VOOR ONZE JEUGD De teenendans GEBAKKEN JUMMIMHB Hoitika De iuchtroovers van N Van oude blikken bussen DAGBRIE VEN EENER MOEDER Lastige kinderen TOMATENSLA zeven Het Geheim van de Schoorsteenen VRIJDAG 30 JUNI 1939 Waarom ben je te laat) GEBAKKEN DOOR AGATHA CHRISTIE m<L ■an- 125- irü. I R. isrd Diamantenjubileum der Zuster* te Best F* Oude boeken en documenten te Moskou ontdekt AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL i n n at n- t>. eindelük. nog. »a«r ze ze OOM JAN met een een OB HIT BLIKJE VILIBL1I KMA X-8ICIFTIM UK2B-(H0eA «en verzweeg. «Wordt vervolgd) V1RKRDCBAA» in BLIKJES VAN 5 EN 10 STUKS bfl write* van aan band, een voet «C «en oog. it! Ja, daar i te leeren. et Katholicisme kan zijn goddelijke zending in deze wereld niet vol ledig ontplooien «onder Onivem- telten. Het la daarom plicht van lederen katholiek zijn eigen Unlverstteit naar ver mogen te steunen. en voor Jimmy, heele durfal. Koning onder dans laten ildekt door Het was de dag van het feest op Rapenburg en het was een lust al die jonge konijntjes te zien dansen! De vaders en moeders konijnen waren ook gekomen, mooi op z'n Zondagsch aangedaan en keken trotsch naar hun spruiten. Alleen Flapoor’s moeder keek bedroefd, want Flapoor was er niet bjj. „O moesje, kijk u eens naar mU" riep Pluim staartje uit. „Kan ik niet fijn dansen?" „Zoo mevrouw konijn" sprak de gastheer van het feest: ,Jk zie. Flapoor is niet onder de dan senden hi? Die kan niet dansen wel? Ja, Flap oor is een goede zoeker van rapen en wortels maar in X dansen is hij niets!" Flapoor's moeder kon wel huilen! X Was waar. Flapoor was een bovenste beste konijnenkind, goed voor zijn zusjes en broertjes en altijd in de weer om rapen en penen en wortels en koolblad voor het gezin bij elkaar te zoeken, maar.... polka dansen kon hjj maar niet leeren!!! Wat zouden de buren van Flapoor's moeder haar weer beschimpen, dat Flapoor niet mee kon doen!! Maar wat was dat?? Daar had je waarcmpel Flapoor! Zou hij 't nu toch probeeren, dacht ze. weer een heel verhaal! Hoor eens, als ik dat moet uithouden zonder te bezwijken, geef me dan eerst wat te drinken." Jimmy reageerde royaal op dat verzoek en aette zich daarna tot vertellen. In de archieven van de stad Moskou zijn een aantal zeldzame boeken en historische docu menten van groote waarde ontdekt. O.a heeft men het proces-verbaal gevonden van de „af faire van het haissriber" van koningin Marie Antoinette, nJ. de verhooren van den graaf en gravin de La Motte, kardinaal de Rohan den graaf en gravin Cagliostro en andere documen ten, dateerende uit 1785 en 'M. Verder twee exemplaren van de '„Gazette Franqaise". ver schenen te Berlijn tijdens de Fransche revolutie een zeldzaam exemplaar van de ..Decamerone" van Boccaclo, geïllustreerd door Oravelot. een uitgave van „Don Quichote" in het Spaanach, geïllustreerd door Joseph de Castille. de fabels van La Fontaine e.a. Deze werken zullen in het letterkundig mu seum te Moskou tentoongesteld Wbrden gelegenheid van het feit der 75-jarige werkzaamheid van de Zusters te Best, welk ju bileum feestelijk werd gevierd, is aan de Zus ters per couvert de door het feestcomité ver zamelde som aangeboden. Naar men ons meldt, zal het het bijeenge brachte bedrag worden besteed voor de bekos tiging van nieuwe ramen in de kloosterkapel. XXVII Zouden er werkelijk gezonde lastige kinderen bestaan? Ik betwijfel het ten sterkste. Van na ture lastig, zeker niet. Wat wij lastig noemen, komt meestentijds erop neer, dat 1 kind iets doet of wil. dat ons op dat moment niet past, of moeite koet, of onze huishoudelijke regeling in de war gooit Daarom zullen wü bijna steeds kunnen constateeren. dat de lastigste ouders, of voornamelijk: de lastigste moeders de