Kabouter Flip
zijn vriendje Wip
en
I
Twee en half jaar geëischt
tegen Sybrigje
Westen
oantUn daa
DE ONBEKENDE
i
Schoolslag 400 m.
in de kapel
MET f45.000 ER VAN
DOOR GEGAAN
K
F
VRIJDAG 13 OCTOBER 1939
Frits Gaillard
KATHOLIEKE ILLUSTRATIE
De groothandel en de
cacaoboonen
BOTERNOTEER1NG
DAMNIEUWS
h
ZWEMMEN
Wereldrecord verbeterd
DOOR
HRUSCHKA
Bekend cellist te Los Angeles
overleden
Onvermengde petroleum als brand
stof niet verboden
Strafzaak in hooger
-beroep
Om het R.K. lands
kampioenschap
Tweede B.P.M.-huis
te Langenboom
n
t<
v<
m
n
ki
V
vs
vat
v<
het
rede
berl
gen
en 1
ritoi
der
Goudsiroop
i De juweelen I
van de diva
74e jrg. no. 2
Meester staat er gunstig voor
van
oogen.
de
Ze zou
een van onze bckend-
bedrag.
de
M
De
aan
van
na
(Wordt vervolgd)
echtpaar
hun
Dit
mht
Naar aanleiding van een vroeger bericht in
zake het gebruik van petroleum voor het doen
ryden van motorrijtuigen deelt de K.N.A.C. na
der mede, dat het niet algemeen verboden is
petroleum te benutten als brandstof voor voer-
tuigmotoren, doch dat het ingevolge de Ben-
zinewet 1931 niet is toegestaan daarvoor petro
leum te gebruiken, die met benzine is gemengd,
zooals dat in de practyk veelal gebeurt. De
K.N.A.C. vestigt er nogmaals de aandacht op,
dat by het gebruik van andere brandstof dan
benzine voor het voortbewegen van motorrijtui
gen een met 25 pet. verhoogde motorrijtuigen
belasting verschuldigd te.
R.
1.
2.
3.
1.34
1.50
0.50
Vraag* Uw
•lakellarl
ken
te*
«ÜB
«*at
hoogere prijzen te krijgen, is dan ook geen
sprake."
Wij hebben gaarne plaatsruimte verleend aan
deze beschouwii^, die klopt met de door ons
aangegeven mogelijkheid, dat men hier en daar
nog andere bevindingen zou kunnen hebben
In dit geval zijn zij zelfs gunstiger.
Nt
berli
tjjd
herh
Unge
de ft
de v
Rijks
1
in
te
ha
•tas
bete
nioi
imp
alle
trok
te verlaten. Veel
pro-
er
I .s:
Zwart: O. Belderok
te Amsterdam
18— 23
23 32
19— 24
14— 19
20— 25
25 14
12—18
7—12
1-7
18—23
15— 20
10- 15
20— 24
17—21
12-18
7—12
21— 26
26 37
12—17
17—21
11— 17
morretje
m, baar.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
He
een I
scha;
ten t
heeft
In t<
fend
de n
wordt
gens
de tv
te ste
jesteit
hoop
regelii
van c
Heel beleefd zei hij: „Ik zal met u mee gaan,
maar u vindt het zeker wel goed, dat myn eek
hoorn meegaat." Daar hadden dc twee mannen
niets op tegen en zoo trokken ze naar het
dlchtaby gelegen politiebureau, waar ze in een
kamer werden toegelaten, waar een paar heeren
aan een tafel zaten te schrijven.
O. Elsing
J. Meester
G. Belderok
W. Heydra
De Haarlemsche
Silas begeeft zich dus naar den muur, die
van achter den tuin afsluit, en op de bescha
digde plaats klautert h(j er over. Nu staat hy
In den tuin, die in vollen zonneschijn ligt. Geen
ander geluld dan het zacht eentonig geklater
van de fontein midden In den tuin. De fmit-
boomen zón uitgebloeidTuaschen de groen
ten schiet onkruid op. In het roeenbed overal
Btettwe. friasebe scheuten. Boomen an struiken
Donderdag bereikte ons het bericht, dat
de eertijds zoo bekende solo-cellist van het
Concertgebouworkest Frits Gaillard te Los
Angeles iCalifornié) ir. den ouderdom
64 Jaar is overleden
commlssienoteerlng voor Nederlandsche
boter is vastgesteld op 80 cent per kg. (onver
anderd».
De officieele Deensche botemoteering is vast
gesteld op 240 kronen is 87 cent.
De detective ging onverwóld notaris Kolbrled
opzoeken. Martin deed open.
opgaande geweest. Met de eerstvolgende zetten
begint alreeds schittering in de partij te ko
men. Om al het fraaie dat in de party is voor
gekomen nog beter te kunnen toelichten, wordt
het tweede en slotgedeelte van de partij In het
volgend dan.nieuws weergegeven.
Wat
moge
wordt
Mn d
De 1
dat in
mogen
nene 1
overge
wegnei
gen, w
zieling
vooruit
Zeke
Duitse!
biet al
dan da
een be
niet hi
general
voor or
ache
kwetsei
Goed, dat Ik u onmlddellük aantref,
Martin, zei Hempel. Ik heb u een en ander te
vragen. Hebt u 'n oogenblik tijd?
