dKetu&Aaal
Hoitika
van
A
SS
De luchtroovers
*t Botert niet in de Europa-steeg
ifan den dag
te Meerveldhoven
jewo vooruit gezien
KAMPEERDERS
•1
9-
Den moord van Sera-
De zusters van Bethanië
E
675-jarig genade-oord
gaat jubileeren
05
R.K.
z
BRABANTSCHE BRIEVEN
Veural den lesten tyd is ’t er üeul hommeles
Fl
7
Reed
Briel
Fl
<evr.
Uiterw
Öevr.
Ee
Brleve
▼an dl
W1NI
1
ai j*i
S3?
NET
NET"
R.
U6?
straat
De koppige boer
ZATERDAG 8 JULI 1939
GEBRUIK
buitengewoon
merk-
f
vol
ut
ik
J
a
i
a.8?
ULVENHOUT, e Juli 183#
Vrouw Polak. op héren grond stond den
WEEST ZUINIG OP ONS BOSCHBEZIT
van O. L
wonderen en
ge-
ik dan óók 'nen „Frits
Ulvenhout zeker zoo s
generaal.
Aan belde
vendi<
L de
A Ai
Boot
DE!
Aanm
•terda
leman
•nkele
•**urs
Br. o.
ZEI
4e h<
H. H
Nieu»
O. P
Dever
Schor
M. 8
Amh<
Wit.
te letten
tend.
UI b
met v
***nde.
goed
oéven
18. H
Gevraj
Gevrai
R
Gevra
‘I
hover
Bittert
huir.e
£Ur'
blad
A»
het
veree
C C
Weer
ning.
Buisr
Noot'
J. J
Hom
onder
enP
BRJ
Adria
Grin.
W. M'
J Ver
Biedt
T
vocrr
Depót
gom.
Firrrra
»evv«a(
4 gtó
njn. t
«ene.
Gew.
later.
Voor <fe zooveelste maal was Piet ttü5 weer eens een ver
stekeling Eerst in dat motorbootje, toen hij zijn geliefde plekje
aan de rivier in Holland verliet: aan boord van het vliegtuig
en nu hier weer. HU «1st nu wat nem te wachten Stond en pakte
uit tigen beweging den eersten den besten bezem, welke hij zag
liggen en haalde een put* water op, waarna hy het dek ging
schrobben.
Een paar Jaar geleden overleed de titulalr-
bisschop Mgr Dr Joseph Lanyl Deze prelaat
heeft in zijn leven, in een droom, tets onder
vonden, wat interessant en tegelijk ietwat be
klemmend is. maar waard om in de herinne
ring terug te roepen Deze priester heeft na
melijk den moord van Serajewo vooruitgezien.
Deze herinnering moge het slot vormei) van
onze publicaties over den moord van Serajewo,
welke, thans vijf en twintig jaar geleden, zulk
een ontzettenden Invloed op het wereldgebeu
ren heeft uitgeoefend en in zjjn nasleep van
bloedige en onbloedige gevolgen nog uitoefent.
Mgr Lany! was van 1900 tot 1906 Franz
Ferdinand's leeraar in de Hongaarsche taal. De
Aartshertog schatte den bisschep zeer hoog om
diens diepen godsdienstzin en vooral ook om de
echt-mannelijke openhartigheid van zijn ka
rakter. dat van geen hoofsch kruipen wist. In
de jaren na den oorlog nam Mgr. Lanyl een
groote plaats in in de debatten, die met feilen
hartstocht vaak in pers en periodiek werden
gehouden over de al dan niet Juistheid der
vroegere politiek van den vermoorden aarts-
hertog-troonopvolger. Hij werd herh^lldeiyk als
kroongetuige voor of tegen de politiek van Franz
Ferdinand geciteerd. De bisschop hield zich op
voorname wijze steeds verre zoowel van den
toon als de tendenz dezer debatten. Een mede
werker van de toen nog bestaarde Katholieke
Reichspost. het eenmaal zoo bekende en waar
dige en vaardige hoofdorgaan der Christeiyk-
soclale partij, had nog een onderhoud met Mgr
Lanyl. kort voor diens dood. Het gesprek kwam
ook op wijlen Aartshertog Franz Ferdinand en
de journalist vroeg den bisschop. wat er eigen
lijk waar was aan het bericht, dat in de dagen
van Serajewo de ronde deed en volgens hetwelk
de bisschop in een droomgezicht den moord op
Franz Ferdinand zou hebben vooruitgezien.
De bisschop vertelde toen woordelijk aan den
voor l
17 4-
zich a
1—B
Gevrai
van is
Tc bei
Voor
voor d
35 jaa
teen u
▼oiled 1
$8 j
tevraa
oe«che
Jen v<
▼oerig»
te rk-1
eiu x
gening
gooide 'n rotte pruim in ‘n school forellen, foe
terende dat ..dat hotelgajes nou geregeld éen
rotte pruim In die menage-sak (lunchpaket)
goochelde."
Allee, amico. daar zijn veul reizende Fritaen,
horre! En om veul te kunnen verhalen, hoefde
zoo wyd nle weg te trekken Ik mag gerust zeg
gen: „zie maar naar mij Ik kom nie veui wjjer
van huis, dan aan X end van de noete stad ei
ken dag en 'k heb oe daar al 'n heelen schep
vertessels over gedaan, zou 'k zoo zeggen. Of ge
mee nen Pullman rijdt of mee 'nen groenten-
wagel: X is ieverans interessant, als g'oew ooren
en oogen maar open houdt. En in zooverre ben
da 'k de bosschen van
schoon vind als die van
Zwitserland, al liggen de o^ze dan vlak.
