afgestraft
Kinderbijslagen aangenomen
Centraal vluchtelingenkamp
I
■JEs25cr-£E5
1OS
De pers wenscht Dr. Colijn geluk
met zijn verjaardag
AL Es
1
EEN NATIONALE
FIGUUR
’n
i
Het prototype van een
goed Nederlander
AMENDEMENTEN-MIDDAG
i
LAAT DE JODEN VRIJ!
DONDERDAG 22 JUNI 1939
OVERZICHT TWEEDE KAMER
Lees goede boeken
OVERZICHT EERSTE KAMER
Koren op anti-semie-
tischen molen
Maatschappij der Nederlandsche
Letterkunde
C ommiaaionnair tot 2x/t jaar
veroordeeld
De verduistering bij
„Petra Prima**
bedrieglijke bankbreuk
Raad aan oudera en opvoedera
In de „Residentiebode’’ lezen wij:
I
(Van onzen parlementairen redacteur)
DEN HAAG, 31 Juni 1939
.jtrooten
O
aan
wDe Avondpost” schreef reeds eerder:
van
wijzigingen
geen
De Keurraad schrift ons:
moet de jeugd smaak voor lezen bü-
nadruk-
(Van onzen parlementairen redacteur)
DEN HAAG, 31 Juni 1939
„Het Volk’’ schrijft over den persoon
Dr. Colijn het volgende:
Het .Algemeen Handelsblad” poogt het suc
ces van het leven van Colijn te verklaren:
Drie oorzaken heben volgens „de Nederlan
der”- Dr. Col;jn zoo hoog doen stijgen:
Pasquino in ..De Telegraaf" schetst Dr. Colijn
als het prototype van een goed Nederlander:
Trachten wij aan te geven hoe het komt,
<fat de figuur-Colijn ver boven de grenzen
van één partij is uitgestegen, dan noemen
wij daarvoor drie oorzaken.
In de eerste plaats zijn uitblinken op elk
Volgens de „Leidsche Courant" is voor Colijn
het groote voorrecht, dat hü het vertrouwen
heeft
Prof. Dr. Gerretson geeft in het „Utrechtscb
Dagblad” aan waar Colijn’s populariteit in wor
telt’
Maar vooral waren er een groot karakter
en een vast Godsbetrouwen noodig. om in
al de wisselende kwaliteiten het godsdlen-
stig-politieke ideaal hoog te houden en het
landsbelang voorop te stellen; zij hebben
Colijn gedragen tot het leiderschap zijner
partij en tot wat wij gerust mogen noemen
het nationale leiderschap.
inval
die
Een groot Nederlander is Colijn, aldus „de
Volkskrant
Verden de
L de
Vries;
Vanzelfsprekend bieden aan den vooravond
van den zeventigsten verjaardag vrijwel alle
Nederlandsche bladen behalve Nationale
Dagblad en Volksdagblad, bien ét onnes de se
trouver ensemble aan onzen minister-presi
dent hun gelukwenschen aan.
Zoo schrijft Prof. Mr. Aalberse in „De Maas-
booe”:
Na alles was ..De Standaard’* reeos in haar
extra uitgaven schreef, lezen wjj thans in haar
laatste nummer voor de voor haar
dag” nog:
dag te melden op straffe van in een opsloten
kamp te worden gezet.
Wat is dat nu voor een figuur.
spreken over den ruimen armslag van z(jn
optreden en de'gevoelige, ietwat naar het
familiare neigende goedhartigheid, die hl»
niet zelden in het persoonlijk verkeer aan
den dag weet te leggen.
Slechts weinigen, die het voorrecht han
den, persoonlijk met dr. Colijn in aanraking
te komen, ontsnappen aan de sterke be
koring, die van zijn optreden uitgaat. Hij
is geen man van lievigheidjes, maar ver
staat toch bij uitnemendheid de kunst, an
deren voor hem in te nemen. Zelfs iemand
als wijlen H. H. van Kol, oie hem zoo vaak
en zoo fel bestreden heeft, getuigt, dat hij
den heer Coljjn meerdere malen van een
zeer sympathieke zijde heeft leeren kennen.
