.Nieuwe Langedijker Courant', van Zondag 18 Februari 1894. werd, is voor dit jaar bepaald op vrijdag, 16 Maart. Ook ditmaal zullen weder kunnen wór den ingezonden drie-, twee-, en jarige rijstieren, benevens melk-, en wolvee, alsmede vier-, en driejarige vette ossen, afgewisselde- en niet af gewisselde vette koeien en vette kalveren. Aan giften moeten geschieden uiterlijk tot en met Zaterdag 10 Maart, bij den secretaris, H. Siebert Coster, te Alkmaar Zaak-van Emniones. De arr.-rechtbank alhier, heden uitspraak doende in de zaak van A. van Emmenes, redacteur van het solialistische weekblad „Voorwaarts" te Arr- hem, thans voortvluchtig, heeft hem „vrijgespro ken. Zooals men zich herinnert was hij beschuldigd van eene meeting, op 14 November in „Maison Stroucken" gehouden, de werkloozen te hebben opgeruid tot diefstal van brood en het plegen van geweld tegen de politie en had het O. M. deswege eene gevangenisstraf van twee jaren tegen hem geëischt. Worstelwedstrijd. In aansluiting aan ons bericht betreffende een op Woensdag 21 Februari a. s., door de Rotter- damsche athletenclub „Hercules" uitgeschreven wedstrijd in het worstelen en het drukken van gewichten, kunnen wij thans nog mededeelen dat aan dezen wedstrijd denkelijk zal worden deelgenomen door den in den laatsten tijd al meer en meer op den voorgrond getreden amateur- athleet G. J. T. de Kok, lid der Rotterdamsche athletenclub „Arena" en van de Utrechtsche gymnastiek-vereenigingen „Milo" en „Attila". Deze amateur mocht op de laatst gehouden wed strijden zooals te Roermond en Rotterdam steeds den eerepalm wegdragen. In Roermond heeft hij o. a. een gewicht van 86 Ned. ponden 32 maal gestemd en zulks met een gemakkelijkheid welke de bijzondere bewondering van alle tegen- woordigen gaande maakte, terwijl zelfs een En- gelsch sportblad bovenstaande krachtsoefening als eene bijzonderheid op het gebied van dien tak van sport heeft vermeld. Tel. In Patrimonium lezen wij het volgende: De „oproer" socialist Van Emmenes heeft het dan toch op een loopen gezet voor de justitie en is uitgeweken naar België, blijkbaar geen trek hebbende in een gevangenisstraf van ongeveer een vol jaar, waartoe de man werd veroordeeld ten gevolge van zijn anarchistische opruierij. Wij vragen, is dit niet laf? Waar blijft nu het martelaarschap, waarop deze socialist zoo dikwerf gesnoefd heeft? Anderen op te ruien tot verzet, den werkeloo- zen te Amsterdam aan te raden met schop en bijl langs de straten te gaan optochten, o het is zoo gemakkelijk; maar zelfs te staan waar gevaar dreigt..., Van Emmenes wil, als de rest dier zoogenaamde volksleiders, hiervan niets we ten. Als de heeren zitten moeten, en meer dan verdient „zitten" moeten, weiken zij plotseling naar België of elders uit en laten hun misleide vrienden in den steek. En dat zullen dan de hervormers der maat schappij, de oplossers van het sociale vraagstuk zijn! Arme lieden! die u aan zulk een misleiding bloot stelt en voor de propaganda dier oproer lingen nog steunpenningen van uw karig inko men afgeeft. Er is echter een lichtzijde aan deze vlucht. Als het Vaderland n.l. goed heeft gerekend, is Nederland de eerste 16 jaar van de lastertaal en het geschetter van dezen veroordeelden socialist bevrijd. Oud-Strijders. De Vereeniging „Eereteeken voor belangrijke krijgsverrichtingen" te Leeuwarden, heeft alle onvermogende oud-strijders van 183032, dra gers van het Metalen Kruis, te Leeuwarden en omstreken woonachtig, uitgenoodigd tot het kos teloos bijwonen van het feest der Vereeniging op den 19n Februari a.s., ter herdenking van het 25-jarig bestaan van dat Eereteeken. Voor reiskosten, nachtverblijf enz., wordt mede van wege de Vereeniging gezorgd. «Fonkel, dat ziet er beroerd uit. Als juffrouw d'Amant er achter komt, dat je haar diamanten aan haar mededingster hebt gegeven, zal ze je zonder veel omslag achter slot laten brengen.