Weekblad voor LAN GEDIJ K en Omstreken.
N°. 6.
Zondag 5 Februari 1893.
2e Jaa
J. II. KEIZER.
4,15 1
KIEZERSLIJSTEN.
Plaatselijk Nieuws.
FEUILLETON.
De verloren trouwring.
NIEUWE
MfiStWE 10110
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordsciiarwoude, Ocdkarspel, Zuidscharwoüde en Br. op Langedijk
per drie maanden 50 et-, franco p. post 6 O ct.
UITGEVER:
BUREEL:
HToordsdiarwoude.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 30 ct., elke regel meer 5 ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
KUKLI OF IIKX 1I1»LL V\I)N€IIE¥ SPOORWEG. (Greenwich iijtS.)
Vertrekuren van af station Noord-Scharwoude.
RICHTING HELDER.
GREENWICH TIJD.
6.36*
7.47
11.23 3.06
6.37
9.51
10.59
GREENWICH TIJD.
6.18
7.30*
9.37
12.04f
1.38
3.55
8.16
AMSTERDAMSCHE TIJD.
6.56*
8.07
11.43 3.26
6.57
10.11
11.19
AMSTERDAMSCHE TIJD. 6.38
7.50*
9.57
12.24f
1.58
8.36
Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Schagen.
RICHTING AMSTERDAM.
Deze trein rijdt alleen naar Amsterdam,
f Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Uitgeest.
De Voorzitter van den Gemeenteraad te Noordsciiar
woude, noodigt bij deze, naar aanleiding van art. 7
der wet van 4 Juli 1850 (Staatsblad no. 37), gewijzigd
bjj art. VII der wet van 6 November 1887 (Staatsblad
no. 193) de mannelijke inwoners der gemeente uit,
om, zoo zij in eene andere gemeente in de Personeele
belasting, dienst 1891/92, ter zake van hunne woning
naar eene hoogere huurwaarde dan die, welke volgens
art. 1, letter a. en b. van de wet van 24 April 1843
(Staatsblad no. 15), of in de grondbelasting dienst
1892 in eene andere gemeente of in meer gemeenten
te zamen tot een bedrag van ten minste flO,— zijn
aangeslagen, daarvan door overlegging der voor vol
daan geteekende aanslagbiljetten vóór 15 Februari a.s.
te doen blijken. Evenzoo worden uitgenoodigd de
mannelijke inwoners der gemeente, hoofden van ge
zinnen of alleen wonende personen zijnde, die van den
inwonenden eigenaar of eersten hnurder van een
woonhuis of afgezonderd gedeelte van het woonhuis,
waarvan de huurwaarde voor de personeele belasting
tenminste op het dubbele gesteld is van het laagste
in deze gemeente voor den vollen aanslag vereischte
bedrag, zijnde f24. gedurende 9 maanden vooraf
gaande aan den 15 Februari a. s., een gedeelte in
huur hebben gehad en bewoond, waarvoor geen af
zonderlijke aanslag in de personeele belasting geschiedt,
maar waarvan de jaarlijksche huurwaarde, ongestof
feerd, in verhouding tot de belastbare huurwaarde van
het woonhuis of afgezonderd gedeelte van het woon
huis geschat, het voormelde bedrag van f 24.— bereikt,
daarvan onder overlegging van de gevorderde beschei
den, vóór 15 Februari a. s. aangifte te doen.
Ten slotte wordt herinnerd, dat de man geacht
wordt te betalen den aanslag zijner vrouw in de
grondbelasting, de vader dien zijner minderjarige kin
deren, wegens de goederen, waarvan hij het vrucht
genot heeft, en dat aanslagen in de grondbelasting
wegens onverdeelde onroerende goederen, óók gelden
voor den mede-eigenaar, wiens naam niet bij den aan
geslagene in het kohier is gemeld, mits zijn aan
deel in dien aanslag ten minste flO.— bedraagt.
De modellen voor de aangiften, bedoeld bij art. 1,
letter c en het 4e lid van art. 7 in verband met art. 1
letter b der wet, zijn kosteloos ter secretarie dezer
gemeente verkrijgbaar.
Noordscharwoude, den 1 Februari 1893.
De Voorzitter voornoemd,
C. KROON.
Als boven voor de gemeente Oudkarspel.
