den dag
<KduetAaal
van
UOfl
Hoitika
De luchtroovers
van
Het eeuwfeest van Luxemburgs
onafhankelijkheid
Het Grpothertogelijk
gezin
GEBED VOOR
DEN VREDE
A. N. FLESKENS
F 750.-
cheepsrecht
DINSDAG 25 APRIL 1939
De Groothertogelijke oer blij oen
Groothertogin Charlotte
Zeldzaam feest in de Armenzorg
Bij zün afscheid als burge
meester van Geldrop
De optische
signalen I
---
Gouden kloosterfeest te Tilburg
Brlmul
arnininmDANKBAARHEID
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLUK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
kan»
op
iet Luxemburgsche
Groothertogin Charlotte
Ermesinde
gravin
om-
pnnses
Reeds is opgemerkt, dat alle kinderen van t
A. N. Fleskens
T
toch zeker
be-
kan
l<j»M
l<
êoor Percy King
minuut,
of
later
XXVI
«n van
u
„Maak mijn armen en beenen toch los. Pas op, ze willen me
weer pakken!” Werkelijk strekten een paar kerels hun handen
al uit, om Plet uit den arm van den bestuurder te trekken,
maar de andere vliegenier werd het nu toch te bar; hij trok
zijn revolver en hield die den kerels dreigend voor....
zich rond het beminde en
Groothertogelijk Gezin.
S Zit je thuis bjj je familie,
Spreek je menschen op de straat.
s Héél licht dat 't gesprek al spoedig
hij
die
en
Dat hielp, vooral toen de bestuurder met zijn vrije hand ook
een revolver nam. „Nu geen tijd om je te pellen, jongenlief,”
zeiden ze, „eerst ons vliegtuig terug!” Maar op den duur werd
de bundel levende kleeren toch wel wat zwaar. Ze stonden
even stil, sneden vlug de banden door en daar draafde Piet
even hard met hen mee. Waar was het vliegtuig?
hier - -- -
vele jaren genieten.
Op den dag van zijn officieele afscheid zal
hij zeker niet over gebrek aan hartelijke
langstelling te klagen hebben.
Na de raadsvergadering zal gelegenheid wor
den gegeven persoonlijk afscheid van den heer
Fleskens te nemen op het gemeentehuis.
Om half zes verliet Cullingwood zijn hut. HU
begaf zich naar den groeten salon, die lang
zaam aan gevuld werd. Onder zün jas had hu
de cassette met de zeven imitaties. Keith raad
pleegde zUn horloge: binnen twintig minuten
moest de zaak beslist wezen. Wanneer hü t
niet klaar speelde, diende hü tot andere maat
regelen zUn toevlucht te nemen, doch in geen
geval kwam Sybil's voorstel in aanmerking: den
kapitein van 't gebeurde op de hoogte te bren-
Mr Duvigneuil was in zün appartement, num
mer acht, verzekerde de portier van Hotel
Fleurt op Sybil's informatie. Culllngwood ver
gezelde haar niet; hü trad t café binnen en
bestelde een demi-boc. Vijf minuten gunde hij
zich voor 't gebruik van de consumptie; toen
nam hu den hotel-ingang en liep de trap op
naar kamer 10. (Wordt vervolgd)
In het Moederhuis der Fraters van Tilburg
herdacht frater Eleutherius de Werdt het feit
van zfjn intrede vóór 50 jaren in het klooster. »zich en stond erop, dat ik terstond met hem
De jubilaris bekleedt reed^ sedert ruim twintig
jaren de functie van econoom-generaal der
Fratercongregatie van Tilburg.
naaf het politiebureau zou gaan.
Dat was natuurlijk een groote verrassing voor
me. zóó groot, dat het niet eens in me op kwam,
om naar de reden van deze arrestatie te vragen
En pas toen ik in de geïmproviseerde gevangenu
zat de oude was door dedcanonnen met den
grond gelUk gemaakt toen begon ik mezelf
af te vragen: Waarom? Maar hoezeer ik ook
mUn geweten trachtte te doorgronden, ik had
me niets, totaal niets te verwUten....
Toen werd ik voorgeleid. Een officier van het
Fransche leger was bij het verhoor aanwezig.
