dertig en SPEELGOED-BEESTEN MAKEN Romantiek negentien negen pannen Menschen uit mijn wijk (itL n loitfen en cheepsrecht Van jus en saus Goedennacht Tuinlaangasje Automatisch geschilde aardappelen Waarschuwing Driemaal is a EEN WEINIG BEOEFENDE TAK VAN HANDENARBEID M 9 ---- ZATERDAG 18 MAART 1939 i» als biefstuk gaan eten, dan moeten wjj daar had dat de als of CLARA. f ik we, each te. A. Bgl. Naam kindertjes XIV door Percy King (Wordt vervolgd) Ook de kruisbandschoenen zullen gedragen worden Den volgenden, ochtend kunt u er zeker van lijn, dat er tenminste één is. die u met een op geruimd gelaat goeden morgen zal wenschen! mee wordt het haarwasschen in benzine. Wat het wasschen van kleedingstukken in deze gevaarlijke stof betreft, laten wij genoem den directeur verder aan het woord. „Benzine heeft in tegenstelling tot tetra nog beide dit even wereld wel een gedeelte van hoofdbrekens De toorsmeid WOL Brei* g* reed* me* Neveda-Wel T Aan Neveda, Heerengr. *83. A'd--C. M., U gelieve mij gratie te zenden een Neveda-breipatroon voor een Damesblouse. Deuxpiècee, Heeren- slipover of Meisjesjurk je (doorhalen wat niet verl. wordt), en den naam van den Neveda-winkelier te mijner stede op te geven. VIII ik nu te danken aan zegt mejuffrouw itnjjverheidschool heb ik wel te zien. Het was eigenlijk een andere eigenschap, waardoor het gebruik daarvan zoo gevaarlijk is. Wanneer men zijden of wollen stoffen in benzine wascht. dan worden die stoffen electrtech geladen. Haalt men ze dan uit de benzine, dan kunnen er electrische vonk jes overspringen, die den damp, die boven het waschbakje har^jt, kunnen aansteken of de lucht van het vertrekje, waarin men bezig is te wasschen. tot ontploffing brengen!" Toen ik helpen vroeg net haar. steeds te handhaven, hoewel, waarschijnlijk in verband met het smalle middel, minder gepro nonceerd. Naast de zeer kleine hoeden is ook de hoed, met de romantische, oploopende luifel opge staan. Wederom een bewijs uit welk vaatje men op het oogenblik het liefste tapt. Evenals de .Jionne” uit de Romantiek met haar belangstelling voor sport, paardrijden, schietwerktuigen en karwatsen, hebben wij onze sportkleeding. Hoewel ook deze den invloed van de huidige mode ondergaan heeft, houdt zij toch veelal haar op het practische Ingestelde Engel- sche cachet. De rokken zijn ook kort en wijd, de jasjes getailleerd of niet en de swagger is nog steeds en vogue, echter in een lengte, die even den rand van de er onder gedragen jurk vrijlaat Zeker, onze kleeding Is dit seizoen gevarieerd en smaakvol, echter allesbehalve eenvoudig. Qesmokt vestje en twee gesmokte partjes in de taille. Mitaines en reticule Een witkanten strookje aan den onderrok mag even onder de japon uitwippen Als alles loopt, aooals het op het oogenblik voorspeld wordt, dan zullen wij, moderne, ge ëmancipeerde. werkende vrouwen ons dezen zo mer hullen in gewaden, geïnspireerd op de mode van de Romantiek en het Tweede Keizerrijk. Het is een wonderlijk, maar aardig verschijnsel en een bewijs, dat op den langen duur geen vrouw bestand is tegen de aloude vrouwelfjke koketterieën. Wjj hebben door de jaren heen de vrouwenkleeding steeds meer zien terugkeeren tot de zeer vrouwelijke lijnen, de kwikjes en strikjes. Maar zoo volledig als dit jaar Is de overgave nog niet geweest Het is aLsom men zóó blij is met deze onderwerping aan de aloude traditie, dat men niet genoeg kan werken met zachte, dunne stoffen, met lint, met kant, met bloemen, met borduursels. Maar op de hoogte als wij zijn van de regelen der hygiëne, zijn wij wel Zbo wijs ons niet te buiten te gaan aan het exces der door ons