"Nieuwe Langedijker Courant", van Zondag 7 October 1894.
Op korte afstanden kunnen door een enkelen
kogel 4 achter elkaar staande manschappen buiten
gevecht gesteld worden.
Een in de richting staande infanterist wordt
met het 6.5 m.M. geweer binnen 600 M. steeds
getroffen, wanneer de schutter slechts horizontaal
voor zich uit schiet.
De snelheid van vuren kan tot 20 goed gerichte
schoten per minuut opgevoerd worden.
Het mindere gewicht der munitie geeft het
voordeel, dat de soldaat 160 patronen van dit
geweer zal kunnen medevoeren, tegen 100 van
het thans in gebruik zijnde.
Hoe te IJ 1st een wethouder benoemd werd.
Aan de „Nieuwe Sneeker Ct." is aan het
„getrouw verslag" eener raadsversgadering te
IJlst op 26 Sept. het volgende ontleend
(Bij stemming verkrijgt Rijpkema 2, Boschma
1 en v. d. Meulen 1 stem één is blanco.)
Voorz. Rijpkema die heeft 2, Boschma 1,
hm, hm, dus nog weer een vrije stemming Is
het niet
(Bij deze stemming verkrijgt Rijpkema drie en
van der Meulen twee van de vijf uitgebrachte
stemmen.)
Voorz.Dus een herstemming hé
Secr. en Landstra Nee, nee
Voorz.: Nu, dan feliciteer ik je wel, Rijpkema.
En ik geef in overweging nog staande deze ver
gadering het besluit te willen nemen.
RijpkemaIk heb wel wat veel bezwaren.
Vooreerst ben ik de jongste onder de broeders,
niet waar En dan moete we ook niet vergete,
dat ik zelfs nogal een drukke zaak heb, zoo as
de heeren wel wete. Dus as ik het zeggen moet
ik had 't graag anders had.
Voorz.U is benoemd.
V. d. Meulen Het komt mij voor, dat deze
bezwaren niet geldig binnen. De meerder
heid heeft Rijpkema stemd, niet waar
BoschmaJa, ik zou graag wille dat Rijp
kema 't maarannam.
Rijpkema Ik heb nog wat tijd om er over
te denken. Hoe lang is het ook weer?
't Staat wel in de wet.
Voorz.Als u niet bij de benoeming was,
was 't langer.
ZandstraJa, was 't dan niet drie dagen
Maar ik dacht, Rijpkema moest 't nou maar
daadlij k anneme.
Secr. 24 uren staan er voor.
Voorz.U heeft dus weinig tijd. Ik zou dus
aandringen om 't maar aan te nemen.
Rijpkema (tegen z'n buurman)Stiet dat arti
kel der eak mei ien verband
ZandstraToe, ik nam 't maar direkt aan.
Rijpkema: Nu as ik het anneem, dan
is 't schoorvoetend.
Voorz.: 't Is doch best, dat u maar besluit;
die 24 uur geeft doch weinig.
Rijpkema Voor hoe lang zat Wesselius eok
nog?
Voorz.Ja dat geeft niets Maar wil
len we tu8schenbeide maar 'n kop koffie bestel
len, want 't wordt mooi laat.
Rijpkema Jonge ja, dat waar goed.
(Concierge brengt koffie en koek. De heeren
confereeren drie aan drie. Voortdurend gemom-
pel.)
Voorz. "We zitte lijdzaam te wachten, Rijp
kema
RijpkemaWe moesten eerst maar 'n kop
koffie binnen hebbe, sund ik zegge.
BoschmaJonge ja 't moet eerst wat
sakje tocht ik.
(Stilte gerinkel van lepeltjes.)
Voorz.: Moete we nog langer wachte?
RijpkemaIk vraag zoo an v. d. Meulen, of
hij 't aanneme zou as ik bedankte, maar die
wil dan ook niet. Ik vraag dus kan ik er de
hh. 'n genoegen met doen, en ook ben ik
er wel voor berekend
Voorz.: Och, die wethoudersvergaderingen zijn
niet zoo officiéél als hier, en dan wordt daar
vanzelf eerst voorbereid wat we hier behandele
zulle dus.
