den dag <KduetAaal van UOfl Hoitika De luchtroovers van Het eeuwfeest van Luxemburgs onafhankelijkheid Het Grpothertogelijk gezin GEBED VOOR DEN VREDE A. N. FLESKENS F 750.- cheepsrecht DINSDAG 25 APRIL 1939 De Groothertogelijke oer blij oen Groothertogin Charlotte Zeldzaam feest in de Armenzorg Bij zün afscheid als burge meester van Geldrop De optische signalen I --- Gouden kloosterfeest te Tilburg Brlmul arnininmDANKBAARHEID AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL kan» op iet Luxemburgsche Groothertogin Charlotte Ermesinde gravin om- pnnses Reeds is opgemerkt, dat alle kinderen van t A. N. Fleskens T toch zeker be- kan l<j»M l< êoor Percy King minuut, of later XXVI «n van u „Maak mijn armen en beenen toch los. Pas op, ze willen me weer pakken!” Werkelijk strekten een paar kerels hun handen al uit, om Plet uit den arm van den bestuurder te trekken, maar de andere vliegenier werd het nu toch te bar; hij trok zijn revolver en hield die den kerels dreigend voor.... zich rond het beminde en Groothertogelijk Gezin. S Zit je thuis bjj je familie, Spreek je menschen op de straat. s Héél licht dat 't gesprek al spoedig hij die en Dat hielp, vooral toen de bestuurder met zijn vrije hand ook een revolver nam. „Nu geen tijd om je te pellen, jongenlief,” zeiden ze, „eerst ons vliegtuig terug!” Maar op den duur werd de bundel levende kleeren toch wel wat zwaar. Ze stonden even stil, sneden vlug de banden door en daar draafde Piet even hard met hen mee. Waar was het vliegtuig? hier - -- - vele jaren genieten. Op den dag van zijn officieele afscheid zal hij zeker niet over gebrek aan hartelijke langstelling te klagen hebben. Na de raadsvergadering zal gelegenheid wor den gegeven persoonlijk afscheid van den heer Fleskens te nemen op het gemeentehuis. Om half zes verliet Cullingwood zijn hut. HU begaf zich naar den groeten salon, die lang zaam aan gevuld werd. Onder zün jas had hu de cassette met de zeven imitaties. Keith raad pleegde zUn horloge: binnen twintig minuten moest de zaak beslist wezen. Wanneer hü t niet klaar speelde, diende hü tot andere maat regelen zUn toevlucht te nemen, doch in geen geval kwam Sybil's voorstel in aanmerking: den kapitein van 't gebeurde op de hoogte te bren- Mr Duvigneuil was in zün appartement, num mer acht, verzekerde de portier van Hotel Fleurt op Sybil's informatie. Culllngwood ver gezelde haar niet; hü trad t café binnen en bestelde een demi-boc. Vijf minuten gunde hij zich voor 't gebruik van de consumptie; toen nam hu den hotel-ingang en liep de trap op naar kamer 10. (Wordt vervolgd) In het Moederhuis der Fraters van Tilburg herdacht frater Eleutherius de Werdt het feit van zfjn intrede vóór 50 jaren in het klooster. »zich en stond erop, dat ik terstond met hem De jubilaris bekleedt reed^ sedert ruim twintig jaren de functie van econoom-generaal der Fratercongregatie van Tilburg. naaf het politiebureau zou gaan. Dat was natuurlijk een groote verrassing voor me. zóó groot, dat het niet eens in me op kwam, om naar de reden van deze arrestatie te vragen En pas toen ik in de geïmproviseerde gevangenu zat de oude was door dedcanonnen met den grond gelUk gemaakt toen begon ik mezelf af te vragen: Waarom? Maar hoezeer ik ook mUn geweten trachtte te doorgronden, ik had me niets, totaal niets te verwUten.... Toen werd ik voorgeleid. Een officier van het Fransche leger was bij het verhoor aanwezig. Waarom?.... Nu. de zaaak was heel eenvou digen duidelUk bewezenMen beschuldigde rnU van spionnage! De reden? Ik gaf lederen nacht aan een onbekenden persoon mededeehn- gen door middel van optische signalen. Ik ont kende Ik verdedigde