Nieuwe Langedijker Courant', van Zondag 2 Juni 1895.
Persnieuws.
Ym de Teateoastdliag.
Uitslag der herstemming voor de verkie
zing van 2 leden voor de
Provinciale Sta tea.
Hoofdkiesdistrict Schagren, gehouden op
Dinsdag 28 Mei 1895.
Aantal kiezers4448.
Ingeleverd2369 stembriefjes.
De opkomst der kiezers was over de onder
districten als volgt:
Gemeente
Aantal
kiezers.
Opgekomen
1 st. 14 Mei.
Opgekomen
lierstemm.
Schagen,
352
106
189
Zijpe,
503
86
180
Barsingerhorn,
223
66
125
Wieringerwaard,
118
66
85
Anna Paulowna,
230
102
150
Wieringen,
314
115
122
Winkel,
210
156
169
Haringcarspel,
230
74
126
Heer-Hugowaard,
306
53
118
Sint Maarten
112
78
100
Callantsoog,
62
20
34
Warmenhuizen,
157
43
58
Oude Niedorp,
147
43
92
Nieuwe Niedorp,
217
88
161
N.-Scharwoude,
158
84
96
Z.-Scharwoude,
169
81
109
Oud-Karspel,
188
42
88
Br. op Langedijk,
204
124
98
43
Sint Pancras,
72
28
Bergen,
178
57
84
Koedijk,
131
36
53
Schoorl,
151
55
80
Petten,
16
9
9
4448.
Van onwaarde waren
1612.
2369.
2 gemis aan zegels.
10 oningevuld.
12 totaal.
GEKOZEN:
"W". Schermerhorn met 1356 stemmen.
.A.. J. Kaan „1201
Voorts verkreeg J. P. Backx 1078 stemmen
en Th. J. Waller 1024 stemmen.
De volgende gedichtjes stonden op sommige
Stembriefjes.
J.P.BACKI. W. S C H E ït M E R H O R N,
Sinjeur Waller! en A. J. Kaan,
Die blijven nu maar thuis voortaan.
En 'k wensch dat bovengenoemde leden,
In de Staten in hun plaats gaan treden.
Dit briefje toont mij duidelijk aan
Dat ik ook mag ter stembus gaan,
Te kiezen voor de Staten.
Maar waarom mij dat recht verleend?
Mijn buurman staat er van versteend.
Vraagt^mij waarom ze hem haten.
Wel sprak ik, 't is omdat 't fprti
Steeds uwer zijdelings en. sphqi
U steeds is misgeloopen
Nu staat, ge op aard^ steeds zond*
En die dat derft, is 't steinrechtsbLc^
Zijn ader.^y|iÉK|gg^.'
De Kamerofjét u$ijwt begaan,
Zal eerdaags op ha^'pooten staan,
Uw recht te overwegen.
Maar denkt ze 'k loop door u gevaar,
Dan pleit ze uw recht en stemt voorwaar
Er heel behendig tegen.
Dus wilt ge stemrecht, sluit u aan,
Bij hen, die 't zullen nemen gaan,
Die daarvoor lang reeds strijden
Ik teeken naast u ook protest
En haal geen kandidaat uit 't nest,
Wacht steeds op beter tijden.
Radikalen en Calvijn
Trekken aan eenzelfde lijn,
Backx, die moet op 't kussen, man,
Schermerhorn, ook? als 't kan.
Tè-rè-rè-boem-di-j
Ik doe daaraan niet mee,
A. J. Kaan en Th. J. Waller stem ik toch,
'k Hou niet van dat boerenbedrog.
Beestachtig.
Een boerenzoon en een boerenknecht uit de
gemeente Doornspijk, dezer dagen te Elburg
zijnde, gingen eene weddenschap aan, wie van
hen de meeste borrels kon verorberen. Zij brach
ten het tot twintig, doch waren niet in staat
huiswaarts te keeren en zijn dan ook aan den
weg neergevallen, waar zij des morgens door
personen, die naar het land gingen om te melken
meer dood dan levend gevonden werden.
Ecu duur gesprek,
Een makelaar heeft aangifte gedaan, dat hem
door een onbekende vrouw, met wie hij op het
Damrak te Amsterdam had staan praten, zijn
portemonnaie, inhoudende f 150 A f 160, is gerold.
Sliedrecht.
In Sliedrecht wordt het nu al dwazer.
Eerst de burgemeester naar de gevangenis
en de gemeente oplevende, dat zij weer vrij
adem kon halen.