thans uitverkoren modetfjdperken, het Ingesnoerde patroontje min vóór je te zien." „Juist dat heb .goede opleiding”, „Op de leerd cril goed, wrr stellen. Hij eet en drinkt te veel; 't maakt een mensch maar vadsig Van Culllngwood's kant was de herkenning niet vaag, doch positief. De man, die tegen den muur geleund stond, was inderdaad de Benja min Rafflll. die verscheidene jaren op de Beveridge Manor had doorgebracht als secre taris van zijn oom. Hij liet van de herkenning evenwel niets merken, omdat hij nog niet wist, waar hij aan toe was. waarheen dit alles leiden zou. Op X oogenblik had Keith zich trouwens wel met belangrijker dingen bezig te houden. De deur van de kamer links in de hall was wederom open gegaan en een man kwam zich bij X gezelschap voegen. Hij was grooter dan Cullingwood, aanmerkelijk forscher gebouwd ook. Een afstootend heerschap. Hij deed aan een zwaargewicht-bokser denken. Een enorm hoofd stond op niet minder enorme schouders; de mond was breed, met dikke lippen de neus plat. De benaming krachtpatser was voor hem .♦- knipt. Hij nam Keith met een geringschattend glimlachje op, alsof hij te kennen wilde geven: „Tegen zes van jouw kaliber speel ik t op mijn sloffen klaar." „We kwamen om Miss Falkner te spreken," legde Margaret haastig uit. middel. Toch moet de taille slank zijn en op de natuurlijke hoogte geaccentueerd. Ook hebben wij den wijden rok der Romantiek geadopteerd echter gecombineerd met den lust tot versiering, die het tijdperk van het Tweede Keizerrijk ken merkte. Wü dragen plpoigroepen met smock- werk, kanten onderrokken, even zichtbaar, plls- sées. inzetsels van kant. Echter verschilt onze rok daarin met het historisch voorbeeld, dat wjj behalve onzen eveneens op de Romantiek ge- inspireerden kruisbandschoen ook onze niet in witte, maar in ragdunne zijden kousen gestoken beenen onder dien wijden rok uit te laten ko men. En tracht men zelfs niet hier en daar ons een avondtoilet met de toch niet heel fraaie crinoline van pl.m. 1855 een herleving die wij blijkbaar te danken hebben aan het bezoek van de konin gin van Engeland aan Parijs het vorige jaar als dernier cri voor Je stellen? De verbreede schouderlijn de school zwoegen met lappen en knippatronen en pooten en wattevellen, i onderdeelen de red- het beest moesten pro- Aan X begin van Ranelagh Road dankte Keith de taxi af en wandelde met Margaret langzaam naar nummer 72. De straat was matig vefflcht, zij maakte den indruk, vroeger betere dagen ge kend te hebben Tal van huizen stonden leeg Cullingwood raadpleegde zjjn horloge. „Prachtig op tijd, twee minuten voor tien. Hoe zullen we onze entree maken? Stormenderhand de vesting nemen, of als brave Londensche bur gers eerst op X Belknop je drukken?" „Aan X huis valt niets bijzónders te ontdek ken. Er is ook geen sterveling in de omgeving te zien. Ja, we zullen ons netjes gedragen, Keith, en belet vragen. Wanneer Roberta Falkner werkelijk tegen, haar wil In dat huis moet blijven, hebben ze' natuurlijk maatregelen getroffen en X minste is al, dat ze de deur op den ketting houden. In dat geval schieten we met een bestorming niets op. Vertoon jij je niet direct. Ik zal voorgaan en zeggen, dat ’k met een boodschap van Mr. Josuah Hulbert kom voor een stuk, dat Miss Falkner vergeten heeft te teekenen. Dan doen ze waarschijnlijk de deur wel open. Jij kunt achter mij binnenglippen, Keith.” Cullingwood fronste de wenkbrauwen, deed nog een laatste haal aan zjjn sigaret, gooide 't peukje neer en doofde met zijn hak X vuur. ,,’t Klinkt oppervlakkig zoo kwaad niet, maar....” Hij trok de schouders in een stugge bewering