Italië
het midden
vonden dag
in
H
Kabouter
ip en zijn vriendje Wip
a®
MUSSOLINI EN
CIANO
Het vaderland der
Indische Arabieren
1
r
zeven
Het Geheim van de
Schoorsteenen
r w v
WOENSDAG 30 AUGUSTUS 1939
As-politiek op een dood punt?
da
raaftu
■mber
teeken
ii
I
I
Ernest Psichari
DOOR AGATHA CHRISTIE
V
I"
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
.fsiuit- Het verlichte
boomen dicht gin
gen.” f
I
tag van
Iteeseeeoeesessessssetsassseessesssssseeesseesteasse
1 jaar-
tter, de
adres van zün kleermaker
ennls-
rat h(j
renden
r heer
9
▼oor
MJ write van aan hand.
zei
pak.
„Natuurlijk.’’
„KUk,
een
donkere
karmijn-kleur.
Anthony te zien als Anthony
ireiken, toen Bundle in
sigarettenkoker te voor-
Wordt vervolgd
1
V
V
Does
xjrt-
Herinneringen aan een heldhaftig
katholiek achryver
Europa naar Afrika strookt aeker niet met
zijn begrip van Italië’s Europeesche rol.
neester
zuiver
Flip vertelde aan den eend wat ze kwamen
doen en hü vroeg of er kikkers In den omtrek
te vinden waren. ..Dat zou Ik denken.” sel de
eend. „Wil ik Je helpen er een paar te vangen?”
Graag." zei Flip.
NeOECi'
«lOeHr
menschen.” zei Bundle, toen ze in
tempo
lat het
sn den
kg.
rken
ISO,
boo-
specteur
n theater
na „Ons
insdag-
noemde
d der
baard
r den
uit te
Irave-
1 der
amen
trekt,
d ge
nten
i kan
voor
r dit
srt.
het
gang
voor
a de
6 70,
-orls
90—
SMk
et,
nwa
tiering
">eeren
chene,
r was.
richtte
as van
chene.
Ichene
oed-
be
land
argus”
irijven
nhoud,
lm.
t ont-
ie van
ver-
iwen.
ngen
ertc-
trale
hun
bijeen-
le heer
t onge-
Igende:
38.lt;
K een
Igbaar-
t gele-
ereeni-
idégdutje te gaan
uurtjes slapen zou
1
Ook de organisatie
Mohammedaanschen
heeft reeds groote
inkomsten der ver-
Toen de postduif terug kwam, vertelde hij.
dat de ooievaar graag wilde komen op het
feest, als hij tenminste een paar lekkere vette
kikkers zou krijgen. Dan zou hü ook van zijn
reizen vertellen.
ottx
ke»
Dus
1.50,
J700
ieo
isn:
jrof
-11
U»
Het was echter geen strenge politieman, die
uit den auto sprong, maar een angstige vader,
die hem smeekte mee terug te gaan, daar zijn
kind plotseling ziek was geworden.
..Ik toeterde al herhaaldelijk, in de hoop dat
u zoudt stoppen.” zei Laurens Rakfield. zooals
de heer rich voorgesteld had. ..Ik bid u. dokter,
met mij terug te keeren. Misschien staat het
leven van mijn kind op het spel, als ik nog ver
der moet en de boomen lang gesloten blijven. Ik
ben hier geheel vreemd Ik zag u andere wegen
inslaan en was in de veronderstelling dat u ei
gen bü een zieke moest wezen. Ik woon pas
twee dagen te Z. Naar ik verneem, is er geen
dokter op het dorp. Telefoon heb ik nog niet,
dus moest Jk voor hulp naar de stad. U begrijpt
dat ik blij was uw
auto te zien en
nu tref ik het, dat
juist de
l Vin-
lar zijn vrienden
tem hebben opge-
heer
ddag-
U zal
dsche
f 35.
ijzen-
f 100,
zeer, moeilijke
midden
Andere
En dat.
Dus moesten ze op de kikkerjacht. In de
nabijheid was een groote pAel, daar zouden wel
kikkers zijn. Ze vonden daar ook een groote
eend. die daar aan *t zwemmen was.
dat er voor het standpunt
van Lord Caterham véél te zeggen was. „Tuf
fen" met Bundle achter het stuur was niet be
paald de meest geschikte sport voor nerveuze
heeren tusschen de vijftig en de zestig.
„Maar u bent absoluut niet zenuwachtig of
bang," ging Bundle goedkeurend voort, terwijl
ze op twee wielen een hoek
„Ik ben
tralnd.”
richt; hij overleed dus vijf en twintig jaar ge
leden.
