dezên Indruk mee
deelde, heeft mü op eenlge cüfers getrac-
teerd, die Ik voor ndjn lezers gaarne wil
weergeven. Toen de Tweede Kamer op 20
September het nieuwe zittingsjaar begon,
lag er, behalve het zware begrootlngswerk,
weinig omvangrüke of gewichtige arbeid te
wachten. Een viertal wetsontwerpen van
min of meer eerbied waardigen leef tüd
prijken nog altüd op het program, daar de
Regeerlng de opmerkingen van het Voor-
looplg Verslag daarover nog niet heeft be
antwoord: de wüziging In de begrafeniswet,
maatregelen tot afschaffing van de Staats
loterij, wüzlgingen in het huwelüksvermo-
gensrecht en de tüdelüke verhooging van
sommige Nederlandsche invoerrechten.
Op 22 September bedroeg het aantal wets
ontwerpen, in de afdeelingen te onderzoe
ken, niet minder dan 66. Daarin waren de
begrootlngsootwerpen niet begrepen. Op 7
November was verslag ultgebraoht of vast
gesteld omtrent 46 ontwerpen, terwül nog
geen verslag was uitgekomen omtrent een
2a-tal wetsontwerpen, welke reeds In de
afdeelingen waren onderzocht. Op dien
datum moesten nog 39 wetsontwerpen de
afdeelingen passeeren. Intusschen waren
door de Kamer In openbare zitting toch
reeds 68 stukken afgedaan. Eenlge weken
tater, op 1 December, zag de „score” er
aldus uit:
bü speelde? Geen gelukkige. Er waren twee
groote hinderpalen, die Cavour bü de eenwor
ding van Italië op büsondere wüse In den
weg stonden: de Kerkelüke Staat van den
Paus van Rome en het Napels der Bourbons.
Toen de Napelsche tragedie zoo plotseling los
brak, stond het met den KerkeUjken Staat ook
al heel -slecht. Maar dat Is een ander hoofd
stuk. Bepalen wü ons tot Napels en de hou
ding van Cavour tegenover dit door ën door
verouderde konlnkrük. Ferdinand was 22
Mei 1869 gestorven en had zün zoon Frans H,
een rük nagelaten, dat in al zün vpegen kraak
te. De bureaucratie was absoluut niet meer
voor haar taak berekend. En op het leger was
geen vertrouwen meer te stellen. Frans II was
een jongeman, opgevoed In een sfeer, die van
geen aanpassing aan de nieuwe tüden wist De
eenlge man, wiens Intelligentie en ongeschokte
loyaliteit het zinkende schip hadden kunnen
redden, was ÏTlangierl, die In 1848 voor zün
souv ereln^picillë ha<T heroverd. Hü
op den voorgrond gesteld, dat r
hervormingen moesten worden Ingevoerd, dat
men aansluiting moest zoeken bü de Weste-
lüke mogendheden en als loon kreeg, dat men
aan het hof niets dan argwaan voor hem over
had. Op 4 April 1860 brak de zooveelste re
volutie uit. N*u in Palermo. Op 11 Mei ont
scheepte zich Garibaldi met zün beroemde
„duizend” t# Marsala, overwon In handom
draaien de veel sterkere, maar slecht aange
voelde armée
zün dictatuur in naam van Victor Emmanuel.
De officier van justitie, die de zaak Severing
tegen Severing had behandeld, aat In zün
bureau. HU had volkomen van front moeten
veranderen. Vast overtuigd van de eerlükheid en
het goed recht van Joe Jenkins had hü Iracema
voor schuldig gehouden. HU had h beeie ketaoJ
gesmeed, waarin de verdwenen Thomson en
Benjamin Huxley met de medewerking van
Iracema zün rechtmatig erfdeel had willen ont-
rooven. De rollen waren nu wel geheel omge
keerd. Door de verklaringen van zün eigen ge
tuigen was Joe Jenkins van meineed overtuigd.