„We zullen je toch maar meenemen naar het
politiebureau, dat heb je verdiend." Nu kreeg
Peter het te kwaad cn hij begon te huilen Maar
opeens fluisterde de onzichtbare Flip hem In
het oor: „Ga maar gerust mee. alles komt wel
weer goed, maar zorg, dat je Wip niet kwijt
raakt." Nu kreeg Peter weer moed: de kabouter
zou door z'n muts toch alle menschen te slim af
zón.
Waren de zegels op ..Rozenhof" inderdaad
ongeschonden. dan waren, volgens Hempels
Overtuiging, daarvoor slechts twee verklaringen
mogelijk
gereedschap. Van dat -vertrek komt men door
een deur in de keuken. De keukendeur staat op
een kier. Hempel bevindt zich in de gang van
t huis. Rechts ligt de trap. Duidelijk ziet hfj
daarop een spoor van bruinroode vlekken, welk
spoor naar de voordeur leidt: het bloedspoor,
door Winkler achtergelaten, toen hij óf den
moordenaar achtervolgde, óf hulp zoekende, de
trap kwam afgeloopen en de straat opliep.
Hempel volgt het spoor naar boven. Het
brengt hem naar de kamer van den majoor,
wordt op het tapijt onduidelijk, maar Is by de
schrijftafel weer gemakkelijk te onderscheiden;
want déér vormt het een groote bruine vlek....
deur van Winkler's kamer staat half
Dat verwondert Hempel. HIJ zoekt de
ZUIVERE RIETSUIKFRSIROOP
IN FRAAIE BUSSEN
VAN 1 en Th KG. NETTO
Het Amsterdamsen Gerechtshof, onder
presidium van mr. Joh. M. Jolles, be
handelde Donderdag de strafzaak tegen de
Groningsche vrouw Sybrigje V„ verdacht
van diefstal, sub». verduistering van vijf cn
veertig mille. De procureur-generaai eischic
thans haar veroordeeling tot twee en een
half Jaar.
79 jaar oud geworden en kon in zón lang leven
in heel wat zaken betrokken zón geweest.
Ja. maar dat men naar het testament h»<*
gezocht leek toch het waarschijnlijkst.
„Wél zonderling!” denkt Hempel.
kijkt nog eens rond in de halfdonkere
Gemeld kan nog worden, dat aan alle eischen
welke voor een recordverbetering noodig zijn,
is voldaan, zoodat ongetwijfeld erkenning van
deze verrichting zal volgen.
Inge Soerensen blijft Intusschen Europeesen
recordhoudster op dezen afstand.
Het was kwart over elf. Walter, die de diva
had zien binnengaan, drukte, toen de detective
vertrokken was, op de schel. Anna, de meld,
maakte open. Jan kwam als een reiziger, die
van den trein komt, kalm met zijn valies vol
gereedschappen, voorbij en keerde even later op
zón passen terug. De deur stond aan. Hó sloop
naar binnen. Doch aanstonds hoorde hij liet
bevel: „Handen op!" en voelde het koude metaal
van een revolver tegen zón voorhoofd
De diefstal was verhinderd en hiervan droeg
Walter de schuld. Hó werd al eenige maanden,
op verzoek van de tooneeispeelster. door de po
litie in het oog gehouden, omdat hó haar tel
kens lastig viel en bedreigingen uitte, die haar
bevreesd maakten. Vroeger was Walter Bingen
als chauffeur bij haar in dienst geweest. Ze had
hem weggezonden, omdat hó dronk.
Doordat Waiter bewaakt werd, w« ook Jan
in de val geloopen, want de politie had tevens
gezien dat hó en Walter dien dag telkens in de
buurt van de diva vertoefden. Ze begreep dus
dat er nog strenger maatregelen genomen moes
ten worden en politiemannen hadden zich ver
dekt rond en in het huis opgesteld.
(Nadruk verboden)
Neem dadelijk 'n "AKKERTJE”
(tot 4 per dag) en kruip onder
de wol. Zé bekorten de ziekte.
"sSX verdrijven koorts en pijnen!
X'AKKEÉWQ.
voor te moeten
-5
Hó kókt nog eens rond in de halfdonkere
kamer de binnenjaloezieèn zón neergelaten
en keert dan terug langs denzelfden weg.
hebben reeds bladeren en dicht tegen t huls
bloeien seringen en goudenregen.
Hempel verliest in den tuin geen tód met
't zoeken naar sporen; de 's nachts gevallen
stortregen moet ze in leder geval uitgevaagd
hebben. Onmiddellyk begint hó de bergplaats
voor gereedschappen, den grond en de vensters
van de gelykvloers gelegen vertrekken nauwkeu
rig te onderzoeken. Een strook grond ter breedte
van een paar voet tegen den muur van 't huis
wordt door het vooruitspringende dak tegen
regen beschut. Hier konden dus de sporen zicht
baar gebleven zón.
