dertig
Romantiek negentien negen
en
SPEELGOED-BEESTEN
MAKEN
pannen
Menschen uit mijn wijk
cheepsrecht
L[] |otten en
X
ZATERDAG 18 MAART 1939
if*
rrr
Van jus en saus
Goedenna<;ht
Tuinlaangasje
Automatisch geschilde aardappelen
Waarschuwing
Drieaaal is
a
Ja»;.
EEN WEINIG BEOEFENDE
TAK VAN HANDENARBEID
'V
P" -
«.Ai
Matter
I
De
all
beertje
met
van
of
ingesnoerde
CLARA.
zich
weet
nog
ik
on-
ze-
A. Bgl.
schil wV ze
Naam
Adres
XIV
door Percy King
CWordt vervolgd)
t*
Ook de kruisbandschoenen zullen
gedragen worden
kunstzinnig
er met een enkel zwart steekje In gelegd
Een witkanten strookje
onderrok mag even onder de japon
uitwippen
Den volgenden ochtend kunt u er zeker van
zijn, dat er tenminste één ia, die u met een op
geruimd gelaat goeden morgen zal wenachen!
it
n
even
wereld
van
heb-
worden
of
ge-
de
Er
In
Is
soms meer
jus? Hoe krijgen wU een
heid van dit zeer
maaltijd, die toch smakelijk is?
Als men groot --
k A
le In pakken van
its. en in pakken
orde.... ja. in orde, arme baby. Je lag in
Je stoelenwleg en sliep De buurvrouw sou nu
en dan eens komen kijken, om op het kachel
tje te letten. Z(J deed het tot half een nachts
En toen Ik *s morgens om 7 uur binnenkwam,
leefde je nog juist genoeg om mij in staat te
stellen je met water van de buurvrouw aan
Gelukkige
steeds te handhaven, hoewel, waarschijnlijk in
verband met het smalle middel, minder gepro
nonceerd.
Kaast de zeer kleine hoeden is ook de hoed
met de romantische, oplbopende luifel opge
staan. Wederom een bewijs uit welk vaatje men
op het oogenbllk het liefste tapt.
Cvenals de .Jloune” uit de Romantiek
haar belangstelling voor sport, paardrijden,
schietwerktuigen en karwatsen, hebben wjj onze
sportkleedlng. Hoewel ook deze den invloed van
de huidige mode ondergaan heeft, houdt zij toch
veelal haar op het practlsche ingestelde Engel-
sche cachet. De rokken zijn ook kort en wijd,
de jasjes getailleerd of niet en de swagger is nog
steeds en vogue, echter In een lengte, die even
den rand van de er onder gedragen jurk vrijlaat
Zeker, onze kleedlng Is dit seizoen gevarieerd
en smaakvol, echter allesbehalve eenvoudig.
Breit gf iweés met Nsvsga Wei T
kan Nevada, Heerengr. 483, A*d.-C.
M., U gelieve mij gratis te zenden
een Neveda-brelpatroon voor een:
Demeeblouae, Deuxplëcee, Heeren-
sllpover of Melsjeaiurkje (doorhalen
wat niet verl. wordt), en den naam
van den Neveda-wtnkeHer te mhiur
stede op te geven. VIII
stellen. Hjj eet en drinkt te veel; *t maakt een
mensch maar vadsig."
Van Cullingwoods kant was de herkenning
niet vaag, doch positief De man. die tegen den
muur geleund stond, was inderdaad de Benja
min RafflU. die verscheidene jaren op de
Beveridge Manor had doorgebracht als secre
taris van zijn oom. Hij liet van de herkenning
evenwel niets merken, omdat hij nog niet wist,
waar hu aan toe was. waarheen-dit alles leiden
zou. Op 't oogenbllk had Keith zich trouwens
wel met belangrljker dingen besig i- 'zouden.
De deur van de kamer links in de hall was
wederom open gegaan en een man kwam zich
bij t gezelschap voegen. H(j was grooter dan
Culltngwood. aanmerkelijk forscher gebouwd
ook Een afstootend heerschap. HU deed aan een
zwaargewicht-bokser denken Een enorm hoofd
stond op niet minder enorme schouders; de
mond was breed, met dikke lippen; de neus plat.
De benaming krachtpatser was voor hem ge
knipt. HU nam Keith met een geringschattend
glimlachje op. alsof hU te kennen wilde geven:
Tegen zes van jouw kaliber speel tk t op mün
sloffen klaar.**
„We kwamen om Miss Falkner te spreken,”
legde Margaret haastig uit.
hoofdzuster mij had gegeven, „Naam
gehuwd."
