NI E UW E
Weekblad voor LANGEDIJK en Omstreken.
N°. 23.
Zondag 9 Juni 1895.
4e Jaargang.
Wie zich met 1°
JULI op deze Courant
abonneertontvangt de
nog in dit kwartaal ver-
schijnende n umm er s
GRATIS.
N ieuwstij dingen.
FEUILLETON.
EENE ERFENIS.
LAMJKEI COURANT.
Deze courant verschijnt eiken Zaterdagnamiddag.
ABONNEMENTSPRIJS
voor Noordscharwoude, Oudkarspel, Zuidscharwoude en Br. op Langedijk
per drie maanden SO ct., franco p. post 60 et.
UITGEVER:
J. EL KEIZER.
BUREEL:
Noordscliarwoude.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 30 ct., elke regel meer ct.
Groote letters of vignetten worden naar plaatsruimte berekend.
Brieven rechtstreeks aan den Uitgever.
DE UITGEVER.
Tot onderwijzeres aan school Nr. 1 te
HEER-HUGOWAARD is benoemd mej. B.
Muller van Sneek, die de benoeming heeft aan
genomen.
Uit de 40 sollicitanten naar de betrekking
van stoker aan het stoomgemaal is door het
polderbestuur benoemd Jb. Hart, Alkmaar.
Gedurende de maand Mei zijn in de ge
meente ST. PANCRAS geene aangiften bij den
burgerlijken stand gedaan.
De nieuwe kieswet is bij het departement
van binnenlandsche zaken van den Raad van
State terug ontvangen.
De gruwelijke moord te Vlijmen.
De Bossche Courant schrijft over den moord
van den landbouwer Bongers op zijne vrouw
gepleegd, het volgende:
Op 1 Juni j.l., circa 3y2 uur n.m., kwam
Martinus Bongers, oud 49 jaar, landbouwer te
Vlijmen, van 's Hertogenbosch thuiszijn vrouw,
Petronella Maria van der Water, stond in den
tuin op een afstand van ongeveer 30 meter van
de woninggenoemde Bongers was dronken, hij
riep toen, aan de huisdeur staande, met een vloek
„kom in huis, of ik schiet je dood"daarop
ging hij in huis en kwam daarna met zijn een
loops jachtgeweer naar buiten, richtte het ge
weer op zijn vronw en loste een schot, waarna
de vrouw ter aarde stortte.
De onbezoldigde rijksveldwachter, Johannes
Timmermans, die op het einde van Bongers
tuin alles gehoord en gezien had, liep naar de
vrouw toe, die daarna nog een korten tijd heeft
geleefd en zond iemand om burgemeester en
dokter. Toen die ter plaatse waren, is genoemde
Timmermans met den burgemeester de woning
van Bongers binnengegaan, waar zij zagen dat
B. bezig was, opnieuw zijn geweer te laden,
met weik doel weet men niet. Intusschen was
getelegrafeerd naar de maréchaussée alhier, die
onmiddelijk ter plaatse was; genoemde B. is
voorlooptg aangehouden en ondervraagd. Hij be
kent geschoten te hebben, doch niet met het
doel zijn vrouw te treffen. Den eersten 's avonds
en den tweede 's morgens is genoemde B. bij het
lijk gebracht, doch toonde niet het minste berouw.
In het donkerste Amsterdam
Dezer dagen werd er in de Nes te Amster
dam weer een van die tooneeltjes afgespeeld,
waardoor deze buurt zulk een slechten naam
heeft gekregen.
Een „heer" had gelogeerd in een der loge
menten aldaartoen hij 's morgens wilde ver
trekken, kwam hij tot de onaangename ont
dekking, dat hij van ongeveer f 2000 was beroofd.
Natuurlijk wist men in het „hotel" volstrekt
niet, hoe dat mogelijk was.
De logé besloot evenwel, het hierbij niet te
laten. Hij keerde terug met eenige vrienden, en
eischte in het „hotel" zijn geld terug. Bij woor
den bleef het nietde eigenaar en inwoonsters
van het hotel sloegen er duchtig op los toen
kwamen vrienden toeschieten en dra was 't een
algemeen gevecht. Geen ruit bleef er heelalles
ging kort en klein.
Inmiddels kwamen eenige politieagenten op
dagen. Zij brachten de vrouwelijke hotelbewo
ners naar het bureau op in de Spinhuisteeg en
lieten het daarna aan de recherche over om in
het beruchte perceel naar de f2000 te zoeken.
