dagbrieven eener moeder den dag aan Vraagstukken het platteland van Hoitika De luchtroovers van I F 250 F 750. ALLE ABONNÉ’S R.K.STAATSPART'J r JROÜW •‘-KERK iSTAAT woddtLIDder Kerenski-intermezzo PROBLEMEN MET EEN EIGEN KARAKTER Vader, krijg ik een cent cheepsrecht VRIJDAÖ 7 APRIL 1939 L L Briemai k k k Zonder licht gereden I i i rw? de straat heen en XIV. EEN MOEDER 14 het gewoon niet tegen te vechten. 4oor Rtrcy King netschap kwam J*an beteekent in t Fransch; Jan. in T lonle Carlo meege- eMak. -1 ar “’••lach; Johanna op Alice de neiging van den 1, zich wat den gang Gallclë fenslef I* •el, offefyje. iets over te hebben hun Even later zat een reuzen dikkerd op 'den neus van Piet en hü sloeg hem tot moes! Hup.... daar kropen er eert paar in den hals van de vliegeniers.... Het werd lastig, hoor! Er viel Ze zouden werkelijk moeten probeeren ergens te landen.... Na eenig rondzoeken waagden zer het er op en toen werd het een slaan met takken en met bladeren van wat-ben-je-me, om de beesten van het toestel al te kragen. De Jongens vonden het natuurlijk een dol-leuk spelletje, dat slaan met de bebladerde takken en ze sprongen rond of ze zelf sprinkhanen waren geworden. Pats, daar had Piet een slag van zijn vriend te pakken. Het negertje lachte en zijn tanden glinsterden in zijn donkere snuitje. Dat kunstje kende Plet °ok en het werd een formeel gevecht tusschen de Jongens, terwijl de bladeren in het rond vlogen. tijd genoeg om drie dagen te gaan zift dan heb ik meteen zes pop verdiend.” We lachten om z’n uitval en dachten daarna niet meer aan de zaak Maar op zekeren dag kwam er een kaart, waarop te lezen stond dat hij binnen zóóveel tjjd moest betalen of drie dagen moest brom men Omdat die kaart gestuurd was. kwam er nog een gulden bü Even schrok Barend er van op en zet dat hij de volgende week zou be talen. Er kwam echter niets van Er werd In die dagen, zocnls Ik zej goed verdiend, maar goed verteerd ook Zaterdags kreeg je Je geld en Zondagsavonds was je platzak Hier zweeg de verteller even, om een teug uit z’n glas bier te nemen „Ik weet niet, mijnheer, of u 't weet." ver volgde hü. „maar als Je een bekeuring niet kunt tw ln< W nu •p <fit blad zt)n ingevolge <te veraekeringavoorwaarden tegen |Tt e?|*n Jewenalange geheele ongeschiktheid tot werton door p 7^x0 <"*mU omgevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen OUa~ verlies van belde armen, beide beenen (X beide JtiglO F ff Ovle“ doodetUksn afloop AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL houden Zij rukte zich los Hij bood aan. haar ruime jaargeld te verdubbelen, als hjj althans 't kind bl) zich mocht houden Allee bleef on vermurwbaar. HU had niet 't minste recht op Roberta, wierp zü Item voor de voeten. 1 Kind zou van nu af hAAr naam dragen, niet langer den zUne. Woodford Chrichton had al dien tüd als een spin in zijn web geweten, loerend, loerend HU speelde den onbaatzuchUgen bloedverwant en vriend, bood Allee, zoo jpng zU wilde, onderdak aan. haar en 't kind. Zij accepteerde Wanneer een kind een cent gegeven wordt „om tets te koopen." of het om den cent vraagt, min der om ‘t muntstuk, dan wel omdat het iets op t oog heeft, dat erpiee gekocht kan worden, kunnen wü de mogelUkheld. dat het kind t ge- wenschte niet koopt, maar den cent spaart, ge- voeglUk uitschakelen 1 Zou hem een té groote zelfoverwinning kosten Wordt hem echter op een vasten dag een tevoren bepaald aantal cen ten in handen gegeven, waarvan hü weet dat hü een gedeelte sparen moét, dan komt hü er spoe diger toe. ook de rest te sparen Vooral wanneer een bUzonder bezit op zUn verlanglijstje staat en bU welk kind is zulks niet het geval? en de moeder hem uitlegt, dat deze aankoop snel ler verwezeniukt wordt, als hu ook „zün” deel van het zakgeld spaart NatuurlUk varieert het succes bü verschillende temperamenten: Keesje spaart alles, tot het laatste halfje, zoodat ik hem soms dwingen moet iets van zUn geld voor zich zelf uit te geven. Juun hangt zoon beetje tus- echenbeide; sparen vindt hU leuk, omdat hU dan straks iets groots ervoor koopen kan. maar een kleinigheidje koopen lukt hem ook heel gezel lig. t Einde is. dat hU meestal zün eerste helft aan famlUetractaties besteedt en de tweede helft spaart Mun derde zoon neemt het heden ge- makkelUk en laat de toekomst voor zichzelf zor gen; aan zUn tweede helft raakt hU njet. maar