In de één-kamerwoning was vrouw Matter
moeder geworden. Het was hoog tijd, dat ik
kwam. De vrouw was geheel alleen en er was
niets In huls. Letterlük alles ontbrak: bedde-
lakens. watten, verband, luiers, vaatwerk. Ik
was er op voorbereid en had verbandmiddelen
uit het wUkgebouw njeegenomen, maar toen ik
aan den slag wilde gaan, bleek de waterleiding
te zijn afgesloten. Een gtedlge buurvrouw
bracht warm water In een pannetje, omdat zU
zelf ook geen emmer bezat. Een paar oude
hemden werden tot een beddelaken geïmprovi
seerd en na een half uur was de vrouw ge
holpen. zoo goed en zoo kwaad als het ging
bU het schijnsel van een petroleumkacheltje,
want ook het gasbedrijf had wegens wanbeta
ling de levering gestaakt.
Maar het kind, de kleine rose baby,
kostbaar en met even veel pijn ter
gebracht als de kindertjes In de tulle-omwolk-
te wiegen van de Partisan. die hun entrée
maken onder een eerewacht van een dokter en
twee zusters’ Wat aan te vangen met dat hul-
pelooze hoopje mensch. dat nü al uitgestoo-
ten was door de wereld?
Vader zat in de gevangenis zijn vier jaren
uit en de menschen wisten al. dat het kind
wel niet veel beter zou weeen. Wat weten wjj
alles toch precies!
„U kunt de baby niet bij u In bed houden
en zeker niet den eersten nacht, juffrouw.”
Een plichtmatige en domme opmerking Er
was Immers geen kinderbedje. De vrouw keek
mij verwijtend aan en zei:
Me zorg! Misschien ga Ik d*r per ongeluk
wel op leggen, as Ik In slaap val.”
dode. Peg, dan had JU vermoedelUk een blauw
oog en we waren nog even verl”
„We zijn in Londen, Keith! En in een heel
fatsoenlUk deel van de stad! Daar stompen ze
een dame zoo maar niet een blauw oog
,,’k Geef anders geen penny voor 't stelletje,
dat met Miss Falkner en haar moeilijkheden
in verband staat! Ik bekijk de dingen altüd
van den nuchteren kant. Peg; JU geeft er graag
een romantisch tintje aan. Allright, we doen,
zooals JU voorstelt, maar ik zal geducht op mUn
qui-vlve zUn.”
ZU liepen de stoep op; Keith telde vUf treden
In de portiek drukte hU zich stuf tegen den
zUmuur Margaret schelde; *t bleef donker en
stil in huis. ZU wachtte geduldig, alvorens op
nieuw een vinger op *t knopje te leggen. Nu
kwam er beweging binnen; een licht werd aan
geknipt. Cullingwood constateerde, dat *t meisje
met haar veronderstelling gelUk had gehad; 't
gerammel van een ketting, die los gemaakt
werd, was hoorbaar. Toch ging de deur nog niet
>pen. Iemand maakte 't ruitje los. vroeg:
Moet u bU Mr. Rafftll zUn, miss? HU is niet
.huls.”
..Niet?" Margaret's toon klonk onbevangen
vriendelUk. „Tc Ben van *t kantoor van Hulbert,
Foulds en Burgess, Chancery Lane, 't Gaat over
een stuk Mr. Hulbert heeft gisteren Miss
Falkner eenige papieren voorgelegd en één er
van vergat ze te teekenen. U wilt *t haar mis
schien wel even geven en....” Margaret stokte,
aarzelde een oogenbllk. „Neen.” zei ze toen.
..Mr. Hulbert stond er op, dat ik ’t Miss Falkner
persoonlijk geven zou.”
