DE VROUW EN HAAR TIJD F ie r lottcn en Aardappelen DE MUTSENMODE CYCLAAM pannen De witte Het haar magisch Sneeuwwitje 1 Hoe verf ik mijn zelf? cheepsrecht ZATERDAG 4 MAART 1939 MODEBLADEN Niet altijd even flatteus Diet Kramer en LAMPEKAPPEN Driemaal is.... n DE HUISVROUW, DIE OVERAL RAAD OP WEET „Onze kinderen PAK OP PAK MEE en van die ik Cl. E. Clara. Adres Naam door Percy King my naar of de Wordt vervolgd) v V' Kerstroos en cyclaam op het einde van den bloei. Op lage bankjes voor het groote raam krijgen de planten volop licht mijn haar Keith liet t bij een hoofdknik; hij vertrouwde zijn stemgeluid niet. ,,’k Ben de administrateur eens te scheutje blijft. Ten vierde kunt u uw aardappelen eens in de schil koken. Goed schoon geborstelde exemplaren kookt u zonder zout gewoon gaar, u stoomt ge woon en dient ze direct op met zout en ge smolten boter. U zult uw „gewone" aardappel nauwelijks herkennen. llllilllllltlIlllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIHIIII WOL Ten eerste maakt u eens pommes frites.- mijdt geschilde, rauwe aardappelen in reepjes, schudt er in de vei laat het geheel een uur uitlekken, reepjes in een doek en dompelt ze in dampend frituurvet. Als ze mooi goudbruin zijn even laten uitlekken op grauw papier en op- pessen, dat uw huisgenooten ze niet onder uw handen weggrissen. U dunne •t wat zout over, droog de blauw I Een ontelbaar aantal malen schuift de pols van de vrouw, die op kantoor werkt, over het papier, langs het boek, over de tafel. Een man chet, die klokke negen in den ochtend smette loos wit was, is, als de klok het sluitingsuur slaat, grauw en grijs en geeft een ongesoigneer- den indruk. Hoe verzorgd een stijl volle afwer king aan de hand overigens ook staat. Het practische kantoormeisje is er misschien toe overgegaan, stijve wit papieren manchetjes te dragen om de mouw van haar japon te be schermen, maar sterk .zijn deze niet. Mogelijk houdt bovenstaande schets een op lossing in. Van dun wasdoek in een vroolijke kleur, har- monieerend met de kanloordracht, knippen we dit flatteuze stelletje, dat niet alleen sterk en gemakkelijk te onderhouden is, maar dat geenszins misstaat. Zeil- of wasdoek voegt zich willig en laat zich uitstekend reinigen met lauw water of water en zeep. Practischer kan het niet! Ten derde ken ik nog een schotel, genaamd aardappelen au gratin. Hiervoor snijdt u wat koude aardappelen in plakken, kruidt hen met nootmuskaat, zout, peper en ongeveer een half ons gemalen oude kaas. Leg deze toebereide plakken in een met boter ingevetten, vuurvasten schotel. Doe er een wat smakelijke witte saus overheen u weet wel, boter, bloem, een spoortje ui, wat bouillon of melk bij het laat ste wat zoet en peper-en nog wat kaas. Maak het bovenvlak met een mes glad en strooi er be- schuitkruim of broodkruim ovey. Een paar klontjes boter schaden niet en het geheel ver dwijnt ongeveer vijftien minuten in den warmen oven. Wist V, dat U ook heel gemakkeljjk üw lam- pekap. b.v. een shantung, met een Lux-sopje weer schitterend helder kunt krijgen? Zy wordt als nieuw! Bekijk haar echter eerst nauwkeu rig, of er soms slytgaatjes in zijn. Verder be handelt men haar als volgt Het verdient aanbeveling, een zeer drogen dag uit te zoeken om het drogen van de kap te bevorderen. De kap wordt eerst goed nat* ge maakt in lauw, bijna koud water met een scheutje azijn in een groote teil. Vervolgens haalt men haar in een lauw, bijna koud Lux- sop (1 flinke eetlepel Lux op 1 Liter water) op Breit cU reeds met Ne veda-Wol T Aan Nevada. Heerengr. 