de kans, dat iets van zün eerste helft gespaard wordt, is gelijk nul. Toch leer ik hem sparen, juist door middel van het zakgeld, ondanks het gemak, waarmee hU zjjn centjes uitgeeft Zeg ik dit keurig gereserveerd of niet? jn, de andere helft verdwUnt in waarvan de inhoud ook volgens hun besteed, alleen i moet ik daarin rdrfr Vraag me niet, welke goede mA gedachten, reeds uit hun spaar- frn zün. „zelfs een groot nieuw huis - tWi.S*at P®!» ult Indlë thuis komt, verwachten zU ermee te kunnen bekos tigen. Van groot van centen houd er trouwens stipt de hand aan. dat al- «i Zondags hun portemonnaietje gevuld wordt, lutheid, pijn of onwil cureeren met een it. ik ken het nlet.*Jalouzie ten opzichte n schoolkennisjes bestaat niet; het bezit van je, drie of vjjf centen maakt op hen geen i»uk; zj) hebben of oqtvangen immers zelf x? Oneerlijkheid bij kleine kinderen veel meer voorkomend, dan menige moeder vermoedt Het maandblad van de R. K. Staatspartij geeft, naar aanleiding van het praeadvies van net Partijbestuur om over te gaan tot instelling van een studiecommissie, een overzicht van de specifieke problemen van het platteland. De resultaten van de agrarische economie zjjn geen wiskundige rekensommen van zoo veel KG. grondstoffen plus zooveel arbeidskracht is zooveel KG. producten. Eenarzüds wordjjp zij zeer sterk beïnvloed door de natuur (aard van bodem en weersgesteldheid), anderzijds door wereldmarktprijzen en sedert enkele Jaren ook door regeerlngsmaatregelen. Ongetwijfeld heeft toepassing van de resultaten van weten schappelijk onderzoek nieuwe en groote moge lijkheden geschapen. In haar steun aan de kleine boeren heeft de regeerlng dit element In haar voorlichtingsdienst gelukkig Ingeschakeld Het aantal zelfstandigen is in vele streken verhoudingsgewijze veel grooter dan in andere economische groepen. Sociaal een voordeel, maar dan moet men hun het leven mogeljjk maken en zal gewaakt moeten worden tegen kunstmatige ontvolking Bestaat hiervoor ge vaar? Zou het zoo wonderlijk zijn, dat In een Ujd van mechanisatie en rationalisatie men trachtte onbelegbaar kapitaal te investeeren in voor mechanische bewerking gesgjilkt gemaak te polders? Een openlucbtlandbouwlndustrie met enkele bedrijfsleiders, enkele employés en arbeiders, een NV. met mogeljjk eenige winst, land zonder volk en een land met werkloozen. Ook het sober lot van tienduizenden land en tuinbouwarbelders is aan dit vraagstuk on verbrekelijk verbonden, moet in zjjn geheelen omvang in het onderzoek worden betrokken. Kan het platteland zjjn gelukkig nog vrij groot geboorte-overschot nog in eigen werkge- legenheicf opvangen? Verruiming van werkge legenheid door ontginning, intensiveering van cultures en vestiging van voor het platteland geëigende industrieën is ongetwijfeld mogeljjk. Toch kan o.l. de vraag van al of niet noodza- noodig is. dan ben ik er van overtuigd. WU ge- iooven u.“ Het vertrek van den Tsaar en zijn gezin vond des nachts plaats. Kerenski droomde niet, dat hU zelf ook «ra zou moeten vertrekken. Tobolsk was slechte een étappe op den weg naar den dood. Maar daar had Kerenski geen schuld aan. De keizerlUke familie, zegt Ke renski. had trouwens tjjd genoeg gehad, om naar het buitenland te gaan, maar Engeland (lees: David Lloyd George, toen Brltsch prime minister) was niet bereid, tijdens den oorlog den verwanten van zUn Koninklijk huis gast vrijheid te verleënen Merkwaardig is altijd socialist Kerenski gewe<A. der dingen betreft tegenover de Russische mo narchisten en legitimisten méér en vaker te rechtvaardigen dan tegenover andere groepen. Kerenski wijdt de vernietiging zijner regee- ring en het dan volgende bloedbad geheel aan de bolsjewisten. De zegepraal van Lenin was voor Kerenski een verrassing, precies als tevoren de ineen storting van het absolutisme. En zoo kwam, vóór hij het goed en wel be greep, plotseling de dag. dat hU. die de verte genwoordigers van het oude régime, den ketaer en de ministers had helpen vluchten, zelf op dc vlucht moest, om aan den dreigenden dood te ontsnappen. ZUn vlucht gelukte op het laatste moment, slechte daardoor. wUl «Un hem trouw gebleven chauffeur plaats wist te nemen aan het stuur van den bolsjewistischen auto, welke hem achtervolgde en een panne fingeer de. Kerenski is vrUwel der vergetelheid verval len. ZUn figuur leeft voort in de historie van