Nieuwe Langedijker Courant', van Zondag 4 November 1894.
en dat, na het gepleegd verraad, van onderhan
delen met het Lomboksche vorstenbestuur geen
sprake meer kan zijn.
Een Chinees te Kertosono, zoo deelt men
mede aan de Soer. Crt., moet van een landge
noot te Ampenan een brief hebben ontvangen,
waarin verteld wordt dat de radis van Lombok
alle vrouwen en kinderen heeft doen opsluiten
in een ommuurde ruimte, welke door een groote
hoeveelheid hout herschapen is in een reusach-
tigen brandstapel, welke slechts wacht op de
vonk welke hem aansteekt. Dit aansteken zou
gebeuren zoodra onze overwinnende troepen die
plaats naderen. Dan wordt het reusachtig auto-
da-fe gevierd, onder welks bloedroode glanzen
de Balineezen zich tot den laatsten man zullen
doodvechten.
Buitenland.
Keizer Alexander 111. f
Lang heeft men in onzekerheid verkeerd of
werkelijk de sloopende kwaal zou zegevieren
over het leven van den Keizer gunstige berich
ten volgden op ongunstige, ongunstige op gunstige
en ten laatste wist niemand, althans wij op zulk
een afstand, in het geheel niet meer waar het
aan toe was. Maar de onheilspellende geruchten
hebben gelijk gekregen.
Keizer Alexander de Derde is niet meer.
Het is moeilijk een man te beoordeelen die
leeft in onze dagen, lastiger indien de man een
vorst is, en bovenal bezwaarlijk indien die vorst
is de Keizer van het ontzaglijke Russische rijk,
de opvolger der oude tsaren, de onbeperkte
alleenheerscher over meer dan honderd millioe-
nen, die omgeven is door een waas van geheim
zinnigheid, van godsdienstige vereering bijna.
En dat waas omhulde den ontslapen Tsaar meer
dan zijn voorganger.
Zijne regeering is niet van bijzonder langen
duur geweest. Onder droevige omstandigheden
besteeg Alexander Alexandrowitsj als Alexander
III den 13en Maart 1881 den Russischen troon.
Vóór hem lag het gruwelijk verminkte lijk van
zijn vader, den Tsaar-Bevrijder, door de nihilis
ten lafhartig vermoord. Op den troonopvolger,
die juist den leeftijd van zes en dertig jaar had
bereikt (hij was geboren te St. Petersburg den
lOen Maart 1845,) was veler verwachting ge
vestigd. Men dacht dat hij groote hervormingen
zou invoeren, een grondwet zou schenken. Niets
van dat alles gebeurde.
Niettegenstaande zijn vader en het hof Duitsch-
gezind waren, was de troonopvolger Frankrijk
meer genegen. Dat bleekten duidelijkste bij den
Fransch-Duit8chen oorlog in 1870 en 1871. Maar
wat daarop volgdede opstand der commune
en de woelingen der nihilisten in zijn vaderland,
maakten hem huiverig voor te groot liberalisme.
Tijdens den oorlog tegen Turkije voerde hij het
bevel over een twaalfde en dertiende legerkorps
en nam deel aan de vreeseljjke gevechten bij
Sjoemla en Roetsjoek en vóór Plevna.
Na den droevigen dood van Alexander II
vaardigde hij een manifest uit, waaruit duide
lijk bleek dat hij van zins was de alleenheer
schappij streng te handhaven en alle nihilis
tische woelingen met geweld te onderdrukken.
De nihilisten waren verbitterd en het leven
des Keizers was voortdurend in gevaar. Maar
aan den anderen kant streefde de nieuwe mo
narch ernstig naar de verbetering der binnen-
landsche toestanden.
Hij trachtte de misbruiken te beteugelen die
in het bestuur waren ingeslopen, aan de om-
kooperjj, bedriegerij en willekeur onder de be
ambten een einde te maken en in alle takken
van bestuur een zuiniger beheer in te voeren.
