Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 47.
Zondag 19 November 1893.
2e Jaargang.
1 4-18 1
Plaatselijk Nieuws.
FEUILLETON.
Een geivaagde proef.
NIEUWE m
(III 111 VI
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEM. NTS PRIJS
voor Noordsciiarwoudf., Ocdkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden SO et., franco p. post 60 ct.
UITGEVER:
J. JA. KEIZER.
BUREEL:
loordscliarwoude.
PRIJS DER ADVERTESTIËS:
Yan 15 regels 30 ct., elke regel meer f> ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruiinte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
SBHS<:.\STBtEI,ISO OP UE.¥ NPOORWEO. (Greenwich tijd.)
Vertrekuren van af station Noord-Scharwoude. Wintei-dienst.)
RICHTING HELDER.
GREENWICH TIJD.
6.36*
7.461)
11.232) 3.063) j
6.374)
9.53... stopt ge-
GREENWICH TIJD.
6.18
7.30* 9.37
12.04f
1.38
3.55
8.16
AMSTERD AMSCHE TIJD.
6.56*
8.061)
11.432) 3.263)
6.574)
regeld te
10.13... Zijdewind
- AMSTERDAMSCHE TIJD. 6.38
7.50* 9.57
12.24f
1.58
8.36
Deze trein rijdt alléén des Donderdags tot Den Helder. De met stopt des Donderd.met 2) Maand,
en Donderd.met3) des Maand., Vrijd. en Zaterd.metgeteekenden trein des Maand, te Zijdewind.
R I C II T I N G AMSTERD A M.
Deze trein rijdt alleen naar Amsterdam en stopt niet te Heiloo en Castricum.
f Deze trein rijdt alleen des Donderdags tot Uitgeest.
Aan onze Lezers!
Het groote succes dat wij hadden bij de aan
bieding van Groud. LGlsje van E. Marlit,
doet ons besluiten onze lezers nu aan te bieden
DE VROUW MET DE KARBONKELSTEENEN,
eveneens van Marlit, voor slechts v ij f t i er
cc rit (ƒ0.50). Daar St. Nicolaas op handen
is en dit boek misschien als eene verrassing
velen niet onwelkom zou zijn, achten wij 't nu
de beste gelegenheid tot deze tweede aanbieding
te besluiten. (Zie verder achterstaande bon.)
De Uitgever.
NATIONALE MILITIE.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Noord-
SCHARWOUDE
Gelet op art. 86 tot en met 92 der wet van 19 Au
gustus 1861 (Staatsblad no. 72);
Brengen ter kennis van Belanghebbenden;
Dat de eerste zitting van den Militieraad, bestemd
voor Vrijwilligers en Lotelingen, wordt
geopend op den tweeden Maandag in deze maand en
dat de zitting voor het 3e militie-district, waartoe
deze gemeente behoort, zal worden gehouden te Alk
maar.
Ieder vrijwilliger of de loteling, die vermeent we
gens lichaamsgebreken of wegens te kleine gestalte
voor den dienst der Nationale Militie ongeschikt te
zijn, moet zich ter genoemder plaatse bevinden, ten
einde het door hem verlangde onderzoek te ondergaan,
welk onderzoek voor deze gemeente aldaar zal
plaats hebben op Maandag, den Elfden December aan
staande, des morgens ten 10 ure.
Noordscharwoude, den 18 November 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Burgemeester,
C. KROON.
Idem Idem Idem.
Oudkarspel, den 18 November 1893.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
C. KROON.
De Secretaris,
P. EECEN Pz.
Den 15 Nov. 's avonds ten 6 ure, verga
derde de Raad der gemeente Zuidscharwoude,
waarin de nieuw benoemde burgemeester, den
heer J. W. C. Kroon, bij monde van den heer
Jb. Greidanus, uit naam van den eersten Wet
houder, den heer Boon, werd geïnstalleerd. Hij
sprak daarbij den wensch uit, dat het nieuwe
bestuur mocht zijn een toenemen der welvaart
der gemeente Zuidscharwoude. De burgemeester
antwoordde hierop met een kort doch zakelijk
woord, waarin hij den steun verzocht zijner
raadsleden in het bearbeiden van het nieuwe
veld, dat voor hem lag, en aanvaardde hiermede
het presideum. In dezelfde vergadering werd
ZEd. Achtb. met algeineene stemmen tot Secre
taris der gemeente en Ambtenaar v/d Burger
lijken Stand benoemd.
