<Katu&Aaal can den day
in
aan een
zijn vriendje Wip
Kabouter Flip
4
Japan arbeidt
Aziatisch rijk
Uitstel der verkiezingen
Frankrijk
Het driejarig plan
tot herstel
Tilburgsche
textielnijverheid
Onverwachte krachten
werden opgewekt
NIEUW GLASRAAM
VAN JONAS
F 750-
Langzame verovering
van China
Ter voorkoming van
getwist
zeven
Het Geheim van de
Schoorsteenen
r.
DOOR AGATHA CHRISTIE
1
Ongekend groote
bedrijvigheid
In de O. L. Vrouwe-basiliek
te Maastricht
WOENSDAG 9 AUGUSTUS 1939
/-
aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
I 1000 Keer
vergoeding
5
te-
ir
te
M
(Van onzen Parijschen
nood-
vuurtje
boos.
irwty>
<8
6
5
3
4
3
7
2
i
i
nAnna moet den koffer pakken
fa
mine
B8J wrtJas vest MM bMMU
aan
V
a
(Wordt vervolgd)
i
ja
2
I
I
3
Op een afstand zat een groote oude kraal
die de vogels maar ophitste. „Pak. aan, jongens,
pak aan, goed zoo, geef hem maar flink. Neem
je kans nu maar eens waar.”
4%
3
2
2
3
2*
1
1
De konlng der vogels was tegen deze over
macht niet opgewassen. Nu en dan deed hij een
nljdigen hap naar de beesten die hem wilden
pikken, doch dadelijk daarop werd hjj weer
van alle kanten aangevallen.
Is
De
rmjjn.
nrlj»
>pen-
st.
eden
8*%
8*i
vol
die
e-j-voont bij de Jaar!
I voor de katholle!
gij in liefde voor een der edelste
Cultuurgoederen de wetenschap bij nie
mand wilt ten achter blijven en dat gl)
in geloofsijver allen wut overtreffen
Het Hoogwaardig Episcopaat OU toet
eerste lustrum der Kath Unlversitelt
sche inzameling
ünlversitelt dat
rgerst
7.40
rwten
aa—
Vb
:e
ir
n.
.20
.25
15
87*
.90
42 Vb
sn
oe
vn
m
edsn
.78
25
97
86
33%
>d
n.
t
s-
ie
d-
ia
Natuurlijk ’kon
zU deze' merk
waardige gift met
voor zich houden
en zij vertelde het
gebeurde aan alle
vlrenden en ken
nissen, aoodat he
als een
Er waren
HIJ nam zijn
schoenen in z’n linkerhand en griep met de
pook stevig beet. „Hoeveel zei Je,
weer naar Sachalln en Korea terug.
In 1934 brak het openlijke conflict met China
uit. Het eerste slachtoffer werd China’s groote
haven Sjanghai, die echter eerst bij den twee
den aanval en ten koste van zware offers ver
overd werd. Daarop viel Mandsjoerlje, dat een
vazalstaat van den Mikado werd.
„Wel, omdat ze die niet goed zóó mee kunnen
nemen. Ze trancheeren ze en pakken de stukken
netjes In.”
Virginia schudde onvoldaan haar hoofd.
„Nee. dat Is onzin. Zoo’n oude, roestige
wapenrusting! De Schoorsteenen
andere dingen, werkelijk kostbare i
ze zoo maar voor het meenemen hebben.”
Bill haalde z'n schouders op.
„Dan weet Ik 't niet,” zei hij.
i staat
dingen,
ibben
Virginia achter zich aan, sloop hij de
!,ang naar de vergaderzaal in. Vóór de massieve,
eiken deur bleven ze staan. Binnen was alles
stil, maar opeens kneep Virginia hem in z’n
arm. Door het sleutelgat kwam een smal bun
deltje licht. Bill knikte.
Hij ging op de knieën Itggen en gluurde door
het sleutelgat Wat hjj te zien kreeg, was niet
veel. De vergaderzaal lag voor drle-kwart tn hét
donker en het ééne kwart, het tooneel, waar het
drama afgespeeld werd, lag' juist bulten zijn
gezichts-.,tunnel". Een zacht getinkel wees erop,
dat de nachtelljke bezoekers nog steeds met de
wapenrusting bezig waren Er waren er twee.
