tKclu&Aaal
winden daq
Hoitika
De luchtroovers
van
Problemen der Amerikaansche
politiek
en
m
Raadsverkiezingen
Brabant
Vereenigde Staten
Europa
ALLEABONNÉ’S F 750.-F750.-1XTX F 250.-
zeven
Het Geheim van de
Schoorsteenen
DONDERDAG 29 JUNI 1939
Roosevelt?
Er kwam
l
Slechte manieren
Zware straf
DOOR AGATHA CHRISTIE
s
1
iets tu,sschen
I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERUES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Sel
De positie van het
socialisme
Een derde ambtsperiode Van
1 vk
Steden
1939
1935
ja, die heeft....
Staten 1939-.
Raad 1939:
raadsver-
tranen en zün natten bol met het laken af en vroeg:
„Wat
moet Ik nu beginnen?”
HOOFDSTUK II
te
op
EEN JONKVROUW IN NOOD
gewoon.
De
(Wordt vervolgd.)
de
Deze Invloed zal voortduren. Niet alleen in
Amerikaansche geschied-
>ard In zijn boek „America
McGrath,
manier doorgaat.”
de
de
Eindhoven
Tilburg
Breda
's-Boech
Helmond
7919
1435
3518
4434
1406
1835
1111
17.04
7.14
8.27
19 23
11.91
16.81
10.42
7919
3518
4434
1435
1406
17.04
7.20
10.32
24.12
12.89
13.91
13.40
geen van ons eraan, voor
ieeningen te vestigen, als
Bü
de
Hier, op je geeondheid. Dat
de luxe grondig in de war
7492
4640
4208,
2668
1355
ver
gaan.
6985
1267
3801
4894.
1397
1333
1274
eeeeeeeeeezzaeseeeeeeee
nonsens
in welk
ondergebraeht
Raadsverkie
zingen:
1935
Percen
tages:
1939
De nieuwsgierigheid over de kwestie, die dè
eerstkomende verkiezingen voor het president
schap in de Vereenigde Staten zal beheerschen.
namelijk of President Roosevelt zich voor een
derde ambtsperiode beschikbaar zal stellen, of
beter gezegd voor de derde maal als candidaat
zal optreden, zal nog wel langen tijd onbevredigd
blijven. Het ligt immers in het wezen van de
■aak. dat Roosevelt pas op het laatste oogenblik
■ün beslissing zal nemen. Maar hoe zijn beslis
sing ook moge uitvallen van die beslissing
■uilen de kansen der democraten bü de verkie-
singen afhangen zeker te. dat in bepaalde
richting Roosevelts invloed ook na afloop van
■ün achtjarigen ambtstüd zijn uitwerking op het
staatsbestel en bet economisch leven niet aal
missen.
De .Xeldsche Courant" schrüft naar aanlei
ding van de Inderdaad weinig füngevoelige hou
ding van de organen der NS B. bü den jongsten
verjaardag van Dr Colün:
In onze samenleving te een kostbaar bezit
het vermogen, om den eerlüken tegenstan
der, die eerlijk voor een hem waarlijk heilige
overtuiging strüdt, te respecteerenom In
den begaafden tegenstander diens waarlijk
goede- eigenschappen van verstand en hart
te erkennen
Dat is een kostbaar bezit, vrucht van
ware cultuur dat onze samenleving ver
rijkt en veraangenaamt.
Wij behoeven hierbij niet op te merken,
dat deze eerbied voor een anders eerlijke
en heilige overtuiging niet uitsluit, dat
men den inhoud van die overtuiging kan en
ook moet bestrijden Natuurlijk gaat X een
met het ander samen, te X een met het
ander geenszins in strüd.
Dat kostbaar bezit van oprechte verdraag
zaamheid in onze cultureele samenleving
zou veel grooter en veel effectiever in zijn
uitwerking kunnen «ün. als wü het opzet
telijk en stelselmatig zouden cultiveeren.
binnen- als bultenlandsche gevaren blüven
streven naar steeds nauwere aaneensluiting van
Zuid- en Noord-Amerika. Het vreedzame deel
van Europa kan dit niet anders dan toejuichen
want hoe grooter het wereldblok wordt, dat wars
te van oorlog en overheerschlng, des te beter
De politiek van Roosevelt dient den vrede.
W F.
Dat hielp inderdaad. Piet wtet niet hoe gauw hü uit het bed
zou springen, want hü dacht, dat er weer iets vreeeelüke ge
beurde Het bad had in eik geval geholpen. Plet droogde zijn
Er te echter een beweging, die opaettelüker
en stelselmatiger dan welke andere bewe
ging ook. aan onze samenleving dien eerbied
voor een anders eerlüke en heilige overtui
ging wil ontnemen!