Maar genogt; 'k wou deus week weer 'ns 'n
..groentenwagel-vertessel” doen en laat ik. na
dieen grooten omweg over China. Rusland. O
en W. Indié, Noord-Amerika en X Vierwoud-
stedenmeer. dan daarmee maar ns beginnen
t’Nen heelen omgank veur 'nen wagel nieuwe
petaljes, peekes-en-peultJes?>.
■k Wou vertellen van 'n steeg, 'n ouw, dood-
ïoopend strotje, waar 'n eigenaardig volkske van
„bek-vechterz” schuilt, X Is er ally en eeuwig
ruzie of X schilt nie veuh Of dat nou komt om
dat X strotje maar éenen uit-en-ingank bezit,
of omdat X er zoo naauw is en X volk malkaar
veul te goed is gaan kennen, ik weet X nie zoo
sjecuur. Maar feit is: X stelletje ligt heel 't jaar
en altij mee malkaar overhoop. Tt Heb dikkels
zoon bietje schrik om die „scheur" binnen te
rijen. Want als twee leugen over malkaar wo
nende mevrouwen toevallig in diepgaande con
ferentie zjjn en 'n sierlijke maar zeer vluchtige
eerepoort oprichten ter gelegenheid van die
plechtigheid. deur naar malkaar 'nen poo
gewitwel te mikken. dan is X niks ginnen
besten tref, om toevallig onder dieën vluchtigen
eereboog te motten passeeren! Minder nog mee
X oog op oew pet. dan wel mee X oog op oewen
verschen spinazie en eerebezies (aardbeien) en
zoo. Afijn We schikken dat maar onder ..be
drijfsrisico" en hopen eiken dag weer opnieuw,
droog en onbesmeurd die ruziespleet uit te ko
men. Veural den lesten tijd is t er veul hom
meles. Ze schelden er malkaar uit veur rotte
visch, bedreigen malkaar mee moord en dood
slag en schijnen den godsganschên dag te ver
zinnen en te piekeren op allerhande treiterijen
en geplaag, om er malkaars bloed mee af te
tappen.
Daar woont os. 'n lange, schrale kadee, die
Amico,
•n Ouw sprikwoord luidt: „Als ge verre reizen
4toet. dan kunde veul verhalen
Mja!
Ik heb 'nen kwiebus gekend, die over de heele
weareld den weg wist, als gij bij jou in de buurt:
Van z'n achttiende tot z’n zestigste jaar had ie
geregeld de heele weareld bereisd en of ie nou
in Parijs, Peking. Petersburg, Padang. Peru,
Papendrecht. Plymouth, Portsaid of Poeldijk
was, iijj kost oedaiyk vertellen: ..Deuze straat
uit links op den hoek, daar staat 'n brievenbus.
Of: „daar in dat stamineeke doen ze In tot den
rand vol." Voor ..hoogen nood" wist ie poortjes
en bakken in alle stejen en durpen van de vijf
Waerelddeelen
En toen ik m 'nen keer 'ns aan 1 ,.v e r h a-
len" wilde hebben en vroeg: „Vertel me nou 'ns,
Uwe Doorluchtige
Hoogwaardigheid
Beste Dr Lanyl,
Ik deel U hierbij mede, dat ik heden met
mijn vrouw als offer aan een politieken
sluipmoord zal vallen. Wij bevelen ons aan
in Uwe gebeden en bij het opdragen van
het H Misoffer en smeeken U, voor onze
arme kinderen ook in de toekomst in liefde
en trouw te willen zorgen als tot dusver
Hartelijk groet U
Uw
Aartshertog Ferdinand
Serajewo, 28 Juni 1914, half vier 's morgens.
Frits, wat is na veertig Jaren trekken over den
ganschen eerdbol jouwen totaalindruk", toen
draaide-n-ie aan 't voetje van z'n glaaske en
zee: ,JDré, ieverans gaan de bergen omhoog en
1 water omlaag, maar deus Schiedammerke
krijgde nleverkns!"
Ultgeklztójeneerd was ik, dee 'm nog 'ns vol en
X ouwe sprikwoord, da k van mijnen schooltijd
af netjes had gehouwen, zat danig in de kreu
kels
Denk nie, dat den Frits ’n uitzondering is.
amico X Is lank geleien, dak 'ns verbleef in 't
schoonste gedeelte van heel ons wearelddeel Op
'nen mergen. dat de zon beuren gouwen gloei
langs de boêschen en over de rotsige sneeuw
toppen van X bergland tooverde. fonkelende ne
vels wegwolkten langs den Burgenstock, de
blanke toppen van den Pilatus begosten op te
blinken als 'nen hemeltroon duuzenden meters
boven de weareld vandaan en de gladde, nevel-
grijze Vierwaldstattersee begost te glanzen in
de diepste kleuren van groenen kristal, kortom:
als pier 't schoonste blad van 's wearelds kleu
rig prentenboek werd opgeslagen; als de won
dere sprook Luzern daar gunderwijd gong open
bloeien lijk 'nen lellenboekee zóó lagen daar
de witte hotelkasteelen gespreid in de groene
bergen pijlsnelle forél-vischkes uit gronde-
looze diepten opschoten naar den kristal-groe
nen meerspaegel, als God eigens hier glim
lachte over Zijn geschapen pracht, dan hoorde-
n-lk 'nen korten, dikken kwiedam, 'nen soorte
ment van deurgewinterden handelsreiziger mee
n idioot groen-wlt alpenmutske op z’n zwarte
krullen, zeggen: „Sien, ik ga morgenavond, azze
we thuis binnen, regelrecht naar ..De Zuur-
bom" in de Hoogstraat en vreet me daar siek
an sóóh stapel brood jes-hal toni k Heb hier
in geen feertien dage 'n fuseoendelijke. beleege
boterham gekregen foor me goeie sjenten." En
nijdig schoof ie z'n groene mutske op z'n neus.