lastig ste kinderen bezitten Niet omdat X la&tig zijn een overerfelijk gebrek is, doch wel, omdat een las tige moeder in kinderen veel lastig noemt, wat een gewone moeder met een anderen en door gaans hartelljker naam aanduidt. Een kennis van mij bezit twee gezonde kinderen van vier en zes jaar en klaagt de wereld tot gruis over den last, welken X duo haar veroorzaakt. ZU ziet echter over X hoofd u kent X spreekwoord van den splinter en den balk dat zijzelf door een soort opruim- en netheidsmanie bezeten is. Het speelgoed wordt speciaal en met zorg ge kozen. waarbij X zwaartepunt filet ligt in de vraag of het sterk is. of de kinderen zich ermee amuseeren. kortom of het goed voor de kinde ren is; de hoofdzaak Ls.. het mag geen rommel maken Zelfs de kans dat hier of daar een stuk je onbemerkt liggen blijft moet uitgesloten zijn. Mijn jongens gingen kort geleden een middag bij het duo spelen en door een vroegere ervaring bij ons geleerd, namen zjj twee boodschappen- tasschen vol blokken, mouieksteenen, plankjes en dergelijke mee De gastheertjes waren zóó dolgelukkig met de voor hen volkomen onbe kende spelletjes, dat de mijnen heel grootmoedig toestonden dat de blokken nog een dag daar blijven mochten. Twee dagen later was hun grootmoedigheid uitgeput en gingen zij hun be zit terughalen, doch alleen om snikkend terug te komen: alle blokken waren in den vuilnis emmer verdwenen en deze was reeds geleegd De moeder was werkelijk buitenmate in de war b(j de ontdekking, dat de blokken niet geschonken, doch slechts geleend waren, bood schadever goeding en nog veel meer aan. maar twijfelt tot op den huldigen dag aan mijn verstand, omdat ik zulken „rommel” op den vloer duldt en mijn bewering dat een deel der steenen en plankjes door mijn man zelf met veel kosten en moeite gemaakt waren, omdat de kinderen zoo dolgraag met zulke dinged spelen, kan zij nóg niet an ders zien dan als bluf Met een prentenboek, een pop en de foto's uit het morgenblad moeten de kinderen den ganschen dag „zoet" zijn, waarbij het gebruik van een schaar de moeder tot een woede-aanval brengt. Is 't te verwonderen dat de kinderen lastig zijn en zij met recht klaagt, geen dag te beleven zonder verdriet vkn of te leurstelling in haar kleinen? Van een kleuter- of Montessorischool is zij een verklaarde vijan din. nadat zjj bij X bezoek aan een dezer inrich tingen constateeren moest, „dat de kinderen daar geen netheid leeren. maar alleen stil ge houden worden door hen toe te staan rommel te maken." Sprakeloos vanik weet niet pre cies waarvan, omdat zij Inderdaad en letterlijk niet bjj machte was een woord uit te brengen! Op de volgende teekenlng zie Je dan gefabri ceerd de wieken van een Amerikaansch molen tje en een schepje Bjj het schepje komen de lipjes legen den achterkant. Je kunt ze daai heel goed vastmaken met een koperen klink nageltje als hij die zag, als zoodanig te herkennen, maar ik dacht: Je kunt nooit weten...." „Daarbij komt." viel Anthony hem in de rede, „dat alleen bij de gedachte: goud. je hartje onstuimig rikketik ging." „Toen ik X pakje open had, wist ik gewoon weg niet, wat ik zag. *k Voelde me gqdegoüteerd nee. ik weet geen ander woord, 'n Mooie goudmijn was X.... Enfin. X zal voor hem wel een goudmijntje geweest zijn.... gemeene op lichter. die hij waa! Weet je. wat erin zat? Brieven! Brieven van een vrouw! De schooier was X- aan X uitpersen geweest en toen hjj stierf, wou hij X vuile karweitje aan mij óver doen." „Ik kan je edele verontwaardiging begrijpen. James, maar vergeet niet, dat kleurlingen kleur lingen zijn én blijven. HU bedoelde X goed. JU had zUn leven gered en uit dankbaarheid ver maakte hu jou een bron van inkomsten dat JU scrupules zou kunnen hebben, kwam