KI
\l
DE KRUISWEG VAN DEN VIC
BLOUSE EN ROK
BLOEMEN VAN VILT
LEKO RIJWIELLAMPEN
en
pannen
Trouw-tradities
Allerzielen
|otten
REE5INK
TWEE GOEDE HUISMIDDELTJES
VIT
4
te
1
Jen het soldatenbruidje
Tegen verkoudheid m hoost
Bewaar deze twee receptjes goed
BRABANTSCHE BRIEVEN
UJ4, amtool
KUNT U GOED MET UW
KACHEL OMGAAN?
SANITAIR’
LEKO LICHT BETER ZICHT
ANDIJVIE
God. wa -n triest tjj.
Tegen rheumatiek en spierpijnen
RECEPT. In alle gevallen
van'rheumatiek. spierpUnen,
stUfheid. enz., brengt, geen
enkel middel spoediger ver
lichting dan dit eenvoudige
recept voor éen sterke rheu-
matiek-olie. Koopt t>U üw
apotheker of drogist 85 gram
terpentUn of Indien niet
verki’Ugbaar 85 gram brandspiritus ,en
15 gram Rheumagic-olie 1 geconcentreerd),
die 5 krachtige pijndoodende bestanddeelen
bevat. Een 15-gfams fleschje Rhewnagic-olie
(geconcentreerd) kost maar 85 cent, dus met
de terpentijn of de brandspiritus bent U voor
ongeveer drie kwartjes klaar en heeft U 100
gr. liniment. Vermeng de twee bestanddeelen
In een schoone flesch goed door elkaar. Be
vochtig de pUnlUke plaatsen ermede, zonder
te wrUven of te masseeren en de pUn ver
dwijnt direct. 15 minuten in een Rheumagic-
olie-bad is- uitstekend; voeg dan een thee
lepel vol reeds verdunde Rheumagic-olie bU
eep heet bad. Vergeet niet de benoodlgde
85 gram terpentUn of brandspiritus en de
15 gram Rheumagic-olie bU Uw apotheker
of drogist te koopen.
VRIJDAG 27 OCTOBER 1939
V' L»
CU E
van de menschheid kookt de
1
o
1»,
o
L
te
t
I
<1
o’
ff
ülvenhout, 36 Oct. 1939
Amico,
eerst
DR*.
O
Voor de V
1
verkrükbaar
gram 1
en
of
VOOR ALLE
Van de oudste en meest bekende
fabriek in Nederland. Pr. fabrik.
VRAAGT UWEN WINKELIER
ZUTPHEN - ROTTERDAM (Leuveh*
AMSTERDAM
geluk van den bruidegom In stukken zal rij
ten.
Tenslotte vinden’ wij de bewering, dat de
huwelijksreis een suggereeren Is van den vroa-
geren bruldaroof. De bruidegom kwam de bruid
immers stelen uit haar ouderlijk huis!
en strak zit, dan dat wij er iets onm
toe zouden voegen. - -
De blouse op deze fq^Hs een aardig
sierlijk exemplaar uit de vele modellen
’k Was content weer bulten te zijn. *t Asemen
gong hier gemakkelijker. Lijk Ik gezeed had:
t bosch was nachtzwart. Alleen hier en daar
'nen witten manegllnster in ’nen boordevollen
boschgreppel. Ik weet hier goed den weg. Van
kindsbeen af. "k Weet sjuust waar zware wor-
telteenen boven den eerde uitpuilen, waar on
verwachte greppels liggen, waar ge bukken mot
veur 'nen lagen tak. 'k Weet blindelings waar
den bojem hard, waar le drassig Is. En toch....
Ik sperde m’n oogen deur den dikken bosch-
donker, sloeg mee m'nen stok al controleerend
teugen boomen, die ik wist. En ik deurgrondde
Andijvie Is eeh uitermate gezonde groente en
een groot deel van het jaar voor luttel gelds te
koopen. Op het oogenbllk Is deze groente sells
buitengewoon mooi.