In de Tweede Kamer hebben wjj dikwijls
met studie gadegeslagen, hoe de minister
president het verstaat om met lieden van
allerlei slag om te springen en hen om de
vinger te winden. Er gaat een bekoring, een
fluïde van hem uit, waaraan het moeilijk
is, weerstand te bieden. En zijn naaste
medewerkers dragen hem op de handen
Meer dan eens hoorden wij. in persoonlijk
gesprek, lieden, die met Colijn hebben sa
mengewerkt, woorden van ultbundigen lof
an de kinderbijslagverze-
Ister, zooals hij gisteren
naar coördinatie en unl-
Ik geloof dat de populariteit van Coiijn
hierin gelegen is, dat hij, voor ons en voor
het buitenland, het proto-type is- van oen
stoeren goeden Nederlander. Bedaard, voor
zichtig, om den drommel niet bang, maar
geneigd tot overleg en tot laveeren. SlAAp
er liever een nachtje over. Maar staat een
maal practisch en naar overtuiging de wijze
van handelen vast, dan ook recht er op af
en niet letten op de winkelhaken....
Dr. Colijn behoort tot de eersterang» figuren
van het staatkundige tooneel, aldus de „Nieuwe
Rotterdamsche Courant”:
Morgen zal minister Colijn 70 jaar wor
den. Voor- en tegenstanders en ook zij, die
min of meer neutraal tegenover zijn po
Utlek beleid staan, zullen erkennen, dat hij.
in een tijd waarin de eersterangs!igurtn *>p
het staatkundige tooneel met een lantaarntje
zijn te zoeken, met gaven Is toegerust, die
hem onder de tegenwoordige politieke om-
standlgheaen een leidersrol verzekeren. Al
is aan die rol sinds 1937 wel wat komen
ontbreken en al is zijn gezag ook door wat
er nadien is gebeurd wel wat getaand, bij
een gelegenheid als deze zullen wü daarbij
niet stil stapn en ons liever afvragen, of
de toekomst zijn ster weer wat hooger zal
doen rijzen.
Zijn populariteit wortelt dan ook dieper,
dan in instemming met zijn politiek, die. in
een overgangstijdperk als het onze, uit den
aard der zaak geen duurzamen algemeenen
bijval kan vinden. De warmte, waarmede
zijn feest wordt meegevierd, straalt dan ook
uit van een anderen hfcard. dan die waarin
de politieke partijgangerschap haar vuurtje
stookt. Zjj komt voort uit de waardeering
voor zijn karakter, waarin het volk enkele
der beste deugden liefheeft, waardoor het
zelf uitblinkt: zijn rust. zün eenvoud, zijn
trouw.
Colijn streeft niets na en heeft geen an
der object voor oogen dan het welzijn, d»
veiligheid en de rust van zijn land. Hij is
een groot Nederlander
Zoo ziet hem het Nederlandsche volk van
welke denkwijs of richting ook: een groot
Nederlander, een voorbeeldig vaderlander
is zijn hoogste eeretitel.
t
Zoo heftig als juist de heeren Vorrink
(S.D.A.P.) en Kranenburg (VD.) bij de be
groeting van Justitie opkwamen tegen de antl-
semietische uitlatingen, die de natlonaal-socia-
listische pers zich veroorlooft, even zoo gretig
wierpen zij thans met volle hand koren op den
anti-semletlschen molen.
Wie geniet zulk een autoriteit als Colijn, al
dus het „Huisgezin".
Onder de thans levende staatslieden is er
geen, die in den lande zulk een autoriteit
geniet; geen ook, die zoozeer in staat is het
middelpunt te zijn van de verscheidene po
litieke richtingen; die ook door zijn per
soonlijke gaven samenwerking daartus-
schen mogelijk maakt.
De zeventigste verjaardag vindt niet plaats
onder onverdeeld gunstige omstandigheden, zoo
schrijft de „Limburger Koerier".
Dat dit kabinet juist tegen den verjaar
dag van zijn president in ernstige moeilijk
heden verkeert, werpt wellicht een schaduw
op den feestdag van dr. Colijn. Dit neemt
niet weg. dat desniettegenstaande het Ne
derlandsche volk in breede kringen niet na
laten zal de belangrijke diensten, welke dr.
Colijn ons land bewezen heeft, met dank
baarheid te gedenken en evenzeer in wijden
kring hem de beste wenschen op zijn ze
ventigsten verjaardag zullen worden toege
dacht en toegebeden.
Eenvoud is het kenmerk van het ware, schrijft
de „Nieuwe Venlosche Courant”.
Dr. Colijn: hij is een echte eenvoudige
Hollander gëbleven, hoe hoog b4J ook steeg.
