DE VROUW EN HAAR TIJD
F
ie
r lottcn en
Aardappelen
DE MUTSENMODE
CYCLAAM
pannen
De witte
Het
haar
magisch
Sneeuwwitje
1
Hoe verf ik mijn
zelf?
cheepsrecht
ZATERDAG 4 MAART 1939
MODEBLADEN
Niet altijd even flatteus
Diet Kramer
en
LAMPEKAPPEN
Driemaal is....
n
DE HUISVROUW, DIE
OVERAL RAAD OP WEET
„Onze kinderen
PAK OP PAK MEE
en
van
die
ik
Cl. E.
Clara.
Adres
Naam
door Percy King
my
naar
of de
Wordt vervolgd)
v
V'
Kerstroos en cyclaam op het einde van den bloei. Op lage bankjes voor het
groote raam krijgen de planten volop licht
mijn
haar
Keith liet t bij een hoofdknik; hij vertrouwde
zijn stemgeluid niet.
,,’k Ben de administrateur
eens
te
scheutje
blijft.
Ten vierde kunt u uw aardappelen eens in de
schil koken. Goed schoon geborstelde exemplaren
kookt u zonder zout gewoon gaar, u stoomt ge
woon en dient ze direct op met zout en ge
smolten boter. U zult uw „gewone" aardappel
nauwelijks herkennen.
llllilllllltlIlllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIHIIII
WOL
Ten eerste maakt u eens pommes frites.-
mijdt geschilde, rauwe aardappelen in
reepjes, schudt er in de vei
laat het geheel een uur uitlekken,
reepjes in een doek en dompelt ze in
dampend frituurvet. Als ze mooi goudbruin zijn
even laten uitlekken op grauw papier en op-
pessen, dat uw huisgenooten ze niet onder uw
handen weggrissen.
U
dunne
•t wat zout over,
droog de
blauw
I
Een ontelbaar aantal malen schuift de pols
van de vrouw, die op kantoor werkt, over het
papier, langs het boek, over de tafel. Een man
chet, die klokke negen in den ochtend smette
loos wit was, is, als de klok het sluitingsuur
slaat, grauw en grijs en geeft een ongesoigneer-
den indruk. Hoe verzorgd een stijl volle afwer
king aan de hand overigens ook staat.
Het practische kantoormeisje is er misschien
toe overgegaan, stijve wit papieren manchetjes
te dragen om de mouw van haar japon te be
schermen, maar sterk .zijn deze niet.
Mogelijk houdt bovenstaande schets een op
lossing in.
Van dun wasdoek in een vroolijke kleur, har-
monieerend met de kanloordracht, knippen we
dit flatteuze stelletje, dat niet alleen sterk en
gemakkelijk te onderhouden is, maar dat
geenszins misstaat. Zeil- of wasdoek voegt zich
willig en laat zich uitstekend reinigen met lauw
water of water en zeep.
Practischer kan het niet!
Ten derde ken ik nog een schotel, genaamd
aardappelen au gratin. Hiervoor snijdt u wat
koude aardappelen in plakken, kruidt hen met
nootmuskaat, zout, peper en ongeveer een half
ons gemalen oude kaas. Leg deze toebereide
plakken in een met boter ingevetten, vuurvasten
schotel. Doe er een wat smakelijke witte saus
overheen u weet wel, boter, bloem, een
spoortje ui, wat bouillon of melk bij het laat
ste wat zoet en peper-en nog wat kaas. Maak
het bovenvlak met een mes glad en strooi er be-
schuitkruim of broodkruim ovey. Een paar
klontjes boter schaden niet en het geheel ver
dwijnt ongeveer vijftien minuten in den warmen
oven.
Wist V, dat U ook heel gemakkeljjk üw lam-
pekap. b.v. een shantung, met een Lux-sopje
weer schitterend helder kunt krijgen? Zy wordt
als nieuw! Bekijk haar echter eerst nauwkeu
rig, of er soms slytgaatjes in zijn. Verder be
handelt men haar als volgt
Het verdient aanbeveling, een zeer drogen
dag uit te zoeken om het drogen van de kap te
bevorderen. De kap wordt eerst goed nat* ge
maakt in lauw, bijna koud water met een
scheutje azijn in een groote teil. Vervolgens
haalt men haar in een lauw, bijna koud Lux-
sop (1 flinke eetlepel Lux op 1 Liter water) op
Breit cU reeds met Ne veda-Wol T
Aan Nevada. Heerengr. 483, A’d.-C.
