ZKctc&faal can den daq
H
H
De luchtroovers
Hoitika
van
l uto
Vraagstukken rond de
Dienstplichtwet
I
I
I
Antwoord
or
J
HOLLAND OF
NEDERLAND?
l»
Tegenstrijdigheden
in de Memorie van
1
I
I
DONDERDAG 15 JUNI 1939
4
i
tdU
I
DE
ZILVEREN/’
Veelzijdige kennismaking
met ons land
Het schilderij
1
I
I
I
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ft.
(Van een militairen medewerker)
tot
agent
eet te
en
aardige
HERMAN KRAMER
het
had
later zat Hempel weer in de
gekleed.
Den
M
tWurat vervolgd.)
«a
H-ni'
nou-
lich-
bQ vevflea van aan hand,
een root af aan oog.
landsverdediging
geldt
veel
haar
Het leven is gecompliceerd
En dikwijls vol gevaren,
iwsta
s het
ache
nog
end,
igen
ee
rden
- ai
ran
at*
Maar
plotseling
het
door
A. Hruschka
’hoort
sen u
men
:h
nkrifk
at da
dt er
■eltjk-
wet
elei-
F-
Ms-
egs-
nder
eren
dlgd
oee*
r te
ne«
Mt-
ron*
•olie
ten.
den
va-
uit-
ob*
fKBDJUg
f^-
mden
alten
altijd
van
cao*
bü-
t; en
neer
t on.
con-
n do
teert
wet'
meer
dox
iemand kan twee hoeren dienen.
I Alle hoeren moeten God dienen.
et financieele vraagstuk dient
van twee kanten te worden bekeken.
De huidige regeling eischte door de
omstandigheden gedwongen tot tweemaal toe
Ze ontdekten nu een ruw in elkaar getimmerd houten gebouw,
liepen met de anderen naar binnen en zagen schijnwerpers, film
toestellen en nog veel meer verkleede lui. „We worden nog be
roemd, wat ik je brom," zei Piet en nam netjes zUn steek at
voor een dame, op een ezel gezeten.
was Zelfs toen de schemering was ingevallen,
bleef ze daar roerloos zitten.
Eensklaps werd haar aandacht getrokken door
twee mannen, die in een portiek aan den over
kant treuzelden, alsof ae ergens op wachtten. Ja,
waar wachtten ze op? En daar zag ze ook Giggs,
die haar eigen portiekje, maar dan rechts na
derde en binnenging. En een oogenblik later zag
ze de twee mannen weer, die nu de straat over
staken en verdwenen langs den weg. dien Giggs
genomen had.
Haar gedachten gingen weer naar het schil
derij. toen ze p'otseling een gesmoorden kreet
van Giggs hoorde in de kamer naast de hare,
gevolgd door gedmlsch en lawaai. Ze begreep
dadelijk wat er aan de hand was. Die kerels
voornamelijk
en den
woedend. Blijkbaar had het
van gisteren Meller-Bernsteln
gedwongen, zich uit de voeten te maken ten
einde niet meer door zijn zuster worden las
tig gevallen.
ichtlasn
IIIIIU
11
i. 1
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiif
De dikke man met de hemdsmouwen liep als een dolle heen
en weer. „De schurken, de schurken," brulde hij telkens. „Tegen
wie zou hij zoo te keer gaan?" vroeg Piet. „Het idiote
jongetje,” gilde de man, „waar is het idiote joch?" „Present,
kapitein," oei Piet en salueerde deftig.
Die komen nu en dan ook voor
Waar z'eertijds heel niet waren.
Een nieuw, en waarlijk groot gevaar
Kwam Nederland bedreigen,
Men houdt het graag een beetje stü.
Maar 'k kan nu niet meer zwijgen:
De Colorado-kever toch
Is hier en daar verschenen.
Een diertje, dat funester is
Dan u wellicht zoudt meenen.
't Is niet alleen dat ze bij ons
d'Aardappeloogst bederven.
Ze doen ons op exportgebied
Een slechten naam verwerven.
Veel landen gaan hermetisch dient
Als ze van kevers hooren.
Nu wordt door 't spuiten van vergif
't Gevaar misschien bezworen,
Maar dat heeft óók een kwade kans.
Die iedereen moet weten:
Wanneer ge niet goed spoelt en wascht.
Krijgt ge vergif in 't eten!
't Is best dat wij. bij zulk een kwaal,
Ons tot den strijd aangorden.
