DE EERSTE SCHOOLDAGEN
de Europasteeg
Ruzie
in
„KUNT U MIJ ZEGGEN....?
W1- !~'i
4^*
EN NOG WAT
LEKO STOFZUIGERS
g
pannen
DE ROK IN HET
NIEUWE SEIZOEN
KINDEREN EN OORLOG
I often en
I
R
UIT
:1s
SCHELPEN MET KAAS-PUREE
BRABANTSCHE BRIEVEN
A Is ürouwke Polak op apegapen ligt....
Als we de nering naar den nood
moeten zetten
JONGE VROUWEN AL$ INFORMATRICE
IN DIENST VAN DE SPOORWEGEN
Drï E. HOEKSTRA’S
BLOEDZUIVERENDE PILLEN
Deze pillen zuiveren het bloed en oevorderen
de natuurlijke verrichtingen des lichaams
56 ct., 90 ct. of 1.56 per doos met gebruiks
aanwijzing. verkrijgbaar in Apotheken en
Drogisterijen, o.*, te Amsterdam bjj Apoth
Sanders, Rokin 8; Drog. De Boer. Over
toom 91. Te Hilversum bij Drog De Vries
Kerkstraat 98. Te Haarlem Fa. v d Pigge
Glerstr. 3. Te Heemstede O. Brühl, Binnen
weg 143. Te Utrecht Fa. T. P. V. d. Bergh.
Steenweg 65. Te Arnhem H. Llnnewiel. Jans-
straat 17. Te Enschede O. Holst. Oldenzaai-
schestraat 7.
MET DIT MERK - MINDER WERK
Aardappelschoteltjes met
rauwe andijvie
H M
w
5
T
rs
d.
ging.
A Bgl.
seer
even mee
lapje.” dat het
CLARA
een
van
E. M. S
voop haar goed fatsoen teu-
was
ren meedoen, want X zat haar ook tot hier!
■st en
ngen.
Aan het Informatie-bureau van het Amterdamsche Centraalstation werkt dit drietal
„sprekende spoorboekjes"
IGBMIS
PATQCst*
I tot
fede,
tuur
van
olland
'athon
ctober
tijds-
Inden.
er zijn
tember
*n, es
ten
kost-
eede,
se
lders
dat
derf
te
dat
oodig
wordt
nog
m ge
woon
tiglng
Justus
adna-
ijzer.
aad.
aal.
engt
igen
toon
be-
»n-
de
rer-
of
s
■mmI
ze in
goed uitlek-
de melk aan de koök. verwarm
Vermeng
roer er
gooien! Om van m'nen kop, die op vallende
scherven nie gebouwd is, nog maar nle te spre
ken!
Neeë, veur m'n lol kwam ik nie eiken dag in
die putluchtsteeg, maar ik kruiste er deur, mee
'n bietje humor en 'n dichtgeknepen neus, om
er m’n kostje op te halen. Allee vat dat nie
al te dramatiek op. amlco! Ook de veugeltjes,
Gods schoone schepseltjes, waarveur zoo goed
gezurgd is, motten dikkels hullie kostje pikken
uit.... nou ja, uit de versche paardenvijgen!
Daarenteugenmennigt veugeltje, dat docht 'n
rein, smakelijk hapke zóómaar veur X pikken te
hebben, geraakte in de moordende klem, deur
'nen vlegel of schobbenjak, wien ’t beulen en
verwonden in X bloed zat, verborgen, zorgvuldig
verstoken, onder dat smakelijk-uitziende hapke
voer.
Neeë vat 't nie te dramatiek op, dat ook
wjj, menschen, ons voer wel motten pikken uit
den afval. Da s goed teugen den hoogmoed. WU
dénken ’t wel, maar we zijn nle veul belangrijker
dan de musschen
En als u al deze rokjes bekeken heeft
en u kunt uw keuze nop niet maken,
dan moopt u besluiten tot den nauwen
rok. mits deze een platte plooi van
voren of van achteren heeft. En ook
dan bent u up to date
mee de dikke bldbte
zwaren boezem, X
armen gekruist op den
spul in de gaten hield.
Een tweede ..warm flapje," dat het brood
gedeeltelijk kan vervangen, zelfs de plaats in
neemt van de boterham-met-kaas. is een pu-
reeschoteltje. waarin dit Hollandsche zuivel
product verwerkt is. Aan de voedzaamheid van
dit eenvoudige warme gerechtje behoeven we
dus niet te twijfelen, evenmin aan het vita-
minengehalte, want overbekend is het. dat de w
aardappel rjjk is aan vitaminen c,
Is er toevallig een klein stukje vleesch over
gebleven. dan kunnen we dit er wel fijngesne
den door heen doen, maar in de eerste plaats
Vnaken we het hapje voedzaam en smakelijk
door er kaas in te verwerken. Hiervoor is be
legen. niet te oude, geraspte Leldsche kaas
zeer geschikt. Willen we het gerecht aardig op
doen. dan gebruiken we hiervoor een vuurvas’
schoteltje of schelpen, en zetten deze even *-
den oven.
