VOOR ONZE JEUGD
De teenendans
GEBAKKEN
JUMMIMHB
Hoitika
De iuchtroovers van
N
Van oude blikken bussen DAGBRIE VEN EENER MOEDER
Lastige kinderen
TOMATENSLA
zeven
Het Geheim van de
Schoorsteenen
VRIJDAG 30 JUNI 1939
Waarom ben je te laat)
GEBAKKEN
DOOR AGATHA CHRISTIE
m<L
■an-
125-
irü.
I R.
isrd
Diamantenjubileum der Zuster*
te Best
F*
Oude boeken en documenten
te Moskou ontdekt
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
i
n
n
at
n-
t>.
eindelük.
nog. »a«r ze
ze
OOM JAN
met
een
een
OB HIT BLIKJE VILIBL1I KMA X-8ICIFTIM
UK2B-(H0eA
«en
verzweeg.
«Wordt vervolgd)
V1RKRDCBAA» in BLIKJES VAN 5 EN 10 STUKS
bfl write* van aan band,
een voet «C «en oog.
it! Ja, daar
i te leeren.
et Katholicisme kan zijn goddelijke
zending in deze wereld niet vol
ledig ontplooien «onder Onivem-
telten. Het la daarom plicht van lederen
katholiek zijn eigen Unlverstteit naar ver
mogen te steunen.
en
voor
Jimmy,
heele
durfal.
Koning
onder
dans laten
ildekt door
Het was de dag van het feest op Rapenburg
en het was een lust al die jonge konijntjes te
zien dansen! De vaders en moeders konijnen
waren ook gekomen, mooi op z'n Zondagsch
aangedaan en keken trotsch naar hun spruiten.
Alleen Flapoor’s moeder keek bedroefd, want
Flapoor was er niet bjj.
„O moesje, kijk u eens naar mU" riep Pluim
staartje uit. „Kan ik niet fijn dansen?"
„Zoo mevrouw konijn" sprak de gastheer van
het feest: ,Jk zie. Flapoor is niet onder de dan
senden hi? Die kan niet dansen wel? Ja, Flap
oor is een goede zoeker van rapen en wortels
maar in X dansen is hij niets!"
Flapoor's moeder kon wel huilen! X Was waar.
Flapoor was een bovenste beste konijnenkind,
goed voor zijn zusjes en broertjes en altijd in de
weer om rapen en penen en wortels en koolblad
voor het gezin bij elkaar te zoeken, maar....
polka dansen kon hjj maar niet leeren!!!
Wat zouden de buren van Flapoor's moeder
haar weer beschimpen, dat Flapoor niet mee kon
doen!!
Maar wat was dat?? Daar had je waarcmpel
Flapoor! Zou hij 't nu toch probeeren, dacht ze.
weer een heel verhaal! Hoor eens,
als ik dat moet uithouden zonder te bezwijken,
geef me dan eerst wat te drinken."
Jimmy reageerde royaal op dat verzoek en
aette zich daarna tot vertellen.
In de archieven van de stad Moskou zijn een
aantal zeldzame boeken en historische docu
menten van groote waarde ontdekt. O.a heeft
men het proces-verbaal gevonden van de „af
faire van het haissriber" van koningin Marie
Antoinette, nJ. de verhooren van den graaf en
gravin de La Motte, kardinaal de Rohan den
graaf en gravin Cagliostro en andere documen
ten, dateerende uit 1785 en 'M. Verder twee
exemplaren van de '„Gazette Franqaise". ver
schenen te Berlijn tijdens de Fransche revolutie
een zeldzaam exemplaar van de ..Decamerone"
van Boccaclo, geïllustreerd door Oravelot. een
uitgave van „Don Quichote" in het Spaanach,
geïllustreerd door Joseph de Castille. de fabels
van La Fontaine e.a.
Deze werken zullen in het letterkundig mu
seum te Moskou tentoongesteld Wbrden
gelegenheid van het feit der 75-jarige
werkzaamheid van de Zusters te Best, welk ju
bileum feestelijk werd gevierd, is aan de Zus
ters per couvert de door het feestcomité ver
zamelde som aangeboden.
Naar men ons meldt, zal het het bijeenge
brachte bedrag worden besteed voor de bekos
tiging van nieuwe ramen in de kloosterkapel.
