VOOR ONZE JEUGD “acemen voor verkoop van Friesche Kleipool- aardappelen, Duin-, en Land- w aarin U ook adverteert, wélk ander reclame- middel U ook gebruikt, U kunt er slechts men- schen mee bereiken, die vandaag de courant hebben gelezen en ze morgen evenzeer zullen lezen. Vandaar, dat courantenreclame onweer- sprekelijk de basis ia van iedere goede reclame campagne. 1 RUWOLIEMOTOREN TOEN DE JAM OP WAS.... LUCHTBESCHERMINGS-MAATREGELEN GEBRUIK VAN FLUORESCENTIE BOOM- EN HANOELSK WEEKERIJ ..DE LARIX" FIRMA F. DE BIE - ZONDERT TELEF. 504 Speciale Cultures op zandgrond: V EK IT EX Volk «gasmasker s Rljkskeur 014. Compleet f 3.50 DUNDVLEESCH FRIESCHE ZAADHANDEL - ORANJEWOUD ELECTR. AARDAPPELSCHIL- - GROENTENSNIJMACHINES Luxe uitvoering Laagste prijzen ZATERDAG 21 OCTOBER 1939 WIJ KUNNEN LEVEREN iff® GEERKENS HEDEPLAMDSE OPHAMEHTEH FABRIEK t. va: /I onderzeeër getorpedeerd was, slaagde dat de bramen juist rijp zijn," w<j het haar eens vragen?" stelde als Jongens R. C. - barri- dag de MAAKT U GEEN Neem eenige b VOOR STATIONNAIR- EN SCHEEPSBEDRIJF BRONSMOTORENFABRIEK TELEFOON 18 APPINGEDAM i I SC maar SCHUMDtl sich slJ d de r BO' va a vsl Tui Eur 8>'z' te laai tr pelt Dez aan uch lang DOOI Kerl welk hun eige trok boet sjjn en hü BIJ VERDUISTERING: GEEFT ZEKERHEID VOOR HET NORMAAL FÜNCTIONNEERKN VAN HET VERKEER EN BEDRIJF ZOOWEL BINNEN, als BUITENSHUIS VRAAGT INLICHTINGEN TECHN. BUK. 8.I.A.. LEIDEN. LAMMENSCHANSWEG TEL Hei versterkingsmiddel forsanose i Staalt Lichaam ets Zenuwen SÉ Bevat Lecithin© en vitaminen BI en D. Verkrijgbaar in alle Apotheken en Drogisterijen DENNEN, BOSCH- en HAAGPLANTSOEN, LAAN- SIER- en WOUDBOOMEN, CONIFEREN, SIER- en BLOEMSTRUIKEN Alles in prima waar tegen concurreerende prijaen Vraagt prijsopgave PRIJSCOURANT 1939-'40 reed* verschenen i^U Mit leWenn*. frail y e Oese worsen grage «opomM ■mie »g aankoo* van één aak- UIT VOORRAAD LEVERBAAR BIJ DE POSTKANTOREN EN BIJ DE PLAAT8EL. LUCHTBESCHERMING8VEREENIGINGEN. \V Bn.im Brztiuhmhui re \\<g N<». De Jongens beloofden moeder een heeler. emmer te gaan plukken. Zoodra se klaar waren, werd het karretje aan een van hun fietsen ge bonden, moeder zette er een grooten emmer op en daar ging het naar de bosachen, waar de prachtige bramen groeiden. Natuurlijk kenden de jongens goed den weg. Ze moesten een half uur fietsen. Ze hadden natuurlijk al lang ge zien, dat de bramen een zwarte kleur hadden dus dat ze goed rijp waren. En natuurlijk had den zij er ook al volop van gesmuld, want het is een heerlijke vrucht. En nu begonnen ijverig te plukken. Er groeiden er veel, i eer de groote emmer vol was. dat duurde lang en met die prikkels kon Je niet erg ópschie ten. Ze »Wren wel niet klelnzeerig, dat is geer, echte Jongen, maar die dorens konden toch wel venijnig prikken en leeiyke roode strepen op Je handen maken. En zoo nu en dan moesten zij immers ook een paar bramen opamullen? Ei stonden er toch genoeg en de emmer zou we vol geraken. Maar toen ze daar zoo bezig waren, sagen su gena. na de gedwongen daling bouwzaden Provisie ...