Nu opeens die gevangen burgemeester ont
slagen, eu zonder dat Gedeputeerde Staten of
ook de Minister van Binnenlandsche Zaken tus-
schenbeiden treden, in Sliedrecht teruggekeerd,
straks weer als burgemeester fungeerende.
Hierdoor schrik, verbazing, verontwaardiging
onder de ambtenaren, de wethouders, de gemeen
teraadsleden, de gemeentenaren.
Niemand weet waaraan zich te houden.
Een conflict tusschen 1 urgemeester en raad
dreigende.
Straks heel de gemeente eenerzijds, en ander
zijds de uit Den Haag ingezette man, in staat
van openbaren oorlog.
En vanwaar nu dat alles? „De Standaard"
antwoordt:
„Vooreerst van dat ongelukkige stelsel onzer
Grondwet, waartegen Keuchenius reeds als stu
dent protesteerde, dat de Koning en niet de
burgerij den burgemeester benoemt.
En voorts daarvandaan, dat de besturende
Overheid, omdat de rechtsprekende Over
heid er zich inmengde, terugtrad, haar eigen
plicht verzuimde, en de belangen der gemeente
verwaarloosde.
Dit voelt toch ieder, dat het zeer wel moge
lijk is, dat er geen termen bestaan om een bur
gemeester strafrechterlijk te veroor-
deelen, die daaarom toch als hoofd der gemeente
niet langer bruikbaar is."
Hoeveel woorden onze taal heeft.
Iemand die veel tijd en veel zin voor sta
tistiek bezit, heeft al de woorden onzer Ne-
derlandscke taal uit het woordenboek van de
Vries en te Winkel gesteld. Hij vond een ge
tal van 48798 woorden. De letter Q telt maar
35 woorden. Deze letter heeft het kleinste
aantal woorden. Hierop volgt de letter Y met
I"" "'roeiden. De letter O heeft het grootste
^■kirden nl. 5649daarop volgt de A
met 3360.
W Vluchtelingen,
ie Burgemeester van Edam en twee veld
wachters brachten dezer dagen naar Haarlem
twee inbrekers over, die in Edam hadden „ge
werkt." De kerels waren stevig aan elkaar
vastgebonden, en men rekende er dus niet op
dat zij een poging tot ontsnappen zouden
doen.
Maar ja wel, toen ze op het Amsterdam-
sche stationsplein stonden werd de verzoe
king hun te sterk en ze gingen er van door,
den kant van de Warmoesstraat uit, waar ze
waarschijnlijk in een der beruchte stegen wel
een goede kennis zouden hebben, die hun her
berg zou verleenen. In een van de straten
liepen de inbrekers tegen een glazen was-
schersladder oper stond oen man op die er
afviel, en er met een lichte wonde afkwam.
Deze hindernis deed den vluchtelingen echter
in handen vallen van den burgemeester van
Edam en zijn veldwachters, die op hun ver
dere reis naar Haarlem geen andere avontu
ren beleefden.
Een standje.
Op de tentoonstelling waren dezer dagen
tal van Fransche inzendingen gesloten. En
sprek ongedwongen te maken Allerlei onderwer
pen roerde zij aan. Zij sprak van de modes en van
den tarweoogst, van het ophanden zijnde concert
en van de nieuwe meelfabriek, maar niets scheen
de aanwezigen tot de uiting van hunne gedachten
uit te lokken. Het buitenleven, dat toen zij aanroer
de, vond meer aftrek. Van Berckel had door de
stemming waarin hij verkeerde, behoefte aan aflei
ding en trok weldra met vuur partij voor zijn stok
paardje. »Ik vind,® zeide hij ten slotte, »dat het
den mensch gelukkiger maakt en beter. De om
gang met de natuur maakt hem waar, denkbaar
en eenvoudig.
ïEn mijn oordeel is,« antwoordde Van Aerstsen
»dat het op de meeste menschen een slechten in
vloed uitoefent. Men voelt zich vrij, met andere
woorden, men geneert zich niet om elkaar, men
verwaarloost anderen en eindigt met het zich zelt
te doen. Om maar eens een voorbeeld te noemen
daar hebt ge uw vrouw. Vindt gij, dat Laura er
op vooruitgegaan is sedert zij op dit afgelegen bui
ten woont?«
ïAls Laura gebruik wilde maken van alles wat
hier is,« begon Van Berckel.
