ONKRUID
IN DEN TREIN EN
UIT DEN TREIN
RUITEN
FLEURIG IN DEN VOORJAARSREGEN
Ui
r
i
als groente
DE ZOMERSLAAP
Bladen
Illllllllllllllllllllllllllllll^
cheepsrecht
z
ZATERDAG 22 APRIL 193^
!s=ss
en
Uit Boeken
en
Rrandnetel-omelet
IJ
Driemaal is..
Een Hollandsche
in Chicago ver
telt ons
0
n
o
KENT B
Dr. E. Hoekstra’s
Hoestpillen
GULBRANSSEN, DE VEEL
GELEZENE
|BOÜ]
van den bontmantel
Wanneer deze band
van zacht rubber,
welke eenige bewe
gingsvrijheid toestaat,
baby aan bedje of
aankleedtafel vast
houdt, kan moeder
met een gerust hart
het spartelende kmdje
helpen en het zelfs
een moment alleen
laten, buiten haar be
reik, wanneer bel of
telefoon haar plotse
ling zouden weg
roepen.
Sportmanlel in groene
ztVarle ruit met breede groen
suède ceintuur gesloten
A
9
MMINHIHIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIUII"
Pep.
Model A MAQUT
1
netel massa
Er wordt tomatensaus bü
A
L.
CLARA.
door Percy King
Toen verliet hij de
DE
18.
sei Sybil verwü-
CWordt vervol*»
i'
Voor de Vrouw
Voor het vervaardigen van dit geraffineerde
stelletje eischen ongetwijfeld de bloemen het
meeste geduld. De teekening laat zien, hoe we
de geknipte bloemblaadjes op een rondje van
stevig materiaal vasthechten, voordat we de
bloem van het hartje voorzien.
Voor den steel knippen we een smalle reep.
de
u
*40
L.
1
K
i
persen,
steno-
▼oor-
be-
iiiiiiiiiiiiiiiiiniiiii
BREI MET NEVEDA-WOL
NAAR NEVEOA-RATRONEN
Na uiawnding wan des* boa oatwangt U gratM
patrootMbMChnjwmg voor Damwabloua*.
Dwox-PtAcos. Hooroaohpovor o< Meiajeajuxkye
OP9»»* dvchtetbijxrjndwn Newwda
h
NV. NEP. WOLSriNNESIJ.
HEEKENGZACHT «S3. AMSTERDAM (Q
deze pillen zijn sUjmoploesend, doodep de
,De heer, die hut 83 heeft, deed zijn beklag.
Een krankzinnige, die zich voor Napoleon Bona
parte uitgaf, zou bij hem binnen gedrongen zijn
en hem met een revolver bedreigd hebben.
Gelukkig is 't bjj dreigen gebleven.”
„Duivels!.... Neen, ’k heb niets van een
krankzinnige gemerkt. Evenmin lawaai gehoord.
Was t een van de passagiers, of iemand van
de bemanning?”
„Wij weten er zelf niet meer van. sir, dan wat
Mr. Chrichton ons vertelde, ’t Was een nogal
onsamenhangend verhaal. Die Mr. Chrichton
leek me niet heelemaal vrjj van....” De offi
cier maakte een gebaar van drinken, salueerde
en verliet de hut.
Het verwisselen van onze wintergarderobe
voor de nieuwe zomerkleeding gaat niét zoo
maar De noodlge zorg en aandacht moet aan
het winterache goed besteed worden, voordat
we dit wegbergen om het eenige maanden aan
de vergetelheid toe te vertrouwen.
„Het Is niet alles goud wat er blinkt”, en
iedere ruit is nog geen Schotsche, al wordt
die er dikwijls voor versleten. Geruite stof
heeft op het oogenblik onze wispelturige be
langstelling. Wij dragen jassen van geruite stof
of jurkjes, al dan niet gecombineerd met een
effen complement.
Ik zei daar, dat iedere ruit niet Schotsch was
en dat is ook zoo. Een Schotsche ruit vereischt
ten eerste meer dan twee kleuren en heeft ver
der een tamelijk Ingewikkelde vlakverdeeling.
De werkelijk Schotsche ruit kan prat gaan op
een oeroude afstamming.
