ONS BLAD
Z. H. EXC. MGR. J. P. HUIBERS VEERTIG JAAR PRIESTER
I
I
H
ie
zinrijk feest
Het
Een vruchtbaar
en
actief leven
erfdeel onzer vaderen
Een verheven en
„Houden we vast aan het
heden-
nieuws van
VEREENIGDE katholieke pers
to
1
DE GROOTE ZORGEN VAN
MGR. HUIBERS
”~ALPH. EISENBERG
N Z Voorburgwal 165-I67.T«I 32097 49313. A'dam
FmcUs<- IMIka Lawwa Crete»»*» Ckiatae*
WHOLESALE ONLY-
Eenvoud, vroomheid en
geestdrift kenmerken
Zijn persoonlijkheid
daf
dag
dag
ag
«r
99
Bouwen van nieuwe parochies
is een eisch van absolute
noodzaak
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TIEN BLADZIJDEN
Z.H. Exc. Mgr. J. P. Huibers
(Foto Bosman, Haarlem)
4.
BADHOTEL VLIELAND
N.V. VERZEKERING MAATSCHAPPIJ
„SINT PETRUS”
Wegens het Feest van Maria ten
Hemelopneming zal dit blad Dins
dagavond niet verschijnen.
DE DIRECTIE
Het Weer
Oproep om steun aan
Bisschopsf onds
MAANDAG 14 AUGUSTUS 1939
priesterkoor van Haarlems Kathedraals
NOORDHOLLANDSCH DAGBLAD
Hotel
affle-
'gel“.
TWEE EN DERTIGSTE JAARGANG No 268
ihuis.
u
The
lotel
«er.
huls.
Vliegramp in Brazilië eischt I 4 dooden.
toon
keen
aan
lotel
ffle-
koelhuis
het
ger,
auk
lotel
!fle-
luta.
iuis.
tlo-
loop-
oM
He
ler,
uls,
VOOR HET GEHEELE LAND:
van
Jo-
Aei
te-
sT,
lis,
k>
tel
be
te.
iel
B-
i*.
een
B,
ün
Ma
den
jaar
Treinrampen in Nevada
met vele slachtoffers.
arlne
:hter
he 3
een
en
be-
br
on
latrv
ties",
ms".
hairs
Hes",
etns".
Modern comfort
\MorlrlM'ropr||* volledig pension 3.per dog
DIRECTIE D BRUIN Jr. TELEFOON No 1
lalre
les",
ms".
The
MALIEBAAN n UTRECHT
priesterfeest,
toen nog
wachten.
De conferentie tusschen Hitler en Ciano
werd Zondagmorgen te Salzburg beëin
digd. De asgenooten volkomen eensge
zind.
zoo. En dan te weten, dat er een
BKnieuwe kerken zoo broodnoodig
e^iige hulpbron, welke den Bis-
cking staat, de vrijgevigheid
tjner diocesanen. die wel groot
~"r toch ook haar grenzen
een tijdlang was Mijnheer Huibers na den dood
van Mgr. Snickers waarnemend regent en vaak
werd hij erop aangezien, dat hjj nog eens een
looge functie aan het Klein-Seminarie zou ver
vullen.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH^
VERWACHTING geldig van hedenavond 1
cl morgenavond ongeveer 19 aar:
Eerste steenlegging van
Prinses Irene te IJmuiden.
Een pracl iige kar, die
men maar half ver
trouwt,
Is als een mooie
pchoteTzonder zout
Uw grootste zorg
zij veiligheid,
het zout voor ieder,
die auto rijdt t
HSK SAFTI-FLIGHT
Maar bezin u zelven eens een oogenblik
op het gevolg van deze feiten voor de ziel
zorg. Het wordt u dan duidelijk, lat in al
deze nieuwe woonwijken het oprichten van
nieuwe parochies en het bouwen van nieu
we kerken een eisch is van absolute nood
zaak. Met de uitbreiding van steden en
dorpen moet de uitbreiding van de zielzorg
gelijken tred houden. Zoo dit niet gebeurt
worden de bewoners dier centra binnen af-
zienbaren tijd geheel ontkerstend en ver-
heidenscht. De hier gebruikte woorden zijn
hard; doch de ondervinding is daar, om
de juistheid dezer gekozen uitdrukking te
bevestigen.
