"Nieuwe Langedijker Courant", van Zondag 15 Mei 1892.
Och, gun dien ouden van dagen, die hun
gouden bruiloft vieren het genot, om zich nog
eens weder jong te gevoelen ol te wanen, als zij
zich door jongere bloedverwanten vrienden en
vereerders" omringd zien.
Gun het paar een vriendelijken en verkwik-
kenden terugblik op hun „gouden feest." Spoe
dig genoeg zal, wat zoo lang vereenigd was,
moeten scheiden; alle illusies zijn verdwenen
en de hoop dat zij te gelijk ten grave zullen
worden gedragen, lenigt wellicht het akelige van
het denkbeeld, om spoedig te zullen moeten
scheiden.
En als de overige feestvierenden dat paar de
vraag voorlegden, of het van nieuws aan zou
willen beginnen, dan zou de gedachte aan het
doorgestane wee het misschien met hoofdschud
den doen antwoorden. Wel een aanleiding 0111
de verwachting niet te hoog te spannen en zich
op veel leeds voor te bereiden.
(„Enk. Crt.")
Buitenland.
Burgemeester en Schepenen van ANT
WERPEN zenden rond een prospectus van een
concours (het achtste van dien aard) voor zang,
fanfare-, harmonie- en symphoniegezelschappen.
Het feest zal te Antwerpen worden gehouden
op de Zondagen die tusschen 3 Juli en 11 Sep
tember liggen.
Het concours is internationaal en elke ver-
eeniging die mededingt, mag den dag kiezen
die haar het beste bevalt. De waarde van de
uitgeloofde premiën en medailles beloopt (vol
gens den prospectus) te zamen 6000 francs. De
hoogste prijs is 1000 francs voor de vereeniging
en 200 voor den directeur.
Dit prospectus is door Burgemeester en Sche
penen gezonden aan al de hun bekende ver-
eenigingen in het buitenland. Wie overgeslagen
mocht zijn kan het prospectus per briefkaart
aanvragen bij den burgemeester van Antwerpen.
In de buurt van RATON, New-Mexico,
greep een arend een éénjarig kind, welks ge
wicht hem zoo zwaar viel, dat hij het niet hoo-
ger kon brengen dan tot het dak van eene na
burige schuur. De hulpkreten der moeder wek
ten de aandacht van voorbijgaande reizigers,
maar joegen ook den arend op. Deze verhief
zich, met het kind in zijne klauwen, maar kon
het niet hooger brengen dan tot 50 voeten. Een
der reizigers had een geweer bij zich, maar was
bang het kind te treffen wanneer hij schoot.
Maar de moeder hield niet op te smeeken, zeg
gende dat haar kind toch zou sterven. De reizi
ger, eene heer Roberts, was daarop gelukkig
genoeg een der vleugels van den arend te tref
fen. Gelukkig liet het dier zijn prooi niet val
len, maar kwam zachtkens aan naar beneden.
Hij liet het kind niet los, eer hem de kop met
een geweerkolf vermorzeld was. De arend had
het kind bij de kleeren beet gepakt, wat zijn
leven redde. De roofvogel had zich reeds lan-
geren tijd in de buurt van het woonhuis opge
houden en eene ware vriendschap aangeknoopt
met eenen hond, bij welks hok hij zich meestal
ophield. Men hield hem geheel en al voor on
gevaarlijk. Eenige weken geleden moest men
echter den hond dood schieten, dewijl hij tee
kenen van dolheid gaf. Sedert was de arend
zeer boosaardig en roofde eindelijk het kind.
Amerikaansche manieren.
Te EL RENO, Oklohama, werd een jonge
schoone, Mary Wilson, door twee heeren 't hof
gemaakt. De medeminnaars hadden telkens twist,
wat nog toenam, toen de jonge dame haar voor
keur voor den heer Harwey toonde. Dezer dagen
danste zij met hem op een balde heer Tobin hen
ziende snelde toe en schoot Harwey een kogel
door de borst. De jonge dame trok onmiddellijk
een revolver uit den zak van haar minnaar en
schoot den heer Tobin dood; zij trouwde den
volgenden dag met den heer Harwey, om zich
geheel aan de verpleging van den zwaar gewonde
te kunnen wijden.
Samenzwering tegen den Sultan.
Uit KONSTANTINOPEL wordt aan de Stan
dard geseind, dat er paniek heerscht in het huis
van den Sultan, tengevolge van de ontvangst
van een aantal bommen. De zaak wordt door
een commissie onderzocht. Men vermoedt, dat de
bommen door Russen gezonden zijn. De politie
onderzoekt thans met groote zorgvuldigheid de
bagage der reizigers, die Turkije binnenkomen.