ge woonweg niet bü hem op." „Nee enfin, daar stond ik! Wat moest ik met de dingen doen? Verbranden, was m’n eerste gedachte Maar toen bedacht ik, dat die Hiervoor neem je een oude schaar en knipt dicht langs den rand naar onderen tce Als dat gebeurd is. kun je de bus gemakkelflk uit el kaar trekken. Je hebt dan én van X deksel èn van den bodem twee strooien blik zooals Ie op liet tweede teekeningetje zien kunt. arme joffer in Engeland dan niet zou weten, dat ze van den aardbol verdwenen' waren en dua eiken dag in angst zou zitten, dat ze den kleurling zou zien verschUnen." menschen zich aan X opmaken zUn, om hun volle aandacht aan dat kleine landje geven.' „Wat voor soort menschen?" „Oeldmenschen. Groot-financiers met kromme neuzen en zwarte haren. De crème de la crème van de City.” „Waar stuur JU met al dat geredeneer nu op aan?" „Op moeilUkheden. Ik probeer een gemakke- Ujk karweitje moeilUk te maken." „Maar Je wilt mü toch niet wysmaken, dat het overhandigen van een doodgewoon manus cript asm een doodgewone uitgeversfirma met moeilUkheden gepaard zal gaan?’L ..Neen," zei Anthony spUtig. „dat zal. jammer genoeg, wel niet het geval zün. Maar zal ik nu eens vertellen, waar ik met m n 250 pond, als ik ze verdiend heb. heen ga?" „Naar Zuid-Amerika?" „Nee. jongmensch. Naar Herzo-SlowakUe. Ik ga me onder de republlkeinsche banieren scharen. Alle kans, dat ik X nog tot president breng." „Waarom laat Je niet afkondigen, dat Je een Obolovitch bent, dat Je de erfgenaam bent van den troon? Dan maken ze Je koning. Als Je tóch bezig bent!" „Nee. dank je, Jimmy. Koning ben je voor je heele leven. President maar voor drie of vier Jaar. Ik zou X een goeie mop vinden in de republiek Herzo-SlowakUe een Jaar of vier den baas te spelen, maar niet langer)" „De gemiddelde levensduur van koningen haalt de vier jaar nog niet eens," viel Jimmy hem in de rede. dus. sprakeloos rende zU eens mUn huls uit. haar duo met zich sleepend. bü het zien van het timmerblok van mijn jongens In een on bewaakt oogenblik gelukkig .Jüdt" hU «Var aan ook koopt mUn man van een kennis, die zUn zaak gaat sluiten, drie groote tlmmerdooeen, compleet met zaag. boor, schaaf, beiteltjes en nog meer en vergeet onze afspraak, dat wU de doozen. een paar jaar zullen laten staan. X Was trouwens juist December, waarin vaders veel vergeven wordt. Het trio kwam in X bezit der doozen en...viel overUverig met hun gereed schap op mijn meubelen aan. Was X hun kwa- Hjk te nemen? Zelden hebben wü om een eigen fout zoo smakelUk gelachen. Intusschen echter zaten wü met de aangebrande melk. Kistjes, stukjes plank gaven even opluchting, doch X gevaar bleef groot MUn man houdt van radi cale oplossingen, doch de schrik sloeg mU om X hart, toen mij een paar dagen later een balk thuis bezorgd werd; werkelijk een balk, door een pootlgen sjouwer slechts met moeite, zuch tend en. steunend de trap opgesleept. Met krijgsgehuil en Indianengedans begroet ten mijn Jongens de aanwinst en alleen de waar schuwing dat X „een plank van paps” was. hield hen ervan terug dadelUk hun zagen en beitels op X geweldig blok hout te probeeren. MUn mang -woorden, bij thuiskomst, dat de balk in derdaad voor de jongens was. deed zelfs mU verstomd staan, hoewel ik na negen jaar hu- welUk. wat verbazing betreft. bUna immuun ge worden ben. De balk werd in stukken gezaagd, met koperen spUkertjes in elk- stuk den naam letter van' den nieuwen eigenaar getimmerd en X resultaat was dat elk der jongens een blok hout bezat *ln formaat van een flinke kist, waarmee zU mochten doen wat zij wilden, zoo lang het in het speelkamertje bleef. Dansend. Juichend en gereedschapzwaaiend nam mijn trio bezit van hun blokken en. sindsdien kunnen zU urenlang met