De vensters zón van sterke, witgelakte ózeren
staven voorzien; hoogstens een kat zouden die
staven doorlaten. Maar zó kunhen doorgeveild
en later weer met zorg aaneengezet zón. Al
die kleine bijzonderheden vragen een scherp
onderzoek Aan weerszóden van de achterdeur,
welker zegels inderdaad ongeschonden zijn,
vindt men drie vensters. Het laatste aan den
linkerkant is bóna geheel begroeid met serin
genstruiken.
Van recht*, beginnende, heeft Hempel aan
vóf vensters geconstateerd, dat de tralies onge
schonden zijn en dat op die plaats de grond
geen sporen draagt.
Om het zesde te bereiken, moet hó de takken
met geweld ter zyde buigen Maar reeds by
den eersten stap blijft hó staan. Dit venster
heeft geen traliewerk, maar wel een hor van
zeer fyn ijzergaas. zooals men die gebruikt om
vliegen en muggen te keeren. Het gaas is op
een houten raam gespannen, dat juist In de
opening van den muur past; t moet van binnen
door middel van schuifjes vastgehouden worden.
Evenwel niet het venster zelf, maar talryke
zeer duldelóke voetsporen vóór het venster, op
den vochtlgen zwarten grond, trekken op de
eerste plaats Hempel's bózondere aandacht.
BIJ den eersten blik is hy overtuigd, dat zy
komen van dezelfde voeten, welker sporen
hy daags tevoren aan den anderen kant van den
tuinmuur gevonden heeft. Niettemin haalt hy
den duimstok, die hy in zón zak heeft, te
voorschyn en vergelykt ze met de sporen by
het venster. Hó heeft zich niet vergist. Ook
het hiodel, dat hy in papier heeft uitgeknipt,
past volkomen in de sporen.
Eerst nu bekykt hy 't venster nauwkeuriger
en zyn scherp oog ontdekt onmiddellyk rechts
en links Inkervingen in den rand van het yzer-
gaas. Die Insnydingen moeten met een schaar
zyn gemaakt, en het gaas moet later weer met
zorg Vecht zyn gebogen, zoodat men de be
schadiging niet onmiddellyk bemerkt.
Hempel buigt de klepvormlge insnóding naar
toren. Juist daarachter zitten de schuifjes.
Hó opent ze. drukt even tegen de houten om-
lystlng en verwydert zoo gemakkelók het hor.
Hy kykt naar binnen en ziet een soort
provisiekamer, die eenlgszlns het voorkomen
van een kelder heeft. Aan een stang hangen
stukken rookvleesch en gedroogde worsten. Op
den grond een vaatje met zuurkool; voorts nog
een hoop aardappelen en leege tonnetjes.
Hempel, die door 1 venster in de kamer is
gesprongen, kykt rond Hé, een deur! Zy is
niet op slot en geeft toegang tot een soort
waachhuia. althans, men ziet er allerlei
niet gegeven hebt? En zeker niét om een snoep
reisje met iemand anders te maken.
Beslist niet.... houdt getuige vol.
Pres.: Maar u hebt haar toch wel eens geld,
n.l f 5600 gegeven, om een huis te koopen?
Getuige: Ja. dat is waar.
Verdediger mr. Pauwels (tot get.)Wat zou
er gebeuren met het geld, als Sybrigje wordt
vrijgesproken. Hebt u daar wel eens over ge-
dacht--
Pieter: Daar heb ik nooit aan gedacht; het
gaat hier om de waarheid
Tenslotte hoorde het Hof een chauffeur, die
Pieter B en Sybrigje van Groningen naar Am
sterdam had gereden. Hó verklaarde, dat Pie
ter hem had gezegd: Pas op die tasch, daar
zit het kapitaal van Sybrigje in.
Pieter B nader over dit punt gehoord, ont
kende ooit op een dergelyke manier over de
tasch te hebben gesproken.
De chauffeur hield zón verhaal vol, in weer
wil van de waarschuwing van den president,
dat er naar dit punt een onderzoek zal worden
Ingesteld.
In een uitvoerig requisitoir schetste de procu
reur-generaai int. J. Versteeg, het leven van de
verdachte. Zó wilde, zegt zy, haar leven bete
ren en trouwen met den ouden Pieter B. Sa
men gaan zij naar Amsterdam. Pieter neemt
een kapitaal van een ton mee.
Nauwelijks een week zón zy in Amsterdam
of Sybrigje komt tot andere gedachten, maar....
zy nam het halve kapitaal mee.
Sybrigje vertelde, dat zó na een langen ziele-
stryd besloten had. Pieter B
blókt er niet van dien zielestród. aldus de
cureur-generaal. Zó verdwónt stilletjes
schrijft oen briefje, dat kouder dan koud
..’t Bevalt me niet te Amsterdam en ik neem
m'n geld mee”.
In het artikel „Sigaren, chocolade en conser
ven" gaven wy eenige dagen geleden de resul
taten weer van een onderzoek, dat wó instel
den naar den oogenblikkelyken stand van zaken
in de Industrie van genots- en voedingsmidde
len. Wó voegden hieraan hoe. dat wy uit den
aard van de zaak ons tot bet nemen van steek
proeven hadden moeten bepalen, zoodat de mo-
■selyklieid niet was uitgesloten, dat zich hier en
daar afwijkingen van onze bevindingen voor
deden.