Op den vooravond van een Bisschopsfeest een
beschouwing te sdhryven in den mineurtoon
zou een dissonant kunnen geven. Nadat maan
den en maanden lang alle diocesanen zijn op
gewekt om hun bijdragen te storten voor het
„Bisschopsfonds". nu gaan betoogen, dat wat
morgen als feestgave, door hun offervaardige
liefde samengebracht, aan den jubileerenden
Bisschop zal worden aangeboden, hoe hoog het
bedrag op zich ook zij, toch maar is als een
druppel aan den rand van den emmer, is niet
alleen een ondankbare taak maar zou onbe
hoorlijk kunnen lijken, afkeer kunnen verwek
ken en kunnen prikkelen tot verzet. Dit al
les heeft schrijver dezes lang overwogen en aan
gevoeld. HU heeft daarom ook lang geaarzeld.
Maar omwille van het allerhoogste belang dat
op 't spel staat besloot hij toch dit „feestarti
kel" thans te publiceeren; en als titel plaatste
Zon op 5.39 - onder 20.30 - Ucht op 20.5»
Maan op 4.43 onder 29.34
35 Augustos N.M.
schop. In hem, die de volheid van het
priesterschap draagt over dit volkrijke bis
dom, vieren de geloovigen de verheven
waardigheid en heiligheid van het ambt,
waartoe hij veertig jaren geleden gewijd
werd; in hem vieren geestelijkheid en ge
loovigen te zamen, eerbiedig en dankbaar,
den goeden herder, wiens vaderlijke hand
en helder oog sedert ruim drie jaren het
godsdienstig leven van dit gewest overziet
en omhoog leidt.
In deze weinige jaren de inzet pas,
naar allen hopen, van een langdurig geze
gend pontificaat heeft de Bisschop reeds»springen uit
en in Roemenië
zijn parochie groeien tot meer dan 10.000 zielen,
en hy bouwde. Want hy zag niet alleen een
kerk, waarin de menschen dan vanzelf wel
naar de Mis zouden gaan. Hf) zag veel meer. Hij
wist hoe dit stadsdeel in weinige jaren groeien
zou tot een der dichtst bevolkte van Amsterdam
En toen h(J eenmaal van de zwaarste rinan-
cieele zorgen was bevrijd, trad hfj weinig meer
naar buiten op. Maar hy werkte in zijn paro
chie. Toen hjj zijn kerk had gebouwd en de
pastorie, toen bouwde hy een scholencomplex,
geleidelijk, voorzichtig, met wijs beleid en zeer
degelijk. HU ontketende een groote bedrijvig
heid onder zijn parochianen; met een echt
priesteriyk vuur wakkerde hij het godsdienstige
leven m zijn parochie aan. Daarbij werkte hi;
ook nog hard als regent van het Jongenswees-
huls aan de Elandsstraat. wuarvoor hU veel
deed. Onder die omstandigheden, bemind en
algemeen gerespecteerd, vierde pastooi Huibers
op den vUftlenden Augustus 1924 zijn zilveren
De voltooiing van zon kerk zou
slechts enkele jaren op zich laten
a.<—•- O--~—
- V-M— -
Most up to date firm
m on TEXTILE GOODS
Telecram-adrro ..Fact»'’
Toch moeten de superieuren van den eenvou-
digen Hageveldschen leeraar reeds toen een
bestuurlijken aanleg in hem ontdekt hebben.
Mgr. Taskin, de toenmalige sub-regent, Het
zich door hem als surveillant terzijde staan,
Het feHxjs
zoo groot getl
is. en dat de
schop te. bg
is en de offtrï
Is, zeer groui
heeft.
Neemt dit alles goed in u op. en beziet dan
eens het jongste portret van den doorluchtlgen
jubilaris, dan begrUpt gij wat er spreekt uit
Het aartsbisdom van Parijs verkeert in den-
zelfden nood. „L'Oeuvre des Chantiers", opge
richt door den Kardinaal-Aartsbisschop Mgr.