zaag, en spUkers. met beitel en boor bezig zUnzonder dat ik vrees voor mijn meubelen behoef te hebben Duizenden spUkertjes bevat X blok nu. wU koopen de kleine maat met kilo's tegehjk! wü hebben hen zelfs gelukkig gemaakt met reuzespUkers zoo groot, dat Juun twee dagen noodig had om met zUn kleine hamertje éen ervan geheel in X blok te slaan, maar lait. neen, last van de kinderen heb ik nu nooit meer. Dit geval is een eenvoudig voorbeeld hoe wü lastige kinderen cureeren kunnengeef hun werk en bezigheid, waarin zU genoegen vinden, laat de kinderen voorgaan en niet het vloerkleed en mogelUk een stofvrU zeil. Laten wü noott vergeten, dat een kind niet stilzitten kin. omdat het niet in staat is. zooals wü. ons bezig te houden met onze gedachten Vergeet verder niet, dat menig spel een kind niet langer dan tien minuten of een kwartier interesseert hoe lang kunt u vol aandacht kUken naar een trein tje of locomotief je. dat over een rallcirkeltje rondrUdt. rond. altUd weer. rond, rond, rond?, Foto's in een courant zeggen een kind weinig, omdat het de onderschriften niet lezen kan en kunnen zü dit wei. of lezen wü ze hun voor, dan begrijpen zU doorgaans van de voorstelling nog weinig Een prentenboek is mooi. een. twee, zes keer, doch welk kind kan zich tien dagen lang, vUf uur per dag amuseeren met een prenten boek dat het in drie minuten doorbladert? Maakt u er eens een rekensommetje van. Een pop is wel 't meest natuurlUk. bUna ideale speel goed voor kleine meisjes, maar.,., zü spelen eigeniyk met den „rommel” die zü erbU maken. dekentjes, kleertjes, een wiegje, de liedjes, die wU voor hun kind zingen. Al met al, er bestaat slechts weinig speelgoed warmee kleine kinderen urenlang bezig kunnen zün: moeaïekspelletjes. blokken- en bouwdoozen is ongeveer het eenig genre. Met elk ander speelgoed zal een kind zich niet meer dan korten tüd bezig kunnen houden, om. daarna, wanneer hem niets anders gegeven wordt.... lastig te worden. Want wat is lastig zUn? Niet veel anders dan dat kinderen bezigheid zoeken. Een gezond kind, dat drenst en dreintverveelt zich. Een kind dat iets anders wil doen, dan wat de moeder voor hem uitzocht, bewust daarmee dat X uitgezóchte spel letje niet in zün smaak valt; een kind dat aan moeders rokken hangt, kattekwaad uithaalt of de moeder voor de voeten loopt, doet niet an ders dan een moeders fout herstellen. X Is waar, kinderen zun handenbinders, met een paar kleine kinderen om haar heen heeft een moeder geen kwartier rust. Het klinkt hard. maar.... zouden wü het anders willen? Wie wel eens kin- aeren zat, die met zorg noch moeite, met geld noch duur speelgoed uit hun lethargie los te rukken zijndie is dankbaar.dat zün klei nen drukke robbedoezen zUn. Tracht u zich in de plaats van het kind te denken, niet met uw verstand, doch toegerust met niet meer dan het kinderbegrip. Een moeder strafte een jongen van vUf niet lang geleden geweldig; vreeseiyk, zfschuwelUk is misschien Juister gezegd, omdat de kleine haar goede gordUnen stukgeknipt had. AltUd zoekt hU scharen, steeds wil hU knippen. krUschte de moeder in heftige verontwaardiging, die jongen, die bengel is eenniet anders dan een f czonde jongen en wanneer de moeder hem een schaar gegeven had en.... een pak oude kranten zou zü nooit last van hem hebben on dervonden EEN MOEDER A E* op dit blad rijn Ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen p Mj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door »-• yr/k bfj een ongeval mot OCfl I al «la O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen JT f DU»“ verlies van beide armen, beide boenen of belde oogen 4* l OxZe" doodelUken afloop ^Uv«* „Ja, zei Jimmy. „En X verbaast mü eerlUk Ozegd niets, dat ze genoeg van die