Ze hebben ongelijk gehad met thuis te blijven,
hoorde ik iemand zeggen op den avond toen het
kwartet „Loreley" en Jansen declamator van
Haarlem, op uitstekendo wijze het in het lokaal
Harmonie" van den heer D. Stam Kz. alhier
zoo schaars opgekomen publiek amuseerden, en
ik onderschrijf deze woorden. Doch ik wil eerst
mijne meening, al is zij kort, uitte over de uit
voering der verschillende nummers. Zangnum
mers en declamatiëu maakten met elkander 14
nummers uit, dus, we hebben waarachtig toch
wel wat genoten voor de geofferde tien stuivers
en ik kan mij dus ook niet beO, pardon 1
"Waar het hart vol van is enzNu ter
zake danIn ons vorig bericht geloofden we dat
het een avondje van kunstgenot kon zijn en dat
we veronderstelden dat we wel zouden genieten
op Dinsdagavond. Nu! Wie jl. Dinsdag het con
cert heeft bijgewoond, heeft kunnen hooren en
zien dat allen recht veel genoegen hadden. Di
rect al, met het le nummer, „Naar buiten"
maakten de zangers een allergunstigsten indruk
op ons, en hij ging ook niet verloren. Van be
gin tot eind voldeed „Loreley" ons uitstekend,
doch 't gelukkigst waren zij met de nummers
„lm Frühling", „Geboortegrond", „Vertrouwen"
en „Hymne au die Nacht". Al kunnen we nu
direct niet tot bewondering overgaan, dan heb
ben we toch in elk geval den meesten lof over
voor die schoone en klankvolle stemmenvoor
die breede organen. No. 5, Tenor-solo, voldeed
ons evenzeer bij uitnemendheid, doch zou meer
tot zijn recht zijn gekomen als het accompagne
ment van de piano niet ietwat te sterk was ge
weest. Voor No. 11, ook tenor-solo, kregen we
een voordracht ten gehoore; „In z'n element"
geheeten, en ik vond het in overeenstemming met
het no. zelf (mij bedienende van de algemeen
gebruikelijke term om 11 het gekkennummer te
noemen) ook wel wat gek, dat die tenor-solo
moest plaats maken voor een voordracht. Doch
„In z'n element" viel ons bepaald meê, en blijk
baar waren er een paar coupletten uitsluitend
op de Langedijker handel gemaakt, wat zoozeer
in de smaak viel, dat deze voordracht moest wor
den gebiseerd. Als ik op regel af was begonnen
had ik ook al iets over de declamatie moeten
zeggen, doch 't gaat zoo moeielijk alles in eens
op te noemen. No. 3 was de eerste voordracht,
getiteld„Uit het leven." Deze schets, in dat
genre zijn er reeds een aantal, was toch voor
velen misschien nieuw, en viel blijkbaar ook zeer
in den geest. Zij is ook mooi, en kwam geheel
tot haar recht door de levendige voorstelling en
gevoelvolle vertolking. Toen volgde „Reis van
Bootsman Klabberdos. 't Was mooi, verd
(zou Klabberdos zeggen, en men neme mij deze
uitdrukking dus niet kwalijk.) De lachspieren
kwamen heftig in beweging als Je Bootsman
aan 't woord was, en wie zou toen ook Jansen
herkend hehben? Natuurlijk vonden we de Juf
frouw Yan boven in „Een standje" weergege
ven, die de heele straat op stutte brengt omdat
„Och lieve mensch haar katje weggeloopen is."
Even natuurlijk vonden we de Amsterdamsche
straatjeugd met zijn „daor gaot i," toen mende
vluchteling zag scharrelen enz. Nu, Jansen heeft
er slag van en men hoopte ook nog op meer,
toen hij zijn laatste declamatie „Een Zondagmor
gen verrassing" had ten beste gegeven. Een don
derend applaus was zijn welverdiend loon en men
kon ten volle tevreden zijn over den avond. Na
afloop echter werd er nog wat gezongen en voor
gedragen en zoo keerde men, ten hoogste vol
daan, zeer tevreden huiswaarts.
Ik heb met opzet de nummers, welke op het
programma voorkwamen, opgenoemd en ik ben
ook waar geweest in het toezwaaien van den lof,
om te bewijzen dat dit gezelschap verdiend ge
hoord te worden. De ondernemer heeft blijkbaar
niet op een kleintje gezien en we hadden hier
om dan ook een volle zaal verwachttemeer daar
het gezelschap reeds bekend was en we konden
vertrouwen dat het 't publiek niet zou teleur
stellen. Yoor een volgende keer dus wat meer
succes voor den ondernemer terwijl we 'tgerus-
telijk nog eens durven herhalenze hebben
ongelijk gehad die thuis zijn gebleven.
