4
DE KRUISWEG VAN DEN' VIC
1
I
BLOEMEN VAN VILT
BLOUSE EN ROK
I
LEKO RIJWIELLAMPEN
gr
pannen
Trouw-tradities
Allerzielen
^0 jotten en
i wM
1 -4
REESINK
TWEE GOEDE HUISMIDDELTJES
V
ZATERDAG 28 OCTOBER 1939
UIT
BETER ZICHT
het soldatenbruidje
en
•ndheid m heest
TtgM
BRABANTSCHE BRIEVEN
I
KUNT U GOED MET UW
KACHEL OMGAAN?
I
LEKO LICHT
s8&
ANDIJVIE
Tegen rheumatiek en spierpijnen
RECEPT In Jlle gevallen
van rheumatiek, spierpünen.
stijfheid, enz., brengt gzen
enkel middel spoediger ver
lichting dan dit eenvoudige
recept voor een sterke rheu-
matiek-olle. Koopt tój Uw
apotheker of drogist 85 gram
terpentün of Indien niet
verkrügbaar 85 gram brandspiritus en
15 gram Rheumagic-olie geconcentreerd
die 5 krachtige pündoodende bestanddeelen
bevat. Een 15-grams fleschje Rheumagic-olie
(geconcentreerd) kost maar 86 cent, dus met
de terpentün of de brandspiritus bent U voor
ongeveer drie kwartjes klaar en heeft U 106
gr. liniment. Vermeng de twee bestanddeelen
In een schoons flesch goed door elkaar. Be
vochtig de pünlüke plaatsen ermede, zonder
te wrüven of te masseeren en de pün ver
dwijnt direct. 15 minuten in een Rheumagic-
olle-bed is uitstekend; voeg dan een thee
lepel vol reeds verdunde Rheumagic-olie bü
een heet bad. Vergeet niet de benoodlgde
85 gram terpentün of brandspiritus en de
15 gram Rheumagic-olie bü Uw apotheker
of drogist te koopen.
Bewaar deze twee receptjes goed
i
CL K.
-
te
•i
L.
te
te
on-
ft
Den Vic
Ulvenhout, 25 Oct. 1939
Amico,
eerst 'n
DR*.
Voor de Vrouw
I
en
ter
den tocht, den kruisweg van den Vic, die van
nacht z'n eigen hier deur den strengelenden
donker gevochten had. om de pijn van die eerste
smarte-uren te verdooven. Ik besefte hoe ie hier
geworsteld had teugen 't verschrikkelijke, zwarte
Niks, dat 'm geslagen had mee zwiepende tak
ken, de beenen onder ‘m uit gesleurd. Hum had
laten neersmakken in doornen en teugen elk-
stronken -
M'n oogen begosten te pieken van den dichten
donker. M'n vel zwitte koud over heel m'n HJf.
M'n beenen beefden In den zuigenden bojem,
't azemen wlerd zwaar als thuis.
vrimd maar ineens zag ik m'n
Toen we den erf oprejen, werlde den vroegen
avond uit den notenleer. Kil golfde den duister
uit de peerse velden gunder achter 't struweel
langs den sloot De kiepen scherlden naar bin
nen. klokkend, teutend lijk "n gezelschap ouwe
wefkes, dat nog nie goed scheien kan van den
theekrans. Maar Baas Haan stond Hjk 'nen bo
venmeester bij 't poortje van *t binnenhok, fier
rekkend mee zijnen groen-peerlmoerigen veeren-
nek, schokkend den vurigen baard, nou en dan
ongeduldig schrapend in z'n raspige keel, rus
tend van den eenen klaauwpoot op den anderen,
zóó z'n ongeduld „verbijtend" over dat vrouw
volk, dat altU maar tijh genogt hee! Trui kan
'm nie uitstaan. dieën „protsmakert”Want
da lee maar gin eiers en hee 'n verbeelding as
'nen burgemeester van ’n afgebrand durp.” En
als zij zoo wjjd Is mee beuren critlek op den
„bovenmeester”, dan doet Zijnedele verstandig
mee fier weg te stappen, want om de teuten van
Trui's klompen zitten gin watjes gewlndeldI
De mag t wel, deuzen selfbewusten poauwentrote
in dieën fleren veugel: ge «Ut kearel of ge zfjt 1
nie! Marsch!