Waarom?.... Nu. de zaaak was heel eenvou
digen duidelUk bewezenMen beschuldigde
rnU van spionnage! De reden? Ik gaf lederen
nacht aan een onbekenden persoon mededeehn-
gen door middel van optische signalen. Ik ont
kende Ik verdedigde mü Maar tevergeefs De
politleprefect bewees mijn schuld aan de hand
van notities, waarin ieder lichtsignaal, met dag,
uur en minuut was opgeteekend
Ik kon er niets tegen inbrengen. ZUn waar
nemingen klopten. AI sinds geruimen tüd gaf ik
lederen nacht lichtseinen, om aldus met iemand
in contact te komen Daar ik echter hardnekkig
bleef zwUgen. werd ik in den kerker geworpen.
In den kerker en niet meer in een cel. Want ik
werd^ als een verstokte misdadiger beschouwd
en.... wat je heelemaal niet aan me zien zou...
als zeer gevaarlük. Twee nachten en twee dagen
zat ik tusschen de natte, zwarte muren. Een
klein beetje licht, vreeseüjk eentonig en onvol
doende eten.
Den derden dag werd ik opnieuw naar het
zonlicht gebracht en weer verhoord. En het zou
slecht
Toen Konlng Willem III op den 23en Novem
ber 1890 °P Het Lo° ov®I’lee<i. zonder mannelüke
nakomelingen na te laten, zou de Regeering In
Luxemburg niet langer berusten bü het Huis
exn Oranje Nassau, doch overgaan naar het
guls Nassau-Weilburg. Groothertog werd toen
Adolf van Nassau (24 Juli 18171905), die reeds
«enigen tUd regent was. Bü zUn officieele in
trede in de hoofdstad, op 23 Juli 1891. was hü
vergezeld van Groothertogin Adélaïde-Marie,
geboren prinses van Anhalt-Dessau (1833—1916).
Hun *oon Willem van Nassau (18521912)
huwde op 21 Juli 1893 met Marie-Anne, prinses
ren Braganza. Infante 'van Portugal, die den
I3den Juli 1861 het levenslicht aanschouwde.
Groothertog Adolf vertrouwde, wegens zün
boogen ouderdom, het regentschap toe aan zün
enigen zoon, erfprins Willem, die het regent-
retrep uitoefende tot den dood van zUn vader,
ap 17 November 1905, op het kasteel Hohen-
bourg in Beleren.
denzelfden coupé; zelf zocht hU een comparti
ment rooken oq. Om klokslag twee zat hU in de
lobby van Hotel Modern, een goed kwartier
arrvleerden Sybil en Margaret met een
taxi. Nadat de koffie geserveerd was, opende
Cullingwoöd zUn valies en pverhandtgde Miss
Clyichton de cassette.
:.Hulde!" riep zü uit, één en al bewonderipg.
,,'k Had er een zwaar hoofd in, dat u slagen
zou!”
,,’t Was kinderwerk.” glimlachte Keith.
Sybil keek hem vol aan. ,jtfr. Culllngwood.
bent me een raadsel! Waartoe is dit alles noo-
dig geweest? En wilt u heusch, dat 'k vanavond
Zondag was de heer P Broekman te NUmegen
veertig jaar lid van de St. Vincentiusvereenlglng,
waarvan ruim tien jaar voorzitter van de con
ferentie van St. Augustinus. Zondagmorgen droeg
een zoon van den jubilaris de weleerw. heer Ph.
Broekman een plechtige H. Mis op in de kerk
van den Carmel (Augustinus).
Na de H. Mis werd ii^de pastorie van den
Carme! een druk bezochte receptie gehouden,
waarbij de jubilaris door velen, w.o. het bestuur
van den BUzonderen Raad, werd gehuldigd.
nam de cassette met imitatie. „Deze blUft tot
nader order onder mUn berusting."
Miss Chrichton zuchtte berustend. „U weet
zelf 1 best, wat u doen moet. Alleen zou ik ,1
niét zoo gemoedelUk opnemen, als me een ver
zameling kostbaarheden afhandig gemaakt
werd, die een vermogen waard is, en 'k wist
daarbU, wie 't me geleverd heeft."
„O, maar Tc neem 't heusch niet gemoedelUk
op!” lachte Culllngwood. „U zult heel gauw tot
een andere opinie bekeerd zUn! Hebt u met
Chrichton en Oldfield afgesproken, gezamenluk
't ontbut te gebruiken?”
Elke stad heeft de monumenten, welke zü
verdient. De stad Luxemburg bezit zulk een
monument om. in het groothertogelUk Paleis,
Staande in het centrum. Het is een monumen
taal, oud gebouw, dat dagteekent uit de der
tiende eeuw en gedurende vele eeuwen het
middelpunt was van .et Luxemburgsche po
litieke en administratieve leven, het symbool
der maatschappelüke vrüheden.
