„Nieuwe Langedijker Courant", van Zondag 30 Juni 1895.
leden van het Lagerhuis gunstig voor zich ge
stemd te doen blijven.
Een kleine schok bleek voldoende om het
Ministerie te doen vallen.
De begrooting van Oorlog was aan do orde.
De Minister Campbell Bannerman, had juist naar
aanleiding van het aftreden van den 76-jarigen op
perbevelhebber van het leger den Hertog van
Cambridge, medegedeeld dat er eene wijziging
zou plaats hebben in het reglement, daar komt
een der leden, de Heer Brodaick met het voor
stel aandragen het salaris van den Minister van
oorlog met f1200 te verminderen als blijk van
ontevredenheid over de voldoende wijze waarop
de minister van oorlog zorgt voor de ammunitie
der reserve.
De Minister verklaart op gezag van militaire
raadslieden den voorraad voor voldoende.
Des ondanks werd het voorstel van den heer
Brodrick aangenomen met 7 stemmen meerder
heid.
De minister diende natuurlijk zijn ontslag in,
dat werd aangenomen.
Maar hoe moest nu het Ministerie doen Men
wist dat de oppositiegeest die bij de tegenstan
ders voorstond, meer den doorslag had gegeven
dan de vraag naar een beginsel.
Het Ministerie besloot daarom af te treden. In
plaats van den Heer Rosebery wordt nu Lord
Salisburg premier, de leider der conservatieve
Torie. Om echter met het Parlement te kunnen
regeeren zal hij het tegenwoordige, waarin de
meerderheid toch liberaal is moeten ontbieden.
Zijn hoop is dan gericht op een mogelijke con
servatieve meerderheid bij den strijd aan de
stembus.
Italië. De vermelding van de handelingen
van het Italiaansche Parlement schijnt eene door-
loopende Chronique Scandaleuse te zullen worden.
De aanleiding daartoe is de strijd die nog steeds
wordt gestreden, tusschen den radicalen afge
vaardigde Cavalotti en den Minister President
Caispi een staijd hoofdzakelijk van persoonlijken
aard. Wij meldden reeds vroeger dat Cavalotti
aan Crispi ten laste legt, het verkoopen aan den
beruchten de Reinach voor de som van 50.000
Lire van een ridderorde ten dienste van Corne
lius Herz. Over die zaak die indien ze waar is
den Premier zeer onteert, wil Cavalotti de Re
geering interpelleeren. Crispi weigert echter elke
inlichting. Zoo hardnekkig nu de een blijft vra
gen, zoo hardnekkig weigert de ander; de we-
derzijdsche partijen helpen de leiders door te ge
legener tijd rumoer te maken.
Dat er bij dat al niet veel van werken komt
spreekt van zelf. Bovendien komt het parlemen
taire stelsel zoo in dienst gesteld, van persoon
lijke grieven bij het volk in miscrediet. Is het
daarom niet juist, indien wij zeggen, dat het
parlementaire stelsel onhandig door de burger
klasse wordt gehanteerd
Persoonlijke grieven kunnen eerst dan de be
ginselen en zienswijzen verdringen, indien de
afgevaardigden in het parlement niet meer we
ten wat ze willen.
En dat is in Italië wel eenigszins het geval.
Crispi houdt zich in een steeds ongunstiger wor
denden toestand, slechts door geweld en omkoo-
perij, getuigen de bankschandalen en de zuive
ring der kiezerslijsten benevens het domicilio
coatto staande. Zijne radicalen tegenstanders de
den het niet beter.
Naast die verschillende burger partijen die
niet meer weten wat ze willen, komt de arbei
derspartij op, eerst klein en slecht georganiseerd
geleidelijk echter sterker en beter georganiseerd.
Zij weet echter wel wat ze wil. Zij wil de voort-
brengingsmiddelen gemeenschappelijk eigendom
maken. Zij wil het socialisme. Zij is de eenige
partij die dag aan dag in aanhangers wint. Die
winst is grootendeels te verklaren uit het feit
dat zij weet wat zij wil. In Italië is het aan
tal socialistische afgevaardigden, ondanks de
maatregelen van Crispi toegenomen van 5 tot
14, een bewijs dat hare aanhangers sterk toe
nemen. In de andere landen gaat het eveneens.
Welke partij is daarom die der toekomst
Buitenland.
Aiiierikaansche iiiillioiiair-bruiloiten.