Maar laat, door onvoorzichtigheid.
Niet 't middel irger worden.'
ATT T7 A op dit blad Zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen w-s ex btf levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door bfl een or<eval met T“* F*
vl «i jf\, yy IM IN Fa ij ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen F f O\Ze“ verlies van beide armen, beide beenen of beide oogen F f Ox/e" doodelijken afloop F ZdüUa^
<y
een buitengewone oproeping Deze maatregelen
hebben ons schatten gekost. Dit sal ongetwij
feld ook een van de redenen sjjn, waarom de
Regeering de bestaande regeling verder onaan
vaardbaar acht. Doch het zijn Juist dese krach
tige financieele stooten, die ons huiverig ma
ken voor de afdoende oplossing van dit inge
wikkelde vraagstuk. Het voorkomen van dese
financieele stooten geeft de gelegenheid de be
hoeften te overzien en de staatshuishouding
daarnaar te regelen. Ook hierin voorziet het
wetsontwerp niet, omdat de te nemen maat
regelen wederom afhankelijk worden gemaakt
van het buitenland.
Ook het terugroepen van lichtingen zal plot
selinge hooge koeten met zich brengen. Prin
cipieel vermeenen wjj hierin weinig verschil te
zien met de buitengewone oproepingen van
thans.
Tot slot nog de uitvoering:
Wjj geven gaarne toe, dat de door one be
doelde en in ons blad uitvoerig uiteengezette
verbeteringen niet onmlddeliyk uitvoerbaar zijn.
Met conUngentsultbreiding gaan vraagstukken
van kadervoorziening en legering gepaard
Als voorloopige maatregel zouden de thans
onder de wapenen geroepen eenheden door
verlenging van den eersten oefenlngstyd kun
nen worden afgelost. Dit sou ten hoogste Mn
A twee jaar mogen duren.
Uit het voorgaande blijkt wel, dat we dan
gedurende dat jaar door verzwakking van onze
grens- en kustdekklng eenig risico loopen. Wjj
sullen ons hierbij echter moeten troosten met
de gedachte, dat elk leger hetwelk in reorgani
satie is. risico's moet aanvaarden. Zulks heb
ben reeds zoovele legers in den loop der eeuwen
moeten ervaren. Dat is nu eenmaal niet te
vermijden, als men wacht tot de ..periculen
claer voor oogen comen
trachtte zü hem aan de telefoon te krijgen.
Haar laatste stuivers offerde zij er voor op,
om in de herberg „De Zwaan” het toestel te
mogen gebruiken. Ook ditmaal kin z|j hem niet
vermurwen.
Ottert liever dan een uur
Dan uw verdren levensdu
Zooals hij lederen dag deed, zat de oude Giggs,
die er uitzag alsof hij met zn kleeren aan ge
slapen had. dien ochtend tegen half acht te
ontbijten met een oudbakken broodje en een kop
koffie. Hij bewoonde een armoedige kamer in
een der huurkazernes van Boston. Een kwartier
later klopte hij aan bij de oude dame, die naast
hem woonde. Toen ze open deed, zag hij. dat ze
al had Ingepakt en haar uitgaanskleeren droeg,
ofschoon ze pas den volgenden morgen zou ver
trekken.
„Ik kom u even goeden dag aeggen en wensch
u t beste, mevrouw Bonner." zei Giggs, terwijl
hij begeerlg achter in de kamer keek.
De oude dame begreep direct wat hij Wilde
HU sprak met haar om te zien of er niets van
z'n gading was Er scheen echter niets te zijn
Er stonden alleen de kale meubels, die niet van
haar waren, en er hing nog Mn schilderU. haar
eigendom Ze zag hem naar het schilderU kyken
HU begreep, dat dit haar toebehoorde En op dit
oogenblik had mevrouw Bonner een hekel aan
hem. zooals iedereen in de groote huurkazerne
een hekel aan hem had Ze geloofde echter niet
aan de verhalen, die over Giggs in omloop wa
ren; dat hU een rUke vrek was. die ergens in z'n
kamer een vermogen had verstopt Maar ze had
een hekel aan hem. omdat hU was wie hU was.
en omdat hU nog nooit een woord tegen haar
gesproken had in al die jaren, dat ze in X groote
portaal naast elkander hadden gewoond Ze had
een hekel aan hem. omdat hy nu kwasi-vriende-
lUk deed, in de hoop, dat er bü haar tets te
halen viel.
