Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 37.
Zondag 10 September 1893.
2e Jaargang.
J. H. KEIZER.
Plaatselijk Nieuws.
FEUILLETON.
Een karakterbeeld uit de Alpen.
NIEUWE
LANGEDIJKM (IIIRUT.
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
A BONNE Mi NTS PR IJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden SO et., franco p. post 60 ct.
UITGEVER:
BUREEL:
IToordscliarwomle.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 30 ct., elke regel meer £5 ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
DIEllTRÜCiËLllG OP DEI' ÏIOLLAYDM IIE\ MPOOKU EC;. (Greenwich lijd.)
Vertrekuren van af station Noord-Scliarwoude. (Zomerdienst.)
RICHTING II E L D E R.
GREENWICH TIJD.
6.36*
7.46
11.23 3.06 j
6.37
9.51
AMSTERDAMSCHE TIJD.
6.56*
8.06
11.43 j 3.26
6.57
10.11
Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Den Helder.
GREENWICH TIJD.
RICHTING A1ISTERDAM.
18 I 7.30* I 9.37 I 12.04f
AMSTERDAMSCHE TIJD.
7.50* 9.57 j 12.24f
Deze trein rijdt alleen naar Amsterdam,
f 'Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Uitgeest.
4.15
KENNISGEVING.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Noord-
scharwoüde, brengen bij deze ter kennisse van de
Ingezetenen, dat door hen voorloopig is vastgesteld
de Primitieve Staat van begrooting dezer gemeente
dienst 1894, dat dezelve aan den Raad ter onderzoe-
wordt overgelegd en ter Secretarie vanaf den 11 den
dezer, gedurende 14 dagen van voormiddags 11 tot
namiddags 1 uur is ter visie gelegd, met uitzondering
van Zon- en Feestdagen en tegen betaling der kosten
algemeen verkrijgbaar wordt gesteld.
Noordscharwoude, den 5 September 1893.
C. KROON.
De Wethouder,
K. SLOTEMAKER.
BROODBAKKER IJ.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Noord
scharwoude, brengen ter kennisse van het algemeen,
dat zij in hunne heden gehouden Vergadering aan
Folkert Nfjman, op zijn verzoek vergunning verleend
hebben, tot het oprichten van een Broodbakkersoven
in het perceel te dezer gemeente aan 't Zuideinde van
het dorp, Wijk A No. 10.
De Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. KROON.
De Secretaris a, i,
K. SLOTEMAKER.
KENNISGEVING.
De BURGEMEESTER van Noordscharwoude en
Oudkarspel, brengt bij deze ter kennisse van het al
gemeen, dat het verboden is, Uijen te werpen in de
grachten of gemeentevaarten op eené boete van 3 tot
10 gulden.
Een ieder wachte zich dus voor schade.
Noordscharwoude, den 8_ September 1893.
De Burgemeester van voornoemde gemeenten,
C. KROON.
KENNISGEVING.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Oudkar
spel, brengen bij deze ter kennisse van de Ingezete
nen, dat door hen voorloopig is vastgesteld de Pri
mitieve Staat van Begrooting dezer gemeente dienst
1894, dat dezelve aan den Raad ter onderzoeking wordt
overgelegd en ter Secretarie vanaf den llden dezer,
gedurende 14 dagen van voormiddags 11 tot namid
dags 1 uur, is ter visie gelegd, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen en tegen betaling der kosten al
gemeen verkrijgbaar wordt gesteld.
Oudkarspei, den 5 September 1893.
De Burgemeester,
C. KROON.
De Secretaris,
P. EECEN Pz.
Aan den op j.l. Woensdag gehouden Kolf-
wedstrijd, ten huize van K. Bood alhier, namen
22 liefhebbers deel.
De prijs werd gewonnen door Jb. Slotemaker,
te Oudkarspei met 119 punten; de le premie
door N. Pronk, te Oudkarspel met 116 punten;
de 2e premie door A. Kist, te Zuidscharwoude,
met 115 punten. De Serieprijs won K. van Kleef,
te Zuidscharwoude.
