ONS BLAD Z. H. EXC. MGR. J. P. HUIBERS VEERTIG JAAR PRIESTER I I H ie zinrijk feest Het Een vruchtbaar en actief leven erfdeel onzer vaderen Een verheven en „Houden we vast aan het heden- nieuws van VEREENIGDE katholieke pers to 1 DE GROOTE ZORGEN VAN MGR. HUIBERS ”~ALPH. EISENBERG N Z Voorburgwal 165-I67.T«I 32097 49313. A'dam FmcUs<- IMIka Lawwa Crete»»*» Ckiatae* WHOLESALE ONLY- Eenvoud, vroomheid en geestdrift kenmerken Zijn persoonlijkheid daf dag dag ag «r 99 Bouwen van nieuwe parochies is een eisch van absolute noodzaak DIT NUMMER BESTAAT UIT TIEN BLADZIJDEN Z.H. Exc. Mgr. J. P. Huibers (Foto Bosman, Haarlem) 4. BADHOTEL VLIELAND N.V. VERZEKERING MAATSCHAPPIJ „SINT PETRUS” Wegens het Feest van Maria ten Hemelopneming zal dit blad Dins dagavond niet verschijnen. DE DIRECTIE Het Weer Oproep om steun aan Bisschopsf onds MAANDAG 14 AUGUSTUS 1939 priesterkoor van Haarlems Kathedraals NOORDHOLLANDSCH DAGBLAD Hotel affle- 'gel“. TWEE EN DERTIGSTE JAARGANG No 268 ihuis. u The lotel «er. huls. Vliegramp in Brazilië eischt I 4 dooden. toon keen aan lotel ffle- koelhuis het ger, auk lotel !fle- luta. iuis. tlo- loop- oM He ler, uls, VOOR HET GEHEELE LAND: van Jo- Aei te- sT, lis, k> tel be te. iel B- i*. een B, ün Ma den jaar Treinrampen in Nevada met vele slachtoffers. arlne :hter he 3 een en be- br on latrv ties", ms". hairs Hes", etns". Modern comfort \MorlrlM'ropr||* volledig pension 3.per dog DIRECTIE D BRUIN Jr. TELEFOON No 1 lalre les", ms". The MALIEBAAN n UTRECHT priesterfeest, toen nog wachten. De conferentie tusschen Hitler en Ciano werd Zondagmorgen te Salzburg beëin digd. De asgenooten volkomen eensge zind. zoo. En dan te weten, dat er een BKnieuwe kerken zoo broodnoodig e^iige hulpbron, welke den Bis- cking staat, de vrijgevigheid tjner diocesanen. die wel groot ~"r toch ook haar grenzen een tijdlang was Mijnheer Huibers na den dood van Mgr. Snickers waarnemend regent en vaak werd hij erop aangezien, dat hjj nog eens een looge functie aan het Klein-Seminarie zou ver vullen. IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH^ VERWACHTING geldig van hedenavond 1 cl morgenavond ongeveer 19 aar: Eerste steenlegging van Prinses Irene te IJmuiden. Een pracl iige kar, die men maar half ver trouwt, Is als een mooie pchoteTzonder zout Uw grootste zorg zij veiligheid, het zout voor ieder, die auto rijdt t HSK SAFTI-FLIGHT Maar bezin u zelven eens een oogenblik op het gevolg van deze feiten voor de ziel zorg. Het wordt u dan duidelijk, lat in al deze nieuwe woonwijken het oprichten van nieuwe parochies en het bouwen van nieu we kerken een eisch is van absolute nood zaak. Met de uitbreiding van steden en dorpen moet de uitbreiding van de zielzorg gelijken tred houden. Zoo dit niet gebeurt worden de bewoners dier centra binnen af- zienbaren tijd geheel ontkerstend en ver- heidenscht. De hier gebruikte woorden zijn hard; doch de ondervinding is daar, om de juistheid dezer gekozen uitdrukking te bevestigen. Op den vooravond van een Bisschopsfeest een beschouwing te sdhryven in den mineurtoon zou een dissonant kunnen geven. Nadat maan den en maanden lang alle diocesanen zijn op gewekt om hun bijdragen te storten voor het „Bisschopsfonds". nu gaan betoogen, dat wat morgen als feestgave, door hun offervaardige liefde samengebracht, aan den jubileerenden Bisschop zal worden aangeboden, hoe