Deze slaagde er weldra in het gestolen bedrag
te vinden.
Goedkoop spek.
Als een staaltje voor welke spotprijzen men
tegenwoordig de vette varkens van de hand moet
doen en hoe als gevolg daarvan de slagers het
spek tegen bijna ongekend lage prijzen kunnen
verkoopen, wordt gemeld, dat dezer dagen op
de markt te Dordrecht een zwijn van de beste
kwaliteit, wegende ruim 150 K.G. werd verkocht
tegen den fabelachtig lagen prijs van 25
ct. p. K. G.
Trouwlustig.
Een paartje, te zamen 131 jaar oud en waar
van de vrouw reeds overgrootmoeder is van het
vierde achterkleinkind, werd Woensdag te Haar
lem in den echt verbonden.
Het kostte de vrouw moeite, de trappen van
het Raadhuis op te komen.
Paling
De heer D. G. Van den Hoorn te Oudshoorn
a. d. Rijn meldt aan den Stand., dat het hem
gel'ukt is te ontdekken, dat de paling door een
speling der natuur ontstaat. Hij vertrouwt die
speling zoo in de hand te hebben, dat het mo
gelijk zal wezen om in de toekomst deze visch-
soort zeer sterk te doen vermenigvuldigen.
Natuurlijk kan eerst later blijken wat er van
deze zaak aan is.
Generaal Vetter in Amsterdam.
Aan een 100-tal minderen van leger en vloot
werd in het Panopticum een gezellige maaltijd
verschaft. De feestvreugde steeg daar ten top,
toen omstreeks 6 uur generaal Vetter, o.a. ver
gezeld van zijn broeder, kapitein bij het 7de re
giment te Amsterdam, in de feestzaal kwam en
zeide „een oogenblik te midden zijner jongens
te willen doorbrengen". De feestzaal daverde
van het „Leve de generaalen uit volle borst
werden het „Lang zal hij leven" en de volks
liederen gezongen.
Vóór de generaal de zaal verliet, plaatste hij
zich te midden der dischgenooten, hief zijn glas
op en zeide: „Jongens, ik wilde een glas op jelui
welzijn drinken. Op Lombok hebben wij veel
leed, met elkaar gedeeld, ik ben blij dat wij hier
te Amsterdam zooveel lief met elkaar hebben. Ik
recommandeer mij in jelui aandenken. Leve de
strijders van Lombok
„Leve generaal Vetterwas de kreet, waar
mee deze woorden beantwoord werden en zich
herinnerde het lied van overste Scheuer, hief
men tot slot nog „Alles kost een dubbeltje!"
i aan, waarmee de disch besloten werd, want toen
j was het oogenblik daar om boven de Lombok-
I groep te gaan bekijken. Van de Lombok-groep
toog men naar het Tentoonstellings-terrein. In
het schip werd den mannen wijn aangeboden en
werd, bij monde van mr. Calisch hulde gebracht
aan de kranige strijders.
Aardige tooneeltjes hadden even later in Oud-
Holland plaats. Aan de poort stonden eenige
commissie-leden van Oud-Holland met de mu
ziek en verwelkomden de strijders met het Wil
helmus," en met de kapel voorop ging het naar
het marktplein. En daar vond een waar „ver
broederingsfeest" plaats. De kapel gaf er voor
ditmaal de oud-Hollandsche wijze aan en speelde
lustig „alles kost een dubbeltje" of „een patertje".
En toen kon men de soldaten en marine-matro
zen de grappigste sprongen zien maken met de
studenten toen kon men den voorzitter van het
uitvoerend comité en leden van het comité Oud-
Holland ook nog zien met de beenen van den
vloer; toen kon men de „Oud-Hollandsche" I
meisjes, die den strijders pijpen brachten inden
„pater" op z'n jong-Hollandsch zien zoenen dat
't klapte daar was ware vroolijkheid, aardige
pret.
Een der strijders, een kordaat Jantje, klom
op het orkest en moest zijn hart lucht géven.
