DAGBRIEVEN EENER MOEDE
I
HET SERUM AE 133
Hoitika
De luchtroovers
van
R
T
F 250.-
i
te'
1
THEE-VISITE
MM
1M
"1
4?
1
cheepsrecht
c
Ha**#*
VRIJDAG 28 APRIL 1939
1
EDY EMAILLE
Ai
JEMAILLE
Brieaaal is.
1
;saot voigw
I»
r
V
Zindelijkheid van en met
kinderen
py/v
ZAKT
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
XVII
5
JAN VAN LOEVESTEIJN
voor
Put kucht uit
APPELSTROOP
kunt
brengen
f
<5?
Y x
Een Moeder.
I
op
F».
door Percy King
m
l
na
XXVII
MJ VerfM. IM MB MM
twee-
voe-
te
il
d«
o
a
ial
„Y Speelde hoog spel en overdi
Jones voelde meer voor een bel<
derd pond, dan voor een verblijf r.
In je ge-
hlj Je in
..Wat Ijjken de dingen achteraf eenvoudig.”
Sybil Chrichton. toen Ui bil Margaret In
hen
geef
Zoo’n granletstalen
koekepan 1« een bewijs
van de soliditeit der
Edyproducten. Dit
Nederlandsch Fabrikaat
typeert de echte Hol
landsche degelijkheid.
FobrWk l. Ol.r.n
hebben, om dat bedrag bij
unnen opnemen. Jij las hem
tt. Maar mjjn oom was erg
Iton en Chrich-
omstandigheld.
!ljd niet meer bij
Jna blind. Oakton
de toegang tot de
iton Hij kwam naar
als advocaat van
hij mijn oom voor
vergrijp tegen de wet
■g
ns
>n
k«
LI-
i o!
De beide vliegeniers liepen voorop en een van hen had zijn
electrische zaklantaarn aangestoken en bij het licht daarvan
zag Piet, hoe er overal lange kegels van de wanden en boven
hun hoofd omlaag hingen. Nu was hij dan toch ook eens in
een echte grot. Hij keek zoo vol verbazing rond, dat hjj pardoes
tegen zoo’n kegel aanliep, geen groote gelukkig, die dan ook
netjes afknapte en op zjjn bol terecht kwam.
vreder
den en
Daar staan ze allen op een rij.
Dat was me een verkleedpartij!!
Eerst moeders kast eens nagepluisd
In alle koffers rondgehuisd.
Een gulle lach, een- blijde kreet
Als je weer een Ontdekking deed!
Eén oude paraplu van Pa
Een kanten muts van Grootmama
Zelfs Moeders zijden trouwjapon.
Welja! je greep maar wit je kon!
Een doos met lint enheb je óóit!
't Werd alles door elkaar gegooid.
Had ieder daar zijn keus gemaakt
Dan werd het rommelen gestaakt!
En konden Riek. Els, Pimmy, Loek
Zich kleeden voor het thee-bezoek!
Hiér tante Lize, daar Papa
In dezen leunstoel Grootmama.
Aan 't theeblad: Moeder, ’t Spreekt vanzelf
Naast Eva, oudste van de elf! -
Toen iedereen gezeten was
Begon de échte vreugde pas.
Dat was een lachen, ongekend.
Dat werd een gieren, zonder end!
En toen de klok sloeg zuchtten wij:
„Wat is die middag gauw voorbij!!”
S. P. H
water of iets dergeiyks. Dus.overJ*" de*fZ
tervrees. Een heldensch werk kan dat som
zijn' met b.xx.r’. «h meer dan een nail
veel kost; dit is een puchter feit,
niet te tomen valt; menig
<Z-
w
A Y T V-1 A op dit blad Zijn ingevolge de vereekertngsvoorwaarden tegen T7 tvrfn b<J levenstange geheele ongoechfktheld tot wertam door IJ bfl een ongeval mte
Al el «r*« A.dU1N IN Ej O ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeertngen F O U«“ verlies van belde armen, belde beenen beide oogen «JVFs" doodeiyken afloop
moment heerschte beklemmende stilte,
staarde Cullingwood als gefasci-
aan. Plotseling begonnen zijn donkere
te flikkeren. Herinnering rees in hem.
Var atvk 3 et. 12 itvki 30 ct. a«| Apotheken en Dropiaten.
..Dames en heeren Wjj verzoeken deae onder
breking te willen verontschuldigen voor een
extra bericht. Men verzoekt ons vanuit A. mede
te deelen, dat zich daar een geval ran vergifti
ging heeft voorgedaan. De dokter, die den pa
tiënt behandelt, blijkt in zijn apotheek het serum
te missen voor de behandeling van dit geval
en laat nu aan zjjn collega's in den omtrek
vragen, indien zjj het /bezitten, het hem zoo
spoedig mogelijk te willen laten brengen. Het is’
serum AE 133. Maar het moet binnen een uur
gebeuren. Anders is het kind verloren. Het adres
is Hoofdstraat 133.... Ik herhaal...?’