Verdier. hééft hier te lande In de laatste we
ken de volle aandacht getrokken. Hij heeft
zUn opgezet plan, honderd nieuwe kerken te
bouwen in de banlieu van Parijs met behulp
van deze Instelling kunnen uitvoeren. Maar
voor den Haarlemschen Bisschop is ’t bouwen
van kerken veel moeilUker dan voor den Pary-
schen Kardinaal, om de eenvoudige reden al
leen al dat het bouwen daar veel goedkooper
is. Hier eischt de bouw eener kerk ook onder
inachtneming van de grootste zuinigheid nog
steeds een bedrag dat slechts weinig beneden
de ton blUft. Hoe dit komt Is in de publicaties
de laatste maanden in de pers meermalen uit
eengezet.
zijn geestelijke persoonlijkheid meegedeetd
aan zijn diocees en hebben alle geloovigen
lets van die eigenschappen kunnen bespeu
ren, die talrijken reeds vroeger In den
leeraar en den pastoor hadden gekend en
bemind: zijn eenvoud, zijn diepe vroom
heid, zijn blijde geestdrift.
Vroom is een simpel woord, en toch is
htt genoeg om een gansche persoonlijkheid
te kenmerken. Met dat eene woord „plus”
of „eusebès” hebben ook oude cultuurtalen
getuigd van de diepste en innerlijkste hou
ding des menschen tegenover God, de we
reld en het leven, en in de christelijke li
turgie wordt God zelf vroom genoemd.
Vroomheid omvat eerbied en trouw. Eer
bied voor het heilige, dat den mensch in
het ondoorgrondelijke mysterie der God
heid overweldigt, maar waarvan de Schep
per ook een glans aan alle schepselen heeft
meegedeeld; eerbied voor al het gescha
pene dus, voor zijn waarde, zijn orde, zijn
bestemming en zijn band. En uit dien eer
bied vloeit de trouw voort, die de mensch
aan God en Zijn schepping vergphuldigd
is en die God zelf, naar het woord van de
hymne, aan Zijn schepping bindt.
Onze tijd is arm aan dien eerbied en
die trouw. De ontluistering van de we
reld, de verruwing en vervlakking van het
leven, waarover de klacht algemeen is, zijn
in den laatsten grond niet anders dan de
gevolgen van het gemis aan eerbied, de
eenige eigenschap, zooals Goethe geschre
ven heeft, die de natuur den mensch niet
medegeeft, maar die hij zichzelf in bezin
ning en verdieping moet verwerven.
Wie onzen Bisschop ook slechts van verre
heeft leeren kennen, heeft den indruk er
varen van den diepen eerbied, die hem
bezielf, eerbied voor het Heilige, waarvan
hij de hooge bedienaar is, maar ook voor
de gansche schepping Gods en haar be
kroning, den mensch. Die eerbied is waar
lijk een persoonlijk kenmerk, dat op zijn
beurt eerbied wekt; van zijn vroomheid
gaat in de huidige eerbied- en trouwelooze
wereld een sterke en edele wijding uit.
Dit rijke hart, dat zoo vol vroomheid is,
A is daarom ook vol geestdrift. „Hij wilde
voor ons een leeraar van de schoonheid
zijn”, heeft één van de velen, die op het
seminarie zijn leerlingen waren, bij zijn
verheffing tot het Episcopaat geschreven.
Gevoelig in zijn vereering en bewondering
voor het heilige, het goede en het schoone,
November 1875 te Amsterdam geboren, werd
onze Bisschop als 23-jarige in de rijen der
Haarlemsche geestelijkheid opgenomen. Als jong
priester kreeg hy zijn eerste benoeming als ka
pelaan te Moordrecht. Hij werkte er tot 1902,
werd overgeplaatst naar Leiden en ontving daar
in 1908 zijn benoeming tot leeraar op het klein
seminarie Hageveld. In die jaren, welke voor hem
gelukkige jaren geweest moeten zijn, kenmerkte
zijn leven zich naar het uiterlljk door geen
groote gebeurtenissen. Een medeleeraar getuig
de dat reeds by de benoeming van Daken Hui
bers tot Bisschop van Haarlem, maar hij voeg
de eraan toe: „Als ik zeg, dat Mijnheer Huibers
gewoon" leeraar gebleven is, wil ik daarmede
allerminst te kennen geven da{ zyn leeraars
loopbaan zich door niets bijzonders kenmerkte.