Oorspronkelijk was het Paleis stadhuis; het
werd gesticht dobr
streeks het Jaar 1244. In 1572 en 1573 werden
groote veranderingen aangebfacht; onder gou
verneur Mansfeld werd in 1572 de tegenwoor
dige voorgevel gebouwd. Van 17951814 deed
het gebouw dienst als „Préfecture départemen
tale”.
Na het Congres van Weenen bleef het oude
stadhuis zetel der Regeering. residentie der
gouverneurs, pied-i-terre der groothertogen.
Door de vriendelUke bemiddeling en in ge
zelschap van den zaakgelastigde van Luxem
burg bij ons Hof. den heer Aug. Collart. waren
wU in de gelegenheid het Paleis vclkomen te
bezichtigen. Het bevat naast ruime zalen en
gangen schitterende trappen, prachtige schll-
derjjenx waarvan vele aan het Huis van Oran
je Nassau herinneren), kostbare gobelins en
bizender mooi fayence. De werkkamer van de
Groothertogin, voornaam van stül en aanklee-
ding, is rustig en sober gemeubeld.
niets heeft ingeboet en ook zUn gezondheid
nog niets te wenschen overlaat, is het nu de
wet. die hem bü het bereiken van den pen
sioengerechtigden leeftUd dwingt zUn activiteit
althans wat betreft zün burgemeestersambt in
te toornen en zoo zal voor hem op 1 Mei as. 'n
periode van betrekkelUke rust langzaam gaan
aanbreken.
Een rust, die zoo ooit, dan
wel verdiend is Moge hU daaraan nog
„We zullen geen gelegenheid hebben, elkander
aan boord nog te spreken, en evenmin in den
trein naar Parijs Om twee uur ben Tt in Hotel
Modern, op de Place de la République. Daar
hoop 'k u de cassette ter hand te stellen, die
gladde Bobbie in de gauwigheid in uw hut ge
ruild heeft.”
„Hoe denkt u dat klaar te spelen?”
Keith beantwoordde Sybil's vraag niet. Met
een kort knikje stapte hü weg.
nTPaus Plus XII werd, het is bij zjjn
I verkiezing van diverse zijden benadrukt
een „diplomaat” op den Stoel van
Petrus verheven. Een „politieke paus”, zoo
zeiden degenen, die zich aan toevallige
uiterlijke differentiaties vastklampen, om
dat zij de wezenlijke eenheid niet vermo
gen te zien. En menigeen van dezen wist
zelfs al te voorspellen, waarin de politieke
toeleg van den pauselijlSn „diplomaat'
zou bestaan.
Pius XII heeft nu zijn eerste algemeene
voorschrift aan de Kerk gegeven. Het is
een oproep voor den vrede; maar deze eer
ste vredesroep wil niet steunen op men-
schelijke en politieke middelen, maar op
Gods barmhartigheid, die door het gebed
van kinderen zal worden bewogen.
Evenals Benedictus XV, die in het eerste
jaar van den wereldoorlog het opperher-
derschap aanvaardde en zijn eerste Ency
cliek aan den vrede wijdde, richt Plus XII
de gebeden der geloovigen tot de Koningin
des Vredes, de Moeder van den Vredevorst
en hij heeft de aanstaande Meimaand voor
de gansche Kerk bestemd tot een kruis
tocht van gebed voor den vrede. Een kruis
tocht, waarin de kinderen, voorop zullen
gaan, de kleinsten 't voorst.
„Laten de vaders en moeders, wanneer zij
volgens trouw gebruik hun kinderen mee
brengen naar de Kerk, ook de allerklein
sten voor het altaar der Moedermaagd
brengen en ze Haar aanbieden tegelijk met
de bloemen van tuinen en velden en met
het kinderlijk gebed.”
Een poëtisch visioen: de bloesems van de
menschheid gemengd onder de bloemen
van het veld voor het beeld van de Moe-
dergods. Maar is dat kindergebed, nauwe
lijks bewust, is dat klein gestamel, is dat
teer visioen een bescherming tegen de
nachtvorst van den oorlog, een wapen
tegen driftig en ongeduldig geweld?
De wereld kan het niet gelooven. En toch
zou ook de wereld hederf meer dan ooit
ontvankelijk kunnen zjjn voer de dwaas
heid van dit geloof, omdat het geloof jn
haar eigen wijsheid meer dan ooit gefaald
heeft. Dat de wereld zelf haar eigen vrede
niet redden kan, omdat haar de grond
ontbreekt, waarin zij den vredesboom kan
planten, is noodlottig duidelijk. En hoe
zwak het kindergebed ook is. het kan zelfs
van een wereldsch gezichtspunt niet zwak-
van
waardeering.