Onze multi-millionairs schrijft de New-
Yorker Handelscourant schijnen
elkander in het tentoonspreiden van ongehoorden
luister en praal bij bruiloftsfeestelijkheden te
willen overtreffen. Toen onlangs het huwelijk
van de dochter van Jay Gould met den Franschen
graaf De Castellane plaats had met fabelachtigen
luister, meende men dat het toppunt van geld-
verspillende grootheid was bereikt. Want de,
aan het jonge paar aangeboden huwelijksgeschen
ken, vertegenwoordigden de enorme waarde van
één millioen gulden. Nauwelijks zijn twee maan
den na deze nog versch in 't geheugen liggende
gebeurtenis verloopen, of zij is door een derge
lijke ver in de schaduw gesteld. Den 6en Juni
jl. had namelijk op het landgoed van den New-
\orker raulti-millionair William Douglas Sloane,
(wiens echtgenoote eene dochter van den in 1885
met achterlating van 500 millioen gulden over
ledenen Wm. H. Yanderbilt is) te Lenox in
Massachussetts het huwelijk van diens dochter
Adele met den heer James Abercrombie Burden
Jr. van Troy plaats Deze laatste zit ook lang
niet op „zwart zaad" want zijn jaarlijksch in
komen wordt op twee en een half millioen gulden
geschat. De uitgenoodigden tot de bruiloft, be
hoorenden tot de rijkste New-Yorksche en Bos-
tonsehe families, werden met drie extra-treinen,
die uitsluitend uit salonwagens bestonden, naar
Lenox vervoerd. In eiken trein bevond zich een
muziekkorps, terwijl onderweg eeu rijk déjeuner
werd aangeboden. Aan het station te Lenox
stonden tachtig equipages gereed om de bruilofts
gasten naar het paleis van den vader der bruid
te brengen.
Vandaar begaf de stoet zich naar de in een
bloemtuin herschapen kerk, waar het huwelijk
werd voltrokken en vanwaar de gasten zich be
gaven naar het huis der ouders van de bruid,
waar hun een boven alle beschrijving verheven
bruiloftsmaal wachtte, gekruid door de muzikale
scheppingen van een beroemd orkest. Een schit
terend bal besloot het luisterrijke feest, waarna
de gasten weder met extra-treinen naar Boston
en New-York vervoerd werden. De waarde der
bruiloftsgeschenken bedroeg f 1.750.000. De on
langs van zijn vrouw gescheiden William K.
Yanderbitt, een oom der bruid, had een diaman
ten collier ter waarde van f 125.000 ton ge
schenke gegeven. Het uitzet der bruid kostte
f150.000 en de geheele bruiloft bracht naar
schatting minstens twee en een half millioen
gulden onder de menschen.
Een slechte tijding rijk beloond. Toen
Keizer Joseph II op zijn laatste ziekbed lag,
liet hij op zekeren dag de lijfartsen roepen en
vroeg hun oordeel over zijn toestand. Als het
zeker was, dat hij aan die ziekte zou sterven,
wilde hij, dat zij het hem zeiden. Allen spraken
hem moed in en verzekerden hem, dat hij wel
spoedig genezen zou. De Keizer schudde het
hoofd. „Laat Quarin roepen," zeide hij tot zijne
kamerheer, toen de geneesheeren weg waren
„hij heeft den naam, den aard eener ziekte met
bijna onfeilbare zekerheid te kennen en de waar
heid te spreken."
De beroemde geneesheer kwam en de Keizer
verlangde ook van hem een onbewimpeld oor
deel over zijn toestand. „Een regeerend vorst,"
liet hij er op volgen, „kan niet zonder eenige
voorbereiding van het levenstooneel aftreden. Gij
begrijpt dus wel, als mijn dood zeker is, dat ik
mijn tijd nuttig besteden moet. Help mij daaraan
Quarin boog eerbiedig en begon den toestand
van den Keizer zeer zorgvuldig te onderzoeken.
Daarna sprak hij op treurigen toon „Naar men-
schelijke berekening zal U. M., tot onherstel
baar verlies voor het vaderland en tot diepe
droefheid van het volk, dat u aanbidt, van deze
ziekte niet opkomen en, naar de verschijnselen
te oordeelen, schat ik den levensduur, die U. M.
nog vergund is, op 10 a 12 dagen.
„Gij hebt Oostenrijk een grooten dienst be
wezen, mijn waarde Quarin, en daar ben ik u
dank voor verschuldigd. Tot weerziens."
De volgende dagen hield de zieke Keizer be
raadslagingen met zjjne ministers, regelde de ge
wichtigste zaken, verzekerde de toekomst des
lands in allerlei opzichtenden negenden dag
liet hij Quarin weder bij zich roepen, overhan
digde hem, benevens eene aanzienlijke som in
bankbiljetten, zijne benoeming tot rijksbaron en
dankte hem nogmaals met diepe aandoening.
