z
Man van Deventer
Nieuwstraat - Deventer
SfaaUtl
lï
en
Dames die gaan trouwen
B^UJKAASFABPIEK
B. J. DRIESSEN
BOOM- EN HANDELSK WEEKERIJ .J)E LARIX”
LEGERGROEN
Het avontuur van Basje,
Flipje en Rufje
F
l
ESU
GEBR. VAN ROOIJEN
uit
BRABANTSCH - LINNEN - INDUSTRIE
Onze kwaliteit was reeds beroemd in 1870
TELEFOON 303 en 202
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1939
hedeplaudse ophahehteh fabriek
wwr i
w 11
M
-
- r
op den rechteroever komt’te
’j
daarbjj het
t>
Laai mij ontbieden
of vraagt prospectus
Huwelijks- en
Pastoors-
uitzetten
ste
nog
in begrijp je
ten om weg
BUlt;
sein
pror
H
men
tijd,
slag
te
vele
BUCC
Rem
rijk,
dier
kent
aan
den
kan
Ti
baai
heel
lukt
arm
PIANO'S en VLEUGELS
prijs verhoogd
Imp. voor Nederland
orsanose
Staalt Lichaam en Zenuwen
Bevat Lecithine en vitaminen BI en D.
Verkrijgbaar in alle Apotheken en Drogisterijen
*^kloocter- en
Hotel-linnen
9.*29_’
FIRMA P. DE BIE ZUNDERT - TELEF. SM
Speciale Cultures op zandgrond:
DENNEN, BOSCH- en HAAGPLANTSOEN, LAAN-
SIER- en WOUDBOOMEN, CONIFEREN, SIER, en
BLOEMSTRUIKEN
Alles in prima waar tegen concurreerende prijzen
Vraagt prijsopgave PRIJSCOURANT IZSt-'M reed» verechenrn
H
ond
vrai
well
woo
Goc
heb
Dui
sprs
hou
tijd<
het,
het
niet
ui tl:
thai
H
zag)
in,
brui
waa
van
V)
hebl
gaai
cess
D
van<
God
loop
aani
blijk
Wai
van
wij,
hebl
schi
D<
„Go
op I
kom
ving
Hier
uitd
Trol
sme
hier
werl
het
halv
God
M
dras
ondi
(lat<
beel
weei
Hik
dige
W
leid
dus
valt
God
Wie
dak
boo?
gesc
af sc
van
late
schr
aart
digh
lijke
aan
vrij)
zone
moe
reld
m o
klee
zijn
gen,
zyn
gelu
Ook
voor
(laai
D
ondi
den
gen,
kom
riss)
mis)
niet
des
niet
Het
'vers
ople
Oom worden gratie disponibel
gesteld bij aankoop van «M pak-
L [jgp smeerkaas.
Het eerste stuk
tegen het ventilatiegebouw
liggen, heeft men bij wijze van proef onder water laten
zinken
maar zoover, dat de landlooper hem niet meer
kon zien. Daarna was hij zachtjes en langzaam
teruggekomen om te probeeren, of hij Flipje en
Basic ook niet kon. bevrijden. Tusschen men-
schèn door was hij achter het mandje ge
komen, waar Flipje bezig was, het gat groot
genoeg te maken om te kunnen ontsnappen.
Het was al zoo groot, dat hij er met zün kopje
en bovenlijfje doorheen kon, maar het dikke
buikje bleef nog zitten.
„Ik zal je helpen”, zei Rufje tegen Flipje,
die zjjn kameraadje al gezien had en hij begon
aan Flipje’s hoofdje te trekken. Het deed wel
even pijn, maar Flipje was niet kleinzeerig en
een oogenblik later was hü vrij.
Ziezoo, dat was nummer twee!
Nu Basje, het biggetje nog.
Die was gelukkig nog niet verkocht. Maar
om die te bevrijden, zou niet zoo gemakkeljjk
gaan.
Rufje .ging tegen een van de manden, die
daar lagen, zitten en begon diep na te denken.
Na 'een poosje begon hü te lachen. Ja, hü
had het gevonden.
„Blüf Jij nou maar even rustig hier in dat
hoekje zitten", zei hü tegen Flipje, „dan ziet
de landlooper je niet. Binnen een paar mi
nuutjes zal Basje ook wel vrij zün.” Flipje kéék
tegen Rufje op. Wat een held toch die Ruf!
