BRIEVEN AAN TI JDGENOOTEN
Hoitika
De luchtroovers
van
<Kctu&Aaal uandcn dag
Keel Verzachtend
In de Parijsche
menigte
Napoleons op Corsica
F 750.-
F 250
F 750.-
cheepsrecht
Lucht Verdediqinqs Fonds
rsE
VICKS HOESTBONBONS
e
WOENSDAG 5 APRIL 1939
de
Uw bijdrage
aan
De nachtwaker
in
Irieaaal Is.
a
Luchtbescherming
en school
Zendt
het
er
worden.
jongelui
tot
te
Het Luchtverded igings-
fonds stelt
financieel in staat
vlieger opgeleid
Ook Uw steun! 1
Een versterking van
vlieger-reserve is ver
sterking van onze Neu
traliteit
IO.
ETHA FLES
Dutn-
ge
en. van
»ardm-
’dlngsu
Ight.
c naar
o
r Port
naar
weer
ge-
Wy lenen in „Kerk. School en Ziekenhuis”:
Is, althans
Ml writes vaai ms tawC
antwoordde:
•JU
tegenwoordigheid op te drin-
uw
door Percy King
zelf
(Wordt vervolgd.)
Anwi
a naar
tteroain
»oul.
I April
losund
Belra.
B Beira
anelro.
nerlka
Onze
blad
maken, wat
trooster van
Gesteld nu. dat in dagen van spanning
de scholen worden gesloten. Er breekt oor
log uit. Is ons land daarin betrokken, dan
is er geen sprake van dat de scholen wor-
Mi's
voor.
Ba ats
een
om
doodkalm op zün
dagen een vlleg-
L
■werpen.
Rot-
AI T n A n/AKTXTr1 JO epdltbladsflningevolge de versekertngsroorwaantan tage» TT* Ml levenlange geheels ongeschiktheid tot wsrtan door p *7EwO Ml een ongeval eeeg
/Al al .F1, /X Fll.JlXl IN r, ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeertngen F I OV." verHee van beide armen, belde beenen belde oog— UV.“ «toodaltfken afloop
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Den kraag van de jas hoog opgetrokken, de gen niet voor het opscheppen, dat heb ik toen
handen in de zakken, stapte Güs Baarts door al ondervonden, toen Ik werkloos werd, en daar-
de slapende stad. Meer dan tien jaren was hij
nu in dienst van de maatschappij ..De Veilige
Kust". Het werk had hem nog nooit tegen
gestaan. hoewel hij vóór dien tijd als meubel
maker een beter leven had. Natuurlijk vond hjj
he’ prettiger bij mooi weer zijn dienst te ver
vallen, maar men kan niet alles hebben wat
men verlangt, was steeds zijn eigen gezegde,
als iemand hem sprak over de soms vreeseljjk
stormachtige nachten, de hevige koude of het
gevaarlijke van zijn beroep Doch sinds Mieke.
zijn vrouw, overleden was. volbracht Gijs met
tegenzin zijn taak. Nu wachtte hem bü zijn
thuiskomst niet meer een heerlijke kop warme
thee, als hij verstijfd van de kou in den mor
gen binnentrad. Nu brandde het vuur niet koes
terend in de kachel; geen pantoffels stonden
klaar, niemand die hem hielp zijn jas. dikwijls
zwaar van den regen, uit te trekken. Geen kruik
lag er in zijn bed alles was koud en kil.
Ook geen eten klaar, als hij zün slaap uit had;
geen werk verricht, niets in huis. Alles moest
hij nu zelf beredderen en gereed maken. Zijn
kamer In orde houden, zorgen dat zijn goed
gewasschen werdHonderden dingen waren
er. die Mieke altijd voor hem deed. Nooit had
hij er eenlg vermoeden van gehad, dat er in
een huishouden zooveel voor een vrouw te doen
viel.
om ben ik dan eindelijk maar nachtwaker ge
worden Ik zou ook wel weer eens graag
leven zooals ten gewoon mensch: overdag wer
ken. 's tachts slapenAls Mieke nog leefde,
dan zou ik er niet zoo over denken
Het leven slenterde voor GUs voort. De nach
ten werden korter. Op een avond, het was elf
uur. rrtaakte Güs zijn eerste ronde door een
groot handelskantoor. Het bevreemdde hem. aal
de deur n gesloten was en nog licht brandde
in de werkkamer van Peter Remmen. Dit was
nog nooit oorgekomen. Denkend dat de boek
houder no- zat te werken, wilde bü aankloppen
en zag hem juist de brandkast ontsluiten. HU
droeg een regenjas en had zün hoed op Naast
hem stond een open koffertje. Verschrikt keek
de boekhouder op
Meenemen op hun verdere tochten? Dat ging toch niet....
Maar Piet was blü een makker te hebben, dat hu smeekte om
hem mee te mogen nemen. Veel tüd voor beraadslagen was er
niet. Daarom werd er besloten vooreerst maar verder te vlie
gen. Maar wat was dat? Opeens vlogen ze midden te een
zwarte wolk.
„U bent in een heel moeilük parket geraakt.