»Neen, Van Berckel, zoo meen ik het niet. Gij
moet niet vragen wat gebeuren kan, vraag alleen
wat gebeurd is? Is Laura toegenomen in bescha
ving? Ontwikkelt zij hare talenten? Om maar iets
te noemen, waaraan men dadelijk kan zien hoe het
met de dames staatkleedt zij zich beter
nik moet zeggen, neef,« viel Laura hierin, »dat
gij vandaag bijzonder beminnelijk en galant zijt.«
»Het is mij niet om beminnelijkheid of galante
rie te doen. Ik wil alleen de waarheid en die is,
dunkt mij, dat uw man ongelijk heeft.®
»\Vel, ik vraag u, voor wie zou ik mij kleeden
Wij leven
»Nu, ga voort
sik wilde alleen maar zeggen, dat men er niet
toe komt om toilet te maken, als men zoo afge
zonderd leeft.«
»Gij moest het voor uw man doen« meende hare
tante.
»Wel, die geeft er ook wat om Ik geloof, dat
hij nauwelijks kan zien of ik katoen of zijde
draag.«
»Dat is niet volkomen waar. Laura Gij weet dat
ik er wel om geef.«
»Ja, dat zegt gij altijd, maar als ik het plan
maak om mij nu eens netjes te kleeden, zijt gij er
toch doorgaans tegen.
sik ben er nooit tegen, dat gij u netjes kleedt,
maar soms zijt gij wat kinderachiig op dat punten
dan voel ik mij wel eens verplicht u sommige din
gen af te raden
ïAls ik u nu voorstelde, morgen hier aan tafel
te verschijnen in mijn geel satijnen japon met
zwarte kant, zoudt ge dat dan ook onder mijne
kinderachtigheden rekenen
»Zeer zeker zou ik.«
»En het mij afraden
(Wordt vervolgd.)
dat nog wel in de eenige galerij die zoo goed
als gereed is. Hoe dat kwam?
Wel, eenige Fransche inzenders waren het
terrein opgekomen door den ingang van de
Van Baerlestraat. Die ingang is alleen voor
werklieden. De Franschen werden afgewezen,
maar daaraan stoorden zij zich niet. Aange
zien de beambten, met de bewaking en den
toegang belast eenerzijds, en de Franschen
anderzijds elkaar niet verstonden, en men
spoedig van beide zijden driftig werd, volgde
er een kloppartij, waarbij een paar Fransche
juffers onnoodig ruw werden bejegend.
De Franschen beklaagden zich, een werk
man, die wat al te hardhandig zijn plicht
had gedaan, werd, jammer voor den man,
ontslagen, en de Franschen lieten een dag
hun moois niet kijken. Daarmee is het standje
afgeloopen. Het comitié zal er zorg voor dra
gen, dat men wat beleefder tegen de expo
santen optreèdt.
- Het slimme doktersvrouwtje!
- Kijk eens, mijn schat, hoe vindt ge mijn
nieuw hoedje?
Verrukkelijk, zooals altijdMaar,
kind, wie moet dat weer betalen
- O, laat mij daar maar voor zorgenMet
dezen nieuwen hoed bezoek ik al uwedames-
patienten, op de rij af, en wek daarmee hun
jaloezie op. De flauwtes, die zij dan natuur
lijk krijgen, tot dat haar mannen, haar er ook
zoo een gegeven hebben, verschaft u het tien
dubbele van wat de hoed kost!
Een varken van den landbouwer J. Wa
genaar te Ketel heeft in drie keuren 56 big
gen geworpen; 54 daarvan zijn ook grootge
bracht.
Aan een betrekkelijk nog jong echtpaar
te Gennep heeft de ooievaar zijn 21ste be
zoek afgelegd. De twee dozijn kunnen nog best
vol komen!
Ontvangst van Generaal Vetter.
Donderdag 6 Juni te 1 uur 18 min. zal ge
neraal Vetter aan het Centraal-station te Am
sterdam aankomen en daar ontvangen wor
den, behalve door eenige leden van het co
mité en andere autoriteiten, door de Indische
officieren, die hun wensch daartoe hebben te
kennen gegeven, en de uit Lombok terugge
keerde alhier vertoevende militairen. Vier
jonge meisjes van 10 tot 12 jaar zullen voor
de overwinnaars bloemen strooien.
Het Panopticum zal des avonds schitterend
verlicht zijn.
Hoe ik grootvader werd van mijn
wettige vrouw.
