Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 29.
Zondag 16 Juli 1893.
2e Jaargang.
I n-43 1
FEUILLETON.
lea govoeiigs asasrbag.
MEI WE
LAHGEDUKER CMAIT.
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Züidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden SO ct., franco p. post ÖO ct.
UITGEVER:
J. II. KEIZER.
BUREEL:
IVoorüscliarwoiide.
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—5 regels 30 ct., elke regel meer 5 ct.
Grootc letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
»IÜ1§TKEC;KLI1C; «P DEI IiaLEAliMilEV NPOOKWEO. (Greenwich lijd.)
Vertrekuren van af station Noord-Scharwoude. (Zomerdienst.)
RICHTING IIE L I) E R.
GREENWICH TIJD.
6.36*
7.46
11.23
3.06
6.37
9.51 1"
AHSTERDAMSCHE TIJD.
6.56*
8.06
3.26
6.57
10.11
Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Den Helder.
RICH T I N G A M STER 1) A M.
GREENWICH TIJD.
6.18
7.30* 9.37
12.04f 1.38
3.55
8.16
AHSTERDAMSCHE TIJD.
Deze trein rijdt alleen naar
f Deze trein rijdt alleen des
6.38
Amsterdam.
Donderdags i
7.50* 9.57
tot Uitgeest.
12.24f 1.58
4.15
8.36
Binnenland.
Te Oudkarspel treden als raadsleden af
de heeren: C. Eecen Pz. en F. de Boer;
te Noordscharwoude de heeren K. Slotemaker
en C. Opperdoes;
te Zuidseharwoude de heeren P. Berkhouwer,
K. Zeeman en J. Boon.
Waarom
Uit Amsterdam wordt aan de Haagsche Crt.
van betrouwde zijde, gemeld, dat op het telegraaf
kantoor aldaar twee klerken, die tot de laatsten
van hun examen behoorden en ongeveer Vj2
maand later werden aangesteld dan degenen,
die de eerste nummers van het examen behaal
den, dezer dagen een tractementsverhooging kre
gen van f 100, met voorbijgaan van hunne col
lega's, boven wie ze ook in dienst in geen enkel
opzicht uitblonken.
Onze zegsman vraagt, zegt het Haagsche blad,
of dit niet in hooge mate onrechtvaardig en na-
deelig voor den dienst is. Voor de anderen is
zulk een handelwijze een slag in het aangezicht.
Zoo iets moest in onze administratie niet kunnen
gebeuren, schrijft hij.
Valsche postzegels.
Bij een drukker te Amsterdam is op last van
den officier van justitie huiszoeking gedaan. De
heer S. uit Zutfen, te Amsterdam kantoor hou
dende, had nl. herhaaldelijk brieven gepost, die
met valsche postzegels waren gefrankeerd. Op
zijne mededeeling, dat hij de zegels van voor
noemden drukker had gekocht, zonder te weten,
of zij valsch waren of niet, heeft de huiszoeking
plaats gehadmet welk resultaat is ons voorals
nog onbekend.
Nader verneemt Het Centrumdat de bedoelde
drukker wederom een effectenmakelaar heeft
aangewezen als den man van wien hij de post
zegels gekocht heeft. (Tel.)
Niet de rechte mail op de rechte plaats.
In een zoölogischen tuin viel het volgende
opmerkelijke geval voor. Een man, bekend om
zijn dierenliefde, werd aldaar als oppasser aan
gesteld, doch vreemd genoeg, werden weldra de
dieren, die tot zijne oppassing behoorden, zoo
verwoed op hem, dat hij zijn arbeid moest
Hen veronderstelde, dat hij ze niet goed ver
zorgde, en dus werd hij in zijn verdere werk
zaamheden bespied. Na verloop van 14 dagen
kwam de spion tot de wetenschap, dat de die
ren zoo kwaad waren, „omdat de man nooit een
woord tegen hen sprak!" Aldus verklaart „De
Ned. Sport."