Daar kwamen Dré III en den Eeker van *t
land. De klok in hulllèn buik loopt pront op
tijd, amicol jJ
geluk van den bruidegom in stukken zal rij
ten.
Tenslotte vinden wij de bewering, dat de
huwelijksreis een suggereeren is van den vroe-
geren bruidsroof. De bruidegom kWam de bruid
Immers stelen uit haar ouderlijk huis!
moest nog drie keer kloppen, altU harder, altij
holler veur 'n schriel lichtje deur t bovenlicht
gloorde.
Ik ben stil weggegaan.
Weet nie hoe t uit t zwarte boech giknien
ben. Meen, da*k uren heb geaeten op natte
bank, daar midden in den blèren valdie
fluisterde van ..Allerzielen".
God. wa ‘n triest tij.
VOOR AUZ
SANITAIR
S Co Mrt.i.ilh jndel
men,
hoog
laat
gas-
'k Was content weer buiten te zijn. 1 Asemen
gong hier gemakkelüker. Lijk ik gezeed had:
't boech was nachtzwart. Alleen hier en daar
'nen witten maneglinster In 'nen boordevollen
boechgreppel. Ik weet hier goed den weg. Van
kindsbeen af. k Weet sjuust waar zware wnr-
telteenen boven den eerde uitpuilen, waar on
verwachte greppels liggen, waar ge bukken mot
veur 'nen lagen tak. 'k Weet blindelings waar
den bojem hard, waar ie drassig is. En tochI ger „proper" wreef aan m*nen jas. Maar *k
Ik sperde m'n oogen deur den dikken boach-
donker, sloeg mee m'nen stok al oontroleerend
teugen boomen, die ik «1st. En ik deurgrondde
trein, anderhalf jaar gelejen omtrent, toen Ik
'm wegbrocht naar den boot op Amerika, als ie.
na zooveul Jaren, z'n vrouw gong opzoeken, daar
In t verre ziekenhuis, aan den overkant van den
Oceaan, waar Hanneke toen al was.
Ik zag 'm weer twijfelen, daar dicht bü de
haven, als we 1 water roken en den Vic heim
wee kreeg naar z'n boschhuls. waar z'nen moel-
Hjkon maar onmisbaren arbeid was stilgeleed.
'k Zag 'm, deur de ramen, zitten tobben op 'nen
Zondagmergen, daar aan zijnen rolbureau, de
lamp nog brandend van den afgeloopen nacht,
den heerd vol asch van pampleren
Hier In dieën dikken, dieën smoordlchten don
ker filmden verschillende beelden mee den wit
ten Vic temidden, helder op veur m'nen geest.
Beelden oers-en-dwars deur malkaar, maar
scherp lijk den dag Ik zag ‘m vedelend staan
bidden veur ons Kerststalleke, snakkend naar
geluk, dat bulten menschelifk bereik scheen te
liggen.
HU had 't tóch achterhaald, deuzen «ritten
toovenèér, die alle wonders put uit zün rüke
hart, waaruit ie schildert, waaruit ie leeft, waar
uit ie geluk rondstrooit mee volle handen.
'k Schrok. Stond bü z'n deur. Nog ruischte
den blèrenval rondomme; manezulver looverde
teugen 't donkere sterfhuis, hier midden In 1
zwarte herfstbosch waar „Allerzielen" gevezeld
wlerd In den tik van neveldruppen, die traan
den op den blarenbojem.
„Allerzielen". 1 wlerd gefluisterd hier tón
nen deus heimelUke boech, dat volstond van de
smorende stilte, die zwart om me henen plooide.