Het doet ons genoegen te kunnen berichten
dat op Vrijdag 10 Februari weder eene uitvoe
ring zal worden gegeven door het mannenkoor
„Orpheus" in het lokaal van den heerSlotema-
ker te Oudkarspel. Zou deze bekendmaking
reeds voldoende zijn om het publiek aan te
sporen tot bijwoning der uitvoering? We geloo-
ven het wel. Toch zij nog vermeld dat het pro
gramma een 12-tal schoone nummers zal bevat
ten. Wie dus iets gevoelt voor zang, schittere
niet door afwezigheid.
Socialisme en Christendom.
Gisteravond werd er in het lokaal van den
heer Slotemaker, te Oudkarspel, eene vergade
ring gehouden van de Sociaal-Democratische
bond der afdeeling Oudkarspel, waarin als spre
ker optrad den Wel Eer w. Heer I>s. Bax,
pred. te Zaandam. Na opening der verg. door
den voorz. met kennisgeving dat spr. zijne rede
tot het einde zou vervolgen en er dan ruim
schoots gelegenheid zou worden gegeven tot debat,
nam Ds. Bax het woord.
Spr. begon met te zeggen dat er zooveel over
eenstemming bestond tusschen den tijd toen
Columbus Amerika ontdekte en den tegenwoor-
digen tijd, dien tijd toen rijk en arm kosteloos
en onpartijdig zich kon ontwikkelen en de
kweekschool bezoeken. Uiterst groote verwach
tingen werden er gekoesterd van de ontdekking
van dat werelddeel, nu 400 jaren geleden, nl.
met het oog op hervorming van den toen be-
staanden toestand. Ean andere wereld ontvouwde
zich als 't ware voor hun oog en spr. geloofde
ook dat de tijd niet meer zooverre was of we
zouden ook thans een andere wereld kunnen
verwachten, nog wel een onbekende, maar toch
een wereld, schooner en rechtvaardiger dan de
bestaande. Doch om daartoe te geraken moest de
klove worden weggenomen tusschen het socia
lisme en het trotsche Christendom. Zonder over
eenstemming echter zou de afstand in geen ge
val kleiner worden, maar integendeel grooter.
Spr. wenschte zijne meening verder uiteen te
6.)
»Heb vertrouwen in je vader," ging hij voort,
»gij hebt geen trouwer vriend dan hem. Er ligt
u iets op 't hart. En als ik zie, dat ge tegen Oscar
niet meer zoo zijt als voorheen, bekruipt my de
gedachte
Geertruida verbleekteoogenblikkelijk daarop vloog
haar een heftig rood over de wangen. Dan stortte
zij zich onder een stroom van heete tranen in de
armen haars vaders en verborg haar gezicht aan
zijne borst. Lang hielden vader en dochter elkaar
omarmddaarna maakte zich Geertruida los en zei
met neergeslagen oogen
Oscar heeft mijn woord, vader, en ik ben goed
voor hem, en tot voor weinige weken, wist ik ook
niet anders, dan dat ik met hem gelukkig worden
zou en hij met mij. Ziet gij, vader, uwe Geertrui
was nog een kind, toen zij verloofd werd. Zij is
het nu niet meer. O, vader, ik weet nu, op welken
dag ik ophield een kind te zijn. Toen is het veran
derd, en ik heb het langen tijd zelf niet geweten,
maar nu weet ik het. En ook dat weet ik zooals
ik nu ben, zooals ik nu gevoel, kan ik Oscar niet
gelukkig maken.
Opnieuw stroomden hare tranen.
»Arme kind," zei de vader, »en wat zal nu ge
beuren
»Vraag mij dat niet, vader,antwoordde Geer
trui »ik vraag mijn woord niet terug van Oscar
ik word, als gij het wilt, zijne vrouw."
»Met dit gevoel in 't harte?" vroeg hij. »Dut
nooitIk weet, dat in onzen stand genoeg huwe
lijken worden gesloten, waarbij men te rade ging
bij het verstand maar niet bij 't gevoel. Maar ik
heb slechts u, mijn eenig kind: en gij zult niet het
lot dier ongelukkigen deelen, die naar den uiter-
lijken schijn geoordeeld, overgelukkig getrouwd zijn
maar werkelijk in een leven zonder zonnestraal
nooit ondervonden, wat de zaligheid van het leven
uitmaakt. Gij zijt niet een dier naturen, die in een
schitterend leven voldoening vinden kunnen voor
de ontbrekende liefde in het hart des echtgenoots.
