dertig
en
SPEELGOED-BEESTEN
MAKEN
Romantiek negentien negen
pannen
Menschen uit mijn wijk
(itL n loitfen en
cheepsrecht
Van jus en saus
Goedennacht
Tuinlaangasje
Automatisch geschilde aardappelen
Waarschuwing
Driemaal is
a
EEN WEINIG BEOEFENDE
TAK VAN HANDENARBEID
M 9
----
ZATERDAG 18 MAART 1939
i»
als biefstuk gaan eten, dan moeten wjj daar
had
dat de
als
of
CLARA.
f
ik
we, each te.
A. Bgl.
Naam
kindertjes
XIV
door Percy King
(Wordt vervolgd)
Ook de kruisbandschoenen zullen
gedragen worden
Den volgenden, ochtend kunt u er zeker van
lijn, dat er tenminste één is. die u met een op
geruimd gelaat goeden morgen zal wenschen!
mee
wordt het haarwasschen in benzine.
Wat het wasschen van kleedingstukken in
deze gevaarlijke stof betreft, laten wij genoem
den directeur verder aan het woord.
„Benzine heeft in tegenstelling tot tetra nog
beide
dit
even
wereld
wel een gedeelte van
hoofdbrekens
De
toorsmeid
WOL
Brei* g* reed* me* Neveda-Wel T
Aan Neveda, Heerengr. *83. A'd--C.
M., U gelieve mij gratie te zenden
een Neveda-breipatroon voor een
Damesblouse. Deuxpiècee, Heeren-
slipover of Meisjesjurk je (doorhalen
wat niet verl. wordt), en den naam
van den Neveda-winkelier te mijner
stede op te geven. VIII
ik nu te danken aan
zegt mejuffrouw
itnjjverheidschool heb ik wel
te zien. Het was eigenlijk
een andere eigenschap, waardoor het gebruik
daarvan zoo gevaarlijk is. Wanneer men zijden
of wollen stoffen in benzine wascht. dan worden
die stoffen electrtech geladen. Haalt men ze dan
uit de benzine, dan kunnen er electrische vonk
jes overspringen, die den damp, die boven het
waschbakje har^jt, kunnen aansteken of de
lucht van het vertrekje, waarin men bezig is
te wasschen. tot ontploffing brengen!"
Toen ik
helpen vroeg
net haar.
steeds te handhaven, hoewel, waarschijnlijk in
verband met het smalle middel, minder gepro
nonceerd.
Naast de zeer kleine hoeden is ook de hoed,
met de romantische, oploopende luifel opge
staan. Wederom een bewijs uit welk vaatje men
op het oogenblik het liefste tapt.
Evenals de .Jionne” uit de Romantiek met
haar belangstelling voor sport, paardrijden,
schietwerktuigen en karwatsen, hebben wij onze
sportkleeding. Hoewel ook deze den invloed van
de huidige mode ondergaan heeft, houdt zij toch
veelal haar op het practische Ingestelde Engel-
sche cachet. De rokken zijn ook kort en wijd,
de jasjes getailleerd of niet en de swagger is nog
steeds en vogue, echter in een lengte, die even
den rand van de er onder gedragen jurk vrijlaat
Zeker, onze kleeding Is dit seizoen gevarieerd
en smaakvol, echter allesbehalve eenvoudig.
Qesmokt vestje en twee gesmokte
partjes in de taille. Mitaines en
reticule
Een witkanten strookje aan den
onderrok mag even onder de japon
uitwippen
Als alles loopt, aooals het op het oogenblik
voorspeld wordt, dan zullen wij, moderne, ge
ëmancipeerde. werkende vrouwen ons dezen zo
mer hullen in gewaden, geïnspireerd op de mode
van de Romantiek en het Tweede Keizerrijk.
Het is een wonderlijk, maar aardig verschijnsel
en een bewijs, dat op den langen duur geen
vrouw bestand is tegen de aloude vrouwelfjke
koketterieën. Wjj hebben door de jaren heen de
vrouwenkleeding steeds meer zien terugkeeren
tot de zeer vrouwelijke lijnen, de kwikjes en
strikjes. Maar zoo volledig als dit jaar Is de
overgave nog niet geweest Het is aLsom men
zóó blij is met deze onderwerping aan de aloude
traditie, dat men niet genoeg kan werken met
zachte, dunne stoffen, met lint, met kant, met
bloemen, met borduursels.