mü Maar tevergeefs De politleprefect bewees mijn schuld aan de hand van notities, waarin ieder lichtsignaal, met dag, uur en minuut was opgeteekend Ik kon er niets tegen inbrengen. ZUn waar nemingen klopten. AI sinds geruimen tüd gaf ik lederen nacht lichtseinen, om aldus met iemand in contact te komen Daar ik echter hardnekkig bleef zwUgen. werd ik in den kerker geworpen. In den kerker en niet meer in een cel. Want ik werd^ als een verstokte misdadiger beschouwd en.... wat je heelemaal niet aan me zien zou... als zeer gevaarlük. Twee nachten en twee dagen zat ik tusschen de natte, zwarte muren. Een klein beetje licht, vreeseüjk eentonig en onvol doende eten. Den derden dag werd ik opnieuw naar het zonlicht gebracht en weer verhoord. En het zou slecht Toen Konlng Willem III op den 23en Novem ber 1890 °P Het Lo° ov®I’lee<i. zonder mannelüke nakomelingen na te laten, zou de Regeering In Luxemburg niet langer berusten bü het Huis exn Oranje Nassau, doch overgaan naar het guls Nassau-Weilburg. Groothertog werd toen Adolf van Nassau (24 Juli 18171905), die reeds «enigen tUd regent was. Bü zUn officieele in trede in de hoofdstad, op 23 Juli 1891. was hü vergezeld van Groothertogin Adélaïde-Marie, geboren prinses van Anhalt-Dessau (1833—1916). Hun *oon Willem van Nassau (18521912) huwde op 21 Juli 1893 met Marie-Anne, prinses ren Braganza. Infante 'van Portugal, die den I3den Juli 1861 het levenslicht aanschouwde. Groothertog Adolf vertrouwde, wegens zün boogen ouderdom, het regentschap toe aan zün enigen zoon, erfprins Willem, die het regent- retrep uitoefende tot den dood van zUn vader, ap 17 November 1905, op het kasteel Hohen- bourg in Beleren. denzelfden coupé; zelf zocht hU een comparti ment rooken oq. Om klokslag twee zat hU in de lobby van Hotel Modern, een goed kwartier arrvleerden Sybil en Margaret met een taxi. Nadat de koffie geserveerd was, opende Cullingwoöd zUn valies en pverhandtgde Miss Clyichton de cassette. :.Hulde!" riep zü uit, één en al bewonderipg. ,,'k Had er een zwaar hoofd in, dat u slagen zou!” ,,’t Was kinderwerk.” glimlachte Keith. Sybil keek hem vol aan. ,jtfr. Culllngwood. bent me een raadsel! Waartoe is dit alles noo- dig geweest? En wilt u heusch, dat 'k vanavond Zondag was de heer P Broekman te NUmegen veertig jaar lid van de St. Vincentiusvereenlglng, waarvan ruim tien jaar voorzitter van de con ferentie van St. Augustinus. Zondagmorgen droeg een zoon van den jubilaris de weleerw. heer Ph. Broekman een plechtige H. Mis op in de kerk van den Carmel (Augustinus). Na de H. Mis werd ii^de pastorie van den Carme! een druk bezochte receptie gehouden, waarbij de jubilaris door velen, w.o. het bestuur van den BUzonderen Raad, werd gehuldigd. nam de cassette met imitatie. „Deze blUft tot nader order onder mUn berusting." Miss Chrichton zuchtte berustend. „U weet zelf 1 best, wat u doen moet. Alleen zou ik ,1 niét zoo gemoedelUk opnemen, als me een ver zameling kostbaarheden afhandig gemaakt werd, die een vermogen waard is, en 'k wist daarbU, wie 't me geleverd heeft." „O, maar Tc neem 't heusch niet gemoedelUk op!” lachte Culllngwood. „U zult heel gauw tot een andere opinie bekeerd zUn! Hebt u met Chrichton en Oldfield afgesproken, gezamenluk 't ontbut te gebruiken?” Elke stad heeft de monumenten, welke zü verdient. De stad Luxemburg bezit zulk een monument om. in het groothertogelUk Paleis, Staande in het centrum. Het is een monumen taal, oud gebouw, dat dagteekent uit de der tiende eeuw en gedurende vele eeuwen het middelpunt was van .et Luxemburgsche po litieke en administratieve leven, het symbool der maatschappelüke vrüheden. Oorspronkelijk