Prijs en premie bestonden uit contanten.
Den 5n September jl. is te Oudkarspel
tot wethouder herbenoemd den heer C. Eecen Pz.
en tot Ambtenaar van den Burgerlijken Stand
den heer F. de Boer Pz.
Op den zelfden datum te Noordscharwoude
tot wethouders herbenoemd de heeren K. Slote
maker en D. de Geus Dz., laatstgenoemde wegens
periodieke aftreding, tot Ambtenaar van de Bur
gelijken Stand de heer K. Slotemaker.
Naar wij van bevriende hand vernemen,
zal „Orpheus", het zanggezelschap van Oud-
karspel, onder directie van den heer J. Vis,
a. s. Zondag den 17 dezer, een concert geven
in het kerkgebouw aldaar, tegen f0.25 entree.
Op het programma zullen o. a. de nummers
voorkomen, waarmede genoemde zangvereeniging
te Purmerend veel succes verwierf. Wij twijfe
len geenszins aan de belangstelling van de zijde
van het kunstminnend publiek, daar het reeds
meermalen gebleken is, dat „Orpheus'" réper
toire altijd rijk aan goed gekozen stukken is.
Verdere opwekking tot bijwoning van dit con
cert achten wij onnoodig. Men hoort zeker weer
iets schoons voor weinig geld, waardoor dus aan
iedereen de gelegenheid wordt gegeven,
eenige oogenblikken van kunstgenot te smaken.
Ten 2 ure zal het concert aanvangen.
Zuidscharwoude. Op de den 5 dezer ge
houden raadszitting werden de herkozen en nieuw
benoemde Leden, de heeren Boon, Zeeman en
K. de Boer Cz. beëedigd en geinstalleerd. Tot
Wethouders werden gekozen de heeren K. Zee
man, in de plaats van den periodiek aftredende,
P. Berkhouwer, die in Juli jl. als Raadslid ont
slag had genomen, en J. Boon, die als Raadslid
periodiek was afgetreden en herkozen.
De benoemden verklaarden het hun opgedragen
mandaat te aanvaarden.
Binnenland.
De gemeenteraad van St. Pancras heeft,
na het bedanken van Mej. de Vries te Beneden-
Knijpe, uit de bestaande voordracht tot onder
wijzeres aan de openbare school benoemd mej.
J. C. L. du Crocq, te Enschedé. De benoemde
heeft bereids hare betrekking aanvaard.
Tot wethouder der gemeente Ileerhugo-
waard is herbenoemd de heer J. Swaag.
Te half vier in den namiddag van den 7
dezer verbrandde aan den Veenhuizer Midden
weg tc llccrhugowuui'ri de boerenplaats, be
woond door R. Ensius.
Een socialistisch Dagelijksch Bestuur.
Door de benoeming van den heer R. van Zin
deren Bakker tot wethouder van Opsterland zijn
thans beide wethouders dier gemeente den socia-
listischen beginselen toegedaan, en is dus do
meerderheid van het Dagelijksch Bestuur socia
listisch.
Huiselijke onecnighedcii.
Deze week heeft eene vrouw in de Rozema-
rijnstraat te Breda met hare dochters de echte
lijke woning en vervolgens de stad verlaten,
zonder achterlating van adres, na alvorens al het
huisraad verkocht te hebben. Toen de man van
zijn werk tehuis kwam, vond hij niets meer:
zelfs het bed was verkocht. Huiselijke oneenig-
heden schijnen oorzaak van het geval te zijn.
Verdachte kooplieden.
Een bediende van de sigarenfirma H. van den
Dam bracht deze week aan een adres in de
Vondel-kerkstraat te Nieuwer-Amstel 500 siga
ren, met den last van zijn patroon geen sigaren
zonder geld af te geven. De bediende werd ech
ter deerlijk teleurgesteld. Wel werden de sigaren
en zelfs de kwitantie aangenomen, maar met
geld kwam men niet voor den dag.
