moeder
eener
H
Dagbrieven
De luchtroovers van Hoitika
^CctucïAaal uanden dag
F 250
SLECHT-ETENDE
KINDEREN
NATIONALE
PAASCH LOTERIJ 193»
Straat-apostolaat
i.
cheepsrecht
i
r
tooit 25 IliM
Laat - geen - kaart - verloren - gaan
Aan de lm,
doornat geregend, koud en rillerig van X
wachten op overvolle trams Wie is Uw mede
passagier? RHEUMATIEK'. Onzichtbaar, nü
nog voor U. doch binnenkort zult U hem voelen.
En hoe! HU bezorgt U de vreeselUkste pUnen.
ondermUnt Uw gezondheid en berooft U van
Uw levensvreugde. Oeef hem geen kans! Verban
hem met het eenig juiste middel: Kruschen
Balts. Eiken morgen „de kleine dagelüksche
deals” en hu heeft op U geen vat. Kruschen
SaHs, uitsluitend verkrUgbaar bü alle apothe
kers en drogisten a f 0 40, 0 75 en 1 60
(extra groot pak).
j Contróle
VRIJDAG 24 MAART 1939
I
Lh
xu
Internationale
geschillen
Franco en de Negus
f
Driesatl te.
R
A
18
1
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
EEN MOEDER
(Nadruk verboden.)
2711
t
Be:
B. 1
Be.
Ho
Va
SL
Bn
Dat kan gevaarlek worden! Dan maar weer opstügen.
zeker over al die ruggen heen hobbelen 1” „Neen, we moeten
Haal de geweren maar eens!'
ze
j
water.
Ml vette
„D*n
'k dacht
Een vrouw
»P
door Percy King
tt
bij
a(jn
man
X
Van
t»
i
ux
ze eerst zien te verjagen.
klommen boven op de cockpit en schoten links en rechte in het
et aal wel niemand ontgaan, dat
zoo ooit dan in onsen tijd, het
algemeen welzijn het bestaan en
den krach tl gen bloei vordert van katho
lieke Hoogescholen.
BenedlCtus XV aan het
Hoogw. Episcopaat van Nederland.
Opeens verdwenen al de eilandjes en het water begon te gol
ven en te deinen ot er met een reuzen stok in geroerd werd.
„Nu gauw zien weg te komen." De motor werd aangeset en ze
schoten over het water. Maar net toen ze dachten „loa” van het
meer te komen en de lucht in te gaan, dook er weer een nijl
paard op.
reeds
L kJ.
aattit
ên de
bid
nit
van
of i
(▼o
Brl
aan
zwarte
Beid<
sche
dood v
tengev.
één hl
land.
De i
ronder
wordt
Dit I
knd g
Spr.
grenze
teef!
elec
werl
271É
K
14
oud
te v
derg
cat
•3,
Ter
nu
Hei
▼oc
ete
Pa
1/P
Te
Br
Be
O<
1
vo
SC
lei
kar
Bu]
In e
vergadi
beid ei
Jhr. W
lans vi
wees.
de nul>
naast,
mische
4
„De Standaard' wijst op het verschil In de
erkenning van Franco en de erkenning van de
verovering van Abessynlë door Italië.
Zjjn er mogelijkheden tot regeling van inter
nationale geschillen op wettige en vreedzame
wjjae? vraagt „de Standaard'.
De erkenning van Generaal Franco door
de Nederlandsche Regeering lokte bij de be
handeling der begrooting voor Buitenland-
jraiweh
ie/wond
V Je
leef
loot
ten.
un
«1*1
SI
mil
272
kreeg de volle portie. Pas toen hü behoorlijk
afgedroogd was, kwam hij tot de conclusie, dat
hij den verkeerde had voorgehad.”
„Schoot u op hem, Mr. eh
Cullingwood. Keith Cullingwood.”
„Ik schoot, inspecteur Monk!” kwam Marga
ret Townley haastig tusschenbelde.
„Elzoo! Dacht ik X niet!. En hoe zit X met
de permissie?”
„Dat is allright! X Zal haar even halen.”
„Laat gaan!” Monk maakte een afwijzend
handgebaar. „De dochter van mijn collega
Townley geloof X op hssr woord." HU wendde
zich tot Camsell. „Heb je iets aan de verklarin
gen van dezen heer toe te voegen?"
,,’t is. zooals hij zet.” mokte Camsell.
„En waar is je blaffertje? Je bent één van
die brave Jongens, die nooit zonder roo'n din
getje op avontuur gaan. Kan Je X maar- niet
afleeren. elk fatsoenlük huls voor een schiet
tent aan te zien?””
