.Nieuwe Langedijker Courant', van Zondag 18 Februari 1894.
werd, is voor dit jaar bepaald op vrijdag, 16
Maart. Ook ditmaal zullen weder kunnen wór
den ingezonden drie-, twee-, en jarige rijstieren,
benevens melk-, en wolvee, alsmede vier-, en
driejarige vette ossen, afgewisselde- en niet af
gewisselde vette koeien en vette kalveren. Aan
giften moeten geschieden uiterlijk tot en met
Zaterdag 10 Maart, bij den secretaris, H. Siebert
Coster, te Alkmaar
Zaak-van Emniones.
De arr.-rechtbank alhier, heden uitspraak doende
in de zaak van A. van Emmenes, redacteur van
het solialistische weekblad „Voorwaarts" te Arr-
hem, thans voortvluchtig, heeft hem „vrijgespro
ken.
Zooals men zich herinnert was hij beschuldigd
van eene meeting, op 14 November in „Maison
Stroucken" gehouden, de werkloozen te hebben
opgeruid tot diefstal van brood en het plegen
van geweld tegen de politie en had het O. M.
deswege eene gevangenisstraf van twee jaren
tegen hem geëischt.
Worstelwedstrijd.
In aansluiting aan ons bericht betreffende een
op Woensdag 21 Februari a. s., door de Rotter-
damsche athletenclub „Hercules" uitgeschreven
wedstrijd in het worstelen en het drukken van
gewichten, kunnen wij thans nog mededeelen
dat aan dezen wedstrijd denkelijk zal worden
deelgenomen door den in den laatsten tijd al
meer en meer op den voorgrond getreden amateur-
athleet G. J. T. de Kok, lid der Rotterdamsche
athletenclub „Arena" en van de Utrechtsche
gymnastiek-vereenigingen „Milo" en „Attila".
Deze amateur mocht op de laatst gehouden wed
strijden zooals te Roermond en Rotterdam steeds
den eerepalm wegdragen. In Roermond heeft hij
o. a. een gewicht van 86 Ned. ponden 32 maal
gestemd en zulks met een gemakkelijkheid
welke de bijzondere bewondering van alle tegen-
woordigen gaande maakte, terwijl zelfs een En-
gelsch sportblad bovenstaande krachtsoefening
als eene bijzonderheid op het gebied van dien
tak van sport heeft vermeld. Tel.
In Patrimonium lezen wij het volgende:
De „oproer" socialist Van Emmenes heeft het
dan toch op een loopen gezet voor de justitie en
is uitgeweken naar België, blijkbaar geen trek
hebbende in een gevangenisstraf van ongeveer
een vol jaar, waartoe de man werd veroordeeld
ten gevolge van zijn anarchistische opruierij.
Wij vragen, is dit niet laf?
Waar blijft nu het martelaarschap, waarop
deze socialist zoo dikwerf gesnoefd heeft?
Anderen op te ruien tot verzet, den werkeloo-
zen te Amsterdam aan te raden met schop en
bijl langs de straten te gaan optochten, o het
is zoo gemakkelijk; maar zelfs te staan waar
gevaar dreigt..., Van Emmenes wil, als de rest
dier zoogenaamde volksleiders, hiervan niets we
ten.
Als de heeren zitten moeten, en meer dan
verdient „zitten" moeten, weiken zij plotseling
naar België of elders uit en laten hun misleide
vrienden in den steek.
En dat zullen dan de hervormers der maat
schappij, de oplossers van het sociale vraagstuk
zijn!
Arme lieden! die u aan zulk een misleiding
bloot stelt en voor de propaganda dier oproer
lingen nog steunpenningen van uw karig inko
men afgeeft.
Er is echter een lichtzijde aan deze vlucht.
Als het Vaderland n.l. goed heeft gerekend, is
Nederland de eerste 16 jaar van de lastertaal en
het geschetter van dezen veroordeelden socialist
bevrijd.
Oud-Strijders.
De Vereeniging „Eereteeken voor belangrijke
krijgsverrichtingen" te Leeuwarden, heeft alle
onvermogende oud-strijders van 183032, dra
gers van het Metalen Kruis, te Leeuwarden en
omstreken woonachtig, uitgenoodigd tot het kos
teloos bijwonen van het feest der Vereeniging
op den 19n Februari a.s., ter herdenking van
het 25-jarig bestaan van dat Eereteeken. Voor
reiskosten, nachtverblijf enz., wordt mede van
wege de Vereeniging gezorgd.