Ernest Psichari. de kleinzoon van den man.
die in het geestelijk leven van Frankrijk zoo
veel verwoesting heeft aangericht, kwam tot
het Idee, dat Frankrijk en godsdienst niet van
elkander te schelden waren. Hij schrijft: „Het u>
een dwaasheid Frankrijk te willen scheiden
van den godsdienst, die het heeft gemaakt tot
wat het is, en die aan Frankrijk grootheid heeft
gegeven.” En Emest Psichari, in tegenstelling
met zoovelen. die wel schrijven, maar niet doen,
heeft zelf de eerste consequentie getrokken van
deze meenlng. Zelf is hij teruggekeerd naar
den schoot van de H. Kerk, daardoor erken
nend. dat ook hU begrepen had dat men de
wereld alleen genezen kan. zoo men zlchze.f
geneest.
Ernest Psichari heeft den invloed onder
gaan van twee geniale Fransche katholieken
namelijk van den dichter Charles Péguy en den
filosoof Jacques Maritatn. Vooral de dichter Pé
guy heeft medegewerkt aan de bekeenng van
Ernest Psichari. Zij kenden elkaar reeds, toen
Ernest Psichari nog in Afrika diende. Péguy
zond hem zijn meesterlijke „Cahiers” en beiden
kwamen zij tot de overtuiging, dat alle werk
ook het kolonisatiewerk op een hooger ide
aal gebaseerd moet zijn, om te kunnen slagen
Psichari heeft dit ideaal gezocht en gevon
den.
HM Is een strMder geweest voor God en va
derland.
AT I T? ap dit Wad rijn tagevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen p 7CA t»ü levenriange geheels ongeschiktheid tot werken done p TC A ril een «geval me» p QCfl
/Al «1*. Vail v IL O ongevallen versaken! voor een der volgende ultkeertagen ff O Va* verite van belde armen, belde boenen of beide oogen ff O Va* doodelljken afloop ZvUs"
„Er zijn
verminderd tempo door een dorpje raceden.
„die niet met mij in een auto durven zitten.
Mijn goeie vader bijvoorbeeld Voor geen geld
ter wereld zou hij in dit wagentje mee naar
de stad gaan
Anthony vond.
gendheden het wu vooral de politiek
van Eden en van Sovjet-Rusland den
weg voor Italië’s terugkeer In de samen
werking van het Westen niet willen banen.
Van de Itallaansche verbittering maakte
Duitschland gebruik en de as kwam tot
stand.
Met de as kwam graaf Ciano, Musso
lini’s schoonzoon, en aan de beweeglijkheid
of zoo men wil wisselvalligheid van de Ita-
liaansche politiek kwam een einde. De as
was geen lichte goochelstaf, maar werd een
zware balk, die zelfs niet brak, toen Hitler
in het voorjaar van 1938 Oostenrijk op
slokte: een aardbeving in Italië’s politiek.
Nadien bleef de as gevestigd door den
prjjs zelf van de offers, die men eraan had
gebracht. Hitler, die „dit nooit zou ver
geten”, was Mussolini's debiteur en daarom
had Mussolini er belang bij, hem zoo sol
vent mogelijk te maken. Eenmaal zou de
beurt toch ook aan Italië moeten, komen
om vruchten, te plukken uit dezen boom
gaard. En Italië Investeerde voortdurend
nieuw politiek kapitaal in deze, voor hem
nog steeds niet rendabele onderneming.
De Itallaansche opvatting van de as-
politiek was ongetwijfeld deze, dat in het
Donaubekken en Zuid-Oost-Europa een
verdeellng der Invloedssferen zou worden
gevonden. Was de ondergang van Oostenrijk
voor Italië een zware misrekening, ook op
de basis der Duitsche rassenpolitiek hoopte
het toch, door zijn nauwe banden met Hon
garije (eng met Polen bevriend) en zijn
betere verhouding tot de Slavische volken,
zijn eigen sterke Invloedssfeer te kunnen
behouden en uitbreiden. In die verwachting
sloot het de oogen voor een dreigende wer
kelijkheid: een groot-Duitsch blok, dat
veel sterker dan de oude Donau-monarchie
onvermijdelijk een uitweg naar de Adrla-
tlsche Zee zou zoeken.
Naarmate de as verder wentelde, dreef
echter alles steeds meer in de richting van
Berlijn. Het nationaal-sociailsme bleek
vruchtbaarder in het verwekken van bas-
taard-bewegingen in andere landen dan
het fascisme; Dultschlands politieke en eco
nomische druk overtrof verre dien van Italië.
Na den ondergang vanTsjecho-Slowakije,
waarbij Mussolini den Duitschen machts
greep weer door een halve bemiddeling en
een heele dekking bevorderde, ging Italië’s
invloed nog verder achteruit, en Hongarije
zelf raakte onder den ban van Berlijn.
Indien het waar is, wat de jongste be
richten melden, dat het Dultsch-Russische
'ac«pord in geheime clausules een verdeellng
van de invloedssferen in Oost-Europa tus
schen Duitschland en Rusland zou behelzen
met uitsluiting van Italië, dat zijn heil
alleen in Zuid-Frankrijk en .Noord-Afrika
zou moeten zoeken, is dat, wat Duitschland
en Italië betreft, slechts een bevestiging
van een tendenz, die zich in de werkelijk
heid reeds lang voordeed.