Van den Noorschen schrijver Trygve Gul
branssen, die in ons land zoo stormenderhand
het lezend publiek veroverde met zijn gedegen
trilogie, zijn thans, met de vertalingen mee
gerekend, anderhalf mlllioen exemplaren van
zjjn romans gedrukt. Het Hollandsche lezende
publiek dat. naar men zegt, hoofdzakeljjk de
vrouw is althans het romanlezend publiek
is aan deze anderhalf millioen Gulbranssen ze
ker voor 'n niet onbelangrijk deel debet. Daar
bij komt, dat Gulbranssen een auteur is. die
zeker in eigen land door de vrouwen veel meer
geapprecieerd is dan door de mannen.
op Chrichton gericht. „Tc Hou je in t vizier!"
dreigde hij. „Als je de wacht in 't geweer durft
roepen, kom "k terug, en er is een verrader min
der op de wereld!” Hij rukte de deur open,
luisterde even. Chrichton geen seconde uit 1
oog verliezend. Cullingwood vernam in den cor
ridor geen geluid van voetstappen, evenmin
van stemmen hij moest 't er nu op wagen.
In minder dan geen tijd stond hjj buiten,
trok de deur van 83 dicht en was in zjjn eigen
hut, die hjj open had laten staan. Onhoorbaar
sloot hij. 't Papier, waarvan de onderteekening
nog niet was opgedroogd, legde hij voorloopig
op tafel; revolver en vulpenhouder verdwenen
in.den koffer. Niet meer dan een minuut vor
derde 't, zich van das, trui en manchester
broek te ontdoen. Culllngwood smeet de attri
buten op de onderlagen van 't bed. bracht
matras en dekens weer In normalen toestand.
Water deed de bloedsporen op zijn voorhoofd,
1 zwart van gezicht en handen in een omme
zien verdwijnen; hjj pakte een borstel, even
later was zijn verwarde haardos in orde. Toen
opende hij de deur van zjjn hut even geruisch-
loos als hij haar gesloten had.
Culllngwood had zich juist bjj de tafel geïn
stalleerd met een tijdschrift en een sigaret,
toen driftig geklopt werd.
..Binnen!" riep hij op volmaakt rustigen toon.
Een scheepsofficier trad de hut in, keek haai
rond, bleef staan, „"k Vraag excuus, sir. Hebt u
ook bijgeval last van een indringer gehad?”
„Een indringer?” Keith zag zijn bezoeker met
groote oogen aan. „Wat een vreemde vraag!
Hoe komt u dAArbij?”
die om soepel Ijzerdraad gewonden wordt.
Het taschfoudraal voorzien we tenslotte met
een enkel steekje van onze initialen, niet lou
ter ter versiering, maar ook omdat het zijn
practisch nut kan hebben. Wanneer we name
lijk binnenshuis de tasch van het overtrek ont
doen en we dit uit verstrooidheid niet in den
zak van onze regenjas bergen, maar ergens
laten slingeren, zal het, gemerkt met de let
ters der eigenares, des te spoediger In haar
bezit terugkomen.
van den divan. Zij gaf Keith een langen blik;
t werd hem warm om 't hart.
„We zijn nog geen tien minuten binnen,"
verklaarde Sybil. „Vertel eens gauw wat is
er eigenlijk gebeurd? We hebben van Chrichton
een vreemd verhaal gehoord over een krank
zinnige. die zjjn hut is binnengedrongen en be
weerde Napoleon Bonaparte te zijn. Onder be
dreiging met een revolver liet hij Chrichton
een verklaring teekenen, dat hjj bij zjjn volle
verstand zou wezen.”
„O. dit!” deed Keith geringschattend. „Ja,
er schjjnt lets van dien aard voorgevallen te
zijn; t fjjne weet ik er niet van. 't Interes
seerde me trouwens in 't geheel niet. Waar ik
wél belang in stel hoe Is t met de cassette.
Miss Chrichton?"
„Maar Mr. Culllngwood!" zei Sybil verwij
tend. „Heb 'k niet verzekerd, dat ik er min
stens even goed op zou weten te passen als u?
Wanneer t u gerust kan stellen niemand is
In de gelegenheid geweest, er een vinger naar
uit te steken!"
Keith schudde t hoofd. „Dat sou Ik zoo po
sitief niet durven beweren! Met Robert Oldfield
zoo dicht in de buurt is het verduveld uitkij
ken Wel. Miss Chrichton. als blijkt, dat ik het
b|j 't verkeerde eind heb gehad, zal ik vol
schaamte het hoofd buigen en 't niet eerder
opheffen, vóór de transactie In Hotel Fleurt
haar beslag heeft gekregen. Zullen we de cas
sette voor den dag halen en ons overtuigen?”