In verband met deze publicatie ontvingen wij
een schryven van de N V. Daarnhouwer en Co. s
Handelmaatschappij. waarin deze ons beves
tigt. dat de voorraad cacaoboonen in Nederland
tamelijk groot en zeker voldoende voor de mó-
menteele consumptie is.
..De vraag is echter zeer gering," aldus ge
noemde firma. ..aangezien de grootste afne-
nemers van cacaoboonen. de cacaoboter-fabrie-
ken, op tiet oogenblik niet als koopers optreden,
daar hun export, waarop zij zón aangewezen,
volkomen stil gelegd is door het uitvoerverbod
van cacaoboter door de Nederlandsche re>ree-
ring.
Ook voor cacaoboonen bestaat een uitvoerver
bod, zoodat de Nederlandsche handel zich aan
gewezen ziet op den verkoop aan Vinnenland-
sche chocoladefabrikanten die, hoe belahgryk
zó ook mogen zyn, niet voldoende orders kun
nen geven om de Nederlandsche handel, die de
omzet met de cacaoboterfabrikanten en met de
ontelbaar vele bultenlandsche afnemers moeten
missen, een normale omzet te verzekeren.
Onder deze omstandigheden is er dan ook
niet alleen niet van een vasthouden van cacao
door den Nederlandschen handel sprake, doch de
situatie is juist volkomen omgekeerd De
Nederlandsche handel, die zijn bedryf gaande
probeert te houden, geeft zich alle moeite om
afnemers te vinden, hetgeen slechts nauwelijks
gelukt, zoodat er van groote slapte in het be
drijf sprake is. Er zón verkoopers in over
vloed en er zyn veel te weinig koopers en van
vasthouden van cacaoboonen in de hoop later
Ja. De notaris is juist van tafel opge
staan en dan leest hó altyd 'n uurtje, voor
dat hy naar ’t kantoor gaat.
Is ’t al zoo laat?
Over twee, mynheer Hempel.
óf de moordenaar was enkel maar
den tuin binnengedrongen, óf hó had zich langs
een anderen weg dan de deuren toegang tot
*t huis verschaft.
moest dus op de eerste plaats onder-
worden Want de moordenaar was er
twee dagen tevoren geweest: dat leed voor Hem
pel niet den minsten twyfel.
De bekende Braziliaansche zwemster Maria
Lenk verbeterde tydens wedstrijden te R» <*e
Janeiro het wereldrecord over 400 meter schooi-
slag, door dezen afstand af te leggen in den
tyd van 6 min. 15.8 sec. Het oude wereldrecord
stond op naam van Inge Soerensen (Denemar
ken) met een tijd van 6 min. 16.2 sec. geves
tigd op 18 Januari van dit jaar te Kopenhagen.
Jan Brenton stond voor den schouwburg de
foto's van de artisten te bckyken. Vooral die
van Sonja Reilen, de gevierde diva, trokken
zón aandacht. Hy had haar zien spelen, maar
de sieraden die ze droeg, hadden hem meer be
lang ingeboezemd dan haar spel, hoe prachtig
het ook moest zyn en hoezeer het ook geroemd
werd. Hy had gehoord dat ze voor baar rol van
Korena in het tooneelstuk „Hoogmoed" een for
tuin aan juweelen besteed had en het was uit
sluitend om deze te zien, dat hó naar de voor
stelling gegaan was. Sindsdien zag hy haar
sieraden voor den geest en hy had bij zichzelf
gezworen ze eens te zullen bezitten. Hó keek
naar haar kostbaren diadeem, haar snoer pa
rels en haar ringen, waarvan hó de steenen had
zien schitteren als duizenden sterretjes in ver
schillende kleuren. Hij had er zón oogen bóna
blind op gestaard en kon ze er toch niet van
afwenden.
Hoe het ook moet gebeuren, dacht Jan Bren
ton nu, als op dien avond, ze moeten in món
bezit komen.
Opeens keek hy verschrikt om. Een man sprak
hem aan. „Ik zie dat je nog al belang schUnt
te stellen in Sonja Reilen. Je staat hier al een
kwartier haar lief gezicht te bekóken. Ik ben
haar broer. Knappe meid, niet? De trots van
de familie. En haar spel, eenlg! Prachtige ju-
weclen draagt ze. Vind je niet? Duizenden en
nog eens duizenden zón ze waard.”
Jan Brenton begluurde den man van het
hoofd tot de voeten en spotlachte: „Je wilt me
wat wysmaken. Dan moet je vroeger opstaan,
man. Jó zoudt de broer zyn van de ryke Sonja!
En zy zou jou in dit versleten plunje laten loo-
pen Denk je soms een snotaap voor te hebben?"
„En toch is het zoo," herhaalde de man en
toonde een papier, waarop de naam Walter Reilen
voorkwam en geen twyfel liet aan zijn woorden.