Van erkent’lijkheid gehoord?
Laten wü eens dankbaar denken
Wat voor ons heil wordt gedaan
Door de mannen, die zoo plots’ltng
Naar hun posten moesten gaan.
HERMAN KRAMER
^IIIIIIIIIIIIIIIUIIIUIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinilllllh?
H. K. H. Charlotte Aldegonde Elise Marie
Wilhelmine, hertogin van Nassau, prinses van
ajnrhnn Parma etc., etc., werd den 23sten Ja
nuari 1896 op het Kasteel Berg te Colmar ge
boren. Den 6den November 1919 huwde zü met
Z. K H. Féllx Marie Vincent, prins van Bour
bon Panna, geboren 28 September 1892 te
Schwarzau. een rechtstreekschen afstammeling in
de mannelijke lün van LodewUk XIV.
Uit dit huwelUk zijn zes kinderen (2 zoons en
4 dochters) geboren, allen op t kasteel Berg, en
vel:
prins Jean Benoit Guillaume Marie Robert
Louis Antoine Adolphe Marc d'Avlano (5 Ja
nuari 1921)
prinses. Elisabeth Hilda Zita Marie Anne An
tonia Frédérique Wilhelmine Louise (22 Decem
ber 1922);
prinses Marie Adélaïde Louise Thérèse Wil
helmine (21 Mel 1924);
ifarie Gabrielle Aldegonde Wilhelmine
Louise (2 Augustus 1925)
prins Charles Frédéric Louis Guillaume Ma
rie (7 Augustus 1927)
prinses Alix Marie Anne Antonia Charlotte
Gabrielle (24 Augustus 1929).
Prins Jean Is onlangs (5 Januari) meerder
jarig geworden. Het „Memoriaal” bevatte toen
groothertogelijke besluiten, waarbij de Prins tot
vermoedelijken troonopvolger wordt verklaard met
den titel Erfgroothertog van Luxemburg, Erf
prins van Nassau, Priéis van Bourbon Pkrma.
Tegelijkertijd werd hem de honoraire rang
van Luitenant der Luxemburgsche gewapende
macht verleend, terwUl Konlng Leopold III van
België hem het grootkruis der Belgische Leo-
pokls-orde schonk.
Prins Jean heeft het in Luxemburg bU de
wet voorgeschreven schoolonderwijs door
Luxemburgsche opvoeders aan het hof zUner
ouders genoten. Doch bovendien heeft hü zich
reeds toen in de Engelsche taal bekwaamd: Van
1935 tot aan het einde van het schooljaar 1938
heeft hU In Engeland gestudeerd op een colle
ge, dat door de Paters Benedictijnen geleid
wordt. Sinds den herfst van "38 is hü weer in
Luxemburg, waar zün wetenschappelUke op
voeding verzorgd wordt door Luxemburgsche
professoren. Na het beëindigen dezer mid
delbare studiën wil hU de Universlteit bezoe
ken.
Zjjn achttiende verjaardag is in Luxemburg
vooral als jeugddag gevierd.
Van de tegenwoordige Groothertogin
gezegd worden, dat zü „the right woman in
the right place” Is. ZU wist reeds vrij spoedig
het hart van het Luxemburgsche volk (bUna
300.000 inwoners, waarvan de stad Luxemburg
nilm 58.000) te veroveren. De bevolking stelde
het op prijs, dat de Groothertogin voor alle
belangrijke aangelegenheden een open oog en
oor beeft. DaarbU komt het zeer gelukkige fa
milieleven, gezegend met zes lieftallige kin
deren Geloovlg-katholiek (liet land is In
roote meerderheid Katholiek), handhaaft
Groothertogin Charlotte strikt en op de meest
Groothertog Willem regeerde van 17 Novem
ber 1905 tot 25 Februari 1912. Uit zUn huwehjk
„aren zes dochters geboren. Toen hU zün krach
ten voelde verminderen, liet hU, op 13 November
1908, groothertogin Marie-Anne met het regent-
schap belasten. Den 6den Juli 1907 wUzigde de
Luxemburgsche Kamer het famlliestatuut van
gen SOsten Juli 1783, betreffende de erfopvolging;
hierdoor werd vastgesteld, dat Marie-Adélaïde, Monseigneur le Prince de Luxembourg
«jn oudste dochter (14 Juni 1894—24 Januari 1
1924) haar vader zou opvolgen.