hoog het bedrag op zich ook zij, toch maar is als een druppel aan den rand van den emmer, is niet alleen een ondankbare taak maar zou onbe hoorlijk kunnen lijken, afkeer kunnen verwek ken en kunnen prikkelen tot verzet. Dit al les heeft schrijver dezes lang overwogen en aan gevoeld. HU heeft daarom ook lang geaarzeld. Maar omwille van het allerhoogste belang dat op 't spel staat besloot hij toch dit „feestarti kel" thans te publiceeren; en als titel plaatste Zon op 5.39 - onder 20.30 - Ucht op 20.5» Maan op 4.43 onder 29.34 35 Augustos N.M. schop. In hem, die de volheid van het priesterschap draagt over dit volkrijke bis dom, vieren de geloovigen de verheven waardigheid en heiligheid van het ambt, waartoe hij veertig jaren geleden gewijd werd; in hem vieren geestelijkheid en ge loovigen te zamen, eerbiedig en dankbaar, den goeden herder, wiens vaderlijke hand en helder oog sedert ruim drie jaren het godsdienstig leven van dit gewest overziet en omhoog leidt. In deze weinige jaren de inzet pas, naar allen hopen, van een langdurig geze gend pontificaat heeft de Bisschop reeds»springen uit en in Roemenië zijn parochie groeien tot meer dan 10.000 zielen, en hy bouwde. Want hy zag niet alleen een kerk, waarin de menschen dan vanzelf wel naar de Mis zouden gaan. Hf) zag veel meer. Hij wist hoe dit stadsdeel in weinige jaren groeien zou tot een der dichtst bevolkte van Amsterdam En toen h(J eenmaal van de zwaarste rinan- cieele zorgen was bevrijd, trad hfj weinig meer naar buiten op. Maar hy werkte in zijn paro chie. Toen hjj zijn kerk had gebouwd en de pastorie, toen bouwde hy een scholencomplex, geleidelijk, voorzichtig, met wijs beleid en zeer degelijk. HU ontketende een groote bedrijvig heid onder zijn parochianen; met een echt priesteriyk vuur wakkerde hij het godsdienstige leven m zijn parochie aan. Daarbij werkte hi; ook nog hard als regent van het Jongenswees- huls aan de Elandsstraat. wuarvoor hU veel deed. Onder die omstandigheden, bemind en algemeen gerespecteerd, vierde pastooi Huibers op den vUftlenden Augustus 1924 zijn zilveren De voltooiing van zon kerk zou slechts enkele jaren op zich laten a.<—•- O--~— - V-M— - Most up to date firm m on TEXTILE GOODS Telecram-adrro ..Fact»'’ Toch moeten de superieuren van den eenvou- digen Hageveldschen leeraar reeds toen een bestuurlijken aanleg in hem ontdekt hebben. Mgr. Taskin, de toenmalige sub-regent, Het zich door hem als surveillant terzijde staan, Het feHxjs zoo groot getl is. en dat de schop te. bg is en de offtrï Is, zeer groui heeft. Neemt dit alles goed in u op. en beziet dan eens het jongste portret van den doorluchtlgen jubilaris, dan begrUpt gij wat er spreekt uit Het aartsbisdom van Parijs verkeert in den- zelfden nood. „L'Oeuvre des Chantiers", opge richt door den Kardinaal-Aartsbisschop Mgr. Verdier. hééft hier te lande In de laatste we ken de volle aandacht getrokken. Hij heeft zUn opgezet plan, honderd nieuwe kerken te bouwen in de banlieu van Parijs met behulp van deze Instelling kunnen uitvoeren. Maar voor den Haarlemschen Bisschop is ’t bouwen van kerken veel moeilUker dan voor den Pary- schen Kardinaal, om de eenvoudige reden al leen al dat het bouwen daar veel goedkooper is. Hier eischt de bouw eener kerk ook onder inachtneming van de grootste zuinigheid nog steeds een bedrag dat slechts weinig beneden de ton