„Maar zie. Sonja en ik zón nu niet wat men
noemt goede kameraden," vervolgde Walter. „Ik
drink graag een borrel-en meer ook. zy heeft
mü al eens in een andere stad een baantje be
zorgd, maar.... als je zoo'n rijke zuster hebt,
waarom zou je dan werken, vooral als je daar
een broertje aan dood hebt. Zie ik den bodem
van myn beurs, dan klop ik even by Sonja aan
en hoe het ook loopt, door ruzie of wat ook,
ik kryg toch altyd weer wat in de hand ge
stopt. Je moet weten, ze is vreeselók bang dat
ik mó als haar broer bekend zal maken. Een
kleine bedreiging dienaangaande verwekt soms
wonderen. Maar als je my niet gelooft, dan
zal ik je haarfyn de indeeling van haar woning
beschrijven. Ze heeft maar één dienstbode, een
oude vrouw, die vroeger al bij onze ouders dien
de. Eerst had ze ook een chauffeur, maar ze
heeft onlangs haar auto verkocht
„Kom mee." zei Jan, „ik wil eens rustig met
je praten. Volg me op een paar meters afstand.
Niemand hoeft ons samen te zien. Men moet
op alles bedacht zyn. Begrepen?"
Walter knipoogde. Hij volgde Jan door ver
schillende straten en steegjes, tot ze eindelijk
in een donker slop beland waren, waar Jan
een duistere^ smalle, steile trap opklom en een
dakkamertje ontsloot.
Jan begon over het plan dat hó bedacht had:
het stelen van de juweelen der tooneeispeelster.
„Dat zal moeilyk gaan." meende Walter. „Als
ze haar sieraden draagt, is ze altyd van een
detective vergezeld."
„Gaat die 's avonds onmiddellyk weg?” vroeg
Jan.
„Een half uur later. Gewoonlyk drinkt hy
nog een likeurtje of zoo.”
„Heeft ze een kluis?"
„Slechts een gewone brandkast. De juweelen
zón voor een hoog bedrag verzekerd."
„Dan is het al in orde,” lachte Jan. „Kinder
werk, man. Ik heb wel voor heeter vuren ge-
Dan verzinkt hy in diep nadenken. Wat kan
de moordenaar hier gezocht hebben? Geld? Het
testament? Het een of ander voorwerp, dat
julat voor hem waarde bezat? Een document,
dat Winkler in bewaring had? Misschien een
schuldbekentenis of eén verklaring, waarvan de
eer en het leven van 'n mensch afhangen?....
onderzoek. Veel is daarvan niet te verwachten.
Er zyn daar reeds te vele handen bezig ge
weest, zoodat er weinig hoop bestaat, nog iets
van belang te ontdekken.
Maar in de vakken en laden heerscht groote
wanorde, als was de inhoud met zenuwachtige
haast dooreengeworpen. In het middenvak ziet
Hempel bloedsporen aan eenige papieren en
ook brieven in t geheime vak zyn met bloed
besmeurd. Zool dus moest iemand met bloed
aan de handen die papieren hebben aange
raakt. Eenige vlekken hebben zelfs volkomen
den vorm van vingerafdrukken.
Van wien komen die? Van den majoor, nadat
hy gekwetst was? Van Mr. Lörs? Of van den
moordenaar?
In hetzelfde vak ligt een scherp geslepen
briefopener met gedreven bronzen greep. *t Is
best mogelók, dat Lörs of de moordenaar by t
doorsnuffelen van de papieren zich aan dat mes
hebben gekwetst misschien zonder het on-
middeliyk te bemerken..,.
Wat er van zó Hempel steekt een slagers
rekening, op de keerzyde waarvan een vinger
afdruk zeer duideiyk is waar te nemen, in zyn
portefeuille.
welken hy by zyn komst gevolgd heeft,
brengt de hor weer in den staat, waarin hó het
gevonden heeft, baant zich een weg door de
struiken, verlaat den tuin....
Gaillard, geboren te Den Haag, studeerde by
Joh. Giessen aan het Koninklyk Conservato
rium. aan welke instelling hy later ook als
leeraar verbonden is geweest. Van 1904 tot 1922
was hy solo-cclllst van het Concertgebouwor
kest te Amsterdam, terwyi hy tevens deel uit
maakte van het Amsterdamsch Strykkwartet.
Behalve in vele plaatsen van ons land trad hy
ook ali solist op in het buitenland, o.m in Rus
land. Duitschland. Engeland en Noorwegen.
Later vertrok hy naar Amerika en vestigde
hó zich te Los Angeles alwaar hy solo-cellist
Is geweest van het Los Angeles Symphome
Orchestre Ook in Amerika heeft hy veel naam
gemaakt en met zyn dochter Alida, pianiste
die daar ook reeds gevestigd was heeft hy vele
recitals met groote successen gegeven.
Ook op zijn naam staat een uitgave van de
solo-süitcn van Bach, die kort voor zyn dood
zyn verschenen.
Met Frits Gaillard is
ste cellisten heengegaan.