De vervalsching van den pas was eveneens bewe
zen. Op een vraag aan consul Gregori te
had deze bevestigd, dat de vingerafdruk In 192#
pas was aangebracht en dat bü deze Identl-
teitsverklarlng het getuigenis van den hem per-
soonlük bekenden Alfonso Flgueira beslissend
was geweest.
Jenkins had dus dien datum vervalscht De
officier van justitie was eigenlük zeer ontevre
den over zichzelf. Niet alleen omdat nu bleek
dat Jenkins een misdadiger was; ook Alfonso
Flgueira, sedert lange jaren compagnon van
den ouden Severing, was zwaar gecompromit
teerd. Ook tegen hem moest hü een aanklacht
indienen.
Terwül MJ gebogen over zün stukken set,
kwam een gerechtsdienaar binnen.
.Ben heer wenscht u te spreken
Alfonse Trité, ambeeeadeur de La Rëpublique
Francalse.”
Tn^nh^r hlniMinfrfMTMTTL”
.Münheer de officier, mag ik u *n oogenbükje
storen?”
De heeren kenden elkaar natuurlijk als leden
van de society van L teas hm.
Jk ben geheel te uwer beschikking.
„Getuige
gen?"
,Js münheer de president, maar ik heb mü
niet laten omkoopen, ik heb niets onder eede
verklaard!"
Op dat oogenbllk knalden plotseling zes
schoten en vlogen de kogels over de hoofden
der rechters. In de zaal brak een .paniek uit
Geruststellend geroep van de züde der -gen
darmen, bellen van den president. Over den
grond rolde een kluwen worstelende menschen. dat de zaak deze wending genomen heeft. In
Jenkins had een revolver getrokken, deze
leeggeschoten en getracht in de ontstane ver
warring te ontkomen. Maar de gendarmen en
de gerechtsdienaars hadden zich op hem ge
stort en hem gegrepen. HU «as reuzensterk, en ook door haar levenservaring het proces een
en een uitstekend bokser, maar ook van buften
stormde de wacht naar binnen. Terwül het pu
bliek zich vap angst niet wist te bergen, werd
hü overweldigd. Hü was plotseling veranderd als
een blad van een boom. Van den rustigen def-
tigen heer was slechts overgebleven de ontmas
kerde misdadiger in gescheurde en vuile klee-
ren, die in niets meer leek op den waardigen
firmant van de firma Severing en Flgueira.
De president luidde weer met zün bel.
„Het is Inderdaad zeer waarschUniUk, dat de
pas vervalscht is. Joe Jenkins, het hof gelast in
verband met het vermoeden van meineed en
het aanzetten van anderen tot meineed, met
het oog op eventueele pogingen tot onvluch-
ting, uw onmiddellüke gevangenneming.
Het gerecht is er verder van overtuigd, dat
Joe Jenkins en Robert Severing niet een per
soon zün. Zootang da echte Robert Severing
Cavour had deze onderneming van Garibaldi
noch gewild, noch geprovoceerd. Maar toen zü
eenmaal begonnen was, had hü haar onder
steund op Indirecte wüze, door het vertrek der
„duizend” uit Qarto mogelük te maken. In
hoeverre geld uit Sardinië tevoren In Sicilië
zün werk had gedaan en het Napolitaanvche
leger en vloot met lamheid had geslagen,
daarover zün de acten ook thans nog niet ge
sloten. Zeker is alleen, dat Cavour alles in het
werk had gesteld, om In Juli 1860 allerlei be
wegingen in Napels te» orgamseeren. welke aan
Garibaldi de mogelükheld zouden 'bieden, de
occupatie van het vasteland van ’t konlnkrük
gemakkelük te maken. De val der Bourb'ons
was een besloten zaak. En het hielp den on-
gelukkigen Frans n niets, dat hü op 1 Juli de
door zün vader bezworen, maar nooit uitge
voerde grondwet van 1848 weer van kracht
maakte, een constitutioneel ministerie be
noemde en op dringenden raad van Napoleon
III zjch bereid verklaarde, een verbond met
Plemont aan* te gaan. Verraden door zün amb
tenaren, vooral door zün president der politie
Liguorio Romana, moest de onfortuinlüke mo
narch, büna zonder een gerecht, zün rijk uit
leveren. Op 6 September 1860 Brok hü naar
Gaëta terug, dat hü tot 13 Februari 1861 in
zün bezit wist te houden. Den zevenden Sep
tember 1860 was Garibaldi Napels binnenge
trokken. waar hü zich proclameerde tot dic
tator der belde SicUiën. Hier scheidden zich
de wegen van Oavour en Garibaldi. Cavour
bad de hulp van Garibaldi en zelfs van Maz
zini voorloopig aangenomen, zonder den eenen,
noch den anderen eigenlük te vertrouwen.
