Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken. N°. 19. Zondag 7 Augustus 1892. Ie Jaargang. 1 n-48 1 WAARHEID. FEUILLETON. NIEUWE 1AHGEIIJKER CDIIJMT. Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag. ABONNEMENTSPRIJS voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk per drie maanden SO ct., franco p. post 60 ct- UIT GEVER: J. 11. KEIZER. BUREEL: ^ooi'dseliar^ oude. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels 30 et-, elke regel meer 5 ct. Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Brieven rechtstreeks aan den Uitgever. ob» «ei iiolmisim iii:\ npoorweo. (Greenwich tyu.) Vertrekuren van af station Noord-Sclianvoude. RICHTING HELDER. RICHTING AMSTERDAM. GREENWICH TIJD. 6.36* 7.47 11.23 3.06 6.37 9.51 10.59 GREENWICH TIJD. 6.18* 7.30 9.37* 12.04f 1.38 3.55 8.16 AMSTERDAMSCHE TIJD. 6.56* 8.07 3.26 6.57 10.11 11.19 AMSTERDAMSCHE TIJD. 6.38* 7.50 9.57* 12.24f 1.58 4.15 8.36 Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Schagen. Deze trein rijdt alleen naar Amsterdam, f Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Uitgeest. „Wees waar! Spreek altijd de waarheid! Waarheid bovenalZietdaar uitdrukkingen, menigmaal gebezigd, doch waarin meer ligt opgesloten, dan men denkt. Om enkele grepen in de werkelijkheid te doenEr zijn menschen, die er zich op toe leggen, om zooveel mogelijk waar te zijn veel zelfs opofferen om de ivaarheid te hand haven. Toch gaat er niet één dag van hun leven voorbij, of ze zijn onwaar. Wat wordt er b.v. voor 't oog van de wereld niet veel gedaan en nagelaten, om schooner en heter te schijnen, dan men is. De man van zaken, die vroeger welgesteld, thans gebukt gaat on der de zorgen en lasten des levens, wil en zal zoolang hem dat mogelijk is, tegenover de wereld de groote man blijven. Zoo geven sommigen den schijn, alsof zij heel opgeruimd en tevreden zijnop partijtjes vöeren zij allerlei grappen uit, zoo aardig, dat ieder om hen lacht en denkt: „wat zijn dat een aardige lui." In huis echter zijn zij lang niet altijd even opgeruimd, even gezellig. Ze kunnen vrouw en kinderen menigmaal afsnau wen, ze zijn vaak gemelijk, lastig voor hunne huisgenooten. Zoo zijn er anderen, die zich als bedroefden kunnen aanstellen, terwijl zij in waarheid niet bedroefd zijnmenschen al te maal, die mil- delijk over hunne tranen kunnen beschikken, al naar gelang de omstandigheden het mede brengen. Weer anderen wandelen, sierlijk uitgedost, volkomen in overeenstemming metdeeischen der mode, onze woningen voorbij. Men zou er heel wat van denken. Maar, o, als men eens wist, waar zij eigenlijk te huis behooren, in welke armoedige vertrekken zij hun leven doorbrengen, hoe zij zich ternauwernood het allernoodigste kunnen aanschaffen, ik ben er van overtuigd, dat men dan niet zoo hoog zal opgeven over het streven der menschen naar waarheid. Als we eens letten, werkelijk letten op .de geveinsde armoede en rijkdom, op de gemaakte vreugde en smart om niet meer te noe men dan is het leven eigenlijk niet heel veel anders, dan een kermis der ijdelheid. Wat is waarheid Men kan die vraag niet in één zin of in enkele regels beantwoorden, want wat de een voor waarheid houdt, be hoeft voor den ander nog niet waar te zijn. Wie zich aan ons voordoen, als vrienden van de waarheid, kunnen misschien wel vrienden van de leugen zijn. Het hangt alles af van de vraagwat is voor mij waarheid wat dringt zich aan mij als waarheid op, of nog juister gezegd, wat draagt het stempel der echtheid? Armoede, die niet aan den weg timmertdroefheid, waarvan alleen de stille binnenkamer weet. Waarheid, mijne lezers! is bescheidenheid, en als zoodanig staat zij tegenover de leugen, die brutaal, vermetel is en reclame maakt. Van de meesten geldt ten opzichte van het zich beter voordoen in de wereld,de waarheid van, het spreekwoord „holle vaten klinken 't meest." Wij leven in een tijd, waarin wij achter de vraagwat is waarheid een groot vraag- teeken kunnen plaatsen. Yelen zijn al zoo ver heen, dat zij de waarheid van de leugen niet meer kunnen onderscheiden en waar moet dat heen Ik zeg niet allen, maar velen we ten hetgeen kwaad en goed is niet meer uit elkander te houden, zoodat