Dokter Tersteeg had onder het hooren van
deze mededeeling willen opstaan, maar met een
gekreun van pijn viel hjj terug in zijn stoel.
„Ónmogelijk. Totaal onmogelijk om naar A.
te gaan. En als ik nu maar een auto had, dan
zou het wel gaan, maar op mijn motorNa
een kilometer rijden lig ik al op den grond
En dat, terwijl ik weet, dat ik in mijn bureau
het serum, dat een op de vijftig doktoren bezit
ten, heb liggen.... Wat te doen? Mijn machte
loosheid is ondraaglijk.... En ginds ligt een
kind te sterven, dat ik kan helpen
„Wind U toch niet zoo op vader. Ik begrijp,
het Is verschrikkelijk voor U. Maar wie zegt U.
dat niet een van uw collega’s hier in den omtrek
het serum bezitten?"
.Ja, maar wie zegt je. dat die dokter nu ook
toevallig vanavond de radio aan heeft staan?
Hoevelen houden niet van deze soort muziek.
En ik ben gedwongen hier werkloos te blijven
zitten.’’
De dokter had zich weer even opgericht, maar
viel met een kreet terug. Fred nam de handen
van zijn vader in de zijne en sprak, terwijl een
glinstering in zijn oogen kwam:
„Ik weet een uitkomst vader! Hier is de mo
gelijkheid om u te toonen. dat het mij ernst is
met mjjn voornemen dokter te worden. Ik zal
op uw motor naar A. rijden en het serum gaan
brengen."
„Nee Jongen.” antwoordde dokter Tersteeg,
„dat is ónmogelijk. Je bent veel te jong om dat
in den nacht te wagen. Ga liever aan den nota
ris vragen, of die je er met zijn auto heen rijdt.”
„Die auto is in de reparatie. Daar had ik al
direct aan gedacht. Ik heb ook nog gedacht aan
meneer Hoogakkers van de papierfabriek, maar
die is met vacantle.
De tijd dringt vader. Ik weet den weg naar A.
Het is volle maan en uw motor is juist vorige
week naRezlen U mag me niet langer terug
houden. Er hangt een menschenleven van af.
Ik moet het wagen. En U weet het zelf, dat U
naar alle waarschijnlijkheid de eenige bent In
een omtrek van dertig kilometer, die het serum
bezit."
Fred had een kleur van opwinding. Zijn han
den trilden
Zjjn vader keek hem aan en nam toen een
besluit.
,Je hebt gelijk, jongen. Het serum bevindt zich
in mijn bureau de tweede lade rechts. Nummer
AE 133. Het staat er op. Maar neem vooral het
goede.”
Fred vloog weg en kwam een oogenbllk later
met het fleschje terug.
,Dat is het toch, waar vader?” vroeg hjj.
„Ja, jongen. En nu vlug weg. En dat God je
moge beschermen op dien tocht.”
„Ik zal mijn eerste doktersplicht nauwgezet
vervullen, vader. Het zal aan mij niet liggen,
als het kind niet op tijd geholpen wordt! Dina!
EAna!" riep hy.
De oude dienstmeid kwam aangesloft uit de
keuken en Fred vroeg haar bij vader te blijven.
Daarna verliet hij door de achterdeur het huis,
liep naar de garage en haalde den motor naar
buiten.
Eenige maanden geleden had zijn vader hem
er al eens een paar keer op laten rijden, maar
dat was altijd hoogstens een kilometer geweest
en dan bjj vol daglicht op een rechten weg.
Nu was het anders. In den laten avond, bjjna
nacht, terwijl de wolken zich begonnen samen
te pakken Het begon reeds zacht te motregenen.
De lichten van den motor wierpen felle stralen
bundels over den gladden weg
,,’t Is ongeveer acht en dertig kilometer hier
vandaan Dat zal ik dus in tjjd van ongeveer
drie kwartier moeten rijden. Want dAAr moet ik
nog zoeken naar het adres, waar ik zjjn moet.”
De boomen vlogen hem voorbij. Hjj verhoogde
de snelheid zooveel mogelyk HU had slechts
dit in zUn hoofd zitten; op tUd komen.
Reeds vyf en twintig kilometer had hy af
gelegd Enkele malen had hy pas op het
laatste moment, door zün vaart, bemerkt, dat hU
een bocht door moest en net op het nippertje
het stuur nog kunnen omgooien
Kyk. daar was weer zoo n onverwachte scher
pe bocht. Fred gooide het stuur zooveel moge
lyk om Oei.... wat was die weg glad.... Fred
probeerde nog te remmen, maarte laat
de motor slipteFred zag nog in een waas,
dat hij tegen een boom sloeg met den motor op
hem.... en toen verloor hy het bewustzijn....