Integendeel: hij heeft daar, gelijk overal, uitge
blonken als priester". Het zijn de daden, die
Mgr. Huibers zuiver in zijn priesterlijke bedie
ning verrichtte, waarvan het nageslacht niet
zal lezen, omdat zij in stilte verricht werden.
Maar nauwelijks was alt werk tot een goed
einde gebracht, of de Bisschop beschouwde d<
taak van pastoor Huibers te Amsterdam vol
tooid. In den zomer van 1928 volgde zijn benoe
ming tot deken en pastoor van Hoorn, een
oogenschyniyk rustige plaats, waar echter vooi
den zielzorger veel te doen viel. Daarbij vond
deken Huibers hier een prachtige taak op he:
gebied van de ziekenzorg, die steeds de bij
zondere aandacht van dezen priester gehad
Vergaderingen van afdeelingen 1
van den Kon. Ned. Voetbal Bond.
grondgebied bestond uit weiland. Maar hij zag»
woonwijken, die hij niet van de dringend noo-
dige nieuwe kerken kan voorzien.
Maar zijn wU nu toch niet al te pessimistisch?
Hebben de Haarlemsche diocesanen ooit hun
Bisschoppen in den steek gelaten? Is er door
hun Opperherders ooit op hun vrijgevigheid en
Offerzin een beroep gedaan, waaraan zij niet
op schitterende wijze hebben beantwoord? Neen
voorwaar: wij weten dat. toen in de laatste
jaren de nood gestegen is, ook de bijdragen, die
zjj voor de groote zaak geofferd hebben even
redig zijn toegenomen; en dat de feestgave
welke dc diocesanen morgen den Bisschop zul
len aanbieden wederom zal getuigen van hun
heiligen ernstigen wil, om vast te houden aan
het dierbaar erfgoed onzer vaderen, en zoo de
drukkende zorgen van onzen dierbaren Vader
In Christus zooveel mogelijk te verlichten.
Alleen hebben wij met dit „feestartikel In
mineur" bedoeld, aan allen duidelijk te maken,
hoe groot en hc dringend de nood is. en dat
niemand moet meenen, dat deze nood door de-
feestgave van morgen volop zal kunnen gele
nigd worden.
De fiere leuze: „wij houden vast aan het erf
goed onzer vaderen" heeft onze voorouders be
zield en kracht gegeven; heeft hun vrijgevig
heid en offerzin geprikkeld, zelfs eeuwen lang
om vol te houden en ondanks alles den moed
nooit op te geven. WU genieten daar de vruch
ten van. Dezelfde leuze zal ook ons den moed
geven om vol te houden, niet te versagen; allen
eendrachtig naar vermogen zullen wU 'het Bis
schopsfonds" blUven steunen met de fier uitge
sproken bedoeling: wU willen het kostbare erf
goed van het katholiek geloof helpen bewaren;
en het overleveren aan onze broeders en zus
ters in de breed uitgegroeide nieuwe woonwy-
ken; wy zullen doen wat wU kunnen om de
prangende zorgen van onzen dierbaren Bis
schop te verlichten.
Tot slot de volgende historische herinnering.
Op den vijfden Augustus vierden wij het fee.t
der inwyding van de bekende kerk van'Maria
Maggiore op den Esquiiynschen Heuvel te Rome.
Deze kerk is gesticht door den Romeinschen
Patriciër Joannes en diens echtgenoote. Hun
huwelUk ws- kinderloos gebléven; zij hadden
geen verwanten aan wie zjj hun goederen kon
den nalaten. Daarom maakten zU de H. Maagd
tot erfgename van hun geheele fortuin en bouw
den deze kerk Deze vrome daad moge niet al
leen kinderlooze echtparen maar ook anderen
tot nadenken stemmen, of zij wellicht aanlei
ding kunnen vinden om deze handelwijze na
te volgen en kerken te stichten.