In het jaar 1729 ben ik, Arie Hendriksen
van Sleijenburg, getrouwd met een weduwe,,
welke 6 kinderen had, 3 zoons en drie doch
ters, dus ik werd vader van die kinderen. De
oudste dochter, Cornelia geheeten, had reeds
4 dochters, van welke ik dus grootvader werd.
Mijn oudste zoon Jan Pie ter ging trouwen met
de oudste dochter van Jacob van Ommeren,
die toon ook mijn dochter werd. De vrouw
van Jacob van Ommeren stierf, die daarop
met mijne dochter, de reeds gemelde Corne
lls in het huwelijk tradzoodat ik vader van
Jacob van Ommeren en grootvader van diens
kinderen werd. Daarop stierf mijn vrouw,
waarop ik met de jongste dochter van Jacob
van Ommeren huwde en zoo werd ik groot
vader van mijn vrouw. Ik was grootvader
van de kinderen van Jacob van Ommeren en
ook grootvader van de kinderen zijner vrouw
Cornelia. Nu trouwde een zoon van Jacob van
Ommeren met een dochter van Corneliawaar
op deze mijn kleinkinderen, mijn zuster en
mijn broeder werden door huwelijk.
(Dit heeft plaats gehad te Zetten in Over-
Betuwe).
Aan het 3e artikel van „De Standaard" over
„Grondregelen en Pensioneering" voorkomende
in het nummer van 13 Mei jl. ontleenen wij de
volgende opmerkingen
Het recht op pensioen, moet gebonden zfjn aan het
bezit van een diploma. Het laatste kan eerst gegeven
worden als de arbeid georganiseerd is.
De organisatie van den arbeid geschiede door kamers
van Arbeid. De wetgeving echter, die kamers van
arbeid in het leven roept moet uitgaan van eene kamer,
die «otevertegeriwoordiging is. Want zij wier belan
gen in de wetgeving worden behandeld, dienen mede
te spreken in die wetgeving. De eerste vraag is dus
die naar uitbreiding van kiesrecht.
Thans is nog van kracht het stelsel dat het nationale
leven alleen in zijn hoogere kringen georganiseerd
wordt, maar in de lagere kringen aan zijn lot en
ellende wordt overgelaten, een overlaten, dat men
dan met den schijnschoonen naam van vrijheid siert.
Wel is er een Handelsrecht, maar geen Arbeids
recht. Wel Kamers van Koophandel, maar geen Ka
mers van Arbeid, enz.
In de Staten Generaal gaat het alleen over de
„hoogere" belangen.
Nu echter de belangen van de kleine burgerij, van
het volk te berde komen nu moeten met gelijke nood
zakelijkheid, die kringen mede spreken.
Eerst moet de electorale quaestie, naar eisch
van den nieuwen toestand zijn opgelost, en dan kan
men verder komen.
Hetzelfde nu geldt van de Kamers van Arbeid. Die
moeten niet achteraan komen, maar die moeten de
zaak inleiden. Met de instelling van Kamers van Ar
beid moet men beginnen.
Die Kamers zullen toch niet strekken om, als eerst
de hoofdzaak afgedaan is nu en dan nog een enkel
detail-advies te gevenmaar juist om b(j het leggen
van do fundamenten haar onmisbare diensten te be
wijzen.
Niet in de ministerieele bureaux maar in het parti
culiere leven van patroons en arbeiders liggen do ge
gevens en de leidende en regelende motieven die hier
den doorslag zullen moeten geven
eerst van lieverlede zal door sectie-indeeling,
en later door zelfstandige organisatie, uit zulke Kamers
van Arbeid de organisatie der onderscheidene vakken
èn plaatseiijk, ön voor het heele land kunnen voor
komen.
Kiesdwang.
Het Christelijk-sociale weekblad Patrimonium
orgaan der werkliedenvereeniging van dien naam,
wijst er op, dat op kiesdwang het meest wordt
aangedrongen door hen, die van behoudende
richting zijn en liever wilden, dat het kiezers
corps in het geheel niet werd uitgebreid.
De niet-kiezers van nu zullen dien dwang niet be
hoeven, meent de schr. Zij zullen wel ter stembus
gaan als men het hun maar niet langs directen of
indirecten weg zoo goed als onmogelijk maakt. Zelfs
velen, die zich anti-parlementaristen noemen zullen, als
zij het kiesrecht krijgen, dat rokje wel omkeeren en
pogen, nieuw bloed in de afgeleefde Vertegenwoordi
ging te brengen.
