Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 19.
Zondag 7 Augustus 1892.
Ie Jaargang.
1 n-48 1
WAARHEID.
FEUILLETON.
NIEUWE
1AHGEIIJKER CDIIJMT.
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden SO ct., franco p. post 60 ct-
UIT GEVER:
J. 11. KEIZER.
BUREEL:
^ooi'dseliar^ oude.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 30 et-, elke regel meer 5 ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
ob» «ei iiolmisim iii:\ npoorweo. (Greenwich tyu.)
Vertrekuren van af station Noord-Sclianvoude.
RICHTING HELDER. RICHTING AMSTERDAM.
GREENWICH TIJD.
6.36*
7.47
11.23
3.06
6.37
9.51
10.59
GREENWICH TIJD.
6.18*
7.30
9.37*
12.04f
1.38
3.55
8.16
AMSTERDAMSCHE TIJD.
6.56*
8.07
3.26
6.57
10.11
11.19
AMSTERDAMSCHE TIJD.
6.38*
7.50
9.57*
12.24f
1.58
4.15
8.36
Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Schagen.
Deze trein rijdt alleen naar Amsterdam,
f Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Uitgeest.
„Wees waar! Spreek altijd de waarheid!
Waarheid bovenalZietdaar uitdrukkingen,
menigmaal gebezigd, doch waarin meer ligt
opgesloten, dan men denkt.
Om enkele grepen in de werkelijkheid te
doenEr zijn menschen, die er zich op toe
leggen, om zooveel mogelijk waar te zijn
veel zelfs opofferen om de ivaarheid te hand
haven. Toch gaat er niet één dag van hun
leven voorbij, of ze zijn onwaar. Wat wordt
er b.v. voor 't oog van de wereld niet veel
gedaan en nagelaten, om schooner en heter
te schijnen, dan men is. De man van zaken,
die vroeger welgesteld, thans gebukt gaat on
der de zorgen en lasten des levens, wil en
zal zoolang hem dat mogelijk is, tegenover de
wereld de groote man blijven.
Zoo geven sommigen den schijn, alsof zij
heel opgeruimd en tevreden zijnop partijtjes
vöeren zij allerlei grappen uit, zoo aardig, dat
ieder om hen lacht en denkt: „wat zijn dat
een aardige lui." In huis echter zijn zij lang
niet altijd even opgeruimd, even gezellig. Ze
kunnen vrouw en kinderen menigmaal afsnau
wen, ze zijn vaak gemelijk, lastig voor hunne
huisgenooten.
Zoo zijn er anderen, die zich als bedroefden
kunnen aanstellen, terwijl zij in waarheid niet
bedroefd zijnmenschen al te maal, die mil-
delijk over hunne tranen kunnen beschikken,
al naar gelang de omstandigheden het mede
brengen.
Weer anderen wandelen, sierlijk uitgedost,
volkomen in overeenstemming metdeeischen
der mode, onze woningen voorbij. Men zou er
heel wat van denken. Maar, o, als men eens
wist, waar zij eigenlijk te huis behooren, in
welke armoedige vertrekken zij hun leven
doorbrengen, hoe zij zich ternauwernood het
allernoodigste kunnen aanschaffen, ik ben er
van overtuigd, dat men dan niet zoo hoog
zal opgeven over het streven der menschen
naar waarheid.
Als we eens letten, werkelijk letten op .de
geveinsde armoede en rijkdom, op de gemaakte
vreugde en smart om niet meer te noe
men dan is het leven eigenlijk niet heel
veel anders, dan een kermis der ijdelheid.
Wat is waarheid Men kan die vraag niet
in één zin of in enkele regels beantwoorden,
want wat de een voor waarheid houdt, be
hoeft voor den ander nog niet waar te zijn.
Wie zich aan ons voordoen, als vrienden van
de waarheid, kunnen misschien wel vrienden
van de leugen zijn. Het hangt alles af van
de vraagwat is voor mij waarheid wat
dringt zich aan mij als waarheid op, of nog
juister gezegd, wat draagt het stempel der
echtheid? Armoede, die niet aan den weg
timmertdroefheid, waarvan alleen de stille
binnenkamer weet. Waarheid, mijne lezers!
is bescheidenheid, en als zoodanig staat zij
tegenover de leugen, die brutaal, vermetel is
en reclame maakt. Van de meesten geldt ten
opzichte van het zich beter voordoen in de
wereld,de waarheid van, het spreekwoord
„holle vaten klinken 't meest."
Wij leven in een tijd, waarin wij achter
de vraagwat is waarheid een groot vraag-
teeken kunnen plaatsen. Yelen zijn al zoo
ver heen, dat zij de waarheid van de leugen
niet meer kunnen onderscheiden en waar moet
dat heen Ik zeg niet allen, maar velen we
ten hetgeen kwaad en goed is niet meer uit
elkander te houden, zoodat uitdrukkingen als
spreek de waarheidwees waar, waarheid bo
venal, klanken zijn, meer niet. Over 't alge
meen schaamt men zich voor hetgeen men is,
terwijl men zich eigenlijk schamen moest, dat
men datgene, wat men behoort te zijn, niet
is. Men schaamt zich in onze 19de eeuw, om
den ernst des levens te bewaren, terwijl men
zich niet schaamt, om onfatsoenlijke schulden
te maken en zich op allerlei wijze te buiten
te-gaan.