1 pond gekookte aardappelen.
een klein kopje melk.
twee afgestreken eetlepels boter.
een ons geraspte Leldsche kaas.
Breng de Aielk aan de kook, laat de aard
appelen hierin even warm worden en stamp ze
fijn. Vermeng ze met de boter en de geraspte
kaas. Voeg zoo noodlg nog wat melk toe en
maak de purée op smaak af met zout en noot
muskaat. Presenteer de puree warm en geef
er desgewenscht wat groente, bijvoorbeeld een
rest van den vorigen dag, by.
Wie in het bezit is van een oven, kan de
puree in een vuruvasten schotel of in Schel
pen doen. en. met enkele klontjes boter be
legd. een kwartier in den warmen oven zetten.
Maar een vereischte is dit niet.
ramen, maar X spul liep heelegaar verkeerd
Toch kwam ze nie uit haren hoek. De Berin.
Van de oudste en meest bekende
x fabriek in Nederland.
Prima fabrikaat voor elke beurs
VRAAGT UWEN WINKELIER
De rokkenvariatle, waar wjj ons dit seizoen
aan te buiten mogen gaan, is werkelijk overwel
digend. Ieder model schijnt getolereerd te zijn
en rtlle hebben maar één overeenkomst, namelijk
hun lengte of liever hun kortte. Onze rokken
zjjn uitgesproken kort, wat echter nog voor nie
mand een reden behoeft te zijn om een niet bij
zijn figuur passenden, te korten rok te dragen.
Alle overdrijving schaadt en alleen op de zeer
slanke kan de rok op de knie een flatteus sil
houet geven. Wie maar even over dat ..zeer" heen
is. doet heusch wijzer haar rokzo?m ?oed en wél
over de knie heen te hangen. Een heel belang
rijke overweging zijn ook de beenen. Dat lang
niet ieder over een presentabel paar onderdanen
beschikt is een maar al te zeer bekend feit. Men
Als hongerige honden, voor wie een bak eten
wordt klaargemaakt, staren ze reikhalzend
over de balie, in afwachting van het antwoord
op hun vraag: jonge, oude, moede of opgewek
te menschengezichten en gespannen volgen ze
de Vlugge vingers van het juffertje, die vaar
dig glijden over de zwart-witte tabellen, waar
bij ze kort en zakelijk opgeeft: twaalf uur tien
uit A.. twee uur in B.. twee uur twintig over-
ttappen naar C.
Ontspanning teekent het gezicht van den
vrager, nu de moeilijkheid is opgelost, een ge
meend „dank u" wordt geadresseerd aan de
informatrice en de glazen klapdeuren openen
zich voor verdwijnende voeten, om meteen
nieuwe vragers binnen te laten, meer niet-
wetenden, die soms druppelsgewijs, soms In
drammen. het Informatie-bureau betreden,
waar dagelijks van acht uur des morgens tot
*s avonds tien een levendige bedrijvigheid
heerscht.
Er was in zekeren zin hog geen vuiltje
aan de lucht, toen op zestien Juli van dit Jaar
in het Amsterdamsche Centraal Station een
kloek Informatie-bureau geopend werd en een
zevental jeugdige, kwieke „Goudriaan-girls”
zooals een bekend dagblad ze doopte haar
post achter de onberispelijk glimmende balie
bezette, ten behoeve van het reizend publiek.
Dat nu eenmaal altijd iets niet weet of niet
begrijpt, of niet vinden, of niet onthouden, of
niet combineeren kan. Trek u dit niet aan, gij
die dit leest, er leven, verscholen tusschen de
moderne menschheid, nog heele volksstammen,
die een soort onhandigheidsangst hebben voor
gasgeysers, belastingbiljetten, liften en spoor
boekjes. Zoo het niet reeds vanaf den eer
sten dag gebleken was. dat deze meisjes, die
het klappen van de zweep kendën. „de juiste
vrouwen op de juiste plaats" waren, trad dit
wel duidelijk aan den dag. toen de mobilisa
tie den regelmatigen treinenloop volkomen deed
ontsporen. En aan deze, zeer spoedig na in
gebruikneming van dit bureau, ontstane stag
natie is het te danken, dat er ijlings nog eeni-
In het tijdschrift ..Het Kind" zijn verschil
lende antwoorden gepubliceerd, die schoolkin
deren tusschen 8 en 12 jaar gegeven hebben op
de vraag„Wat denk Je over oorlog?”