Miss Falkner, door die verklaring te teekenen."
Culllngwood haalde de schouders op. ..Nakaar
ten geeft geen snars. Leg uw geval aan een be
kwaam. hoogstaand advocaat voor; die zal er
wel een mouw aan weten te passen Laten we
een oogenbllk zelf veronderstellen, dat de justitie
haar neus er in steekt, wat 'k zoo nog maar
niet geloof dan nóg zult u er veel genadiger
afkomen dan met de straf, die u zichzelf opleg
gen wilt: een huwelUk met zoon schoelje als
Eric Carline. Wat is de concessie .van zün kant?"
„Tt Krug de verklaring terug, onmiddellük
nadat' we getrouwd zullen zün."
„Een soortgelUk smoesje wilde hü Marjorie
i laten slikken met de brieven van haar
ut schavuit denkt er natuurlijk niet
Bovendien is de
Postgiro 287177 Dea Haag. tea name van
de Vereeaiging voos Nationale Veiligheid.
den geopend. Nederland is te klein om op
eenlg punt veilig te zün voor luchtaan
vallen.
Blüven wü in den beginne buiten den
oorlog, dan zullen de verantwoordelUke
personen op een zeker oogenbllk hebben te
overwegen, of de kansen voor ons om bin
nenkort in den oorlog te worden betrokken,
zoo gering zün. dat opening der scholen
mogelijk is. Gesteld, dat hiertoe wordt be
sloten. dan zullen bü een verhooging der
oorlogskansen, de scholen weer kunnen
worden gesloten, al naar het oordeel van
de Overheid.
1 Brak de spannli
bewoog, maar
Townley," stelde
„U hebt haar op
hout staat onder een stolp „OU sont les
roses d'Antan?"
Zoon museum wordt een knekelhuis voor Je
Ik zit je dit te schrijven op het meest poë
tische plekje, dat Je midden in het rumoerige
Parijs vinden kunt, in het tuintje van Cluny
dat vol bloeiende heesters en boomen staat en
daar tusschen débris van architectuur, wa
terspuwers en gehavende beelden is ook een
kunstverzameling, maar een vol levende beko
ring. want alles leeft hier en tintelt in het zon
licht, terwül een gouden ragen haar bloemen
strooit over het beeld van een glimlachenden
heilige.
Dat was me even een schrik geweest! Maar de beide vliege
niers bleven al even beduusd küken. Wat moesten ze nu met
hun vreemde vangst beginnen? Dat ze Plet terug nadden was
best, maar wat moesten ze met dat jochie doen? Die scheen
echter heelemaal niet bang te zün en ging
hurken zitten en keek, of hü gewend was aHe
tochtje te maken.
'terdsm
■M.
Die zee van
voor füne
voor diep
dezen tüd (zelfs voor Weidmann) is Corsicaan
Zü zün. als hun landsman Coty bewees, listige
ondernemers. Zü kunnen commandeeren en or-
ganlseeren. Iedere Corsicaan is een Bonaparte.
Hun eigen eiland kunnen ze echter niet regee-
ren. Het eiland voedt zün bewoners niet. De
Corslcanen zün landverhuizers. De bevolking
neemt gestadig af.
Tijdens den zevenjarigen oorlog hebben de
Franschen Corsica bezet. Lang geleden dus.
Maar de Corslcanen spreken nóg hun Italiaansch
dialect. De Franschen waren er altüd als de
kippen bü om na bezettingen hun taal in te
voeren. De Corslcanen lieten ze echter maar
begaan. Zij zeggen vergoelükend: Napoleon heeft
ook pas Fransch geleerd, toen hü tien jaar was
en is toch een goed Franschman geworden. Een
Franschman? Neen, hü is Corsicaan gebleven,
zeggen de Corslcanen. Ikouwens alle groot e
mannen stammen volgens hen uit Corsica In
het stadje Colvé is een gevelsteen; ..Hier werd
in 1441 Columbus geboren, die van Corsica uit
Amerika ontdekte". Wat niet van Corsica stamt,
is niet groot.
Natuurlük zün de Corslcanen goede Fransche
republikeinen zü beweren de Fransche demo
cratie zelfs te hebben uitgevonden en na
tuurlük zün alle inwoners van Ajaccio goede
Bonapartisten. Men hoort thans dikwüls zeg
gen, dat de Corslcanen fascisten zün. Niets Is
minder waar. Zü zouden het zün. als Mussolini
op Corsica ware geboren!
In de dagen van strüd tegen de bandieten
kwam een trotsch Engelsch luxe-schip met 350
Napoleon-bewonderaars aan Zü weigerden ech
ter te debarkeeren. omdat per radio was mede
gedeeld. dat een berucht bandietenleider zün
bezoek aan het Grand Hotel had aangekondigd.
De Engelsche consul werd aan boord ontboden.
Deze verklaarde op eerewoord dat alle Corsica-
nen waarachtige ridders waren en dat de toe
risten de wieg van Napoleon konden bewonde
ren. zonder dat hun een haar zou worden ge
krenkt. Dit vonden He toeristen ook weer niet
aardig. Want zü wilden wel wat avonturen be
leven. Een jonge Amerikaansche vroeg 's avonds
waar de beroemde bandieten te vinden waren.