-•t in de lersche kust te bereiken, weer been zij door de Noorsche vrachtboot .Ida Bakke", was gebracht, nadat dit schip door den onderzeeër van de torpedeering op de hoogte gesteld was Xmsterdatn. J. -Gra venhage. roningen, H >tt» r-iarn Ltrecht. M.»ree i.evehixg uitsluitend door den handel Nauwelijks ruimte latend de bruggen in het Oostelijk deel van Frankrijk van cadet voorzien, waarbij militaire posten nacht on wacht houden zaakt bij de kust van Noorwegen een noodlanding te maken. Het toestel een ouden zwerver, die heel moeilijk liep en die langs den weg ging zitten. „Zou hij ziek zijn?- vroeg Henk aan Güs. „Het lijkt wel. of hij niet voort kan. Zullen we eens gaan kijken?” „Ja, laten we dat maar doen,” vond Güs. Toen zü bü den armen, ouden man kvAmen. zei hü: „Weten Jullie hier nergens een beek jongens? Ik heb vreeselüken dorst. Ik geloof, dat Ik koorts heb.” Henk en Güs keken bedrukt. Water was er niet in de buurt, ook nergens een huis, waar zij wat voor hem konden gaan vragen. Maer op eens dacht Henk aan de bramen. Daarmee kon de man zijn dorst lesschen. „Ik weet wat,” glunderde hü en vlug ging hü den emmer met bramen halen, dien hü den zwerver vooraette, zeggende: ,,Eet er maar van. zooveel je lust. Er staan er nog genoeg.” ..Dank je wel. Jongens.” glimlachte de man. „Ja, die zün verfrisschend,” genoot hü. ..Dat zal mü goed doen.” Met vreugde zagen Henk en Güs, dat hü met smaak de bramen at en hun beduidde, dat hü ze heerlük vond. „Heb Je nü geen dorst meer?” vroeg Henk, toen de man zei, dat hü nu genoeg had er. hen hartelük bedankte voor de hulp. „Ik voel me zeer verkwikt.” zei hü. ..en nu ik wat gerust heb, kan ik weer verder gaan. Dag, beste Jongens,” groette hü. toen Henk en Gijs hem leder bü een arm hadden geholpen op te staan. „Zoo’n arme sukkelaar," zei Henk, den ouden zwerver nakükend. ..Maar nu heeft hü toch geen dorst meer," was Oüs blü. „Gelukkig. vond Henk. En toen gingen ze samen weer gauw naar de struiken terug, om den emmer verder te vullen. Maar nog eens zou hun werkje onderbroken worden. Toen ze goed en wel bezig wWren, kwam er een oud vrouwtje door het boech. Ze droeg een zweren bussel hout, dat ze gesprok keld had. „Zou die ook geen dorst hebben?" fluisterde Güs tot Henk. „Dan kan ze ook wat bramen eten." „Willen Henk voor. „Ja, doe het maar," knikte Güs. En toen vroeg Henk het haar. „Dank je wel. mün Jongens," antwoordde ze. „Ik heb geen dorst." „Is die bussel niet zwaar?" vroeg Henk. „Zeker, maar wat moet men doen, als men geen geld heeft, om brandstof te koopen? Ik mag van den eigenaar van dit boech al de döode takken halen, als Ik wil. maar Ik woon hier nog al ver vandaan en op den duur valt zoo'n vracht niet mee.” En weet je, wat Henk en Güs toen deden? Ze namen den bos hout en legde dien op hun kar retje, dat ze samen voorttrokken, en vergezel den het arme moedertje naar haar woning. Of die blü was, dat haar vrachtje zoo thuis «vrd gebracht! Ze gaf hun ieder een paar heer- lüke blauwe pruimen van oen boom, die bij haar huisje groeide. Toen haastten de jongens zich weer gauw terug. Maar wat stonden ze te küken! Ze kon den nergens