was het Paleis stadhuis; het werd gesticht dobr streeks het Jaar 1244. In 1572 en 1573 werden groote veranderingen aangebfacht; onder gou verneur Mansfeld werd in 1572 de tegenwoor dige voorgevel gebouwd. Van 17951814 deed het gebouw dienst als „Préfecture départemen tale”. Na het Congres van Weenen bleef het oude stadhuis zetel der Regeering. residentie der gouverneurs, pied-i-terre der groothertogen. Door de vriendelUke bemiddeling en in ge zelschap van den zaakgelastigde van Luxem burg bij ons Hof. den heer Aug. Collart. waren wU in de gelegenheid het Paleis vclkomen te bezichtigen. Het bevat naast ruime zalen en gangen schitterende trappen, prachtige schll- derjjenx waarvan vele aan het Huis van Oran je Nassau herinneren), kostbare gobelins en bizender mooi fayence. De werkkamer van de Groothertogin, voornaam van stül en aanklee- ding, is rustig en sober gemeubeld. niets heeft ingeboet en ook zUn gezondheid nog niets te wenschen overlaat, is het nu de wet. die hem bü het bereiken van den pen sioengerechtigden leeftUd dwingt zUn activiteit althans wat betreft zün burgemeestersambt in te toornen en zoo zal voor hem op 1 Mei as. 'n periode van betrekkelUke rust langzaam gaan aanbreken. Een rust, die zoo ooit, dan wel verdiend is Moge hU daaraan nog „We zullen geen gelegenheid hebben, elkander aan boord nog te spreken, en evenmin in den trein naar Parijs Om twee uur ben Tt in Hotel Modern, op de Place de la République. Daar hoop 'k u de cassette ter hand te stellen, die gladde Bobbie in de gauwigheid in uw hut ge ruild heeft.” „Hoe denkt u dat klaar te spelen?” Keith beantwoordde Sybil's vraag niet. Met een kort knikje stapte hü weg. nTPaus Plus XII werd, het is bij zjjn I verkiezing van diverse zijden benadrukt een „diplomaat” op den Stoel van Petrus verheven. Een „politieke paus”, zoo zeiden degenen, die zich aan toevallige uiterlijke differentiaties vastklampen, om dat zij de wezenlijke eenheid niet vermo gen te zien. En menigeen van dezen wist zelfs al te voorspellen, waarin de politieke toeleg van den pauselijlSn „diplomaat' zou bestaan. Pius XII heeft nu zijn eerste algemeene voorschrift aan de Kerk gegeven. Het is een oproep voor den vrede; maar deze eer ste vredesroep wil niet steunen op men- schelijke en politieke middelen, maar op Gods barmhartigheid, die door het gebed van kinderen zal worden bewogen. Evenals Benedictus XV, die in het eerste jaar van den wereldoorlog het opperher- derschap aanvaardde en zijn eerste Ency cliek aan den vrede wijdde, richt Plus XII de gebeden der geloovigen tot de Koningin des Vredes, de Moeder van den Vredevorst en hij heeft de aanstaande Meimaand voor de gansche Kerk bestemd tot een kruis tocht van gebed voor den vrede. Een kruis tocht, waarin de kinderen, voorop zullen gaan, de kleinsten 't voorst. „Laten de vaders en moeders, wanneer zij volgens trouw gebruik hun kinderen mee brengen naar de Kerk, ook de allerklein sten voor het altaar der Moedermaagd brengen en ze Haar aanbieden tegelijk met de bloemen van tuinen en velden en met het kinderlijk gebed.” Een poëtisch visioen: de bloesems van de menschheid gemengd onder de bloemen van het veld voor het beeld van de Moe- dergods. Maar is dat kindergebed, nauwe lijks bewust, is dat klein gestamel, is dat teer visioen een bescherming tegen de nachtvorst van den oorlog, een wapen tegen driftig en ongeduldig geweld? De wereld kan het niet gelooven. En toch zou ook de wereld hederf meer dan ooit ontvankelijk kunnen zjjn voer de dwaas heid van dit geloof, omdat het geloof jn haar eigen wijsheid meer dan ooit gefaald heeft. Dat de wereld zelf haar eigen vrede niet redden