Ons hondje liep heel voorzichtig een eindje
verder tot hü weer In de buurt van den land
looper was. Hü kon hem zien razen en tieren
met het leege mandje, waarin Flipje gezeten
had in zün hand.... Hü had het dus al ge
waagt direct de fraai geïllustreerde
catalogus No. 262 aandit verplicht
U tot niets. Op het oogenblik bieden
wij een prachtige keuse van de
nieuwste plano's, vleugels, kleine
plano's en orgels in onze nieuwe
showrooms tegen de laagste prijzen.
BgspeeWe instrumenten reeds
vanaf 1 40.—.
Levering franco door geh. Nederland
N.V. HRËS A CO. DELFT
Ruf keek even om het hoekje, of er niemand
aan kwam, en toen kropen ze alle drie door
het gat In de schutting, en waren spoedig op
den groeten weg.
Dat was me een pret. Basje, het kleine var
kentje, krulde zün kleine staartje van plezier
nog eens om en Flipje het kuiken sprong van
pure pret van zün eene op zün andere pootje.
Toen ze een «half uurtje ggloopen hadden
wees Rufje heei in de verte naar den grooten
toren, die er te zien was.
„KUk maar", riep hü uit, „daar heb Je dien
toren, waar mijn moeder ook over verteld heeft
Daar is de stad."
En toen ging Rufje zün plannetje uitvoeren.
Hü ging een klein eindje van den landlooper
af staan, maar zóó, dat die hem toch kon zien
maar tegelük ook zoo, dat hü direct tusschen
een paar manden door weg kon glippen, zonder
dat de landlooper hem achterna kon gaan. En
toen begon Rufje te blaffen. Het duurde niet
lang, of de landlooper zag hem.
„KUk, daar heb je dien vluchteling", riep de
landlooper uit, ,jiu ben Je erbü mannetje.”
En met een paar groote stappen was hü bü
Ruf en wilde hem grüpen. Maar die was snel
tusschen de manden doorgeglipt. Het was hem
er enkel om te doen geweest om den landlooper
bü het kooltje van Basje weg te krügen.
Ruf liep nu tusschen de manden door naar de
kooi van Basje. De landlooper was nog niet
terug. Die was natuurlük nog tusschen de man
den aan het zoeken.
Rufje zette zün kleine scherpe tandjes In
het houten pennetje, dat het kooltje van Basje
afsloot, en trok het pennetje weg....
Het deurtje ging open en.... floep, daar was
Basje ook weer In vrijheid....
Snel Uep het biggetje achter Rufje aan, die
Flipje ging waarschuwen, en daar waren ze
met hun drieën weer bü elkaar. Wat een vreugde
was dat. Wel hadden ze alle drie natuurlük
ergen honger, maar ze waren tenminste weer vrü!
En gelukkig, de markt lag aan den buitenkant
van het stadje. Toen de drie beestjes dan ook
enkele stille straatjes doorgeloopen waren, kwa
men ze weer op den grooten straatweg.
Jullie begrijpt, dat het toen nog wel den boe
len dag geduurd heeft, voordat ze weer het erf
van boer Jaspers gevonden hadden, maar ze
kwamen er. Door en door verhongerd en door
en door moe. Moeder kip, moeder varken en
moeder hond waren natuurlük wel blü, dat ze
weer terug waren, maar de ondeugende beestjes
kregen toch een heel erg standje voor hun on
gehoorzaamheid. Want de moeders wilden voor
komen, dat ze dat nog eens uit zouden halen.
Dat zou echter meer gebeuren. De drie
beestjes hadden hun buikje er heelemaal vol
van. Vooral als ze dkchten aan dien ruwen
landlooper. Heel veel keeren hebben ze later
aan hun broertjes en zusjes van nun avontuur
verteld, maar nooit hebben ze meer zoo’n we
reldreis ondernomen.
Den volgenden morgen was Flipje, het kui
ken het eerst wakker. Waardoor dat kwam,
wist hü niet, maar hü dacht een harden stap
te hebben gehoord. Verschrikt keek hü op.
En daar zag hü-..- een grooten man, met ver
scheurde kleeren aan, die op het drietal neer
keek.
„Zoo, zoo", hoorde Flipje hem zeggen, „wat
een buitenkansje is dat. En nu net, dat ik geen
cent op zak heb. Een kuiken, flink vet gevoed,
een klein hondje en een biggetje. Ik moet toch
naar de stad, dan kan ik dat driespan daar
verkoopen, dan heb ik weer geld in m’n zak.”
