z Man van Deventer Nieuwstraat - Deventer SfaaUtl lï en Dames die gaan trouwen B^UJKAASFABPIEK B. J. DRIESSEN BOOM- EN HANDELSK WEEKERIJ .J)E LARIX” LEGERGROEN Het avontuur van Basje, Flipje en Rufje F l ESU GEBR. VAN ROOIJEN uit BRABANTSCH - LINNEN - INDUSTRIE Onze kwaliteit was reeds beroemd in 1870 TELEFOON 303 en 202 ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1939 hedeplaudse ophahehteh fabriek wwr i w 11 M - - r op den rechteroever komt’te ’j daarbjj het t> Laai mij ontbieden of vraagt prospectus Huwelijks- en Pastoors- uitzetten ste nog in begrijp je ten om weg BUlt; sein pror H men tijd, slag te vele BUCC Rem rijk, dier kent aan den kan Ti baai heel lukt arm PIANO'S en VLEUGELS prijs verhoogd Imp. voor Nederland orsanose Staalt Lichaam en Zenuwen Bevat Lecithine en vitaminen BI en D. Verkrijgbaar in alle Apotheken en Drogisterijen *^kloocter- en Hotel-linnen 9.*29_’ FIRMA P. DE BIE ZUNDERT - TELEF. SM Speciale Cultures op zandgrond: DENNEN, BOSCH- en HAAGPLANTSOEN, LAAN- SIER- en WOUDBOOMEN, CONIFEREN, SIER, en BLOEMSTRUIKEN Alles in prima waar tegen concurreerende prijzen Vraagt prijsopgave PRIJSCOURANT IZSt-'M reed» verechenrn H ond vrai well woo Goc heb Dui sprs hou tijd< het, het niet ui tl: thai H zag) in, brui waa van V) hebl gaai cess D van< God loop aani blijk Wai van wij, hebl schi D< „Go op I kom ving Hier uitd Trol sme hier werl het halv God M dras ondi (lat< beel weei Hik dige W leid dus valt God Wie dak boo? gesc af sc van late schr aart digh lijke aan vrij) zone moe reld m o klee zijn gen, zyn gelu Ook voor (laai D ondi den gen, kom riss) mis) niet des niet Het 'vers ople Oom worden gratie disponibel gesteld bij aankoop van «M pak- L [jgp smeerkaas. Het eerste stuk tegen het ventilatiegebouw liggen, heeft men bij wijze van proef onder water laten zinken maar zoover, dat de landlooper hem niet meer kon zien. Daarna was hij zachtjes en langzaam teruggekomen om te probeeren, of hij Flipje en Basic ook niet kon. bevrijden. Tusschen men- schèn door was hij achter het mandje ge komen, waar Flipje bezig was, het gat groot genoeg te maken om te kunnen ontsnappen. Het was al zoo groot, dat hij er met zün kopje en bovenlijfje doorheen kon, maar het dikke buikje bleef nog zitten. „Ik zal je helpen”, zei Rufje tegen Flipje, die zjjn kameraadje al gezien had en hij begon aan Flipje’s hoofdje te trekken. Het deed wel even pijn, maar Flipje was niet kleinzeerig en een oogenblik later was hü vrij. Ziezoo, dat was nummer twee! Nu Basje, het biggetje nog. Die was gelukkig nog niet verkocht. Maar om die te bevrijden, zou niet zoo gemakkeljjk gaan. Rufje .ging tegen een van de manden, die daar lagen, zitten en begon diep na te denken. Na 'een poosje begon hü te lachen. Ja, hü had het gevonden. „Blüf Jij nou maar even rustig hier in dat hoekje zitten", zei hü tegen Flipje, „dan ziet de landlooper je niet. Binnen een paar mi nuutjes zal Basje ook wel vrij zün.” Flipje kéék tegen Rufje op. Wat een held toch die Ruf! Ons hondje liep heel voorzichtig een eindje verder tot hü weer In de buurt van den land looper was. Hü kon hem zien razen en tieren met het leege mandje, waarin Flipje gezeten had in zün hand.... Hü had het dus al ge waagt direct de fraai geïllustreerde catalogus No. 262 aandit verplicht U tot niets. Op het oogenblik bieden wij een prachtige keuse van de nieuwste plano's, vleugels, kleine plano's en orgels in onze nieuwe showrooms tegen de laagste prijzen. BgspeeWe instrumenten reeds vanaf 1 40.