Ook een ijzeren hanger is uit den booze;
want lang niet denkbeeldig Is 't gevaar, dat
de teere dierenhuid op den duur door den
scherpen kant zou inscheuren, vooral wanneer
we de bontjas dichtbij de centrale verwarming
hangen. Warmte ia namelijk voor den levens
duur van bont in 't algemeen niet bevorderlijk.
Hebben we de Jas uitgeklopt en zachthandig
uitgeborsteld raken hierbij vlokjes haar los,
dan zjjn de motten waarschijnlijk hun vanda-
lenwerk al begonnen en dienen we ons pels
werk aan den vakman in behandeling te ge
ven hangen we den mantel met hanger en
al in den motvrjjen zak. Dit behoeft geen spe
ciaal geprepareerde te zijn: we kunnen zelf een
zak maken van cretonne, met kleine zakjes ge
voerd, waar we kamferballetjes in leggen.
Wie haar bontmantel liefheeft en dezen, ge
zien het zoele weder niet meer denkt te dragen,
verzamele op een dag al haar moed voor het
beginnen aan de volgende verrichtingen, waar
aan hoe zou dat toch komen bijna elke
vrouw het land heeft!
We kloppen de jas buiten uit en onderwer
pen zoowel binnen- als buitenzijde aan een
grondige inspectie. Losse voeringnaadjes wor
den gerepareerd, sljjtageplekken zoo noodlg
versteld. Is het bont aan den hals eenlgszins
vettig, dan wrijft men het voorzichtig af met
'n schoonen, in tetra gedrenkten doek ofwel met
het afkookwater van zemelen. Vanzelfspre
kend moet het op deze wijze behandelde bont
goed opdrogen, vóór we het wegbergen. Lichte
bontsoorten schuiereii we uit met magnesia.
Hangen we de jas op een houten knaapje
zonder meer, dan is er een groote kans, dat
het gewicht van ’t kleedingstuk de schouders
uit het model trekt. Om dit te voorkomen om
wikkelen we de uiteinden terdege met vloei
papier.
1
blik! En dan kwam hjj aan de beurt, om
Chrichton en zjjn vriend Oakton een kool te
stoven, waarvan zij den smaak onaangenaam
lang in den mond zouden houden!
De gure wind dreef ook Culllngwood tec i
langen leste van 1 open dek weg. Hjj stapte i
naar zjjn hut, diepte uit zjjn koffer diverse at-
tributen op, die hij in den zak stak, en verliet
1 appartement weer. In den corridor was het -
doodstil. Ten gevolge van de studie, die hij van i
de indeeling van het schip gemaakt had. kon
hij zich uitstekend orlënteeren. Zonder moeite
vond hjj nummer 134. Oldfield's hut. Zij lag
In een klein, nauw doodloopend gangetje, in
derdaad een van de miserabelste appartemen
ten aan boord, waarmee men zich in geval
van nood zou willen behelpen, doch dat men
nooit uit vrije beweging koos, zoo men er niet
een speciale bedoeling mee had. Keith telde,
terwijl h(j van nummer 134 naar den groeten
salon liep, 't Resultaat kwam met zijn verwach
tingen overeen; de afstand verelschte niet
meer dan een halve minuut. Oldfield had dus
wel geweten, wat hjj deed, teen hjj juist num
mer 134 voor zich had laten reserveeren.
De salon was leeg, op een paar plakkers na,
die nog bij een whlsky-soda zaten. Chrichton
en zijn helper waren er niet meer; Margaret
en Sybil evenmin. Keith begaf zich naar het
Verblijf van Miss Chrichton; zij had een van
de weinige luxe-hutten, welke de boot rjjk was.
HU kondigde zün bezoek met het afgesproken
sein aan: vier zachte tikken op de deur, snel
achter elkaar.
Sybil deed open. Margaret zat in een hoekje
-Ja, kUk me maar aan! 'k Lees de gedachte.
®e in je zwarte ziel is opgekomen, Woodford
Chrichton! Eens verrader, altjjd verrader! Je
suit Wellington wijs maken, dat je onder dwang
geteekend hebt en je herroeping dus van tjul
w geener waarde is. Jullie willen me levend op
St. Helena begraven. Daarom zal 'k me zelf hel-
P*n. Eerst ga JU er aan, dan Wellington!”