De andlfVie heeft de laatste jaren een "'neiging
gekregen minder geel van hart te zijn. Maar dat
is haar schuld niet. Dat komt omdat wij zoover
gevorderd raken op het gebied van voedselken-
nls. Groene groenten bevatten de meeste vitami
nen. Dus heeft de andijvie haar gele binnenste
moeten verwisselen tegen een groen, als ware
zij aan de mode onderhevig. In den smaak maakt
dat echter geen verschil en als het nu gezonder
Het meerende?!
andijvie gewoon, „met het aanhangende water**,
zooals dat in de kookboeken heet. Is de groente
gaar, dan wordt ze gestoofd. Deze doet dat met
boter, gene met «en sausje- Ik voor mij verkies
de eerste methode, vooral waar meTi hier In Hol-
saus
“Van
ken, dat
aan deii
oude Grieken meenden, dat er een ader liep
van deze vinger linea recta naar het hart.
Wel overal Is het bruidsmaal het hoogtepunt
van het ülterljjke feest en het gebruik, dat de
bruid debruidstaart moet aansnijden is om
te voorkomen, dat een ander vóór haar de
taart met een mes zal raken en daardoor het
Fransche blouse van ivoorkleurige
mousseline de soie. sluitend met een rij
knoopjes van hetzelfde materiaal
mosterd en Ik aeg altijd een kriebeltje knoflook.
AU het kan ook een hard gekookt el. Is dat alles
niet naar uw zin. dan kan een goede mayon
naise ook best dienst doen.
*IVn tweede beslaat er een stamppot van rauwe
andijvie. Het Is een stokoud gerecht en Ik weet
er den naam niet van. De bereiding geschiedt als
volgt:
De andijvie wordt wederom heel fijn gesneden
tti gewgsschen. Drie struikjes andijvie tegen
twee kilo aardappelen. Deze aardappelen worden
gewoon gekookt. Ondertusschen bakken wij een
pond of meer doorregen gerookt'spek. Dat hou
den wij warm.
Zijn de aardappelen gaar, dan gieten w(j ze af
en stampen ze fijn Zonder ze eerst te stoomen. Nu
roeren wjj er vlug de rauwe groente, het opge
vangen spekvet en twee tot drie lepels azijn
doorheen. Is alles goed gemengd dan nog even
op een klein vuurtje al rgerende om het geheel
goed warm te hebben Vooral even en niet ko
ken. want de groente mag haar staat van rauw
heid niet verllesen. Nu vlug ei mee op tafel en
lfi|t gebakken spek er bü gepresenteerd.
den tocht, den kruisweg van den Vic, die van
nacht z’n eigen hier deur den strengelenden
donker gevochten had. om de pijn van die eerste
smarte-uren te verdooven. Ik besefte hoe le hier
geworsteld had teugen *t verschrikkelijke, zwarte
Niks, dat 'm geslagen had mee zwiepende tak
ken, de beenen onder 'm uit gesleurd, hum had
laten neersmakken In doornen en teugen elk-
stronken.
M'n oogen begosten te pieken van den dichten
donker. M’n vel zwitte koud over heel m’n Hjf.
M’n beenen beefden In den zuigenden bojem,
*t azemen wi^rd zwaar als thuU.
Den Vlc.vrlmd maar Ineens zag Ik m’n
eigen teggenover ’m zitten'in den schokkenden
trein, anderhalf Jaar gelejen omtrent, toen Ik
’m wegbrocht naar den boot op Amerika, als le,
na zooveul jaren. z’n vrouw gong opzoeken, daar
in *t verre ziekenhuis, aan den overkant van den
Oceaan, waar Hanneke toen al was
Ik zag ’m weer twijfelen, daar dicht bij de
haven, als we ’t water roken en den Vlc heim
wee kreeg naar z’n boschhuis, waar z'nen moei
lijken maar onmlsbaren arbeid was stllgeleed.
"k Zag 'm, deur de ramen, zitten tobben op ’nen
Zondagmorgen, daar aan gijnen rolbureau. de
lamp nog brandend van den afgeloopen nacht,
den heerd vol asch van pampleren.
Hier in dieèn dikken, dleén smoordichtep don
ker filmden verschillende beelden mee den wit
ten Vlc temidden, helder op veur m’nen geest.