Ieder jager doet op zijn beurt wel eens
een mooi schot. De een schiet bijv. twee hazen
in éen schot, de ander drie patrijzen, doch wat
den jager De Vries op het landgoed „Keuken
hof", bij Lisse, is overkomen, mag een groytè
bizonderheid genoemd wordenhij schoot name
lijk vijf volwassen hermelijnen uit één schot.
De Beverwijksche politie had Dinsdag
morgen een goede vangst. Het graan pak huis
van den heer Hootjer werd^ naar zijn vermoeden,
sedert eenigen tijd herhaaldelijk beroofd en daar
om had hij aan iemand last gegeven eens een
oogje in het zeil te houden. Dinsdagmorgen nu
kreeg de heer H. bericht, dat het was reeds
9 uren een drietal verdachte lieden bezig
waren zakken met graan te vullen, die op een
gereedstaanden hondenwagen zouden vervoerd
worden. In vereeniging met de politie werd aan
die personen een bezoek gebracht, doch toen zij
den eigenaar van het graan en de politieman
nen in het oog kregen, stoof het drietal uiteen.
Zij werden echter herkend en nog geen half
uur daarna ingerekend. Twee er van zijn naar
Haarlem overgebracht.
Bij vonnis van de Haagsche rechtbank
werd Dinsdag veroordeeld L. K., een 13-jarig
meisje, dat te Leiden een klein kind de oor
knopjes ontstal, die verkocht en de opbrengst
versnoepte, tot opzending naar een rijks-opvoe
dingsgesticht tot haar 18e levensjaar.
Naar aanleiding van een artikel van den
heer van Houten in de Vragen des Tijdswaarin
bij de uitvoerbaarheid der Grondwet ten aanzien
van de kieswet-regeling bespreekt, zegt de Sfom-
daard o.a.
„En nu is hij de oude van Houten weer. Ge
heel dezelfde. Alleen zijn kleur is wat ver
anderddoor de jaren. Vroeger radicaal, thans
conservatief. Haar dat is minder. Het is bij
hem om oppositie te doen, om leven, rumoer
en verdeeldheid te maken. Dat is hoofdzaak.
„En wat wil hij nu? Ja wat wil hij!
„Een lastige vraag.
„Hen fluistert, dat de heer van Houten minister
wil worden, dat hij verleden week een vergade
ring heeft geleid van Rotterdamsche en Amster-
dainsche afgevaardigden, nl. de heeren Beaufort,
Rutgers, (Gleichman was op reis), Hees, Hintzen,
van Karnebeek, Plate en den Deventer afgevaar
digde, mr. van Delden.
„Een vergadering om de kieswet en vooral
om Tak te treffen.
„Of die vergadering geslaagd is? We weten
het niet, zelfs is het volstrekt niet zeker of do
vergadering wel gehouden is. Haar dit is zeker,
nu de heer Yan Houten weer in zijn oude woning
verblijf heeft gezocht in de Vragen des Tijds
zijn groote dingen te wachten.
„Want de heer van Houten, men moge
hem dan ook zonderling noemen, is en blijft
een man van buitengewone beteekenis. Al wat
hij doet zoo gek kan het zelfs niet zijn
oefent invloed uit.
„Zoo gek kan het niet zijn, zeiden we. Inder
daad wie had ooit kunnen denken, dat de
heer van Houten nog zou komen met den census
en dat de kieswet-Tak door hem wordt afge
keurd, omdat de census er in ontbreekt?"
Jacht op hazen en fazanten.
Door de Ned. Jachtvereeniging „Nimrod" is
tot Gedeput. Staten in de verschillende provin
ciën een verzoek gericht om de jacht op hazen
en fazanten op den eersten October te openen.
Aanleiding tot dit request is het feit, dat bij
de opening der jacht in het begin van Septem
ber, niet alleen steeds veel te jong wild wordt
geschoten, maar ook dat zij, die geen onvol
wassen hazen of fazanten willen schieten, hunne
jachten bedorven zien, zoowel door aangrenzen-
den, die gebruik maken van hunne bevoegdheid
om dat wild reeds bij de opening der jacht te
schieten en te vervoeren, als door de daartoe
niet bevoegde stroopers.
Toevlucht voor Onbehuisden.