kan, omdat haar de grond ontbreekt, waarin zij den vredesboom kan planten, is noodlottig duidelijk. En hoe zwak het kindergebed ook is. het kan zelfs van een wereldsch gezichtspunt niet zwak- van waardeering. Van erkent’lijkheid gehoord? Laten wü eens dankbaar denken Wat voor ons heil wordt gedaan Door de mannen, die zoo plots’ltng Naar hun posten moesten gaan. HERMAN KRAMER ^IIIIIIIIIIIIIIIUIIIUIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinilllllh? H. K. H. Charlotte Aldegonde Elise Marie Wilhelmine, hertogin van Nassau, prinses van ajnrhnn Parma etc., etc., werd den 23sten Ja nuari 1896 op het Kasteel Berg te Colmar ge boren. Den 6den November 1919 huwde zü met Z. K H. Féllx Marie Vincent, prins van Bour bon Panna, geboren 28 September 1892 te Schwarzau. een rechtstreekschen afstammeling in de mannelijke lün van LodewUk XIV. Uit dit huwelUk zijn zes kinderen (2 zoons en 4 dochters) geboren, allen op t kasteel Berg, en vel: prins Jean Benoit Guillaume Marie Robert Louis Antoine Adolphe Marc d'Avlano (5 Ja nuari 1921) prinses. Elisabeth Hilda Zita Marie Anne An tonia Frédérique Wilhelmine Louise (22 Decem ber 1922); prinses Marie Adélaïde Louise Thérèse Wil helmine (21 Mel 1924); ifarie Gabrielle Aldegonde Wilhelmine Louise (2 Augustus 1925) prins Charles Frédéric Louis Guillaume Ma rie (7 Augustus 1927) prinses Alix Marie Anne Antonia Charlotte Gabrielle (24 Augustus 1929). Prins Jean Is onlangs (5 Januari) meerder jarig geworden. Het „Memoriaal” bevatte toen groothertogelijke besluiten, waarbij de Prins tot vermoedelijken troonopvolger wordt verklaard met den titel Erfgroothertog van Luxemburg, Erf prins van Nassau, Priéis van Bourbon Pkrma. Tegelijkertijd werd hem de honoraire rang van Luitenant der Luxemburgsche gewapende macht verleend, terwUl Konlng Leopold III van België hem het grootkruis der Belgische Leo- pokls-orde schonk. Prins Jean heeft het in Luxemburg bU de wet voorgeschreven schoolonderwijs door Luxemburgsche opvoeders aan het hof zUner ouders genoten. Doch bovendien heeft hü zich reeds toen in de Engelsche taal bekwaamd: Van 1935 tot aan het einde van het schooljaar 1938 heeft hU In Engeland gestudeerd op een colle ge, dat door de Paters Benedictijnen geleid wordt. Sinds den herfst van "38 is hü weer in Luxemburg, waar zün wetenschappelUke op voeding verzorgd wordt door Luxemburgsche professoren. Na het beëindigen dezer mid delbare studiën wil hU de Universlteit bezoe ken. Zjjn achttiende verjaardag is in Luxemburg vooral als jeugddag gevierd. Van de tegenwoordige Groothertogin gezegd worden, dat zü „the right woman in the right place” Is. ZU wist reeds vrij spoedig het hart van het Luxemburgsche volk (bUna 300.000 inwoners, waarvan de stad Luxemburg nilm 58.000) te veroveren. De bevolking stelde het op prijs, dat de Groothertogin voor alle belangrijke aangelegenheden een open oog en oor beeft. DaarbU komt het zeer gelukkige fa milieleven, gezegend met zes lieftallige kin deren Geloovlg-katholiek (liet land is In roote meerderheid Katholiek), handhaaft Groothertogin Charlotte strikt en op de meest Groothertog Willem regeerde van 17 Novem ber 1905 tot 25 Februari 1912. Uit zUn huwehjk „aren zes dochters geboren. Toen hU zün krach ten voelde verminderen, liet hU, op 13 November 1908, groothertogin Marie-Anne met het regent- schap belasten. Den 6den Juli 1907 wUzigde de Luxemburgsche Kamer het famlliestatuut van gen SOsten Juli 1783, betreffende de erfopvolging; hierdoor werd vastgesteld, dat Marie-Adélaïde, Monseigneur le Prince de Luxembourg «jn oudste dochter (14 Juni 1894—24 Januari 1 1924) haar vader zou opvolgen. Marie Adélaïde Thérèse Hilda Antoinette Wil helmine Is Groothertogin geweest van 25 Fe bruari 1912 tot 9 Januari 1919. den dag, waarop rjj afstand van de Regeering deed, waardoor de kroon overging op haar jongere‘zuster Charlotte, de tegenwoordige Groothertogin. daarmede de zorgvuldig beraamde plannen in duigen vielen, 't Negentiende sleuteltje ging In 't slot.mis. 