Gaan wU het leven van onzen Bisschop, Mgr.
J. P. Huibers na. zooals het zich tot op dezen
gedenkwaardigen dag heeft voltrokken, dan
vinden wij daarin betrekkelyk weinig opvallende
data. Dit wil zeggen, dat dit priester- en
Bisschopsleven zich niet kenmerkt door scherpe
afwisseling en opvallende feiten. Degene, dien
het om jaartallen te doen is. zal slechts
een korte rjj onder elkaar kunnen plaatsen.
Maar het zUn somtyds juist de meest belang-
rtjke levens, die zich voltrekken In een betrek-
kelUke rust, althans een ulterlUke rust. Het zijn
vaak de vruchtbaarste levens, want juist
onafgebroken, gestadige ontwikkelingsgang
een rustige toegewjjde plichtsbetrachting
reiken op den duur de diepste uitwerking.
Als zulk een leven verschijnt ons dat
onzen Bisschop, en het Hikt bijna alsof hij van
jongsaf aan daartoe is voorbestemd geweest.
De zoon van den bouwkundigen ingenieur, die
een leidend aandeel nam bij den bouw van het
Amsterdamsche Centraal Station, moet reeds
een kalme, gelukkige Jeugd gekend heblren.
welker eerste periode haar afsluiting vond op
den dag, waarop hij, begaafd en levenslustig
het klein seminarie betrad. Den vijftienden
Gelukwensch van de perste Kamer
de Koningin ter gelegenheid van de
boorte van Prinses Irene.
Fl
MGR. H. J. M. TASKIN.
Oud-Presldent van het Seminarie te
Warmond
Het allerhoogste belang dat op ’t spel staat
is niet minder dan het behoud van het katho
liek geloof In deze gewesten bij vele tiendui
zenden.
Loopt dan dit kostbaar erfgoed hier in het
vrije Nederland gevaar?
Ja; bijzonder in het bisdom Haarlem. Ziehier
waarom.
De Bisschop van Haarlem heeft het twyfel-
achtig voorrecht dat in zijn geestelijk rechts
gebied de drie groote steden van het konink
rijk gelegen zijn; drie centra van massabevol-
king die voortdurend in omvang toenemen. De
ultgroéf dezer drie centra gaat in de laatste
tientallen jaren in aldoor sneller tempo: om
niet te spreken van de uitbreiding van alle
andere steden en dorpen. Pqldervlakten, hon
derden hectaren groot, waar Voor enkele jaren
het vee nog vredig graasde, zijn vandaag om
geschapen In uitgestrekte stadswijken, met dui
zenden en tienduizenden bewoners levend te
midden van ’t jachtende leven der moderne
grootstad.
et diocees Haarlem viert morgen een
zinrijk en verheven feest, het veer
tigjarig priesterschap van zijn Bis-
van
is mgr. Huibers ook geestdriftig waar het
geldt, anderen op te stuwen tot dezelfde
vereering en aan anderen mee te deelen
van die bewondering.
En daar het, naar een klassieke spreuk,
het hart is, dat welsprekend maakt, is de
Bisschop ook een vurig redenaar, die de
geestdrift van zijn ziel zonder omwegen aan
zijn gehoor weet mee te deelen, terwijl het
kenmerk van zijn welsprekendheid weer
de eerbied voor het woord is, welks schoon
heid en zuiverheid hij als leeraar in de
letterkunde en de rhetorica jarenlang
heeft gediend.
Nog onlangs mochten wij er getuigen van
zijn, hoe de Bisschop bij de inwijding van
de kleine kapel van een oceaanschip de
menschelijke grootheid en het technische
wonder van de wereldzeevaart in enthou
siaste woorden aan zijn hoorders bewust
maakte, om ze daarna te stellen onder het
grootere wonder van Gods genade.
In de Maria-vereering, door den Bis
schop zoo vurig aangehangen en bevorderd,
vinden zijn vroomheid en geestdrift een
verheven uiting. En daarin uit zich ook de
bovennatuurlijke blijmoedigheid, waarmee
deze Herder het aardsche bestaan door
schouwt en overschouwt. De christelijke
vroomheid en de christelijke geestdrift ont-
een betere wereld dan deze
en richten zich naar hun vadérland.