Den dertienden dag stierf hij.
De jaargelden der vorsten zijn evenals
bijna alle andere inkomsten met den tijd aan
zienlijk geklommen. Keizer Wilhelm II van
Duitschland geniet thans jaarlijks ongeveer 10
millioen gulden uit de Staatsdomeinen. Zijn voor
vader Frederik de Groote trok er 4 ton jaar
lijks uit.
- Blondin's herinneringen. Blond in, de
beroemdste aller koorddansers, is thans twee en
zeventig jaar oud en schrijft zjjne „mémoires."
De levensgeschiedenis van een held op het toren
hoog gespannen koord, mag men wel met hoog
gespannen verwachtingen tegemoet zien.
Een witte neger.
De „Oude oom Tom", een neger in Pensyl-
vanië, verliest langzamerhand zijn zwarte kleur,
zoodat hij nu bijna heelemaal wit is geworden.
Dat menschelijk raadsel is een nu 65-jarig man,
die tot zijn 49ste jaar zoo zwart was als een
neger maar kan zijn. Behalve twee zwarte vlek
ken onder zijn rechter oog is Oom Tom nu
heelemaal wit. De artsen, die hem sedert langen
tijd nagaan, weten voor die verandering geen
verklaring te vinden en moeten tevreden zijn
met de meening van Oom Tom zelf, die zegt
„Ik geloof, dat het God den Almachtige behaagd
heeft, den ouden Oom Tom tot een witten man
te maken."
De feestelijkheden te Kiel.
De feestelijkheden, bij gelegenheid van de ope
ning van het Noord-Oostzee-Kanaal te Kiel, zijn
achter den rug en heeft het groote praalver
toon weer opgehouden.
Ylootmanoevres, Bals, Concerten, Illuminaties,
Vuurwerken, Diners, kortom alles wat tot een
groot feest behoort, hebben niet ontbroken, even
min de geestdrift van het volk ontbrak.
't Is een ondankbaar werk een uittreksel te
geven van hetgeen de groote bladen over dit feest
hebben gezegd, ondankbaar omdat men te veel
moet voorbijgaan wat toch eigenlijk tot het feest
behoorde en waaruit het geheele feest bestond.
Niets) of alles, en daar ons blad, dat slechts een
maal verschijnt per week, te weinig ruimte toe
laat om de zooveelmaal 33 schoten te vermelden,
bij het leggen van den sluitsteen door den kei
zer van Duitschland op de groote zeesluis en bij
het passeeren van het Duitsche Jacht „de Ho-
henzollern" en dat „de Alkmaar" en de „Atjeh"
de laatsen waren, die gehoord werden bij al dat
kanongebulder, daarom bepalen wij ons enkel
bij hetgeen wij nu gezegd hebben met toevoe
ging van hetgeen de redacteur van „de Kroniek",
de heer P. L. Tak, in een hoofdartikel, in dat
blad voorkomende, over de Kielsche feesten zegt.
Wat men bij een feest als dat van Kiel zorg
vuldig had moeten verbergen, de krachtmiddelen
van vernieling en verderf, werd zelfs door de
kleine Staten, die daar als kinderen tusschen
de volwassenen met hunne scheepjes voeren, voor
den dag gehaald en netjes opgepoest naar het
feestgetij gezonden. De natiën, die dan toch zijn
de samenlevingen van denkende, werkende, voort
brengende menschen, kwamen naar Kiel met
kannonnen en torpedo's, als iemand te gast gaat
in zijn rijkste en meest passende kleedij.
Het heet eene eer, sterk gewapend voor den
dag te komen, terwijl die eer op scheepswerven
en bij Krupp voor gereed geld te koopen is,
van welke natie ook de bestelling komt.
Buiten den bitteren jammer van al dien im-
productieven arbeid van scheepsbouwers, kanon
nengieters en krijgslieden, buiten de materiëele
ramp, ontstaat het zedelijk kwaad van een wan
begrip dat roem draagt op hetgeen ergernis
moest wekken. De plichtsbetrachting, die, ge
steund door de tucht, wel bij alle legers en vlo
ten inheemsch is, wordt geroemd als hoogste
deugd boven de burgerlijke deugden, zonder dat
men er een klacht bij hoort over de groote som
van energie die daar spoorloos voor het mensch-
dom verloren gaat.