op. „Veronderstel, dat de een of andere patjakker zijn vuist uitsteekt, je in t gezicht stompt en de deur weer dicht smijt? Ver dorie. Peg, dan had jij vermoedeljjk een blauw oog en we waren nog even ver!" „We zjjn in Londen, Keitlf! En in een heel fatsoenlijk deel van de stad! Daar stompen ze een dame zoo maar niet een blauw oog!" „■k Geef anders geen penny voor X stelletje, dat met Miss Falkner en haar moeilijkheden in verband staat! Ik bekijk de dingen altijd van den nuchteren kant. Peg; Jij geeft er graag een romantisch tintje aan Allright, we doen, zooals Jij voorstelt, maar ik zal geducht op mijn qui-vive zjjn." Zij liepen de stoep op; Keith telde vijf treden In de portiek drukte hjj zich stijf tegen den zijmuur. Margaret schelde; X bleef donker en stil in huis. Zij wachtte geduldig, alvorens op nieuw een vinger^ opX knopje te leggen. Nu kwam er beweging Xi!noen; een licht werd aan geknipt. Culllngwoott constateerde, dat 't meisje met haar veronderstelling gelijk had gehad; ‘t gerammel van een ketting, die los gemaakt werd, was hoorbaar. Toch ging de deur nog niet open. Iemand maakte X ruitje los, vroeg: .Moet u bij Mr. Rafflll zijn, miss? Hjj Is niet thuis.” ..Niet?” Margaret's toon klonk onbevangen vriéndelijk. „Tc Ben van X kantoor van Hulbert. Poulds én Burgess. Chancery Lane. X Gaat over een stuk Mr. Hulbert heeft gisteren Miss Falkner eenige papieren voorgelegd en één er van vergat ze te teekenen. U wilt X haar mis schien wel even geven en Margaret stokte, aarzelde een oogenblik. „Neen." zei ze toen. .Mr. Hulbert stond er op, dat ik X Miss Falkner pmoonlijk geven aow." ^tdrea - brengen. beesten laatste jarig meisje, dat met een flinke griep in Êed lag, smeekte haar moeder om van haar mena gerie toch asjeblieft dat nieuwe konijn in haar bedje te mogen hebben: „U weet wel, dat nieu we Van den directeur van het veiligheidsmuseum aangaande benzine- ge vaar. „Ik acht het gevaar vooral van benzine zóó groot, dat het gebruik daarvan in huis verbo den moest worden." Hoeveel ongelukken gebeureij er niet altijd nog in huis door het onvoorzichtig omgaan met benzine, waar onder meer ook mee bedoeld mijn Lankhout ge- - nooit it Je daar maakte en zoo leerde Je wel. de allerhoogste eischen stellen aan het zelf vervaardigde. Als ik nu een nieuw product in elkaar ga zetten, boetseer ik er telkens weer aan. als ik het zoo mag noemen". Al ligt het zwaartepunt in het maken van het patroon, X vullen is eigenlijk ook nog een kunst op zich zelf. Het moet stevig gebeuren en toch niet te stijf, de beesten moeten soepel en zacht zjjn," „U leest zeker veel over dieren?” „O ja. mijn dlerkundeboek van de school banken heb ik altijd by de hand, daar kijk ik telkens weer met het grootste plezier in. Maar ik teeken ook graag. Op het oogenblik heeft iemand bijvoorbeeld een Sneeuwwltjetafereel bij me besteld, uitgezaagd in hout.” „In hout?" verwonderen wij ons. Want dat het maken van goed-beesten ook inspireert tot het creëeren van menschen-caricaturen getuigt de groep bestaande uit ..Betje" met boodschap penmand, een livreiknecht. een negerjongen en meer. Maar hout lijkt weer zoo heel anders van bewerking, vraagt weer zulk ander gereed- pastoor was niet thuis, maar de pas- een deken voor mij en veel „och érms." Anderen hadden de rest Geluk kig! Toen ik terugkwam was de moeder nog niet in slaap gevallen. Van twee tegen elkaar geschoven stoelen werd een wieg gemaakt; touwen om de leuningen moesten het kind voor vallen behoeden. Het petroleumkacheltje durfdéik niet uit doen, het steenen krot was te koud en te vochtig, ’s Avonds om elf uur ben Ik nog eens terug gegaan. Alles