Of Ciano zulk een ontwikkeling heeft
voorzien, moet men betwijfelen; dat Mus-
solinl haar niet heeft gewild, kan men wel
als zeker aannemen. Een afschuiving uit
De heer Ingrams bezit geen enkele bevoegdheid,
doch zjjn voornaamste arbeid is de verschil
lende Arabische bestuurshoofden te advlsee-
ren over de wijze waarop het land tot ontwik
keling kan worden gebracht. Mr. Ingrams sag
in. dat de eerste verelschte daarvoor was het
brengen van rust en vrede In dit woelige land.
Zooals hierboven reeds gezegd, werden tot en
kele jaren her tallooze binnenlandse he oorlogen
gevoerd, oorlogen die pok door in het buiten
land wonende Arabieren financieel werden ge
steund. ook door Arabische Inwoners van deze
gewesten. Het eerste wat dus gedaan werd,
was het verbieden van den Invoer van wapenen
en het zooveel mogelUk Innemen van de reeds
In handen van de verschillende stammen zijn
de wapenen. Dit heeft tot het zoozeer ge-
wenschte resultaat geleld en vrede en rust zijn
in Hadramaut nu In de pla ts getreden der oor
logvoering die tot voor kort heerschte en die geen
tijd en geld overliet voor landbouw en industrie
en voer de ontwikkeling van het volk. Op zijp
laatste toumée door Hadramaut kon mr. In
grams. die de eenlge daar wonende Europeaan
is. de vruchten van zijn adviseerend Werk al
waarnemen Op vele plaatsen w'rden nieuwe
hot-
100.
baaL
50—
51a-
kool
30
baal,
eren
ioe
ent.
itm.
Igaa
r 38
P®
1 13
..Hallo!!!’’ riep Anthony.
In haar verbazing zeilde Bundle dwars den
weg over. Op het allerlaatste oogenblik kreeg
ze nog haar tegenwoordigheid van geest terug
en voorkwam, door net bijtijds te stoppen, een
nat pak. Anthony liep haar hard achterna,
rukte het portier open en schoof op de plaats
naast haar.
„Ik ga toch mee naar Londen," zei hjj. „Van
het eerste oogenblik af niet anders van plan
geweest.”
,,’n Vreemdsoortig type.” zei Bundle. „Wat
heeft u daar In uw hand?”
„O, een lucifer!” zei Anthony.
Hij bekeek den lucifer nadenkend. Het was
doodgewone lucifer: rose-rood hout met
gelen kop. Dan gooide h(j zijn sigaret on
opgestoken weg. legde den lucifer voorzichtig
in zijn portefeuille en liet portefeuille en luci
fer In zijn zak verdwijnen.
is mijn eenlg kind
der
„Andere plichten wachten mij,” verzon de ban
diet. „Ik ben op weg naar een patiënt, die ge
vaarlijk ziek is. Ik kan dus onmogelllk. Het spMt
me u niet van dienst te kunnen zMn."
Een agent van politie die aangefietst kwam,
werd door Laurens Rakfield aangeklampt en om
j vertelde
tevens waarom Ted verhinderd was mee te gaan.
De agent wees hem een straat en vroeg toen
aan Ted bü wie hü zijn moest
^BM Steffens.” verzond Ted haastig. „In
ffc Wltstraat HU dankte zün goed gesternte,
■kt hem aan het
Wrtnnerd had
„Wie Is daar ziek?" polste de agent
..De vrouw." antwoordde Ted. ..Al weken
„Zoo.” knikte de dienaar der wet. „Mag Ik uw
papieren eens zien?"
Ted vond dat de agent hem spottend aankeek.
HU verwenschte nu de sluitboomen. die hem al
eens zoo prachtig van dienst waren geweest.
Maar wat stond hem te doen?? Zonder 'n woord
te spreken, reikte Ted den agent zijn papieren
over.
Alles was In orde Waarvan kon hU verdacht
worden? HU had ook niets bü zich dat argwaan
kon wekken, want hü was alleen maar eens
poolshoogte gaan nemen tn de omgeving van het
bulten der Warwik», waar over een week een
groot tuinfeest gegeven zou worden.
De papieren Heten niets te wenschen over:
die waren zoo kunstig vervalscht, dat er niets
In gevonden werd hetgeen hem-verdacht maakte
Maar wel was er een andere reden om Ted te
verdenken. De vrouw van den kleermaker was
namelUk de nicht van den agent en hl] had haar
nog geen uur geleden springlevend gezien.
Een trein denderde voorbü De boomen wer
den geopend Op de treeplank van Ted's auto
stond de politle-agent en beval, de revolver In
de hand: „Starten! Recht door! Die straat in!
Stoppen!” ZU waren bü een polltle-bureau en
alvorens Ted Barden zich kon verweren, had hü
de boelen om.