Beelden oers-en-dwars deur malkaar, maar
scherp itfk den dag. Ik zag ‘m vedelend staan
bidden veur ons Kerststalleke. snakkend naar
geluk, dat buiten menschelljk bereik scheen- te
liggen.
HU had 't tóch achterhaald, deuzen witten
toovenèér, die alle wonde'ts put uit zUn rUke
hart, waaruit le schildert, waaruit le leeft, waar
uit le geluk rondstrooit mee volle handen.
’k Schrok. Stond bU z'n deur. Nog rulschte
den blarenval rondomme; manezulver looverde
teugen 't donkere sterfhuis, hier midden In *t
zwarte herfstbosch waar „Allerzielen” gevezeld
wierd in den tik van neveldruppen, die traan
den op den blarenbojem.
„Allerzielen’’, *t wierd gefluisterd hier bin
nen deus heimelUke boech, dat volstond van de
smorende stilte, die zwart om me henen plooide.
Ik klopte. Zachtjes maar, doch hard klonk 1
in de leege holte achter de deur. Zoo hard, zoo
wreed hard, da Tc den knokkel van m'nen vin
ger ..proper” wreef aan m’nen Jas. Maar Tc
moest nog drie keer kloppen. altU harder, altU
holler veur *n schriel lichtje deur ’t bovenlicht
gloorde.
land al te zeer geneigd is de groente in d<
te verdrinken, zoodat er groentepap inplaal
Iets smakelijks op tafel komt.
Nu is het echter ook heel goed mogelijk en
zelfs zeer smakelijk voor de afwisseling om an
dijvie rauw te eten. Dat is dus nog gezonder.
Ten eerste als sla. In den tijd dat de Jtropsla
Is uitgestorven, if sla van andijvie lang niet te
versmaden. Hiertoe worden de buitenste harde
bladen verwijderd en de rest heel, heel fljnage
sneden Na de waschbeurt wordt de andijvie sSh-
gemaakt met een smakelijke slasaus. Dus niet
veel azijn en weintg olie, maar veel olie, weinig
azUn. een beetje ul en petebsèlle, wat aroma, wat
Het zal wel iedere vrouw eens zoo vergaan
zijn, dut ze een kleedingstuk, waar ze ineens
genoeg van had, afdankte en het apart leg
de om het weg te geven. Min of meer verge
ten, kwam het echter bij het zoeken naar
een ander ding, plotseling weer in haar
handen, waarbij ze verrukt was, nog zóó iets
goeds te bezitten. „Met een kleine verande
ring"- U kent dat: de metamorfose is in
droombeeld al spoedig gebeurd.
De metamorfose, die een veelgedragen
wintermantel of overgangsjas tou kunnen
ondergaan, om een gedemodeerde halsaf-
werking en een eenigszins kaal geworden
overslag te vervangen, toont de linkerfiguur
op bijgaand plaatje. Aan het rechte^ model
ziet u. hoe een veelgedrigen wollen' jurkje
met een lap andere stof te vernieuwen is.
Voorat de roklijn, zooals op het plaatje 4$.
aangegeven, even laten oploopen.
Om in deze tijden oordeelkundig,
dus zuinig te stoken, boude men
zich aan de volgende punten.
In de vojkomen leege stookplaats
brengt men slechts weinig aan
maak-materiaal en men giete nooit
petroleum 'of spiritus in de bran
dende kachel. Het is onneodig en
gevaarlek.
Met bijvullen wacht men zoo
lang, tot zich een gloeiende onder
laag heeft gevormd.
Ken uw kachel. Zoowel de rege
ling van den luchtfoevoer, als de
soort brandstof, die zij behoeft.
Regelmatig schoonmaken is nood-
zakelijk, om volledige warmte-uit-
straling te behouden.
Stook geen enkele kachel zoo, dat
het metaal roodgloeiend wordt. Het
materiaal slijt daarvan. Temper
het vuur dus tijdig. Door overdre-
jyen hard te stoken en daarna
schielijk te temperen, vormen zich
slakken. Want slakken krijgt men,,
wqnpeer de temperatuur zoo hoog
Er wordt nog steeds getrouwd door man
nen In uniform, en dit najaar Is de stroom
van trouwboekjes, die aan jonggehuwden wordt
uitgereikt, grooter dan het In de voorjaars
maanden in normale omstandigheden pleegt
te zUn.