Van een merkwaardige wijsheid getuigen
meerdere antwoorden. Bij voorbeeld van het
twaalfjarig Ineis je. dat zegt'
„Oorlog vind ik onnodig. Ik vind laten de ko-
ningen tegen elkaar vechten en niet de mensen
onderling. Wat een verdriet brengt het niet
mee voor alle vrouwen en kinderen die achter
blijven de mannen kunnen niet verdienen en zo
lijden vrouw en kinderen soms honger”. Vol
jeugdige vitaliteit is het volgende: „zé moesten
eerst aan hun eigen leven denken hoe fijn het
is om te leven".
Het meest kernachtige antwoord was wel:
„Oorlog is de duivel van elk land in elk volk."
In ons land is het algemeen gewoonte om
per dag twee broodmakltjjden en slechts één
warmen maaltijd te gebruiken. Als wjj beden
ken. dat ons land wél veel aardappelen en
groenten verbouwt, maar daarentegen zeer
weinig graan dan is het des te verwonder
lijken dat WU altijd aan de twee broodmaal
tijden blijven vasthouden. In omstandigheden
waarin wij meer en meer aangewezen zijn op
producten van eigen bodem, zullen we mis
schien noodgedwongen van onze oude gewoon
te moeten afstappen hetgeen niet in het na
deel. maar juist in het voordeel van onze voe
ding kan zijn.
Als overgang naar „twee warme maaltijden
per dag" beginnen we een deel van het brood
bij het twaalfuurtje te vervangen door ’n war
men hap. We zorgen, dat hiervoor steeds den
dag tevoren een ruime portie aardappelen is
gekookt, en dan bereideA we bijvoorbeeld on
derstaand aardappelschoteltje met rauwe an
dijvie.
De Theemuts grimlachte. Ik moest er eigens
ook mee lachen trouwens. En de Hit? Die had
ginnen tijd om te lachen! Riep alleen: „Vrouw
Moes, hou die Rosse in de gaten, dat ze nie
raak slaat!” En onderwijl sloeg X Hitje zooveul
te sjecuurder raak! Heel t stulpke van madame
Polak stond te schudden! X Schudde zóó on-
rust barend. dat de Berin 'ns kijken kwam Die
Acht: wat heb ik dalijk aan de stukken ^Met
een scheen ze 'r eigen de eerebeesjes te herin-
deren van afgeloopen zomer, knipoogde toen 'ns
naar X woelende Hitje en begost 1 huiske
van vrouw Polak mee te sloepen. „Anders krijg
ik de brokken maar in tn'nen tuin," bromde de
Berin teugen de buren: „Want veur de rest.”
zee ze, „heb ik niks teugen die vetkees Polak.”
De Hit grinnikte.
Maar ge behoeft nie te vragen, amico.
Marjan stond ook in haar tuintje. Wilde ge- de Perrepluu uitstond....! t Spul was nou
Neeë. ik weet alleen waar en wanneer de keet
begonnen is. Op.... 'nen Zondagmiddag! Enkele
weken gelejen, toen ’t zoo warm was, witte?
Da's daar altU in die vunze steegzoogaauw als
X werm zomerweer is, dan krijgen ze X daar op
'r heupen, X Is er op z'n rustigst, als ze binnen
motten blijven van de kou en ze mee de lamp
op. in huilie duffe huizekes toeven, bjj de smo
rende kachel, X Ermluizige stel daar is de zon
ontwend, voelt z’n eigen X lekkerst, sjuust als
mollen, in huilie donkere holen. Waar ze stil-
lekes zitten te mokken, nou en dan 'ns over X
gordijntje loerend als ze dochten iets gehoord
te hebben aan den overkant, als b.v. den een
of anderen buur te morrelen stond aan den
bevroren vuilnisbak, die in den „voortuin” deur
de steeg te stinken staat.
Maar op den Maandagmorgen dan. volgend
op dieën „Dag des Heerendeur de lekkere die
ren benut om malkaar mee dreiging van volle
dige vernietiging den Allerlesten druppel bloed
af te tappen, op dieën Maandagmergen dan stond
't Hitje midden in de brandnetels Ct ennigst
gewas dat er tiert!) van vrouw Polak haar veur-
hoveke.
Den schrik sloeg in m'n beenen. Ojessesva-
marante, docht ik. wat hangt er nou aan m'n
fiets.
Wat gong dat Hitje te keer! Gin ruit
meer heel bij vrouw Polak. En eiken keer als
ze naar buiten kwam, d'ren erf op. mee alder-
hande inventaris om mee te smijten, dan rausch-
te X Hitje mee heuren bessem, dat X vettig
Polakske weer naar binnen schoot.
„Ziede X.Dré?!" wierd er geroepen. „Zlede
gij nou Wie hier de ruziestookster is....?!"
