afgestraft Kinderbijslagen aangenomen Centraal vluchtelingenkamp I ■JEs25cr-£E5 1OS De pers wenscht Dr. Colijn geluk met zijn verjaardag AL Es 1 EEN NATIONALE FIGUUR ’n i Het prototype van een goed Nederlander AMENDEMENTEN-MIDDAG i LAAT DE JODEN VRIJ! DONDERDAG 22 JUNI 1939 OVERZICHT TWEEDE KAMER Lees goede boeken OVERZICHT EERSTE KAMER Koren op anti-semie- tischen molen Maatschappij der Nederlandsche Letterkunde C ommiaaionnair tot 2x/t jaar veroordeeld De verduistering bij „Petra Prima** bedrieglijke bankbreuk Raad aan oudera en opvoedera In de „Residentiebode’’ lezen wij: I (Van onzen parlementairen redacteur) DEN HAAG, 31 Juni 1939 .jtrooten O aan wDe Avondpost” schreef reeds eerder: van wijzigingen geen De Keurraad schrift ons: moet de jeugd smaak voor lezen bü- nadruk- (Van onzen parlementairen redacteur) DEN HAAG, 31 Juni 1939 „Het Volk’’ schrijft over den persoon Dr. Colijn het volgende: Het .Algemeen Handelsblad” poogt het suc ces van het leven van Colijn te verklaren: Drie oorzaken heben volgens „de Nederlan der”- Dr. Col;jn zoo hoog doen stijgen: Pasquino in ..De Telegraaf" schetst Dr. Colijn als het prototype van een goed Nederlander: Trachten wij aan te geven hoe het komt, <fat de figuur-Colijn ver boven de grenzen van één partij is uitgestegen, dan noemen wij daarvoor drie oorzaken. In de eerste plaats zijn uitblinken op elk Volgens de „Leidsche Courant" is voor Colijn het groote voorrecht, dat hü het vertrouwen heeft Prof. Dr. Gerretson geeft in het „Utrechtscb Dagblad” aan waar Colijn’s populariteit in wor telt’ Maar vooral waren er een groot karakter en een vast Godsbetrouwen noodig. om in al de wisselende kwaliteiten het godsdlen- stig-politieke ideaal hoog te houden en het landsbelang voorop te stellen; zij hebben Colijn gedragen tot het leiderschap zijner partij en tot wat wij gerust mogen noemen het nationale leiderschap. inval die Een groot Nederlander is Colijn, aldus „de Volkskrant Verden de L de Vries; Vanzelfsprekend bieden aan den vooravond van den zeventigsten verjaardag vrijwel alle Nederlandsche bladen behalve Nationale Dagblad en Volksdagblad, bien ét onnes de se trouver ensemble aan onzen minister-presi dent hun gelukwenschen aan. Zoo schrijft Prof. Mr. Aalberse in „De Maas- booe”: Na alles was ..De Standaard’* reeos in haar extra uitgaven schreef, lezen wjj thans in haar laatste nummer voor de voor haar dag” nog: dag te melden op straffe van in een opsloten kamp te worden gezet. Wat is dat nu voor een figuur. spreken over den ruimen armslag van z(jn optreden en de'gevoelige, ietwat naar het familiare neigende goedhartigheid, die hl» niet zelden in het persoonlijk verkeer aan den dag weet te leggen. Slechts weinigen, die het voorrecht han den, persoonlijk met dr. Colijn in aanraking te komen, ontsnappen aan de sterke be koring, die van zijn optreden uitgaat. Hij is geen man van lievigheidjes, maar ver staat toch bij uitnemendheid de kunst, an deren voor hem in te nemen. Zelfs iemand als wijlen H. H. van Kol, oie hem zoo vaak en zoo fel bestreden heeft, getuigt, dat hij den heer Coljjn meerdere malen van een zeer sympathieke zijde heeft leeren kennen. In de Tweede Kamer hebben wjj dikwijls met studie gadegeslagen, hoe de minister president het verstaat om met lieden van allerlei slag om te springen en hen om de vinger te winden. Er gaat een bekoring, een fluïde van hem uit, waaraan het moeilijk is, weerstand te bieden. En zijn naaste medewerkers dragen hem op de handen Meer dan eens hoorden wij. in persoonlijk gesprek, lieden, die met Colijn hebben sa mengewerkt, woorden van ultbundigen lof an de kinderbijslagverze- Ister, zooals hij gisteren naar coördinatie en unl- Ik