Jessie wachtte in angst op hem. Maar het
onderzoek wees uit dat met Ted veel te ver
effenen viel en Jessie zou hem tn tien jaren
niet terugrien. of ze zou hem In de gevangenis
moeten bezoeken. (Nadruk verboden!
Teed Barden be- l
- eeetéeeeeeeeeseeeeeeeeeeeeeseeeeeeeseeeeeeetsssessees
vond zich In een
leelük parket, zooals hU zelf Inzag. HU kende
natuuriUk niets van geneeskunde Zoon geval
als dit had hU niet voorzien. Wat moest hij
beginnen?
Voetgangers, fietsers en andere automobilisten
stonden te wachten en nog steeds groeide de
groep aan Nieuwsgierigen drongen zich op.
„Dokter." bad Bakfleld, „talm niet langer, het
Misschien bent u ook va-
Het grootste gedeelte «ffs. honderdduizend
Arabieren, dat in Nederlandsch-Indië woont.
Is afkomstig van Hadramaut of stamt van daar
geborenen af. Voor de kennis van deze Ara
bische gasten was de komst van den Brltschen
.Resident Adviser" van Makalla, den heer W.
H. Ingrams, van groot belang. Na een bezoek
aan verschillende Javaansche steden Is hU
thans weer op den terugweg naar Hadramaut.
Over het doel van zijn bezoek aan Nederlandsch
Indlë en over Hadramaut vertelde hij aan een
vertegenwoordiger van Aneta het volgende.
De geaardheid der Arabische bevolking van
Hadramaut; die ongeveer een half mlllloen
zielen omvat, bracht mede, dat aan de ontwik
keling van het land niets werd gedaan. Bln-
nenlandsche oorlogen, de zucht van elk dorpje
naar een zelfstandig bestuur, kortom het ont
breken van zoo goed als alles Wat op orde leek,
belemmerden den vooruitgang van land en
volk en brachten vele Inwoners er toe bulten
eigen grenzen een bestaan te zoeken. Het wa
ren het volk en de sultans zelf, die Inzagen,
dat aan den bestaanden toestand een einde
moest worden gemaakt en als gevolg van een
daartoe door hen gedaan verzoek ging, nu ruim
twee Jaar geleden, de Engelsche regeerlng over
tot de aanstelling van een .resident adviser".
Mr. Ingrams.
In zUn titel ligt zUn geheele taak omsebreven.
„De Scotland Yard-meneer is niet zoo*n ezel
als ik eerst dacht.” zei Bundle nadenkend.
„Battle is goed, uitstekend zelfs.” stemde
Anthony toe.
„U had diplomaat moeten worden,"
Bundle „Zóó weinig als u loslaat!”
„En ik dacht nog wel. dat ik aan t ult-de-
school-klappen was.”
„O. hemel! U bent toch niet van plan, made
moiselle Brun te schaken?”
.Niet graag." zei Anthony met overtuiging.
Een poos lang zweeg Bundle, omdat ze haar
aandacht noodlg had bU het inhalen en pas
ser ren van drie andere auto's. Toen dit werkje
achter den rug Was ging ze voort:
.Roe lang kent u Virginia al?”
„Dat Is een vraag, die moeilijk te beantwoor
den Is," zei Anthony. „Ik ken haar nog niet
lang, maar Ik heb t gevoel of Ik haar al jaren
gekend heb!"
Bundle knikte.
..Virginia is intelligent.” ael ze met Iets stugs
in haar toon van spreken. „2> praat altyd
onzin, maar ze is buitengewoon intelligent. In
Herzo-Slowaküe moet ze ook zoo goed geweest
zjjn. Ala Tim Revel was blüven leven, aou hij
carrière gemaakt hebben door Virginia, uit
sluitend door Virginia! Ze heeft voor hem ge
werkt. gezwoegd! Alles en alles heeft ze voor
hem gedaan. Weet u waarom?”
„Omdat ze van hem hield?” zei Anthony mej,
zijn oogen strak op den kilometer-teller voor
hem.
l^)e rijke dient te handelen als de
rentmeester van God.
Op de.i 23en Augustus 1914 was de derde
Fransche Koloniale Divisie in een ernstig ge
vecht gewikkeld. De troepen stonden tegenover
een veel te talrüken vijand, en tie divisie leed
zware verliezen. Den volgenden morgen werd
op het slagveld, in de wouden nabij Neufchk-
teau een luitenant begraven, een roeenkrans om
de hand gewikkeld, op de borst schitterde een
militaire medaille, in Afrika verkregen, en de
medaille van het scapuUer van den H. Doml-
nlcus.
De luitenant, die op dezen morgen ten grave
werd gedragen, was Ernest Psichari. de klein
zoon van Renan, die een geheel anderen weg
was opgegaan.