Deze rasechte eenvoudigheid is een zijner
aangenaamste eigenschappen en ook een zij
ner waardevolste. Daar heeft hij voor een
grcot gedeelte zijn waarde en populariteit
aan te danken. „Simplexsigillum veri”: een
voud is het kenmerk van het ware, zooals
de groote Boerhaave zei.
Ampi
kajnp, zooals dat in Nunspeet, waar
keh uit1 1914 dateeren en waar de c.
bekleden het’ bescheidenste minimum blijft. De'
comité s zijn het daar niet mee eens en had
den liever, dat de vluchtelingen zich volkomen
vrij konden bewegen op onzen vaderlandschen
bodem. Desnoods met den plicht zich lederen
Een hooger eenheid zien wjj in dit leven,
als wy Colijn beschouwen als den man
van diep geloof en van vast Godsvertrouwen.
Die lijn loopt door zijn geheele leven, van
jongs af tot nu, al spreekt zij luider tot
ons, wanneer de oud-militair en latere
zakenman hebben plaats gemaakt voor dvn
anti-revolutionnairen Staatsman. Of wjj hem
hier zien als leider zijner partij, of als Ha
der Staten-Generaal. of als Minister, steeds
is dat. wat ons het meest treft; de man
van diepe, in zijn geloof gegronde begin
selen
Nóch den heer Vorrink, nóch den heer Kra
nenburg ontsnapte ook maar één enkel woord
van waardeering voor hetgeen de Regeering
gedaan heeft en nog voortdurend doet voor de
gevluchte Joden. Het is alles niet goed genoeg.
De Joden zijn nog niet binnen of deze heeren
maken zich hun tolk en brengen hun eischen
in de Kamer.
Ais die vluchtelingen hier vrjj moeten kun-
nen rondloopen, waartoe hebben wij dan wet
ten aangenomen om de Nederlandsche arbeids
markt te beschermen tegen vreemdelingen,
vroeg volkomen terecht de heer de Bruyn (RK.).
Want van tweeën één: als zij vrij rondloopen
i scharrelen zij zelf hun levensonderhoud bijeen
en dat beteekent, dat er weer een paar dui
zend Nederlanders op straat komen. Ofwel z(j
i blijven ten laste van de Nederlandsche ge
meenschap en din wordt hun verblijf véél en
i véél duurder, dan wanneer zü allen in één kamp
worden ondergebracht, waar zjj geschoold kun
nen worden voor de emigratie dat kan in de
i verspreiding en in de groote stad niet en
waar z(j zelf voor het kamp en voor elkander
kunnen werken.
Zoo denken de comité’s er ook over. Het is
volkomen onjuist, zei de heer de Bruyn, die
zéér wel op de hoogte is met wat er voor de
katholieke vluchtelingen gebeurt, het is volko
men onjuist, dat de vluchtelingencomités bij
den minister niet vrij konden spreken. Alle za-
ken -zijn met de grootste vriendschappelijkheid
In vruchtbaar overleg behandeld. Hetgeen de
'Minister onderschreef. Tot in détails heeft
Minister van Boejjen de zaken met hen door-
i gepraat en zij hebben ten volle erkend, dat de
i Regeering in haar zorg voor de vluchtelingen
i de juiste richting heeft ingeslagen.
het gezin kan dan ook nooit, door wat ook,
geheel worden vervangen.
Om smaak te hebben voor mooie en goede
lectuur, moet men vanaf zijn kindsheid geleid
en g'vormd zijn, want dwaalt men in het be-
Pb bij de keuze van den te volgen weg, dan
loopt men vast of stort in den afgrond.
Neen, wij hebben Colijn, nu hij zeventig
jaar wordt, iets anders te zeggen; iets veel
eenvoudlgers, iets veel meer persoonlijks:
iets, waarvoor wü maar weinig woorden
noodig hebben. Het is enkel dit: wü zün
in den loop der lange jaren. waarin hü
met ons heeft geleefd en gewerkt, van den
eerste tot oen laatste, van den hoogste tot
den laagste, allen evenveel van hem gaan
houden. Op zün jaardag schuift de Staats
man en de krijgsman en de leidsman, naar
den achtergrond. Met den man. die dan
overbluft, en met hem alleen vieren wü
dien verjaardag van heeler harte mee. Zóó
zien wü hem niet meer boven ons uitste
ken. maar hoort hü heelemaal bü en
ons.
Wat de Regeering wil en waar de comité’s
kennelük mee instemmen, is volkomen redelük.