„Ik heb goed nieuws voor.U I Ik heb
Juist een contract afgesloten voor het vol
gende gevecht
dagen Is 't er verdacht stil. Hoogstens staan de
Rosse Marjan en de lange Perrepluu bij mal
kaar over"’t pinnekesdraad te vezelen en te kon
kelfoezen En als ik dan aanklop bij vrouw Po
lak. 'n donker, vettig kadeeke. dat altij staat
te krabben tot ik eigens jeuk krijg. dan is 't
'n vermaak om te zien, hoe de Rosse en de
Lange vriéndelijk en 'n bietje heimelijk staan
te knikken naar Mevrouw Jeuk Die op haar
beurt oh. zoo vrindelijk .sjoertjes doet”, en
knipoogt Het of ze alle drie iets ..hebben”, wat
de rest in ’t strotje nie weten mag. doch alleen
maar vermoeden. Afijn, ge verstaat me wel: van
die echte wijvenstreken, waarover ik me stil-
lekes staal te bedoolen
Omda k er alle dagen kom, weet ik we! zoo
omtrent teugen wie dat gaat! 't Is teugen 't
Hitje. Die heeft in ’t veurjaar haar huiske op
geschilderd en X erfke proper-gemokt. Toen
nieuw, steuvig pinnekesdraad om 't erf gevloch
ten en dat wordt beur veul kwalijk ge
nomen. nieuwe palen geslagen, royaal in de
naaste buren hunnen grond. Man, daar is ’n
ruzie over gewist, ’da 'k nou en dan benaauwd
was veur m'nen wagel. Gescholden, gescholden!
Ze hadden malkaar wel op kunnen vreten van
kwajigheid. Veural de Perrepluu en op
heuren grond was toch niks gebeurd, ze woont
heelegaar in den anderen hoek van de steeg
veural de Perrepluu was op 't Hitje gebeten.
Dat schijnt 'm weer te zitten in.... ïach nie
in t standsverschil! Ja. man. zoo goed als de
baron z'n eigen twee peerltjes beter vindt dan
den Jonkheer, zoo goed voelt de schèrenslleper,
mee z’n vakmanschap, zich boven den gebuur
staan, die mee 'nen toddenwagel langs de hul
zen gaat. Zoo zijn de meeste menschen, van
klein tot groot.
De Perrepluu woont in den hoek van de steeg.
Zoodoende hee zij langs twéé kanten van “r
..villa” wat erf liggen. En daArom is ze „defti
ger” dan 't Hitje en kan ze 't aan 'r tanden
nie velen, dat X Hitje heuren erf vergrootte mee
'n spaai-steek! Toen mokte 't Hitje X heelegAAr
van elers: Ze schafte 'r eigen 'n nieuw meuble
ment aan. zette 'nen „fetul” in den „tuin”, mee
éénen poot op den buur zijnen grond, vroeg de
Theemuts van den overkant op visite en aee
toen hardop, dat X In de straat altij zoo on-
frisch rook. Waarop de Theemuts beweerde: ,^eg
maar gerust, buurvrouw, dat X zoo onchristelijk
meugelijk stinkt! Wjj samen moesten hier
O- kwam een bootsman voorbij, die hem op zijn gemak eens
bleef staan aankijken en toen zei: „Wel. wel, Is het kuiken
uitgekomen? Je zou zeggen waar komt zoo n krielkip Ineens van
daan hè? En dat wil me het dek schrobben, dat ik een half
uur geleden gedaan heb Wie heeft jou dat opgedragen, ape-
kind!”
Afijn, we kruisen er mee onzen groen ten wagel
maar zoo lank meugelijk deur en halen er. mee
•n bietje humor en Ti dichtgeknepen neus, ons
kostje op. In de hoop, dat X aan eenen - kant
nog 'ns wordt deurgebroken, dan krijgt X buur
tje spuiing. lucht Dan loopt 't uit op X zonnige
Vredesplein, er komt dan wat meer passage; en
al die buurtjeswijven hebben iets anders om
naar te kijken, dan naar malkaar Den stank
waait er uit en de koppen worden frisch
Maar eer X zoo wijd is ochtrrekes. dan zal
er nog wel 'ns 'nen vlezen poo door de tocht
keilen....I Eénen wensch: dat ik er dan toe
vallig nie onder staal.
En nou schei k er af, amico.
Veul groeten van Trui, Dré III. den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t, A v.