XXVII
Zouden er werkelijk gezonde lastige kinderen
bestaan? Ik betwijfel het ten sterkste. Van na
ture lastig, zeker niet. Wat wij lastig noemen,
komt meestentijds erop neer, dat 1 kind iets
doet of wil. dat ons op dat moment niet past,
of moeite koet, of onze huishoudelijke regeling
in de war gooit Daarom zullen wü bijna steeds
kunnen constateeren. dat de lastigste ouders,
of voornamelijk: de lastigste moeders de lastig
ste kinderen bezitten Niet omdat X la&tig zijn een
overerfelijk gebrek is, doch wel, omdat een las
tige moeder in kinderen veel lastig noemt, wat
een gewone moeder met een anderen en door
gaans hartelljker naam aanduidt. Een kennis
van mij bezit twee gezonde kinderen van vier
en zes jaar en klaagt de wereld tot gruis over
den last, welken X duo haar veroorzaakt. ZU ziet
echter over X hoofd u kent X spreekwoord
van den splinter en den balk dat zijzelf door
een soort opruim- en netheidsmanie bezeten is.
Het speelgoed wordt speciaal en met zorg ge
kozen. waarbij X zwaartepunt filet ligt in de
vraag of het sterk is. of de kinderen zich ermee
amuseeren. kortom of het goed voor de kinde
ren is; de hoofdzaak Ls.. het mag geen rommel
maken Zelfs de kans dat hier of daar een stuk
je onbemerkt liggen blijft moet uitgesloten zijn.
Mijn jongens gingen kort geleden een middag
bij het duo spelen en door een vroegere ervaring
bij ons geleerd, namen zjj twee boodschappen-
tasschen vol blokken, mouieksteenen, plankjes
en dergelijke mee De gastheertjes waren zóó
dolgelukkig met de voor hen volkomen onbe
kende spelletjes, dat de mijnen heel grootmoedig
toestonden dat de blokken nog een dag daar
blijven mochten. Twee dagen later was hun
grootmoedigheid uitgeput en gingen zij hun be
zit terughalen, doch alleen om snikkend terug
te komen: alle blokken waren in den vuilnis
emmer verdwenen en deze was reeds geleegd De
moeder was werkelijk buitenmate in de war b(j
de ontdekking, dat de blokken niet geschonken,
doch slechts geleend waren, bood schadever
goeding en nog veel meer aan. maar twijfelt tot
op den huldigen dag aan mijn verstand, omdat
ik zulken „rommel” op den vloer duldt en mijn
bewering dat een deel der steenen en plankjes
door mijn man zelf met veel kosten en moeite
gemaakt waren, omdat de kinderen zoo dolgraag
met zulke dinged spelen, kan zij nóg niet an
ders zien dan als bluf Met een prentenboek, een
pop en de foto's uit het morgenblad moeten de
kinderen den ganschen dag „zoet" zijn, waarbij
het gebruik van een schaar de moeder tot een
woede-aanval brengt. Is 't te verwonderen dat
de kinderen lastig zijn en zij met recht klaagt,
geen dag te beleven zonder verdriet vkn of te
leurstelling in haar kleinen? Van een kleuter-
of Montessorischool is zij een verklaarde vijan
din. nadat zjj bij X bezoek aan een dezer inrich
tingen constateeren moest, „dat de kinderen
daar geen netheid leeren. maar alleen stil ge
houden worden door hen toe te staan rommel
te maken." Sprakeloos vanik weet niet pre
cies waarvan, omdat zij Inderdaad en letterlijk
niet bjj machte was een woord uit te brengen!
Op de volgende teekenlng zie Je dan gefabri
ceerd de wieken van een Amerikaansch molen
tje en een schepje Bjj het schepje komen de
lipjes legen den achterkant. Je kunt ze daai
heel goed vastmaken met een koperen klink
nageltje
als hij die zag, als zoodanig te herkennen, maar
ik dacht: Je kunt nooit weten...."
„Daarbij komt." viel Anthony hem in de
rede, „dat alleen bij de gedachte: goud. je hartje
onstuimig rikketik ging."
„Toen ik X pakje open had, wist ik gewoon
weg niet, wat ik zag. *k Voelde me gqdegoüteerd
nee. ik weet geen ander woord, 'n Mooie
goudmijn was X.... Enfin. X zal voor hem wel
een goudmijntje geweest zijn.... gemeene op
lichter. die hij waa! Weet je. wat erin zat?
Brieven! Brieven van een vrouw! De schooier
was X- aan X uitpersen geweest en toen hjj
stierf, wou hij X vuile karweitje aan mij óver
doen."
„Ik kan je edele verontwaardiging begrijpen.
James, maar vergeet niet, dat kleurlingen kleur
lingen zijn én blijven. HU bedoelde X goed. JU
had zUn leven gered en uit dankbaarheid ver
maakte hu jou een bron van inkomsten dat
JU scrupules zou kunnen hebben, kwam ge
woonweg niet bü hem op."