't Twintigste, een en twintigste. mis. Keith nam 't fiasco reeds als vaststaand aan, toen t geluk, waarop hü zich half en half geaoonneerd waande, na een korte gril van ontrouw zich weer aan zUn zijde plaatste. Op de twee en twintigste poging volgde een klik, ren lichte ruk Chnchtons kofler was open. Tusschen een opgevouwen reisdeken lag de cassette met de schatten van Sir Malcolm Beveridge. HU verving haar door de stalen doos, die hU uit Sybil's hut ha^ meegenomen. Daarna deed hu den koffer weer dicht, sloot nummer. 83 af en trad 87 binnen. Door zUn strooptocht ^yas zUn ontbut er bü ingeschoten, maar nam zich voor, tusschen Havre en ParUs schade in den restauratiewagen dubbel dwars in te halen. Achter Margaret. Sybil. Chrichton en Oldfield verliet Keith de boot. De vier namen plaats in ker zjjn dan de boodschappen of redevoe ringen van politieke leiders, die zelf een deel van den storm zjjn, 'dien zij zouden moeten bezweren. Voor het oog van het geloof is dat gebed machtig, almachtig en alléén machtig, om dat God alleen de geesten treffen en bui gen en openbreken kan, zoodat de vrede erin kan nederdauwen. Juist het beeld van de kleinsten der klei nen, menschelijke bloemen tusschen de bloemen van 't veld, die 't geweld van den oorlog willen afkeeren door hun kinderlijk gebed, openbaart den weg tot God aan eer. wereld, die waanzinnig wordt van haar eigen machtsgevoel en radeloos In haar geweld. Het is de weg. dien Paulus heeft beschreven „God heeft het zwakke verkoren om het sterke te verslaan. Het lage en verachte heeft Hij verkozen en datgene, wat niet-is. om tot niets te maken, datgene wat is Want de dwaasheid Gods is wijzer dan de menschen. en de zwakheid Gods is sterker dan zij.” GroothertogelUk Paar op het kasteel Berg, ge legen in de gemeente Colmar, geboren zün. De Luxemburgsche dynastie is niet rijk, van daar. dat H.K.H. enkele Jaren geleden het ge liefde slot Berg heeft moeten verkoopen. Als er één regeerend huis in Europa is, dat zich een hechte plaats in de harten van alle inwoners wist te veroveren, aller liefde wist te winnen, Juist en vooral doOj het begrijpen dier bevolking, dan is het wél^net Luxemburgsche! Juist in deze dagen, nu het eeuwfeest der onaf- hankelUkheid gevierd wordt» schaalt-heel 't volk -- - •-gelukkige goochelaar, om een konUn uit zün hoogen hoed te tooveren. Zeven minuten in dien tüd knapt gladde Bobbie drie van zulke karweitjes op, als 't moet. Snel werken is zün spécialité!" ..Maar de cassette herken 'k pertinent als dezelfde, die notaris Hulbert me ter hand stelde!” Keith glimlachte. „U méént ze te herkennen. Miss Chrichton. en t is volkomen begrijpelük. k Zei u al. dat hier geen klungelaars aan 1 werk zün. Ze hebben ook aan t uiterluk van de cassette hun volle aandacht besteed en Chrich ton heeft daarbU de noodige aanwijzingen kun nen geven, omdat hu haar kende. HU zal heusch geen kleinigheden over t hoofd zien!” Sybil sprong op. „Waarom praten we eigen- lük? Waarom niet direct gehandeld? Laten we den kapitein inlichten! HU zal de bagage (van Chrichton en Oldfield doorzoeken en hen aan de politie overleveren...." ZU brak af. Haar geestdrif doofde zoodra zü Culllngwood'» oogen ontmoette, helder-grüze, vroolüke oogen. die haar nu met een tikje spot aankeken Met een gebaar van ontmoediging