DRE
den bijnaam draagt van .he Perrepluu”. Nooit
is deus frummes in dren huis; nooit!! Ik kan
er nie komen, in deus duvelsche strotje. of ma
dame Perrepluu scherrelt onderweg naar 'n
andere buurdame, die den bijnaam draagt van
.he Berin bij wie de Perrepluu teugenwoordlg
den stijl van de deur afloopt Dat is me 'n ge
konkel. 'n gekonkel, amico. tusschen die twee,
dat de anderen er allegaar zenuwachtig onder
worden! Nou mot ik er ditte bij zeggen: de
Berin is huiselijk genogt. En dat nle alleen: ze
houdt ook 'r „jong” binnen. Eén van d'r kin-
ders, zoo'nen korten, dikken vetzak van 'nen
kwajongen, die meestal moeders boodschappen
dee. en dan veur h handje had om bij de Perre
pluu binnen te gaan, die 'm koekskes en babbe-
lèèrs gaf, of bij de rosse Marjan, die ook zoo
„aanhalerig” is, deuze knaap is deur de
Berin naar ’nen baas gestuurd, om 'n vak te
leeren Zij laat nou de bodschappen thuis
bezorgen en den kleinen, aanhaligen snoeper,
mee zijnen eeuwigen boodschappenzak. zie k
nou niemeer rondslenteren, deur X smerig strot
je. Wat veur mij 'nen steen van m'n hart is!
Ik was nooit gerust op dieen „zwerver”. Vrin
delijk was ie genogt, daar nle van, maar mee
al z'n vrindeljjkheidals'ik m'n zaken moest
doen mee X. Hitje, de Perrepluu, de Berin, Rosse
Marjan, de Theemuts, vrouw Polak afijn,
laat ik nou nle beginnen mee heel m'n klanten-
boekske af te schrijven en dan. vaneigens,
mee m 'nen rug naar den wagel stond, dan
kwam ik oogen tekort. Appeltjes, peeën, elers,
eerebezies in deus ttj, 't lag allegaar zóó veur
X grijpen. Enne.... dat vrindeltjke schoffie.
Lietje noemden ze 'm daar, vertrouwde-n-lk
maar net zoo lank als Ik 'm mee m'n eigen
oogen kost zien! Want ik heb me nooit wijsge-
mokt, amico. dat zoon frummes, die ik stond
te helpen, mij waarschouwen zou, als dieën klei
nen sloeber 'nen bos peeën van m'nen wagel
zou gappen Per slot is zulk poortjesvolk mee
één sop overgoten, naar mijn gedocht.
De leste dagen hangt er 'n heimelijke stilte
in X buurtje. De deuren zijn dicht, de „tuintjes”
ontvolkt. Tuintjes...., nouja! Veur elke „villa"
daar, ligt ’n paar meter grond, 'nen kleinen erf.
omrasterd mee vier moeie palen, waartusschen
wat roestig pinnekesdraad. waaraan ge zoo lek
ker oewen jas kunt scheuren, als X waait. Op X
erfke staat hier en daar 'nen vuilnisbak deur
de steeg tc stinken, 'nen brandnetel dood te
gaan naast 'nen stokouwen hond, die daar op I eigenlijk heel de straat Tis keeren!"
den deurdrempel X zelfde zit te doen. Niks tiert - - -
er, dan alleen ruzie, maar lijk Ik zeg: de leste stoelpoot van X Hitje, had die woerden ge
hoord! Krabbende liep ze naar de Rosse, die
gongen toen samen naar de Perrepluu en van
daar stapten ze mee 'r gedrieën naar de Berin!
Woelend! „Nou moes tuit zjjn!”
Maarede Berin gaf nie thuis. Die liet
maar kloppen, kloppen. Dee net of ae doof was
aan éénen kant. En nou wordt er in Xsteegske
gesmoest. dat X Hitje, vroeger water-en-vuur
mee de Berin. hoe is dat mee noste buren?
dat X Hitje achter X huiske kommekes koffie,
koekskes en bordekes eerebezies over de schut
ting aanreikt naar de Berin. X KAn best zoo
zijn, want ik heb X Hitj» de leste weken nog
al 'ns. eerebezies geleverd
En zoo amioo. is er in deus vergiftige, on-
frissche strotje 'n stil gekonkel aan den gank,
da 'k eiken mergen zoo rap meugelijk mee
mTien wagel zie weg te komen, want Ik ver
trouw X niks. X Is me te stil....! En 'k zie de
Perrepluu maar te veul rondneuzelen. Hier ver
telt ze iets, daar vezelt ze wat, hier knikt ze.
daar wuift ze mee 'n slap handje...., neeë X
is er nle kauscher!
En wat me óók nle bevalt: de Theemuts en
X Hitje houwen ramen en deuren stijf toe. zijn
kort en afgebeten teugen me, terwijl ze vroeger
geren 'ns 'n protje mochten maken. ze klas
jeneerden me gaten in m'n sokken zelfs. maar
de leste weken....? Als ze. kort en bits, de
groentes hebben aangenomen, dan gaat de deur
mee 'nen smak toe, dat de Perrepluu, daar gun-
der in den hoek heelegaar, X wel hooren mot!
Neeë, X dugt er niks In deus putluchtsteeg.
Neeë. da 's den naam nle, amiëo; X strotje biet
eigenlijk: ..Europasteeg". Maar 'n putluchtje
hAngt er toch!