republiek beginnen te krUgen. Voor een volbloedig, actief volk als die Herzo-Slowaken is X meer dan sneu «P presidenten te moeten schüf-schicten, els je aan koningen en koninginnen gewend bent. En nu wU X toch over koningen hebben, moet ik je nog iets vertellen wat Stylptitch <U?n bewusten avond ook losgelaten heeft. HU «el dat hU de bende, die hem aangevallen had, kende. X Waren vazallen van koning Victor «ei hu." „Wat!!" Anthony draalde zich met een ruk •m. De energieke mond van McGrath verbreedde tich in een grUns van vermaak. „Wat bUt JU opeens fel. Gentleman Joe!" zei hij quasi-verbaasd. ■Klets niet. Jimmy! Je hebt zonder dat Je X *^t iets héél belangryks gezegd." HU ging naar het raam en keek een poos «rijgend naar buiten. sprak Roodoogje die ook naderbU gekomen was. en meeiy met Flapoor kreeg, ,Jk zal Je eerst wat schoon poetsen, en dan zal ik Je nog eens een paar lessen geven in polka achter op de bleek!" Zuchtend volgde Flapoor haar en toen hü wat gereinigd was begon de les. Roodoogje deed het voor. Vier stappen den eenen kant uit. daarna vier stappen in de andere richting. „Zoo moet Je X doen,” zei ze. „Ik kan X niet!” riep-Flapoor hopeloos uit. .Je moet ook meezingen onder het dansen, dan gaat X vanzelf!" moedigde Roodoogje hem aan. „Eerst een hiel, dan een teen. Eerst het een, dan X andere been!" „Wat een onzin!” riep Flapoor uit. „Ik heb heelemaal geen hielen, alleen maar pooten!" Roodoogje gaf het op. Daar was geen eer mee te behalen! Den volgenden morgen vond moeder KonUn een hoogen stapel rapen en wortels en verder eetgerei voor het geheele gezin, door Flapoor al bU elkaar gevonden, maar Flapoor zelf was verdwenen. HU had zich verstopt in het groote bosch, erg beschaamd over zichzelf. Zelfs de dikke „Veel vraat" kon nog dansen, en hü kon het maar niet leeren. De tranen liepen hem over de wangen. Toen schoot er ineens een schitterend idee door zUn konUnenhoofdjePuntvoet! zou hU het aan vragen hem danAn De hoofddanser van het kabouter-koning-hof! Die zou het hem toch wel kunnen leeren. Zoo gezegd zoo gedaan. HU richtte zün schre den naar den boom met de platte kruin, maar hoefde Puntvoet niet eens te roepen, want die was weer aan het oefenen voor het dansfeest van dien avond aan het hof. Boven in den boom was hU den Teenendans aan het instudeeren. „Hé Puntvoet!” schreeuwde Flapoor naar bo ven. „kom eens even naar beneden.” Puntvoet scheen bemerkt te hebben wie dat was en was in een paar sprongen op den grond. „Wel daar heb je m'n levensredder van giste ren. Wel Flapoor. Je komt al gauw bü me. Waar kan Ik Je mee helpen?” Flapoor vertelde aan Puntvoet. waar hU mee zat. „Maar m'n béste Flapoor, dat is zoo verholpen hoor!" lachte Puntvoet. „Een les van mü. en je dans de polka als de beste op Rapenburg!” En Puntvoet pochte niet. Het duurde geen kwartier, of Flapoor danste de polka zoo fUn. dat hü van geen ophouden wist! Toen sprak Puntvoet: „En om je nu heelemaal te beloonen voor den dienst dien Je me bewezen hebt, zal ik Je den teenendans ook nog leeren! Die is zoo mooi, dat gisteren, toen ik 'm op den tak danste, de eek hoorn zoo jaloersch werd, dat hü me in de mod der duwde Zoo vaak ik den aschman bü mü In de buurt vuilnisemmers in z'n wagen leeg zie zchudden. denk ik bu mezelf: „Wat smüten dw menschen toch een heeleboel dingen weg. waarmee hun kinderen zich toch nog zoo aardig hadden kun nen amuseeren. Daar heb Je bUvocrbeeld leege blikken buaeen: daar zouden ze nog allerlei leuke dingen van kunnen maken. Je begint natuurlUk met ze netjes uit elkaai te halen, op de manier, zooals ik op mUn eerste plaatje hieronder heb geteekend. nu zal ik u den nieuwsten den teenendans. zoo juist onj Kabouter Puntvoet!" Het werd een volkomen succes. De