Op zijn langdurig aanhouden werd de man
eindelijk weer in het bezit van de kwitantie
gesteld, maar de kans om de sigaren terug te
krijgen scheen wel voor goed verkeken.
Aan het politiebureau in de Parkstraat om
raad vragende, werd er een agent op afgezon
den, en aan de flnkheid van dezen beambte
was het te danken, dat de bediende de sigaren
tot een aardig bedrag weer terugkreeg.
Nieuw schrijfmateriaal.
Op 't Westeinde was Woensdagmorgen iets
eigenaardigs te zien, nl. een man, die gewapend
met een zakje zand waarin hij telkens een
greep deed als inktkoker, zijn duim als pen
en net trottoir als een reusachtig blad papier
gebruikend, in sierlijke zandletters een psalm
vers op de straatsteenen „schreef." Zeer inge
nieus liet hij het zand door de gesloten vingers
langs den duim glijden, zóó, dat elke letter
duidelijk leesbaar was.
Voor eenige dagen is door een groot land
eigenaar in Transvaal (Afrika) aangekocht
de meermalen bekroonde iy2-jarige stier van
den heer A. de Goede te Bee uister voor eene
som van f 400. Eer het dier zijn nieuwe woon
plaats heeft bereikt kost hij met inbegrip van
transport, enz. /"1000.
In de afd. landbouw der wereldtentoon
stelling te Chicago heeft de Nederlandsche in
zending twee bekroningen verkregen.
Er heerschte eene verrukkelijke koelte in het
woud. Het onweder, dat zich den vorigen avond
met vreeselijk geweld over den omtrek had ont
last, had de lucht gezuiverd. De donkere, zacht
groene dennen verspreidden hunne verkwikkende
geurenmillioenen droppelen fonkelden als zoovele
diamanten aan de uiteinden der naaldenverborgen
tusschen het groen zongen talrijke meesjes hunne
lijfdeuntjes en op eenen vooruitstekenden tak had
zich een vink neergezet en floot het eenige wijsje,
dat hij op zijn répertoire had. Uit de verte klonk
het eentonige »tschah, tschah« van eenige noten
krakers en uit de diepte van het woud de bijl
van den nijveren houthakker. Het was een waar
genot voor mij, eene wandeling door dit heerlijk
landschap te doen, nu ik twee uren geleden de
duffe atmosfeer van eene spoorwegcoupé verlaten had.
Ik volgde in de opgewekste stemming een smal
voetpad door het woud. Wel zou de rijweg mij
spoediger naar het doel van mijnen tocht hebben
gebracht, maar ik had, zooals te begrijpen is, op
dezen heerlijken zomerdag den langeren weg ver
kozen door een der schoonste gedeelten van den
omtrek.
Allengs werd het bosch minder dichtik naderde
eene opene plek. De hoornen waren hier omgehakt
hier en daar stak nog een met mos begroeide
stronk tusschen de varens uit getuigen van de
slapende menschenhand te midden van dit heerlijk
werk der schepping!
Aan den rand van de opene plek lag een man
op zijn knieën en was ijverig bezig met het vullen
van eenen zak. Was het aarde, die hij opschepte
en waartoe moest zij dienen?
Ik trad naderbij.
Wat de man daar verzamelde, was een mieren
nest, kunstig opgebouwd uit dennennaalden. De
geheele hoop werd in eene zeef geschept, zoodat
de mieren en hunne witte poppen in den zak vielen.
«Goede vangst vroeg ik met eenen vriendelijken
groet.
De man keek op en tikte even aan zijnen ver
sleten vilten hoed.
«Het gaat nog al, mijnheer,antwoordde hij «er
is hier in den omtrek niemand, die mij in de wie
len rijdt."