« «En er is voor zestigduizend gulden van de han delaars bij. Die zullen ook geen medelijden hebben, Veitel. Wij kennen ze door en door.cc »Het beste wat wij doen kunnen is juffrouw Mondigne's voorbeeld volgen en stilletjes uitknijpen. Pak alles in wat je bij elkaar kunt krijgen en laten wij naar Amerika gaan.® «Gelijk heb jeriep Fonkel. Toen de jonge Wegland des namiddags in de Kroonstraat kwam om Rosa d'Amants juweelen te halen, vond hij den winkel gesloten en vernam hij van den wachthebbenden politieagent, dat de beide vennooten op weg waren naar Amerika. Verschrikt snelde Wegland naar zijn aangebeden Rosa terug en bracht haar met trillende stem de ongeluksmare over in de stellige meening, dat de booswichten met haar echte diamanten op den loop waren gegaan. Rosa vloog naar haar taschje, opende het eerste het beste etui dat haar in de handen kwam en zocht naar de keur op de gouden montuur. «Kijkdit zijn de echte steunenriep zij. «Ik vond gisteren-avond reeds dat ze helderder blonken dan de simili en nu herinner ik mij ook dat Ida niet veel goeds in haar schild voerde, toen ze hier kwam. Het was mij opgevallen, dat ze zoo Middeii-Eiiropeesclie tjjdregeling. Tot Dinsdag jl. waren bij de Tweede Kamer ingekomen een aantal adressen, houdende adhaesie aan de bekende motie-Beelaerts van Blokland c. s., in zake de invoering in Nederland van de Midden-Europeesche tijdregeling. Van die adressen waren er 42 van gemeente raden, 28 van gemeentebesturen, 8 van Kamers van Koophandel, 9 van verschillende vereeni- gingen en 31 door één of meer personen onder teekend. Kinderen voor den rechter. Hieronder volgt een stukje uit een verslag van een zitting van het kantongerecht te Utrecht, waar een groot aantal jongens terecht stonden, volgens het O. M. kinderen beneden de 16 jaar, doch gehandeld hebbende met oordeel des onder scheids, volgens den verslaggever van het „Utr. Dbld." bijna allen jongens van 10 jaar. „Het maakte een onaangenamen indruk, zulke kleine knapen daar nevens hunne volwassen aanklagers vóór de drie deftige heeren in toga en met bef te zien staan sidderen. Men kwam vaak in de verzoeking, hen bij het oor te ne men en de deur uit te gooien, en men kon den i wensch niet onderdrukken, dat er toch iets anders op mocht kunnen gevonden worden om zulke jongens voor hunne „misdrijven" te straffen. Want wezenlijk, hoe gemoedelijk onze kan tonrecht er de knapen ook toespreekt en hen op hun gemak tracht te brengen, zoo'n openbare terechtstelling waar tal van kameraadjes en ver wanten komen zien hoe de jongen zich „houdt", doet den knaap voor zijn volgend leven weinig goed. Men moet het maar hooren bij het uitgaan van het gebouw, hoe hij, die het flinkst het woord gedaan heeft, wordt geluk gewenscht en toegejuicht en hoe anderen, die verlegen waren of wien de tranen in de oogen stonden, als zij naar den kantonrechter opzagen, worden bespot en uitgejouwd. En dan, welke kleine leelijke karaktertrekjes leggen de jongens daar niet bloot, die misschien, als zij niet zoo openlijk waren tentoongesteld geworden, nog wel weer verdwenen zouden zijn. Zoo was van vele jongens o.a. de grief, dat „een ander," die toch ook had meegedaan, den dans ontsprongen was. En al moest hij meesmuilend toegeven, dat dit aan zijn fout toch niets ver minderde, blijkbaar kon hij zich over de afwe zigheid van „dien ander" maar volstrekt niet gemakkelijk heenzetten. En wat m. i. wel het ernstigste bezwaar tegen de vervolging van die kleine kinderen is: de jongens hooren daar voor allerlei kleinigheden in hun oog, zooals sneeuwballen gooien, met centen spelen, op den spoorweg loopen, in een anders weiland loopen en andere straatschende- 1 rijen meer, den geheelen ochtend een onnoemlijk aantal malen den heiligen naam van het Ópper- wezen aanroepen, dat