Op de heerschappij der militaire kracht van
een natie boven haar productieven arbeid is
gansch de averechtsche aanleg van het Kieler
feest gegrond. Aan de marine's van alle natiën
wordt vertoond hoe Duitschland voortaan door
eigen grondgebied in eenige uren zijn oorlogs
schepen kan voeren van de Oost- naar de Noord
zee. Dit is het domineerende belang van het
groote werk des vredes
Bij zulke vertooningen is het voor de volken
zaak de oogen open en het oordeel onbevangen
te houden.
Welke is de oorsprong van den trouwring?
't Zal velen wellicht intresseeren omtrent oor
sprong en gebruik van den trouwring, het sym
bool van het huwelijk, iets naders te vernemen.
De ring over het algemeen is het oudste sie
raad en men beweert, dat hij reeds 3700 jaren
vóór onze jaartelling als zoodanig werd gebruikt.
Al mag deze bewering misschien eenigszins over
dreven wezen, een feit is het, dat reeds in de
vroegste oudheid vinger- en armringen als sie
raden gebruikt werden.
De verlovings- en trouwringen evenwel dag-
teékenen eerst van de 14e en 15e eeuw en wel
vooral in Duitschland en Frankrijk.
Oorspronkelijk werd de trouwring aan den
ringvinger gedragen, wijl 't bijgeloof heerschte,
dat van uit dezen vinger een ader direct naar
het hart liep. Later evenwel wisselde hij meer
malen van plaate en in de tweede helft der 16e
eeuw droegen de vrouwen hem aan den linker
duim vandaar verhuisde hij naar den wijsvin
ger, later naar den grooten vinger en eerst in de
18e eeuw kwam hij weder aan den ringvinger
terecht.
Tamelijk algemeen werd aan den trouwring
een heilzame kracht toegeschreven. De vrou
wen wachten zich wel hem van den vinger te
doen, wijl dit haar ongeluk zou aanbrengen.
Een wonderlijk gebruik kwam in de 15e eeuw
in Italië in zwang en verbreidde zich van daar
uit door geheel Europa. Een Italiaan schreef nl.
een mystieke verhandeling over de werkin» van
het dragen van edelgesteenten in verschillende
maanden en deze werking werd ook aan de
trouwringen toegeschreven, zoodat langzamer
hand de mode eischte, dat eene bruid een edel
gesteente in den ring moest dragen, door de
maand harer geboorte aangewezen. Voor de
maand Januari bv. gold de granaat, welke der
draagster overal vreugde bereiddevoor Febru
ari de amethyst, die er voor waakte, dat zij
tegenover haren echtgenoot steeds haren oprecht
heid bewaardevoor Maart de bloedkoraal, die
haar de kracht gaf huiselijk leed met geduld te
dragenvoor April de diamant, die haar hart
rein en onschuldig bewaarde, enz. Rijke man
nen dus, die op het bezit dezer collectie deug
den zeer gesteld waren kochten twaalf ringen
met de heilaanbrengende „maandsteenen".
In Engeland was het langen tijd gebruik de
bruid voor het altaar meerdere ringen te geven.
Arme lieden daarentegen vergenoegden zich dik
wijls met ringen, die van de vingers der hand
schoenen waren gesneden, of het bruidspaar stak
gedurende de huwelijksplechtigheid den vinger
door den ring van de kerksleutels.
In Ierland weer, waar, naar het volksgeloof
wilde, de trouwring van goud moest zijn, om
den echt geldig te maken, leenden arme lieden
van meer vermogenden een ring voor deze plech
tigheid.
In de middeleeuwen, den tijd der trouwe min,
ontstond de zoogenaamde weduwen-ring, door
eene treurende vrouw aan haren vinger gesto
ken, wanneer zij bij het overlijden van haren
gade de belofte aflegde, hem voor eeuwig te
zullen beweenen. Huwde een dergelijke „treu
rende weduwe" later, dan was het huwelijk niet
1 geldig, tenzij het huwelijk werd gesanctionneerd.
Niet zelden kwam in de middeneeuwsche testa-
I inenten de clausule voor, dat de weduwe een
groot aandeel van het vermogen van haren over
leden echtgenoot zou ontvangen, wanneer zij de
belofte aflegde voor haar verder leven ongehuwd
te blijven en den weduwenring te dragen. Dat
er evenwel ook voor treurende mannen weduw-
naarsringen bestonden daarvan meldt de ge
schiedenis niets.
Arrondissements-Rechtbank
te Alkmaar.
Zitting van 25 Juni.
J. N. C., Alkmaar, overtr. verord. plaatselijke
belasting, f 5 boete.
D. B. en J. B., Texel, mishandeling, le 1
maand, 2e 3 maanden gev.