Marie Adélaïde Thérèse Hilda Antoinette Wil
helmine Is Groothertogin geweest van 25 Fe
bruari 1912 tot 9 Januari 1919. den dag, waarop
rjj afstand van de Regeering deed, waardoor de
kroon overging op haar jongere‘zuster Charlotte,
de tegenwoordige Groothertogin.
daarmede de zorgvuldig beraamde plannen in
duigen vielen, 't Negentiende sleuteltje ging In 't
slot.mis. 't Twintigste, een en twintigste.
mis. Keith nam 't fiasco reeds als vaststaand
aan, toen t geluk, waarop hü zich half en
half geaoonneerd waande, na een korte gril van
ontrouw zich weer aan zUn zijde plaatste. Op
de twee en twintigste poging volgde een klik, ren
lichte ruk Chnchtons kofler was open.
Tusschen een opgevouwen reisdeken lag de
cassette met de schatten van Sir Malcolm
Beveridge. HU verving haar door de stalen doos,
die hU uit Sybil's hut ha^ meegenomen. Daarna
deed hu den koffer weer dicht, sloot nummer.
83 af en trad 87 binnen. Door zUn strooptocht
^yas zUn ontbut er bü ingeschoten, maar
nam zich voor, tusschen Havre en ParUs
schade in den restauratiewagen dubbel
dwars in te halen.
Achter Margaret. Sybil. Chrichton en Oldfield
verliet Keith de boot. De vier namen plaats in
ker zjjn dan de boodschappen of redevoe
ringen van politieke leiders, die zelf een
deel van den storm zjjn, 'dien zij zouden
moeten bezweren.
Voor het oog van het geloof is dat gebed
machtig, almachtig en alléén machtig, om
dat God alleen de geesten treffen en bui
gen en openbreken kan, zoodat de vrede
erin kan nederdauwen.
Juist het beeld van de kleinsten der klei
nen, menschelijke bloemen tusschen de
bloemen van 't veld, die 't geweld van den
oorlog willen afkeeren door hun kinderlijk
gebed, openbaart den weg tot God aan eer.
wereld, die waanzinnig wordt van haar
eigen machtsgevoel en radeloos In haar
geweld. Het is de weg. dien Paulus heeft
beschreven
„God heeft het zwakke verkoren om het
sterke te verslaan. Het lage en verachte
heeft Hij verkozen en datgene, wat niet-is.
om tot niets te maken, datgene wat is
Want de dwaasheid Gods is wijzer dan de
menschen. en de zwakheid Gods is sterker
dan zij.”
GroothertogelUk Paar op het kasteel Berg, ge
legen in de gemeente Colmar, geboren zün.
De Luxemburgsche dynastie is niet rijk, van
daar. dat H.K.H. enkele Jaren geleden het ge
liefde slot Berg heeft moeten verkoopen.
Als er één regeerend huis in Europa is, dat
zich een hechte plaats in de harten van alle
inwoners wist te veroveren, aller liefde wist te
winnen, Juist en vooral doOj het begrijpen dier
bevolking, dan is het wél^net Luxemburgsche!
Juist in deze dagen, nu het eeuwfeest der onaf-
hankelUkheid gevierd wordt» schaalt-heel 't volk
-- - •-gelukkige
goochelaar, om een konUn uit zün hoogen hoed
te tooveren. Zeven minuten in dien tüd
knapt gladde Bobbie drie van zulke karweitjes
op, als 't moet. Snel werken is zün spécialité!"
..Maar de cassette herken 'k pertinent als
dezelfde, die notaris Hulbert me ter hand
stelde!”
Keith glimlachte. „U méént ze te herkennen.
Miss Chrichton. en t is volkomen begrijpelük.
k Zei u al. dat hier geen klungelaars aan 1
werk zün. Ze hebben ook aan t uiterluk van de
cassette hun volle aandacht besteed en Chrich
ton heeft daarbU de noodige aanwijzingen kun
nen geven, omdat hu haar kende. HU zal heusch
geen kleinigheden over t hoofd zien!”
Sybil sprong op. „Waarom praten we eigen-
lük? Waarom niet direct gehandeld? Laten we
den kapitein inlichten! HU zal de bagage (van
Chrichton en Oldfield doorzoeken en hen aan
de politie overleveren...." ZU brak af. Haar
geestdrif doofde zoodra zü Culllngwood'»
oogen ontmoette, helder-grüze, vroolüke oogen.
die haar nu met een tikje spot aankeken Met
een gebaar van ontmoediging ging zü weer
zitten.