Een en ander moest mij van het hart, om
u te doen zien, dafc men voorzichtig moet zijn,
wanneer men beweert de waarheid lief te
hebben, voor haar te strijden, enz.
Laat ons daarom besluiten met den wensch,
dat wij in elke omstandigheid des levens ons
geven, zooals wij zijn. Men spele met open
kaart, niet voornaam willende zijn, als zijn
middelen het niet veroorloven. Wandelen wij
bescheiden onzen weg, want de waarheid is
bescheiden. En het gevolg zal dit zijnzijn
wij in behoeftige omstandigheden, of bedroefd,
ziels bedroefd, de wereld zal helpen, de we
reld zal gelooven aan onze tranen. Bijtijds kan
dan nog een en ander voorkomen worden.
Waarheid bovenalMoge geheel ons zijn,
geheel ons doen en laten, daarvanuitgaan.
Er zal niet zooveel misverstand zijn;
de menschen zullen elkander te beter
leereii verstaan, elkander te beter er door
loeren helpen en steunen. En daar komt 't
juist op aan
Z.-S. L.
B e k e n d m a k i n g.
Burgemeester en "Wethouders van ZUID-SCHAR-
WOUDE, roepen sollicitanten op naar de betrekking
van Lantaarn-opsteker, aldaar, op eene jaar
wedde van f 25.—
De daaraan verbonden werkzaamheden bepalen zich
uitsluitend tot de Lantaarns geplaatst op de zooge
naamde „Kerke weide."
Aan den Gemeenteraad gerichte en op zegel ge
stelde verzoekschriften moeten vóór 15 Augustus e.k.
by den Burgemeester worden ingediend.
Zuid-Scharwoude, den 5 Augustus 1892,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. R. KIST.
De Secretaris,
J. BOON,
Wethouder.
Gemengd Nieuws.
Noordscharwoude Gedurende deze
week werden van het station alhier vervoerd:
61 wagens Groenten en vlas, benevens enkele
kleine partijen kool in manden.
Gisteravond geraakte op de Loet te
Schagen, een bokkewagen met 4 kleine kinderen
te water. Het gerucht liep, dat één der kleinen
hoogst waarschijnlijk verdronken zou zijn. Ge
lukkig werd de kleine 2-jarige, hoewel bewuste
loos, uit het water gehaald en door de goede
zorgen van de echtgenoote van den heer P.
Meurs tot het leven teruggeroepen.
Bij den kolfwedstrijd, bij den heer T. Harp
te Alkmaar gehouden, en waaraan een honderd
tal liefhebbers deelnamen, werden de prijzen
gewonnen door de navolgende heeren A. Kist,
Zuidscharwoude, met 121 p., Ie prijs C. Zomer,
Zuidscharwoude, met 114 p., Ie premie; W.
Tensen, Schellinkhout,, met 114 p., 2e pr., W.
Kraakman, Zuidscharwoude, met 114 p., 3e pr.,
C. Asjes, Schagen, met 113 p., 4e pr.A. Ha-
riughuizen, Nieuwe Niedorp, met 113 p., 5e pr.;
K. van Kleef, Zuidscharwoude, serieprijs, als
Of zij het wist't Was nog geen twee jaren ge
leden, dat zij elkaar hadden leeren kennen mid
den in het Zwarte Woud. lederen morgen placht
Victor daar zijne wandeling te doen in een lange,
lommerrijke laan van het geurende dennenwoud
en het toeval wilde, dat hij iederen morgen opeen
der banken van het kleine plateau een jong meisje
vond zitten, lezende in een boek of aan haar haak
werk, een slank, aanminnig wezen met groote, vra
gende oogen en dikke, bruine vlechten. Den vierden
keer had hij haar aangesproken en zij had hem
vriendelijk ontvangensedert spraken zij elkaar
dagelijks, omdat zij zoo ongestoord konden samen
zijn in het mooie woud, waar frisch de morgenwind
door de boomen speelde en zij heenzagen over het
schoone panorama van Rijndal en Alpen aan hunne
voeten.
Over dag kwam Victor het jonge meisje niet te
ziendan behoorde zij geheel aan hare zieke moe
der, oin wie zij daar gekomen was. Victor had zich
dadelijk aangetrokken gevoeld door de ongekunstel
de manieren van het meisje en zij was gaarne bij
hem, die zoo rijk was in levenservaring en zoo goed
wist te spreken over kunst en poëzie. Zoo waren
de dagen snel voorbijgegaan. Over liefde hadden ze
elkaar nooit gesproken, maar zij wisten spoedig,
dat ze beiden gevangen waren. Toen kwam er een
morgen, waarop Victor vergeefs om Hedwig zocht en
toen hij, ongerust, navraag deed in het dorp, ver
nam hij, dat zij en hare moeder in de vroegte reeds
vertrokken waren, verder naar het Zuiden
Sedert was het hem geweest, alsof het leven voor
hem zijn doel verloren had en hij had om haar
getreurd, zooals men dat doet als men scheidt van
iemand voor wie men sympathie gevoelt. Maar in
zijn werkkring teruggekeerd, was haar beeld weer
op den achtergrond gedrongen, ofschoon er geen
dag was voorbij gegaan, dat geen gevoel van heim
wee in hem opkwam.