Dat was de Perrepluu, die daar riep.«die. vei
lig in haren hoek, ten ende de steeg, mee 'n
bleeke tronie reclame stond te maken veur haar
eigenonschuld. Onderwijl hitste zij vrouwke
Polak op. Riep: ,fcik kom oe helpen, houvèustü
Slaat er op. Gooi’ze dood mee oew strijkijzer!
Ze mot er AAn! Weg, kapot die feeks!! Ziede
X nou. Dré!?”
Ja. ik was gek Ik zag „niksamico! ’k
Wierd per minuut klppiger. En toen de Perre
pluu, over alle voortuintjes henen, begost te
gooien mee pampieren, toen keek ik maar
den anderen kant op. sjuust of ik nie wist waar
dieën pampieren sneeuw vandaan dwerlde
Want werd er op. de roode balie een ware
stormaanval ondernomen toen het spoorboekje
waardeloos was geworden, de ware springvloed
van klanten brak los toen de eerste mobilisa
tie bezoek-Zondag werd voorbereid.
.Juffrouw, ken u mu zeggen, hoe ik in Puijf-
Ijjk kan komen Zondag. Daar legt mijn man.”
.Juffrouw, als ik met de kleine Zondag naar
Bokkeduine ga om vader te bezoeken, hoe laat
ken ik dan weg en hoeveel luiers zou ik mee
nemen?”
„Toe juf, wees u zoo vriendelijk en zegt u
me es ’n trein om me soon in 't Oventje Zon-
dag te gaan bezoeken en ken ik kosteloos dé
papegaai meenemen. Hij is zoo dol op X beest.” I vakbekwaamheid
Handen te kort, oogen te kort, monden te I C -Lij
kort kwamen de informatrices achter de balie eigenschappen, die een sollicitante informatri-
Alsof ze echter aan den loopenden band ston
den, werken de .sprekende spoorboekjes" za
kelijk. maar vriendelijk en voorkomend de vra
gen weg en ze laten zich niet van de wLjs"bren-
gen, ook al ratelen de telefoons en al is de
toegangsdeur een waaier, die niet stilstaat.
Vóórdat ze haar dienst hier aanvangen, moe
ten de meisjes, die het baantje van informa
trice ambieeren, niet alleen een einddiploma
H. B. S. overleggen, maar ze moeten een kor
ten diensttijd doormaken aan het plaatskaar-
tenloket en zich onder meer bekwamen in het
omgaan 'met het spoorboekje, dat. wat de bui-
tenlandsche spoorboeken betreft, een ware
-1 vereischt. Een goed geheu
gen, snel begrip en zekerheid van optreden zijn
Ulvenhout, 21 September 1939
Amico,
9 Me dunkt ge wit oew eigen nog te herinderen
mijnen brief van deuzen zomer, van 6 Juli
om sjuust te zijn, waarin ik oe schreef over
die steeg, waar ik eiken dag kom mee den
groentenwagel. 'k Heb oe toen, om zoo te zeg
gen, veurgesteld X vrouwvolk, waarmee ik daar
geregeld te schaften heb. Ge kent ze nog wel,
want zulke vrullie vergit 'nen mensch nie
gaauw! Witte nog? Die lange, schrale kadee
oa die daar in den hoek woont en die den
bijnaam draagt van „de Perrepluu", omdat ze,
Wj alle weer, altij uitrukt mee de spuit? Dan
die andere.... eh.... dame, die ze daar „de
Berin” noemen, de buurvrouw van X Hitje!
Vroeger water en vuur die twee; maar van den
zomer kocht X Hitje'bij mij eiken dag eerebeesjes
(aardbeien, als ge dat beter verstaat) en die
Cal zij, dat had ik toen al in de smiezen, hei
melijk cadeau over 't gelind (de schutting) ach
ter x huiske, aan de Berin! Dan is er de
..Rosse Marjan", ge wit wel, dat knappe, aan
halerige dierke, die de jong van „de Berin” ge
zegeld koekskes en babbelèéi&Jpestopte. En nle
te vergeten is daar nog vrouw Moes, de „Thee
muts" genoemd, omdat zij altij, als ze van huis
gaat, zoo n vreemdsoortige muts draagt, mee 'n
kwastje opzij. Ze is de boezemvriendin van X
Hitje, die twee wonen pal over malkaaren
gaan ze bjj malkaar op visite, dan wordt heel
*t huizeke versierd, zoodat X de Rosse en de
Perrepluu groen en geel veur d'oogen wordt!