blUft. Hoe dit komt Is in de publicaties de laatste maanden in de pers meermalen uit eengezet. zijn geestelijke persoonlijkheid meegedeetd aan zijn diocees en hebben alle geloovigen lets van die eigenschappen kunnen bespeu ren, die talrijken reeds vroeger In den leeraar en den pastoor hadden gekend en bemind: zijn eenvoud, zijn diepe vroom heid, zijn blijde geestdrift. Vroom is een simpel woord, en toch is htt genoeg om een gansche persoonlijkheid te kenmerken. Met dat eene woord „plus” of „eusebès” hebben ook oude cultuurtalen getuigd van de diepste en innerlijkste hou ding des menschen tegenover God, de we reld en het leven, en in de christelijke li turgie wordt God zelf vroom genoemd. Vroomheid omvat eerbied en trouw. Eer bied voor het heilige, dat den mensch in het ondoorgrondelijke mysterie der God heid overweldigt, maar waarvan de Schep per ook een glans aan alle schepselen heeft meegedeeld; eerbied voor al het gescha pene dus, voor zijn waarde, zijn orde, zijn bestemming en zijn band. En uit dien eer bied vloeit de trouw voort, die de mensch aan God en Zijn schepping vergphuldigd is en die God zelf, naar het woord van de hymne, aan Zijn schepping bindt. Onze tijd is arm aan dien eerbied en die trouw. De ontluistering van de we reld, de verruwing en vervlakking van het leven, waarover de klacht algemeen is, zijn in den laatsten grond niet anders dan de gevolgen van het gemis aan eerbied, de eenige eigenschap, zooals Goethe geschre ven heeft, die de natuur den mensch niet medegeeft, maar die hij zichzelf in bezin ning en verdieping moet verwerven. Wie onzen Bisschop ook slechts van verre heeft leeren kennen, heeft den indruk er varen van den diepen eerbied, die hem bezielf, eerbied voor het Heilige, waarvan hij de hooge bedienaar is, maar ook voor de gansche schepping Gods en haar be kroning, den mensch. Die eerbied is waar lijk een persoonlijk kenmerk, dat op zijn beurt eerbied wekt; van zijn vroomheid gaat in de huidige eerbied- en trouwelooze wereld een sterke en edele wijding uit. Dit rijke hart, dat zoo vol vroomheid is, A is daarom ook vol geestdrift. „Hij wilde voor ons een leeraar van de schoonheid zijn”, heeft één van de velen, die op het seminarie zijn leerlingen waren, bij zijn verheffing tot het Episcopaat geschreven. Gevoelig in zijn vereering en bewondering voor het heilige, het goede en het schoone, November 1875 te Amsterdam geboren, werd onze Bisschop als 23-jarige in de rijen der Haarlemsche geestelijkheid opgenomen. Als jong priester kreeg hy zijn eerste benoeming als ka pelaan te Moordrecht. Hij werkte er tot 1902, werd overgeplaatst naar Leiden en ontving daar in 1908 zijn benoeming tot leeraar op het klein seminarie Hageveld. In die jaren, welke voor hem gelukkige jaren geweest moeten zijn, kenmerkte zijn leven zich naar het uiterlljk door geen groote gebeurtenissen. Een medeleeraar getuig de dat reeds by de benoeming van Daken Hui bers tot Bisschop van Haarlem, maar hij voeg de eraan toe: „Als ik zeg, dat Mijnheer Huibers gewoon" leeraar gebleven is, wil ik daarmede allerminst te kennen geven da{ zyn leeraars loopbaan zich door niets bijzonders kenmerkte. Integendeel: hij heeft daar, gelijk overal, uitge blonken als priester". Het zijn de daden, die Mgr. Huibers zuiver in zijn priesterlijke bedie ning verrichtte, waarvan het nageslacht niet zal lezen, omdat zij