Er mag in het openbare leven maar één
overtuiging mogelUk zijn. n.l. die van de
leiders dier beweging zelf.
De menschen van die beweging kunnen
helaas niet meer in den tegenstander het
goede erkennen, nog minder diens overtui
ging respecteeren.
Het „Nationale Dagblad'- en „Volk en
Vaderland”, de organen der NBB. hebben
naar aanleiding van den zeventigsten ver
jaardag van dr. Colün een heele pagina
bedrukt met hoonende afbeeldingen van den
jarige en dito bijschriften uit vroegere
nummers van die organen.
Dat te een ontaarding van politieke zeden,
een ontaarding van de zeden in het alge
meen, een omlaag sakken op angstwek
kende wijze! vah onze cultuur. Zulk een
verschijnsel legt weer 'ns voor ons open
den waren aard van het nationaal-socialte-
me en er blüven er onder ons toch nog,
die dien aard, naar het schijnt, niet zien!
moeilük «ün.
vinden, wil je
om te gaan. En een gelegenheid als die komt
niet zoo gauw weer terug.”
,Je bent onverbeteriük, Jimmy. Duizend pond
In de hand te toch meer waard dan een heele
goudmün in de lucht!”
.Maar gesteld, dat X eén flauwe grap te? De
zaak staat dus zoo.... hier sta ik. met mijn
passage en alles in mün zak, op weg naar
Kaapstad en daar sta JU. vertegenwoordiger van
Caste Co, een baantje, waaraan je het lana
hebt.'
Anthony stond op en haalde zün sigaretten
koker te voorschyn.
„Ik begin te begrijpen, waar je op afstuurt,
James. JU gaat' op de goudjacht en ik naar
Londen om die duizend pond voor je te incas-
seeren.... Hoeveel zit er voor mij aan?”
„Een vierde.”
„Tweehonderd vüftig pond, vrü van rechten,
enz., enz.”
Nlfts had van te voren geduld op dit afscheid,
dat- nu zóó onverwacht gekomen was. Hendrik
begreep, dat z'n gezelschap Lea plotseling scheen
te vervelen. De avonden, waarin ae vroeger bel
den zooveel behagen hadden gevonden, behoor
den nu en voor goed tot het verleden Had hü
soms Iets gezegd, dat haar ontstemd had? Neen,
niets. Echter, er was een ander gekomen, waar
door het verlangen van X meisje om meer uit
,n. een feit was geworden. Hendrik Weymer
•Irak voor zich uit. Hü begreep; sn ver-
loving was af 1 Was een koel afscheid geweest.
Zou hü nog In staat zün. Lea, die hem ontglipte,
tegen te houden?—Hiertegen verzette zich z'n,
trots. Maar z'n hart sprak anders Hü zou t' °p.
probeeren en belde Lea op
„Ik ben het Lea,” sprak hü en zweeg. HU
In „Het Volk” krabbelt A. B. K:
De vraag, hoe zwaar een straf te. op rich
te laten inwerken,'te niet zoo gemakkelük
ate het van buiten af lükt. Zooveel jaar,
zooveel maanden. Ben oordeel dus, op een
getal gebouwd. Maar het zit 'm niet in dat
getal. Eerder in den persoon, wiens vrüheld
ermee gemoeid te. In de uitwerking. In de
verdere gevolgen.
Toch ontkol
zichzelf zulke nu
„Het te.Ik wil en kan vanavond niet alleen
zün," stamelde Hendrik en eensklaps, alsof hem
een Idee overviel, vroeg hü:
„Wilt u mü misschien het genoegen doen,
vanavond met mü mee naar den schouwburg
te gaan?"
„O. ja, graag." gaf ae hem ten antwoord, .te
meer, omdat ik zoo weinig In een schouwburg
kom. t Zal des te prettiger voor me zün
..Dat te dan afgesproken. We hebben overigens
zoo heel veel tüd niet meer. Ik zal nu gauw de
post doorlezen en dan gaan we op weg."
Jkn knap Ik me Inmiddels even een beetje
klonk het blü-
Hü doorliep even s'n brieven en trok daarna
z'n jas aan. Ze was nog steeds niet terug en hü
liep dus heen en weer in z’n kantoor. Daar
hoorde hü uit haar klein kantoor haar atmn
komen. Ze scheen in een telefonisch gesprek
gewikkeld te zün.
„Ik kan vanavond niet komen, Guataaf,” hoor
de hü haar zeggen. „Er te tets tusschen ge
komen. Ik heb nu geen tüd meer. Wat aeg ja?