Het is dan juist 25 jaar geleden, dat In een
buitencafé'tje te Venlo zich eenlge zusters ves
tigden. die door den oorlog verdreven werden
uit Frankrijk en België Nu wu terugzien op
dit primitieve, ontzettend arme begin, worden
wy overweldigd door een eerbiedig gevoel van
dankbaarheid jegens God. die deze Congregatie
op zoo zichtbare wjjze heeft gezegend Want tot
meer dan 200 zusters verdeeld over de hulzen
te Venlo en’ Sambeek is dit kleine begin
uitgegroeid
Enkele vrienden van Bethanlë hebben dan
ook gemeend, dat deze dag niet onopgemerkt
voor de buitenwereld -mag voorbijgaan. Zij
vormden een uitvoerend Comité, dat op zjjn
beurt weer een Huldlgings-Comité vormde.
WU zijn er maar al te zeer van doordrongen,
dat er in dezen woeligen HJd geen plaats is voor
bijaondere feestviering. Dit mag echter geen
reden zijn, om in onzen plicht van dankbaarheid
te kort te komen. Dankbaarheid jegens God om
de wonderbare en groote genade-wonderen. die
HU door deze Congregatie heeft gewerkt; dank
baarheid pok jegens de zusters, die door hun
gebed en boete zooveel zegen over ons land deden
uitgaan WJj verwijzen hier naar de artikelen
In De Tijd van 9 en 12 Juni
Het blijk van dankbaarheid zal bestaan in
flnancieele hulp, die wjj ook van U vragen
Dit geld wordt besteed voor den bouw van eer.
klooster en meisjeshuis te Rljsbergen by Breda
die reeds lang dringend noodig zfjn door de ge
weldige uitbreiding van de Congregatie en haar
werkzaamheden
De namen van alle weldoeners zullen in een
daarvoor bestemd album worden ingedragen en
voor deze weldoeners zal in het klooster St.
Jozef Rysbergen heel speciaal worden gebeden
Katholieken van Nederland: steunt dit werk
en helpt zoo mee aan de verbetering van ons
eigen volk! Helpt mee zielen redden in eigen
land.
Het huldlgingsoomité bestaat uit Z. Hoogw.
Exc Mgr Dr. G Izmmens. Bisschop van Roer
mond. Beschermheer Z. Hoogw. Exc. Mgr. A. F
Diepen. Bisschop van ’s-Hertogenbo<sch Z
Hoogw. Exc. Mgr. P. A. Hopmans. Bisschop van
Breda Mgr. Dr. G. A. H Bauduin. Vlc.-Gen.
van het Bisdom Roermond. Mgr. F N. H Hen-
drikx, Vlc.-Gen. van het Bisdom ’s-Bosch. Mgr
J. M. van Oers, Vlc.-Gen. van het Bisdom
Breda Hoogw. Pater Dom Aloysius van de Laar.
Abt Clstercienser-Abdy. Tegelen Mgr. D A. H
Poels. Oud-Hoofdaalmoezemer van den Arbeid.
Heerlen. Hoogeerw. Pater. B- Schaab. Provin
ciaal der Dominicanen. Nymegen Z Exc. Minis
ter Mr. C M J F Goeellng. Minister van Jus
titie. Dy Haag. Mr J. R H van Schalk. Oud-
Minlster vwn Justitie. Den Haag. Mr. E. L. M
H. Baron Speyart van Woerden. Proc. Gen. bij
het Gerechtsnof 's-Bosch. Prof Mr W P. J.
Pompe. Voorz. Hoofdbesl. R.K Reclasseerlngs-
Vereeniging. Utrecht. S. L- Veenstra. Inspecteur
der Reclasseering. Den Haag.
De heeren van het uitvoerend Comité zijn:
Mr. B. Berger. Burgemeester van Venlo. Voor
zitter. H. Verheggen, Notaris te Blerick, Onder
voorzitter. H. Nouwen, Oud-Gem. Secr. van
Venlo. Ie Secretaris. Mevr. Dubois-Mali. Venlo.
Bestuurslid R. K Meisjesbesch. 2e Secr. J. F
Cammelbeeck. Prior D O St. Dominlcus. Ie
Penningm.. -MeJ. W. Schrynen Venlo. Lid
Damescomité RK. Reclass, 2e Penningm.
Sidderend en met myn oogen vol tranen
sprong ik uit myn bed en zag op de klok, die
precies op half vier stond. Dan liep ik direct
naar myn schrijftafel en schreef op, wat ik
in myn droom gezien en gelezen had.
Toen myn bediende binnenkwam,
doodsbleek op myn stoel en bad den Rozen
krans. Hy vroeg, of ik ziek was. Ik zeide: „Roep
direct myn moeder en onzen gast, want ik wil
de Mis lezen voor het aartshertogelyk paar. Ik
heb namelyk zwaar over hen gedroomd.” Myn
moeder verscheen met den gast om half zeven
en Ik vertelde hun en aan myn nieuwsgierigen
bediende myn. droom. Den las ik de Mis in de
huiskapel. Den heelen dag was ik angstig. En
om half vier kreeg ik een telegram uit Weenen,
dat my in kennis stelde van den venchrikke-
lyken moord van Serajewo.”
Qe bisschop deelde den Journalist van de
Reichspost nog mede, dat hy den zelfden mor
gen nog een schets had gemaakt van het straat-
profiel en van den aanslag, zooals hy dezen in
zyn droom had gezien. Hy had het gevoel, dat
de droom van byzondere beteekenls was. Nog
in den voormiddag van 28 Juni liet hy zyn
aanteekenlngen^door twee getuigen ondertee-
kepen Ook stuurde hy direct een brief, waar
in hy den droom beschreef aan zyn broeder,
den Jezuïetenpater Eduard Lanyl en voegde er
bovenstaande schets by.