de geheele waarheid en niets dan de waarheid zal verklaard worden. En dan staat daar zoo'n jongske met een paar groote oprechte kijkers naar dien langen diender op te kijken en zegt met kinderlijke vrijmoe digheid: „neen, meneer, dat was Dirk van Epscheuten! die naar u smeet, maar ik niet." Dievenhuinor. Te Breda werd Woensdagnacht door dieven ingebroken bij een- houtkooper, doch blijkbaar zonder succes. Tenminste men vond te zijnen bureele een briefje van den volgenden inhoud „Het spijt ons, dat je zoo weinig geld hebt, het klokje is ook niet de moeite waard mee te nemen." Jan de Dief. Een advertentie. Valsche bankbiljetten worden door ons opge kocht, voor f2de 100 kilo. Yoor de vernieti ging staan wij in. Aan het van ouds welbekende adres van Gebr. K. enz. Een socialistische gemeente. De socialistische onderwijzer Robertus van KielWindeweer, heeft gesolliciteerd naar de betrekking van onderwijzer te Beets, waar de bekende sociaal-democraat Tj. Nawijn als hoofd fungeert. vreemd keek. Zij heeft stellig haar taschje verruild voor het mijne, maar hoe ze aan die steenen kwam en waarom zij ze verwisseld heeft, is mij een raadsel.« Na eenig nadenken vonden de jongelui echter de goede oplossing dezer geheimzinnige zaak, waar door Rosa d'Amant de gelukkige eigenares werd van zestig duizend gulden aan diamanten, waar voor niemand haar ooit een cent vroeg, terwijl zij tevens bevrijd was van het betalen van den buiten- sporigen interest, die Bernard Fonkel voor het leengebruik der juweelen eischte. Geen der beide vennooten is ooit uit Amerika terug durven keeren, en Mile Ida Mondigne laat iederen avond bij gunstig weder haar duur gekochte simili's schitteren in de gloeilichten van den Orpheus tempel van het Alcazar. EINDE. - Zooals men weet, is ook het Dag. Bestuur, evenals een groot deel van den Opsterlandschen raad, socialistisch. Dinsdagmiddag is met vrij hevige vergif tigingsverschijnselen in het Binnen-Gasthuis op genomen een werkman aan de aschbelt, die zich te goed had gedaan aan versnaperingen, die hij op die onreine plaats had gevonden. Hij kon gelukkig denzelfden dag noch worden ontslagen, ïntusschen bleek, dat bij verscheidene werklieden aan den aschbelt de walgelijke gewoonte bestaat, zich te vergasten aan vermeende lekkernijen, die zich tusschen het afval bevinden. In een gevaarlijke positie. Eergisteren voeren drie mannen met een ge laden schuit van Oostermeer naar Bergum. Niet tegenstaande de wind reeds tamelijk krachtig woei, ondernam men toch het waagstuk het Bergummermeer over te steken. Dit gelukte evenwel niet. De wind was dermate in kracht toegenomen, dat men het raadzaam oordeelde de grootste diepte van het meer te vermijden. De schuit geraakte nu op een zandplaats en de drie opvarenden stonden weldra tot aan den middel in het water. In dien toestand hebben zij twintig uren doorgebracht. Eerst toen ge lakte het eenigen inwoners van Oostermeer de bijna verkleumde schipbreukelingen te redden. Yoor zoover bekend, is het langdurige en zeer koude bad den waaghalzen niet al te slecht be komen. Of zij er na verloop van tijd geen licha melijk letsel van zullen overhouden, moet echter afgewacht worden. Kieswet. Eene nieuwe reeks amendementen op de kies wet is ingediend. Enkele daarvan zijn volkomen gelijkluidend aan die welke reeds waren voor gesteld, terwijl in enkele kleine wijzigingen, in verband met het gewijzigd ontwerp, zijn aan gebracht. Zoo stelt de heer Levy thans voor, om als kiezer toe te laten hij, die gedurende de laatst verloopen drie burgerlijke jaren zelf, evenmin als zijne vrouw of minderjarige kinderen, on derstand heeft genoten van eene instelling, hetzij van weldadigheid, hetzij tot voorkoming van armoede, of wel van een gemeentebestuur. (Zijn vorige amendement gewaagde alleen van den man.) De heeren Levy en Yan Kerkwijk handhaven