in stilte verricht werden. Maar nauwelijks was alt werk tot een goed einde gebracht, of de Bisschop beschouwde d< taak van pastoor Huibers te Amsterdam vol tooid. In den zomer van 1928 volgde zijn benoe ming tot deken en pastoor van Hoorn, een oogenschyniyk rustige plaats, waar echter vooi den zielzorger veel te doen viel. Daarbij vond deken Huibers hier een prachtige taak op he: gebied van de ziekenzorg, die steeds de bij zondere aandacht van dezen priester gehad Vergaderingen van afdeelingen 1 van den Kon. Ned. Voetbal Bond. grondgebied bestond uit weiland. Maar hij zag» woonwijken, die hij niet van de dringend noo- dige nieuwe kerken kan voorzien. Maar zijn wU nu toch niet al te pessimistisch? Hebben de Haarlemsche diocesanen ooit hun Bisschoppen in den steek gelaten? Is er door hun Opperherders ooit op hun vrijgevigheid en Offerzin een beroep gedaan, waaraan zij niet op schitterende wijze hebben beantwoord? Neen voorwaar: wij weten dat. toen in de laatste jaren de nood gestegen is, ook de bijdragen, die zjj voor de groote zaak geofferd hebben even redig zijn toegenomen; en dat de feestgave welke dc diocesanen morgen den Bisschop zul len aanbieden wederom zal getuigen van hun heiligen ernstigen wil, om vast te houden aan het dierbaar erfgoed onzer vaderen, en zoo de drukkende zorgen van onzen dierbaren Vader In Christus zooveel mogelijk te verlichten. Alleen hebben wij met dit „feestartikel In mineur" bedoeld, aan allen duidelijk te maken, hoe groot en hc dringend de nood is. en dat niemand moet meenen, dat deze nood door de- feestgave van morgen volop zal kunnen gele nigd worden. De fiere leuze: „wij houden vast aan het erf goed onzer vaderen" heeft onze voorouders be zield en kracht gegeven; heeft hun vrijgevig heid en offerzin geprikkeld, zelfs eeuwen lang om vol te houden en ondanks alles den moed nooit op te geven. WU genieten daar de vruch ten van. Dezelfde leuze zal ook ons den moed geven om vol te houden, niet te versagen; allen eendrachtig naar vermogen zullen wU 'het Bis schopsfonds" blUven steunen met de fier uitge sproken bedoeling: wU willen het kostbare erf goed van het katholiek geloof helpen bewaren; en het overleveren aan onze broeders en zus ters in de breed uitgegroeide nieuwe woonwy- ken; wy zullen doen wat wU kunnen om de prangende zorgen van onzen dierbaren Bis schop te verlichten. Tot slot de volgende historische herinnering. Op den vijfden Augustus vierden wij het fee.t der inwyding van de bekende kerk van'Maria Maggiore op den Esquiiynschen Heuvel te Rome. Deze kerk is gesticht door den Romeinschen Patriciër Joannes en diens echtgenoote. Hun huwelUk ws- kinderloos gebléven; zij hadden geen verwanten aan wie zjj hun goederen kon den nalaten. Daarom maakten zU de H. Maagd tot erfgename van hun geheele fortuin en bouw den deze kerk Deze vrome daad moge niet al leen kinderlooze echtparen maar ook anderen tot nadenken stemmen, of zij wellicht aanlei ding kunnen vinden om deze handelwijze na te volgen en kerken te stichten. Gaan wU het leven van onzen Bisschop, Mgr. J. P. Huibers na. zooals het zich tot op dezen gedenkwaardigen dag heeft voltrokken, dan vinden wij daarin betrekkelyk weinig opvallende data. Dit wil zeggen, dat dit priester- en Bisschopsleven zich niet kenmerkt door scherpe afwisseling en opvallende feiten. Degene, dien het om jaartallen te doen