uitdrukkingen als spreek de waarheidwees waar, waarheid bo venal, klanken zijn, meer niet. Over 't alge meen schaamt men zich voor hetgeen men is, terwijl men zich eigenlijk schamen moest, dat men datgene, wat men behoort te zijn, niet is. Men schaamt zich in onze 19de eeuw, om den ernst des levens te bewaren, terwijl men zich niet schaamt, om onfatsoenlijke schulden te maken en zich op allerlei wijze te buiten te-gaan. Een en ander moest mij van het hart, om u te doen zien, dafc men voorzichtig moet zijn, wanneer men beweert de waarheid lief te hebben, voor haar te strijden, enz. Laat ons daarom besluiten met den wensch, dat wij in elke omstandigheid des levens ons geven, zooals wij zijn. Men spele met open kaart, niet voornaam willende zijn, als zijn middelen het niet veroorloven. Wandelen wij bescheiden onzen weg, want de waarheid is bescheiden. En het gevolg zal dit zijnzijn wij in behoeftige omstandigheden, of bedroefd, ziels bedroefd, de wereld zal helpen, de we reld zal gelooven aan onze tranen. Bijtijds kan dan nog een en ander voorkomen worden. Waarheid bovenalMoge geheel ons zijn, geheel ons doen en laten, daarvanuitgaan. Er zal niet zooveel misverstand zijn; de menschen zullen elkander te beter leereii verstaan, elkander te beter er door loeren helpen en steunen. En daar komt 't juist op aan Z.-S. L. B e k e n d m a k i n g. Burgemeester en "Wethouders van ZUID-SCHAR- WOUDE, roepen sollicitanten op naar de betrekking van Lantaarn-opsteker, aldaar, op eene jaar wedde van f 25.— De daaraan verbonden werkzaamheden bepalen zich uitsluitend tot de Lantaarns geplaatst op de zooge naamde „Kerke weide." Aan den Gemeenteraad gerichte en op zegel ge stelde verzoekschriften moeten vóór 15 Augustus e.k. by den Burgemeester worden ingediend. Zuid-Scharwoude, den 5 Augustus 1892, Burgemeester en Wethouders voornoemd, J. R. KIST. De Secretaris, J. BOON, Wethouder. Gemengd Nieuws. Noordscharwoude Gedurende deze week werden van het station alhier vervoerd: 61 wagens Groenten en vlas, benevens enkele kleine partijen kool in manden. Gisteravond geraakte op de Loet te Schagen, een bokkewagen met 4 kleine kinderen te water. Het gerucht liep, dat één der kleinen hoogst waarschijnlijk verdronken zou zijn. Ge lukkig werd de kleine 2-jarige, hoewel bewuste loos, uit het water gehaald en door de goede zorgen van de echtgenoote van den heer P. Meurs tot het leven teruggeroepen. Bij den kolfwedstrijd, bij den heer T. Harp te Alkmaar gehouden, en waaraan een honderd tal liefhebbers deelnamen, werden de prijzen gewonnen door de navolgende heeren A. Kist, Zuidscharwoude, met 121 p., Ie prijs C. Zomer, Zuidscharwoude, met 114 p., Ie premie; W. Tensen, Schellinkhout,, met 114 p., 2e pr., W. Kraakman, Zuidscharwoude, met 114 p., 3e pr., C. Asjes, Schagen, met 113 p., 4e pr.A. Ha- riughuizen, Nieuwe Niedorp, met 113 p., 5e pr.; K. van Kleef, Zuidscharwoude, serieprijs, als Of zij het wist't Was nog geen twee jaren ge leden, dat zij elkaar hadden leeren kennen mid den in het Zwarte Woud. lederen morgen placht Victor daar zijne wandeling te doen in een lange, lommerrijke laan van het geurende dennenwoud en het toeval wilde, dat hij iederen morgen opeen der banken van het kleine plateau een jong meisje vond zitten, lezende in een boek of aan haar haak werk, een slank, aanminnig wezen met groote, vra gende oogen en dikke, bruine vlechten. Den vierden keer had hij haar aangesproken en zij had hem vriendelijk ontvangensedert spraken zij elkaar dagelijks, omdat zij zoo ongestoord konden samen zijn in het mooie woud, waar frisch de morgenwind door de boomen speelde en zij heenzagen over het schoone panorama van Rijndal en Alpen aan hunne voeten. Over dag kwam Victor het jonge meisje niet te ziendan behoorde zij geheel aan hare zieke moe der, oin wie zij daar gekomen was. Victor had zich dadelijk aangetrokken gevoeld door de ongekunstel de manieren van het meisje en zij was gaarne bij hem, die zoo rijk was in levenservaring en zoo goed wist te spreken over kunst en poëzie. Zoo waren de dagen snel voorbijgegaan. Over liefde hadden ze elkaar nooit gesproken, maar zij wisten spoedig, dat ze beiden gevangen waren. Toen kwam