Want ge wit nog wel: de dames daar „akker-
deeren” als kat en hond! Wijers hebt ge
daar dat donkere, vettige kadeeke, vrouwke Po
lak, dat altij staat te krabben tot ik eigens jeuk
krijg. Heur stulp grensde aan X huizeke van de
Hit. Goed beschouwd vonden de Perrepluu, de
Rosse Marjan, X Hitje en de Theemuts vrouwke
Polak wijd bene jen huilien stand! Maar om
malkaar te negeren hoe zijn die buurtjes-
wjjven dejen de Perreplu en de Rosse erg
amicaal mee X vettige Polakske. X Hitje
kost dat nle ultstAAn en plaagde X vet-
zakske zooveul als ze kost. Zette altij heuren
moolen zurgstoel mee éénen poot in vrouw Po
lak haar voorhofke, gong dan breeduit zitten
en mee buurvrouw Moes zitten schimpen op X
stinkende straatje, waar zooveul vetkeezen
woonden en dat eigenlijk deur X Hitje en de
Theemuts 'ns gekeerd moest worden.
Vrouw Polak vrat dan 'r bloed op! Rende
naar de Perrepluu en de Rosse en brocht daar
de kletsprotjes over. Die twee kwamen dan rap
aan de deur staan schelden en dan liep de ruzie
zóó hoog, dat de andere geburen, die geren bul
ten dat gestook bleven, de deuren en ramen
maar stijf toe hieldën; soms mee bleeke ge
zichten aan mijnen wagel kwamen om in te
slaan. Ja soms mij doorstuurden, omdat ze
nie goed buiten dorsten te komenMijnen
handel had er kompleet onder te UJen. Want
ik ik eigens, ik bleef ook liever „neutraal”
in dieën konkelefoes! En daarom ging ik altij
zoo rap meugelijk X steegske uit, want X is mee
zulk poortjesvolk zóó gelegen: op 'nen oogen-
blik gaan ze mee alderhande vuiligheid, tot
vieze poos toe, naar malkaars koppen staan
smijten en.... mijnen wagel frissche groentes
ia veul te goed om onder den drek te laten
kan werkeiyk niet critisch genoeg zijn, waar het
zichzelf betreft en een paar te zware of te dunne
beenen. al te zeer ten toon gespreid, bederven
elk toilet. En dit is bij deze moderlchting een
overweging van heel veel belang.
Wanneer wU het hier afgebeelde rijtje mo
dellen bekijken, dan zien wjj daarop vrijwel alle
getolereerde rokvormen.
Nummer één geeft ons
Zeer flatteiK voor een
Maar om dan verom te komen op die put
luchtsteeg: Sjuust als ik van den zomer al ver
wachtte, is daar de ruzie openlijk uitgebarsten.
Den konkelefoes en heimelijk getreiter is opge-
loopen tot openlijke vijandigheid. En 'k heb er
veul last mee! En weinig voordeel, om nie te
zeggen: schaal.
Wie de schuld hee....?
Man, ik zou nie geren rechten over die wij
ven. Wie begonnen is....? Tc Heb er mee m'n
neus bovenop gehangen, maar 'nen biet, ah ik
X oe sjuust kan zeggenDe „vrindschappen", i Maar ze keek angstig naar „de Theemuts", die
den onderllngen konkelfoes was zóó Ingewik-1-
keld, da 'k er mee m'n petje niemeer bjj kost.
De Theemuts....? Die lamlendige Marjan, die
ieverans neffen sloeg....? Ze vertrouwde en
mee recht heel die vertooning nie!
Ondertusschen legt vrouwke Polak X looike.
Ze is haren erf al at; bij de buren ingetrokken.
En haar huizekeocherm, X kan den naam
van „huis” nle meer hebben. Toch vertrouwt X
ongelukkige wjjveke nog op haar vriendin de
Perrepluu, die voor haar „vecht” mee de pam-
piermand. Toch vertrouwt X stomme dierke nog
op haar vriendin Marjan, die.... mee achijn-
beweglngs te vechten staat.
En X goeie schepsel beseft nog steeds maar
nie, dat zij te groote, te deftige vriendinnen er
op nahoudt: mee zulken zijde altij gekuld. Die
laten de kleinen de kastanjes uit X vuur halen!
Da's zoo onder de menschen. da’s zoo onder ge-
gemeenten, da's zoo onder de staten! In den
schaduw van 'nen grooten eik kan gin btommeke
gedijen! Den eik vreet alle voeling uit den eerde,
alle licht uit den hemel op.
En wat zal X end zijn, amico? Daar in die
Europasteeg?
Ik geloof X te weten, x Ligt in de natuur van
de dingen. Als vrouwke Polak op apegapen ligt,
dan....
Dan trekken de, grooten naar binnen. Die
vechten nie mee malkaar, want.... waar is X
end?'
Maar één ding: 't Hitje zal dan veul praat
--hebben! En de Perrepluu....? Waarom zal Bij
de Hit, maar.... ze sloeg tusschen de spijlen, nie doen wat de Berin en X Hit je dejen? Vrind
schap sluiten! In die steeg kijken ze zoo naauw
nle naar gezworen eeden. Doet steegvolk nooit.
Dat bralt veul meer dan X kan verantwoorden.