Een centraal kamp werkt efficiënter en kost
oaardoor minder dan een verspreide onder
brenging. Het opent de mogelükheid tot scho
ling en herscholing. Het houdt de vluchtelingen,
die tot één gezin behooren in gezinsverband
bijeen. Het is niet zóó groot, dat alle vluchte
lingen er beslist in moeten om het te vullen;
van de 3500 k 3600 vluchtelingen, die op voor
waarde van plaatsing in een kamp werden bin
nengelaten. kunnen er maar 3500 daadwerkelük
worden opgenomen en er blüft dus speling,
ruimte genoeg om de bevolking uit te zoeken,
om degenen, die op grond, van nun leeftijd,
hun vorming, hun arbeidskracht of anderszins
met geschikt zün voor het verblüf in het
kamp daarbuiten té houden. Menschen. die
50 jaar zün genieten nu reeds practisch de vrij
heid om zich in de vrye maatschappü een
plaats te zoeken; hun arbeidskracht is tóch
'oor 40, 50 of 60 pCt op.
En wat zou de Regeering anders moeten doen.
Verschillende kampen maken voor de groe
pen met verschillende behoeften? Hoeveel van
die groepen moet zü dan wel erkennen. Men kan
der zeer verschelden terreinen, waarop hü
zich in zün lange leven heeft bewogen.
En daarnaast wü combineeren nu de
tweede en derde oorzaak het feit, dat
hü steeds weer getuigd heeft van eigen vast
geloof en eigen beginselen, sonder zich
echter daarbü van anderen af te sluiten,
integendeel steeds weer zoekende naar wat
vereent.
In hun oogen deugde aan het voornemen
van de Regeering tot stichting van een cen
traal vluchtelingenkamp in Westerbork, geen
draad. Dat zou een concentratiekamp worden,
waar menschen uit allerlei streken büeenge-
bracht. uit allerlei milieus afkomstig en van
allerlei Intellectueels ontwikkeling samen moe
ten leven en werken. Daar kan geen behoorlüke
arbeidsverdeeling worden gevonden; dat moet
leiden tot een psychische depressie. Die men
schen kunnen daar hun emigratie niet vol
doende voorbereiden (waarom niet; kunnen zü
var\ dAéj-hit hun relaties in Amerika en Zuid-
niet aanschrijven?). Dat is een atraf-
ir de barak-
ounllage ver
Het Haagsche gerechtshof heeft bevestigd het
vonnis van de Rotterdamsche rechtbank, waar-
p de 71-jarige commissionnair in effecten
v- wegens bedrieglüke bankbreuk veroor-
oeeld is tot een gevangenisstraf van één jaar.
Zoo staat zün robuste figuur nog midden
in de natie; zoo zün wü vast overtuigd.dat
een groote meerderheid des volks hem voor-
loppig nog aan het hoofd wil zien van wélk
bewind dan ook. Boven alle verschillen en
programs uit wenscht het hém.
Hooge boomen vangen veel wind. En
Colün heeft heel wat wind gevangen. Van
- critiek; van bestrijding; van laster, gemee-
nen lagen laster zelfs. Maar de boom bleef
staan.
Hü staat nóg.
Hoe lang nog dat weet niemand. God
geve, in het belang van ons gemeenebest
nog véle jaren.
e N. S. B. leeft van afbrekende
i J critiek. Positieve politiek komt
L' zelden of nooit uit haar zwart-
rooden koker. En als het den schijn
heeft, dat zij wel degelijk opbouwenden
arbeid wil verrichten, dan blijkt het al
ias, dat deze schijn te valsch is om an
deren dan volkomen argëloozen of on
wetenden te kunnen bedriegen. Zoo is
het geweest bij haar voorstel om de rij-
wielbelasting af te schaffen en zoo is
het ook nu weer gegaan met haar voor
stel om ter wille van de Zondagsheili
ging het houden van politieke vergade
ringen op Zondagen en erkende Chris
telijke feestdagen te verbieden. Blijkens
het voorloopig verslag over dit wets
voorstel van graaf De Marchant et
d’Ansembourg c.s. heeft de Kamer zich
niet laten beetnemen. Zij heeft niet ge
hapt in dit dom gecamoufleerde lokaas
met zichtbare politieke weerhaken.