twee wapenrustingen, herinnerde Bill zich. Ze
stonden naast elkaar tegen den wand, juist
onder de Holbein. Het licht van de electrische
y—- op <at blad Zijn ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen F1 bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door p 'ypn bfl een ongeval me* TJ* OPA
iXl «I «F. 1% TM r« O ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen 1* l Ovle“ verlies van belde armen, belde beenen belde oogen VV«" doodeUJkan afloop 1* XmOvFs*
- '1' TJi 'jg 'S» - "LK. 'J' ITT JLL. ■L-.J-L r-m. J,1!! gg
Sinds 1929 is het niet meer zoo dpik In de
wollenstoffenlndustrie geweest als thans, aldus
„de Textielindustrie”. Alle fabrieken worden
overladen met orders, nieuwe arbeidskrachten
worden dagelijks aangenomen, de werkloosheid
neemt af. op elke fabriek heerscht een aange
name, gezellige drukte, kortom, de wollenstof
fenlndustrie beleeft wederom een gouden tijd
perk.
te nemen op da ververij „De Regenboog”, de fa
briek, welke de meeste stukken voor de wol
lenstof fenfabrieken verft, en waar momenteel
zoo’n geweldige drukte heerscht, dat deze firma
sedert geruimen tijd reeds 24 uur achtereen in
drie ploegen laat werken.
Het gevolg van,deze bedrijvigheid is dan ook,
dat zich sedert geruimen tüd reeds een
tekort aan goede werkkrachten doet gevoelen
„De gang van zaken In de wolindustrie
aldus de heer H. Mannaerts. voorzitter der Ka
mer van Koophandel te Tilburg wordt sterk
beïnvloed eenerzljds door den omvaijg, waarin
buitenlandsche stoffen ons land worden inge
voerd, anderzijds door de mogelijkheid van ex
port van stoffen.
De Invoer is de laatste maanden snel achter
uitgegaan!, hetgeen te bespeuren viel aan Duit-
schen import, terwijl de export zoodanige vor
men begint aan te nemen, dat wederom ge
sproken kan worden van een behoorlijk afzet
gebied. De contingenteering heeft vruchtbaar
gewerkt, vooral op de nieuwe samenwerking
tusschen de wollenstoffenfabrleken eenerzljds
en de confectionneurs en grossiers anderzijds.”
De heerschende bedrijvigheid Illustreert zich
v.nl. ook in de cijfers van de plaatselijke ar
beidsbeurs.
De heer A. J A. C. van Delft directeur
dezer Instelling was van meening, t dat de
enorme legeruitbreiding. zoowel hier te lande
als elders een belangrijk aandeel in de drukke
bedrijvigheid der textielindustrie heeft. In 1930
toen door de arbeidsbeurs alhier een offlcieele'
telling gehouden werd van het aantal Indus
trieën bleek, dat er te Tilburg alléén 82 groote
en kleine wollenstoffenfabrleken waren.
Ofschoon tijdens de crisisjaren vele bedrijven
werden opgeheven, zjjn er --
Delft
„En niet schreeuwen of flauw vallen of iets
dergelijks doen. Ik ben er by. Ik zal zorgen, dat
je niets overkomt!"
„Mijn held! Mijn edele redder!” fluisterde
Virginia week.
Bill keek achterdochtig naar den kant waar
ze stond, maar hjj zag niets. In plaats daarvan
hoorde hij een geluld, dat verdacht veel op een
onderdrukt lachen leek. HU greep den pook extra
stevig vast en stond op. Met den pook en Vir
ginia was hij tot alles in staat.
Héél, heel voorzichtig draaide hU den knop
van de deur om. Het slot functlonneerde uitste
kend Zonder knersen of piepen ging de deur
open. Bill raakte Virginia even met de hand aan.
Samen schoven ze onhoorbaar de kamer in.
De Holbein aan den wand, rechthoekig op
die van de deur, werd verlicht door den
voortdurend-verglUdenden lichtkring van een
electrische zaklantaarn. Oesilhouetteerd tegen
dat licht, op een stoel, met zijn rug naar hen
toe, stond een man, in gebogen houding, met
de grootste aandacht de lambrizeering te beklop
pen. Zijn gezicht konden ze niet zien; in het
onzekere licht was zijn figuur een vage, won
derlijk gevormde schaduw.
Allicht zouden ze. door doodstil toekUken.
meer te zien hebben gekregen, maar op dat
oogenbllk bekraste een van de spijkers van
Bill’s schoenen den parketvloer. De man draaide
zich met een ruk om en richtte het licht van de
electrische lantaarn op hen. Het felle schUnsel
was zóó verblindend, dat ze één seconde hulpe
loos stonden te knipoogen.
Daar zagen ze tot hun groote verbazing op
een rotsblok een grooten adelaar zitten, die
omringd was door een groote massa kraaien,
die hem van alle kanten aanvielen en tegen
hem krijschten.