Maar op de hoogte als wij zijn van de regelen
der hygiëne, zijn wij wel Zbo wijs ons niet te
buiten te gaan aan het exces der door ons thans
uitverkoren modetfjdperken, het Ingesnoerde
patroontje min
vóór je te zien."
„Juist dat heb
.goede opleiding”,
„Op de
leerd cril
goed, wrr
stellen. Hij eet en drinkt te veel; 't maakt een
mensch maar vadsig
Van Culllngwood's kant was de herkenning
niet vaag, doch positief. De man, die tegen den
muur geleund stond, was inderdaad de Benja
min Rafflll. die verscheidene jaren op de
Beveridge Manor had doorgebracht als secre
taris van zijn oom. Hij liet van de herkenning
evenwel niets merken, omdat hij nog niet wist,
waar hij aan toe was. waarheen dit alles leiden
zou. Op X oogenblik had Keith zich trouwens
wel met belangrijker dingen bezig te houden.
De deur van de kamer links in de hall was
wederom open gegaan en een man kwam zich
bij X gezelschap voegen. Hij was grooter dan
Cullingwood, aanmerkelijk forscher gebouwd
ook. Een afstootend heerschap. Hij deed aan een
zwaargewicht-bokser denken. Een enorm hoofd
stond op niet minder enorme schouders; de
mond was breed, met dikke lippen de neus plat.
De benaming krachtpatser was voor hem .♦-
knipt. Hij nam Keith met een geringschattend
glimlachje op, alsof hij te kennen wilde geven:
„Tegen zes van jouw kaliber speel ik t op mijn
sloffen klaar."
„We kwamen om Miss Falkner te spreken,"
legde Margaret haastig uit.
middel. Toch moet de taille slank zijn en op de
natuurlijke hoogte geaccentueerd. Ook hebben
wij den wijden rok der Romantiek geadopteerd
echter gecombineerd met den lust tot versiering,
die het tijdperk van het Tweede Keizerrijk ken
merkte. Wü dragen plpoigroepen met smock-
werk, kanten onderrokken, even zichtbaar, plls-
sées. inzetsels van kant. Echter verschilt onze
rok daarin met het historisch voorbeeld, dat wjj
behalve onzen eveneens op de Romantiek ge-
inspireerden kruisbandschoen ook onze niet in
witte, maar in ragdunne zijden kousen gestoken
beenen onder dien wijden rok uit te laten ko
men.
En tracht men zelfs niet hier en daar ons een
avondtoilet met de toch niet heel fraaie crinoline
van pl.m. 1855 een herleving die wij blijkbaar
te danken hebben aan het bezoek van de konin
gin van Engeland aan Parijs het vorige jaar
als dernier cri voor Je stellen?
De verbreede schouderlijn
de school
zwoegen met lappen en knippatronen
en pooten en wattevellen,
i onderdeelen de red-
het beest moesten pro-
Aan X begin van Ranelagh Road dankte Keith
de taxi af en wandelde met Margaret langzaam
naar nummer 72. De straat was matig vefflcht,
zij maakte den indruk, vroeger betere dagen ge
kend te hebben Tal van huizen stonden leeg
Cullingwood raadpleegde zjjn horloge.
„Prachtig op tijd, twee minuten voor tien. Hoe
zullen we onze entree maken? Stormenderhand
de vesting nemen, of als brave Londensche bur
gers eerst op X Belknop je drukken?"
„Aan X huis valt niets bijzónders te ontdek
ken. Er is ook geen sterveling in de omgeving
te zien. Ja, we zullen ons netjes gedragen,
Keith, en belet vragen. Wanneer Roberta
Falkner werkelijk tegen, haar wil In dat huis
moet blijven, hebben ze' natuurlijk maatregelen
getroffen en X minste is al, dat ze de deur op
den ketting houden. In dat geval schieten we
met een bestorming niets op. Vertoon jij je niet
direct. Ik zal voorgaan en zeggen, dat ’k met
een boodschap van Mr. Josuah Hulbert kom
voor een stuk, dat Miss Falkner vergeten heeft
te teekenen. Dan doen ze waarschijnlijk de deur
wel open. Jij kunt achter mij binnenglippen,
Keith.”
Cullingwood fronste de wenkbrauwen, deed
nog een laatste haal aan zjjn sigaret, gooide 't
peukje neer en doofde met zijn hak X vuur.