Maart 1917, toen de ondergang van het Tsaris me zich voltrok. „Die hebben 't op my gemunt," dacht hij- Maar volstrekt niet bang uitgevallen, ging hü gewoon met een effen gezicht de straat op. De twee .stillen” kwamen op hem af. „Bent u Barend Roever?” vroeg er een. „Neen, dat ben ik niet," zei Barend; „die ligt ivsvsvvvvvvvi a iiiiwimHimmMMM wordt voorkomen, omdat elke aanleiding of •-aak daartoe uit den weg wordt geruimd een zeer voornaam .feit. zü leeren het kennen van een eigen geschenk, een eigen z zzzz t„ i voor een ander. Van akgeld mogen zü'de helft,naar vrUe keuze l^n. de andere helft verdwUnt in hun spaarpot. wensch v gekend wor gaven, in hl pot ontsproi tegen den I gestaan had. dat 't huwelük in voltrokken zou worden Allee HU, be en spoorwegen en was in het groote hoofdkwar tier afgesneden van heel het land Komilof en zijn helpers werden gearresteerd, maar de ge volgen van hun „Putsch" bleven niet uit. „Ge neraal Kornilof". schreef Lenln uit zUn schuil plaats in Finland aan het Centrale executief- comlté der bolsjewistische partU. ..heeft voor ons geheel onverwachte perspectieven geopend WU moeten* dadelijk handelen." En Lenln en zUn vrienden handelden ook, terwUl de laatste Romanof fatalistisch alles met zich liet ge schieden. Kerenski gaat naat Sarkoje Zelo en heeft al daar zijn eerste onderhoud met den Tsaar. Prins Benkerdort kondigt hem plechtig aan en opent de deur: „Een blik op den tsaar en zjjn omgeving De geheele familie schaarde zich in hoogste verwarring dicht bü elkaar om een klein ta feltje. dat in de vensternls van een zUkamertjc stond Een schrale man in uniform maakte zich los uit de groep en trad aarzelend en met een schuwen glimlach op mij toe Het was de kei zer. Op den drempel van de kamer, waar tk hem wachtte, bleef hU staan, als wist hü niet, wat hU nu elgenlUk doen moest. Moest hu mU de hand geven of moest hü mijn groet afwach ten? Ik bemerkte zUn verwarring en de ang stige besluiteloosheid en verlegenheid van zijn gezin, dat zich plotseling alléén zag met een verschrikkelUken revolutionnair. Ik ging snel op Nicolaas toe. strekte mUn hand hem vrién delijk toe en zeide kort: „Kerenski". zooals ik mj) gewoonluk pleeg voor te stellen. HU schud de mU krachtig de hand, glimlachte. blükbaar bemoedigd, en leidde mU direct naar de zUnen. ZUn zoon en zUn dochters keken mü met star re oogen en nieuwsgierig aan Alexander Feo- rlorowna. stuf, trotsch en hoogmoedig als al tijd. bood haar hand slechte aarzelend, alsof zij aan een ongewenschten dwang moest toegeven. WUl ik voor mU ook geen bUzonder verlangen had. haar de hand te drukken, raakten onze handen elkander nauwelUks. Deze kleinigheid was typisch voor het karakter en het onder scheid van gemoed tusschen den ex-keizer en zUn gemalin Ik voelde direct, dat Alexander Feodorowna. hoewel nu gebroken en angstig, een verstandige vrouw was met een sterken vil. In die paar seconden begreep Ik. zag ik in den psychischen achtergrond van het treur spel, dat sedert zoo vele jaren achter de mu ren van het paleis aan den gang was ge weest En dan vond op een dag het laatste onder houd plaats, toen Kerenski het noodzakelijk achtte, de Tsarenfamilie te Tobolsk in grootere veiligheid te brengen: „Toen de dag voor het vertrek was vaatgesteld. legde ik den Tsaar de situatie uit en zeide hem. dat hU met de voor bereidingen voor de reis moest beginnen. Het doel der reis deelde ik hem niet mede, gaf hem echter den raad, zooveel mogelUk warme klee- ren mede te nemen. De Tsaar luisterde met aandacht en toen ik hem zeide. dat hU niets had te vreezen, dat alles gebeurde in het be lang van zUn gezin, zag hij mfy open in het gezicht en antwoordde: „Ik maak mU niet bang WU gelooven u Wanneer u «egt. dat dit alles geslmo-Anno-gedachte over eigen bezit te ver- MMW wezenlijken, dan dat der volkshuisvesting ten A Er fl A En de z Verkeer, pers, radio hebben platteland en w stad meer met elkanders leven in aanraking gebracht, mogeltjk grenzen en tegen.,tellingen verflauwd. Dat contact met het stadsleven heeft ongetwUfeld ook de plattelanders In aan raking gebracht met levensbehoeften die het levenspeil weliswaar verhoogen. doch als rede- lUk worden erkend. Wanneer zU passen in het leven ten plattelande, waarom zouden zij dan daardoor niet redelijk zijn? Cmgetwljfeld zUn de mengghen ten plattelande ook meer dan vroeger In