was in Zegt ge uw kamer goeden nacht v^dr ge u 's avonds te rusten legt? Het is namelijk een goede en prettige gewoon te om dit nooit over te slaan. Want de kamer ziet u de* ochtends mét een zoo triest en hopeloos gezicht aan. als u haar begroet precies' aooals het u behaagde haar gisterenavond te verlaten; in een staat van vrij verregaande verwaarlooeingt Wat liggen de uitgelezen avondkranten daar naar en oudbakken in den stoel. Hoe benauwend die halfvolle aachbakjes met het riekend poover restant van tabak, die met de gesprekken is vervlogen. De som dier kleine slordige restanten vormt een soort tragedie. Tragedie welke met opoffering van vijf minu ten tljds kan worden tot een blijspel, mits die vijf minuten een punt zetten achter den vortgen dag. Het is doodeenvoudig Vóór ge u opmaakt om de traptreden te gaan beklimmen, kijkt ge critisch rond om vervolgens het vertrek aan een snelle schoonheidskuur te onderwerpen. Kran- ten worden dichtgevouwen en op hun vaste plaats gelegd, verspreide papieren worden op geraapt wel plotseling stil was blijven staan Een slag had hem met formidabele kracht onder de kin getroffen. X Leek, alsof de dikzak in de hoogte getild werd; een ondeelbaar oogenblik later kwam hij met een doffen smak tegen den vloer terecht. Keith! Keith!" riep Margaret ontsteld uit. „Was X wel noodig. om Ineens zóó geweldig van leer te trekken?" „We zijn in de vesting!” glimlachte hjj. ..En de voorhoede van den vijand is buiten gevecht gesteld! Wees niet benauwd; Falstaff gaat er niet aan dood! Wel. verdikke, wien hebben we daar?" Een kleine, tengere man. wiens haren aan de slapen sterk grijsden, was uit een deur links in de hall gekomen. Over zijn gelaat lag een trek van verbolgenheid, de dunne lippen waren stijf op elkaar geklemd. Ondanks de harde lijnen om den mond en X vijandig licht, dat nu in zijn oogen blonk, was de indruk, welke hij maakte, niet onsympathiek. Men gevoelde onmlddel- lljk. met een heer te doen te hebben. Iemand, die een belangrijk deel van zijn tijd met hoofd arbeid moest doorbrengen. Zijn blik ging naar den man op den grond, en van dezen naar Cullingwood Een glimp van herkennen scheen in zijn oogen te komen, vaag, onbestemd als zag hij iemand, dien hij wel eens ontmoet had, maar op X moment niet thuis kon brengen. „MUn naam is Benjamin Raffill,” zei hij op af gemeten toon. „Wat komt u hier doen? Hebt hebt mijn butler bewusteloos geslagen?" „Dat ging van een leien dakje, Mr. Raffill U moet dier, dikkerd eens voor een poosje op dlëet schap, andere techniek. ..Hier is mijn werkbank." Eén handgreep en uit den wand klapt een ideaal, volmaakt ge outilleerd werkbankje omlaag. Wat een veelzijdigheid van kunnen spreekt er uit deze besloten omgeving. En welk een voldoeninggevende werkkring voor iemand, die juist deze combinatie van begaafdheden bezit en weet, dat ze met het werk van haar handen zooveel blijdschap in kinderhartjes kan Want „de kinderen hebben mijn dolgraag", is het antwoord op onze eigenlijk noodelooze vraag Een vijf- De laatste stralen van de zomerzon hingen aan de dakranden van mijn buurtje In de smalle straten en de nauwe stegen kwamen zij zelden verder; slechts een enkel, buitenge woon begunstigd binnenplaatsje ving om 12 uur 's middags een paar warme zonnestralen Nu Was het avond en de lucht stond dreigend rood boven de hulzen, alsof er onheil moest komen. Voor de drie stappen breede steeg stond een agent, die iedereen onderzoekend aankeek, maar mijn verpleegsterssluier was blijkbaar een geldig paspoort. Het Tuinlaangasje was niet veel meer dan een breede goot van groo te. ongelijke keien, te vuil