Mazzini was met zün heelen staf naar Napels
gekomen. Fü "Garibaldi haaden zich ondartus-
schen aangesloten de extreemste elementen der
Fransche revolutie en spoedig bleek, dat .Ga
ribaldi oppositie ging voeren tegen de inlüving
der beide SicUiën bü Plemont en de richting
insloeg der anarchistische Ideeën van Mazzini,
die een republiek wUde stichten. Tben toonde
Cavour een Uaeren hand te bezitten. Hü ont
lokte aan het parlement een decreet, waardoor
de aansluiting der beide Siculën aan het Sub-
Alpünsche konlnkrük werd doorgezet. Dit ge
beurde in October 1860. Het gelukte Napoleon
III een Oostenrijkscbe interventie te voorko
men. Hü trok tevens de Fransche vloot van
Gaëta terug. De verkiezingen voor bet Ita
liaansche parlement bezorgden Cavour een
zeer gunstige meerderheid en hü kon in 1861
voorleggen,
rj van Italië
werd verheven, welke proclamatie met alge-
11
Aan de eischen van deze positie voldoet de
Totaal 249
schitterend verloop kon geven.”
De laatste woorden had de president zeer
duldelük hoorbaar voor allen gezegd, en tege-
lükertüd stak hü voor het eerst Eliza zeer
ongedwongen de hand toe.
Iracema weende nog telkens en was nauwe-
lüks in staat de plotselinge verandering in den
stand van zaken te verwerken.
,Jk ben due vrü, en van elke afschuwelUke
verdenking gezuiverd?"
„U gaat naar het kantoor en u neemt van uw
eigendom de firma, het huls, enz. bezit.
Ik hoop dat ook al het overige zich zoo aal
ophelderen, als u dat wenscht.”
De president protesteerde niet eens toen na
de woerden de zaal luid applaudlzaeerde.
,De zitting iz gesloten!”
Joe Jenkins was ondertusschen uit de zaal ge-
M4. Hü bad heelemaal niet meer OMekatad
zouden medewerken. Ch daarom liet hü Na
pels vallen. De Kerkelüke Staat, het Tempo
rale. zou nog tien jaar nooddruftig blüven be
staan. Een pünlüke historie kwam nog ach
teraf: het parlementaire due) tusschen Ca
vour en Garibaldi. Nadat Garibaldi’s politiek
in Napels de nederlaag had geleden, probeer
de deze den koning te overreden. Cavour te
laten vallen. Hü wilde zelf mlnlster-presioeni
worden. Na een stormachtige parlementazlt-
ting noodlgde Victor Emmanuel beide groote
tegenstanders in zün paleis Het onderhoud
dro^g goede vruchten. Garibaldi verplichtte
zich, de regeerlngspolitiek ten opzichte van
Frankrük en Oostenrijk niet te doorkruisen.
Belde mannen verlieten elkander zoo niet als
vrienden, dan toch zonder wrevel (se non amict
almeno aenza nessuna irritazione)
Zoo kwam Napels aan het vereenigde ko
nlnkrük.