,,’t Klinkt oppervlakkig zoo kwaad niet,
maar....” Hij trok de schouders in een stugge
bewering op. „Veronderstel, dat de een of andere
patjakker zijn vuist uitsteekt, je in t gezicht
stompt en de deur weer dicht smijt? Ver
dorie. Peg, dan had jij vermoedeljjk een blauw
oog en we waren nog even ver!"
„We zjjn in Londen, Keitlf! En in een heel
fatsoenlijk deel van de stad! Daar stompen ze
een dame zoo maar niet een blauw oog!"
„■k Geef anders geen penny voor X stelletje,
dat met Miss Falkner en haar moeilijkheden
in verband staat! Ik bekijk de dingen altijd
van den nuchteren kant. Peg; Jij geeft er graag
een romantisch tintje aan Allright, we doen,
zooals Jij voorstelt, maar ik zal geducht op mijn
qui-vive zjjn."
Zij liepen de stoep op; Keith telde vijf treden
In de portiek drukte hjj zich stijf tegen den
zijmuur. Margaret schelde; X bleef donker en
stil in huis. Zij wachtte geduldig, alvorens op
nieuw een vinger^ opX knopje te leggen. Nu
kwam er beweging Xi!noen; een licht werd aan
geknipt. Culllngwoott constateerde, dat 't meisje
met haar veronderstelling gelijk had gehad; ‘t
gerammel van een ketting, die los gemaakt
werd, was hoorbaar. Toch ging de deur nog niet
open. Iemand maakte X ruitje los, vroeg:
.Moet u bij Mr. Rafflll zijn, miss? Hjj Is niet
thuis.”
..Niet?” Margaret's toon klonk onbevangen
vriéndelijk. „Tc Ben van X kantoor van Hulbert.
Poulds én Burgess. Chancery Lane. X Gaat over
een stuk Mr. Hulbert heeft gisteren Miss
Falkner eenige papieren voorgelegd en één er
van vergat ze te teekenen. U wilt X haar mis
schien wel even geven en Margaret stokte,
aarzelde een oogenblik. „Neen." zei ze toen.
.Mr. Hulbert stond er op, dat ik X Miss Falkner
pmoonlijk geven aow."
^tdrea -
brengen.
beesten
laatste
jarig meisje, dat met een flinke griep in Êed
lag, smeekte haar moeder om van haar mena
gerie toch asjeblieft dat nieuwe konijn in haar
bedje te mogen hebben: „U weet wel, dat nieu
we
Van den directeur van het veiligheidsmuseum
aangaande benzine- ge vaar.
„Ik acht het gevaar vooral van benzine zóó
groot, dat het gebruik daarvan in huis verbo
den moest worden."
Hoeveel ongelukken gebeureij er niet altijd
nog in huis door het onvoorzichtig omgaan met
benzine, waar onder meer ook mee bedoeld
mijn
Lankhout
ge-
- nooit
it Je daar maakte en zoo leerde Je wel.
de allerhoogste eischen stellen aan het zelf
vervaardigde. Als ik nu een nieuw product in
elkaar ga zetten, boetseer ik er telkens weer
aan. als ik het zoo mag noemen". Al ligt het
zwaartepunt in het maken van het patroon, X
vullen is eigenlijk ook nog een kunst op zich
zelf. Het moet stevig gebeuren en toch niet te
stijf, de beesten moeten soepel en zacht zjjn,"
„U leest zeker veel over dieren?”
„O ja. mijn dlerkundeboek van de school
banken heb ik altijd by de hand, daar kijk ik
telkens weer met het grootste plezier in. Maar
ik teeken ook graag. Op het oogenblik heeft
iemand bijvoorbeeld een Sneeuwwltjetafereel
bij me besteld, uitgezaagd in hout.”
„In hout?" verwonderen wij ons. Want dat
het maken van goed-beesten ook inspireert tot
het creëeren van menschen-caricaturen getuigt
de groep bestaande uit ..Betje" met boodschap
penmand, een livreiknecht. een negerjongen
en meer. Maar hout lijkt weer zoo heel anders
van bewerking, vraagt weer zulk ander gereed-
pastoor was niet thuis, maar de pas-
een deken voor mij en veel
„och érms." Anderen hadden de rest Geluk
kig! Toen ik terugkwam was de moeder nog
niet in slaap gevallen. Van twee tegen elkaar
geschoven stoelen werd een wieg gemaakt;
touwen om de leuningen moesten het kind
voor vallen behoeden. Het petroleumkacheltje
durfdéik niet uit doen, het steenen krot was
te koud en te vochtig, ’s Avonds om elf uur
ben Ik nog eens terug gegaan. Alles was in
Zegt ge uw kamer goeden nacht v^dr ge u
's avonds te rusten legt?