Morgen? Ik weet het nog niet- Maar ik aal ja
een deser dagen wel opbellen."
den vormen Kamer- en Statenverkiezingen
een beteren maatstaf. ïntusschen bevesti
gen deze raadsverkiezingen opnieuw den
Indruk, dat de S.D.A.P. in eenlge steden van
Brabant In zooverre bouwt op het vlotten
de deel van de kiezers, dat breede contin
genten bereid blü ken de roode partij ten
bate van mln of meer kleurlooae lijsten in
den steek te laten.
Men kan tot op zekere hoogte in dat
vlottende karakter van de roode stemmen
een gunstigen factor zien. Desondanks
schenkt de uitslag der raadsverkiezingen
In de Brabantsche steden o.l. geen reden
tot uitbundige voldoening t.a.v. de positie
der 8.D.A.P. Den grooten stemmencijfers en
zetelwinst der katholieken ten spüt, blüft
het een bedenkelük feit, dat in sommige
steden het roode percentage nabij de 20
komt.
Neem b.v. Eindhoven. Bevolking op 1 Jan.
1935: 103.000; 1 Jan. 1939: 111.500. Deze
sterke absolute stijging van het zielental
heeft niet belet, dat de S.D.A.P. haar stem
menpercentage van 1935 heeft weten te
handhaven. Wel verloor deze partü een ze
tel in den Eindhovenschen raad, maar zulks
is uitsluitend het gevolg van het stelsel der
grootste gemiddelden.
Overzien wij, na de Staten- en Raadsver
kiezingen het terrein in zijn geheel, dan
moet de opvatting gehandhaafd blüven,
dat ten opzichte van het socialisme in
Brabant bedachtzaamheid geboden is. Niet
alleen komt de constante stüging van het
katholieke bevolkingscüfer geenszins in een
relatieve vermindering van het socialisti
sche stemmenpercentage tot uitdrukking
(wü signaleerden reeds eerder, dat dit per
centage voor gansch Brabant sinds 1927
ononderbroken steeg van 5.4 tot 7.8). daar
naast bpeidt, zooals wü eveneens in vorige
büdragen aan toonden, de roode olievlek
zich van de steden uit naar het platteland.
Dat zulke opmerkingen reden van bestaan
hebben zelfs in een depressieperiode der
S.D.A.P., maakt de electorale les van 1939
des te belangrijker.
Men schrüft ons uit het Zuiden:
-w y u de raadsverkiezingen achter den
rug «ün, moge, aansluitend op wat
dezerzüds na de jongste Statenver
kiezingen over het socialisme In Brabant
werd opgemerkt, eenig commentaar op den
uitslag der verkiezingen worden geleverd,
waarbü wü ons hebben te bemerken tot de
Brabantsche steden, omdat, behoudens en
kele uitzonderingen, op de dorpen bü de
raadsverkiezingen socialistische lüsten ont
braken.
De volgende gegevens kunnen een beeld
verstrekken t.a.v. de positie der S D.A.P. in
de voornaamste Brabantsche steden bü de
twee laatste raadsverkiezingen:
»Ja. Wel, daarmee was de zaak voor het
oogenblik uit. Ik ging naar Afrika terug en
dacht er niet meer aan.tot twee weken ge
leden, toen ik op een goeien ochtend een
eigenaardig, pakketje kreeg, X Ding had me al
waanden nagezworven. Ik had in de een of
andere krant gelezen, dat graaf Stylptitch te
Parijs gestorven was. Dat pakketje bevatte zün
mémoires en er was een brief bü en en in dien
brief stond, dat als ik het manuscript vóór den
13den October bü een uitgeversfirma te Londen
bezorgde, genoemde uitgeversfirma mü dan
duizend pond zou uitbetalen."
-Duizend ponll Vergis je je niet, Jimmy?"
-Nee, jongmensch. Ik ben alleen zoo nu en dan
**0*. dat X een sóórt van Aprilgrap is. Stel geen
tertrouwen in prinsen en staatslieden en dege-
®en. die over u gesteld zün! Maar nu in
't Ding had me zoo lang nagereisd, dat
éigenlük geen oogenblik meer te verliezen
**d. Maar 1 was Jammer- Ik had juist den
beelen boel voor m'n reis naar de binnenlan-
OeB voor elkaar en ik had me er op gespitst
hü de berichten in de kranten leest: Dis
loopt leelük tegen de lamp. Die komt ar
genadig af. En in een enkel geval aeg je
tegen jezelf: dat te veel te erg!
In dat laatste parket kwamen wü. toen
wü van een stel Amsterdamsche jongens
laaen. die ergens bü de grens onder de
wapenen zijn. Ze zün daar op een middag
een adellük kasteel binnengekomen, althans
de kelders daarvan, en hebben daar vier
flesschen wün bemachtigd en leeggedron
ken. Des avonds heeft een ander stelletje
dat nog eens overgedaan. Ze hebben daar
voor drie weken gevangenisstraf gekregen.