ging zü weer zitten. „Hun arrestatie is een kwestie van later zorg,” zei Keith. „Wat schieten we er mee op. den kapitein er in te halen? Met 't volste recht zou MBme vragen, of *k zóón expert ben, dat 'k op ^eerste oog echte Juweelen van voortreffelijke imitaties kan onderscheiden. En dan stond "k met den mond vol tanden. Bovendien zou de tusschenkomst van den kapitein maar tot tUd- verlies leiden en de conferentie in Hotel Fleurt moét op den vaatgestelden tüd doorgaan." HU E Ik* beproeving biedt booger deugd. naar Hotel Fleurt ga. om met dien Mr. Duvig neuil over verkoop van de kostbaarheden te onderhandelen?" „Wis en zeker! En wat meer zegt We zullen er een behoorlUken prüs voor zien te maken. Want zelf zal 'k op ‘t feest niet mankeeren. Mogelük, dat t discours in 't begin een eenlgs- zins luidrucht igen kan opgaat, maar daar moet u zich niemendal van aantrekken. Garandeer, dat u persoonlük niets overkomt. Houd van avond voortdurend „in gedachten, dat dikwijls als een klucht eindigt, wat als een drama be gonnen is." „U hebt er slag van, Mr. Culllngwood, iemand met antwoorden af te schepen, die hem op stuk van zaken even wüs laten." „Op leder slot gaat een sleutel. Miss Chrich ton; dat is vanmorgen nog gebleken, al kan t soms lang duren, vóór Je den rechten slqutel te pakken hebt. Wanneer 'k u nu reeds de oplos sing meedeelde, was de aardigheid er meteen af. t Is precies als met een roman Je moet hem rustig uitlezen, maar nooit eens gauw op de laatste bladzüde küken, of ze elkaar ook krügen' rechtvaardige wijze de rechten van andersden kenden. Herhaaldelük kan men de Familie ont moeten in de stratën van de stad, gegroet door iedereen, die haar tegenkomt H. K H. heeft een zéér hooge opvatting van Haar verantwoor- delükheid, welke zich o.m. uit in een democra tisch bestuur. Door wjjs beleid en met bizon- deren tact is H. K. H. er voortdurend in ge slaagd het kleine land, eertUds wel het „Gi braltar van het Noorden” ‘genoemd, door vele moellUkheden heen te loodsen. Het behoeft du3 geen verwondering, dat men in alle hotels en restaurants in dit mooie land, door vreemdelingen en in t bizonder door ons Nederlanders zoo gaarne bezocht, groote por tretten van Madame la Grande-Duchesse en j ziet hangen. Een klein volk, dat zich op gróóte wüze weet te uiten werkelük met me zün afge- loopen. als er zich niet iemand voor me had opgeof- ferd. want in oe stad was de arres tatie van een spi on natuurlük het gesprek van den dag gewor- oen. Een spion! Een mof! W g met dien ellen deling! wxaar blijkbaar was er toch iemand, die nog iets voor me voelde. En deze „iemand" ging naar mUn hospita, die zich volstrekt niet meedoogen- loos toonde en de jeugdige persoon heel eenvou dig naar de hooge heeren voerde, die Juist alle mogelüke bewüzen van mün schuld büeenge- bracht hadden En deze kleine, snoezige persoon, dit lieve schepseltje bekende, ontroerd en dlep-bewogen, toen ze mü tusschen twee gendarmen zag staan: ..Mijne heeren. de beschuldigde heeft die sig nalen aan mü gegeven.” Algemeene verbazing. „Aan u?” „Ja. Eén lichtstraal beteekende: 'n kus. twee lichtstralenwelterusten „En drie....?” .Drie M -Niet onverdienstelük in elkaar gezet, neen, •terachtig niet!" constateerde Culllngwood ®et waardeering. „Natuurlük vergeet een glad janus als Oldfield nooit, zich te dekken. Jam- ■ner, dat dezen keer alle moeite tevergeefs zal Ze zorgden er voor, dat ze vlak ril den Ingang kwamen te zitten. Toevallig ken de indeeling van 't schip op mün duimpje. *»ostte Oldfield niet meer dan een halve ™nuut. om van den salon naar zün hut te *°®en. Daar haalde hü een cassette van staal, “ritin leer