En juist omdat ze een hekel aan hem had,
deed ze wat ze deed. Ze wierp er alle droomen
mee van zich af. die ze ooit had gekoesterd en
vertrapte ze in de goot. Mevrouw Bonner gaf
hem het schilderU. haar mooie schilderU. dat ze
heel haar leven zoo hoog op prUs had gesteld,
gaf ze aan dien vlezen.'ouden vogelverschrikker
aan dien vrekkigen Giggs
„X Is *en aardige schilderU.” prees Giggs, en
taxeerde onderwijl met begeerigen blik het
kunstvoorwerp „D'r zit een flinke, stevige lUst
om.”
.Ja. 't is een goede lUst,” zet de oude dame
rustig. ..Dag mUnheer Glggs
En terwUl de auto van Sperber-Eck, die hem
in de laatste dagen onschatbare diensten bewe
zen had. over den weg suisde, trokken al de
gebeurtenissen en teleurstellingen der laatste
week nog eens als een film van hoog-dramatl-
sche spaninng het oog van zUn geest voorbü
Na zUn onderhoud met Poldi Wieser was hU
onmlddeliyk in het Lieberhartstal Alma Loblng
gaan opzoeken.
Een vrouw op jaren, zwak, teringachtig,
schamel gekleed, kwam hem tegemoet. Nauwe
lijks waren er een paar zinnen gewisseld, of
Hempel was overtuigd, dat hU inderdaad Mel-
»«n
woord
f*™1 dé kerel onmlddeliyk de vlucht zou
Men had mct een buitengewoon sluw
Misdadiger van beroep te doen.
beginsel zyn venwi
grondslag vormen. Welnu, hiervan uitgaande.
zUn ook de sociale voordeelen van het wets
ontwerp ver te zoeken. Immers door het aan
de grens en kust plaatsen van de jongste twee
lichtingen, worden deze aan het Veldleger ont
trokken. Wil men het Veldleger op sterkte hou
den, dan moeten Indien het huidige con
tingent wordt gehandhaafd hieraan dus weer
twee oudere lichtingen worden toegevoegd, zoo-
dat by een algemeene mobilisatie het sociale
leven nog meer wordt ontwricht, nog meer
oudere gezinshoofden en onmisbaren aan het
maatschappelUk leven worden onttrokken. Het
is al erg genoeg. En dit terwyi zeer vele jonge
ren dan nog aan hun eerste oefening moeten
beginnen, Indien zü althans onmiddellUk zou
den worden opgeroepen.
Conclusie: indien de huidige toestand zich
zou herhalen, is het wetsontwerp een sociaal
voordeel. Bü een algemeene mobilisatie is het
echter een ernstig sociaal nadeel. Alleen het
laatste mag tot grondslag dienen.
Toen ze weer bij >wam. lag ze op haar eigen
bed en een politie-agent zat naast haar. En ze
hoorde een heer, die er uitzag als een dokter,
zeggen
..Ze komt ai weer bU- 't Is een lichte hersen
schudding. Ze zal wel gauw weer opknappen
De belde mannen schenep met eerbied en be
wondering naar haar te kijken.
„U bent een kranig vrouwtje,” zei de agent en
keek lachend op haar neer.
Ze lag naar hen te staren. Ze begreep, dat de
oude Giggs dood was en dat zy zelf aan den
dood was ontsnapt. Haar hoofd deed haar pUn.
En zelfs toen de agent haar het schilderU toe
reikte. zweeg se.
„Glggs heeft ons nog juist kunnen zeggen, dat
dit van u was.” zei de agent. „X Had waarde,"
zei hy „HU had het veilig voor u bewaard."
Haar handen bewogen zich llefkoocend op en
neer langs het schilderU. zooals in vroegere
jaren. Maar er was iets aan veranderd. Ze hield
het omhoog en zag wat het was. Giggs had er
een nieuw, stevig stuk karton achterop gespU-
kerd Ze was er onaangenaam door getroffen Ze
vond, dat hU dat niet had moeten doen. HU had
niet moeten knoeien aan haar schilderU.
„Ja. X is van mU.” zei ze „en als u me een
wenscht zou zyn om de naar huis gezonden
lichting weer terug te roepen (te „mobillsee-
ren'v what is in a name), of na eenige maan
den indien de lichting voldoende is geoefend
den oefentUd te verlengen.