Sybrigje onderhield in Groningen betrek
kingen met den 67-jarigen Pieter B.. cie huis cn
familie verliet en met Sybrigje naar de hoofd-
■tad trok. Hó was van plan van zyn vrouw te
scheiden om later met de jeugdige Syongje
te trouwen Mede op haar raad had hy in
totaal f 90 000.meegenomen naar Amster
dam Samen deponeerden zy het geld 1 April
JI in de safe van een groote bankinstelling.
Ook Sybrigje had toegang tot de safe. Daarvan
maakte zy op 6 April gretig gebruik. In oen
ochtend ging zy naar oe bank, nam f 45 000
aan contanten weg en verdween in gezelschap
van een anderen vriend. Herman M dien zó
tn Amsterdam had ontmoet.
Sybrigje werd opgespoorc. evenals het geld,
dat netjes was opgeborgen in de kluis van een
bank te -óucie Pekela. Sybrigje werd vervolgd
is jjTiefstal en haar vriend Herman, die
etSret gelo per auto van Amsterdam naar
Irifren had vervoerd, moest zich wegens
;i verantwoorden.
„Omdat ik heelemaal onschuldig
ben. ik had het geld gekregen. En de sleutels,
waaronder die van et safe, had hó my ook ge
geven.
Pres.: Wat gek, dat hy U zyn sleutels gaf.
Verd.: Heelemaal niet gek, hy vond
zwaar.
Pres.: Ja. voor alles is wel een reden te vin
den en waarom hebt U het geld verstopt in
een safe te Pekela. als je het In Amsterdam
kreeg.
Ik wilde niet, dat de familie er beslag op
legde, verklaarde Sybrigje. want ik wist, cat hy
ten opzichte van zyn familie die f 45 000
niet mocht geven.
Vervolgens hoorde het Hof den bankbediende,
die aan Sybrigje en haar bejaarden vriend een
Mfe had verhuurd in een der groote An\ster-
damsche banken. Krachtens de overeenkomst
had Sybrigje recht van toegang tot de safe.
Getuige had hen voor een echtpaar aangezien.
Hy had Pieter B twee sleutels gegeven.
Pres, (tot verd.): En waarom hebt u toen
niet onmiddellyk een sleutel gekregen?
Dat- kon Sybrigje ook niet verklaren.
Daarna werd de 67-jarige rustende heeren-
boer Pieter B. gehoord.
Laten we nu maar direct tot de kern van de
zaak komen, zelde de president: Heeft de ver
dachte die f 45.000 gestolen of gekregen?
Getuige: Gestolen natuuriyk. Ik heb haar
het geld niet gegeven.
Maar zegt u dat nu niet, omdat u gedupeerd
bent door die vrouw? zy heeft u In den steek
gelaten. U wilde toch met haar trouwen
uw scheiding?
Ja, dat gaf verdachte toe.
En moest u uw geld op bevel van Sybrigje
mee naar Amsterdam nemen?
Getuige: Ja, zoolets heeft ze wel gezegd. Ik
nam het mee, omdat ik bang was, dat myn
vrouw er beslag op zou leggen.
Pres.: nam f45.000 aan effecten en f45.000
contanten mee. De effecten hebt u nog en het
geld ligt nu hier....
Uit de stukken blókt, dat verdachte het safe
contract onderteekende, alsof zy al met u ge
trouwd was. Was dat met uw goedvinden?
Dat Wist verdachte niet meer zoo precies.
Pres.: Maar u was er toch bó. toen zó op
1 April in de bank de stukken teekende?
Pres.: Dus u biyft er by, dat u de f45 000
Met een zeer exclusieve serie wordt dit num
mer geopend. „Op bezoek by Zijne Excellentie
den minister in zyn werkkamer, terwijl hy te-
de nminister in zyn werkkamer, terwyl hy te
lefoneert. notities maakt in zwaariyvige dos
siers en confereert met zyn voornaamste mede
werkers. Een serie prenten, die velen met be
langstelling zullen bezien!
Christine van Eijck, bó de K.I.-lezers bekend
om haar boeiende causerieën over groote Neder
landsche steden, leverde voor dit nummer een
zeer interssar.te bydrage„De dokter in unl
form"; deze werd voortreflelyk geïllustreerd
door Frans Lammers. Nog een ander interes
sant artikel treffen wy in dit nummer aan:
„Een eeuw geleden leerde Hildebrand „mooie
Keetje" kennen er worden interessante brie
ven in afgedrukt, die te voren nog nimmer ge
publiceerd zyn Op de middenpagina's vinden
we het tweede artikel over „Sovjet-goud". ge
schreven door een ingenieur, die tien jaar lang
in dienst.van de Sovjet is geweest; ook dit
artikel is door Frans Lammers verlucht.
Verder worden zes pagina's van dit nummer
gevuld met de niet genoeg te pryzen oorlogs-
kroniek; er is een artikel over „Ballonbarrières'1
tegen luchtaanvallen; twee fraaie kleurplaten
geven het blaa een nog rijker aanzien/en ook
voor lectuur is gezorgd; wy noemen sléchts de
twee vervolgverhalen: „Hier stond mijn huis"
en „Món groote neef" en het mobilijsatiever-
haal van J. v Bloemendaal: „Een complot met
Lisette”. Ook de Narrenkap en „Okkl" zón
deze week weer zeer lezenswaard.
wegens
haar ei
Gr en li
helingjverantwoorden.