«Fonkel, dat ziet er beroerd uit. Als juffrouw
d'Amant er achter komt, dat je haar diamanten
aan haar mededingster hebt gegeven, zal ze je
zonder veel omslag achter slot laten brengen.«
«En er is voor zestigduizend gulden van de han
delaars bij. Die zullen ook geen medelijden hebben,
Veitel. Wij kennen ze door en door.cc
»Het beste wat wij doen kunnen is juffrouw
Mondigne's voorbeeld volgen en stilletjes uitknijpen.
Pak alles in wat je bij elkaar kunt krijgen en laten
wij naar Amerika gaan.®
«Gelijk heb jeriep Fonkel.
Toen de jonge Wegland des namiddags in de
Kroonstraat kwam om Rosa d'Amants juweelen te
halen, vond hij den winkel gesloten en vernam hij
van den wachthebbenden politieagent, dat de beide
vennooten op weg waren naar Amerika. Verschrikt
snelde Wegland naar zijn aangebeden Rosa terug
en bracht haar met trillende stem de ongeluksmare
over in de stellige meening, dat de booswichten
met haar echte diamanten op den loop waren
gegaan.
Rosa vloog naar haar taschje, opende het eerste
het beste etui dat haar in de handen kwam en
zocht naar de keur op de gouden montuur.
«Kijkdit zijn de echte steunenriep zij. «Ik
vond gisteren-avond reeds dat ze helderder blonken
dan de simili en nu herinner ik mij ook dat
Ida niet veel goeds in haar schild voerde, toen ze
hier kwam. Het was mij opgevallen, dat ze zoo
Middeii-Eiiropeesclie tjjdregeling.
Tot Dinsdag jl. waren bij de Tweede Kamer
ingekomen een aantal adressen, houdende adhaesie
aan de bekende motie-Beelaerts van Blokland
c. s., in zake de invoering in Nederland van de
Midden-Europeesche tijdregeling.
Van die adressen waren er 42 van gemeente
raden, 28 van gemeentebesturen, 8 van Kamers
van Koophandel, 9 van verschillende vereeni-
gingen en 31 door één of meer personen onder
teekend.
Kinderen voor den rechter.
Hieronder volgt een stukje uit een verslag van
een zitting van het kantongerecht te Utrecht,
waar een groot aantal jongens terecht stonden,
volgens het O. M. kinderen beneden de 16 jaar,
doch gehandeld hebbende met oordeel des onder
scheids, volgens den verslaggever van het „Utr.
Dbld." bijna allen jongens van 10 jaar.
„Het maakte een onaangenamen indruk, zulke
kleine knapen daar nevens hunne volwassen
aanklagers vóór de drie deftige heeren in toga
en met bef te zien staan sidderen. Men kwam
vaak in de verzoeking, hen bij het oor te ne
men en de deur uit te gooien, en men kon den i
wensch niet onderdrukken, dat er toch iets anders
op mocht kunnen gevonden worden om zulke
jongens voor hunne „misdrijven" te straffen.
Want wezenlijk, hoe gemoedelijk onze kan
tonrecht er de knapen ook toespreekt en hen op
hun gemak tracht te brengen, zoo'n openbare
terechtstelling waar tal van kameraadjes en ver
wanten komen zien hoe de jongen zich „houdt",
doet den knaap voor zijn volgend leven weinig
goed. Men moet het maar hooren bij het uitgaan
van het gebouw, hoe hij, die het flinkst het
woord gedaan heeft, wordt geluk gewenscht en
toegejuicht en hoe anderen, die verlegen waren
of wien de tranen in de oogen stonden, als zij
naar den kantonrechter opzagen, worden bespot
en uitgejouwd.
En dan, welke kleine leelijke karaktertrekjes
leggen de jongens daar niet bloot, die misschien,
als zij niet zoo openlijk waren tentoongesteld
geworden, nog wel weer verdwenen zouden zijn.
Zoo was van vele jongens o.a. de grief, dat „een
ander," die toch ook had meegedaan, den dans
ontsprongen was. En al moest hij meesmuilend
toegeven, dat dit aan zijn fout toch niets ver
minderde, blijkbaar kon hij zich over de afwe
zigheid van „dien ander" maar volstrekt niet
gemakkelijk heenzetten.
En wat m. i. wel het ernstigste bezwaar tegen
de vervolging van die kleine kinderen is: de
jongens hooren daar voor allerlei kleinigheden
in hun oog, zooals sneeuwballen gooien, met
centen spelen, op den spoorweg loopen, in een
anders weiland loopen en andere straatschende- 1
rijen meer, den geheelen ochtend een onnoemlijk
aantal malen den heiligen naam van het Ópper-
wezen aanroepen, dat de geheele waarheid en
niets dan de waarheid zal verklaard worden.