Ik klopte. Zachtjes maar, doch hard klonk *t
in de leege holte achter de deur. Zoo hard, zoo
wreed hard, da k den knokkel van m'nen vln-
Een pullover of een effen wollen jurk kan.
vragen, werkelük smeeken om een kleine ver
siering. een fleurig dlngske. een „Iets", om er
wat meer charme aan te geven en toch schud
den we telkens het hoofd, als we voor den
spiegel afwisselend een shawltje, een ketting,
een bloem, een ornament of een kraagje pro-
beeren. Het effect Is niet dót, wat we in ge
dachte hebben. Waar 'm dat In zit? Dikwijls,
hierin, dat we meenen. het In een afstekende
kleur te moeten vinden en dat juist een ap
plicatie van dezelfde kleur, misschien wel In
hetzelfde materiaal, de oplossing zou geven.
Om echter bloemen te vinden, of één bloem
of een corsage precies in de gewenschte. kleur,
zal dikwijls moeilijk zijn. Nog lastiger wordt
het geval, wanneer we op een wollen jurkje
bloemen van hetzelfde materiaal wenschen.
Wat we zelf kunnen maken, bespaart ons
veel gezoek in winkel en magazUn en met het
aanschaffen van vilt (per meter te verkrü-
gen) hebben we den eersten stap al gezet om
in het bezit te komen van het bioementoefje,
zooals dat hierbU is afgebeeld. Het stelt ko
renbloemen voor, welke uit blauw vilt zUn ge-
v.j'a
Van de oudste en meest bekende
fabriek in Nederland Pr fabrik.
VRAAGT UWEN WINKELIER
licht van de plattebuis. ja den smakelUken
kruiëngeur van den krippot stond me teugen.
En zoo. mee m'n oogen toe. zag ik weer den
Vic zitten verlejen week Zondag in zUnen
atelier, ge wit waar le den slag te wachten
zat, daar midden in t herfstbosch, In den gou
wen regen van blèren val, die ruischte om den
houten atellerbouw^ k Schoof m'n bord weg.
„Jezus! Den Vic! Hanneke, sta ze tój!“
„*k Ben er heel den dag al broerd van,” hoor-
F ranse he blouse' van ivoorkleurige
mousseline de soie. sluitend met een nj
knoopjes van hetzelfde materiaal
Om in deze t
dus zuinig te si
zich aan de volgende punten.
In de volkomen leege stookplaat»
brengt men slechts weinig aan
maak-materiaal en men giete nooit
petroleum of spiritus in de bran
dende kachel. Het is onneodig en
gevaarlijk.
Met bijvullen wacht men zoo
lang, tot zich een gloeiende onder*-
laag heeft gevormd.
Ken uw kachel. Zoowel de rege
ling van den luchttoevoer, als de
soort brandstof, die zij behoeft.
Regelmatig schoonmaken is nood-
zakelijk. om volledige warmte-utt-
straltng te behouden.
Stook geen enkele kachel zoo. dat
het metaal roodgloeiend wordt. Het
materiaal slijt daarvan. Temper
het vuur dus tijdig. Door overdre
ven hard te stoken en
schielijk te
slakken. UN
daarna
temperenvormen zich
'ant slakken krijgt
wanneer de temperatuur zoo
is. dat de asch smelt.
Temper het kolenvuur
pet roleüm-, elect rise he
Moei en triest stond den ouwen bulten te
Peinzen In roerlooze berusting. Gin blaaike be
woog onder de.glanslooze locht, die gansch zon
der kleur, zonder beweeg zoomaar somber neer-
hong over den zuren herfstdag.
En als ik veromree uit stad, deur den grijzen
middag, dan huiverde 'nen vroegen schemer
zulverzwart achter de gedunde boomkruinen.
Staag douwde-n-lk m’nen wagel deur de stilte,
die levers op de weareld stond. Den vroegen
doom, 't avondzwarteel. wemelde weemoed over
de verlaten velden, die gunderwljd vernevelden
teugen den donkeren .boechkant.