is. zal slechts een korte rjj onder elkaar kunnen plaatsen. Maar het zUn somtyds juist de meest belang- rtjke levens, die zich voltrekken In een betrek- kelUke rust, althans een ulterlUke rust. Het zijn vaak de vruchtbaarste levens, want juist onafgebroken, gestadige ontwikkelingsgang een rustige toegewjjde plichtsbetrachting reiken op den duur de diepste uitwerking. Als zulk een leven verschijnt ons dat onzen Bisschop, en het Hikt bijna alsof hij van jongsaf aan daartoe is voorbestemd geweest. De zoon van den bouwkundigen ingenieur, die een leidend aandeel nam bij den bouw van het Amsterdamsche Centraal Station, moet reeds een kalme, gelukkige Jeugd gekend heblren. welker eerste periode haar afsluiting vond op den dag, waarop hij, begaafd en levenslustig het klein seminarie betrad. Den vijftienden Gelukwensch van de perste Kamer de Koningin ter gelegenheid van de boorte van Prinses Irene. Fl MGR. H. J. M. TASKIN. Oud-Presldent van het Seminarie te Warmond Het allerhoogste belang dat op ’t spel staat is niet minder dan het behoud van het katho liek geloof In deze gewesten bij vele tiendui zenden. Loopt dan dit kostbaar erfgoed hier in het vrije Nederland gevaar? Ja; bijzonder in het bisdom Haarlem. Ziehier waarom. De Bisschop van Haarlem heeft het twyfel- achtig voorrecht dat in zijn geestelijk rechts gebied de drie groote steden van het konink rijk gelegen zijn; drie centra van massabevol- king die voortdurend in omvang toenemen. De ultgroéf dezer drie centra gaat in de laatste tientallen jaren in aldoor sneller tempo: om niet te spreken van de uitbreiding van alle andere steden en dorpen. Pqldervlakten, hon derden hectaren groot, waar Voor enkele jaren het vee nog vredig graasde, zijn vandaag om geschapen In uitgestrekte stadswijken, met dui zenden en tienduizenden bewoners levend te midden van ’t jachtende leven der moderne grootstad. et diocees Haarlem viert morgen een zinrijk en verheven feest, het veer tigjarig priesterschap van zijn Bis- van is mgr. Huibers ook geestdriftig waar het geldt, anderen op te stuwen tot dezelfde vereering en aan anderen mee te deelen van die bewondering. En daar het, naar een klassieke spreuk, het hart is, dat welsprekend maakt, is de Bisschop ook een vurig redenaar, die de geestdrift van zijn ziel zonder omwegen aan zijn gehoor weet mee te deelen, terwijl het kenmerk van zijn welsprekendheid weer de eerbied voor het woord is, welks schoon heid en zuiverheid hij als leeraar in de letterkunde en de rhetorica jarenlang heeft gediend. Nog onlangs mochten wij er getuigen van zijn, hoe de Bisschop bij de inwijding van de kleine kapel van een oceaanschip de menschelijke grootheid en het technische wonder van de wereldzeevaart in enthou siaste woorden aan zijn hoorders bewust maakte, om ze daarna te stellen onder het grootere wonder van Gods genade. In de Maria-vereering, door den Bis schop zoo vurig aangehangen en bevorderd, vinden zijn vroomheid en geestdrift een verheven uiting. En daarin uit zich ook de bovennatuurlijke blijmoedigheid, waarmee deze Herder het aardsche bestaan door schouwt en overschouwt. De christelijke vroomheid en de christelijke geestdrift ont- een betere wereld dan deze en richten zich naar hun vadérland. Aan hun Herder op den weg naar een hemelsche bestemming betuigen de geloo vigen van Haarlems bisdom op den dag van zijn veertigjarig