En dan staat daar zoo'n jongske met een paar
groote oprechte kijkers naar dien langen diender
op te kijken en zegt met kinderlijke vrijmoe
digheid: „neen, meneer, dat was Dirk van
Epscheuten! die naar u smeet, maar ik niet."
Dievenhuinor.
Te Breda werd Woensdagnacht door dieven
ingebroken bij een- houtkooper, doch blijkbaar
zonder succes. Tenminste men vond te zijnen
bureele een briefje van den volgenden inhoud
„Het spijt ons, dat je zoo weinig geld hebt,
het klokje is ook niet de moeite waard mee te
nemen."
Jan de Dief.
Een advertentie.
Valsche bankbiljetten worden door ons opge
kocht, voor f2de 100 kilo. Yoor de vernieti
ging staan wij in. Aan het van ouds welbekende
adres van Gebr. K. enz.
Een socialistische gemeente.
De socialistische onderwijzer Robertus van
KielWindeweer, heeft gesolliciteerd naar de
betrekking van onderwijzer te Beets, waar de
bekende sociaal-democraat Tj. Nawijn als hoofd
fungeert.
vreemd keek. Zij heeft stellig haar taschje verruild
voor het mijne, maar hoe ze aan die steenen kwam
en waarom zij ze verwisseld heeft, is mij een
raadsel.«
Na eenig nadenken vonden de jongelui echter
de goede oplossing dezer geheimzinnige zaak, waar
door Rosa d'Amant de gelukkige eigenares werd
van zestig duizend gulden aan diamanten, waar
voor niemand haar ooit een cent vroeg, terwijl zij
tevens bevrijd was van het betalen van den buiten-
sporigen interest, die Bernard Fonkel voor het
leengebruik der juweelen eischte.
Geen der beide vennooten is ooit uit Amerika
terug durven keeren, en Mile Ida Mondigne laat
iederen avond bij gunstig weder haar duur gekochte
simili's schitteren in de gloeilichten van den Orpheus
tempel van het Alcazar.
EINDE. -
Zooals men weet, is ook het Dag. Bestuur,
evenals een groot deel van den Opsterlandschen
raad, socialistisch.
Dinsdagmiddag is met vrij hevige vergif
tigingsverschijnselen in het Binnen-Gasthuis op
genomen een werkman aan de aschbelt, die zich
te goed had gedaan aan versnaperingen, die hij
op die onreine plaats had gevonden. Hij kon
gelukkig denzelfden dag noch worden ontslagen,
ïntusschen bleek, dat bij verscheidene werklieden
aan den aschbelt de walgelijke gewoonte bestaat,
zich te vergasten aan vermeende lekkernijen, die
zich tusschen het afval bevinden.
In een gevaarlijke positie.
Eergisteren voeren drie mannen met een ge
laden schuit van Oostermeer naar Bergum. Niet
tegenstaande de wind reeds tamelijk krachtig
woei, ondernam men toch het waagstuk het
Bergummermeer over te steken. Dit gelukte
evenwel niet. De wind was dermate in kracht
toegenomen, dat men het raadzaam oordeelde
de grootste diepte van het meer te vermijden.
De schuit geraakte nu op een zandplaats en de
drie opvarenden stonden weldra tot aan den
middel in het water. In dien toestand hebben
zij twintig uren doorgebracht. Eerst toen ge
lakte het eenigen inwoners van Oostermeer de
bijna verkleumde schipbreukelingen te redden.
Yoor zoover bekend, is het langdurige en zeer
koude bad den waaghalzen niet al te slecht be
komen. Of zij er na verloop van tijd geen licha
melijk letsel van zullen overhouden, moet echter
afgewacht worden.
Kieswet.
Eene nieuwe reeks amendementen op de kies
wet is ingediend. Enkele daarvan zijn volkomen
gelijkluidend aan die welke reeds waren voor
gesteld, terwijl in enkele kleine wijzigingen, in
verband met het gewijzigd ontwerp, zijn aan
gebracht.
Zoo stelt de heer Levy thans voor, om als
kiezer toe te laten hij, die gedurende de laatst
verloopen drie burgerlijke jaren zelf, evenmin
als zijne vrouw of minderjarige kinderen, on
derstand heeft genoten van eene instelling, hetzij
van weldadigheid, hetzij tot voorkoming van
armoede, of wel van een gemeentebestuur. (Zijn
vorige amendement gewaagde alleen van den
man.)