Den volgenden dag kwam reads vroeg een
bode. HU overhandigde aan de vrouw des htd-
zes een brief en maakte zich daarna snel uit
<ic voeten. Het handschrift was haar niet be
kend. Nieuwsgierig opende sü de enveloppe,
welke tweeduizend shillings bevatte met een
briefje van den volgenden Inhoud:
„De hemel zal het u duizendmaal vergoeden,
heb ik gisteren tegen u geaegd. toen u mU die
twee shillings gaf. Duizend maal twee shillings
zün tweeduizend shillings. Dit geld behoort u.
daar mü In een nalatenschap is opgedragen,
mü als bedelaar te vermommen en langs de
deuren te gaan om edele harten op deae wU«e
te beloonenl”
De UUdachap van Mady was onbeschrijfelijk.
Na dezen moeilijken tUd vol zorgen begon het
geluk hun weder toe te lachen.
eeeeeeeeeseeeeeéavevaeeaseeeeeesaaeeeet
/meenfctnen Ik ben
■en vertellen, wat ze
aan het doen *Un.
je ziet, zoo raar en
i zouden Inbrekers
r schroeven?”
„Groote, logge kerel, die je bent,” zei Vir
ginia. „Zoo’n moeite als ik met jou gehad heb!
Mijn armen doen er nog pUn van!"
„Die beleediglngen zijn zeer ongepast,” zei
Bill met zekere waardigheid. „Als je t mij
vraagt, vind ik dat jouw gedrag wel wat te
wenschen laat. Absoluut niet wat een Jonge
weduwe betaamt.”
„Doe niet zoo mal, BUI. Er gebeurt wat....”
,’,Wat bedoel je?”
"Beneden gebeuren gekke dingen. In de ver
gaderzaal. Ik had last van een deur die sloeg
en daarom ben ik naar beneden gegaan om
m dicht te doen, begrijp Je. En toen zag ik in de
vergaderzaal licht. Ik sloop de gang door en
keek door een reet in de deur. Veel kon Ik niet
zien, maar wat ik zag was zoo merkwaardig,
dat ik lust kreeg alles te zien. Maar toen
kreeg ik opeens behoefte om iemand bij me te
hebben, bij voorkeur een fllnken. sterken, aar-
dlgen man. En JU was de flinkste en sterkste en
aardigste van de mannen, die op het oogenblik
disponibel waren en dus ben ik naar je kamer
gegaan om’ je voorzichtig wakker te maken.
Maar Je sliep als een os't heeft me moeite
gekost, hoor!”
Zoo,” zei Bill. „En wat wou Je nou? Dat ik
-aw- aSaa /TA
opstond, naar i
vangenfr
Virgièii
wen.
„Ik *e
Ze doen zoo raar.
kamerlidmaatschap onvereenlgbaar openbaar
ambt van een kamerlid.
Al met al is de hier besproken maatregel, op
uit moment, wel eenigermate als een verrassing
gekomen. De internationale situatie Immers is
in den loop van de achter ons liggende maanden
op verschillende momenten veel crltieker ge
weest. dan zij nu lükt. Is de regeering dan
zoo beducht, dat een nieuwe verscherping na
op handen is, dat zij meende de kat niet
langer meer uit den boom te mogen kUken. dan
zij tot dusverre deed? Voor deze pessimisti
sche conclusie ontbreken de praemlssen.
Wat men den laatsten tijd heeft kunnen con-
stateeren Is een zich vrü plotseling weer scher-
loopend vuurtje door de stad ging.
vele menschen. die het niet gelooven
wilden Maar uit de naburige omgeving werden
Dagelijks komen aanvragen binnen voor ver
gunningen tot overwerken. Het ploegenstel-
sel, dat reeds geruimen tijd gedeeltelijk was
uitgeschakeld, "Is thans opnieuw bij alle bedrij
ven Ingevoerd.
Leegstaande fabrieksgebouwen zUn er niet
meer te vinden, integendeel, dagelijks neemt
men waar, dat terreinen worden afgetreden eh
uitgemeten voor den bouw van nieuwe fa
briekscomplexen.
Niet alleen op de wollenstoffenfabrleken zeif,
doch ook In de met deze aanverwante indus
trieën zooals: ververUen, twemerUen, spinne
rijen. etc. heerscht drukte.
Deze drukte in de industrieën is t best waar
Wederom verliepen eenlge maanden en een
grootsch opgezette aanval op Noord-Ohlna le
verde als resultaat op de overheerschlng van
de Chlneesche provincies Sjansi en Sjantoeng;
over de oude keizerstad Peking en het Noord-
oostelUk deel van den Chineeschen muur wap
perde de vlag van de RUzende Zon. Terwijl
de Europeesche mogendheden door de ge
beurtenissen in Abesslnië. Spanje en Midden-
Europa in spanning werden gehouden, volgden
daarop korte, maar strategisch belangrijke
slagen tegen Zuid-Chlna. Na zwaren strijd werd
Kanton veroverd.
laten we onzen tüd
niet verpraten. Sta op en ga mee.”
BUI stond gehoorzaam op.