De hotelhouder zelde met een staal gezicht:
,Jn de bioscoop Napoléon draalt thans de film
„De bandieten van Chicago". Dit is alles wat we
momenteel op het gebied van* het bandietenwe-
zen hebben aan te bieden De jonge dame ging
verontwaardigd en onbevredigd naar bed.
Er waren en er zün geen bandieten op Corsica.
Er zün alleen Corslcanen.
Hieruit volgt naar onze meening, dat
maatregelen, die beoogen den kinderen een
veilige schuilplaats op school tegen lucht
aanvallen te geven, niet noodlg zün. We
bedoelen hiermee, dat het overbodig ia
schuilkelders en schuilloopgraven in te
richten op het schoolterrein. Men zal mis
schien tegen ons aanvoeren, dat er dan
heelemaal niets op de scholen behoeft te
geschieden, daar deze immers gesloten -zün.
Dit zou uit bovenstaande kunnen worden
geconcludeerd Doch wü zouden zoover niet
willen gaan Immers de schoolkinderen be
vinden zich buiten schooltijd thuis Boven
dien zullen zü over eenigen tüd de school
hebben afgeloopen. Altes wat zü op school
leeren. kunnen zü dan in toepassing bren
gen: ook wat betreft de luchtbeschermings-
maatregelen Wü zien Juist in de school een
mooie gelegenheid óm de jeugd deze maat
regelen te leeren. al zullen zü ze op de
schooi ook niet behoeven toe te passen.
Maar dat is met zooveel het geval. Als de
meisjes leeren handwerken, de jongens lee
ren timmeren, dan zullen ze dit niet op
school, maar wel thuis toepassen. Wü zien
niet in. waarom zü ook geen onderricht in
luchtbeschermingsmaatregelen mogen heb
ben. Deze moeten natuurlük zoo zün. dat
rekening wordt gehouden met den leeftijd,
zooals trouwens bü elk schoolvak.
Een jaar of vüf geleden werden op Corsica
de groote razzia’s tegen de bandieten gehou
den. Er was een gezegde, dat er op Corsica
geen bandieten, maar slechts Corslcanen waren.
Dit moest natuurlük niet zóó worden opgevat,
alsof alle Corslcanen bandieten Waren. Het
bandletisme woedde slechts In bepaalde streken
van het bergachtige eiland. Thans schijnen de
Franschen het romantische, maar gevaarlijke
bandietisme geheel meester te zün. De be-
roemd-beruchte bandieten van het slag der
Spada's, der Bartoll’s, der Lamoni’s. der Bor-
nea’s. der Cavlglioli's schünen geen opvolgers
te hebben. Er heerschen orde en rust op het
eiland, dat de bakermat was van den groot-
sten Corsicaan aller tüden. Napoleon I. Keizer
der Franschen
Het ging er eenlge Jaren geleden echter nog
woest romantisch toe. En de roovers waren
waarachtig geen opera- en operettebandleten.
In diet dagen werd er op Corsica een verkie
zingscampagne gehouden en links en rechte
werd er geschoten. Er was altüd onrust, ver
kiezingen of niet, op Corsica en er werd altüd
geschoten. Dit verdroot de Fransche regeerlng
niet weinig en zij probeerde orde en rust op
het onordelüke en onrustige eiland Te herstel
len. Wat onbegonnen werk leek, want tot dan
toe hadden orde en rust het er nooit lang uit
gehouden. Maar Marianne wilde ditmaal haar
wil uitvoeren, zond een half leger, een flottille
oorlogschepen en eenlge escadrilles vliegtuigen
naar Corsica en kondigde den staat van beleg
af.
De Corslcanen waren gepiqueerd. Naar hun
algemeen eenstemmig oordeel was er nog nooit
zulk een tamme stembuscampagne geweest.
Weliswaar kon men overal bosjes gewonden
aantreffen. Maar waarom er was geschoten,
was voor niemand duidelijk En wie er gescho
ten had, wist natuurlük niemand. Vermoedelük
was er wat broederlüke ruzie ontstaan tusschen
de aanhangers van Pietri én Landrv. Want
onder bevel van deze twee leiders werden toen
op Corsica de stembus- en revolveraanslagen
geleverd. Beide leiders vertoefden echter niet
aan het „front" maar leefden rustig en blij
als góden in Frankrük te Parüs. terwül de
Pietristen en Landrylsten zich voor- hen bloe
dig toetakelden. Zü zaten zelfs vreedzaam naast
«elkaar In het Kabinet-Laval. de een als minis
ter van Financiën, de ander als minister van
Arbeid!