Het is namelijk een goede en prettige gewoon
te om dit nooit over te slaan.
Want de kamer ziet u de* ochtends mét een
zoo triest en hopeloos gezicht aan. als u haar
begroet precies' aooals het u behaagde haar
gisterenavond te verlaten; in een staat van vrij
verregaande verwaarlooeingt
Wat liggen de uitgelezen avondkranten daar
naar en oudbakken in den stoel.
Hoe benauwend die halfvolle aachbakjes met
het riekend poover restant van tabak, die met
de gesprekken is vervlogen.
De som dier kleine slordige restanten vormt
een soort tragedie.
Tragedie welke met opoffering van vijf minu
ten tljds kan worden tot een blijspel, mits die
vijf minuten een punt zetten achter den vortgen
dag. Het is doodeenvoudig Vóór ge u opmaakt
om de traptreden te gaan beklimmen, kijkt ge
critisch rond om vervolgens het vertrek aan een
snelle schoonheidskuur te onderwerpen. Kran-
ten worden dichtgevouwen en op hun vaste
plaats gelegd, verspreide papieren worden op
geraapt
wel plotseling stil was blijven staan Een slag
had hem met formidabele kracht onder de kin
getroffen. X Leek, alsof de dikzak in de hoogte
getild werd; een ondeelbaar oogenblik later kwam
hij met een doffen smak tegen den vloer
terecht.
Keith! Keith!" riep Margaret ontsteld uit.
„Was X wel noodig. om Ineens zóó geweldig van
leer te trekken?"
„We zijn in de vesting!” glimlachte hjj. ..En
de voorhoede van den vijand is buiten gevecht
gesteld! Wees niet benauwd; Falstaff gaat er
niet aan dood! Wel. verdikke, wien hebben
we daar?"
Een kleine, tengere man. wiens haren aan de
slapen sterk grijsden, was uit een deur links
in de hall gekomen. Over zijn gelaat lag een
trek van verbolgenheid, de dunne lippen waren
stijf op elkaar geklemd. Ondanks de harde lijnen
om den mond en X vijandig licht, dat nu in zijn
oogen blonk, was de indruk, welke hij maakte,
niet onsympathiek. Men gevoelde onmlddel-
lljk. met een heer te doen te hebben. Iemand,
die een belangrijk deel van zijn tijd met hoofd
arbeid moest doorbrengen. Zijn blik ging naar
den man op den grond, en van dezen naar
Cullingwood Een glimp van herkennen scheen
in zijn oogen te komen, vaag, onbestemd als
zag hij iemand, dien hij wel eens ontmoet had,
maar op X moment niet thuis kon brengen.
„MUn naam is Benjamin Raffill,” zei hij op af
gemeten toon. „Wat komt u hier doen? Hebt
hebt mijn butler bewusteloos geslagen?"
„Dat ging van een leien dakje, Mr. Raffill U
moet dier, dikkerd eens voor een poosje op dlëet
schap, andere techniek.
..Hier is mijn werkbank." Eén handgreep en
uit den wand klapt een ideaal, volmaakt ge
outilleerd werkbankje omlaag.
Wat een veelzijdigheid van kunnen spreekt
er uit deze besloten omgeving. En welk een
voldoeninggevende werkkring voor iemand,
die juist deze combinatie van begaafdheden
bezit en weet, dat ze met het werk van haar
handen zooveel blijdschap in kinderhartjes kan
Want „de kinderen hebben mijn
dolgraag", is het antwoord op onze
eigenlijk noodelooze vraag Een vijf-
De laatste stralen van de zomerzon hingen
aan de dakranden van mijn buurtje In de
smalle straten en de nauwe stegen kwamen
zij zelden verder; slechts een enkel, buitenge
woon begunstigd binnenplaatsje ving om 12
uur 's middags een paar warme zonnestralen
Nu Was het avond en de lucht stond dreigend
rood boven de hulzen, alsof er onheil moest
komen.