De rechtbank veroordeelde Sybrigje tot an
derhalf jaar gevangenisstraf. Het OM. had
drie jaar geëischt De vriend van Sybrigje.
Herman M., werd vrijgesproken. Van deze vry-
spraak ging de Officier van Justitie niet in
beroep.
De procureur-generaai, mr. J. Versteeg, vroeg,
na de dagvaaroing te hebben (oorgedragen, be
handeling van de zaak met gesloten deuren.
De verdediger, mr. Frangois Pauwels. zag hier
toe geen enkele aanleiding: „Er zal geen on
vertogen woorc worden gebruikt, wat mó be-
Het Hof wees zonder in raadkamer te
gaan het verzoek tot sluiting van de deu
ren af.
En waarom bent U in hooger beroep gegaan?
opende ee president mr. Joh. M Jolles het
verhoor.
Sybrigje:
„Dus ben ik vier uren in dat verlaten huls
geweest!" dacht Hempel.
Hoor eens, MaVtln, zei hó. U was er by toen
Mr. Lörs op „Rozenhof" naar het testament
zocht, nietwaar?^
Ja, mynheer Hempel, beide keeren. Toen
Mr. Klarmann kwam zoeken en een paar dagen
later Mr. Lörs
Vervolgens besprak het O. M. de Juridi
sche zóde van de zaak Verdachte had toe
gang tot de safe, d.w z. zy had tegenover
de bank het recht om in de gehuurde safe
te komen, mits zó in het bezit van een sleu
tel was. Dien sleutel kon slechts Pieter B.
haar geven Maar gaf hó dien sleutel aan
haar af? Neen, zij nam de sleutels voor
haar vertrek weg. Daarom is verd. terecht
door de rechtbank wegens diefstal veroor
deeld
Het betreft hier een belangrijk
■n brutalen diefstal, die ongetwyfeld langen
tód tevoren is voorbereid Sybrigje troonde
haar ouden vriend mee naar Amsterdam,
omdat daar de gelegenheid om haar slag te
slaan, grooter was.
Spr. was van oordeel, dat de dodr
rechtbank opgelegde straf te laag was. aoo-
dat hó vernietiging ten aanzien van de
strafmaat vroeg en veroordeeling tot twee
en een half Jaar gevangenisstraf.
De stand van de finale-wedstryden om het
K. Landskampioenschap is thans als volgt:
3 12—4
2 11—3
2—111
1 1
kampioen Elsing, die thans
voor de finale uitgespeeld is en in afwachting
is. heeft dus nog geen enkele party verloren.
Onderstaande volgt een van de mooiste par
tyen die tot dusverre om het R.K. Landskam
pioenschap zón gespeeld, n.l. de party Belderok
Meester, gespeeld te Heemstede op Zondag 8
October 1939.
(Rafaël of Chiefnieux Opening)
Wit: G. Elsing
te Haarlem
32— 28
33— 29
37 28
39— 33
41—37
29 20
46— 41
44—39
50—44
37—32
31—27
41—37
34— 30
30— 25
40— 34
34—30
37—31
44—40
42 :31
47— 42
31— 26
De party is tot dusverre nog vrywel geiyk-
Zooals reeds is medegedeeld zal de Konink-
lyke Petroleum Maatschappy twtec tehuizen
laten bouwen en inrichten voor de onts|>annlng
en ontwikkeling der militairen. Een van deze
tehuizen. B.PM.-tehuis no. 1. zal geplaatst
worden in Renswoude.
Na dit bericht was vooral in militaire kringen
een levendige belangstelling ontstaan voor de
waag waar het tweede ontspanningsgebouw
zou komen.
Uit verschillende garnizoenen bereikten zoo
wel de sectie ontwikkeling en ontspanning van
het algmeen beeldkwartier, als- dc Bataafschc
Petroleum Maatschappij vele brieven, waarin
dc" aandacht werd gevestigd op den toestand
daar ter plaatse.
Een beslissing! was moeilyk. Na veel over
leg is de keuze gevallen op Langenboom,
éen dorp in Noord-Brabant ten Zuiden van
Grave.
staan. Daar draai ik myn hand niet voor cn
Je belt vanavond, zoodra die kerel verdwenen
is, by haar aan. Je dreigt haar weer of je smeekt
haar om geld. Je zegt maar dat je honger hebt
en doet een beroep op haar zusteriyk hart, hash
er desnoods de gedachtenis aan je ouder» ba.
Enfin, je hebt dit grapje meer by and n.
had. zooals ik uit Je verhaal opmaak.
„Ik zal haar nieste spreken kragen, zoo laat
In den avond. Ze Zal my door Anna laten af.
schepen"
„Ben jy een kerel! Ben jy bang voor zoo’n
meid?" smaalde de boef.
„Vooruit dan maar," gaf Walter toe. „Ma»
den buit eeriyk deelen.”