„Wacht even, dan trek ik m’n schoenen
aandie zwarte met de spijkers. Al ben ik
nog zoo sterk en zoo flink en zoo aardig voor
vechten op bloote voeten voel Ik niet veel.”
„Wat een leuke pyjama. BUI,” zei Virginia
bewonderend, ,,’n Kleurige streep en toch niet
geen
een
we dan
-- beneden ging en de dieven ge-
nam?"
ia fronste even haar mooie wenkbrau-
rechter den i
dat er waren?”
„Dad kon ik niet zien. Een sleutelgat, ook al
is ’t ouderwetsch, is niet groot genoeg. En. ze
hadden een electrische lantaarn."
..Misschien dat ze al weg zijn,” zei BUI hoop
vol.
Met
thans nog steeds
volgens den heer v. Delft meer bedrijven,
dan 9 jaar geleden. De wollenstoffenfabrleken,
welke geruimen tüd vóór de devaluatie (Sept.
38) nog met groote voorraden zaten, moeten
thans al het mogelijke doen, om een behoor
lijken voorraad voor onverwachte orders ter
beschikking te houden, doch door de vele orders
schünt dit bU sommigen haast niet mogelük;
dikwijls gebeurt het dat vele fabrieken de lever-
tUden niet afkunnen.
Ook Goirle, de randgemeente der zuldelüke
textielstad, waar voomamelük de Jute- en
Unnenindustrieën zün gevestigd, heeft een rüke-
lük aandeel in de opleving: de fabrieken wer
ken er op volle kracht.
Dagelüks ziet men wederom vrachtwagens,
met Vreemde namen uit voor de jongere ge
neratie vreemde plaatsen, beladen met
grondstoffen, bestemd voor de vele fabrieken.
En nog aangenamer Is het, wanneer men ziet,
hoe vrachtwagens meermalen daags de
briekspoorten verlaten, torenhoog beladen met
producten, naar het spoorwegemplacement wor
den gereden, om overgeladen te worden in
wachtende wagons, welke de producten naar
de plaats van bestemming brengen.
reet niet, of t wel dieven zijn, BUI.
Maar laten we onzen tüd
lantaarn was blüktaar op die van de twee, welke
ze onder handen hadden, gericht, want telkens
veranderde de half-schemering In het andere
gedeelte van het vertrek. Dan werd het veel
lichter, dan donkerder. Op een gegeven oogen
blik schoof, dwars door het grauw van zün ge
zichtsveld. een gedaante, maar er was te weinig
licht, vm te kunnen zien of het een man of een
vrouw was. Na een halve minuut schoof dezelfde
gedaante in tegenovergestelde richting wéér
voorbü en nu begon het zwakke gerinkel van
metaal onder de Holbein weer. En even later
voegde een ander geluid zich daarbü, een dof
kloppen, of iemand met zün knokkels de houten
betimmerjng aan het bewerken was.
Bill keerde zich van de deur af en ging op
z’n hurken zitten.
„Wat is er?" fluisterde Virginia.
„Niets. Alleen, dat dit door t sleutelgat küken
niets geeft. Ik kan niets zien en ik kan niet
onderscheiden door de geluiden bedoel ik
wat ze aan t doen zün. Het eenlge is naar bin
nen stevenen en ze te- lijf gaan.”
Hü ging zitten en trok z’n schoenen aan.
„Ziezoo. En nu goed luisteren, Virginia. We
doen zoo zacht mogelük dé deur open.... Jü
weet waar de schakelaar voor t licht is....?’’
,Ja. op den deurpost."
„Ik geloof niet, dat 't er (heer dan twee zün.
Misschien zün het er zelfs niet eens twee, mis
schien is ’t er maar één. Maar dat daargelaten.
We moeten zorgen, dat we ongemerkt de kamer
inkomen. En dan. als ik zeg: nu! dan draal jü
't licht op. Begrepen?"
„Ja, meneer."
Wie de Japansche expansie sedert 1898 na
gaat, zal verbaasd staan over het consequente
en schijnbaar door niets af te schrikken optre
den van deze mogendheid, die een voor tien
tallen jaren geldend plan heeft ten uitvoer ge-
gebracht met de bedoeling het Verre Oosten en
vooral het Chjneesche gebied onder haar sou-
vereiniteit te brengen.
De wijze, waarop Japan zün plannen vol
voert is. van militair standpunt gezien, eenig
in de geschiedenis. Weliswaar zün dikwüls
groote landen in etappen veroverd, doch meest
al geschiedde dit van een enkel centraal punt
uit. en dan staatsgewfjs. Japan evenwel volgt
den omgekeerden weg. Het snüdt het Chlnee
sche rijk van de kust af, stap^voor stap verovert
het nieuwe posities, In den vorm van een hal
ve maan omsluit het den tegenstander met
militaire uitvalstelllngen, en waarnoodig
schuwt het geen enkel offer om nieuwe stellin
gen van dien aard te veroveren.