„Hei Kerstmannetje I"
De gillende stem van Elsje stoorde Dick’s over
pelnzingen. Geërgerd -keek hü naar zün zusje
dat domme wicht, dat met open mond naast
hem *as blüven staan en met groote glinste
rende kükers naar den wegrand zag. Nu ont
dekte Dick ook vaag een gestalte, die aan den
voet van een boom lag. gedeeltelük door sneeuw
bedekt Met een paar stapun kwam hü nader-
bü. boog zich voorover en keerde zich dan ril
lend terug naar zün zusjes, die op een veillgen
afstand waren gebleven.
„Kom mee! Naar huls!” beval Dick en rende
zelf vooruit. Gillend volgden de meisjes.
Mevrouw ZUlstra stopte haar ooren toe, toen
de kinderen opgewonden en tegelUk verteïden
van den kerstman, die ln.de laan lag te slapen.
.Maar kinderen, de kerstman bestaat niet"
trachtte zü te sussen.
„Wat zegt u?” stoof Dick op. „Gaat u self
dan maar küken! Hü ligt hier vlak bü!"
Nog geen vüf minuten later was Dick met den
chauffeur Evert op weg naar de plek, waar de
oude man roerloos in de sneeuw lag. in zün ge
spierde armen droeg Evert den ouden man-naar
den wagen, waar hü hem voorzichtig op de
achterbank neerlegde en langzaam naar de villa
terugreed.
Omringd' docr de goede zorgen van 't dienst
personeel mevrouw had slechts even een blik
in de keuken geworpen en had toen de kinde
ren bevolen met haar mee naar den salon ta
gaan kwam de oude Dobler al spoedig bü.
In de verte straalde de Kerstboom in pratend—)
licht tooi. Kinderen en bedienden omringden het
geschenken
onverwerkte of onuitgesproken redevoering geveer aldus te kunnen kenschetsen:
^Minister Colijn heeft zijn overwinning
reeds in den zak vóór’hij begint; zelfs het
meest oneerbiedige lid der Kamer Ik laat
de keus gaarne aan mijn lezers over voelt
zich tegenover -tie figuur van onzen gr&nd
old man mln of meer geünponeejd.
Minister Pa tij n maakt op sommigen den
.indruk, alsof hü moeilijk begrijpen en zeker
niet billeken kan, dat het lot*hem gedwon
gen heeft rich In te laten In discussies,
welke hü uit eigen vrüen wil zeker niet Zou
hebben gezocht.
Minister de Wildé daarentegen voelt zich
en het vooruitzicht van in gn heterogene milieu opperbest op z’n
gemak. Hü Is zoo overtuigd van de juistheid
van zün standpunt, dat tegenspraak Mj hem
een gamma van gevoelens wakker roept dat
varieert van medeUjden met den ongeluk-
kigen verdoolde en ziedende verontwaardi
ging over zooveel vrü moedigheid. Hü is
zonder twüf«l na dr. Colün de meest sug
gestieve spreker in het Kabinet.
Minister Gosellng doet echter In welspre
kendheid en feillooze woordenkeus voor
hem niet onder. Sinds de heer Wenijelaar
verklaard heeft, dat deze Minister zoo ge-
vaarlük Is, juist omdat hü zoo knap Is, pro-
beeren sommige sprekers van llnksch zich
aan den greep van zün logica te ontworste
len, maar tot nu toe schünt dat slechts ma
tig tg. lukken. Wülen prof. Struycken,, werd
om^zün vlümscherpen betoogtrant In Inter
nationale kringen ,Je couteaiF’ genoemd;
op minister Gosellng zou het oeeld van de
floret niet kwalük passen.
Minister Van Boeüen spreekt veel, snel
en gedetailleerd, maar hü spreekt ook
toonloos en zoekt zün kracht meer in de
hoeveelheid'dan In de kwaliteit züner argu
mentatie en zinswendingen. Maar Ik hoorde
eün bekwaamheid floor verschillenden, die
met hem van gedachten gewisseld hadden,
prüzen.