De Heeren Ham en Dr. C. ten Bosch waren
ter vergadering gekomen om het Hoofd der ge
meente, uit naam der vereeniging „Nut en Ge
noegen" te complimenteeren, waarop ZEd. Achtb.
zijn dank betuigde en tevens te kennen gaf, dat
't hem aangenaam zou zijn als lid der vereeni
ging te worden ingeschreven.
Langedijk. Meiddén we voor eenigen tijd,
dat het er bij dezen voortgang voor veel Lan-
gedijker huurbouwers niet rooskleurig uitziet,
de arbeiders hebben hier in dezen tijd geen
reden tot klagen. Er komen haast handen te
kort om de groenten voor den winter binnens
huis te halen eu het veld voor het volgende
voorjaar gereed te maken. Het loon is vrij goed
en de werktijd van 's morgens half zeven tot
's middags vijf uur. Deze toestand zal nog ge-
ruimen tijd voortduren als de vorst niet te streng
invalt. Een weinig vriezend weer is voor het
land eer voor- dan nadeelig. Sommige arbeiders
hebben het druk met de verkochte kool naar de
stations Noordscharwoude en Heer Hugowaard
te brengen eu daar in de waggous te lossen.
Het vervoer van groenten per schuit naar het
eerstgenoemde station geschiedt 'door de sluizen,
die ter weerszjjden van de ringvaart om den
polder Heer Hugowaard in de dijken zijn gele
gen. Het is daar somtijds zoo druk met schutten,
dat ledige vaartuigen, die in den regel het laatst
aan de beurt komen, uren moeten wachten, eer
zij kunnen worden doorgelaten. Met het weg
brengen van een praam kool gaat dan ook onge
veer een halve dag heen. Op de zuurkoolfabrie-
ken alhier werken voornamelijk arbeiders uit
omliggende plaatsen. De Langedjjkers zelve wer
ken liever buiten op het veld.
Jl. Dinsdagavond had de aangekondigde
uitvoering plaats van eenige leerlingen der zang
en Muziekschool, onder leiding van den heer
J. M. Otto, te Alkmaar, in het lokaal van den
heer C. Nap te Oudkarspel. Spraken we 't
vorige jaar met veel lof over de vertolking der
verschillende muziekstukkenbewonderden we
de solo's voor viool, cornet a piston, picolo enz.;
volgde er toen een welverdiend daverend applaus
op de uitvoering vau „De Bergfee" vonden we
het optreden der kleinen uitstekend, waren zij
vrij en ongekunsteld op „de planken" wij zeg
gen van deze uitvoering hetzelfde. Wij bewon
deren de muzikale kennis niet alleen maar de
wijze waarop ook nu weer de verschillende solo's
werden vertolkt door jongelui, waarbij enkelen
nog niet eens over hun lessenaar konden heen
zien is bewonderenswaardig. No. 5 van het
programma, „Grosstandschen", Idylle voor 2
violen met begeleiding van strijkinstrumenten,
was voorzeker wel '-t neusje van den zalm, althans
wat de muziek betreft, en wij willen 't zeggen
omdat wij 't kunnen zeggen Koster en Arbous
zijn op de viool „kranige jongens."
Behalve muziek kregen we ook nog een kin
deroperette in 6 tafereelen door H. Prijs, ten
gehoore van eenige leerlingen der zangschool.
Deze operette, „Ongeluksvogel en Gelukskind"
geheeten, is in 't kort van den volgenden inhoud en
bewerkt naar een sprookje.