En tien kilometer van hem af werd in een
huls angstig gewacht op het serum, dat hy by
zich had
Piet was erg benieuwd Ve weten, waar ze heen gingen. Wat
hy na een paar uur te zien kreeg, overtrof echter zyn stoutste
verwachtingen. Ze daalden in een kleine baal, dicht by een
stellen rotswand, klauterden uit de machine en waadden naar
een opening in de rotaen. Het bleek een natuurlijke toegang
te zUn tot een grot of gang en voorzichtig gingen zij door
de opening binnen.
I „Die medische verhandeling voor de radio zal
I je”wel verveeld hebben, niet m’n jongen?" vroeg
I dokter Tersteeg aan zUn jongen zóón, die naast
I bent zat.
I „Integendeel vader. Die dingen interesseeren
I mii luist buitengewoon, ofschoon ik natuurlyk
I niet alles begrijp van wat er gezegd wordt. Maar
I dat zal wel komen, later, als ik zelf ook dokter
I ben'Wat een prachtig beroep is dat toch vader!?
I Fred Tersteeg was nu dertien jaar Hjj had
I al heel vroeg zUn moeder verloren en er bestond
I een Innige vriendschap tusschen vader en zoon,
die nu geheel op elkaar waren aangewezen. Dok-
I ter Tersteeg hield zielsveel van den leergierigen,
I flinken jongen. Maar eerst vanavond bemerkte
hl), welke plannen Fred voor de toekomst had.
Voordien had deze zich daarover nog nimmer
uitgelaten.
„Zoo, dat is een plotseling besluit, Fred."
aprak de dokter. „maar,” voegde hij eraan toe,
,het zal nog wel iets van voorbUgaanden aard
zijn, zooals bU zooveel jongens op jouw leeftyd.
jullie weten meestal nog niet zeker, wat Je wilt
worden.”
„Nee vader,” antwoordde Fred ernstig. „En
het is niet van vandaag Of gisteren. Nee, al
minstens een jaar loop ik ermee rond En dat ik
er nog niet eerder met U over gesproken heb.
komt alleen hierdoor, dat ik eerst voor mezelf
overtuigd wilde zijn, dat het niet iets van voor-
I bijgaanden aard was."
Je maakt me gelukkig, jongen, .Maar je weet
wel, het beroep van dokter vergt veel van
iemand. Een dokter neemt met zyn beroep veel
verplichtingen op zich, waarby de te brengen
offers zeer zwaar kunnen zijn. Je arme moeder
was stervende, toen ik van haar weggeroepen
I werd. Ik moest gaan, ofschoon ik wist, dat ik
bjj mijn terugkomst haar niet levend meer zou
I •aantreffen. En IhderdageF.*.'.bij mijn terug
komst was ze reeds overleden. Je begrijpt, dat
’“dat een zwaar offer voor me geweest is,
jongen....”
Die stille avonden met de radio tusschen hen
fa waren een verrukking en een heerlijke tfust
voor hen beiden. Dokter Tersteeg had al een
week een aanval van rheumatiek in zijn knie,
die hem dwong den geheelen dag in zijn fauteuil
te blijven zitten, maar die hem nu des te meer
deed genieten van de lezingen en de goede mu
ziek van de radio. Anders gebeurde fiet zoo dik
wijls, dat hij, vooral des avonds, niet thuis was.
Ja jongen. Jij en mijn beroep. Daar leef ik
voor. Daar bedank ik God eiken dag voor. In
dien je er zin in hebt en je je er ook capabel
voor voelt, word dan dokter. Het is een prach
tige taak, zieken te genezen en vertroosting te
brengen. Maar houd je steeds overtuigd, of je
er voldoende voor blijft voelen. Er zijn andere
beroepen, waarin men met veel minder moeite
zich een fortuin kan verwerven. Want je weet
wel, ik zelf heb me ook lang niet ryk kunnen
werken. Er zijn zooveel armen, m’n jongen....’’
„Maar wat kan geld me schelen, vader,” riep
Fred uit. „Ik wil dokter worden om het beroep.
En ik zal werken om er te komenIk heb
dus uw toestemming?”
.Daarmede wacht ik nog even tot den dag.
Hotel Modem zaten. „Toch heb X niet eerder
dan daarnet pas de ontdekking gedaan, hoe de
vork in den steel zit. De cassette is niet door
Oldfield geruild. Hy deed voor Chrtchton maar,
of 't gebeurd was. om de overeengekomen beloo-
ning op te strijken. V gaf mij dezelfde cassette
terug, die u vannacht uit mijn hut meenam.”
..Oakton verklaarde dus de echte stukken voor
valsch en de imitaties voor echt?"
„Natuurlijk! Omdat Chrtchton er rotsvast van
overtuigd was. dat de cassettes geruild, ware»."
„Dan brak Oldfield in de hut van Chrtchton
In. gapte daar de verzameling namaak en stelde
ze een poosje later hem weer ijskoud ter hand?
Bedoelt u dat?”
„Precies ’t Was veel gemakkelijker voor Old
field. Chrtchton, die wist, dat. hij imitaties in
zijn koffer had. zal ze heusch zoo zorgvuldig
niet verborgen hebben, als ik deed."