Over die herinneringen spraken zij nu en als toen
op de eenvoudige bank van dennenhout, zaten ze
nu op den rijken divan zij aan zij.
«Moeder wilde toen eensklaps vertrekken," zeide
zij op zachten toon. «De dokter zeide, dat zij verder
het Zuiden in moest. Zoo gingen wij naar Davos,
zonder dat ik U kon weerzien."
»En dacht gij er niet aan, dat het mij smarten
zou, als ik u zoo eensklaps niet weer vond vroeg
hij met een verwijtenden blik.
»0 ja, dat wist ik en het speet mij, maar
het moest. Gij zoudt mij toch niet met rust hebben
gelaten als gij geweten hadt, waar ik was en in ons
kleine stadje zou mijn goede naam gevaar geloopen
hebben en als mijn goede moeder zij is twee
maanden later gestorven een gerucht ter oore
was gekomen
«Arm kind zeide Victor met deelneming, »gij
moet veel geleden hebben, sedert wij van elkander
scheidden en ik kan geen oogenblik meer boos op
u zijn, maar zeg mij eerst, hoe komt gij hier?"
Verschrikt sprong zij op. 't Is waar ook, ik ver
gat het geheel Men heeft mij hierheen ge
zonden, om mevrouw Van Lenzen te zeggen,
dat
»Tante is nog boven en zal wel spoedig komen.
Wees bedaard en zeg mij eerst op uw gemak, wat
u hierheen brengt."
»Wat mij hierheen brengt? Bijna ben ik het door
de verrassing vergeten ja juist. Mevrouw
Storm liet uwe tante even weten, dat zij niet eer
der kan komen dan vijf uur. Maar het is bijna
vijf, vervolgde zij met een blik op de pendule, »ik
moet Mevrouw dus oogenblikkelijk spreken, anders
wordt het te laat en verlies ik mijne betrek
king."
Victor was plotseling opmerkzaam geworden. «Me
vrouw Storm, zegt gij O, nu gaat mij een licht
opIs dat dezelfde Émili Storm, die den vorigen
winter in de Residentie zulke veroveringen maakte?"
Hedwig knikte toestemmend, zonder te begrijpen,
waarom hij dit vroeg op zoo heftigen toon. »En
wier gezelschapsjuffer ik sedert een half jaar ben."
«Gij vervolgde Victor verbaasd. «Gij in zulk een
afhankelijke positie en dat bij zulk een lichtzinnige
kokette? Neen, mijn Hedwig? dat zal en mag
niet langer. Gelooft gij niet," vervolgde hij, terwijl
hij haar beide handen omvatte, »dat de Voorzienig
heid ons heden te zamen heeft gebracht Mijn tante
wil, dat ik zal trouwen en de vrouw, die zij voor
mij had uitgekozen, zou zij heden naar mij toezen
den. Even voordat gij binnenkvvaamt, werd mij ge
zegd de eerste dame, die de kamer binnenkomt,
die is het. Mevrouw Storm was dus de uitverkorene,
begrijpt ge? In plaats van deze kwaamt gij en
ik neem het geschenk van ganscher harte aan, om
dat gij sedert lang een plaats hadt in mijn hart."
Hedwig had de onstuimige taal onder blozen en
zuchten aangehoord. Eer dat zij het hem beletten
kon, trok hij haar naar zich toe. »Zeg mij nu eens
eerlijk, kleintje bemint gij me ook nog een beetje
vroeg hij, terwijl hij haar hoofd omhoog drukte,
om haar in de oogen te zien.
Een schuchter »ja" klonk van hare lippen, die
hij sloot met een kus. »En nu nog een vraagwilt
gij dan mijn vrouw zijn?"
Snikkend liet zij haar hoofd tegen zijn schouder
zinken en wederom klonk het »ja 1"
»Gij weent vroeg hij bezorgd, terwijl hij haar
over het zachte haar streek.
»0, slechts van vreugdezeide zij, »het geluk
komt mij zoo onverwachts..."
«Wel nu, mij dan niet Nog voor eenige minuten
heb ik mij met alle kracht, die in mij was, tegen
een huwelijk verzet en daar zie ik uNu kan
tante haar zin krijgen."
Juist ging de deur open en mevrouw Van Lenzen
trad binnen, kijkende zoo lief mogelijk. Toen zij het
paar in zoo vertrouwelijke omarming zag, bleef zij
een oogenblik sprakeloos staan op den drempel.