OMARM.
TE KOOP:
em iM\ SPREI rar eel MM,
De Firma öeïr. VM NlÊll WEO YK,
Nieuwe Langedijker Courant', van Zondag 17 Juni 1894.
EEU ENGAGEMENT.
HELk, BOTER, HAAS, EIEREN.
KINDERSPEELTUIN.
AANBESTEDING.
Het maken van een
Woon- en Winkelhuis.
Dames-Laarsjes en Hceren-Bottines,
De Nieuwe Gaper,
hield hem in het oog en toen Rodemeyer voor
enkele dagen in een restaurant zijne portemon-
naie uithaalde om te betalen, zag de commissa
ris een verdacht biljet. Rodemeyer werd gear
resteerd en men bleek den rechten vogel te heb
ben gevangen. Men vond te zijnen huize eene
geheime drukkerij en eene partij valsche bank
biljetten tot een bedrag van meer dan ëen mil-
lioen gulden.
De regeering begint nu krachtiger op te
treden tegen de sociaal-democraten en anarchis
ten, die in Zwitserland een veilige wijkplaats
meenen te vinden, ten einde daar hun woelin
gen voort te zetten.
Bij gelegenheid van de 1ste Mei-betooging
vielen te Zurich, gelijk men zich zal herinneren,
ernstige ongeregeldheden voor. De hoofdaanleg
ger dezer standjes was een Duitscher, een zekere
Kuennel. De politie liet den man met rust, maar
toen hij in de vorige week weer eene betooging
der werklieden op het getouw wilde zetten,
werd hij op last van den Bondsraad zonder veel
omslag over de grenzen gezet.
Amerikaansch recht. Te Newport News
(Virginië) heeft een als negers vermomde bende
dezer dagen dr. Stone, een geneeskundige in die
stad, uitgekleed, geteerd en met veeren bedekt,
omdat hij een brochure geschreven had, waar
mede hij de lieden tegen zich in 't harnas ge
jaagd had. Het grauw dreigde hem verder te
zullen lynchen, indien zij hem zes dagen later
nog te Newport News in handen zou krijgen.
Dr. Stone is een Britsch onderdaan en heeft
zich gewend tot den Engelschen gezant om be
scherming en schadeloosstelling wegens de hem
aangedane beleediging.
Eene aanranding te Antwerpen.
De Koophandel van Antwerpen meldt in zijn
nummer van Dinsdag:
Dezen nacht, rond 3 ure, was een matroos
van 21 jaar, geboren te Rotterdam, te Burger
hout, zijnen weg kwijt geraakt, hij wist niet meer
hoe aan de dokken te komen.
In de Appelstraat ontmoette hij drie kerels,
uit den omtrek van den Steenmolen. Hij vroeg
hun naar den weg, maar inplaats van hem dien
aan te duiden, brachten zij hem in een afgele
gen straat, waar zij den jongeling te lijf gingen
om hem te bestelen.
De matroos verweerde zich zoo goed het kon,
maar dewijl hij overmand was, trok hij, op een
oogenblik dat zijne hand vrij was, zijn mes uit
en gaf een zijner aanvallers er eene diepe snede
mede over den rechter bil.
De gekwetste slaakte eenen kreet en viel ten
gronde.
Zijne makkers namen daarop ijlings de vlucht
en lieten hunnen gekwetsten handlanger liggen.
Eenige personen waren toegesneld om den ge
kwetste ter hulp te komen, doch deze had zoo
gebloed dat hij weldra den geest gaf. Er was eene
groote ader in het been doorgesneden.
Intus8chen was de matroos naar het politie-
bureel te Borgerhout gegaan waar hij zijn weder
varen ging verhalen.
In een artikel der Revue rosse, geschreven
door den heer Hermite en handelend over lucht
reizen, komt de volgende annecdote voor, die wel
de moeite der verbeelding waardig is:
„Bij de kroning van Bonaparte tot keizer, liet
Garnerin voor de Notre-Dame, des avonds om
elf uur, onder een schitterend vuurwerk eenen
enormen ballon op, versierd met een keizerlijken
adelaar en een lichtkroon van drieduizend glaas
jes in verschillende kleuren. Dit majestueuse
schouwspel maakte op de aanwezigen eenen diepen
indruk.