Het Is trouwens niet waar, dat de Franschen
ooit Corsica in bezit hebben genomen. Waar
is integendeel, dat de Corslcanen Frankrük in
bezit hebben genomen. Sedert anderhalve eeuw
regeeren zü Frankrük. We! niet zoo moedig en
drukkend altoos als onder den eersten en der
den Napoleon. Maar ook in de Fransche repu
bliek is er büna nooit een kabinet geweest,
waarin geen Corsicaan zat. De Corslcanen heb
ben van het regeeren lp Frankrük een speciaal
zaakje gemaakt.* In alle deperrtétaenten-hebben
zü zich genesteld. Ook in de Koloniën. En
overal waar ze opduiken, hebben de Corslcanen
met hun harde koppen volop succes. Zü heb
ben de brillantste redenaars: Mort Glafferl. de
ben de brillantste redenaars: Morl Glafférl. de
alleen, maar nog altüd de geweldige pleiter van
Robinson
moeder. 1
aan, zün belofte te houden,
zaak met u gecompliceerder. Die verklaring..."
Keith schudde ’t hoofd, gooide t gesprek over
een anderen boeg „Als Tt In uw schoenen stond
Miss Palkner. twüfelde ’k er niet aan. welke
weg te prefereeren is. De weg. dien ik u zoojuist
wees.”
„Is dat alles, wat u me weet te zeggen?"
„Voorloopig wel. Miss Falkner."
(jjieen, ’k Urn t niet geiooven! Tt Heb al mün
hoop op u gesteld! U moét een anderen uitweg
zien!" Roberta stond op. Weer legde zü belde
handen op Cullingwood's schouders. Hü zag den
vochtlgen glans in haar oogen. den even geopen-
den mond, die armen, die om zün hals geslagen
zouden zün als hü niet haastig geretireerd
was. Vriéndelijk, doch beslist, weerde hü haar
af.
„Beste kind, al was Roberta Falkner van
onder tot boven met goud beslagen, dan sou "k
haar nóg niet moeten hebben." Culllngwood
bracht verslag uit van t onderhoud in 1
Knightsbridge, terwül se door Hyde Park liepen.
„Misschien is dé beste oplossing." besloot hü.
„dat Roberta voor een tpdje eclipseert naar een
plaats waar Carline en Oakton haar niet vinden
Of ze t doen zal.1" Hü schokschouderde. „Ze
is een allemachtig eigenwUs meubel. Hiermee
nemen we voorloopig afscheid van haar. Wat
voor nieuws heb JU. Peg?”
en geneeskrachtig door de jSaï
Vicks VapoRub ingrediënten
arrogant zün. te meenen, dat u hem vrUwlllig
neemt. Met andere woorden hü denkt u te
kunnen dwingen. Is ’t niet zoo?”
..Oakton heeft een paar maal er op gezin
speeld, dat Tc verstandig zou doen, als k zün
aanzoek niet afsloeg." knikte Roberta langzaam.
.Carline wist vóór vanmiddag niets van Oak
ton 's voornemens af. Ik zei t hem. Hü was
woedend en schreeuwde, dat hü den on betrouw
baren schoft een loer zou draaien. Vandaar, dat
phrllne me de belofte heeft afgeperst, dat 'k
Zaterdag met hem trouw. Je zult eens zien,
lachte hü. wat een spuit Oakton trekt, als hü
merkt, hoe leelük hü achter t net vischt!”
,,’t Neemt t laatste restje twüfel bü me weg."
Keith wreef zich peinzend langs een neusvleu
gel. „Dus dit is 't. Ja. natuurlük. Iets anders
kan 't onmogelük zün.”
„Wat?” drong Robert* ongeduldig aan, toen
hü zweeg
„U zult 1 wel merken. Miss Falkner. 1 Heeft
geen zin. op de dingen vooruit te loopen. We
hebben allereerst hiermee rekening te houdeq.
dat Carline er op uit is. Oakton vóór te zün.
Hü gelooft, de middelen te bezitten om u to*
een huwelük te dwingen. Op heel korten ter
mijn zelfs. Zóóveel is zeker, dat althans Car
line’s bedoelingen me niet voor een probleem
stellen."
„Vindt u. dat ik e? iets mee ópschiet, of zich
voor u een probleem méér of minder voordoet?"
vroeg Roberta bitter, „’t Gaat er voor mü alléén
om. of u kans ziet. Carline een spaak tn t wiel
te steken. Ik helj duizend mogelükheden over
wogen en niet één uitvoerbaar bevonden."
Mrs. Culllngwood te zullen worden, als JU
Uit den put geholpen hebt? Zü deed zoo
tegen me, omdat k haar stoorde.
vergeten dan tijdelük
ichenmassa en de gedachten die ze uitzendt,
verwarren zich niet in de onze
menschen heeft Iets verzwelgends
geluiden maakt ze de ooren doof, r
religieus leven kan geen plaats zün bü dien
onrustlgen golfslag, die heftige windrukken, dat
oorverdoovende gedruis.
Samen zagen we hier vroeger alleen de char
me van de groote stad, we ganoten er van, we
bleven er in onze eigen wereld en gingen als
toeschouwers hier rond. Dat verandert als je.
wordt
en zei: „O ben JU
liet,
kom
nalen.
nog wat te
schaamd
gen?"
..Mün secretaresse,
Culllngwood haastig
Ranelagh Road ontmoet.”