Voor de drie stappen breede steeg stond een
agent, die iedereen onderzoekend aankeek,
maar mijn verpleegsterssluier was blijkbaar
een geldig paspoort. Het Tuinlaangasje was
niet veel meer dan een breede goot van groo
te. ongelijke keien, te vuil zelfs voor de kin
deren, die de gewone bevolking van dergelijke
sloppen vormen en die niets anders te doen
hebben dan lederen vreemdeling joelend te es-
corteeren. In het Tuinlaangasje was dien avond
niemand. Achter enkele ramen scheen een
oude petroleumlamp en bij de „welgestelden"
een gaslicht In een kralen rand onder een wit
porcelelnen kap.
„Nummer 5a" stond op het briefje,
en dan sens komen kijken, om op ne* aacnei- i
tje te letten Zjj deed het tot half een 's nachts
En toen ik 's morgens om 7 uur binnenkwam,
leefde je nog Juist genoeg om mij in staat te
stellen je met water van de buurvrouw aan v
Onzen Lieven Heer terug te geven. Gelukkige
baby, je zult het zoo goed hebben, want je
was zeker de minste der' Zijnen.
Je moeder sliep toen je vertrok,
haar wakker maakte om haar te
ze met naar je. maar ik vertelde
„Alweer een steuntrekker minderzet ze
Bid voor je moeder, baby. Ik wil niet geloo-
ven, dat zij slecht was.
„Ach zoo! Excuseer, miss. WU sluiten 's avonds
secuur; X is den laatsten tijd niet erg veilig
in de buurt." X Ruitje ging dicht, de deur
open. Margaret stapte de hall in. op den voet
door Cullingwood gevolgd.
„Hé deed de bediende verwonderd ,,'k
Dacht, dat u alleen was, miss! Deze heer.” hij
kwam tegenover Keith staan, „zal buiten moeten
wachten."
Culltngwood grinnikte, ,,'k Hoorde je zeggen,
dat X den laatsten tijd niet erg veilig in deze
buurt is. Falstaff! Je wilt een armen drommel
daar toch niet aan wagen? 'k Ben een beetje
bang uitgevallen, weet je?” Zijn stem werd
eensklaps hard. „Die hand van mijn schouder
gauw!”
De bediende was iemand van respectabelen
omvang; een lui en gemakkelijk levehtje had
echter aan zjjn weerstandsvermogen geen goed
gedaan en zijn aanleg tot embonpoint sterk be
vorderd. Doch al zou de baas everr fit geweest
zijn, als hü nu vadsig was dan nog had
hoogstwaarschijnlijk de snelheid, de resoluutheid
van den aanval hem overrompeld. Slechts vaag
werd hij zich eenige handelingen bewust, die in
razend tempo elkander opvolgden; de tijd ont
brak hem ten eenenmale, om er zich rekenschap
van te geven, wat gebeurde. De bezoeker schudde
de hand af. die hem op den schouder gelegd
was Een voltreffer in de maagstreek deed den
dikkerd naar adem happen. Toen zag hij of
vermoedelijk méénde hij, dat hü X nog zag
den rechter arm van den jongen man omhoog
gaan en daarna wist de bediende een heelen
tijd niet meer, of de aarde nog draaide, dan
nen doen.” Een tipje van den sltiier, die het
geheim der eischen aan kinderspeelgoed ge
steld tot nog toe voor ons bedekte, wordt op
gelicht. ..Het moet ook prima materiaal zijn en
zeer schoon en zindelijk behandeld worden.
Daarom heb ik een witten vloer en werk ik
altijd met angstvallig schoone handen.
Ja. het materiaal is dikwijls heel moeilijk te
krijgen, die mollige, ruige stoffen zijn bijna
niet in den handel. Ik ben er altijd op tilt,
het allerbeste te vinden, omdat ik proefonder
vindelijk weet, dat dat minder gauw vuil wordt
Soms zoek ik dagenlang naar iets, als ik een
bepaald beest' wil gaan maken.