Gesmokt vestje en twee gesmokte
partjes in de taille. Mitaines en
reticule
MUn hart werd koud, maar ga eens een
strafpredikatie houden In een huls, waar geen
druppel water is. om van melk niet te spre
ken.
een andere eigenschap, waardoor bet gebruik
daarvan zoo gevaarlUk is. Wanneer men zijden
of wollen stoffen In benzine wascht. dan worden
die stoffen electrisch geladen. Haalt men ze dan
uit de benzine, dan kunnen er electrische vonk
jes overspringen, die den damp, die boven het
waschbakje hangt, kunnen aansteken of de
lucht van het vertrekje, waarin men bezig is
te wasachen, tot ontploffing brengen!”
middel. Toch moet de taille slank zUn en op de
natuurlUke hoogte geaccentueerd. Ook hebben
wU den wUden rok der Romantiek geadopteerd
echter gecombineerd met den lust tot versiering,
die het tUdperk van het Tweede Keizerrijk ken
merkte. WU dragen plootgroepen met smock-
werk, kanten onderrokken, even zichtbaar, plls-
sées. inzetsels van kant. Echter verschilt onze
rok daarin met het historisch voorbeeld, dat wU
behalve onzen eveneens op de Romantiek ge-
insplreerden kruisbandschoen ook onze niet in
witte, maar in ragdunne zijden kousen gestoken
beenen onder dien wUden rok uit te laten ko
men.
En tracht men zelfs niet hier en daar ons een
avondtoilet met de toch niet hsel fraaie crinoline
van pl.m. 1855 een herleving die wü blUkbaar
te danken hebben aan het bezoek van de konin
gin van Engeland aan ParUs het vorige jaar
als' dernier cri voor te stellen?
verbreede schouderlUn
pastoor was niet thuis, maar de pas*
toorsmeid had een deken voor mü on veel
och ërms Anderen hadden de rest. Geluk
kig! Toen Ik terugkwam was de moeder nog
niet in slaap gevallen. Van twee tegen elkaar
geschoven stoelen werd een wieg gemaakt;
touwen om de leuningen moesten het kind
voor vallen behoeden. Het petroleumkacheltje
durfde Ik niet uit doen, het steenen krot was
te koud en te vochtig, 's Avonds om elf uur
dat de I ben ik nog eens terug gegaan. Alles was in
Als alles loopt, zooals het op het oogenbllk
voorspeld wordt, .dan zullen wU. moderne, ge
ëmancipeerde, werkende vrouwen ons dezen zo
mer hullen In gewaden, geïnspireerd op de mode
van de Romantiek en het Tweede KeizerrUk
Het is een wonderïük, maar aardig verschUnsel
en een bewUs, dat op den langen duur geen
vrouw bestand Is tegen de aloude vrouwelUke
koketterieën. Wu hebben door de jaren heer de
vrouwenkleeding steeds meer zien terugkeeren
tot de zeer vrouwelUke lUnen, de kwikjes en
strikjes. Maar zoo volledig als dit jaar is de
overgave nog niet geweest Het is alsom men
zóó blU Is met deze onderwerping aan de aloude
traditie, dat men niet genoeg kan werken met
zachte, dunne stoffen, met lint, met kant, met
bloemen, met borduursels.
Maar op de hoogte als wü zün van de regelen
der hygiëne, zUn wU wel zoo wüs ons niet te
buiten te gaan aan het exces der door%ns thans
uitverkoren modetljdperken, het
verwonderd ,,’k
Dacht, dat u alleen was, miss! Deze heer." hU
kwam tegenover Keith staan, „zal bulten moeten
wachten."
Cullingwood grinnikte. „Tc Hoorde je zeggen,
dat 't den laatsten tUd niet erg veilig in deze
buurt is. Falstaff! Je wilt een armen drommel
daar toch niet aan wagen? Tc Ben een beetje
bang uitgevallen, weet je?” ZUn stem werd
eensklaps hard. „Die hand van mün schouder
gauw!”
De bediende was iemand van respectabelen
om vang; een lui en gemakkelUk leventje had
echter aan zUn weerstandsvermogen geen goed
gedaan en zün aanleg tot embonpoint sterk be
vorderd. Doch al zou de baas even fit geweest
zijn, als hU nu vadsig was dan nog had
hoogstwaarschijnlUk de snelheid, de resoluutheid
van den aanval hem overrompeld. Slechts vaag
werd hU zich eenige handelingen bewust, die in
razend tempo elkander opvolgden; dë tUd ont
brak hem ten eenenmale. om er zich rekenschap
van te geven, wat gebeurde. De beaoeker schudde
de hand af. die hem op den schouder gelegd
was. Een voltreffer in de maagstreek deed den
dikkerd naar adem happen. Toen zag hU of
vermoedelUk méénde hU. dat hU *t nog zag
den rechter arm van den jongen man omhoog
gaan en daarna wist de bediende een heelen
tijd niet meer, af de aarde nog draaide, dan
Hoewel al reeds meer dan een halve eeuw
de geest der techniek op soowat geheel onze
menschelUke samenleving is losgelaten, is de
huishouding er nog het meest van verschoond
gebleven.