M., U gelieve mij gratie te zenden
een Neveda-breipatroon voor een
Damesblouse, Deuxpièces, Heeren-
slipover of Meisjesjurkje (doorhalen
wat niet verl. wordt), en den naam
van den Neveda-winkelier te mijner
stede op te geven. VIII
,,’k Ben de administrateur van Travellers
House. zei de man met een buiging. ',,’k Moet
u er attent op maken. Mr. Cullingwood, dat, als
u de kamer wilt aanhouden, u vooruit zult
dienen te betalen. U hebt geen bagage. *t Is
een regel van ’t huis, waaraan streng de hand
wordt gehouden."
Met geweldige inspanning slaagde Keith er in,
zich te beheerschen, en hij verbaasde zich daar
zelf over. Zóó heftig was de reactie geweest,
dat *t weinig gescheeld had, of hij was in een
daverenden ifch uitgebarsten. Hij graaide in
zijn vestzak, overhandigde den man vier shil
ling.
„Voor dezen en den volgenden dag." Hij sloot
de deur achter den administrateur, die zich
uitputte in verontschuldigingen, dat hij ge
noodzaakt was geweest, een gast lastig te val
len. Cullingwood plofte op een stoel neer,
voelde, hoe zijn hart nog steeds onrustig sloeg,
,,’t Zal je overkomen!’’ mompelde hjj halfluid.
„Had die kerel geen geschikter moment kunnen
uitkiezen, om de huur op te halen?”
Allengs herwon Keith zijn kalmte; hjj ge
voelde zich in staat, de situatie onbevangen
onder 't oog te zien. 1 Ongelegen bezoek van den
administrateur had ook zijn goede zijde ge
had: Cullingwood was nu tot de overtuiging
gekomen, dat de schuilplaats, waarop hij tegen
advocaat Oakton zoo gepocht had, in werke
lijkheid aan veiligheid een massa te wenschen
liet.
Ten tweede bestaan er ook aardappelcroquet-
jes. Hiervoor kunt u ook aardappelen van den
vorigen dag nemen, die u door een pureeknijper
werkt, en vermengt met wat zout, peper, wat
melk, niet te veel, een ei en flink wat peterselie.
Van dit mensel maakt u heel kleine croquetjes,
die u door el-wit en paneermeel haalt en vervol
gens bakt in frituurvet.
Deze practische vinding werd gede
monstreerd op een uitvindingen-ten-
toonstelling. Het draagbare wiegje in
den kinderwagen, waardoor de moeder
haar baby gemakkelijk kan verplaatsen.
Nog een paar stappen verder op het ge
bied van verfijnd, practische uitvindin
gen en men zal den cirkel doorloopen
zijn, die uiteindelijk terugkomt bij de
slendang van de vrouw in Indie of de
draagbare wiegjes van lichten berkebast,
waarin de Finmarksche moeders hun
kindertjes transporteeren
„Dezelfde. Mr. Oakton.”
„Nu, vrind, dan heb jij Je er leelijk ingewerkt!
Had je bij Dean dat plannetje al in Je hoofd?
Zat je je soms moed in te drinken?"
„Dat is van minder belang, vindt u ook
niet? De hoofdzaak, Mr. Oakton, is. dat 'k een
gehaalden advocaat noodig heb. "k Heb hem
bliksems hard noodig. Als de politie me een
maal bij de kladden heeft, is ’t te laat. Kan Tc
u zoo gauw mogelyk spreken?”
De advocaat bedacht zich een oogenblik.
„Zeker. Waarom niet? Kom dan maar direct
naar mjjn kantoor.”
„En op die manier den agenten in de armen
loopen? Merci! Daar voel "k niets voor! 'k "Zit
ergens, waar 'k me zoo veilig voel als in Abra
hams schoot, en met geen tien paarden krijgt
u er me vandaanKunt niet
komen?"
Ditmaal duurde de pauze iets langer.
„Dat kan." zei Oakton toen. „Wtór?”
„Kent u ’t logement Sun Inn op den hoek
an Glamis Road en Planet Street?”