483, A’d.-C. M., U gelieve mij gratie te zenden een Neveda-breipatroon voor een Damesblouse, Deuxpièces, Heeren- slipover of Meisjesjurkje (doorhalen wat niet verl. wordt), en den naam van den Neveda-winkelier te mijner stede op te geven. VIII ,,’k Ben de administrateur van Travellers House. zei de man met een buiging. ',,’k Moet u er attent op maken. Mr. Cullingwood, dat, als u de kamer wilt aanhouden, u vooruit zult dienen te betalen. U hebt geen bagage. *t Is een regel van ’t huis, waaraan streng de hand wordt gehouden." Met geweldige inspanning slaagde Keith er in, zich te beheerschen, en hij verbaasde zich daar zelf over. Zóó heftig was de reactie geweest, dat *t weinig gescheeld had, of hij was in een daverenden ifch uitgebarsten. Hij graaide in zijn vestzak, overhandigde den man vier shil ling. „Voor dezen en den volgenden dag." Hij sloot de deur achter den administrateur, die zich uitputte in verontschuldigingen, dat hij ge noodzaakt was geweest, een gast lastig te val len. Cullingwood plofte op een stoel neer, voelde, hoe zijn hart nog steeds onrustig sloeg, ,,’t Zal je overkomen!’’ mompelde hjj halfluid. „Had die kerel geen geschikter moment kunnen uitkiezen, om de huur op te halen?” Allengs herwon Keith zijn kalmte; hjj ge voelde zich in staat, de situatie onbevangen onder 't oog te zien. 1 Ongelegen bezoek van den administrateur had ook zijn goede zijde ge had: Cullingwood was nu tot de overtuiging gekomen, dat de schuilplaats, waarop hij tegen advocaat Oakton zoo gepocht had, in werke lijkheid aan veiligheid een massa te wenschen liet. Ten tweede bestaan er ook aardappelcroquet- jes. Hiervoor kunt u ook aardappelen van den vorigen dag nemen, die u door een pureeknijper werkt, en vermengt met wat zout, peper, wat melk, niet te veel, een ei en flink wat peterselie. Van dit mensel maakt u heel kleine croquetjes, die u door el-wit en paneermeel haalt en vervol gens bakt in frituurvet. Deze practische vinding werd gede monstreerd op een uitvindingen-ten- toonstelling. Het draagbare wiegje in den kinderwagen, waardoor de moeder haar baby gemakkelijk kan verplaatsen. Nog een paar stappen verder op het ge bied van verfijnd, practische uitvindin gen en men zal den cirkel doorloopen zijn, die uiteindelijk terugkomt bij de slendang van de vrouw in Indie of de draagbare wiegjes van lichten berkebast, waarin de Finmarksche moeders hun kindertjes transporteeren „Dezelfde. Mr. Oakton.” „Nu, vrind, dan heb jij Je er leelijk ingewerkt! Had je bij Dean dat plannetje al in Je hoofd? Zat je je soms moed in te drinken?" „Dat is van minder belang, vindt u ook niet? De hoofdzaak, Mr. Oakton, is. dat 'k een gehaalden advocaat noodig heb. "k Heb hem bliksems hard noodig. Als de politie me een maal bij de kladden heeft, is ’t te laat. Kan Tc u zoo gauw mogelyk spreken?” De advocaat bedacht zich een oogenblik. „Zeker. Waarom niet? Kom dan maar direct naar mjjn kantoor.” „En op die manier den agenten in de armen loopen? Merci! Daar voel "k niets voor! 