De eerste stap was de verovering van For
mosa. kort voor 1900; daarmede was de af
sluiting van de Oost-Chlneesche Zee een feit.
De volgende slag gold Noord-Chlna; door den
RussischJapanschen oorlog werd Korea ge
wonnen en daarmee was ue beheerschlng van
de Gele Zee bereikt.
Na den wereldoorlog trad een korte pauze In.
In 1905 had Japan het Zuiden van Sachalln,
het schiereiland Dairen met "ort Arthur, en in
den wereldoorlog Tsingtau en de Duitsche
Marshall-eilanden' gekregen. Een poging om in
Siberië vasten voet te verkrügen was mis
lukt en de Japanners, die In 1919 tot aan het
Baikal-meer waren opgerukt, trokken zich
Langdurige gevechten, "ha een voor Japan
uiterst moeUüke guerilla brachten Japan zoo
ver, dat het thans de laatste belangrijke in
valspoorten van den Pacific naar China kon
veroveren. De landing van Japansche troepen
in Swatau, dat tegenover Formosa ligt, hééft
de afsluiting van de Straat van Formosa ten
doel, en beschermt tevens het steunpunt For-
per afteekenende tegenstelling tusschen de beide
stroomlngen. welke men. getuigenis afleggend
van meer oppervlakkigheid en gemakzucht dan
scherpzinnigheid en inspanning, pleegt aan te
duiden als .jnunichols” en „anti-munlchois
De affaire AubinPoirier (de laatste In de
gevangenis aan een maagzweer bezweken) is
hieraan niet vreemd. Wanneer de regeering
de zaken nu voorloopig nog maar op hun be
loop had gelaten, zou, als gewoonlijk. -de Au
gustusmaand reeds de elgenlüke opening van
de verkiezingscampagne te zien hebben gege
ven. De buitenlandsche politiek zou daarin on-
getwüfeld als een (zoo niet als hét) hoofdmotief
zün opgetreden. Een kind moet welhaast in
zien. hoe zeer zulks de buitenlandsche politiek
van de regeering zou hebben kunnen schaden
Nog een vraag, die men zich stelt, is deze.
Waarom de verkiezingen uitgesteld tot 1943,
en niet tot 1941? De toeUchtlng tot het wets
decreet antwoordt: omdat er anders in 1941
teveel van het goede zou zün geweest, gemeente -
raads-, kantonale en senaatsverkiezingen en
ook nog de algemeene. 1943 doet echter ook nog
aan iets anders denken. Deze regeering heeft
in het voorjaar 1939 een herstelprogram af-
gekondigd, waarvan zü zelde, dat drie jaar
noodig waren aleer er de volle vruchten van
konden worden geplukt. Voorjaar 1942 nu zün
die drie jaren vol.
door overlijden, door overgaan naar den Se-
naat» of door het aanvaarden van een met het
Kamerlidmaatschap onvereenlgbaar
Mady had slechts nog rijf shillings in haar
taschje, h paar vond zü nog ergens in een lade,
terwül Frans er nog verschillend* uit de sakken
van zün oostuum haalde.
„Wat moeten we nu beginnen?" klaagde hü;
„dat is alles wat we bezitten en nergens zie ik
meer een uitweg om aan geld te komen
„Samen gerekend blüft het dan twaalf shil
lings veertig," troostte Mady. „daarmede kun
nen wü de kosten van vandaag bestrijden.”
„En morgen? Wat moeten we dan beginnen?”
ZU probeerde hem wat op te vroolüken: „Wie
denkt nu over de verre toekomst? Goed ver-
zorgd is heden ten dage büna niemand, niet
waar? En als men jong is, zooals wü tweeën
en dan nog verUefd!”
Op dit oogenblik ging de bel en Mady ging
naar voren om open te doen.
„Wie was daar?" vroeg Frans, toen zü terug
kwam.
„Een bedelaar.” gaf ze ten antwoord.
..Die moet maar rükere hulzen uitzoeken,"
bromde Frans. Mady zweeg verlegen. „Als wij
het goed inkleeden en de huur hiervan betaald
is. komen wü met de 12.40 uit.”
„Tien veertig,” verbeterde Mady.
„Hoezoo?"
„Toe, wees niet boos, liefste vleide - ze,
„maar. ik heb <^en bedelaar twee shilling
gegeven
„Twee shillings? Wat haal je nu in je hoofd?”
„Och Frans, het was een oude man met kruk
ken toen dacht ik bü mezelf, als ik hem
dan behoeft hü vandaar tenminste niet zooveel
trappen te klimmen met zün moede voeten
en hü was zóó gelukkig.