En één van hen. die belde keeren te mee
geweest, aal dubbel zooveel moeten opknap
pen.
De verdediger sprak van een kwajongens
streek, in verveling uitgehaald, maar dat
pleit vond geen Ingang.
Nu versta men ons niet verkeerd. Wü
begrijpen volkomen, dat zoolets ontoelaat
baar is. En speciaal in het leger, waar men
het zonder tucht niet stellen kan. Was dit
geval disciplinair afgedaan, aoodat de zaak
om zoo te zeggen binnenskamers was ge
bleven, dan zouden wü de drie weken mis
schien wel erg. maar niet te erg hebben
gevonden.
Maar het te de gevangenis, die ons hier
zoo dwars zit. Een Inrichting, waar niemand
thuis hoort, die niet in den engeren zin van
het woord een misdaad heeft bedreven.
Hetgeen nog Iets anders te dan een schaam
telooss en ontoelaatbare onbehoorlükheld.
waarom die kasteelheer mogelük had ge
lachen. als hü X gemerkt had.
Wü kennen in ons land geen verschei
denheid van strafgestichten, zooals er ver
scheidenheid te van handelingen. Het te
altüd dezelfde gevangenis, met dezelfde uit
werking. met dezelfde gevolgen voor de toe
komst. Het zou niet kwaad «ün daar in
gevallen als deze beter om te denken.
Deze cüfers bewüzen, dat bü
kiezingen de Juiste politieke graadmeter
vaak ontbreekt. Ter beoordeeling van de
positie der S.DA.P. in de Brabantsche ste-
Eindhoven
's - Her togenbosc h
Tilburg
Breda
Helmond
Roosendaal
Bergen op Zoom
Hieruit blükt, dat, met uitzondering van
Roosendaal (waar belangrüke winst werd
gemaakt) en Eindhoven (waar de toestand
procentueel onveranderd bleef) de S.D.A.P.
in de Brabantsche steden algemeen ver
liezen leed. Tegen te groote voldoening
daarover moeten wü echter waarschuwen.
Raadsverkiezingen luisteren in sterke mate
naar beweegredenen van plaatselüken en
persoonlüken aard. Hoezeer dit het geval
is, leert het verschil in de socialistische
stemmencüfers bü de Staten- en raadsver
kiezingen, welke slechts twee maanden van
elkaar verwüderd liggen:
glas en tralies en met een half doaün heeran
in bal-masqué-pakjes er omheen om
passen, dat je niets wegpakt.”
„Zoo te X," stemde Jimmy toe.
„Heeft hü nog iets meer dan dien
gezegd? Bü voorbeeld dat hü wist
museum de Wallace-collectle
was?”
Jimmy schudde van neen.
„Hm!" zei Anthony.
Hü stak «ün derde sigaret op en begon waar
de kamer op en neer te loopen.
.Je leest zeker zelden of nooit een krant, hè?”
vroeg hü na een paar minuten.
„Nee. tenminste aoowat nooit,” bekende
McGrath nederig. „D'r staat gewoonlük niets ih
dat mü, barbaar, interesseert."
„Gelukkig dan dat ik wat gecivlliseerder bsn.
In den laatsten tüd wordt Herzo-Slowaküe tel
kens genoemd. Allerlei beweringen over een
herstel van het koningschap.”
,Jim Nikolaas IV zelf had geen kinderen.”
zei Jimmy. .Maar daarom hoeft da Obolo-
vltch-dynastie niet uitgestorven te zün. Er «ün
waarschünlük hoopen en hoepen jonge exem
plaren. neefjes en nichtjes in den eersten of
tweeden of zooveelsten graad."
„Dus 1 zou niet bepaald
een presentabelen konlng te
zeggen?"
„Goed. En om je nu even op stang te jagen,
wil Ut je vertellen, dat ik X ook voor honderd
pond gedaan zou hebben. JU wordt nooit rük.
Jimmy McGrath, ate je op die onzakelüke
manier doorgaat."
„Kan me niet schelen. De hoofdzaak te nu:
je doet X?"
„Ik doe X.
Castle’s rondreis
moge loopen.”
Met gepast-ernstige gesichten werd die toast
gedronken.
wilde haar in de gelegenheid stellen, op haar
z. 1. ongemotiveerd besluit terug te komen.
„Wat te er?" vroeg ze ongeduldig
Nu moest hü spreken.
Ben je je er wel volkomen van bewust, Lea,”
vroeg hü, „dat deze afzegging niet alleen voor
vanavond te, maar een afscheid voor ja.
voor altüd?”