geloof dat de populariteit van Coiijn hierin gelegen is, dat hij, voor ons en voor het buitenland, het proto-type is- van oen stoeren goeden Nederlander. Bedaard, voor zichtig, om den drommel niet bang, maar geneigd tot overleg en tot laveeren. SlAAp er liever een nachtje over. Maar staat een maal practisch en naar overtuiging de wijze van handelen vast, dan ook recht er op af en niet letten op de winkelhaken.... Dr. Colijn behoort tot de eersterang» figuren van het staatkundige tooneel, aldus de „Nieuwe Rotterdamsche Courant”: Morgen zal minister Colijn 70 jaar wor den. Voor- en tegenstanders en ook zij, die min of meer neutraal tegenover zijn po Utlek beleid staan, zullen erkennen, dat hij. in een tijd waarin de eersterangs!igurtn *>p het staatkundige tooneel met een lantaarntje zijn te zoeken, met gaven Is toegerust, die hem onder de tegenwoordige politieke om- standlgheaen een leidersrol verzekeren. Al is aan die rol sinds 1937 wel wat komen ontbreken en al is zijn gezag ook door wat er nadien is gebeurd wel wat getaand, bij een gelegenheid als deze zullen wü daarbij niet stil stapn en ons liever afvragen, of de toekomst zijn ster weer wat hooger zal doen rijzen. Zijn populariteit wortelt dan ook dieper, dan in instemming met zijn politiek, die. in een overgangstijdperk als het onze, uit den aard der zaak geen duurzamen algemeenen bijval kan vinden. De warmte, waarmede zijn feest wordt meegevierd, straalt dan ook uit van een anderen hfcard. dan die waarin de politieke partijgangerschap haar vuurtje stookt. Zjj komt voort uit de waardeering voor zijn karakter, waarin het volk enkele der beste deugden liefheeft, waardoor het zelf uitblinkt: zijn rust. zün eenvoud, zijn trouw. Colijn streeft niets na en heeft geen an der object voor oogen dan het welzijn, d» veiligheid en de rust van zijn land. Hij is een groot Nederlander Zoo ziet hem het Nederlandsche volk van welke denkwijs of richting ook: een groot Nederlander, een voorbeeldig vaderlander is zijn hoogste eeretitel. t Zoo heftig als juist de heeren Vorrink (S.D.A.P.) en Kranenburg (VD.) bij de be groeting van Justitie opkwamen tegen de antl- semietische uitlatingen, die de natlonaal-socia- listische pers zich veroorlooft, even zoo gretig wierpen zij thans met volle hand koren op den anti-semletlschen molen. Wie geniet zulk een autoriteit als Colijn, al dus het „Huisgezin". Onder de thans levende staatslieden is er geen, die in den lande zulk een autoriteit geniet; geen ook, die zoozeer in staat is het middelpunt te zijn van de verscheidene po litieke richtingen; die ook door zijn per soonlijke gaven samenwerking daartus- schen mogelijk maakt. De zeventigste verjaardag vindt niet plaats onder onverdeeld gunstige omstandigheden, zoo schrijft de „Limburger Koerier". Dat dit kabinet juist tegen den verjaar dag van zijn president in ernstige moeilijk heden verkeert, werpt wellicht een schaduw op den feestdag van dr. Colijn. Dit neemt niet weg. dat desniettegenstaande het Ne derlandsche volk in breede kringen niet na laten zal de belangrijke diensten, welke dr. Colijn ons land bewezen heeft, met dank baarheid te gedenken en evenzeer in wijden kring hem de beste wenschen op zijn ze ventigsten verjaardag zullen worden toege dacht en toegebeden. Eenvoud is het kenmerk van het ware, schrijft de „Nieuwe Venlosche Courant”. Dr. Colijn: hij is een echte eenvoudige Hollander gëbleven, hoe hoog b4J ook steeg. Deze rasechte eenvoudigheid is een zijner aangenaamste eigenschappen en ook een zij ner waardevolste. Daar heeft hij voor een grcot gedeelte zijn waarde en populariteit aan te danken. „Simplexsigillum veri”: een voud is het kenmerk van het ware, zooals de groote