Terecht was men algemeen van oor
deel, dat dit ontwerp niet „au sérieux”
mocht worden genomen en dat het niet
ter wille van een grootere eerbiediging
en heiliging van den Zondag was inge-
ciend. Was het den N.S.B.ers daarom
wèl te doen geweest, dan zouden zij
niet alleen, en zeker niet op de eerste
plaats aan het verbieden van politieke
vergaderingen, maar aan wedstrijden en
openbare vermakelijkheden hebben ge
dacht. Wat zij onder politieke vergade
ringen werischten te verstaan, hadden
rij zelfs niet eens nader omschreven,
en dat is erg zonderling Van lieden, die
ie alles en rrog wat politiek willen zien,
omdat zij zelven niets Anders dan politiek
bedrijven. Algemeen werd dan ook dit
wetsontwerp als éen innerlijk onwaar
achtige parlementaire manoeuvre ver
oordeeld.
Met de afschaffing van de rjjwielbe-
lasting wilde de N. S. B. in het gevlij
komen van alle wielrijders in fietsend
Nederland, maar de sympathie en de be
ginselen van den rechtgeaarden Neder
lander zijn niet voor 2.50 per jaar te
koop. Met het nieuwste wetsontwerp
heeft de N.S.B. een mooi gebaar willen
maken naar dat deel der Nederlandsche
bevolking, dat principieel voorstander is
vin een aoo streng mogelijke Zondags
viering. In plaats van een schoon gebaar
|s het een ietwat lachwekkende come-
die geworden. De Christelijke partijen,
die het ovfer de wijze, waarop de Zon
dagsrust geëerbiedigd dient te worden,
niet geheel en al eens zijn, hebben ge
weigerd zich tegen ^elkaar te laten op
hitsen door hen, wier leer in de prac-
ti.jk niet slechts tot een ergerlijke ont
heiliging van den Zondag, maar tot een
verbanning van het Christendom uit
het openbare leven leidt. De Kamer is
nog niet zoo dom als de N.S.B.-ers het
louden wenschen en het Christelijke Ne
derlandsche volk is dat evenmin.
i/n,de Woensdag gehouden vergadering van de
«atschappij der Nederlandsche Letterkunde
volgende prijzen toegekend:
Meesterschapsprüs aan dr. Wobbe de
H. de dr Wynaendts Franckenprüs aan M.
voor zün biografie .Daniël Marot.de
Colün bezit het voor een staatsman, voor
een leider onmisbare voorrecht, dat hü het
vertrouwen heeft.
Heeft de lezer zich al ’ns rekenschap ge
geven van het feit, dat in spannende dagen
een rustige radio-toespraak van Colün de
kalmte bewaart of doet wederkeeren?
Er zün niet veel mannen in ons land, di»
door het vertrouwen, hetwelk zü genieten
zulk een invloed hebben van hoog tot
laag!
Verder onderging de wet
meer.
De heer Vos tLiix) poogde de kindertoesla
gen aan een loongrens te binden.
De heer Woudenberg (N.S.B.). die verleden
week de kinderbüslagen een fooi had genoemd,
verklaarde zich nota bene vóór deze poging, die
ieder verband van de kinderbüslagen met da
loonrechtvaardigheid losmaakte en er prin
cipieel een fooienstelsel van zou maken! Het
hielp Dr. Vos niet. Het stellen van een loongrens
brengt practlscb geen verlichting aan het be
drüfsleven, argumenteerde de heer Smeenk
(AR.) Een loongrens wordt ook nergens in het
buitenland gesteld, voegde de minister er aan
toe. De loongrens werd verworpen.
Dr. Vos liet zich niet ontmoedigen: hü stelde
voor de leeftijdsgrens voor de kinderen, waar
over toeslagen worden toegekend, van 15 op
14 jaar te verlagen. Als de kinderen 14 ziin
beginnen zü immers te verdienen! Maar zóó
veel verdienen zü niet, repliceerde de heer Drees
(S.D.A.P.) En de minister vroeg: Wilt ge dan
de kinderen van 14 jaar met alle geweld het be
drijfsleven injagen? Ten tweeden male: geen,
succes
Alle goede dingen in drieën: ook het derde
amendement, waarmee Dr. Vos de lasten voor
het bedrijfsleven wilde verminderen, een amen
dement. volgens hetwelk niet bü het derde,
maar bü het vlèrde kind de bijslagen zouden
beginnen, kreeg geen meerderheid. Waarom ook.