„Hun arrestatie is een kwestie van later zorg,”
zei Keith. „Wat schieten we er mee op. den
kapitein er in te halen? Met 't volste recht zou
MBme vragen, of *k zóón expert ben, dat 'k op
^eerste oog echte Juweelen van voortreffelijke
imitaties kan onderscheiden. En dan stond "k
met den mond vol tanden. Bovendien zou de
tusschenkomst van den kapitein maar tot tUd-
verlies leiden en de conferentie in Hotel Fleurt
moét op den vaatgestelden tüd doorgaan." HU
E Ik* beproeving biedt
booger deugd.
naar Hotel Fleurt ga. om met dien Mr. Duvig
neuil over verkoop van de kostbaarheden te
onderhandelen?"
„Wis en zeker! En wat meer zegt We zullen
er een behoorlUken prüs voor zien te maken.
Want zelf zal 'k op ‘t feest niet mankeeren.
Mogelük, dat t discours in 't begin een eenlgs-
zins luidrucht igen kan opgaat, maar daar moet
u zich niemendal van aantrekken. Garandeer,
dat u persoonlük niets overkomt. Houd van
avond voortdurend „in gedachten, dat dikwijls
als een klucht eindigt, wat als een drama be
gonnen is."
„U hebt er slag van, Mr. Culllngwood, iemand
met antwoorden af te schepen, die hem op stuk
van zaken even wüs laten."
„Op leder slot gaat een sleutel. Miss Chrich
ton; dat is vanmorgen nog gebleken, al kan t
soms lang duren, vóór Je den rechten slqutel te
pakken hebt. Wanneer 'k u nu reeds de oplos
sing meedeelde, was de aardigheid er meteen
af. t Is precies als met een roman Je moet
hem rustig uitlezen, maar nooit eens gauw op de
laatste bladzüde küken, of ze elkaar ook
krügen'
rechtvaardige wijze de rechten van andersden
kenden. Herhaaldelük kan men de Familie ont
moeten in de stratën van de stad, gegroet door
iedereen, die haar tegenkomt H. K H. heeft
een zéér hooge opvatting van Haar verantwoor-
delükheid, welke zich o.m. uit in een democra
tisch bestuur. Door wjjs beleid en met bizon-
deren tact is H. K. H. er voortdurend in ge
slaagd het kleine land, eertUds wel het „Gi
braltar van het Noorden” ‘genoemd, door vele
moellUkheden heen te loodsen.
Het behoeft du3 geen verwondering, dat men
in alle hotels en restaurants in dit mooie land,
door vreemdelingen en in t bizonder door ons
Nederlanders zoo gaarne bezocht, groote por
tretten van Madame la Grande-Duchesse en
j ziet
hangen. Een klein volk, dat zich op gróóte wüze
weet te uiten
werkelük
met me zün afge-
loopen. als er zich
niet iemand voor
me had opgeof-
ferd. want in oe
stad was de arres
tatie van een spi
on natuurlük het gesprek van den dag gewor-
oen. Een spion! Een mof! W g met dien ellen
deling!
wxaar blijkbaar was er toch iemand, die nog
iets voor me voelde. En deze „iemand" ging naar
mUn hospita, die zich volstrekt niet meedoogen-
loos toonde en de jeugdige persoon heel eenvou
dig naar de hooge heeren voerde, die Juist alle
mogelüke bewüzen van mün schuld büeenge-
bracht hadden
En deze kleine, snoezige persoon, dit lieve
schepseltje bekende, ontroerd en dlep-bewogen,
toen ze mü tusschen twee gendarmen zag staan:
..Mijne heeren. de beschuldigde heeft die sig
nalen aan mü gegeven.”
Algemeene verbazing.
„Aan u?”
„Ja. Eén lichtstraal beteekende: 'n kus. twee
lichtstralenwelterusten
„En drie....?”
.Drie
M
-Niet onverdienstelük in elkaar gezet, neen,
•terachtig niet!" constateerde Culllngwood
®et waardeering. „Natuurlük vergeet een glad
janus als Oldfield nooit, zich te dekken. Jam-
■ner, dat dezen keer alle moeite tevergeefs zal
Ze zorgden er voor, dat ze vlak
ril den Ingang kwamen te zitten. Toevallig ken
de indeeling van 't schip op mün duimpje.