Boerhaave zei. Ampi kajnp, zooals dat in Nunspeet, waar keh uit1 1914 dateeren en waar de c. bekleden het’ bescheidenste minimum blijft. De' comité s zijn het daar niet mee eens en had den liever, dat de vluchtelingen zich volkomen vrij konden bewegen op onzen vaderlandschen bodem. Desnoods met den plicht zich lederen Een hooger eenheid zien wjj in dit leven, als wy Colijn beschouwen als den man van diep geloof en van vast Godsvertrouwen. Die lijn loopt door zijn geheele leven, van jongs af tot nu, al spreekt zij luider tot ons, wanneer de oud-militair en latere zakenman hebben plaats gemaakt voor dvn anti-revolutionnairen Staatsman. Of wjj hem hier zien als leider zijner partij, of als Ha der Staten-Generaal. of als Minister, steeds is dat. wat ons het meest treft; de man van diepe, in zijn geloof gegronde begin selen Nóch den heer Vorrink, nóch den heer Kra nenburg ontsnapte ook maar één enkel woord van waardeering voor hetgeen de Regeering gedaan heeft en nog voortdurend doet voor de gevluchte Joden. Het is alles niet goed genoeg. De Joden zijn nog niet binnen of deze heeren maken zich hun tolk en brengen hun eischen in de Kamer. Ais die vluchtelingen hier vrjj moeten kun- nen rondloopen, waartoe hebben wij dan wet ten aangenomen om de Nederlandsche arbeids markt te beschermen tegen vreemdelingen, vroeg volkomen terecht de heer de Bruyn (RK.). Want van tweeën één: als zij vrij rondloopen i scharrelen zij zelf hun levensonderhoud bijeen en dat beteekent, dat er weer een paar dui zend Nederlanders op straat komen. Ofwel z(j i blijven ten laste van de Nederlandsche ge meenschap en din wordt hun verblijf véél en i véél duurder, dan wanneer zü allen in één kamp worden ondergebracht, waar zjj geschoold kun nen worden voor de emigratie dat kan in de i verspreiding en in de groote stad niet en waar z(j zelf voor het kamp en voor elkander kunnen werken. Zoo denken de comité’s er ook over. Het is volkomen onjuist, zei de heer de Bruyn, die zéér wel op de hoogte is met wat er voor de katholieke vluchtelingen gebeurt, het is volko men onjuist, dat de vluchtelingencomités bij den minister niet vrij konden spreken. Alle za- ken -zijn met de grootste vriendschappelijkheid In vruchtbaar overleg behandeld. Hetgeen de 'Minister onderschreef. Tot in détails heeft Minister van Boejjen de zaken met hen door- i gepraat en zij hebben ten volle erkend, dat de i Regeering in haar zorg voor de vluchtelingen i de juiste richting heeft ingeslagen. het gezin kan dan ook nooit, door wat ook, geheel worden vervangen. Om smaak te hebben voor mooie en goede lectuur, moet men vanaf zijn kindsheid geleid en g'vormd zijn, want dwaalt men in het be- Pb bij de keuze van den te volgen weg, dan loopt men vast of stort in den afgrond. Neen, wij hebben Colijn, nu hij zeventig jaar wordt, iets anders te zeggen; iets veel eenvoudlgers, iets veel meer persoonlijks: iets, waarvoor wü maar weinig woorden noodig hebben. Het is enkel dit: wü zün in den loop der lange jaren. waarin hü met ons heeft geleefd en gewerkt, van den eerste tot oen laatste, van den hoogste tot den laagste, allen evenveel van hem gaan houden. Op zün jaardag schuift de Staats man en de krijgsman en de leidsman, naar den achtergrond. Met den man. die dan overbluft, en met hem alleen vieren wü dien verjaardag van heeler harte mee. Zóó zien wü hem niet meer boven ons uitste ken. maar hoort hü heelemaal bü en ons. Wat de Regeering wil en waar de comité’s kennelük mee instemmen, is volkomen redelük. Een centraal kamp werkt efficiënter en kost oaardoor minder dan een verspreide onder brenging. Het opent de mogelükheid tot scho ling en herscholing. Het houdt de vluchtelingen, die tot