A Heb biets van dien aard gedacht! Waar-
■oitig niet! k Zal teekenen, vrüwiUlg, zonder
™ang! Graag zelfs!”
°P. Chrichton! Als je een vullen streek
stuur "k een strafexpeditie naar Lon-
“n, om jou je doktershui af te nemen! En dan
ik je den kop af!”
Terwjjl hem 't angstzweet in dikke droppels
2 *t voorhoofd parelde, teekende Chrichton op
Ujn, die Keith aanwees. De handteeken-ng
ad duidelijker kunnen zün maar ze ging er
®ee door. In ieder geval deugde ze voor t doel,
••t Culllngwood zich gesteld had.
griste t papier weg, nam den vulpenhou-
•r en Uep achteruit naar de deur, zijn revolver
wonderde blikken in een spiegel
kant van het bed heeft namelUk
van spiegelglas.
Wil men nu om een reden, die met stand
niets te maken heeft, minder luxueus reizen,
dan neemt men Coach.
Een Coach Is niet verdeeld in compartimen
ten. Door de gansche wagonlengte staan fau
teuils, twee aan twee naast elkaar. Door op
een knopje te drukken kan men de rugposltie
verstellen. Zooals de tandarts doet wanneer
hij een kies uit de onderkaak gaat trekken.
Het verschil is echter, dat men* den tandarts
veilig in Holland weet.
Als de nacht komt en men wil gaan slapen,
dan plaagt men zUn buurman net zoolang tot
dat hij een andere plaats gaat zoeken, men
huurt een kussen van den gemoedelUken. ou
den, krombeenigen conducteur (niet negerbe
diende) en men strekt zich uit op de beide
fauteuils even behaaglUk als in een bed.
In den morgen verfrischt men zich in
waschkamer. waar het schooner is dan bU
thuis; waar stapels handdoeken en zeep ge
reed liggen, waar de kranen u niet alleen
koud- en warmwater verschaffen, maar ook
mondwater.
De trein is een rüdend hotel. Er zijn club-
n
ziektekiemen en genezen de ontstoken slüm-
vliezen. Te gebruiken bü hoest, kinkhoest,
pijnlijke keel en bronchitis.
f 1.56 per flacon met gebruiksaanwijzing.
Verkrijgbaar in Apotheken en Drogisterijen.
Vraagt gratis toezending brochure aan
MIJ. HOEKSTRA, Heerengr. 33, Amsterdam
te vervangen.
HU laat u kleerenkast en een medicijnkast
zien; met één handgreep toovert hu een bed
uit den muur. En wonder boven wonder: hü
commandeert het bed op zUn achterste poolen
te gaan staan en u aanschouwt uw eigen ver-
De onder
een plaat
Hoe weinigen van ons weten, dat de meest
kostelUke en gezonde voorjaarsgroentesoort, in
pril-verschen staat maar voor het plukken is
op verwaarloosde plekken grond en langs den
wegkant. De doodgewone brandnetel, die ieder
vennUdt en die van niemand ooit een vriende-
lUken blik krUgt. levert een heerlUke groente
en een geurige groentesoep: mits op de juiste
wijze aangepakt
We plukken van
Culllngwood nam 't opgevouwen stuk papier
onder zUn tUdschrift weg las 't door, be
schouwde de handteekening aandachtig, knikte
tevreden en stak 't in zUn portefeuille. Een
nieuwe klop aan de deur deed hem opzien. De
cabin-boy meldde zich.
JJe twintig minuten zün om, sir.”
„Prachtig. k Heb je niet langer noodlg. jonge
vriend, t Mocht me morgenochtend in de
drukte eens door t hoofd gaan.... zie daar!”
Keith overhandigde den bediende t beloofde
tweede pond.
„Dank u. sir. Dank u heel erg. Steekt u dik-
wUls over?”
„Hoezoo?”
„Dan kan Tc u deze lUn voor geregeld ge
bruik aanbevelen.”
„En dan eiken keer met jou smoesjes maken,
hé? k Heb je dóór! Opgemarcheerdl1*
that", vraagt hU-
.Mary”, roep ik harder.
Mary's hoofd verschUnt om gordUn negen.
„That is my friend”, zeg ik, als antwoord op
des negers vraag, en ik trek mij terug achter
Mary's gordUn.
Een vloed van belevenissen stroomt terug in
■Ujn herinnering.