hun amendement om den leeftijd voor kiezer resp. op 25 en 28 jaren te bepalen, in plaats 23 jaren. Door den heer Land wordt een amendement voorgesteld ten doel hebbende ten opzichte van de niet-uitoefening van het kiesrecht gelijke ge volgen te verbinden aan de oplegging, zoowel door den burgerlijken als den militairen rechter, van eene zelfde bij komende straf, namelijk die van ontzegging van het recht om bij de gewa pende macht te dienen. In liet Haagsche Dagblad van Vrijdag jl. komt het volgende bericht voor, dat, zoo het waarheid behelst, ons meer doet denken aan de duistere Midden-Eeuwen dan aan de verlichte en beschaafde 19de eeuw. Een juffrouw met een kind van 3 jaar uit Haarlem zou bij haar ouders te Oost-Knollen dam logeeren, kwam met den trein van 9 uur 's avonds te Wormerveer en liet zich met een rijtuig van den heer Bakker aldaar bren gen naar 't veerhuis, om zich daar te laten overzetten. Daar gekomen p.m. 10 uur, gaf ze den veerman C. Stam haar wensch te kennen, doch deze weigerde met het oog op 't noodweer, wat te verklaren was. Daar stond de dame. En goede raad was duur. 't Rijtuig was naar Wor merveer teruggekeerd, de weg met dien ver- schrikkelijken storm en de volslagen duisternis niet zonder levensgevaar te vinden, laat staan te begaan. De vraag was dus zeer natuurlijk, of zij dan ook in 't veerhuis kon overnachten met haar kind. „Neen." Of zij dan op een stoel in de gelagkamer kon blijven zitten tot den volgenden dag? „Neen," en beiden werden een voudig buiten de deur gezet? Nog eenmaal in den nacht, nadat ze een zeer primitieve schuil plaats tegen 't huis had gevonden, doch waarin ze 't door de ellende niet langer kon uithouden, klopte zij den veerman op, en bad en smeekte om binnengelaten te worden, waarop geantwoord werd „D....r je nou haast op." Eindelijk vond zij een plaatsje op No. 100, dat, zooals men weet, in de Zaanstreek veelal buiten 't huis en boven 't water geplaatst is. Daaruit kwam zij 's morgens om 6 uur, toen door den menschlievenden veerman eenige werk lieden werden overgezet, en zij met haar jon getje eindelijk gelegenheid vond insgelijks over gezet te worden en bij hare ouders te komen. In welken toestand en in welke stemming is te begrijpen. Een onderwijzer, wiens gebrek aan kennis en verstandelijke ontwikkeling door eene ruime mate van eigenwaan werd aangevuld, had zijn portret laten schilderen en dat wel in de hou ding van iemand, die de aardrijkskunde doceert, namelijk met de hand uitgestrekt over eene aardglobe. „Hoe bevalt u dit schilderstuk vroeg hij met zekere zelfvoldoening aan een snaaksch be zoeker, die hem van nabij kende. „O, voortreffelijk," antwoordde deze, „dat is eene geestige allegorische voorstellingmen be grijpt dadelijk de beteekenis Domheid beheerscht de wereld." Buitenland. Dynamiet-aanslag te Parijs. Op den avond van den 12 Feb. wierp een jongmensch een bom in het café „Termines" te Parijs. Tengevolge van de ontploffing, welke daardoor ontstond, werd één persoon gedood, terwijl een tiental der bezoekers min of meer ernstig gewond werden. Tevens werd groote schade aangericht in de zaal. Nadat hij de bom had geworpen, poogde de jonge mau te ontvluchten. Eenige politie-agenten evenwel zetten hem na en haalden hem in. De moordenaar loste toen zes revolverschoten op de agenten, waardoor twee voorbijgangers gewond werden. Een der agenten bracht den wederspannige een sabelhouw toe op het gelaat. Eerst toen kon men zich van hem meester maken. De agenten hadden moeite om den dader te beschermen tegen de volksmenigte, welke hem te lijf wilde. Tot de gewonden behooren drie kell- ners, die allen vrij ernstig aan de beenen werden gekwetst. In het geheel werden 12 personen getroffen. De toestand van eenigen der gewonden doet voor hun behoud vreezen. De materieele schade, welke door de ontploffing word