Groot was de verwondering der inwoners van
Rome, toen zij den volgenden morgen aan den
horizon een schitterenden bal zagen verschijnen,
die zich naar den koepel van den Sint Pieter,
vervolgens naar het Yaticaan voortbewoog, langs
den grond streek, een deel van zijn kroon bij
het grafmonument van Nero in den steek liet
en eindelijk wegdook in de wateren van het meer
Bracciano.
Schijnt het niet, alsof dien ballon door den
vingervan het noodlot de weg werd aangewe
zen? Vertrokken te midden eener glorierijke
apotheose, bezocht hij in één etmaal de twee
hoofdsteden der wereld, terwijl de paus zich te
Parijs bevond, terwijl de keizer het voornemen
koesterde zich de kroon van Italië op het hoofd
te plaatsen. Hij bevatte de voorspellingen der
zegepralen van den grooten winner van veldsla
gen, van zijnen val en van zijn einde, te midden
der onmetelijke wateren, op de afgelegen rotsen
der eilanden Elba en Sint-Helena.
Wat hiervan zij, het vernemen der tijding
deed Garnerin in ongenade vallen bij den keizer,
die, gelijk men weet, zeer fatalistisch van natuur
was."
De aanslagen te Luik.
Nog steeds zoekt de Belgische politie te ver
geefs naar den Russischen anarchist Von Stern
berg, den hoofdaanlegger der jongste dynamiet-
aanslagen te Luik. Nu weer wordt uit Brugge
gemeld, dat daar niemand in hechtenis is geno
men, dien men voor den Rus houdt. Tot dusver
echter is dit gerucht nog niet bevestigd.
Nu wordt ook door de familie van baron Von
Sternberg beweerd, dat de echte Von Sternberg
zich in Spanje bevindt en gedurende tweejaren
dat land niet heeft verlaten. Baron Ernst von
Ungern-Sternberg, dien de politie zocht, woont
te Gibraltar, waar hij werkzaam is bij het Rus
sische consulaat. De familie Von Sternberg be
weert daarom, dat de anarchist, die zich te Luik
voor den Russischen baron Von Sternberg heeft
uitgegeven, zich op de een of andere wijze in
het bezit van diens papieren moet gesteld heb
ben.
In elk geval houdt de familie vol, dat de
echte baron Ernst von Ungern Sternberg geheel
onschuldig is aan de Luiksche misdaden. In hoe
ver deze bewering juist is en men in dit geval
met een pseudo-Von Sternberg te doen heeft, is
natuurlijk moeielijk uit te maken. Voorloopig
houdt de politie zich aan het signalement van
den pseudo-baron, die te Luik de bekende mis
daden pleegde maar dat volgens de familie niet
de gelijkenis vertoont met den echten baron
Ernst van Ungern-Sternberg, die te Gibraltar
woont.
Een schets.
Met zijne magere, dorre vingers trommelde hij
ongeduldig op de leuning van zijn armstoel en
trappelde met den voet, terwijl er in zijne zwarte
koude oogen een glans van toornig ongedud en
ontevredenheid kwam.
Zij stond aan het andere eind van de tafel:
rechtop, met doodsbleek gezicht, trillende neus
vleugels, en terwijl ze met groote inspanning de
tranen terugdrong, die bij haar opwelden. Want
zij gevoelde, dat hij, de oude man, hier de
sterkste was en dat zij zou moeten zwichten.
Maar zij wilde zich niet overgeven; al hare in
nerlijke kracht had zij noodig om te worstelen
tegen den grooten angst, die haar bekroop, tel
kens wanneer dot grof-geteekende, dat harde ge
laat haar aanzag, en die gebiedende stem haar
scheen neer te buigenafbrokkelde iets van de
macht om weerstand te bieden, die in haar leefde,
maar zwakker en zwakker werd.
„Meneer Van Duinen heeft geen middel van
bestaan, Dientje", zei de vader op een toon van
vervelende leering, sterk in zijn ijzige kalmte
tegenover haar wilde, kokende, onstuimige op
winding; „ik weet niet wat je met dien jongen
voorhebt. Daar is dus geen sprake van
Een oogenblik voelde zij aandrang om los te
barsten; om hem in 'tgelaat te slingeren, dat
hij haar geluk vermoordde door zijne ellendige
berekening; dat zij hem haatte met al wat er
in haar was en leefde, dat zij weigeren zou zoo
lang haar tong kon spreken. Maar het geluid
van dat trommelen op de leuning van den arm
stoel maakte haar angstig, en zij wrong de vuis
ten in elkaar, terwijl snikken ontsnapten aan
haar mond, snikken van doffe wanhoop, van
smart over haar zwakzijnvan vertwijfeling, dat
ze niet even kalm en trotsch en onbuigbaar kon
wezen als die oude man.