Waschmachlnes, stofzuigers en eenige andere
uitzonderingen bulten beschouwing gelaten. zün
er tal van zaken, als kopjes waxwhen. aardappe
len schillen enz., waar onze cverovergrootmoe-
dera nog met kennis van zaken toezicht op zou
den kunnen houden.
Uit Amerika berichtte .XHe Umschau”
langs, dat volgens een nieuwe methode
aardappelen in groote hoeveelheden automa
tisch geschild kunnen worden
De ongeschilde aardappelen worden hiertoe
gedurende 67 sec. achter elkaar door een
soort tunnel gevoerd, waarin een zeer hoogs
temperatuur heerscht De schil gaat bladderen,
springt gedeelte'Uk open en krult om Daarna
worden de schillen door een waterstraal onder
hoogen druk er af gespoten en worden de al
dus geschilde aardappelen gedroogd De groots
hitte tast enkel de schil aan. voedingszouten,
vitaminen enz vlak onder de schil. MUven be
houden. terwUl z» volgens de oude
verloren gaan.
De geschilde aardappelen, die
175 kg. aan hotels en restaurant
van 2.5 kg. <kn huisgezinnen worden geleverd,
vinden gretig aftrek.
sel onder flink geroer doorkoken en het geheel
Is fraai gebonden, zonder dat iemand er u
zal betichten met de jus .geknoeid” te
ben.
BU vleesch als biefstuk echter doet men wij
zer de jus met wat melk of room af te ma
ken. Biefstukjus is een zalig Iets, maar kost
baar. want de hoeveelheid hangt geheel van de
gebruikte boter af Maar als wij zootets luxueus
als biefstuk gaan eten, dan moeten wU daar
ook de onkosten voor over hebben. Anders ia
het zonde van het mooie vleesch.
zUn natuurlUk alle mogelUke middelen
den handel om uw jus te vermeerderen,
maar, hoewel niet onsmakelUk. hebben zU toch
min of meer iets artificieels. Zelfs is ér tegen
woordig echte jus in blik verkrUgbaar. als lit
het wel heb, een unoxfabrikaat. Dit is natuur
lUk een groot gemak, als men weinig of geen
vleesch heeft.
In dezen tUd van schaarschte en dure groen
ten wenden wU ons veel tot de peulvruchten,
zooals boonen. erwten. capucUners En heeft u
nu wel eens geprobeerd uw goed behandelde
en gekookte witte boonen met tomatensaus te
eten? Dat is werkelUk heel smakelUk.
Een goede tomatensaus bereidt men
volgt:
Fruit een fUngesneden ul in flink wat bo
ter. Voeg wat peper, een snuifje gedroogde
tijm en wat bloem toe onder goed roeren Meng
hier een half blikje tomatenpuree door en
vervolgens langzaam, al roerende, een hal ven
liter bouillon van blokjes Wilt u er nog een
laurierblaadje in laten trekken, best. Is uw saus
gaar, zeef hem dan even en maak hem af
met wat citroensap en een half theelepeltje
suiker. Wilt u het erg mooi doen, roer er dan
voorzichtig een eierdooier door.
Nu nog een speksaus voor uw capucUners.
bruine boonen of erwten
Als uw spek gebakken spek en gebakken
uien hooren btj deze gerechten gebakken is,
laat u In het spekvet In een sauspan een uitje
fruiten. DaarbU roert u wat bloem, wat kerrie
en wat peper Na flink roeren, al roerende wat
nat van de peulvruchten en als u het heeft
een restje jus bUvoegen. Maak de saus af met
een halve dessertlepel stroop en een eetlepel
azUn. Voor grootere hoeveelheden natuurlUk
meer Dit geldt voor ongeveer een halven liter.
Vergeet bU het opdienen niet een schaaltje
zure uitjes en augurkjes en laat u nooit wijs
maken. dat er peulvruchten bestaan die niet
een dag van te voren geweekt moeten worden.
Die groeien niet op het ondermaansche.
CL E.
Onzen Lieven Heer terug te geven
baby, je zult het zoo goed hebben, want je
was zeker de minste der ZUtW».
Je moeder sliep toen je vertrok. Toen ik
haar wakker maakte om haar te helpen vroeg
ze met naar je maar Ik vertelde het haar.