De moeder van een kindje, dat dol is op X
beertje uit het Engelsche boek van Winnie
the Pooh, heeft me gevraagd, dat voor-haar te
maken. Dan neem ik de illustratie er bij, dat
Is niet zoo moeilijk. Maar nu is er ook een
klein meisje, dat zoo graag Karr, den hond uit
..Niels Holgersson's Wonderbare Reis" wil heb
ben. Dat moet ik dan maar fantaseeren
„Dat is", vragen wjj: „zeker het moeilijkste.
van het wérk: het als X ware projecteeren op
papier van de fantasie, die op een gegeven
moment in u opkomt. Om uit een vlak knlp-
meer het levende konijn
Er zijn veel meer groote menschen, dan U
zoo oppervlakkig zoudt denken, die aan het
complex lijden, dat ze nog dolgraag een speel-
goed-beertje zouden willen bezitten: zoo'n
lichtbruine, ruige, even afgesleten Teddy, die
altijd even goedgehumeurd uit zijn kralen oog
jes kijkt. Of een heel zacht, mollig konijn met
hooge, van binnen lichtrose flapooren en een
eeuwig goedig dom gezicht.
De liefde, die je in je prille jeugd aan een
achten, met kapok gevulden beer of 'n krullig
wollig schaap of een zemelen hondje hebt ge
geven, was anders, veel inniger dan het gevoel
voor een koude, harde pop Daar is waar
schijnlijk iets van blijven hangen, onbewust
natuurlijk anders was het immers ook geen
complex en heel argeloos komt dat boven en
naar buiten als moeders speelgoed gaan koo-
pen voor haar kroost.
.Eigenlijk maak je de speelgoed-beesten voor
de moeders”, zegt mejuffrouw Lankhout wat
■chalks. Met het opengeslagen kinderboek van
den beer „Winnie the Pooh" zit ze aan haar
werktafel tusschen haar „Klkkerland"-schep-
«eltjes: konijntjes, aapjes, geestig gele giraffen,
ganzen met wijdopen snater-snavel, een leger
witwollen lammetjes, oolijke olifanten, een rui
ge fox met jonkie tusschen z'n voorpooten. een
droomenden bultigen dromedaris. Die stuk voor
stuk uit haar handige, we zouden bijna zeggen
liefkoozende vingers gekomen zijn.
We bezochten eens eer het atelier van een
■ehilderes. van een beeldhouwster, van een
dlversmidse en een weefster, maar dit was voor
bet eerst, dat we ons bevonden in het atelier
van een speelgoed-beesten-maakster. die ook
wel de eenige in Nederland zal zijn. Mejuf
frouw Lankhout exposeert in de hoofdstad aan
de Hacquartstraat no. 3b gedurende de maand
April op weekdagen van twee tot vijf, Dins
dagavond van 7 tot 10 voor alle belangstel
lenden, die van haar werk willen komen ge
nieten.
De lichte, vroolijke werkkamer met wit lino
leum op den grond en lichte muren, waar de
beesten in alle standen en opstellingen staan
uitgestald is een klein paradijs voor ieder, die
van dieren houdt èn van artistiek werk. Elk
creatletje is de moeite van het bekijken ten
volle waard. En mét de interesse is onze
nieuwsgierigheid naar de details van dit geko-
*en „vak" geprikkeld.
houdt zelf zeker veel van dieren?”
•Dolveel, ik herinner me nog goed, hoe
als kind van drie jaar nooit uit wilde gaan
sender mijn beest, een heel leelijk keeshondje
op afgesleten wieltjes, dat ik achter me aan
trok over de hobbelkeien van het Singel. La
ter was ik heel veel in Artis, ook om er stu
dies te maken en er te teekenen. Dat hoorde
ook bjj de opleiding. Hoewel er eigenlijk geen
speciale opleiding voor dit vak is. Ik heb han-
denarbeid-diploma en slöjd en volgde het
kunstnijverheidsonderwijs, waar men eigen-
Wk niet direct raad wist met mijn aspiraties.
Ik volgde daar toen maar lessen in teekenen.
boetseeren en timmeren.
.En in vaardigheid met de naald toch ze
ker?” In gedachten zie ik ineens onze klas op
de school voor maatschappelijk werk prutsen
en zwoegen met lappen en knippatronen van
olifantsooren en pooten en wattevellen, uit
•elke onwaarschijnlijk
dende naald en draad
duceeren. Dat was dan in het lesuur: kinder-
•wusementen.
„Stel u voor, ik was eigenlijk heelemaal niet
handig met naaiwerk (echte artiste denk ik),
ntaar ik heb het geleerd en het is heusch een
heel gepruts, kijkt u maar eens zoo'n oog van
*en olifant."
Eén rond wit viltlapje, dak geplakt lijkt, zoo
maar het is Inderdaad met minieme
steekjes bevestigd. Technisch volmaakt, maar
kunstzinnig niet minder, gezien de expressie,
dié er .met een enkel zwart steekje in gelegd
18.