Neen Geertrui, ais dat uw vast besluit is, dan wil
ik zelf, hoe bitter 't mij ook smaakt, by de innigen
betrekkingen tot Oscars familie ik zelf wil dezen
band losmaken, die nimmer zegen kan aanbrengen
bij zulke gevoelensDoch, laat ons niet overijld
handelen Onderzoek u zelf nogmaals, beproef het,
of ge tegen Oscar niet zijn kunt als vroeger
onbevangen, hartelijk, trouw
H}Geertruida schudde het hoofd.
ïMijn gevoel is sterker dan ik,» zeide zij, »en ik
kan niet huichelen. En ik weet nu ook, dat het
vroeger ook niet zoo de ware liefde was. Zeker, ik
heb, toen ik van Oscar verwijderd was, ook aan hem
gedacht, maar niet met een sterk verlangen en nooit
met. een kloppend hart. En toen ik bij Grietje was,
ging het mij niet anders, en daar was ik zijn bruid
al. Ziet u. vader, het mag wel niet zoo precies zijn,
als het in de boeken te lezen staat, maar dat weet
ik toch, dat een rechte bruid, als zij haren bruide
gom oprecht lief heeft dan heeft zij geen andere
gedachten dan aan hem, en altijd wil zij bij hem
zijn, en als zij zijn voetstap hoort, dan klopt haar
't harte reeds en zij denkt met vreugde aan den
tijd, dat ze steeds met hem en bij hem zal zijn.
En dat kan ik niet, papa. Ach, ik ben angstig voor
de naderende lente en voor alles, dat dan zal ge
beuren. Ik heb reeds den lieven God gebeden, dat
hij mij in dezen winter mocht laten sterven, opdat
ik het voorjaar niet zoude beleven.
Nu kon ook de goede Werner zijne tranen niet
weerhouden.
»Gij zult niet sterven, mijn brave kind," riep hij
hartstochtelijk uit »gij zult leven en gelukkig zijn
En nu, nu gij mij in 't diepst uwer ziel hebt laten
lezen, zeg mij nu eenswat gij denkt, dat een
rechte bruid moet gevoelen is dat uit de erva
ring uws harten gekomen, of,« voegde hij er glim
lachend aan toe, »is het ook slechts uit de boeken
genomen, in welke dat zoo beschreven is?"
Vraag mij niet, vader," fluisterde Geertruida en
borg opnienw haar kopje aan zijn borst.
»Nu, ik weet genoeg,zeide de vader, haar over
de blonde haren streelend. »God zal alles ten beste
besturen
Toch liep hem het hoofd om, den braven man,
als hij er over nadacht, en het werd hem moeielijk
een besluit te nemen. Evenwel was hij vast beslo
ten, steeds, waar hij over Geertruida's gevoelens
geen twijfel meer koesterde, haar bij te staan maar
wat hem de uitvoering verzwaarde, was de niet te
vermijden mededeeling aan Oscar en diens familie.
Gelukkig kwam hem Oscar zelf te hulp. Toen hij,
kort na het gesprek tusschen Geertruida en haren
vader, wegens zaken met hem iets te verhandelen
had, gaf hij zijne verwondering te kennen, over de
opvallende verandering, die sedert eenigen tijd bij
haar had plaats gegrepen.
Na een verlegen kuchen schepte de heer Werner
moed en deelde hij Oscar voorzichtig en langzamer
hand mede, wat hij uit den mond zijner dochter had
vernomen. Tot zijne verwondering nam Oscar deze
mededeeling rustiger op, dan hij verwacht had. Ja,
hoe wel de vader een aanwijzing op een andere
neiging, die in het hart zijner dochter had plaats
gevonden, voor Oscar verzweeg, toch sprak deze
uit eigen beweging het vermoeden uit, dat deze
omkeer zeker wel met het bezoek van den professor
in verband stond.
»Met een zoo geleerden heer te concurreeren,«
besloot hij spottend lachend, »is mij vrijwel onmo
gelijk, en zoo houd ik het voor 't beste, Geertrui
haar woord terug te geven.«
De ouden Werner viel een molensteen van 't hart,
toen Oscar zoo sprak, en het had weinig gescheeld,
of hij was Oscar louter uit dankbaarheid om den
hals gevallen. Niet zoo licht nam Oscars vader de