Neeë die ruzie loopt gaauwer af naar mijn
gedacht, dan ik den allereersten oogenbhz op
dieën Maandagmergen docht. Als ik de Rosse
had zien schjjnvechten en de Theemuts oogskes-
knlppen. dan was ik veul gerust op den afloop.
Tweederde van wat den mensch altij verwacht
gebeurt ommers toch nie!
Binnenkort hoop ik weer mee 'n geruster har»
m’n groenten te kunnen versjachelen aan de
klantjes in die vergimde scheur. Zelfs aan
vrouwke Polak, dat X wel mee Xi kleiner huiête
mnne*^" SteUen en Iondcr voorname vrien-
En nou schei 'k er af.
Ge zou anders nog denken da k in den koffle-
drab gekeken heb.
Veid groeten van Trui, Dré III. den Beker
-van oewen
L A v.
DR*
het princessemodel.
slank middeltje. Het
splltje van vgren is ook een nieuw snufje en ik
meen zelfs gehoord te hebben, dat er een poging
wordt gedaan om ons onder een dergelijk rokje
een pofbroekje te laten dragen. Dus net als onze
kleine dochtertjes.
Nummer twee Is de gewone klokrok. Steeds
een dankbaar object mits goed strak over de
heupen sluitend.
Nummer drie is een variatie van de Schotsche
kilt. Het gladde voorpand maakt het geheel vlot
en sportief.
Nummer vier is een geheel geplisseerd rokje.
Een sierlijke dracht, wederom voor iemand die
heel slank is. Men passe echter op met zitten.
Een gekreukeld plissée is heel leelijk.
Nummer vijf geeft het zoogenaamde zonne-
straalplissée. vooral geëigend voor wollen mate
rialen en goed houdbaar, omdat de plooien
meestal even vastgestikt zijn in de lengte.
Dan krijgen we nog nummer zes. den gewonen
plooirok met platte plooien, dien we een typisch
schootje geven door de plooien goed zichtbaar een
eindje in te stikken en nummer zeven, die een
geheel nieuw verschijnsel demonstreert, namelijk
den rok met een schoot. Dat Hebben wij in lan
gen tijd niet meegemaakt.
Zooals u ziet, keuze In overvloed En als men
dan bedenkt, dat de nauwe rok met een plooi
van voren ook nog toegestaan is. dan begin ik
mij langzamerhand af te vragen of er wel één
rokmodel bestaat, dat dezen winter niet ten
tooneele zullen zien verschijnen.
om dien stroom van moeders, echtgenooten,
verloofden wegwijs te maken, hoe ze per ijzeren
spoor haar dlerbare-in-uniform. die op een
verloren hoekje van de aardrijkskundige
kaart was gelegerd, konden bereiken. Er ge
beurde nog veel meer op dat Informatiebureau;
wanneer het soms bleek, dat verschillenden,
die kwamen vragen, eenzelfde bestemming had
den, omdat man A en verloöftie B en zoon C
alle drie in Maarheeze bleken te liggen, dan
was het onmiddellijk gevolg een afspraak om
samen te reizen en werden, met het eendrach
tig doel voor oogen. ware vriendschappen
gesloten, waarbij partijen het er roerend over
eens waren, dat „overstappen” in elk geval uit
den booze was.
„Dat schijnt een soort complex te zijn van
de het-jelzen-niet-gewende vrouw," vertelden
de informatrices ons, „dat er een unanieme
afkeer bestaat voor overstappen." Liever een
trein.» die uren later vertrekt, dan éénmaal te
moeten overstappen, ook al is er ruim tijd om
de aansluiting te halen. En toch is het blijk
baar de angst, de aansluiting te missen, die
deze wonderlijke psychologische instelling heeft
doen ontstaan.
Nu is déze drukte geluwd, maar nog heeft
het personeel de handen vol om zoowel direct
als per telefoon alle vragers en vraagsters te
vreden te stellen. Gedurende het halve uur, dat
wij zelf als informatrice maar dan natuur
lijk voor spek en boonen mochten meedoen,
realiseerden we, hoe geroutineerd deze meis
jes langzamerhand moeten zijn om niet dood
moe te worden van de onafgebroken rij bonte
vragen, die in slechte of goede volzinnen op
haar afkomen. We nemen een doodgewonen
dag. een gewoon uur: Juffrouw, kunt u mij ook
zeggen, de trein voor Utrecht, gaat die weer
gewoon? Juffrouw, hoe laat kan ik morgen
avond naar Groningen? Kunt u my zeggen,
hoe ik in Bagdad kan komen? Kan ik binnen
een uur naar Helloo? Mijn meisje zou om 9
uur 16 uit Venlo aankomen, ze is er niet. Hoe
laat kan ze nu komen? Gaat X treintje weer
ge hulp-informatrices bij werden gerequireerd. van Velsen naar Beverwijk, of moet ik loopen?”
een halve kg. gekookte aardappelen
ongeveer een kwart liter melk,
anderhalf ons belegen geraspte kaas,
een lepel boter.
een half pond andijvie.