D. F., Heerhugowaard, diefstal, 1 jaar gev.
H. S., Opmeer, diefstal, opzending naar een
rijksopvoedingsgesticht tot 1 Aug. 1898.
M. L., Berkhout, diefstal, 6 maanden gev.
P. v. R. en W. L., Hoorn, diefstal, ieder 3
maanden gev.
J. Enkhuizen, wederrechtelijk binnendrin
gen in een tapperij, 4 weken gev.
PREDIKBEURTEN.
NED. HERV. GEM. OUD-KARSPEL.
Zondag 30 Juni voormiddags 9.30 uur, Ds.
Stramrood.
NED. HERV. GEM. NOORDSCHARWOUDE.
Zondag 30 Juni voormiddags 9.30 uur Ds.
Habbema.
GER. GEMEENTE.
Zondag 30 Juni voorm. 9 uur, nam. 2.30 uur.
Preeklezen.
NED. HERV. GEM. ZUIDSCHARWOUDE.
Zondag 30 Juni v. m. 9.30 uur, Ds. N. J. C.
Schermerhorn van N. Niedorp.
NÉD. HERV. GEM. BROEK OP LANGEDIJK.
Zondag 30 Juni vin. 9 uur, voorbereiding,
nam. 2 uur. Ds. Gemser.
GEREF. GEMEENTE A.
Zondag 30 Juni v.m. 9.30 u. nam. 2.30 u. Ds.
Ph. W. Schock, pred. te Amerongen.
GEREF. KERK B.
Zondag 30 Juni vm. 9 u. nm. 2 u. Ds. Bak
ker.
DOOPSGEZINDE GEMEENTE.
Zondag 30 Juni voorm. 9.45 uur geen dienst.
Marktberichten.
Groentemnarkt van Broek op Langedijk.
Maandag. Aardappelen f .70 a 1.10. Wor
telen fl.50 a 1.70 per 100 bos. Bosuien 1.25
p. 100 bos.
Dinsdag. Aardappelen f .70 a fl.— Worte
len f 1.30 a f 1.60.
Woensdag. Aardappelen f .70 a f .90 Wor
telen f 1.30 a f 1.50.
Donderdag. Aardappelen f .70 a f 90. Wor
telen fl.10 a 1.30
Vrijdag. Aardappelen f 70 a f100.
S C H A G E N, 27 Juni 6 Paarden f 80
175., 32 Geldekoeief 105 ,af 240, 20 Kalf-
koeien f 120 a 180,— Vaarzen f 0 a f 0
25 Nuchtere Kalveren 18 a 17,— 18 Schapen
18. a f25,— 515 Lammeren f6,—a f 12,— 26
magere Varkens! 8 af 11, 6 Biggen 1 2.—. a
f6 Boter per kg. 1 0,75 f0,95 Kipeieren
1 2.,50 a 13.25 per 100.
ALKMAAR 29 Juni 1895. Aangevoerd 1
Paarden f160.— af 7 Koeien f130
[60.— 26Nuchtere kalveren f 8— a f 16
20 Schapen f 10. a f 16.— 28 Lammeren f6.'-
afl3.32 Magere varkens f 9.a f13143
Biggen f 4— af 6.—2 Bokken en Geiten f 3.—
a kleine id. f 0.a 10.— nieuwe Aardappe-
en fl.35 a f p. mandje Wortelen f 2.50 per
100 bos Kippen f 0.15 a f 1.40 Konijnen f .15 a 75
Kipeieren f3.50 a f4.— per lOOstuks Eendeieren
4. per 100 stuks; Boter per kop f0.47 a f0.52
Peren f per zak; Bloemkool t.af per 1 0
Uien f2.50 per 100 bos Rapen f6.— per 100 bos.
ALKMAAR, 28 Jnni Aangevoerd 562
stapels Kaas, wegende 191142 Kg. Kleine 127.50
Commissie f24.— ;Middelbare f 26.—
64 HL. Granen, als 18 Tarwe f 6,25 a
Rogge f af Gerst
af,, l ld. Chev. f a f
33 Haver f2,75 a f3,Paardenboonen
f jaf, 1 Bruine f 13, a f
Citroen f—a f Duiven f a
fWitte f 16,a f 17,0 Kanariezaad
f 0,Rood Mosterdzaad faf
Geel id. f af, Koolzaad f
a f Lijnzaad f af, 0 Kar-
wijzaad fa f1 Blauw Maanzaad
f—a f—1 Groene Erwten f—a
f—1 Grauwe id. f 19,af—,- Vale id.
f af, Witte f al