zelfs voor de kin deren, die de gewone bevolking van dergelijke sloppen vormen en die niets anders te doen hebben dan lederen vreemdeling joelend te es- corteeren. In het Tuinlaangasje was dien avond niemand. Achter enkele ramen scheen een oude petroleumlamp en bij de „welgestelden" een gaslicht In een kralen rand onder een wit porcelelnen kap. „Nummer 5a" stond op het briefje, en dan sens komen kijken, om op ne* aacnei- i tje te letten Zjj deed het tot half een 's nachts En toen ik 's morgens om 7 uur binnenkwam, leefde je nog Juist genoeg om mij in staat te stellen je met water van de buurvrouw aan v Onzen Lieven Heer terug te geven. Gelukkige baby, je zult het zoo goed hebben, want je was zeker de minste der' Zijnen. Je moeder sliep toen je vertrok, haar wakker maakte om haar te ze met naar je. maar ik vertelde „Alweer een steuntrekker minderzet ze Bid voor je moeder, baby. Ik wil niet geloo- ven, dat zij slecht was. „Ach zoo! Excuseer, miss. WU sluiten 's avonds secuur; X is den laatsten tijd niet erg veilig in de buurt." X Ruitje ging dicht, de deur open. Margaret stapte de hall in. op den voet door Cullingwood gevolgd. „Hé deed de bediende verwonderd ,,'k Dacht, dat u alleen was, miss! Deze heer.” hij kwam tegenover Keith staan, „zal buiten moeten wachten." Culltngwood grinnikte, ,,'k Hoorde je zeggen, dat X den laatsten tijd niet erg veilig in deze buurt is. Falstaff! Je wilt een armen drommel daar toch niet aan wagen? 'k Ben een beetje bang uitgevallen, weet je?” Zijn stem werd eensklaps hard. „Die hand van mijn schouder gauw!” De bediende was iemand van respectabelen omvang; een lui en gemakkelijk levehtje had echter aan zjjn weerstandsvermogen geen goed gedaan en zijn aanleg tot embonpoint sterk be vorderd. Doch al zou de baas everr fit geweest zijn, als hü nu vadsig was dan nog had hoogstwaarschijnlijk de snelheid, de resoluutheid van den aanval hem overrompeld. Slechts vaag werd hij zich eenige handelingen bewust, die in razend tempo elkander opvolgden; de tijd ont brak hem ten eenenmale, om er zich rekenschap van te geven, wat gebeurde. De bezoeker schudde de hand af. die hem op den schouder gelegd was Een voltreffer in de maagstreek deed den dikkerd naar adem happen. Toen zag hij of vermoedelijk méénde hij, dat hü X nog zag den rechter arm van den jongen man omhoog gaan en daarna wist de bediende een heelen tijd niet meer, of de aarde nog draaide, dan nen doen.” Een tipje van den sltiier, die het geheim der eischen aan kinderspeelgoed ge steld tot nog toe voor ons bedekte, wordt op gelicht. ..Het moet ook prima materiaal zijn en zeer schoon en zindelijk behandeld worden. Daarom heb ik een witten vloer en werk ik altijd met angstvallig schoone handen. Ja. het materiaal is dikwijls heel moeilijk te krijgen, die mollige, ruige stoffen zijn bijna niet in den handel. Ik ben er altijd op tilt, het allerbeste te vinden, omdat ik proefonder vindelijk weet, dat dat minder gauw vuil wordt Soms zoek ik dagenlang naar iets, als ik een bepaald beest' wil gaan maken. De moeder van een kindje, dat dol is op X beertje uit het Engelsche boek van Winnie the Pooh, heeft me gevraagd, dat voor-haar te maken. Dan neem ik de illustratie er bij, dat Is niet zoo moeilijk. Maar nu is er ook een klein meisje, dat zoo graag Karr, den hond uit ..Niels Holgersson's Wonderbare Reis" wil heb ben. Dat moet ik dan maar fantaseeren „Dat is", vragen wjj: „zeker het moeilijkste. van het wérk: het als X ware projecteeren op papier van de fantasie, die op een gegeven moment in u opkomt. Om uit een vlak knlp- meer het levende konijn Er zijn veel meer groote menschen, dan