„Nee enfin, daar stond ik! Wat moest ik
met de dingen doen? Verbranden, was m’n
eerste gedachte Maar toen bedacht ik, dat die
Hiervoor neem je een oude schaar en knipt
dicht langs den rand naar onderen tce Als dat
gebeurd is. kun je de bus gemakkelflk uit el
kaar trekken. Je hebt dan én van X deksel èn
van den bodem twee strooien blik zooals Ie op
liet tweede teekeningetje zien kunt.
arme joffer in Engeland dan niet zou weten,
dat ze van den aardbol verdwenen' waren en
dua eiken dag in angst zou zitten, dat ze den
kleurling zou zien verschUnen."
menschen zich aan X opmaken zUn, om hun
volle aandacht aan dat kleine landje geven.'
„Wat voor soort menschen?"
„Oeldmenschen. Groot-financiers met kromme
neuzen en zwarte haren. De crème de la crème
van de City.”
„Waar stuur JU met al dat geredeneer nu op
aan?"
„Op moeilUkheden. Ik probeer een gemakke-
Ujk karweitje moeilUk te maken."
„Maar Je wilt mü toch niet wysmaken, dat
het overhandigen van een doodgewoon manus
cript asm een doodgewone uitgeversfirma met
moeilUkheden gepaard zal gaan?’L
..Neen," zei Anthony spUtig. „dat zal. jammer
genoeg, wel niet het geval zün. Maar zal ik
nu eens vertellen, waar ik met m n 250 pond, als
ik ze verdiend heb. heen ga?"
„Naar Zuid-Amerika?"
„Nee. jongmensch. Naar Herzo-SlowakUe. Ik
ga me onder de republlkeinsche banieren
scharen. Alle kans, dat ik X nog tot president
breng."
„Waarom laat Je niet afkondigen, dat Je een
Obolovitch bent, dat Je de erfgenaam bent van
den troon? Dan maken ze Je koning. Als Je tóch
bezig bent!"
„Nee. dank je, Jimmy. Koning ben je voor je
heele leven. President maar voor drie of vier
Jaar. Ik zou X een goeie mop vinden in de
republiek Herzo-SlowakUe een Jaar of vier den
baas te spelen, maar niet langer)"
„De gemiddelde levensduur van koningen
haalt de vier jaar nog niet eens," viel Jimmy
hem in de rede.
dus. sprakeloos rende zU eens mUn huls uit.
haar duo met zich sleepend. bü het zien van
het timmerblok van mijn jongens In een on
bewaakt oogenblik gelukkig .Jüdt" hU «Var
aan ook koopt mUn man van een kennis, die
zUn zaak gaat sluiten, drie groote tlmmerdooeen,
compleet met zaag. boor, schaaf, beiteltjes en
nog meer en vergeet onze afspraak, dat wU de
doozen. een paar jaar zullen laten staan. X Was
trouwens juist December, waarin vaders veel
vergeven wordt. Het trio kwam in X bezit der
doozen en...viel overUverig met hun gereed
schap op mijn meubelen aan. Was X hun kwa-
Hjk te nemen? Zelden hebben wü om een eigen
fout zoo smakelUk gelachen. Intusschen echter
zaten wü met de aangebrande melk. Kistjes,
stukjes plank gaven even opluchting, doch X
gevaar bleef groot MUn man houdt van radi
cale oplossingen, doch de schrik sloeg mU om
X hart, toen mij een paar dagen later een balk
thuis bezorgd werd; werkelijk een balk, door
een pootlgen sjouwer slechts met moeite, zuch
tend en. steunend de trap opgesleept.
Met krijgsgehuil en Indianengedans begroet
ten mijn Jongens de aanwinst en alleen de waar
schuwing dat X „een plank van paps” was. hield
hen ervan terug dadelUk hun zagen en beitels
op X geweldig blok hout te probeeren. MUn
mang -woorden, bij thuiskomst, dat de balk in
derdaad voor de jongens was. deed zelfs mU
verstomd staan, hoewel ik na negen jaar hu-
welUk. wat verbazing betreft. bUna immuun ge
worden ben. De balk werd in stukken gezaagd,
met koperen spUkertjes in elk- stuk den naam
letter van' den nieuwen eigenaar getimmerd en
X resultaat was dat elk der jongens een blok
hout bezat *ln formaat van een flinke kist,
waarmee zU mochten doen wat zij wilden, zoo
lang het in het speelkamertje bleef. Dansend.