Later bleek, dat de bisschop in zijn droom
den plaatselijken toestand by den moord van
Serajewo volkomen Juist had aanschouwd.
Brabant is de begenadigde Mariaansche
landstreek. In overvloedigen getale bezit het
gewest Ide oude genade-oorden, waarheen sinds
eeuwen het vrome volk van stad en land zich
spoedt om te bidden in tpden v»n vreugde en
voorspoed zoowel als in die van rampen en
nood. Aan deze roemrijke keten van grijze
bedevaartplaatsen hebben zich. tot lu den
la als ten tyd toe. nieuwe geregen. Maar de
glans van het pelgrimswezen blyft toch voor
al de historische beëweg-plaatsen omstralen
Naast de Zoete Lieve, Vrouw van Den Bosch
denken we aan een aantal oude Maria-oorden. alleen^
waarvan, zonder aan -'Ie andere hier niet-
genoemde te kort te doen, vermeld mogen
Toevlucht der
uit plm. 1200)
De rijkste man van het dorp, een oude boer,
lag zwaar ziek, op het punt te sterven. Hoe
was het mogelijk, zeiden de menschen. zoon
gezond mensch en dan zoo geacht. Zelfs van de
hoogsten onder de hoogen kreeg hy een hand
druk, en geld dat hy had, dat was niet om uit
te tellen En nu lag hy daar ziek, hulpeloos, den
dood zeer nabij
Wat was er gebeurd? Niet anders dan dat een
vlieg, een groene vlieg werd^erby gezegd, door
hen. die het konden weten, hem in de hand
had gestoken. e
„Roep een dokter." rieden verschillende men
schen hem aan. en dat vond hy dan goed; maar
toen vonden zy het weer beter dat er toch maar
een professor kwam, een heel geleerde dokter
uit de groote stad vandaan. Ze werden het eens
over den naam Profe.^or X zou het wezen. Wel
waren zyn visites heel duur, maar behoefde hier
op geld te worden gekeken?
„Zoon akelige vliegensteek is my geen
driehonderd waard,” zei de boer, die, toen hy
het bedrag van de visite had vernomen, niets
meer van een professor wou weten. Maar toen
iemand op zieh had genomen de kosten van het
consult te betalen, verslapte de tegenstand van
den boer en zoo kwam dan de professor
■En wat scheelt eraan, vadertje?" vroeg de
geleerde man vriendeiyk, toen hy tot hetbed
van den zieke was toegelaten. „Als ik X wel heb,
heeft een vlieg je gestoken, is X niet?"
„Krek, professor, u zegt het."
..En weet je ook wat voor een vlieg het was?"
„Een groene, professor.”
„U zoekt het verder wel met hem uit,” zei
moeder de vrouw, die het heel druk had met het
bakken van brooden
,Xaat 's kijken die hand. Doet ze pyn?” vroeg
de geleerde man uit de stad aan den boer
„Nou, nogal,” zei de zieke
De dokter bekeek de hand en trok een nogal
bedenkelyk gezicht:
Journalist het volgende
waardige verhaal:
„Op den 28en Juni 1914 ontwaakte ik 's nachts
half vier uit een zwaren droom Ik droomoe.
dat ik 's morgens my aan myn schrijftafel
zette, om de binnengekomen post door te zien.
Boven op het stapeltje post lag een brief met
zwarte randen, zwart zegel en het wapen van
Aartshertog Franz Ferdinand. Ik herkende op
den eersten blik het schrift van den aartsher
tog Opgewonden opende ik den brief en zag
aan den kop van het briefpapier in hemels
blauwe kleuren een afbeelding, als op een prent
briefkaart. van een straat en een nauw steegje.
De troonopvolger zat met zyn echtgenoote in
een auto. Tegenover hen zat een
Naast den chauffeur een officier.
zyden van den weg bevonden zich drommen
menschen. Plotseling schoten twee Jongens
vooruit en schoten op het aartshertogelyk paar
De tekst van den brief luidde:
„X Is vast en zeker een vergiftige geweest, dia
je heeft gestoken," iel hy toen.
„Kan wel wezen. Wat ik wél weet, is. dat het
geen gewone vlieg was.”
„X Moet er een geweest zyn, die met een lyk
in contact is geweest."
De boer bromde een verwenaching vooc'xlch
heen
„Wees maar biy, dat ik nog tijdig hier was.
Nu is er nog wat aan te doen. Morgen zou je
er anders niet meer zyn geweest, vader."
„Das me ook wat.” zei de boer, die met zyn
duim de tabak in zyn pyp wat vaster aan
drukte.
„Ja. bloedvergiftiging werkt heel snel door.
Je zult je tanden op elkaar moeten zetten, want,
kan Je tegen een stootje, je arm moet er af.”
De boer zweeg, schudde met zyn hoofd en
trok toen flink aan zyn pyp.
„Zóó heel erg zal X nu ook weer niet zyn.
Ik zal je In slaap maken en als je weer wakker
wordt, is het gebeurd
„Laat me alleen,” was het eenlge wat de boer
zei en de professor wist niet beter te doen dan
de kamer te verlaten en een praatje te gaan
maken met de vrouw, die hy trachtte te over
reden haar man te doen inzien, dat amputatie
van den arm niet was te vermijden.