De man zweeg. CulUngwood aarzelde HU had
Camsell beloofd, mee te deelen voor wien hü
't akkefietje had moeten opknappen toch
voelde Keith er t meest voor, dit geval zonder
Inmenging van Scotland Yard tot klaarheid te
brengen. HU voorzag, dat hü, om tot op den
bodem van X mysterie door te dringen, wel eens
genoodzaakt zou kunnen worden, wegen te be
wandelen. waaraan de officieele politie nimmer
haar sanctie zou willen hechten. De onver
wachte tusschenkomst van Inspecteur Monk
had de situatie echter grondig gewüzlgd *t Zou
een vierkante leugen zUn, wanneer hü ver
klaarde, dat Camsell geen wapen bü zich bad
minuten, toen de ander hem al driemaal had
verteld, waarom hU hem Keel tot op het perron
was gevolgd, verwaardigde Karei Hoek zich hem
aan te toonen, dat hij wel degelUk in het bezit
van een .geldig plaatsbewijs" was «n liet dch
dan door den chef voorlichten, wanneer de
eerstvolgende Pa rij sche zou vertrekken.
Den plichtsgetrouwen controleur ontmoette hij
enkele weken later bU den politierechter, welke
magistraat hem. wegens het niet voldoen aan
het bevel van een ambtenaar in functie, tot
10.— boete subs. 10 dagen veroordeelde.
maar waarom dit niet, wanneer alle partijen
ermee gediend zUn?
Dat het eten smakelijk moet zUn, spreekt van
zelf, doch, wanneer eenlgszins mogelijk. moet
vooral den slechten eters keuze gelaten worden
Dit klinkt weer heel „duur”, doch blUkt bü nader
hielen niet anders te zijn dan een zaak van over
leg en regeling. Een voorbeeld: in groote gezin
nen komt het voor met opzet spreek ik over
de moeilukste gevallen, nJ. groote gezinnen met
een zeer schrale beurs dat bu het brood-
eten steeds één belegging beschikbaar ia; den
eenen dag pindakaas, den anderen dag jam of
worst of hagelslag, muisjes, bruine suiker, kaas
of wat ook. Het is onvermUdelUk. dat de een
dit liever blieft, de ander dat. met het gevolg,
dat dikwUls. iets aan het eten hapert: een kind
is gauw geneigd, wanneer de belegging niet
smaakt, ook 't brood te laten staan. Daarom heb
ik ^e gewoonte aangenomen eens per week kllc
beleggingen tegelijk in te slaan en deze tegelijk
op tafel te plaatsen. Door hagelslag, witte en
bruine suiker en het overige In Jampotten te
doen, krijgt de ontbijt- en koffiedrinktafel een
allergezelligst tot eten uitlokkend en vooral een
„vol aanzien. Elk kind mag kiezen wat hij op
z’n brood wil hebben: voor de tweede boterham
desgewenscht iets anders dan op de eerste, op
de derde weer iets anders. Door verder het
brood heel dun te snijden twee sneetjes heel
dun. elk met laten wU zeggen tien gram pinda
kaas. zijn veel smakelijker dan één dubbeldikke
snede met twintig gram besmeerd wordt de
afwisseling en daarmee het eten bevorderd. Ik
ken een huismoeder, die uit één brood twaalf
sneden snUdt. ik dikwUls dertig en meer en u
moest eens de trotsche snuitjes zien, wanneer
mün jongens iedereen vertellen, dat zU zes of
acht boterhammen gegeten hebben. Dat een van
mUn quintet langer dan enkele dagen slecht at.
is dan ook nog niet voorgekomen. Ook is mü
gebleken, dat het eetlust-stimuleerend werkt
wanneer de boterhammen niet tevoren klaar
gemaakt zijn, hetgeen eigenlijk vanzelfsprekend
is: wij volwassenen zUn immers evenmin vrien
den van klaarliggende stapeltjes!
Twee jaar levensonderhoud van f gulden
(slechts één der 17 hoofdprijzen) aan hem die dien
prijs trekt uit de
Goedgekeurd bij Min. Besluit van 3 Fpbr. 1939 no. 1199
ten bate van '1 Katholiek Comité van Actie „Vee* God"
ZONDAG 26 MAART VITDEEUNG Trekkln
VAN LOT-KAARTEN AAN ALLE 25 APR
R. K. KERKEN IN NEDERLAND
Zorgt dat U postzegels in huis hebt 11
Ook de menschelijke maatschappij
is niets anders dan een verschijning
en een vorm van stof, die zich ont-
wikkelt en door een onontkoombare
noodzakelijkheid in een voortdurend
conflict van krachten streeft naar de
slotsynthese: een maatschappij zon
der klassen. In dese leer is klaarblij
kelijk geen plaats voor het Godsbe
grip, bestaat geen verschil tusschen
geest en stof, noch tusschen stel en
lichaam; men erkent geen voortbe
staan van de ziel na den dood en dus
geenerlei hoop op een ander leven.