Keith lachte zachtjes. „Maar Oldfteld had de
verzameling namaak bij zich, niet Chrtchton.”
„Des te eenvoudiger! Dan behoefde gladde
Bobbie in *t geheel niet in te breken!”
,,’t Spyt me. Miss Chnchton, maar X mag
u geen prijs voor de goede oplossing toeken
nen Uw inzending verdwijnt als foutief in de
prullemand."
,.U wilt toch niet zeggen, dat de rail in mjjn
hut wèl heeft plaats gehad?"
„En of!"
„Dus dan hebt u den man, die tot mijn leed
wezen mjjn vader is. werkelijk Sir Malcolm’s
kostbaarheden voor een prikje gelaten? Zit nu
alsjeblieft niet aan één stuk te grinniken!
‘t Irriteert me!"
Hygiëne is een mooi woord, doch wat kinde
ren betreft houd ik meer van het heel gewoon
Hollandsche .zindelijkheid." Dit laatste zegt
meer wat wij bedoelen, wanneer wij het al
thans op de juiste wijze beschouwen. Een moe-
baadt, met twee verschillende zeepen en
gecompliceerde nabehandeling, die aan
schoonheidsinstituut doet denken. Maar
Een oogenbllk later vloog de auto er van door.
„Vlug.... vlug." riep Fred aldoor, terwijl hij
zjjn zakdoek voor de wonde aan zijn voorhoofd
hield. „In A.Een ziek kind.We komen er
niet
Elke beproeving biedt kans
hooger deugd
.Ja. dat was wat lastig Zoodra ik in het dorp
aankwam, heb ik als een razende mijn claxon
laten werken en onmlddellijk kwamen verschil
lende bewoners naar buiten. EU daar Iedereen
elkaar in dat dorpje kent, kwam ik al heel spoe
dig te weten, waar de patiënt lag. Kun je je
opzichten?*
„Ja. maar met veel moeite.”
Men ondersteunde Fred en bracht hem naar
het bed. waar het kindje, dat door het serum
gered was, lag.
„En nu.” sprak Fred tot den automobilist, ..aou
ik heel graag hebben, dat U me terugbracht bij
vader, die zeker erg ongerust zal zijn. U zult
daar vannacht kunnen blijven, als u tenminste
wilt.”
Het was na njiddernacht. toen dokter Ter
steeg zjjn zoon weer in zyn armen kon drukken.
Wel gewond, maar door en door gelukkig, dat
zyn taak was volbracht En toen Dina den heer
naar zijn kamer had gebracht, kwam de dokter
op zyn zoon toe.
•Ja. jongen! Nu geef ik m’n toestemming. Je
hebt bewezen tegen geen offers op te zien om je
medemenschen te helpen. Ik ben trotsch op je."
Acht dagen later liet Fred aan de andere
jongens in het dorp, die hem mat groote oogen
aanstaarden, het roode litteeken zien op zyn
voorhoofd.
„Dit litteeken strekt je tot eer. jongen." pree,
de onderwyzer. by wien Fred in de laatste klas
zat. voordat hy naar ue stad zou gaan. .Je kunt
het voorval van acht dagen geleden beschouwen
als je eersten stap op je doktersloopbaan."
Spoedig vertrok Fred naar de stad, waar liy
met veel succes zyn studiën voor dokter begon
En later, toen dokter Tersteeg. moegewerkt. ztfh
oogen sloot, had hy 'n zyn zoon een waardigen
opvolger gekregen, van wien hy overtuigd koi?
zyn. dat niets hem in zyn beroep voor zyn mede
menschen te veel zou zyn.
te formeel, ik zou byna zeggen te officieel op
gevat. Menigeen meent, dat voor zlndeiykheid
op lyf en leden een groot bad en een prach
tige badkamer onontkoombare verelschten
zyn. Ik heb altyd 't idee, dat zulken een uit
vlucht zoeken voor hun onzlndeiykheld. Ik ken
een jong moedertje, dat haar baby tweemaal
per dag in een pracht van een baby-badkuipje
een
een
zy
ziet er geerr been in dezelfde kleine geduren
de de drie uren, welke tusschen twee voedin
gen moeten verloopen in een natte of vuile
luier te laten liggen. En het kwijlen van het
kind vindt zy alleen lastig, opidat daarmee de
mooie kleertjes bedorven worden. Zindelykheld
bestaat niet uit een prachtlg-marmeren bad
kamer. met ingebouwd bad een kast vol geu
rig badzout en anti-septische cellulosehand-
doeken. ’t Is heeriyk daarover te kunnen be
schikken. dat ontken ik niet, maar met zin-
deiykheid heeft zoo’n bezit niets uit te staan.
Wie zyn kinderen tot zlndeiyke menschen wil
opvoeden, moet beginnen met hun watervrees
te overwinnen Het is eigenaardig, maar geen
enkel kind wordt met watervrees geboren; wie
daarmede behept zyn. is dit door de moeder
of verzorgster biigebracht. Waardoor? Door ’n
foutieve behandeling. Te ruw. te nonchalant, te
warm of te koud water, kortom door een fout.