U zoo oppervlakkig zoudt denken, die aan het complex lijden, dat ze nog dolgraag een speel- goed-beertje zouden willen bezitten: zoo'n lichtbruine, ruige, even afgesleten Teddy, die altijd even goedgehumeurd uit zijn kralen oog jes kijkt. Of een heel zacht, mollig konijn met hooge, van binnen lichtrose flapooren en een eeuwig goedig dom gezicht. De liefde, die je in je prille jeugd aan een achten, met kapok gevulden beer of 'n krullig wollig schaap of een zemelen hondje hebt ge geven, was anders, veel inniger dan het gevoel voor een koude, harde pop Daar is waar schijnlijk iets van blijven hangen, onbewust natuurlijk anders was het immers ook geen complex en heel argeloos komt dat boven en naar buiten als moeders speelgoed gaan koo- pen voor haar kroost. .Eigenlijk maak je de speelgoed-beesten voor de moeders”, zegt mejuffrouw Lankhout wat ■chalks. Met het opengeslagen kinderboek van den beer „Winnie the Pooh" zit ze aan haar werktafel tusschen haar „Klkkerland"-schep- «eltjes: konijntjes, aapjes, geestig gele giraffen, ganzen met wijdopen snater-snavel, een leger witwollen lammetjes, oolijke olifanten, een rui ge fox met jonkie tusschen z'n voorpooten. een droomenden bultigen dromedaris. Die stuk voor stuk uit haar handige, we zouden bijna zeggen liefkoozende vingers gekomen zijn. We bezochten eens eer het atelier van een ■ehilderes. van een beeldhouwster, van een dlversmidse en een weefster, maar dit was voor bet eerst, dat we ons bevonden in het atelier van een speelgoed-beesten-maakster. die ook wel de eenige in Nederland zal zijn. Mejuf frouw Lankhout exposeert in de hoofdstad aan de Hacquartstraat no. 3b gedurende de maand April op weekdagen van twee tot vijf, Dins dagavond van 7 tot 10 voor alle belangstel lenden, die van haar werk willen komen ge nieten. De lichte, vroolijke werkkamer met wit lino leum op den grond en lichte muren, waar de beesten in alle standen en opstellingen staan uitgestald is een klein paradijs voor ieder, die van dieren houdt èn van artistiek werk. Elk creatletje is de moeite van het bekijken ten volle waard. En mét de interesse is onze nieuwsgierigheid naar de details van dit geko- *en „vak" geprikkeld. houdt zelf zeker veel van dieren?” •Dolveel, ik herinner me nog goed, hoe als kind van drie jaar nooit uit wilde gaan sender mijn beest, een heel leelijk keeshondje op afgesleten wieltjes, dat ik achter me aan trok over de hobbelkeien van het Singel. La ter was ik heel veel in Artis, ook om er stu dies te maken en er te teekenen. Dat hoorde ook bjj de opleiding. Hoewel er eigenlijk geen speciale opleiding voor dit vak is. Ik heb han- denarbeid-diploma en slöjd en volgde het kunstnijverheidsonderwijs, waar men eigen- Wk niet direct raad wist met mijn aspiraties. Ik volgde daar toen maar lessen in teekenen. boetseeren en timmeren. .En in vaardigheid met de naald toch ze ker?” In gedachten zie ik ineens onze klas op de school voor maatschappelijk werk prutsen en zwoegen met lappen en knippatronen van olifantsooren en pooten en wattevellen, uit •elke onwaarschijnlijk dende naald en draad duceeren. Dat was dan in het lesuur: kinder- •wusementen. „Stel u voor, ik was eigenlijk heelemaal niet handig met naaiwerk (echte artiste denk ik), ntaar ik heb het geleerd en het is heusch een heel gepruts, kijkt u maar eens zoo'n oog van *en olifant." Eén rond wit viltlapje, dak geplakt lijkt, zoo maar het is Inderdaad met minieme steekjes bevestigd. Technisch volmaakt, maar kunstzinnig niet minder, gezien de expressie, dié er .met een enkel zwart steekje in gelegd 18. .Ebi het moet heel stevig genaaid worden, dat er nooit iets