'k "Zit ergens, waar 'k me zoo veilig voel als in Abra hams schoot, en met geen tien paarden krijgt u er me vandaanKunt niet komen?" Ditmaal duurde de pauze iets langer. „Dat kan." zei Oakton toen. „Wtór?” „Kent u ’t logement Sun Inn op den hoek an Glamis Road en Planet Street?” „Jawel." Jhi daar bivakkeer 'k. Zeg den portier, dat Tc van uw bezoek afweet en neem de lift naar de vierde verdieping. Kamer 252.” „Allright. Blijf op me wachten. Seymour.” .Jiogal glad! *k Zei u toch, dat 'k me hier safe voel." Na dat antwoord legde Cullingwood den ontvanger neer. Met een vagen glimlach om den mond nam hij zijn oude plaats aan 1 venster weer in. na een tweeden stoel bijgetrokken te hebben, waarop hjj zijn beenen uitstrekte. Dien morgen staan, omdat ze alles, illes hun eigen zwakke dat men haar eenige malen in een De korte, wijdvallende rok heeft het glans VIT rijk gewonnen en overheerscht de voorjaars mode. We zien dit overduidelijk gedemon streerd in de tallooze modellen, die .Beyers Mode für Alle” in 't Maartnummer ons brengt De wijdvallende rok wordt aan het lijfje gerim peld en is rondom geplooid of geheel klokkend. Doordat de slanke taille zeer geaccentueerd wordt, krijgt het geheel den „dlabolo-vorm." Dat de blouse ook dit seizoen en vogue is, toonen ons eenige andere pagina’s. Een negen tal van de meest ulteenloopende modellen, zoo- dat er voor lederen smaak iets tp vinden is. Voorts brengt dit nummer vlotte waschjurkjes. een en ander voor de garderobe van ons oudste meisje, alsmede „varia”, waaronder gymnasti sche oefeningen om het lichaam fit en fraai te houden. De Maart-afleverlng van het opvoedkundig maandblad „Onze Kinderen" bevat een uitste kend, richtinggevend artikel van In Te over de boeken van Diet Kramer en van haar epigo nen. waarin de schrijver, die haar epigonen af maakt. het licht op de juiste wijze laat schij nen op Diet Kramer. Met deze schrijfster toch van ongetwijfeld goede boeken, weet men in Katholieke krin gen dikwijls geen raad. Kunnen wh de rijpere jeugd deze boeken in handen geven, ja of neen? We blijven het een groot vraagteeken vinden. Dat de rijpheid en het onderscheidingsvermo gen van elk jeugdig mensch Individueel, om het een boek van deze schrijfster al of niet m han den te geven, door de ouders beoordeeld moet worden, staat bij voorbaat vast, maar dat de boeken van Diet Kramer, ondanks het volsla gen gemis aan religiositeit toch niet af te keuren zijn; -wordt hier op juiste en waardge- rende wijze Uiteengezet Want „niet een rich tingloos heidendom ohne weiteres is de Inhoud van Diet Kramer’s boeken zeker niet van Het Begin maar een heidendom, waaruit zich de eeuwige onrust losmaakt van het mensehen- hart. dat voor de aarde niet geschapen werd." En daarvóór zegt schrijver: „Het meest opval lende in de boeken van Diet Kramer is voor my 'niet, dat ze ongeloovig. maar dat ze eerlijk zijn. Dit recht op den man af redeneeren, dit bran dend eerlijke vragen naar den zin van het le ven zet het niet-gelooven om in een zoeken naar waarheid." Zoeken is het kenmerk van de rijpende Jeugd ZJj zoekt antwoord op de vele vragen, in boe ken. Waardevol zijn eerlijke boeken. Waarde voller zjjn boeken, waarin het religieuze niet een verzwegen factor is. In hetzelfde nummer van genoemd tijdschrift vinden wij een artikel over het tekort aan ka tholieke lectuur voor de rijpende jeugd „Er zijn genoeg neutrale boeken", aldus de schrijver J. B., „voor onze jonge menschen, prachtig van opzet en keurig van uitwerking, boeiend met echt levende menschen er in. En die jonge menschen hebben problemen, écht de jeugdproblemen...., waar ze echter mach teloos tegenover moeten uitvechten met krachten. Dit essentieele ontbreekt: dat de auteur hen schiep zónder de uitkijk naar bo ven. naar „Boven!" „Auteurs", roept sahrjjver aan het slot van zijn artikel uit. en het is een noodkreet- iemand, die het Jammerlijk tekort uit de er varing maar al te goed kent: .hier ligt een veld nog grootendeels braak. Schrijft boeken voor de katholieke