Er was eens een koningsfeest en de gasten
en feestvierende, bezoekers van een zekeren
herbergier waren vol vreugde toen zij iemand
ontdekten die zich ook in de herberg bevond,
die droevig gestemd was. Op de vraag waarom
hij niet deelnam aan de feestvreugde, ontvingen
zij ten antwoord dat hij van zijn geboorte af tot
heden toe, altijd ongelukkig was geweest. Men
vroeg naar zjju naam en toen ze hoorden dat
hij „Ongeluksvogel" heette, proestten allen het
uit van lachen. Ongeluksvogel vertelde dat hij
van zijn tante eenig geld had geërfd en daar
mede op reis was gegaan, maar dat men 't
hem ontstolen had, waarom hij nu zoo droevig
gestemd was. Toen de kastelein nu inzag dat er
niets van hem te halen was terwijl „Ongeluks
vogel" evengoed maar had laten opdisschen, be
sloot hij, op raad zijner dochter, hem maar in
dienst te nemen om zoodoende het verteerde
geld in te winnen. Maar 't gebeurde op een
morgen dat „Ongeluksvogel" als gewoonlijk ziju
werk deed en bij ongeluk tegen eeu tafel aan
stootte, zoodat deze omviel. De herbergier en de
logeergasten kwamen allen op dat leven af en
ontdekten het ongeluk van „Ongeluksvogel."
Dien morgen was hij zoo ongelukkig dat hij uit
zijne betrekking werd weggejaagd en een zwer
vend leven begon te lijden. Doch het toeval wilde
dat hij in het park van prinses Gelukskind kwam.
De prinses ontmoette „Ongeluksvogel" en ver
telde hem dat zij, doordat een goede fee haar een
ring had gegeven, altijd even blijde en gelukkig
was. „Ongeluksvogel" wekte bij haar medelijden
op en terwijl zij probeerde of ook dien ring aau
zijn vinger paste met het doel hem dien ring te
schenken, dan werd hij misschien ook eens blijde,
verliet zij hem en bleef de ring aan den vinger
van „Ongeluksvogel." Doch daarmede werden
ook de bordjes verhangen. Ongeluksvogel werd
blijde en vroolijk, de Prinses daarentegen stil
en verdrietig. Men giste naar de oorzaak van het
verdriet van de prinses, die eindelijk vertelde
dat zij haar eens geschonken ring had wegge
geven aan een armen jongen. De koning vaar
digde een bevel uit dat Ongeluksvogel moest
worden opgespoord en gevangen genomen. Dra
vond men hem in dezelfde herberg waar hij eens
zoo ongelukkig was. Niemand herkende hem
echter maar hij zelf zei dat hij den ring had ont-
3.)
Nauwelijks gooide Flora een appeltje van het
bal masqué op, of, uit eigen beweging noodigde hij
haar en Dora uit. hem te vergezellen, als zij lust
hadden het bij te wonen. Ja, het scheelde weinig,
of hij was zelf gemaskerd, en wel als »Mephistophe-
les, gegaan wanneer niet de loffelijke gedachte, dat
zijn vrouw daardoor misschien in haar vertrouwen
op zijn soliditeit geschokt kon worden, hem daar
van had teruggehouden en het meer bescheiden
costuum van een eerzaam poorter deed kiezen.
Die goede LaurensHij vermoedde niet, dat
Flora den rol van Mephisto reeds op zich had ge
nomen, en dat het geheele duivelsche plan slechts
ten doel had, het »al te soliede« in zijn karakter
aan het wankelen te brengen.
Zoo verschenen dan Laurens, zijn vrouw en Flora
op het gemaskerd bal. Dora zag er als bloemen
meisje zoo verrukkelijk uit, dat haar man in stilte
moest toegeven, dat zij zich gerust met de beval-
ligste Parisiene kon meten, en ook Flora, als waar
zegster, bracht hem door haar geestige antwoorden
en betooverende coketterie geheel in verrukking.
ïZooveel »chik« en sesprit® zou ik waarlijk niet
achter onze vrouwen gezocht hebben,dacht hij
en voelde zich tusschen zijn beide dames, die rechts
en links een onafgebroken raketvuur van fijne en
puntige gezegden onderhielden, weldra even prettig
en jolig, als toen op dien avond in Parijs.
Óp een gegeven oogenblik geraakte ons drietal
in het gedrang, en beproefde Laurens er zich door
heen te werken, maar eer hij er op verdacht was,
werd hij van zijn dames gescheiden en....zij wa
ren eensklaps verdwenen.
Terwijl hij zoekend heen en weêr liep om de
verlorenen op te sporen, slopen Flora en haar vrien
din in de garderobe, waaruit zij echter spoedig
weder te voorschijn kwamen, de eerste nog altijd
in hetzelfde costuum, maar Dora onder een rooden
domino.