Ernest Psichari werd in 1883 in Parijs gebo
ren en werd gedoog volgens den Grieksehen
ritus. HU verliet zijn vaderland om het te die
nen als vrUwllllger In Afrika. HU was wüsgeerlg
aangelegd en hU keerde terug naar het chris
tendom, dat hU had verlaten. HU klopte op d»
poort van het klooster, dat zjjn grootvader Re
nan had dichtgeworpen. toen hu als ongeloovlge
het seminarie verliet, en In 1912 ging Ernest
Psichari definitief over tot het katholicisme
In 1913 wilde Psichari priester of kloosterling
worden, maar de oorlog haalde een streep door
al zUn plannen. In de eerste maand van den
oorlog sneuvelde Emest Psltihari te Saint
cent Rossignol in België, iëjn
In 1919 een monument voor h<
HOOFDSTUK XXIV
HET HUIS IN DOVER
„U vindt het zeker wel goed, dat Ik wat har
der rUd dan gewoonlük? Ik ben te laat weg
gegaan... minstens een kwartier later dan
ik me voorgenomen had.”
In Anthony's opinie liet hun rit, wat snel
heid betrof, niets te wenschen Maar toen hU.
zonder behoorluk na te denken, als antwoord
op haar vraag knikte, ondervond hU. dat die
vaart niets was, vergeleken bU de snelheid, die
de Packard wist te
ernst begon tec hau
kant kwam aangewandeld en die minstens even
verbaasd was i-
hem.
„Ik wist niet, dat u zoo n belang in rozen
Stelde, Mr. Fish,” zei Anthony kalmpjes.
L Jk stel buitengewoon veel belang in rozen,
meneer I” aai de Amerikaan.
Ze keken elkaar aan als tegenstanders, die
nam.
op dat gebied door en door ge
zel Anthony met een rustig gezicht.
„En ik heb zelf ook haast," voegde hU er aan
toe. alsof dat op dat oogenblik pas tot hem
doordrong.
„Zal Ik nog wat meer vaart zetten?” stelde
Bundle bereidwillig voor.
„De hemel beware me. neen." zei Anthony
haastig.
,Jk brand van verlangen om de ware réden
voor dit onverwacht uitbreken te hooren.” ael
Bundle na een fanfare op den claxon, die het
dorpje, waar ze juist doorheen gestoven waren,
tüdelUk stokdoof gemaakt moest hebben
Maar ik mag er zeker niet naar vragen, hè?
Alleen moet u me hierop antwoord geven: u
probeert toch niet aan den langen arm der wet
tè ontkomen?”.
„Daar kan niet positief neen op zeggen,"
zei Anthony. „Tenminste op het oogenblik niet
Morgen welf
gekomen ben. De rozentuin!” HU Stag de
kamer uit, door een van de zUdeuren, naar
buiten. De rozentuin was van twee kanten af
te bereiken. HU nam het pad, dat het minst
gebruikt werd, sprong de vier treden af, die
toegang gaven tot het lager gelegen tulnge-
Lr deelte en liep naai den zonnewUzer toe. die
zich middenin op een soort van heuveltje be
vond
Op het oogenblik, dat hU zUn voet zette op
de eerste trede van het trapje, dat het beklim
men van het heuveltje vergemakkeHjkte, bleef
bU echter stokstUf staan en staarde een van
zUn medegasten aan. die juist van den anderen
oen graaf Ciano eenlge dagen geleden
ter gelegenheid van een reis naar
Albanië die overhaast moest worden
I afgebroken, de hoogste Itallaansche
onderscheiding der Annunziata-orde ont
ving, welke hem tot een „neef” van den
Koning maakt, hebben velen zich afge-
vraagd of daar niet iets achterstek. Graaf
Ciano, zoo meende men., is nog wat Jong
om deze eereketen te dragen in de rij van
weinige kardinalen en ijjfnisters. waaronder
Mussolini zelf is. De Albaneesche reis was
ook geen feit van zoodanige bijzondere im
portantie, dat het als een gereede aanlei
ding tot het verleenen van die allerhoogste
orde kon gelden, gesteld al, dat Ciano er
overigens geheel voor in aanmerking kwam.
Hier en daar opperde men dan ook de
I mogelijkheid, dat de verleening der An
nunziata Wel eens een vergoeding zou
I kunnen beteekenen voor een teleurstelling
I of een offer, dat de Itallaansche minister
van Buitenlandsche Zaken op een of ander
gebied had moeten ervaren of brengen.
En waar ,^'no als de exponent van een
strakke erf^ltsluitende aspolitlek van ab-
solute siKpnwerking met Duitschland
geldt, kwH men tot een vermoeden, dat’
de ver‘^je{ng van de Annunziata-otde
wel eens cfe'eteekenls kon hebben van een
finale in’j <ye as-muziek.