Van de 170 collectieve arbeidscontracten, die
kinderbijslagen bevatten, beginnen 140 die bü-
slagen bü het derde kind of eerder uit te be
talen. Van de 175.000 man overheidspersoneel,
die kindertoeslagen genieten, vangt het genot
dezer toeslagen bü 160.000 aan bü het derde
kind of eerder. De practük van het bedrüfsleven
wüst dus naar het derde kind, dat is het eerste
boven het gemiddeld kindertal in alle gezinnen
des lands.
Zün laatste amendement, dat het
kelük mogelük maakte de premie van deze ver
zekering op den arbeider te verhalen, liet dr.
Vos vallen voor een amendementSmeenk, dat
alleen het verbod van premle-verhaal schrapte.
Dit voorstel werd óók verworpen. Het blijft ver
boden de premie te verhalen.
Conform den eisch van den officier van justi
tie heeft de Amsterdamsche Rechtbank den
commissionnair In effecten P. J. K., vroeger
kantoorhoudende aan de Prinsengracht te Am
sterdam, wegens verduistering, namelük het
bewegen van het publiek door het opzet tel ük
verzwügen of verminken van ware of voorspie
gelen van valsche feiten of omstandigheden tot
het koopen van aandeelen van een vennoot
schap en wegens het publlceeren van valsche
balansen tot 2% jaar gevangenisstraf met af
trek van den tüd In voorarrest doorgebracht
(ongeveer een half jaar).
Medio December deed de justitie een
in het kantoor van den commissionnair.
tevens beheerder was van de NV. Petra Prima.
Korten tüd later werd hü failliet verklaard met
een tekort van ruim f 115.000.'
De officier had hem verduistering van f 30 5
40.000 ten laste gelegd, als beheerder van Petra
Prima gepleegd. Deze gelden had hü als be
heerder van de N. V. ontvangen en direct in
privé geleend. Ook de belde andere feiten door
mr Wassenbergh ten laste gelegd, achtte de
rechtbank bewezen.
Henry Truchy leidt het boek vah H. Pradel:
JLes lectures des Jeunes" in. Hü zegt o.m.:
Alles wat de opvoeding der jeugd aangaat is
Moeilük; allermeest wel het waken over de
lectuur van kinderen en jonge menschen.
Zorgvuldig toezien, behoeden, leiding geven en
vorming; dat moet hierbü de taak van den op
voeder zün.
Niets kan zoozeer een zegen zün als de lec
tuur, maar niets ook kan zoo noodlottig wer
ken. Het geheele leven door zal de ziel iets
bewaren van de eerste indrukken die boek,
krant, tüdschrlft of illustratie tev.eeg brach
ten.
Men moet de jeugd smaak voor lezen bü-
brengen en de leesstof moet zorgvuldig worden
uitgekozen. Hoe zou het kind zelf een goede
keuze kunnen doen? Als het geen leiding
krijgt, als men niet toeziet, geen raad geeft,
zal het lezen wat het toevallig in handen komt
en dat kan op het geheele leven een noodlot-
tigen invloed hebben, kan het in verkeerde
banen leiden, het bederven, ja, het geheel ten
(ronde richten.
Hier hebben ouders en opvoeders, een taak
te vervullen; op hen rust een verantwoorde
lijkheid. waaraan zü zich niet moge- onttrek
ken. Het is een zware, moeilük te volbrengen
t»ak. Tact, welwillendheid en een zekere han
digheid moeten samengaan met vastberaden
heid en beslistheid.
De odders zün de voornaamste opvoeders
Van hun kinderen. De opvoeding in en door
het gezin kan dan ook nooit, door wat ook,
Die liberalen toch! In vroeger jaren hebben
zü altüd beweerd, dat den bedrüfsraden geen
economische, doch alleen een sociale taak toe
kwam. Nu heeft minister Romme onder de uit
voeringsorganen voor de kinderbüslagverzeke-
ring de bedrüfsraden voorop gezet en nu
deugt het niet. Nu dient Dr; Vos een serie
amendementen In om van achterover te vallen.
Alle tezamen dienende om het systeem van
de wet zoodanig om te vormen, dat de bedrüfs
raden met de uitvoering heelemaal niets meer
te maken krijgen.