Aan hun Herder op den weg naar een
hemelsche bestemming betuigen de geloo
vigen van Haarlems bisdom op den dag
van zijn veertigjarig priesterschap hun
^wuw, hun dankbaarheid en hun liefde.
ken. WU weten al te goed, hoe wy allen onze
kerken en priesters noodig hebben om ons ge
loof en onzen godsdienst te bewaren. Er zyn
geen tien jaar noodig om in zulk een van kerk
en priesters verstoken woonwijk het proces- van
algehcele ontkerstening te voltrekken. Het al
lerhoogste belang van tienduizenden staat hier
op het spel. Er is prriculum in mora uitstel
beteekent gevaar! Er moet hulp worden gebo
den en spoedig!
Dit is de kwellende zorg waaronder onze
Bisschop dag en nacht gebukt gaat. Als opper
ste zielzorger over al zijn diocesanen. weet hij 't
zijn plicht, ook die tienduizendtallen in de
nieuwe wooncentra te behoeden voor het ver
lies van het kostbaar erfgoed des geloofs; en
hij voelt zich onmachtig. De middelen om in
de nijpende behoefte op afdoende wijze te
voorzien heeft hij niet te zijner beschikking.
1 Is erg wanneer’het ontbreken van stoffelijke
middelen de geloofsverkondiging in heidensche
landen onmogelijk maakt. Erger is het. wan
neer wegens gebrek aan stoffelijke middelen
een gekerstende bevolking weer in t heiden
dom térugvalt.
het voorrecht der uitverkiezing getroffen
Maar voor de meeste geloovigen was
benoeming tot Bisschep de Pauselijke benoe
mingsbrief Is gedateerd op 16 December 1935
een groote verrassing. Het was ook een blijde
verrassing, want de mare over dezen voortref-
felyken priester en voorzichUgen bestuurder
verspreidde zich zeer spoedig. Op 13 Januari 1936
aanvaardde Z. H. Exc. Mgr. J. P. Huibers bet
bestuur over zijn diocees en op 11 Februari
d.a.v. werd hij door den Pauselyken Internun
tius Mgr. Paolo Giobbe tot Bisschop gewijd in
dc Haarlemsche Kathedraal.
Na deze met grooten luister verrichte Bis
schopswijding, wuaraan heel het diocees met
zooveel jubel deelnam, is het zeer stil geworden
om Haarlems Blsschoppelyken Croon. Mgr.
Huibers heelt zijn oude levenswijze voorgezet;
te werken in stilte. Zoo onopgemerkt als het
een Bisschop uit den aard der zaak mogelyk
is, vervult hy zyn hooge ambt, zrjti diocees be
sturend met wijsheid en gematigdheid onder
de schutse van O. L. Vrouw van Altyddurenden
Bijstand: een liefdevol en godvruchtig herder.
Nog lange jaren moge hy ons behouden blijven.
Maar het kwam anders uit. Op den achtsten
Mei 1916 besloot Mynheer Huibers zyn
baan als leeraar van Hageveld en keerde hy
naar zyn geboortestad terug, thans als pastoor
en wel als bouwpastoor, zyn Bisschop had hem
de even vereerende als zorgwekkende opdracht
gegeven In het nieuwe Amsterdam-West mid
den in de zware oorlogsjaren een nieuwe paro
chie te stichten aan de Chasséstraat, een taak,
die hy allen moeiiykheden ten spyt. in een
wonderiyk korten tyd volbracht. Pastoor Hui
bers was toen reeds lang een zeer geliefd rede
naar en predikant die reputatie was hem
van Hageveld af vooruit gegaan maar hy
kon ook In alle stilte zeer hard en zeer doel
treffend practisch werken. Trouwens, ook zyn
begaafdheid terzake van het woord moet hem
daarby stevig geholpen hebben; vele Amster
dammers herinneren zich nog de vurige, op
wekkende preeken, die pastoor Huibers ten bate
van zyn nieuwe parochie hield.