Flipje wilde opspringen en wegrennen, maar
van schrik kon hü niets doen. Ook kon hü
Basje en $ufje, die nog rustig lagen te slapen,
niet waarschuwen.
En daar kwam de man aan.... Hü haalde
een grooten zak te voorschijn en.... met één,
twee grepen had hü de drie wereldreizigers te
pakken en stopte ze in den zak.
Toen schrokken de belde anderen natuurlük
ook direct wakker en zetten het op een schreeu
wen, maar het was al te laat.
Daar zqten ze nu. Met hun drieën in een
donkeren zak. En wie weet, wat er nu met hen
ging gebeuren.
En toen kwam de spüt.... Waren ze maar
niet zoo (ondeugend geweest om weg te loo-
pen.... Waren ze maar op het rustige erf ge-
bleven, waar alles zoo fün naar hun zin was.... merkt, dat ook Flipje weg was.
Maar nu was het te laat....
Ze werden regelmatig door elkaar geschud,
als de landlooper den zak van den eenen op den
anderen schouder gooide....
Eindelük stond de landlooper stil. De drie
ondeugende beestjes voelden, dat de zak op
den grond werd gezet. En even later greep
de landlooper in den zak en haalde Basje, het
biggetje te voorschün. Basje schreeuwde en
trapte met zün pootjes, maar het hielp niets.
De landlooper hield hem stevig vast en zette
hem In een houten kistje, waarvan het deurtje
met een houten pen dichtgedaan werd. En
daar zat Basje nu. Nu had hü zün zin. Hü was
in de groote stad. Maar hü kon wel hullen van
spüt.
Daarna werd Flipje het kuiken te voorschün
gehaald en die werd in een mandje gezet en
eindelük Rufje, het hondje ook in een houten
kooi.
De landlooper ging er naast staan en pro
beerde het drietal te verkoopen.
De eerste liefhebber kwam voor Rufje. Het
was een oude man, die een klein hondje zocht
voor zün kleindochtertje en dacht, dat Rufje
daar wel goed voor zou zün.
De landlooper en de oude man werden het
over den prijs eens en het kooltje werd open
gedaan. Daar had Rufje op gewacht. Hü deed
net, alsof hü achterin was gaan zitten uit schrik
om eruit gehaald te worden. Daardoor moest
de landlooper het deurtje heelemaal open zet
ten en toen nam Rufje een sprong en over de
hand van den verschrikten landlooper, die dat
heelemaal niet verwacht had. sprong hü naar
buiten en liep tusschen de menschen, die op
de markt waren, weg, zoodat hü niet meer te
zien was.
Basje en Flipje hadden het gezien en waren
blü dat Rufje ontsnapt was. Maar nu zü belden
Voor auto's, motorfietsen en gewone fietsen in
de juiste kleur en iedere hoeveelheid direct
-leverba^jr.
Voor spuit en kwast, zeer sneldrogend.
Mat en halfmal. Concurreerende f> rij zen
Wij leverden reeds duizenden kilo's voor alle
soorten legervoertuigen, gasmaskers,
helmen, enz. enz.
le van de Boschsiraai 215-215a - Den Raag
Telefoon 773555
Dames die haar linnen
kasten willen aanvullen,
nog 1 week kunt U bestel
len Uw uitzet of Uw aan
vulling linnenkast zonder
1 cent opslag, bij dezen
onderstaanden bekenden
N.V. STOEL- EN MEUBELFABRIEK v h
h iiitunii i n fi.bFi. k. n, l.|S*EL>TEI X - TEI EFOOX jo
MODELKAMERS TE:
An t Jam. J. W Br. ua r>pl. m No. 3 (bh Concert geb. Tri
•(Jnivi-nliap-, U<'ZUi<l« nhout No 31 T<
Groningen. II. i< '«g No. 75 Tel. i»>G7
f .ttrdani Wrst» r >ing« l N<» l'J ibd Diergaarde) Tri. 51015
i t. M pork N 2 Tri. 117JI
LEVERING UITSLUITEND DOOR DEN HANDEL
BEWIJS DAT DAGBLADEN OOK OM DE
ADVERTENTIES WORDEN GELEZEN
In het tweede deel van de „Geschiedenis van de
Times", het beroemde Engelsche dagblad, lezen
wij hoe omstreeks 1850 het aantal verkochte
nummers belangrijk grooier was dan bij all®
andere bladen.