„Alweer een steuntrekker minder”, zei se.
Bid voor je moeder, baby.,Ik wil niet geloo-
ven, dat zU slecht was.
-En 't meisje. Roberta Falkner?”
-Nooit in mUn leven van gehoord."
"Wel- we krUgen gelegenheid, met haar ken-
le maken. Want 'k ga met je mee, Keith.”
Toen hy een krachtig protest tegen dat voor
nemen wilde laten hooren, vervolgde Margaret
J^zoluut: ..Beste jongen, ik vertegenwoordig
7 detectivebureau M. Townley, punt één. Dan
°n t wel eens gebeuren, dat je bU je evoluties
•n vanavond een onbevoordeeld getuige noodig
ïaAP.unt twéé. En dan Is er een derde punt
nu wel een compagnon, maar Tc weet
’t geheel nog niet, wat 'k aan hem heb
“•*r«n wil *k Je eens aan *t werk zien.
"Wchouw 't als proefstoomen.”
w^8*1 008611 lachten in de zUne en daartegen
jonge man als Keith Cullingwood niet
-Vooruit dan maar, meisje! Je zin zal je heb-
s din8 nlet vergeet jü maakt
in ?ubUek “A en ik ben de acteur, die alle rollen
stuk vervult 1"
r deVrouw
„Ach zoo!*Excuseer, miss. WU sluiten 's avonds
secuur; *t is den laatsten tijd niet erg veilig
in de buurt." *t Ruitje ging dicht, de deur
open. Margaret stapte de hall In, op den voet
door Culllngwood gevolgd.
„Hé!.deed de bediende
wel plotseling stil was blUven staan. Een slag
had hem met formidabele kracht onder de kin
getroffen, 't Leek, alsof de dikzak In de hoogte
getild werdeen ondeelbaar oogenbllk later kwam
hU met een doffen smak tegen den vloer
terecht.
„Keith! Keith!” riep Margaret ontsteld idt.
„Was *t wel noodig, om Ineens zóó geweldig van
leer te trekken?"
„We zUn In de vesting!" glimlachte hU ..En
de voorhoede van den vUand is buiten gevecht
gesteld! Wees niet benauwd; Falstaff gaat er
niet aan dood! Wel. verdikke, wien hebben
we daar?"
Een kleine, tengere man. wiens haren aan de
slapen sterk grijsden, was uit een deur links
In de hall gekomen. Óver zfjn gelaat lag een
trek van verbolgenheid, de dunne lippen waren
stuf op elkaar geklemd. Ondanks de harde lUnen
om den mond en *t vUandlg licht, dat nu in zUn
oogen blonk, was de indruk, welke hU maakte,
niet onsympathiek. Men gevoelde onmlddel-
lUk. met een heer te doen te hebben. Iemand,
die een belangrijk deel van zUn tUd met hoofd
arbeid moest doorbrengen. ZUn blik ging naar
den man op den grond, en van deaen naar
Culllngwood Een glimp van herkennen scheen
In zUn oogen te komen, vaag, onbestemd als
zag hU iemand, dien hu wel eens ontmoet had.
maar op *t moment niet thuis kon brengen.
„MUn naam is Benjamin Raffill," zei hU op af
gemeten toon. „Wat komt u hier doen? Hebt
hebt mUn butler bewusteloos geslagen?"
.Dat ging van een leien dakje, Mr Raffill. V
moet dien dikkerd eens voor een poosje op diëec
De laatste stralen van de zomerzon hingen
aan de dakranden van mUnj' buurtje In de
smalle straten en de nauwe ktegen kwamen
zU zelden verder; slechts een "enkel, buitenge
woon begunstigd binnenplaatsje ving om 12
uur *s middags een paar warme zonnestralen.
Nu was het avond en de lucht stond dreigend
rood boven de hulzen, alsof er onheil moest
komen.
Voor de drie stappen breede steeg stond een
agent. die Iedereen onderzoekend aankeek,
maar mjjn verpleegsterssluler was blUkbaar
een geldig paspoort. Het Tuinlaangasje was
niet veel meer dan een breede goot vaVl groo
te. ongelUke kelen, te vuil zelfs voor de kin
deren, die de gewone bevolking van dergelUke
sloppen vormen en die niets anders te doen
hebben dan lederen vreemdeling joelend te es-
corteeren. In het Tufhlaangasje was dierravond
niemand. Achter enkele ramen scheen een
oude petroleumlamp en bU de „welgestelden”
een gaslicht in een kralen rand onder een wit
porceleinen kap.