Juichend en gereedschapzwaaiend nam mijn trio
bezit van hun blokken en. sindsdien kunnen
zU urenlang met zaag, en spUkers. met beitel en
boor bezig zUnzonder dat ik vrees voor
mijn meubelen behoef te hebben Duizenden
spUkertjes bevat X blok nu. wU koopen de
kleine maat met kilo's tegehjk! wü hebben
hen zelfs gelukkig gemaakt met reuzespUkers
zoo groot, dat Juun twee dagen noodig had om
met zUn kleine hamertje éen ervan geheel in
X blok te slaan, maar lait. neen, last van de
kinderen heb ik nu nooit meer.
Dit geval is een eenvoudig voorbeeld hoe wü
lastige kinderen cureeren kunnengeef hun werk
en bezigheid, waarin zU genoegen vinden, laat
de kinderen voorgaan en niet het vloerkleed
en mogelUk een stofvrU zeil. Laten wü noott
vergeten, dat een kind niet stilzitten kin. omdat
het niet in staat is. zooals wü. ons bezig te
houden met onze gedachten Vergeet verder niet,
dat menig spel een kind niet langer dan tien
minuten of een kwartier interesseert hoe
lang kunt u vol aandacht kUken naar een trein
tje of locomotief je. dat over een rallcirkeltje
rondrUdt. rond. altUd weer. rond, rond, rond?,
Foto's in een courant zeggen een kind weinig,
omdat het de onderschriften niet lezen kan en
kunnen zü dit wei. of lezen wü ze hun voor, dan
begrijpen zU doorgaans van de voorstelling nog
weinig Een prentenboek is mooi. een. twee, zes
keer, doch welk kind kan zich tien dagen lang,
vUf uur per dag amuseeren met een prenten
boek dat het in drie minuten doorbladert?
Maakt u er eens een rekensommetje van. Een
pop is wel 't meest natuurlUk. bUna ideale speel
goed voor kleine meisjes, maar.,., zü spelen
eigeniyk met den „rommel” die zü erbU maken.
dekentjes, kleertjes, een wiegje, de liedjes, die
wU voor hun kind zingen. Al met al, er bestaat
slechts weinig speelgoed warmee kleine kinderen
urenlang bezig kunnen zün: moeaïekspelletjes.
blokken- en bouwdoozen is ongeveer het eenig
genre. Met elk ander speelgoed zal een kind
zich niet meer dan korten tüd bezig kunnen
houden, om. daarna, wanneer hem niets anders
gegeven wordt.... lastig te worden. Want wat
is lastig zUn? Niet veel anders dan dat kinderen
bezigheid zoeken. Een gezond kind, dat drenst
en dreintverveelt zich. Een kind dat iets
anders wil doen, dan wat de moeder voor hem
uitzocht, bewust daarmee dat X uitgezóchte spel
letje niet in zün smaak valt; een kind dat aan
moeders rokken hangt, kattekwaad uithaalt of
de moeder voor de voeten loopt, doet niet an
ders dan een moeders fout herstellen. X Is waar,
kinderen zun handenbinders, met een paar
kleine kinderen om haar heen heeft een moeder
geen kwartier rust. Het klinkt hard. maar....
zouden wü het anders willen? Wie wel eens kin-
aeren zat, die met zorg noch moeite, met geld
noch duur speelgoed uit hun lethargie los te
rukken zijndie is dankbaar.dat zün klei
nen drukke robbedoezen zUn. Tracht u zich in
de plaats van het kind te denken, niet met uw
verstand, doch toegerust met niet meer dan
het kinderbegrip. Een moeder strafte een jongen
van vUf niet lang geleden geweldig; vreeseiyk,
zfschuwelUk is misschien Juister gezegd, omdat
de kleine haar goede gordUnen stukgeknipt had.
AltUd zoekt hU scharen, steeds wil hU knippen.
krUschte de moeder in heftige verontwaardiging,
die jongen, die bengel is eenniet anders dan
een f czonde jongen en wanneer de moeder hem
een schaar gegeven had en.... een pak oude
kranten zou zü nooit last van hem hebben on
dervonden EEN MOEDER
A E* op dit blad rijn Ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen p Mj levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door »-• yr/k bfj een ongeval mot OCfl
I al «la O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeeringen JT f DU»“ verlies van beide armen, beide boenen of belde oogen 4* l OxZe" doodelUken afloop ^Uv«*
„Ja, zei Jimmy. „En X verbaast mü eerlUk
Ozegd niets, dat ze genoeg van die republiek
beginnen te krUgen. Voor een volbloedig, actief
volk als die Herzo-Slowaken is X meer dan sneu
«P presidenten te moeten schüf-schicten,
els je aan koningen en koninginnen gewend
bent. En nu wU X toch over koningen hebben,
moet ik je nog iets vertellen wat Stylptitch
<U?n bewusten avond ook losgelaten heeft. HU
«el dat hU de bende, die hem aangevallen had,
kende. X Waren vazallen van koning Victor
«ei hu."