*»ostte Oldfield niet meer dan een halve
™nuut. om van den salon naar zün hut te
*°®en. Daar haalde hü een cassette van staal,
“ritin leer overtrokken, die voor t wegne-
““gereed gezet was. Eén minuut, om üw hut
■•welken, 'k Heb dat alles onderzocht; daarom
l zoo zeker van mün zaak. De hutdeuren
dien aard dat je ze met den primltlef-
looPer open krijgt. Dan anderhalve minuut,
uw hut in den grooten salon terug te
“"en Reken nu zelf maar uit. Miss Chrichton.
ite minuten een zee van tüd voor gladden
™“»le, om uw koffer open te maken en de
“■“•evtes te rullen. Koffers met dubbelen bodem
kinderspeelgoed voor hem Hü draait er
•un hand niet voor om, net zoo min als de
Over d’oorlogskansen gaat.
Zwaar wordt dan geifikt, gewogen
Of het nu wéér goed zal gaan
En -met sombere gezichten
-II
Naar wü vernemen is tegen 29'April as. voor
middag elf uur een plechtige vergadering van
den raad der gemeente Geldrop uitgeschreven,
waarin de Hoogedelgestrenge Heer A N. Fles
kens. aan wien bü K B. van 11 Maart 1939. nr.
54, met ingang van 1 Mei as. op zün verzoek
eervol ontslag is verleend als burgemeester der
gemeente Geldorp, met dankbetuiging voor de
langdurige diensten als burgemeester bewezen,
officieel afscheid zal nemen van den gemeente
raad en van de gemeente, die hU gedurende
zoo'n groote reeks van jaren naar beste krach
ten heeft gediend.
De heer Fleskens mag met voldoening op
zün prachtlgen staat van dienst terugzien.
Het is weinigen gegeven een en dezelfde ge
meente gedurende zooveel jaren achtereen 1e
dienen.
Immers reeds op 24 Januari 1898 werd hü be
noemd tot secretaris van Geldrop Kort daarop
ook tot gemeente-ontvanger. n.l. van 1 Janu-
ari 1901 tot 6 September 1908.
Per 21 September 1905 volgde zün benoeming
tot burgemeester van Zesgehuchten, toen nog
een afzonderlüke gemeente.
Met ingang van 7 September 1908 werd hü
burgemeester van Geldrop.
Intusschen was hü in Juli 1910 gekozen tot
lid der Tweede Kamer, waarin hü aanleiding
vond zün functie van gemeente-secretaris neer
te leggen, n.l. per 1 Februari 1914.
De heer Fleskens heeft het aanzien der ge
meente hoog opgevoerd en zeker zal er op den
dag van zün afscheid bü velen behqefte aan
bestaan, dat op verschillend gebied eens te me-
moreeren en hem daarvoor te huldigen en te
danken.
Ook op verschillend ander terrein ontplooide
de. heer Fleskens een groote activiteit.
Als Tweede en Eerste Kamerlid vertegen
woordigde hü van 1910 tot heden deze streek
op niet te verbeteren wüze in de volksvertegen
woordiging.
Op het gebied van den landbouw bekleedde
hü diverse functies, o.a. was hü voorzitter van
het Bestuur van de Boerenleenbank en der
Boerenhypotheekbank en nog kortelings werd
hü benoemd tot voorzitter van den Nederland-
schen Boeren- en Tuindersbond.
Zün verdiensten zün reeds op verschillende
wüzen erkend. Zoo is hü o.a.: Ridder in de orde
van den Nederlandschen Leeuw. Commandeur
der Oranje-Nassau-orde, Commandeur in de
orde van den H. Gregorius den Grooten van
dgO-H. Stoel. Officier der Orde van de Kroon
van België. Officier der Orde van het Legioen
van Eer.
Hoewel de heer Fleskens aan activiteit nog
En -met sombere gezichten
gi Ga je van elkaar vandaan
S Eh je gaat weer than den arbeid,
Of je loopt eens door de stad,
En je vindt het erg, hoewel j’er
E Nog geen ^ast van hebt gehad.
Het gewone leven rolt nog
Zooals dat zoo lang al gaat,
g En we voelen ons vrij rustig'
Wetend: Neerland is paraat!
Neerland is paraat, ja, zeker,
Maar wordt ooit nu wel gedacht
Aan dat leger, dat zoo spoedig
In gereedheid is gebracht?