„Jawel."
Jhi daar bivakkeer 'k. Zeg den portier, dat Tc
van uw bezoek afweet en neem de lift naar de
vierde verdieping. Kamer 252.”
„Allright. Blijf op me wachten. Seymour.”
.Jiogal glad! *k Zei u toch, dat 'k me hier
safe voel." Na dat antwoord legde Cullingwood
den ontvanger neer.
Met een vagen glimlach om den mond nam
hij zijn oude plaats aan 1 venster weer in. na
een tweeden stoel bijgetrokken te hebben,
waarop hjj zijn beenen uitstrekte. Dien morgen
staan, omdat ze alles, illes
hun eigen zwakke
dat
men haar eenige malen in
een
De korte, wijdvallende rok heeft het glans VIT
rijk gewonnen en overheerscht de voorjaars
mode. We zien dit overduidelijk gedemon
streerd in de tallooze modellen, die .Beyers
Mode für Alle” in 't Maartnummer ons brengt
De wijdvallende rok wordt aan het lijfje gerim
peld en is rondom geplooid of geheel klokkend.
Doordat de slanke taille zeer geaccentueerd
wordt, krijgt het geheel den „dlabolo-vorm."
Dat de blouse ook dit seizoen en vogue is,
toonen ons eenige andere pagina’s. Een negen
tal van de meest ulteenloopende modellen, zoo-
dat er voor lederen smaak iets tp vinden is.
Voorts brengt dit nummer vlotte waschjurkjes.
een en ander voor de garderobe van ons oudste
meisje, alsmede „varia”, waaronder gymnasti
sche oefeningen om het lichaam fit en fraai te
houden.
De Maart-afleverlng van het opvoedkundig
maandblad „Onze Kinderen" bevat een uitste
kend, richtinggevend artikel van In Te over de
boeken van Diet Kramer en van haar epigo
nen. waarin de schrijver, die haar epigonen af
maakt. het licht op de juiste wijze laat schij
nen op Diet Kramer.
Met deze schrijfster toch van ongetwijfeld
goede boeken, weet men in Katholieke krin
gen dikwijls geen raad.
Kunnen wh de rijpere jeugd deze boeken in
handen geven, ja of neen? We blijven het een
groot vraagteeken vinden.
Dat de rijpheid en het onderscheidingsvermo
gen van elk jeugdig mensch Individueel, om het
een boek van deze schrijfster al of niet m han
den te geven, door de ouders beoordeeld moet
worden, staat bij voorbaat vast, maar dat de
boeken van Diet Kramer, ondanks het volsla
gen gemis aan religiositeit toch niet af te
keuren zijn; -wordt hier op juiste en waardge-
rende wijze Uiteengezet Want „niet een rich
tingloos heidendom ohne weiteres is de Inhoud
van Diet Kramer’s boeken zeker niet van
Het Begin maar een heidendom, waaruit zich
de eeuwige onrust losmaakt van het mensehen-
hart. dat voor de aarde niet geschapen werd."
En daarvóór zegt schrijver: „Het meest opval
lende in de boeken van Diet Kramer is voor my
'niet, dat ze ongeloovig. maar dat ze eerlijk zijn.
Dit recht op den man af redeneeren, dit bran
dend eerlijke vragen naar den zin van het le
ven zet het niet-gelooven om in een zoeken naar
waarheid."
Zoeken is het kenmerk van de rijpende Jeugd
ZJj zoekt antwoord op de vele vragen, in boe
ken. Waardevol zijn eerlijke boeken. Waarde
voller zjjn boeken, waarin het religieuze niet een
verzwegen factor is.
In hetzelfde nummer van genoemd tijdschrift
vinden wij een artikel over het tekort aan ka
tholieke lectuur voor de rijpende jeugd
„Er zijn genoeg neutrale boeken", aldus de
schrijver J. B., „voor onze jonge menschen,
prachtig van opzet en keurig van uitwerking,
boeiend met echt levende menschen er in. En
die jonge menschen hebben problemen, écht
de jeugdproblemen...., waar ze echter mach
teloos tegenover
moeten uitvechten met
krachten. Dit essentieele ontbreekt: dat de
auteur hen schiep zónder de uitkijk naar bo
ven. naar „Boven!"