Myn kleine Frits bijvoorbeeld kan alleen ..ste
vig aanpakken" verdragen. Loopt hy aan myn
hand, en heb ik hem niet stevig genoeg vast,
dan noemt hy ’t. ..griezelig." Vermoedelyk
schuilt daarin ook de oorzaak van zyn water
vrees: een te zachte spons, lauw of te warm
’oorlezen Jones was in
en zag er geen been in.
iden man te bedriegen Sir
gerust gesteld en teekende
anders, of hy teekende 't stuk,
•n inhoud twee maal gehoord
dykheid teekende hy een schuld
bekentenis Van honderd vyftig duizend pond.
Jullie wai4n zóó in de wolken met jullie suc
ces. dat je de brutaliteit hadt. myn oom een
afschrift van died schunnigen zwendel te
sturen!"
.Dat is een zeer ernstige beschuldiging." zei
inspecteur Feuillet bedenkelyk. „Y Bén niet
verantwoord, als Y die eenvoudig voor kennis
geving aanneem."
_t Getuigenis van een bediende, even seniel
als zyn meester!" smaalde Oakton. Myn ver
klaring tegen de zyne. dat t werkelyk om een
borgstelling ging! Als je met geen betere argu
menten aan weet te komen. Culllngwood. hoe
pel dan maar op!"
„jy blaast hoog van den toren. Oakton, en
toch weet Y dat je leelyk in den piepzak zit!
Jullie voelden al eenigen tyd nattigheid, je
wist dat t met de schuldbekentenis mis zou
loopen; daarom probeerden jullie voor alle
zekerheid maar de verzameling historische pre-
ciosa in de wacht te sleepen! Altyd beter een
half el dan een leege dop! Maar Y voorspelde
je. Oakton, dat Y ook de laatste en beslissende
ronde winnen zou, en Y heb woord gehouden."
„Kraai niet te vroeg victorie. Cullingwood!
'k Heb er méér uit den mast zien glyden op
't oogenbllk, dat ze dachten, de hand maar voor
't uitsteken te hebben, om de ham te grypen!”
Keith haalde onverschillig de schouders op.
„Van één ding heb Y jullie ten onrechte ver
dacht -r- van den zwendel met „De Glimlach van
Isis.” de imitatie, die Y destyds in Sir Malcolm’s
zyn leven nog al eens op zwart zaad, ’t Grootste
deel van zyn vermogen had hy op Roberta
Falkner vastgezet; daarby kwam de inee-
doogenlooze chantage van Chrtchton’s kant.
Toen. door den nood gedrongen, vatte hy 't
plan op, zyn historische preclosa te verkoopen
't Moet hem ontzaglijk veel stryd gekost hebben,
want hij was als een kind aan de collectie ge
hecht. Vóór hy ze van de hand deed, besloot hii
er Imitaties van te laten maken liever dien
schyn van een bezit, dan heelemaal niets. Ver
der dan met „De Glimlach van Isis” is ‘t niet
gekomen, 't Was hem ten slotte toch onmoge
lijk. de verzameling van de hand te doen, en
hy gaf er de voorkeur aan. nog soberder dan
een daglooner te leven. De dood moet een uit
komst voor hem zyn geweest.”
,,’t Interesseert me geen spaan. Cullingwood
Je gezwam hangt me de keel uit. Laat 't er by
biyven, of draai iets af. waarin we werkelyk
belang kunnen stellen."
.Dat heb Y voor *t laatst bewaard. Oakton
Nummer drie van 1 klaverblad ontbreekt on 't
appél. Eric Carline. Y Zal hem oversturen,
zorgvuldig in watten verpakt. Dit moeten jullie
goed in je oor knoopen als jullie t wagen,
in Londen of waar ook in Engeland terug te
komen, breng Y onherroepeiyk den zwendel
met Roberta Falkner aan 1 licht en jullie gaan
de noodige jaren den bak in Chrtchton, heeft
Sir Malcolm's verzameling voor een prikje. Zie
er den hoogsten prtjs van te maken. Voor de
rest moeten jullie maar denken: op regen volgt
zonneschijn of soms ook niet."
Na deze woorden stepte Culllngwood de
hotelkamer uit.
„Y Heb altyd beter met myn mond overweg
gekund, dan met de pen.” zei Culllngwood ver
ontschuldigend. „En Y heb er dezen keer nog
wel zóó myn best op gedaan! Als jy 't anders
hebben wilt, my een zorg! Dicteer dan maar!"
Chrtchton schudde X hoofd. „Niet noodig.”
Hy stak de verklaring in zyn portefeuille,
reikte Culllngwood een voorraad bankbiljetten,
then deze natelde en in orde bevond. Daarna
gaf Keith de cassette met de zoogenaamde
Imitaties aan Sybil.
„U zou me een groot genoegen doen, als u ze
?oor my wilde bewaren, tot we in ’t hotel zyn.”