Zestig Ameniërs, die verdacht worden van in
betrekking te staan tot het revolutionaire comité
ln Perzië, zijn in hechtenis genomen en naar
Konstantinopel overgebracht.
De Warschawiky Dniew nik geeft de vol
gende beschrijving van een klok, waaraan de
uurwerkmaker Goldfaden te WARSCHAU zes
jaren heeft gearbeid en die voor de wereldten
toonstelling te Chicago is bestemd. De klok stelt
een spoorwegstation voor met zalen voor reizigers,
telegraafbureau, kas, een zeer aardig, helverlicht
perron en een bloementuin, waarin een fontein
haar heldere stralen omhoog spuit. Langs het
gebouw loopen de rails en bevinden zich de
wachthuisjes, signaallantaarns, schijven, water
reservoirs en alles wat tot een station behoort.
In den koepel van den middelsten toren is een
klok aangebracht, die den plaatselijken tijd aan
wijst, in de beide zij koepels bevinden zich klok
ken die den tijd van New-York en van Peking
aanwijzenin de beide uiterste torentjes zijn een
kalender en een barometer aangebracht. Elk kwar
tier begint de beweging op het stationeerst gaat
de telegrafist aan zijn werk; hij seint dat de
lijn vrij is. Dan gaan de deuren open en op het
perron ziet men den stationchef en zijn adjunct
komen; aan het loket verschijnt de kassier; de
wachters komen uit de wachthuisjes en openen
den slagboom, de passagiers maken file voor de
kas om kaartjes te koopen; kruiers brengen de
koffers aan; de klok wordt geluid een spoortrein
De vrouw als koopwaar. Niets maakte voor
heen zooveel indruk op de Chineezen, als de
achting welke de Europeanen hunne vrouwen
bewijzen. De bedienden van de Chineezen die
Europa bezochten, drukten er allen hune ver
bazing over uit, dat het onze vrouwen veroor
loofd was, aan tafel te verschijnen. Zij waren
van meening de mannen op die manier hun
waardigheid te grabbel gooien. Toen de eerste
gouverneur van Honkong Ellisan in liet jaar
1842 zijn vrouw aldaar medebracht kreeg het
echtpaar een bezoek van een rijk Chineesch
edelman. Deze volgde met bijzondere opmerk
zaamheid de jeugdige Engelsche in al haar be
wegingen. Toen zij de kamer verlaten had zeide
hij in gebrekkig Engelsch: „"Wat hebt ge voor
uw vrouw gegeven?"
„O," antwoordde Ellison, die de vraag natuur
lijk grappig vond, „vijfduizend gulden"
„Welnu," antwoordde de Chinees, een porte
feuille voor den dag halende, „als gij haar mij
wilt overdoen, geef ik u gaarne het driedubbele.
Het gelaat van den Chinees teekende vollen
ernst en ten slotte restte de gouverneur niets
anders, dan het aanbod zoo beleefd mogelijk af
te wijzen. De Chinees werd echter dringend en
ging tot twintigduizend gulden, zoodat Ellison
ten slotte wel gedwongen was, te verklaren dat
de Engelschen hunne vrouwen nooit verkochten,
als zij eenmaal in hun bezit waren. De Chinees
geloofde het maar half.
Natuurlijk heeft de heer Ellison later dikwijls
met zijn jonge vrouw gelachen over het koddige
aanbod van den Chineeschen edelman,
komt uit een tunnel te voorschijn en nadat de
locomotief een doordringend gefluit heeft doen
hooren, houdt de trein stil. Een arbeider gaat
langs de wagens om met een hamer de wielen
te inspecteeren, een ander pompt water in den
machineketel. Nadat driemaal de klok is geluid,
stoomt de trein weer af naar een tunnel aan den
anderen kant. De stationschef verlaat het perron,
de deuren gaan weer dicht, de baanwachters in
hun huisjes en alles is weer rustig, tot na ver
loop van een kwartier het rumoer weer begint.
Een woeste boosdoener is Jens Nielsen,
die op dit oogenblik in Kopenhagen gevangen
zit. Deze misdadiger, dezelfde die indertijd den
brand in de dokken te LONDEN aanstak, welke
millioenen achats vernielden, was ter dood ver
oordeeld wegens andere brandstichting en aan
vallen op gevangenbewaarders. Zijn straf werd
echter veranderd in levenslangen dwangarbeid.