.Ebi het moet heel stevig genaaid worden,
dat er nooit iets stukgetrokken kan worden
door peuterende kindervingertjes. Glazen of
•ralen oogjes neem ik liever niet voor het ge-
beesten moeten héél zacht zjjn, de
“kiertjes mogen zich nergens pijn aan kun-
Mjjn hart werd koud, maar ga eens een
strafpredikatie houden in een huls, waar geen
druppel water» is, om van melk niet te spre
ken. J
er wel een geoeene van het ®e“u-
soms meer hoofdbrekens koet dan het artikel
ju.? Hoe krijgen wij een voldoende hoeveel
heid van dit zeer gewenscht onderdeel van den
maaltijd, die toch smakelijk is?
Als men groot vleeech braadt, dan lost die
moeilijkheid zich meestal vanzelf <y. Pe,6^”
binatie van vet of boter en de uit X vleescn
gekomen sappen leveren meestal wel een hoe
veelheid, die afgemaakt met wat water vol
doende is Maar dan komt de strijd van „vet
en bruin". Het is het smakelijkst als t
zoo innig mogelijk verbonden zijn en om
te bereiken kan ik u een eenvoudig middeltje
aan de hand doen. n.l. het volgende.
Wanneer u het vleesch uit de pan genomen
heeft en u wilt wat water toevoegen doe
dat als het eenigszlns kan nooit eerder, want
dan kookt u uw vleesch inplaats van het te
braden deponeer dan in dit water een mes
punt goed tot een papje geroerde sago. Neem
vooral niet meer, want uw jus moet jus zijn
en geen pap Laat de jus even met dit meng
sel onder flink geroer doorkoken en het ggheel
is fraai gebonden, zonder dat iemand er u van
zal betichten met de jus geknoeid" te heb
ben
Bfj vleesch als biefstuk echter doet men wij
zer de jus met wat melk of room af te ma
ken. Biefstukjus ia een zalig iets, maar kost
baar. want de hoeveelheid hangt geheel van de
gebruikte boter af. Maar als wij
l™ -
ook de onkosten voor over hebben. Anders is
het zonde van het mooie vleesch.
Er zijn natuurlijk alle mogelijke middelen
in den handel om uw Jus te vermeerderen,
maar, hoewel niet onsmakelijk, hebben zij toch
mln of meer iets artificieels. Zelfs is er tegen
woordig echte jus in blik verkrijgbaar, als ik
het wel heb. een unoxfabrikaat. Dit is natuur-
HJk een groot gemak, als men weinig of geen
vleesch heeft.
In dezen tijd van schaarschte en dure groen-
ten wenden wij ons veel tot de peulvruchten,
zooals boonen. erwten, capucijners. En heeft u
nu wel eens geprobeerd uw goed behandelde
en gekookte witte boonen met tomatensaus te
eten? Dat is werkelijk heel smakelijk.
Een goede tomatensaus bereidt men
volgt:
Fruit een fijngesneden ui in flink wat bo-
ter. Voeg wat peper, een snuifje gedroogde
tijm en wat bloem toe onder goed roeren. Meng
hier een half blikje tomatenpuree door en
vervolgens langzaam, al roerende, een halven
liter bouillon van blokjes Wilt u er nog een
laurierblaadje in laten trekken, best. Is uw saus
gaar, zeef hem dan even en maak hem af
met wat citroensap en een half theelepeltje
suiker. Wilt u het erg mooi doen, roer er dan
voorzichtig een eierdooier door.
Nu nog een speksaus voor uw capucijners,
bruine boonen of erwten
Als uw spek gebakken spek en gebakken
uien hooren bij deze gerechten gebakken is,
laat u in het spekvet in een sauspan een uitje
fruiten. Daarbij roert u wat bloem, wat kerrie
en wat peper. Na flink roeren, al roerende wat
nat van de peulvruchten en als u het heeft
een restje Jus bijvoegen. Maak de saus af met
een halve dessertlepel stroop en een eetlepel
azijn. Voor grootere hoeveelheden natuurlijk
meer. Dit geldt voor ongeveer een halven liter.
Vergeet bij het opdienen niet een schaaltje
zure uitjes en augurkjes en laat u nooit wijs
maken. dat er peulvruchten bestaan die niet
een dag van te voren geweekt moeten worden.
Die groeien Biet op het ondermaansche.
Cl. E.