,JDe hemel zal het u duizendvoudig vergoe
den!” heeft hu geaegd.”
„Maar Mady. we hebben toch zelf niets!”
„Juist daarom! Dan spelen die paar centen
ook geen rol meer!”
ZU ging naar hem toe en legde haar arm om
zün hals.Luister nu eens, Fransals wü
hier en daar nog een kleinigheid schrappen.
dan komen wü met nog minder uit.”
Het was nutteloos met deze vrouw te rede
twisten. Frans zag dat in en streelde even llef-
koozend over het blonde haar. En de dag ver
liep in de beste harmonie, de huur werd be
taald en het eten was, hoewel tamelük krap,
overigens uitstekend
's Avonds kwamen echter opnieuw de zorgen
opzetten: „Als ik toch maar wist, wat er mor
gen weer gebeuren gaat!” jammerde hü.
Mady verborg dapper haar verdriet.
„Wü zullen er wel weer wat op vinden,"
meende zü. En zü sprak hem zoo lang moed in,
totdat hü rustig Insliep. Zü daarentegen bleef
nog lang wakker liggen
correspondent.)
Wat goed is voor den een, is nog niet
takelUk ook goed voor den ander. De sociaal
democratische „Populaire” Iaat een gelegenheid
yoorbügaan om deze wüsheid Indachtig te zün.
Zü zegt het zeer onbehooriük te vinden, dat de
regeering bü wetsdecreet de verkiezingen - voor
de wetgevende vergadering, welke normaal as.
voorjaar hadden moeten plaats hebben, heeft
uitgesteld tot 1942, en dat zü het mandaat der
zittende kamerleden met twee jaren heeft ver
lengd, ter verklaring van dien maatregel aan
voerend. dat de internationale situatie minder
dan ooit gedoogt, dat de eensgezindheid der
natie door politieke twisten verbroken wordt
In het parlementaire Engeland, zoo schrüft
de .Populaire”, is er geen sprake van, dat de
internationale situatie aanleiding kan zün tot
een soortgelüken maatregel; men zou er. vol
gens het socialistisch hoofdorgaan, jigst aan
denken den datum der algemeene verkiezingen
te vervroegen. Indien dit zoo zou zün, zou daar
uit echter afgeleid moeten worden, dat ook
de Britsche regeering het niet gewenscht vindt
een verkiezingsstrijd te laten samenvallen met
een internationale crisis.
Niettemin kan de vergelüktng met Groot-
Brittannië inderdaad de vraag doen rijzen, of
Frankrijks parlementaire democratie door het
bewuste regeeringsdecreet. zich niet een brevet
van onvermogen ziet uitgereikt -•
In de toelichting tot het wetsdecreet wordt
het antwoord heel diplomatisch, tegen de eigen
openbare meening. ingekleed; het heet daar:
„het is van belang te vermüden, dat het bui
tenland. de draagwüdte van onze discussies
overdrijvend, er toe verleid wordt ze ten voor-
deele van zün ondernemingen uit te bulten.”
Meer nog dan wat ook de reden van het
wetsdecreet mag zün. het feit alléén, dat de
regeering zulk een verregaanden maatregel bü
decreet kan afkondigen, is symptomatisch voor
het discrediet, waarin het Fransche regiem is
geraakt
Er zaluvermoedelük nog wel een en ander
over getwist worden of het decreet grondwettig
Is. Tegenover het parlement heeft Daladler
echter volkomen fair spel gespeeld, want bü
de debatten, welke aan de Jongste volmachten-
verleenlng vooraf gingen, werd hem uitdruk
kelijk de vraag gesteld, of hü van die volmach-
tes ook gebruik dacht te maken voor een uitstel
van de Kamerverkiezingen, waarop hü even uit
drukkelijk antwoordde, dat hü sou handelen
overeenkomstig hetgeen de omstandigheden
zouden eischen.
Men wil overigens, dat de groote meerderheid
der kamerleden dagelüks de vurigste gebeden
tot de parlementaire godheden hebben ge
slierd. opdat zü met het geschenk eener man-
daatsverlenglng zouden worden bedacht. En
vele kamerleden zullen in de verlenging van
hun mandaat ongetwüfeld een kleine compen
satie zien voor de invoering der evenredige
vertegenwoordiging; die kamerleden nJ. voor
wie die invoering de parlementaire toekomst
uitermate onzeker maakte.