„Myn hand er op,” verklaarde de bandiet
„Onder kameraden is dit zoo het gebruik. Ik
schrik niet terug voor een stevige brandkast*
„Dus jy hebt al meer van die karweitjes bil
de hand gehad?" vroeg Walter met glinsterende
oogen.
„Genoeg om er eenige jaren
brommen. Maar
Jan Brenton is
als een paling, die
glipt de politie
door de vingers,
man. Ze zou er
heel wat om ge- j
ven, als ze mó
snappen kon. Maar ik ga voorzichtig te werk.
Ik moet langer ftven dan vandaag, en om in 9
een nauwe cel opgesloten te zitten, daar voel I
Ik niets voor. En vertel my nu de indeeling van 1
haar huis."
Dit werd Jan uitgelegd. Het wantrouwen, dat 3
hem niet geheel had losgelaten, verdween nu
heelemaal. Jan was ervan overtuig^ dat hun 1
diefstal reeds als een voldongen feit Jfjchouwd
kon worden. Toen trok hy een zwaq
van zyn lip en grijnsde: „Ik tieb snol
den en pruiken. Het is wel eens noodig zich va»
dergelyke dingen te! voorzien. Morgen versch#»
ik als een blonde. Vergis je dus niet. Nu dit tst:
Kyk niet naar me om. Zorg alleen dat de va»,
deur niet gesloten wordt."
Alles was besproken. Walter verliet zyn mede
helper. Eindelijk had hy zyn mannetje geven,
den. Als hó Jan niet voorgelogen had de broer
te zyn van de diva en hem geen valsche papie
ren had voorgehouden, dan was er van de in-
braak niets gekomen. Als bó ingeving had hij,
toen Jan zoo lang naar de foto's van de too-
neelspeelster stond te kyken, gevoeld dat deze
voor zooiets te vinden was.
ze te
De
open,
ruime en ook de belendende slaapkamer nauw
keurig af. maar vindt niets, dat byzonder zyn
aandacht trekt, tenzy voetsporen in de stof
laag. die het linoleum op den vloer van ae
slaapkamer bedekt.
■t Zyn dezelfde sporen als beneden bó het
venster van de provisiekamer, en zó verwon
deren Hempel niet het minst.
Integendeel: hó heeft ze verwacht. Alleen het
zware tapót In de zitkamer van den majoor
belette, ze d44r waar te nemen. Hier, op het
gladde, met stof bedekte linoleum zyn ze de» te
beter zichtbaar. En 't spreekt toch v*n zelf.dat,
wie 1 huis is binnengedrongen om iets te
zoeken, verder dan de provisiekamer is ge
gaan. Dus was t zeker, dat men boven zón
sporen zou terugvinden.
Ten slotte onderwerpt Silas ook de vakken en
De slager deed een heel verhaal van hetgeen
hem en den bakker was overkomen. Plotseling
vroeg hó aan Peter: „O ja. dat heb ik je nog
niet gevraagd, maar hoe kwam het, dat we jou
niet zagen, toen je de broodje» en de worst
wegpakte?* Wat moet ik zeggen dacht Peter,
laat ik het maar brutaalweg liegen, dat lókt me
het beste.
niet worden gehoord, omdat hy bó egn auto-
ongeluk is gewond.
Pl. was van oordeel, dat verschillende punten
nader onderzocht dienen te worden, zoodat nij
verzocht de zaak terug te wyzen naar den
rechter-commlssaris.
Mocht het Hof dit niet noodig oordcelcn, dan
drong pl. aan op vrijspraak, subs, riep hy cle
mentie voor zón cliënte in
Arrest 26 October.
Voorts vorderde spr. teruggave van het in be
slag genomen geld aan Pieter B.
Deze zaak zelde de verdediger, mr. Fr
Pauwels staat en valt met de verhouulng
tusschen verd. en Pieter B Om dit te illustree-
ren las de verdediger een brief voor, dien Pieter
aan de vrouw schreef, korten tijd voor hó de
reis naar Amsterdam met haar ondernam.
Pieter gaat naar Amsterdam, en neemt
liquide middelen niet minder dan een h^Jve ton
mee. En waarom? Omdat guiders Sybrigje niet
meegegaan zou zón.
Samen als een echtpaar nemen zy on
der valschen naam hun intrek in een Am
sterdamsch hotel, zy huren samen een safe op
naam van den heer en mevrouw B Waarom
krijgt Sybrigje toegang tot de safe? Omdat hy
haar reeds als zyn vrouw beschouwde
Nu gaat Sybrigje iets doen, dat niet mooi is
maar volkomen begrypeiyk. Zy verlaat Pietei
B. en gaat met haar geld naar haar vriend
Herman, van wien zy houdt. Niets bewyst, dat
Pieter zyn belofte, dat hy haar het geid zou
geven, niet is nagekomen. Het tegendeel Is aan-
nemeiyk. Waarom zou Pieter anders een derge-
lyk groot bedrag aan contanten mee hebben ge
nomen? Aan de betrouwbaarheid van P B
moeten wó zeer zeker twyfelen.
Herman M. de vriend van verdachte, kon
1.
2.
3.
5.
6.
7.
8.
9.