konünen wisten niet, wat ze zagen, toen ze Flapoor, dien ze steeds gehouden hadden voor een konUn. dat bü het dansen geen poot kon verzetten, zoo za gen zwieren op de teenen! Ze stonden gewoon paf En toen hU klaar was. brak er een geweldig gejuich los! Flapoor werd omhoog geheven en was de held van het dansfeest! Op stel sprong had hij de heele konUnenwereld zich veroverd. HU was er erg trotsch op. niet voor zichzelf maar voor zUn moeder, die hu daarmede een heel groot plezier had gedaan. Vele konUnen vroegen hem Puntvoet konden spreken, want ze wilden ook den teenendans leeren. maar dat vertelde Flap oor hun natuurlUk niet, want dan zouden het allemaal leeren. en was de aardigheid er af! En zoo is Flapoor altUd de ziel van de ko- nUnenfeesten gebleven! En ja, Flapoor begaf zich meteen tusschen de dansenden, greep Roodoogje beet en nooit had men twee konUnenkinderen zoo mooi en zwierig zien dansen!! X Was in een woord kf! Wat een galgestrop. dacht moeder konUn. om te zeggen, dat hü geen polka kon dansen! Kijk me nu toch eens aan!! Iedereen stond met open mond te kUken en langzamerhand hadden alle andere konünen opgehouden met dansen, om toch vooral goed te zien, hoe die twee het deden. Moeder konUn was in de wolken! Ze kon niet nalaten zich even te wenden tot den gastheer, die zich zoo juist zoo minachtend over Flapoor had uitgelaten. „En, hoe vindt u nu. dat Flapoor danst", vroeg ze. .Prachtig”, sprak deze, die het toch niet zoo kwaad bedoeld had. ,.U hebt werkelük een prachtig danspaar onder uw kinderen!" En toenhield Flapoor op. liet Roodoogje ook opzij gaan en met stemverheffing sprak hU: „En zien. „Wie is die koning Victor?" vroeg Jimmy. „Een Balkan-potentaat?" „Nee." gat Anthony langzaam ten antwoord. „Dat slag koning is hü niet." „Wat te hü dan??" Een poos Jang bleef het stil. Dan keerde Anthony zich naar zün vriend toe. „HU is koning van een langvingerlge bende, De beruchtste juweelendief van de wereld. Een moedige kerel, een echte die voor niemand en niets bang is. Victor is een bynaam van hem en dien naam kennen ze hem in Parüs. Daar had hü zün hoofdkwartier. Daar hebben ze hem ook gevangen genomen en voor zeven jaar veilig opgeborgen. HU had levenslang ver diend. maar het feit, waarvoor hü het verdiend had. kon niet bewezen worden. Hü zal nu wel gauw op vrüe voeten komen, als hü het ten minste al niet te." „Zou het mogeiyk zün, dat graaf Stylptitch lets met die gevangenneming van hem te maken gehad heeft? Dat de bende hem daarom te lyf te gegaan? Uit wraak bedoel ik?" „Dat geloof ik niet," zei Anthony. „Een beetje onwaarschünlük. als je net mü vraagt. Zoo ver ik weet heeft koning Victor niet de kroonjuweelen van Herzo-SlowakUe gestolen. Maar de heele historie, de combinatie van het een met het ander, geeft te denken. De dood van Stylptitch. die mémoires, die berichten in de kranten X te vaag, dat weet ik. maar toch zegt het veel. En dan loepen er nog geruchten, dat ae petroleum in Herzo-Slowuküe hebben gevonden. Ik heb een voorgevoel, James, dat de Flapoor, het oudste konUn van de familie Knabbelgraag. liep op zekeren dag in het bosch, op zoek naar wortelen en rapen voor het gezin, toen hü het ongeluk had over een boomstronk te struikelen en pardoes in een van de waterpoelen, die er zoovele in het bosch waren, te vallen. Nu was dat aan Flapoor wel eens meer overkomen, zoodat hU direct pro beerde er weer zoo gauw mogelük uit te ko men. Ha. daar ontwaarde hü twee boomstronk- Jes, waar hü zich aan vast zou kunnen grijpen. X Was wel niet veel, maar in elk geval beter dan niets, zoodat hü er zich vlug aan vast klampte. Maar wat was dat?! Dat waren geen boom- stronkjes. maar. beenen beenen, met voeten.... Flapoor trok en trok en eindelük. daar