..Heb ik?" Roberta's toon was üskoud; zü zag
Keith hooghartig aan. Ze had nu absoluut
niets meer gemeen met de Roberta Palkner. die
een oogenbllk tevoren op 't punt gestaan had. de
armen om zün hals, *t hoofd van zün borst te
leggen; die hulp en troost verwachtte van een
Jongen man, die van Eric Carline verschilde als
de dag van den nacht, „k Neem direct aan. dat
deze dame uw secretaresse is. Maar 't ligt niet
op mijn weg. me in te laten met personeel van
iemand, die op zün beurt tegen betaling in
mün dienst is."
ment uit een brief aan de Larensche schilderes
wally Moes. De brief is geschreven in 1900 te
Parijs.
Ik zit al sinds een paar weken in Parüs. In
ons kleine land heb ik dikwüls de gewaarwor
ding. te loopen over een grasveldje, dat gaan
deweg kaal wordt. Ik ga een anderen bodem
opsoeken, dan kan ’t gras weer wat opgroeien
In een gezin hokken de menschen soms te lang
bü elkaar, er Is geen voedsel meer, geen groen
Als het weer eens regent, vriest en doolt over
dien grond, dan haalt de zon er weer nieuwe
halmen uit te voorschün.
Er te hier zooveel dat je boeit. Ik leerde een
Italiaanschen beeldhouwer kennen van een bij
zonder soort, Menado Rossi, iemand die door
de wolken van Je dagbestaan breekt, omdat je
voelt wat een Intens en moeilijk leven zoon
volbloed kunstenaar leidt. Welk een verschil, je
dag door te brengen in een cel. zooals de droo-
mer. de natuuronderzoeker, de mensch die niets
van de maatschappü noodlg heeft, of *1* de
worstelaar die vechtend en butend zich in deze
een plaats moet veroveren. Het is hier een
daan en stompen om niet onder den voet te
worden geloopen. Je ziet overal de concurren
tie, het elkaar de loef af willen steken en de
anderen wegdringen. Hoe kleiner de cirkel is,
waarin je je beweegt, des te gemakkelijker kun
je Je concentreeren op een bepaald werk. Wij
die ontzettende men-
Ik i
boek
thuis
-- wer
ken Ik dacht dat
je altüd om tien
uur Je eerste ronde begon."
„Met het nieuwe seizoen beginnen wü een
uur later, me’ eer." antwoordde Gü’
„Hé. dat wist ik niet. Alles is hier In orde, j
heb ik zooeven gezien, dus hoef je niet verder.'
„Best .neneer. Goeden avond!”
„Goeden avond. Baats.” I
Dat b niet pluis, dacht Güs en spoedde zich
naar buiten Daar moe’ ik meer van weten.
In een portiek van een huis wachtte hü. tot
de boekhouder verti kken zou zün Een kwar
tier latei- kwam deze buiten, keek omzichtig
rond en dng naar een parkeerterrein van taxi's.
Hü gaat er met het geld vandoor vermoedde
de nachtwaker en haastte zich de politie tele
fonisch te waarschuwen.
Juist toen Peter Remmen den trein wilde ne
men vyor het buitenland, werd hü aangehouden.
De Inhoud van den koffer was het bewüs welk
doel de dief beoogde
Gus ontving van zün maatschappü weer een
premie die hü onverschillig aannam en waarbü
hü dacht aan zün overleden 4rouw.
Maar ook de eigenaar van het handelskan
toor. Willem Hoorsma. wilde Güs rün dank be
tuigen en vroeg waarmee hü hem plezier kon
doen
„KUk." zei Güs. .„sinds mün vrouw dood la.
vind ik nachtwaker zün een hondenbaantje,
als als meneer soms leta voor mü heeft,
dat ik niet meer 's nachts hoef uit te gaan.
„Ik zal er eens over denken," beloofde Willem
Hoorsmx.
En nu is Güs zooveel als duivelstoejager in
de zaak, welk baantje hem zeer naar den zin la.
Nu geen enkelen nacht meer buitea
Alleen heeft hü spüt. dat Mieke dit niet heeft
mogen beleven, want ze vond het altüd v^r-
schrikkelük dat hü nachtwaker had moeten
worden.
züeen in dit milieu, alles aankükt;
dan een deel van den grooten hoop.
Je kunt op het trottoir blüven rondslente
ren. in een café gaan zitten, of in een omni
bus stappen je bent vrjj, Je hebt ook niet
iets bepaalds te doen. Je gaat zitten en je be
grijpt beter dat er in zoo’n wereld vele mis
daden worden uitgedacht. Het Individu heeft
behoefte aan een zeker plan, hü wil e^n be
paalde richting uitgaan; een levensdoel heeft
hjj niet, middelen evenminhü zal een daad
gaan doen. Dit lükt me een logische konse-
kwentie; hü wordt dan óók eens voor het voet
licht gebracht, zün portret komt hier in alle
kranten; hü heeft iets geweldigs gedaan, hü
wordt een gewichtig iemand, dat voedt zün
ijdelheid.
