I
HET SERUM AE 133
Hoitika
De luchtroovers
van
DAGBRIEVEN EENER MOEDER
1 1
7
F 250.-
THEE- VISITE
I
cheepsrecht
C
VRIJDAG 28 APRIL 1939
EDY EMAILLE
2
a
I
V
Zindelijkheid van en met
kinderen
pyv
ZKKT
EMAILLE
a
I
7
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
L
XVII
een
regel-
Een Moeder.
biedt
kans
op
door Percy King
schunnigen
ft
van
niet
I
XXVII
(Slot volgt)
r#
I
BQ wrtlae van mb han4
MB VOM OT MB M»
0
a
d
wasschen.
zooals
twee-
voe-
i vadér!”
Htf had
een
een
zU
hen
geef
ns
mi
Elst
0v«r-B«tuwe
Daar staan ze allen op een rij.
Dat was me een verkleedpartij.'!
Eerst moeders kast eens nagepluisd
In alle kof Iers rondgehuisd.
Een gulle lach, een blijde kreet
4Zs je weer een ontdekking deed!
Een oude paraplu van Pa
Een kanten muts van Grootmama
Zelfs Moeders zijden trouwjapon.
Welja! je greep maar wat je kon!
Een doos met lint enheb je óóit!
't Werd alles door elkaar gegooid
Had ieder daar zijn keus gemaakt
Dan werd het rommelen gestaakt!
En konden Riek. Els, Pimmy, Loek
Zich kleeden voor het thee-bezoek!
Hiér tante Lize, daar Papa
In dezen leunstoel Grootmama.
Aan ‘t theeblad: Moeder, "t Spreekt vanzelf
Naast Eva. oudste van de elf!
Toen iedereen gezeten was
Begon de échte vreugde pas.
Dat was een lachen, ongekend.
Dat werd een gieren, zonder end!
En toen de klok sloeg zuchtten wij:
„Wat is die middag gauw voorbij!!"
S P. H.
De beide vliegeniers liepen voorop en een van hen had zijn
electrische zaklantaarn aangestoken en bij het licht daarvan
zag Piet, hoe er overal lange kegels van de wanden en boven
hun hoofd omlaag hingen. Nu was hy dan toch ook eens in
een echte grot. Hy keek zoo vol verbazing rond, dat hij pardoes
tegen zoo n kegel aanliep, geen groote gelukkig, die dan ook
netjes afknapte en op zyn' bol terecht kwam.
Een oogenblk later vloog de auto er van door.
„Vlug.... vlug.” riep Fred aldoor, terwijl hjj
Zijn zakdoek voor de wonde aan zijn voorhoofd
hield. 4n AEen ziek kindWe komen er
niet
..Dames en heeren. Wij verzoeken deze onder
breking te willen verontschuldigen voor een
extra bericht: Men verzoekt ons vanuit A. mede
te deelen. dat zich daar een geval van vcrgiftl-*
ging heeft voorgedaan. De dokter, die den pa
tiënt behandelt, blijkt In zjjn apotheek het serum
te missen voor de behandeling van dit geval
en laat nu aan zjjn collega’s in den omtrek
vragen, indien zjj het bezitten, het hem zoo
spoedig mogeljjk te willen laten brengen. Het is
serum AE 133. Maar het moet binnen een uur
gebeuren. Anders is het kind verloren Het adres
is Hoofdstraat 133.... Ik herhaal....”
Dokter Tersteeg had onder het hooren van
deze mededeeling willen opstaan maar met een
gekreun van pjjn viel hij terug in zijn stoel.
„Ónmogelijk Totaal onmogelijk om naar A
te gaan. En als ik nu maar een auto had. dan
zou het wel gaan, maar op mijn motor.... Na
een kilometer rijden lig ik al op den grond
En dat, terwijl ik weet, dat Ik in mijn bureau
het serum, dat een op de vijftig doktoren bezlt-
„ten. heb liggen Wat te doen? Mijn machte
loosheid is ondraaglijk.... En ginds ligt een
kind te sterven, dat ik kan helpen.
„Wind U toch niet zoo op vader,
het is verschrikkelijk voor U. Maar
dat niet een van uw collega’s hier in
het serum bezitten?”
.Ja. maar wie zegt je, dat die dokter nu ook
toevallig vanavond de radio aan heeft staan?
Hoevelen houden niet van deze soort muziek.
En ik ben gedwongen hier werkloos te blijven
zitten."
De dokter had rich weer even opgericht, maar
viel met een kreet terug. Fred nam de handen
van zijn vader in de zijne en sprak, terwijl een
glinstering in zijn oogen kwam:
„Ik weet een uitkomst vader! Hier is de mo
gelijkheid om u te toonen. dat het ifif) ernst is
met mijn voornemen dokter te worden. Ik zal
op uw motor nssr A. rijden en het serum gaan
brengen.”