„Numm’er 5a" stond op het briefje,
ft zijn veel meer groote menschen, dan U
zoo oppervlakkig zoudt denken, die aan het
complex lUden. dat ze nog dolgraag een speel-
goed-beertje zouden willen bezitten: zoo'n
lichtbruine, ruige, even afgesleten Teddy, die
altijd even goedgehumeurd uit zUn kralen oog
jes kykt. Of een heel zacht, mollig konUn met
hooge. van binnen lichtrose flapooren en een
eeuwig goedig dom gezicht.
De liefde, die je in je prille jeugd aan een
Mchten, met kapok gevulden beer of 'n krullig
wollig schaap of een zemelen hondje hebt ge
geven, was anders, veel inniger dan het gevoel
voor een koude, harde pop. Daar is waar-
schunlijk iets van blUven hangen, onbewust
natuurlUk anders was het immers ook geen
complex en heel argeloos komt dat boven en
naar buiten als moeders speelgoed gaan koo-
pen voor haar kroost.
„Eigenlijk maak je de speelgoed-beesten voor
de moeders”, zegt mejuffrouw Lankhout wat
schalks Met het opengeslagen kinderboek van
den beer „Winnie the Pooh" zit ze aan haar
werktafel tusschen haar ,Kikkerland”-schep-
seltjes: konUntjes. aapjes, geestig gefe giraffen,
ganzen met wijdopen snater-snavel, een leger
witwollen lammetjes, oolUke olifanten, een rui
ge fox met Jonkie tusschen z’n voorpooten, een
droomenden bultigen dromedaris. Die stuk voor
stuk uit haar handige, we zouden bUna zeggen
llefkoozende vingers gekomen zUn.
We bezochten eens eer het atelier van een
schilderes, van een beeldhouwster, van een
zilversmid.se en een weefster, maar di^ was voor
het eerst, dat we ons bevonden ift- het atelier
van een speelgoed-beesten-maakster, die ook
wel de eenige in Nederland zal zUn. Mejuf
frouw Lankhout exposeert in de hoofdstad aan
de Hacquartstraat no. 3b gedurende de maand
April op weekdagen van twee tot vUf. Dins
dagavond van 7 tot 10 voor alle belangstel
lenden, die van haar werk willen komen ge
nieten.
De lichte, vroolUke werkkamer met wit lino
leum op den grond en lichte muren, waar de
beesten in alle standen en opstellingen stean
uitgestald is een klein paradUs voor ieder, die
van dieren houdt én van artistiek werk. Elk
ereatietje is de moeite van het bekUken ten
volle waard. En mét de interesse is onze
nieuwsgierigheid naar de details van dit geko-
zen „vak” geprikkeld;
-ü houdt zelf zeker veel van dieren?”
.Dolveel, ik herinner me nog goed, hoe
ah kind van drie J|aar nooit uit wilde gaan
tonder mün beest, eien heel leelijk keeshondje
op afgesleten wieltjes, dat ik achter me aan
trok over de hobbelkelen van het Singel. La
ter was ik heel veel in Artis, ook om er stu
dies te maken en er te teekenen. Dat hoorde
ook bU de opleiding. Hoewel er eigenlUk geen
speciale opleiding voor dit vak is. Ik heb han-
denarbeid-diploma en slöjd en volgde het
kunstnijverheidsonderwUs. waar men eigen
lijk niet direct raad wist met mUn aspiraties.
Ik volgde daar toen maar lessen in teekenen,
boetseeren en timmeren.
l '2?? In vaardigheid met de naald toch
--ineens onze klas op
maatschappelijk werk prutsen
van
uit
red
en draad het beest moesten pro-
kinder-
er vel een gedeelte van het menu,
hoofdbrekens kost dan het artikel
wU een voldoende hoeveel-
gewenscht onderdeel van den
vleesch braadt, dan lost die
móêllUkheld "zich meestal vanzelf op. De com-
blnatie van vet of boter en de uit *t vleesch
gekomen sappen leveren meestal wel een hoe
veelheid. die af gemaakt met wat water vol
doende is Maar dan komt de strijd van ^vet
en „bruin”. Het Is het smakelUkst als belde
zoo innig mogelUk verbonden zU” en om dit
te bereiken kan ik u een eenvoudig middeltje
aan de hand doen, n.l het volgende:
Wanneer u het vleesch uit de pan genemen
heeft en u wilt wat water toevoegen doe
dat als het eenlgszlns kan nooit eerder, want
dan kookt u uw vleesch inplaats van het te
braden deponeer dan in dit water een mes
punt goed tot een papje geroerde sago Neem
vooral niet meer want uw jus moet jus zijn
en geen pap. Laat de jus even met dit meng-
Van dén directeur van het veiligheidsmuseum
aangaande benzine-gevaft.