Amerikaansche treinen zUn op zUn zachtst
gesproken allerpleizierigst om in te reizen; en
de lange afstanden maken dit ook wel nood-
«akeiyk. Men kan niet vier dagen en nachten
op houten banken doorbrengen, en ruzie ma-
**n over het tochten en zUn ranzig kadetje
•ten.
Een Jong distance”-trein heeft zéér comfor
tabele fauteuils; de hermetisch gesloten ramen
houden stof en roet, Uzige koude en schroeien-
de hitte bulten. Het ventilatie-systeem brengt
s winters onafgebroken versche verwarmde
lucht en zomers (o geprezen techniek!) ver
sche verkoelde lucht!
Eerste en tweede klas bestaat niet in dit de
mocratische land. Waarom niet? vraagt u: Wel,
met een kattesprong is men van het begrip
klas, op het begrip stand gekomen, en stand
wordt hier niet geaccepteerd.
Inplaats van eerste of tweede klas betaalt
men dus coach of Pullman of Tourist.
...What is in a name?” vroeg Shakespeare.
..Less than in a number.” antwoordt de Ame
rikaan.
Coach en tourist zUn ongeveer aan elkaar
geluk wat comfort betreft ..Tourists” zUn spe
ciale si>ht-seelng-trelnen.
Coach en Pullman echter verschillen zeer in
comfort.
Reist men in een Pullman, dan heeft men
een compartiment voor zich zelf.
Overdag is het 'n geriefelUk boudoirtje aller
aardigst van kleur en waarvan de llchtgetlnte
wanden hun vele verrassingen absoluut geheim
houden.
In den avond komt de negerbediende (niet
de conducteur) en glimlachend, met rollende
oogen en witte tanden gaat hU met u 1 spel
letje spelen van: Ik zie. ik zie wat ju niet ziet!
Wat zie je dan neger?
Ik zie een waschtafel en hU laat er een uit
den muur springen, die u onmiddeUUk doet be
sluiten, de uwe thuis door een gelUK^oortlge
De oorspronkelyke Schotsche ruiten waren
geweven in zware, wollen stof. De oude Schot
ten sloegen een langen lap daarvan, de tartan,
eerst om hun middel en daarna om hun schou
ders en wandelden zoo uitgedost door hun bar
re hooglanden. De thans nog door de leden van
oude Schotsche families en door Schotsche sol
daten gedragen korte rok of kilt is het over-
blijfsel van die oerkleedlng.
Het aardige van die ruiten was. dat iedere
Schotsche familiegroep of dan zUn eigen ruit
had. ZU en hun ondergeschikten waren du?
te herkennen aan de ruit, die zU droegen. Wan
neer wij afbeeldingen van die oude Schotsche
ruiten bekUken, dan worden wU getroffen door
de mooie kleurencombinaties van deze tartans.
WU vinden er de prachtigste, roode, groene,
blauwe en nog vele andere tinten, al of niet
met wit gemengd.
Langzamerhand heeft deze oorspronkelijk
Schotsche dracht de wereld overstroomd en
iedereen heeft of had wel een kleedingstuk of
das, waarin een Schotsche ruit verwerkt is. En
naast deze Schotsche ruiten zUn ook allerlei
andere, eenvoudiger geruite stoffen ontstaan,
die van oudsher een geliefkoosde dracht zijn
geweest.
De ruit van de hierboven afgebeelde sportjas
is zeer zeker niet Schotsch. De kleuren zUn
groen en zwart en door de stof in verschillen
de richtingen te gebruiken is een aardig effect
bereikt. Om het middel wordt een groene cen-
tuur van peau de Suède gedragen van dezelfde
kleur, die weer moet overeenstemmen met hoed
en handschoenen.
Het behoeft zeker niet gezegd, dat deze jas
voor een slank figuur bestemd is. Iemand met
neiging tot gezetheid moet nooit ruiten dra
gen. Of alle Schotten dan zoo slank waren? Ja,
ik geloof van wel en een dikken Schot zal zUn
tartan ook wel niet geflatteerd hebben, maar
die droeg hü nu eenmaal.
In ,J)ux" het tijdschrift itoor allen, die
medewerken aan de vorming van de Katho
lieke rijpere jeugd, schrijft J. Moller over:
.Jdeisjes en Sport", waaruit int), nu het
zamersportseizoen weer begint, het volgende
aanhalen:
Een bekend dokter heeft eens gezegd:
..Onze meisjesopvoeding houdt veel te wei
nig rekening met wat er later vdh haar
gevraagd wordt, is daarom oorzaak van
veel leed, wat bjj een behoorlijke lichaams-
training ware te voorkomen geweest."