Karei had het in zijn pension beat naar den
zin; in tegenstelling met het vorige was bü Juf
frouw Janssens alles uiterst zindelUk en hyper
modern. In huize Janssens voerden allerlei snuf
jes haat triomfen, zoodat Vanzelfsprekend dé
electriciteit op allo mogelüke manieren werd
benut. Letterlijk overal waren schakelaars te
vinden en er was geen bezigheid in het drukke
luishoudbedröf van juffrouw Janssens, of zü
had electrische hulpmiddelen bü de hand. Het
eten werd electrtech bereid, de pensiongasten
werden door middel van electrische bellen aan
tafel geroepen en 's morgens waren het sonore
electrische schellen, boven een electrische klok
aangebracht, die de vele bewoners uit hun heer-
lUken slaap ratelden. Dan stond het bakje met
scheerwater al klaar, even de stop in het con
tact en nog vóór de heeren hun pyama voor
pantalon en overhemd verwisseld hadden, stond
het reeds te dampen op de waschtafel. Hoewel
ook Karei de beschikking had over 'n electrtech
sebeerapparaat, behielp hü zich zoo noemde
Juffrouw Janssens het met kwast en mes.
Zelfs wanneer hü haast had en dat was van
morgen weer 'eens het geval deed hü hier
van geen Afstand. De electrische klok wees half
acht en de trein, welke Karei naar Brussel
moest brengen, ging eerst over drie kwartier.
Precies om vUf minuten voor acht sloeg Karei
koel de deur achter zich dicht en even later
bracht de tram hem naar het Centraal Station.
Vóór hU het ochtendblad uit zün binnenzak
haalde. Vergewiste hij er zich nog van, dat hU
ZUn ticket-mapje bü zich had en slaakte een
zucht van voldoening over dit comfort, dat hem
tenminste vUf minuten wachten aan een loket
uitspaarde.
Even een telefoontje naar het reisbureau en
't was in orde. Tot enkele haltes vóór het Cen
traal station bleef Karei Hoek, wat hü altüd
«■as. de rustige, bedaarde, niet-nieuwsgierige
heer. Maar bü die halte deed een heftig tumult
op het achterbalcon hem opochrlkken uit ZUn
krant. En meteen zag hU dat een klok, nog
wel een officieele. *n stadsklok. 8 07 aanwees
Handiger dan een zakkenroller dat had kun
nen doen, griste Karei Hoek a’n horloge uit
ZUn vest en meteen stelde hü vast dat zijn
klokje maar liefst zeven minuten achter was.
Ongemeen scherp realiseerde hij zich onmld-
dellük. dat gisteravond het licht plotseling was
Uitgegaan en dat het wel eenlgen üjd had ge
duurd vóór juffrouw Janssens een gulden in den
mater had gedeponeerd en zoo den onontbeer-
lüken stroom weer toegang tot haar vele tech
nische snufjes had verleend. Dat zU toen ver
geten had de klok enkele iqinuten vooruit te
zetten, was ook bü Karei Hoek geen moment
opgekomen, maar dreigde hem nu noodlottig te
«•orden. Ovet enkele minuten zou de Parüsche
trein, dien hü absoluut hebben moest, vertrek
ken. en nu zeulde hü. alsof hü allen tud had,
in een gemoedelUk gangetje verder. Met zUn
tasch in de eene en zün handschoenen, ochtend
blad en treinkaartje in de andere hand, haastte
nletl" Keith haalde de schouders op
.."k Zal 1 over een anderen boeg gooien. Je mag
je naam vi
ben 'k er t
is bereid, j
uitlaten, al
op voorwaari
„O, Keith!” ZU werd vuurrood en maakte zich
zachtjes uit zün omarming los. „Tc Weet niet
waarom X was alleen een voorgevoel van me.
dat dat muisje van gisteravond heel gauw een
staartje zou krügen; daarom nam *k vanmorgen
den voorzorgsmaatregel, mij® revolver bü me
te steken Zoodra die kerel binnenkwam, wist
ik. dat ’t mis was. t Moet een afgesproken
teeken geweest zün toen de ander, dien JU te
weord stond, plotseling zoo begon te schreeuwen
haalde hü ineens zün wapen voor den dag
Misschien was 't zün bedoeling niet geweest,
)e schieten, wilde hU me alleen vrees aanjagen
Maar *k nam X zekere voor X onzekere en trok
mün revolver HIJ was iets vlugger en sghoot
X eerst, t Had me snel opzij laten vallen; de
kogel suisde langs me heen. Toen haalde Ik den
trekker over, k Raakte hem in den schouder, hü
verloor X evenwicht en kwam met X achter
hoofd tegen een scherpen kant van de kachel
terecht. Wat verder gebeurde weet k niet
Alleen, dat Tt op een medemensch geschoten
bzb en hem best ited kunnen dooden. O, Keith,
Kleine kinderen, die niet goed eten. Oef. dat’s
gevaarUJk terrein. Althans zoo meenen velen
In de praküjk echter valt X mee. zooals allee
waartegen men besluit niet óp te zien. Vooraf
moet ik opmerken, dat ik niet schrüf niet
schrUven wil over kinderen, die om redenen
van ziekte niet flink eten kunnen of door den
dokter op dléet gesteld zün; Ik spreek alleen
over de kleinen, die wel kunnen, wel mogen,
maar niet willen eten; of 1 misschien ook wel
willen, maar 't niet doen, om de een of andere
voor ons oogenschijiilük onnaspeurlüke reden.
i.Om X euvel van slecht eten te overwinnen is
het in de eerste plaats noodig. dat de moeder
niet anders doet dan küken gemakkclUk niet
waar? küken; niet een paar minuten, niet
een uur. maar een flink aantal dagen, een paar
weken, desnoods een of twee maanden. Neem
den tüd. angst, dat een kind verhongert, behoeft
u niet te hebben; dat gebeurt niet gauw. B!j
het küken moet de moeder zich vooral reken
schap geven van hetgeen zü «iet. Vele kinderen
büvoorbeeld moeten tusschen de hoofdmaal-
tüden niets gebruiken, wil bü die maaltüden
zelf niet alle eetlust volkomen verdwenen zün.