En toen kwam het visioen vóór haar van die
groote, helderblauwe, goedige, vriendelijke, zachte
oogen van zijn oogen, die haar liefkoosden wan
neer hij haar aanzagvan een zachte, melodi-
euse stem van den weemoed, waarmee hij sprak
over zijn armoede, over 't hopelooze van beider
verlangen om met elkaar de toekomst in te gaan.
En zij kon 't niet meer tegenhouden dat al
haar worstelen zich oploste in een kinderlijk ge
jammer, in een overgeven van den strijd en
zij viel mot hare ellebogen op de oude huishoud-
tafel neer en haar weeklagen trilde door het
groote, stille, sombere vertrek.
Vader trommelde nog steeds op de leuning
van zijn stoel. Hij blies zijn rimpelige wangen
eens op en haalde zijn dun gouden horloge voor
den dag. Blijkbaar had hij verwacht een scène
tje te moeten door maken. Het beste was om
kalmpjes te beiden, totdat „de zenuwen" uitge
werkt hadden.
Maar toen 't wat lang duurde, zei hij met
zijn krakende stem, die altijd in huis het sig
naal was geweest van gehoorzamen
Dientje, als je even bedaard wil luisteren
Zij klemde de tanden in haar zakdoek, om
dat zij niet langer durfde snikken. En 't deed
haar in de keel zoo'n pijn, dat zij dacht ]te zul
len stikken. Maar het bewustzijn dat vader daar
vlak bij haar zat, beheerscht haar geheel. Ze
herinnerde zich nu zoo scherp die oogenblikken
uit haar vroegste jeugd, wanneer zij stout was
geweest en hij plotseling achter haar aankwam,
met van die groote, zware stappen, en hij, zon
der iets te zeggen, haar 'schouder omklemde,
terwijl de broertjes en zusjes bevend achtuit kro
pen en men een speld had kunnen hooren val
len
„Je weet toch, dat je vader niet anders dan
je bestwil op 't oog heeft, niet waar hernam
hij, vreezend dat het gesprek anders den heelen
middag kon duren, „gelooft ge dat niet,
Dientje
„Vader," zei zij, en de blauwe oogen zagen
tot hem op met een uitdrukking van nederig,
van slaafsch eerbiedig smeekende zachte toon,
dien vader had aangenomen, had haar eensklaps
moed gegeven om vertrouwelijk met hem te we
zen om te hopen, dat hij iets gevoelen zou
voor wat er in haar omging, „vader, ikhebJo-
han niet lief."
„Nu ja, dat weten wij al," schoot hij, de oude,
weer op zijn harde, strenge manier uit, „dat
weten wij al. Maar in den tegenwoordigen tijd
moet een mensch practisch zijn, ziet ge! Prac-
tisch, daar komt het op aan! Van die eeuwige
engagementen zou ik in mijn huis niet willen
hebben. Dat weet je. Je hebt dus te kiezen of
te deelen: Of je neef trouwen, een braven, fat
soenlijken jongen, met een goede zaak en beste
vooruitzichten, of je weet?
Zij wist het. Anders zou zij tante Leen in de
huishouding behulpzaam moeten gaan zijn; zoo
veel als „kind in huis", begrijpt men, want tante
Leen werd iederen dag een dagje ouder, en eene
meid houden, dat kon bruin niet trekken. Er
kwam eene vermoeidheid over haar, die op hare
slapen en oogleden drukte, een geweldig verlan
gen naar rust, eene koude onverschilligheid voor
al wat er verder met haar zou gebeuren. Zij zag j
ze in hare verbeelding naast elkander staan
tante Leen, met hare karmijnroode wangen en
schitterende grijze oogen; beweeglijk, druk, be
dillend, schei-pratend, onverbiddelijk, tante
Leen, tegen wie zij al haar leven slechts anti
pathie had gevoeld en bij wie zij nu in huis
zou moeten zijn, onder hare bevelen, onderwor
pen als eene dienstbodeen naast haar, het bolle,
bleeke, nietszeggende gezicht van haar neef Jo-
han, met de geplakte haren op het lage voor
hoofd, de groote gouden horloge-ketting, de glacé
handschoenen op Zondag; met zijn grinnekend
lachje om alle flauwiteitenneef Johan, die
haar als klein meisje altijd op zoo'n akelige
manier geplaagd had met kleine spuitjes, die hij
in haar hals leeggoot, en met geniepige knepen
in de armen, neef Johan, het naarste, flauw
ste onaangenaamste wezen, dat zij kende, na
tante Leen...