priesterschap hun ^wuw, hun dankbaarheid en hun liefde. ken. WU weten al te goed, hoe wy allen onze kerken en priesters noodig hebben om ons ge loof en onzen godsdienst te bewaren. Er zyn geen tien jaar noodig om in zulk een van kerk en priesters verstoken woonwijk het proces- van algehcele ontkerstening te voltrekken. Het al lerhoogste belang van tienduizenden staat hier op het spel. Er is prriculum in mora uitstel beteekent gevaar! Er moet hulp worden gebo den en spoedig! Dit is de kwellende zorg waaronder onze Bisschop dag en nacht gebukt gaat. Als opper ste zielzorger over al zijn diocesanen. weet hij 't zijn plicht, ook die tienduizendtallen in de nieuwe wooncentra te behoeden voor het ver lies van het kostbaar erfgoed des geloofs; en hij voelt zich onmachtig. De middelen om in de nijpende behoefte op afdoende wijze te voorzien heeft hij niet te zijner beschikking. 1 Is erg wanneer’het ontbreken van stoffelijke middelen de geloofsverkondiging in heidensche landen onmogelijk maakt. Erger is het. wan neer wegens gebrek aan stoffelijke middelen een gekerstende bevolking weer in t heiden dom térugvalt. het voorrecht der uitverkiezing getroffen Maar voor de meeste geloovigen was benoeming tot Bisschep de Pauselijke benoe mingsbrief Is gedateerd op 16 December 1935 een groote verrassing. Het was ook een blijde verrassing, want de mare over dezen voortref- felyken priester en voorzichUgen bestuurder verspreidde zich zeer spoedig. Op 13 Januari 1936 aanvaardde Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers bet bestuur over zijn diocees en op 11 Februari d.a.v. werd hij door den Pauselyken Internun tius Mgr. Paolo Giobbe tot Bisschop gewijd in dc Haarlemsche Kathedraal. Na deze met grooten luister verrichte Bis schopswijding, wuaraan heel het diocees met zooveel jubel deelnam, is het zeer stil geworden om Haarlems Blsschoppelyken Croon. Mgr. Huibers heelt zijn oude levenswijze voorgezet; te werken in stilte. Zoo onopgemerkt als het een Bisschop uit den aard der zaak mogelyk is, vervult hy zyn hooge ambt, zrjti diocees be sturend met wijsheid en gematigdheid onder de schutse van O. L. Vrouw van Altyddurenden Bijstand: een liefdevol en godvruchtig herder. Nog lange jaren moge hy ons behouden blijven. Maar het kwam anders uit. Op den achtsten Mei 1916 besloot Mynheer Huibers zyn baan als leeraar van Hageveld en keerde hy naar zyn geboortestad terug, thans als pastoor en wel als bouwpastoor, zyn Bisschop had hem de even vereerende als zorgwekkende opdracht gegeven In het nieuwe Amsterdam-West mid den in de zware oorlogsjaren een nieuwe paro chie te stichten aan de Chasséstraat, een taak, die hy allen moeiiykheden ten spyt. in een wonderiyk korten tyd volbracht. Pastoor Hui bers was toen reeds lang een zeer geliefd rede naar en predikant die reputatie was hem van Hageveld af vooruit gegaan maar hy kon ook In alle stilte zeer hard en zeer doel treffend practisch werken. Trouwens, ook zyn begaafdheid terzake van het woord moet hem daarby stevig geholpen hebben; vele Amster dammers herinneren zich nog de vurige, op wekkende preeken, die pastoor Huibers ten bate van zyn nieuwe parochie hield. Pastoor Huibers had in dien eersten tyd voor- loopig zyn Intrek genomen in de posUAie van De Liefde, maar zyn kerk verrees spoedig. Een eenvoudig hulpkerkje maar, doch het kon reeds een goed jaar