„Auteurs", roept sahrjjver aan het slot van
zijn artikel uit. en het is een noodkreet-
iemand, die het Jammerlijk tekort uit de er
varing maar al te goed kent: .hier ligt een
veld nog grootendeels braak. Schrijft boeken
voor de katholieke rijpende jeugd!"
Wjj onderschrijven gaarne:
„Hier is nog genoeg te doen!"
Een elfjarig Zweedsch jongetje, wonende bij
zjjn ouders in het kleine dorpje Sundsvall, had
zóóveel wonderheerljjks hooren vertellen over
de film „Sneeuwwitje en de zeven Dwergen”,
dat er een stout in de dubbele beteekenis
van dapper en van ondeugend plan in zijn
klein jongenshoofd je rijpte. Hij moest en hjj
zou Sneeuwwitje zien.
Maar dat was heelemaal niet zoo eenvoudig,
want in het kleine, vergeten dorp, waar hij
woonde, waren wel veel heerlijkheden te bele
ven voor kleine jongens, maar zulke machtige
verrukkingen als het zien van ’t levend sprook-
jes-prinsesje temidden van de dieren uit ’t
bosch en de dwergen, was er ten eenenmale
een onmogelijkheid.
Toch liet deze wensch aller wensten den elf
jarigen Olie niet los en 's avonds in zjjn bed in
't donker, veilig alleen onder de warme dekens,
werkte hij het plan uit, dat hem gansch niet
onmogelijk leek de reis naar Stockholm te
wagen, waar Sneeuwwitje dat had hij uit de
krant wel gezien in verschillende bioscopen
draaide.
Op school had hij geleerd en het ontelbare
malen op de landkaart gezien: Sundsvall lag
vijfhonderd kilometer van Stockholm.
Zóó wijs was hij wel met zijn elfjarige wijs
heid om tegen zijn ouders met geen enkel
woord over dit plan te kikken. Op een goedge
kozen moment vAst hjj zich stiekum van den
Inhoud van zijn spaarpot meester te maken,
een bedrag van vijftien kronen en hoe de
kleine Olie Johansson het aanlegde om zonder
spoorbiljet te reizen, vertelt deze ware geschie
denis niet na een lange treinreis stond hij
plotseling midden, in het tumult van Zwedene
hoofdstad.
de vuisten by de eerste de beste gelegen
heid zou hij ’t hem Inpeperen!
Hij stelde zich verdekt op, maaf zóó, dat hij
t tooneel aan de overzijde volgen kon. Een
kwartier verstreek, groeide tot bijkans een half
uur aan. Toen werd op de vierde verdieping
van de Sun Inn een raam opgeschoven. Een
detective stak 't hoofd naar buiten, riep wat
tegen zijn collega, die op poet stond. De man
schudde van neen. Even later kwamen de stillen
uit den zij-ingang onverrichter zake te voor
schijn, weldra gevolgd door de anderen uit de
hoofd-entrée. Zij delibereerden nog een oogen
blik, stapten in den auto en reden weg.
Keith ziedde van verontwaardiging. Hij snelde
naar de deur, om zonder verwijl gevolg te geven
aan zijn voornemen: advocaat Oakton op te
bellen en hem aan 1 verstand te brengen,
wat een doortrapte schoelje hjj was. Maar nog
vóór hij de deur bereikt had, werd geklopt. Met
een lichten kreet sprong Cullingwood terug,
alsóf hij op iets glibberigs had getrapt, ’t Hart
bonsde hem in de keel.
„Binnen!" riep hij schor.
In zjjn verbouwereerdheid was hij glad ver
geten. dat hij de deur van zjjn kamer afge
sloten had. ’t Kloppen werd herhaald; vervol
gens rammelde iemand aan den knop. Dit geluid
bracht Keith tot bezinning, 't Zou struisvogel
politiek zjjn, zich te houden, alsof hy niet op
zjjn kamer was Hjj deed de deur open on ‘t
ergste voorbereid.
Een lange, schrale man. met een vermoeiden
blik in de oogen. stond in den corridor.
„Mr. Cullingwood?" vroeg hij.
te werk. Ze neemt de
in de hand en laat ze
blad draaien. De gekookte eieren zullen
aanmerkelijk langer blijven draaien dan
ongekookte.