„Waarom?"
„Waarom hebben ze X niet netjes Ingepakt en
per post verzonden?"
„Dat heb ik me ook al afgevraagd. X Zou
heel wat normaler geweest zün.”
„Natuurlük weet ik wel,” ging Anthony
voort, „dat het koningen en koninginnen en
verderen hoogwaardlgheldsbekleeders bü de wet.
o nee, bü de etiquette, verboden te, iets op
de eenvoudigste, meest logische manier te doen.
Daarom had je voeger de heeren „Boodschap
pers des Konings”. Die kregen dan. bü wü«e
van Sesam, open u, een zegelring mee,
's konings ring! U kunt doorgaan, edele heer!
Er meestal was die edele heer dan de bandiet,
die den ring gestolen had. Ik heb me er altüd
over verwonderd, waarom de een of andere ver
lichte geest er in die dagen niet oo gekomen
is. een stelletje duplicaten te maken een
dozün of een half doeün. en die dan aan den
meestbiedende te verkoopen. Ze hebben in de
Middeleeuwen deksels weinig initiatief gehad.”
Jimmy gaapte.
.Mijn opmerkingen over de Middeleeuwen
schünen je maar matig te interesseeren. Laten
we het dan maar weer over graaf Stylptitch
hebben. Als die je duizend pond cadeau had
willen doen, had hü ze Je in zün testament
kunnen vermaken. Godlof zün we nog niet te
trotsch om een erfenisje te accepteeren.
man moet niet goed in zün bovenkamer
weest zün."
„Tja.daar lükt het tenminste op....”
Anthony fronste zijn wenkbrauwen nog ster
ker en zette zün wandeling door de kamer
voort.
den zin. waarvan i
schrijver Charles A.
in Mldpassagedat de geschiedenis van Ame
rika in de laatste tien jaren behandelt, spreekt
wanneer hü Roosevelt karakteriseert als een
groot opvoeder van het Amerikaansche volk,
wiens invloed zeer uitgebreid is en diep, maar
ook in dien zin. dat de meerderheidsvérhoudin-
gen, die Roosevelt in de lichamen, in wier han
den de eindbeslissing over alle vraagstukken
ligt, tot stand heeft gebracht, hem zullen over
leven. Dit geldt voor den Senaat, die. hoe ook de
verkiezingen voor het presidentschap in den
herfst van 1940 mogen uitvallen, zün democra
tische meerderheid minstens tot de verkiezingen
van 1942 zal behouden, dit geldt tevens voor het
Hoogste Gerechtshof, waaraan Roosevelt, wan
neer niet alles bedriegt, voor een reeks van jaren
een meer liberaal (als tegenstelling van conaer-
vatief-republikeinsch) karakter heeft gegeven.
Thans te Roosevelt weer bezig, niet voor de
eerste maal, toenadering te zoeken tot de con
servatieve economische kringen. Van tüd tot tüd
probeert men van beide züden gouden bruggen
te bouwen, maar altüd weer zonder durend suc
ces. Terwül het Amerikaansche economische
leven nog een jaar geleden een opwaarts gaande
conjunctuur vertoonde, laten de laatste maan
den weer een duidelijke Inzinking zien De vraag
te nu. waarvandaan de noodzakelüke aanzetting
van den motor moet komen. Roosevelt te van
meening, dat het land thans voor het probleem
staat van het systematische hooghouden van de
koopkracht der consumenten en dat de industrie
en de landbouw niet anders dan voordeel kun
nen hebben van op peil gehouden loonen en
van een productieve werkloozenverzorglng. Dit
etecht echter van den anderen kant hooge belas
tingen en een systematische tewerkstelling van
staatswege. Roosevelt is geen socialist en denkt
er niet aan, de productie te organteeeren of te
regelen (het begrip „ordening”, dat ten onzent
steeds meer ingang vindt, blüft voorlooplg voor
de Amerikanen een gesloten boek) en nog min
der natuurlük de verdeeling der producties. Hü
beschouwt het probleem b0na uitsluitend van de
züde der consumenten. Hü beklaagt zich voort
durend er over, dat sommige leidende economi
sche kringen zün plannen saboteeren. Aan den
anderen kant klagen de economische kringen,
dat de bemoeiingen der regeering en de centra-
llseering van de staatsmacht (welke trouwens
naar Europeesche opvattingen gemeten nog al
tüd verbazingwekkend gering te), het normale
functlonneeren en de herleving van het econo
mische leven verhinderen.