—. Levering franco door geh. Nederland N.V. HRËS A CO. DELFT Ruf keek even om het hoekje, of er niemand aan kwam, en toen kropen ze alle drie door het gat In de schutting, en waren spoedig op den groeten weg. Dat was me een pret. Basje, het kleine var kentje, krulde zün kleine staartje van plezier nog eens om en Flipje het kuiken sprong van pure pret van zün eene op zün andere pootje. Toen ze een «half uurtje ggloopen hadden wees Rufje heei in de verte naar den grooten toren, die er te zien was. „KUk maar", riep hü uit, „daar heb Je dien toren, waar mijn moeder ook over verteld heeft Daar is de stad." En toen ging Rufje zün plannetje uitvoeren. Hü ging een klein eindje van den landlooper af staan, maar zóó, dat die hem toch kon zien maar tegelük ook zoo, dat hü direct tusschen een paar manden door weg kon glippen, zonder dat de landlooper hem achterna kon gaan. En toen begon Rufje te blaffen. Het duurde niet lang, of de landlooper zag hem. „KUk, daar heb je dien vluchteling", riep de landlooper uit, ,jiu ben Je erbü mannetje.” En met een paar groote stappen was hü bü Ruf en wilde hem grüpen. Maar die was snel tusschen de manden doorgeglipt. Het was hem er enkel om te doen geweest om den landlooper bü het kooltje van Basje weg te krügen. Ruf liep nu tusschen de manden door naar de kooi van Basje. De landlooper was nog niet terug. Die was natuurlük nog tusschen de man den aan het zoeken. Rufje zette zün kleine scherpe tandjes In het houten pennetje, dat het kooltje van Basje afsloot, en trok het pennetje weg.... Het deurtje ging open en.... floep, daar was Basje ook weer In vrijheid.... Snel Uep het biggetje achter Rufje aan, die Flipje ging waarschuwen, en daar waren ze met hun drieën weer bü elkaar. Wat een vreugde was dat. Wel hadden ze alle drie natuurlük ergen honger, maar ze waren tenminste weer vrü! En gelukkig, de markt lag aan den buitenkant van het stadje. Toen de drie beestjes dan ook enkele stille straatjes doorgeloopen waren, kwa men ze weer op den grooten straatweg. Jullie begrijpt, dat het toen nog wel den boe len dag geduurd heeft, voordat ze weer het erf van boer Jaspers gevonden hadden, maar ze kwamen er. Door en door verhongerd en door en door moe. Moeder kip, moeder varken en moeder hond waren natuurlük wel blü, dat ze weer terug waren, maar de ondeugende beestjes kregen toch een heel erg standje voor hun on gehoorzaamheid. Want de moeders wilden voor komen, dat ze dat nog eens uit zouden halen. Dat zou echter meer gebeuren. De drie beestjes hadden hun buikje er heelemaal vol van. Vooral als ze dkchten aan dien ruwen landlooper. Heel veel keeren hebben ze later aan hun broertjes en zusjes van nun avontuur verteld, maar nooit hebben ze meer zoo’n we reldreis ondernomen. Den volgenden morgen was Flipje, het kui ken het eerst wakker. Waardoor dat kwam, wist hü niet, maar hü dacht een harden stap te hebben gehoord. Verschrikt keek hü op. En daar zag hü-..