Meermalen werd op deze plaats betoogd, dat
troepen, welke niet permanent aanwezig zUn,
tegen strategische overvallen buiten rekening
moeten blUven. Het onder de wapenen roepen
der vertrokken lichtingen kost toch met
overwegen mee tenminste 2 maal 24 uur.
Conclusie: de voorgenomen wUziging in de
dienstplichtwet brengt ons ten opzichte der
nationale veiligheid en {>araatheid geen stap
verder. tenzU de regeering aan het begrip ..als
het noodig is" een absoluut permanent karak
ter geeft, doch dit is in de memorie zeker niet
te lezen. En dan nog bluft de manskracht
zooals straks zal blUken achter bU het on
der de huidige omstandigheden bereikbare.
Het sociale vraagstuk is van niet
minder belang. Ongetwyfeld is het beginsel van
het wetsontwerp om alleen jonge krachten in
de grens- en kustbeveillglng te brengen een
belangrUka vooruitgang, doch alleen indien
deze beveiliging geruimen tUd moet worden ge
handhaafd, zonder dat zij gevolgd wordt door
een algepieene mobilisatie. Reeds eerder merk
ten wU op. dat langzamerhand de Indruk wordt
gevestigd, alsof onze landsverdediging uitslui
tend afhangt van de grens- en kustbeveillglng,
instede dat deze een dekking van onze mobi
lisatie is. De grondslag moet toch zUn, dat een
dreiging de algemeene mobilisatie tot gevolg
heeft. BUkomende onvoorziene omstandig
heden, zooals we .thans beleven, moeten in dit
doch mogen nimmer den
waren Glggs na
gegaan en had
den hem Overval
len en ze door-
sochten z'n ka
tner in dat groote
huis. want ze
dachten, dat hU
daar veel geld verborgen had.
Mevrouw Bonner was geen heldin en ze had
een hekel aan Glggs. maar ze kende haar plicht
en begreep wat ze doen moest Luidkeels om
hulp, om de politie roepend, stak ze het portaal
over Ze zag de kerels door de open deur van
Glggs. ze zag de matrassen aan stukken gesne
den. de laden van de waschtafel open staan en
>e zag ook den ouden Glggs op den grond lig
gen HU leefde nog en herkende haar HU be
greep. dat ze hem wilde helpen En daarna zag
ze niets meer Een slag op haar hoofd veld*'
haar neer en ze verloor het bewustzUn.
Wanneer wy in staat zouden zUn de Jaariyk-
sche defensiebegrooting op grond van rede.Uk
te stellen eischen te becUferen. dan zou zy on
getwyfeld een schrille tegenstelling vormen met
de cyfers der jaren die achter ons liggen.
Als we daarby echter bedenken, dat wy in
die jaren onze landsverdediging sehandeiyk
hebben verwaarloosd, dan geldt slechts het
,jnea culpa”.
Het militaire vraagstuk
plezier wilt doen, haalt u dan dat bordpapier
er af.”
De agent had respect voor de oude dame. HU
zou dus haar zin maar doen, haalde z'n mes
voor den dag en begon het karton los te werken.
Ze keek naar z'n werk, maar X meest naar den
officier, naar den groenen heuvel en naar het
landhuis.
„Wel allemachtig!" riep de
groote oogen op
HU kon haast niet gelooven. wat hy daar zag;
uit de schuilplaats, waarin Glggs ze geborgen
had. dwarrelden talryke briefjes van 1000 dol
lars in den schoot der oude vrouw.
Silas Hempel verliet Alma Loblng na haar
om te beginnen wat geld te hebben gegeven,
en met de belofte, haar spoedig een onderkomen
in een gesticht voor teringleiders of in een
sanatorium te zullen verschaffen.
Vervolgens ging hy in de MArzstrassc vrouw
Kurzreiter opzoeken. Deze liet zich over haar
huurder „Karl Bemstein" niet minder gunstig
uit als juffrouw Mayer over „Otto Meller.”
„Karl Bernstein” was dien morgen
vertrokken. Men had hem telegra
fisch het overiyden van zUn te Klagenfurt
wonenden vader gemeld; hy was toen onmida
deliyk naar die stad vertrokken, om zUn oude
moeder ter zyde te staan en zyn vaders handel
in koloniale waren over te nemen. TocmhU het
huis verliet droeg hy een sportcostuum en daar
over een lederen jas.
Vrouw Kurzreiter had het telegram geden
en het zel^ haar huurder gebracht; maar tot
haar leedwezen had zy er niet aan gedacht
naar de plaats van herkomst te zien.