Een oogenblik had men in Europa voor oor
log gevreesd. Op oorlog toch wezen de militaire
maatregelen door de Russische regeering geno
men. De vloot van de Zwarte Zee werd in Mei
1886, tegen het verdrag van Berlijn, herschapen
in een „vrijwillige vloot" d. w. z. dat tal van
koopvaardijschepen voortaan in oorlogstijd konden
worden veranderd in oorlogsbodemsen de vrij
haven Batoem werd tot een Russische haven
gemaakt. De krijgsmacht werd allerwege ver
sterkt. Maar de wolk dreef voorbij Alexander
luisterde naar den raad van Giers en gaf voor-
loopig het plan van gewelddadige interventie in
de Balkan-aangelegenheden op. Hij wachtte af.
In 't algemeen, het is gebleken dat de Tsaar
allengs vredelievender werd en dat de verstoring
van het evenwicht in Europa meer en meer on
waarschijnlijk moest worden, althans voorzoover
het van hem afhing. En waarlijk, hij kon er
veel aan doen. Zijn woord kon aan den heerlij
ken vrede waarin Europa zich koesterde plotse
ling een einde maken, maar de vrees voor den
Russischen kolos hield de krjjgslustigen in het
Westen in toom. En het is een groote verdienste
van den Tsaar dat hij begreep dat de vrede
moest worden gehandhaafd en dat zijn eigen
persoonlijke voorliefde en afkeer daarvoor moes
ten wijken. Hij zag in dat Rusland zelf den
vrede behoefde voor zijn rustige ontwikkeling,
voor de hervormingen die meer dan onvermij
delijk waren. Men kan het hem niet kwalijk
nemen dat hij niet meer deed dan hij vermocht:
hij behoorde niet tot de heel grooten van geest,
die zich wel eens vergissen kunnen, maar toch
ten slotte door hun genie den rechten weg voe
len. Het regeeren was voor hem geen lichte
taak en hij zal misschien menigmaal hebben
teruggedacht aan den tijd toen hij als troonop
volger buiten alle regeeringszaken stond. Maar
eens aan het bewind schrikte hij er niet voor
terug: geen moeite was hem te veel en hij
werkte zoo hard dat zijn ijzersterk lichaam er
door werd ondermijnd en de kiem gelegd voor
de ziekte die hem ten grave heeft gesleept. Hij
zal nooit worden geteld onder de baanbrekers
die nieuwe sporen hebben aangewezen, maar
onder de mannen van goeden wil die al hun
krachten hebben ingespannen voor wat ze meen
den de waarheid en het goede te zijn. Hij ruste
in vrede (tf. R. Crt.)
Czaar Nicolaas.
Met den dood van den Czaar is een tijdperk
afgesloten. Weeklagen helpt thans niet meer
het hart mag trillen van weemoed, het oog dient
op de toekomst gevestigd de gedachten dienen
zich te bepalen bij het heden, bij de vraag,
wat het tijdperk van keizer Nicolaas II zal
brengen. Voorloopig kan deze vraag alleen wor
den beantwoord met te zeggen wie keizer Nico
laas is.
De jonge keizer wordt op jeugdigen leeftijd
geplaatst aan het hoofd van een der grootste
wereldrijken. Doch zijn vader heeft zorg gedra
gen, dat het hem niet aan de noodzakelijke voor
bereiding heeft ontbroken. Niemand beter dan
Czaar Alexander III wist hoe dringend noodig
zulk een voorbereiding is omdat hij haar zelf
heeft gemist.
Een zoogenaamde klassieke opvoeding heeft
de tegenwoordige Keizer op uitdrukkeljjken
wensch zijns vaders niet gehad.
Oude talen werden niet geleerdaan oude
geschiedenis werd betrekkelijk weinig gedaan.
Maar des te grondiger was het onderwijs in de
geschiedenis der laatste eeuw, voornamelijk voor
zoover zij betrekking had op Rusland. Wiskunde
werd onderwezen zoover het als noodig werd
beschouwdaardrijkskunde werd grondig bestu
deerd evenals zijn moedertaal, het Duitsch,
Fransch en Engelsch.