Minister Van Dük is zeker geen poëft;
wie zou dat ook van den minister van De
fensie verlangen? Maar wat zijn redevoe
ringen aan stülbloempjes missen, wordt
rükelük aangevuld door een verbluffende
deskundigheid en een pünlüke nauwgezet
heid. Deze Minister heeft nu eenmaal den
polltieken wind ixvden rug en hü maakt
daar een gepast gebruik van.
Datzelfde durf ik niet te zeggen van
onzen opperschoolmeester prof. Slotemaker
de Bruïne.
HU heeft veeleer den wind tegen;
terwül anderen In een dergelüke situatie
met laveeren nog voorwaarts weten te ko
men, heeft deze Minister van Onderwüs
daartoe geen vaardigheid, maar trouwens
ook weinig neiging getoond, fyo werd hü
„de man, die de klappen krijgt”; maar Ik
had wel eens den indruk, dat men hem "biet
voor een deel althans kwalijk genomen
heeft, wat eigenlük aan den wind was te
wijten.
Het hoofd van Waterstaat is een der
vondsten van dr. Colün, een der twee neu
tralen In het positief christeUJk Kabinet.
Het hof wm in de zaal terug. Met zün bel
schiep de president weer stilte. Hü had den pas
in zün band en wendde zich het eerst tot Eliza
Merrem.
„Getuige gaat u voorloopig eens zitten.
Getuige John, komt u eens hier.
De oude man stond moeizaam op. Hü maakte
nu een geheel anderen Indruk dan voorheen, en
scheen geschokt.
.Meneer John. Ik heb daarnet even gewacht
met u op den ernst van den eed te wüzen. Ik
-- - wilde eerst de andere getuigen hooren.
Jenkins wilde zün pas terug hebben, maar John, u u oud m^n ^na Wllt
U uw geweten nog ontlasten? U kent toch de ge
volgen welke een valsche verklaring onder
eede voor u hebben kan. Hebt u, aan uw ge
tuigenis van zoo straks misschien nog iets toe
te voegen?"
„Meneer de president, ik ben een oud num ik
ben büna blind....”
„U neemt dus uw verklaring terug?"
.Münheer de president, die meneer daar
heeft het mü tech zoo voorgepraat, ik wist het
niet precies. Ik heb met zooveel menschen te
doen."
De president werd buitengewoon ernstig.
„Dus heeft u misschien van den getuige
Jenkins, zich noemend Robert Severing, van
dien münheer daar, dien u daarnet herkend
hebt, ook geld voor het afleggen van die ver
klaring ontvangen?" f
.Honderd pond voor vergoeding van reis
kosten en tüdvenuim. Maar ik geloof wsrke-
lük....1?
echtpaar ZUlstra,
dat temidden van
een schat cadeaux
bü den Kerstboom
troonde. Een fln-
delooze stroom
van
kwam over allen;
met koele vr^ndelükheid werden ze gegeven
en evenzoo aanvaard, maar geen Kerstlied
werd gezongen, de stemming ontbrak.
In een warm hoekje van de keuken nipte de
oude Dobler aan de warme punch en trok be-
haa$!’.*': aan zün neuswarmertje. Hü had
zich ’crrccnd met de gedachte, dat hü
eerst morgen bü Gretha zou zün, maar och.
Kerstmis duurde toch twee volle dagen en dan,
zün ultgaanéverlof was onbepaald.
Rciï 'ucezende stemmen, die Steeds dichterbü
kwamen, stoorden zün gepeins; in optocht
kwamen ze binnen, de kinderen voorop, dan de
bedienden. Even was het stil, de beklemming
van daar juist moest wegtrekken, dan babbelde
Elsje; v
„Kerstman, hebt u „voor ons ook Iets meege
bracht?”
De oude Dobler glimlachte, zocht in aün zak
en haalde de beide appels te voorschijn.