aanraking gekomen met dat deel van het stadsleven, ook wel cul tuur genoemd, zonder dat het er iets mee te maken heeft dat de menschelljke Ijdelheid streelt, doch de menschelUke waardigheid neer haalt. Hiertegenover zal eigen cultuur geënt moeten worden op den eenvoud van de eigen beschaving. Gemakkelijker, omdat de eenheid van allen niet teloor gaat in de veelheid van allen. Hier ligt ongetwUfeld een groote samen werkende taak van sociale en cultureele orga nisaties. Zou hier de overheid door decentralisatie van overheidsorganen met intellectueele leiding het in de laatste jaren op dit gebied zoo verarmde inderdaad „ontluisterd#” platteland niet kun nen steunen? Zou hier, waar elke gemeenschap meer één heid is In onderlinge verhouding, door samen werking tusfcchen de standsorganisaties niet meer te bereiken zUn? Elk menschelUk vraagstuk, ook dat van het platteland en elk onderdeel, is in zUn diepste wezen een godsdienstig-zedelUk vraagstuk. WU die aan de oplossing dier problemen heb ben mee te werken, hebben ook te bedenken, dat schuldige nalatigheid het diep geloof en den vromen godsdienstzin van onze plattelands bevolking zou kunnen schaden. Sommige der vraagstukken eischen voorziening op korten termün. Voor andere zal de oplossing veel voorbereiding en tUd vragen. den tuin had geleid. Woodford Chrichton wist hem te overreden, daarvan af te zien, en hield hem voor, dat hjj er in geen geval zijn eigen lel mee schoon kreeg, want bigamie was biga mie. Op Chrichton» voorstel werd advocaat Oakton in den arm genomendeze adviseerde Beveridge. de zaak op haar beloop te laten 't Was in de gegeven omstandigheden de ver standigste weg Woodford Chrichton. een man zonder ge nadé begon nu zUn gewetenloos spel. Allee Falkner ontving een anoniemen brief, waarin haar niet alleen de gansche toedracht werd uiteengezet, doch bovendien geïnsinueerd. dat Sir Malcolm wel degelUk geweten had. geen vrU man te «Un. toen hU haar trouwde, en er daarom op Gretna Green riep Beveridge ter verantwoording zwoer, dat hU volkomen te goeder trouw was geweest en trachtte haar met de stukken te overtuigen ZU aanvaardde geen documenten, die vervalscht bleken te «Un Hoe Beveridge ook pleitte en smeekte hU kon daarmee 't feit niet ongedaan maken, dat Jean Forbess nog leefde en zUn tweede huwelijk dus onwet tig en ongeldig was Allee gevoelde de verne dering. haar aangedaan, zóó diep, dat «U ver klaarde. geen uur langer op de Manor te willen blijven ZU voegde de daad bU 't woord en nam Roberta mee 1 OverdrUf niet, Mr Culling wood 'k heb dien man met dat hart van steen op de knieën zien liggen. da tranen stroomden hem over t gezicht, toen hU Allee bU den zoom van haar Japon trachtte terug te niets bijzonders Loopt u maar door lachte inwendig, groette beleefd en Vader. krUff vraag, die-tn-ahe nngen en standen en In alle omgévingen en onder bUna alle verhoudingen weërklinkt. uit gesproken door heel jonge en door minder jeugdige monden, alleen het bedrag wisselt Heel wel z«l,s Moet aan dit verzoek voldaan wor den? Ecn tweede vraag, die tal van ouders zich ■tellen HerhaaldelUk heb ik het denkbeeld verdedigd, oen kind, vanaf het tUdstlp dat het begrijpt voor geld iets te kunnen koopen en het 't ver- oehll kent tusschen een cent en een kwartje, een vast bedrag als zakgeld toe te kennen. De tegenwerpingen welke ik te hooren kreeg, zUn even talrijk als verscheiden „Geen zakgeld voor oU t verdienen”, verordonneert een hard werkend vader, zich zün eigen jeugd herinne rend WJ hebben geen geld noodig." beweert een moeder, ,zU hebben en krUgen alles wat noodig is en als zU meer verlangen dar. dat, is dit uit den booze „Geld maakt slecht.' beweert nummer drie, doch is niet in staat zUn woorden met bewüzen te staven. „Geld werkt het snoe pen in de hand." beweert weer een andere moe der en weet niet wat zU zeggen moet, als mijn oog tusschen 1 schaaltje chocolaadjes en 't trommeltje koekjes heen en weer flitst. „Waar om een vast zakgeld," is ’t oordeel van oen an der. .jnUn kinderen krijgen werkelUk sr.oep- 1 center voldoende De waarheid echter Is, dat het meerendeel der ouders, zoolang de kinderen jong zUn. het on derwerp zakgeld nooit ernstig in overweging neemt. Zoodra verdiend wordt, zoodat het zak geld een deel van het zelf binnengebrachte uit maakt. dan pas wordt het denkbeeld „vast be drag als zakgeld" ter tafel