- een grooten man, met ver scheurde kleeren aan, die op het drietal neer keek. „Zoo, zoo", hoorde Flipje hem zeggen, „wat een buitenkansje is dat. En nu net, dat ik geen cent op zak heb. Een kuiken, flink vet gevoed, een klein hondje en een biggetje. Ik moet toch naar de stad, dan kan ik dat driespan daar verkoopen, dan heb ik weer geld in m’n zak.” Flipje wilde opspringen en wegrennen, maar van schrik kon hü niets doen. Ook kon hü Basje en $ufje, die nog rustig lagen te slapen, niet waarschuwen. En daar kwam de man aan.... Hü haalde een grooten zak te voorschijn en.... met één, twee grepen had hü de drie wereldreizigers te pakken en stopte ze in den zak. Toen schrokken de belde anderen natuurlük ook direct wakker en zetten het op een schreeu wen, maar het was al te laat. Daar zqten ze nu. Met hun drieën in een donkeren zak. En wie weet, wat er nu met hen ging gebeuren. En toen kwam de spüt.... Waren ze maar niet zoo (ondeugend geweest om weg te loo- pen.... Waren ze maar op het rustige erf ge- bleven, waar alles zoo fün naar hun zin was.... merkt, dat ook Flipje weg was. Maar nu was het te laat.... Ze werden regelmatig door elkaar geschud, als de landlooper den zak van den eenen op den anderen schouder gooide.... Eindelük stond de landlooper stil. De drie ondeugende beestjes voelden, dat de zak op den grond werd gezet. En even later greep de landlooper in den zak en haalde Basje, het biggetje te voorschün. Basje schreeuwde en trapte met zün pootjes, maar het hielp niets. De landlooper hield hem stevig vast en zette hem In een houten kistje, waarvan het deurtje met een houten pen dichtgedaan werd. En daar zat Basje nu. Nu had hü zün zin. Hü was in de groote stad. Maar hü kon wel hullen van spüt. Daarna werd Flipje het kuiken te voorschün gehaald en die werd in een mandje gezet en eindelük Rufje, het hondje ook in een houten kooi. De landlooper ging er naast staan en pro beerde het drietal te verkoopen. De eerste liefhebber kwam voor Rufje. Het was een oude man, die een klein hondje zocht voor zün kleindochtertje en dacht, dat Rufje daar wel goed voor zou zün. De landlooper en de oude man werden het over den prijs eens en het kooltje werd open gedaan. Daar had Rufje op gewacht. Hü deed net, alsof hü achterin was gaan zitten uit schrik om eruit gehaald te worden. Daardoor moest de landlooper het deurtje heelemaal open zet ten en toen nam Rufje een sprong en over de hand van den verschrikten landlooper, die dat heelemaal niet verwacht had. sprong hü naar buiten en liep tusschen de menschen, die op de markt waren, weg, zoodat hü niet meer te zien was. Basje en Flipje hadden het gezien en waren blü dat Rufje ontsnapt was. Maar nu zü belden Voor auto's, motorfietsen en gewone fietsen in de juiste kleur en iedere hoeveelheid direct -leverba^jr. Voor spuit en kwast, zeer sneldrogend. Mat en halfmal. Concurreerende f> rij zen Wij leverden reeds duizenden kilo's voor alle soorten legervoertuigen, gasmaskers, helmen, enz. enz. le van de Boschsiraai 215-215a - Den Raag Telefoon 773555 Dames die haar linnen kasten willen aanvullen, nog 1 week kunt U bestel len Uw uitzet of Uw aan vulling linnenkast zonder 1 cent opslag, bij dezen onderstaanden bekenden N.V. STOEL- EN MEUBELFABRIEK v h h iiitunii i n fi.bFi. k. n, l.|S*EL>TEI X - TEI EFOOX jo MODELKAMERS TE: An t Jam. J. W Br. ua r>pl. m No. 3 (bh Concert geb. Tri •(Jnivi-nliap-, U<'ZUi<l« nhout No 31 T< Groningen. II. i< '«g No. 75 Tel. i»>G7 f .ttrdani Wrst» r >ing« l N<» l'J ibd Diergaarde) Tri. 51015 i t. M pork N 2 Tri. 117JI LEVERING UITSLUITEND DOOR DEN HANDEL BEWIJS DAT DAGBLADEN OOK OM DE ADVERTENTIES WORDEN GELEZEN In het tweede deel van de „Geschiedenis van de Times", het beroemde Engelsche dagblad, lezen wij hoe omstreeks 1850 het aantal verkochte nummers belangrijk grooier was dan bij all® andere bladen. Dit kwam vnl. doordat de „Times" veel meer advertenties bevatte dan zijn concurrenten. Ook in onzen tijd blijkt