Rijpkema: Ja, bedank ik, dan doen v. d.
Meulen en Boschma 't ook ik zal dus maar
aanneme.
Voorz.Nu, dan hoop ik van harte, dat
Rijpkema zegenrijk werkzaam mag zijn voor
deze plaats en dan leg ik niet alleen de
klemtoon op de stoffelijke, maar in de eerste
plaats op de zedelijke en geestelijke dingen in
deze gemeente.
Rijpkema: Dank je wel, m'nheer
kort met Sixtus bij u, morgen allicht. Strehlen
werd steeds meer aandringend, wat Andreas niet
beviel.
»Zooals gij wilt," antwoordde die op een dubbel
zinnige toon, waaruit duidelijk zijn nietwillen sprak.
Doch Strehlen scheen dezen nuance in 't geheel
niet op te merken en nam dankbaar de «uitnooei-
ging«, zooals hij 't noemde, aan.
«Overigens, Sixtus,zei Andreas, «hebben wij
iets beters te doen, dan over het socialisme te dis
puteeren. Verontschuldig ons, heer van Strehlen,
maar ik heb met mijn zoon over familieaangelegen
heden te spreken.®
«Dat wil zeggen, ik stoor nu, wij zullen spoe
dig beter kennis maken, heer Erdmann, en gij zult
mij eenmaal beter begrijpen. Tot weerziens dus.«
Ongemerkt wenkte Strehlen Sixtus toe, zoodat
deze een paar minuten He kamer verliet.
«Gij gaat dus heden nog naar Sergius,« zei An
dreas tot Sixtus, toen deze was teruggekomen.
«Heden avond, voordien is hij niet te spreken,
daar hij den geheelen dag dienst heeft. Het is 't
best, dat gij ondertusschen in de stad blijft en gij
ergens op mij wacht, tot ik u bericht breng,meende
Sixtus.
Deze voorslag beviel Andreas. Ondertusschen was
het middag geworden. Valentijn was nog altijd niet
gekomen, men wachtte ook niet meer op hem. Zij
gingen eten in de herberg, waar Sixtus gewoon was
te komen.
Andreas verheelde het niet, dat het gezelschap
van Strehlén hem zeer ongepast voor zijn zoon toe-
Vacaturegelilen en Bedrijfsbelasting.
De predikanten uit den ring Edam hebben
zich bij adres gewend tot den minister van finan
ciën met verzoek om inlichtingen betreffende den
aard der vacature-gelden met betrekking tot de
wet op de bedrijfsbelasting.
Daar vacature-diensten geheel van tijdelijken
aard zijn, hadden de leden van den ring gemeend
de daaraan verbonden belooning te mogen beschou
wen als inkomsten uit tijdelijke werkzaamhe
den, op te geven naar die van het vorige jaar,
maar waarvan voor de eerste maal geene aangifte
behoeft gedaan te worden.
De inspectie der directe belastingen oordeelt
daarover echter anders en heeft opgave gevraagd
van het gemiddeld bedrag der vacature-gelden
van de laatste drie jaren. Hieruit schijnt te vol
gen dat de inspectie deze inkomsten beschouwt
als veranderlijke, verkregen uit ambt, waardig
heid, bediening of betrekking.
„De Telegraaf" verklaart zich bereid
voortaan het publiceeren der namen van op
Lombok gesneuvelden te verdagen, totdat de
regeering, na mededeeling aan de betrekkingen,
tot openbaarmaking zal zijn overgegaan. Wij
leggen eveneens gaarne deze bereid verklaring af,
indien ook het „Handelsblad" en het „Nieuws
van den Dag," die telegrammen over Lombok
uit Indië ontvangen, daartoe bereid zijn, zegt
de „N. Rott. Crt." Doch het „N. v. d. Dag"
schijnt niet zoo bereidvaardig te willen zijn op
grond toch dat door de snelle mededeeling van
namen een einde wordt gemaakt aan de span
ning van de nabestaanden van alle deelnemers
aan deze of eene andere expoditie.
HOLLAND-LOMBOK.