Weensdag 1.1. kwamen een der cipiers en de
gevangenisdokter in zijn cel. Nielsen sprong op
en voor men wist wat er gebeurde, had hij den
cipier zulk een geweldigen vuistslag op het
hoofd gegeven, dat de man stervende is. Nielsen
verklaarde, dat hij volstrekt geen wrok tegen
dezen ongelukkige had, maar tot eiken prijs ter
dood gebracht wilde worden.
Men kent de electrische post, die uitvin
ding van Werner von Siemens, die de luchtdruk-
post in de schaduw moet stellen. Te NEW-
YORK zal die uitvinding nu in toepassing wor
den gebracht. De Postelectric Company is van
plan, een net van electrische lucht- en onder-
aardsche spoortjes aan te leggen, die het verkeer
tusschen de verschillende bureaux der posterijen
en de stations ontzaglijk zullen gemakkelijken.
Zij is van plan wagentjes te gebruiken van zes
meter lengte en vijftien centimeter doorsnede,
waarin 20.000 brieven of pakketten van een
daarmede overeenstemmend gewicht kunnen wor
den geborgen. Deze wagentjes, die den vorm
van een sigaar hebben, loopen op een spoorstaaf
en worden in evenwicht gehouden door een tweede
staaf, die boven is geplaatst. Zij worden bewo
gen door de aantrekkingskracht van metalen
ringen, waarvan er op elke drie meter één staat.
Wanneer het midden van den wagen den ring
heeft bereikt wordt de ring werktuigelijk ge
schakeld en komt de wagen dus onder den in
vloed van den volgenden ring.
Met tot dusver ongekend groote snelheid kan
de metalen sigaar dan door de reeks van elec
trische ringen vliegen en in den kortst denkba
ren tijd brieven en pakketten door de stad over
brengen.
Yoor eenigen tijd kwamen drie Amerika
nen te KOPENHAGEN en meldden zich aan
bij dr. Brandes aldaar, specialiteit voor drank
zucht, als gevolmachtigden der „American gold
cure company", wier geneesinrichtingen voor
drankzuchtigen in geheel Amerika bekend zijn.
Zij wenschten, bij wijze van proef, zes dronaards
uit het armhuis te genezen. Zes van de ergste
dronkaards werden in een afzonderlijke zieken
zaal gebracht en de kuur begon.
De patiënten worden om de vier uur met een
oplossing van goud op den linkerarm ingespoten
en nemen om de twee uren een medicijn in, die
voornamelijk op de spijsvertering werkt, terwijl
zij zooveel brandewijn en beiersch bier krijgen
als zij verlangen. Na eenige dagen moet die
methode een volkomen afschuw van alcohol ten
gevolge hebben.
Latere berichten melden dat de goudkuur de
beste resultaten had. Yier der zes dronkaards
zijn genezen. De twee anderen nog niet. De
oorzaak hiervan is, dat zij nog aan andere ziek
ten lijden, die den dokter tot groote voorzichtig
heid dwongen. De genezenen hebben nu een
afkeer van alle alcohol.
Een villa is voor 40.000 kronen gekocht en
als sanatorium ingericht. Yele patiënten zijn reeds
ingeschreven. Een Deensch dokter wordt aan de
inrichting verbonden.
ElUaiuler gevonden.
Op een bruiloftspartij, die te CHARLESTON,
in Noord-Amerika, plaats vond en waaraan on
derscheidene ongehuwde heeren en dames deel
namen, deed een jong advokaat het volgende
voorstelDe ongehuwde gasten moeten uit hun
midden een president kiezen. Deze moet zich
door een plechtigen eed verbinden alle vertrouwe
lijke mededeelingen, die hem in den loop van
den avond gedaan worden, geheim te houden.
Ieder ongehuwd heer en iedere ongehuwde dame
schrijft nu zijn of haar naam op een stuk papier
en daaronder de naam van den persoon, waar
mede hij of zij wil trouwen; de op die manier
beschreven briefjes worden den president ter
hand gesteld en deze moet, ingeval een heer en
een dame, naar uit hun briefjes blijkt, over en
weder met elkander willen trouwen, beiden daar
van mededeeling doen; de namen der personen,
wier wensch niet wederkeerig is, moeten door
den president geheim worden gehouden".
Het voorstel werd aangenomen en ten uitvoer
gebracht. De uitslag was dat twaalf heeren en
twaalf dames wel met elkander in het huwe
lijksbootje wilden stappen en hiervan kregen enkel
de bij de zaak betrokken personen kennis. Na
enkele maanden waren reeds elf paren, die el
kander op zoo eigenaardige wijze gevonden had
den, gehuwd en acht der jonggehuwde mannen
verklaarden dat zij nooit den moed zouden heb
ben gehad, om hun levensgezelinnen op eene
andere manier dan de boven omschrevene te vra
gen.