Merkt ze. dat het bereiden van een omelet
haar minder goed lukt, dan gebruikt ze de
omelet-pan niet’ voor het bakken van andere
spijzen, maar reserveert de koekepan speciaal
voor het bakken van den eierkoek.
die per ongeluk gekookte en ongekookte
eieren bij elkaar gebracht heeft en niet weet,
hoe ze te sorteeren. gaat op de volgende wijze
eieren stuk voor stuk
als een tol op het tafel-
dan
de
had hjj zich de weelde veroorloofd, een pakje
sigaretten in te slaan; ze zouden hem den tijd
op aangename wijze helpen korten. Ziezéo; nu
kon hjj de komende dingen af wachten! Nu zou
blijken, of advocaat Oakton voornemens was,
zijn schunnig spelletje met hem voort te zet
ten. Cullingwood vertrouwde hem voor geen
halve penny. Kwam Oakton werkelijk naar de
Sun Inn. dan was 't in orde. Gebeurde daaren
tegen ’t andere, dan
Keith stak een vijfde sigaret op aan 1
peukje van zjjn vierde. Geen kip kon de Sun
Inn in- of uitgaan, of hjj had 't in de gaten
Een half uur was verloopen, sedert hjj met
den adyocaat telefoneerde. Oakton bleef on
zichtbaar. Toen Keith echter nog een paar
minuten geduld geoefend had. kwam er actie
aan den overkant en kreeg hij ’t bewijs, dat 1
den advocaat er Inderdaad om te doen was, hem
van de vlakte te werken. Een polltie-auto
stopte voor de Sun Inn. Zes detectives sprongen
uit den wagen en splitsten zich onmiddellijk in
twee groepen; drie van hen begaven zich naar
den hoofd-, de drie overigen naar den zij-ingang.
Zoowel voor de entrée op Glamis Road als voor
die in Planet Street bleef een mannetje op
post staan; de rest verdween in ’t logement.
Cullingwood voelde zijn gezicht van veront
waardiging gloeien. Met een heftig gebaar
smeet hl) zijn sigaret tegen den grond, doofde
met een voet den regen van vonken, die ont
staan was. Oakton had dus geen tijd verloren
laten gaan en subiet Scotland Yard ingelicht,
waar ze den gezochten Sidney Seymour konoen
vinden! De onbetrouwbare schoft! Keith balde
Toen ik de vorige week over dé mutsen
sprak, ben ik misschien herinnert u het
zich met een zucht geëindigd. En ik heb
er over nagedacht en deze week nog eens rond
gekeken. maar die zucht was lang niet onge
motiveerd. Want maar zelden heb ik een klee-
dlngstuk gezien, waarbij de esthetica zoo met
voeten getreden werd als bij deze kappen. Wij
Hollanders zijn practische lieden. Wij weten te
roeien met de riemen, die wjj hebben. Wij
weten van niets iets te maken. Dat is natuur
lijk zeer loffelijk, als het resultaat goed is.
Maar wat heb ik dezen winter allerwege zien
gebeuren? Men trachtte van „niets" in casu
een oude wollen das .Jets”, in dit geval een
moderne muts te maken. Was dat ml noodig?
Hadden deze handigaards niet een modelletje
en een paar breinaalden met wat wol kunnen
opscharrelen of een flatteerend lapje laken of
fluweel en kunnen zorgen, dat hun warme muts
harmonieerde met hun mantel? Niets daarvan.
Vrouwen in keurige wintermantels en nette
bonte jassen takelden hun hoofd toe als wijlen
de Poolsche landverhuizers.
En dan hebben wij ook nog de gummi-mut-
sen. Heel practisch op de fiets, maar toch
eigenlijk bestemd om met een regenjas, liefst
in dezelfde kleur gedragen te worden en niet
zooals velen dat deden, by zeer gekleede man
tels. Werkeiyk, iets kan nog zoo practisch zjjn,
het oog wil ook wat. zooals een oud gezegde
luidt. Practisch en sieriyk kunnen heel goed
samen gaan, alleen het kost een beetje
moeite.
En nu nog de zeer smaakvolle kap, die hier
boven afgebeeld staat en die wellicht door de
meer luxueuzen onder de lezeressen als voor
beeld gebruikt kan worden.