Als het bruidje In het wit trouwt, draagt ze
•8aarbU den bruidssluier, die zUn oorsprong
vindt in het symbool, dat de primitieve volken
- de gesluierde vrouw hechtten, namelUk
dat der onderdanigheid.
De oranjebloesem, zonder welken men zich
keuze. Op het oogenblik, nu zoovele landsver
dedigers snel in het huwelUk wenschen te tre
den, lukt het mU lang geen onaardige dracht
voor het soldatenbruidje, dat het aan tUd of
geld ontbreekt om een heusche trouwjapon
uit den grond te stampen. Haar .gekleede man
telpakje er bU en klaar is ze.
Dit model is van dun mousseline, maar
Iedere soepele zUde of crêpe Georgette is even
zeer geschikt. Het opstaande kraagje met ge
plooid strookje Is heel flatteus. Misschien
schrikt u een beetje van de gesmokte voor-
zUde. Die ziet er inderdaad bewerkelUk uit,
maar is het niet. Ik zal u het geheim daar
van verklappen. Er is namelijk een soort
rubberdraad in den handel, dien u gewoon op
de machine kunt gebruiken en die alleraardig
ste resultaten oplevert.
Het practische is. dat het Inhaalsel geheel
recht getrokken kan worden, wat het strUken
\ergemakkelUkt. Door de elasticiteit van den
draad springen de plooitjes vanzelf weer In.
ul,ARA.
Toen we den erf oprejen, wêrlde den vroegen
avondkilt den notenleen Kil golfde den duister
uit de peerse velderv gunder achter ’t struweel
langs den sloot. De kiepen scherlden naar bin
nen. klokkend, teutend lUk *n gezelschap ouwe
wefkes, dat nog nle goed scheien kan van den
theekrans. Maar Baas Haan stond lUk ’nen bo
venmeester bU *t poortje van 1 binnenhok, tier
rekkend mee zUnen groen-peerlmoerlgen veeren-
nek, schokkend den vurigen baard, nou en dan
ongeduldig schrapend In z’n raspige keel, rus
tend van den eenen klaauwpoot op den anderen,
zóó z’n ongeduld „verbUtend" over dat vrouw
volk, dat altU maar tUd genogt heel Trui kan
’m nle uitstaan, dleén „protsmakert”Want
da lee maar gin eiers en hee ’n verbeelding as
Tien burgemeester van ’n afgebrand durp.” En
als zU zoo wUd Is mee heuren crltlek op den
„bovenmeester", dan doet ZUnedele verstandig
mee fier weg te steppen, want om de teuten van
Trui’s klompen zitten gin watjes gewindeldI
Ik mag t wel. deuzen zelfbewusten paauwentrots
in dieên fleren veugel: ge zUt kearel of ge zUt 1
nle! Marsch!
Daar kwamen Drt m en den Eeker van ’t
Ik ben stil weggegaan.
Weet nle hoe *k uit *t zwarte boech gekomen
ben. Meen, da Tc uren heb gezeten op *n natte
bank, daar midden in den blArenvaldie
fluisterde van „Allerzielen”.
ligs aan
aan
en
ter
*t Viel me toch op, dat Trui heur krulske wat
plechtiger sloeg dan anders. Want somsdan
kan zc 'r leta van maken, horre! Zoo In deuzen
trant: O. L. H. wit nou onderhand wel wa 'k
bedoel! Ook trok ze minder plazierig aan ’t eten.
„Eh.... Trui....? Is *r....iets?”
Efkes keek ze op me aanOchèrm. wat ston
den heur oogen dof. Oud! Ze voelde dat ik *t
bespeurde. Dan zee ze, den vurk neerleggend,
de handen In den schoot: „Jja, Dré.... daar
Is.... Iets.”
Ik schee onwillekurlg ok uit mee eten. Staarde
Trui strak aan, zonder dbn moed te hebben ’t
nuuws uit haren mond te trekken. WUd weg
hoorde-n-lk den tik van m’n steertklok wUd-
weg!