gebracht; tot dit tijdstip wordt elke cent als snoepcentje be schouwd, vrijwillig gegeven, zonder vaste af spraak of verplichting en onder een anderen titel dan die van „zakgeld". Alsof een kind zich daarom bekommert. En alsof deze losse gaven dikwijls niet even regelmatig geschonken wor den als een afgesproken zakgeld 1 Is waar, een kind heeft, nauwkeurig be keken. geen geld noodig. Maar, even nauwkeurig kukend blijkt 't, dat wU dit jaar ook geen nieuwen hoed noodig hebben Die van verleden jaar stond ons uitstekend en precies bekeken kunnen wjj het geld voor andere doeleinden voorzichtig uitgedrukt, heel nuttig besteden en van versleten zUn is geen sprake. En toch koopen wU een nieuwen hoed, hunkeren ernaar, voelen ons gelukkig, wanneer de koop slaagde en zouden een gevoel van onvoldaanheid, alweer heel voorzichtig gezegd, niet hebber, kunnen ont kennen. wanneer de aankoop beslist ónmogelijk sou zijn gewent. Waarom? Vraagt U zich zulks self eens af! Kinderen nu. verkeeren, zoodra zij andere kin deren tot speelgenootjes krijgen, of de school bezoeken, in ongeveer hetzelfde geval Ik zal niet voor het denkbeeld pleiten, dat alle kinde ren behandeld worden als de negenjarige jongen, dien ik ken Als eenig pleegkind, van een echtpaar op leeftijd, ontvangt hij eiken mor gen een dubbeltje, eiken middag een stuiver, terwijl het extrageld dat hU zijn pleegmoeder avonds en Zondags afbedelt, verre een gulden per week overschrijdt Dat de jongen uitgroeide tot het vervelendste, meest eigenwijze, ondank baarste en lastigste exemplaar, dat onder de honderden, die ik ken, te vinden is, vindt voor «en groot deal zijn oorzaak tn dien geldstroom zijn .succes" onder vriendjes, buurkinderen en schoolkameraadjes is echter ook voor een groot gedeelte te wijten aan het feit, dat vele andert kinderen „nooit iets" hebben Ik zal nooit de klacht vergeten van een klein meisje, nadat dit betrapt was. terwijl zij bjj een kruidenier een handjevol lekkers uit een doos nam, lees volgens de maatschappelijke terminologie: gapte De moeder. In heilige verontwaardiging, heeft het kind soon pak slaag gegeven, dat het leder nu nóg verwondert, dat de kleine geen nadeelige gevolgen daarvan ondervonden heeft. Een paar dagen later snikte het kind aan mijn schouder haar kinderleed uit: „Eiken morgen vraag ik den lieven Jezus mu een centje te laten vinden; dan kan ik ook eens iets koopen!" Vanaf dat uur besloot Ik, dat mijn kinderen nooit om het vinden van een centje zouden be hoeven te bidden Dat de moeder van het meis je mij voor driekwart getroebleerd versleet, toen Ik haar adviseerde de misdaad te bestraffen door het toekennen van een vast zakgeld, be hoeft geen betoog natuurlijk; het kind werd nóg strakker dan eerst gehouden: voor drie maanden verstoken van elke versnapering en elk koekje welke maatregel tot den allerlaat- 8t*n dag gehandhaafd werd enstraks zal de moeder zich verwonderen dat haar meisje huichelachtig, slecht, misschien zelfs wel dief- achtig is geworden Meen niet, dat mijn kinderen met dikke por- temonnaies rondloopen of een kwijnend snoep winkeltje tot bloei brengen. Elk der kinderen ontvangt een weekgeld van evenveel centen als hjj jaren telt De oudste zes dus. de tweede vjjf, de derde drie, klein Marleentje twee, meer om dat de andererf ieta ontvangen en Ik haar niet Buitensluiten wil, alleen de Jongste ontvangt het ^7centje, waarop zjj voor haar eenjarigen leeftijd recht zou hebben, niet. De voordeelen ?an het vaste zakgeld zjjn groot en talrijk. Het hatelijke bijvoorbeeld, dat een kiud alleen een boodschap wil doen voor een cent, bestas* eenvoudig niet. Vragen om geld komt niet voor, P Het stortregende en ik* was ver van huls. Rondkijkend naar een lijdelijke schuilplaats, zag ik schuin tegenover me In de straat een klein buurtcafé, waarin Ik me Ijlings begaf. Aan de toonbank stonden eenige mannen, die met den kastelein een druk gesprek voerden over bekeu ringen en boeten, politie en Justitie. Tegenover me zat een man. die onrustig op z’n stoel heen en weer schoof en blijkbaar ver langde aan ’t gesprek deel te nemen. Toen hem dit niet gelukte, wendde hjj zich tot mij: „Ze praten daar over bekeuringen en zoo." begon hl), „en dan moet ik altijd denken aan een kennis van me. Janus Walstra, die eens drie maanden in de gevangenis heeft gezeten, omdat z’n kameraad zonder lichtbad gereden" „Nog al een zware straf voor zoo iets," zei ik. .Ja. 