„Spreken kon hij niet," zeide hij, „varen beter,
't moest er uit, hij moest hulde brengen aan
„generaal Lombok", aan de Koninginnen en aan
het comité van de tentoonstelling, dat hen hier
zoo dol prettig ontvingEn de menigte juichte
en juichte, en de muziek speelde er vroolijk op
los. Men had wel langer willen toeven, maar
dat ging niet. Er was nog meer te doen. Voor
het hoofdgebouw werd de taptoe geblazen, en
daarna weder in de rijtuigen en naar de Sar-
phatikade, waar de booten gereed lagen om op
den Amstel het vuurwerk te kunnen zien. Dit
vuurwerk, door den heer A. Gall uit Rotterdam
vervaardigd, slaagde uitstekend. Bij alle groote
stukken ging een daverend gejuich op, zoo o.a.
bij het portret van generaal Vetter met vuur
spuwende oogen en een kartetsenbrakenden mond.
Een stuk vuurwerk, voorstellende de strijd tus-
schen een Hollander en een Lombokker, waarbij
de Lombokker natuurlijk het onderspit moest
delven, lokte daverende hoera's uit.
Generaal Vetter betuigde herhaaldelijk zijn
hartelijken dank voor hetgeen men hem en zijn
„jongens" hier had bereid en verzekerde, dat hij
dezen dag nimmer zou vergeten.
Om stroohoeden te wasschen
De hoed wordt met in water opgelost zuring
zout, door middel van een katoenen lapje flink
afgewreven en te drogen gelegd. Ten slotte
spoelt men den hoed goed met schoon water af
en laat hem drogen.
„Als de vos de passie preekt, boer pas op
je ganzen." En ook op de eksters mogen wij er
aan toevoegen.
Dat hij een volleerde dief is, is bekend, maar
blijkt wel het meest, uit het volgende. Een
landbouwer te Elsko had binnenshuis een kip
met kiekens loopen. De een na den ander ver
dween echter. En de oorzaak Voor het hooi-
gat, waardoor het gepiep der kleinen naar bui
ten klonk, had een ekster post gevat. Telkens
als een der kiekens door dit gat even naar bui
ten kwam wippen, was de roover er bij en vloog
met zijn prooi heen. En ook buitenshuis, onder
de hoede der klokken, waren de kleinen voor
„Hans" niet veilig.
Een kleine- 8000 man zoek
De door het Departement van Justitie uitge
geven alfabetische lijst van signalementen, voor-
15)
ïlk denk van wel.«
»En wat zoudt gij er van denken vroeg de
jonge vrouw aan haar neef.
alk neem de vrijheid, met mijn gastheer van ge
voelen te verschillen,gaf Gerard ten antwoord,
swant ik zou je juist verzoeken, de japan aan te
doen.«
»Gij vroeg Van Berckel verbaasd.
»Ja, hij staat haar zoo goed.«
»Nu ben ik toch in een moeielijken tweestrijd,*
zeide Laura lachend. »Wat moet ik doen Mij
dunt, mijn plicht els gastvrouw gebied, mij naar
mijne gasten te regelen.
»Dat vindt ik eene uitstekende theorie,riep Ge
rard vroolijk uit. aMorgen zullen wij u dus in hof
toilet zien Ik zal zorgen dat mijn kostuum daar
mede in overeenstemming is.«
»Kom, welk een dwaasheid, zeide Van Berckel,
wien de wending, die het gesprek nam, in 't ge
heel niet aanstond. »Het zou bespottelijk zijn, Laura
u zoo op te schikken.
>Wat hebt gij er eigenlijk tegen vroeg zijn
nik vind het dwaas. Gij weet wel, ik houd niet
van zulke dingen.»
nik wil op dit punt niet met u redetwisten,
zeide Van Aertsen. Alleen moet ik Laura herin-
inneren, dat ik hare belofte heb.»
»Die hebt gij,» autwoordde Laura, »en maak u
over Egbert niet ongerust. Het zal mjj wel geluk
ken, hern tot andere gedachten te brengen.
»Ik twijfel daar zeer aan.» zeide haar man heel
ernstig, »gjj twijfel^ weL dat zoo iets in 't geheel
niet in mijn smaak valt.»
»Kom, kom het is een beetje al te groote zui
nigheid van u. Beken het maar, gij hebt al bij u
zeiven uitgerekend, dat ik door dien eenen dag de
japon zooveel te korter kan dragen. Is het niet waar,
mijn arme, zuinige man
sGy knnt de zaak uitleggen zooals gij zelve ver
kiest, Laura," zeide haar man, met een blik uit
zijne blauwe oogen, die haar werkelijk trof. Maar
zij vermeed het, hem verder aan te zienhet viel
op dat oogenblik meer in haar smaak, zich al meer
en meer op te winden in hare overmoedige stem-
ming.