Hempel was
telefoongesprek
is te om
vangrijk om het hier volledig te kunnen be
spreken. Bovendien zUn onze lezers in voorgaan
de artikelen daaromtrent reeds uitgebreid in
gelicht.
WU zullen ons hier bepalen tot het kort
samenvatten van de hoofdiynen van het wets
ontwerp.
Met de in het ontwerp voorgestelde verlen
ging van den diensttud indien deze zou
worden toegepast kan bü handhaving van
het huidige contingent nimmer de sterkte
worden bereikt, welke thans aanwezig is en als
een minimum moet worden beschouwd. Naast
de ve/lenglng van den eersten oefenlngstyd zal
dus bovendien een oproeping van oudere troe
pen moeten plaats vinden. Een verlenging van
den eersten oefenlngstyd schept daarnaast niet
de mogeiykheid het benoodigde en thans aan
wezige aantal eenheden te vormen, doch kan
alleen leiden tot het versterken van de ook
thans in normale omstandigheden aanwezige
grensbataljons. Dit geeft aanleiding tot een niet
te aanvaarden uiteenrekking van deze bataljons,
waardoor de bevelvoering practise!) onmogelUk
wordt. Wil men het benoodigde aantal eenhe
den handhaven, dan moeten deze in normale
omstandigheden worden gevormd.
Aan het Veldleger wordt met deze wets-
wyziglng de noodzakeiyke verjonging—on
den. Door de toevoeging van nog oudere
tlngen wordt de qualitelt van het veldleger
het belangrykste orgaan voor de landsverdedi
ging zelfs geringer.
De groote bezwaren, welke aan de mobilisa
tie van het huidige oorlogsleger zUn verbonden,
omdat de onderdeelen daarvan vrUwel alle by
mobilisatie nog moeten worden gevormd, wor
den door dit voorstel-wetswyziging niet onder
vangen. Het beperkte contingent met zyn grove
onblliykheden wordt onveranderd gelaten.
Conclusie: het door ons volk gestelde doel
kan alleen worden bereikt door een maximale
verhooging van het contingent. Alleen hierdoor
kunnen wy verloot worden van de telkens te-
rugkeerende moreele, financieele en sociale
schokken.
De auto zette zich «’eer in beweging Toen
Wen zich op eenigen afstand van den „Bruinen
®eer” bevond, rep Hempel den chauffeur toe:
Naar het politiebureau!
Daar hield de auto vyf minuten stil Silas
Hempel was binnengesneld en had naar den
dienstdoenden beambte gevraagd. Hy legiti
meerde zich en verzocht den beambte, onver
wijld twee agenten in civiel naar den „Brui
den Beer” te zenden, zy moesten daar hun
intrek nemen en kamer no. 5 scherp in het
®og houden. Zoodra de man. die als .Fred Til
ler, bankdirecteur te Weenen”, de kamer had
P^uurd, zich liet zien, moest hy onverwyid en
“Ots alle verzet gevangen genomen en opge
sloten worden.
waard en de waardin mochten er niets
weten; anders zouden zU zich door een
of een blik kunnen verzaden, in welk
de vlucht
■w w- -v hebben meermalen uiteengezet, dat
\A/ het bezit van ons land zoowel aan de
Westersche, als aan de Centrale Sta
ten van Europa, in geval van een West-Euro-
peesch conflict, belangryke voordeelen kan
bieden.
Nu zegt de memorie, dat door een eventueel
nadienen van hen, die den eersten oefentyd
van 11 maanden achter den rug hebben, in dit
opzicht een moeiiyk te overschatten verbetering
in de grens- en kustbeveillglng wordt verkre
gen, telkenmale wanneer dit noodig mocht
blUken. wy hebben getracht naar die verbete
ring te zoeken, doch konden haar niet ont
dekken.
Onder normale omstandigheden zal de toe
stand bü de grens- en kustverdediging blyven
zooals hy onder normale omstandigheden sedert
korten tyd was. D.w.z. een kern van beveiliging
die absoluut te gering wordt geacht, met het
gevaar, dat elke maatregel om dit te herzien
te laat komt.
Heeft de historie ons dan niets geleerd?
De bezetting van het RUnland! Een volkomen
verrassing
De annexatie van Oostenryk! Een donder
slag by helderen hemel!
De bezetting van TsjechiëEen overrömpeling
De landing in Albanië! Een surprise voor de
lunch!