't Is een jaar of acht geleden In t bouw vak was 't toen nog best Er was werk genoeg en er werd goed verdiend. Zelf was ik toen nog niet getrouwd en we waren met ons zessen er gens In den kost, waar we 't heel goed hadden Nu was daar ook een metselaar een zekere Barend, een type van een kerel, waar je altijd om lachen moest en hU was de man. die zonder licht gereden had 't Geval zou wel met een sisser afgeloopen zijn toen de agent hem aanhield; maar Barend, die nog al driftig was. had een grooten mond opgezet Hjj moest voorkomea. Maar hij ging niet, 't Zou hem te duur uitkomen, zei hU. als hU een ochtend verzuimde H(j,-werd toen bij verstek veroordeeld zoo noemen ze dat. ge loof ik tot drie dagen of zes gulden We gaven hem allemaal, den raad om maar gauw te betalen, anders zou 't nog erger worden „Ik denk er niet aan." zei Barend. Jk betaal geen cent. Als ik zonder werk kom, Js 't nog tUd genoeg om drie dagen te gaan zitten en één en t zelfde doel voor oogen: zich te ver- rIjken ten koste van anderen. De advocaat zag Inderdaad wat in 't plan; heel veel zelfs HU trof gauw de noodzakelUkste voorbereidingen en vertrok toen naar Monte Carlo. Daarlegitimeerde de gladde vogel zich aan de betrokken autoriteiten als de rechtskun dige raadsman van de familie Forbes uit Lon den, Franschen. die reeds geruimen tUd in Engeland woonden De heer Emile Forbes, zün cliënt, speldde Oakton den hoofdcommisaris op de mouw, bezat een broer, die in jaren niets van zich had laten hooren. Jean geheeten. ge boren 28 Juli 1889 te Reims Dit, terloops opge merkt. is de geboortedatum van Lady Beve- ridge-Forbess Jean Forbes, aldus advocaat Oakton, was een hartstochtelük speler; alle pogingen, door de familie aangewend, om die noodlottige ondeugd te onderdrukken, waren op niets ultgeloopen. 't Lük werd aan Oakton ge toond; volgens zün verklaring was de gelükenis met zün cliënt Emile Forbes onmiskenbaar HU verzocht en ontving een foto van 1 slachtoffer, benevens een voorloopig certificaat van over- lüden, met vermelding van datum BU zün vertrek beloofde Oakton den hoofdcommissaris, dat hU onmiddeliük definitief bericht uit Ixm- den ontvangen zou Dat bericht moet natuur lijk nog altüd komen. Nu kon 't volgend bedrüf beginnen Oakton had een klerk. Joseph Camsell, een matador in de kunst van schriftvervalachlng Diens vriend, Jack Davidson, verstond «ün vak als lithograaf tot in de puntjes Van 't vogHooplg overlüdens- oertlficaat, door Oakton uit bracht, werd een officieel document gemaakt: de akte van overlUden van Jean Forbess, de vrouw, die Sir Malcolm Beveridge in den steek gelaten had. Alles was thans voor elkaar. Joe Camsell werd naar 't zonnige Zuiden gestuurd; hU nam zün intrek in 't Splendid, 't hotel, waar Beveridge’s echtgenoote. sedert zij in Monte Carlo gekomen was, haar tenten had op geslagen. Vandaar uit schreef Camsell aan Sir Malcolm, dat zün vrouw na een kortstondige ziekte overleden was; hü voegde de vervalschte overlüdensacte er bü. benevens van Octave Pasdeloup. 'notaris, 't afschrift van een testa ment. waarbü Miss Jean Forbess haar bezit tingen vermaakt had aan 't Hópital de la Sainte Vierge. Camsell onderteekende zün brief als Camille Reynaud, directeur van 't Splendid. Het troepje boeven speculeerde op de om standigheid, dat Sir Malcolm kort geleden Allee Falkner had leeren kennen, een nichtje van Woodford Chrichton's vrouw, uit Durham, en dat beiden elkaar zóó graag mochten lUden. dat er. Indien Sir Malcolm vrü was geweest, zeker een verloving uit gevolgd zou zün. t Was een brutale gok van Chrichton en zün vriend Oakton, maar zU gingen van 't stand punt uit. dat 't geluk met de stoutmoedigen is Daarbü diende hen de omstandigheid, dat Sir Malcolm Beveridge geestelük een zwakkeling was; hü geloofde onvoorwaardelük. wat hü wenschte. Een ander zou zich met Monte Carlo in verbinding gesteld en de zaak persoonlijk onderzocht hebben, voordat hü handelde Sir Malcolm deed ’t niet HU gevoelde zich geluk kig, dat geen oude benden zün nieuw-ont- In Maart 1917 was Tsaar Nicolaas II gedwon gen, af te treden. Het tsaristische régime stort te volledig ineen. Kerenski werd in de voorloo- pige regeerlng minister van Justitie en later minister-president, tot hü na korten tüd. zeer onverwacht en tot zün eigen groote verbazing, werd