rijpende jeugd!" Wjj onderschrijven gaarne: „Hier is nog genoeg te doen!" Een elfjarig Zweedsch jongetje, wonende bij zjjn ouders in het kleine dorpje Sundsvall, had zóóveel wonderheerljjks hooren vertellen over de film „Sneeuwwitje en de zeven Dwergen”, dat er een stout in de dubbele beteekenis van dapper en van ondeugend plan in zijn klein jongenshoofd je rijpte. Hij moest en hjj zou Sneeuwwitje zien. Maar dat was heelemaal niet zoo eenvoudig, want in het kleine, vergeten dorp, waar hij woonde, waren wel veel heerlijkheden te bele ven voor kleine jongens, maar zulke machtige verrukkingen als het zien van ’t levend sprook- jes-prinsesje temidden van de dieren uit ’t bosch en de dwergen, was er ten eenenmale een onmogelijkheid. Toch liet deze wensch aller wensten den elf jarigen Olie niet los en 's avonds in zjjn bed in 't donker, veilig alleen onder de warme dekens, werkte hij het plan uit, dat hem gansch niet onmogelijk leek de reis naar Stockholm te wagen, waar Sneeuwwitje dat had hij uit de krant wel gezien in verschillende bioscopen draaide. Op school had hij geleerd en het ontelbare malen op de landkaart gezien: Sundsvall lag vijfhonderd kilometer van Stockholm. Zóó wijs was hij wel met zijn elfjarige wijs heid om tegen zijn ouders met geen enkel woord over dit plan te kikken. Op een goedge kozen moment vAst hjj zich stiekum van den Inhoud van zijn spaarpot meester te maken, een bedrag van vijftien kronen en hoe de kleine Olie Johansson het aanlegde om zonder spoorbiljet te reizen, vertelt deze ware geschie denis niet na een lange treinreis stond hij plotseling midden, in het tumult van Zwedene hoofdstad. de vuisten by de eerste de beste gelegen heid zou hij ’t hem Inpeperen! Hij stelde zich verdekt op, maaf zóó, dat hij t tooneel aan de overzijde volgen kon. Een kwartier verstreek, groeide tot bijkans een half uur aan. Toen werd op de vierde verdieping van de Sun Inn een raam opgeschoven. Een detective stak 't hoofd naar buiten, riep wat tegen zijn collega, die op poet stond. De man schudde van neen. Even later kwamen de stillen uit den zij-ingang onverrichter zake te voor schijn, weldra gevolgd door de anderen uit de hoofd-entrée. Zij delibereerden nog een oogen blik, stapten in den auto en reden weg. Keith ziedde van verontwaardiging. Hij snelde naar de deur, om zonder verwijl gevolg te geven aan zijn voornemen: advocaat Oakton op te bellen en hem aan 1 verstand te brengen, wat een doortrapte schoelje hjj was. Maar nog vóór hij de deur bereikt had, werd geklopt. Met een lichten kreet sprong Cullingwood terug, alsóf hij op iets glibberigs had getrapt, ’t Hart bonsde hem in de keel. „Binnen!" riep hij schor. In zjjn verbouwereerdheid was hij glad ver geten. dat hij de deur van zjjn kamer afge sloten had. ’t Kloppen werd herhaald; vervol gens rammelde iemand aan den knop. Dit geluid bracht Keith tot bezinning, 't Zou struisvogel politiek zjjn, zich te houden, alsof hy niet op zjjn kamer was Hjj deed de deur open on ‘t ergste voorbereid. Een lange, schrale man. met een vermoeiden blik in de oogen. stond in den corridor. „Mr. Cullingwood?" vroeg hij. te werk. Ze neemt de in de hand en laat ze blad draaien. De gekookte eieren zullen aanmerkelijk langer blijven draaien dan ongekookte. Merkt ze. dat het bereiden van een omelet haar minder goed lukt, dan gebruikt ze de omelet-pan niet’ voor het bakken van andere spijzen, maar reserveert de koekepan speciaal voor het bakken van den eierkoek. die per ongeluk gekookte en ongekookte eieren bij