„Wat!!" Anthony draalde zich met een ruk
•m.
De energieke mond van McGrath verbreedde
tich in een grUns van vermaak.
„Wat bUt JU opeens fel. Gentleman Joe!" zei
hij quasi-verbaasd.
■Klets niet. Jimmy! Je hebt zonder dat Je X
*^t iets héél belangryks gezegd."
HU ging naar het raam en keek een poos
«rijgend naar buiten.
sprak Roodoogje die ook naderbU gekomen was.
en meeiy met Flapoor kreeg, ,Jk zal Je eerst
wat schoon poetsen, en dan zal ik Je nog eens
een paar lessen geven in polka achter op de
bleek!"
Zuchtend volgde Flapoor haar en toen hü wat
gereinigd was begon de les. Roodoogje deed het
voor. Vier stappen den eenen kant uit. daarna
vier stappen in de andere richting.
„Zoo moet Je X doen,” zei ze.
„Ik kan X niet!” riep-Flapoor hopeloos uit.
.Je moet ook meezingen onder het dansen,
dan gaat X vanzelf!" moedigde Roodoogje hem
aan.
„Eerst een hiel, dan een teen. Eerst het een,
dan X andere been!"
„Wat een onzin!” riep Flapoor uit. „Ik heb
heelemaal geen hielen, alleen maar pooten!"
Roodoogje gaf het op. Daar was geen eer mee
te behalen!
Den volgenden morgen vond moeder KonUn
een hoogen stapel rapen en wortels en verder
eetgerei voor het geheele gezin, door Flapoor
al bU elkaar gevonden, maar Flapoor zelf was
verdwenen.
HU had zich verstopt in het groote bosch, erg
beschaamd over zichzelf. Zelfs de dikke „Veel
vraat" kon nog dansen, en hü kon het maar niet
leeren. De tranen liepen hem over de wangen.
Toen schoot er ineens een schitterend idee
door zUn konUnenhoofdjePuntvoet!
zou hU het aan vragen hem danAn
De hoofddanser van het kabouter-koning-hof!
Die zou het hem toch wel kunnen leeren.
Zoo gezegd zoo gedaan. HU richtte zün schre
den naar den boom met de platte kruin, maar
hoefde Puntvoet niet eens te roepen, want die
was weer aan het oefenen voor het dansfeest
van dien avond aan het hof. Boven in den boom
was hU den Teenendans aan het instudeeren.
„Hé Puntvoet!” schreeuwde Flapoor naar bo
ven. „kom eens even naar beneden.”
Puntvoet scheen bemerkt te hebben wie dat
was en was in een paar sprongen op den grond.
„Wel daar heb je m'n levensredder van giste
ren. Wel Flapoor. Je komt al gauw bü me. Waar
kan Ik Je mee helpen?”
Flapoor vertelde aan Puntvoet. waar hU mee
zat.
„Maar m'n béste Flapoor, dat is zoo verholpen
hoor!" lachte Puntvoet. „Een les van mü. en je
dans de polka als de beste op Rapenburg!”
En Puntvoet pochte niet. Het duurde geen
kwartier, of Flapoor danste de polka zoo fUn.
dat hü van geen ophouden wist!
Toen sprak Puntvoet:
„En om je nu heelemaal te beloonen voor den
dienst dien Je me bewezen hebt, zal ik Je den
teenendans ook nog leeren! Die is zoo mooi, dat
gisteren, toen ik 'm op den tak danste, de eek
hoorn zoo jaloersch werd, dat hü me in de mod
der duwde
Zoo vaak ik den aschman bü mü In de buurt
vuilnisemmers in z'n wagen leeg zie zchudden.
denk ik bu mezelf: „Wat smüten dw menschen
toch een heeleboel dingen weg. waarmee hun
kinderen zich toch nog zoo aardig hadden kun
nen amuseeren.
Daar heb Je bUvocrbeeld leege blikken buaeen:
daar zouden ze nog allerlei leuke dingen van
kunnen maken.
Je begint natuurlUk met ze netjes uit elkaai
te halen, op de manier, zooals ik op mUn eerste
plaatje hieronder heb geteekend.
nu zal ik u den nieuwsten
den teenendans. zoo juist onj
Kabouter Puntvoet!"