één gezin behooren in gezinsverband bijeen. Het is niet zóó groot, dat alle vluchte lingen er beslist in moeten om het te vullen; van de 3500 k 3600 vluchtelingen, die op voor waarde van plaatsing in een kamp werden bin nengelaten. kunnen er maar 3500 daadwerkelük worden opgenomen en er blüft dus speling, ruimte genoeg om de bevolking uit te zoeken, om degenen, die op grond, van nun leeftijd, hun vorming, hun arbeidskracht of anderszins met geschikt zün voor het verblüf in het kamp daarbuiten té houden. Menschen. die 50 jaar zün genieten nu reeds practisch de vrij heid om zich in de vrye maatschappü een plaats te zoeken; hun arbeidskracht is tóch 'oor 40, 50 of 60 pCt op. En wat zou de Regeering anders moeten doen. Verschillende kampen maken voor de groe pen met verschillende behoeften? Hoeveel van die groepen moet zü dan wel erkennen. Men kan der zeer verschelden terreinen, waarop hü zich in zün lange leven heeft bewogen. En daarnaast wü combineeren nu de tweede en derde oorzaak het feit, dat hü steeds weer getuigd heeft van eigen vast geloof en eigen beginselen, sonder zich echter daarbü van anderen af te sluiten, integendeel steeds weer zoekende naar wat vereent. In hun oogen deugde aan het voornemen van de Regeering tot stichting van een cen traal vluchtelingenkamp in Westerbork, geen draad. Dat zou een concentratiekamp worden, waar menschen uit allerlei streken büeenge- bracht. uit allerlei milieus afkomstig en van allerlei Intellectueels ontwikkeling samen moe ten leven en werken. Daar kan geen behoorlüke arbeidsverdeeling worden gevonden; dat moet leiden tot een psychische depressie. Die men schen kunnen daar hun emigratie niet vol doende voorbereiden (waarom niet; kunnen zü var\ dAéj-hit hun relaties in Amerika en Zuid- niet aanschrijven?). Dat is een atraf- ir de barak- ounllage ver Het Haagsche gerechtshof heeft bevestigd het vonnis van de Rotterdamsche rechtbank, waar- p de 71-jarige commissionnair in effecten v- wegens bedrieglüke bankbreuk veroor- oeeld is tot een gevangenisstraf van één jaar. Zoo staat zün robuste figuur nog midden in de natie; zoo zün wü vast overtuigd.dat een groote meerderheid des volks hem voor- loppig nog aan het hoofd wil zien van wélk bewind dan ook. Boven alle verschillen en programs uit wenscht het hém. Hooge boomen vangen veel wind. En Colün heeft heel wat wind gevangen. Van - critiek; van bestrijding; van laster, gemee- nen lagen laster zelfs. Maar de boom bleef staan. Hü staat nóg. Hoe lang nog dat weet niemand. God geve, in het belang van ons gemeenebest nog véle jaren. e N. S. B. leeft van afbrekende i J critiek. Positieve politiek komt L' zelden of nooit uit haar zwart- rooden koker. En als het den schijn heeft, dat zij wel degelijk opbouwenden arbeid wil verrichten, dan blijkt het al ias, dat deze schijn te valsch is om an deren dan volkomen argëloozen of on wetenden te kunnen bedriegen. Zoo is het geweest bij haar voorstel om de rij- wielbelasting af te schaffen en zoo is het ook nu weer gegaan met haar voor stel om ter wille van de Zondagsheili ging het houden van politieke vergade ringen op Zondagen en erkende Chris telijke feestdagen te verbieden. Blijkens het voorloopig verslag over dit wets voorstel van graaf De Marchant et d’Ansembourg c.s. heeft de Kamer zich niet laten beetnemen. Zij heeft niet ge hapt in dit dom gecamoufleerde lokaas met zichtbare politieke weerhaken. Terecht was men algemeen van oor deel, dat dit ontwerp niet „au sérieux” mocht worden genomen en dat het niet ter wille van een grootere eerbiediging en heiliging van den Zondag was inge- ciend. Was het den N.S.B.ers daarom wèl te doen geweest, dan zouden zij niet alleen, en zeker