elkaar gebracht heeft en niet weet, hoe ze te sorteeren. gaat op de volgende wijze eieren stuk voor stuk als een tol op het tafel- dan de had hjj zich de weelde veroorloofd, een pakje sigaretten in te slaan; ze zouden hem den tijd op aangename wijze helpen korten. Ziezéo; nu kon hjj de komende dingen af wachten! Nu zou blijken, of advocaat Oakton voornemens was, zijn schunnig spelletje met hem voort te zet ten. Cullingwood vertrouwde hem voor geen halve penny. Kwam Oakton werkelijk naar de Sun Inn. dan was 't in orde. Gebeurde daaren tegen ’t andere, dan Keith stak een vijfde sigaret op aan 1 peukje van zjjn vierde. Geen kip kon de Sun Inn in- of uitgaan, of hjj had 't in de gaten Een half uur was verloopen, sedert hjj met den adyocaat telefoneerde. Oakton bleef on zichtbaar. Toen Keith echter nog een paar minuten geduld geoefend had. kwam er actie aan den overkant en kreeg hij ’t bewijs, dat 1 den advocaat er Inderdaad om te doen was, hem van de vlakte te werken. Een polltie-auto stopte voor de Sun Inn. Zes detectives sprongen uit den wagen en splitsten zich onmiddellijk in twee groepen; drie van hen begaven zich naar den hoofd-, de drie overigen naar den zij-ingang. Zoowel voor de entrée op Glamis Road als voor die in Planet Street bleef een mannetje op post staan; de rest verdween in ’t logement. Cullingwood voelde zijn gezicht van veront waardiging gloeien. Met een heftig gebaar smeet hl) zijn sigaret tegen den grond, doofde met een voet den regen van vonken, die ont staan was. Oakton had dus geen tijd verloren laten gaan en subiet Scotland Yard ingelicht, waar ze den gezochten Sidney Seymour konoen vinden! De onbetrouwbare schoft! Keith balde Toen ik de vorige week over dé mutsen sprak, ben ik misschien herinnert u het zich met een zucht geëindigd. En ik heb er over nagedacht en deze week nog eens rond gekeken. maar die zucht was lang niet onge motiveerd. Want maar zelden heb ik een klee- dlngstuk gezien, waarbij de esthetica zoo met voeten getreden werd als bij deze kappen. Wij Hollanders zijn practische lieden. Wij weten te roeien met de riemen, die wjj hebben. Wij weten van niets iets te maken. Dat is natuur lijk zeer loffelijk, als het resultaat goed is. Maar wat heb ik dezen winter allerwege zien gebeuren? Men trachtte van „niets" in casu een oude wollen das .Jets”, in dit geval een moderne muts te maken. Was dat ml noodig? Hadden deze handigaards niet een modelletje en een paar breinaalden met wat wol kunnen opscharrelen of een flatteerend lapje laken of fluweel en kunnen zorgen, dat hun warme muts harmonieerde met hun mantel? Niets daarvan. Vrouwen in keurige wintermantels en nette bonte jassen takelden hun hoofd toe als wijlen de Poolsche landverhuizers. En dan hebben wij ook nog de gummi-mut- sen. Heel practisch op de fiets, maar toch eigenlijk bestemd om met een regenjas, liefst in dezelfde kleur gedragen te worden en niet zooals velen dat deden, by zeer gekleede man tels. Werkeiyk, iets kan nog zoo practisch zjjn, het oog wil ook wat. zooals een oud gezegde luidt. Practisch en sieriyk kunnen heel goed samen gaan, alleen het kost een beetje moeite. En nu nog de zeer smaakvolle kap, die hier boven afgebeeld staat en die wellicht door de meer luxueuzen onder de lezeressen als voor beeld gebruikt kan worden. Dit meisje draagt over haar avondtoilet een cape van zwart fluweel. De kap is ruim en mooi van snit, omzoomd door 'n zwaren rand wit bont, wat werkeiyk een betooverend effect maakt. Voor een Jong gezichtje een sprookjes achtige