Juist had Laurens, vermoeid van het vruchteloos
zoeken, op een bank plaats genomen, toen een
vrouwelijke roode domino zich naast hem neder
zette. Het was zijn vrouw, die hem met veranderde
stem vroeg»Zijt gij hier alleen
,»Op het oogenblik ja
»Het verbaast me u hier te zien. Ge zijt anders
nooit te bewegen uw boeken te veriaten
»Ahschoon masker! Ge kent me dus?«
»Schoon maskermompelde Theodora »kijk
kijk! hij is verduiveld toeschietelijk!! Of ik u
ken,« vervolgde zij luid, »0 reeds langIk heb
altijd veel belang in u gesteld, want ik dweep met
het zachte, het rustige en koester een bizondere
voorliefde voor schrijvers en geleerden.
»Dat doet mij waarlijk veel genoegen,ant
woordde Laurens, terwijl hij Dora's hand greep
en in één adem vervolgde »Wat een lief, klein
poezelig handje hebt uDaarbij zag hij snel voor
zichtig rond, voerde de kleine hand naar zijn lippen
en drukte er heel galant een kus op.
»Hij is afschuwelijk!® dacht Theodora en wilde
de hand t'erug trekken, maar Laurens liet haar niet
meer los.
»Ga niet heen,« vleide hij teeder. sverlaat mij
tenminste niet zoo snel. Ik weet niet, hoe het komt,
maar het is mij zoo wel in uw bijzijn. Blijf, schoon
masker
»0, die snoodaardriep Dora in stilte »en
wat was ik toch domvoegde zij er in gedachten
bij. »Ik wil dien slapenden leeuw wekken en zijn
oogen zijn al meer dan eigenlijk goed is geopend
In haar verontwaardiging wilde Dora hare hand
met geweld losrukken, maar Laurens hield haar
zacht, doch stevig gevangen.
»Wat ben ik ook dwaas,stelde zij zich gerust.
»Hij kan immers niet anders, tenzij hij zich wil
blameeren, en ik wed dat hij er al lang spijt van
heeftMaar ik wil deze gelegenheid niet laten
voorbijgaan en het ijzer smeden, zoolang het heet is.«
Zij liet hem niet alleen hare hand, maar beant
woordde zelfs veelbelovend den zachten druk der
zijne. En toen hij haar voorstelde met hem door
de zaal te wandelen, greep zij zonder tegenstreven
den aangeboden arm en drukte zij zich innig, ver
trouwelijk tegen hem aan.
»Ik beken, dat gij voor de rust van mijn hart
gevaarlijk zijtfluisterde zij hem toe. »Maar het
noodlot voert ons te samen laat ons dus één
uur althans samen gelukkig ?ijn
»Mag ik u na dezen avond dan nooit meer ont
moeten vroeg Laurens terneder geslagen.
»Hij is toch een ellendelingjammerde Dora in
stilte»of zou hij het alleen voor de grap doen
't Is om dol te worden
Intusschen waren zij een der openstaande, maar
toch stille nevenkabinetjes genaderd en voerde Lau
rens zijn dame er binnen, waarna hij met haar
aan een tafeltje ging zitten en ververschingen be
stelde. Terwijl Dora orangeade door een strootje
slurpte, dronk Laurens eenige glazen Champagne
op het welzijn zijner onbekende en werd gaande
weg hoe langer hoe vuriger en welsprekender, tot
dat hij eindelijk zijn arm om haar leest sloeg en
haar onstuimig aan zijn borst drukte. Theodora
vergat eenige oogenblikken, dat zij voor Laurens
een vreemde was en vond dat alles heel aardig en
natuurlij^, totdat zij zich plotseling bezon.
»Hij weet immers niet dat ik het ben riep zij
in zich zelve)>0 wie had ooit gedacht, dat hij
zoo'n Turk wasMaar ik zal mij van hem laten
scheidenEn zich meer en meer opwindend,
stiet zij hem met de grootst mogelijke veront
waardiging van zicheen ommekeer, die hem niet
weinig verbaasde.
In dat zelfde oogenblik trad Flora binnen en
snelde Theodora haar tegemoet.
«Hij is een monster, een ellendelingzeide zij
met een door toorn en tranen verstikte stem tot