Onder de anarchisten, op wie de Fransche
politie geruimen tijd jacht heeft gemaakt, moet
vooral de beruchte Pini gerekend worden. Nu
heette het, dat hij Frankrijk heeft weten te ont
komen, dan weer dat hij nog in het land is,
zelfs te Parijs, en dat hij het is, die in de eerste
plaats de hand gehad heeft in den aanslag op
het koffiehuis van Yéry. Het blijkt thans dat
hij noch te Parijs, noch ergens anders in Frank
rijk is, en niet dit al het land niet is ontvlucht.
Hij bevindt zich een eindje daarvan verwijderd,
namelijk in Fransch Guyana, waarheen hij
gedeporteerd was om er 20 jaren te blijven.
Maar, zal men wellicht vragen, dat moest de
Regeering dan toch weten. De Regeering wist
het ook, of kon het weten. De Gouverneur van
Guyana had namelijk voor eenige maanden aan
de Regeering het ontvluchten van Pini geseind,
en van dit bericht had zij goede nota genomen,
doch kort daarna heeft de Gouverneur getelegra
feerd, dat Pini gevat en naar zijne strafplaats
teruggevoerd was. Van dit bericht nu zoo
wordt gemeld had de Regéering geen goede
nota genomen, en van daar de verwarring.
Verleden week stelde aan het station van
Fuente Palmera (Ecija, Andalusië) iemand uit
een trein stappende die er even stil hield, den
stationschef eene doos ter hand met een open
brief, meldende dat het een geschenk was voor
hem, stapte weder in en de trein reed weg. De
doos openmakende, vond de chef er een pasge
boren kind in, met zeer fijn linnen gekleed.
Luidkeels gaf de man zijn ergernis te kennen
over de kool die men hem gestoofd had. Een
wisselwachter, die geen kinderen had, bood aan,
het wicht tot zich te nemen en bracht het aan
zijne vrouw, die het met groote blijdschap ont
ving. Toen zij het kindje uitkleedde, gleed een
stuk papier op den grond, waarop de woorden:
„Die het kind aanneemt zal gelukkig zijn". Het
papier werd gevolgd door een menigte bankno
ten tot eene gezamelijke waarde van ruim /"60.000.
Dit hoorende, verlangde de chef het kind terug,
de wisselwachter weigerde en nu is de zaak voor
den rechter.
De voortvluchtige kassier Jager der Frank-
forter firma Rothschild is, naar de Duitsche ju
stitie meent ontdekt te hebben, onder valschen
naam naar Colombo op Ceylon scheep gegaan.
De Duitsche consul aldaar heeft last ontvangen,
hem bij aankomst in hechtenis te doen nemen.
Berichten uit RUSLAND gewagen van de
ellende, waaraan de bevolking in de hongers
nood-districten thans leidt, door het gebrek aan
vee en paarden. De ondersteuningscomité's hel
pen daarom de boeren aan voedsel voor hun van
gebrek omkomende beesten, en hebben verder
vele paarden gekocht om deze te verdeelen on
der hen die er het meest behoefte aan hebben.
Te Kazan zijn meer dan 17000 werkeloozen
uit de noodlijdende districten aangekomen; zij
leven van aalmoezen en lijden veel gebrek. Des
nachts vinden zij een onderkomen in door het
publiek geopende toevluchtsoorden.
De Russiche regeering heeft een commissie
benoemd tot het beramen van maatregelen om
de verspreiding der cholera uit Afghanistan in
het Transcaspisch gebied tegen te gaan. De
hygiënische toestand is daar zeer slecht, vooral
door de verontreinigde bewateringskanalen.
Het cordon langs Perzië en Afghanistan zal
verscherpt worden, en alle maatregelen worden
genomen om op te treden, zoodra de ziekte te
Herat of Candachar verschijnt.
De prefect van Petersburg, Gresser, is
ernstig ziek. Naar men verhaalt, is hem eene
inspuiting met vitalin gedaan, waarbij een on
zuivere spuit werd gebruikt en buitendien een
bloedader werd doorgestoken, waarna koudvuur
ontstond.
Volgens een telegram uit Londen verneemt
Reuter uit een volkomen vertrouwbare bron,
dat de prefect heeft blootgestaan aan eene poging
tot vergiftiging en zijn toestand weinig hoop op
beterschap geeft. Men acht het buiten twijfel,
dat hij het slachtoffer van een samenspanning
is.