Immers, het is geen gemakkelijk werk,
wat er van de vrouw, de moeder, gevraagd
ioordt en helaas is het lichaam van veel
meisjes niet getraind op en niet opgewassen
tegen den lichamelijken arbeid, die van
haar in het gezin wordt gevraagd.
cars, bestemd voor schrUven, lezen of rooken,
waar losse fauteuils staan, schrijftafels
zien van alle benoodigdheden; leestafels
laden met kranten en tUdschriften.
Over de diningcars wil ik liever niet schrij
ven: zU roepen hoogst onaangename financi
eels herinneringen bU mU op. Aan het eind
van den trein is de obeervatloncar, byna ge
heel van glas: de serre van dit luxe hotel.
Wilt u uw haar laten knippen, wilt u een
manicure hebben, wilt u uw pak laten
wilt u uw brieven dlcteeren aan een
typist: het kan alles geschieden.
Mary's trein rolt het station uit en met den
trein de spanning en de haast die de laat
ste minuten kenmerkten.
De negerkruiers staan in groepjes met elkaar
te praten. De typiseh-metalen klank van hun
stemmen en de zwarte gezichten openen een
visioen voor mUn oogen. Ook het visioen is
Amerikaansch. Hollywoodsch. Ia zie den laatsten
oordeelsdag in het dal van Josaphat. Het oordeel
is geveld, de Jinkschen” krijgen zware ket
tingen om en worden door de duivels naar
omlaag gesleept.
De .jechtschen” stappen in een trein en be
ginnen hun hemelschen tocht naar een hemelsch
doel. Het is een peperdure Amerikaansche trein.
Weinig wisten onze voorouders van het be
staan van vitaminen en de noodzakelUkh***1
dezelve regelmatig in te nemen, op gevaar
af bU verzuim daarvan, zooals ons thans wel
haast dagelijks wordt voorgehouden, onze con
stitutie ernstig nadeel te doen. Maar het be
grip, wat den rpensch toekomt, was hun blUk-
baar min of meer Ingeboren en dus was het
vanzelfsprekend, dat men zich in het voorjaar,
na den langen, donkeren winter concentreerde
op bloedzuiverende voedingsmiddelen.
Spinazie behoort tot de jonge voorjaars-
groenten, welke het meest rUk is aan User en
vitamine C. de twee bestanddeelen, die voor-
jaarsmoeheid en slapte cureeren. Opdat echter
het' volle vitaminen-gehalte in de bladgroen
te aanwezig zU, moet deze geheel versch ZUn.
In twee tot vier dagen tUd bUvoorbeeld ver
liest het blad reeds vUftig tot tachtig procent
van de vitaminen
is heel eenvoudig.
De gekookte, gehakte en uitgelekte brgèlH-
wordt met een wit sausje ver
mengd en met deze massa vult men de dub-
belgeslagen omelet,
gegeven.
Naast brandnetels biedt het vrUe veld cos
de eerstelingen van paarde bloem blad, die in
Frankruk een delicatesse zyn en in geen en
kelen New-Yorkschen groentewinkel ontbreken.
De pruime-wltte blaadjes geven een heerlijke
sla.
En dan is er de wilde zuring, die het wat *t
C-vitaminengehalte aangaat, nog van paarde
bloem wint.
Het was ook in Noorwegen, dat ik met
zuringsla kennis maakte. Op *n heuvelrug, die
een paradys was van sappige kruiden en wilde
bloemen, plukten we de zuringblaadjes, die
fUngesneden werden en als rauwkost sla aan
gemaakt met fUngesneden wortel, tomaat, ap
pel en wilde kervel, die daar eetbaar is.
Zon en regen wisselen
in ons klimaat nu eenmaal
voortdurend af en we laten
ons door een regendag ook
heelemaal niet verslaan, wat
betreft een fleurig en ge
soigneerd uitzien. De regen-
kleeding, die ons tegenwoor
dig geboden wordt, kan zelfs
heel verleidelUk zijn. Sinds
we gedemonstreerd gezien
hebben hoe het een gestalte
flatteert, gehuld te zün in
geoliede zijde en welk een
charmant effect het geeft,
zich tegen de neerspattende
druppels veilig te stellen on
der een parapluledakje van
gespannen roode oliezUde.
van ditzelfde doorzichtige
Ule materiaal zUn de hier
afgebeelde bloemen gedacht,
waarbU een foudraal voor
het handtaschje behoort om ook dtt van vocht
te vrUwaren en geiyktUdig met het corsage te
harmonieeren.