Om dit feit te „zien”, moet de moeder combl-
neeren, het gebrek aan eetlust om twaalf uur
In verband brengen met het koekje van elf uur.
of het glas melk, dat zoomaar gegeven werd
Want alleen dit .kien” kan ons de oorzaak van
den ontbrekenden eetlust onthullen.
Het verschünsel van den verdwenen eetlust
ken ik uit persoonlüke ondervinding. Wanneer
ik bü het kopje thee, dat mün man mü vroeger
steeds op bed bracht, iets at, al was X niet
anders dan een paar plakjes cake, een sneetje
krentebrood of een paar belegde beschuiten, dan
behoefde, wat mij betreft, geen ontbüttafel ge
dekt te worden: ik deed toch niet mee. Ik kwam
aan tafel voor de gezelligheid, doch iets behoor-
lUks eten deed ik niet. dikwUls ondanks alle
moeite: de eetlust was volkomen verdwenen.
Een tweede gevolg was. dat geheel de rest van
mün dag volkomen in de war was. Tegen half
elf ontdekte ik. dat Ik honger had. Ik at dus
iets bü het kopje koffie, dat voor dit uur op het
dagprogramma staat en schakelde daardoor
müzelf wat den koffiemaaltüd van één uur be
treft. weer volkomen uit. 's Middags van het
zelfde -laken een pak: honger tegen theetüd.
Been eetlust als het middagmaal op tafel stond.
Veel huismoeders, die aan de kwaal lijden geen
lust te hebbbn in hetgeen zy zelf koken. Weten
hoe onprettig het is aan tafel te zitten, lekker
éten te zien en zelf met lange tanden te zitten
kieskauwen.
Met kinderen vindt hetzelfde plaats Een klei
nigheid kan hun eetlust compleet verleggen.^Mü
is het geval bekend van een ouderpaar, dat'met
den eetlust van hun kind Jarenlang sukkelde,
zelfs doktershulp ervoor Inriep, zonder ooit ver
andering te kunnerv bereiken, totdat zü den
grooten beker melk-thee, welke den kleine, te-
gelük met het ouderlük kopje-thee-op-bed. toe
gereikt werdHeten vervallen. Als bü toover-
slag veranderde, dus verbeterde de toestand.
Vooral mag de fout niet gemaakt worden, dat
„kleinigheden" over het hoofd gezien worden
Een volwassene, die één ons suiker eet. kan
zonder eenlgen honger te voelen, een geheelen,
soms zelfs twee volle maaltüden overslaan, mits
hü een kleinigheid gebruikt „voor den smaak"
Met twintig, dertig gram wordt bü een kind het
zelfde resultaat bereikt en een halve reep choco
lade weegt al zwaarder, veel zwaarder dikwUls.
Hoe gemakkelijk dus zal een klein snoeperütje
„groot genoeg" zün om den eetlust voor den
hoofdmaaltüd op te heffen.
Ten tweede moet vooral acht gegeven worden
op drinken, waaraan kinderen zich al heel gauw
te bulten kunnen gaan. Mün kleine Marleentje
kan, als ik haar niet weerhoud, zonder last
ervan te ondervinden, tien a veertien bekers
drinken per dag naar binnen werken! Hoe na-
deelig dit zou kunnen zün. wanneer ik niet ,.ge-
tien" had wat zü deed, trtfjtt X beste uit X vel-
gende: een bekend-straffe „vermageringskuur"
bestaat daaruit, dat de patiént zich kort voor
eiken maaltüd „vol drinkt”, met water of zoo-
lets, waaipa hü zonder dwang of moeite, met
zóó weinig voedsel een gevoel van „voldaan-zün”,
van „vol-zün” ondervindt, dat vermagering
door uithongering! onafwendbaar volgen
moet. Bü kinderen, die gemakkelük de water
kraan een bezoek Bunnen brengen of door
goed-bedoelende ouders met bekertjes thee en
koffie en llmonada of melk volgvgotcn worden
bereikt men hetzelfde resultaat, hetgeen dan
echter niet de bedoeling Is; zeker niet van de
goedwillende ouders.