Met de grootste aandacht vervolgt Roosevelt
de gebeurtenissen in Europa en in het Verre
Oosten. De Amerikanen hebben den indruk, dat
de nieuwe ontwikkeling van de Britsche politiek
sedert einde Maart van dit jaar het oorlogs
gevaar in Europa in hoogen mate verminderd
heeft en dat het totstandkomen van het En-
getech-Turksch pact en voornamelük de Britsche
bereidwilligheid tot een overeenkomst met Rus
land te beschouwen zün als de eerste groote
nederlagen der as-partners. Tegenover deze fel-
ten is in de oogen der Amerikanen het sluiten
van het Dultsch-Italiaansche bondgenootschap
niet veel meer dan een geste. Een deel der Ame
rikanen blüft Weliswaar wantrouwen koesteren
Jegens de politiek van Chamberlain en Bonnet,
maar ook deze ontkomen niet aan den aldoor
sterker wordenden indruk, dat het niet komen
zal tot een Europeeschen oorlog, die eenlge we
ken geleden nog als onvermüdelük werd aan
gezien. De vermindering van oorlogsgevaar in
Europa heeft ook in Amerika kalmeerend ge
werkt en de hartstochtelüke debatten over dè
heudlng van Amerika in een eventueelen nieu
wen wereldoorlog naar den achtergrond gedron
gen. Zooals men weet, werd er in Amerika leven
dig gediscussieerd over de kwestie, of Amerika
in een komenden oorlog neutraal moest blüven
of openlük de partü van Engeland en Frankrijk
moest kiezen. Interessant is te constateeren, dat
geen enkele stem in Amerika te opgegaan, die
verlangde, dat de Vereenigde Staten rich aan de
züde van Dultschland en Italië zouden scharen.
Het uiterste, hetwelk de Amerikaansche vrienden
der as-mogendheden hopen te bereiken, te het
neutraal blüven der Vereenigde Staten, waarbü
zich dan neerleggen bü het onvarmüdelüke
feit, dat deze neutraliteit op een wü*e gehand
haafd zou worden, die uiterst welwillend tegen
over de Westelüke mogendheden zou zün. Het
bezoek van het Engelsche Koningspaar, dat zulk
een opzienbarend enthousiasme In het Ameii-
kaansche volk wekte, heeft natuurlük enorm
bügedragen tot versterking der banden met En
geland in het büzonder en met de Westelüke
democratische mogendheden in het algemeen.
Ook de vredesgedachte te daardoor versterkt, al
ware het alleen maar door de demonstratie van
vriendschappelüke verbondenheid van het mach
tige Amerikaansche Noordelüke continent en
het Britsche wereldlmperium. Wie. welke com
binatie zou het in koelen bloede wagen, het met
dit vriendschapsblok te verkerven?
ïntusschen richten de Vereenigde Staten hun
opmerkzaamheid op Latünsch Amerika. Kort
voor het bezoek van Konlng George VI en Ko
ningin Elisabeth was de president van Nicaragua
te Washington op visite geweest en aldaar met
buitengewoon eerbetoon ontvangen. Dit staats
bezoek heeft tot een verdrag geleid. De kleine
midden-Amerikaansche republiek ontving een
crediet van twee en een half mlllloen dollar en
de Vereenigde Staten sullen technische en mill-
taire deskundigen naar Nicaragua zenden. Dit
laatste te van büzondere beteekenis in verband
met de strategische positie der republiek en met
de mogelükheid van den bouw van een tweede
Panama-kanaal. Er bestaat reeds lang een uit
gewerkt Nicaragua-kanaal-project. In 1916, kort
na de voltooiing van het Panamakanaal, kreeg
Amerika het recht, om. zoo gewenscht. een twee
de kanaal te graven op het gebied van Nicara
gua De verwezenlüking van het plan strandde
tot dusver op de enorme kosten. Het te mogelük.
dat deze kostenkwestle echter op den achter
grond zal komen, nu het Japansch-Chlneesche
conflict opnieuw het vraagstuk heeft opgeaor-
pen, of de Vereenigde Staten in het Panama
kanaal een Oostverblnding bezitten, die vol
doende te om de oorlogsschepen van de eene
naar de andere wereldzee te dlrigeeren Gezlgn
van dit standpunt en van den hacheUjken we-
reldtoestand waren het bezoek van den president
van Nicaragua en de gevolgen, welke het had.
van büzonder gewicht.