„Is dat heusch noodig, dokter?” vroeg de
vrouW.
.-Absoluut, anders geef ik hem geen ses uur
meer!”
Even bloosde de vrouw, scheen na te denken,
plantte daarna haar vuisten in de heupen en
ael tóen tot den professor: ..Ziet u me nu wer
kelijk voor een vrouw aan, om met een wrak
getrouwd te vrezen," en dan naar de kamer van
haar man loopend. tegen dezen: ,Je hebt
X hart niet, dat je doet wat hy hier zegt. Je
arm blyft eraan, begrepen!"
„Wees maar gerust." zei dc boer „Geen sla-
gerswerk aan mijn rijf Als ik dood ga, zal X
niet in stukjes wezen.”
De professor trachtte te vergeefs den ouden
eeeeeeeesesotseeaeseeeesseeeeefaesseseMtsesseeossi
het is onder dezen herder, dat de parochie
kerk. die op 29 Juli as. 50 Jaren sinds bare
consecratie zal hebben bestaan, kon verrijzen
en wel dank zij bijzondere, met O. L. Vrouw
ter Elk verband houdende, omstandigheden.
Volgens het boekje van Jac. Cuypers over
O. L. Vrouw ter Elk. betuigde de uit de be
kende Bossche patriciërsfamilie stammende
kerkelyke weldoener van Lanschot aan zyn
huishoudster Anna Nooyen, dat hy. naast den
grooten steun, welken hy reeds had geboden
aan de Zoete Lieve Vrouwe van Den Bosch
nog wel een andere Maria-devotle wilde ge
denken. De huishoudster liet niet na zich dit
in de ooren te knoopen. Zy had reden tot by
zondere dankbaarheid jegens O. L. Vrouw ter
Eik te Meerveldhoven. Uit Eindhoven afkom
stig. was zy. evenals historisch verreweg de
meesten van Eindhovens bevolking, een vereer
ster van O L. Vrouw ter Eik. maar dat niet
In 185. had Anna's vader een zwaar rad
over het been gekregen Koudvuur was ont
staan en groot levensgevaar trad in. Na negen
maal den beéweg naar Meerveldhoven onder
moeiiyke omstandigheden te hebben gedaan,
trad genezing in. Anna trad dus niet zonder
reden by haren heer voor o. 1^ Vrouw ter
Elk in het krijt en het ultelndeiyke gevolg was
wel zeer verheugend. Kort vóór diens spoe
dig volgend overlyden stelde de heer van Lan
schot de middelen beschikbaar om te Meer
veldhoven een nieuwe kerk te bouwen.
Straks, nadat na pastoor van Schendel <1
1899), achtereenvolgens pastoor Jac. Pompen,
pastoor A. Goossens (t 1915). pastoor L. "Ver-
hoysen 1922) en pastoor van Laarhoven (t
.1936) de herders van Meerveldhoven zyn ge
weest. zal de voormalige secretaris van het
Bossche Bisdom, de tegenwoordige zielzorger
pastoor-deken M. van de Ven. met zyn paro
chianen en velen daarbuiten het gedenkwaar
dige gouden jubileum zyner kerk vieren.
boer de schoon
heid van het le
ven voor oogen
te stellen. Ook
dat hy al dege
nen. op wier re
laties de oude
boer zoo trotsch
was. in het geding bracht, om te bewerken, dat
de man aan het tehoüd van zyn leten zou
denken, haalde niets uit. De boer bleef wei
geren.
Ten laatste schoot den professor te binnen,
hoe gehecht boeren zyn aan hun geld en hy
zei hem: „Hoor nu eens hier. Die driehonderd
gulden ben Je toch kwyt. of ik je arm er afhaal
of niet. Laat my het nu maar doen. X Is een
kwestie van vyf minuten
.Als' X er om gaat, dat u uw geld wilt ver
dienen,” zei de boer, „wel, dan schrijft u maar
éen receptje!”
Toen de professor aarzelde of hjj heen zou
gaan dan wel het nog eens te probeeren, ordon
neerde de boer dat er wyn gehaald zou wor
den, er sarcastisch byvoegende dat het andere
aangebroken vat goed dienen kon voor zyn be
grafenis.
Toch zou het toeval den dokter helpen, want
juist toen hy vfelhaast besloten was zyn pogin
gen om den boer tot rede te brengen op te ge
ven. viel zyn oog op een jongen man, *n knecht.
zyn besluit was gemaakt. Hy keerde naar de
kamer van den zieke terug en begon opnieuw
een gesprek met den boer, daarby zorgend veel
goede woorden te laten vallen over zyn vrouw,
wier kwaliteiten hy prees
.Een goede vrouw heb je, een beste vrouw,
fleurig, nog in den bloei van haar Jaren.”
„Ja, ja. dat is ze,” zei de boer, zichtbaar in
zyn schik met de woorden van den professor.
..Dat schynt die knecht, dien je onlangs in
dienst hebt genomen, ook te denken
„Wien noemt u daar, professor? U bedoelt
dien lanterfanter toch niet, dien nietsnut?”
„Ik weet het natuuriyk niet zeker, maar als
jy er eens niet meer zou wezendan kan X
wel zyn, dat hy spoedig....”