omiysting. Of de mutsendracht een lang leven bescho ren is? Alles wyst er op. De modebladen ge ven vele modellen van lange en halflange man tels met kappen. Maar, je kunt het nu eenmaal nooit weten met die grillige schepterzwaaister. de mode. Als wy ons aan voorspellingen wil len wagen, dan zou ik zeggen, dat het my niet zou verbazen als het deze mutsen verging als onze Russische laarzen, die ook nooit heele maal verdwenen zijn, maar toch niet meer by het chapiter .mode" te pas komen, e Een geïnteresseerd lezeres schryft: Ik had van dat saaie Hollandsche haar, zoo n kleur die niet te definieeren valt, die als het haar vet wordt, grauw en ongezellig is en hee lemaal niet flatteus. Ik zag hoofden, die ik niet kon apprecieeren, die óf te rood ófte oranje waren, ik zag ook mooi geverfde haren, maar ik w!st. dat dit zeer veel onderhoud en zeer veel geld kost ik keek weer naar mijn saaie haar, enbesloot het zelf te verven Ik kocht voor twintig cent henné naturel by een drogist en maakte eerst staaltjes, door kleine bosjes haar. 15, 20, 25 minuten en lan ger in een oplossing van henné te leggen, en aan de hand van die staaltjes ben ik op een avond aan het werk getogen, wel is waar met eenig vreezen en beven, maar wie niets waagt, wint niets in dit ondermaansche De behandeling deed ik als volgt: Ik maakte, door wat koud water bij te voe gen, een papje van de henné, verdunde dit een weinig en zette het toen even op de kachel, want de verf moet warm zyn als men ze ge bruikt. Ik waschte myn haar, droogde het een wei nig af en smeerde toen met een lepel de henné op en door het haar, zoodat het overal goed raakte, vóór iets meer dan op de achterharen, omdat de laatste eerder verf aannemen, en vóór wil ook nog wel eens een gryzend haar tje zitten!! Na het haar een paar minuten goed bewerkt te hebben, de handen gestoken in gummi-handschoenen, een oud schort voor en het voorhoofd voorzichtig van vlekxen ont daan te hebben, deed ik een paar oude lappen om myn hoofd, daarna nog «n wollen lap en zette me als een sheik meteen tulband op. by de kachel, geduldig wachtende tot de verf had ingewerkt. En zie, ik had me er niet te veel van voor gesteld, de lappen gingen er af en na mijn hoofd eerst duchtig in warm water van de henné ontdaan te hebben (het gemakkeiykste is even boven het bad de warme waterstraal over het hoofd te laten loopen) en nog met shampoon het haar goed gewasschen hebben, vertoonde het een nieuwen glans, een nieuwe kleur en gloed en by dat alles verrukte gezicht, dat myn saaie, leeiyke verdwenen was en ik in het bezit was van als het ware een nieuwen haardos. Daags daarna liet ik het permanenten en de kapper heeft me verzekerd, dat het heel goed gedaan was en hy het me niet had kunnen verbeteren. H. G. De ongewone drukte schrikte hem geenszins af en even dapper als hij de reis ondernomen had. begaf Olie zich op weg om een bioscoop te zoeken, waar hy de verwezeniyking van zyn droom zou kunnen vinden. En lang duurde het niet, of hy zag in een straat de levensgroote afbeeldingen van de kleurige dwergen met hun ooiyke snuiten en lange baarden en met ’t hart kloppend van verwachting kocht hy een en- trée-kaartje in Zweden is Sneeuwwitje toe gankelijk voor eiken leeftyd en ging binnen door de poort der genietingen. ,,’t Was precies zooals ik me het had voor gesteld,” verklaarde hij naderhand. Na in Stockholm wat rondgekeken te hebben en in een hotel te hebben overnacht, nam dit avontuur echter plotseling een jammeriyk einde. Een politie-agent, die op