afgelost door Lenin. Ijlings moest hü op de vlucht. Hier een paar grepen uit die be wogen Maart-dagen. Kerenski had op aandringen der Entente in een nieuw offensief bevolen. Dit of- stortte al spoedig volslagen ineen en dc terugkeer der troepen uit Galicië voerde tot een bolsjewlstischen opstand, die mislukte en tot verhoogde actie in de kringen der gene raals aanleiding gaf. De persoon van generaal Korndof- komt- op den voorgrond als die van den vurig gewenschten „sterken man". Op een conferentie te Moskou zou hü als dictator wor den geproclameerd. Hij eischt de on voor waar- delüke belofte der provisorische regeeriiW, zich nooit te mengen in zün generaalsctmimando Inplaats van hem te faten arresteegen. zoekt Kerenski den muitenden generaal Zp en pro beert met goede woorden. Invloed top hem uit fe oefenen. „Ik herhaalde hem", Jchrijft Ke renski in zün Herinneringen. ..wat ik hem reeds vroeger aan het front had gezegd, namelük dat, indien iemand in Rusland een persoonlük- dlctatuur zou instellen, deze reeds den volgen den dag zonder eenigen steun zou zün. zonder spoorwegen, «onder telegraaf, zonder leger. Ik schilderde hem het vreeselüke lot. dat de offi cieren zou treffen, wanneer de staatsgreep mis lukte. Kornilof antwoordde: Goed en wat dan nog?" De staatsgreep van Kornilof mislukte in derdaad. Hü stond de voorspelling van Ke renski kwam uit plotseling zonder troepen t^ang echter is. dat het versnoepen een klndergewoonte. waaruit de ellendigste gevolgen kunnen voortspruiten in groote mate wordt tegengegaan, door het geven van zakgeld Tegen veler verwachting! betalen, dan moet je Je melden aan 't kanton gerecht en dan word Je naar ’t „hotel" ge bracht. Als Je dat niet doet, dan loeren een paar rechercheurs op je en houden je aan." Op een moolen ochtend zou Barend naar z n werk gaan Hü keek even door 1 venster en zag twee rechercheurs in de straat heen en weer kuieren. .The hebben ’t op bü °ns wel in den kast Hü zal zoo wel bulten komen Onze kostvrouw was juist bezig z’n brood in te pak ken. Maar waar voor moet u hem hebben?" „O. voor Barend ging verder. Na een minuut of vüf kwam Janus Walstra, die natuurlük van niets wist, naar buiten. In minder dan geen tüd hadden de twee recher cheurs hem te pakken En of hü nu hoog of laag sprong, en beweerde dat hü Roever niet was. t hielp hem geen steek. Hü moest mee. Papieren had hü ook niet bü zich Die heb je natuurlük nooit bij Je. als Je ze noodig hebt. Hü hield natuurlük ook op ’t bureau vol. dat hü den-gezochte niet was ’t Werd onderzocht, de kostjuffrouw werd er bü gehaald en toen moesten ze Janus wet loslaten In dien tüd had Barend zeven gulden van z’n baas geleend en was die bekeuring gauw gaan betalen De kaart werd afgestempeld en nu was hü bviten schot Wel was er nog even een beetje geharrewar, maar daarvan heeft hü later niets meer gehoord De verteller grinnikte vergenoegd bü de her innering aan T geval en staarde voor zich uit. terwül hü. als in gedachten, z’n leeg glas heen en weer schoof. Ik gaf den kastelein een teeken om het nog eens te vullen „Maar.” zei ik. „u hebt me toch aan 't besrin verteld dat Janus Walstra drie maanden heeft gehad, omdat z’n kameraad zonder licht had gereden?" „Dat is ook zoo. münheer Maar die drie maanden waren voor mishandeling. Janus kwam Barend"’s avonds tegen, snapt u? Was Sir Malcolm vóór dien tüd een hond voor zün personeel geweest, nu werd t nog veel en veel erger. HU tobde ontzettend over 't verlies van Allee, maar meer nog over dat van ’t kind En hü wist, dat hü nergens ’t recht aan ontleenen kon. de vrouw, die zün vrouw niet was. tol” terygkeer te dwingen Daarbü kwam, dat Woodford Chrichton. zoodra Alice haar intrek bü hem had genomen, 't masker afwierp; hü begon «ün chantage op Beveridge. De geëischte bedragen waren telkens hooger. 