..Nee jongen." antwoordde dokter Tersteeg,
„dat is onmogelijk. Je bent veel te jong om dat
in den nacht te wagen Ga liever aan den nota
ris vragen, of die je et met zjjn auto heen rijdt.”
„Die auto is in de reparatie. Daar had ik al
direct Mn gedacht. Ik heb ook nog gedacht aan
meneer Hoogakkers van de papierfabriek, maar
die is met vacantle.
De tijd dringt vader. Ik weet den weg naar A.
Het is volle maan en uw motor is juist vorige
week nagezien. U mag me niet langer terug
houden. Er hangt een menschenleven van af
moet het wagen En weet het zelf, dat U
mar alle waarschijnlijkheid de eenige bent in
een omtrek van dertig kilometer, die het serum
bezit."
Fred had een kleur van opwinding. Zijn han
den trilden
Zijn vader keek hem aan en nam toen een
besluit.
.Je hebt gelijk, jongen. Het serum bevindt zich
in mijn bureau de tweede lade rechts. Nummer
AE 133. Het staat er op. Maar neem vooral het
goede."
Fred vloog weg en kwam een oogenblik later
met het fleschje terug.
„Dat is het toch, waar vader?” vroeg hij.
.Ja. jongen. En nu vlug weg. En dat God je
moge beschermen op dien tocht.”
„Ik zal mijn eerste doktersplicht nauwgezet
vervullen, vader. Het zal aan mij niet liggen,
als het kind niet op tijd geholpen wordt! Dina!
Dina!” riep hjj.
De oude dienstmeid kwam aangesloft uit de
keuken en Fred vroeg haar bij vader te blijven.
Daarna verliet hij door de achterdeur het huis,
liep naar de garage en haalde den motor naar
buiten.
Eenige maanden geleden had zijn vader hem
er al eens een paar keer op laten rijden, maar
dat was altijd hoogstens een kilometer geweest
en dan bij vol daglicht op een rechten weg.
Nu was het anders In den laten avond, bijna
nacht, terwijl de wolken zich begonnen samen
te pakken Het begon reeds zacht te motregenen.
De lichten van den motor wierpen felle stralen
bundels over den gladden weg
,,’t Is ongeveer acht en dertig kilometer hier
vandaan. Dat zal ik dus in tijd van ongeveer
drie kwartier moeten rijden. Want dAAr moet ik
nog zoeken naar het adres, waar ik zijn moet."
De boomen vlogen hem voorbij. Hij verhoogde
de snelheid zooveel mogelijk Hij had slechts
d 11 in zijn hoofd zittenop tijd komen.
Reeds vjjf en twintig kilometer had hij af
gelegd.... Enkele malep had hij pas op het
laatste moment, door zijn vaart, bemerkt, dat hij
een bocht door moest en net op het nippertje
het stuur nog kunnen omgooien....
Kjjk. daar was weer zoon onverwachte scher
pe bocht. Fred gooide het stuur zooveel moge-
Hjk om. Oei.... wat was die weg glad Fred
probeerde nog te remmen, maar te laat....
de motor slipteFred zag nog in een waas,
dat hjj tegen een boom sloeg met den motor op
hem.... en toen verloor hij het bewustzijn.
En tien kilometer van hem af werd in een
huis angstig gewacht op het serum, dat hjj bij
zich had.
Ik begrijp,
wie zegt U.
defi omtrek
moment heerschte beklemmende stilte,
staarde Cullingwood als gefasci-
aan Plotseling begonnen zijn donkere
te flikkeren. Herinnering rees in hem.
ATT A 9C* ep dit blad zQn Ingevolge de vei sekeringsvooi waarden tegen TJ* by levenslange geheele ongsechlktheid tot werken door «en ongeval mat
Z\| al T) n(_JIN Ml T*« o ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen F f OVl*“ verlies van beide armen, beide boenen at belde oogen VUdoodelQken afloop
Zoo’n granletstalen
koekepan t» een bewijs
van de soliditeit der
Edy-prpducten. Dit
Neder landich Fabrikaat
typeert de echte Hol
landsche degelijkheid
Fab<wk Dom
Ja, dat was wat lastig Zoodra Ut M het dorp I
aankwam, heb Ik als een razende mijn claxon
laten werken en onmiddeuyk kwamen verschil
lende bewonen naar bulten. En daar iedereen
elkaar in dat dorpje kent, kwam ik al heel spoe
dig te weten, waar de patiënt lag Kun je je
opzichten?’
„Ja, maar met veel moeite."
Men ondersteunde Fred en bracht hem naar
het bed. waar het kindje, dat door het serum
gered was, lag.
„En nu." sprak Fred tot den automobilist, „zou
ik heel graag hebben, dat U me terugbracht bij
vader, die zeker erg ongerust zal zyn. U zult
daar vannacht kunnen blijven, als u tenminste
wilt.”