Men is dus bevreesd, zegt de schr., dat die
kiezers van nu, die door hun wegblijven van
de stembus het kiesrecht niet waard zijn, onbe-
keerlijk zullen blijken, tenzjj zij gedwongen wor
den, en als onwillige honden met de zweep naar
het stembureau worden gedreven, wijl ze anders
wegblijven, omdat er niets mee te verdienen
valt. Maar het kiesrecht van zulke „schacheraars"
moet dan maar ongebruikt blijven.
Amsterdam 30 Mei '95.
Sedert drie weken houden we er hier niets
meer of minder op na dan een Wereld-Tentoon
stellingprecies zooals men er al heeft gezien
te Londen, Parijs, Weenen, Brussel en zelfs te
Antwerpen, 't Is waar, dat zij een heel kleintje
is in vergelijking met die ik noemde, maar dat
doet er niet toe.
Elk rechtgeaarde Nederlander in het alge
meen en Amsterdammer in het bijzonder, mag
nu toch fier wezen bij de gedachte dat ook wij thans
een World Exhibition hebben, iets, wat ons nog
nooit gebeurd was, want zelfs in 1883 hadden
we maar een eenvoudige Internationale Ten
toonstelling, dat natuurlijk veel minder betee-
kent dan een „Wereld-Tentoonstelling, al was
er toen (1883) ook veel meer te zien achter
het Rijksmuseum dan nu.
En wie of wien danken we nu wel het voor
recht waarop we zoo prat mogen zijn
Aan den Ned. Hotelhouders Bond, die het
initiatief heeft genomen tot de organisatie
eener Tentoonstelling van al hetgeen betrekking
heeft op het Hotel- en Reiswezen.
De heeren Hotelhouders benoemden toen al
spoedig eene commissie die de zaak ijverig ter
hand nam en geheel blijk geeft volkomen op
de hoogte te zijn van taak. Trouwens, de
leden dier commissie waren ook met zorg ge
kozen. Immers, tot voorzitter en tot secretaris"
werden een paar advocaten gekozen, die airede
getoond hebben dat,
Een advokaat die niet stom is,
Maakt recht wat krom is.
Die heeren hebben om te beginnen middelen
gevonden om van de Hotel en Reiswezen Tent.
een „algemeene" te maken, zonder dat iemand
vooraf er iets van heeft gesnapt.
Nu, daar de aanvragen bepaald in verband
staande met het eigenlijke doel, niet zoo hard
liepen, lag het voor de hand om maar alles aan
te pakken wat er kwam.
"Voorts werd tot Ondervoorzitter gekozen een
groote cacaofabrikant, wiens firma reeds sedert
jaren het meesterschap bezit in zake reolame.
Als commissaris van exploitatie trad een be
hanger en stoffeerder op, dus een man die uit
muntend de kunst verstaat van schikken en
plooien, en die alles zoo weet te fagonneeren,
te drapeeren en te bouillonneeren, dat alle even-
tueele vlekjes en scheurtjes behendig aan het
oog worden onttrokken.
Ook een architect is lid van het Comitéen
om nu wel te doen uitkomen dat we hier
te doen hebben met een onderneming, uitgaande
van Heeren Hoteliers, zijn ook een hotelhouder en
een rustende dito als lid der commissie benoemd.
En hoe die gezamenlijke heeren er het zaakje
nu hebben afgebracht
Ja, wat zal ik u daarvan nu reeds zeggen.
Yoorzichtiger te dezen opzichte dan onze Regee
ring, die reeds op den dag der opening, toen er
nog niets te zien was, den voorzitter en den on
der-voorzitter decoreerde, schort ik mijn oordeel
liever op totdat alles zoo ongeveer gereed zal
wezen, iets wat, als er niets in den weg komt
dat een bijzondere vertraging veroorzaakt, zoo
wat tegen het einde der volgende maand te ge-
moet gezien kan worden.
Het Schip was het eenige dat op den dag dei-
opening gereed was. Oud-Holland, waar alles
er erg gezellig uitziet, is bijna klaarin den
Wereldbazar vordert men goed, maar in het
hoofdgebouw bitter slechtinzonderheid in de
machine galerij, terwijl men in het Park overal
nog dapper aan het timmeren is.
Is er tot dusverre nog niet veel te zien, veel
dorst is er gemakkelijk te lesschen; de drank
winkeltjes verrijzen er dagelijks als paddestoelen
uit den grond, en het zijn lang niet altijd kaal-