Het verzet, dat de socialisten nu plegen, kan
men dan ook moeilük ernstig nemen, temeer
nog, daar uit tusschentjjdsche verkiezingen tot
dusverre is gebleken, dat de politieke wind hun
sinds de Volksfront-débAcle niet bijster in de
zeilen blaast. Insinuaties, als zou Daladler stre
ven naar de vestiging van een „pouvoir per
sonnel”, zün demagogische vondsten, die het
mes aan twee kanten doen snüden; in werke-
lijkheld aanvaardt men blijde den Inhoud van
dezen maatregel, zonder dat men daarom de
kans wil verwaarloozen hem tevens uit te buiten
ter bestrijding van dengene. aan wien men hem
dankt. Des te veiUger kan deze maatregel wor
den aangevochten, omdat het wetsdecreet te
gelijkertijd het eenige afdoende middel ver
nietigt. dat ten dienste zou staan om te be-
„„wijzen, dat dit vechten ernstig is gemeend.
Dit middel zou kunnen liggen in het aftreden
^n bloc” van hen die zich tegenstanders ver
klaren van de mandaatsverlenglng, waardoor
normalerwüze „en bloc” tusschentijdsche ver
kiezingen zouden worden •uitgelokt. Zou dit zich
voordoen, dan kon de geheele opzet van de
regeering grondig worden verüdeld. De minis
ter-president heeft dit echter voorzien en daar
om bepaalt het bewuste wetsdecreet tevens,
dat, vóór de algeheele vernieuwing van de
Kamer (in 1942), geen gedeeltelüke verkiezin
gen zullen worden gehouden, tenzü in de ge
vallen, waarin een kamerzetel zou vrü komen
ordinair. Zeg.... als je klaar bent....
gasmasker meer vbor te doen hebt of
maliënkolder aan te trekken, laten
gaan, hè?"
„Ik ben klaar,” zei BUI.
Hü drapeerde een züden kamerjapon met een
lilaTood fond en groote bloemen om zich heen
en greep den pook.
„Een oud en beproefd wapen," zei hU.
„Vooruit,” fluisterde Virginia. „En maak asje
blieft zoo weinig mogelük leven.”
Ze gingen op hun teenen de kamer uit, slopen
de gang door en daalden, achter elkaar, de
breede trap af. Bü de onderste tien treden kon
Virginia zich niet langer bedwingen.
„Zeg, die schoenen van jouwat een turf
trappers! Je klotst gewoonweg!” fluisterde ze
hem toe.
„Ja, spijkers zün niet van fluweel gemaakt,”
zei BUI. „Ik doe m’n uiterste beste.”
„Dan zul je ze moeten uittrekken,” zei Vir
ginia streng.
BUI kreunde.
,Je kunt ze In Je hand
benieuwd of jü me zal kuni
daar In de vergaderzaal
Zeg.... Je weet niet wm
geheimzinnigWaaipm
een wapenrusting uit elkkai
mosa zelf tegen eventueel* aanvaUen van an
dere vloten.
Aldus kan men zien, hoe van de Chlneesche
kust af het binnenland in een steeds breedere
strook land in Japansch bezit komt. Het
breedst is die strook in het Noorden, waar Ja
pan zich met Mandsjoerüe en Noordoost-Mon-
gollë van een belangrük opmarschgebted
gen de Sovjet-Unie verzekerd heeft.
Om deze strook grondgebied te veroveren,
heeft Japan meer dan veertig Jaren noodig ge
had Eerst in den laatsten tüd zün de slagen
sneller op elkaar gevolgd, omdat de internatio-
.iale toestand dit mogelük maakte. Men ziet
echter, dat men hier met een plan te doen
heeft, dat verbaslng wekt door zün grootschen
opcet
Japan speelt echter een zeer gewaagd spel.
Toen in 1934 het Chlneesche eliteleger vernie
tigd werd, onderschatte men In Tokio blükbaar
het weerstandsvermogen van een volk van 400
mUlloen menschen; uit korte veldtochten werd
een vüf-j*rige oorlog, waarin Japan zün krach
ten tot het uiterste moest Inspannen.
Verovering is nog geen pacificatie; en hon
derdduizenden Chlneesche boeren en Irregulalre
troepen van buitenlandsche wapens en instruc
teurs voorzien., maken het Japansche achter
land moeilük te beheerschen en houden groo
te Japansche troepencontingenten vut, zoo-
dat zü aan het front moeten onthouden wor
den.
Zonder het te bedoelen heeft Japan'een veel
grooteren steen aan het rollen gebracht dan
het voorzag. Het moet thans strijden en vol
houden, om niet aUes te verliezen wat het de
laatste tientaUen jaren gekregen heeft. Sluw en
met Aziatische taaiheid heeft het tot dusver
zün politiek gevoerd; doch het heeft tegen
krachten opgewekt, die het niet verwacht
heeft. Vandaar ook zün labiele politiek tegen
over de as-mogendheden. Hoeseer Japan een
Europeesche oorlog welkom zou zün. evenzeer
past het ervoor op zich volledig met de as te
verbinden, wül hét niet in zün bedoeling kan
liggen naast den oorlog met Chi’-1 nog ver
wikkeld te worden in conflicten met Rusland,
Engeland. Frankrijk en de Vereenigde Staten.