Het was na middernacht, toen dokter Tef-
steeg zjjn zoon weer in zon armen kon drukken
Wel gewond, maar door en door gelukkig, dat
zijn teak was volbracht En toen Dina den heer
naar zijn kamer had gebracht, kwam de dokter
op zijn zoon toe
„Ja. jongen! Nu geef ik m’n toestemming Je
hebt bewezen tegen geen offers op te zien om je
medemenschen te helpen. Ik ben trotsch op je.”
Acht dagen later liet Fred aan de andere
jongens in het dorp, die hem met groote oogen
aanstaarden. het roode litteeken zien op zijn
JU.
„Op dezen leeftijd heeft men een sterke ge
zondheid. Onze jonge vriend zal dit zeker te
boven komen. Vooral als hij merkt, dat het ge
lukt is. Zoo jongen, hoe voel je je nu?”
Fred keek met groote. angstige oogen om zich
heen. Voor de tweede maal ontwaakte hij uit
een bewusteloosheid Twee mannen en een
vrouw keken op het bed neer, waarin hij lag.
De vrouw weende Fred keek haar aan
„Tranen van vreugde mijn jongen." zei de
vrouw. „Ik ben de moeder en mijn zoontje is
door het serum gered Dat God je moge zegenen."
„Dus.... dus zijn we op tijd gekomen?”
De grootste ”an de twee mannen antwoordde:
„Precies op tijd! Een half uur geleden is het
serum toegediend en het is zeker, dat dr Jongen
zal genezen Daar sta ik als dokter borg voor.”
„Wat een geluk. Maar het is niet aan mij.
maar aan dien heer daar te danken, dat we op
tijd gekomen zijn,” sprak Fred.
„Geen kwestie van Als Jij me niet gezegd had.
waarvoor Je onderweg was. dan zou ik je ge
woon in m’n auto naar het eerstvolgend dorp
hebben gereden. En het kind zou verloren ge
weest zijn.”
„Maar hoe hebt u het adres kunnen vinden,”
vroeg Fred, die zich ineens alles weer herinnerde.
Put krgcht uit
APPELSTROOP
Piet was erg benieuwd te weten, waar ze heen gingen Wat
hij na een paar uur te zien kreeg, overtrof echter zijn stoutste
verwachtingen. Ze daalden in een kleine baal, dicht by een
stellen rotswand, klauterden uit de machine en «waadden naar
een opening in de rotsen. Het bleek een natuurlijke toegang
te zijn tot een grot of gang en voorzichtig gingen zy door
de opening binnen.
'n k a
stvk 5 cl. 12 stuk» 50 ct. Bij Apotheken en Drogisten.
Hygiëne is een mooi woord, doch wat kinde
ren betreft houd ik meer van het heel gewoon
Hollandsche zindelijkheid Dit laatste zegt
meer wat wy bedoelen, wanneer wy het al
thans op de juiste wyze beschouwen. Een moe-
„Wat lyken de dingen achteraf eenvoudig.”
zei Sybil Chrichton. toen zij by Margaret In
L_ Ike beproeving
hooger deugd.
voorhoofd.
„Dit litteeken strekt je tot eer. jongen.” prees
de onderwyzer. by wlen Fred In de laatste klas
zat. voordat hy naar ue stad zou gaan. .Je kunt
het voorval van acht dagen geleden beschouwen
als Je eersten stap op je doktersloopbaan
Spoedig vertrok Fred naar de stad, waar hy
met veel succes zyn studiën voor dokter begon
En later, toen dokter Tersteeg. moegewerkt. zyn
oogen sloot, had hy n zyn zoon, een waardlgen
opvolger gekregen, van wien hy overtuigd kon
zyn. dat niets hcrfi In zyn beroep voor zUn mede
menschen te veel zou zyn.
ook hebben niet alle
een complete
wees niet te
met een straaltje water over de han-
een handdoekveegje laags de lippen.
Flink wasschen duurt niet langer dan ‘n paar
minuten enwanneer de gewoonte eenmaal
aangewend is. kan men er niet meer bulten.
En dan. zet de kroon op het werk door veel
schoone kleeren te geven. Vooral bij kleine
kinderen is daartegen niet het minste bezwaar.
Is de linnenkast goed gevuld, verschoon
eiken dag, zyn de kleeren schaarscher.
hun twee, drie keer per week een heel schoon
stelletje Om de twee of drie dagen een kln-
derwaschle doen, gaat tusschen 't andere werk
door, vooral omdat de onderk'eertjes na twee
of drie dagen gebruik niet „vuil” zyn. En bui
tendien wordt de weekwasch er door verlicht.