aangericht, bleek bij nader onderzoek zeer gering te zijn. Het plafond werd beschadigd door de projectielen en de spiegel en de tafel werden vernield. Toen de ontploffing plaats vond, ontstond eene onbeschrijfelijke paniek onder de bezoekers. Onder groot rumoer drongen allen naar de deu ren en eenigen sloegen zelfs de ruiten der ramen stuk, ten einde aldus eerder de straat te kunnen bereiken. De bom had den vorm van een sardinebusje en was gevuld met kogels, spijkers en een meng sel, dat een geweldigen slag teweegbracht Het koffiehuis werd onmiddellijk gevuld door een dichte rookwolk, waardoor de paniek nog ver meerderde. De gewonde personen zijn allen in woners van Parijs. De inhechtenisneming van den dader gaf aan leiding tot een heftig tooneel. De man vluchtte een zijstraat in, vervolgd door een talrijke me nigte, onder den kreet„Sla hem doodToen hij in de rue de Rome was gekomen, werd hij gegrepen door een politie-agent. De anarchist keerde zich om en toen ontstond eene hevige worsteling. De man wist zich los te wringen en greep zijn revolver, waarmede hij eenige schoten loste op den agent en de volks menigte, welke hem omringde. De agent werd gewond, benevens eene dame, die, naar men zegt, zelfs doodelijk gekwetst werd. De agent had echter den tijd om zijn sabel te trekken en gaf den man daarmede een hevi- gen slag op het gelaat. Toen werd hij overmees terd en naar den dichtst bijzijnden politie-post gebracht. De moordenaar verklaarde daar, dat hij Breton heette, dertig jaren oud was en tot de partij der anarchisten behoorde. De minister van binnenlandsche zaken en ju stitie Raynal en Dubost bezochten het café, dat terstond na den aanslag door de politie was be zet. De tijding van den aanslag verspreidde zich spoedig door de geheele stad en verwekte alge- meene verontwaardiging. Een groot aantal nieuws gierigen stroomde van alle kanten naar het café, dat gedurende den geheelen avond door een tal rijke menigte was omringd. Bij het verhoor, dat Breton later onderging bij een commissaris van politie, verklaarde hij, dat hij Lebreton heette. Tot den geneesheer, die zijne wond verbond, zeide hij, dat het zijn doel was Vaillant te wreken. Anderen zeide hij zullen mijn voorbeeld volgen en de bourgeoisie vernietigen. De procureur der republiek verhoorde Lebre ton insgelijks, maar het gelukte hem niet vol ledige inlichtingen te verkrijgen. Het ridderkruis van het Legioen van Eer is door den prelect van politie persoonlijk aan Poisson overhandigd. De prefect begaf zich daar toe, vergezeld van zijn secretarisgeneraal en eeni ge andere hooge politieambtenaren, naar de wo ning van den agent en spelde den gewonde het eere-teeken op de borst. Poisson's echtgenoote overhandigde hij tegelijkertijd een som van 500 francs, ter bestrijding van de onkosten der ver pleging. Er zullen ook nog andere belooningen worden geschonken. Breton is nog slechts '22 jaren oud, gelijk na der blijkt. Zijn gezicht is mager, de oogen lig gen hem diep in het hoofd, zijn neus is recht en scherp, zijn lippen dun en vast opeengeslo ten; zijn kin is omgeven dooreen aankomend baardje, dat in een punt uitloopt. Een tiental patronen werden nog in zijn zak gevonden. Verder had hij een dolk met vergif tigde punt bij zich en een Amerikaansche boks ijzer. In zijn portemonnaie had hij 12 francs en eenig kopergeld. De man moet even vloeiend Engelsch spreken als Fransch. Sommigen vermoeden dan ook, dat hij uit Londen komt; anderen spreken echter weder van Saragossa. Inlichtingen omtrent zijn herkomst wil de anarchist niet geven. Het café „Terminus" is Dinsdagnamiddag te 2 uur heropend. De sporen van de ontploffing waren verdwenen, ook het gat in de vloer. Een talrijke menigte bestormde letterlijk het koffie-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuwe Langedijker Courant | 1894 | | pagina 2