Van
kat,
haan
een
een
en een vos
J
3LI is)
ld t x
F’
RUWOLIEMOTOREN
Onze Omroepers komen in
WILD EN GEVOGELTE
KIEVITSEIEREN
MET PASCHEN
P. <1. DE JONG, Poelier, LeeewirJen, Telef. 3919
B 18 SUPERIEUR
SUPRA ZUIVERE OUDE GENEVER
t 3-2S PER GLAZEN LITERKRUIK
VRAAGT UW LEVERANCIER PRODUCT VAN
PRIMA KLEIPOTERS
per baal
1.10
1.10
1.10
2.60
3.00
2.75
1.30
3.00
1.50
3.40
2.25
2.75
BLV
I VISSER CO., SCHIEDAM
SCHIEDAM 88546 ROTTERDAM 43860
AMSTERDAM 826B2 DEN HAAG 39162»
HAARLEM 14752
5PECIALE AANBIEDING
ZILVERVOSSEN
(i L11 E NGRO? PRIJZEN
He
Prog
BRONSMOTORENFABRIEK
V/
spüpenKoning
Een sommetje, dat je aan je
vriendjes kunt opgeven
«Jawel, zei de mao, maar dan moet ik
HOTEL CREMERS"
WOENSDAG 5 APRIL 1939
1
ÖFF/y PENSEEL NEL
au MfT PLAKKtN VAN FOTOS
LENTE
•n
J
PRIMA EI.ECTRISCHK LOCOMOTIEF
TEL. BI
jc niet
Vraagt prijslijst
I
TELEFOON 18
APPINGEDAM
.:a-“
UWWJ
MtnnmnNiiNiNiiiammwnfmnitiiniiiiiiritntnititiiitiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiifntiiinntnr
i
T«1«T. no*. Hoofddepot*
Als de zon schijnt ga ik zaaien,
maar ik wacht op warmer weer,
violen, anjelieren.
VOOR STATIONNAIR- EN SCHEEPSBEDRIJF
De haan deed het venster open en keek
nieuwsgierig naar bulten wie daar wel zoo
mooi zat te zingen. De vos greep hem bij
de keel. Met den haan tusschen zijn tan
den rende de booze vos weg, maar de haan
schreeuwde luid om hulp:
„Kat, lieve kat, de vos wil me naar zijn
huls dragen, naar den heuvel bij de zee!
Kom me toch helpen! Kat, poeslief, help
me toch I
De kat hoorde het schreeuwen en begon
de achtervolging. Zoodra de vos de kat zag
komen liet hij den haan los en rende weg. En
er
re
re
(ttJl
poli
Raadhuisstraat 39. Td.41883. A’dam.
GROOTSTE SPECIAALZAAK IN ELECT*. TREINEN
Amerlk. I.lenel, Mkrklln, Franse, 3.E.P. vanaf 7.M compl. m Rails,
Wagon* en Tranaformator, 3 maanden saranttal Klectr Ralla is et.
Electr. Krnle 1.—Electr. Wlaael 1.3». 10» soorten
(l.H tot f»es
draf
ren.
Khe
Jen
luid
leed
Bom
*en
ner
ever
lier
sekei
tan
plaat
tlfe
fraai
•Ha,
len!'
terisi
;ebn
■uüni
lat i
TCht
toste
uag
teren
lividi
n de
e sai
laafd
iosfd
ipann
>P zo
ali
pli
tei
ke
on
vei
hel
da<
len
?rc
Ue
V
■pc
Du;
tik
lit
rur
iir
Ue
tan
pen
Het
Rare
•eit dei
’a«t«es
Dime
1830
Honing
1930
«que li
2030
Voen
11.45
1330
18.45
17.45
Koningi
ttnoodi
«antschi
30 uuj
31.15
*houwt
Donde
10.40
18 uw
kn toorn
30 uui
«at de
tchap te
Vrtida
Des V.
Kon!
De hevige regenval zette Dinsdag te Gravenhage vele wegen blank. Auto's
nemen een bad in het viaduct bij de Troelstrakade
Von Brauchltsch bij zijn wagen na den
wedstrijd om den Grooten prijs van
Pen, waarin hij de tweede plaats be
zette
het aantal hekken uitbreiden.”