Het Geïllustreerd Gedenkblad, ten voordeele
van de nagelaten betrekkingen der gesneuvelden
op Lombok, uit te geven door den heer F. B.
van Ditmar, is, wat de bewerking betreft, reeds
zoover gevorderd, dat de verschijning van deze
interressante uitgave in den loop van deze maand
kan worden tegemoet gezien.
H. M. de Koningin-Regentes vereerde het
werk met eene bijdrage, als bewijs van H. D.
sympathie, terwijl de hoogste militaire en civiele
autoriteiten, in verbinding met Nederland's voor
naamste letterkundigen en schilders niet achter
wege bleven.
Het financieel resultaat belooft evenredig te
zijn aan de algemeene belangstelling die het
werk ondervindt, terwijl der vermelding waard
is, dat de Heeren Blooker, Cacao-fabrikanten te
Amsterdam, het doel van deze uitgave willende
bevorderen, een bedrag van duizend gulden be
schikbaar stelden voor ééne enkele aankondiging
hunner firma op de achterzijde van den omslag.
Buitenland.
In Oost-Azië wordt de staat van zaken steeds
ongunstiger.
Naarmate de Japansche troepen in Korea ver
der noordwaarts rukken, ten einde Moekden te
bedreigen, terwijl tevens het gevaar voor een
aanval tegen de hoofdstad Peking toeneemt, ver
meerdert de gisting onder de Chineezen te Tient
sin, te Shangaï en in de andere havens, waar
Europeanen wonen. Ten gevolge van de drei
gende houding, welke de Chineesche bevolking
overal aanneemt, achten de Europeanen zich niet
meer veilig. Hier en daar zijn dan ook reeds
ongeregeldheden voorgekomen, maar men ver
wacht deze nog in veel ernstiger mate, zoodra
de tijding mocht komen van eene landing der
Japanners aan de Chineesche kust of van een
nederlaag bij de Yaloe-rivier.
Geen wonder derhalve, dat de Engelsche re
geering bijtijds overweegt, wat haar tot bescher
ming harer onderdanen te doen staat. Hetzelfde
zal zeker ook wel besproken zijn in de bijeen
komst, die de Fransche ministers, onmiddellijk
na president Perier's terugkeer te Parijs hiel
den.
In de eerste plaats dienen de Europeesche,
mogendheden, nu de beslissing op het oorlogs
terrein begint te naderen, een besluit te nemen
betreffende de houding, welke zij zullen aanne
men, indien de Japanners den ophanden zijnden
strijd winnen en China ernstig bedreigen. Aan
gezien daardoor de Europeanen, die in de Chi
neesche havens wonen gevaar loopen, vinden de
mogendheden eene voldoende aanleiding om tus-
schenbeide te komen en te pogen op de een of
andere wijze een einde Je maken aan den strijd.
De Japansche regeering blijft bij haar besluit,
scheen, hij stak hem ten slotte ook nog aan met zijn
onverstandige, overdreven idéën. Sixtus verdedigde
hem echter met zulk een warmte, dat Andreas
wel moest gelooven, dat het reeds zoover met hem
gekomen was en dus zijn vrees niet ijdel was.
En zoo was het ook. Sixtus was sinds een week
geheel onder den invloed van dien man, het was
of die hem met den kus in den bewusten nacht
geheel betooverd had. "Wat hij sprak, was zóó zon
neklaar, scheen zóo onwederlegbaar, zijn begeeste
ring scheen zóo echt, en wat Sixtus 't meest schatte,
zoo onbaatzuchtig; dat het hem voorkwam: Strehlen
kon zich met zulke talenten een onbezorgd leven
verzekeren, in plaats van op een ellendig dakka
mertje zich met het volksheil te bekommeren.
Strehlen verscheen hem in het licht van een mar
telaar der menschheid, zijn wezentrekken, zijn geest
volle oogen hadden iets bovenzinnelijks. Dat was
voor hem een ander veld der bezigheid, dan in het
schrijfvertrek van doctor Stöhr. Alle goede geestes-
en zielsgaven, die zoolang uit zijn binnenste geban
nen waren, traden weder energiek te voorschijn, en
hij geloofde ze niet beter te kunnen gebruiken, dan
in de werkzaamheden, die Strehlen hem aanbood,
in de zorg voor het wel der onderdrukten. Dat
zijn eigene verbittering, zijn slechte ervaringen, die
hij had opgedaan, de terugzetting, welke hij moest
dulden, een hoofdreden daartoe was, zag hij over
't hoofd.