„Ik acht het gevaar vooral van benzine zóó
groot, dat het gebruik daarvan in huis verbo
den moest worden.”
Hoeveel ongelukken gebeuren er niet altijd
nog in huis door het onvoorzichtig omgaan met
benzine, waar onder meer ook mee bedoeld
wordt het haarwasschen in benzine.
Wat het wasschen van kleedingstukken in
deze gevaarlUke stof betreft, laten wU genoem
den directeur verder aan het woord.
„Benzine heeft in tegenstelling tot tetra nog
ge-
nooit
goed, wat je daar maakte en zoo leerde je wel.
de allerhoogste eischen stellen aan het zelf
vervaardigde. Als ik nu een nieuw product in
elkaar ga zetten, boetseer ik er telkens weer
aan, als ik het zoo mag noemen”. Al ligt het
zwaartepunt in het maken van het patroon, t
vullen is eigenlUk ook nog een kunst op zich
zelf. Het moet stevig gebeuren en toch niet te
stuf, de beesten moeten soepel en zacht zUn,”
„U Jeest zeker veel over dieren?"
„O ja. mUn dierkundeboek van de school
banken heb ik altijd bü de hand, daar kijk ik
telkens weer met het grootste plezier in. Maar
ik teeken ook graag. Op het oogenbllk heeft
iemand büvoorbeeld een Sneeuwwltjetafereel
bU me besteld, uitgezaagd in hoéft.”
,Jn hout?” verwonderen wU ons. Want dat
het maken van goed-beesten ook inspireert tot
het creëeren van menschen-caricaturen getuigt
de groep bestaande uit „Betje" met boodschap
penmand, een llvreiknecht. een negerjongen
en meer. Maar hout lUkt weer zoo heel anders
van bewerking, vraagt weer zulk ander gereed
schap. andere techniek.
„Hier is mUn werkbank." Eén handgreep en
uit den wand klapt een ideaal,* volmaakt ge
outilleerd werkbankje omlaag.
Wat een veelzUdigheid van kunnen spreekt
er uit deze besloten omgeving. En welk een
voldoeninggevende werkkring voor iemand,
die Juist deze combinatie van begaafdheden
bezit en Weet, dat ze met het werk van haar
handen zooveel blUdschap in kinderhartjes kan
brengen. Want „de kinderen hebben mUn
beesten dolg^ag”. is het antwoord op onze
laatste eigenlUk noodelooze vraag. Een vUf-
Jarig meisje, dat met een flinke griep in bed
lag. smeekte haar moeder om van haar mena
gerie toch asjeblieft dat nieuwe konUn in haar
bedje te mogen hebben: „U weet wel. dat nieu
we, zachte
ker?” In gedachten zie ik
de school jpor
zwoegen tnet lappen en knippatronen
olifantsooren en pooten en wattevellen,
welke onwaarschUnlUke onderdeelen de
dende naald c..
duceeren. Dat was dan in het lesuur:
amusementen.
-Stel u voor, ik was eigenlUk heelemaal niet
handig met naaiwerk (echte artiste denk ik),
maar ik heb het geleerd en het is heusch een
heel gepruts, kUkt u maar eens zoo’n 'oog van
een olifant”
Een rond wit viltlapje, dat geplakt lijkt, zoo
maar het is Inderdaad met minieme
steekjes bevestigd. Technisch volmaakt, maar
met minder, gezien de expressie,
die - -
ia
•En h,et moet heel stevig genaaid worden,
dat er nooit iets stukgetrokken kan
door peuterende klndervlngertjes. Glazen
kralen oogjes neem ik lleveé- niet voöF het
basten moeten héél zacht zUn,
kindertjes mogen zich nergens pUn aan kun-
Zegt ge uw kamer goeden nacht vóór ge u
's avonds te rusten legt?
Het is namelUk een goede en prettige gewoon
te om dit nooit over te slaan.