Dan: „1c Had t oe liever na den eten willen
zeggen, Dré, maar...."
Haar lippen trilden, d'oogen wierden rood.
„Maar.... meneer Zonneveld Is van den rnergen
hier gewist.”
„Den vurk viel uit m’n handen Ik voelde m’n
eigen in malkaar krimpen, maar toch, geloof Ik
wel, bleef ik gewoon zitten. De steertklok klonk
dichterbU nou. veul nadrukkelUker. Den duister
kringelde dichter om ons henen.
„Jaa....? Trui....?” vroeg ik zachtjes. Iki
„Opa!”
„Baas!”
„Middag jongens! Km»?"
„Niks, horre!”
„Honger?"
Gelach. „Br reuk den krtppot ftiaché), opa
GU?’
„We zullen m n opkajer geven, Jonk!"
En In dat vooruitzicht hielpen ze rap efkes
mee. de bennen van den wagel In *t stalleke te
tassen, onderwUÏ als Ik Blek ultsjiande, die mee
drie sprongen naar binnen schoot, naar zUn
werm maal onder de plattebuis. Trui kwam nle
te voorschün. Heb ik nle ge>en. „Allee, wefke,
lot oew eigen ’ns zien," riep ik. ,,’t Gerij Is bin-
hen, toeteloeris!”
„Ze is stillekes vandaag,” vezelde den kleinen
Dré mee 'nen seerjeuzen toet. Ik keek m ns
vragend aan, zag naar den Eeker. Die knikte.
Maar daar stond m’n trouwe wUf al in 't deur
gat, ’nen plnhaar op ’t veurhoofd. vochtig van
de kokerU daar bU die werme plattebuis.
„Goed verkocht, Dré?" Allee, die stem was ’n
bietje anders dan gewoon. Dat merkt ge zoo
gaauw bij 'n gewoontevraag. ee?
„Jazekers. Trui.... eh....?”
,,’t Sta-d-opgeschept. horre!”
„We komen, wUf! Vort jongens aan den
bak!"
is. dat de asch smelt.
Temper het kolenvuur en laat
petroleum-, electrische of gas
kachel niet branden, wanneer uw
woning onbeheerd achterblijft.
Zachtekens. voorzichtig, weifelend gong een
delijk de deur los.
Den Vic.
Gebogen lUk 'nen stokouwen man. Den witten
kop mee de groote, doode oogen wat schuins als
’n le zware blom op teeren. ranken stengel.
„Vlc.”
..Dré.”
Dan zwegen we. de handen in malkaar. En
heel, heel diep» uit diepte van peilloos ver
driet. kwam heesch: ,Xlen.... is.
„Ik wéét, Vlc."
HU knikte moei den zwaren kop. Dan, den
richtte den getelsterden kop z’n eigen efkes
-krachtig op. de oogen begosten te leven, te glan
zen van dikke tranen; en mee bevenden mond,
waarlangs werendig ’n yieug van fier geluk:
„Dré, wat 'n troost, dat Ik haar voor anderhalf
jaar geleden terug gehaald heb van den ande
ren kant der weareld. pcIkik mag
nouIk kkn nou m’n amte. arme vrouw be
treuren.” 'Nen weldadlgen tranenstroofpdie t
afgetobde lichaam schokte en snukte, volgde op
z'n eigen woorden en stillekes hoopte-n-ik, als
Ik rnUnen goelen kameraad op den rug klopte,
da k ook Hanneke zoo mocht aantreffen.
„HannekeVlc?”
Triestig 'schudde-n-le den kop, „Kom maar
mee. Dré," sprak ie heesch. Zaehtkens kwamen
we in de sterfkamer. *t Ouwe mevrouwke lag.
nietig als "n omgevallen blom, In *t wit van
beddegoed. t Gezichtje verjongd in den dood,
omkranst mee ’t zUen rag van heur sneeuw
witte haar.
Rel kneep den Vic in m’nen arm. En snikte:
„wat Is zU mooi, hè Dré, m’n vrouwke." Den:
„zU kón toch nooit....” toen zfckte-n-ie in el
kaar en Tc vong nog op: „slecht zUn?”