In d'huizekes, hier en daar langs den keiweg,
■tond t lat van de rolgordün dwars teugen t
raamhout; zoo vongen de menschen daarbinnen
nog *n vleugske light uit den schrlelen dag
Want onze boerkes motten zuinig zUn. En als
•k langs ree. hier en daar 'ns binnenkijkend naar
bekend gezicht, dan gloorde In den schemer
keuze. Op het oogenbllk, nu zoovele landsver
dedigers snel in het huwelijk wenschen te tre
den, lUkt het mU lang geen onaardige dracht
voor het soldatenbruidje, dat het aan tUd of
geld ontbreekt om een heusche trouwjapon
uit den grond te stampen. Haar gekleede man
telpakje ér bU en klaar is ze.
Dit model is van dun mousseline, maar
Iedere soepele zijde of crêpe Georgette is even
zeer geschikt Het opstaande kraagje met ge
plooid strookje is heel flatteus. Misschien
schrikt u een beetje van de gesmokte voor-
zUde. Die ziet er inderdaad bewerkelUk uit,
maar is het niet. Ik zal u het geheim daar
van verklappen. Er Is namelijk een soort
rubberdraad In den handel, dien u gewoon op
de machine kunt gebruiken en die alleraardig
ste resultaten oplevert.
Het practlsche is, dat het inhaalsel geheel
recht getrokken kan worden, wat het strijken
vergemakkelUkt. Door de elasticiteit van den
draad springen de plooitjes vanzelf weer in
CLARA.
mosterd en ik zeg altijd een krleseltje knoflook.
Als het kan ook een hard gekookt el. Is dat alles
met naar uw sin. dan kan een goede mayon
naise ook best dienst doen
Ten tweede bestaat er een stamppot van rauwe
andijvie. Het is een stokoud gerecht en ik weet
er den naam niet van. De bereiding geschiedt als
volgt:
De andüvie wordt wederom heel fUn gesneden
en gewasschen. Drie struikjes andijvie tegen
twee kilo aardappelen Deze aardappelen worden
gewoon gekookt. Ondenuszchen bakken wU een
pond of meer doorregen gerookt spek. Dat hou
den wU warm.
Zjjn de aardappelen gaar, dan gieten wU ze af
en stampen ze fün zonder ze eerst te stoomen. Nu
roeren wU er vldg de rauwe groente, het opge
vangen spekvet en twee tot drie lepels azijn
doorheen. Is alles goed gemengd dan nog even
op een klein vuurtje al roerende om het geheel
goed warm te hebben. Vooral even en niet ko
ken, want de groente mag haar staat van rauw
heid niet verliezen. Nu vlug et mee op tafel en
het gebakken spek er bij gepresenteerd
t Viel me toch op, dat Trui heur kruiske wat
plechtiger sloeg dan anders. Want soms.dan
kan ze 'r iets van maken, horre! Zoo in deuzen
trant: O. L. H. wit nou onderhand wel wa 'k
bedoel! Ook trok ze minder plazierlg aan 't eten.
„Èh. Trui....? Is T....iete?"
Efkes keek ze op me aan. Ochérm. wat ston
den heur oogen dof. Oud! Ze voelde dat ik t
bespeurde. Dan zee ze, den vurk neerleggend,
de handen in den schoot: „Jja, Dré.... daar
is.... iets."
Ik schee onwillekurlg ok uit mee eten. Staarde
Trui strak aan. zonder den moed te hebben t
nuuws uit haren mond te trekken. WUd weg
hoorde-n-ik den tik van m'n steertklok wijd
weg!
pan: „k Had t oe liever na den eten willen
zeggen, Dré. maar....*
Haar lippen trilden, d'oogen «derden rood.
„Maar meneer Zonneveld is van den mergen
hier gewist."
Den vurk viel uit m'n handen. Ik voelde m’n
eigen in malkaar krimpen, maar toch, geloof ik
wel, bleef Ik gewoon zitten. De steertklok klonk
dichterbij nou, veul nadrukkelijker. Den duister
kringelde dichter om ons henen.
^laa....? Trui....»* vroeg ik gpchtjes.
„Honger?"
Gelach. „Ik ruuk den krippot (haché), opa.
Gij?'