niet op de eerste plaats aan het verbieden van politieke vergaderingen, maar aan wedstrijden en openbare vermakelijkheden hebben ge dacht. Wat zij onder politieke vergade ringen werischten te verstaan, hadden rij zelfs niet eens nader omschreven, en dat is erg zonderling Van lieden, die ie alles en rrog wat politiek willen zien, omdat zij zelven niets Anders dan politiek bedrijven. Algemeen werd dan ook dit wetsontwerp als éen innerlijk onwaar achtige parlementaire manoeuvre ver oordeeld. Met de afschaffing van de rjjwielbe- lasting wilde de N. S. B. in het gevlij komen van alle wielrijders in fietsend Nederland, maar de sympathie en de be ginselen van den rechtgeaarden Neder lander zijn niet voor 2.50 per jaar te koop. Met het nieuwste wetsontwerp heeft de N.S.B. een mooi gebaar willen maken naar dat deel der Nederlandsche bevolking, dat principieel voorstander is vin een aoo streng mogelijke Zondags viering. In plaats van een schoon gebaar |s het een ietwat lachwekkende come- die geworden. De Christelijke partijen, die het ovfer de wijze, waarop de Zon dagsrust geëerbiedigd dient te worden, niet geheel en al eens zijn, hebben ge weigerd zich tegen ^elkaar te laten op hitsen door hen, wier leer in de prac- ti.jk niet slechts tot een ergerlijke ont heiliging van den Zondag, maar tot een verbanning van het Christendom uit het openbare leven leidt. De Kamer is nog niet zoo dom als de N.S.B.-ers het louden wenschen en het Christelijke Ne derlandsche volk is dat evenmin. i/n,de Woensdag gehouden vergadering van de «atschappij der Nederlandsche Letterkunde volgende prijzen toegekend: Meesterschapsprüs aan dr. Wobbe de H. de dr Wynaendts Franckenprüs aan M. voor zün biografie .Daniël Marot.de Colün bezit het voor een staatsman, voor een leider onmisbare voorrecht, dat hü het vertrouwen heeft. Heeft de lezer zich al ’ns rekenschap ge geven van het feit, dat in spannende dagen een rustige radio-toespraak van Colün de kalmte bewaart of doet wederkeeren? Er zün niet veel mannen in ons land, di» door het vertrouwen, hetwelk zü genieten zulk een invloed hebben van hoog tot laag! Verder onderging de wet meer. De heer Vos tLiix) poogde de kindertoesla gen aan een loongrens te binden. De heer Woudenberg (N.S.B.). die verleden week de kinderbüslagen een fooi had genoemd, verklaarde zich nota bene vóór deze poging, die ieder verband van de kinderbüslagen met da loonrechtvaardigheid losmaakte en er prin cipieel een fooienstelsel van zou maken! Het hielp Dr. Vos niet. Het stellen van een loongrens brengt practlscb geen verlichting aan het be drüfsleven, argumenteerde de heer Smeenk (AR.) Een loongrens wordt ook nergens in het buitenland gesteld, voegde de minister er aan toe. De loongrens werd verworpen. Dr. Vos liet zich niet ontmoedigen: hü stelde voor de leeftijdsgrens voor de kinderen, waar over toeslagen worden toegekend, van 15 op 14 jaar te verlagen. Als de kinderen 14 ziin beginnen zü immers te verdienen! Maar zóó veel verdienen zü niet, repliceerde de heer Drees (S.D.A.P.) En de minister vroeg: Wilt ge dan de kinderen van 14 jaar met alle geweld het be drijfsleven injagen? Ten tweeden male: geen, succes Alle goede dingen in drieën: ook het derde amendement, waarmee Dr. Vos de lasten voor het bedrijfsleven wilde verminderen, een amen dement. volgens hetwelk niet bü het derde, maar bü het vlèrde kind de bijslagen zouden beginnen, kreeg geen meerderheid. Waarom ook. Van de 170 collectieve arbeidscontracten, die kinderbijslagen bevatten, beginnen 140 die bü- slagen bü het derde kind of eerder uit te be talen. Van de 175.000 man overheidspersoneel, die kindertoeslagen genieten, vangt het genot dezer toeslagen bü 160.000 