Pastoor Huibers had in dien eersten tyd voor-
loopig zyn Intrek genomen in de posUAie van
De Liefde, maar zyn kerk verrees spoedig. Een
eenvoudig hulpkerkje maar, doch het kon reeds
een goed jaar na de benoeming, op den 23sten
October 1917, door deken Th. Bosman worden
ingewyd. De parochie werd gewyd aan O. L.
Vrouw van Altyddurenden Bystand, kenmer
kend voor de Marlavereerlng.' die pastoor Hui
bers, trouw bezoeker van Maria's genadc-oord
Lourdes, met zooveel toewydlng beoefende.
Met de inwyding van het hulpkerkje waren
nu de eerste moeiiykheden wel overwonnen,
maar de grootste moeiiykheden stonden nog te
wachten. Het moest tenslotte toch komen tot
den bouw van een definitieve groote kerk, en
vooraleer dat karwei voltooid was. had pastoor
Huibers reeds tien jaren herderiyke bediening
achter den rug. In de tweede helft van 1925 kon
de pastoor aan het bpuwen gaan, architect K.
Thojens had de plannen gemaakt, en op den
tweeden Februari 1926, feestdag van
rla Lichtmis, kon Mgr. P. Stroomer
eersten steen leggen. Nog hetzelfde
kwam de kerk tot stand en verrichtte Mgr. P.
Stroomer den elfden November de plechtighe
den def Inwijding. Den vyftlenden September
1927 was het gebouw geitel voltooid en kon
Haarlems toenmalige Bisschop. Mgr. A. J. Cal-
lier, de kerk consacreeren.
De bouw van deze kerk, de stichting van deze
parochie, zy vormen de groote daad in Mgr
Huibers' prlesteriyk leven van vóór zyn Bls-
schopswyding. Zyn kerk aan de Baarsjes heeft
Mgr. Huibers ook thans nog lang niet vergeten
en zyn oude parochianen herinneren zich hem
ook nog. zooals trouwens heel het parochieleven
daar nog van zyn grondleggend werk getuigt.
Toen pastoor Huibers als bouwpastoor begon,
was zyn parochie aan den rand van de stad
nog maar klein, en het grootste deel van haar
heeft. Veel heeft hy In Hoorn redaan om den
ouden, primitieven zlekenhuisbouw te doen ver-
dwyncn en om er een nieuw modern^ zeer goed
geoutilleerd ziekenhuis voor In de plaats te stel
len. Aan den nieuwbouw van het St. Jans-
Gasthuis heeft deken Huibers veel moeite
energie ten koste gelegd.
Dit zeer actieve, maar zich toch grootendeels
in stilte afspelende leven heeft Mgr. Huibers
geleld tot de hoogste waardigheid In het Bis
dom. Toen Mgr. Aengenent was gestorven en
Haarlems katholieken den nieuwen Bisschop
verwachtten, toen deden er natuuriyk vele namen
de ronde, namen, ole even zoovele gissingen
waren, want de voordracht voor een Bisschops
benoeming wordt als een diep geheim bewaard.
Slechts de betrekkelyk weinigen, die deken
Huibers en zyn werk van nabij kenden, hebben
rijn naam overwogen; maar onder die weinigen
waren de meest bevoegden en de beslissenden.
Dat de groote menigte hem met niet noemde
is typeerend voor den stillen werker, cue
Mgr. Huibers altyd geweest is en die ny
ook als Bisschop zou bbjven. Pas heel op
bet laatst waren er toch zekere teellenen,
die erop wezen, dat de deken van Hoorn door
was.
zijn
Overzicht van de werkzaamheden van
het Katholiek Vluchtelingen Comité
durende het eerste half jaar 1939.
Licht tot half bewolkt, droog weer,
houden* in het Oosten eenige kans op
o eer, aanvankelijk «elfde temperatuur als.
gis eren, later Iets wanner, zwakke reran-
I'eriyke wind, aanvankelijk uit Noorde
lijke richtingen.
door de schuld van die bewoners zelf als wel
tengevolge van de omstandigheid, dat de ziel-
beeër: „Houden we vast aan het erfdeel onzer
vaderen".
zyn gestalte.
Daaruit spreekt zorg, zorg en nog eens zorg,
pyniyke zorg over het lot van zooveel nieuwe