De heeren Levy en Yan Kerkwijk handhaven
hun amendement om den leeftijd voor kiezer
resp. op 25 en 28 jaren te bepalen, in plaats
23 jaren.
Door den heer Land wordt een amendement
voorgesteld ten doel hebbende ten opzichte van
de niet-uitoefening van het kiesrecht gelijke ge
volgen te verbinden aan de oplegging, zoowel
door den burgerlijken als den militairen rechter,
van eene zelfde bij komende straf, namelijk die
van ontzegging van het recht om bij de gewa
pende macht te dienen.
In liet Haagsche Dagblad van Vrijdag jl.
komt het volgende bericht voor, dat, zoo het
waarheid behelst, ons meer doet denken aan de
duistere Midden-Eeuwen dan aan de verlichte
en beschaafde 19de eeuw.
Een juffrouw met een kind van 3 jaar uit
Haarlem zou bij haar ouders te Oost-Knollen
dam logeeren, kwam met den trein van 9 uur
's avonds te Wormerveer en liet zich met een
rijtuig van den heer Bakker aldaar bren
gen naar 't veerhuis, om zich daar te laten
overzetten. Daar gekomen p.m. 10 uur, gaf ze
den veerman C. Stam haar wensch te kennen,
doch deze weigerde met het oog op 't noodweer,
wat te verklaren was. Daar stond de dame. En
goede raad was duur. 't Rijtuig was naar Wor
merveer teruggekeerd, de weg met dien ver-
schrikkelijken storm en de volslagen duisternis
niet zonder levensgevaar te vinden, laat staan
te begaan. De vraag was dus zeer natuurlijk,
of zij dan ook in 't veerhuis kon overnachten
met haar kind. „Neen." Of zij dan op een stoel
in de gelagkamer kon blijven zitten tot den
volgenden dag? „Neen," en beiden werden een
voudig buiten de deur gezet? Nog eenmaal in
den nacht, nadat ze een zeer primitieve schuil
plaats tegen 't huis had gevonden, doch waarin
ze 't door de ellende niet langer kon uithouden,
klopte zij den veerman op, en bad en smeekte
om binnengelaten te worden, waarop geantwoord
werd „D....r je nou haast op." Eindelijk vond
zij een plaatsje op No. 100, dat, zooals
men weet, in de Zaanstreek veelal buiten 't
huis en boven 't water geplaatst is.
Daaruit kwam zij 's morgens om 6 uur, toen
door den menschlievenden veerman eenige werk
lieden werden overgezet, en zij met haar jon
getje eindelijk gelegenheid vond insgelijks over
gezet te worden en bij hare ouders te komen.
In welken toestand en in welke stemming is
te begrijpen.
Een onderwijzer, wiens gebrek aan kennis
en verstandelijke ontwikkeling door eene ruime
mate van eigenwaan werd aangevuld, had zijn
portret laten schilderen en dat wel in de hou
ding van iemand, die de aardrijkskunde doceert,
namelijk met de hand uitgestrekt over eene
aardglobe.
„Hoe bevalt u dit schilderstuk vroeg hij
met zekere zelfvoldoening aan een snaaksch be
zoeker, die hem van nabij kende.
„O, voortreffelijk," antwoordde deze, „dat is
eene geestige allegorische voorstellingmen be
grijpt dadelijk de beteekenis Domheid beheerscht
de wereld."
Buitenland.
Dynamiet-aanslag te Parijs.
Op den avond van den 12 Feb. wierp een
jongmensch een bom in het café „Termines" te
Parijs. Tengevolge van de ontploffing, welke
daardoor ontstond, werd één persoon gedood,
terwijl een tiental der bezoekers min of meer
ernstig gewond werden. Tevens werd groote
schade aangericht in de zaal.
Nadat hij de bom had geworpen, poogde de
jonge mau te ontvluchten. Eenige politie-agenten
evenwel zetten hem na en haalden hem in. De
moordenaar loste toen zes revolverschoten op de
agenten, waardoor twee voorbijgangers gewond
werden.
Een der agenten bracht den wederspannige
een sabelhouw toe op het gelaat. Eerst toen kon
men zich van hem meester maken. De agenten
hadden moeite om den dader te beschermen tegen
de volksmenigte, welke hem te lijf wilde.