In de uitvoering ,yi
kering beeft de mH:
reeds zeide, gestreefd
ficatie. Naar unificatie door per bedrijfstak niet
meer dan één orgaan met de uitvoering te be
lasten, anders dus. dan de practük is gewor
den van andere sociale verzekeringen, vooral
de ziektewet, waar leder bedrüf de wet haast
door een andere bedryfsvereeniging laat uit
voeren. Ddrtl de minister streeft niet naar
unificatie alleen, zooals de heer Krol (C.H.) dat
wilde, die slechts één orgaan erkend wilde zien
Hü wilde de organen van het bedrüfsleven voor
op en dan eerst, als deze het niet op zich nemen,
uitvoering van rijkswege. En onder de organen
van het bedrüfsleven wil hü die vooropeetten.
welke het ideaal eener bedrüfsrepreaentatie. het
ideaal van het zelf-doen-door-het-bedrijfsleven
het meest benadert, dat zün de bedruf.sradeu
„Vooropzetten", dat beteekent niet, dat van
overheidswege, overal dékr, waar een bedrüfs-
raad bestaat, dezen raad de uitvoering wordt
opgedragen. Bedrüfsraden zün anders, dan
de heer Joekes (V.D.) meende geen staats
organen. Zü komen uit het vrüe bedrüfsleven
op. Het bedrüfsleven zélf moet hun ook opdra
gen deze verzekering uit te voeren. Geeft het
de voorkeur aan één representatieve bedrilfs-
De comité’s koesteren echter de ernstige
grief, dat menschen, die zich nooit met de
practische zorg voor de uitgewekenen hebben
bezig gehouden, achter hun rug om stemming
maken tegen het centrale kamp en het aldus
der Regeering moeilük maken.
En Inderdaad: prof. Kranenburg beriep zich
in zün betoog herhaaldelük niet op het
vluchtelingencomité, maar op een of andere
Joodsche stichting, die geheel bulten de offi-
cleele zorg staat.
HHjc ligt dus het geheim van de tweeslach
tigheid, die in de Tweede Kamer bü de behan
deling van het vluchtelingenkamp bleek: de
tegenstelling tusschen de leden der Kamer, die
zich terwille van de vrüheid op de „comité’s”
beroepen en de Regeering, die zich óók op de
„comité’s” beroept om het kamp te verdedigen.
Daar zün andere instanties, dan de officieel*
comité’s, aan het stoken en de zaak der
vluchtelingen, eerlük gezegd, aan het vertroe
belen, indien niet grondig aan het bedervenl
p- W. van der Hoogtprüs aan den
--J Hoomik voor zün episch dicht
st .Mattheus.” Deze prüs werd hem toege-
na loting, omdat de dichteres Clara Eg-
voor haar bundel ..Het Schiereiland” een
aantal stemmen verwierf.
Ozinga
den Hollandschen Lodewük XT5T-'
m. de c.
“enter Eduard
Tenslotte een amendement Drees. Dit be
oogde de invoering van een uniforme uitkee-
ring voor alle loongroepen. Geen verschil meer
tusschen loonen tot 34 gulden per week, die 1»
cents, loonen tot 36 gulden, die 15 cents en aoo
hooger tot 30 en 35 cents per dag per kind toe
slag krügen neen, één uniform bedrag van 15
cents.
Alweer: dan gaat ge van een verkeerd stand
punt uit. zei de minister. Het is geen kwestie
van steun aan de kinderen. Het is een kwestie
vaia rechtvaardigheid in het loon. Ge kunt dus
het verband met het loon niet loslaten. Wie
meer verdient, moet meer büslag ontvangen;
zoo luidt het advies ook van de overgroote
meerderheid in den Hoogen Raad van Arbeid.
Het amendement-Drees werd verworpen en
een amendement-Woudenberg, dat ook de in
voering van een eenheidsbüslag beoogde, alleen
een héógere 25 cents voor alle toongroepen
ken wegens onvoldoende ondersteuning niet
in behandeling komen.
Het kinderbüslag-ontwerp werd met 66 tegen
20 stemmen aangenomen. Glansrijk erdoor! De.
liberalen, de vrijzinnlg-democraten. Kersten en
Zandt en mevrouw Mackay-Kata (C-H.> waren
tegen.
En morgen: Osa
Het werd den heer van Basse van Ysselt
<R.K.) te machtig, om kwart over drie zou d*
minuter al over het laatste wetsontwerp aan
het woord komen. Gaat dat niet te vlug, vroeg
hü. Zou de minister daar niet eena over wil
len nadenken. Tot morgenochtend. Wat
drommel, neen, zei de heer van Vessem; dóór
werken! En de Senaat wérkte door de bes
ten kunnen vanavond'weer naar huis.
Wat verklaart het succes van dit leven
wel, en wat is het geheim van het nationale
dezer figuur?