De menschen krügen, als je er zoo duizenden
aan je voorbü ziet gaan, iets irreëels, pop
achtigs. Ik begrüp best dat een man. zonder
werk en zonder ideaal, lust krügt om in die
massa, die hem aan een wriemelenden mieren
hoop doet denken, een trap te geven, een bom
te gooien tusschen al dat malle, domme ge
wroet. Het verwondert me zelfs, dat het zoo
weinig gebeurt én ik bewonder de sterken die
hig' aan hun droombeeld vasthouden, die er
blfiyén werken voor een idee en niet het ont-
aenuwende gevoel hebbendat alles na een
poosje tóch weer in elkaar wordt gegooid.
De zwakken worden in zoo’n molen fün ge
wreven. maar de kunstenaar kan in een at
mosfeer. waarin zóó hevig geleefd en geleden
wordt, zich verdiepen en zün energie tot het
uiterste spannqp.
Kunnen we ons een reus als Balzac in een
indere stad dan Parüs denken? Werd hü hiel
ta dezen maalstroom voor zün „Comédie hu-
maine" geïnspireerd? Gaan ze hier niet aan
ons voorbü, zün Rastignac’s, cousine Bette’s en
cousin-Fons. die falanx van arme familie
leden en gewetenlooze schurken, van courti
sanes en trouw«liefhebbende vrouwen? En hoe
weeft hü om elk van zün figuren heel de at
mosfeer, waarin zün helden en heldinnen
«danen!
Toen ik dezer dagen in het Louvre voor het
portretje van de kleine Infante stond, verruk
te me weer de füne toon van Velasques’ palet.
Hoe overwogen is het diepe grijs van zoo’n
food, hoe doorwerkt! Déérom komt de figuur
er met enkele toetsen zoo prachtig en levend
tegen uit. Balzac heeft diezelfde manier van
werken. In „La grande chaumière” b.v. is het
sinistere huls, de vervallen tuin, heel die om
geving, zóó minutieus beschreven, dat je ge
neigd bent te denken dat het ook wat minder
uitvoerig zou kunnen en we zün ons niet be
wust gaandeweg te ademen in die half vergane
wereld; deze mise-en-scène is zöo meesterlük
in elkaar gezet, om er straks de acteurs in het
voile licht tegen uit te laten komen. Huiverend
ran aandoening; als je het verhaal uit hebt
voel Je, dat uit die heele omgeving geen enkel
détail gemist zou kunnen worden.
Het ongure pension, waarin Pére Goriot ver-
„Ik heb nooit kunnen denken." mümerde
Güs. terwül hü den storm trotseerde, dat ik
Mieke zóó zou missen. Ik kan wel hertrouwen,
maar waar vind ik een vrouw, die haar in alles
vervangt? Neen, ik’ zou het met niemand aan
durven. Mieke heeft me verwend. Er is geer
enkele vrouw, die haar kan evenaarden
Güs duwde tegen deuren, keek naar de ra
men der huizen, waarvan de bewoners bü de
D.VJt. waren aangesloten. Hü opende de poort
van een fabriek en maakte zün onderzoekings
tocht door het gebouw Geen onraad Maar
hoorde hü daar niet iets? Ja. daar in dat vertrek
Hü stiet de deur open en zag nog juist een
Inbreker door het open raam verdwünen. Ge
jaagd belde hü de politie op. Een beloonlng zou
niet uitblüven. Maar wat kon hem die premie
nu schelen? Eerst évas hü altüd blü. als hü voor
het een of ander wat geld ontving. Dan kocht
hü daar stiekem Iets van voor Mieke. Dit was
zün grootste plezier
De politie arriveerde Vingerafdrukken wer
den genomen. Het mderzoek wees uit dat er
niets gestolen was. Güs had den diefstal ver
hinderd Hü kreeg een beloonlng. Onverschillig
stak hü het geld bü zün spaarduitjes, die hü
sinds het overlüden van zün vrouw steeds bü
zich droeg.
De winter hield aan Het kwam Güs voor dat
hü niet meer zoo sterk was. dat hü niet meer,
zooals eerst, tegen den stormwind op kon. Had
ik maar een ander baantje, dacht hü dikwüls
Dit Is geen werk meer voor een man van mün
leeftüd. Maar waar vind Ik een plaats? Ze llg-
laten sterft, leeren we even goed kennen als
de boudoirs in de paleizen op den boulevard St
Michel, waarin de schrüver in zün jonge jaren
een welkome gast was en waar hu materiaal
te over vond, om zün monumentaal werk uit
op te bouwen. Maar dat materiaal vond hü
ovgral waar geleefd werd; hü was een ge
voelige ontvanger voor de trillingen die door
de lucht golven; deze namen voor zün verbeel
ding de gestalten aan van levende wezens, uit
alle klassen der maatschappü. Hü zag den door
hartstocht bezetene, die zich ruïneert om de
scheikundige formule te vinden, waardoor hü
multl-milllonalr zal worden, en den schilder,
die langzaam alle begrip voor de realiteit ver
liest, omdat hü droomt van een visie, die vol
komen onstoffelük zal zün. Ontzield wordt
deze op een ochtend in zün atelier gevonden en
op het doek waaraan hü jaren werkte, is lün
noch kleur te zien. Van vreugde stralend, had
hü den vorigen avond verzekerd, dat nu zün
..chef-d’oeuvre" voltooid was. dat de wereld in
verrukking zou brengen. Hier is Balzac de mys
ticus; maar als hü zich straks in de bankiers-
wereld verdiept, goochelt hü bladzijden lang
Geen oorlog zal uitbreken zonder dat er
vooraf min of meer spanning tusschen de
betrokken landen is geweest. Het is onmo-
gelük. dat er bü een helder blauwen hemel
plotseling donkere wolken optreden.