De oude boer knarste zyn tanden, het zweet
brak hem uit.
.Hy zal haar niet hebben, dat zweer Ik. Hier
is mijn arm, snyd u maar, dokter.”
(Nadruk verboden)
worden Onze Lieve Vrouw,
Zondaren, te Handel (dateerer
en de circa 675 jaren oud zijnde devotie tot
Onze Lieve Vrouw ter Elk te Meerveldhoven
Aan de geschiedenis van Onze Lieve Vrouw
ter Eik te Meerveldhoven mogen enkele by-
zonderheden worden ontleend In verband met
het reeds met enkele woorden in De Tijd mede
gedeelde aanstaande parochiekerk-jubileum,
dat op 29 Juli zal worden gevierd. Op dien dag
is het namelyk 50 jaren geleden sinds de
toenmaals nieuwgebouwde kerk der parochie
van Meerveldhoven door Mgr. Adr. Godschalk
z.g. werd geconsacreerd. Er is temeer reden by
dit gouden kerk-Jublleum bet genade-oord te
betrekken, omdat, zooals we in het verloop de
zer regelen zullen zien, de bouw van dit bede
huis van naby by het genade-oord van O. L.
Vrouw ter Eik is betrokken.
Zooals by verschillende andere genade-oor-
den het geval is, wordt ook de geboorte v»n
het oude Meerveldhovensche pelgrimsoord door
de zoete klanken van de gevooisde legende om-
geven.-By Pater Kronenburg C.s s R kan men
in het gerenommeerde werk .Maria's Heer-
lykheden in Brabant” uitvoerige byzonder-
heden vernemen, waarheen wy den lezer gaar
ne verwyzen. omdat vermelding in extenso
niet wel mogeiyk is. wy ratten hier in het
kort het in den jare 1264 aan vangende ver
haal samen.
In dat jaar ontdekte een bewoner van het
toen „Mirfeld” geheeten dorp tusschen het
gebladerte van het eikenhout een Maria-
beeldje, gemaakt van pijpaarde. De man nam
het beeldje mee naar zyn woning om het in
intiemen kring te vereeren. maar niet gering
was zyn verbazing, toen den volgenden ochtend
het beeldje verdwenen bleek en na onderzoek
weer werd aangetroffen op dezelfde plaats in
het eikenhout, waar het daags tevoren ont
dekt was. Nog eenmaal en daarna nóg een
maal herhaalde zich dit feit. Steeds weer ver
plaatste op mysterieuze wyze bet kleine voor
werp zich van 's mans woning naar het eiken
loof. Toen trok het geloovige volk zyn be
sluit. JHier wilde O. L. Vrouw zich op byzon-
dere wyze zk vereerd. Van wyd en zyd kwa
men de pelgrims aan de voeten
Vrouw ter Eik. er geschiedden
gebedsverhooringen. Een kapelleke werd
bouwd, waarvan de door Maria zelf uitverko
ren elk het middelpunt vormde.
Groot en vèrverbreid werd de naam van het
Mirfeldache genade-oord. Vanuit de Kempen
en Meiery, de stad Eindhoven en de dorpen
der Acht Zaligheden niet alleen, maar tot uit
Vlaanderen en het Lutkerland kwamen de
vrome lieden. Karavanen geiy*.. vulden lange
rijen voertuigen de wegen, die naar Mirfeld
leidden. O. L. Vr. ter Eik van Meerveldhoven
was een der beroemdste genade-oqpden der lat»
middeleeuwen en is tot op den dag van van
daag een der schitterendste paarlen aan de
kroon van het Mariaansche Brabant.
Niet steeds evenwel kon de devotie in volle
pais en vreé worden beoefend, ds tragiek van
den beeldenstorm liet - ok Meerveldhoven niet
onbewogen. De beeldstormen hebben het oord
niet ontzien; alles in de '-«pel werd vernield
zelfs de eik werd een prooi der woeste verniel
zucht. Gelukkig echter kon het wonderbare
beeldje aan de vandalen ontsnappen. In het
naburige Blaarthem kon het worden in veilig
heid gesteld, vanwaar het in 1672 weer naar
Meefeldhoven werd teruggebracht. Aanvan-
keiyk moest het in een particuliere woning
worden bewaard. nJ. van Hulbert Jans, die een
zijner kamers tot bidkapel had laten Inrich
ten. In deze woning werd sells de H. Mis ge
lezen. doch nimmer zonoer dat wachtposten
waren uitgezet, want dergelyke „Paepsche
stoutigheden” mochten niet geduld worden
Tot heden toe weten de Meerveldhovenaren t»
vertellen, waarA^J huis gestaan heeft, nJ
op den Kapel dries.
In 1683 kreeg het beeld een andere omge-
Men schrijft ons:
1 Augustus as. hoopt de Congregatie der
Zusters Dominicanessen van Bethanië haar
zilveren jubileum te vieren.
ving en dit wel met den elk. voorzoover deze
aan de geweldplegingen het hoofd had kunnen
bieden. Aanvankelyk in de oude parochiekerk,
later in een nieuwe kapel werd de devotie tot
O L. Vrouw ter Eik voort gezet Dank zy deze
kapel werd Meerveldhoven tenslotte tot een
zelfstandige parochie verheven. De eerste pas
toor was Adrianus van Sleeu* en (t 1872).
0> EUCE BUS EEN BON VOOR GESCHENKEN
VIM