Als wij vermoeden opnieuw overwegen
in t Hcht van de jongste gebeurtenissen
krijgt het ongetwijfeld wat meer waar
schijnlijkheid. In hoeverre immers, zoo
fj' ‘moet men vragen, heeft de as reden van
bestaan en vooral ook mogelijkheid van
attractie voor anderen, als zij is losgemaakt
van de anti-Komlntern-politiek? Deze
laatste heeft aan de as, mèt een ideolo
gische functie, ook een groote expansie
gegeven, waardoor achtereenvolgens Oos
tenrijk (toen het nog bestond), Hongarije,
Japan en Franco-Spanje in deSfeer van de
as-politiek werden betrokken. Nu door het
Duitsch-Russische accoord het anti-Kom-
Internpact is weggevaagd, schijnt Berlijn
weliswaar een poging te hebben willen doen
om het te vervangen door een samenwer
king van alle min of meer autoritaire staten
naast de reeds genoemde mogendheden
dus o.a. ook Rusland en Turkije welke
gericht zou zijn tegen de democratieën van
het Westen. Of het enkele feit van een
autoritairen bewindsvorm een band tus
schen staten met niet alleen tegengestelde
belangen, maar ook tegengestelde ideolo
gieën men denke aan Rusland en Spanje
kan vormen, moet ten sterkste worden
betwijfeld. Japan schijnt elke gedachte
daaraan reeds te hebben afgewezen. Na de
verdwijning van het anti-Komintempact
begint het zijn Europeesche politiek, zoo
als Tokio zich uitdrukte, met een „schoone
lei”.
Hoe staat het dan met de lei van Italië?
Blijft het de aspolitlek aanhangen, ook als
deze van alle ideologische beteekenis is
ontdaan? Wat heeft de as, op dit oogenblik
realistisch beschouwd van het standpunt
van actueel nationaal belang, Italië nog
te bieden en welke gevaren brengt zij voor
dit land mee?
Mussolini heeft steeds getracht, midden
tusschen de Europeesche machtsgroepen te
•taan. Evenals het voor-fascistische zocht
ook het fascistische Italië zijn plaats op
het midden van de wip. Mussolini’s politiek
was uitermate beweeglijk; velen vonden
haar wisselvallig. Telkens wisselende span
ningen in verschillende richtingen volgden
elkander op. Intusschen scheen de vaste
lijn die van een middenpositie te zijn,
waarbij Italië voor zichzelf nu hier, dan
daar een voordeel zou kunnen incasseeren
en zjjn prestige gestaag opvoeren. Wij her
inneren slechts aan Mussolini's lievellngs-
idee van het Pact van Vieren.
Ook na den Abessinischen oorlog heeft
Mussolini die positie niet willen opgeven.
Zijn plechtige verklaring, dat Italië „ver-
I zadigd” was, was daarvan het bewijs. In
tusschen hebben de democratische mo-
„Een remédie tegen de liefde Ze was weduwe
en als een afgodsbeeld beladen met juweelen
Nu dit laatste gaf den doorslag. We zaten in den
tuin. Later bracht ik haar terug naar de feest
zaal en de rest snap je wel Èl-n verontschuldi
ging om me te verwUderen heb ik. pltUd klaar.
Dan vlug mijn auto starten en eenmaal uit het
gericht als een razende vooruit. Later zag ik.
dat Ik gevolgd werd. Het kon ook toeval zUn
geweest, maar Ik nam het zekere voor het on
zekere en probeerde t«Tontkomen Ik vind echter.
Jessie, dat wU nu zooonderhand onze tenten
maar eens ergens anders moesten opslaan."
„Och. waarom?” vond Jessie. „Hier heb Je
den ouden Varsch. die Je gemakkelUk van al de.
Juweelen afhelpt en dan is er Tom Heeft K adre» een dokter gevraagd HU
Je gauw kunnen binnenloodsen?” k
„Dat ging Uitstekend. Geen beter middel
bedenken, dan dat een handlanger bU dergelukSy
feesten zich voor tafeldlenaar uitgeeft. En het
was dan ook een goed idee van Je. Tom te laten
Inschreven bU een maatschappü die zich be
last bU zulke feesten voor bedienden te zorgen”
„En dat JU Je In zoo’n deftig gezelschap we«S
te bewegen." hielp Jessie.
„Ja. dat is ook een groote factor Als het een
feestmaal betreft, worden gewoonlijk de plaatsen
aan tafel aangewezen en de namen van de ge-
noodigden genoemd, dus dan Is het moellUker,
maar met zoo’n danspartU als nu. als er alleen
staand buffet is. dan is het voor mU geknipt
Maar toch moet Ik Iets verzinnen. Jessie, dat
men geen achterdocht krijgt en mU niet meer
zoo op de hielen rit. MUn papieren zUn wel op
het oog In orde en de Esculaap op onzen auto
wijst aan, dat ze aan een dokter behoort, maar
dit kan men niet aan den achterkant zien, het
geen, om vervolging te voorkomen, toch wel
het voornaamste is. Ik zou op de achteruit even
eens zoon afbeelding moeten plakken."
„Ja, en ze dan transparant maken door er een
lichtje achter te plaatsen, anders heeft het voor
's avonds nog geen doel."
„Weer een pracht-ldee van je Jes."
Samen demonstreerden zU op een avond aan
Tom Darlings, hun medewerker, hun uitvinding.