Want de kamer ziet u des ochtends met «en
zoo triest en hopeloos gezicht aan. als u haar
begroet precies aooals het u behaagde haar
gisterenavond te verlaten; in een staat van vrij
verregaands verwaarlooeing!
Wat liggen de uitgelezen avondkranten daar
naar en oudbakken in den stoel.
Hoe benauwend die halfvolle aachbakjes met
het riekend poorer restant van tabak, die met
de gesprekken is vervlogen.
De som dier kleine slordige restanten vormt
een soort tragedie.
Tragedie welke met opoffering van rijf minu
ten rijds kan worden tot een blijspel, mits die
vUf minuten een punt zetten achter den vcrlgen
dag. >pet is doodeenvoudig. Vóór ge u opmaakt
om de traptreden te gaan beklimmen. kUkt ge
critlsch rond om vervolgens het vertrek aan een
snelle schoonheidskuur te onderwerpen. Kran
ten worden dichtgevouwen en op hun vaste
plaats gelegd, verspreide papieren worden op
geraapt
nen doen." Een tipje van den sluier, die het
geheim der eischen aan kinderspeelgoed ge
steld tot nog toe voor ons bedekte, wordt op
gelicht. ..Het moet ook prima materiaal zUn en
zeer schoon en zlndeluk behandeld worden.
Daarom heb ik een witten vloer en werk ik
altijd met angstvallig schoone handen.
Ja, het materiaal is dikwUls heel moellUk te
krijgen, die mollige, ruige stoffen zUn bUna
niet in den handel. Ik ben er altUd op uit,
het allerbeste te vinden, omdat ik proefonder-
vlndelUk weet, dat dat minder gauw vuil wordt.
Soms zoek ik dagenlang naar iets, als ik een
bepaald beest wil gaan maken.
De moeder van een kindje, dat dol is op t
beertje uit het Engelsche boek van Winnie
the Pooh, heeft me gevraagd, dat voor haar te
maken. Dan neem ik de illustratie er bU. dat
is niet zoo moellUk. Maar nu is er ook een
klein meisje, dat zoo graag Karr, den hond uit
„Niels Holgersson's Wonderbare Reis" wil heb
ben. Dat moet ik dan maar fantaseeren.
Dat is", vragen wU: „zeker het moeilUkste
van het werk: het als ’t ware projecteeren op
papier van de fantasie, die op een gegeven
moment in u opkomt. Om uit een vlak knlp-
patroontje mln of meer het levende konUn
vóór je te zien."
„Juist dat heb ik nu te danken aan mUn
goede opleiding”, zegt mejuffrouw Lankhout:
„Op de kunstnUverheidschool heb ik wel
leerd critlsch te zien. Het was eigenlUk
Aan ’t begin van Ranelagh Road dankte Keith
de taxi af en wandelde met Margaret» langzaam
naar nummer 72. De straat was matig verlicht.
zU maakte den indruk, vroeger betere dagen ge
kend te hebben. Tal van huizen stonden leeg
Cullingwood raadpleegde zUn horloge.
.Drachtig op tUd, twee minuten voor tien. Hoe
zullen we onze entree maken? Stormenderhand
de vesting nemen, of als brave Londensche bur
gers eerst op 't belknopje drukken?”
„Aan X huis valt niets büzonders te ontdek
ken. Er is ook geen sterveling in de omgeving
te zien. Ja, we zullen ons netjes gedragen.
Keith, en belet vragen. Wanneer Roberta
Falkner werkelUk tegen haar wil in dat huis
moet blUven. hebben ze natuurlUk maatregelen
getroffen en 't minste is al, dat ze de deur op
den ketting houden. In dat geval schieten we
met een bestorming mets op. Vertoon JU Je niet
direct. Ik zal voorgaan en zeggen dat ’k met
een boodschap van Mr. Josuah Hulbert kom
voor een stuk, dat Miss Falkner vergeten heeft
te teekenen. Dan doen ze waarschUnlUk de deur
wel open. JU kunt achter mU binnenglippen.
Keith.”
Cullingwood fronste de wenkbrauwen, deed
nog een laatste haal aan zUn sigaret, gooide 't
peukje neer en doofde met ZUn hak t vuur.
,.’t Klinkt oppervlakkig zoo kwaad niet,
maar.;..” HU trok de schouders in een stugge
bewering op. „Veronderstel, dat de een of andere
patjakker zUn vuist uitsteekt, je in 't gezicht
stompt én de deur weer dicht smijt? Ver-