Mary is n>Un vriendin en Mary gaat op reis.
Kaar New York. Dat duurt achttien uur en ze
mkt en weegt of ze 's nachts zal reizen of
overdag; of een gedeelte van den dag en nacht.
Ze besluit tot het eerste en ze belt het station
op om te vragen hoe laat de trein gaat. In
Amerika doet men alles per telefoon, behalve
den bakker en den slager, zooals in Holland.
„Kom je me goeden dag zeggen aah den
pèin?” vraagt ze.
NatuurlUk! MUn herinneringen aan
Uizen op Amerikaanschen bodem zUn
We plukken van de brandnetels, nadat we
de handen met dude handschoenen beschermd
hebben, alleen het kopje, dus ongeveer de bo
venste vier blaadjes en we bepalen ons daarbU
tot de lichtgroene, sappige planten, die in de
schaduw groeien. Daarvan is het blad veel
zachter dan van de donkergroene, die volop in
de zon staan. De geplukte hoeveelheid slinkt
ongehoord, dus we verzamelen een flinke mand
vol. Met een schuimspaan wasschen we het
prikkende goedje'en koken het met het aan-
hangwater in ongeveer tien minuten gaar.
Daarna wordt de massa gehakt of gemalen,
precies zooals spinazie en even met boter of
in een wit sausje nagestoofd.
Dit alles lukt u misschien heel wonderlUk.
Maar in Rusland en in Noorwegen gelden jon
ge brandnetels als voorjaarsdelicatesse. Nooit
zal ik den opgewonden uitroep vergeten van
mUn metgezellin, toen we op een voorjaarsdag
in Noorwegen op een landweggetje liepen en
ze ineens de bü ons veel gesmade groene sten
gels onder een doornhaag zag staan. „O. brand
netels!" Het was eèn juichkreet en ze liet al
les in den steek om met ware toewUdlng het
blad te plukken en ze te bergen In haar tasch.
haar zakken en wat maar bergruimte bood om
het kostbaars mee te dragen! Ze wist er een
heerlUke soep van te bereiden door de netels
met ruim water op te zetten en door de zeef
te wrUven met enkele gekookte aardappelen als
bindmiddel.
Trouwens in combinatie met aardappelen
werd me. ook in Noorwegen, op een boeren
hoeve een brandnetel-stamppot voorgezet, waar
leder zich mèt de walviach-hkché. danig aan
te goed deed.
Het recept voor
spoor-
zóó le
vendig en plezierig, dat ik niets liever wil dan
mijn goede vrienden terugzien, zelfs al gaan
ze mü Mary ontvoeren.
Bovendien krUg ik dan de gelegenheid om
één van Chicago's grootste stations te zien.
Zoo trek ik er dus op een laten avond op
Mt en ik tracht Mary's aanduidingen letterlUk
op te volgen: „Als je uit het .elevated" sta
tion komt, loop je één blok Zuid, dan vier
blokken West. Houd je tasch goed dicht, want
het is een rare buurt daar. In het station moet
je op de Oost-perrons zoeken naar de. New-
York Pullmantrein. Ik heb berth negen in wa
gon 4364
Ik tracht Mary’s aanduidingen letterlUk op
te volgen, maar als ik uit mijn elevated sta
tionnetje kom. verwensch ik de Amerikaansche
gewoonte, om altUd te spreken van Noord,
Zuid. Oost, West, inplaats van: links, rechts,
loop-je-neus-achteraa en achteruit!
Nu moet ik een voorbUganger aanklampen:
..Pardon, kunt u mU ook zeggen waar Zuid
te?”
„Thank you.”
Ik draai om en loop Zuid. West kan ik nu
na eenlg hoofdbreken zelf vinden, de rare in
dividuen geven me vrijen doortocht en 't sta
tion wenkt me uit de verte toe met roode elec-
trische letters.
Het is een reuzen gebouw! Uit de twintig
draaideuren, die naast elkaar toegang geven,
kies ik de tiende om het te betreden en daar
sta ik.... ja, nu weet ik niet hoe ik moet be
schrijven. waar ik sta! Kent u ParUs? Kent
u het Louvre? Herinnert u zich de groote hall
In het Louvre, waar men zUn entreebiljet
koopt, terwijl de Mona Lisa’s u rondom in alle
maten hooghartig toelachen?