Zoodra er spanning komt, zal de desbe
treffende verantwoordelUke autoriteit de
sluiting van de scholen hebben te overwe
gen. Het hindert niets, als die sluiting wat
vroeg, misschien wel t e vroeg gebeurt.
Zoodra de spanning voorbü
vermindert, kunnen de scholen weer worden
geopend. En het doet er niet toe. of dit
sluiten en openen eenlge malen heeft plaats
gehad, zonder dat er oorlog is uitgebroken.
Het gaat daarmee als met de betaling van
een brandverzekerlngspremie. Men mag
niet zeggen, dat het jammer is verzekerd
te zün geweest, omdat men achteraf con
stateert nooit brand te hebben gehad.
medewerkster Elha Fles, die voor ons
al verschillende herinneringen heeft
jehreven over kunstenaars, die haar tüdgenöo-
ten waren, geeft in het onderstaande een frag-
k Zou
«1» de
*langen o
JWi Carline aanvankelük meegeteld, maar toen
Ozkton Inzag, welk een voordeel voor hem aan
'«•kje zat, kon zün vriend naar den duivel
"’ten Wel. als t gegaan is zooals ik 1 me
•oorstel, heeft Oakton ’t niet onverdienstelük
oor elkaar gebokst" Culllngwood fronste de
enkbrzuwen .Maar dan snap 'k aan den
•“deren kant niet, waarom Carline er zich
®°*enschünlük zoo weinig van aantrok, dat Tt
v”? de te’olver afnam en ze niet teruggaf Hü
*tek Roberta vol aan. „Miss Falkner heeft
w”1 aI aanzoek otn uw hand gedaan?”
1 “oisje kleurde tot diep in den hals. „Waar-
“'dt u af. dat hü iets dergelüks van plan
•ou zün?"
^Üd niet op, als k zeg, dat ik t uit de
hand heb,” antwoordde Keith glim-
h* Weet ’t van Oakton zelf. En deze
tooatfer z*L evenmin als Gariipe zoo
met cüfers. want de schuldenaars, die hem ver
volgen. hanteeren hem dag en nacht. Hü
schrüft en schrijft om zün beulen tevreden te
stellen, maar meer nog stuwt zün scheppings
drang hem voort. Hf) gunt zich geen slaap;
een heir van menschen, die alle deugden en
ondeugden belichamen, heel Parüs. heel de we
reld, moet hü uitbeelden; al die visies vragen
om door hem ten leven te worden gewekt en
hü heeft daar de macht toe, ofrriat hü. de
geniale kolos, tienvoudig leeft. He\. Le v e n is
voor hem een heilig goed en hü v^ct -dat hu
met elk manuscript, dat hü naar dedruk-
k e r zendt, een stuk van dat dier
baar bezit prijs geeft.
Ik wandelde gisteren langzaam over den boui
Mich zooals de Parüzenaar gemeenzaam
zegt - nog vervuld van de „Comédie humal-
ne”, het epos waarin ik me dezer dagen
met zoo’n genot verdiepte. Vóór ik me reken
schap kon geven hoe ik daar zoo binnen
toerd was. stond ik in het museum Cluny, dat
we verzuimden te gaan zien, toen je hier waart.
Nu is elk museum in zekeren zin een püniging
voor ihe. en een voor gebrulks-voorwerpen, voor
toeg^paste kunst, nog in het kwadraat omdat
we daar de dingen, die met warme liefde voor
de levenden gemaakt zün, wreed gevangen zien.
De teerste voorwerpen liggen te kük achter
glas. Voor de armstoelen, waarin eens gra
cieuze edelvrouwen zich neervlüden. is afwe
rend een koord gespannen; op een rü staan al
die mooi gesneden stoelen en kasten. Ginds
prijkt een- achttiende-eeuwsch vrouwengewaad
achter glas. Liefdesverlangen deed eens het sa-
tün van dat keurslüf trillen. Nieuwsgierig
staan de menschen er naar te küken.... Je
zoudt Je voor kunnen stellen, dat in het mid-
demachtelljk uur dit wondermooi paleisje weer
bevolkt werd door den hoogsten adel van het
hof der Medici; dat de mannequins levend
worden, de goudjf^n dansschoentjes weer de
kleine voeten sieren?" de edellieden uit de vi
trines den rükbewerkten gordel, den dolk met
t kostbare gevest en den met paarlen bestikten
handschoen te voorschün halen. Alles wat vast
gesnoerd en verstard stond, beweegt zich vroo-
Üjk door elkaar; op de maat van snaarinstru
menten wiegen zich rhythmlsch de jonge ge
stalten, overgoten door het licht van duizenden
lampen. Helaas, in de zalen van dit elegante
kasteel klinkt geen lach noch luitspel meer
suppoosten schuifelen er gapend heen en weer
en snakken naar het uur van sluiting.