»Kom", zeide zij, »gij moet niet sentimenteel
worden, dat gaat u slecht af. Gerard heeft mijn
belofte en gij zoudt het zelf niet gaarne zien dat
ik mijn woord brak'."
Maar het berouwde haar bijna, dat zij die woor
den had uitgesproken. Van Berckel antwoordde
haar niet, ook Gerard en zijne moeder zwegen, en
zjj was blijde toen de maaltijd eindelek afgeloopen
was en men van tafel kon opstaan. Do stilte begon
waarlijk drukkend te worden.
Na het eten waren Egbert en Laura een oogen
blik alleen.
«Laura!" zeide hij ernstig, »ik wilde er zooeven
niet op doorgaan, maar nu, onder vier oogen, moet
ik u nog eens verzoeken om voor dezen enkelen
keer mij ter wille te zijn. Het zou mij bepaald ver
driet doen, als gij morgen die japon aandeed."
»Het spijt mij zeer," zeide Laura, maar gjj weet
dat ik het aan Gerard beloofd heb. Hij heeft mijn
woord."
j>En als ik u nu verzoek, het niet te doen."
»Kom, welk een kinderachtigheid! Het is alsof
het heil van het land afhangt van het dragen van
die japon! Nu begin ik waarlijk te gelooven dat ik
gelijk heb, en dat gij bang zijt dat de japon be
derft. En," voegde zij er met een gedwongen lach
bij, sik geloof dat het tijd wordt u die burgerlijke
zuinigheid eens at te leeren."
Van Berckel was opgesprongen en zag haar aan.
Zijne oogen flikkerden, de aderen op zijn voorhoofd
werden blauw en zwollen op. Maar voordat hij een
woord kon uitbrengen kwam mevrouw Van Aertsen
binnen. Reeds aan tafel had zy begrepen dat zij
wat in de buurt moest blijven, want dat de kwestie
over de japon tusschen de echtgenooten wel eens
minder vreedzaam kon afloopen. Van Berckel kon
zoo driftig zijn in den laatsten tijd, en twist tus
schen hem en zijn vrouw moest noodzakelijk ver
meden worden. Luid neuriënde liep zij dus de ka
mer binnen, keek in alle hoeken alsof zij iets zocht,
en bemerkte Laura en Egbert eerst zeer toevallig,
toen zij reeds midden in de kamer was. Zij zag
hen een oogenblik ernstig aan, begreep toen duide
lijk dat zij blijven moest, en begon volkomen arge
loos en onschuldig tegen de ruiten te trommelen-
Toen Van Berckel bemerkte dat zij bleef, wierp hij
nog een veelbeteekenenden blik op Laura, en ver
liet toen diep bedroefd het vertrek.
Den volgenden dag kon hij slechts eenige haas
tige oogenblikken thuis zijn. Hij had een vergade
ring met de voornaamste grondbezitters en boeren
uit den omtrek, en zijne tegenwoordigheid was
noodzakelijk, want het gold de verwezenlijking van
een zijner liefste plannen tot verbetering zijner be
zittingen en van het lot zijner pachters. Met eenige
bezorgdheid had hij dien dag tegemoet gezien; hij
wist dat hij een harden strijd te voeren zou heb
ben tegen vooroordeel en onkunde, zelfs tegen on
wil, maar het recht was op zijne zijde, en geheel
alleen stond hij toch niet. Hij spaarde zich dien
dag niet. Eerst trok hij met de heeren en pachters
het land in, en wees hun op de plaats zelve aan,
hoe de opoffering van een weinig geld, waarvan
men misschien in het begin geen rente zou trek
ken, later groote voordeelen moest afwerpendaarna
keerden zij terug naar het kleine raadhuis van het
dorp, en daar bepleitte hij zijn zaak nogmaals met
al de kracht en de welsprekendheid zijner over
tuiging. en toen het tot eene stemming kwam, bleek
het dat hij zijne zaak gewonnen had. Met een hei-
lige, diepe vreugde in het hart ging hij huiswaarts.
De dag, die over het staan of vallen van zijn stel
sel zou beslissen was voorbij, de groote overwinning