Hanneke, die star te turen zat mee leege
oogen. vol verwondering om t groote verdriet
dat overnuuw in heur jonge leven was gekomen,
knielde neer bU den Vic.
„Vadertje, Vadertje, bedankt voor deze woor
den." Toen ook, Goddank, brak *t verdriet Han
neke kapot. Daar op den vloer, onder *t doode
Mevrouwke.
dan laf: „Toch.... eh.... toch nle *t ergste?"
Maar ik wist al lank van wel!
Trui knikte. Tc Dee m’n oogen efkens toe.
Want alles was te veul. De witte tafel, t gloel-
llcht van de plattebuis. ja den smakelUken
kruiéngeur van den krippot stond me teugen.
En zoo, mee m’n oogen toe. zag Ik weer den
Vlc zitten verlejen week Zondag in zUnen
atelier, ge wit waar le den slag te wachten
zat, daar midden In ’t herfstbosch, in den gou
wen regen van blèrenval, die rulschte om den
houten atellerbouw. Tc Schoof m’n bord weg.
„Jezus! Den Vlc! Hanneke, sta ze bU!”
„•k Ben er heel den dag al broerd van.” hoor-
de-n-ik Trui zeggen: „HU was er kapot van.
^jieën vent.”
„Wanneer is ie gewist?”
..GU was ten goeie weg. Kwart over achten
omtrent.”
„Zoo..., vroeg.... al?"
„Ja. Mevrouw Is vannacht om drie uur ge
storven. Van half vier af hee-t-le rondgeloopen
rondgeloopen deur de bosschen. HU mot ver
schelen keeren gevallen zUn. dunkt me. Zag er
uit as ’nen landlooper; bloeddroppen lagen ge
stold op z’n gezicht. Sjuust of ie gevochten had.
En wit, wit as 'neh doek. En akelige oogen, Dré!
Rood hard, wanhopig; net gek."
'„Wat’ zee-t-ie?”
„Niks.”
..Dè-ir hee-t-le gezeten,” wees Trui, ‘n Uur
lank. Doodmoei, ’k Heb ’m 11 tas koffie gegeven."
„Bestlg. Troike, bestig.”
Ineens vloog ie op HU schrok. „Jezus. Han
neke,” snlkte-n-ie. Toen liep le op ’nen draf
weer weg
„Tc Gaal er dalUk naar toe. Trui.”
„Da's goed, jongen, maar eet nu eerst ’n
paar hapkes. Ge zUt 'nen heelen dag onder-
weuge gewist."
..Mensch. Ik kan gin eten zien. Dré geef m'nen
stok 'ns aan, 't Is nou hardstlkkedonker In *t
bosch."
Moei en triest stond den ouwen buiten te
Peinzen In roerlooze berusting. Gin blaaike be
woog onder de glasislooze locht, dié gansch zon
der kleur, zonder beweeg zoomaar somber neer-
hong over den zuren herfstdag.
En als ik veromree uit stad, deur den grijzen
middag, dan huiverde ’nen vroegen schemer
zulverzwart achter de gedunde boomkruinen.
Staag douwde-n-lk m’nen wagel deur de stilte,
die levers op de weareld stond. Den vroegen
doom, *t avondzwartael, wemelde weemoed over
de verlaten velden, die gunderwljd vernevelden
teugen den donkeren boschkant.
In d’huizekes, hier en daar langs den keiweg,
stond t lat van de rolgordUn dwars teugen *t
raamhout; zoo éongen de menschen daarbinnen
®og ’n vleugske Jicht uit den schrielen dag.
want onze boerkes motten zuinig zUn. En als - --
Jk langs ree. hier en daar ’ns binncnkükcnd naar land. Dc klok in huilièn buik loopt pront op
bekend gezicht, dan gloorde in den schemer
Sldkkenvorming heeft niets
maken met de soort brandstofdie
men stookt. Men voorkomt slak
kenvorming door op oordeelkun
dige manier met de stookplaats om
te gaan. D.i.: des ochtends het
rooster tijdig schoonpoken, dan
het vuur laten doorbranden, de
circulatie inschakelen en bijvullen.