Het tempo, waarin het Groot-Japansche rijk
zal worden opgebouwd, is afhankelük van de
ontwikkeling van den toestand In Europa. Voor
loopig legt Japan nog mozaïeksteenen voor dit
rük.
38
En daar hield ’n groote autobus^til en stapte
Virginia, geholpen door den baron met ’t kale
hoofd, uit.... zoo koel en rustig in een soort
van muisgrijze japon. Ze kwam naar hem toe,
pakte hem beet en schudde hem heen en weer
"Bill,” zei ze. „O! Bill....!" Zonder reden be-
8°n ze harder te schudden. ,3111. zei ze.
„word wakker!.... Vooruit! Word wakker!
BUI werd wakker. Hü >K zün slaapkamer
0P „De Zeven Schoorsteenen’’. Maar een ge
deelte van den droom was waar. Virginia stond
over hem heengebogen en herhaalde de droom-
Foorden met verschillende variaties.
„Word wakker. Bill! Word toch wakker, jon
gen, BUI!"
.Hallo,” zei BUI, terwül hü overeind ging
ritten. „Wat is er aan de hand?”
Virginia slaakte een zucht van verlichting.
„Goddank! Ik dacht, dat je nooit wakker zou
Worden. Ik heb geschud en geschud en ge-
•chud.... Ben Je nu werkelük goed wakker?
.Jk geloof —toet wel,” antwoordde BUI wei
felend.
al spoedig twee dezelfde gevallen gemeld. In een
huis was de geheimzinnige onbekende als bede
lares verschenen en had voor één shUllng den
volgenden dag duizend shillings gestuurd, in
een ander huis had hü het masker van een
blinde gekozen en drie shillings verdulzend-
voudigd.
De sensatie, welke deze gebeurtenissen ver
wekten. was ongehoord en voor de bedelaars
brak een gouden tüdperk aan.
Niemand, die aanklopte om een aalmoes, werd
weggestuurd, in eiken bedelaar vermoedde men
der. zeldzamen weldoener en alle menschen ga
ven, wat ze maar eenlgszins konden missen.
Eenlgen tüd later had In het prlvékantoor
van een jong advocaat een conferentie plaats.
„Müne heeren." zei de rechtsgeleerde. Jk ben
u nog rekenschap en verantwoording sehuldig
over de nalatenschap van den overledene, waar
van Ik tienduizend shillings voor de armen
van deze omgeving naar mün eigen goeddunken
geven mocht. Ik had met deze somniet veel
menschen kunnen helpen, daarom koos Ik een
anderen weg. Ik verkleedde mü als bedelaar....
Ja. müne heeren. ik ben de onbekende, waarvan-
iedereen spreekt. En zoodoende heb Ik bereikt,
dat aan de armen vele en vele tienduizenden
shillings zün toegevloeid en iedereen eenlgszins
geholpen werd. Ik meen, dat Ik hiermede naar
den wensch van den overledene gehandeld
heb
Zoo Juist is door de firma Mestrom een niet
gebrandschilderd glasraam geplaatst In
O. L. Vrouwe Basiliek te Maastricht en wel tn
het pseudotransept, alwaar zich hoog in der.
gevel een klaverbladvormig venster bevindt
Dit raam, ontworpen door den kunstschilder
Henri Jonas, is een en al kleur en rijk geïn
toneerd met alle middelen waarover Jonas kan
beschikken. Het Is misschien iets te donker
maar anderzüds is het fraai van teekening.
Het geheel is uiteraard symmetrisch opgezet
en stelt voor de H. Maagd in zittende houding
met op den linkerarm het Jezusklnd; belden
zün gekroond. Er naast bevinden zich twee
knielende engelen met een wierookvat In de
hand. Op den achtergrond zün nog even de twee
kerktorens van de basiliek te rlen. De aanhef
van den dankpsalm, het Magnificat”, is In
het bovengedeelte verwerkt.
Oogenschünlük lükt een dergelüke opgave
volgens de bovengenoemde beschrijving een
voudig. maar het is een Ingewikkeld stuk werk
geworden, waarin de schilder terdege al sür
krachten heeft moeten aanwenden om goede
proporties te verkrügen De veelkleurige figuren
treden klaar en frisch naar voren en zün goed
gecomponeerd. Jonas heeft daartoe dankbaar
gebruik weten te maken van het gegeven vlak.
Thans prükt het fraaie venster onder het
eeuwenoude Romaansche tongewelf, dat daar
door weer in zün soberen architectonlscjien
vorm alg het ware verlevendigd wordt.
Dr*. J. SPRENGER