De beste onderwijzers werden opgezocht en
zorgvuldig droeg generaal Bogdanowitch zorg
dat niet door de eene of andere politieke partij
invloed op de ontwikkeling van zijn leerling
werd uitgeoefend.
Drie maanden per jaar trad de jonge kroon
prins in actieven militairen dienst bij de garde,
wanneer deze zich bevond in haar zomerkwar-
tieren van Krasnoje Selo. In 1886 trad hij als
luitenant in het infanterie-regiment der garde
en practisch heeft hij thans bij alle wapens den
dienst gedaan en het aldus tot stafofficier ge
bracht. Hij was achttien jaar toen hij in 't leger
kwam „volgens de ontwikkeling van zjjn ka
rakter eigenlijk nog een kindde hem betoonde
eerbewijzen waren hem in den grond van zijn
hart tot last. Hij was blij, wanneer hij met de
jongste officieren eens kon uitrazen, zonder de
tegenwoordigheid van andere officieren."
Keizer Alexander heeft zorg gedragen, dat
zijn zoon in staat zou worden een eigen oordeel
te vellenhij liet hem daarom meer van de
wereld zien, dan menig jong vorst gezien heeft
of te zien krijgt. Uit eigen aanschouwing kent
keizer Nicolaas dan ook zijn Aziatische bezit
tingen, waaraan hij een bezoek bracht ter ge
legenheid van zijn wereldreis in 1891.
Hij heeft geleerd, een vergelijking te maken
tusschen de toestanden elders en in Rusland, want
hij kent beide en zijn karakter is niet van dien
aard, dat hij eens opgenomen indrukken spoedig
vergeet.
Waar hij echter een eigen oordeel gevestigd
heeft, is het niet te verwonderen, dat er niet
altijd overeenstemming bestond tusschen hem
en zijn vader, die ook eigen oordeel boven alles
stelde. Het zou al een wonderlijke speling der
natuur zijn, wanneer die beide eigen oordeelen
steeds dezelfde waren. Er wordt beweerd, dat
wanneer er verschil van opinie bestond, de kroon
prins zich wendde tot zijn oom, den Deenschen
koopprins, die hem in den regel in 't gelijk
stelde.
Zelfs worden er een rij van gevallen opge
noemd, waarin de kroonprins zich vierkant heeft
geplaatst tegenover den keizer. Zoo moet hij de
jodenvervolging streng hebben afgekeurd, duide
lijk ook zijn afkeuring te kennen hebben gege
ven en elke gelegenheid te baat hebben geno
men om zijn politieke overtuiging helder uiteen
Aan hem is het te danken dat bij den hon
gersnood in 1891 zoo spoedig hulp werd ver
leend. Het bedrag van vijftig duizend roebels,
die graaf Leo Tolstoi ontving voor het stichten
van een volkskeuken, moet ook van den troons-
opvolger afkomstig zijn geweest.
„Zjjn dit ook slechts enkele trekken en lij
nen, toch kan men reeds daaruit een gevolg
trekking maken omtrent het geheel en die ge
volgtrekking is zeer verheugend.... Was Alexan
der III een waarborg voor den vrede alleen uit
afgrijzen tegen den oorlog, Nicolaas II zal mis
schien een vredevorst zijn uit volle politieke
overtuiging."
Oorlog tusschen China en Japan.
Uit Oost-Azië valt weinig nieuws te mel
den.
Men verwacht nu eiken dag een aanval der
Japanners tegen de Chineesche haven Port-Art
hur, maar natuurlijk zullen de Japansche troe
pen niet overgaan tot den aanval, voordat zij
een voldoend aantal soldaten op het schiereiland,
waarop deze haven ligt, aan wal hebben gezet.
Inmiddels zet generaal Yamagata met zijn
hoofdcorps den marsch naar Moekden voort.
De keizer van China kan maar niet begrij
pen, dat het groote en machtige China niet in
staat is de Japanners van den aardbodem te ver
delgen. De keizer is zeer verstoord over den
loop, dien de krijgsverrichtingen tot dusver
hebben genomen en uit zijn toorn telkens tegen
de ministers, die hem nu weer nieuwe neder
lagen der Chineesche troepen moesten mededeelen.