hun emmer vinden. En die was al voor de helft gevuld. Iemand moest hem mee genomen hebben. Maar wie? De Jongens keken elkaar met bedrukte gezichten aan. Moeder zal boos zün.' meende Güs. ..Het Is moeders mooiste emmer." Nog eens gingen ze aoeken. Misschien had iemand hem voor de grap verstopt? Daar opeens hoorden ze lachen en twee jon- met een gelaat zwart van bet bramen eten, kwamen van achter een .struik te voor schijn. „Jullie hebben onze bramen opgegeten, naar lingen!” viel Henk woedend uit. „En nu moeten we weer gaan plukken en moede? zal niet we ten, waai we blüven. Ze zal erg ongerust zün. En dan moeten Jullie ons nog uitlachep ook!" Plots schoot Henk op Frans, den oudsten van de twee schavuiten, toe en het zou een ge weldige vechtpartü zün gevUorden, als Güs zün broer niet had tegengehouden. „We deden het maar voor de grap,” zei Jan, de andere jongen. „En wü zullen wel gauw hel pen plukken. Maak je maar niet zoo kwaad, man!” „Het «Sis toch flauw van jullie,” vond Henk, die al een beetje kalmeerde. „Ik dacht, dat onze emmer gestolen was en daar zat Ik erg over In, Went wü zouden ervan gelust hebben, wü zonder emmer waren thuisgekomen Dat kun Je denken. Wie weet, welke straf wü gekregen zouden hebben. Ik geloof, dat emmers nog al duur zün." Allen begonnen nu flink te plukken en de emmer was weldra vol. Hü w¥rd op het kar retje gezet en dit werd aan de fiets van Henk gebonden en als goede kameraden ging het troepje naar het dorp terug. Moeder was zeer tevreden. Henk en Güs vertelden, waarom zü zoo lang weg waren ge bleven En toen vroeg Henk: „Als wü nu eens zonder emmer waren thuisgekomen, hadden wü dan straf gekregen, moeder?” „Ik zou het natuurlük erg Jammer gevonder hebben,” antwoordde moeder, „maar jullie heb ben dien ouden man en die oude vrouw zoo prachtig geholpen en daarom zou ik jullie geen straf gegeven hebben, want goede daden ver richten is heel mooi en daar bad ik dus zeker rekening mee gehouden Maar zoo Is het beter, hé, kinderen? En je zult eens zien, wat *n heer- lüke jam moeder maken aal en wat die jullie fijn zal smaken, omdat je de vruchten zelf ge plukt hebt." - En dit verwachtten Henk en Oüs ook. Zü spitsten ar rich ten minste al op. Henk en Oüs waren broers. Meestal zag men hen In het dorp, waar zü woonden, samen spe len en samen naar school gaan. Het waren nu niet van die büaonder brave Jongens, die nooit eens krakeelen, of op hun slaapkamer elkaar met kussens niet bombardeeren, of nooit eens durven bakkeleien, want den zouden het geen echte jongens zün geweest en dit kon men van Henk en Gijs lang niet zeggen. Maar niemand zou hun den naam van straatbengel of deug niet hebben kunnen geven. Henk was tien en Güs negen jaar. Ze hadden ieder van vader eer. stukje grond gekregen voor een tuintje en daar werkten ze dikwüls üverig in. want vader, die kweeker Was. wilde, aat zü later ook dit vak leerden. Als zü moeder dan een paar bloempje» konden brengen, die zü zelf gekweekt hadden, dan kon men de vreugde op hun gezichten lezen, want moeder hield erg veel van bloemen. Ze knutselden ook wel eens iets in