Het werd een volkomen succes. De konünen
wisten niet, wat ze zagen, toen ze Flapoor, dien
ze steeds gehouden hadden voor een konUn. dat
bü het dansen geen poot kon verzetten, zoo za
gen zwieren op de teenen! Ze stonden gewoon
paf
En toen hU klaar was. brak er een geweldig
gejuich los! Flapoor werd omhoog geheven en
was de held van het dansfeest! Op stel
sprong had hij de heele konUnenwereld
zich veroverd.
HU was er erg trotsch op. niet voor zichzelf
maar voor zUn moeder, die hu daarmede een
heel groot plezier had gedaan.
Vele konUnen vroegen hem
Puntvoet konden spreken, want ze wilden ook
den teenendans leeren. maar dat vertelde Flap
oor hun natuurlUk niet, want dan zouden
het allemaal leeren. en was de aardigheid er
af! En zoo is Flapoor altUd de ziel van de ko-
nUnenfeesten gebleven!
En ja, Flapoor begaf zich meteen tusschen
de dansenden, greep Roodoogje beet en
nooit had men twee konUnenkinderen zoo mooi
en zwierig zien dansen!! X Was in een woord
kf! Wat een galgestrop. dacht moeder konUn.
om te zeggen, dat hü geen polka kon dansen!
Kijk me nu toch eens aan!!
Iedereen stond met open mond te kUken en
langzamerhand hadden alle andere konünen
opgehouden met dansen, om toch vooral goed
te zien, hoe die twee het deden.
Moeder konUn was in de wolken!
Ze kon niet nalaten zich even te wenden tot
den gastheer, die zich zoo juist zoo minachtend
over Flapoor had uitgelaten.
„En, hoe vindt u nu. dat Flapoor danst",
vroeg ze.
.Prachtig”, sprak deze, die het toch niet zoo
kwaad bedoeld had. ,.U hebt werkelük een
prachtig danspaar onder uw kinderen!"
En toenhield Flapoor op. liet Roodoogje
ook opzij gaan en met stemverheffing sprak
hU:
„En
zien.
„Wie is die koning Victor?" vroeg Jimmy.
„Een Balkan-potentaat?"
„Nee." gat Anthony langzaam ten antwoord.
„Dat slag koning is hü niet."
„Wat te hü dan??"
Een poos Jang bleef het stil. Dan keerde
Anthony zich naar zün vriend toe.
„HU is koning van een langvingerlge bende,
De beruchtste juweelendief van de
wereld. Een moedige kerel, een echte
die voor niemand en niets bang is.
Victor is een bynaam van hem en
dien naam kennen ze hem in Parüs.
Daar had hü zün hoofdkwartier. Daar hebben
ze hem ook gevangen genomen en voor zeven
jaar veilig opgeborgen. HU had levenslang ver
diend. maar het feit, waarvoor hü het verdiend
had. kon niet bewezen worden. Hü zal nu wel
gauw op vrüe voeten komen, als hü het ten
minste al niet te."
„Zou het mogeiyk zün, dat graaf Stylptitch
lets met die gevangenneming van hem te maken
gehad heeft? Dat de bende hem daarom te lyf
te gegaan? Uit wraak bedoel ik?"
„Dat geloof ik niet," zei Anthony. „Een
beetje onwaarschünlük. als je net mü vraagt.
Zoo ver ik weet heeft koning Victor niet de
kroonjuweelen van Herzo-SlowakUe gestolen.
Maar de heele historie, de combinatie van het
een met het ander, geeft te denken. De dood
van Stylptitch. die mémoires, die berichten in
de kranten X te vaag, dat weet ik. maar toch
zegt het veel. En dan loepen er nog geruchten,
dat ae petroleum in Herzo-Slowuküe hebben
gevonden. Ik heb een voorgevoel, James, dat de
Flapoor, het oudste konUn van de familie
Knabbelgraag. liep op zekeren dag in het
bosch, op zoek naar wortelen en rapen voor
het gezin, toen hü het ongeluk had over een
boomstronk te struikelen en pardoes in een
van de waterpoelen, die er zoovele in het bosch
waren, te vallen. Nu was dat aan Flapoor wel
eens meer overkomen, zoodat hU direct pro
beerde er weer zoo gauw mogelük uit te ko
men. Ha. daar ontwaarde hü twee boomstronk-
Jes, waar hü zich aan vast zou kunnen grijpen.
X Was wel niet veel, maar in elk geval beter
dan niets, zoodat hü er zich vlug aan vast
klampte.
Maar wat was dat?! Dat waren geen boom-
stronkjes. maar. beenen beenen, met
voeten....
Flapoor trok en trok en eindelük. daar
kwam. een kabouter, diep onder de modder
van onder het water te voorschijn.