Strehlen wijdde hem in de gevaarlijkste geheime
nissen, waarvoor zelfs de moedige Sixtus in 't begin
terugdeinsde; ten laatste werd hjj door het avon-
om den oorlog met alle kracht voort te zetten.
Nu ook blijkt, waarom de Mikado het Parle
ment tot eene buitengewone zitting te Hiros
hima heeft bijeengeroepen. De regeering zal, al
dus wordt uit Yokohama gemeld, een wetsont
werp indienen, waarbij machtiging wordt ge
vraagd tot het sluiten eener buitenlandsche lee
ning. In verband met de oorlogszuchtige stem
ming, die na de eerste overwinningen in geheel
Japan blijft heerschen, kan men natuurlijk wel
aannemen,dat de volksvertegenwoordiging niet zal
aarzelen der regeering de middelen toe te staan,
die zij tot voortzetting van den oorlog noodig
heeft.
Te Shangaï blijft het gerucht in omloop, dat
zich reeds Japansche troepen op Chineesch grond
gebied bevinden. Men beweert namelijk dat een
Japansch legercorps geland is in de provincie
Kirin, het noord-oostelijke district, waarin Moek
den ligt. Tot dusver is dit gerucht nog niet be
vestigd. Toch kan men elk oogenblik de tijding
eener landing der Japansche troepen aan een of
ander gewichtig punt der kust van China of
Korea verwachten, want de transportschepen
welke het Japansche legercorps moeten overbren
gen, zullen nu de plaats hunner bestemming wel
bereikt hebben.
Serum, het nieuw ontdekte middel tegen
diphtheritis, is zoo duur, dat elke behandeling
van 18 tot 50 gulden zal kosten.
De doeltreffendheid van het middel is ook te
Parijs gebleken.
Caserio's mes, waarmee President Carnot
vermoord werd, heeft den winkelier Guillaume
te Cette, van wien het gekocht werd, groote
voordeelen opgeleverd, daar van heinde en verre
bestellingen inkwamen van daaraan gelijke mes
sen. In eene maand tijds sleet hij er duizend en
hij weet nauwlijks raad om al de liefhebbers te
voorzien.
De bevolking van Duitschlnml bedraagt
thans 51,500,000 zielen.
De Amerikanen verzinnen alles. Nu willen
zij huizen maken die bij het uitbreken van een
hunner geweldige wervelstormen meedraaien in
plaats van omgeblazen te worden en tevens voor
zien zijn van een geladen kanon, dat terstond
afgaat, zoodra het huis in beweging komt en
aldus de kracht van den wind breekt. „Die het
niet gelooft betaalt een daalder."
De Eiflëltoren is verkocht
aan de commisie van een tentoonstelling te
Baltimore, ten minste de New-York Herald deelt
dit bericht mede, maar het mist nog alle be
vestiging. Yoor ingeneurs zou het nog een ern
stig vraagstuk zijn, hoe men dien metalen reus
over den Oceaan zou voeren.
Ieder kent een vlieg, maar weinigen weten,
hoeveel zulk een plaaggeest gemiddeld weegt.
Te Gleiwitz maakte onlangs het gewicht eener
vlieg het voorwerp eener weddenschap uit. Daarbij
bleek, dat zes vliegen samen 0,0886 gram wogen,
dus gemiddeld elke vlieg 0,01466 gram.
Er gaan volgens deze becijfering ongeveer
zeventig duizend vliegen in een kilo.
DE MELODIE.
„Mijn arme Lorenzo, wat hebt gij mij lief!"
Met deze woorden, legde Franceska, een bekoor
lijke brunette haar hoofd tegen den schouder
van den jongen man, terwijl zij dankbaar tot
hem opzag. Eindelijk had zij hem begrepen
Lang en onbewegelijk zag hij haar aan, het niet
wagend haar in zijn armen te sluiten. Nog al
tijd hield hij de handen op het klavier de to
nen van een laatste accoord stierven weg en
beiden zaten in stille verrukking voor de piano,
waarvan de heengolvende tonen de melancholie
van de avondschemering nog verhoogden. Door
het geopende venster zagen reeds ettelijke ster
ren neder op de minnen den, die de wereld om
zich heen vergeten hadden en slechts het klop
pen hunner harten hoorden.