Nu was voortaan elke vervolging uitgesloten,
want de politie zag natuurlUk aan den Esculaap,
dat zü een dokter voor had. En een dokter zou
zich wel niet schuldig maken aan diefstal.
De afbeelding van den god der geneeskunst
bracht Ted dan ook voortaan in veilige haven.
Maar op een avond zag hU zich weer achter
volgd HU nam de proef door een zUweg te ne
men en door weer een andere richting In te
slaan. Men bleef hem volgen, tot ook hU het
ongeluk had de sluitboomen gesloten te Vinden,
die hem dus den weg afsneden.
waterbronnen aangeboord en een gtoot en dor
woestUngebled maakte plaats voor honderden
hectaren bloeiend graan,
van het bestuur, dat op
grondslag Is gebaseerd,
vruchten afgeworpen. De
schillende staten, aooals uit invoerrechten, pos-
terUen, enz. nemen tegenwoordig van maand
tot maand toe en de staatsbegrootingen ver-
toonen een steeds beter beeld Hadramaut heeft
een eigen parlement, waarin alle staten ver
tegenwoordigd zUn. Mr Ingrams legde er den
nadruk op. dat het bestuur volkomen Arabisch
is en dat daarin in geen enkel opricht Inmen
ging door Engeland wordt betracht. Opvoering
van de klëin-nUverheid is ook een voornaam
punt. Hiervóór heeft men groote verwachtingen
van de weefindustrie, terwijl wat den landbouw
betreft verbouw van tabak en het aanleggen
van groote vruchtenkweekerijen tot de toekomst
plannen behooren. Ook bevordering van den
export wordt natuurlUk beoogd. Om alles te
kunnen verwezenlUken. is natuurlUk veel noo
dlg. Niet alleen veel geld, maar ook aan goede
krachten bestaat in Hadramaut groote behoefte.
En deze laatste hoopt men vooral te vinden
onder de In het buitenland wonende, Vhn Ha
dramaut afkomstige Arabieren. ZU hebben im
mers veelal veel meer kans gehad zich te ont
wikkelen dan de menschen In eigen land. ZU
hebben zakeninricht gekregen en hun natuur-
lUken handelsgeest kunnen vergrooten. Deze
menschen zUn het vooral, die tot een opbloei
van Hadramaut zeer veel kunnen bUdragen.
als rij naar hun geboorteland of hun land van
afstamming terugkeeren. althans daarvoor be
langstelling aan den dag leggen.
Dit laatste was dan elgenlUk ook het secun
daire doel van het bezoek van den heer In
grams aan Java. ZUn voornaamste doel was
zich op de hoogte te stellen van de omstandig
heden, was -onder de Arabische bevolking hier
te lande leeft. HU bezocht daartoe Batavia,
-Cherlbon, Tegal, Pekalongan, Solo en Soera-
bala en wat hU daar heeft kunnen zien, draagt
in alle oprichten zün bewondering weg. On
omwonden gaf hU als zUn indruk te kennen,
dat de Arabische bevolking zich hier te lande
zeer gelukkig Voelt. Van alle züden kreeg hU
daarvan de bevestiging. De heer Ingrams Is
niet alleen In Hadramaut zelf een groote fi
guur. doch ook onder de Arabieren hier te lande
heeft hU een zeer groote reputatie, hetgeen
rich duldelük demonstreerde in de meer dan
hartelüke wijze, waarop hU in de verschillende
steden, welke hU bezocht, werd ontvangen.
schUn en nam er een sigaret uit. „Heeft u mis
schien lucifers voor me, Mr. Fish?”
De Amerikaan gaf hem een doosje lucifers.
Anthony nam er een uit en gaf het doosje met
een ..Merci” aan hem terug.
.Rozen zUn heel mooi.”, ging hU met een
half-verkapten geeuw voort. „Maar ik ben van
middag niet in een plantkunde-stemming."
HU knikte den Amerikaan, met een vergoe-
lükenden glimlach. vriendelUk toe.
Een donderend geraas van den kant van den
voorlngang deed hem opschrikken.
,,’n Geweldige motor heeft onze gastvrouw
in dien auto van haar,” zei Anthony.
daar gaat ze!"
Tusschen de boomen door zagen ze den groe
nen auto de oprUlaan af-racen.
Anthony gaapte weer en wandelde lui naar
het huis terug.
HU ging dezelfde zUdeur, waardoor hu naar
buiten gekomen was. weer binnen. Maar mèt
dat hU binnen was, veranderde hU van de
vleeach-geworden laksheid in de kwlkzllverige
vlugheid in eigen persoon. HU rende de hall
door, schoot een van de deuren aan den ande
ren kant uit en rende dwars over gazons en
door boschjes eu dunne hagen, het park door.
HU wist, dat Bundle bU den uitgang van het
park een grooten omweg moest maken.
HU rende, zooals hU nog nooit in zUn leven
gerend had. Juist toen hu den parkmuur be
reikt had. hoorde hU den auto aankomen. HU
trok zich op. zette rich over den breeden
bovenkant heen en liet rich naar beneden
vallen.
vóór den strijd elkanders krachten meten.