Dit meisje draagt over haar avondtoilet een
cape van zwart fluweel. De kap is ruim en
mooi van snit, omzoomd door 'n zwaren rand
wit bont, wat werkeiyk een betooverend effect
maakt. Voor een Jong gezichtje een sprookjes
achtige omiysting.
Of de mutsendracht een lang leven bescho
ren is? Alles wyst er op. De modebladen ge
ven vele modellen van lange en halflange man
tels met kappen. Maar, je kunt het nu eenmaal
nooit weten met die grillige schepterzwaaister.
de mode. Als wy ons aan voorspellingen wil
len wagen, dan zou ik zeggen, dat het my niet
zou verbazen als het deze mutsen verging als
onze Russische laarzen, die ook nooit heele
maal verdwenen zijn, maar toch niet meer by
het chapiter .mode" te pas komen,
e
Een geïnteresseerd lezeres schryft:
Ik had van dat saaie Hollandsche haar, zoo n
kleur die niet te definieeren valt, die als het
haar vet wordt, grauw en ongezellig is en hee
lemaal niet flatteus. Ik zag hoofden, die ik
niet kon apprecieeren, die óf te rood ófte
oranje waren, ik zag ook mooi geverfde haren,
maar ik w!st. dat dit zeer veel onderhoud en
zeer veel geld kost ik keek weer naar mijn
saaie haar, enbesloot het zelf te verven
Ik kocht voor twintig cent henné naturel by
een drogist en maakte eerst staaltjes, door
kleine bosjes haar. 15, 20, 25 minuten en lan
ger in een oplossing van henné te leggen, en
aan de hand van die staaltjes ben ik op een
avond aan het werk getogen, wel is waar met
eenig vreezen en beven, maar wie niets waagt,
wint niets in dit ondermaansche
De behandeling deed ik als volgt:
Ik maakte, door wat koud water bij te voe
gen, een papje van de henné, verdunde dit een
weinig en zette het toen even op de kachel,
want de verf moet warm zyn als men ze ge
bruikt.
Ik waschte myn haar, droogde het een wei
nig af en smeerde toen met een lepel de henné
op en door het haar, zoodat het overal goed
raakte, vóór iets meer dan op de achterharen,
omdat de laatste eerder verf aannemen, en
vóór wil ook nog wel eens een gryzend haar
tje zitten!! Na het haar een paar minuten
goed bewerkt te hebben, de handen gestoken
in gummi-handschoenen, een oud schort voor
en het voorhoofd voorzichtig van vlekxen ont
daan te hebben, deed ik een paar oude lappen
om myn hoofd, daarna nog «n wollen lap en
zette me als een sheik meteen tulband op.
by de kachel, geduldig wachtende tot de verf
had ingewerkt.
En zie, ik had me er niet te veel van voor
gesteld, de lappen gingen er af en na mijn
hoofd eerst duchtig in warm water van de
henné ontdaan te hebben (het gemakkeiykste
is even boven het bad de warme waterstraal
over het hoofd te laten loopen) en nog
met shampoon het haar goed gewasschen
hebben, vertoonde het een nieuwen glans, een
nieuwe kleur en gloed en by dat alles
verrukte gezicht, dat myn saaie, leeiyke
verdwenen was en ik in het bezit was van als
het ware een nieuwen haardos.
Daags daarna liet ik het permanenten en de
kapper heeft me verzekerd, dat het heel goed
gedaan was en hy het me niet had kunnen
verbeteren. H. G.
De ongewone drukte schrikte hem geenszins
af en even dapper als hij de reis ondernomen
had. begaf Olie zich op weg om een bioscoop
te zoeken, waar hy de verwezeniyking van zyn
droom zou kunnen vinden. En lang duurde het
niet, of hy zag in een straat de levensgroote
afbeeldingen van de kleurige dwergen met hun
ooiyke snuiten en lange baarden en met ’t hart
kloppend van verwachting kocht hy een en-
trée-kaartje in Zweden is Sneeuwwitje toe
gankelijk voor eiken leeftyd en ging binnen
door de poort der genietingen.
,,’t Was precies zooals ik me het had voor
gesteld,” verklaarde hij naderhand.