„We zullen 'm 'n opkajer geven, jonk!*
En in dat vooruitzicht hielpen ze rap efkes
mee, de bennen van den wagel in t stalleke te
tassen, onderwUl als ik Blek uitspande, die mee
drie sprongen naar binnen schoot, naar zUn
werm maal onder de plattebuis. Trui kwam nie
te voorschUn. Heb ik nie geren. .Allee, wefke,
lot oew eigen 'ns zien," riep ik. ,,’t Gerij is bin
nen, toe te loeris
„Ze is stlllekes vandaag,’’ vezelde den kleinen
Dré mee 'nen seerjeuzen toet. Ik keek 'm 'ns
vragend aan, zag naar den Eeker Die knikte.
Maar daar stond m'n trouwe wijf al in ’t deur
gat, 'nen pinhaar op 't veurhoofd, vochtig van
de kokerü daar bij die werme plattebuis.
„Goed verkocht, Dré?” Allee, die stem was ’n
bietje, anders dan gewoon. Dat merkt ge zoo
gaauw bU 'n gewoontevroag. ee?
.Jaaekers, Trui.... eh....?”
„’t Sta-d-opgeschept, horre!"
„We komen. wUf! Vort jongens aan den
bok!"
Zachtekens, voorzichtig, weifelend gong sta-
delUk de deur los.
Den Vic.
Gebogen lUk ’nen stokouwen man. Den witten
kop me» de groote. doode oogen wat schuins als
'n te swore blom op teeren. ranken stengel.
„Vic."
„Dré."
Dan zwegen we, de handen in malkaar. En
heel, heel diep, uit 'n diepte yan peilloos ver
driet. kwam heeech: ,XJen.... is
„Ik wéét, Vic."
HU knikte moei den zwaren kop. Den, dan
richtte den getelsterden kop s*n eigen efkes
krachtig off. de oogen begosten te leven, te glan
zen van dikke tranen; en mee bevenden mond,
waarlangs werendig *n vleug van fier geluk:
„Dré, wat 'n troost, dat ik hai^r voor anderhalf
jaar geleden terug gehaald heb van den ande
ren kant der weareld. Ik.... ik.... ik mag
nouik kkn nou m’n arme, arme vrouw be
treuren 'Nen weldadigen tranenstroom, die t
afgetobde lichaam schokte en snukte. volgde ep
z’n eigen woorden en stlllekes hoopte-n-lk, als
i> mijnen goelen kameraad op den rug klopte,
da-k ook Hanneke soo mocht aantreffen.
„HannekeVic?"
Triestig schudde-n-le den kop. .JCoon maar
mee. Dré," sprak ie heeech. Zachtkens kwamen
we in de sterfkamer, 't Ouwe mevrouwke lag.
nietig als *n omgevallen blom, in* t wtt van
beddegoed. *t Gezichtje verjongd in den dood,
omkranst mee 1 zUen rag van heur sneeuw
witte haar
Fel kneep den Vic in m'nen arm. En snikte:
„wat is zu mooi, hè Dré. m’n vrouwke." Dan:
„zU kón toch nooit...." toen sakte-n-ie tn el
kaar en *k vong nog op: „slecht zijn?’’
Hanneke. die star te turen zat mee leege
oogen. vol verwondering om t groote verdriet
dat overnuuw in heur jonge leven was gekomen,
knielde heer bU den Vic.
„Vadertje, Vadertje, bedankt voor deae woor
den.” Toen ook. Goddank, brak 1 verdriet Han
neke kapot Daar op den vloer, onder 1 doode
Mevrouwke.
ZUTPHEN - ROTTERDAM (l cuveh.
AMSTERDAM
Het zal wel iedere vrouw eens zoo vergaap
zijn, dat ze eerukleedtngstuk, waar ze ineens
genoeg van had, afdapkte en het apart leg
de om het weg te geven. Min of meer verge
ten, kwam het echter bij het zoeken naar
een ander ding jilptseling weer in haar
handen, waarbij ze verrukt was. nog zóó iets
goeds te bezitten. ..Met een kleine verande
ring"V kent dat: de metamorfose is in
droombeeld al spoedig gebeurd.