S Aan de mannen aan de grenzen,
E Bij de bruggen enzoovoort;
Wordt een woord ooit
Het was kort na den oorlog. Nog was Frank
rijk een puinhoop en ook ik was een van de vele
arbeiders, die hun best deden om het verwoeste
stuk land te doen herrijzen.
Eerst vond ik. evenals de anderen, onderdak
in de groote Ailme barakken, waar alle natio
naliteiten van Europa büeenkwamen. om na de
dagtaak te rusten. Eentgen tüd later verbeterde
ik mün positie. Zoo kon ik naar een kamer ult-
küken, die in dien tüd zeldzaam en behooriük
duur waren.
Maar met behulp van u.ün principaal vond
ik er toch een. Ze lag op 0e derde verdieping
van een oud. goed burgerlük huls, dat als door
een wonder in den oorlog gespaard gebleven was.
Ook de naburige huizen waren min of meer ln_-
tact. zoodat ze samen een kleine, bewoonbare
wük vormden, waar men alleen bü nauwkeurig
toezien de sporen van den volkerenstrüd kon
vinden.
Mün hospita was een oude aristocrate, ernstig
en gelaten; zü was de wilde horden, die de
straten der stad bevolktenen een beetje
onveilig maakten, niet bepaald goed gezind, hoe
wel zü in den loop van den tüd veel concessies
moest doen; want onder het harde, door leed en
smart vervormde uiterli*k droeg >(j een warm
kloppend hart.
Zes maanden nu bewoonde ik de gezellige ka
mer. En tusschen arbeid en plichtsvervulling
door vervlogen de weken, tot ik op zekeren dag
plotseling uit mün gewone doen werd gerukt.
Daar stond opeens, nog voor ik mün slaperige
oogen had uitgewTeven. een pólltie-agent voor
me! Wat wilde die man? Hü had een officieel
onderteekend bevel tot inhechtenisneming bü
Het schattige kind keek om zich
heen. Ik kon niet spreken, niet helpen. Ze zou
den me toch niet geloofd hebben. En zoo in het
openbaar.
„Drie.” sprak ze met zwakke stem, ..betee
kende: ik hoop Je man te mogen worden.”
De stienge politleprefect, tot nog toe al te
zeer in de stukken verdiept, keek eindelük de
getuige aan. En hü verstüfde van schrik, als
of.
De getuige was zün eigen dochter!
(Nadruk verboden)
gen, Hü hoopte vurig, dat Chrichton en Oakton
t pannetje leeg zouden eten, dat hü voor hen
te vuur had staan.
Sybil kwam binnen en koos dezelfde plaats,
die zü den vorigen avond bezet had; Margaret
Townley stelde zich tevreden met een bescheiden
hoekje aan 't andere eind van den salon. Een
paar minuten later verscheen Woodford Chrich
ton, in gezelschap van gladden Bobbie. Een
schok van vreugde doorvoer Culllngwood
Chrichton had zün bagage niet bü zich. De
beide mannen zetten zich na een korte begroe
ting tegenover Sybil aan tafel. Dit was voor
Keith 1 moment, om den salon onopvallend
weer te verlaten.
De deur van nummer 83 bleek afgesloten te
zün. doch, zooals hü verwacht had, bood zü
geenerlel weerstand aan denjooper. Cullingwood
trad binnen en verzuimde niet, achter zich te
sluiten. Chrichton’s koffer, een model van 1
soort, zooals 't bü duizenden wordt aangetroffen,
stond op den bagagerooster. Uit zün broekzak
diepte Keith een heele verzameling kleine
sleuteljes op, aan een ring büeengehoudenvlug
zette hü zich aan den arbeid 't Eerste sleuteltje,
dat hü probeerde, paste niet, 't tweede, derde,
vierde evenmin. HU mompelde een verwen-
sching. Succes bleef bü elke nieuwe poging uit.
Culllngwood voelde, hoe zün handen en voor
hoofd klam van zweet werden; hU had vier en
twintig verschillende koffersleuteltjes meege
nomen en was reeds aan de achttiende misluk
king toe. Zonder moeite zou hü 't slot kunnen
forceeren, maar een derqelüke dae.d beteekende.
dat Chrichton'» argwaan opgewekt werd en
I-’ÏJ A epbladzüningevolge de vereekertagsvoorwaarden tegen p levesialanee gehede txigeechlktbeM tot werken do<» p *7Cn bfl een ongeval ibM OCfl
«I vl* V aX I W IN r* ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen B OUe" verilee van belde armen, h efcle beenen at beide oogen F OUa* doodeUJken afloop