Vraag nn eens aan Je vriendjes: „Als er
voor honderd schapen acht hekken noodig
waren, hoeveel zullen er dan noodig zijn
voor tweehonderd schapen?”
Ik wed, dat ze zullen zeggen: zestien.
Mis. Leg maar eens acht lucifers neer op
de manier, zooals hier is geteekend, dan zul
Je zien, dat je met twee lucifers meer pre
cies het dubbele oppervlak verkrijgt Da
schaapherder had dus voor tweehonderd
schapen maar tien hekken noodig.
C. D.
Er leefde eens een oude man, die een kat
en een haan bezat. De man was arm en
had vaak niet» te eten voor de twee dieren.
Daar waren zij niet erg goed over te
ipreken.
De kat had een plannetje en zei tot den
haan:
„Kom mee naar het bosch JA, daar is ’t
veel fijner!"
„Best hoor,” antwoordde de haan en sa
men liepen ze weg.
In het bosch vonden ze een oude hut.
„Zouden We hier maar niet blijven wo
nen?” vroeg de kat.
„Best hoor,” antwoordde de haan en ze
bleven daar samen wonen.
Ze spraken af dat de kat voor eten zou
zorgen en dat de haan zou koken.
„Ik heb honger,” zei de kat, „ik ga al
vast maar wat eten in het bosch zoeken.”
„Best hoor”, antwoordde de haan, die
nooit veel gebruikte.
De kat ging op stap. Maar er woonde
daar in de buurt een vos, die het tweetal
had zien binnengaan in de hut en de kat
er nu alleen uit zag komen.
„De haan is dus alleen in huis," zei de
vos, „ik vind dat ik hem maar eens voor
mijn ontbijt moest halen.”
Hij ging naar de hut en begon onder het
raam te zingen:
„Lieve kleine haan, met je gouden kam
er. je zilveren stem, kijk eens uit het raam,
dan krijg Je een bord pap’"
Waar men door de regenschermen de menigte niet zag. Ondanks de slechte weersomstandigheden waren
zeer velen belangstellenden te Montélimar getuigen van de onthulling van het monument ter nagedachtenis
aan wijlen president Loubet, welke plechtigheid ook door president Lebrun en Daladier werd bijgewoond
'k iet violen, anjelieren,
leeuwenbekken en nog meer.
In den zomer staat mijn tuintje
dan vol bloemen, geel en rood,
blauw en wit. ja honderd kleuren,
paars en rose, klein en groot.
PIET BROOS
In mijn tuintje staan al bloemen,
'k Heb een tulp en een narcis.
En nog eentje, maar ik weet niet
wat dat voor een vreemde is.
Lente is ‘t er komen knappen
aan den ouden perenboom,
die, zoo kaal en koud, ontwaakt is
uit zijn langen winterdroom.
‘k Hoor de vogels vroolijk zingen.
kijk, ze sjouwen met wat touw,
gras of pluisjes. Ze zijn bezig
met den nieuwen nestenbouw.
Er was eens een schaapherder, die een
kudde van honderd schapen had. Om te
voorkomen, dat de dieren weg zouden loo-
pen, plaatste hij acht hekken om de kudda
heen. Op een dag kwam zijn vriend, die
ook honderd schapen had en vroeg, of de
schaapherder ook sijn kudde wilde be
waken.
Hat bootenhuis dar Amstardamscha
dames studentenroeivereeniglng Thetis
wes Dinsdag, tijdens de wedstrijden ter
gelegenheid van het eerste lustrum van
.Thetis', tot een gezellige sociëteit
ingericht
VALKENBURG L.
Het modernste huis ter plaatse
Centr. verwarming:, warm
en koud st roomend water.
Gr. veranda, tuin, auto
park en garage.
Bondshotel
K. N. A. C. en A N. W B.
PensionprUs ƒ3.50 tot 4.