aan bü het derde kind of eerder. De practük van het bedrüfsleven wüst dus naar het derde kind, dat is het eerste boven het gemiddeld kindertal in alle gezinnen des lands. Zün laatste amendement, dat het kelük mogelük maakte de premie van deze ver zekering op den arbeider te verhalen, liet dr. Vos vallen voor een amendementSmeenk, dat alleen het verbod van premle-verhaal schrapte. Dit voorstel werd óók verworpen. Het blijft ver boden de premie te verhalen. Conform den eisch van den officier van justi tie heeft de Amsterdamsche Rechtbank den commissionnair In effecten P. J. K., vroeger kantoorhoudende aan de Prinsengracht te Am sterdam, wegens verduistering, namelük het bewegen van het publiek door het opzet tel ük verzwügen of verminken van ware of voorspie gelen van valsche feiten of omstandigheden tot het koopen van aandeelen van een vennoot schap en wegens het publlceeren van valsche balansen tot 2% jaar gevangenisstraf met af trek van den tüd In voorarrest doorgebracht (ongeveer een half jaar). Medio December deed de justitie een in het kantoor van den commissionnair. tevens beheerder was van de NV. Petra Prima. Korten tüd later werd hü failliet verklaard met een tekort van ruim f 115.000.' De officier had hem verduistering van f 30 5 40.000 ten laste gelegd, als beheerder van Petra Prima gepleegd. Deze gelden had hü als be heerder van de N. V. ontvangen en direct in privé geleend. Ook de belde andere feiten door mr Wassenbergh ten laste gelegd, achtte de rechtbank bewezen. Henry Truchy leidt het boek vah H. Pradel: JLes lectures des Jeunes" in. Hü zegt o.m.: Alles wat de opvoeding der jeugd aangaat is Moeilük; allermeest wel het waken over de lectuur van kinderen en jonge menschen. Zorgvuldig toezien, behoeden, leiding geven en vorming; dat moet hierbü de taak van den op voeder zün. Niets kan zoozeer een zegen zün als de lec tuur, maar niets ook kan zoo noodlottig wer ken. Het geheele leven door zal de ziel iets bewaren van de eerste indrukken die boek, krant, tüdschrlft of illustratie tev.eeg brach ten. Men moet de jeugd smaak voor lezen bü- brengen en de leesstof moet zorgvuldig worden uitgekozen. Hoe zou het kind zelf een goede keuze kunnen doen? Als het geen leiding krijgt, als men niet toeziet, geen raad geeft, zal het lezen wat het toevallig in handen komt en dat kan op het geheele leven een noodlot- tigen invloed hebben, kan het in verkeerde banen leiden, het bederven, ja, het geheel ten (ronde richten. Hier hebben ouders en opvoeders, een taak te vervullen; op hen rust een verantwoorde lijkheid. waaraan zü zich niet moge- onttrek ken. Het is een zware, moeilük te volbrengen t»ak. Tact, welwillendheid en een zekere han digheid moeten samengaan met vastberaden heid en beslistheid. De odders zün de voornaamste opvoeders Van hun kinderen. De opvoeding in en door het gezin kan dan ook nooit, door wat ook, Die liberalen toch! In vroeger jaren hebben zü altüd beweerd, dat den bedrüfsraden geen economische, doch alleen een sociale taak toe kwam. Nu heeft minister Romme onder de uit voeringsorganen voor de kinderbüslagverzeke- ring de bedrüfsraden voorop gezet en nu deugt het niet. Nu dient Dr; Vos een serie amendementen In om van achterover te vallen. Alle tezamen dienende om het systeem van de wet zoodanig om te vormen, dat de bedrüfs raden met de uitvoering heelemaal niets meer te maken krijgen. In de uitvoering ,yi kering beeft de mH: reeds zeide, gestreefd ficatie. Naar unificatie door per bedrijfstak niet meer dan één orgaan met de uitvoering te be lasten, anders dus. dan de practük is gewor den van andere sociale verzekeringen, vooral de ziektewet, waar leder bedrüf de wet haast door een andere