Washington verwacht binnenkort nog een an
deren bezoeker. De toekomstige chef van den
Amerikaanschen generalen staf, generaal George
O. Marshall, was naar Brazilië vertrokken en
heeft daar officieel den chef van het Brazillaan-
sche leger, generaal Pedro Aurelio de Goes Mon
teiro geïnviteerd een bezoek aan Washington te
brengen. De Amerikaansche generaal bleef eenl-
gen tüd in Brazilië om de organisatie der weer-
i. macht te bestudeeren. De Brazlliaansch«^ gene
raal, die reeds door Dultschland en Italië was
ultgenoodlgd. zal nu eerst de Vereenigde Staten
bezoeken. De betrekkingen tusschen de Vereenig
de Staten en Brazilië zün in den laatsten tüd
zeer nauw en hartelük geworden en in Zuld-
Amerika vermoedt men, dat een Amerikaansch-
Braziliaansch militair verbond reeds gesloten is
of in den naasten tüd op komst is. Het een en
ander staat natuurlük in verband met de natio-
naal-soclallstische en fascistische propaganda
onder da Duitschers en Italianen in Brazilië,
Argentinië en Chili, waardoor geheel Zuid-Ame-
rika rich bedreigd voelt en tegen welke propa
ganda de Vereenigde Staten in eigen land even
eens gedwongen zün forsch op te treden.
Het lükt dan ook vanzelfsprekend, dat
Vereenigde Staten zoowel met het oog op
,JZoo, dat te dat,” zei Anthony, terwül hü zün
glas op tafel neerzette. .Met welke boot was Jü
van plan te gun?"
„Met de Granarth Castle."
..Passage natuurlük op je eigen naam geno
men. Dan doe ik het beste, maar als Jimmy
McGrath te gaan. De paspoort-misère-tüd te
toch achter den rug, niet?"
„Ook al was X niet zoo! We lüken geen steek
op elkaar en toch zouden we op zoon ding
dezelfde beschrüving krügen. Groot 1.78. haar
bruin, oogen blauw, neus gewoon, kin ge
woon..
„Zeg, X kon wel een beetje complimenteuzer!
Als je 'nagaat dat Oastle uit meer dan honderd
sollicitanten mü gekozen heeft.... om mün
aangenaam uiterlük en dito manieren.”
Jimmy grinnikte.
„Van die aangename manieren heb ik van
morgen een staaltje gezien
„Loop naar de.... binnenlanden.”
Anthony stond weer op en begon de kamer
op en neer te loopen. Zün wenkbrauwen waren
llcht-gefronst en het duurde wel een pjar minu
ten, vóór hü begon te spreken.
„Zeg Jimmy,” zei hü toen, „Stylptitch te te
Parüs gestorven. Waarom worden zün mémoi
res vla Afrika van Parijs naar Londen ge
stuurd?”
Jimmy schudde hulpeloos zün hoofd.
.Dat weet ik niet."
HU dacht even na.
„X Spüt me Hendrik," zei Lea weer, „maar
ik heb op X oogenblik weinig tüd."
„Dat merk ik. Je schünt veel haast te hebben,
om van me af te komen."
„Och, doe niet zoo sentimenteel. Onze avon
den waren mü te eentonig geworden. Ik ben
jong en wil me amuseeren."
Dit was duldelük gesproken. Het klonk als
een aanklacht: helder, koud en hard.
„En enwanneer zal ik je weer eens spre
ken. Lea?" vroeg hü weer.
„Over eenlge dagen, denk ik; dan ml ik je
van te voren wel even opbellen.”
En zoo iets, dacht de teleurgestelde jongeman
met bitterheid, zoo iets zei dezelfde vrouw, die
hem nog kort ge-
•••e»»»seeeeeeeeee9eeeeeaaeee
leden verzekerd 1
had. rich het‘le
ven zonder hem
niet te kunnen
voorstellen. zelU
geen dag. zonder
hem te zien of te
spreken,
Hü legde den hoorn op den haak Ontmoedigd
viel hü in z’n stoel neer en steunde het hoofd
In z'n handen.
„Hier te de post. mUnheer,” klonk de stem
van de stenotypiste, die juist X kantoor binnen
trad.
Hendrik keek op. HU poogde met z'n gedach
ten tot de werkelükheld terug te keeren.
„U ziet erg bleek,” zei het meisje zacht. „Voelt
u zich soms niet goed?”
Ze sprak met warmte en vol deelneming.
HU keek haar aan en voor X eerst viel X hem
op. dat ze een knappe verschüning was.
„Neen, ik mankeer niets,” antwoordde hü on
verschillig. „Ik had vandaag een paar kaarten
voor den schouwburg gekocht en zoo juist heeft
men mü af gezegd."
..Nu. misschien kunt u de biljetten nog terug
geven." opperde zü.
Hendrik moest aan z'n overkropt gemoed lucht
geven en stiet ut:
„Een vrouwdie ik blindelings vertrouw
dediewaarvan ik
■onder behoorlüke reden....
„Ja. veel vrouwen zün zoo." meende het meis
je, dat zag. dakJiü moeite had om zich uit te
spreken.