stukgetrokken kan worden door peuterende kindervingertjes. Glazen of •ralen oogjes neem ik liever niet voor het ge- beesten moeten héél zacht zjjn, de “kiertjes mogen zich nergens pijn aan kun- Mjjn hart werd koud, maar ga eens een strafpredikatie houden in een huls, waar geen druppel water» is, om van melk niet te spre ken. J er wel een geoeene van het ®e“u- soms meer hoofdbrekens koet dan het artikel ju.? Hoe krijgen wij een voldoende hoeveel heid van dit zeer gewenscht onderdeel van den maaltijd, die toch smakelijk is? Als men groot vleeech braadt, dan lost die moeilijkheid zich meestal vanzelf <y. Pe,6^” binatie van vet of boter en de uit X vleescn gekomen sappen leveren meestal wel een hoe veelheid, die afgemaakt met wat water vol doende is Maar dan komt de strijd van „vet en bruin". Het is het smakelijkst als t zoo innig mogelijk verbonden zijn en om te bereiken kan ik u een eenvoudig middeltje aan de hand doen. n.l. het volgende. Wanneer u het vleesch uit de pan genomen heeft en u wilt wat water toevoegen doe dat als het eenigszlns kan nooit eerder, want dan kookt u uw vleesch inplaats van het te braden deponeer dan in dit water een mes punt goed tot een papje geroerde sago. Neem vooral niet meer, want uw jus moet jus zijn en geen pap Laat de jus even met dit meng sel onder flink geroer doorkoken en het ggheel is fraai gebonden, zonder dat iemand er u van zal betichten met de jus geknoeid" te heb ben Bfj vleesch als biefstuk echter doet men wij zer de jus met wat melk of room af te ma ken. Biefstukjus ia een zalig iets, maar kost baar. want de hoeveelheid hangt geheel van de gebruikte boter af. Maar als wij l™ - ook de onkosten voor over hebben. Anders is het zonde van het mooie vleesch. Er zijn natuurlijk alle mogelijke middelen in den handel om uw Jus te vermeerderen, maar, hoewel niet onsmakelijk, hebben zij toch mln of meer iets artificieels. Zelfs is er tegen woordig echte jus in blik verkrijgbaar, als ik het wel heb. een unoxfabrikaat. Dit is natuur- HJk een groot gemak, als men weinig of geen vleesch heeft. In dezen tijd van schaarschte en dure groen- ten wenden wij ons veel tot de peulvruchten, zooals boonen. erwten, capucijners. En heeft u nu wel eens geprobeerd uw goed behandelde en gekookte witte boonen met tomatensaus te eten? Dat is werkelijk heel smakelijk. Een goede tomatensaus bereidt men volgt: Fruit een fijngesneden ui in flink wat bo- ter. Voeg wat peper, een snuifje gedroogde tijm en wat bloem toe onder goed roeren. Meng hier een half blikje tomatenpuree door en vervolgens langzaam, al roerende, een halven liter bouillon van blokjes Wilt u er nog een laurierblaadje in laten trekken, best. Is uw saus gaar, zeef hem dan even en maak hem af met wat citroensap en een half theelepeltje suiker. Wilt u het erg mooi doen, roer er dan voorzichtig een eierdooier door. Nu nog een speksaus voor uw capucijners, bruine boonen of erwten Als uw spek gebakken spek en gebakken uien hooren bij deze gerechten gebakken is, laat u in het spekvet in een sauspan een uitje fruiten. Daarbij roert u wat bloem, wat kerrie en wat peper. Na flink roeren, al roerende wat nat van de peulvruchten en als u het heeft een restje Jus bijvoegen. Maak de saus af met een halve dessertlepel stroop en een eetlepel azijn. Voor grootere hoeveelheden natuurlijk meer. Dit geldt voor ongeveer een halven liter. Vergeet bij het opdienen niet een schaaltje zure uitjes en augurkjes en laat u nooit wijs maken. dat er peulvruchten bestaan die niet een dag van te voren geweekt moeten worden. Die groeien Biet op het ondermaansche. Cl. E. In de één-kamerwoning was vrouw