er een morgen, waarop Victor vergeefs om Hedwig zocht en toen hij, ongerust, navraag deed in het dorp, ver nam hij, dat zij en hare moeder in de vroegte reeds vertrokken waren, verder naar het Zuiden Sedert was het hem geweest, alsof het leven voor hem zijn doel verloren had en hij had om haar getreurd, zooals men dat doet als men scheidt van iemand voor wie men sympathie gevoelt. Maar in zijn werkkring teruggekeerd, was haar beeld weer op den achtergrond gedrongen, ofschoon er geen dag was voorbij gegaan, dat geen gevoel van heim wee in hem opkwam. Over die herinneringen spraken zij nu en als toen op de eenvoudige bank van dennenhout, zaten ze nu op den rijken divan zij aan zij. «Moeder wilde toen eensklaps vertrekken," zeide zij op zachten toon. «De dokter zeide, dat zij verder het Zuiden in moest. Zoo gingen wij naar Davos, zonder dat ik U kon weerzien." »En dacht gij er niet aan, dat het mij smarten zou, als ik u zoo eensklaps niet weer vond vroeg hij met een verwijtenden blik. »0 ja, dat wist ik en het speet mij, maar het moest. Gij zoudt mij toch niet met rust hebben gelaten als gij geweten hadt, waar ik was en in ons kleine stadje zou mijn goede naam gevaar geloopen hebben en als mijn goede moeder zij is twee maanden later gestorven een gerucht ter oore was gekomen «Arm kind zeide Victor met deelneming, »gij moet veel geleden hebben, sedert wij van elkander scheidden en ik kan geen oogenblik meer boos op u zijn, maar zeg mij eerst, hoe komt gij hier?" Verschrikt sprong zij op. 't Is waar ook, ik ver gat het geheel Men heeft mij hierheen ge zonden, om mevrouw Van Lenzen te zeggen, dat »Tante is nog boven en zal wel spoedig komen. Wees bedaard en zeg mij eerst op uw gemak, wat u hierheen brengt." »Wat mij hierheen brengt? Bijna ben ik het door de verrassing vergeten ja juist. Mevrouw Storm liet uwe tante even weten, dat zij niet eer der kan komen dan vijf uur. Maar het is bijna vijf, vervolgde zij met een blik op de pendule, »ik moet Mevrouw dus oogenblikkelijk spreken, anders wordt het te laat en verlies ik mijne betrek king." Victor was plotseling opmerkzaam geworden. «Me vrouw Storm, zegt gij O, nu gaat mij een licht opIs dat dezelfde Émili Storm, die den vorigen winter in de Residentie zulke veroveringen maakte?" Hedwig knikte toestemmend, zonder te begrijpen, waarom hij dit vroeg op zoo heftigen toon. »En wier gezelschapsjuffer ik sedert een half jaar ben." «Gij vervolgde Victor verbaasd. «Gij in zulk een afhankelijke positie en dat bij zulk een lichtzinnige kokette? Neen, mijn Hedwig? dat zal en mag niet langer. Gelooft gij niet," vervolgde hij, terwijl hij haar beide handen omvatte, »dat de Voorzienig heid ons heden te zamen heeft gebracht Mijn tante wil, dat ik zal trouwen en de vrouw, die zij voor mij had uitgekozen, zou zij heden naar mij toezen den. Even voordat gij binnenkvvaamt, werd mij ge zegd de eerste dame, die de kamer binnenkomt, die is het. Mevrouw Storm was dus de uitverkorene, begrijpt ge? In plaats van deze kwaamt gij en ik neem het geschenk van ganscher harte aan, om dat gij sedert lang een plaats hadt in mijn hart." Hedwig had de onstuimige taal onder blozen en zuchten aangehoord. Eer dat zij het hem beletten kon, trok hij haar naar zich toe. »Zeg mij nu eens eerlijk, kleintje bemint gij me ook nog een beetje vroeg hij, terwijl hij haar hoofd omhoog drukte, om haar in de oogen te zien. Een schuchter »ja" klonk van hare lippen, die hij sloot met een kus. »En nu nog een vraagwilt gij dan mijn vrouw zijn?" Snikkend liet zij haar hoofd tegen zijn schouder zinken en wederom klonk het »ja 1" »Gij weent vroeg hij bezorgd, terwijl hij haar over het zachte haar streek. »0, slechts van vreugdezeide zij, »het geluk komt mij zoo onverwachts..." «Wel nu, mij dan niet Nog voor eenige minuten heb ik mij met alle kracht, die in mij was, tegen een huwelijk verzet en daar zie ik uNu kan tante haar zin krijgen." Juist ging de deur open en mevrouw Van Lenzen trad binnen, kijkende zoo lief mogelijk. Toen zij het paar in zoo vertrouwelijke omarming zag, bleef zij een oogenblik sprakeloos staan op den drempel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1892 | | pagina 1