Wat het eerste betreft: de aanwezigheid
van willen, kunnen en durven en van vol
maakt, rustig evenwicht tusschen die drie.
Men moet, om een leven tot vol succes te
brengen, den wil hebben om er te komen,
men moet het vermogen hebben om te
bereiken wat men wil. en men moet den
durf hebben oir. het dan ook te doen
en de grens van zün kunnen weten. Men
moet zelfvertrouwen hebben.... en zelf
kennis. die voor overschatting hoedt. Al
deze drie heeft de heer Colün en wel in
het juiste, rustige evenwicht dat leiat tot
de synthese der kracht.
En het is dat synthetische, dat, naast
het veelzüdige van het geestelüke vermo
gen, voor een groot deel verklaart dat deze
man. die toch óók zün sterke eigen over
tuiging heeft, kon worden tot nationale
figuur.
sowieso al zeven leeftüdsgroepen onderscheiden;
verdeelt men die ieder weer onder naar confes
sie, dan beeft men er 21; en dan kan men nog
de intellectueelen bü elkaar tellen en nog an
dere onderscheidingen gaan maken, zóó, dat
men tot 37 k 36 groepen komt. Waar ligt dan de
grens?
De plannen der Regeering hebben met de
stichting van een concentratiekamp niets te
maken; zü beoogen, de heer de Bruyn zei het
zéér juist, de vorming van een werkgemeen
schap onder lieden, die van nature, daar wees
oe heer van Vessem (NB.B.) op en de minis
ter viel hem bü, een sterk gemeenschaps- en
saamhoorlgheidsgevoel bezitten, waardóór^ vele
moeilükheden zullen worden overwonnen.
Aan het crediet voor het vluchtelingenkamp
ging een heele lüst wetsontwerpen vooraf be
langrijke wetsontwerpen zelfs waarover ech
ter weinig werd gesproken.
Bü een der normalisatie-ontwerpen tikte
minister Goeellng den nationaal-socialistlschen
afgevaardigde van Vessem op de vingers omdat
deze den heer Alexich, oud-gezant van
Schuschnigg's Oostenrijk, die in dit ontwerp
mede werd genaturaliseerd, een trap nagaf als
een overwonnen tegenstander. Wat had de heer
van Vessem bovendien tegen Schuschnigg's
Oostënrük?
Was hü vergeten, dat de heer Rost van
Tonningen, toen hü pas uit Weenen naar Ne.
derland terugkeerde, zün hooge waardeering
uit sprak voor de toenmalige regeering daar te
lande?
Met soortgelijke kleine schermutselingen gin
gen de aanvullende begrooting van de Artllle-
rie-lnrichtingen, de verschillende economlscne
oorlogswetten en de wet op het autovervoer per
sonen onder den hamer van den voorzitter
door.
vereeniglng. waarin het büvoorbeeld voor oe
uitvoering van de ziektewet reeds is opgenomen,
dan staat de wet dit niet in den weg.
Vryheid. blijheid dus voor het bedrüfsleven
Maar neen, zei Dr. Vos. die bedrüfsraden
moeten eruit.
Hü kreeg zün zin niet.
Wel echter de beer Smeenk (A.R.), die een
amendement had Ingediend, dat van de ge
dachte uitging, dat de minister, nu hü eenmaar
in een sociale verzekeringswet van de bedrüfs
raden heeft gesproken, dit volkomen logische
systeem ook elders, met name in de Ziektewet
zal invoeren. De heer Smeenk achtte het niet
gewenscht, de bedrijfsraden alléén voor de kin-
derbyslagverzekering te introduceeren. Wan
neer in één bedrüf de kinderbüslagverzekering
ever den bedrüfsraad en de ziekteverzekering
over een of meer bedrüfsvereenigingen loopt,
wordt d» uitvoering der sociale verzekeringen
onnoodlg duur. Geen bedrüfsraden dus in de
ééne wet voordat de andere ze óók kent. Het
amendement-Smeenk beoogde dus de artikelen
nopens de bedrüfsraden buiten werking te stel
len, totdat' deze organen ook als uitvoerende
instanties in de Ziektewet zün erkend. Dit
amendement werd aangenomen.
NAAR
VRAAGT INLICH TINGE NI
SH ^KONINGIN IMMA' rMe
r.r. itr Maat.
„ZCCLANO- (A la Aa raarl, laitanatla
aa. .minsts aCA mix- JaH aj.