Dit kwam vnl. doordat de „Times" veel meer
advertenties bevatte dan zijn concurrenten.
Ook in onzen tijd blijkt herhaaldelijk, dat hei
publiek een dagblad ook leest om de adverten
ties. Want ook de advertenties bevatten nieuws,
waar vooral de vrouwen naar zoeken.
Dit is uitsluitend bij dagbladadvertenties hei
geval. Vandaar, dat systematisch toegepaste
courantenreclame zoo doeltreffend is.
nog. Wat moest er met hen gebeuren?
Als een van hen tweeën verkocht kon wor
den, dan zou de landlooper wel beter oppassen!
Daar kon je van op aan.
En toen plotseling deed Flipje een ontdek
king. In een hoek van het mandje was een klein
gaatje.... Wel heel klein, maar toch een
gaatje. Flipje keerde zich om en begon met
zün scherpe snaveltje aan de blesjes rondom
DOOR OOM JAN
Op het erf van Boer Jaspers waren heel veel
dieren. Kippen, varkens, een hond, een poes,
eenden en nog meer. Je kon daar eiken dag
moeder kip met haar kuikentjes zien loepen,
of moeder hond zien stoeien met haar kleine
hondjes. En In de waterpoel achter het erf was
moeder varken aan -het spelen met haar kleine
varkentjes.
Een van de kleine kuikentjes heette Flipje,
een van de kleine hondjes Rufje en een van
de varkentjes Basje. Die drie zag men heel veel
bü elkaar. Als moeder hond het maar even
mooi weer vond, om haar hondjes naar buiten
te laten, dan vloog klein Rufje er vandoor
öm te zoeken naar zün vriendjes, en in tüd
van een oogenblik waren ze aan het stoeien
van Je welste.
Zoo was het ook op dien middag. Midden in
den zomer. De zon stond hoog aan den hemel te
branden en moeder hond, zoowel als moeder
varken en moeder kip zaten in de warmte wat
te dommelen. Basje, Rufje en Flipje hadden
echter heelemaal geen zin om te gaan zitten
soezebollen en waren weer heerlük aan t stoeien.
Opeens waren ze door het stoeien achter de
boerderü gekomen en daar zaten ze even naait
elkaar uit te rusten.
Nufje had, zooals gewoonlijk,
grootste woord.
,4a, en ik heb van m'n moeder gehoord, dat
de wereld nog veel grooter is dan deze boer
derij. Er zün groote steden met heel veel men
schen en heel veel huizen. En met mooie stra
ten, niet allemaal modder zooals hier, maar met
prachtige steenen.”
Basje en Flipje hadden met open bekjes zit
ten luisteren.
„Hè", zuchtte Basje, „zouden wü daar ook
nog wel eens van ons leven komen?”
„Ja, ik zou ook best eens willen”, voegde
Flipje eraan toe.
Even was het stil. Toen zei Rufje:
.Maar als we nu eens met ons drieën de
wereld Introkken. Dat kunnen we best. Als we
den heelen middag kunnen spelen en stoeien,
dan kunnen we ook best dat heele stuk naar
de stad ioopen. Wat denken Jullie daarvan?”
Ja, de twee anderen hadden daar ook wel
zin In. maar ze keken toch wel wat benauwd.
„Maar moeten we dat dan eerst niet aan
moeder gaan vragen?" vroeg Flipje.
„Welnee”, antwoordde Ruf, „dan
toch—wei, dat we geen kans krijg;
te komen. Nee, als we de wereld willen zien,
dan moeten we er nu direct op uit gaan."
Basje wierp nog even tegen, dat ze dat toch
niet mochten, maar Ruf had ze al spoedig bel
den zoover, dat ze besloten met hem mee te
gaan.
FOTOREPORTAGE
het gaatje te pikken. En het ipkte. Het gaatje
werd al grooter en grooter....
Rufje was niet heelemaal weggeloopen. Alleen
Da Belgische
verbindings-
troepen hiel
den deze week
In het Wilholmlnagasthuls te Amsterdam
waren deze week vele ijverige handen
bezig bij de voorbereiding van do straat-
collecte in de hoofdstad ton bate van
het Nederlandsch Roode Kruis
uitgebreide
oefeningen
met de rijdende
zend- en ont-
vanginstallaties
f