De metamorfose, die een veelgedragen
wintermantel of overgangsjas .zou kunnen
ondergaan, om een gedemodeerde halsaf-
werking en een eenigszins kaal geworden
overslag te vervangen, toont de linkerfiguur
op bijgaand plaatje. Aan het rechter model
ziet u. hoe een veelgedragen wollen jurkje
met een lap andere stof te vernieuwen is.
Vooral de roklijn, zooals op het plaatje is
aangegeven, even laten oploopen.
lijden oordeelkundig,
doken, koude men
AndUvie is een uitermate gezonde groente en
een groot deel van het jaar voor luttel gelds te
koopen. Op het dbgentólk is deze groente zelfs
buitengewoon moot
De andijvie heeft de laatste jaren een neiging
gekregen minder geel van hart te zUn. Maar dat
Is haar schuld niet. Dat komt omdat wU zoover
gevorderd raken op het gebied van voedselken-
nis. Groene groenten bevatten de meeste vitami
nen. Dus heeft de andijvie haar gele binnenste
moeten verwisselen tegen een groen, als ware
zij aan de mode onderhevig In den smaak maakt
dat echter geen verschil en als het nu gezonder
is
Het mee rend eel van de menschheid kookt de
andUvie gewoon, „met het aanhangende water",
zooals dat in de kookboeken heet. Is de groente
gaar, dan wordt ze gestoofd. Deze doet dat met
boter, gene met **n sausje. Ik voor n»U verkies
de eerste methode, vooral waar men hier in Hol
land al te zeer geneigd is de groente In de saus
te verdrinken, zoodat er groentepap Inplaats van
iets smakelUks op tafél komt.
Nu is het echter ook heel goed mogelijk en
zelfs zeer smakelijk voor de afwisseling om an
dUvie rauw te eten. Dat is dus nog gezonder.
Ten eerste als sla. In den tUd dat de kropsla
is uitgestorven. Is sla van andUvie lang niet te
versmaden Hiertoe worden de buitenste harde
bladen verwUderd en de rest heel, heel fün ge
sneden Na de waschbetrrt wordt de andijvie aan
gemaakt met een smakelijke slasaus. Dus niet
veel azijn en weinig olie, maar veel olie, weinig
azijn, een beetje ui en peterselie, wat, aroma, wat
de-n-lk Trui zeggen„HU was er kapot van. eigen teugenover 'm zitten in den schokkenden
dieèn vent."
„Wanneer is ie gewist?”
„GU was ten goeie weg. Kwart over achten
omtrent."
„Zoo. vroeg.... al?”
.Ja. Mevrouw is vannacht om drie uur ge
storven. Van half vier af hee-t-ie rondgeloopen,
rondgeloopen deur de bosschen. HU mot ver
schelen keeren gevallen zün, dunkt me. Zag er
uit as ’nen landlooper; bloeddruppen lagen ge
stold op z'n gezicht. Sjuust of le gevochten had.
En wit. «rit as 'nen doek. En akelige oogen, Dré!
Rood hard, wanhopig; net gek."
„Wat zee-t-ie?”
„Niks."
,JMAr hee-t-le geaeten," wees Trui, ’n Uur
lank. Doodmoei, 'k Heb 'm ‘n tas koffie gegeven."
..Bestig, Trulke, bestlg
Ineens vloog le op HU schrok. .Jezus, Han
neke," snlkte-n-le. Toen liep le op 'nen draf
weer weg.
„Tc Gaai er dalük naar toe. Trui."
.Da s goed, jongen, maar eet nu
paar hapkes. Ge züt 'nen heelen dag onder-
weuge gewist."
Mensch, ik kan gin eten zien. Dré geef m'nen
stok 'ns aan, t is nou hardstlkkedonker in 't
bosch.’’
geen witte bruid kan voorstellen, is een sym
bool van toekomstig geluk. De .gouden appel",
dien Juno aan Jupiter gaf op den huwelUksdag.
zegt men. was een sinaasappel; dus de vrucht
van den oranjebloesem.