kwam. een kabouter, diep onder de modder van onder het water te voorschijn. Je begrüpt hoe Flapoor opkeek! „Spring maar vlug op m'n rug'zei hü tegen den kabouter, dan zal ik je wel naar den oever brengen." Maar de kabouter was zoo uitgeput, dat hü daartoe niet eens meer In staat was en Flap oor had heel veel moeite hem op zün rug te krügen. Toen dat eenmaal was gebeurd, was het moeilükste achter den rug en bevond het tweetal zich al spoedig op den vasten grond. „Hhhèéè". zuchtte de kabouter. „Gelukkig! I Gered!!” ,Ja. en allebei", viel Flapoor hem bü .Maar nu moet Je me toch eens vertellen, kabouter, hoe Jü daar wel met Je hoofd in die modder bent terecht gekomen. Het had niet al te lang meer moeten duren, of er was een levende ka bouter minder op de wereld geweest!” „En of!” riep de kabouter opgelucht uit, „dat is me een angstig oogenblik geweest daar in die smerige modder. Hoe ik daar gekomen ben? Dat zal ik je vertellen. Ik ben kabouter Punt voet. de voordanser bü den kabouterkoning, en nu had ik een heelen nieuwen dans uitgevon den, die op de teenen gedanst wordt Ik was dien aan het probeeren op gindschen boom en floep, daar schoot ik met m'n hoofd naar be neden het water in! Brr.. ik ril nog als ik eraan denk. Maar gelukkig was er een goede Flapoor in de buurt, die me weer op het droge heeft gebracht! Ik ben Je daar heel erg dank, baar voor. En ik zou nog dankbaarder zün. als je me nu ook even wilde afslaan, opdat het ergste vuil van m’n goed gaat!” Dat was zoo gebeurd en toen sprak Flapoor: ,Kn nu ga ik als een haas naar huis, om droge kleeren aan te trekken. Anders vat ik nog kou!” Puntvoet wilde hem echter eerst nog hand geven en sprak toen: ,M’n beste Flapoor, je hebt me m’n leven gered. Ik zal jou daar eeuwig dankbaar voor blüven. Als Je soms iets hebt, waar ik je mee kan helpen, kom dan maar gerust naar me toe, ik sta altüd klaar voor Je. Kom bü den dikken eik midden in het bosch. Je weet wel. die met die platte kruin, klop daar drie maal op den stam, en roep drie maal achtereen Puntvoet, en ik ben direct bü Je! En nu vaarwel!" Den geheelen weg naar huis repeteerde Flap oor, opdat hü toch maar niet zou vergeten: i Muntvoet, eik midden in het bosch. Kabouter- koning-danser!” Toen Flapoor thuis kwam, stond z'n zusje Pluimstaartje in de deur. .Maar m’n lieve mensch. Flapoor, wat zie j eruit? Waar heb je in gezeten. Je krijgt vast al die modder niet van Je goed, en we moeten nog wel naar de danspartü van Rapenburg.” „Hè? Wat? Danspartü?” vroeg Flapoor. ,Jil zeker we zün uitgenoodigd op Rapen burg" sprak Pluimstaartje. Een heerlüke dans- „Voor noeg." James" „Wel, de vent was me er merkwaardig dank baar voor, liep me overal ais een hondje achterna. Zes maanden later ging hü dood Koorts en zoo. Ik was er bü. Op X allerlaatste oogenblik. net toen hü als een nachtkaars uit ging. riep hü me bü zich en fluisterde me iets toe.... iets over een goudmün tenminste, dat verstand ik. en stopte een zeildoeken pakje in m'n hand had hü altyd op z'n bloote body gedragen, beweerde hü- Ik deed natuurlUk of Ut het geweldig belangrUk vond, maar in m'n hart kon X me natuurlUk niets schelen, dat snap Je. Pas een week later maakte ik het pakje open. Uit een soort van nieuwsgierigheid, ge loof tk. Ik kon me niet voorstellen, dat Pedro pienter genoeg geweest was. om een goudmün. ,,'t Zal een harde dobber voor me worden, die duizend pond van Jou niet mee te nemen. JU hebt ze toch niet noodig, alsi je na een paar maanden met een gros lastdieren, beladen met goud, terugkomt. Weet Je wat ik doen zal? Ik steek ze voor Je in Herzo-Slowakjjsche petro leum. Waarentig, James, hoe langer ik over deze geschiedenis nadenk, hoe meer plezier krijg ik erin. Ik zou nooit op X