Je begrüpt hoe Flapoor opkeek!
„Spring maar vlug op m'n rug'zei hü tegen
den kabouter, dan zal ik je wel naar den oever
brengen."
Maar de kabouter was zoo uitgeput, dat hü
daartoe niet eens meer In staat was en Flap
oor had heel veel moeite hem op zün rug te
krügen. Toen dat eenmaal was gebeurd, was
het moeilükste achter den rug en bevond het
tweetal zich al spoedig op den vasten grond.
„Hhhèéè". zuchtte de kabouter. „Gelukkig! I
Gered!!”
,Ja. en allebei", viel Flapoor hem bü .Maar
nu moet Je me toch eens vertellen, kabouter,
hoe Jü daar wel met Je hoofd in die modder
bent terecht gekomen. Het had niet al te lang
meer moeten duren, of er was een levende ka
bouter minder op de wereld geweest!”
„En of!” riep de kabouter opgelucht uit, „dat
is me een angstig oogenblik geweest daar in
die smerige modder. Hoe ik daar gekomen ben?
Dat zal ik je vertellen. Ik ben kabouter Punt
voet. de voordanser bü den kabouterkoning, en
nu had ik een heelen nieuwen dans uitgevon
den, die op de teenen gedanst wordt Ik was
dien aan het probeeren op gindschen boom en
floep, daar schoot ik met m'n hoofd naar be
neden het water in! Brr.. ik ril nog als ik
eraan denk. Maar gelukkig was er een goede
Flapoor in de buurt, die me weer op het droge
heeft gebracht! Ik ben Je daar heel erg dank,
baar voor. En ik zou nog dankbaarder zün. als
je me nu ook even wilde afslaan, opdat het
ergste vuil van m’n goed gaat!”
Dat was zoo gebeurd en toen sprak Flapoor:
,Kn nu ga ik als een haas naar huis, om droge
kleeren aan te trekken. Anders vat ik nog
kou!”
Puntvoet wilde hem echter eerst nog
hand geven en sprak toen:
,M’n beste Flapoor, je hebt me m’n leven
gered. Ik zal jou daar eeuwig dankbaar voor
blüven. Als Je soms iets hebt, waar ik je mee
kan helpen, kom dan maar gerust naar me toe,
ik sta altüd klaar voor Je. Kom bü den dikken
eik midden in het bosch. Je weet wel. die met
die platte kruin, klop daar drie maal op den
stam, en roep drie maal achtereen Puntvoet,
en ik ben direct bü Je! En nu vaarwel!"
Den geheelen weg naar huis repeteerde Flap
oor, opdat hü toch maar niet zou vergeten: i
Muntvoet, eik midden in het bosch. Kabouter-
koning-danser!”
Toen Flapoor thuis kwam, stond z'n zusje
Pluimstaartje in de deur.
.Maar m’n lieve mensch. Flapoor, wat zie j
eruit? Waar heb je in gezeten. Je krijgt vast
al die modder niet van Je goed, en we moeten
nog wel naar de danspartü van Rapenburg.”
„Hè? Wat? Danspartü?” vroeg Flapoor.
,Jil zeker we zün uitgenoodigd op Rapen
burg" sprak Pluimstaartje. Een heerlüke dans-
„Voor
noeg."
James"
„Wel, de vent was me er merkwaardig dank
baar voor, liep me overal ais een hondje
achterna. Zes maanden later ging hü dood
Koorts en zoo. Ik was er bü. Op X allerlaatste
oogenblik. net toen hü als een nachtkaars uit
ging. riep hü me bü zich en fluisterde me iets
toe.... iets over een goudmün tenminste, dat
verstand ik. en stopte een zeildoeken pakje
in m'n hand had hü altyd op z'n bloote
body gedragen, beweerde hü- Ik deed natuurlUk
of Ut het geweldig belangrUk vond, maar in m'n
hart kon X me natuurlUk niets schelen, dat
snap Je. Pas een week later maakte ik het pakje
open. Uit een soort van nieuwsgierigheid, ge
loof tk. Ik kon me niet voorstellen, dat Pedro
pienter genoeg geweest was. om een goudmün.
,,'t Zal een harde dobber voor me worden,
die duizend pond van Jou niet mee te nemen.
JU hebt ze toch niet noodig, alsi je na een paar
maanden met een gros lastdieren, beladen met
goud, terugkomt. Weet Je wat ik doen zal? Ik
steek ze voor Je in Herzo-Slowakjjsche petro
leum. Waarentig, James, hoe langer ik over deze
geschiedenis nadenk, hoe meer plezier krijg ik
erin. Ik zou nooit op X idéé: Herzo-SlowakUe
gekomen zün. als JU er niet over begonnen was
Ik ga naar Londen, blüf daar een dag om den
buit in ontvangst te nemen en dan verdwün ik
met een sneltrein, naar den Balkan.”