In de één-kamerwoning was vrouw Matter
moeder geworden. Het was hoog tijd, dat ik
kwam. De vrouw was geheel alleen en er was
niets in huis. Letterlijk alles ontbrak: bedde-
lakens. watten, verband, luiers, vaatwerk. Ik
was er op voorbereid en had verbandmiddelen
uit het wjjkgebouw meegenomen, maar toen ik
aan den slag wilde gaan, bleek de waterleiding
te zijn afgesloten. Een goedige buurvrouw
bracht warm water in een pannetje, omdat zij
zelf ook geen emmer bezat. Een paar oude
hemden werden tot een beddelaken geïmprovi
seerd en na een half uur was de vrouw ge
holpen. zoo goed en zoo kwaad als het ging
bij het schijnsel van een petroleumkacheltje,
want ook het gasbedrijf had wegens wanbeta
ling de levering gestaakt.
Maar het kind, de kleine rose baby,
kostbaar en met even veel pijn ter
gebracht als de kindertjes In de tulle-omwolk-
te wiegen van de Parklaan. die hun entrée
maken dhder een eerewacht van een dokter en
twee zusters? Wat aan te vangen met dathul-
pelooze hoopje mensch. dat nu al ultgestoo-
ten was door de wereld?
Vader zat in de gevangenis rijn vier jaren
uit en de menschen wisten al. dat het kind
wel niet veel beter zou wezen Wat weten wjj
alles toch precies!
„U kunt de baby niet bij u In bed houden
en zeker niet den eersten nacht, juffrouw."
Een plichtmatige en domme opmerking Er
was Immers geen kinderbedje. De vrouw keek
mij verwijtend aan en zei:
„Me zorg! Misschien ga ik d*r per ongeluk
wel op leggën, as ik in slaap val.”
Hoewel al reeds meer dan een halve eeuw
de geest der techniek op zoowat geheel onze
menschelijke samenleving is losgelaten, te de
hutetioudlng er nog het meest van verschoond
gebleven.
-Waschmachines, stofzuigers en eenige andere
uitzonderingen buiten beschouwing gelaten, zijn
er tal van zaken, als kopjes wasschen. aardappe
len schillen enz., waar onze cverovergrootmoe-
ders nog met kennis van zaken toezicht op zou
den kunnen houden.
Uit Amerika berichtte „Die UmschaU” on
langs, dat volgens een nieuwe methode
aardappelen in groote hoeveelheden automa
tisch geschild kunnen worden
De ongeschilde aardappelen worden hiertoe
gedurende 87 sec. achter elkaar door een
soort tunnel gevberd. waarin een zeer hooge
temperatuur heerscht. De schil gaat bladderen,
springt gedeeltelijk open en krult om. Daarna
worden de schillen door een waterstraal onder
hoogen druk er af gespoten en worden de al
dus geschilde aardappelen gedroogd. De groote
hitte tast enkel de schil aan. voedingszouten,
vitaminen enz. vlak onder de schil, blijven be
houden. terwijl z* volgen» de oude schilwjjze
verloren gaan.
De geschilde aardappelen, die in pakken van
175 kg. aan hotels en restaurants, en in pakken
van 2.5 kg. aan huisgezinnen worden geleverd,
vinden gretig aftrek.
X meisje, Roberta Falkner?”
■Nooit in mijn leven van gehoord."
"WeI. we krijgen gelegenheid, met haar ken-
™te maker). Want 'k gs met je mee, Keith.”
°en hjj een krachtig protest tegen dat voor-
“®nen wilde laten hooren, vervolgde Margaret
festuut„Beste jongen, ik vertegenwoordig
detectivebureau M. Townley, punt één. Dan
on x wel eens gebeuren, dat je bij je evoluties
•o vanavond een onbevoordeeld getuige noodig
’ka<Lj^Unt dan er 6611 derde punt
wait nu wel een compagnon, maar 'k weet
t geheel nog niet, wat 'k aan hem heb,
xL*?*” wU 'k Je eens aan X werk zien
“eschouw X als proefstoomen.”
oogen lachten in de zijne en daartegen
Jonge man als Keith Cullingwood niet
•■Vooruit dan maar, meisje! Je zin zal Je heb-
X 'ui ding niet vergeet jij maakt
publiek uit en ik ben de acteur, die allé rollen
X stuk vervult!"
hoofdzuster mij had gegeven, .Haam
gehuwd."