In Engeland is het traditie, dat de bruid
haar bruidsboeket in den kring van haar vrien
dinnen werpt. ZU; die zoo gelukkig is. dien te
bemachtigen, zal de eerstvolgende Zün om in
het huwelüksbootje te stappen. In vroegere da
gen bezat de kousenband van den bruidegom
dezelfde tooverkracht!
Dat de jonge echtgenoot in Engeland zün
bruid over den drempel van hun nieuwe wo
ning draagt is het gevolg van een oud bijge
loof, volgens hetwelk het ongeluk beteekent als
iemand over den drempel struikelt.
Een oud versje dicteert de bruid „iets nieuws,
tets ouds, iets geleends en iets blauws te dra
gen." Het „oude en geleende" slaat op T ver
leden van het bruidje, het nieuWe serbeeldt
de toekomst en het blauw was bü de oude
Israëlieten de kleur, die reinheid, liefde en
trouw symboliseerde.
De ring is volgens oeroud gebruik het tee-
ken, dat er een belofte is gegeven, en hü wordt
aan den vierden vinger gedragen, omdat de
oude Grieken meenden, dat er een ader liep
van deze vinger linea recta naar het hart.
Wel overal is het bruidsmaal het hoogtepunt
van het uiterlüke feest en het gebruik, dat de
bruid de bruidstaart moet aansnüden Is om
te voorkomen, dat een ander vóór haar de
taart met een mes zal rgken en daarddor het
binnenshuis t vuur in de laai van de platte
buis; gloeide 'n rooi sterreke, al karbonkelend,
veur 't heilig beeld daar op de „mooie" kast.
De veurhovekss lagen stil, onverstoord mee
herfstgeblaart, dat tot in de dorre eikenhaag
hong vastgehaakt.
*n Kraai wiekte krüschend deur de lage loclit.
En als den veugel uit m'n oog was. dan woog
den trlesten dag zwaar op m'nen nek. -
Ik klakte mee m’ij tong „Vort, Blek&e, de
vrouw wacht!"
Verlangend gromde den goeien beest, daar
onder den wagel. HU had me verstaan. En snel
ler en vinniger nog kretsten zün zwaargenagelde
pooten over de kouwe kelen. Den beest snakte
naar zünen wermen schottel Net als den baas,
knipt. Met behulp van een geldstuk trekt*men
een potloodclrkei op het materiaal, de cirkel
wordt uitgeknipt, waarna men met een puntig
schaartje, wat durf en wit fantasie, de blaad
jes inknipt en kartelt. Voor het hart, dat een
afstekende met zorg gekozen kleur heeft, knip
pen we een' tang smal reepjè*aan één kant in.
welk franjeband we stüf om hSt steeltje rol
len en met een stukje vastzetten. Elk steeltje
is een dubbele smalle viltreep, voor de stevig
heid aan belde kanten doorgesttkt met knoops
gatenzij
Het vierpuntig bladgedeelte op de teekenlng
is een van de zes deelen, die een margriet vor
men. welke een platten overtrokken knoop tot
hart krijgt.
Acht figuren, geknipt als het meest recht-
sche Mad bovenaan, maken een anjer. De bla
den worden twee aan twee op elkaar gelegd
en eenige malen dubbelgevouwen. Het papa-
verblad, geteekend links onder de anjer, knip
pen we zes maal om er 'n klaproos mee te vor
men. Een knoop. metP donkergroen overtrok
ken, geeft het hart, zwarte vlltfranje de meel
draden.
Wie., over schaar, naald en vlltlapjes zit te
zuchten, hale eens een oude, afgedankte cor
sage uit elkaar. Dat ontsluiert vele gfehetmen
van het bloemen-maken.
Er wordt nog steeds getrouwd door man
nen in uniform, en dit najaar is de stroom
van trouwboekjes, die aan jonggehuwden wordt
uitgereikt, grooter dan het in de voorjaars
maanden in normale omstandigheden pleegt
te zün.
Als het bruidje in het wit trouwt, draagt ze
daarbü den bruidssluier, die zün oorsprong
vindt in het symbool, dat de primitieve volken
aan de gesluierde vrouw hechtten, namelük
dat der onderdanigheid.