bedryfsvereeniging laat uit voeren. Ddrtl de minister streeft niet naar unificatie alleen, zooals de heer Krol (C.H.) dat wilde, die slechts één orgaan erkend wilde zien Hü wilde de organen van het bedrüfsleven voor op en dan eerst, als deze het niet op zich nemen, uitvoering van rijkswege. En onder de organen van het bedrüfsleven wil hü die vooropeetten. welke het ideaal eener bedrüfsrepreaentatie. het ideaal van het zelf-doen-door-het-bedrijfsleven het meest benadert, dat zün de bedruf.sradeu „Vooropzetten", dat beteekent niet, dat van overheidswege, overal dékr, waar een bedrüfs- raad bestaat, dezen raad de uitvoering wordt opgedragen. Bedrüfsraden zün anders, dan de heer Joekes (V.D.) meende geen staats organen. Zü komen uit het vrüe bedrüfsleven op. Het bedrüfsleven zélf moet hun ook opdra gen deze verzekering uit te voeren. Geeft het de voorkeur aan één representatieve bedrilfs- De comité’s koesteren echter de ernstige grief, dat menschen, die zich nooit met de practische zorg voor de uitgewekenen hebben bezig gehouden, achter hun rug om stemming maken tegen het centrale kamp en het aldus der Regeering moeilük maken. En Inderdaad: prof. Kranenburg beriep zich in zün betoog herhaaldelük niet op het vluchtelingencomité, maar op een of andere Joodsche stichting, die geheel bulten de offi- cleele zorg staat. HHjc ligt dus het geheim van de tweeslach tigheid, die in de Tweede Kamer bü de behan deling van het vluchtelingenkamp bleek: de tegenstelling tusschen de leden der Kamer, die zich terwille van de vrüheid op de „comité’s” beroepen en de Regeering, die zich óók op de „comité’s” beroept om het kamp te verdedigen. Daar zün andere instanties, dan de officieel* comité’s, aan het stoken en de zaak der vluchtelingen, eerlük gezegd, aan het vertroe belen, indien niet grondig aan het bedervenl p- W. van der Hoogtprüs aan den --J Hoomik voor zün episch dicht st .Mattheus.” Deze prüs werd hem toege- na loting, omdat de dichteres Clara Eg- voor haar bundel ..Het Schiereiland” een aantal stemmen verwierf. Ozinga den Hollandschen Lodewük XT5T-' m. de c. “enter Eduard Tenslotte een amendement Drees. Dit be oogde de invoering van een uniforme uitkee- ring voor alle loongroepen. Geen verschil meer tusschen loonen tot 34 gulden per week, die 1» cents, loonen tot 36 gulden, die 15 cents en aoo hooger tot 30 en 35 cents per dag per kind toe slag krügen neen, één uniform bedrag van 15 cents. Alweer: dan gaat ge van een verkeerd stand punt uit. zei de minister. Het is geen kwestie van steun aan de kinderen. Het is een kwestie vaia rechtvaardigheid in het loon. Ge kunt dus het verband met het loon niet loslaten. Wie meer verdient, moet meer büslag ontvangen; zoo luidt het advies ook van de overgroote meerderheid in den Hoogen Raad van Arbeid. Het amendement-Drees werd verworpen en een amendement-Woudenberg, dat ook de in voering van een eenheidsbüslag beoogde, alleen een héógere 25 cents voor alle toongroepen ken wegens onvoldoende ondersteuning niet in behandeling komen. Het kinderbüslag-ontwerp werd met 66 tegen 20 stemmen aangenomen. Glansrijk erdoor! De. liberalen, de vrijzinnlg-democraten. Kersten en Zandt en mevrouw Mackay-Kata (C-H.