Om het flink en regelmatig eten te bevorderen
is het verder aanbevelenswaard, zelfs een drin
gende elsch. van eiken maaltüd een kleine, maar
prettige gebeurtenis te maken: tegelUk aan
tafel, gezamenlük bidden, niet hollen of opstaan
van tafel, niet spelen, keurig en volledig dekken,
moeder ook rustig aan tafel laten plaats nemen
en zooveel mogelük rustig laten zitten, kortom
met niets de hand Hchten. Zün er moeilijkheden,
ruim deze uit den weg, bezadigd, kalm, maar
definitief. BU mü büvoorbeeld eten da kinderen
om zes uur en, als mün man thuis Is. wU samen
om zeven uur. Maar ook al» de kinderen aan
tafel gaan, is deze volledig gedekt, en zitten wü
mee aan; niets ontbreekt. WU kwamen tot deze
regeling toen bleek, dat letten op de kinderen
en zelf amakelijk eten niet aamengingen. Het
koatte mü even moeite, want buna dagelijks
moet ik met het dubbel-eten rekening houden.
.Fruim.
„U hebt X geraden!”
„Zoq zoo! Jü bent X dus die achter de duiven
van de Yard aan zit! En heb JU dien aardlgen
doffer vleugellam geschoten? Van hiernaast
waarschuwden ze ons telefonisch, dat X moord
en doodslag gaf. op nummer 53! Op wat voor
strooptocht was je nu weer uit, CamseH en
dat op zoo n ongewoon uur van den dag?”
„Dat heb k hem ook al gevraagd, inspecteur.”
antwoordde Keith In Camsell's plaats. ..Hü
wilde niet méér loslaten, dan dat hü me van
Bendall Street af gevolgd heeft, met de bedoe
ling, een appeltje met me te schillen. Camsell zag
me naar Warwick Place 53 te gaan, belde een
oogenblik later aan en draaide een smoes af,
om binnen te kunnen komen Wel, *k heb nog
nooit zoon sukkel ontmoet! Hü King me te lüf
ea de bom barstte verkeerd. Niet ik, maar hü
In de Amerfkaansche „Catholic Worker”
Bchnjft Stanley Vishnevsky over den verkoop
van dit blad in de straten van New-York, en
verhaalt enkele typeerende voorvallen.
Vaak als wü dicht bü Union Square stdkiden
om The Catholic Worker te verkoopen. kwam
een of andere ongelukkige niet-Katholiek op
ons af om 'zün haat tegen de Kerk tegenover
on» te uiten. Merkwaardig is. dat velen meenen.
dat, als je een Katholieke krant verkoopt, je op
treedt als officieel vertegenwoordiger der Kerk
en dus in staat moet zün een onfeilbaar ant
woord op alle gestelde vragen te geven. Vaak
ook komen zij vol haat en trachten den ver-
kooper tot eigen opvattingen te bekeeren. maar
hemen dan een krant mee om, na deze te heb-*
ben gelezen, terug te keer en met moeilijkheden,
waarover zü uitleg wenschen. Aldus is merflg
belangwekkend debat ontstaan.
Verder kan alleen al de moed, die Katholieke
litteratuur in het openbaar durft verkoopen.
soms lauwe geloofsgenooten met nTëüafën Üvër
Vervullen. Dit bleek zeer duinelük toen wü eens
kranten verkochten bü gelegenheid eener sta
king. Alles verliep vreedzaam en aelfs een beetje
U> rustig, tot enkele opgewonden communis
tische vrouwen begonnen met het Godsbegrip
en den godsdienst bespottelük te maken Hierop
mengde zich een Italiaansche vrouw, die tot nu
toe zwügend had toegezien, fn -het debat om
ons te verdedigen, en in een ommezien was
een heele verganering bezig met discussies over
het Godsbestaan. Dit was een openbaring voor
de politieagenten die toezicht hielden en meen
den dat alle stakers communist waren. Ook
kregen zü meer belangstelling voor The Catho
lic Worker.
De oppositie deed haar best om den straat
verkoop te bemoellüken. Zü trachtte dit te doen
door haar verkoopen dicht bü ons op te stellen.
Maar deze poglpg faalde, want in plaats van
onzen verkoop te verminderen, bewerkten zü,
dat deze juist omhoog ging. Zoodra dit dui
delijk was. werd de gevolgde tactiek dan ook
opgegeven.
Wat mü eveneens trof, was de snelheid waar
mee velen ons te hulp kwamen, als wü tüdens
onzen arbeid werden beleedlgd door tegenstan
ders.
Ik herinner mU ook hoe Ik eens kranten ver
kocht bü een communistische demonstratie in
de 42e Straat en twee roode propagandisten
met hun uitgaven naast mü plaats namen. Dit
escorte aan beide kanten moest mü ontmoe-
A p ADHMMÉ’C blad «ün ingevolge da vemekatingzvoorwaarden term |-» eyfZX Ml levenslange gatwala oncezcMktlMM tot wttkzn door p Mj aan zzM
fA I al »F- e I_J O ongevallen verzeten! voor een der volgende uitkeermgen F OUa“ verUoa van belde armen, belde boenen of belde oogen OVJo“ doodelüken afloop
digen. maar het was vermakelijk om hun ver
schrikt gezicht te zien toen Ik In korten tfld
mün voorraad van 75 bladen had uitverkocht.