Wy voelen er weinig voor, om te ervaren, dat
er over zee of over land ook zulk een surprise
op onze ontbyt- of lunchtafel is gewaald, ter-
wyi men aan X overwegen is of het niet ge-
ler’s zuster, de eenige overlevende van zyn vüf
andere broers en zusters, voor zich had.
Vrouw Loblng verkeerde in verschrikkeiyke,
hopelooze ellende en was. niet zonder redenen,
verbitterd op haar broer. Een paar vrlendeiyke
woorden en de verzekering, dat het haar
voortaan aan niets zou ontbreken, waren vol
doende om Alma Loblng tot oprechte, volledige
verklaringen te brengen.
Haar broer, zei ze, was altyd een valsch.
laag, boosaardig karakter geweest; zUn familie,
die aanvankelUk groote verwachtingen op hem
had gebouwd, had hU niets dan zorg, teleurstel
ling en kommer gebaard.
Na zekere fouten te hebben begaan die men
hem om de wille van zyn Jeugdigen leeftyd
vergaf, kwam hy. twintig jaar oud, in ernstig
conflict met de wet.
HU was toen beambte by een bank, stal een
groot bedrag uit de kas en wierp de schuld
op den kassier. Doch er werd een instructie
tegen hem geopend en hy maakte zich uit de
voeten.
TWee Jaar later maakte hy zich in Duitsch-
land medeplichtig aan verscheidene groote
Juweelendiefstallen en vluchte toen met zyn
buit naar Amerika.
Eenige jaren later kwam hy onder een
vreemden naam weer opduiken te Weenen. HU
zocht toen zyn zuster Alma op, speelde den
grooten heer en gaf haar en haar man, een
schrynwerker. herhaaldeiyk geld. Waar hy dat
Wmdaan haalde, en waarvan hy leefde zei hy
niet en hy wilde ook niet zeggen, waar hy
woonde. Op zekeren avond de zwager was
^IIIIIIIIIHHtt STAATSVIJAND^
niet langer in het sanatorium blyven en zoo
verviel zy tot diepe ellende.
Nu had Alma een paar dagen geleden in
een net gekleed voorbyganger haar broer her
kend, van wien zü sinds jaren niet meet
gehoord.
Hoewel hy nog al veel verouderd was, vooral
zyn donkere huidskleur, had zy hem bü den
eersten aanbllk met zekerheid herkend aan
zün eigenaardige beweging. Bovendien liet een
moedervlek achter het linkeroor niet den min
sten twyfel over, dat hy inderdaad haar ver
dwenen broer Otto was. Niet weinig verheugd
en vol hoop, dat haar bittere nood nu gelenigd
zou worden, sprak zy hem aan.
Maar hy wees haar barsch af en beweerde,
haar niet te kennen, nooit een zuster gehad te
hebben.
Om althans te weten te komen, waar hy ver
bleef. volgde zy hem op eenigen afstand, zon
der dat hy het bemerkte. Wellicht schaamde
hy zich ever haar, omdat zy Ms een bedelares
was gekleed, en wilde hy haar daarom op
straat niet kennen
volgenden dag ging zy hem opzoeken
in de door hem gehuurde kamer. •Wederom
was hy zeer barsch voor aün zuster; hy ver
klaarde, zich niet met vreemd bedelvolk te
willen ophouden, en hy dreigde haar met de
politie, voor het geval zy hem verder nog zou
lastig vallen.
Alma Lobins verstoutte zich niet haar be
zoek te herhalen, maar tweemaal schreef zy
haar broer en smeekte nederig om hulp De
brieven kwamen terug als „Geweigerd”. Toen
En het arrestatiebevel? vroeg de beambte,
een nog jonge man.
Ik heb er geen, maar dat komt er niet
op aan. Ik ben voor alles verantwoordeiyk.
en mün naam zal u wel in zooverre bekend zün,
dat u er u op moogt verlaten. Trouwens, mate
riaal tegen den man is er in overvloed. Hy
heeft talryke inbraken, drie moorden en min
stens een dozUn valsche identiteitsverklaringen
op zün geweten. Dat is voldoende dunkt my.
Goeden avond.
Een minuut
auto.
Naar Sperber-Eck. Marbler en haal uit de
machine alles, wat zü geven kan. Ik zal geen
rust hebben vóórdat we thuis zyn.
De auto vloog verder.