Sinds de vorige week is te Amsterdam de
directeur van het „Toevlucht voor Onbehuisden",
de heer K. H. Wegkamp, als zoodanig ontsla
gen en sinds dien tijd zijn de logés aldaar erg
woelig.
Al een paar avonden waren er vechtpartijen
ontstaan, en Dinsdagavond werd het zoo erg,
dat de hulp der politie moest worden ingeroe
pen. Er waren dien avond 76 logés, d. z. beta
lende gasten, en 43 onbehuisden. Yoor de derde
verdieping, waar 57 vrouwelijke gasten voor een
dubbeltje een nachtverblijf vinden, waren er ook
een paar toegelaten, die zich in min of meer
beschonken toestand bevonden. Aan het kleine
controle-kantoortje is het namelijk zeer moeielijk,
om in het korte oogenblikje, dat er een kaartje
genomen wordt, na te gaan, of de personen ge
heel nuchter zijn.
Die aangeschoten gasten dan gingen 't was
tegen tienen eerst naar de gaarkeuken en
kregen daar ruzie met de buffetjuffrouw. Zij
weigerde namelijk op crediet bier te verkoopen,
wat bij te goeden naam bekende personen wel
gebeurt. Toen kwamen de poppen aan 't dansen.
„De directeur is er uit en nu moet jij ook weg,"
werd er geroepen en eenige kerels probeerden
haar over de toonbank te trekken.
De administrateur, de heer Da Costa, en de
portier schoten op haar geroep spoedig te hulp,
de rumoermakers trokken naar de slaapzaal en
weigerden te vertrekken. Toen werd de politie
geroepen. Eerst verschenen 3 man, die echter
niets konden uitrichtenlater kwamen er twaalf
aanzetten, die echter zooveel verzet vonden, dat
zij van den wapenstok moesten gebruik maken.
Het veel moeite werd een vijftal van de leven
makers in arrest gebracht, waarvan er drie ge
boeid werden weggevoerd.
3.
»U zijt vroeg bij de hand, juffrouw,begonq ij,
om iets te zeggen.
»Ja, ik sta des zomers altijd vroeg op,« ant
woordde zij heel vriendelijkhet kwam niet in haar
op Johan's onbeleefd gedrag van den vorigen dag
kwalijk te nemen; waarschijnlijk had zij er later
niet eens meer aan gedacht.
«Het is zoo aangenaam 's morgens een poosje
ongestoord te zitten lezen
«Houdt u veel van lezen, juffrouw?" vervolgde
Johan zijn galant gesprek.
«Zeker, heel veel.«
«Het is wel vreemd, hernam Johan met een wijs-
geerig gebaar, «het is wel vreemd, dat u, wier dage-
lijksche bezigheden zich in den kring van boeken
bewegen, den smaak daarvoor nog niet hebt verlo
ren. kent zeker het sprookje van het bedelkind
en het broodje
«De gelijkenis is niet geheel juist,antwoordde
juffrouw Linder eenigszins spotachtig. «Ik verzeker
u dat lessen overhooren en dicteeren iemand den
lust volstrekt niet ontneemt Ibsen's gedichten te
lezen."
«Neen, zeker niet, zeker niet,« stemde Johan
beleefd toe. «Zoo, leest u Ibsen, juffrouw ver
volgde hij, terwijl hij bukte om op het titelblad te
lezen wat de jonge dame onder handen had. «Een
talentvol schrijver! Intusschen kan men zich onmo
gelijk den rechten indruk voorstellen, die zijne
werken maken, wanneer men die niet in scène
heett gezien; door het dramatisch kunstenaarsge
zelschap in den grooten schouwburg, bij voorbeeld,
daar moet men die stukken op het tooneel hebben
gezien
«Dat zal wel zoo wezen,antwoordde juffrouw
Linder, die al Ibsen's drama's, voor zoover die ge
geven waren, had gezien. «Maar ik geloof niet dat
»Brand« tot nog toe ergens is opgevoerd, is het
wel
«Neen, dat geloof ik ook niet. Dat is echter ook
het minst dramatische en het minst degelijke zijner
werken.
«Het minst degelijke?« herhaalde juffrouw Lin
der. «Hebt ge het wel goed gelezen?" voegde zij er
weifelende bij.