„Ga je er mee leuren?" grinnikte Chrtchton.
•Xr is niet één gek, die voor de namaak hon
derd pond geven zal!"
..Toch niet. Over namaak gesproken daar
onder moet Y zeker ook de schuldbekentenis
**n myn oom rangschikken Chrichton?”
„Vraag niet naar den bekenden weg! Dat
heeft de rechter al uitgemaakt. Hy plukte je
*oo ongeveer alle veeren uit Je staart.”
»Y Denk niet, Chrichton. dat ’k den laatsten
December vóór middernacht op je stoep sta,
de honderd vyftig duizend pond plus rente
«it te tellen."
Boeft ook niet. Y Kom er met alle pleizier
?°or naar jou."
Chrichton. Een schuldbekentenis, die naar de
letter van de wet geannuleerd is, kan je niet
opnieuw invorderen.”
,Je ziet ze vliegen! Je bent dronken of gek!
Geen haar op myn hoofd heeft aan annuleeren
gedacht!”
Rn je hebt X met je handteekening be
krachtigd, op zegel! Nog niet zoo lang gele
den.”
Een
Chrichton
neerd
oogen
aanvankeiyk flauw, allengs sterker, totdat her
innering herkenning werd. Bloed stuwde in
wilden aandrang naar zyn gezicht, om onmid-
dellyk weer weg te vloeien en plaats te maken
voor doodelyke bleekheid.
,Jtj!” stootte hy op heeschen toon uit. ,jy
was X. die die.
Culllngwood had een gezegeld papier uit zyn
zak gehaald en tikte er mee op zyn linket
hand. „Napoleon Bonaparte." zei hy met een
glimlach. „Zonder twyfel zal je X een of andere
idiote verhaaltje in elkaar trachten te flan
sen, om de goegemeente te doen gelooven. dat
je onder bedreiging met een revolver een stuk
geteekend hebt, waarvan je den inhoud niet
kende maar daar tippelt niemand in. Je hand
teekening staat er onder <en, al kon ze beter,
de echtheid kan niet geloochend worden.
Woodford Chrichton. je wilde zwaar gokken,
zeker van te winnen. X Is anders geloopen; je
hebt zwaar verloren, en Y gun X je van harte."
Chrichton sprong zoo driftig op. dat zyn stoel
achterover viel. Schuim stond hem op den
mond; met gebalde vuisten kwam hy op Cul-
lingwood af. „Hier die «verklaringbralde hy.
.Moineau!” beval Feuillet.
De agent haalde de boeien te voorschyn en
watci w --
tervrees. Een heldensch werk kan dat
zyn: met Frits hebben wy meer dan een
jaar getobd, voor hy zonder tranen ih het oao
ging: thans is hy een waterrot. Wen dan ver
der de kinderen er aan. dat In de huiskamer
vuile handen- evenmin toegelaten zyn als vul*»
schoenen of iets dergeiyks. Maar ga v'raer:
geef hun een ontbyt. half of rjOg niet geheel
gekleed. Niet eten in pyama. geen ochtend
jasje aan de ontbyttefel, geen ongekamde na
ren. niet ongewasschen. Kleed de kleine kin
deren dadeiyk aan; het moet toch gedaan wor
den Een. der weinige keeren. dat ik lust ge
voelde een moeder een pak slaag toe te die
nen was. toen ik op een kouden winterdag
een kindje dat nog niet loopen kon met bloote
beentjes en zonder luier de modieuze och-
tendjas beschermde die deeltjes niet! over
het zeil zag krulpen, s morgens om elf uur.
terwyi dé kleine reeds vóór half a
grootere zus „op den vloer gezet
grooter broertje, ongeveer twee t
liep ook niet meer dan half gekleed rond. In
een huls waarvan slechts één kamer verwarmd
was. terwijl de gang, tusschen kamers en bui
tendeur. waarin de kinderen speelden, „om te
bevriezen" was. Het resultaat dezer .moeder
zorg" kweekt kinderen, die alleen in het leven
blyven. omdat geneeskundige hulp ook koste
loos te krygen is. Maar’s middags wanneer
de moeder met haar pukken uitging, dan was
document nog eens
jullie smerig compl<
een hulpeloozen bl
Malcolm voelde
hy dacht nie|
waarvan hy
had. In werl
der klaagde eens by my haar nood, omdat zij
haar vier kinderen niet eiken avond kon ba
den. want vier maal een teil warm water
kostte te veel.
Dat is larie. Niet dat het Jarmen van het
water te
waaraan dlkwyls
huisgezin-budget kan een extra uitgave van X>
paar kwartjes per week niet dragen; maar dat
daarom het baden vervallen moet, zie dAt is
larie „Wel moeder", antwoordde ik haar, „dan
stopt u er twee in de teil, en is deze te klein,
dan twee of drie of desnoods alle vier achter
elkaar.”