Silas Hempel leunde uitgeput in een hoek
en sloot de oogen. Maar hy kon niet slapen;
al te zeer voelde hy, dat de beslissing, op han
den was.
tUdstlp
teerde."
Eenige leden van de bende werden gear
resteerd. zy gaven den naam van Alma's broer
op en verrieden tevens, dat de organisatie te
Beriyn een eigen bureau had. dat zich uitslui
tend met het maken van valsche Identiteitspa
pieren ten behoeVe van de leden bezighield.
Van toen af hoorde Alma Loblng niets meer
van haar broer, en zulks deed haar vermoeden,
dat hy zich óf nog in Amerika bevond, óf over
leden was.
Haar ouders, haar zusters en haar andere
broers waren dood, en twee jaar geleden had
zü ook haar man verloren, die lang had ge
sukkeld en haar niets dan schulden naliet. De
weduwe had geen middelen van bestaan. In den
beginne verdiende zü nog een stuk brood met
wasschen, naaien, enz. maar de ziekte, waaraan
haar man gestorven was tering had ook
haar aangetast en maakte haar al spoedig onbe
kwaam voor eenig werk van betMkenls. Daar
zU door de dokters was opgegeven, mocht >U
Eenige oogenblikken later zat Giggs, met de
knip op den binnenkant van de deur, op z’n ka
mer. en genoot van X gezicht op de mooie, ver
gulde lUst. En zU. de oude mevrouw Bonner,
ging morgen naar X oude vrouwenhuis. X Kon
niet anders. Want 73 jaar was ze en dus te oud
om te werken en trotsch te zyn Maar voor X
oude vrouwenhuis is 73 een ideaal
Ze ging in haar kamer bij X venster zitten,
zooals ze er de heele week al gezeten had. met
haar beenige. afgewerkte handen in d'r schoot.
Ze keek niet naar den donkeren rechthoek op
den muur, waar X schilderU had gehangen. Ze
had in dat^chlldery geloofd, maar dat was al
jaren geledAgg ze had er in geloofd, zooals men
in den dageraad gelooft, als X nog donker om
Je heen is. Ze begreep nu. dat dit onzinnig van
haar geweest was. X Was een symbool geweest.
Op het schilderU reed een officier met een dame
naar een landhuis, dat op een groenen heuvel
stond
Toen de oude dame nog jong was. had ze het
schilderU mooi gevonden, vanwege den kramgen
officier. Later had ze X mooi gevonden om den
groenen heuvel en om het landhuis En nu ging
ze naar het oude vrouwenhuis en het schilderU,
met alles er op wat ae jaren lang zoo mooi ge
vonden had, was weg, in X bezit van dien hate-
lyken Glggs
Den heelen dag zat ze voor X raam en staarde
over de straat, die leeg bleef omdat X zoo koud
Au u toch 'ets moet n 'i
En u hebt t voor t kiezen
edachtlg de uitdrukking „frappez. frap-
ff pez toujours" achten wü het gewenscht,
in verband met het standpunt van de
Regeering, geopenbaard in de Memorie van
Antwoord, nog eens op de vraagstukken Inzake
de dienstplichtwet terug te komen.
BU de wUziging op de dienstplichtwet komen
verschillende vraagstukken aan de orde en wel:
een nationaal, een sociaal, een militair, een fi
nancieel en een vraagstuk van uitvoering.
WU kozen de volgorde van deze vraagstukken
opoettelUk, om den graad van belangrükheid des
te duidelUker te doen uitkomen.
Den aard van onze landgenooten kennende,
zyn wU zelfs geneigd, het militaire vraagstuk
nog een plaats te laten opschuiven, maar het
gaat naar onze tneening toch al te ver. indien
men met het financieele vraagstuk de vier an
dere maar volkomen van de baan praat
Indien onze financieele draagkracht inder
daad onvoldoende is om onze nationale, sociale
en militaire belangen te behartigen, dan vree-
zen wü voor de toekomst het ergste.
Voorop stellen we dat leder ook de Regee
ring er van overtuigd is. dat de huidige toe
stand onhoudbaar is en dat hy moet worden
verbeterd.
Aan de hand van de Memorie van Antwoord
wfilen wU de vraagstukken achtereenvolgens
bezien, waarby het militaire vraagstuk zich
vanzelfsprekend aan elk der overige vraag
stukken aanknoopt.
Het nationale vraagstuk omvat de
handhaving van de neutraliteit en de verdedi
ging van onze onafhankeiykheid.