Dezer dagen reisden de heer en mevr.
Sala Rebuffini uit MILAAN met den zooge-
naamden „clubtrain" van Parijs naar Londen.
Zij hadden een tasch bij zich, waarin kleinoo-
diën en andere waarden tot een gezamenlijk
bedrag van ruim 100.000 frc. Kort na het ver
trek mistte mevr. R. de tasch. De geheele trein
werd doorzocht, maar vruchteloos. Eenige dagen
vroeger was den heer R. zijne benrs met 18.000
fres. onstolen.
Het wantrouwen van een Brusselsch bur
ger heeft tot een zonderling proces aanleiding
gegeven. Hij had drie Brusselsche Loten, uit
vrees voor de dieven, tusschen de planken van
zijn vloer verborgen. Toen hij ze bij de con
versie wilde uitwisselen, vond hij ze door de
ratten opgesmuld. De overgeschoten stukskens
werden geweigerd. Van daar een proces, dat de
man verloren heeft.
Burger] ijke Stand.
Gemeente Oud-Karspel.
ONDERTROUWD: 13 Mei. Hendrik Kramer,
jm., 25 jr., wonende te Zuidschgrwoude en Antje
Bruijn, jd., 21 jr., wonende te Oudkarspel.
GETROUWD: 8 Mei. P. Rezelman, jm., 31
jr. en Maartje Vloon, jd., 30 jr. Klaas Groot,
jm., 27 jr. en Antje Paarlberg, jd., 23 jr.
11 Mei. Fredrik de Boer, jm., 24 jr. en Rei-
nou Borst, jd.. 24 jr.
PREDIKBEURTEN.
NED. HERV. GEM. OUD-KARSPEL.
Zondag 15 Mei, voormiddags 9.30, Ds. SfraTO-
rood.
NED. HERV. GEM. NOORDSCHARWOUDE.
Zondag 15 Mei, geen dienst.
NED. GER. GEMEENTE.
Zondag 15 Mei, voormiddags 9 en namiddags
6 uur, den heer Boeijenga.
NED. HERV. GEM. ZUIDSCHARWOUDE.
Zondag 15 Mei, geen dienst.
NED. HERV. GEM. BROEK OP LANGEDIJK.
Zondag 15 Mei, voormiddags 9.30 en namid
dags 2 uur, Ds. Gemser.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
Zondag 15 Mei, voormiddags 9.30, Ds. Vrijer.
CHR. GEREF. GEMEENTE.
Zondag 15 Mei, voormiddags 9.30, Preeklezen,
en namiddags 2.30, den heer Boeijenga.
NED. GEREF. GEMEENTE.
Zondag 15 Mei, voormiddags 9 en namiddags
2 uur, Preeklezen.
A BiLERLEI.
De heer G. kwam in een sigaren-winkel, vroeg
een alexander, stak de sigaar in zijn mond,
voelde in zijn zak en zeide:
Daar heb ik mijn porte-monnaie- vergeten.
Leg dan de sigaar maar weer in het kast
je, zeide de winkelier.
Ziedaar, beste man, hernam de heer G.
maar gij kunt zeker zijn, dat ik nooit weêr
een voet in uw winkel zal zetten en al mijn
vrienden zal waarschuwen nooit bij u te komen
koopen. Niet, omdat gij mij een mal figuur laat
slaan, door mij een krediet van 25 centen te
weigeren, maar omdat men bij u blootgesteld is
om sigaren te koopen, die de eerste de beste
reeds in den mond heeft gehad.
Op een der warmste dagen van de maand
Juli kwam een vigelante-koetsier met zijn paard
bij een hoefsmid en vroeg, tot groote verbazing
van dezen, of hij het dier op scherp wilde be
slaan
Dat is een raar ideezeide de werk
man zijn paard in Juli te laten beslaan alsof
het glad ware.
Niet zoo raar als het klinkt, zeide de
koetsièu, met een guitig gezicht mijn paard
is in de warmte dom als een ezel en zoo lui als
twee ezels. Welnu, zoodra hij voelt dat hij be
slagen is als in den winter, zal hij geen warmte
meer voelen en vlug zijn werk doen.
Dat is een waardig pendant van het antwoord
van een boer, die zijn paard een groene bril had
voorgehouden. Toen hem naar de reden van die
daad werd gevraagd, zeide hij
Wel, mijn paard lustte geen hooi meer,
maar nu het een groene bril voor heeft, ziet het
hooi voor gras aan en vreet er weêr duchtig
op los.