Vooral ook kousen, nacht kleertjes en dergeiy-
ke niet te vergeten. Laat het kind zich
maal daags „heelemaal helder en frlsch
len" van onder tot boven en na een paar maan--
den Js" hy helder. Ieder naar zyn aard, ter
wijl de zindelijkheid niet behoeft te ontaarden
in pietepeutige zachtheid, lafheid of meisjes-
achttgheid <by jongensi. Mijn spruiten bijvoor
beeld houden dikwijls wedstryd in het zwart
maken van eikaars gezicht, eandgieten in el
kanders nek of pootje baden in een kuiltje
in den tuin, waarin zij tevoren een speelem-
mertje water leegden, zy „eten” soms aarde
en het verlies, waarin ik my. toen de omstan
digheden moeliyker werden, het moeiiykst kon
schikken, was dat van den tuin. Hoewel deze
my minstens een uur extra werk per dag be
zorgde. De kinderen .aten” werkelyk zand of
aarde. Maar. met vuile nagels aan tafel
komen weigerde Keesje by voorbeeld beslist.
document nog eens voorlezen. Jones was In
jullie smerig complot en zag er geen been in.
een hulpeloozen blinden man te bedriegen. Sir
Malcolm voelde zich gerust gesteld en teekende
hy dacht niet anders, of hy teekende t stuk,
waarvan hy den Inhoud twee maal gehoord
had. In aerkelykheid teekende hy een schuld
bekentenis van honderd vyftig duizend pend.
Jullie waren zóó in de wolken met Jullie suc
ces, dat je de brutaliteit hadt. myn oom een
afschrift van dien schunnigen zwendel te
sturen!”
„Dat is een zeer ernstlgé beschuldiging." zei
inspecteur Feuillet bedenkelijk ,,'k Ben
verantwoord, als 'k die eenvoudig voor kennis
geving aanneem
,,’t Getuigenis van een bediende even seniel
als zyn meester!" smaalde Oakton Myn ver
klaring tegen de zijne, dat 't werkelijk om een
borgstelling ging! Als je met geen betere argu
menten aan weet te komen. Cullingwood, hoe
pel dan maar op!”
„jy blaast hoog van den toren. Oakton, en
toch weet 'k dat je leelyk in den piepzak zit!
Jullie voelden al eenigen tyd nattigheid, je
wist dat t met de schuldbekentenis mis zou
loopen: daarom probeerden Jullie voor alle
zekerheid maar de verzameling historische pre-
ciosa in de wacht te sleepen! Altijd beter een
half ei dan een leege dop! Maar k voorspelde
je Oakton, dat k ook de laatste en beslissende
ronde winnen zou en k heb woord gehouden
„Kraai niet te vroeg victorie. Cullingwood!
k Heb er méér uit den mast zien glijden op
1 oogenbllk. dat ze dachten, de hand maar voor
t uitsteken te hebben, om de ham te grypen!"
Keith haalde onverschillig de schouders op
„Van één ding heb 'k jullie ten onrechte ver
dacht van den zwendel met ..De Glimlach van
Isls,” de imitatie, die k destyds in Sir Malcolm’s
safe vond. Myn oom zat de laatste laren van
zyn leven nog al eens op zwart zaad, t Grootste
deel van zyn vermogen had hy op Roberta
Falkner vastgezet; daarby kwam de inee-
floogenlooze chantage van Chrichton's zant
Toen. door den nood gedrongen, vatte hy 't
plan op. zyn historische preclosa te verkoopen
t Moet hem ontzagiyk veel stryd gekost hebben
want hy was als een kind aan de collectie ge
hecht. Vóór hy ze van de hand deed, besloot hit
er imitaties van te laten maken liever dien
schyn van een bezit, dan heelemaal niets. Ver
der dan met ..De Glimlach van Isls” is 1 niet
gekomen, t Was hem ten slotte toch onmoge-
iyk. de verzameüng van de hand te doen, en
hy gaf er de voorkeur aan. nog soberder dan
een daglooner te leven De dood moet een uit
komst voor hem zyn geweest
,,’t Interesseert^^ne geen spaan. Cullingwood
Je gezwam hang^me de keel uit. Laat t er by
biyven, of draai iets af. waarin we werkelyk
belang kunnen stellen
„Dat heb k voor 't laatst bewaard. Oakton
Nummer drie van 1 klaverblad onttfreekt ovJt
appél. Eric Carline, k Zal hem overstur»
zorgvuldig in watten verpakt. Dit moeten julüe
goed in je oor knoopen als jullie t wagen,
in Londen of waar ook in Engeland terug te
komen, breng k onherroepelyk den zwendel
met Roberta Falkner aan t licht en jullie gaan
de noodige jaren den bak in. Chrichton heeft
Sir Malcolm’s verzameling voor een prikje. Zie
er den hoogsten prys van te maken. Voor de
rest moeten jullie maar denken: op regen volgt
zonneschyn of soms ook niet."
Na deze woorden stapte Cullingwood de
hotelkamer uit 1
Chrichton. Een schuldbekentenis, die naar de
letter van de wet geannuleerd is, kan je niet
opnieuw Invorderen.
.Je ziet ze vliegen! Je bent dronken of gek!
Geen haar op myn hoofd heeft aan annuleeren
gedacht!"