Volgens de Memorie is de Regeering er vol
komen van overtuigd, dat geen enkel naburig
land tegenover Nederland een plotsellngen aan
val beoogt. By het uitbreken van een oorlog
tusschen de groote mogendheden van West-
Europa zoo verluidt het kan er echter
licht een situatie ontstaan, die ons dwingt on-
mlddellijk onze zelfstandigheidspolltlek met
kracht van wapenen te steunen en de mobili
satie van ons veldleger te verzekeren. Wü ver
mogen hier het verschil tusschen „plotseling"
en „onmiddellUk” niet te zien en wü vragen
ons af, waaronder de Regeering het geval rang-
schikt, dat een Europeesche oorlog wordt Inge
leid met een plotselingen 'onmiddeUljken) aan
val op Nederland.
et Internationaal Congres van Reis-
bureaux, dat momenteel door de
Association des Grandes Organisa
tions Internationales de Tourisme (A. G.
O. I.) in ons land belegd wordt, wil naast
de werkzaamheden in zUn vergaderingen
zich ook wijden aan een veelzijdige ken
nismaking met ons land. Deze „veelzij
dige” kennismaking met ons land zal zich
echter niet veel verder uitstrekken dan
tot (Noord- en Zuid-) Holland. Schevenin-
gen, Den Haag. Amsterdam. Rotterdam,
Alkmaar en vanzelf Marken en Vólendam
worden bezichtigd, doch buiten een reis
naar de Hooge Veluwe krijgen onze bui-
tenlandsche gasten niet meer te zien dan
datgene wat in den engen kring van de
Hollandsche steden besloten ligt.
Wij begrlJperL^natuurlljk volkomen, dat
in enkele dagen slechts een klein deel der
rijke schoonheid van ons land kan worden
getoond. Vanzelfsprekend moet men een
greep doen. En dat men dan op de eerste
plaats de schoonheden van Hoofd- en
Residentiestad wil laten zien: a la bonne
heure, maar dat men deze zoo uitvoerig
moet vertoonen, dat voor de rest van ons
land geen tyd overbiyft, vinden wy toch
niet heelemaal behoorlijk.
Te lang reeds is gesuggereerd, dat Ne
derland eigeniyk samenvalt met Holland;
dat Nederland voomameiyk leeft van
handel en visschery, en den landbouw
reeds te bed kwam hij bleek en ontdaan by
Alma aangeloopen en smeekte haar hem te ver
bergen: de politie zat hem op de hielen. Alma
had medelijden met haar broer en verborg hem
inderdaad, zelfs voor haar man. Den anderen
nacht vertrok hy, om, zooals hy Alma zei. langs
omwegen weer naar Amerika te gaan, waar de
fortuin hem vroeger gunstig was geweest.
HU had veel geld by zich, maar poogde
dit voor haar verborgen te houden Later
vernam zy, dat hy tot een internationale in-
brekersorganisatie had behoord, die op dat
te Weenen vooral de banken „explol-
slechts beoefent In polders met
windmolentjes.
Waarom wordt aan de vertegenwoordi
gers van de internationale relsbureaux,
die straks hun landgenooten zullen moe
ten voorlichten omtrent datgene wat er
vooral in ons land te zien is, niet de
schoonheid getoond vdn de Brabantsche
vennen, van de Zeeuwsche stroomen, van
het Zuid-Limburgsche pittoreske land-
schap, van de Geldersche „Middachter
allee”, van het Twentsche textielgebled,
van Giethoorn, het Nederlandsch Venetië,
van de Friesche meren?
Indien dat geschiedde, dan zou men in
derdaad kunnen spreken van een veelzy-
dige kennismaking met Nederland.
Thans kan er hoogstens slechts sprake
zyn van een uitvoerige documentatie om
trent zeer enkele facetten van de schoon
heid van Holland.
Het spyt ons, dat men hier een gelegen
heid voorbij heeft laten gaan, die niet zoo
snel ten&keert. Zooals de meeste interna
tionale byeenkomsten, zal ook dit congres
wel beurtelings in verschillende landen
worden gehouden, zoodat thans voor jaren
de kans verkeken Is, de achterstelling van
een belangryk deel van Nederland goed te
maken. Wellicht echter zyn er nog an
dere mogeiykheden te vinden, waarop
men de inderdaad veelzydige schoonheid
van ons land onder de oogen van het bui-
tenlandsch publiek kan brengen.
Zoo spoedig mogelyk hale men
thans gemaakte verzuim in!