de schuur en maakten zelf de hokken voor hun konüntjes En nu hadden ze ook van een sinaasappelkistje en twee oude wielen van een kinderwagen een karretje gemaakt en als ze voer moesten gasui snüden voor huu konijntjes dan bond Henk of Güs dit aan hun fiets en op dat karretje laad den zü dan bet gras. En zoo gingen zü ook voor moeder boodschappen In het dorp halen. Het was wel geen mooi karretje, maar Henk en Gijs waren er erg mee in hun schik. En als hun vriendjes hen er mee plaagden en vroegen, of ze in den auto mochten zitten, dan zei Henk of Güs: „Genist, hoor! Maar een ritje van vüf minuten koet een dubbeltje." Geen enkele jon gen wilde dit natuurlük betalen. Maar Henk en Oüs zouden nog meer met hun karretje doen. Op een morgen hadden ze ieder wel vier boterhammen met jam gegeten. Moeder zei: „Jul lie zün dure jongens, nu is het jampotje al wéér leeg. Maar weet Je wat Jullie nu eens moesten doen? De bramen zün nu rijp. In de bosschee, groeien er massa's, zooals jullie mü zelf verteld hebben. Nu moesten jullie voor mü eens een emmer gaan plukken en daar maak ik dan jam van. Een beetje suiker en wat werk en Ik heb heerlüke marmelade, die mü bovendien wflnia kost.” ruzal vroor Heer die i zwaa De or.dei ttant gank een ook I geluk ken. gesch rnont bedev ger e de d In. w opgei lieder van 1 sten 1 het v lands ters „Katl heden teer Hoffn krüge het v< Ons be teel Hag. vallen de vo< haal Créqu „Verd rust, v bescht recht Wat laat-n van c moger den z gehaa weet, plecht heden waarb smeek van d heid, waars vaardi Onl: kerkel ven e: penen In tische ook 6 kracht thieke Heeler worde Daar logen er dei kwast de vra eigenl daar i verboc Nu maakt een b schout juiche ook n lezing genom over c Dat een dt vers v ren h thollel Uoder zegen! rwaan Indt had z zag w bUk r hü ko dzt d was. J pedo wat m kllome hertelt gevolg delüke Zoo van kt woord! «er ht ongeoc Men wie v< even hantee dus e< kelük de zeg rechtv Zied wüzen, de Kt asnger rtraft. maar meer t Tevena GIETWERK volgens model en tekening ook bewerkt riBML MUNCKKOF JOOSTEN MACHINEFABRIEK EN IJZERGIETERIJ TELEFOON 204 BAARLO (L.) N.V. STOEL- EN MEUBELFABRIEK vb GEBR. VAN ROOIJEN k.iiilort n ii f.ibrirk. n, I lSxEI.STEI X - TEI.EKOOS *03 MODELKAMERS TE: r.-plfin No, 3 tb h Concertgeb. Tel. 95292 -• t Nu 31 T.-l 72<'211 ‘5 Tel t-ingel N«» 19 .b 1 Diergaarde) Mul". ZORGEN ilncken Geerkens Rundvleesch in voorraad. Dat is ideaal voor onverwachte ge legenheden. Het vleesch kant en 'ijnste kwaliteit en 40 besparing. Vraagt Uw winkelier een KILO'a of POND’s blik met Geerkens rood etiket FOTOREPORTAGE blank Rotterdam ft Lt RUT HHIN •en Duitschen STALEN SCHUILCELLKN (nieuwe types) STALEN SCHUILKELDERDEUREN en BLINDEN HORIZONTALE GASDICHTE LUIKEN GASDICHTE RESERVOIRS NOODCLOSETS STALEN HELMEN ZO VEEL MOGELIJK UIT VOOHRAAD N.V. Mannesmannbuizen Handelmaatschappij De Rijn wast dit jaar vroe ger dan anders en reeds thans staan nabij Arnhem de uiterwaarden en leag ge- A R C HI TECTONISCH F VERLICHTING ’"THAEUR ra-L—DEN HAAG KAASFABRfEK

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1939 | | pagina 4