Wellicht gelukt het den Duitschen officier
Von Hanneken, die nu naar Peking is ontbo
den, den keizer de oorzaken duidelijk te maken,
waarom de Japansche David, die zijn staatsbe
stuur en zijn leger geheel naar Europeescben
trant heeft ingericht, den Chineeschen Goliath
kon overwinnen. In elk geval schijnt het zeker,
dat China zijn best doet om op goede voorwaar
den vrede te kunnen sluiten.
De Japanners hebben zich meester gemaakt
van Part-Arthur.
Volgens te Shangai verschijnende bladen is
het den Chineeschen troepen gelukt Kiuleu-
•Tseng (onlangs door de Japanners genomen) te
heroveren. De Japanners verloren 3000 soldaten.
Maar men uit Frankrijk meldt, is het
geheim van Turpin's uitvinding omtrent zijn
vernielingsmiddelen in den oorlog thans geen
geheim meer. De drie maanden, gedurende welke
zij geheim moest blijven, zijn thans verloopen.
Dientengevolge zijn zijn bevretten aan het mi
nisterie van koophandel voor een ieder ter inzage
gesteld. Het eene bevret draagt tot opschrift
nieuw stelsel van oorlogsmateriëel, genaamd:
verdelger, of artillerie naar het systeem van
Eugéne Turpin het andere heetnieuw stelsel
van projectielen, genaamd„giroscopiscbe pro
jectielen." Uitvoerige beschrijvingen met teeke-
ningen zijn daaraan toegevoegd.
Turpin heeft daaraan nog zeker aantal exter-
mininateurs verbonden, samengesteld uit hetgeen
hij noemtcaissons mitrailleur, die ieder vol
gens hem tegelijk 67 projectielen, elk van om
streeks 5 kilo, tot op een afstand van 3000 me
ter kan uitwerpen en een oppervlakte van
30.000 vierkante meter kan bestrijken. De toe
stel, geheel geladen, zou niet meer wegen dan
1800 kils, terwijl een kauon van 90 millimeter
ruim 2000 kilo weegt en een van 80 millime
ter 1605 kilo.
Een Amerikaansch redacteur heeft door eigen
zorgeloosheid twee trouwe abonnés verloren, en
wel op de volgende wijze De beide abonnés
schreven hem en verzochten een antwoord op
hun vraag: no. 1, een gelukkig vaner van twee
lingen, wenschte te weten, hoe deze 't beste de
periode van 't tanden krijgen doorstaan konden
en no. 2 verzocht om raad, hoe hij zijn tuin
van millioenen sprinkhanen zuiveren kon. De
redacteur zette zijne inlichingen in de rubriek
„briefwisseling," doch toevalligerwijze werden
de namen der om raadvragenden vei
Zoo ontving no. 1, de gezegende eige
naar der tweelingen, 't antwoordBedek hen
met een flinke laag stroo en steek dat aan en
gij zult van de kleine plaaggeesten, die nog een
paar seconden in de vlammen rondkruipen, wel
dra ontslagen zijn." De door sprinkhanen ge
plaagde no. 2, ontving den raad „Wrijf hun
gezicht met slaolie in en bestrijk 't kakebeen
met een ivoren staafje
ALIiËRLEI.
Tronen en kronen.
De democratie gaat vooruit in Europa. Het
bewijs daarvoor is, dat de tronen verdwijnen.