zyn qui vive was en het inmiddels door den aether rondgeba- zuinde signalement van een blond, elfjarig jon getje goed in zich had opgenomen, meende, dat het voorbyslenterende knaapje, dat met zulke argeloos-verwonderde oogen de Stockholmsche wereld bekeek, wel eens (ie gezochte verloren zoem kon zyn. En dat was het einde van het sprookje, dat Olie uit Sundsvall zichzelf liet beleven. En dat de schuld wUs van de tooverkracht, die er van het verfilmde Sneeuwwitje en de Zeven Dwer gen, uitgaat. Voor de eene helft van de bewoners van Ne derland is de aardappel het gewoonste en tevens or.ontbeeriykste verschynsel by den maaltyd en voor de andere helft, dat zyn zy die door ver blijf in het buitenland, goeden smaak en open b’ik ontdekt hebben, dat je ook nog tenders kunt eten dan lederen dag aardappelen, 'vleesch en groenten, het vervelendste. En inderdaad ik ben het met de laatste helft eens. de gewone aardappel is een uitzonderlijk saai ding. Hy mag meer of minder goed ge kookt zyn, bloemlg of niet, lederen dag trekt hy veer dat zelfde domme gezicht van, .Daar heb je my weer" Een enkele maal krygen wy wel eens gebak ken restjes, wat meestal ook geen tractatie is vanwege Ket feit, dat de bakster alles tegelyk in haar koekepan stopt. Als men aardappelen wil bakken, dan moet men tn de pan met vet of bo ter een klein scheutje slaolie er by maakt de siukjes knapperig niet meer dan een even bedekte bodem tegelyk leggen. Anders brandt de onderste helft aan terwyi de bovenste ongebak ken biyft. Wil men dit door roeren verhelpen, dan krijgt men een nare brei van te harde en te zachte stukken. Behalve deze drie manieren, koken, bakken en puree, ial ik u nu nog vier andere manieren aan de hand doen om aardappelen voor den dag te brengen, zoodat u als u wilt, lederen dag van de week een variatie hebt; de stamppotdagen nog niet eens meegerekend. gebouw. Op 't dak stond in letters, die ’s avonds verlicht werden, de naam: Sun Inn, ’t Had óók een ingang in de zystraat; van zyn zitplaats af kon Keith ze beide waarnemen. Terwyl hy de oogen strak op de Sun Inn gevestigd hield, vormde zich een denkbeeld in hem, eerst vaag, allengs scherper omlynd. Opspringend, besloot hy, onmlddeliyk naar dat idee te werk te gaan. Op den corridor, schuin tegenover zyn kamer, bevond zich een telefooncel. Hy zocht een num- in den gids, draaide ’t Een halve minuut wachten toen kwam een vrouwenstem over de iyn. „Kantoor van advocaat Oakton. Wie kan "k zeggen, dat hem spreken wil?” „Myn naam doet er voor u minder toe. Zeg den advocaat alleen maar, dat 't een dringende boodschap is. Heel dringend." Na een korte pauze vernam Keith de stem van den gevraagde. „Hier Oakton. Met wien?” .Met Sidney Seymour, Mr. Oakton.” Cullingwood luisterde aandachtig. advocaat eenig biyk van verrassing zou geven. Indien hy al verrast was, dan liet Oakton er in ieder geval niets van merken. Hy herhaalde alleen lp vlakken toon: „Sidney Seymour .Jawel. U hebt gisteravond in Dean’s bar op Millstream Road even met me gepraat.” „Drommels. wacht eens! k Herinner me. in ’t ochtendblad dien naam gelezen te hebben In verband met een schietparty in een villa te Streatham. Ben jy diezelfde Sidney Sey mour V en neer, waarna byna koud water met een scheutje azyn spoelt, tot het water helder biyft. Daarna hangt men de kap te drogen, nadat men met een badhanddoek het water zooveel mogelyk van de zyde en het leton verwyderd heeft. Daar de kap zoo snel mogelyk gedroogd moet worden om het doorroesten van den vorm te voorkomen, doet