De oranjebloesem, zonder welken men zich
RECEPT. Geen enkel
middel brengt apoedlger
verlichting in gevallen
Öan verkoudheid, hoert,
onz„ dan dit eenvoudige
^cept, dat door de hoog»
ste medische autoriteiten
«rerd goedgekeurd. Koopt
bü Uw apotheker at dro
gist een 30-grame fleechje
Vervus (dubbel geconcen
treerd). dag*fégen den vastgestelden prüs van
75 cent verkocht wordt. Vermeng bet thuis
met een kwart liter heet water en een eet
lepel suiker. Het resultaat ie een groote
flesch met de sterkste en doelmatigste me-
dlcün. zoo aangenaam van smaak, dat «elft
de kinderen, die lastig Innemen, het graag
lusten. Dez^Vervusslroop doet onmVldellük
de hinder! W verkoudheid ophouden. Het ia
gemakkelükAe maken en soo'n groote fleech
van ruim een kwart liter van deae uitste
kende medicijn is natuurlük seer voordeellg
Vergeet niet de benoodlgde 30 gram Vervv
bü Uw apotheker of drogist te koopen
en
of
kachel niet branden, uanneer uw
woning onbeheerd achterblijft.
Slakkenvorming heeft niets
maken met de soort brandstof, die
men stookt Men voorkomt slak
kenvorming door op oordeelkun
dige manier met de stookplaats om
te gaan. D.t.: des ochtends het
rooster tijdig schoonpoken. dan
het vuur laten doorbrarden, de
circulatie inschakelen en bijvullen.
Het vuur rustig laten branden en
op gezette tijden brandstof toe
voegen
Bij het poken moet het rooster
volkomen, schoon worden; het
slechts een gaatje tn de asch po
ken, bevordert slakvorming.
Commissie tot Voorlichting
op Huishoudelijk gebied
Na jaren lang deze dracht versmaad
hebben, zün wü sedert geruimen tüd weer tot
de tweedeellge wüze van kleeden teruggekeerd.
En terecht De blouse-en-rokcombinatie biedt
allerlei gemakken/ daar het bovendeel, de
blouse, het belangrükste. althans het opval
lendste deel van het tenue, voor veel verwis
seling vatbaar is, waardoor wü naar gelang
onzer luimen en de noodzakelükheid er meer
of minder gekleed uit kunnen zien. Ook heeft
de blouse het voordeel gewoonlük gewasschen
te kunnen worden. Zonder in bijzonderheden
te hoeven treden, weet iedereen wel, dat het
bovendeel van onze kleeding eerder neiging
vertoont reiniging te behoeven dan de rok.
En we) bijna Iedere vrouw is handig genoeg
om zelfs haar gekleede blouse voorzichtig
wasschen en te strüken. Mocht dit door plls-
sé’# of andere watervreezende toevoegsels
mogelük zün, dan kan de stoomerü er voor
een luttel bedrag aan te pas komen.
Er zün zoo wel eens vrouwen, die klagen over
het afzakken van' den rok. Inderdaad is dit een
euvel voor haar, die geen flink strakken tallle-
band kunnen velen. Een eenvoudige oplossing
voor deze narigheid is den rok doodgewoon aan
een lüfje vast te naaien en de onderzüde der
blouse met een elastiek af te werken. Deze
dracht voelt prettig aan en de angst voor het
zoo gevreesde hiaat is uit de wereld. Onze
grootouders deden dat nog anders. Die droegen
om de blouse een band die van achteren vast
gehecht was en blouse en rok werden met een
zoogenaamde rokspeld aan elkaar vastgeprikt.
Maar dat doen wij niet meer. Wü zün er veel
te veel op gesteld dat onze kleeding mooi glad
en strak zit. dan dat wü er iets onnoodigs aan
toe zouden voegen.
De blouse op deze foto is een aardig
zierlUk exemplaar uit de vele modellen
Maar ik «rist al lank van «rel!
Trui knikte, "k Dee m'n a