Dat wil zeggen, het volk spreekt nog wel van
„het bestijgen van een troon," het „zitten op
den troon," soms ook wel van „een troon, die
waggelt," doch dat geschiedt slechts bij „manier
van spreken." Wanneer men hen, die zulke
uitdrukkingen en woorden gebruiken, eens vroeg
naar een nadere beschrijving van dien troon,
hoe hij er uit zag, waar hij stond, zouden zjj
verlegen staan. De waarheid is, dat er „staats-
stoelen" bestaan ieder heerscher bezit er
eenige die met den officieelen naam van
troon worden bestempeld. Doch het zijn slechts
gelegenheidstronen, gedurende den tijd, dat de
vorst er op zit; zij worden weer gewone „staats-
stoelen" zoodra de vorst opstaat. De troon, de
hooge, majestueuse, met edelgesteenten bezette
zetel, waarin in oude tijden de vorst plaats nam
om recht te spreken over zijn volk, en waar
van de treden, die naar boven leidden, als iets
heiligs werden beschouwd, die troon is ver
dwenen.
Wie kan bij voorbeeld zeggen, wat de troon
is van het Engelsche koninkrijk? Is het de
steenen kroningsstoel van koning Eduard, waar
in ieder souverein, die in de laatste duizend
jaar over Engeland heeft geregeerd, is gekroond?
Is het de kostbare staatsstoel in het Heeren
huis? Of de stoel, waarop de koningin half zit,
half leunt wanneer zij in het Buckingham Palace
receptie houdt? Of is het misschien de vergulde
armstoel, waarin zij plaats neemt om vreemde
gezanten te ontvangen, die afscheid nemen of
hun geloofsbrieven overhandigen? Niet één van
die stoelen mag zich het recht toeeigenen, den
troon van Engeland genoemd te worden. Menig
een zal geneigd zijn te beweren dat de kro-
ningstoel in Westminster Abbey eigenlijk de
troon is. En toch wordt hij door ieder Engelsch
souverein slechts eenmaal gebruikt, nl. op den
dag, waarop hij in tegenwoordigheid van de
Peers het Parlement en de groot-officieren van
het koninkrijk door de aartsbisschoppen Canter
bury en York wordt gekroond. Er is in de
Engelsche geschiedenis slechts één souverein
bekend, die tweemaal van dezen zetel gebruik
heeft gemaakt, en dat is koningin Victoria.
Deze stoel is vrij wat mooier dan de stoel in
het Heerenhuis met zijn goud en zilver en
ivoor, het laagje goud, dat op dezen laatsten
stoel is aangebracht, vertegenwoordigt een waarde
van meer dan tienduizend gulden.
De keizer van Rusland heeft een dozijn zulke
„staatsstoelen" van welke ieder op zijn beurt
van tijd tot tijd tot troon wordt gepromoveerd.
En toch kan ook weer geen enkele van deze
uitsluitend op den titel van troon aanspraak
maken. Daar is bijv. een stoel, die toebehoorde
aan Iwan den Verschrikkelijke. Deze is geheel
van turkooien in elkaar gezet, zoo dicht bij
elkaar geplaatst als de steenen in een straat;
de rug bevat alleen 10.000 van die edele stee
nen, gekozen uit de fraaiste, welke in die dagen
bekend waren. Hij wordt bewaard in de schat
kamers van het Kremlin te Moskou. Dan staat
er een stoel in het Winterpaleis te St. Peters
burg, gemaakt van het kostbaarste hout, afge
zet met ivoor, goud en edelgesteenten. Op den
rug zijnde keizerlijke adelaars in goud en zilver
aangebraeht.Het kussen isjbekleed met hermelijn.
Welke is de troon van den paus? Er zijn
drie heilige zetels, welke aldus worden genoemd
de eene is de troon in de St. Pieterskerk, een
tweede staat in het Vaticaan, in de zaal waar
Zijne Heiligheid gewoonlijk zijn plechtige audiën
ties verleent, en de derde is de beroemde „Sedia
gestatoria", die door zijn dienaren wordt gedra
gen. De paus is gewoon van deze zijn troon het
volk te zegenen, wanneer hij zich van het Va
ticaan naar de groote Basilica begeeft. Hij is
met goud en juweelen bedekt en heeft een in
nerlijke waarde van ongeveer 250,000 gulden.
Even moeieljjk is het, te bepalen waar de
troon van Beieren is, want hij zal moeten ge
zocht worden onder het dozijn of meer stoelen,
alle rijkelijk met goud en juweelen versierd,
welke koning Lodewijk in zjjn verschillende
paleizen heeft doen plaatsen.