„En je hebt t met Je handteekening be
krachtigd, op zegel! Nog niet zoo lang gele
den.”
Een
Chrichton
neerd
oogen
aanvankeiyk flauw, allengs sterker, totdat her
innering herkenning werd. Bloed stuwde in
wilden aandrang naar zyn gezicht, om onmid-
deliyk weer weg te vloeien en plaats te maken
voor doodeiyke bleekheid.
,jy!” stootte hy op heeschen toon uit. .jy
was T, die die.
Cullingwood had een gezegeld papier uit zyn
zak gehaald en tikte er mee op zyn linker
hand. ..Napoleon Bonaparte," zei hy met een
glimlach. „Zonder twyfel zal je 1 een of andere
idiote verhaaltje in elkaar trachten te flan
sen, om de goegemeente te doen gelooven. dat
je onder bedreiging met een reVolver een stuk
geteekend hebt, waarvan je den inhoud niet
kende maar daar tippelt niemand in. Je hand
teekening staat er onder en, al kon ze beter,
de echtheid kan niet geloochend worden
Woodford Chrichton. je wilde zwaar gokken,
zeker ran te winnen, t Is anders geloopen; je
hebt zwaar verloren, en k gun t je ran harte.”
Chrichton sprong zoo driftig op. dat zyn stoel
achterover viel Schuim stond hem op den
mond; met gebalde vuisten kwam hy op Cul-
lingwood af. „Hier die verklaring!” brulde hy.
„Molneau!” beval Feuillet.
De agent haalde de boeien te voorschyn en
naderde Chrichton.
„Wat moet t zyn?" vroeg de Inspecteur
scherp. „Naar 't bureau? Dan zal k zorgen, dat
u aan de Justitie van uw land wordt uitgeleverd
Kies en doe t gauw!”
Woodford Chrlchon wankelde naar de tafel
terug. Hy zette zyn stoel overeind en ging zit
ten, 't hoofd in de handen
Inspecteur Feuillet keek Cullmgwood aan
„U doet beter, nu maar te gaan en de dame
mee te nemen.”
Keith bewoog zich niet, ,,’t Stuk is uit, in
specteur op de apotheose na.”
„Schiet dan op als 't u blieft!"
„k Wil den heeren alleen nog aan 't verstand
brengen, dat hun misdadig spel me tot in alle
byzonderheden bekend is, flank zy Jones, een
oudéh bediende van myn overleden oom.”
„Welzoo!” lachte Oakton brutaal „En je ge
loofde als een zoete jongen alles, wat hy Je in
je oor smoesde?”
Speelde hoog spel en overdonderde hem.
Jones voelde meer voor een belooning van hon
derd pond, dan voor een verbiyf in de bajes. Hy
loste ’t probleem op. waar ik me tevergeefs suf
op piekerde. Jullie tweeën. Oakton en Chrich
ton, maakten gebruik van de omstandigheid,
dat mUn oom den laatsten tyd niet meer by
zyn volle verstand was en byna blind Oakton
voerde ’t plan uit. omdat Jou de toegang tot de
Manor ontzegd was Chrichton Hy kwam naar
WhetereU, diende zich aan als advocaat van
Roberta Falkner, die. naar hy myn oom voor
loog. zich aan een ernstig vergryp tegen de wet
schuldig had gemaakt en in verzekerde bewa
ring gesteld zou worden, tenzy hy zich bereid
verklaarde tot borgstelling van tien duizend
jxxid Daar Roberta minderjarig was. moest ze
zyn handteekening hebben, om dat bedrag by
notaris Hulbert te kunnen opnemen. Jy las hem
t stuk voor. Oakton Maar myn oom was erg
achterdochtig; hy liet Jones komen en hem t
Hoe lang hy daar gelegen had. zou hij ónmo
gelijk kunnen zeggen.
Plotseling hoorde hy een stem boven zich.
„Welk serum?" werd er gevraagd.
Fred keek op. Er stond iemand over hem ge
bogen en iets verder zag Fred als in een schim
een auto staan.
„In den schynwerper van m’n auto zag ik je
hier liggen.” sprak de heer. „Je kan hier nog
niet lang gelegen hebben,"
En plotseling schoot Fred alles weer te binnen.
De radio het serum.... de zieke in A....
„Een auto? Hebt U een auto.” riep Fred uit
terwyi hy trachtte zich op te richten „O. maar
dan kunt u helpen, meneer. U kunt in tien mi
nuten in A. zyn. Ik heb Bier een serum, dat
daar heel, heel spoedig noodlg is. Het adres van
den zieke is.O myn hoofd.... Is O, wat
een rampIk herinner het me niet meer
„Laat dat maar jongen." sprak de heer on-
mlddeliyk. „Ik breng je direct naar A. en daar
zullen we wel verder Informeeren Kun je op
staan?”
Fred probeerde het. Hy bleek een bloedende,
diepe hoofdwonde opgeloopen te hebben en ge
steund door den heer kon hy zich naar den
auto begeven.