Tot de gewonden behooren drie kell-
ners, die allen vrij ernstig aan de
beenen werden gekwetst. In het geheel werden
12 personen getroffen. De toestand van eenigen
der gewonden doet voor hun behoud vreezen.
De materieele schade, welke door de ontploffing
word aangericht, bleek bij nader onderzoek zeer
gering te zijn. Het plafond werd beschadigd
door de projectielen en de spiegel en de tafel
werden vernield.
Toen de ontploffing plaats vond, ontstond eene
onbeschrijfelijke paniek onder de bezoekers.
Onder groot rumoer drongen allen naar de deu
ren en eenigen sloegen zelfs de ruiten der ramen
stuk, ten einde aldus eerder de straat te kunnen
bereiken.
De bom had den vorm van een sardinebusje
en was gevuld met kogels, spijkers en een meng
sel, dat een geweldigen slag teweegbracht Het
koffiehuis werd onmiddellijk gevuld door een
dichte rookwolk, waardoor de paniek nog ver
meerderde. De gewonde personen zijn allen in
woners van Parijs.
De inhechtenisneming van den dader gaf aan
leiding tot een heftig tooneel. De man vluchtte
een zijstraat in, vervolgd door een talrijke me
nigte, onder den kreet„Sla hem doodToen
hij in de rue de Rome was gekomen, werd hij
gegrepen door een politie-agent.
De anarchist keerde zich om en toen ontstond
eene hevige worsteling. De man wist zich los te
wringen en greep zijn revolver, waarmede hij
eenige schoten loste op den agent en de volks
menigte, welke hem omringde. De agent werd
gewond, benevens eene dame, die, naar men zegt,
zelfs doodelijk gekwetst werd.
De agent had echter den tijd om zijn sabel
te trekken en gaf den man daarmede een hevi-
gen slag op het gelaat. Toen werd hij overmees
terd en naar den dichtst bijzijnden politie-post
gebracht. De moordenaar verklaarde daar, dat
hij Breton heette, dertig jaren oud was en tot
de partij der anarchisten behoorde.
De minister van binnenlandsche zaken en ju
stitie Raynal en Dubost bezochten het café, dat
terstond na den aanslag door de politie was be
zet. De tijding van den aanslag verspreidde zich
spoedig door de geheele stad en verwekte alge-
meene verontwaardiging. Een groot aantal nieuws
gierigen stroomde van alle kanten naar het café,
dat gedurende den geheelen avond door een tal
rijke menigte was omringd.
Bij het verhoor, dat Breton later onderging
bij een commissaris van politie, verklaarde hij,
dat hij Lebreton heette. Tot den geneesheer, die
zijne wond verbond, zeide hij, dat het zijn doel
was Vaillant te wreken. Anderen zeide hij
zullen mijn voorbeeld volgen en de bourgeoisie
vernietigen.
De procureur der republiek verhoorde Lebre
ton insgelijks, maar het gelukte hem niet vol
ledige inlichtingen te verkrijgen.
Het ridderkruis van het Legioen van Eer is
door den prelect van politie persoonlijk aan
Poisson overhandigd. De prefect begaf zich daar
toe, vergezeld van zijn secretarisgeneraal en eeni
ge andere hooge politieambtenaren, naar de wo
ning van den agent en spelde den gewonde het
eere-teeken op de borst. Poisson's echtgenoote
overhandigde hij tegelijkertijd een som van 500
francs, ter bestrijding van de onkosten der ver
pleging.
Er zullen ook nog andere belooningen worden
geschonken.
Breton is nog slechts '22 jaren oud, gelijk na
der blijkt. Zijn gezicht is mager, de oogen lig
gen hem diep in het hoofd, zijn neus is recht
en scherp, zijn lippen dun en vast opeengeslo
ten; zijn kin is omgeven dooreen aankomend
baardje, dat in een punt uitloopt.
Een tiental patronen werden nog in zijn zak
gevonden. Verder had hij een dolk met vergif
tigde punt bij zich en een Amerikaansche boks
ijzer. In zijn portemonnaie had hij 12 francs en
eenig kopergeld.
De man moet even vloeiend Engelsch spreken
als Fransch. Sommigen vermoeden dan ook, dat
hij uit Londen komt; anderen spreken echter
weder van Saragossa. Inlichtingen omtrent zijn
herkomst wil de anarchist niet geven.
Het café „Terminus" is Dinsdagnamiddag te
2 uur heropend. De sporen van de ontploffing
waren verdwenen, ook het gat in de vloer. Een
talrijke menigte bestormde letterlijk het koffie-