Maak We andijvie schoon, snijd
fijne reepjes, wasch ze en laat ze
ken. Br»ng
hierin de fijngemaakte aardappelen,
de puree met de boter en de kaas:
vervolgens de andijvie door heen en laat deze
warm worden. Voeg zoo noodig noc
wat zout toe.
Spinazie en Brusselsch lof. op dezelfde wijze
bewerkt, geven een even smakelijk resultaat.
deze geenszins onbelangrijke factoren zijn. En
om haar „prettig werkzooals de Informatri
ces eenparig haar arbeid betitelden, voor de
heele honderd procent te savoureeren, moet het
gevoel voor humor niet ontbreken! Want wat
Genestet zei van de poëzie, kan men.even-
goed zeggen van den humor, zeer zeker in een
werkkring, waarbij men met „levend materi
aal” te maken heeft.
Reeds heeft de Residentie het voorbeeld van
Amsterdam gevolgd en weldra zal ook de rei
ziger. die Utrecht aandoet, bij kwieke, jeugdige
informatrices de noodige inlichtingen betref
fende het verkeer per trein en wat daarmee
samenhangt, kunnen inwinnen.
„Zoudt u niet graag ook uniform willen
hebben, zooals de stewardessen van de K. L.
M was onze laatste vraag. „Zooiets onberis
pelijks van donkerblauw?”
De weifel, die het antwoord vooraf
was niet zeer groot. „Nee eigenlijk niet, want
de een staat dit beter en de ander dat en je
hebt toch het liefst aan. wat je het beste
staat.”
Vrouwelijke logica, waar niets tegen in te
brengen is Een moeilijke beslissing voor de
Nederlandsche Spoorwegen, of zij van dit Jeug
dig vrouwelijk personeel In den nieuwen tak
van dienst al of niet „meisjes in uniform" zul
len maken. -
Als de kleine kleuter voor het eerst naar
school gaat, moet moeder maar al te dikwijls
constateeren, dat de kleine meid meisjes
hebben dit veel sterker dan jongens veel
angstiger is dan voorheen. Ze slaapt veel on
rustiger, schrikt veel vlugger en meer derge
lijke verschijnselen zijn dikwijls oorzaak, dat
moeder zich ongerust gaat maken. Dat deze
periode maar van korten duur zal zijn en juist
in dezen tijd optreedt is wel te begrijpen. Tot
nu toe beperkte het kind z'n aandacht bij het
huiselijk leven; daar zullen zeker ook factoren
zijn, die het kind af en toe onrustig maken,
maar deze zullen zich niet zoo angstig voor
doen als die op school, omdat ze zich in een
omgeving bevinden, die het kind volkomen
bekend is. En de vertrouwde sfeer, waar het
kind in leeft, doet de dingen anders voor
komen. Vader, moeder, broers of zusters vor
men een stillen steun, dien het kind zeer sterk
aanvoelt.
Nu gaat de kleine meid naar school.
Met haar kleine beentjes stapt ze pardoes
midden in een wereld vol nieuwe en vreemde
dingen. Vader en moeder hebben altijd wel
gezegd, dat het óp school zoo fijn is. dat je
daar knap wordt en dat de juffrouw zoo aardig
is, maar als de groote dag aangebroken is
valt het toch heusch nog niet mee om al die
nieuwe dingen alleen te verwerken, want de
„stille steun” was natuurlijk op een gegeven
„geschikt” moment verdwenen.
Vooral kleintjes met een angstige natuur zul
len het dan hard te verantwoorden hebben.
Kinderen uit groote gezinnen schikken zich
meestal vlug in dien nieuwen toestand tenzij
het de Jongste spruit is, maar degenen die
altijd door mammie geholpen zjjn en nooit of
heel weinig zelfstandig iets te verwerken heb
ben gehad, voelen zich in die dagen zeer on
behaaglijk. In een klas van vjjf^en dertig
kinderen kun je niet verlangen, dat de Juffrouw
nu eens speciaal zich met Annetje bezig zal
houden en word Je ook niet een „beetje erg”^
voorgetrokken, zooals dat thuis „wel eens"
gebeurde.
'-In de eerste dagen is er sprake
zekeren „gebruiksangst”.
Als de kleintjes zich na lang oefenen met pot
lood gaan bekwamen in het met-lnkt-schrjjven.
dan heerscht er een ware spanning in de klas.
Ruggen kaarsrecht tegen de bank, oogen wijd
open gesperd en handen stijf op elkaar: zoo
wordt er nota genomen van den uitleg.
Dan komen het indrukwekkende schrift en
de gouden pen het feest verhoogen, wat hier
een zeer gewichtig en ernstig getint feest is.