,Jk ook,” zei Anthony.
„O ja?" zei de Amerikaan.
„Ik ben er gewoonweg dol op," zei Anthony
luchtig.
Een geamuseerde glimlach streek de strakke
lUnen op het gezicht van den Amerikaan glad.
Anthony begon nu ook te lachen en de span
ning was gebroken.
,RÜk dit prachtstuk bUvoorbeeld eens,” zei
Mr. Fish, terwUl hU zich bukte en een zware,
vol-bloelde roos voorzichtig opbeurde. „Een
Madame Abel Chatenay, als ik het wel heb!
Ja, X is zoo. En die witte roos daar heette
vóór den oorlog Frau Carl Drusky. Is nu her
doopt. 'n Tikje sentimenteel, maar wel vader
landlievend. En die La Frances daar! Dat
soort bluft mooi. Houdt u ook van roode rozen,
Mr. Cade?' Zoo’n donkere
bUvoorbeeld
De temerige roeen-lofzang werd onderbro
ken door de frlssche stem van Bundle, die het
tweetal uit een raam op de eerste verdieping
aanriep.
zin om mee naar de stad te gaan, Mr. Fish?
Ik ga zoo dadelUk weg.”
„Neen, dank u. Lady Eileen, t Is hier zoo
rustig en mod.,.. Zou zonde zUn.”
„En blüft u bU uw besluit, Mr Cade?”
Anthony schudde lachend het hoofd. Bundle
verdween
„Meer zin om een midj
doen." zei Anthony, „’n Paar
me opkikkeren.”
HU haalde zün
et komt ons voor, dat de ontwikke
ling van de aspolitlek aldus op een
dood punt gekomen is, ideologisch
zoowel als realistisch gezien.
Tegelijk stelt de houding, die Japan te
genover het Dultsch-Russische accoord in
neemt, Italië voor enorme consequenties
voor zijn veiligheid ter zee Heeft Duitsch
land in een eventueel conflict tusschen de
as en de Westersche mogendhedep in het
Oosten slechts met Polen te rekenen, ter
wijl het in het Westen slechts een korte
verwondbare, maar door den Westwall be
schermde grens heeft, Italië ligt in de Mid-
dellandsche Zee blootgesteld aan de ver-
eenigde vloten van Frankrijk en Engeland
welk laatste land zijn Oostersche zorgen
mogelijk spoedig verlicht zal zien door de
zwenking van Japan.
Italië staat dus voor de
beslissing, het eigen einde van de as
in X vuur te steken, terwijl het
betrekkelijk onaangetast blijft,
terwijl de Duitsche eischen In het Oosten
voor Itallaansche begrippen onmogelijk
zoo vitaal kunnen heeten als Berlijn het
laat voorkomen.
Ook al zou Italië genoegzaam vertrouwen
hebben in een gemeenschappelijke overwin
ning om daarvan rijk loon voor al zün offers
te verwachten, dan heeft het niet alleen
te rekenen met de waarschünlljkheid van
een nog zwaardere vestiging der Duitsche
macht in Midden- en Oost-Europa, maar
valt het gewicht ook op die Itallaansche
vredelievendheid, waarop de stem van het
Vaticaan, naar het schijnt, niet nagelaten
heeft Indruk te maken.
Vele dingen kunnen er dan ook voor plei
ten, dat Italië nu tracht opnieuw een mid
denpositie in te nemen en, in plaats van
de as te laten draf len, een eigen standpunt
tegenover de Duitsche Oostpolltiek tot gel
ding te brengen.
Ted Barden zat. na een vermoetenden tocht,
weer rustig in zün villa. Was dat rennen ge
weest! Straat in. straat uit, maar elndelük had
hü dan toch zün vervolger, waarschünlük een
politle-agent. of een detective kunnen ontsnap
pen. Het was voor hem. Ted. een'geluk ge
weest. dat juist, toen hü den overweg gepasseerd
was. de afslultboomen gesloten wjerden. Dit was
zün redding. En wat het nummer van zün auto
betrof, dat hem zou hebben kunnen verraden.
de plaat was genoeg ingevft, om dit te voorko
men. want het stof van de wegen had ze vol
doende vertroebeld. HU had altüd gezworen, dat
ze hem nooit zouden vangen, maar nu had hü
er op een gegeven oogenblik zelf aan getwüfeld
„Was het eer^ prachtig feest?" vrokg Jessle„
zün vrouw, toen zü een paar sieraden, die hu
een dame had weten te ontfutselen, bewonderd
had.
..Schitterend
En Je hebt natuurlUk weer den verliefde ge
speeld?”
„Dit gaat mü immers goed af?”
Jessie lachte. „Het schUnt van wel. Was ze
knap?"
.NatuurlUk.” mompelde hü opeens. „De
rozentuin! Dom. dat ik niet eerder op 't idee
1 ben. 1