En zoo had zij eindelijk begrepen, hoezeer hij
haar liefhad
"Welk woord mocht hij wel gesproken
hebben
Geen enkel. De muziek had voor hem gespro
ken, die muziek, waarin hij zijn ziel gelegd
had, en die, beter dan welke taal ook, alles ge
zegd had, ja, alles, van het ontkiemen der eer
ste schuchtere genegenheid tot het ontstaan van
den wilden hartstocht, die thans in hem opleefde.
tuurlijke zoozeer geprikkeld, dat hij toebeet.
Strehlen was een hootdmedelid der internationale
propaganda. Hij stond in verbinding met alle lan
den, hij kende alle koorden, alle mazen van het
groote, verderfelijke net, dat alleen de ingewijde
over gansch Europa verspreid zag. Hij was ook de
redacteur van de »Alarm«, die in Zurich gedrukt
elke week bij duizenden exemplaren over de Duit-'
sche grens gesmokkeld, en dan opgeschikte wijze
aan de verschillende agenturen ter verspreiding on
der het volk, voornamelijk onder den arbeidersstand,
verdeeld werd. En Sixtus was sedert een zijner mede
arbeiders. Tot heden wilde het niet gelukken, de
«al arm in M. dat geen groote fabrieksbevol
king bezat, aan den man te brengen en reeds lang
richtte hij zijne oogen op het etablissement van
Böhme. Trots alle in 't werk gestelde pogingen kon
hij heene gelegenheid vinden, om daar te «werken®
zooals hij 't noemde. Daarom kwam hem Sixtus
goed gelegen, ja hij wachtte met groot verlangen
op hem, en hij moest zijn geheele zelfbeheersching
te hulp roepen, toen Sixtus indertijd zijn kamer
binnentrad en zelt zijn vriendschap aanbood.
Wordt vervolgd.
En voor en na had het gevleugelde en spre
kende symbool van den rhytmus de geschiedenis
van hun jonge leven verhaald, klaar en helder
als het kristal der touen, die door zijn gedachten
zweefden, en zij had met hem alles wederzien
als in een vluchtigen droomBeider bestaan
was zoo innig verbonden in deze kleine Italiaan-
sche stad, in welke haar vader zich had terug
getrokken, om na lange jaren kapelmeester te
zijn geweest, zich thans geheel aan de kunst te
wijden. Het toeval had Lorenzo met dezen man
in aanraking gebracht, toen hij nog een kind
was en door de straten dwaalde, den kost ver
dienend met zijn viool, die zijn stervende moe
der hem had nagelaten.
Het toeval Neen De Voorzienigheid Ja,
deze was het, de moeder der veriatenen, die
hem daarheen had geleid, waar de kleine Fran
ceska in zonneschijn speelde. Als vastgenageld
was hij blijven staan, hij, de kleine straatmuzi
kant, en had haar met een improvisatie op de
viool geboeid. De vader, die in zijn kamer de
melancholische tonen vernam, stak het hoofd uit
het raam, en van medelijden met den muzika-
len knaap vervuld, in welken zijn kunstenaars-
gehoor terstond den toekomstigen virtuoos had
vermoed, riep hij hem toe
Treed bij mij binnen
En hij had hem als kind aangenomen.
Op deze wijze had zij hem leeren kennen.