BREI MET NEVEDA-WOL V
Aan de N.V. Ned. Wolspinnerij 9
Heerengracht «83. A'dam (C.)
M.H.. U gelieve mtl op te ge-
ven, waar ik Neveda Wel en I
Gratie Neveda Brelpatreaea In l
mijn woonpl. kan verkrijgen k
Naam:
Adres: Woonplaats:
vragen, amico, wat
- - -av-l ZOO
lekker aan den gank, ze zou er nou zoon riant, --
Bezicht op kunnen hebben van uit haar,| en Mtjj gin horke minder
Want.... wie aan X Hitje raakt, raakt aan
vrouw Moes! En onderwijl als X Hitje vrouw
Polak steeds achteruit dreef, gilde de Hit naar
de Rosse: „Blijf er tusschen git, gjj! Heb mee
jou niks aan de petLuister nie naar die lange
salamander daar in den hoek, die is de schuld
van alles!"
Ik keek 'ns verwonderd naar de Theemuts.
En die.... die knikte teugen me. Wat betee-
kende: „M'n vriendin hee gelijk!”
Snapte gij nou, amico. dat ik. die er mee m'n
eigen snotkoker boven op gehangen heb, op gin
stukken na weet wie de schuld is van al die
ruzie? Sterker nog: ik wil X niemeer weten!
Want ik zou me altij vergissen
„Marjan." gilde de Perrepluu: .Pak vast! Nou
is er de kans om van dat serpent van 'n Hit af
te komen! Ze zit ons al lang genogt in X vaar
water! Haal oew pook en sla dgt kreng d’r om
heining aan stukken! Dan kunnen we beter bij
haar binnen! Vooruit allee dan Marjan! Denk
aan oew woord!"
De Rosse kwam op looien schoenen naar vo
ren. En de Theemuts keek haar 'ns dreigend
aan. tikte toen mee 'nen vinger teugen haar
voorhoofd
Maar de Rosse, voop haar goed fatsoen teu-
genover de Perrepluu. begost over te steken.
Keek de Theemuts 'ns diep in d'oogen die
twee begrepen malkaar! En.... de Rosse begost
uit alle macht te ranselen op X tuinhekske van
Wat een voorzichtigheid wordt er aan den dag
gelegd, als de pen ingedoopt moet worden: de
klok kun je hard hooren tikken en geen schuifel
van een voetje wordt vernomen.
Dan gaat het gebeuren, de handjes trillen
van emotie, de neuzen liggen bijna plat op de
schriften en de eerste bibberige letter i vertoont
zich als een waar pronkstuk aan hun oogen.
Niet allen durven ze zoo meteen maar te
beginnen. Sommigen zitten met groote angst-
oogen te kijken en durven het zonder een extra
knikje van de Juffrouw niet aan. Anderen
produceeren dikke waterlanders, doch als ze de
vuurproef eenmaal doorstaan hebben, dan zijn
ze meteen die productiekracht kwijt. De vol
gende schrijflessen gaat van lieverlee de ge
heimzinnige sfeer eraf, en na verloop van tijd
schrikken ze heusch niet meer van een dikke
vlek. Ze zijn vertrouwd met hun materiaal, ze
krijgen routine van het voor-het-eerst-probeeren.
Zoo zijn er nog een heeleboel dingen, die het
kind in* het begin eenigszins onrustig maken
en dikwijls oorzaak zijn, dat het de eerste dagen
wat uit z'n gewone doen is: geen wonder.
Lastig zjjn. niet eten, waterlanders, zullen bij
de meesten de eerste dagen van het schoolleven
wel opluisteren, als ze de veilige huiskamer weer
betreden hebben.
Maar nadat het heele regiment voorwerpen,
dat zich in de klas bevindt, aan den kleuter
bekend is, zijn de hummels gauw weer op dreef.
Ongerustheid óver dergelijke verschijnselen is
van zelf sprekend hier in zulke dagen niet op
zijn plaats, ook al eet zusje niet zooveel boter
hammen en al slaapt ze wat onrustig.
Als u al de emoties, die het kind de eerste
dagen op school meemaakt, eens optelt: leeren
schrijven, leeren breien, kennis maken met
kaarten en andere instrumenten, dan zal het u
zeker niet verwonderen, dat hier wel eenige
invloed van uit moet gaan op het zenuwgestel
van het kind. Binnen zeer korten tijd komt het
echter aandragen met de verhalen van: en
toen.... en toen.... en er zal dan ook heel
spoedig een tijd komen, dat het mondje niet
stil zal staan; dat is natuurlijk de tijd, dat ze
«reer heerlijk slaapt en dikke boterhammen eet,
tegen de grooten op!
En deze tijd zal den bezorgden moeders geen
angst meer aanjagen.
ce niet mag missen, terwijl een aardig gezicht-