„In hetzelfde water.’ riep zy met afschuw
uit. zy bekeek my. alsof ik haar voorgesteld
had haar kinderen in modder en teer te baden,
toen ik kalm antwoordde: .Ja. in het zelfde
water.” Vol verontwaardiging keerde zy zich
af. en..„. omdat zy het vreeseiyk vond, vier,
kinderen achter elkaar tri hetzelfde water te
laten badenbaadt zy ze heelemaal niet.
Ik meen dit werkelyk. Ik zie er geen been
in. dat vier kleine kinderen in hetzelfde water
baden. Zijn ze werkelyk vuil, bijvoorbeeld na
een dag in het zand, hebben zy dus door het
spelen zwarte gezichten en voeten gekregen ■«-
de hatlden van spelende kinderen zyn in nor
malen doen „als roet’’ -- laat zij de kinderen
zich dan eerst in een waschbakje van dit vuil
ontdoen en. ze baadt ze daarna Zindelijk
heid by en van kleine kinderen wordt meestal
„Op dezen leeftyd heeft men een sterke ge
zondheid. Onze jonge vriend zal dit zeker te
boven komen. Vooral als hy merkt, dat het ge
lukt is. Zoo jongen, hoe voel je je nu?”
Fred keek met groote, angstige oogen om zich
heen Voor de tweede maal ontwaakte hy uit
een bewusteloosheidTwee mannen en een
vrouw keken op het bed neer, waarin hy lag....
De vrouw weende. Fred keek haar aan.
„Tranen van vreugde myn jongen,” zéi de
vrouw. „Ik ben d» moeder en myn zoontje is
door het serum gered. Dat God je moge zegenen."
„Dus.... dus zyn we op tyd gekomen?’’
De grootste -an de twee mannen antwoordde:
„Precies op tyd! Een half uur geleden is het
serum toegediend en het is zeker, dat de jongen
zal genezen. Daar sta ik als dokter borg voor.”
„Wat een geluk. Maar het is niet aan my.
maar aan dien heer daar te danken, dat we op
tyd gekomen zyn,” sprak Fred.
„Geen kwestie van Als jy me niet gezegd had.
waarvoor je onderweg was. dan zou ik je ge
woon in m’n auto naar het eerstvolgend dorp
hebben gereden. En het kind zou verloren ge
weest zyn.”
.Maar hoe hebt u het adres kunnen vinden*"
vroeg Fred, die zich ineens alles weer herinnerde.
waarop je hebt aangetoond, dat je werkelyk
groote offers kunt brengen voor je mede
menschen."
,Jiu, dan hoop ik, dat God my daar spoedig
voor in de gelegenheid zal willen stellen.”
De radio ging door met het uitzenden van
muziek. De dokter sloot zyn oogen om beter te
kunnen luisteren en Fred genoot ook van de
prachtige klanken, die door den aether klonken.
Plotseling, midden in een prachtige sonate van
Mozart werd de muziek afgebroken en de stem
van den omroeper klonk:
Hoe lang hy daar gelegen had. zou hy onmo-
gelyk kunnen zeggen.
Plotseling hoorde hy een stem boven zich
„Welk serum?” werd er gevraagd.
Fred keek op. Er stond iemand over hem ge
bogen en iets verder zag Fred als in een schim
een auto staan.
„In den schhnwerper van m’n auto zag ik je
hier liggen,” sprak de heer. .Je kan hier nog
niet lang gelegen hebben.”
En plotseling schoot Fred alles weer te binnen.
De radio.-... het serum.... de zieke in A....
.Een auto? Hebt U een auto.” riep Fred uit
terwyi hy trachtte zich op te richten. „O, maar
dan kunt u helpen, meneer. U kunt in tien mi
nuten in A. zyn. Ik heb hier een serum, dat
daar heel, heel spoedig noodig is. Het adres van
den zieke is.O myn hoofdIs.O, wat
een ramp.Ik herinner het me niet meer.
„Laat dat maar jongen." sprak de heer on-
middeliyk. „Ik, breng je direct naar A. en daar
zullen we wel verder informeeren. Kun jeop
staan?"
Fred probeerde het. Hy bleek een bloedende,
diepe hoofdwonde opgeloopen te hebben en ge
steund door den heer kon hy zich naar den
auto begeven.
„Wat moet X zyn?” vroeg de inspecteur
scherp. „Naar X bureau? Dan zal Y zorgen, dat
u aan de Justitie van uw land wordt uitgeleverd!
Kies en doe X gauw!”
Woodford Chrichon wankelde naar de tafel
terug. Hy zette zyn stoel overeind en ging zit
ten, X hoofd in de handen.
Inspecteur Feuillet keek Culllngwood aan.
„U doet 4>eter. nu maar te gaan en de dame
mee te nemen.”
Keith bewoog zich niet. „X Stuk is uit/ in
specteur op de apotheose na.”
„Schiet dan op als X u blieft!"