Na in Stockholm wat rondgekeken te hebben
en in een hotel te hebben overnacht, nam dit
avontuur echter plotseling een jammeriyk
einde.
Een politie-agent, die op zyn qui vive was
en het inmiddels door den aether rondgeba-
zuinde signalement van een blond, elfjarig jon
getje goed in zich had opgenomen, meende, dat
het voorbyslenterende knaapje, dat met zulke
argeloos-verwonderde oogen de Stockholmsche
wereld bekeek, wel eens (ie gezochte verloren
zoem kon zyn.
En dat was het einde van het sprookje, dat
Olie uit Sundsvall zichzelf liet beleven. En dat
de schuld wUs van de tooverkracht, die er van
het verfilmde Sneeuwwitje en de Zeven Dwer
gen, uitgaat.
Voor de eene helft van de bewoners van Ne
derland is de aardappel het gewoonste en tevens
or.ontbeeriykste verschynsel by den maaltyd en
voor de andere helft, dat zyn zy die door ver
blijf in het buitenland, goeden smaak en open
b’ik ontdekt hebben, dat je ook nog tenders kunt
eten dan lederen dag aardappelen, 'vleesch en
groenten, het vervelendste.
En inderdaad ik ben het met de laatste helft
eens. de gewone aardappel is een uitzonderlijk
saai ding. Hy mag meer of minder goed ge
kookt zyn, bloemlg of niet, lederen dag trekt hy
veer dat zelfde domme gezicht van, .Daar heb
je my weer"
Een enkele maal krygen wy wel eens gebak
ken restjes, wat meestal ook geen tractatie is
vanwege Ket feit, dat de bakster alles tegelyk in
haar koekepan stopt. Als men aardappelen wil
bakken, dan moet men tn de pan met vet of bo
ter een klein scheutje slaolie er by maakt de
siukjes knapperig niet meer dan een even
bedekte bodem tegelyk leggen. Anders brandt de
onderste helft aan terwyi de bovenste ongebak
ken biyft. Wil men dit door roeren verhelpen,
dan krijgt men een nare brei van te harde en
te zachte stukken.
Behalve deze drie manieren, koken, bakken en
puree, ial ik u nu nog vier andere manieren aan
de hand doen om aardappelen voor den dag te
brengen, zoodat u als u wilt, lederen dag van
de week een variatie hebt; de stamppotdagen
nog niet eens meegerekend.
gebouw. Op 't dak stond in letters, die ’s avonds
verlicht werden, de naam: Sun Inn, ’t Had óók
een ingang in de zystraat; van zyn zitplaats af
kon Keith ze beide waarnemen. Terwyl hy de
oogen strak op de Sun Inn gevestigd hield,
vormde zich een denkbeeld in hem, eerst vaag,
allengs scherper omlynd. Opspringend, besloot
hy, onmlddeliyk naar dat idee te werk te gaan.
Op den corridor, schuin tegenover zyn kamer,
bevond zich een telefooncel. Hy zocht een num-
in den gids, draaide ’t Een halve minuut
wachten toen kwam een vrouwenstem over
de iyn.
„Kantoor van advocaat Oakton. Wie kan "k
zeggen, dat hem spreken wil?”
„Myn naam doet er voor u minder toe. Zeg
den advocaat alleen maar, dat 't een dringende
boodschap is. Heel dringend."
Na een korte pauze vernam Keith de stem
van den gevraagde.
„Hier Oakton. Met wien?”
.Met Sidney Seymour, Mr. Oakton.”
Cullingwood luisterde aandachtig.
advocaat eenig biyk van verrassing zou geven.
Indien hy al verrast was, dan liet Oakton er in
ieder geval niets van merken. Hy herhaalde
alleen lp vlakken toon:
„Sidney Seymour
.Jawel. U hebt gisteravond in Dean’s bar op
Millstream Road even met me gepraat.”
„Drommels. wacht eens! k Herinner me.
in ’t ochtendblad dien naam gelezen te hebben
In verband met een schietparty in een villa
te Streatham. Ben jy diezelfde Sidney Sey
mour V
en neer, waarna
byna koud water met een scheutje azyn
spoelt, tot het water helder biyft. Daarna
hangt men de kap te drogen, nadat men met
een badhanddoek het water zooveel mogelyk
van de zyde en het leton verwyderd heeft.