't Heette: betalen of ruchtbaarheid, met de gevangenis in 1 verschiet Sir Malcolm be taalde; wat zat er anders voor hem op? Hü twüfelde er niet aan, of de man. dien hü jaren lang vertrouwd had. was de bewerker van al Zün ellende Chrichton beging ten slotte de fout. die bijna alle atnersers begaan: hü spande den boog te strak Beveridge had aan zienlijke bedragen op ren bank in Sunderland uitstaan; Chrichton eischte, dat 1 geld onder ■ün beheer aou komen iWordt vervolgd) waakte genegenheid meer konden belemmeren VermoedelUk is hü ook wel geïmponeerd gewor den door de hem toegezonden „documenten," die er zeer gewichtig moeten hebben uitge zien. Volgens Chrichton en Oakton althans waren 't meesterstukjes van vervalsching Beveridge trouwde Alice Falkner in Gretna Green, hetgeen toen nog mogelUk was, hu wilde in Wheterell geen drukte en de onvermüdelüke praatjes hebben •-weet dat zün naam Malcolm McPherson was. vóór hü in 't bezit van 't baro- In zün hart is hü altüd een Schot gebleven; vandaar zUn vrekkigheid, als t betalen aan kwam Uit «ün huwelijk met werd een dochtertje geboren, Roberta. Woodford Chrichton zag toe en wachtte zün tüd af Hü kon 't rustig doen, want hü 'vist, dat «Ün tüd komen zou, spoedig zelfs. Toen Roberta büna drie jaar oud was reisde Chrichton weer naar Jean Forbess in Monte Carlo Sir Malcolm, zei hü. had hem opnieuw gestuurd, om over de echtscheldingskwestie te spréken, die indertüd niet definitief was afge handeld Haar echtgenoot liet haar verzoeken, hem zelf te willen schrüven hoe zü over de zaak dacht. Jean deed zulks. 't Was een ontzettende slag voor Sir Malcolm, toen hü den brief ontving en daarmee zwart op wit ‘t bewüs had. dat de vrouw, die hü 'dood waande, nog leefde Vier jaar was hü nu met Allee getrouwd en ‘t waren zonder overdrUvlng zün vier gelukkigste jaren geweest, al onder vond 't personeel er den terugslag niet van. Zün eerste opwelling was. de justitie er van in kennis te stellen, hoe misdadig men hem om Dc wondert Uke overeenstemming tusschen ’oor- en achternamen (IJ van den doode en van de vrouw, om wie hü naar Monte osrlo gereisd was. overweldigde Chrichton een oogenbllk Toen bracht zü hem op 'n idee, dat, 7* uitgevoerd kon worden, hem een schlt- «ënde kans bood, zich mogelük in t bezit van rükdommen van Sir Malcolm Beveridge te •tellen Woodford Chrichton zoo u die over- Wing nog niet hebt, Mr Cullingwood, zult u spoedig toe komen is een doortrapte •enavult, die er zelfs niet voor teruggedeinsd zlJn zün, eigen vader of moeder, belden "“noods, aan de galg te brengen, als 't hem •Wdelük gewin opleverde Hü verliet met de **™t* de beste gelegenheid Monte Carlo en ^“tP^egde in Londen zün vriend Oakton over «ev*l- Advocaat Oakton en Woodford ^•’’tehton «ün aan elkaar gewaagd Zü hebben kelükheld van emigratie niet langer onbeant woord blüven. Ook de sociale verhoudingen «ün in het al gemeen anders dan in de groote steden. Het aantal bedrüven met weinig arbeiders is over- heerschend. Hierdoor wordt de verhouding tus schen patroon en arbeider veel meer persoon- lük WU «uilen de laatste zün om te ontkennen dat onder hetgeen men noemde, mooie patriar chale verhoudingen, geen gruwelük sociaal on recht is bedreven. Maar de nieuwe gemeenschap zou naar onze eerlüke meenlng zeer onvolmaakt zUn. Indien alleen materieele rechtvaardigheid werd tot stand gebracht. Doch de tweede püler onzer sociale orde, de liefde zonder eigenliefde, zal in de menschelUke verhouding tusschen boer en arbeiders meer moeten brengen: dat deelen in elkanders werk en zorgen, geluk en leed, dat niet omschreven of voorgeschreven, doch alleen beleefdr kan worden. Ook het middenstandsvraagstuk op het plat teland draagt een eigen karakter. De winkel- stand j^Tin zün soort minder gespecialiseerd dan d^Btatedelüke. Door de ontwikkeling van het verkeer ondervindt hü zoowel de concurrentie van de stad als van reizende neringdoenden. Toch is zün taak in de landelüke volksgemeen schap een onmisbare Evenals die van den zelf- werkenden industrieelen middenstander. Aan dezen bied«n de nieuwere kracht- en warmte- energieën ongetwUfeld nieuwe mogelükheden De belangen van deze bevolkingsgroep zullen niet buiten het onderzoek mogen worden ge laten. Het vraagstuk van de volkshuisvesting Is niet los te maken van het vraagstuk van de volks welvaart. Zoowel tn moreelen als in materleelen «in. Op dit gebied bestaan Inderdaad nog ten hemel schreiende toestanden. Het is ongetwU feld erg. indlen plattelandsbewoners door ge brek aan werk het land moeten verlaten. Maar veel erger mag het genoemd worden, indlen zulks In gebrék aan woongelegenheid zün oor zaak vindt Terecht wüst het P B. hier op da taak van allen, met name op die van de sociale organisaties, de provinciale en £bmeentelüke bestuursorganen. Geen terrein van het sociale leven biedt beter gelegenheid om de Quadra-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 9