Het vuur rustig laten branden en
op gezette tijden brandstof toe
voegen. -
Bij liet poken moet het rooster
volkomen schoon worden; hei
slechts een gaatje in de asch po
ken, bevordert stakvorming.
Commissie tot Voorlichting
op Huishoudelijk gebied
binnenshuis t vuur In de laai van de platte-
buls; gloeide ’n rooi sterreke. al karbonkelend,
veur ’t heilig beeld daar op de „mooie" kaj^.
De veurhovekes lagen stil, onverstoord mee
herfstgeblaart, dat tot In de dorre eikenhaag
hong vastgehaakt.
*n Kraal wiekte krUschend deur de lage locht.
En als den veugel uit m’n oog was, dan woog
den triesten dag zwaar op m'nen nek.
Ik klakte mee m’n tong. „Vort, Blekske. de
vrouw wacht!"
Verlangend gromde den goelen beest, daar
onder den wagel. HU had me veraêaan. En snel
ler en vinniger nog kretsten zUn zwaargenagelde
pooten over de kouwe keien. Den beest snakte
naar zUnen wermen schottel. Net als den baas,
Een pullover of een effen wollen jurk kan
vragen, werkelUk smeeken om een kleine ver
siering. een fleurig dingske. een .Jets”, om er
wat meer charme aan te geven en toch schud
den we telkens het hoofd, als we voor den
spiegel afwisselend een shawltje, een ketting,
een bloem, een ornament of een kraagje pro-
beeren. Het elf eet Is riiet dèt, wat we in ge
dachte hebben. Waar m dat In zit? DikwUls
hierin, dat we meenen, het in een afstekende
kleur te moeten vinden en dat juist een ap
plicatie van. dezelfde kleur, misschien wel In
hetzelfde materiaal, de oplossing zou geven.
Om echter bloemen te vinden, of één bloem
of een corsage precies in de gewenschte kleur,
zal dikwijls moeilUk zUn. Nog lastiger wordt
het geval, wanneer we op een wollen jurkje
bloemen van--hetzelfde materiaal wenschen.
Wat we zelf kunnen maken, bespaart ons
veel gezoek In winkel en magazijn en met het
aanschaffen van vilt iper meter te verkrij
gen) hebben we den eersten stap al gezet om
In het bezit te komen van het bloementoefje.
zooals dat hierbU Is afgebeeld. Het stelt ko
renbloemen voor, welke uit blauwvilt zUn ge-
iets ouds, Iets geleends en Iets blauws te dra
gen.” Het „oude en geleende” slaat op *t ver
leden van het bruidje, het nieuwe verbeeldt
de toekomst en het blauw was bU de oude
Israëlieten de kleur, die reinheid, liefde en
trouw symboliseerde.
De ring is volgens oeroud gebruik het tee-
r een belofte Is gegeven, en hU wordt
vierden vinger gedragen, omdat de
RBCEPT. Geen enkel
middel brengt spoediger
verlichting in gevallen
van verkoudheid, hoest,0
enz., dan dit eenvoudige
recept, dat door de hoog
ste i^iedische autoriteiten
werd goedgekeurd. Koopt
bU Uw apotheker of dro
gist een 30-grams fleschje
Vervus (dubbel geconcen
treerd*, dat tegen den vastgestelden prijs van
75 cent verkocht wordt. Vermeng het thuis
met een kwart liter heet water en een eet
lepel suiker. Het resultaat Is een groote
flesch met de sterkste en doelmatigste me
dicijn, zoo aangenaam van smaak, dat zelfs
de kinderen, die lastig Innemen, het graag
lusten. Dgze Vervusslroop doet onmlddellUk
de hinderlUke verkoudheid ophouden. Het is
gemakkèlUk te maken en zoo n groote fleech
van ruim een kanrt liter van deze uitste
kende medicijn is natuurlUk zeer voordeelig.