Een drievoudig ,f>h” was het verrukte ant
woord der kinderen.
„Vertellen, Kystman," bedelde Elsje verder.
Én dan Het Dobler zün gedtfhten den vrüep
loop. Herinneringen aan Kerstvieringen uit sim
jeugd van thuis kwamen weer boven; stem
mingsvol waren se, vaak ook vroolük. Dan glun
derde zün gezicht en straalden zün oogen en
al maar vlugger bewogen zich zün lippen. Kerst
avond, Kerstnacht.... Nachtmis.... Als jong
sopraantje had hü de solo gezongen.... Bevend
herhaalden de smalle lippen de overbekende
woorden, een oude, gescheurde stem zong nog
weer eens de heerlüke melodie van het jBtllle
nacht, heilige nacht.” De een na den ander neu
riede na, al luider en luider, tot de keuken
ruischte van ingetogen Kerstvreugde.
De -kinderen ZUlstra luisterden, verrukt toe;
zoolets moois hadden ze nog nooit beleefd. Daar
vielen zelfs de vertellingen van Jansje en
die waren toch ook niet mis nog bü in het
niet.
Tot boven in de kamer, waar münheer en
mevrouw ZUlstra samen waren, drongen de
klanken van het Kerstlied door. Mevrouw legde
haar boek ter züde en zag strak voor zich uit.
Vroeger, bü haar thuis, had men op dezen avond
ook dit lied gezongen.- Mijnheer kneep nerveus
zün sigaret tusschen z’n vingers. In zün ver
beelding zag hü zich weer als koorknaap voor
de kribbe, het Kerstlied ultjabelend. HU perste
zün lippen opeen, büna had hü de strophen
meegezongen.
Beneden was het lied verklonken. Een ander
werd aangestemd. Toen verwüderde mevrouw
rich uit de kamer. Even luisterde zü aan de
trap, dan kwam zü op haar teenen naar bene
den. Door een kier in de keukendeur ontwaar
de zü het ontroerend tafereel. Als een levende
kerstman zat de oude daar, vlak voor hem de
drie kinderen. Toen kwam ook over mevrouw
ZUlstra het verleden terug, die zonnige tüd uit
rein kindergeloof. Voorzichtiglegde zich een
hand op haar schouder.
,J!31y, vrouwtje, eerst moest de Kerstman ko
men, om ons te toonen dat we op den verkeer
den weg sün.”
Des nachts om half vier werd de chauffeur
Evert wakker van het zacht ronken van den
motor. Even later gleed de wagen van het erf af.
„En het was bükans zeven uur, toen münheer
en mevrouw weer terugkwamen," verzekerde hij
later nadrukkelük in de keuken.
In den middag reed de wagen weer uit; nu
bracht hü den kerstman weg, de dicky-seat was
vol geladen. (Nadruk verboden)
de rechters waren nog niet verdwenen of de
storm brak los luid sprekend en partü kiezen
voor en tegen.
Eliza Merrem stond nog voor de verlaten
groene tafel, als had zü alles om zich heen ver
geten.
Iracema lag achterover in de armen van een
verpleegster, die trachtte haar bü te brengen.
Jenkins was volkanen rustig gebleven en
schikte zün papieren.
.Doctor Vlelrz, gullen wü een oogenbllkje
wat frissche lucht gaan happen?”
Langzasun schreden zü op de deur toe, wear
hun echter twee gerechtsdienaars in den weg
traden.
„Wü kunnen u niet toestaan
Verlaten."
JBen Ik hier soms beklaagde?”
^Het is op het bevel van bet hof."
aBelachelükl"
parlementaire discussies
interrupties te reageeren.
Ik geloof niet dat er één minister Is,
wiens populariteit in het Parlement halen
kan bü die van mr. Steenberghe: eep goed
(debater, maar boven alles een man, die niet
méér belooft dan hü waar kan maken, en
dat laatste dan ook doet!
Van ’t zelfde hout is minister Romme