Maar.
weigerde
Juun zou het feit laten passeeren en doen als
of hy niets zag. maar aan Kees mag niet het
minste haperen. Zindelijkheid, helderheidis
hem tot een gewoonte geworden, waarvan het
hem moeite kost af te wyken En dAArheen
moeten wy met onze opvoeding tot zlndelyk-
heid
Geloof my. wanneer kind of volwassene
zich nooit anders dan met glimmend ..gejvoet-
ste schoenen laat zien, is dit geen gevolg van
drillen of een glimmende-schoenen-ziekte,
neen, de eigenaar voelt zich van onder tot
boven helder en fnsch en voelt dat ongepoet
ste schoenen daarmee zouden „vloeken
Over hygiëne praten wy vandaag niet. Al
leen over gewone Hollandsche zindelykheid
van en met kinderen Deze koet geen geld, al
leen een beetje tyd. wat moeite een beetje
helder inzicht, maar vooral stipte
maat Eiken dag weer, iaar in. jaar uit.
JAN VAN LOEVESTEIJN
Hotel Modem zaten. „Toch heb 'k niet eerder
dan daarnet pas de ontdekking gedaan, hoe de
vork in den steel zit De cassette is niet door
Oldfield geruild. Hy deed voor Chrichton maar,
of t gebeurd was, om de overeengekomen beloo
ning op te stryken. U gaf my dezelfde cassette
terug, die u vannacht uit myn hut meenam."
„Oakton verklaarde dus de echte stukken voor
valsch en de imitaties voor echt?”
„Natiuirlyk! Omdat Chrichton er rotsvast van
overtuigd was. dat de cassettes geruild waren.”
..Dan orak Oldfield in de hut van Chrichton
in. gapte daar de verzameling namaak en stelde
ze een poosje later hem weer ijskoud ter hand?
Bedoelt u dat?”
„Precies 1 Was veel gemakkelyker voor Old
field. Chrichton, die wist, dat hy imitaties in
zyn koffer had. zal ze heusch zoo zorgvuldig
niet verborgen hebben, als ik deed."
Keith lachte zachtjes „Maar Oldfield had de
verzameling namaak by zich, niet Chrichton."
„Des te eenvoudiger! Dan behoefde gladde
Bobbie in t geheel niet in te breken!"
,,’t Spyt me. Miss Chrichton. maar *k mag
u geen prys voor de goede oplossing toeken
nen Uw Inzending verdwynt als foutief in de
orullemand."
„U wilt toch niet zeggen, dat de ruil in myn
hut wél heeft plaats gehad?"
„En of!”
„Dus dan hebt u den man, die tot mijn leed
wezen myn rader is, werkelyk Sir Malcolm’s
kostbaarheden voor een prikje gelaten? Zit nu
alsjeblieft niet aan één stuk te grinniken!
't Irriteert me!"
der*de kinderen'er Mn. dat in de huiskamer
vuile handen evenmin toegelaten zyn als vuu
schoenen of ieU dergeli’ks Maar ga 'erd*.
geef hun een ontbyt half of nog niet geheel
gekleed. Niet eten in pyama. geen ocf’le™‘
jasje aan de ontbyttafel. geen ongekamde na
ren. niet ongewasachen. Kleed de kleine kin
deren dadelijk Mn: het moet toch gedaan wor
den Een der weinige keeren. dat ik lust ge
voelde een moeder een pak slaag toetedle-
nen was. toen ik op een kouden winterdag
een kindje dat nog niet loopen kon met bloote
beentjes en zonder luier de modieuze och
tendjas beschermde die deeltjes niet! over
het zeil zag kruipen, 's morgens om elf uur.
terwijl d* kleine reeds vóór half acht door een
grootere zus „op den vloer gezet was Een
grooter broertje, ongeveer twee en een halt,
liep ook niet meer dan half gekleed rond, in
een huis waarvan slechts één kamer verwarmd
was terwijl de gang, tusschen kamers en bui
tendeur. waarin de kinderen speelden „om te
bevriezen" was Het resultaat dezer „moeder
zorg" kweekt kinderen, die alleen in het leven
blyven. omdat geneeskundige hulp ook koste
loos te krygen is Maar s middags wanneer
de moeder met haar pukken uitging dan was
a- - -a j --»i- Vs a las WJ t
waarop je hebt aangetoond, dat je werkelyk
groote offers kunt brengen voor Je mede
menschen.”
„Nu, dan hoop ik, dat God my daar spoedig
voor in de gelegenheid zal willen stellen.”
De radio ging door met het uitzenden van
muziek. De dokter sloot zyn oogen om beter te
kunnen luisteren en Fred genoot ook van de
prachtige klanken, die door den aether klonken.