overtrokken, die voor t wegne- ““gereed gezet was. Eén minuut, om üw hut ■•welken, 'k Heb dat alles onderzocht; daarom l zoo zeker van mün zaak. De hutdeuren dien aard dat je ze met den primltlef- looPer open krijgt. Dan anderhalve minuut, uw hut in den grooten salon terug te “"en Reken nu zelf maar uit. Miss Chrichton. ite minuten een zee van tüd voor gladden ™“»le, om uw koffer open te maken en de “■“•evtes te rullen. Koffers met dubbelen bodem kinderspeelgoed voor hem Hü draait er •un hand niet voor om, net zoo min als de Over d’oorlogskansen gaat. Zwaar wordt dan geifikt, gewogen Of het nu wéér goed zal gaan En -met sombere gezichten -II Naar wü vernemen is tegen 29'April as. voor middag elf uur een plechtige vergadering van den raad der gemeente Geldrop uitgeschreven, waarin de Hoogedelgestrenge Heer A N. Fles kens. aan wien bü K B. van 11 Maart 1939. nr. 54, met ingang van 1 Mei as. op zün verzoek eervol ontslag is verleend als burgemeester der gemeente Geldorp, met dankbetuiging voor de langdurige diensten als burgemeester bewezen, officieel afscheid zal nemen van den gemeente raad en van de gemeente, die hU gedurende zoo'n groote reeks van jaren naar beste krach ten heeft gediend. De heer Fleskens mag met voldoening op zün prachtlgen staat van dienst terugzien. Het is weinigen gegeven een en dezelfde ge meente gedurende zooveel jaren achtereen 1e dienen. Immers reeds op 24 Januari 1898 werd hü be noemd tot secretaris van Geldrop Kort daarop ook tot gemeente-ontvanger. n.l. van 1 Janu- ari 1901 tot 6 September 1908. Per 21 September 1905 volgde zün benoeming tot burgemeester van Zesgehuchten, toen nog een afzonderlüke gemeente. Met ingang van 7 September 1908 werd hü burgemeester van Geldrop. Intusschen was hü in Juli 1910 gekozen tot lid der Tweede Kamer, waarin hü aanleiding vond zün functie van gemeente-secretaris neer te leggen, n.l. per 1 Februari 1914. De heer Fleskens heeft het aanzien der ge meente hoog opgevoerd en zeker zal er op den dag van zün afscheid bü velen behqefte aan bestaan, dat op verschillend gebied eens te me- moreeren en hem daarvoor te huldigen en te danken. Ook op verschillend ander terrein ontplooide de. heer Fleskens een groote activiteit. Als Tweede en Eerste Kamerlid vertegen woordigde hü van 1910 tot heden deze streek op niet te verbeteren wüze in de volksvertegen woordiging. Op het gebied van den landbouw bekleedde hü diverse functies, o.a. was hü voorzitter van het Bestuur van de Boerenleenbank en der Boerenhypotheekbank en nog kortelings werd hü benoemd tot voorzitter van den Nederland- schen Boeren- en Tuindersbond. Zün verdiensten zün reeds op verschillende wüzen erkend. Zoo is hü o.a.: Ridder in de orde van den Nederlandschen Leeuw. Commandeur der Oranje-Nassau-orde, Commandeur in de orde van den H. Gregorius den Grooten van dgO-H. Stoel. Officier der Orde van de Kroon van België. Officier der Orde van het Legioen van Eer. Hoewel de heer Fleskens aan activiteit nog En -met sombere gezichten gi Ga je van elkaar vandaan S Eh je gaat weer than den arbeid, Of je loopt eens door de stad, En je vindt het erg, hoewel j’er E Nog geen ^ast van hebt gehad. Het gewone leven rolt nog Zooals dat zoo lang al gaat, g En we voelen ons vrij rustig' Wetend: Neerland is paraat! Neerland is paraat, ja, zeker, Maar wordt ooit nu wel gedacht Aan dat leger, dat zoo spoedig In gereedheid is gebracht? S Aan de mannen aan de grenzen, E Bij de bruggen enzoovoort; Wordt een woord ooit Het was kort na den oorlog. Nog was Frank rijk een puinhoop en ook ik was een van de vele arbeiders, die hun best deden om het verwoeste stuk land te doen herrijzen. Eerst vond ik. evenals de anderen, onderdak in de groote Ailme barakken, waar alle natio naliteiten van Europa büeenkwamen. om na de dagtaak te rusten. Eentgen tüd later verbeterde ik mün positie. Zoo kon ik naar een kamer ult- küken, die in dien tüd zeldzaam en behooriük duur waren. Maar met behulp van u.