Het is niet moeilük om een uitgave al» Tb*
Catholic Worker op straat te verkoopen; 8Q
verkoopt alchzelf! Het volk stelt wel degelijk
belang in de Katholieke opvattingen over so
ciale vragen en communisme. Natuurlük valt
het niet mee om met een boe kranten urenlang
op een hoek van de straat te staan, vooral als
men de eerste maal den moed daartoe vindt.
Men meent dan minstens dat iedereen naar den
nieuwen verkooper aan het staren is.... Maar
dat gaat over, en al gauw hoopt hü. dat ieaer
maar op hem letten aal. Het schenkt een groote
voldoening om op den hoek van een straat t*
staan met een voorraad kranten die na een
uur al is uitverkocht.
De voortdurende Internationale spanning,
waarin de volkeren de laatste jaren ver-
keeren, heeft met nadruk de vraag weer
naar den voorgrond gebracht, of het niet
mogelük Is qm middelen en wegen te vin
den. waardoor noodzakelUk of wenschelUk
geworden veranderingen In de internatio
nale verhoudingen kunnen worden aange
bracht op wettige en vreedzame wü«e.
Om in deze behoefte te voorzien is met
name gewezen op twee middelen. Het eerste
is de oprichting van een Internationaal
Hof van BlllUkheid. Zooals het Internatio
naal Gerechtshof heeft te oordeelen over
inzake het
dergelük
beslissen
het
houden; zoo belangstellend
Vliet nssr Mün secretaresse
•nXte verbinden, en ik zal Je
wérkelük een meneer bent.
dat je mü den naam noemt van
den sinjeur, die jou opdracht gaf, dit zaakje
op te knappen. Je zult moeten toegeven, dat
X meer is, dan je verdient.”
Onbewogen volhardde de
zwijgen.
„Goed. Dan kom 'k met mün derde en laat
ste voorstel, "k Zal naar den naam raden. Je
heeft alleen maar met je bol te knikken of te
schudden, als je zoo graag Je stembanden
spaart. Benjamin Raffill, hé?”
Er volgde geen knik, evenmin een hoofd
schudden
„Erie Carllne?"
Zwijgen. De man zat als een wassen beeld.
„DriemMl is scheepsrecht. En nu geloof *k
wel. dat ik X bü X rechte eind heb. Advocaat
Oakton, nletwimr?”
.Je kunt voor mün port vragen tot Je op
apegapen ligt geen- woord krüg Je uit me.”
„Prachtig, vrind, "k Hou van lui met karakter,
al aal je met X jouwe X niet ver schoppen
Verbeeld je alsjeblieft niet, dat je met zwügen
iets bereikt; "k heb er slag van. uit te visschen.
wat ’k beslist weten wil. Zoo! Hiermee is de
zitting opgeheven. Om een reden, die Jou geen
steek aangaat, wil 'k de officieele politie er niet
in mengen. Snü uit. en zie, waar je je wonden
kunt laten verbinden.”
Karei Hoek sioh naar het achterbalcon, waar
hü zich na wat duwen en dringen een plaatst»
bü de treeplank veroverde. Met argus-oogen be
spiedde hü de wüsers ven de groote stationsklok
Nog vier minuten.... dat kon hu net nog hJ
len. Meteen versprongen de wüzers een minuut!
Verdorie nog inaar drie'!
„Münheer, uw plaatebewüs astubheft"
Een correct geüniformde heer, met 'n zwarts
map vol losse bladen gewapend, strekte zlin
hand naar Karei Hoek uit, om zün plaatsbewlte
te controleeren Maar in alles had Karei Hoek
erg. behalve in den controleur. Met een tüger
sprong belandde hü op het glimmende
en rende tusschen het menschengekrioel
verkeersdrukte door naar den Ingang van k.»
station. 1
Eén moment aarzelde de controleur,
per. Nog maar nauwelüks had Karel H^ ‘X
9nrwxrltAn.rt.lf» nnn Kon ennArlwM.w.iG.
den. of ook de
controleur had de
hall al bereikt en
zün vluchteling
aanstonds be
merkt Met groote
sprongen kwam
hü vlak bü Karei
Hoek en juist wilde hü dezen grüpen. toen de
zoo door den tjjd gedupeerden reiziger sijn
kaartje weer terug kreeg en als een pül uit dtn
boog naar het trappenhuis rende.
„Eerste perron" werd hem nog nageschreeuwd.
Het „Houdt hem” van «ün achtervolgers, wier
bestaan hij niet een* vermoedde, hoorde Karei
Hoek niet. Nauwelijks halverwege de trap
hoorde hü het snirpend fluitje van den chét
Met verdubbelde kracht nam hü de treden
struikelde, dreigde te vallen, maar wist nog Juist
zün evenwicht te hervinden, voelde iets «an
zün jaspanden, maar lette daar niet verder op,
de laatste tredenToen zag hü den panne-
koek van den stationschef omlaag zakken
de Parüsche reed, precies op tüd. Weg.