> waren tegen. En morgen: Osa Het werd den heer van Basse van Ysselt <R.K.) te machtig, om kwart over drie zou d* minuter al over het laatste wetsontwerp aan het woord komen. Gaat dat niet te vlug, vroeg hü. Zou de minister daar niet eena over wil len nadenken. Tot morgenochtend. Wat drommel, neen, zei de heer van Vessem; dóór werken! En de Senaat wérkte door de bes ten kunnen vanavond'weer naar huis. Wat verklaart het succes van dit leven wel, en wat is het geheim van het nationale dezer figuur? Wat het eerste betreft: de aanwezigheid van willen, kunnen en durven en van vol maakt, rustig evenwicht tusschen die drie. Men moet, om een leven tot vol succes te brengen, den wil hebben om er te komen, men moet het vermogen hebben om te bereiken wat men wil. en men moet den durf hebben oir. het dan ook te doen en de grens van zün kunnen weten. Men moet zelfvertrouwen hebben.... en zelf kennis. die voor overschatting hoedt. Al deze drie heeft de heer Colün en wel in het juiste, rustige evenwicht dat leiat tot de synthese der kracht. En het is dat synthetische, dat, naast het veelzüdige van het geestelüke vermo gen, voor een groot deel verklaart dat deze man. die toch óók zün sterke eigen over tuiging heeft, kon worden tot nationale figuur. sowieso al zeven leeftüdsgroepen onderscheiden; verdeelt men die ieder weer onder naar confes sie, dan beeft men er 21; en dan kan men nog de intellectueelen bü elkaar tellen en nog an dere onderscheidingen gaan maken, zóó, dat men tot 37 k 36 groepen komt. Waar ligt dan de grens? De plannen der Regeering hebben met de stichting van een concentratiekamp niets te maken; zü beoogen, de heer de Bruyn zei het zéér juist, de vorming van een werkgemeen schap onder lieden, die van nature, daar wees oe heer van Vessem (NB.B.) op en de minis ter viel hem bü, een sterk gemeenschaps- en saamhoorlgheidsgevoel bezitten, waardóór^ vele moeilükheden zullen worden overwonnen. Aan het crediet voor het vluchtelingenkamp ging een heele lüst wetsontwerpen vooraf be langrijke wetsontwerpen zelfs waarover ech ter weinig werd gesproken. Bü een der normalisatie-ontwerpen tikte minister Goeellng den nationaal-socialistlschen afgevaardigde van Vessem op de vingers omdat deze den heer Alexich, oud-gezant van Schuschnigg's Oostenrijk, die in dit ontwerp mede werd genaturaliseerd, een trap nagaf als een overwonnen tegenstander. Wat had de heer van Vessem bovendien tegen Schuschnigg's Oostënrük? Was hü vergeten, dat de heer Rost van Tonningen, toen hü pas uit Weenen naar Ne. derland terugkeerde, zün hooge waardeering uit sprak voor de toenmalige regeering daar te lande? Met soortgelijke kleine schermutselingen gin gen de aanvullende begrooting van de Artllle- rie-lnrichtingen, de verschillende economlscne oorlogswetten en de wet op het autovervoer per sonen onder den hamer van den voorzitter door. vereeniglng. waarin het büvoorbeeld voor oe uitvoering van de ziektewet reeds is opgenomen, dan staat de wet dit niet in den weg. Vryheid. blijheid dus voor het bedrüfsleven Maar neen, zei Dr. Vos. die bedrüfsraden moeten eruit. Hü kreeg zün zin niet. Wel echter de beer Smeenk (A.R.), die een amendement had Ingediend, dat van de ge dachte uitging, dat de minister, nu hü eenmaar in een sociale verzekeringswet van de bedrüfs raden heeft gesproken, dit volkomen logische systeem ook elders, met name in de Ziektewet zal invoeren. De heer Smeenk achtte het niet gewenscht, de bedrijfsraden alléén voor de kin- derbyslagverzekering te introduceeren. Wan neer in één bedrüf de kinderbüslagverzekering ever den bedrüfsraad en de ziekteverzekering over een of meer bedrüfsvereenigingen loopt, wordt d» uitvoering der sociale verzekeringen onnoodlg duur. Geen bedrüfsraden dus in de ééne wet voordat de andere ze óók kent. Het amendement-Smeenk beoogde dus de artikelen nopens de bedrüfsraden buiten werking te stel len, totdat' deze organen ook als uitvoerende instanties in de Ziektewet zün erkend. Dit amendement werd aangenomen. NAAR VRAAGT INLICH TINGE NI SH ^KONINGIN IMMA' rMe r.r. itr Maat. „ZCCLANO- (A la Aa raarl, laitanatla aa. .minsts aCA mix- JaH aj.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 19