idéé: Herzo-SlowakUe gekomen zün. als JU er niet over begonnen was Ik ga naar Londen, blüf daar een dag om den buit in ontvangst te nemen en dan verdwün ik met een sneltrein, naar den Balkan.” „Zoo gemakkelük kom je er niet af. Ik heb X vergeten te zeggen, maar ik heb nog werkje voor Je." Anthony liet zich in een gemakkelUken stoel neervallen en keek zün metgezel streng aan. „Ik dacht wel. dat je iets verzweeg. Nu komt de aap uit de mouw.” „Absoluut niet. X Is een kleinigheid, meer niet iets, dat je doen moet om een dame te helpen." „Hoor eens. James, ik weiger pertinent iets met Jouw vermaledüde liefdesgeschiedenis sen te maken te hebben." „X Is geen liefdesgeschiedenis. Ik heb de dame in kwestie nooit van m'n leven gezien. Hou Je kalm, dan vertel ik je het heele ver haal.” „Genade. vraagt de onderwüzer of onderwüzeres het kind, dat bedremmeld vüf minuten nadat de klas begonnen is. het lokaal binnenstapt. Een verontschuldiging wordt gestameld, aan welker oprechtheid wel veelmalen getwüfeld zal worden. Op een school in Warschau wasr de leerkrachten biykbaar blaakten van admlni- stratleven ijver, heeft een minutieus onderzoek de volgende redenen voor het te laat komen uitgewezen. In 45 gevallen was de moeder te laat het ontbüt. 17 maal was het weer de schuld. 12 leerlingen hadden eerst thuis even handje moeten helpen. In 13 gevallen kreeg de wekker de schuld en 8 kindertjes waren te laat van huis weg gegaan omdat hun schoenen niet eerder ge poetst waren. 5 waren vertraagd door bus of trein. De conclusie, 'die hieruit getrokken kan wor den is, dat de schuld der laatkomertjes meer het gezin dan den delinquentjes zelf zou moe ten worden aangewreven. O Het handvat wordt rond gemaakt om een ctokje en dan ook op den rand vastgeklonken. *K w „Dien keer toen in Oeganda, er was een kleurling, dien ik het leven gered had....” „Verduiveld, Jimmy, als ik Jou was. schreef ik een boek, getiteld: Menschen, wier leven ik gered heb. Dit is de tweede al vanavond." „Och, klets. Feitelük had ik niets gedaan. De man uit de rivier gehaald, anders niet. Hü kon natuurlUk niet zwemmen, daarvoor was X een kleurling." „Stop 'es even. Bestaat er verband tusschen dit verhaal en het andere van zooeven?” „Niet het minste. Ofschoon, nu Je er naar vraagt, de man over wien ik X heb was een Herzo-Slowaak. Gek. we noemden hem Pedro den Hollander." Anthony knikte onverschillig. een kleurling is elke naam goed ge zel hü- „Ga voort met je verhaal. t „Waarom is dat?” „Omdat er alleen maar polka gedanst wordt, en daar is heel veel plaats voor noodig.” Een polka-danspartüFlapoor’s gezicht werd eens zoo lang! Hij kon bü X dansen geen poot verzetten, ofschoon Rood-oog, zün zus, het hem al zoo dikwüls had probeeren te leeren. „Ik ga er niet naar toe!” besloot hü kort maar krachtig. iJDaar komt niets van!” viel moeder konün, die naderbU was gekomen, hem in de rede. „We zün daar uitgenoodigd. dus moet je ook mee!" Flapoor was erg uit z’n humeur. Al zün zusjes en broertjes konden de polka dansen, maar, hoe wel hü heel goed was in den Rapensprong. en de Konünenwals. kon hü den slag van de polka maar niet te pakken krügen. „Kom laten we X nog maar eens probeeren,” maar dat zat warm en de mouwen sloeg hü wel om. Nu nog een alpinopetje op één oor en Plet zag er keurig uit om de reis Toen de boot, die naar het eiland gestoomd was om het t geselschap te halen, allen veilig in Amerika had gebracht, moest Piet maar zien hoe hü nu verder thuis kwam. Ze hadden hem eten, drinken en een slaapplaats gegeven, maar voorgoed kon hü niet bü hen blüven. Op een dag slenterde hü lang.- de haven, toen hü een hoogen stapel kisten zag. Put kracht uit APPELSTROOP

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 9