Daar de kap zoo snel mogelyk gedroogd moet
worden om het doorroesten van den vorm te
voorkomen, doet men het beste haar in den
wind te laten drogen, met een doek tegen het
daglicht beschermd.
Die vervloekte Oakton! Wat wilde de advo
caat hem op een schunnige manier er In
draaien! Die „Madame X" was al geen haar
beter! ’t Zou een dekselsche toer wezen, haar
op te snorren. Met den advocaat was dat een
ander geval, 't Adresboek zou hem de ge-
wenschte inlichting geven.
Keith trok een stoel naar ’t venster en ging
zitten, een opgetrokken knie tusschen de ge
vouwen handen. Beneden hem ’t gewone
schouwspel, dat iedere drukke Londensche ver
keersweg tegen ’t middaguur biedt: haastige
menschen. voortjakkerende taxi’s, denderende
vrachtauto’s, om' den haverklap een vooroy-
dreunende bus. Cullingwood evenwel zag niets
van dit alles; zyn oogen gingen rechts en links,
zonder dat hy iets van ’t stadsbeeld in zich
opnam.
Totdat hy, doelloos in de hoogte starend, aan
de overzyde. op den hoek van Planet Street,
oen tweede logement, van hetzelfde genre als
Travellers House, ontdekte, een massief, hoog
Een sprookjes-achtige
omlijsting voor een
jong gezichtje vormt
deze zwartfluweelen
kap afgezet met een
breeden rand wit bont
De witte cyclaam houdt me stil gezelschap,
'den heelen winter. Vóór December Is ze in
myn kamer gekomen en de bescheiden knop
pen. die nog als een mlnlatuur-parasolletje
strak ingerold ritten, beloven ^en durenden
bloei, zeker tot aan het voorjaar.
Maar het is ook koel, waar hy staat, zoodat
de plant niet, als in een overwarme kamer, zich
binnen een paar weken tyds hoeft dood te
bloeien.
Op myn vensterbank, ver van de kachel, die
Sporadisch brandt, kunnen de stevige, dofgroe
ne bladeren en de smettelooze witte bloemen
hun gave, gezonde mooiheid, dag in, dag uit
ten toon blyven spreiden.
Eiken ochtend krygt de plant op het scho
teltje een flinken scheut warm water, die gul
zig opgezogen wordt. En dat warme water doet
het ’m. Dat stimuleert de knopstelen om zich
eiken dag wat verder te rekken en als er één
lang genoeg uitgegroeid is, het styfpuntige
knopje aan het eind, zich té ontvouwen, zoo
omzichtig, als moesten uit een dichten cocon
vllndervleugeltjes te voorschyn komen.
Iets kleiner zyn de gesteelde vlinders.
In de kamer zyn uitgekomen, in vergelijking
met de bloemen, waar de plant mee pronkte.
Zóó uit de kas; maar ze zyn even ongerept en
gaaf en de steel draagt ze soepel, natuuriyker
dan de eerstuitgékomen bloemen, wier stengel
gehamasd werd aan een steun-yzerdraad.
Myn eerste werk is ook altyd om van fulke
stokstyf opgemaakte planten de yzerdraden uit
te trekken en den stelen de vryheld terug te ge
ven. om te groeien zooals ze willen. Dat is mis-
•chien uit kweekersoogpunt niet juist maar
daardoor is de heele plant ontegenzeglyk veel
mooier, vooral wanneer die op een vensterbank
staat en zeker als de plant hoog staat. Hoewel
men eigenlyk een plant zelden hoog moest zet
ten; zekér nooit boven oogshoogte. Dan nog
liever op den grond, omdat dat per slot de
natuuriyke hoogte is beter gezegd „laagte"
waarop een plant bedoeld is om door den
mensch gezien en bewonderd te worden.
Als van een bloem het randje bruin en dof
begint te worden, trek ik met een rukje den
bloemsteel uit. Een kwynende bloem schaadt
het gave van de plant in zn geheel; en er
zitten bloemen genoeg aan. Vyf tel ik er: vyf
groote, welgeschapen bloemen, als spierwitte
vlinders met teruggeklapte vleugels, die zitten
uit te rusten op den steel, klaar om hun
vlucht te nemen en weg te vliegen door het
open raam....