„Y Wil den heeren alleen nog aan X vastend
brengen, dat hun misdadig spel me tot/in alle
bijzonderheden bekend is. dank zy J«ies. een
ouden bediende van myn overleden
„Welzoo!” lachte Oakton brutaal,
loofde als een zoete jongen alles, wa
je oor smoesde?”
erdohderde hem.
looipng van hon-
Jf Zn de bajes. Hy
loste X probleem op. waar ik mé tevergeefs suf
op piekerde. Jullie tweeën.
ton, maakten gebruik van
dat myn oom den laatsten
zyn volle verstand was
voerde X plan uit, omdat
Manor ontzegd was. Chrii
Wheterell, diende zich
Roberta Falkner, die. n:
loog, zich aan een ernst'.
schuldig had gemaaktCen in verzekerde bewa
ring gesteld zou worijen. tenzy hy zich bereid
verklaarde tot borgstelling van tien duizend
pond. Daar Roberta minderjarig was. moest ze
zyn handteekening
notaris Hulbert te/
X stuk voor. Oalrt
het duo „om door een ringetje te halen.” Dat
de moeder zich den ganschen dag het vuur uit
de sloffen werkte, was niet te ontkennen; zy
had alleen geen begrip van orde en zindelyk
held.
Laat kinderen zich flink leeren wasschen.
Begin met hen zelf te laten „knoeien", zooals
het heeriyke spel met een bakje water heet.
Het wasschen «toch moet gebeuren in ruim wa
ter. geen punt-van-een-natten-handdoek-veea-
Jes; niet wasschen met alle kleeren aan. niet
een gewasschen hals als X summum van zin
delijkheid beschouwen: wasch hen flink van
boven tot onder. Flink nat alles en stevig af
drogen. Ijskoud water Is niet noodig. ik houd
niet van zulke quasl-spartaansche-overdreven-
heden. doch warm water Is evenzeer uit den
booze Regel het water naar het weer, doch
laat het steeds frisch zyn. Houd ook 's avonds
de gewoonte aan. altyd flink te wasschen: vol
ledig. zeker evenveel en even grondig als des
morgejis.
Wanneer geen badkuip of teil aanwezig is,
doet u het zonder dat; ook hebben niet alle
moeders ’s avonds tyd voor een complete
.groote schoonmaak”, maar. wees niet te
met een straaltje water over de han-
een handdoek veeg Je langs de lippen.
Flink wasschen duurt niet langer dan n paar
minuten enwanneer de gewoonte e nmaal
aangewend is. kan men er niet meer buiten.
En dan. zet de kroon op het werk door veel
schoone kleeren te gevéh. Vooral bij kleine
kinderen is daartegen niet het minste bezwaar.
Is de linnenkast goed gevuld, verschoon
eiken dag. zyn de kleeren schaarscher,
hun twee, drie keer per week een heel schoon
stelletje. Om de twee of drie dagen een kln-
derwaschje doen, gaat tusschen X andere werk
door, vooral omdat de onderkleertjes na twee
of drie dagen gebruik niet „vuil” zyn. En bui
tendien wordt de weekwasch er door verlicht.
Vooral ook kousen, nachtkleertjes en dergelU-
ke niet te vergeten. Laat het kind zich
maal daags „heelemaal helder en frisch
len” van onder tot boven en na een paar maan
den .Is" hy helder. Ieder naar zyn aard, ter
wijl de zindeiykbeid niet behoeft te ontaarden
In pietepeutlge zachtheid, lafheid of melsjes-
achtlgheid <by jongens). Myn spruiten byvoor-
beeld houden dikwyis wedstryd in het zwart
maken van eikaars gezicht, sandgleten in el
kanders nek. of pootje baden in een kuiljj»
in den tuin, waarin zy tevoren een speeleih-
mertje water leegden, zy „eten” soms aarde
en het verlies, waarin ik my. toen de omstan
digheden moeliyker werdén, het moeliykst kon
schikken, was dat van den tuin. Hoewel deze
my minstens een uur extra werk per dag -be
zorgde. De kinderen .aten" werkelyk zand of
aarde. Maar. met vuile nagels aan tafel
komen weigerde Keesje byvoorbeeld beslist
Juun zou het feit laten passeeren en doen als
of hy niets zag. maar aan Kees mag niet het
minste haperen. Zindelykheld. helderheid is
hem tot een gewoonte geworden, waarvan het
hem moeite kost af te wyken. En dAArheen
moeten wy met onze opvoeding tot zindelyk
held.
Geloof my. wanneer kind of volwassene
zich nooit anders dan met glimmend gepoet
ste schoenen laat zien, is dit geen gevolg van
drillen of een gllmmende-schoenen-ziekte,
neen, de eigenaar voelt zich van onder tot
boven helder en frisch en voelt dat ongepoet
ste schoenen daarmee zouden „vloeken."
Over hygiëne praten wy vandaag niet. Al
leen over gewone Hollandsche zilfaeiykheid
van en met kinderen Deze kost geen geld, al
leen een beetje tyd. wat moeite, een beetje
helder inzicht, maar vooral stipte regel
maat. Eiken dag weer, jaar in. jaar uit.