Plotseling, midden in een prachtige sonate van
Mozart werd de muziek afgebroken en de stem
van den omroeper klonk:
„Die medische verhandeling voor de radio zal
je wel verveeld hebben, niet m’n jongen?” vroeg
dokter Tersteeg Mn zyn jongen zoon, die naast
hem zat.
„Integendeel vader. Die dingen interesseeren
mij juist buitengewoon, ofschoon ik natuuriyk
piet alles begryp van wat er gezegd wordt. Maar
dat zal wel komen, later, als ik zelf'ook dokter
pen Wat een prachtig beroep is dat J
Fred Tersteeg was nu dertien ji
al heel vroeg zyn moeder verloren dn er bestond
een innige vriendschap tusschen v^kder en zoon,
die nu geheel op elkaar waren aangewezen. Dok
ter Tersteeg hield zielsveel van den leergierigen,
fünken Jongen. Maar eerst vanavond bemerkte
hy, welke plannen Fred voor df toekomst had.
Voordien had deze zich daarover nog nimmer
tütgelaten.
„Zoo, dat is een plotseling besluit, Fred.”
sprak de dokter, .jnaar.” voedde hy eraan toe.
Jiet zal nog wel iets van vdorbijgaanden aard
syn. zooals by zooveel jonge/is op jouw leeftyd.
jullie weten meestal nog niét zeker, wat je wilt
worden."
„Nee vader,” antwoordde Fred ernstig. „En
het is nlet^van vandaag tof gisteren. Nee, al
minstens een jaar loop ik ermee rond. En dat ik
er nog niet eerder met U over gesproken heb,
komt alleen hierdoor, dat ik eerst voor mezelf
overtuigd wilde zyn, dat het niet iets van voor-
bygaanden aard was."
,Je maakt me gelukkig, jongen Maar je weet
wel. het beroep van dokter vergt veel van
iemand Een dokter néémt met zyn beroep veel
verplichtingen op zich, WMrby de te brengen
offers zeer zwaAr kunnen zyn. Je arme moeder
was stervende, toen ik van haar weggeroepen
werd. Ik moest gaan, ofschoon ik wist, dat ik
by myn terugkomst haar niet levend meer zou
aantreffen. En inderdaad.... by myn terug
komst was ze reeds overleden. Je begrijpt, dat
dat een zwaar offer voor me geweest is.
jongen..."
Die stille avonden met de radio tusschen hen
in waren een verrukking en een heeriyke rust
voor hen beiden. Dokter Tersteeg had al een
week een aanval van rheumatiek in zy*n knie,
die hem dwong den geheelen dag in zyn fauteuil
te blyven zitten, maar die hem nu des te méér
deed genieten van de lezingen en de goede mu
ziek van de radio. Anders gebeurde het zoo dik-
wyis. dat hy, vooral des avonds, niet thuis was.
„Ja jongen, jy en myn beroep. Daar leef ik
voor. Daar bedank ik God eiken dag voor. In
dien je er zin in hebt en je je er ook capabel
voor voelt, word dan dokter. Het is een prach
tige taak, zieken te genezen en vertroosting te
brengen. Maar houd je steeds overtuigd, of je
er voldoende voor biyft voelen. Er zyn andere
beroepen, .waarin men met veel minder moeite
zich een fortuin kan verwerven. Want je weet
wel, ik zelf heb me ook lang niet rijk kunnen
werken. Er zyn zooveel armen, m’n jongen....”
„Maar wat kan geld me schelen, vader,” riep
Fred uit. „Ik wil dokter worden om het beroep.
En ik zal werken om er te komen.... Ik heb
dus uw toestemming?"
..Daarmede wacht, ik nog even tot den dag.