Vejgeet niet de benoodlgde 30 gram Vervus
blfVw apotheker of drogist te koopen.
knipt. Met behulp van een geldstuk trekt men
eén potloodcirkel op het materiaal, de cl^H
wordt uitgeknipt, wgama men met een puiWI
schaartje, wat durf en wat- fantasie, de blaad
jes inknipt en kartelt. Voor het hart, dat een
afstekende met zorg gekozen kleur heeft, knip
pen we een lang smal reepje aan één kant In.
welk franjeband we stuf om het steeltje rol
len en met een stukje vastzetten. Elk steeltje
is een dubbele smalle viltreep, voor de stevig
heid aan beide kanten doorgestikt met knoops
gat enzij.
Het vierpuntig bladgedeelte op de teekenlng
is een van de zes deelen, die een margriet vor
men, welke een platten 'overtrokken knoop tot
hart krijgt.
Acht figuren, geknipt als het meest recht-
sche blad-bovenaan, maken een anjer. De bla
den worden twee aan twee op elkaar gelegd
en eenige malen dubbelgevouwen. Het papa-
verblad, geteekend links onder de anjer, knip
pen we zes maal om cr 'n klaproos mee te vor
men. Een knoop, met donkergroen overtrok-:,
ken. geeft het hart, zwarte vlltfranje de meel
draden.
Wie over schaar, naald en vlltlapjes zit te
zuchten, hale eens een oude, afgedankte cor
sage uit elkaar. Dat ontsluiert vele geheimen
van het bloemen-maken.
geen witte bruid kan voorstellen, Is een sym
bool van toekomstig geluk. De .gouden appel",
dien Juno aan Jupiter gaf op den huwelUksdag,
zegt men. was een sinaasappel; dus de vrucht
van den oranjebloesem.
In Engeland Is het traditie, dat de bruid
haar bruidsboeket In den kring van haar vrien
dinnen werpt. ZU, die zoo gelukkig is, dien te
bemachtigen, zal de eerstvolgende zUn om in
het huwelUksbootje te slaopen. In vroegere da
gen bezat de kousenbancF van den bruidegom
dezelfde tooverkracht 1
Dat de jonge echtgenoot in Engeland zUn
bruid over den drempel van hun nieuwe wo
ning draagt is het gevolg van een oud bUge-
loof, volgens hetwelk het ongeluk bete^kent als
iemand over den drempel struikelt.
Een oud versje dicteert de bruid .Jets nieuws,
A Co A Mefaglhandel X
éndr.hMde 16?
Na jaren lahg deze dracht versmaad
hebben. zUn wU sedert geruimen tUd weer tot
de tweedeellge wijze van kleeden teruggekeerd.
En terecht De blouse-en-rokcombinatle biedt
allerlei gemakken, daar het bovendeel, de
blouse, het belangrijkste, althans het opval
lendste deel van het tenue, voor veel verwis
seling vatbaar is, waardoor wU naar gelang
onzer luimen en de noodzakelUkheld er meer
of minder gekleed uit kunnen zien. Ook heeft
de blouse het voordeel gewoonlUk gewasschen
te kunnen worden. Zonder In bijzonderheden
te hoeven treden, weet Iedereen wel, dat het
bovendeel van onze kleeding eerder neiging
vertoont reiniging te behoeven dan de rok.
En. wel bUna iedere vrouw is handig genoeg
om' zelfs haar gekleede blouse voorzichtig te
wasschen en te strUken. Mocht dit door plls-
sé’s of andere watervreezende toevoegsels on-
mogelUk zün, dan kan de stoomerU er voor
een luttel bedrag aan te pas komen.
Er zijn zoo wel eens vrouwen, die klagen over
het afzakken van den rok. Inderdaad Is dit een
euvel voor haar, die geen flink strakken tallle-
band kunnen velen. Een eenvoudige oplossing
voor deze narigheid is den rok doodgewoon aan
een lUfje vast te naaien en de onderzUde der
blouse' met een elastiek af te werken. Deze
dracht voelt prettig aan en de angst voor het
zoo gevreesde hiaat Is uit de wereld. Onze
grootouders deden dat nog anders. Die droegen
om de blouse een band die van achteren vast—
gehgcht was en blouse en rok werden met een
zoogenaamde rokspeld aap elkaar vastgeprikt
Maar dat doen wU niet meer. WU zUn er veel
te veel op gesteld, dat onze kleeding mooi glad
I
I
1
’VI