Prospectus op aanvrage
a GWN GfKXQff Mf» GffN UTTD«OG4H Of tUBMWSTMMOO^ VtftDttll Of FaSIA
maan al aan den hemel stond, hield hij
halt.
„Ziezoo," zei hij, „nu zal de kat me niet
meer inhalen."
Hij plukte den haan en at hem op.
Toen Kees de kat thuiskwam, vond hij
de deur gesloten. HIJ riep den haan bij zijn
naam, maar niemand antwoordde. Aan
den achterkant vond de kat toen het open
venster; met één sprong zat hij op de ven
sterbank en zag dat er niemand binnen
was.
Hij bemerkte de vossenpooten in de sneeuw
én wist toen genoeg. Hij zocht en zocht en
zocht, maar hij vond niets dan een hoopje
veeren en een snavél.
Lang zat hij bij die overblijfselen te
huilen.
In* het huisje kon hij alleen niet wennen.
Daarom ging hij maar weer naar den
ouden man terug. En die was blij dat hij
zijn eigen Kees weer thuis had.
150 baal Eigenheimers28/35
150 baal Red star28/35
150 baal Bevelanders28'35
80 baal Eigenheimers B35/45
1OO baal Eerstelingen28/35
50 baal Red Star B35/45
80 baal Bintjes28/35
'40 baal Bintjes B28/35
1OO baal Industrie30/40
80 baal Industrie B30/40
50 baal Zw. Blauwpitten28/35
20 baal Bevelanders A40/45
40 baal Rode Robijn30/40
BIJ GROTE PARTIJEN SPECIALE PRIJZEN
LVANNOORT - LINDELAAN 22 ZWUNDMXHT
de haan"en de kat gingen samen naar huls.
Den volgenden dag zou de kat weer op
stap gaan om voedsel te zoeken.
„Piet,” zei de kat, „vertrouw een vos
nooit. Doe het venster niet open, wat hij
ook vraagt, of wat hij je ook belooft. Ik
ga veel verder weg dan gisteren en ik kan
komen helpen. Denk daar aan.”
„Best hoor," antwoordde de haan.
£oodra de kat in het bosch verdwenen
was, kwam de vos te voorschijn. Hij ging
weer onder het raam zitten en begon op
nieuw te zingen:
„Kleine, lieve haan, met je gouden kam
en je zilveren stem, kijk eens door het ven
ster, dan krijg je een paar maïskorrels."
De haan had honger en zou de maïskor
rels graag gehad hebben, maar hij deed
niet open.
„Je mag praten zooveel als je wilt,” dacht
hij, „maar open doe ik niet."
De vos gaf den moed niet op en bleef zin
gen:
„Doe je raam open, dan krijg je een zak
vol maïs!”
De haan liep onder het. venster heen en
weer.
„Nee," mompelde hij, „ik doe niet open,
ik kijk niet naar buiten, ik denk er niet aan,
ik doe *t niet, nu niet, en nooit, leelijte
vos.”
Maar de vos bleef zingen:
„Lieve kleine haan, weet je de boerderij
van Pieters liggen? Nou, daar staat een
slee voor de deur die vanzelf gaat, je hoeft
’m niet te trekken en niet te duwenI"
„Wat voor een slee mag dat zijn!” vroeg
de haan zich af. „Weet je wat, ik zal met
één oog om het hoekje van het venster
kijken.”
Hij deed het venster open, en keek met
één oog in de richting van de boerderij van
Pieten.
Voor hij echter goed wist wat er gebeur
de. had de vos hem bij den nek gegrepen.
„Broer Kees, broer Kees! Red me."
schreeuwde de haan, maar de kat was zóó
ver het bosch ingewandeld, dat hij broer
haan niet hoorde.
De vos liep en liep en eindelijk, toen de
FOTOREPORTAGE
ei
Cl
V
r
M
m
al
k<
v*
ee
ee
te.
re
Een tweetal vierriems-gieken in actie tijdens de wedstrijden, welke Dinsdag ter
gelegenheid van het eerste lustrum der Amsterdamsche dames-studentenroei-
vereeniging wThetis~ op den Amstel werden gehouden
254 “%8N DAM - A’Da-.
F M