En over haar de magere, brekige figuur van
vader, haar aanziend met dien vorschen blik,
altijd maar trommelend op de houten leuning,
afgewisseld door klapjes van de dunne, platte
handen op het vettige, afgesleten hout
Er speelde een lachje om vaders mond, want
hij kende haar en wist, dat de overwinning niet
moeilijk zou zijn.
Zij boog het hoofd en merkte hoe het vlak
der tafel scheen te deinen, zoo duizelig was zij,
en het bloed gonsde haar in de ooren als „de
zee" in een schelp. Haar lippen waren droog
en klamhare vingers woelden in het natte lin
nen van haar zakdoek. De pijn in het voorhoofd
werd steeds piekender en pijnlijker; het was of
een band om haar schedel was gekneld.
Zij sloot even de oogen en had een gewaar
wording alsof er iets bijzonders zou gebeuren,
iets wonderbaars, dat verlossing zou brengen uit
dezen verschrikkelijken toestand.
Maar er gebeurde niets. Alleen hoorde zij,
in haar toestand van doffe gevoelloosheid en ter
wijl alle geluiden vreemd en ver schenen, vader
opstaan uit zijn stoelnog steeds klonk dat
tikken van vaders vingers in de ooren, hoe
zonderlingZij ging op eene der groote, leeren
stoelen aan tafel zitten en legde haar gloeiend
hoofd op hare ijskoude linkerhand, zonder te
weten wat er eigenlijk met haar voorviel. En
zóó zat zij te staren vóór zich uit, op de rood
witte strepen van het vloerkleed, peinzend zon
der gedachten, verloren in een afstomping, die
't gevolg was van 't maandenlang worstelen
tegen het harde, wreede noodlot, dat zij steeds
nader, steeds nader had zien komen
En later herinnerde zij zich, hoe vreemd'took
was geweest, dat zij een poosje later in eens
Johan voor zich zag staan, met dien afschuwe
lijken glimlach op zijn bolle wangen, die de
handen om haar schouders sloeg en haar kuste.
Want vader had hem verteld, dat Dientje zijn
aanzoek, recht-officieel en braaf het eerst tot
vader gericht, met genoegen had aangenomen.
Hoe vreemd ook, dat er 's avonds veel licht
was aangeweest in de huiskamer en tante Leen
op visite was gekomen; en oom Jan met de
meisjes, en tante Mietje met haar man'n
heele kamer vol. En hoe er gezongen was, en
punch gedronken, en hoe zij haar hadden gefe
liciteerd, de handen gedrukt en gezoend en
hoe Johan haar telkens had gekust, waarna dan
luid geschater en handgeklap opging onder den
vroolijken kring.
Maar tegen tien uur had tante Mietje toch
gemerkt, dat „de bruid een beetje bleek zag."
En toen hadden de anderen 't ook gezien.
En vader had gezegd, „het kwam van de
aandoening," en dat „'t het best was, als Dientje
maar wat vroeg rust ging nemen," zoo had
hij gesproken boven zijn spel kaarten.
Toen was zij naar boven gegaan, en huive
rend onder de dekens gekropen.
En in haar koortsachtig wakkerliggen, hoorde
zij beneden, in de huiskamer, nog wel een paar
uren lang het blij geschater der gasten, het ge
joel van de meisjes en de grove, boerachtige
schreeuwstem van haar bruidegom, opgewonden
van punch en pleizier.
Eindelijk was eene der nichtjes even naar
boven getrippeld om Dientje, de gelukkige
bruid, op haar bed een stukje taart en een
glaasje lekkere punch te brengen.
Maar het was eene vruchtelooze tocht. Want
Dientje was al ingeslapen, moê als zjj was van
zoo'n dag vol emotie! Avondp
PREDIKBE ÜR TE N.
NED. HERV. GEM. OUD-KARSPEL.
Zondag 17 Juni voormiddags 9.30 uur, geen
dienst.
NED. HERV. GEM. NOORDSCHARWOUDE.
Zondag 17 Juni voormiddags 9.30 uur, Ds.
Habbema.
GER. GEMEENTE.
Zondag 17 Juni voorm. 9 uur, nam. 6 uur
preeklezen.
NED. HERV. GEM. ZUIDSCHARWOUDE.