der klaagde eens by my haar nood, omdat zij
haar vier kinderen niet eiken avond kon ba
den. want vier mMl een teil warm water
kostte te veel
Dat is larie. Niet dat het warmen van het
water te veel kost; dit is een nuchter feit
waaraan dlkwyis niet te tornen valt; menig
huisgezin-budget kan een extra uitgave van "n
paar kwartjes per week niet dragen: maar dat
daarom het baden vervallen moet zie dAt is
larie „Wel moeder antwoordde ik haar, „dan
stopt u er twee in de teil, en is deze te klein,
dan twee of drie of desnoods alle vier achter
elkaar
„In hetzelfde water." riep zy met afschuw
uit. zy bekeek my. alsof ik hMr voorgesteld
had haar kinderen in modder en teer te baden,
toen ik kalm antwoordde: „Ja. in het zelfde
water.” Vol verontwaardiging keerde zy zich
af. en ...omdat zij het vreeseliik vond, vier
kinderen achter elkaar in hetzelfde water te
laten baden baadt zij ze heelemaal niet
Ik meen dit werkelijk. Ik zie er geen been
in. dat vier kleine kinderen in hetzelfde water
baden. ZUn ze werkelyk vuil, bijvoorbeeld na
een dag in het zand, hebben zy dus door het
spelen zwarte gezichten en voeten gekregen
de handen van spelende kinderen zün in nor
malen doen „als roet” -- laat zy de kinderen
zich dan eerst in een waschbakje van dit vuil
ontdoen en. ze baadt ze daarna Zindflilk-
heid by en van kleine kinderen wordt meestal
te formeel, ik zou byna zeggen te officieel op
gevat Menigeen meent, dat voor zindelijkheid
op lyf en leden een groot bad en een prach
tige badkamer onontkoombare verelschten
zyn. Ik heb altyd t idee, dat zulken een uit
vlucht zoeken voor hun onzindelijkheid. Ik ken
een jong moedertje dat haar baby tweemaal
per dag in een pracht Van een baby-badkuipje
baadt, met twee verschillende zeepen en
gecompliceerde nabehandeling, die aan
schoonheidsinstituut doet denken. Maar
ziet er geen been in dezelfde kleine geduren
de de drie uren, welke tusschen- twee voedin
gen moeten verloopen in een natte of vuile
luier te laten liggen. En het kwylen van het
kind vindt zy alleen lastig, omdat daarmee de
mooie kleertjes bedorven worden Zindelykheid
bestaat niet uit een prachtig-marmeren bad
kamer. met ingebouwd bad een kast vol geu
rig badzout en anti-septische eellulosehand-
doeken. 't Ls heerlijk daarover te kunnen be
schikken. dat ontken ik niet, maar met zin
delykheid heeft zoo’n bezit niets uit te staan.
Wie zyn kinderen tot zindelijke menschen wil
opvoeden, moet beginnen met hun watervrees
te overwinnen. Het is eigenaardig, maar geen
enkel kind wordt met watervrees geboren: wie
daarmede behept zyn. is dit door de. moeder
of verzorgster biigebracht Waardoor? Door "n
foutieve behandeling. Te ruw. te nonchalant, te
warm of te koud water, kortom door een fout.
Mijn kleine Frits bijvoorbeeld kan alleen .ste
vig aanpakhgn" verdragen Loopt hy aan myn
hand, en heb ik hem niet stevig genoeg vast,
dan noemt hy 't griezelig.” Vermoedelyk
schuilt daarin ook de oorzaak van zijn water
vrees: een te zachte spons, lauw of te warm
het duo „om door een ringetje te halen
de moeder zich den ganschen dag bet vuur Uit
de sloffen werkte, was niet te ontkennen; r’j
had alleen geen begrip van orde en zindelijk
heid.
Laat kinderen zich flink leeren
Begin met hen zelf te laten „knoeien",
het heeriyke spel met een bakje water heet.
Het wasschen toch moet gebeuren in ruim wa
ter. geen punt-van-een-natten-handdoek-veeg
jes. niet wasschen met alle kleeren aan. niet
een gewasschen hals als ’t summum van zln-
deli'kheld beschouwen: wasch hen flink van
boven tot onder. Flink nat alles en stevic af
drogen Ijskoud water is niet noodig.^ik houd
niet van zulke quasl-spartaan'che-overdreven-
heden. doch warm water is evenzeer uit den
booze Regel het water naar het weer, doch
laat het steeds frlsch zyn Houd ook 's avonds
de gewoonte aan. altyd flink te wasschen: vol
ledig. zeker evenveel en even grondig als des
morgens.
Wanneer geen badkuip of teil aanwezig is.
doet u het zonder dat: L 1.
moeders s avonds tijd voor
„groote schoonmaak maar
vreden
den en
„■k Heb altyd beter met myn mond overweg
gekund, dan met de pen." zei Cullingwood ver
ontschuldigend. „En ’k heb er dezen keer nog
wel zóó myn best op gedaan! Als jy t anders
hebben wilt, my een zorg! Dicteer dan maar!”
Chrichton schudde 't hoofd. „Niet noodlg.”
Hy stak de verklaring in zyn portefeuille,
reikte Cullingwood een voorraad bankbiljetten,
dien deze natelde en in orde bevond. IMarna
gaf Keith de cassette met de zoogenMmde
imitaties Mn Sybil.
„U zou me een groot genoegen doen, als u ze
koor my wilde bewaren, tot we in ’t hotel zyn."
„Ga je er mee leuren?" grinnikte Chrichton
„Er is niet één gek, die voor de namaak hon
derd pond geven zal!"
„Toch niet. Over namaak gesproken daar
onder moet Tc zeker ook de schuldbekentenis
kan mjjn oom rangschikken. Chrichton?”
„Vraag niet naar den bekenden weg! Dat
heeft de rechter al uitgemaakt. Hy plukte je
*oo ongeveer alle veeren uit je staart."
„k Denk niet, Chrichton. dat k den laatsten
December vóór middernacht op je stoep sta.
om de honderd vyftig duizend pond plus rente
®lt te tellen."
..Hoeft ook niet, k Kom er met alle plelzler
Voor naar jou."
Je zou een vergeefache rei* maken, vriend