Veel had de knaap sedert bij den ouden mees
ter geleerd. Lorenzo was een musicus van den
eersten rang geworden, wien een schitterende
toekomst wachtte. En deze toekomst zou ook
haar behooren, haar, de vriendin van gisteren
de geliefde van heden, de gade van morgen, als
zij hem de hand wilde reiken. Hij sprak tot
haar
Wees de mijne, opdat ik den roem, die
mij wacht, met u deelen kunne Aan uwe liefde
zij mijn genie gewijd en mijn grootheid zal uw
werk zijn en uw trots
Dit alles had hij haar zonder woorden gezegd
gezegd, zonder de mond te openen, met die wel
sprekende melodie, die hem zoo geheel en al
vervulde en die eene dier scheppingen was, welke
voldoende zijn, den naam van den componist tot
dien van een meester te verheffen en hem on
sterfelijk te maken. Maar aan de kunstwaarde
zijner melodie dacht de jonge musicus niet. Ang
stig, als werd hem de keel toegeschroefd, boog
hij zich tot haar voorover, verrukt door het ge
luk, dat zij hem verstaan had, en met halfge
opende lippen wachtte hij op dat vurig verbeide
woord, dat hij niet waagde uit te spreken. Zij
echter sprak het uit. Zij drukte zich tegen de
borst van den jongen man aan en mompelde
halfluid met bevende stem „Ik wil uw vrouw
worden, Lorenzo
De kerk was meer dan vol en voor het altaar
knielden de beide aanstaande echtgenooten en
wachtten den zegen af van den priester. De
bruid is wel Franceska, wier donkere, lange ha
ren, als zwarte golven op het witte bruidskleed
vallen. Maar de bruidegom is niet Lorenzo. Een
militair is heteen knap officier, met hooge
schouders, wiens sabel op de marmeren trappen
kletterde, en die met ongeduld men kan het
hem aanzien het oogenblik wacht, dat hij
zijn vrouw in de armen sluiten kan.
Waar echter is Lorenzo?
Arme Lorenzo Sedert een jaar heeft hij het
land verlaten, en heeft hij rondgezworven, maar
ver weg kan hij niet zijn want de blin
den kunnen niet zoo gauw en goed uit den weg.
Blind Ja
Dat vreeselijk ongeluk heeft hem getroffen.
Hoe Een bliksemstraal heeft hem het gezicht
benomen. Eens, toen hij met zijn ouden meester
uit de kerk kwam, sloeg het hemelvuur voor
hem in. Hij sloeg de hand voor de oogen, als
om een wolk te verdrijven. Hij zag niets meer.
Men moest hem aan de hand naar huis leiden
en toen hij aan de deur kwam, kon hij Fran
ceska, die op den drempel stond en haar vader en
verloofde wachtte, niet meer zien. Nacht was het
voor hem geworden, eeuwige nachtO, vreese-
selijke nachtGevangenis der zielJa de ziel
was gevangen En de blinde, hij gevoelde wel,
dat zijn vriendin langzamerhand van hem ver
vreemdde.
Waarom Lieve hemel, wie kent het geheim
van het menschelijk verraad, van dat verraad,
dat onschuldig is, wijl de wil ontbreekt, en het
toch een misdaad is, wijl het zeker doodt, als een
dolksteekZoo was het. Franceska had opge
houden, Lorenzo te beminnen.
Zonder slecht te zijn maakte zij zich toch aan
die trouweloosheid schuldigZonder boosaardig
te zijn, aan deze wreedheidDoor de oogen
vindt de liefde den weg tot het hart, en gevoed
en onderhouden wordt zij door den blik der
oogen. En Lorenzo was het licht der oogen ont
nomen.
Zoo was hij van haar gescheiden door een
even donkere als diepe klove.
Hij scheen niet meer voor haar te bestaan,
sedert hij niets meer zag. Hoe kon zij ook iemand
liefhebben, die het niet wist, die het niet zag
hoe schoon zij was
Lorenzo verstond het maar al te ras, en
daarom was hij op een morgen plotseling ver
dwenen, zonder te zeggen, waarheen hij zijn
schreden had gewend. Een jaar was sedert voor
bijgegaan, Franceska had tijd gehad, zich te
troosten. Een nieuwe liefde had haar dit gemak
kelijk gemaakt. En deze liefde was het, die de
priester juist op het punt stond te zegenen. De
man Gods had beide handen opgeheven, en
Franceska boog het hoofd, dat zij plotseling
schielijk keerde.
Welke tonen vernam daar haar oor Zij' luis
terde onbewegelijk en hield den adem in. Neen,
zij vergiste zich niet. Dat was de melodie van
Lorenzo, die melodie, die zij eens op een onver-
getelijken avond heeft gehoord en waarvan de