Het geval wilde dat Johan »Brand« niet had ge
lezen en wat nog veel erger was, er nooit over
had hooren spreken. Maar hij hield zich groot.
«O, zeer zeker,antwoordde hij brutaal. Intus
schen heeft van al Ibsen's drama's geen enkel zoo
veel opzien gebaard als «Een poppenkaste Ge kunt
er u geen voorstelling van maken hoe daarover
gepraat en getwist is te Stockholm.?
«Ja, het is wel vreemd dat men over iets heeft
kunnen twisten dat zoo wel doordacht ontwikkeld
is en zulk eene natuurlijke oplossing vindt
«Zoo U oordeelt dan zeker dat Nora goed han
delde, toen zij haren man en hare kinderen ver
liet?» viel Johan haar met een strijdlustigen blik in
de rede.
«Goed handelde Zij handelde in overeen
stemming met haar karakter, zij handelde, zoo als
eene vrouw als zij was, handelen moest, toen zij
de waarheid ontdekte.»
«Dat is te zeggen, juffrouw, u houdt het er voor
dat eene vrouw het recht heeft bij nacht en ontijd
huis en hof te verlaten? Ja, dat dacht ik wel!«
riep Johan met een hatelijk triomfeerend lachje er
bij. «Ik had er gerust op durven wedden, dat ge
tot de dames behoorde die voor Nora partij trek
ken. Ik geloof vast dat gij, als ge getrouwd waart,
den regel zoudt willen invoeren, dat de vrouw het
bestuur in handen behoort te hebben en
Juffrouw Linder begon dat Stockholmsch jong-
mensch tamelijk belachelijk en vrij onbeschaamd
ook te vinden. Zij had even lust hem een scherp
antwoord te geven, maar zij beheerschte zich in het
volgend oogenblik en zeide zeer bedaard
«Ik merk, dat ge geen groot menschenkenner
zijt, mijnheer Holm. Dat zal waarschijnlijk de reden
zijn waarom ge u moeilijk in Ibsen's scheppingen
kunt indenken. Volg nu mijn raad en lees «Een
poppenkast" een paar malen oplettend door, denk
er vervolgens nog eens goed over na en dan zult
ge misschien op de hoogte zijn om degelijke twist
vragen te behandelen. Tot zoolang raad ik u, in uw
eigen belang, die gesprekken te laten rusten."
Bij de laatste woorden maakte zij eene lichte
buiging, zeide hem vriendelijk «goeden morgen? en
ging in huis. Johan was niet in staat een enkel
woord te antwoorden, maar zijn bloed kookte. Hij
dacht, dat nog nooit iemand hem zoo had geërgerd
als die juffrouw Linder en hij nam zich voor, zich
op de ontzettendste wijze te wreken. Hij zag het
reeds in zijne verbeelding, hoe zij overinogen op
het bal den wand zou versieren en hoe hij telkens
en telkens weder langs haar heen zou wandelen
zonder haar ten dans te vragen, al zag zij hem
nog zoo smeekend aan; ja, hij zou geen enkelen
toer in den cotillon met haar dansen. Het zou
kostelijk zijn, haar dus te vernederen, die gouver
nante met haren Ibsen en haar menschenkennis!
De nichtjes hadden het geducht druk met voor
bereidingen tot het aanstaande feest en hunne
hoofden waren in deze dagen geheel vervuld van
bal-illusies. Zij zaten den ganschen dag boven
strookjes te plooien, te lachen en te praten, zoodat
men hunne stemmen op de straat kon hooren en
juffrouw Linder, die aan de kleintjes in de kamer
daarnaast les gaf, hen herhaaldelijk moest komen
vragen, wat minder luidruchtig te zijn. Elsa vooral
was erg overmoedig; op eens sprong zij op, hup
pelde als een vogeltje de kamer rond, wierp hare
strooken tegen het plafond en ging daarna achter
over in haar stoel liggen, terwijl zij het uitscha
terde over neef Johan's ooren. Zij had nooit in haar
leven zoo iets kluchtigs gezien, dacht zij.