»Zoo? Bestaat er wellicht een vooroordeel tegen
uw handwerk?®
»Hm, de arbeid brengt niet veel op,antwoordde
hij en liet daarbij het oog gaan over zijn armoedig
voorkomen. Hij had eene bruine, vuile en gescheurde
jas aan, liep blootvoets en een gekreukelde hoed
van twijfelachtige kleur bedekte zijne verwarde
haren.
Ik had nog nooit een mierenvanger, die eigen
aardige verschijning in de Alpen, aan den arbeid
gezien en nam daarom op eenen boomstronk plaats.
«Er valt weinig merkwaardigs aan te zien,« sprak
hij en schudde de zeef nog eenige malen snel heen
en weer. Terwijl hij sprak, nam hij het korte
stompje pijp, waarvan hij onafscheidelijk scheen, om
dat hij den kop vermoedelijk zelf gesneden had,
niet uit den mond.
Nu breidde hij een linnen doek op den grond
uit, bevestigde dien aan de punten met een paar
pennen en plaatste eenige dennentakken langs de
randen. Daarna schudde hij den inhoud van den
zak op een doek uitonmiddellijk namen de kleine
nijvere diertjes hunne poppen op en trachtten ze
onder de omliggende takken te verbergen. De mie-
renvanger streek er echter met een paar ruwe
lappen overheen, waaraan de mieren bleven hangen,
de poppen op den doek achterlatende.
«Mijn taak is geëindigd voor heden,« sprak hij en
schudde de larven in zijnen zak.
«En verdient gij met dit werk genoeg voor uw
onderhoud
»Ik kom toe. De opkoopers betalen hetgeen ik
hun lever; maar wat ik voor mijn onderhoud noo-
dig heb« Hij bracht dien volzin niet ten einde,
maar er gleed een droevig lachje over zijn gelaat
onder het werken was zijne pijp uitgaanhij haalde
een verfrommelde blaas te voorschijn, die hem tot
tabakszak diende maar zij was leeg. Ik merkte
zeer goed op, dat hem deze ontdekking onaange
naam stemde, want na zijnen vlijtigen arbeid had
hij zich op dit bescheiden genot verheugd. Hoewel
ik zelf niet rook, neem ik toch op mijne tochten
in de bergen steeds eenige pakjes tabak mede. Z
zijn voor mij een talisman, waarmede ik menige
hut binnenkom, waar zelfs klinkende munt hare
uitwerking mist. Geen Alpenbewoner kan de ver
zoeking van tabak weerstaan.
Ik haalde zulk een pakje te voorschijn en bood
het den mierenvanger, geopend, aan.
«Probeer eens of deze tabak u smaakt.«
Wat had ik gedaan?!
De man stond voor mij a!s door den bliksem ge
troffen en staarde mij strak aan. Er ging eene
rilling over zijn geheele lichaam.
«Neem het toch aan, het is u van harte gegund.®
Daar kwam eene wonderlijke uitdrukking op zijn
gelaat. Ik meende iets vochtigs in zijne oogen te
zien. Zijne borst ging onstuimig op en neer en on
willekeurig strekte hij de hand naar het pakje uit.
«Mijnheer,® sprak hij, niet zonder moeite, «Mijn
heer, vergeef mij mijne verbazing, maar er zijn
meer dan twaalf jaren verloopen sinds mij iemand
iets heeft aangeboden.
«Zijt gij menschenschuw?« vroeg ik getroffen.
»d»De menschen schuwen mij,® antwoordde hij,
at komt op hetzelfde neer.«
IkDie woorden werden met bitterheid gesproken,
oo keek hem uitvorschend aan, maar hij sloeg de
gen neer.
«De menschen hebben gelijk,ging hij, in zich
zeiven sprekend, voort, «het is ook niet eervol met
eenen tuchthuisboef te verkeeren.« Hij zag mij aan,
alsot hij zeggen wilde: «Gaat gij nog niet heen,nu
gij dit weet.®