ün principaal vond ik er toch een. Ze lag op 0e derde verdieping van een oud. goed burgerlük huls, dat als door een wonder in den oorlog gespaard gebleven was. Ook de naburige huizen waren min of meer ln_- tact. zoodat ze samen een kleine, bewoonbare wük vormden, waar men alleen bü nauwkeurig toezien de sporen van den volkerenstrüd kon vinden. Mün hospita was een oude aristocrate, ernstig en gelaten; zü was de wilde horden, die de straten der stad bevolktenen een beetje onveilig maakten, niet bepaald goed gezind, hoe wel zü in den loop van den tüd veel concessies moest doen; want onder het harde, door leed en smart vervormde uiterli*k droeg >(j een warm kloppend hart. Zes maanden nu bewoonde ik de gezellige ka mer. En tusschen arbeid en plichtsvervulling door vervlogen de weken, tot ik op zekeren dag plotseling uit mün gewone doen werd gerukt. Daar stond opeens, nog voor ik mün slaperige oogen had uitgewTeven. een pólltie-agent voor me! Wat wilde die man? Hü had een officieel onderteekend bevel tot inhechtenisneming bü Het schattige kind keek om zich heen. Ik kon niet spreken, niet helpen. Ze zou den me toch niet geloofd hebben. En zoo in het openbaar. „Drie.” sprak ze met zwakke stem, ..betee kende: ik hoop Je man te mogen worden.” De stienge politleprefect, tot nog toe al te zeer in de stukken verdiept, keek eindelük de getuige aan. En hü verstüfde van schrik, als of. De getuige was zün eigen dochter! (Nadruk verboden) gen, Hü hoopte vurig, dat Chrichton en Oakton t pannetje leeg zouden eten, dat hü voor hen te vuur had staan. Sybil kwam binnen en koos dezelfde plaats, die zü den vorigen avond bezet had; Margaret Townley stelde zich tevreden met een bescheiden hoekje aan 't andere eind van den salon. Een paar minuten later verscheen Woodford Chrich ton, in gezelschap van gladden Bobbie. Een schok van vreugde doorvoer Culllngwood Chrichton had zün bagage niet bü zich. De beide mannen zetten zich na een korte begroe ting tegenover Sybil aan tafel. Dit was voor Keith 1 moment, om den salon onopvallend weer te verlaten. De deur van nummer 83 bleek afgesloten te zün. doch, zooals hü verwacht had, bood zü geenerlel weerstand aan denjooper. Cullingwood trad binnen en verzuimde niet, achter zich te sluiten. Chrichton’s koffer, een model van 1 soort, zooals 't bü duizenden wordt aangetroffen, stond op den bagagerooster. Uit zün broekzak diepte Keith een heele verzameling kleine sleuteljes op, aan een ring büeengehoudenvlug zette hü zich aan den arbeid 't Eerste sleuteltje, dat hü probeerde, paste niet, 't tweede, derde, vierde evenmin. HU mompelde een verwen- sching. Succes bleef bü elke nieuwe poging uit. Culllngwood voelde, hoe zün handen en voor hoofd klam van zweet werden; hU had vier en twintig verschillende koffersleuteltjes meege nomen en was reeds aan de achttiende misluk king toe. Zonder moeite zou hü 't slot kunnen forceeren, maar een derqelüke dae.d beteekende. dat Chrichton'» argwaan opgewekt werd en I-’ÏJ A epbladzüningevolge de vereekertagsvoorwaarden tegen p levesialanee gehede txigeechlktbeM tot werken do<» p *7Cn bfl een ongeval ibM OCfl «I vl* V aX I W IN r* ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen B OUe" verilee van belde armen, h efcle beenen at beide oogen F OUa* doodeUJken afloop

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 9