Zondag 17 Juni voorm. 9.30 uur, Ds. Stram-
rood.
NED. HERV. GEM. BROEK OP LANGEDIJK.
Zondag 17 Juni v.m. 9 nam. 2 uur ds. Gemser.
GEREP. GEMEENTE A.
Zondag 17 Juni voorm. 9.30 uur, nam.
2.30 u., ds. Gideonse.
GEREF. KERK B.
Zondag 17 Juni voorm. 9 uur, nam. 2 u.
Ds. Bakker.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
Zondag 17 Juni voorm. 9.45 uur, Ds. Vrijer.
Marktberichten.
ALKMAAR, 15 Juni Aangevoerd507
stapels Kaas, wegende 159338 Kg. Kleine f 28.
Commissie f27.— Middelbare f28.—
52 HL Granen, als: 7 Tarwe f a
f 3 Rogge f af. 8 Gerst f
a Chev. f f 22 Haver f 2.85 f 3.75
1 f a f 11 Boonen, Paardeb. f a
a Bruineb. f 5.50 af 8. Citroenb
f a fDuivenb. f a f
Witteb. f a f Kanariezaad f
af Rood Mosterdz. f af
Geel mosterdz. f 0.a f Kool
zaad f a f Lijnzaad f
Karweizaad faf—,a
Blauw Maanz. fa f—Erwten
1 Groene, f a f groote f—
Grauwe f a f Vale f .-
Witte f—a f
SCHAGEN, 14 Juni 4 Paarden f 75 a
150., 20 Geldekoeie f 80—af 280, 48 Kalf-
koeien f 140 a 230, Vaarzen f af
30 Nuchtere Kalveren f6 a 16,— 72 Schapen
118. af23,25 475 Lammeren f 7,af 11,— 30
magere Varkens f 14a f 18,— 17 Biggen f 6.— a
f 12,—Boter per kop f 0,42 a f 0,47 Kipeieren
f 2,70, a f 3.per 100.
ALKMAAR 16 Juni 1894. Aangevoerd: 17
Paarden f50.a f175.14.Koeien f130.a
f180.32 Nuchtere kalveren fö.a f 18.
18 Schapen f 12.— a f 27.—82 LammerenfG.—
a f12.-67 Magere varkens f16.a|fl8.240
Biggen f9.a f 12.11 Bokken en Geiten f2.
a f7.8 kleine id. f 0.60 a f 1.25; Aardappelen f 1.
a f per zaknieuwe p. mandje f 1.70 Wortelen
f Kippen f 0.10 a f 1.50 Konijnen f 0.15 a 0.90
Kipeieren f3.a f3.75 per lOOstuks Eendeieren
4.per 100 stuks; Boter per kop f0.52 a f0.57
Adve r ten. tien.
Getrouwd:
S. W AGE1AAB
en
A. SLOT.
Broek op Langedijk, 12 Juni 1894.
Steeds verkrijgbaar:
Eerste kwaliteit. Billijke prijzen.
Nieuwe Werktuigen.
Geopend
Zondags, Woensdags en Zaterdags.
van 1O uur.
Met beleefde aanbeveling,
C. KROON Cz.
Namens den heer U. BET, zal door den
bouwkundige Am. VIS, uitsluitend voor gega
digden aan den Langedijk, op VRIJDAG
22 JUNI 1894, des avonds ten 8 ure, in het
lokaal van den heer KIST, te Z u i d-
scharwoude, worden aanbe
steed:
Bestek en teekening liggen ter inzage vanaf
MAANDAG 18 JUNI, in voornoemd lokaal.
(FIJN PATROON.)
Brieven fr. letter X, Bureau dezer Courant.
Leer- en Schoenfabrikanten
noodigen liunne geëerde be
gunstigers beleefd uit tot een
bezoek aan liaar magazijn te
ALKMAAR B 16.
Dat magazijn is reeds overvloedig voorzien
van de nieuwste modellen
die uitmunten door degelijkheid, sierlijkheid,
goede sneê en bijzonder lage prijzen.
LUTTIK-OUDORP C 61, ALKMAAR.
Droge en Bereide Verfwaren
Licht en Donkergroen, Rood, Bruin, Wit,
Zwart, enz.,
van af 25 cent de 5 ons.
Best drogende Verfolie.
Lakken en vernissen.
Kwasten en Peitseeleu.
Drogerijen.
Verkrijgbaar bij
W. PEA A AT W.Pz.