men het beste haar in den wind te laten drogen, met een doek tegen het daglicht beschermd. Die vervloekte Oakton! Wat wilde de advo caat hem op een schunnige manier er In draaien! Die „Madame X" was al geen haar beter! ’t Zou een dekselsche toer wezen, haar op te snorren. Met den advocaat was dat een ander geval, 't Adresboek zou hem de ge- wenschte inlichting geven. Keith trok een stoel naar ’t venster en ging zitten, een opgetrokken knie tusschen de ge vouwen handen. Beneden hem ’t gewone schouwspel, dat iedere drukke Londensche ver keersweg tegen ’t middaguur biedt: haastige menschen. voortjakkerende taxi’s, denderende vrachtauto’s, om' den haverklap een vooroy- dreunende bus. Cullingwood evenwel zag niets van dit alles; zyn oogen gingen rechts en links, zonder dat hy iets van ’t stadsbeeld in zich opnam. Totdat hy, doelloos in de hoogte starend, aan de overzyde. op den hoek van Planet Street, oen tweede logement, van hetzelfde genre als Travellers House, ontdekte, een massief, hoog Een sprookjes-achtige omlijsting voor een jong gezichtje vormt deze zwartfluweelen kap afgezet met een breeden rand wit bont De witte cyclaam houdt me stil gezelschap, 'den heelen winter. Vóór December Is ze in myn kamer gekomen en de bescheiden knop pen. die nog als een mlnlatuur-parasolletje strak ingerold ritten, beloven ^en durenden bloei, zeker tot aan het voorjaar. Maar het is ook koel, waar hy staat, zoodat de plant niet, als in een overwarme kamer, zich binnen een paar weken tyds hoeft dood te bloeien. Op myn vensterbank, ver van de kachel, die Sporadisch brandt, kunnen de stevige, dofgroe ne bladeren en de smettelooze witte bloemen hun gave, gezonde mooiheid, dag in, dag uit ten toon blyven spreiden. Eiken ochtend krygt de plant op het scho teltje een flinken scheut warm water, die gul zig opgezogen wordt. En dat warme water doet het ’m. Dat stimuleert de knopstelen om zich eiken dag wat verder te rekken en als er één lang genoeg uitgegroeid is, het styfpuntige knopje aan het eind, zich té ontvouwen, zoo omzichtig, als moesten uit een dichten cocon vllndervleugeltjes te voorschyn komen. Iets kleiner zyn de gesteelde vlinders. In de kamer zyn uitgekomen, in vergelijking met de bloemen, waar de plant mee pronkte. Zóó uit de kas; maar ze zyn even ongerept en gaaf en de steel draagt ze soepel, natuuriyker dan de eerstuitgékomen bloemen, wier stengel gehamasd werd aan een steun-yzerdraad. Myn eerste werk is ook altyd om van fulke stokstyf opgemaakte planten de yzerdraden uit te trekken en den stelen de vryheld terug te ge ven. om te groeien zooals ze willen. Dat is mis- •chien uit kweekersoogpunt niet juist maar daardoor is de heele plant ontegenzeglyk veel mooier, vooral wanneer die op een vensterbank staat en zeker als de plant hoog staat. Hoewel men eigenlyk een plant zelden hoog moest zet ten; zekér nooit boven oogshoogte. Dan nog liever op den grond, omdat dat per slot de natuuriyke hoogte is beter gezegd „laagte" waarop een plant bedoeld is om door den mensch gezien en bewonderd te worden. Als van een bloem het randje bruin en dof begint te worden, trek ik met een rukje den bloemsteel uit. Een kwynende bloem schaadt het gave van de plant in zn geheel; en er zitten bloemen genoeg aan. Vyf tel ik er: vyf groote, welgeschapen bloemen, als spierwitte vlinders met teruggeklapte vleugels, die zitten uit te rusten op den steel, klaar om hun vlucht te nemen en weg te vliegen door het open raam....

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 23