Tal van souvereinen zijn niet gekroond of
zullen niet gekroond wornen. De koning van
Italië is niet gekroond, evenmin als de vorige
koning van Spanje, de koning van Beieren en
de koning van Saksen. De czaar wordt eerst
eenige jaren na zijn troonsbestijging gekroond
met keizer Wilhelm is dit nog niet het geval
geweest. De koning, die het meest gebruik
maakt van zjjn kroon, is, zonderling genoeg,
de eenvoudigste, de meest democratische onder
de Europeesche vorsten, koning Oscar van
Zweden; hij draagt haar telkens, wanneer hjj
de parlementen te Stockholm en Christiania
opent. Men kan juist niet zeggen, dat die kroon
hem op zjjn voordeeligst doet uitkomen, want
hij hangt hem tot over zjjn ooren.
De kroon, waarmede keizer Ferdinand van
Oostenrijk in 1838 te Milaan werd gekroond, is
het eenige kleinood van dien aard, dat de ko
ning van Italië bezit. Koning Humbert heeft
echter nooit gelegenheid gehad haar te dragen
en met andere reliquieën wordt zij bewaard in
de cathedraal van Monza. Zjj draagt den naam
van de „IJzeren kroon" en bestaat uit een
gouden band, versierd met kostbare edelgesteen
ten aan de binnenzjjde is een dun randje ijzer
aangebracht, naar men zegt, vervaardigd van
een nagel, waarmede Christus aan het kruis
werd geslagen; meer dan duizend jaar geleden
werd deze nagel door keizerin Helena, moeder
van Constantjjn den Groote, medegebracht uit
Palestina. Met dit waardighoidsteeken werden
gekroond vier-en-dertig koningen van Lombardjje,
de groote Karei de V, keizer Napoleon in 1805
en, als boven reeds gezegd is, de Oostenrjjksche
keizer Ferdinand in 1838. In den oorlog van
1859 werd zjj meegenomen door de Oostenrij
kers, die echter bij den vrede van 1866 ge
dwongen werden haar weer aan de Italianen af
te staan.
De kroon van koning Karei van Rumenië
bestaat bijna geheel uit staal, gemaakt van ge-
weerloopen en zwaarden, welke in den oorlog
van 1876 op de Turken zjjn veroverd. (R. Y.)
Waarom de crinoline niet weer
ingevoerd werd.
De optimisten in alle landen wiegden zich in
schoone droomen, dat het gezond verstand en
de goede smaak der Parijsche dames, nu twee
aar geleden, de wederinvoering der crinoline
jeletten. Thans echter is de ware oorzaak aan
den dag gekomen waarom dit onbevallige klee-
dingstuk uit de dagen van het tweede keizer
rijk, niet in zjjn heerschappij is hersteld. Den
impériales, waarmede te Parjjs elke omnibus en
tramwagen zjjn voorzien, is het te danken, dat
de crinoline tot het verledene is bljjven behoo-
ren. De dames te Parjjs nameljjk, zelfs de voor
naamste dames, rjjden gaarne op deze impéria
les, en daar die slechts langs een smal jjzeren
laddertje te bereiken zijn, zouden zij met een
crinoline in het beklimmen zeer belemmerd
worden. Wel beweren sommigen, dat een zeer
bekende, aristocratische dame ten tjjde van Na-
loleon III ook wel op de inpériales der omni-
mssen reed, mot een crinoline van eenige me
ters in omtrek, maar daarbij mag weer niet uit
het oog verloren worden, dat die dame een
wonderschoon voetje had, dat nergens beter dan
op een impériale in het oog viel. Bovendien,
men zou dit niet onthouden hebben, wanneer
het geen uitzondering was geweest. Toen de da
mes bjj het plan tot wederinvoeren der cirno-
line,^ voor de keus gesteld werden, tusschen de
impériale en de vernieuwde mode, hebben zjj
eerstgenoemde gekozen gelukkig