na de benoeming, op den 23sten October 1917, door deken Th. Bosman worden ingewyd. De parochie werd gewyd aan O. L. Vrouw van Altyddurenden Bystand, kenmer kend voor de Marlavereerlng.' die pastoor Hui bers, trouw bezoeker van Maria's genadc-oord Lourdes, met zooveel toewydlng beoefende. Met de inwyding van het hulpkerkje waren nu de eerste moeiiykheden wel overwonnen, maar de grootste moeiiykheden stonden nog te wachten. Het moest tenslotte toch komen tot den bouw van een definitieve groote kerk, en vooraleer dat karwei voltooid was. had pastoor Huibers reeds tien jaren herderiyke bediening achter den rug. In de tweede helft van 1925 kon de pastoor aan het bpuwen gaan, architect K. Thojens had de plannen gemaakt, en op den tweeden Februari 1926, feestdag van rla Lichtmis, kon Mgr. P. Stroomer eersten steen leggen. Nog hetzelfde kwam de kerk tot stand en verrichtte Mgr. P. Stroomer den elfden November de plechtighe den def Inwijding. Den vyftlenden September 1927 was het gebouw geitel voltooid en kon Haarlems toenmalige Bisschop. Mgr. A. J. Cal- lier, de kerk consacreeren. De bouw van deze kerk, de stichting van deze parochie, zy vormen de groote daad in Mgr Huibers' prlesteriyk leven van vóór zyn Bls- schopswyding. Zyn kerk aan de Baarsjes heeft Mgr. Huibers ook thans nog lang niet vergeten en zyn oude parochianen herinneren zich hem ook nog. zooals trouwens heel het parochieleven daar nog van zyn grondleggend werk getuigt. Toen pastoor Huibers als bouwpastoor begon, was zyn parochie aan den rand van de stad nog maar klein, en het grootste deel van haar heeft. Veel heeft hy In Hoorn redaan om den ouden, primitieven zlekenhuisbouw te doen ver- dwyncn en om er een nieuw modern^ zeer goed geoutilleerd ziekenhuis voor In de plaats te stel len. Aan den nieuwbouw van het St. Jans- Gasthuis heeft deken Huibers veel moeite energie ten koste gelegd. Dit zeer actieve, maar zich toch grootendeels in stilte afspelende leven heeft Mgr. Huibers geleld tot de hoogste waardigheid In het Bis dom. Toen Mgr. Aengenent was gestorven en Haarlems katholieken den nieuwen Bisschop verwachtten, toen deden er natuuriyk vele namen de ronde, namen, ole even zoovele gissingen waren, want de voordracht voor een Bisschops benoeming wordt als een diep geheim bewaard. Slechts de betrekkelyk weinigen, die deken Huibers en zyn werk van nabij kenden, hebben rijn naam overwogen; maar onder die weinigen waren de meest bevoegden en de beslissenden. Dat de groote menigte hem met niet noemde is typeerend voor den stillen werker, cue Mgr. Huibers altyd geweest is en die ny ook als Bisschop zou bbjven. Pas heel op bet laatst waren er toch zekere teellenen, die erop wezen, dat de deken van Hoorn door was. zijn Overzicht van de werkzaamheden van het Katholiek Vluchtelingen Comité durende het eerste half jaar 1939. Licht tot half bewolkt, droog weer, houden* in het Oosten eenige kans op o eer, aanvankelijk «elfde temperatuur als. gis eren, later Iets wanner, zwakke reran- I'eriyke wind, aanvankelijk uit Noorde lijke richtingen. door de schuld van die bewoners zelf als wel tengevolge van de omstandigheid, dat de ziel- beeër: „Houden we vast aan het erfdeel onzer vaderen". zyn gestalte. Daaruit spreekt zorg, zorg en nog eens zorg, pyniyke zorg over het lot van zooveel nieuwe

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 11