„Ja, kük eens. van filmopnamen, waarvoor we naar dit eiland
gekomen zün, komt natuurlük niets meer. Maar zoodra de
anderen, die gewond zün. hersteld zün. gaan we zoo gauw
mogelük naar Amerika terug. Ga dan met ons mee en zie. dat
je vandaar weer naar hi^s komt. In Amerika te alles mogelük.
dus dat zal wel lukken. Trek zoolang maar een broek en een
jasje van mü aan."
Hendrik Weymer. die reden had om tevreden
te zün. floot een vroolük wüsje. HU had plezier
in z'n werk, men waardeerde hetgeen hü pres
teerde en hü bracht s’n avonden gezellig door
met Lea. Eiken avond ontmoetten ze elkaar,
wandelden door de winkelstraten en gingen dam
ergens een kop koffie drinken. Wél gaf Lea dan
mln of meer bedekt te kennen, dat ae graag
wilde deelnemen aan de genoegens van het
groote stadsleven, maar daarover waren ze het
met elkander niet eens. HU prefereerde een rus
tig samenzün met haar, ofschoon hü het goed
vond, dat ze nu en dan ergens gingen dansen.
Vanavond zou hü haar met een paar kaarten
voor den schouwburg verrassen. Dat zou haar
zeker veel genoegen doen. HU moest nu nog
even de poet doorlezen en dan ging hü vlug
naar X postkantoor, waar hü Lea dagelüks trof.
Hü was. zooals gezegd. In een goede stemming
en floot steeds lustig door, toen de telefoon op
z’n bureau rinkelde. X Was Lea.
„Vanavondbegon Hendrik, die z’n blüd-
schap moeilük bedwingen kon.
„Vanavond." onderbrak hem Lea. „ben ik tot
mün spüt niet vrU?
Even was het stil
„Wat wil je daarmee zeggen?"
„Dat ik vanavond niet kan; er te iets tusschen
gekomen.'
„Iets tusschen gekomen?" verwonderde zich
de jonge man. „Mag ik misschien ook weten,
wat de oorzaak.
„Vrasta niet zooveel s.v.p. Je wilt me toch niet
dwingen, dat ik je iets voorlieg?"
„Beteekent dat soms, dat je mü de waarheid
niet zeggen kan?"
„Nu. ik zal X je dan maar zeggen. Men heeft
me voor den schouwburg ultgenoodlgd. En daar
je al lang wtet en ik je reeds meermalen
zocht heb, wat meer met me uit te
„Zoo.... wist ik dit al lang?”
„Ja. JU wilt alleen maar praten en wandelen
en ik
„Als ik X goed begrüp. Lea, zullen de vol
gende avonden niet meer alleen voor mü «ün?"
„Daar kon je wel eens gelük in hebben
„Heb je mü verder niets te zeggen?”
„Niets meer dan je al weet."
„Dan wensch ik je een prettigen avond. Lea."
„Dag, Hendrik
„Heb je X ding gelesen?” vroeg hü opeens.
„Welk ding?'
„X Manuscript natuurlük."
„Beware me, nee! Waarom zou ik iemand
als ik! iets dergelüks gaan lezen?”
Anthony glimlachte even.
„Ik wou X alleen weten, anders niet. Je weet
toch ook wel, dat mémoires dlkwüls hoopen
moeilUkheden veroorzaken Indiscrete onthul
lingen en dat soort dingen meer. Je hebt van
die menschen. die er een soort van genoegen
in scheppen, nadat ze eerst hun heele leven
lang zoo gesloten als een bus geweest zün. na
hun dood de lont in het kruit te gooien Van
te voren ritten ae dan zeker bü die gedachte
te gnuiven! Wat voor soort man was die graaf
Stylptitch, Jimmy? JU hebt ’m gezien en Jü
hebt ’m gesproken en Je hebt nogal menschen-
kennis. Zou X kunnen zUn, dat hü er een van
die stiekeme soort was?”
Jimmy haalde zün schouders op.
.Moeilük te zeggen. Den eersten keer had hü
hem, wat je noemt, óm en den tweeden keer
was hU op end’ op de gedistingeerde oude heer,
die me kwam bedanken en die me compli
mentjes stond te maken tot ik me geen raad
meer wtet."
,Jn heeft hü niets gezegd, toen hü dronken
wasiets interessants, bedoel ik?"
Jimmy zocht, met gefronste wenkbrauwen,
in zün herinnering rond.
„Tja. dat hü wist, waar de Koh-i-noor was,"
diepte hü toen weifelend op.
..Dat weten we allemaal." zei Anthony. ,Jn
<ba Tower, ate ik X wel heb. Achter dik spiegel-