„Zoo gemakkelük kom je er niet af. Ik heb
X vergeten te zeggen, maar ik heb nog
werkje voor Je."
Anthony liet zich in een gemakkelUken stoel
neervallen en keek zün metgezel streng aan.
„Ik dacht wel. dat je iets verzweeg. Nu
komt de aap uit de mouw.”
„Absoluut niet. X Is een kleinigheid, meer
niet iets, dat je doen moet om een dame te
helpen."
„Hoor eens. James, ik weiger pertinent
iets met Jouw vermaledüde liefdesgeschiedenis
sen te maken te hebben."
„X Is geen liefdesgeschiedenis. Ik heb de
dame in kwestie nooit van m'n leven gezien.
Hou Je kalm, dan vertel ik je het heele ver
haal.”
„Genade.
vraagt de onderwüzer of onderwüzeres het
kind, dat bedremmeld vüf minuten nadat
de klas begonnen is. het lokaal binnenstapt.
Een verontschuldiging wordt gestameld, aan
welker oprechtheid wel veelmalen getwüfeld zal
worden.
Op een school in Warschau wasr de
leerkrachten biykbaar blaakten van admlni-
stratleven ijver, heeft een minutieus onderzoek
de volgende redenen voor het te laat komen
uitgewezen.
In 45 gevallen was de moeder te laat
het ontbüt.
17 maal was het weer de schuld.
12 leerlingen hadden eerst thuis even
handje moeten helpen.
In 13 gevallen kreeg de wekker de schuld
en 8 kindertjes waren te laat van huis weg
gegaan omdat hun schoenen niet eerder ge
poetst waren.
5 waren vertraagd door bus of trein.
De conclusie, 'die hieruit getrokken kan wor
den is, dat de schuld der laatkomertjes meer
het gezin dan den delinquentjes zelf zou moe
ten worden aangewreven.
O
Het handvat wordt rond gemaakt om een
ctokje en dan ook op den rand vastgeklonken.
*K w
„Dien keer toen in Oeganda, er was een
kleurling, dien ik het leven gered had....”
„Verduiveld, Jimmy, als ik Jou was. schreef
ik een boek, getiteld: Menschen, wier leven ik
gered heb. Dit is de tweede al vanavond."
„Och, klets. Feitelük had ik niets gedaan. De
man uit de rivier gehaald, anders niet. Hü kon
natuurlUk niet zwemmen, daarvoor was X een
kleurling."
„Stop 'es even. Bestaat er verband tusschen
dit verhaal en het andere van zooeven?”
„Niet het minste. Ofschoon, nu Je er naar
vraagt, de man over wien ik X heb was een
Herzo-Slowaak. Gek. we noemden hem Pedro
den Hollander."
Anthony knikte onverschillig.
een kleurling is elke naam goed ge
zel hü- „Ga voort met je verhaal.
t
„Waarom is dat?”
„Omdat er alleen maar polka gedanst wordt,
en daar is heel veel plaats voor noodig.”
Een polka-danspartüFlapoor’s gezicht werd
eens zoo lang! Hij kon bü X dansen geen poot
verzetten, ofschoon Rood-oog, zün zus, het hem
al zoo dikwüls had probeeren te leeren.
„Ik ga er niet naar toe!” besloot hü kort maar
krachtig.
iJDaar komt niets van!” viel moeder konün,
die naderbU was gekomen, hem in de rede. „We
zün daar uitgenoodigd. dus moet je ook mee!"
Flapoor was erg uit z’n humeur. Al zün zusjes
en broertjes konden de polka dansen, maar, hoe
wel hü heel goed was in den Rapensprong. en de
Konünenwals. kon hü den slag van de polka
maar niet te pakken krügen.
„Kom laten we X nog maar eens probeeren,”
maar dat zat warm en de mouwen sloeg hü wel om. Nu nog een
alpinopetje op één oor en Plet zag er keurig uit om de reis
Toen de boot, die naar het eiland gestoomd was om het
t geselschap te halen, allen veilig in Amerika had gebracht,
moest Piet maar zien hoe hü nu verder thuis kwam. Ze hadden
hem eten, drinken en een slaapplaats gegeven, maar voorgoed
kon hü niet bü hen blüven. Op een dag slenterde hü lang.- de
haven, toen hü een hoogen stapel kisten zag.
Put kracht uit
APPELSTROOP