Pardoes bleef Karei Hoek staan, iemand bot
ste met een vaart tegen hem op. maakte een
halven slag om en schreeuwde dan amechtig’
„U dacht..., zeker...aan mij...te ont-
geschillen 1
zou een
hebben te
len Inzake
gehad; indien de politieman de twee kamers aan
een onderzoek onderwierp, waarop alle kans
bestond, zou X tegendeel blüken. En misschien
had de veranderde situatie ook haar goed'
züden. Nu Camsell in de handen van Scotlanfl
Yard gevallen was. was de mogelijkheid groot,
dat hü wél uit de school zou klappen; be**“'
nen. wie hem er op afgestuurd had ^“7
Oakton of Carllne, misschien wel aUe drie, m
dat geval llgpen ook tij tegen de lamp en zou
den een stevlgen duw krügen. Die overwegingen
gaven den doorslag. Keith reikte den inspec
teur de twee revolvers.
.Deze hier 1* van Camsell,” zei hij-
andere behoort aan zün maat.”
Monk floot. „Aardig spul en naar den eisen
van den tüd van geluiddempers voorzien! J».
Joe Camsell doet X niet minder! De maat.
wien je uK visschen ging, is Jackie Devidsoo
geweest, niet? Allas Sam Drury, alias
Me all. alias Henry Porter de snuiter houm
er soo n regiment allsuaen op na. dat je waresw-
pel den tel er bü kwüt zou raken! Neem h«n
mee, jongens! De baas komt JuUle achterop!
(Wordt vervolgd)
cyc.i aaiTCiue oe coniroieur maar
toen ontpopte ook hü zich als 'n uitstekend loc
per. Nog maar nauwelüks had Karei Hoek nm
spoorkaartje aan den spoorbeambte voorgehou-
••••••••••••••••e»»l»8eeM88eee8«ee«8eet.,HtMl.IHw
ltss«ssi»««ee»»sas»sss4s»ssss*steetset«iissMMttMt(|
ache Zaken In de Berste Kamer een debat
Uit. dat door de onverwachte publicatie der
erkenning pas bü de replieken aan de orde
kon komen en daardoor het nadeel droeg,
dat het niet behoorlük was voorbereid.
De vergelüking met de erkenning van
de verovering - van Abessynlë door Italië
«ras daarvan een gevolg.
Echter beide dragen een geheel ander en
onderHng verschillend karakter.
De verovering van Abessynlë was een
geval van een bultenlandschen veroverings
oorlog. In strüd met de volkrnreehteiüke
bepalingen, die daarop betrekking hebben
In een dergelük geval geldt een samenhan
gend geheel van algemeen* en Mjzondere
regelen van volkenrecht, die das op van toe
passing lijn en waarnaar de Zaak moet
worden beoordeeld. Daarmede is d» kwestie
der erkenning op het nauwste verbonden
WU hebben destüds uitvoerig uitsenge»et,
waarom wü de toenmalige houding onzer
Regeering niet juist achtten. Wü komen
uiteraard daarop thans niet terug.
Maar In Spanje geldt het een totaal
ander geval Hier was geen sprake van een
bultenlandschen veroveringsoorlog. maar
van een inwendigen burgeroorlog. Waarvoor
geheel andere volkenrechtelüke regelen gel-,
den De erkenning van één der partijen In
een dergelüken burgeroorlog als wettige re
geering draagt daardoor eveneens ren gansch
ander karakter dan de erkenning van de
veroverende regeering als wettig in het eerste
geval. ïn den burgeroorlog geldt te dien op
zichte als regel, dat de erkenning onvermü-
delük Is, Indien en zoodra de opstandelingen
er In geslaagd «Un de oude regeering blü-
vend en afdoende van haar positie te beroo-
ven en zelf duurzaam haar plaats In te
nemen. Dat deze erkenning niets te maken
heeft met eenig rechtelük oordeel over de
wüze. waarop die positie is bereikt, spreekt
daarbü vanzelf.
Minister Patün toonde duidelük irtet de
feiten aan. dat Generaal Franco ‘hans een
positie heeft verworven, die een einde heeft
gemaakt aan elke illusie, dat de oude re
geering haar functie zou kunnen herkrügen.
Daarmede was de daad der Regeering vol
komen gerechtvaardigd. Eveneens terecht
wees hü er op, dat het «renschelük was.
niet te «’achten op de beslissing van Enge
land en Frankrük in dezen, maar dat een
zelfstandig optreden in dezen verelscht was
Sympathie met één der partüen stond
daarbü geheel bulten de kwestie
Alle werkelijk zelfstandig bestaand
geestelijk wezen wordt uitdrukkelijk
'geloochend: er Is dus geen Ood, er
bestaat geen onstoffelijke, onsterfe-
lljke «iel; de stoffelijke wereld Is du*
zeker niet door Ood geschapen maar
Ood is een Schepping van de mensch-
heid.