herhaaldelijk, dat hei publiek een dagblad ook leest om de adverten ties. Want ook de advertenties bevatten nieuws, waar vooral de vrouwen naar zoeken. Dit is uitsluitend bij dagbladadvertenties hei geval. Vandaar, dat systematisch toegepaste courantenreclame zoo doeltreffend is. nog. Wat moest er met hen gebeuren? Als een van hen tweeën verkocht kon wor den, dan zou de landlooper wel beter oppassen! Daar kon je van op aan. En toen plotseling deed Flipje een ontdek king. In een hoek van het mandje was een klein gaatje.... Wel heel klein, maar toch een gaatje. Flipje keerde zich om en begon met zün scherpe snaveltje aan de blesjes rondom DOOR OOM JAN Op het erf van Boer Jaspers waren heel veel dieren. Kippen, varkens, een hond, een poes, eenden en nog meer. Je kon daar eiken dag moeder kip met haar kuikentjes zien loepen, of moeder hond zien stoeien met haar kleine hondjes. En In de waterpoel achter het erf was moeder varken aan -het spelen met haar kleine varkentjes. Een van de kleine kuikentjes heette Flipje, een van de kleine hondjes Rufje en een van de varkentjes Basje. Die drie zag men heel veel bü elkaar. Als moeder hond het maar even mooi weer vond, om haar hondjes naar buiten te laten, dan vloog klein Rufje er vandoor öm te zoeken naar zün vriendjes, en in tüd van een oogenblik waren ze aan het stoeien van Je welste. Zoo was het ook op dien middag. Midden in den zomer. De zon stond hoog aan den hemel te branden en moeder hond, zoowel als moeder varken en moeder kip zaten in de warmte wat te dommelen. Basje, Rufje en Flipje hadden echter heelemaal geen zin om te gaan zitten soezebollen en waren weer heerlük aan t stoeien. Opeens waren ze door het stoeien achter de boerderü gekomen en daar zaten ze even naait elkaar uit te rusten. Nufje had, zooals gewoonlijk, grootste woord. ,4a, en ik heb van m'n moeder gehoord, dat de wereld nog veel grooter is dan deze boer derij. Er zün groote steden met heel veel men schen en heel veel huizen. En met mooie stra ten, niet allemaal modder zooals hier, maar met prachtige steenen.” Basje en Flipje hadden met open bekjes zit ten luisteren. „Hè", zuchtte Basje, „zouden wü daar ook nog wel eens van ons leven komen?” „Ja, ik zou ook best eens willen”, voegde Flipje eraan toe. Even was het stil. Toen zei Rufje: .Maar als we nu eens met ons drieën de wereld Introkken. Dat kunnen we best. Als we den heelen middag kunnen spelen en stoeien, dan kunnen we ook best dat heele stuk naar de stad ioopen. Wat denken Jullie daarvan?” Ja, de twee anderen hadden daar ook wel zin In. maar ze keken toch wel wat benauwd. „Maar moeten we dat dan eerst niet aan moeder gaan vragen?" vroeg Flipje. „Welnee”, antwoordde Ruf, „dan toch—wei, dat we geen kans krijg; te komen. Nee, als we de wereld willen zien, dan moeten we er nu direct op uit gaan." Basje wierp nog even tegen, dat ze dat toch niet mochten, maar Ruf had ze al spoedig bel den zoover, dat ze besloten met hem mee te gaan. FOTOREPORTAGE het gaatje te pikken. En het ipkte. Het gaatje werd al grooter en grooter.... Rufje was niet heelemaal weggeloopen. Alleen Da Belgische verbindings- troepen hiel den deze week In het Wilholmlnagasthuls te Amsterdam waren deze week vele ijverige handen bezig bij de voorbereiding van do straat- collecte in de hoofdstad ton bate van het Nederlandsch Roode Kruis uitgebreide oefeningen met de rijdende zend- en ont- vanginstallaties f

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 4