In een kleine aangrenzende zaal zün kerk
sieraden uitgestald. Je weet dat de kostbare1
reliekschün leeg en uitgestoft is. hü staat daar
als een zielloos ding. Om den monstrans loo
pen we heen; als een dood oog staart die cir
kel ons "aan. Een mooi beeldje van de Moeder
maagd een veertiende-eeuwer sneed haar in
Toen Margaret niet
Roberta niet, hè?"
„Ze is een comedlante," luidde Mis Townley's
oordeel. „Ze piekert er over, hoe haar flaters
goed gemaakt kunnen worden door een
ander."
„Door mü soms?' vroeg Keith verbaasd.
„Je bent geen kind en kunt op die vraag
*t antwoord geven. Roberta Falkner weet,
waar Abraham den mosterd haalt. Bood ae niet
aan.
haar
hooghartig
juist toen de dramatische scène t hoogtepunt
bereiken bou. Haar gezicht sprak boekdeelen.'
„Jaloersch?” Keith lachte plagend.
„Doe niet zoo mal. wil je?" Margaret’s oogen
stonden boos.
kind.
„Vergis u niet. Miss Falkner, k Speel een rol
-als detective en probeer er van I
er van te maken is. De rol vai
mooie jonge vrouwen ligt me daarentegen in
t geheel niet Breng mü niet In verzoeking
k Ben verloofd tenminste zoo goed als
en
Culllngwood voltooide den zin niet In de
antichambre hadden stemgeluiden geklonken
twee vrouwen, die t lang niet met elkander eens
waren, ’t Brak de spanning/ De knop van de
salondeur bewoog, maar ribg trad niemand
binnen.
„U hoort, wat k zeg.” De bitse stem van
Lucy, t dienstmeisje. „Tt Zal Miss Falkner
vragen, of ze u ontvangen kan. Eerder gaat u
niet naar binnen.”
Een ander: „Dacht Je dat werkelük?"
De deur was al open, Keith had de resolute
stem herkend, die t laatst sprak Margaret’s
stem. Miss Townley trad den salon In; zü leek
Culllngwood een heerlük visioen in blauw. De
opwinding had een diepen blos op haar wangen
gebracht, haar oogen stonden strüdlustig Keith
glimlachte verrukt welk een contrast vorm
den de beide jonge vrouwen! Margaret één en
al bekoorlükheid. die geen kunstmiddelen van
noode had; Roberta een levende reclame voor
een duur, maar ontegenzeglük vaardig
schoonheids-instituut
„Tt Verzeker u. miss....* begon Lucy, die
achter Margaret den salon binnengetreden was
„Ga maar.” sneed Roberta ongeduldig af. Zü
ram Margaret van 1 hoofd tot de roeten op
Us ’t een gewoonte van om iemand aooonbe-
Een vraag, welke In de kringen van hen,
die bü de scholen geïnteresseerd zün. van
meer en meer actueel belang wordt, is wel
deze: Moeten er maatregelen worden ge
nomen ter bescherming van de kinderen
op de school tegen luchtaanvallen? Zoo ja.
welke?
O.a te ’s-Gravenhage zün aan de school
hoofden min of meer vage adviezen gege
ven. terwül de gemeente voor elke school
wat verbandmateriaal en werktuigen voor
opruimingswerkzaamheden beschikbaar heeft
gesteld. Verschillende schoolhoofden zün
daarna met üver asn het werk gegaan,
leder volgens eigen Inzicht. Het gevolg is,
dat thans de verschlllendste maatregelen,
goede en verkeerde, worden genomen. Het
is wenschelük. dat er meer eenheid in de
zen wordt gebracht.
Ook het Vaderland geeft enkele wenken,
welke in ruimeren kring aandacht ver
dienen.
Margaret Townley negeerde de hatelükheld
Zü wendde zich tot Keith en vroeg op zake-
lüken toon: „Kunt u meegaan. Mr Culllngwood?
Tijdens uw afwezigheid is een telefonische op
dracht gekomen. Er werd op spoedbehandellng
aangedrongen."
„Natuurlük!” Zeker!' Keith reikte Miss
Falkner de hand. „Tot Zaterdag hebben we den
lijd, nog twee volle dagen dus. Tt Zal voor u
doen, wat In mijn vermogen ligt. Mocht u voor
onverwachte moeilükheden komen te staan,
waarschuw me dan onmiddellük. al is 1 mid
den in den nacht.' Hü volgde Margaret. Buiten
gekomen, zei hü: ..Roberta zit er verdraaid
leelük in. Zü pleegde den aanslag op Eric Car
line in Streatham en er bestaat een schrifte-
lüke bekentenis van haar, oziderteekend en wal.”
me heel sterk moeten vergissen,
schavuit niet alleen zün eigen
op 't oog had. Misschien hebben die
Oakton inzag,
'jtekje zat,
«open Wel. i