Dit materialisme nu is het grond
beginsel van het communisme. Het is
voor de leer van het communisme
even fondamenteeien—weaeniijk aU
de leer van het bestaan van God is
voor het Christendom.
Al zou het communisme op sociaal
en ander gebied nog zooveel ware din
gen leeren, om deze gronddwaling is
het in zijn geheel lijnrecht in strijd
met de waarheid.
De wereldorde die het leert en
tracht te verwezenlijken kan niet an
ders dan totaal onjuist zijn-
Pater J. Jacobs M.S C.
niet, dat Tt zóólete ooit aou kunnen
doen! Ik 'k schei er mee uitl
deugt niet voor detective!”
CulUngwood lachte als een schooljongen, die
met VacanUe gaat. „Als kind kon Tt gewoonweg
geen erwtensoep zien,” zei hü Margaret over X
haar strükend. „Nu doe 'k er compleet een moord
voor! ’k WH maar zeggen,je went aan alle»,
als je Je er den tüd maar'voor gunt) Ziezoo; nu
zullen we eerst dien schavuit eens stevig aan
den tand voelen!”
„Waar ia de andere gebleven?”
„Gommenlkklea! Daar zeg je zoowat! Ih de
consternatie ben "k hem glad vergeten! Kun JU
dezen schoelje in bedwang houden? "k Ben
direct terug!”
„X Heb mün revolver," knikte Margaret.
Maar raap eerst zijn wapen op!”
Keith deed X; ook dit verdween in «ün broek
zak. „Als dat vandaag zoo door moet gaan.”
grinnikte hü. „word X nog een wandelend arse
naal!"
HU liep n»*: X kantoor. Wien hü er vond
niet den kerel die op hem geschoten had. Van
de gunstige gelegenheid om de plaat te poetsen,
was dankbaar door deaen gebruik gemaakt.
Keith bekende zich zelf openhartig, dat hü als
detective nog ongeveer alles te leeren had.
„Foetsie!" zei hü lakoniek. toen hü bü Mar
garet teruggekeerd was. „Maar we zullen dezen
knaap wel aan X praten krügen. Wie ben Jü «n
wie is Je maat?”
De gevraagde staarde naar CulUngwood en
zweeg. Uit de school klappen was blükbaar een
punt, dat niet op aün program voorkwam.
Cullingwood had ternauwernood uitgesproken,
of er werd gescheld, lang-aanhoudend, bevelend.
HU zag Margaret aan. „Wil JU küken. wie er
is?"
Even later klotsten zware voetstappen over
den corridor, de kamerdeur werd geopend en
achter Margaret traden eenlge mannen bin
nen een inspecteur van Scotland Yard met
een drietal rechercheurs. De leider van X
troepje keek v«n den gewonden man In den
fauteuil naar Culllngwood, van CulUngwood
naar Margaret. Zün gezicht vertrok In een
breeden grijns.
„Verdikkie, ’k neem er een pruim op, als dat
niet Margaret Townley is. de dochter van mün
collega Dave Townley!"
Inspecteur Monk!” lachte ’t meisje
geldend recht
Billükheidshof
over geschil-
scheppen van nieuw
recht. Zulks zou dan hebben te geschieden
„volgens de algemeen erkende beginselen
van internationale gerechtigheid, die po
sitief recht behoorden te zün,” zooals men
het wel heeft uitgedrukt.
Ook heeft men gezocht naar een anderen
weg. en als zoodanig aangewezen de vor
ming van een orgaan van internationale
wetgeving Maar zoodra men hier niet blijft
bü algemeenheden, maar tracht zich een
concrete voorstelling te vormen van de
wüze. waarop dit zou moeten geschieden,
blijft er niet veel van over. Een interna
tionaal wetgevend orgaan. In den zin waar
in men dat kent In het binnenlandsche
recht. Is alleen denkbaar in een soort van
wereldstaat, dien niemand begeert.
Hoe men zich dit alles ook tracht In
te denken, men stuit naar alls züden op
overwegende bezwaren en ondanks de uit
gebreide litteratuur, aan deze onderwerpen
gewüd, is men er niet ih geslaagd een ont-
wlkkellngslün te ontwerpen, die redelük uit
zicht biedt op verwerkslüking. zelfs in een
meer verwüderde toekomst. Slechts wan
neer in de internationale verhoudingen de
tegenzin tegen oorlog even groot zou zün
als die in het binnenlandsch volksleven
tegen burgeroorlog en revolutie, zou de
mogelükheid worden geopend in die ver
houdingen hetzelfde betrekkelüke peil van
vreedzaamheid te bereiken, als thans In de
binnenlandsche verhoudingen bestaat.
Voorloopig is het uitzicht daarop niet
groot; zoolang groote, beschaafde volken
ofienlük en welbewust partij kiezen voor
geweldmiddelen of dreiging met geweld,
om hun doeleinden te bereiken,zal net
mogllük zün om op betere wegen te gera
ken.
snappen eh....l”
Karei Hoek gaf geen antwoord Eerst na tien
l had