Herinnert u zich de breede trap, die naar de
primitieven" leidt en waar bovenaan 't beeld
van de gevleugelde Nike van Samotrake staat?
Welnu, ik stond in Union station op de
plaats, waar de gevleugelde Nike van Samotra
ke staat in het Louvre en ik keek neer op een
imposante trap, die naar een Imposante hall
daalde
In het midden van de hall een Information
desk (dankbaar rustte mUn oog daarop) daar
omheen verspreid kranten- en boekenstands,
een stand waar men zich aan Uskoude frult-
juice kan verkwikken, sigaretten- en snoep-
stands. (Snoep is een leeljjk woord, maar hoe
kan men de geraffineerde combinaties van
chocola, noot, caramel en geconfUte vruchten
anders noemen dan snoep?)
De hall werd aan één zyde afgesloten door
een winkelgalerUschoenwinkel, confectiewin
kel, drugstore, bloemenwinkel, beauty salon
enz. Aan den anderen kant gaven verschillen
de bogen in den muur toegang tot verschillen
de afdeelingen. die onontbeerlUk zUn in een
groot station: restaurants, badkamers (voor 15
cent kan men alle stof en vermoeienis van zich
afspoelen), rustkamers, bagagedepots enz.
Wat kwam ik hier ook weer doen? vroeg ik
me zelf af. O ja, ik moet Mary goeden dag
zeggen. Mary, die is in berth negen van wa
gon 4364 van den trein die aan den Oostkant
van het station in de richting New York ver
trekt
Er moeten hier dus ook nog ergens treinen
zijn naast de schoenwinkels en badkamers.
Ik daal de trap af. en ik loop neen, ik
•chrUd, om in stUl te blUven, naar de Infor
mationdesk. Ik voel me als een mier op een
steenen terras.
.De New-Yorktrein vertrekt van Oost”, zegt
informatie. „Waar is Oost?" vraag ik woedend.
„Why, there, of course.”
„O yes, of course!”
Links zUn bogen waarboven staat: East;
rechts zijn bogen waarboven staat: West.
En nu gaat alles vanzelf. Door den boog kom
ik in een gang, die door groote, jjzergesmede
hekken toegang geeft tot de verschillende per
rons. Ik vind den New-Yorktrein, ik vind wa
gon 4364. ik stUg in en ik vraag me af, welk
van al die stUfgesIoten gordUnen aan weers-
kanten van de couloir berth negen zou
va telgenMary”, roep ik zachtjes. Een
neger-conducteur schiet op me af. „What is
De cabin-boy rende lachend weg.
Keith sloeg de matras weer op; successieve-
lUk vonden trui, manchester broek en das hun
weg door de patrijspoort,
hut, bleef wat in den corridor rondhangen, in
de buurt van nummer 83. Geen Woodford
Chrichton liet zich zien. Na een minuut of
tien gaf hü 't wachten er aan en slenterde naar
den gTooten salon. Chrichton zat dicht bü den
Ingang aan een tafeltje met Sybil en een heer,
die, naar Keith giste, Robert Oldfield zou zün.
Zün gissing was juist. v
Hü Uep de trap op naar t dek. Er stond een
vrij straffe noordwester, die door slechts enke
le passagiers getrotseerd werd. Culllngwood
stapte met Hinken pas op en neer, en liet zUn
gedachten den vrüeh loop. ZU hadden ditmaal
geen betrekking op Woodford Chrichton, doch
op diens helper, Oldfield. Een insluiper, die bü
voorkeur zün slag in hotels sloeg waarom
voor de afwisseling ook niet eens op een nacht
boot? Gedachtig aan de reputatie, welke het
heerschap bezat, twUfelde Keith er niet aan,
of hu zou zün opdracht ten genoege van
Chrichton uitvoeren, al had Sybil met 't noo
dlge aplomb verzekerd, dat zU drommels goed
wist te passen op dingen, die haar toever
trouwd waren, en dat Oldfield onmogelük de
cassette zou kunnen bemachtigen, omdat zü er
een büzonder veilige bergplaats aan gegeven
had. Keith lachte zachtjes gladde Bobbie en
onmogelükhedenZoo zeker als twee maal twee
vier was. zouden Sybil Chrichton dezen nacht
Sir Malcolm’s kostbaarheden ontstolen worden
indien t ai niet gedaan waa o» dtt oogen-
GRATIS I
PATBO‘f'1
kVJB