Matter moeder geworden. Het was hoog tijd, dat ik kwam. De vrouw was geheel alleen en er was niets in huis. Letterlijk alles ontbrak: bedde- lakens. watten, verband, luiers, vaatwerk. Ik was er op voorbereid en had verbandmiddelen uit het wjjkgebouw meegenomen, maar toen ik aan den slag wilde gaan, bleek de waterleiding te zijn afgesloten. Een goedige buurvrouw bracht warm water in een pannetje, omdat zij zelf ook geen emmer bezat. Een paar oude hemden werden tot een beddelaken geïmprovi seerd en na een half uur was de vrouw ge holpen. zoo goed en zoo kwaad als het ging bij het schijnsel van een petroleumkacheltje, want ook het gasbedrijf had wegens wanbeta ling de levering gestaakt. Maar het kind, de kleine rose baby, kostbaar en met even veel pijn ter gebracht als de kindertjes In de tulle-omwolk- te wiegen van de Parklaan. die hun entrée maken dhder een eerewacht van een dokter en twee zusters? Wat aan te vangen met dathul- pelooze hoopje mensch. dat nu al ultgestoo- ten was door de wereld? Vader zat in de gevangenis rijn vier jaren uit en de menschen wisten al. dat het kind wel niet veel beter zou wezen Wat weten wjj alles toch precies! „U kunt de baby niet bij u In bed houden en zeker niet den eersten nacht, juffrouw." Een plichtmatige en domme opmerking Er was Immers geen kinderbedje. De vrouw keek mij verwijtend aan en zei: „Me zorg! Misschien ga ik d*r per ongeluk wel op leggën, as ik in slaap val.” Hoewel al reeds meer dan een halve eeuw de geest der techniek op zoowat geheel onze menschelijke samenleving is losgelaten, te de hutetioudlng er nog het meest van verschoond gebleven. -Waschmachines, stofzuigers en eenige andere uitzonderingen buiten beschouwing gelaten, zijn er tal van zaken, als kopjes wasschen. aardappe len schillen enz., waar onze cverovergrootmoe- ders nog met kennis van zaken toezicht op zou den kunnen houden. Uit Amerika berichtte „Die UmschaU” on langs, dat volgens een nieuwe methode aardappelen in groote hoeveelheden automa tisch geschild kunnen worden De ongeschilde aardappelen worden hiertoe gedurende 87 sec. achter elkaar door een soort tunnel gevberd. waarin een zeer hooge temperatuur heerscht. De schil gaat bladderen, springt gedeeltelijk open en krult om. Daarna worden de schillen door een waterstraal onder hoogen druk er af gespoten en worden de al dus geschilde aardappelen gedroogd. De groote hitte tast enkel de schil aan. voedingszouten, vitaminen enz. vlak onder de schil, blijven be houden. terwijl z* volgen» de oude schilwjjze verloren gaan. De geschilde aardappelen, die in pakken van 175 kg. aan hotels en restaurants, en in pakken van 2.5 kg. aan huisgezinnen worden geleverd, vinden gretig aftrek. X meisje, Roberta Falkner?” ■Nooit in mijn leven van gehoord." "WeI. we krijgen gelegenheid, met haar ken- ™te maker). Want 'k gs met je mee, Keith.” °en hjj een krachtig protest tegen dat voor- “®nen wilde laten hooren, vervolgde Margaret festuut„Beste jongen, ik vertegenwoordig detectivebureau M. Townley, punt één. Dan on x wel eens gebeuren, dat je bij je evoluties •o vanavond een onbevoordeeld getuige noodig ’ka<Lj^Unt dan er 6611 derde punt wait nu wel een compagnon, maar 'k weet t geheel nog niet, wat 'k aan hem heb, xL*?*” wU 'k Je eens aan X werk zien “eschouw X als proefstoomen.” oogen lachten in de zijne en daartegen Jonge man als Keith Cullingwood niet •■Vooruit dan maar, meisje! Je zin zal Je heb- X 'ui ding niet vergeet jij maakt publiek uit en ik ben de acteur, die allé rollen X stuk vervult!" hoofdzuster mij had gegeven, .Haam gehuwd."

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 23